Wie we zijn wanneer w niemand kijkt
Christian Rudder
er we denken dat
Vertaald door Annoesjka OostindiĂŤr
Uitgeverij Atlas Contact Amsterdam/Antwerpen
INHOUD Inleiding
7
deel 1
Wat ons samenbrengt
1. De wet van Wooderson 29
2. Ten onder gaan aan duizend ‘mwah’s’ 43
3. Tekens aan de wand 55
4. Wees de lijm 71
5. Falen biedt de beste kans van slagen 85
deel 2
Wat ons uit elkaar drijft
6. De verstorende factor 101
7. De apotheose van de mythe van de schoonheid 121
8. Het gaat om de binnenkant 131
9. Rellen, rumoer en ruzie 145
deel 3
Wat ons maakt tot wie we zijn
10.
Lang voor een Aziaat 163
11.
Wel eens verliefd geweest? 181
12.
Ken je plek 197
13.
Ons merk zou jouw leven kunnen zijn 215
14.
Broodkruimels 231
Coda 249
Toelichting bij de data 253
Noten 259
Dankwoord 289
Register 291
1 Deel 1
Wat ons samenbrengt
de wet van wooderson
25
1
De wet van Wooderson
Ten onder gaan aan duizend ‘mwah’s’
26
deel 1
3
w at o n s s a m e n b r e n gt
2
Tekens aan de wand
Wees de lijm
5
4
Falen biedt de beste kans van slagen
de wet van wooderson
27
1
De wet van Wooderson
O
p plekken waar de wereld steil is, zoals in de Andes, maken men sen gebruik van kabeltreinen als transportmiddel. De karretjes zijn verbonden met een hoger op de berg gelegen katrol en het ge wicht van het dalende karretje trekt het stijgende omhoog. Ze verplaatsen zich dus doordat ze elkaars tegenwicht zijn. Ik ben er inmiddels achter dat je het ouderschap daarmee kunt vergelijken. Zoals het verstrijken van de tijd voor mij achteruitgang betekent, zo komt mijn dochter steeds verder. En dat is maar goed ook. Ik geef me uiteraard graag over aan het verstrijken van de dagen, vooral omdat elk moment dat voorbijgaat er een samen met haar is geweest. Maar dat wil niet zeggen dat ik daarmee niet terugverlang naar de dagen dat al mijn haren nog bruin waren en mijn huid geen rare vlekken vertoonde. Mijn dochtertje is nu twee en geloof me, niets geeft zo duidelijk de tijdsboog aan als de rimpels op de rug van je hand wanneer je die spek vetvingertjes leert tellen: één, tee, tie. Maar zomaar iemand die vader wordt en rimpels krijgt... Dat is geen nieuws, hè? Kijk eerder naar het allernieuwste idee dat de marketingafdeling van Oil of Olaz deze week weer lanceert. Terwijl ik dit schrijf is dat toeval lig ‘kleurcorrigerende gezichtscrème’. Dat is een romige, beige pasta die of wel modder uit de uitlopers van de Elzas is, ofwel het toppunt van lulkoek. Denk dan even terug aan Hera’s woedende aanvallen van jaloezie. Mensen zijn al eeuwenlang geobsedeerd door ouder worden en het lelijker worden dat daarvan het gevolg is. Dat is al het geval zolang er mensen, obsessies en lelijkheid bestaan. ‘De dood en de belasting’ – dat zijn toch de twee zeker heden in het leven, wordt ook wel gezegd? Als je bedenkt dat de Amerikaan se overheid vanwege geldtekort de hele boel misschien wel weer zal moeten sluiten, lijkt het tweede tegenwoordig zelfs een stuk minder zeker te zijn, dus zo zie je maar. Als puber – en ik vind het nogal een schokkend besef dat ik qua leef tijd toen dichter bij mijn dochtertje stond dan nu op mijn achtendertig ste – hield ik erg van punkrock en vooral van poppunk. Eigenlijk waren de bands van toen verwaandere en minder goede versies van Green Day. Als ik nu naar die muziek luister, komt het hele fenomeen me als nogal wonderlijk voor: volwassen mannen die door een of andere onzichtbare kracht in kwar tetten of trio’s bijeenkwamen om te jammeren over vriendinnetjes en wat andere mensen aten. Maar destijds vond ik die bands echt te gek. Omdat ze veel te hip waren voor posters moest ik voor de muren in mijn slaapka mer genoegen nemen met hun platenhoezen en flyers. Mijn ouders wonen allang niet meer in dat huis en zijn sindsdien zelfs al twee keer verhuisd. Ik weet bijna zeker dat mijn slaapkamer tegenwoordig iemands zolder is en ik
