Romanmagazine 2022

Roman magazine

2022

De meest geliefde familie- en streekromans in één serie

KORT VERHAAL

THUIS IN HET HUYS KIRSTIN ROZEMA

GERDA VAN WAGENINGEN, ANNE-MARIE HOOYBERGHS & JOHANNE A. VAN ARCHEM VERTELLEN OVER HUN EIGEN STREEK

Doe mee met de prijspuzzel Jaaroverzicht van alle nieuw te verschijnen boeken

kkkk kkkk kkkk 10 kkkk kkkk kkkk kkkk kkkk kkkk kkkk kkkk Colofon

Abonnementenservice:

088 7002780 (ma t/m vrij 9 – 12 uur)

abonnementen@zomerenkeuning.nl www.zomerenkeuning.nl/boeken/ romanserie

22

40

Het Romanmagazine is een uitgave van

uitgeverij Zomer & Keuning. Het magazine

wordt verspreid verspreid onder abonnees van de Romanserie.

inhoud Hoofdredacteur Monique Boltje

3

De zussen Verschoor

4

Paarse wolken, zwarte zon

5

Op roze wielen

6

Redactie

Vlucht naar München

7

Michelle van Leeuwen

Beschadigde tijd

8

Anna van Egmond

Alleen

9

Brecht Meesters

Prijspuzzel 15

Op aanvraag beschikbaar via

abonnementen@zomerenkeuning.nl.

Ontwerp en dtp

Toekomstnevel 16 Het geslacht Kleinveld

17

Het hart heeft een eigen stem

18

Sterker samen

19

Fotografie

In vol vertrouwen

20

Manon van Bochove

Het licht breekt door

21

Gerda van Wageningen

Frannies familie

26

Anne-Marie Hooyberghs

Ondergeschoven 27

Studio Font

studiofont.nl

Het roer om

28

Hartenpijn

29

Kort verhaal door Kirstin Rozema

30

Uitgeverij Zomer & Keuning

Op afstand

38

Postbus 13288

Samen 39

3507 LG Utrecht

Windstil 44

T: 088 700 2600

Verdwaald in de nacht

E: info@zomerenkeuning.nl

Verschijningsmaanden 46

Druk EMP

Informatie over het abonnement

45 47

Beste lezer, Hartelijk welkom in het nieuwe Romanmagazine 2022! Wat fijn dat u als trouwe lezer dit boekenjaar met ons gaat starten. Ik wens u alvast heel veel fijne leesuren met de romans van de bekende auteurs.

2021 was het jaar van opstarten: na een periode van voorzichtigheid, veel thuisblijven en afstand houden, konden we elkaar weer ontmoeten, bezoek ontvangen en samenzijn.

De verhalen brengen u ook op andere plaatsen, dichtbij of ver weg. U leest ze om over na te denken, om met mee te leven, maar vooral voor uw ontspanning. Ik hoop dat u er blij van wordt!

Dit jaar is aan drie auteurs gevraagd iets te schrijven over hun streek. Wat maakt het bijzonder voor ze om daar te wonen, is het anders dan elders? U leest het in hun bijdragen op pagina’s 10, 22 en 40. Ook het kort verhaal, dit keer door Kirstin Rozema, ontbreekt niet.

Samen met u als abonnee van de serie, kijk ik uit naar de verschijning van de prachtige boeken in de Romanserie!

Mag ik u alle goeds voor 2022 wensen en gezondheid waar mogelijk.

Monique Boltje, Hoofdredacteur Boekenseries

Véronique Lam

Michelle van Leeuwen

Monique Boltje

Petra Kruijt

Anna van Egmond 3

JANUARI GERDA VAN WAGENINGEN

DE ZUSSEN VERSCHOOR #2 BIEZEN EN RIET TRILOGIE

Speelt zich af in Puttershoek

Nadat Sija’s moeder is overleden, wordt zij ineens verantwoordelijk voor het huishouden. Haar broers werken in de biezen en het riet, net als vele andere mannen in het dorp Puttershoek in de Hoeksche Waard. Sija is onzeker over haar toekomst, en wanneer haar vader overlijdt, wordt dit gevoel nog erger.

Dan ontmoet ze Govert. Ze krijgt verkering met hem en verwacht dat haar leven erop vooruit zal gaan. Maar is dat wel zo? Een onverwachte gebeurtenis zorgt ervoor dat Sija niet meer zo zeker is van haar relatie met Govert.

V Gerda van Wageningen begint met dit boek aan de nieuwe trilogie Biezen en Riet. De zussen Verschoor gaat over het leven in Puttershoek in het begin van de twintigste eeuw.

Een onzekere toekomst kan leiden tot impulsieve beslissingen, maar zijn dit wel de juiste?

4

INA VAN DER BEEK

PAARSE WOLKEN, ZWARTE ZON

Speelt zich af in regio Gouda

Marthe en Erik worden ouders, maar daar waren ze helemaal niet op voorbereid.

Marthe is door zuurstofgebrek tijdens haar geboorte verstandelijk beperkt en Erik heeft bij een ernstig motorongeluk hersenschade opgelopen. Beiden hebben goede moed wanneer ze aan hun ouderschap beginnen, maar dit is niet zo gemakkelijk als gehoopt. Ondanks alle hulp die ze krijgen, raakt Erik snel overprikkeld door de alsmaar huilende Janneke en klampt Marthe zich juist aan het meisje vast. Het wordt Erik te veel en dan staan Marthe en Janneke er alleen voor. Ondanks alle liefde die Marthe op haar manier geeft, komt Janneke emotioneel iets tekort.

Naarmate ze ouder wordt, begrijpt ze steeds meer dat haar moeder anders is dan de andere ouders.

V Met Paarse wolken, zwarte zon brengt

Marthe is anders dan andere ouders en hoe ze ook haar best doet,

Ina van der Beek een indringende verhaal tot leven. De manier waarop zij lastige onderwerpen beschrijft, met veel inlevingsvermogen en compassie, zorgt ervoor dat het verhaal tot leven komt.

Jannekes jeugd wordt daardoor nooit ‘normaal’ 5

FEBRUARI OLGA VAN DER MEER

OP ROZE WIELEN PLUS

Lorraines leven verandert in één klap als ze wordt aangereden door een vrachtwagen.

Ze hoort dat ze nooit meer zal lopen en gaat terug naar haar ouderlijk huis. Het voelt alsof ze haar zelfstandigheid volledig is kwijtgeraakt.

Langzaamaan raakt ze vertrouwd met haar rolstoel en begint ze enkele obstakels te trotseren. Haar leven krijgt weer kleur. Ze gaat op zichzelf wonen, gaat werken en ze ziet haar vriendinnen steeds vaker. Het enige gebied waarop ze niet verder komt, is de liefde. Welke man wil tenslotte een relatie met een vrouw in een rolstoel…

Lukt het iemand om haar van het tegendeel te overtuigen?

V Olga van der Meer schrijft in Op roze wielen over de grote veranderingen waar Lorraine mee moet omgaan als gevolg van haar ongeluk. Ze neemt de lezer mee in deze aangrijpende roman, waarin zelfvertrouwen en liefde een belangrijke rol spelen.

Soms een stapje terugdoen na een vreselijke gebeurtenis, geeft je de ruimte om goed na te denken over wat nu echt belangrijk is 6

MARJA VAN DER LINDEN

VLUCHT NAAR MÜNCHEN PLUS

Speelt zich af in Goes

Lisa’s leven verloopt volgens plan. Ze is jong, heeft een goede baan en een leuke vriend. Maar dan krijgt haar vriend Luc een ernstig ongeluk en ontdekt ze een schokkend feit: hij is getrouwd. Lisa vertrekt naar München, waar haar zus Iris woont, zodat ze haar problemen nog niet onder ogen hoeft te komen. Hier heeft ze een vluchtige ontmoeting met Ruben, met wie ze later een leuk appcontact opbouwt.

Eenmaal terug in Nederland doet ze echter weer een vervelende ontdekking: ze is zwanger van Luc. Haar collega Sjors steunt haar gelukkig door dik en dun.

Welke hectische tijd ligt er nog voor haar en welke beslissingen moet ze allemaal nemen?

V Vlucht naar München van Marja van der Linden is een roman over verraad, liefde en schokkende ontdekkingen.

Eerder verschenen van deze auteur onder meer Man van mijn dromen en Strepen op de weg.

Als haar zorgvuldig geplande leven overhoop wordt gegooid, weet Lisa niet meer wat haar te doen staat

7

MAART SIMONE FOEKENS

BESCHADIGDE TIJD

Speelt zich af in Twente

Ties is sinds zijn scheiding niet bewust op zoek geweest naar een nieuwe relatie, maar dan ontmoet hij Linda. Er is alleen een probleem: Linda wil absoluut geen kinderen. En dat terwijl Ties al drie kinderen heeft uit zijn vorige relatie. Ties hoopt dat ze zal bijdraaien, maar Linda vindt het te moeilijk en verbreekt de relatie. Ties legt zich er echter niet zo makkelijk bij neer, want hij is tot over zijn oren verliefd, en dus gaat hij op zoek naar de reden waarom Linda geen kinderen wil. Dit blijkt een erg emotioneel verhaal te zijn. Linda weet niet of ze een grote verantwoordelijkheid ten opzichte van de kinderen aandurft. Kan ze haar verleden verwerken, zodat ze van de kinderen kan houden en daarmee ook de liefde tussen haar en Ties de ruimte kan geven?

V Trauma’s uit het verleden zorgen

Linda’s verleden staat haar geluk in de weg

8

ervoor dat Ties en Linda problemen krijgen in hun relatie. Simone Foekens schrijft met veel emotie het verhaal Beschadigde tijd, waardoor de lezer zich helemaal kan inleven.

Speelt zich af in Overijssel

GREETJE VAN DEN BERG

ALLEEN #1 DUET VAN HET ZWIJGEN

Negen jaar geleden is Gerbens vrouw plotseling overleden. Sindsdien staat hij er alleen voor om hun tweeling op te voeden en zijn bouwmarkt en woonwinkel te runnen. Hij krijgt wel hulp van medewerker Heleen en is gedurende de jaren steeds meer op haar gaan steunen. Ongemerkt heeft Heleen de leiding in de winkel overgenomen en ze probeert langzaam Gerben en zijn familie uit elkaar te drijven.

Heleen wil graag een intiemere relatie en ruimt alles uit de weg om te krijgen wat ze wil. Maar wil Gerben dat wel? Te midden van zijn zogenaamd succesvolle leven voelt Gerben zich vreselijk eenzaam.

V Alleen is het eerste deel van de serie Duet van het zwijgen van Greetje van den Berg. Het verhaal gaat over weduwnaar Gerben, die zijn handen vol heeft aan het opvoeden van een tweeling en het runnen van zijn winkel. De schrijfster neemt de lezer mee in de psychologische reis van Gerben.

Lukt het Gerben om weer de overhand in zijn eigen leven te krijgen?

9

Vogels schouwen op Schouwen 10

Welke vogels het ook zijn, Gerda van Wageningen bekijkt ze met haar telescoop en met vreugde op Schouwen-Duiveland.

Dit is het gebied waar ze het meest van houdt en in dit prachtige stukje vertelt ze waarom.

Het is nog vroeg in de ochtend. Er hangt een beetje mist vlak boven de grond. De zeekraal bloeit in een prachtige dieprode kleur. Het is duidelijk herfst. Ik haal diep adem en snuif de heerlijk frisse zeelucht diep in. Ik hoor fluiten en mijn hart springt op.

