september 2015
Vol.27 Showcase Digital Magazine Free download オンラインマガジン Artist Interviews Design Illustration Photography Fashion Motion/Film Music Lifestyle
artist : Kaptor
artist : smalllike
Showcase Digital Magazine Free download
TEAM Editor numpong mudcome Columnist Khatthleeya Srikanta Sukkanok Thongsuk จรณ์หมีขาว sixdegrees 12091979 Py Indie Campfire Nattawat Sombat Graphic designer Smalllike Photographer Khatthleeya Srikanta Sukkanok Thongsuk Smalllike Bazstation Khingiesss Disc jockey Viewplusplay Dj Boss Arnon Chaiyakham Dj Nook Nick Dj Fangko Dj Tony Jabb
“ ในห้องท�ำงาน หน้าจอคืองานที่ต้องท�ำ แต่นอกหน้าต่าง คือสิ่งที่พักผ่อน วิวที่เห็น ลมที่พัดมา พัดมาแค่ไม่นาน แต่ก็ท�ำให้เรามีพลังเพิ่มขึ้นมากมาย แล้วมาลุยงานต่อ ” เล่ มนี้ พบกั นอี กครั้ ง ยั ง คงลุ ยหนั ง สื อ ต่ อ ไป ขอฝาก หนังสือเล็กๆนี้เดินทางถึงทุกคนด้วยนะครับ ขอบคุณที่ อ่ า นมาถึ ง ตรงนี้ คุ ณ คื อ แรงพลั ง มากๆครั บ ขอบคุณผูอ้ า่ นครับ : )
น�ำพงศ์ หมุดค�ำ บรรณาธิการ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
VIEWPLUSMAG www.facebook.com/viewplusmagazine issuu.com/viewplusmag Contact : Tel. 086-194-5747 E-mail : viewplusmag@gmail.com 134/42 Moo.1 Tonpao Sankumphang , Chiang Mai 50130
contents september 2015
vol.27
-artBlurler seengodfather KALU -musicThe Jukks Greasy Cafe -filmCMU Trekking 2015 -Writer-
เด็กหญิงของหญิงสาว Rhythm
event
27 ปี พันธุ์หมาบ้า (อีกสักครั้ง) 22 สิงหาคม โรงละคร หอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
thai touch unseen edition chiang mai 22 สิงหาคม โครงการ De Marche นิมมานเหมินทร์ ซอย 5
Photo by Baz Station
event
THE USACNX 3D STREET ART SHOWCASE 11-12 กันยายน หอศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
Creative Showcase : Graphic Designer
4 ตุลาคม TCDC Chiang Mai
Photo by Baz Station
CHIANG MAI ART MAP Chiang Mai Art Conversation (CAC) ผลิต “แผนที่ศิลปะเชียงใหม่” โดยเฉพาะ ขึ้นเป็นครั้งแรก เป็นฉบับ free copy รายปี โดยจะเผยโฉมครั้งแรก ต้นเดือนกันยายนนี้ CAC เป็นกลุ่มทางศิลปะที่รวมตัวกัน เพื่อ สร้างความเป็นไปได้ในการสานบทสนทนา ระหว่างศิลปะกับสังคมให้มีมากขึ้น ซึ่งใน ครั้ ง นี้ ไ ด้ ริ เ ริ่ ม การผลิ ต แผนที่ ศิ ล ปะ เชียงใหม่ขึ้นเป็นครั้งแรก จากการหยั่งเสียง ตอบรับจากแกลเลอรีในจังหวัดและองค์กร ต่างๆ ในงาน Chiang Mai Art Community Symposium เมื่อปลายเดือนกรกฎาคม 2557 และจากการทดลองเผยแพร่ข้อมูล ข่ า วสารศิ ล ปะ-ศิ ล ปิ น เชี ย งใหม่ ม าตลอด 1 ปีทางเพจ fb.me/cmartconversation ซึ่งท�ำให้เห็นความต้องการที่จะเชื่อมต่อหา กันจากทั้งคนท�ำงานศิลปะและผู้ชม แต่ยัง