de wet van wooderson
31
heb geen idee waar al die spullen die ik toen verzamelde zijn gebleven. Eer lijk gezegd weet ik niet eens echt meer hoe die spullen er allemaal uitzagen. Ik kan er alleen maar met een glimlach aan terugdenken, en ineenkrimpen van schaamte. Maar wanneer een achttienjarige nu iets aan zijn muur hangt, blijft het daar eeuwig hangen. Wanneer hij achtendertig is, is hij niet de enige die erop kan terugkijken en zich terwijl hij door het puin vlooit afvragen: ‘Wat bezielde me in ’s hemelsnaam?!’ Dat uitvlooien kan iedereen dan namelijk doen, ook onderzoekers. Bovendien kunnen zij dat bij iedereen doen, niet alleen bij die ene figuur. Daarbij kunnen ze dat achttiende levensjaar kop pelen aan wat ervoor is gebeurd en wat er nog gaat gebeuren, want de muur vol totems in die tienerkamer bij zijn ouders thuis zal hem volgen naar zijn studentenkamer, naar zijn eerste flat, naar het huis van zijn vriendinnetje, naar zijn huwelijksreis, en ja, uiteindelijk zelfs naar de babykamer van zijn dochter. Waar hij die vervolgens zal volhangen met duizenden updates over de gepureerde hapjes die ze eet. Misschien is een kersverse ouder wel extra gevoelig voor de mijlpalen van het ouder worden. Dat is namelijk zo’n beetje het enige waar je het nog met andere mensen over hebt. Bij de dokter krijg je om de paar maanden allerlei relevante cijfers voorgeschoteld en de mijlpalen blijven zich aandienen, lang nadat babycenter.com en de kinderarts zijn gestopt je herinneringen te stu ren voor afspraken. Alleen houden we het zelf op een gegeven moment niet meer bij. Computers hebben daarentegen niets beters te doen, want dat is hun enige taak: dingen bijhouden. Zij raken het plakboek niet kwijt, gaan niet op reis, worden niet dronken of seniel – ze knipperen niet eens met hun ogen. Nee, ze staan daar maar gewoon te staan en onthouden het allemaal. De talloze levensfasen die, eenmaal voorbij, alleen nog maar in ons geheu gen gegrift staan en misschien in een paar schoenendozen zitten, zijn per manent aan het worden, en hoe angstaanjagend dat ook mag klinken voor iedereen die wel eens een dronken selfie op Instagram heeft gezet, het biedt overduidelijk ook geweldige kansen om zaken te doorgronden, mits dat na tuurlijk zorgvuldig gebeurt. Wat ik net heb beschreven, over die muur en wat je in je leven allemaal vergaart, wordt door onderzoekers ‘longitudinale data’ genoemd: gegevens afkomstig van een bepaalde groep mensen die gedurende langere tijd wor den gevolgd. Ik was bovendien hardop aan het nadenken over eventueel toe komstig onderzoek. Alleen beschikken we nog niet echt over die mogelijk heid, omdat internet als wijdverbreid menselijk archief daar nog wat te jong voor is. Zelfs Facebook, dat zowel een toetssteen als een paradepaard is, is
32
deel 1
w at o n s s a m e n b r e n gt