Ze zijn er weer! De smienten. Oktober is net begonnen, deze prachtige eendjes komen hier in groten getale overwinteren. Ik heb iets met watervogels, en zeker in de winter, als veel vogelsoorten in ons land komen overwinteren.

11

Daarnet kwam ik langs de haven van Flaauwers op Schouwen-Duiveland. Vroeger was dat een echte boerenhaven, waar onder andere de suikerbieten van de omliggende boerderijen aan boord werden geladen om over water vervoerd te kunnen worden naar de suikerfabrieken, die natuurlijk altijd aan zoet water liggen, dat nodig is voor het productieproces. Ongetwijfeld heeft mijn grootvader daar in zijn jonge jaren ook vracht geladen met zijn tweemastzeilklipper. Want opa was schipper, en mijn grootmoeder een boerendochter op een van de boerderijen hier achter de zeedijk, die zich nu nog verschuilen in de grondmist. Al mijn kindervakanties bracht ik in deze streek door, ik heb er vele mooie herinneringen aan. Toen mijn broer en ik tieners werden, verzamelde de jeugd uit de omgeving zich ’s avonds bij vloed bij de haven, om erin te zwemmen en eromheen te dollen en te donderjagen.

Dat schijnt nog steeds het geval te zijn.

Het is laagwater, dan is deze haven bijna leeg, nauwelijks nog water, een kleine zilverreiger loopt er zijn kostje bij elkaar te scharrelen.

Nu het water zich terug heeft getrokken, zijn vlak naast de haven de pieren te zien op de plaats waar het vroegere stoomgemaal water loosde op de Oosterschelde. Dat gemaal ligt er nog steeds, maar is natuurlijk al jarenlang niet meer in gebruik. Op die pieren zochten we in mijn kindertijd mosselen. Soms krikten we een mosselschelp open en bonden die aan een touwtje, om in dieper water met dit aas krabben te vangen.

Iets verder zie ik de molen van Moriaanshoofd.

12

De zon komt op en doet de molen oplichten.

Daar in de buurt stond vroeger een school. Daar ging mijn vader destijds naartoe. Maar na de ramp is die school verdwenen. Zoals er toen zoveel verdween, ook alle boerderijen waar familieleden van mij woonden. Ik heb nog vage herinneringen aan de oude boerderij van voor de ramp, waar mijn vader als schipperskind opgroeide. Maar die watervloed veranderde alles en nu zijn alle boerderijen hier van na de ramp.

Er is nadien heel veel veranderd. Nu vormt dit gebied een onderdeel van plan Tureluur, een prachtig natuurgebied, en voor mij als vogelliefhebber een plek waar ik nooit uitgekeken raak. Ik heb inmiddels mijn telescoop uit de auto gehaald en kijk nu speurend rond. Eens kijken wat er vandaag te zien is.

Ik hoor fluiten. Ach ja, de smienten! Deze eendensoort kwaakt niet, maar laat fluitgeluiden horen. Ze worden daarom ook wel fluiteenden genoemd. Soms ga ik hier kijken met een vriendin die niet veel van vogels weet. Die ziet dan alleen maar heel veel eenden. Ik niet. Ik zie wilde eenden, tafeleenden, slobeenden, pijlstaarten en natuurlijk de smienten, waarvan de mannetjes zo prachtig zijn gekleurd. Bij eenden zijn de mannetjes nu eenmaal het mooist en vrouwtjes zijn eigenlijk altijd bruin, zodat ze niet opvallen als de tijd is gekomen om te broeden. Als het vriest is hier het meest te zien, met wat geluk ook nonnetjes. Middelste zaagbekken zie ik ook regelmatig in de Oosterschelde zwemmen, en er zijn visdiefjes,

die duiken altijd recht naar beneden om hun prooi te verschalken. Verschillende soorten meeuwen en….

Ach, ik kan nog wel even doorgaan. Hoe beter je kijkt, hoe meer je ziet. Nu scharrelen er even verderop een paar lepelaars, maar niet veel. Elke vogelliefhebber weet dat je hier vogels moet komen kijken als het vloed is. Bij laagwater foerageren de meeste watervogels op de drooggevallen zandbank buitendijks. Bij hoogwater loopt die zandbank onder water en komen de vogels binnendijks rusten. Dan zie je hier bij voorbeeld grote groepen scholeksters, groepen van honderden wulpen.

Maar denk niet dat dit alles is. De tegenwoordig overal aanwezige ganzen zie je hier vanzelfsprekend ook. Het is bijna niet meer voor te stellen dat nog maar veertig jaar geleden vogelaars elkaar opgewonden belden

als er een grauwe gans werd gesignaleerd.

Tegenwoordig proberen ze ons wijs te maken dat die beesten heerlijk smaken, want er zijn er veel en veel te veel. Tot ergernis van de boeren, bij wie ze gaan tafelen. Betrekkelijk nieuw is ook dat steeds meer ganzen hier overzomeren en hier hun jongen krijgen. Ik zie grauwe ganzen, brandganzen en natuurlijk ook de grote Canadese gans. Die blijven dus in groten getale het hele jaar door hier. Soms heb je geluk en zit er een roodhalsgans tussen. De dieren vormen met hun pullen, de jongen dus, crèches. Denk niet dat wij mensen dat hebben uitgevonden. Soms zie je moeders en tantes gans met enorme groepen pullen zwemmen.

De rotganzen zie je echter in de zomer nog maar zelden. Elk moment komen die ook met honderden tegelijk hierheen om de barre winterkou in hun broedgebieden te overleven.

13

Dit is onze kleinste ganzensoort. Bergeenden zijn er ook altijd. Bij ons vallen bergeenden in de categorie eenden, maar in Duitsland horen ze bij de ganzen. Vrouwtjesbergeenden zijn bij wijze van uitzondering even mooi als hun mannen, dat komt doordat ze in holen broeden, liefst in een konijnenhol. Het is dus de grootste eend of de kleinste gans, maar net hoe je het bekijkt. Vandaag heb ik geluk: er zwemmen twee zwarte zwanen! Soms kun je hier ook flamingo’s zien, al wil niet iedereen dat geloven voor ze het met eigen ogen hebben gezien.

Dit is de plek waar ik het meest van hou. Wonen doe ik met veel plezier in de Hoeksche Waard, mijn oudste zoon woont daar dichtbij in een naburig dorp en dat is heel prettig. Mijn jongste zoon woont helemaal in Londen, maar gelukkig kunnen we vaak facetimen. Maar als ik zorgen heb, ben ik hier te vinden. Als ik na wil denken over wat ik met mijn verhaal aan moet, ben ik hier ook om inspiratie op te doen. En als ik blij ben, zoek ik deze streek ook graag op, gewoon

om van al het moois te genieten. Vogels kijken is een hobby die momenteel steeds populairder wordt.

Ook rijd ik graag naar de zee. De ruimte, de verre horizon, ik hou enorm van de zee. Ik kijk er graag naar zeehonden. In mijn jeugd waren ze zo goed als verdwenen, nu zijn ze er altijd wel. Op de Brouwersdam kun je overigens naast de zeehonden ook veel vogels spotten.

Eidereenden soms, meeuwen en aalscholvers te over. Hier vind ik rust, blijheid.

U houdt helemaal niet van vogels? Dat kan, meeuwen kapen als je niet oplet een broodje uit je handen. Ganzen schijten alles onder. U heeft helemaal gelijk. Maar toch ook jammer, u had dit stukje eigenlijk wel over kunnen slaan.

Niettemin: onze natuur is schitterend. Kijk er eens goed naar, en heb je zorgen: in de natuur kun je die voor even vergeten en tot het besef komen dat het leven altijd weer meer dan de moeite waard is.

Als ik zorgen heb, ben ik hier te vinden.

Als ik na wil denken over wat ik met mijn verhaal aan moet, ben ik hier ook om inspiratie op te doen.

En als ik blij ben, zoek ik deze streek ook graag op, gewoon om van al het moois te genieten GERDA VAN WAGENINGEN

14

Puzzel & win!

1. In welke roman staan de relatieproblemen van Ties en Linda centraal?

2. Van welke hoeve is de familie Kleinveld de eigenaar?

De filippine hieronder bestaat uit 3. Met wie is Franka al zesendertig jaar gelukkige getrouwd?

13 vragen waarvan de antwoorden 4. In wat voor winkel werkt Anita al sinds haar zestiende? allemaal terug te vinden zijn in 5. Waar kun je volgens Gerda van Wageningen naast de dit Romanmagazine. Zoek de zeehonden ook veel vogels spotten?

6. Waar woont de jongste zoon van Gerda van Wageningen? woorden volgens de gegeven 7. Wie is de auteur van Verdwaald in de nacht? omschrijvingen. Wanneer een 8. Door wat voor voortuig wordt Lorraine aangereden? woord ingevuld is, kunnen de 9. Wat is de voornaam van de dochter van de rijke bankier? letters van dat woord overgezet 10. In welke plaats werkt Evelien als optometrist? worden naar de gelijk genummerde 11. Wat is Jessica’s achternaam? vakjes in de rest van het diagram. 12. Hoeveel boeken heeft Clemmens Wisse al geschreven in zijn carrière?

Probeer, steeds gebruik makend van de reeds gevonden letters, het 13. In welke maand verschijnt Toekomstnevel? diagram helemaal in te vullen en de oplossing te achterhalen.

17 11 19 10 6 9 16 29 9 17 22 23 9 1 Los de prijspuzzel op en maak 24 26 26 17 9 23 2 kans op een van de 5 originele 2 streekpakketten.

3

5

7

18

24

8 10

24

11

18

22

4

7

6

2

2

17

18

11

9

6

6

4

24

5

9

5

7

11

6

9

18

6

7

17

5

23

17

25

18

6

19

10

22

6

29

9

6

4

9

24

27

5

6

5

23 26

17

29

17

11

18

17

26

17

18

23

27

5

25

17

17

18

18

16

12 13

6

25

18

29

22

16

29

Stuur uw inzending vóór 28 februari 2022 naar: info@zomerenkeuning.nl ovv prijspuzzel 2022.

Per post: Zomer en Keuning Romanserie | o.v.v. Prijspuzzel 2022 Antwoordnummer 4176 | 3500 BV Utrecht (postzegel is niet nodig) Vermeld duidelijk uw oplossing, naam, adres, woonplaats en e-mailadres.

15

APRIL KIRSTIN ROZEMA

TOEKOMSTNEVEL PLUS

Speelt zich af in Kroatië

Ad en Marina Kremer vieren vakantie op een camping Kroatië. De 65-plussers hebben het er best naar hun zin en genieten van de rust, al zijn er af en toe strubbelingen. Ad is niet zichzelf. Het voelt alsof de wereld op zijn schouders rust en iedereen tegen hem is. Wanneer hij voor de zoveelste keer de koffiekopjes uit zijn vingers laat vallen, krijgt het echtpaar grote ruzie. Een ruzie, die hun leven op zijn kop zet. Want Ad komt niet uit zijn woorden, en valt op de grond. Hij heeft geen idee meer waar ze zijn en wat er aan de hand is. Marina belt in paniek met hun enige dochter Jessica en vraagt haar zo snel mogelijk te komen. Maar hun dochter is ruim 1300 kilometer weg van hun en staat met haar rug tegen de muur.

V Kirstin Rozema debuteerde in 2019

Het gemakkelijke leven van Jessica wordt plotseling overschaduwd door de onverwachte toestand van haar vader 16

in de Romanserie. Toekomstnevel is haar derde roman in de serie en is het vervolg op de novelle Thuis in het huys, waar we Jessica Kremer al eerder ontmoetten.

