Adjective Clause An adjective clause is also called a relative clause or an adjectival clause. A clause is a group of words that have a subject and predicate. There are two kinds of clauses: independent and dependent. Independent clauses are sentences because they express a complete thought. Examples are: “The dog ran away.” and “Get the door.” In the second one, the subject is implied. To explain the function of an adjective clause, we will look at dependent clauses. Dependent Clauses Dependent clauses have the subject and predicate but can not stand alone. They depend on another clause to have meaning. Examples are: “When you finish your work” and "unless I get more money.” With each of these, you want to ask “What?” because the thought was not finished. Dependent clauses are also called subordinate clauses and they start with a subordinate conjunction. This is the word that links the dependent clause to the rest of the sentence.
Examples of subordinate conjunctions are: how, where, when, why, unless, although, after, as far as, as if, because, before, once, whether, while, now that, until, since, and unless. The three types of dependent clauses are:
Adverbial (or adverb) - Adverbial clauses function as an adverb and answer the questions: when, where,
why, how, and how much. Examples include: “Now that it rained a lot, the grass turned green.” and “I am much olderthan my brother.” Nominal - Nominal clauses function as a noun and can be the subject, an object, an appositive, or a complement. Sometimes nominal clauses start with an interrogative like: who, what, when, where, how, who, which, or why. Examples of nominal clauses are: “They always fought overwho should pay the bill” and “Whoever did thisis in big trouble.” Adjectival (or adjective) What Is an Adjective Clause Adjectives clauses have a subject and a verb (or predicate). They will start with a relative pronoun, like: that, who, whom, whose, or which, or a relative adverb, like why, where, or when. Adjective clauses function as an adjective and modify nouns and pronouns. They are also called relative clauses. Just as the other dependent clauses, the adjective clause does not express a complete thought. It does not need commas separating it from the rest of the sentence if it has essential information in it; that is if you need the information it provides. If it gives additional information, then you use commas. A good way to test for this is to leave out the clause, read the sentence, and see if the meaning of the two sentences is different. Here are some examples of adjective clauses. The adjective clause is underlined.
Chocolate, which many of us adore, is fattening. People who are smart follow the rules. I can remember the time when there were no computers. Charlie has a friend whose daughter lives in China. Wine that is produced in Tuscany is not cheap. Adjectives Since adjective clauses act like adjectives, you may want more information about adjectives. Some adjectives express the writer’s opinion of a noun or pronoun, like silly, lovely, awful, and outrageous. These are called opinion adjectives. Some adjectives are descriptive, telling about the physical characteristics of size, shape, color, or age. Examples include: huge, wee, rectangular, oval, bluish, purple, new, and ancient. An origin adjective tells where an object originated or where is came from. These are adjectives like: eastern, lunar, Egyptian, or German. The composition of a noun or pronoun will be described by a material adjective. Examples are: woolen, plastic, metal, or silk. Some adjectives tell what purpose an object is used for. These many times end with an “ing.” Some examples include: baking, fishing, testing, or hunting. Lastly, some adjectives compare and have levels of comparison. These are words like: “good, better, best”,
“dry, drier, driest”, and “beautiful, more beautiful, and most beautiful." Other adjectives compare but only on one level, like: unique, main, impossible, final, and inevitable. Adjective Clause คคือ subordinate clause ททท ที่ ททำหน น้ทำททที่ เปป็ นเหมคือนคททำ adjective คททำหนนงที่ ทททำหน น้ทำททข ที่ ยทำยคททำนทำม และคททำ สรรพนทำม บทำงครรงรั้ Adjective Clause จะถถูก เรทยกวว่ทำ Relative Clause ลรกษณะของประโยค Adjective Clause จะนท ทำหน น้ทำด น้วย relative words ดรงคททำตว่อไปนทรั้ น้ อ คืที่ มประโยค 1. Relative Pronoun คคือสรรพนทำมททใที่ ชเช น้ อ คืที่ ม subordinate clause เข น้ทำกรบประโยค main clause โดยใชเช หรคือขยทำยคททำนทำม หรคือคททำสรรพนทำมททวที่ ทำงอยถูว่ ข น้ทำงหน น้ทำประโยค คืที่ มททน adjective clause ซงนที่ จะมทคททำเชอ ที่ ท ทำหน น้ทำประโยคดรงนทรั้ น้ Relative Pronoun ททใที่ ชแทนคน : who, whom, whose, that น้ Relative Pronoun ททใที่ ชแทนส งสที่ ของ : which, of which, that 2. Relative Adverb ได น้แกว่
where,
when,
why
ตททำแหนว่งของ Relative Clause 1. ประโยค relative clause (adjective clause) เมคือ ที่ ใช น้ ขยทำยคททำนทำมหรคือคททำสรรพนทำม ตรวใดให น้วทำงประโยค relative clause ว่ ไว น้หลรงคททำนร น รั้ ทรนทท เชน The man who lives next door is a teacher.