ขาดตัวกลางที่มีประสิทธิภาพคล่องตัวพอ CAC จึงวางแผนพัฒนาโครงงานหลายๆ ด้านเพื่อให้ศิ ล ปะได้ มี ป ฏิ สั ม พั น ธ์ ที่ ร ่ ว ม สมัยกับสังคมมากขึ้น แม้เชียงใหม่ในปัจจุบันจะมีนิทรรศการ และกิจกรรมทางศิลปะแทบไม่เว้นแต่ละวัน ข่าวสารกิจกรรมเหล่านี้ก็ไปถึงสาธารณชน ได้ไม่ยากนัก แต่การเข้าถึงพื้นที่กิจกรรม เหล่านี้กลับยังเป็นไปได้ยาก ด้วยเมืองที่ ขยายตัวไปพร้อมๆกับราคาอสังหาริมทรัพย์ ที่สูงขึ้น ท�ำให้พื้นที่ทางศิลปะเริ่มกระจาย ออกจากตัวเมือง หรือต้องย้ายไปอยู่ใน สถานที่ ที่ ซุ ก ตั ว อยู ่ ใ นซอกซอยซั บ ซ้ อ น แบบเมื อ งโบราณของเชี ย งใหม่ ส่ ว น แผนที่ เ ชิ ง การท่ อ งเที่ ย วทั่ ว ไปก็ มี ข ้ อ มู ล หลายด้ า นอั ด แน่ น อยู ่ จนยากจะหา
แกลเลอรี่ ใ นนั้ น พบ เพื่ อ ข้ า มข้ อ จ� ำ กั ด เหล่านี้ CAC จึ ง ค้ น คว้ า รวบรวมข้อมูล ส�ำหรับการผลิตแผนที่ศิลปะเป็นการเฉพาะ และพัฒนางานออกแบบที่ชัดเจนให้ใช้งาน ง่ายขึ้น คัดเน้นพื้นที่นิทรรศการทั่วจังหวัด ไว้ เ กือ บ 50 แห่ ง ให้ เพี ย งติดตามข่าวสาร ข้อมูล แล้วกางแผนที่นี้ออกไปส�ำรวจกัน ได้ทันที นอกจากนี้ CAC ยังเปิดพื้นที่ให้ศิลปินรุ่น ใหม่มาร่วมฝากฝี มื อไว้ ใ นแต่ละปก โดย ฉบับแรกนี้ได้ผลงานจาก illustrator ที่น่า
จับตาอย่าง Brightside มาวาดลวดลาย สีสนั ให้กบั Chiang Mai Art Map edition 01/2558 ซึ่งตีพิมพ์เพียง 20,000 ฉบับ เท่านั้น ภายใต้การสนับสนุนการพิมพ์โดย Jim Thompson
ติดตามข่าวสารกิจกรรมของ CAC ได้ทาง facebook.com/cmartconversation หรือสอบถามเพิ่มเติมที่ cac.chiangmai@gmail.com
“Eagle ”
COVER artist BY
Blurler
Blur
rler Bangkok ,Thailand Contact :
www.facebook.com/blurler
Blurler
Blurler
Blurler
Blurler
seengodf
dfather
Bangkok ,Thailand Contact : Facebook : SGFT
seengodfather
seengodfather
seengodfather
seengodfather
seengodfather
seengodfather
seengodfather
seengodfather
seengodfather
KALU Chiangmai ,Thailand Contact : www.facebook.com/ kaluluka555
KALU
www.fungjai.com
music
The Jukks เดอะ จั๊กส์ ส่งเพลง“ครับป้า” ฝากถึง มนุษย์ป้า สมอลล์รูม ได้ฤกษ์ ส่ง 3 หนุ่ม ศิลปินวง The Jukks (เดอะ จั๊กส์) ที่น�ำโดย แกน-แมวยุทธ วงดนตรีทถี่ นัดทีส่ ดุ ในการเล่าเรือ่ งสิง่ รอบตัว ที่ยียวนสุดพลัง โดยคราวนี้มาพร้อมกับซิงเกิ้ล ใหม่ล่าสุดที่มีความยาวเพลง เพี ยง 2 นาที มาพร้อม กับ Lylics Video ในชือ่ เพลง “ครับป้า” (Cuppa) ซิงเกิ้ลล�ำดับที่ 4 เป็นแนวดนตรีโพสพั งค์ เดิร์นๆ แฝงความกวน และ อบอวลไปด้วย เนื้อหาเพลงแบบไทยๆสไตล์ The Jukks โดย เนื้อหาเพลงไม่มีอะไรซับซ้อน เพียงแค่อยาก ระบายความอึดอัดภายในใจ ต่อพฤติกรรมของ
มนุษย์ป้าทั่วๆไป ไม่ว่าจะขี้แซง เสียงดัง หรือ ต่างๆ อีกมากมาย ซึ่งอาจจะตรงกับความรู้สึก คนอีกหลายๆคนเมื่อฟังแล้วคงจะได้ฟังไปยิ้มไป แน่ น อน ส� ำ หรั บ ความพิ เ ศษของซิ ง เกิ้ ล นี้ นอกจากเนื้อหาที่โดนใจแล้ว ยังอยู่ในเรื่องของ ดนตรี ที่คราวนี้ ได้ พี่นิ้ม วง Goose วงใน ต�ำนานเด็กแนว มาช่วยคิดไลน์เบสให้ รวมไป จนถึงควบคุมการ arranged อีกทั้งยังได้ พี่รุ่ง (บอสใหญ่ของค่าย) มา ช่วยดูแลตลอดการท�ำเพลง และตัววงเองที่ใส่ ความเป็น The Jukks ลงไปในรายละเอียดทุก ชิ้นดนตรี จนเป็นเพลงสนุกสนานที่พร้อมให้คุณ ร้องตาม และ ระบายไปพร้อมกันว่า...ครับป้า!