Speelt zich af in Vastricht

CLEMENS WISSE

HET GESLACHT KLEINVELD PLUS

De familie Kleinveld is al jaren eigenaar van de hoeve Lommedijk in het boerendorp Vastricht. Ze zijn een belangrijke boerenfamilie en streven het dan ook na om goed te trouwen. Het gevoel zegt soms echter iets anders. Enige zoon Egbert wordt verliefd op de bakkersdochter, maar trouwt onder druk van zijn ouders met boerendochter Jaan Verduin. Uit dit huwelijk worden twee zoons geboren en prompt herhaalt zich de geschiedenis. De traditie moet per slot van rekening van in ere worden gehouden. Maar kan liefde op deze hoeve ook een plek vinden?

V De boerenroman Het geslacht Kleinveld van Clemens Wisse is alweer het vijfenveertigste boek dat hij heeft geschreven. Hij neemt de lezer opnieuw mee in het leven op het platteland en de problemen die tradities met zich meebrengen voor de volgende generaties.

Hoe belangrijk is traditie als het je geluk in de weg staat?

17

MEI MARLEEN SCHMITZ

HET HART HEEFT EEN EIGEN STEM Speelt zich af in Nijmengen Evelien heeft twee deeltijdbanen. Ze werkt als optometrist bij een optiek in Nijmegen en daarnaast in de schoenenwinkel van haar ouders. Beide banen zijn zo goed als in haar schoot geworpen en ze heeft het er ook nog eens naar haar zin. Maar wat ze nog liever doet, is boeken inspreken. Daar kan ze helemaal haar passie in kwijt.

Een groot fan van een door haar ingesproken roman is Lex. Lex is door een auto-ongeluk op zijn zevende bijna volledig blind geworden. Hij woont nu op zichzelf, al is zijn moeder het daar niet helemaal mee eens. Ze is bang dat hij gekwetst zal worden.

Na enige moeite lukt het Lex om in contact te komen met Evelien en spreken ze af.

Het klikt meteen, maar er komen wel moeilijkheden om de hoek kijken. Eveliens ex komt uit de gevangenis en op haar werk loopt het ook niet lekker. Lukt het haar om haar werk te behouden en de relatie op te bouwen?

Het verleden achtervolgt Evelien; kan ze voorkomen dat het haar heden aantast?

18

V Er is Marleen Schmitz iets ingefluisterd door haar hart. In Het hart heeft een eigen stem zoekt Lex de stem op van zijn favoriete audioboek, en die hoort bij Evelien. Dit bijzondere verhaal gaat over je hart volgen, en hoe moeilijk dat kan zijn als het verleden aanklopt.

GEA VELDKAMP

STERKER SAMEN Speelt zich af in Zweden Weduwe Hannah reist al jaren in haar eentje met een camper. Haar hulp in de huishouding Vivian gaat nooit op vakantie vanwege geldgebrek. Hannah stelt voor om gezamenlijk naar Scandinavië te reizen en Vivian accepteert haar aanbod van harte. Eenmaal in Zweden ontmoeten ze al snel campingeigenaresse Alice en haar broer Lars. Vivian voelt zich aangetrokken tot kunstenaar Lars en dat leidt tot een relatie. Maar wanneer zij en Hannah verder trekken, komt ze erachter dat de liefde helemaal niet zo diep is als die leek.

Hannah en Vivian delen tijdens de reis hun levensverhalen met elkaar. Het is tijd om hun verleden op te ruimen en te leren accepteren. Daarbij hebben ze geen vakantieliefde nodig, maar wel hun reisgenoot.

V Een indrukwekkend verhaal over

Twee vrouwen gaan op reis naar

twee vrouwen die met een camper Scandinavië gaan ontdekken. In Sterker samen van Gea Veldkamp volg je als lezer de levensveranderende reis van Hannah en Vivian.

Scandinavië en bouwen onderweg een hechte band op

19

JUNI ANNE-MARIE HOOYBERGHS

IN VOL VERTROUWEN

Speelt zich af in De Kempen

Februari 1945: het einde van de Tweede Wereldoorlog komt in zicht. De zwangere Krista komt onder het puin terecht en sterft enkele uren later, maar haar baby Estelle redt het net. Haar vader Bernhard denkt niet dat ze veel kans heeft op overleven, maar achternicht Zita en haar dochter Jenni zien dat anders. Ze voeden Estelle op alsof ze hun eigen kind is. Bernhard is ondertussen een nieuw leven begonnen met een andere vrouw. Estelle leert op haar dertiende pas haar vader en stiefmoeder kennen. Een paar jaar later wordt haar gevraagd om haar zieke stiefmoeder te verzorgen. Hoewel ze haar nauwelijks kent, doet ze het in de hoop een band op te bouwen met haar vader en stiefmoeder.

Maar eenmaal daar begint Estelle zich al snel ook onwel te voelen. Wat gebeurt er met haar en is haar familie eigenlijk wel te vertrouwen?

V Een verhaal over verdriet, vertrouwen

Estelle leert dat ze niet zomaar iedereen kan vertrouwen

20

en liefde. Anne-Marie Hooyberghs laat de lezer genieten van het heerlijke verhaal van Estelle in het boek In vol vertrouwen.

THEA ZOETEMAN

HET LICHT BREEKT DOOR

Anita werkt al sinds haar zestiende bij dezelfde bakkerij. Elke dag is hetzelfde, maar ze mist de moed om de sleur te doorbreken. Haar broer Felix krijgt een relatie met Elise, zijn onderbuurvrouw.

Elise is juist heel erg zelfverzekerd. Ze snapt niet dat Anita tevreden is met haar leven, aangezien ze helemaal geen uitdagingen heeft. Anita krijgt genoeg van Elises bemoeienis en voelt haar zelfvertrouwen nog verder wegvallen. Dan ontmoet ze Fred. Fred wil Anita graag helpen haar angsten te overwinnen, maar dat is nog niet zo makkelijk.

V Thea Zoeteman schrijft over de onzekere Anita, de zelfverzekerde Elise en de tevreden Felix in Het licht breekt door. Hoewel hun relaties niet allemaal even soepel verlopen, is het wel een verhaal vol warmte en liefde.

Een beetje hulp kan ervoor zorgen dat het zonlicht eindelijk door het wolkendek heen kan breken

21

‘De boer, de jogger, of het geredde reekalfje’ Anne-Marie Hooyberghs en haar man maken graag wandelingen in de buurt van hun huis, in De Kempen. Tijdens die wandelingen maken ze heel wat mee, zoals de keer dat ze bij de vijver een bekende dachten te zien. Maar was hij het wel?

22

De streek waar ik geboren en opgegroeid ben wordt De Kempen genoemd. Het is een heerlijk stuk natuur in België dat eveneens een flink stuk doorloopt in Nederland. Het is een gebied waarin heidevlakten, grove dennen, berkenbomen en beukenbossen, afwisselend met genoeglijke dorpjes, het zicht bepalen.

Ik woon op ‘de boerenbuiten’ zoals ze hier zeggen, in Blauberg, een van die dorpjes in De Kempen. Het is een dorp waar buren nog voor elkaar zorgen en waar de natuur aan de achterdeur begint.

Dat laatste mag je letterlijk nemen. Met de bossen van prins De Merode in de omgeving is het groen alomtegenwoordig. En daar een prins in een kasteel woont, zijn er in de buurt ook drie mooie kastelen te vinden die tot de verbeelding spreken. Deze kastelen zijn er dan weer gekomen naar aanleiding van twee eeuwenoude Norbertijnenabdijen, die, aan beide zijden van ons dorp, op nog geen steenworp van ons af liggen. Ook op historisch gebied valt hier meer dan genoeg te beleven en te onderzoeken.

Het walhalla dus voor een schrijver en een kunstenaar als ik, ideaal om tot rust te komen en de muze haar ding te laten doen.

Het gebied van De Kempen staat ook bekend om zijn vele vijvers en poelen. In de zomer worden libellen en vlinders uit hun schuilplaatsen verdreven, hangen vlierbessen in donkere trossen aan de takken, pakken geelgroene hopbellen stammen in, en staan de frêle, blauwe bloempjes van het grasklokje in het gras te pronken. In de winter zijn de vijvers

ideale schaatsplekjes en geeft de sneeuw de plaats iets magisch. Als het regent, mistig is of druilerig, is het rustig aan de waterkant en kom je er weinig mensen tegen.

Zo was het ook toen mijn man en ik op de laatste zondag van februari een wandeling gingen maken in onze achtertuin. De lucht was zwaar bewolkt en de temperatuur steeg niet boven de vijf graden. Goed ingepakt en voorzien van een capuchon trokken we eropuit. De kale takken kraakten en we zagen een ree in de verte die, zodra ze ons zag, in het bos verdween. Toen we bij de eerste vijver aankwamen, zagen we aan de overkant een man, die in gedachten over het water stond te turen. Daar de man een pet droeg en toch op een redelijke afstand van ons stond, konden we niet goed zien of hij ons bekend was of niet. Op het eerste zicht dachten we dat het Viktor Jennes was, die op de boerderij woonde waarvan nog een stuk zichtbaar was in de verte tussen de bomen. We staken onze handen op als groet, maar zodra de man ons in de gaten kreeg, draaide hij zich meteen om en verdween. We stonden er niet bij stil. Waarschijnlijk had hij ons niet eens opgemerkt.

Na een fikse wandeling gingen we naar huis en dachten niet meer aan de man bij de vijver.

Tot het regionale nieuws die avond begon, en de nieuwslezer vertelde dat er een patiënt was weggelopen uit een psychiatrisch zorgcentrum in Geel, een stad op dertig kilometer van ons dorp. Er werd gevraagd om contact op te nemen met het plaatselijk politiebureau indien men de man had gezien. Het was een dringende oproep, 23

want de man was al twee dagen vermist, hij was mensenschuw en het was bitterkoud. Men vreesde voor zijn leven.

Zodra ze een foto van de man lieten zien, begon ik te twijfelen.

‘Was dat de man die we aan de vijver gezien hebben?’ vroeg ik mijn echtgenoot.

Hij ontkende. ‘Ik blijf erbij dat het boer Jennes was. Wat zou die arme man hier trouwens zo ver van huis komen doen?’ concludeerde hij.

Toch kon ik de gedachte niet van me afzetten dat er iets vreemds was aan het gedrag van die man.

‘Weet je nog dat hij zo vlug verdween?’ vroeg ik. ‘En hij stond zo verdwaasd over het water te kijken. Volgens mij leek hij toch op de man van de foto en volgens de beschrijving was hij lang en mager, net als die man. Zal ik de politie verwittigen?’

Mijn echtgenoot was nog niet overtuigd. ‘We hebben geen enkele zekerheid. De politie zal het niet prettig vinden als je ze voor niets lastigvalt.’

‘Maar stel dat het toch die man was? De 24

temperatuur daalt deze nacht tot onder het vriespunt. Als we niets doen, zal die arme man het misschien niet overleven. Ik ga toch bellen.’

Mijn aarzeling en twijfel waren voorbij. Ik had de man niet goed kunnen zien en dus kon het net zo goed iemand anders zijn, maar iets in mijn binnenste, noem het intuïtie, zei me dat ik moest bellen. Ik draaide het bewuste nummer en kreeg een politieman aan de lijn. Ik vertelde hem het verhaal en drukte hem op het hart dat ik het gezicht van de man niet goed had kunnen zien en dat ik enkel een vermoeden had dat het de vermiste persoon kon zijn.

De man aan de andere kant van de lijn zei me dat het goed mogelijk was dat we de juiste man hadden gezien, omdat ze telefonisch op de hoogte gebracht waren dat Karel – zo heette de vermiste persoon - laatst in een autobus richting Blauberg was gezien. De politieman vroeg of hij even langs mocht komen zodat we konden aanwijzen waar we Karel hadden gezien.