pas sinds een jaar of zes echt groot. Het zit nog niet eens in de brugklas! Zo bouwen we nog elke dag verder aan deze verreikende informatie. Over tien, twintig jaar zullen we in staat zijn vragen te beantwoorden in de trant van... Nou, in elk geval deze: welke gevolgen heeft het wanneer je elk moment van iemands leven al vanaf zijn babyjaren vastlegt in ‘posts’ die iedereen kan zien? We zullen veel meer weten over de mate waarin vriendschappen ver wateren en hoe nieuwe ideeën langzaam opborrelen en mainstream worden. In de rijen en kolommen van mijn databases zie ik al die langetermijnmoge lijkheden. En die kunnen we allemaal zien, bijvoorbeeld bij de veelbeloven de tijdlijn op Facebook. Voor het verstrijken van tijd scheppen deze data een nieuwe volledigheid, zo niet een heel nieuwe tak van wetenschap. Maar zelfs nu beschikken we in bepaalde situaties al over een uitstekende indicator waarmee we kunnen vooruitspoelen naar wat er mogelijk is. We kunnen verschillende groepen mensen op verschillende momenten in hun leven vergelijken, wat een ruwe schets van de boog van het leven oplevert. Die aanpak werkt alleen niet met muzieksmaak, omdat muziek zelf met de tijd verandert en je dus geen controlegroep hebt voor je analyse. Maar er be staan wel vaste, algemeen geldende principes ter ondersteuning van de ana lyse, en in de data waarover ik beschik is de samenhang tussen schoonheid, geslacht en leeftijd daar een van. De mogelijkheid om mijlpalen te markeren bestaat dus al, en daarbij worden ijdelheden en kwetsbaarheden blootgelegd die tot nu toe misschien alleen maar schaduwen van de waarheid vormden. Al doende komen we steeds dichter bij een onderwerp waar schrijvers, schil ders, filosofen en dichters al sinds de oorsprong van hun beroep door zijn gegrepen, misschien met wat minder kunst (hoewel het wel een zekere kunst vereist), maar zeker met een nauwkeurigheid die nieuw en schitterend is. Zoals zo vaak bevinden de beste dingen zich in de ruimte tussen droom en daad, en ik zal hier laten zien hoe we die kunnen vinden. Laat ik beginnen met de meningen van vrouwen. Alle trends die je hier onder ziet, gelden voor alle datasets met betrekking tot geslacht waarover ik beschik, maar ik zal me omwille van de details op de gegevens van OkCupid richten. In de bovenste figuur op p. 34 zie je wat vrouwen de aantrekkelijkste leeftijd van een man vinden. Het staat wat eigenaardig gerangschikt, maar je zult straks wel begrijpen waarom ik dat heb gedaan. Begin boven aan de figuur en je zult zien dat vrouwen van 20 en 21 een voorkeur hebben voor mannen van 23, vrouwen van 22 voor mannen van 24 enzovoort, en uiteindelijk dan de vrouwen van 50, bij wie de 46-jarige man nen het hoogst scoren. Let wel: dit zijn geen onderzoeksresultaten, maar ge gevens die zijn opgebouwd uit miljoenen voorkeuren van mensen die op
de wet van wooderson
33
de leeftijd van een vrouw afgezet tegen de leeftijd van de man die zij het aantrekkelijkst vindt 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
23 23 24 25 25 26 27 28 29 29 30 31 31 32 32 34 35 36 37 38 38 38 39 39 39 40 38 39 40 45 46
de leeftijd van een vrouw afgezet tegen de leeftijd van de man die zij het aantrekkelijkst vindt 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
34
deel 1
23 23 24 25 25 26 27 28
w at o n s s a m e n b r e n gt
29 29 30 31 31 32 32 34 35 36 37 38 38 38 39 39 39 40 38 39 40 45 46
zoek waren naar een date.1 Al bekijk je alleen de eerste paar leeftijdcombina ties, dan heb je de essentie van de figuur meteen al te pakken, namelijk: een vrouw wil het liefst dat een man ongeveer even oud is als zij. Kies een wil lekeurige leeftijd in het zwart onder de veertig en het rode cijfer wijkt daar steevast niet al te ver van af. De algemene trend wordt nog duidelijker wan neer ik met een schuine streep de voortgang van de rode waarden aangeef (zie de onderste figuur op p. 34). Die diagonale stippellijn is de ‘leeftijd-pariteitslijn’, met andere woor den, de vrouw en de man zijn even oud. Dit is geen gezaghebbend wiskun dig concept, maar gewoon iets wat ik eraan heb toegevoegd omdat de grafiek dan gemakkelijker te lezen is. Situaties vertonen vaak een soort intrinsieke geometrie – dat is niet voor niets de eerste wetenschap die er bestond – en we zullen daar waar mogelijk gebruik van maken.