(who lives next door เปป็ น adjective clause ขยทำยคททำนทำม ททอ ที่ ยถูข ว่ น้ทำงหน น้ทำคคือ The man) 2. เมคือ ที่ ใช น้ relative pronoun แทนคททำนทำมหรคือคททำสรรพนทำมใน ประโยคแล น้ว ให น้ตรดคททำนทำม หรคือคททำสรรพนทำมททที่ relative pronoun นร น รั้ น้ ว่ ใชแทน ออกไป เชน
John married a woman who works in his office. ประโยคข น้ทำงบนมทำกจทำก 2 ประโยคด น้วยกรน คคือ A. John married a woman. B. A woman (she) works in his office ประโยค B คคือประโยค relative clause มทประธทำนเปป็ นคน คคือ a น้ woman ใชwho แทนประธทำนททเที่ ปป็ นคนและตรดคททำนทำม a woman น้ ออกเพรทำะใชwho แทนแล น้ว
Adjective Clause หรรือ Relative Clause หรรือ แบบ่ง ออกเปป็น 2 ชนนิด ครือ 1. Defining Relative Clause หรคือ Restrictive Clause ทททำหน น้ทำททข ที่ ยทำย คททำนทำมหรคือคททำสรรพนทำมททเที่ ปป็ น head word ของ ประโยค main clause โดยจะไมว่ใสว่ comma ( , ) เพรทำะถคือวว่ทำ relative clause ชนสดนทม รั้ ค ท วทำม สททำครญ หทำกตรดออกจะทททำให น้ควทำม หมทำยของประโยคหลรกไมว่สมบถูรณณ ว่ The man whose car was stolen complained to เชน the polite. A. The man complained to the polite. เปป็ นประโยคหลรก ททย ที่ รงมทใจควทำม ไมว่สมบถูรณณจงน ต น้องมท
B. His car was stolen ซงนที่ เปป็ น Adjective clause มทำขยทำย คืที่ ม A เข น้ทำกรบ B ให น้นท ทำ man ทททำให น้ควทำมหมทำยสมบถูรณณ และเมคือ ที่ เชอ น้ อ คืที่ มแทน his relative pronoun – whose มทำใชเช 2. Non – Defining Relative Clause หรคือ Nonrestrictive Clause จะวทำงไว น้ หลรงคททำนทำมหลรกของประโยค main clause ซงนที่ คททำนทำมนร น รั้ มทควทำมหมทำย สมบถูรณณในตรวเองอยถูแ ว่ ล น้ว กทำรใสว่ non – defining relative clause จนงไมว่ได น้ หมทำยควทำมวว่ทำไป ขยทำยคททำนทำมททเที่ ปป็ น head word ของประโยค main clause แตว่ใสว่ non – defining relative clause เพคือ ที่ เปป็ นกทำรเพสม ที่ ข น้อมถูลของ คททำ นทำมหลรกเทว่ทำนร น รั้ ดรงนร น รั้ non – defining relative clause จนงมท comma (,) ครน ที่ กลทำงกรบคททำนทำมหลรก ว่ เชน We stayed at the Royal Hotel, which William recommanded to us. จะเหป็นได น้วว่ทำประโยค We stayed at the Royal Hotel. มท ควทำมหมทำยททส ที่ มบถูรณณอยถูแ ว่ ล น้ว กทำรเพสม ที่ ประโยค which William recommanded to us ซงนที่ ขยทำยคททำนทำม the Royal Hotel เปป็ น เพทยงกทำรเพสม ที่ เตสมข น้อมถูลลงไป และต น้องใส ว่ comma ครน ที่