Een halfuurtje later stonden twee politieagenten aan onze deur en ging mijn achtgenoot met hen mee naar het boerderij van Jennes, waar ze de

boer en zijn vrouw op de hoogte brachten van de verdwenen man. De boer ontkende met klem dat hij bij de vijver was geweest. Dus werd de kans groter dat het inderdaad Karel was. Vijftig meter verder werd een vervallen schuur onder de loep genomen in de hoop Karel daar aan te treffen. Maar buiten wat hooi en een oude houten kar was er niets te zien. Vandaar gingen ze verder langs een karspoor en met behulp van een paar zaklampen in de richting van de vijver waar we de man hadden gezien. Alles was er nu donker, stil en verlaten.

De kale takken kraakten en we zagen een ree in de verte die, zodra ze ons zag, in het bos verdween. Toen we bij de eerste vijver aankwamen, zagen we aan de overkant een man, die in gedachten over het water stond te turen ANNE-MARIE HOOYBERGHS

‘Volgens de psycholoog en de verzorgers is Karel vreselijk mensenschuw en zoekt hij eenzame plaatsen op,’ verklaarde een van de agenten.

‘Het zou dus wel kunnen dat hij zich verstopt in de buurt van de schuur. Maar hij heeft al in dagen niet meer gegeten en de temperatuur is al twee nachten onder het vriespunt. Hij redt

het niet veel langer. We zullen zijn verzorgers waarschuwen. Karel is aan hen gewend en zij kunnen hem misschien uit zijn schuilplaats lokken. Als hij zich hier bevindt natuurlijk, want dat is nog de vraag. Misschien hebben jullie een andere man gezien of is het wel de juiste man, maar is hij al een heel eind verder getrokken. In ieder geval moeten we zeker zijn.’

Mijn echtgenoot werd weer naar huis gebracht en na een slapeloze nacht keken we reikhalzend uit naar nieuws over de vermiste Karel. We hoopten vurig dat ze hem gevonden hadden en dat hij de nacht overleefd had. Pas in late namiddag kwam het verlossende telefoontje van de politie. Diezelfde ochtend hadden verzorgers van het zorgcentrum de vermiste man gevonden in het verlaten schuurtje.

Net op tijd, want hij was flink onderkoeld en uitgehongerd. Hij werd voor verzorging naar het ziekenhuis gevoerd, maar hij zou het redden.

De politieman bedankte ons voor onze hulp en wij waren blij en opgelucht dat we toch gebeld hadden en dat Karel daardoor op tijd was gevonden.

En dit is niet het enige voorval dat we tijdens onze wandelingen beleefd hebben. Zo zijn er nog verhalen over een verloren gelopen hondje, over het redden van een uitgehongerd reekalfje, en over het helpen van een gewonde jogger.

Gelukkig allemaal verhalen met een happy end.

Daar ben ik blij om. Dat geeft altijd weer een goed gevoel.

Zo zie je maar! Een wandeling in De Kempen kan altijd gevolgen hebben. Jullie zijn gewaarschuwd. Haha!

25

SEPTEMBER GERDA VAN WAGENINGEN

FRANNIES FAMILIE

#2 BIEZEN EN RIET TRILOGIE

Speelt zich af in Puttershoek In de crisisjaren na de beurskrach is het werk in de biezen en het riet nog belangrijker. Vooral voor Frannies vader Harm. Hij heeft samen met zijn vriend Karel redelijk wat grondgebied, waardoor zij veel werkgelegenheid aan anderen kunnen bieden. Karel vraagt Harm om Frannies hand en Harm vindt het een uitstekend idee dat zijn goede vriend en dochter met elkaar trouwen: een verstandig huwelijk, vindt hij. Frannie ziet hier echter erg tegenop. Wanneer haar vader hier koppig over blijft doorgaan, gaat ze steun zoeken bij haar vriendin Gonda. Vervolgens komt het nieuws dat de flamboyante Sara Verschoor terug is in het dorp. Dat maakt de tongen los en beide meisjes weten niet goed hoe ze met de vrouw om moeten gaan.

V In het tweede deel van de Biezen en Riet trilogie schrijft Gerda van Wageningen over Frannie. In Frannies familie volgen we Frannie, die duidelijk weet wat ze wil en wat niet.

Een boek vol spanning en liefde.

Frannie wil haar eigen leven graag invullen, maar een koppige vader maakt dit niet makkelijk.

26

JOHANNE A. VAN ARCHEM

ONDERGESCHOVEN

Speelt zich af in Almelo

De Amerikakoorts heerst in Nederland.

De Tweede Wereldoorlog heeft het land en het volk slecht achtergelaten. Grietje groeit als jongste kind op in een straatarm gezin. Haar relatie met haar vader is moeizaam en uiteindelijk wordt ze uit huis gezet. Gelukkig vindt ze werk bij een rijke bankiersfamilie. Ze wordt de oppasser van de demente moeder van de bankier.

Hier heeft ze het goed naar haar zin.

Grietje bezoekt een bijeenkomst van de afgescheidenen over Amerika en ontmoet daar Jan van Loor. Jan nodigt haar uit om met hem naar Amerika te gaan en te trouwen, maar Grietje weet niet of ze wel weg wil.

Ondertussen komt Adolfina, de dochter van de bankier, terug naar huis om te trouwen. Het personeel en de grootmoeder blijken een enorme hekel aan haar te hebben. Maar komt dat alleen maar door haar hooghartige gedrag? Wat voor informatie houdt de bankier achter voor Grietje?

Grietje heeft tijdens haar jeugd nooit haar weg kunnen volgen, maar sinds ze bij de bankier is gaan werken, wordt ze overvallen door keuzes

V Johanne A. van Archem brengt de lezer terug naar de periode vlak na de Tweede Wereldoorlog. In Ondergeschoven leren we Grietje kennen en volgen we haar leven. Van Archem vult het verhaal met vele obstakels en beslissingen die Grietje moet zien te overwinnen.

27

OKTOBER SIMONE FOEKENS

Speelt zich af in Twente

HET ROER OM PLUS

Christine erft een enorm geldbedrag en besluit haar leven om te gooien. Ze gaat op vakantie naar het mooie Twente en vindt daar een groot complex met twee boerderijtjes en een schuur te koop. Ook ontmoet ze Roos en Lucas met hun zoontje Sepp. Christine neemt ontslag bij haar huidige baan, verhuist naar Twente en begint in een van de boerderijgebouwen een bed and breakfast.

De zaken lopen al snel goed en ze gaat een samenwerkingsverband aan met Jochem, de eigenaar van een restaurant. Ze spreken vaak zakelijk af, maar mettertijd ook steeds vaker om gewoon gezellig af te spreken.

Dan komen Roos en Sepp een tijdje bij Christine wonen. Lucas is een aantal keren vreemdgegaan en ondanks dat hij aangeeft heel veel spijt te hebben, vertrouwt Roos hem toch niet meer helemaal. Gelukkig steunt Christine haar door de moeilijke periode heen en vindt ze het ook heel erg gezellig om met z’n drietjes te wonen.

Christine weet als powervrouw precies wat ze wil en is niet bang om ineens het roer om te gooien

28

V Simone Foekens schrijft in Het roer om over de eigengereide Christine.

Het is een echte feelgoodroman waarin Foekens de lezer zelf ook inspireert om lef te tonen en te gaan voor je doel.

MARTIN SCHERSTRA

HARTENPIJN PLUS

Speelt zich af in Friesland

Beeldend kunstenaar Hielke woont met zijn dochtertje Thea aan de rand van een Fries dorpje. Nadat hij weduwnaar is geworden, zondert hij zich meer af. Het dorp en de dorpsbewoners herinneren hem te veel aan zijn vrouw. Door zijn kluizenaarsbestaan en het lage inkomen van zijn kunst, loopt hij al een aantal maanden achter op zijn hypotheek. Hij dreigt zijn huis kwijt te raken als er niet snel wat verandert.

Dan ontmoet hij Els. Ze kunnen goed met elkaar overweg en Els heeft ook direct een goede band met Thea. Maar wanneer Hielke erachter komt dat zij voor de bank werkt en hem moet helpen met zijn hypotheek, stoot hij haar af.

Hij wil niets te maken hebben met geldwolven, of is Els dat helemaal niet?

V Martin Scherstra schrijft over het

Van kunst alleen kan hij niet leven, maar zich inlaten met een geldwolf?

Dat nooit!

moeilijke leven van Hielke, die recentelijk weduwnaar is geworden.

In Hartenpijn vertelt Martin op zijn kenmerkende invoelende wijze over het verlies van een partner en de financiële problemen van het kunstenaarsbestaan.

29

KORT VERHAAL

Thuis in het huys KIRSTIN ROZEMA

‘En dat was dan echt de laatste!’

Jessica Kremer grinnikt. ‘Daar moet ik dus echt mee ophouden,’ mompelt ze, om vervolgens weer in de lach te schieten. Dat tegen zichzelf praten is echt een gewoonte aan het worden.

Gelukkig komt ze er in de meeste gevallen mee weg door te zeggen dat ze praat tegen Pippin, haar kater van net een jaar oud. Maar Pippin is de enige die hier nu nog ontbreekt. Hij overnacht al twee nachten in het kattenpension net buiten de stad. Zijn kattenbak staat al in de gang, zijn mand en krabpaal heeft ze naar de woonkamer gebracht, maar de pluizenbol zelf is niet te bekennen.

Gelukkig maar ook, want verhuizen met een kat die je voor de voeten loopt is zeker niet slim.

Dat weet ze nog van de vorige verhuizing, toen ze haar ouderlijk huis verliet voor een bovenverdieping van een oud winkelpand, waar ze het zowaar vier jaar heeft volgehouden. Toen was Pippin er wel bij. Een beslissing die ze met haar hart maakte in plaats van met haar hoofd en waar ze na het eerste kwartier al spijt van had. Want bij iedere ontsnappingspoging die Pippin ondernam, zonk haar de moed verder in de schoenen. De oplossing kwam in de vorm van een haastig gekochte bench, hetgeen haar door Pippin niet in dank werd afgenomen.

Daarom heeft ze dit keer een andere oplossing bedacht. Zoveel relaxter, zowel voor de kater als voor haarzelf.

Ze voelt zich nu sowieso veel relaxter dan vier jaar geleden. Jessica is rustiger geworden, meer op haar gemak. In vier jaar tijd kun je 30

jezelf goed ontplooien, zo blijkt. Een vrijwilligerswerkreis naar Guatemala heeft haar idee van een georganiseerd leven leiden helemaal omgegooid. Aan de andere kant van de wereld leerde ze dat ze heel gelukkig kon zijn met kleine dingen. Een dak boven je hoofd, de mogelijkheid om naar huis te bellen, bleek zoveel belangrijker dan luxe. Ze heeft geholpen in een weeshuis, ze heeft zelfs met haar blote handen huizen gebouwd. Het vrijwilligerswerk heeft haar goedgedaan. Na een jaar was het mooi geweest. Ze verlangde weer naar huis.

Vooral naar haar ouders. Zo keerde ze terug als een ander mens en vond ze de tijd om zich te specialiseren in haar vakgebied.

Ze is alleen in haar nieuwe appartement, omringd door een ratjetoe aan meubels, dozen en tassen. Eindelijk alleen, na een dag met veel mensen die allemaal het beste wisten hoe ze de verhuizing moest aanpakken. Gelukkig wist ze haar eigen idee vast te houden en het zo te laten verlopen als zij wilde. Maar nu, nu ze net de laatste doos vanuit haar kofferbak hiernaartoe heeft gebracht, vraagt ze zich af of haar ideeën over verhuizen wel de slimste waren.