* Deze stippellijn laat twee overgangen zien die toevallig met belangrijke verjaardagen samenvallen. Het eerste omslagpunt ligt bij dertig, waar de trend van de rode cijfers – de leef tijd van de mannen – onder de lijn duikt en er nooit meer boven komt. Zo kun je uit de data aflezen dat een vrouw tot haar dertigste de voorkeur geeft aan net iets oudere mannen en daarna juist liever ietsje jonger. Bij veertig jaar maakt de leeftijd van mannen zich los van de diagonaal en daalt dan bijna negen jaar lang in één rechte lijn. Dat wil zeggen, de smaak van een vrouw lijkt op een muur te stuiten. Of het uiterlijk van een man maakt een duikvlucht, want zo zou je het ook kunnen bekijken. Zou je een uiterste houdbaarheidsdatum voor de sexappeal van een man willen bepalen, dan is het hier vrij duidelijk te zien: op zijn veertigste. Deze twee invalshoeken (de vrouw die beoordeelt en de man die beoor deeld wordt) vormen samen beide kanten van het verhaal. De wensen van een vrouw veranderen naarmate ze ouder wordt. Vanuit het perspectief van de man bekeken impliceert de ruwweg 1:1-beweging van de rode tegenover de zwarte getallen dat naarmate hij rijper wordt, de wensen van zijn vrou welijke leeftijdgenoten meerijpen. Dat patroon gaat bijna jaar voor jaar op. Hij wordt ouder en het vrouwelijk oordeel past zich daaraan aan. Rimpels, neushaar, de hernieuwde voorkeur voor bermuda’s – blijkbaar kan dat er al lemaal mee door, of misschien wordt het door andere sterke punten gecom penseerd. Vergelijk dat met de vrije val van de beoordelingen aan de andere kant, bij wat mannen van vrouwen vinden. Wat uit de figuur op p. 36 blijkt – en eigenlijk is het niet eens echt een grafiek, eerder een tabel met een paar kolommen – is even confronterend als de negatieve ruimte in de grafiek zelf: * Dit is voor mij wat een visualisatie van echte data onderscheidt van een gewone gra fiek of een impressionistisch kunstwerk waar toevallig wat cijfers in staan. In een visualisatie geeft de fysieke ruimte zelf de verbanden en relaties weer. de wet van wooderson
35
de leeftijd van een man afgezet tegen de leeftijd van de vrouw die hij het aantrekkelijkst vindt 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
20 20 21 21 21 21 22 21 20 20 20 20 20 20 20 20 20 22 20 20 21 21 20 23 21 24 20 20 23 20 22 20
25
30
35
40
45
50
een vrouw is op haar top wanneer ze begin twintig is. Punt. En eigenlijk laat mijn grafische voorstelling dat nog niet eens duidelijk genoeg zien. De vier leeftijden waarop vrouwen het hoogst scoren zijn voor alle groepen mannen, op één na: 20, 21, 22 en 23. Het algemene patroon is in de figuur op p. 37 te zien. De twee hoogste kwartielen (de bovenste helft van de beoordelingen) zijn gearceerd en om het navigeren verder te vergemakkelijken staan op de x-as enkele vrouwenleeftijden in zwart. Wederom spreekt de geometrie voor zich: het mannenpatroon gaat veel verder dan alleen maar een voorkeur voor vrouwen van begin twin tig. Voor een man die zelf de dertig is gepasseerd, zou de tweede helft van onze leeftijdsreeks (dat wil zeggen, vrouwen van boven de 35) net zo goed niet kunnen bestaan. Hoe jonger, hoe beter, en het jongst is het allerbest. Als ‘over je hoogtepunt heen zijn’ betekent dat iemand begint af te takelen, dan heeft een heteroseksuele vrouw in Amerika haar beste tijd al gehad zo dra ze oud genoeg is om alcohol te mogen drinken, op haar eenentwintigste dus.
