verhaal

Het verhaal.

Jacques Tati was een franse filmacteur, komiek en filmregisseur. In 1967 regiseerde hij Playtime waarin hij de rol speelt van Hulot, een manifest op de moderne maatschappij/ architectuur.

J. Tati noemde Playtime zijn visioen van hoe de wereld er in de toekomst niet zou moeten uitzien. In zijn film schetst hij ons een wereld die bezeten is door geld, luxe, techniek en kille architectuur. In deze utopische wereld is er geen plaats voor het individu, men spreekt van mensenmassa's die enkel druk bezig zijn met hunzelf en hun werk. Hoewel duizenden mensen voortdurend door elkaar heen krioelen, heeft niemand nog oog voor elkaar. Het leven van de mensen wordt geleid door technologie en zonder die technologie kan de mensheid niet meer overleven. Creativiteit bestaat niet meer.

De film is opgenomen in extreme totaalshots waarbij de camera alleen nog van op verre afstand observeert. In de film zijn er geen hoofdpersonnages, er zijn alleen figuranten. Desalniettemin, is er in het begin een personnage, nl. Hulot, waarop de nadruk wordt gelegd. Hulot loopt verloren in het labyrint van de moderne architectuur waardoor hij naar het einde toe zelf tot een figurant vervaagt. Er komen geen dialogen aan te pas, alleen eindeloze geroezemoes in wel honderd verschillende talen.

Het gekozen filmfragment

Van alle filmfragmenten die we te zien kregen tijdens de eerste les Media Vorm- vocabularium 2 is het volgende fragment mij het meest bijgebleven: twee leefrui- mtes (A & B) die elkaars spiegelbeeld zijn, worden gescheiden door middel van een wand waar de tv 's zich bevin- den. Gedurende 15sec. krijgen we de in- druk dat de figuranten van ruimte A een dialoog aangaan met de figuranten van ruimte B hoewel beiden zich nog altijd in de respectievelijke ruimtes bevinden.