Want ook al is ze nu weer heerlijk op zichzelf in haar nieuwe woonkamer, ze moet toegeven dat van orde is nog geen sprake is.

Ze zucht even diep. Dit komt vanzelf goed, weet ze. Straks gaat ze eerst iets eten – als ze tenminste de doos met borden en bestek terug kan vinden – en dan gaat ze puinruimen.

Verhuizen is niet iets wat je zomaar doet. Dus lang leve Thuisbezorgd.nl in tijden als deze. Als

ze tenminste ook haar telefoon nog terug kan vinden.

Ze moet weer hard lachen om zichzelf; wat een chaoot is ze ook. Maar, besluit ze vol overtuiging, wel een chaoot met humor. En dat kan je redden!

Nu moet ze alleen nog naar beneden om haar auto, die ze na het terugbrengen van het busje meegenomen heeft met de allerlaatste spullen uit haar oude thuis, weg te zetten. Die komt op haar eigen parkeerplaats achter het gebouw te staan – ze doet haast een vreugdedansje bij het idee dat ze eindelijk zeker is dat ze haar auto elke dag op de bij het complex behorende parkeerplaats kwijt kan en niet meer standaard bijna twee straten verderop moet parkeren omdat alles vol staat.

Echt helemaal te gek: ze kan en wil het blije gevoel niet kwijt. Ze doet een dansje van vreugde, loopt naar de balkondeur en doet die helemaal open. Er gebeurt iets in de tuin, ziet ze. Er worden tafels neergezet en er klinkt een heerlijk zomers deuntje door een grote luidspreker. Ze neuriet het liedje dat ze hoort mee en zingt even later voluit het refrein, terwijl ze nogmaals alle ruimtes doorloopt. Ruimte, heerlijk veel ruimte heeft ze. Hier kan ze zich uitleven met leuke meubeltjes en spulletjes.

De vensterbanken zijn breed genoeg om een paar kussens in te leggen zodat ze daar kan zitten lezen. En uiteraard is er plek voor haar kattenman om te zonnen. Ze danst naar de slaapkamer, waar ze zich op de nog kale matras laat vallen. Daar, voor het raam, komt haar bureau. De tekentafel krijgt een plekje in de woonkamer, heeft ze al besloten. Ze wijst voor zichzelf alles aan en ziet gelijk dat ze ontzettend smerige handen heeft. Ongetwijfeld door het verhuizen. Ach, daar is water en zeep voor! Het voornaamste is dat ze al haar

spullen weer bij zich heeft.

En nu staat alles op haar nieuwe adres: het Riethuys. Haar vroegere school. De school waar haar vader ooit werkte, waarin ze kind aan huis was en waar ze later zelfs over droomde. Op het moment dat bekend werd dat van het leegstaande gebouw een appartementencomplex gemaakt zou worden, stond haar besluit vast: hier ging ze wonen. Helaas bleek het aantal gegadigden groter dan het aantal beschikbare appartementen. Dus verhuisde ze alsnog, maar nu naar de wachtlijst. Daar heeft ze maar liefst drie jaar op gestaan. Tot het telefoontje van de makelaar kwam.

‘Jessica, ik heb een prachtig bericht voor je,’ begon hij.

Jessica’s hart sloeg vele malen sneller toen ze met ingehouden adem wachtte wat hij haar te vertellen had.

‘Een van de vier appartementen aan de achterzijde van het Riethuys komt vrij. De verkopende partij heeft mij de opdracht gegeven omdat ik destijds ook projectmakelaar was en ik heb daarom de lijst van geïnteresseerden erbij gepakt. Het heeft een lichte woonkamer, een open keuken, een heerlijk groot balkon en zoals je je misschien nog kunt herinneren aan de zijkant en de balkonkant heel veel ramen.

Maar helaas niet de tweede slaapkamer waar je naar op zoek was. Ik weet niet of dat nog steeds een probleem is? De slaapkamer in het appartement is heel groot en er is een schuifdeurkast ingebouwd. Je zou in die kamer zelfs ruimte hebben om een bureau te plaatsen. Daarom heb ik toch ook met jou contact opgenomen, om te vragen of je eventueel belangstelling zou hebben.’

Ze had even diep adem moeten halen toen ze de vraagprijs hoorde, maar dat was het haar waard. Als ze het maar kreeg. Ze hoefde geen 31

moment te twijfelen: uiteraard wilde ze het kopen. Ze bezichtigde het appartement, werd er verliefd op, bracht een mooi bod uit, sliep er een nacht niet van en kreeg toen het verlossende bericht dat haar bod het hoogste was.

Haar schreeuw van vreugde werd ook tijdens het tekenen van de koopakte nogmaals genoemd, maar dat kon Jessica niets schelen: haar droom werd werkelijkheid!

‘Het appartement waar het om gaat was vroeger het tekenlokaal, niet aan de kant van de doorgaande weg, maar aan de achterkant, met uitzicht op de tuin,’ had de makelaar tijdens het eerste telefoontje nog aangegeven.

Overbodige informatie, want dat was de plek waar ze vroeger zelfs examen had gedaan.

Waar ze haar eerste kop koffie had gedronken en waar ze haar eerste zoen had gekregen.

Ze grinnikt bij de gedachte. Wat was ze nog jong toen, net vijftien. Hij was de hunk van de klas. Ze voelde zich zo trots en blij, tot ze erachter kwam dat het van zijn kant slechts stoerdoenerij was geweest. Ze was immers de dochter van de directeur en als je die wist te schaken, had je een verhaal waar de hele klas van smulde.

Ze heeft nog steeds goede herinneringen aan de klas van toen. En natuurlijk aan die zoen. En vooral aan de plek waar het gebeurde. En die plek kon nu zomaar van haar zijn. De tong van het gebouw. Zo omschreef de makelaar dit stuk van het complex, bedenkt ze lachend.

Onder de beide appartementen was de vroegere kantine, nu ook omgetoverd tot appartement met de trappen van vroeger er nog voor. Die trappen geven nu toegang tot de tuin. Zij had vanaf het begin aangegeven dat ze liever op de eerste verdieping woonde, of desnoods op de zolder. En haar droom kwam uit. Ze regelde alle te nemen stappen. De 32

hypotheekaanvraag was snel rondgekomen.

Het verhuisbedrijf deed haar een goede offerte en haar vrienden boden aan te helpen. Kan een mens gelukkiger zijn dan met zulke fijne dingen in het vooruitzicht? Jessica weet het nog steeds zeker: nee, dat bestaat niet! Ze is een blij mens met zulke lieve mensen om zich heen en met zo’n fijne plek om te wonen!

Jessica wast haar handen en veegt ze droog aan haar jurk, omdat ze de doos waarin onder andere de handdoeken zitten niet in de badkamer heeft gezet en nu niets heeft om zich af te drogen. Heeft ze eigenlijk wel op de dozen gezet wat erin zit? En waar elke doos naartoe moet? Nee, uiteraard niet. Niet aan gedacht.

Ze is er te druk mee geweest. De ene doos was nog niet vol of ze had de volgende al in elkaar gevouwen. Geen moment bedacht dat het handig zou zijn dat te noteren. Wat een muts is ze ook. Maar hé, een katoenen jurkje doet het werk ook wel. Na vanavond gaat het in de was, dus niet erg.

Wanneer ze haar woonkamer weer in loopt, blijft ze me opzet precies in het midden staan en ze draait zich om naar de grote raampartij.

Even genieten! Hier heeft ze al die jaren van gedroomd en het is nog beter dan ze had gedacht. Het licht dat de kamer in stroomt is geweldig en het komt van twee kanten. Dat is het voordeel van dit appartement: ze heeft ruimte en voldoende licht. Zo belangrijk voor haar werk als illustrator. Jessica loopt van de keuken naar de balkondeur en is nog steeds verrukt van en over haar nieuwe thuis. Dat heeft ze toch maar mooi voor elkaar gekregen. En het mooiste is dat ze er eigenlijk niets aan hoefde te doen, wat klussen betreft. De kleuren die de vorige bewoners gekozen hadden voor de enorm hoge muren waren precies haar smaak.

Alle rolgordijnen mochten blijven hangen en ook de vloer zag er als nieuw uit. Daar zou ze misschien een mooi vloerkleed voor kopen, maar vooralsnog hoefde ze niet aan de slag met hamers en verf.

Ze pakt haar autosleutels, die ze bewust op een zichtbare plek heeft neergelegd, en gaat naar beneden om haar auto op de parkeerplaats te zetten. Ze vergeet zelfs de afstandsbediening voor het hek niet. Het ruikt heerlijk en ze is heel benieuwd wat er aan de hand is, maar ze bedwingt haar nieuwsgierigheid. Er moet gewerkt worden!

Wanneer ze even later weer terug in haar appartement is, wil Jessica toch echt de handen uit de mouwen gaan steken en als eerste haar bankstel gaan verslepen naar toch een andere plek dan waar de verhuisheren hem neergezet hebben. Daar staat hij wel mooi, maar achteraf en met het licht dat nu door de ramen komt, is de plek die ze nu bedacht heeft veel beter. Ze heeft net de eerste meter met de veel te grote en zware bank afgelegd, wanneer de deurbel gaat. Tenminste, dat blijkt nadat er maar liefst drie keer gebeld is. Ze herkent het geluid niet en weet in eerste instantie niet wat het kan zijn. Tot ze concludeert – misschien helpt het geklop op de voordeur daar ook wel bij – dat het haar bel moet zijn. Proestend loopt ze naar de deur en opent hem met een grote zwaai.

‘Sorry dat het zo lang duurde; ik hoorde het geluid maar had geen idee dat het de bel was,’ verontschuldigt ze zich tegenover een sportief geklede jongen die geduldig staat te wachten.

‘Lastig hè, al die aparte bellen en afstandsbedieningen,’ zegt hij lachend. ‘Maar dat leer je snel genoeg, hoor. Dit is de belangrijkste: de deurbel. Met je buurman ervoor die je namens iedereen hier in het huis uitnodigt voor de barbecue van vanavond. Dat doen we vier keer

per jaar en je valt met je neus in de boter, want vanavond is een van die avonden! Ik hoorde je net zingen, dus dat was mijn teken om aan te bellen.’

Jessica weet even niet wat ze zeggen moet. In de eerste plaats niet omdat ze dit niet verwachtte, ook al niet omdat ze geen idee heeft wat ze zelf mee moet nemen, en zeker niet omdat deze buurman wel een heel aantrekkelijke man is en ze zich direct realiseert dat zij er nu als een slons uit moet zien.

‘Eh… o… dat is… dat is wel heel leuk. Maar eh… ik ben net verhuisd, ik heb nog niet eens een handdoek teruggevonden om mijn handen aan af te drogen en ik heb niets in huis om mee te nemen. Mijn bankstel staat zelfs nog midden in de kamer,’ ratelt ze nu ineens.

Nou zeg, spreekt ze zichzelf vermanend toe – in haar hoofd uiteraard – je bent toch geen bakvis die een rood hoofd krijgt vanwege een knappe vent?! Maar haar hoofd en haar wangen denken daar anders over.

‘Zal ik je even helpen? En ik breng je straks wel een handdoek, hoor, geen probleem. Uiteraard hoef je niets mee te nemen. We begrijpen allemaal dat je hoofd nu niet naar boodschappen doen staat, dus vanavond ben je onze gast.

Maar de volgende keer verwachten we een culinair hoogstandje. Stokbrood met kruidenboter valt daar zelfs al onder,’ grapt hij, en Jessica schiet in de lach.