36
deel 1
w at o n s s a m e n b r e n gt
de leeftijd van een man afgezet tegen de leeftijd van de vrouw die hij het aantrekkelijkst vindt
20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
20 20 21 21 21 21 22 21 20 20 20 20 20 20 20 20 20 22 20 20 21 21 20 23 21 24 20 20 23 20 22 20
25
30
35
40
45
50
Die focus op jeugdigheid kan natuurlijk ook te maken hebben met de ver wachtingen van mannen die nooit verouderen. Wat een man van vijftig sexy vindt komt ongeveer op hetzelfde neer als de mening van een student, zo lang we althans naar leeftijd als primaire variabele kijken. Mannen van in de twintig zijn zelfs eerder bereid met een wat oudere vrouw uit te gaan. En dat groepje middelmatige scores in de rechterbovenhoek van de grafiek? Wat je daar ziet is cougar-aas. Wandelaars die gewoon van een mooie dag genieten, en páts – hebbes. Wiskundig uitgedrukt geldt dat de leeftijd van een man en zijn seksue le bedoelingen onafhankelijke variabelen zijn: de eerste verandert, de laatste blijft constant. Ik heb dat de wet van Wooderson genoemd, als eerbetoon aan de beroemdste vertolker ervan, het personage dat in Dazed and Confused wordt gespeeld door Matthew McConaughey (zie p. 38). In tegenstelling tot wat Wooderson zelf zegt, verschilt dat wat mannen zeggen te willen nogal van de scores die ze heimelijk uitdelen. De beoorde lingen die we hierboven zagen, werden gegeven zonder dat er een bepaalde
de wet van wooderson
37
Dat vind ik nou zo leuk aan middelbareschoolmeisjes. Ik word ouder, zij blijven even oud.
vraag of suggestie aan voorafging. Het enige wat er gevraagd werd was: ‘Be oordeel deze persoon.’ Vraag je mannen echter op de man af om leeftijden te selecteren van de vrouwen naar wie ze op zoek zijn, dan krijg je heel andere resultaten. Het grijze gebied hieronder is wat mannen zeggen wanneer je ze vraagt wat ze willen: de leeftijd van een man afgezet tegen de leeftijd van de vrouw die hij het aantrekkelijkst vindt 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
20 20 21 21 21 21 22 21 20 20 20 20 20 20 20 20 20
leeftijdsmarge die door 22
mannen als zoekcriterium
20 20
wordt ingevuld
21 21 20 23 21 24 20 20 23 20 22 20
25
30
35
40
45
50
Aangezien ik niet denk dat iemand de site doelbewust probeert te mislei den wanneer hij op OkCupid zijn voorkeuren aangeeft – daar heb je immers weinig aan, omdat je weet dat de site je dan geeft wat je níét wilt –, zie ik dit
38
deel 1
w at o n s s a m e n b r e n gt
eerder als een verklaring van wat mannen denken dat ze horen te willen in plaats van wat ze eigenlijk willen. De kloof daartussen wordt met de jaren alleen maar groter, hoewel de spanning in een soort zielig compromis lijkt uit te monden zodra het tijd is om te stoppen met beoordelen en er daad werkelijk actie moet worden ondernomen. Maar dat komt hier later nog aan de orde. De volgende figuur (de laatste van dit type) toont de leeftijden die de meeste contactverzoeken krijgen. De leeftijden die de meeste berichtjes ontvangen zijn de donkergrijze vierkanten aan de linkerkant van de brede strook. De drie donkere verticale repen onderaan geven de sprongen weer in het zelfbeeld van een man zodra hij de middelbare leeftijd nadert. Je kunt de radertjes in hun hoofd bijna zíén draaien. Op zijn vierenveertigste durft een man nog best een vrouw van 35 te benaderen, maar nog geen jaar later ziet hij daarvan af. Een leeftijdsverschil van negen jaar is prima, maar blijkbaar is tien jaar toch opeens net iets te veel. leeftijd van een man afgezet tegen de leeftijd van een vrouw aan wie hij de meeste de meeste berichtjes berichtjes stuurt stuurt 20 20 21 21 22 21 23 22 24 23 25 23 26 23 24 27 24 28 29 25 30 25 31 25 32 26 33 27 28 34 29 35 36 30 37 30 38 30 39 30 40 30 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 20
