อาคารมหาเต่งดอจีมีความสำคัญต่อประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์สยาม-พม่าในอดีต ด้วยมีประจักษ์หลักฐานที่แสดงออกถึงช่างฝีมือผู้ถูกฝึกฝนแบบสกุลช่างลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา หรือที่ผู้คนในลุ่มแม่น้ำอิรวดีเรียกขานถึงว่า “โยดะยา”
ในการศึกษานี้ นอกจากจะมีข้อเสนอในการกำหนดอายุของจิตรกรรมจากประวัติศาสตร์ท้องถิ่นดังกล่าวมาแล้ว ยังสำรวจรังวัดอาคาร เพื่อนำข้อมูลมาวิเคราะห์ และเขียนแบบสถาปัตยกรรม รวมทั้งการประเมินสภาพความเสียหายของอาคาร ซึ่งพบว่าในปัจจุบันกำลังตกอยู่ในสภาวะวิกฤติ ทั้งการเสื่อมสภาพตามกาลเวลา และการเร่งปฏิกิริยาให้เกิดการเสื่อมสภาพจากการจัดการซ่อมแซมด้วยวัสดุและวิธีการที่ไม่เหมาะสม ทั้งนี้ ฐานข้อมูลที่ได้รับจะนำไปสู่ข้อเสนอต่อการอนุรักษ์และการบริหารจัดการ หรือหากไม่มีโอกาสทำสิ่งใดที่เป็นรูปธรรมได้ ก็จะมีแบบสถาปัตยกรรม และฐานข้อมูลสำหรับการศึกษาในอนาคต