‘Stokbrood afbakken is mijn specialiteit. Zelfs zonder het aan te laten branden,’ geint ze terug.

‘Nee, grapje hoor. Ik kan goed koken, al zeg ik het zelf. Dat ga je vast nog wel ruiken. Ik ben van de kruiden. En buitenlandse maaltijden.

Hoe gekker, hoe beter. Ik maak een satéschotel waar je je bord bij opeet, dat beloof ik je.’

Het ijs is daarmee gebroken en ze durft hem zonder verder te blozen uit te nodigen in haar appartement, waar ze een paar minuten 33

later de bank op de door haar gekozen plek neergezet hebben. En terwijl de buurman – Mark heet hij, heeft hij haar verteld – haar helpt andere, grotere meubels te verplaatsen, raken ze aan de praat over het gebouw en zijn historie.

‘Ik heb hier zelfs op school gezeten, heel lang geleden,’ vertelt Mark haar.

‘Dat is toevallig, ik ook!’ antwoordt Jessica terwijl ze met een zucht van opluchting haar duim opsteekt en een handdoek uit een doos haalt: gevonden!

‘Hoe oud ben jij dan?’ vraagt Mark, terwijl hij meteen zijn hand voor zijn mond slaat. ‘O nee, dat vraag je een dame niet,’ voegt hij er grinnikend aan toe.

‘Maar van je buurvrouw mag je dat gerust weten hoor,’ zegt Jessica. ‘Ik tik dit jaar trots de vierendertig aan. En jij? Zoveel zullen we niet in leeftijd schelen. Misschien hebben we wel in dezelfde jaren op school gezeten!’

‘Ik ben zesendertig. Vorige maand geworden.

Ik denk dat ik net twee klassen voor je gezeten heb,’ zegt hij, en ze puzzelen even over het jaar waarin ze examen hebben gedaan.

‘Ik heb hier, in mijn eigen appartement zelfs, examen gedaan,’ vertelt Jessica lachend. ‘En in het appartment hieronder heb ik mijn opstel voor Nederlands geschreven. Over de watersnoodramp, ik herinner me het nog zo. Ik kan me bijna alles van die tijd goed herinneren. Als de dag van gisteren,’ droomt ze terug.

‘Ik kan me vooral goed de kamer even verderop herinneren, die van de directeur,’ zegt Mark lachend. ‘Daar heb ik menig keer moeten komen. Streng dat die kerel was, niet normaal!

Maar nu ik ouder ben, snap ik het ook wel. Je zal zo’n stel opdonders als wij waren onder je hoede hebben. Hij liever dan ik.’

‘Hij was inderdaad streng, maar hij heeft een 34

hart van goud. En hij is echt heel lief!’ zegt ze en ze ziet dat Mark haar verbaasd aankijkt.

‘Het is mijn vader. Mijn vader is hier jaren schooldirecteur geweest,’ zegt ze, lachend als ze zijn gezicht ziet verschieten.

‘Maar dan bij jij Jessica Kremer, de dochter van…’ weet hij ineens, en Jessica knikt.

‘Nee… dat is echt leuk! Dat ik je nu weer hier zie, wat een toeval.’

Jessica schudt haar hoofd. ‘Voor mij stond vast dat ik hier zou komen wonen. Ooit! Ik ben als het ware met dit gebouw opgegroeid. Ik mocht vaak met mijn vader mee toen ik nog een klein meisje was en ook tijdens mijn schooltijd heb ik het hier zo naar mijn zin gehad. Toen ik hoorde dat er appartementen van de klaslokalen gemaakt werden, wist ik het zeker: daar wilde ik er ook een van. Goed, het heeft een tijdje geduurd, maar kijk nou: ik zit zowaar op mijn eigen bank in mijn eigen appartement. Missie geslaagd!’

‘Ik ben blij voor je,’ zegt hij en hij kijkt nog even om zich heen. ‘Heb je toevallig een klok? Ik heb mijn horloge niet om en mijn mobiel ligt in huis. Ik heb geen idee hoe laat het is en ik moet wel op tijd zijn om beneden de tafels, stoelen en niet te vergeten het eten klaar te zetten.’

‘Klok: ergens in een doos. Horloge: wie zal het zeggen. En ook mijn mobieltje is ergens in dit appartement. Hopelijk kom ik dat wel snel weer tegen, want ik moet wel bijblijven met berichtjes en telefoontjes, uiteindelijk. Als jij het ziet: ik heb een lichtblauw hoesje!’

‘Zoiets als wat daar op die doos ligt?’ vraagt Mark, en Jessica rolt met haar ogen.

‘Natuurlijk. Dat was de laatste doos en daar heb ik hem zolang op gelegd,’ zegt ze en ze loopt naar haar mobiel. ‘Het is ondertussen kwart over vijf!’ weet ze hem even later te vertellen.

‘Goed, als ik je niet verder kan helpen, zie ik je

om zes uur beneden in de tuin. Je hoeft alleen een bord, bestek en een glas mee te nemen. Wij zorgen voor de rest. Tot straks, Jessica Kremer, en van harte welkom in ons huis. We zeggen huis, maar als we het opschrijven, doen we het officieel met een u en een y.’

Jessica steekt haar duim op en doet de voordeur voor hem open. Ze ziet hem de deur naast haar binnengaan.

‘Maar dan ben je dus echt mijn buurman, je woont twee stappen van me af,’ concludeert ze.

‘Ja, dat klopt. Ik woon direct naast je, maar dan met uitzicht aan de voorkant van het gebouw,’ zegt hij. ‘Kom binnenkort maar eens een bakkie doen. Koffie, thee, wat jij wilt!’

‘Super,’ roept ze en dan gaat ze snel weer naar binnen. Ze heeft nog drie kwartier tijd voor ze gaat eten en die tijd wil ze goed besteden.

Wanneer ze vijfenveertig minuten later haar voordeur achter zich dichttrekt, in een schone jurk en met het gevraagde serviesgoed en bestek in haar handen, is ze goed opgeschoten. Ze kan vanavond in een opgemaakt bed stappen, ze heeft zelfs haar tandenborstel weer teruggevonden, morgen kan ze kleding uit haar hangkast halen, zich normaal wassen en zelfs afdrogen in de badkamer, en ze heeft in een van de achterste dozen ook haar serviesgoed, glaswerk en bestek gevonden. Nee, ze heeft het niet eerst afgewassen voor ze het in de keukenkastje zette, maar het moet maar zo.

Dat doet ze wel wanneer ze iets pakt. Even een lapje erover en het is goed. Het is per slot van rekening schoon de doos in gegaan, dus wat dan nog. Ze doet niet moeilijk.

Benieuwd naar wie ze gaat treffen en hoe de sfeer zal zijn loopt ze naar de grote, beschutte tuin achter het huys. Vanuit haar appartement heeft ze een prachtig uitzicht op dit stukje

groen en ze heeft al gezien dat er verschillende tafeltjes klaarstaan en dat er ten minste vijf grote barbecues staan te roken.

Ze volgt haar neus en komt terecht in de gezellige gemeenschappelijke tuin. Even kijkt Jessica een beetje schuchter om zich heen, ze kent immers behalve Mark niemand hier, maar al snel hoort ze haar naam. Eerst vragend, dan met een klank van lichte verbazing.

‘Jessica? Jessica Kremer, ben jij dat? Wat leuk dat je hier bent! Wat doe jij hier?’

Een stel van ongeveer haar leeftijd loopt op haar af en reikt haar een glas wijn aan.

Jessica moet even hard nadenken wie het kunnen zijn, maar dan herkent ze Sylvan. Net als zij een stukje ouder dan destijds, maar haar vroegere klasgenoot is niet eens zo heel veel veranderd. Zijn vrouw of vriendin, dat weet ze zo niet, komt haar ook bekend voor.

‘Nou, herken je me nog? Dat is wel heel lang geleden, hoor! Ik ben het: Mirjam. We zaten op de lagere school in dezelfde klas, weet je nog?’ zegt de jonge vrouw.

‘Nee? Jullie twee? Wat ontzettend leuk jullie terug te zien. Samen?’ vraagt Jessica, en Mirjam steekt haar hand op en wijst naar de mooie ring om haar vinger.

‘Verloofd! Lekker ouderwets, maar daar houden we wel van. Maar wat brengt jou hier?’ wil ze weten.

‘Ik woon hier. Sinds een paar uur nog maar, maar het is officieel. Vannacht slaap ik voor het eerst in mijn nieuwe appartement. Ik woon in het tekenlokaal,’ zegt ze trots en ze wijst naar boven. ‘Daar, aan de tuinkant, dat is vanaf nu mijn stekkie!’

‘Wat fijn voor je. Lekker beschut tegen de drukte van het verkeer aan de voorkant, fijn met dit uitzicht en ook heerlijk met al die ramen. Wat een licht zul je hebben!’ zegt Sylvan.

35

Jessica knikt. ‘Precies goed voor mijn werk.

Ik ben illustrator, tekenaar dus. Goed licht op mijn werk hebben is heel belangrijk. Ik heb al precies bedacht waar mijn tekentafel komt te staan, dus al dat licht is erg fijn.’

‘Hoor ik daar dat we een tekenaar in ons midden hebben gekregen?’ vraagt een iets oudere man die met een bord in zijn ene hand en een glas in zijn andere naar hen toe komt. Hij knikt met zijn hoofd naar haar. ‘Ik ben Koen, Koen Harmsen. Ik ben fotograaf. Je komt me hier vast regelmatig tegen, want zodra er weer een nieuwe bloem het daglicht ziet in de borders, lig ik er met mijn camera boven. Wie weet kunnen we samen ooit exposeren? In de hal, dat zou toch geweldig zijn. Maar zeg, ken ik je niet ergens van? Je komt me zo bekend voor?’

Wanneer Jessica zich voorstelt, weet hij het ineens weer.

‘Kremer… je bent toch niet toevallig de dochter van Wouter Kremer, die hier directeur was?’

Jessica knikt. ‘De enige echte. Ja, mijn vader is hier twintig jaar directeur geweest.’

‘Je lijkt sprekend op hem!’ stelt Koen vast. ‘Hoe is het met hem? En met je moeder? Weet je, ik exposeerde vroeger ook veel in de stad en je vader zorgde er dan voor dat de leerlingen met hun biologieleraar die exposities mochten bekijken. Mooie tijden waren dat!’

‘Dat herinner ik me ook nog. Dan mochten we op de fiets naar dat gebouw. Lekker even weg van school, mooi was dat. Goh, dat u die fotograaf bent, ik had u niet herkend,’ zegt Jessica.

‘Hoe is het met je vader?’ wil Koen nu weten.

Jessica kan haar glimlach niet onderdrukken.

‘Mijn ouders zijn Europa aan het ontdekken!

Ze hebben vlak voor mijn vader met pensioen ging een camper gekocht. Ze genieten met volle teugen van het leven, ze zijn blij dat ik 36

hier woon en ze komen zo snel mogelijk kijken.

Maar dat kan dus nog wel even duren, want ik hoorde gisteren dat ze in Griekenland zijn aangekomen en dat het weer daar wel erg mooi is. Ik geef ze groot gelijk, laat ze maar genieten. En wanneer ze hier weer zijn, wonen ze in een leefgemeenschap met een groep ouderen en dat bevalt hen prima. Ze staan nog vol in het leven!’

‘Mooi zo. Wat heerlijk dat ze er nu lekker op uit gaan. Je vader heeft het destijds ook druk genoeg gehad met school. En jij woont nu bij ons, heb ik begrepen? Geweldig. Je zult zien dat het hier prima naar je zin gaat krijgen, dat geloof ik vast!’ En weg is Koen weer.