25
30
35 35 35 35 40 40 40 40 40 40 35
40
45
50
Daar speelt de echte liefde zich dus uiteindelijk af: in dit berekende nie mandsland, de balans tussen wat je wilt, wat je zegt te willen en wat je uit
de wet van wooderson
39
eindelijk doet. Wat mensen heimelijk ook voor beoordeling geven of waar ze in theorie ook de voorkeur aan geven, er zijn maar weinig mannen van vijftig die erin slagen een vrouw van twintig het hof te maken – al was het maar omdat maatschappelijke fatsoensnormen daar niet mee stroken. Daar bij moet een afspraakje van twee kanten komen; wat de een wil is maar de helft van het verhaal. Kijken we naar vrouwen die het initiatief nemen en op mannen afstap pen, dan geldt vanwege de man-vrouw aantrekkingskrachtverhouding die we aan het begin van dit hoofdstuk zagen (1 jaar : 1 jaar), met daarbij de niet-lichamelijke redenen waardoor oudere mannen voor vrouwen aantrek kelijk zijn – geld, om maar eens iets te noemen – dat vrouwen naarmate een man ouder wordt hem eerder meer dan minder berichtjes sturen. Althans... tot hij begin dertig is, want vanaf dat moment daalt het aantal contactmo menten. Die daling gaat echter keurig gelijk op met de daling van het totaal aantal beschikbare vrouwen. Stel je even een doorsnee jongen van twintig voor die zijn eerste stappen op de volwassen datingmarkt zet (en met ‘vol wassen’ bedoel ik dat er bij minstens één van de stappen van versieren/ge slachtsgemeenschap/uitmaken niet gedronken wordt uit van die rode plastic solo-bekertjes). Stel dat je op de een of andere manier kon bepalen hoeveel vrouwen geïnteresseerd waren in die jongen en het hele proces kon volgen. Dan blijkt dat de voornaamste oorzaak van de daling in het aantal vrouwen dat in hem geïnteresseerd is, te maken heeft met het simpele feit dat er min der alleenstaande vrouwen zijn omdat ze een andere man hebben gevonden. Zijn totale ‘poule van geïnteresseerde vrouwen’ neemt zelfs toe, want je mag ervan uitgaan dat hij naarmate hij ouder wordt ook rijker en succesvoller wordt, en dat zijn toevallig nou nét de kenmerken die jongere vrouwen aan trekken. Zijn leeftijd pakt voor hem dus niet nadelig uit. Tijdens de eerste twintig jaar van zijn datende leven, terwijl hij en de vrouwen in zijn poule rijper worden, zullen de beschikbare vrouwen hem nog even aantrekkelijk vinden als toen ze allemaal twintigers waren. Doe hetzelfde voor een gemiddelde vrouw van twintig en je krijgt een heel ander plaatje. Haar poule van geïnteresseerde jongens wordt ook met de dag kleiner, bijvoorbeeld doordat mensen trouwen, maar zij zou alleen al door het verstrijken van de tijd mannen kwijtraken. Dat komt doordat in de resterende groep alleenstaande mannen er steeds minder zijn die háár nog aantrekkelijk vinden. Haar datingpoule is als een blikje met twee gaten erin dat dubbel zo snel leegloopt. Het aantal alleenstaande mannen daalt met de jaren vrij sterk. Vol gens de laatste officiële Amerikaanse volkstelling telt de leeftijdsgroep van