Play Video
เพลง ครับป้า ศิลปิน The Jukks (เดอะ จั๊กส์) https://youtu.be/hPDxRa0yb-0
www.facebook.com/jukkarare
Greasy Cafe “สุดสายตา” “กรีซซี่คาเฟ่” ส่งเพลง “สุดสายตา” ซิงเกิ้ลใหม่ ที่เขียนด้วยน�้ำตา เล็ก - อภิชัย ตระกูลเผด็จไกร พี่ใหญ่แห่งค่ายเพลงห้องเล็กสมอลล์รูม หลังจาก ที่ห่างหายการปล่อยซิงเกิ้ลมาซักพักใหญ่ มาคราว นี้กับซิงเกิ้ลพิเศษพร้อมเอ็มวีใหม่ล่าสุด ในเพลง “สุดสายตา” เพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง “The Down” (เดอะ ดาวน์) เพลงที่พูดถึงประเด็นความ เสมอภาคของคน และความแตกต่างที่หลายคน เข้าใจ โดยรับรองได้ว่าใครหลายคนที่ได้ฟังคงจะ ต้องรู้สึก เข้าใจกับชีวิตมากขึ้น พร้อมกับปาด น�้ำตาไม่มากก็น้อยเป็นแน่ เพราะขนาดในวันที่ เพลง “สุดสายตา”พร้อมเสร็จและเดินทางมาถึง ทีมงานภาพยนตร์นั้น เล็ก กรีซซี่ กล่าวว่า
music
“เรากดดันมากๆ ได้แต่ยืนก้มหน้า พอเพลงจบทุกคนก็เงียบ เราก็คดิ ว่าซวย แล้ว แต่พอหันมา เราจ�ำได้ว่าบางคนเช็ด น�้ำตา เราเลยรู้สึกว่ามันน่าจะท�ำงานได้ ประมาณนึงแล้ว เพราะตอนที่เขียน เราก็ เขียนมันด้วยน�้ำตาเหมือนกัน”
Play Video
เพลง สุดสายตา ศิลปิน Greasy Cafe https://youtu.be/sVRykdTJ0gs
www.facebook.com/GreasyCafe
Film
CMU Trekking 2015 Created by
The Last Minute Production
รับน้องขึ้นดอย 2558 CMU Trekking 2015
https://youtu.be/cuER4PexGdI facebook : The Last Minute Production
Play Video
Writer
เด็กหญิงของหญิงสาว ผู้เขียน : จรณ์
ยามสายัณห์แผ่แผ่ว คุณพบอัลบั้มภาพถ่ายเก่าคร�่ำข้าง หมอนบนฟูกนอนที่มีหญิงชราคนหนึ่งหนุนนอนอยู่ สภาวะ หลับสนิทของเธออนุญาตให้คุณนั่งลงข้าง ๆ และเปิดอัลบั้ม ออกดู ภาพถ่ายหลายใบในนั้นปรากฏเป็นเด็กหญิงตัวน้อย ไล่เรียงตามวัยและเวลาตั้งแต่ครั้นเป็นทารก อย่างกับถูกจัด วางด้วยความตั้งใจ คุณจ�ำเด็กหญิงในภาพได้ดี คุณรู้ว่าเด็ก หญิงในภาพเป็นใคร ทว่าคุณจ�ำเรือ่ งราวในภาพเหล่านัน้ ไม่ได้เลย ล� ำ แสงสี เ หลื อ งนวลนุ ่ ม หยอกล้ อ กั บ ต้ น มะม่ ว งหน้ า บ้ า น เสียงสายลมกระซิบในความเงียบเชิญชวนกิง่ ใบของมันเริงระบ�ำ และทั้งหมดนั่นก็ทอดลวดลายเป็นเงาพรายประดับประดาผนัง ห้อง ขณะที่คุณใช้นิ้วมือพลิกกรีดอัลบั้มภาพถ่ายไปทีละหน้า