Jessica geniet. Ze merkt dat ze zachtjes meebeweegt op de muziek, die vanuit een paar luidsprekers klinkt. De sfeer is goed, het is zeer gemoedelijk, iedereen ziet er tevreden uit, lacht, praat en heeft het naar zijn zin. Ze staat nog geen tien minuten op de binnenplaats of ze is als het ware al opgenomen in de groep mensen die hier woont.

Ze ziet dat Mark haar wenkt. Hij staat achter een van de barbecues en houdt een spies omhoog. Jessica verontschuldigt zich bij haar vroegere klasgenoten en loopt naar Mark toe.

‘Volgens mij ben jij al opgenomen in onze club,’ concludeert hij, terwijl hij een spies en een hamburger voor haar op haar bordje legt.

‘Bij Mieke,’ hij wijst naar een dame die een paar tafels verderop staat, ‘kun je salades en rauwkost halen. Eet maar eens wat, want volgens mij heb je nog niets gehad sinds ik je vanmiddag kwam uitnodigen.’

‘Ik rammel,’ bekent Jessica en ze snuift genietend de geur van het gekruide vlees op.

‘En ja, ik voel me heel welkom. Ik ben zelfs al gevraagd een expositie te doen, moet je nagaan! Ik heb mijn tekentafel en mijn bureau

nog niet eens op hun plek, dus dat mag nog even wachten.’

‘Als ik je nog kan helpen?’ biedt Mark aan en ze ziet een twinkeling in zijn ogen.

Die twinkeling doet haar maag fladderen. Ze voelt zelfs een blos naar haar wangen trekken.

Maar ze wil het nu weten! Jessica haalt even diep adem: ‘En je vriendin dan? Of je vrouw?

Vindt die dat wel goed?’

Mark lacht hardop. ‘Ik heb een hele harem zelfs.

Allemaal vrouwen om me heen. Een rode, een grijze, een bruine… maar wel met vier pootjes en een staart. En mijn dames vinden het prima dat ik kom helpen. En nee, om je vraag te beantwoorden: er is geen vrouw of vriendin.

Nog geen tijd voor gehad. Of het geluk gehad dat iemand naar die functie solliciteerde. De job is nog vrij! Mocht je een kans willen wagen, dan wil ik eerst zeker weten of je inderdaad dat stokbrood kunt afbakken. Anders maak je geen kans!’

Jessica wordt nu dieprood en moet erg lachen.

‘Nee, alle gekheid op een stokje hoor, ik wil je niet in verlegenheid brengen. Ik ben gewoon aan het grappen met je, voel je niet ongemakkelijk. Verdorie,’ zegt hij, ‘nu bloos ik gewoon van mezelf.’

Jessica ziet inderdaad dat ook zijn wangen kleuren en ze lacht hem uit. ‘Net goed, buurman! Eigen schuld! Maar in dat geval: zou je me morgen dan willen helpen met het in elkaar zetten van de tekentafel? Hij was te groot om zo mee te nemen in mijn busje, dus ik heb hem uit elkaar gehaald en had daar al spijt van toen hij in delen op de grond stond. Het ding is best zwaar en het is nogal lastig hem weer op de juiste manier in elkaar te zetten zonder dat ik delen overhoud of dat ik iets laat vallen.’

‘Natuurlijk wil ik dat doen.’

‘Super. Dan kook ik als dank morgen voor je.

Met het befaamde stokbrood! Deal?’

‘Deal!’ zegt Mark en hij pakt met de vleestang een aantal spiesen, die hij aan nieuwe eters geeft. ‘Dit zijn je buren van de andere kant van het gebouw. Dit zijn Kenan en Esra, je naaste buren. En dit is Lydia, die precies naast hen woont.’

Jessica stelt zich voor, dit keer als hun nieuwe buurvrouw, en ook met deze mensen voelt ze gelijk een klik. Vooral wanneer blijkt dat ook Lydia leerling is geweest op deze school, al was dat heel wat jaartjes voor zij haar schooltijd hier begon.

Een paar uur later steekt ze de sleutel in haar voordeur en stapt ze naar binnen. Ze schopt haar pumps uit, loopt blootsvoets naar haar kamer en laat zich op haar bank zakken. Het is nog niet helemaal donker en dat is maar goed ook, want de lampen staan nog keurig op een rijtje langs de muur te wachten op een nieuwe plek. Ze kijkt rustig rond, staat dan toch weer op en zet een klein tafeltje naast haar bank. Daarop gaat een lamp en uit een van de openstaande dozen vist ze de foto van haar ouders, die ook een plekje op het tafeltje krijgt. Ze loopt naar het aanrecht en spoelt haar glas om, haalt een fles wijn uit een doos op haar eetkamertafel en schenk haar glas vol. En dan ploft ze wederom op de bank. Ze pakt haar mobiel en maakt een paar foto’s, die ze via WhatsApp naar haar ouders stuurt.

Het is nog niet klaar, maar het voelt fantastisch.

De mensen zijn vriendelijk en het voelt als een warm bad. Die school van jou is echt een goede keus geweest, pap! Het voelt alsof ik midden in een reünie ben beland en het wordt steeds beter. Ik ben er zo blij mee! Ik voel me helemaal thuis in het huys.

37

NOVEMBER RIA VAN DER VEN

OP AFSTAND

Speelt zich af in Oisterwijk in Noord-Brabant

Franka en haar man Joost zijn al zesendertig jaar gelukkig getrouwd. Ze hebben drie kinderen en ondertussen hebben ze ook al een handjevol kleinkinderen. Op Franka’s achtenvijftigste verjaardag gaat het onverwacht mis. Joost krijgt een beroerte en daarna gaat het ook alleen maar slechter met hem. Zijn situatie brengt veel nare gevolgen met zich mee.

Joost is steeds sneller geprikkeld en soms vergeetachtig. Hun dochter Suzan, die net verhuisd is, voelt zich schuldig over het feit dat ze niets doet om haar ouders te helpen. De spanningen lopen hoog op in de familie. Na een nare periode overlijdt Joost aan een hersenbloeding.

Franka probeert haar leven weer op te pakken en krijgt hierbij hulp van pastoraal medewerker Klaas Hoekstra. Er ontstaat een warme vriendschap tussen hen, maar haar kinderen hebben zo hun bedenkingen bij deze relatie.

V Ria van der Ven neemt de lezer in Op

Franka zet zichzelf tijdelijk opzij om haar man Joost te verzorgen, maar na zijn overlijden probeert ze weer haar leven op te pakken 38

afstand mee in het leven van Franka en haar man Joost. Een beroerte zorgt ervoor dat de hele balans in de familie wegvalt. Een verhaal over verdriet en schuldgevoel, maar boven alles is er nog steeds de sterke familieband en liefde.

Speelt zich af in Gelderland

GREETJE VAN DEN BERG

SAMEN #2 DUET VAN HET ZWIJGEN

Na de moeilijke tijd die Gerben heeft doorgemaakt, is het tijd voor een nieuwe start. Hij besluit zijn bouwmarkt te verkopen en te verhuizen, zodat hij opnieuw kan beginnen. Dit gaat echter moeilijker dan verwacht. Gerben blijft moeite hebben met zichzelf openstellen en mensen in vertrouwen nemen. Hij begint een nieuwe zaak, maar ook hier komen de nodige problemen. Gelukkig is daar Alma. Met haar durft hij zijn problemen te bespreken en zij is bereid hem te helpen.

Langzaamaan krijgen ze een steeds persoonlijkere relatie.

V Het tweede deel van Duet van het zwijgen heet Samen. Greetje van den Berg schrijft hier verder over Gerben, die een nieuwe start gaat maken in zijn leven.

Is een nieuwe start genoeg om Gerben weer de juiste kant op te leiden?

39

40

De excentrieke buurvrouw In het oosten des lands gelden bepaalde regels en gebruiken, maar niet iedereen houdt zich daaraan. Johanne A. van Archem vertelt het bijzondere verhaal van een vrouw die door haar buren niet gekend werd, totdat ze overleed.

De buren hadden altijd weinig contact met de vrouw gehad die in het huisje woonde dat een eindje van de weg af stond, midden in het land.

Het leek een beetje symbolisch, het huisje stond apart en ook de bewoonster hoorde niet echt bij de buurt.

O, ze was aardig, hoor, zei vriendelijk goedendag als je haar eens trof, maar ze was afstandelijk.

Echt iemand, niet van hier, zoals men noemde…

Als de buurvrouwtjes met elkaar ongegeneerd zaten te roddelen over die vreemde eend in hun gezellige burenbijt, wilde Annie nog weleens zeggen: ‘Maar jullie doen ook geen poging om haar erbij te halen…’

Dan haalden ze de schouders op. Ze had ook niet kennisgemaakt toen ze hier jaren geleden kwam wonen. En dat was de gewoonte hier. Je maakte hier buren.

Ze sprak ook het dialect niet en dat schiep afstand. Ze kwam uit het westen van het land,

daar waren de regels en gewoontes anders dan hier…

En wat ze nou precies de hele dag uitvoerde, was al jaren onduidelijk. Soms zag je haar dagen niet.

Was ze weg of lag ze in bed? Niemand wist het.

Niemand ging ook vragen.

De tuin was ook een wildernis. Veel struiken en planten. Het was wat je vriendelijk noemde een wilde tuin. Er groeide weliswaar een keur van bloemen, klaprozen, korenbloemen, noem maar op, alsof er elk jaar een zakje wild bloemenzaad werd uitgestrooid. In de winterdag was het doods en stil. Dan zag je de bewoonster evenmin, al waren de struiken en bomen kaal. De buren hadden weleens gezegd: je zou denken dat ze de hele winter in Spanje zat of zoiets. ’s Avonds was het altijd donker, er brandde geen licht, althans zo leek het. Maar je kon niet zien of er licht brandde, die hoge, altijd groene heg sloot elke inkijk af. Ze was wat je noemde 41

gevoelig voor haar privacy.

Ze had een auto, maar de uitgang naar de straat lag aan de achterkant van haar woning en was compleet uit het zicht. Je zag dus ook niet of ze wegreed met die auto.

Ze was wel een beetje mensenschuw, was de algehele mening van de buren.

Verder wist men weinig van haar. Ze woonde alleen, nooit getrouwd ook, althans dat dachten de buurvrouwen. Ze was een beetje excentriek, zei men in de buurt.

En nu was ze overleden. Nee, gelukkig niet dat ze haar dood gevonden hadden na een aantal weken, zoals je soms las in de krant. Ze was overleden in een hospice. Er was iemand bij de dichtstbijzijnde buurvrouw aan de deur verschenen met die mededeling. De buurvrouw had gezorgd dat de buurt het te weten kwam.

‘Mevrouw Verstraete was ernstig ziek en is in het hospice overleden,’ luidde de boodschap.

Ze hadden niet eens geweten dat ze ziek was.

Gelukkig maar, dachten ze. Stel je toch voor dat ze maanden dood in huis zou hebben gelegen. Dan kreeg je als buurt toch geen beste naam mee.

Ze was vijfenzeventig geworden, stond er op de kaart. Werd in besloten kring gecremeerd.

‘Zielig,’ vond Annie. Ze zou geen familie hebben of zich er niet mee bemoeien. Je hoorde zoiets wel vaker van die oudere, excentrieke mensen.

Geen zusters of broers, ouders overleden, zelf ook een beetje apart… en dan vereenzaamde zo iemand wel.

Was het Annie of Truus, die met het plan kwam toch naar de aula in het mortuarium te gaan 42

op de dag van de crematie? Je kon je eigen buurvrouw toch niet alleen de laatste gang laten maken. Als er helemaal niemand was, zelfs de buren niet… Dat wilde je toch niet voor het woord hebben? Ze moesten wel blijk geven van hun belangstelling.