40
deel 1
w at o n s s a m e n b r e n gt
20-24 jaar 10 miljoen alleenstaande mannen. In de groep van 30-34 jaar zijn dat er nog 5 miljoen en in de groep van 40-44 jaar nog maar 3,5 miljoen.2 Combineer je de voorkeurspatronen die we hierboven hebben gezien met die dalende demografie, dan geeft dat je een aardig beeld van de mate waar in de werkelijke opties van een vrouw met de jaren veranderen. Voor een vrouw van twintig ziet haar datingpoule er zo uit: aantal mannen dat geïnteresseerd is in een vrouw van 20, gerangschikt naar hun leeftijd (20-50)
100 –
contactmomenten uit een willekeurige steekproef van 10 000 mannen
50 –
0 – 20
22
24
26
28
30
32
34
36
38
40
42
44
46
48
50
leeftijd van de man
Haar leeftijdgenoten (jongens van begin twintig dus) maken daarvan het grootste deel uit, maar daarna zet de daling snel in. Zo zitten er nog maar heel weinig mannen van dertig bij. Dat komt doordat zij minder geneigd zijn contact te zoeken met iemand die zoveel jonger is, terwijl ze dat best zouden willen. Bovendien hebben veel mannen op die leeftijd al een part ner. In de grafiek hieronder zie je welke mannen er tegen de tijd dat een vrouw vijftig is nog over zijn (én die nog interesse in haar hebben). Dat heb ik op dezelfde schaal als eerder weergegeven. Dit is net de grafische weerga ve van Bridget Jones. aantal mannen dat geïnteresseerd is in een vrouw van 50, gerangschikt naar 100 –
hun leeftijd (20-50) contactmomenten uit een willekeurige steekproef van
50 –
10 000 mannen 0 – 20
22
24
26
28
30
32
34
36
38
40
42
44
46
48
50
leeftijd van de man de wet van wooderson
41
Vergelijk je de twee vlakken, dan zie je dat voor elke honderd mannen die in dat twintigjarige meisje geïnteresseerd zijn, er maar negen op zoek zijn naar een vrouw die dertig jaar ouder is. Ik heb hieronder de twee eerdere grafie ken samengevoegd, maar dan bekeken vanuit het perspectief van de vrouw voor elke leeftijd tussen de twintig en vijftig jaar: 100 –
. . . vrouw van 20 . . . 25
contactmomenten uit een willekeurige steekproef van 10 000 mannen
50 –
. . . 30 . . . 35
. . . 40
0 – 20
22
24
26
28
30
32
34
36
38
40
42
44
46
48
. . . 45 . . . 50 50
leeftijd van de man
In mijn vakgebied zie ik maar al te vaak twee mensen die allebei alleen zijn, maar om de een of andere reden niet met elkaar in contact komen. In dit ge val zijn het zelfs twee hele groepen mensen die op zoek zijn naar de ander, maar helaas langs elkaar heen zoeken. Vrouwen willen dat een man samen met hen ouder wordt, terwijl mannen steevast voor het jonge ding gaan. Een vrouw van 32 die zich bij onze site aanmeldt, stelt als leeftijdsvoorkeu ren 28-35 in en gaat vervolgens wat rondkijken. Een man van 35 stelt zijn leeftijdsfilter in op 24-40 jaar. In de praktijk blijkt alleen dat hij bijna nooit contact opneemt met een vrouw van boven de 29. En zo vindt geen van bei de partijen degene naar wie hij of zij op zoek is. Je zou kunnen denken aan de spreekwoordelijke twee schepen in de nacht, maar dat klopt ook niet he lemaal. De mannen lijken namelijk het ruime sop te hebben gekozen, lon kend naar een horizon die langzaam in de verte verdwijnt. En volgens mij staan de vrouwen nog met beide benen op de wal te kijken naar de mannen die uit het zicht verdwijnen.
42
deel 1
w at o n s s a m e n b r e n gt