ทีละหน้า เนิบนาบพอที่คุณจะสังเกตว่ามีอีกภาพในหัวซึ่งตัด สลับกับภาพตรงหน้า มันคลับคล้ายว่าคุณก�ำลังดูทีวีสองเครื่อง ในเวลาเดียวกัน กระทั่งคุณพลิกเปิดไปพบกับภาพภาพหนึ่ง บรรยากาศในภาพนั้นไม่ต่างจากบรรยากาศที่คุณอยู่ตอนนี้ มันเป็นภาพในห้องหนึ่งที่มีหญิงวัยกลางคนโอบกอดเด็กหญิง วัยสองขวบเศษอยูบ่ นฟูกนอน รอยยิม้ ของหญิงวัยกลางคนในภาพ บริสทุ ธิจ์ นคุณต้องปรายตามองหญิงชราทีท่ อดร่างหลับอยูเ่ บือ้ งหน้า
คุณจินตนาการถึงรอยยิ้มของหญิงชราภายใต้ลมหายใจแผ่วเบา และเส้นผมหงอกแซม ฉับพลันความเงียบซึ่งถูกแทรกด้วยเสียง เข็มนาฬิกาก็ท�ำให้คุณนึกถึงเสียงของฝน เสียงฝนและฟ้าร้อง ครืดคราดนอกโอ่โถงที่ไหนสักแห่งหน คุณพยายามนึกพลาง มองกลับเข้าไปในภาพถ่าย สีจืดชืดของภาพก็สะท้อนความทรง จ�ำครั้งซึ่งคุณมีเพียงจิตวิญญาณในหัวให้แจ่มชัด คุณก�ำลังมองห้วงยามหนึ่ง เนิ่นนานมาแล้ว เหมือนร่อง รอยบนผืนทราย ซึ่งถูกขีดเขี่ยด้วยความทรงจ�ำไม่ปะติดปะต่อ ร่องรอยที่ไม่ชัดเจนทว่าสลักเน้น ใช่...ชั่วยามนั้นเนิ่นนานมาแล้ว แต่ไม่นานพอที่ฟองคลื่นกาลเวลาจะลบเลือนหรือกลบเกลี่ยให้ สาบสูญ หากคุณคิดไม่ผิด มันคือวิถีคู่ขนาน คือความทรงจ�ำ แรกสุด ก่อนที่ดวงตาของคุณจะเห็นเส้นขอบฟ้า ก่อนจมูกจะ สูดกลิ่นพฤกษา ก่อนหูจะสดับส�ำเนียงวิหคขับขาน
คราวนั้ น คุ ณ ตั ว คนเดี ย ว เปล่ า ดายบนเส้ น ทางรกร้ า ง รอมแรมเวียนว่ายเพื่อรอคอยการไปสู่บางสิ่ง และเมื่อสายลม กระโชกพาพัดสายฝนโปรยปรายชโลมร่างมอซอของคุณจน เปียกปอน ความเย็นเยือกก็เข้าสวมคลุมจนคุณหนาวสั่น ทว่า ไม่มีร่มเงาใดให้หลบเร้น คุณจ�ำต้องก้าวเท้าสั้น ๆ ประคองแรง ก�ำลังเฮือกสุดท้าย เพื่อตามหาใครสักคนผู้ที่จะให้โอกาสในการ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตด้วยการมอบชีวิต คุณรู้เพียงเท่านั้น หาก ไม่รวมความหิวโซจากการเดินทางไกลที่คุณรู้ซึ้งเป็นอย่างดี และก้าวต่อก้าว เส้นทางยาวไกลที่เวียนซ�้ำทางเดิมท�ำความหวัง ของคุณจวนจะดับ ความหนาวจากฝนผสมความหิวจนรู้สึกว่า ความตายก�ำลังกอดคอเยี่ยงเพื่อนรัก ท�ำให้คุณไม่มีทางเลือก คุณไล่เคาะประตูบ้านและตะโกนอยู่ริมรั้วของบ้านทุกหลังที่ คุณผ่าน เพื่อขอความกรุณาเข้าไปหลบฝนและกินอาหารสัก เพียงมื้อ ใช่แล้ว...นี่ไม่ใช่ครั้งแรก คุณเคยท�ำเช่นนี้มาแล้วนับ ร้อยครั้ง ทว่าก็เหมือนเดิม มีเพียงเสียงแห่งความเงียบเท่านั้นที่ ตอบคุณกลับมา