Zo trokken twee buurvrouwen op die decembermiddag naar het mortuarium. Zo vaak kwamen ze daar niet, gelukkig niet…

De parkeerplaats was vol, zagen ze. Ach, waarschijnlijk was er een iets te doen bij het restaurant ertegenover.

Ze waren een beetje laat gegaan, vlak voor een korte dienst zou beginnen. Zo lang zitten in een lege zaal was niet prettig en er was condoleren na afloop van de plechtigheid. Ook weer zoiets, het was de gewoonte dat het voor de dienst gebeurde. En zou er wel eens iemand zijn die je kon condoleren? Misschien was er een kopje koffie.

De uitvaartverzorger wilde net de deuren sluiten toen de twee nog haastig kwamen aanlopen. Hij knikte hen vriendelijk toe en wees hen naar de zaal.

De vrouwen voelden zich wat bezwaard. Daar zouden ze straks zitten met zijn beiden in die grote, koude zaal, en dan?

Ze keken elkaar aan. Toch maar gaan.

Langzaam liepen ze naar de zaal, de deur werd achter hen gesloten. Ja, het was ook tijd.

Ze bleven stilstaan met een schok. De hele zaal was afgeladen vol. Er stonden zelfs nog mensen achterin.

We zijn verkeerd, dachten ze nog. Ze hadden zich toch niet vergist in de dag? Of stonden ze bij een verkeerde uitvaart?

Hier en daar werd ingeschikt zodat ze nog

konden zitten. Dat deden ze dan maar, hoewel ze zich uiterst vervelend voelden.

Een jonge vrouw stond voor het spreekgestoelte op het podium. ‘We zijn hier om afscheid te nemen van Loes Verstraete,’ begon ze.

Ze waren niet verkeerd, dachten Annie en Truus in paniek. Hoe kon dat nou? Hun buurvrouw die zich nergens mee bemoeide, die haar eenzame leven leidde in haar eigen omgeving. De tent was helemaal vol.

‘Wij moeten ons het nodige verwijten,’ kwam het. ‘Terwijl Loes op ons lette en ons vertelde dat we beter voor onszelf moesten zorgen, letten wij niet zo goed op Loes.’

Er werd hier en daar geknikt. Annie keek Truus aan. Wij letten helemaal niet op haar, zeiden haar blikken.

‘Ze zal diep gemist worden,’ vertelde de vrouw op het podium. ‘Ze heeft haar ziekte lang verzwegen. Er was altijd genoeg te doen voor anderen, aan zichzelf dacht ze nooit. We hadden haar naar de dokters moeten brengen toen het kon en er nog hoop was…’

Nooit aan zichzelf denken? Altijd druk met anderen? De buurt had het nooit gemerkt. Zij dacht dat Loes Verstraete alleen met haar zelf bezig was.

‘We zullen haar met gedenken met groot respect,’ eindigde de toespraak.

Er waren meer sprekers. Een vertegenwoordiger van een heemkundevereniging. Hij roemde de overledene als een van de oprichters van hun bloeiende vereniging.

Truus en Annie keken elkaar opnieuw aan. Ze hadden geen belangstelling voor oude zaken en geschiedenissen. Ze hadden hun gezin, hun familie, daar waren ze druk genoeg mee.

De tweede spreker had het over haar tomeloze inzet voor minderbedeelden. Mensen met schulden voorthelpen, de voedselbank…

Truus en Annie slikten iets weg. Ze hadden die vrouw nooit gekend, nooit begrepen ook. Die was bezig, terwijl zij dachten dat ze hele dagen in bed lag.

De familie die Loes zo graag opzocht, die haar zo zou missen.

Familie, ze had toch geen familie? Zij hadden nooit iemand om het huis gezien. Dat kon ook niet met die hoge heg en die zware bomen.

Annie en Truus hadden het gevoel dat ze niet bij de uitvaart van hun excentrieke buurvrouw waren maar bij een wildvreemde. Eigenlijk was het ook zo, dachten ze.

Een beetje beschaamd keerden ze huiswaarts, zonder koffie, al was die aangeboden. Ze hadden bij de condoleantie de familie gezien, begrepen dat hun buurvrouw zo’n beetje de mater familias was, de spil waar het om draaide. Nee, echt niet het zielige en excentrieke vrouwtje dat eenzaam door de dagen ging en met niemand contact had.

Iemand kwam achter hen aan lopen. ‘Ze had alles over voor een ander. Ze had alleen wat meer aan zichzelf moeten denken, op tijd naar een dokter moeten gaan. Dan was ze er misschien nog geweest,’ zei hij vol vertwijfeling.

Ze keken de onbekende zwijgend na.

En dan hadden wij nog steeds niet geweten wie ze eigenlijk was, dachten de twee beschaamd. Niet alleen zij hadden haar niet gekend, ze had zichzelf blijkbaar ook niet goed gekend.

Zwijgend gingen de twee naar huis terug.

Ze hadden heel wat te vertellen over hun excentrieke buurvrouw…

43

DECEMBER ANNEMARTIEN BERKELAAR

WINDSTIL DEEL 1 VAN DE SCHOLTENHOF TRILOGIE

Speelt zich af in de Achterhoek

PLUS De twintigste eeuw begint slecht voor de familie van Geertje. De wereld is aan het veranderen, het rechtssysteem is niet meer zoals voorheen. Hoewel Geertjes familie altijd in de hoge klasse zat, is dat nu niet meer het geval. Ze moet zich leren aanpassen aan de nieuwe omstandigheden en dat is niet makkelijk.

Geertje heeft de keuze om gouvernante te worden of om te trouwen met veldwachter Bertus. Aangezien ze niet van Bertus houdt, besluit ze gouvernante te worden. Dit is echter een totaal andere wereld voor haar.

Ze ontdekt hoe het is om onzichtbaar te zijn, om niet mee te tellen, door kinderen belachelijk gemaakt te worden. Na een nare gebeurtenis in het huis voelt ze zich er ook helemaal niet meer veilig. Misschien moet ze toch het huwelijksaanzoek van Bertus opnieuw overwegen.

V Windstil is het eerste deel van de trilogie van de Scholtenhof.

In deze historische streekroman schrijft Annemartien Berkelaar over de verschillende klassen in de maatschappij en hoe het is om in een lagere klasse terecht te komen.

Onverwacht een nieuwe wereld betreden is 44

Deel 2 gepland april 2023

Deel 3 gepland december 2023

zwaarder dan Geertje in eerste instantie denkt

SANDRA BERG

VERDWAALD IN DE NACHT PLUS

Speelt zich af in het dorpje Healen in Limburg

Het ergste wat een ouder kan overkomen, overkomt Halley en haar man: hun zoon pleegt zelfmoord. Halley is er kapot van en verliest alle contact met de buitenwereld.

Wanneer ze voor het kleine restaurant van Xue in elkaar stort, is het Xue die haar weer overeind helpt. En dat terwijl Xue haar handen vol heeft aan haar eigen problemen. Xue heeft lang geleden in China in de tijd van de eenkindpolitiek haar tweede kind als vondeling weggedaan. Na vele jaren is Xue nu weer op zoek naar haar meisje, dat naar Nederland is gebracht voor adoptie.

Hier in Nederland ontmoeten de twee vrouwen elkaar en ontstaat er een hechte vriendschap. Ze zijn bereid elkaar te helpen in hun tijd van nood. Lukt het Halley om haar verdriet te accepteren en kan Xue haar dochter terugvinden?

V Sandra Berg laat zien hoe belangrijk vriendschap is in haar boek Verdwaald in de nacht. Al heb je nog zoveel problemen, samen is het makkelijker om deze te overwinnen dan alleen.

De hechte vriendschap van Halley en Xue ontstaat door begrip en de bereidheid om elkaar te helpen 45

VERSCHIJNINGSMAANDEN

46

JUNI

OKTOBER DECEMBER

APRIL

FEBRUARI

Het programma Plus staat voor acht extra boeken voor dezelfde aantrekkelijke abonneeprijs wanneer u abonnee bent van de serie Klein of Basis. Bij het abonnement op programma Plus krijgt u, naast de boeken voor programma Klein of Basis, ook nog vier keer per jaar twee extra boeken. In 2022 zijn dit:

SEPTEMBER

MEI

MAART

JANUARI

Bij het abonnementprogramma Basis ontvangt u zes keer per jaar twee boeken. Voor 2022 zijn dit:

NOVEMBER

NOVEMBER

SEPTEMBER

MAART

JANUARI

Bij het abonnementprogramma Klein ontvangt u vier keer per jaar twee boeken. Voor 2022 zijn dit:

INFORMATIE OVER HET ABONNEMENT De romans van uitgeverij Zomer & Keuning zijn van hoge kwaliteit en verschijnen in gebonden uitvoering en tellen ruim 200 bladzijden per boek. Als abonnee ontvangt u de romans telkens in pakketjes van twee boeken in de brievenbus. U bent de allereerste die de nieuw geschreven boeken met originele verhalen ontvangt.

ABONNEMENTSVORM De Romanserie kent drie abonnementsvormen. Als abonnee kunt u kiezen uit een Basis of een Klein abonnement.

Basis: u ontvangt zes keer per jaar twee romans. De verschijningsmaanden zijn januari, maart, mei, juni, september en november.

Klein: u ontvangt vier keer per jaar twee romans. De verschijningsmaanden zijn januari maart, september en november.

Plusserie: alleen als abonnee op Romanserie Basis of Klein kunt u aanvullend een abonnement nemen op de Plusserie. Dan ontvangt u vier extra pakketten per jaar. Deze verschijningsmaanden zijn februari, april, oktober en december. Interesse? In het kader hieronder vindt u de contactgegevens van onze abonnementenservice.

ABONNEEVOORDEEL Uitgeverij Zomer & Keuning geeft u als liefhebber van familie- en streekromans de gelegenheid om u te abonneren op prachtige boeken. U ontvangt de boeken tegen een aantrekkelijke prijs van € 19,90 per pakketje van twee romans. Dit is inclusief verzendkosten. Ten opzichte van de winkelprijs ontvangt u een korting van bijna 50 procent. Spaart u liever de verzendkosten uit, dan kunt u bij een aangesloten boekhandel uw abonnement ophalen en vervallen de verzendkosten van € 4,= per pakketje. U bent zo nog goedkoper uit!

EXTRA VOORDEEL Naast de voordelige romans uit de Romanserie ontvangt u als abonnee geregeld een vrijblijvend boekenaanbod. U kunt gebruikmaken van een aanbod van aantrekkelijke koopjes of splinternieuwe omnibussen. Alle extra bestellingen boven de € 20,= ontvangt u zonder portokosten in uw brievenbus. Ook waarderen we uw lidmaatschap zo af en toe met een leuke attentie.

NABESTELLEN Boeken van de Romanserie die eerder zijn verschenen, kunt u nabestellen voor de abonneeprijs.

Dit geldt zolang de voorraad strekt.

NIEUWSBRIEF Ontvang maandelijks de Romanserie-nieuwsbrief in uw mailbox. Daarin staan de laatste nieuwtjes over de serie, leuke (win)acties en bent u altijd als eerste op de hoogte van nieuwe uitgaven. Heeft u zich nog niet aangemeld? Dat kan via www.zomerenkeuning.nl/nieuwsbrief.

Voor al uw abonneevragen kunt u mailen of bellen: abonnementen@zomerenkeuning.nl 088-7002780 (tussen 9 en 12 uur) Wij staan graag voor u klaar.

47

De meest geliefde familie- en streekromans in één serie