เมื่อสิ้นหวัง คุณปลงใจก้าวต่อไปบนเส้นทางที่คุ้นตาคละ แสงสลัวราง แต่ท่อนขาที่หนักอึ้งเริ่มก้าวไม่ออก คุณรู้สึก ระทมเศร้าอย่างผู้ที่ไม่เคยรู้จักความระทมเศร้า เพราะคุณ ก�ำลังจะตาย แม้คุณจะรู้ดีว่าหากคุณตายก่อนได้เจอใครคน นั้น คุณจะตายไปตลอดจากกาลเวลา จมในห้วงอนธการมืด มิดตราบสิ้นอสงไขย กระนั้น มันก็เป็นเรื่องยากเหลือเกินที่ คุณจะอยู่รอดในการเวียนว่ายที่ไร้การอาทร แต่ก่อนที่ร่างของ คุณจะล้มลงกองบนเส้นทางเร่ร่อน ประตูบ้านหลังหนึ่งก็แง้ม ออก น�ำเสียงนวลนุ่มและแสงไฟอุ่นกรุ่นมาสัมผัสใบหน้า ของคุณ “โปรดเข้ามาในบ้านของฉันเถิด ฉันคือผู้ที่รอคอยการมา ของหนู” คุณแทบไม่เชื่อในเสียงนั่น แต่ก็ไม่อาจห้ามตัวเองไม่ ให้หนั ไปมอง ภาพของหญิงสาวผูห้ นึง่ ยืนส่งยิม้ เบาบางมาให้คณ ุ ความปลาบปลื้มไม่อาจคณานับ เมื่อเธอเข้ามาประคองร่าง ของคุ ณ อย่ า งโอนโยน น� ำ เข้ า สู ่ ภ ายในบ้ า นอั น โอ่ โ ถง แม้คุณจะกลัวด้วยความมืด แต่ภายในนี้ก็มอบความอบอุ่น ทั้งกายและใจมากกว่าเส้นทางเวียนว่ายข้างนอกนั่น หญิงสาว พาคุณนั่งลงบนเบาะ แล้วเดินไปจุดเทียนต่อแสงสว่างให้โคม ไฟระย้า ขับไล่ความมืดและกลัว
“นั่งรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะน�ำอาหารมาให้หนู” ตอนนี้เองที่คุณเพิ่งสัมผัสได้ว่าหญิงสาวผู้นี้อาจเป็นผู้ที่คุณ ก�ำลังตามหา และเธอคือผู้ที่รอคอยคุณจริง ๆ นั่นด้วยท่าที ที่ไม่อาจซ่อนความยินดี ซึ่งแสดงออกทางรอยยิ้มและแวว ตาตั้งแต่คุณเข้ามาในบ้านของเธอ เพียงไม่นานหลังจาก หายไปทางหลังบ้าน เธอเดินออกมาพร้อมอาหารกรุ่นหอม และวางมันลงที่โต๊ะเบื้องหน้าคุณ เธอยังยิ้มอวลสุข และ พูดขึ้นว่า “ฉันจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับหนู ทุกอย่างที่ฉันจะ หามาได้ หนูไม่ต้องเดินทางอีกต่อไปแล้วนะ อย่างน้อยก็ ตราบเท่าอายุขัยของฉันและบ้านหลังนี้ ฉันจะดูแลหนูเอง” จบประโยคนัน้ คุณรูต้ วั ทันทีวา่ เธอคือคนทีค่ ณ ุ ตามหาจนเจอ หลังจากผ่านพ้นการเวียนว่ายซ�้ำซากอันยาวนาน แต่นั่น ไม่ใช่เพราะค�ำพูดของเธอ ทว่าคุณสัมผัสได้ดี แม้เพียงพบ กับเธอไม่นาน ว่าหญิงสาวผู้นี้รักคุณหมดหัวใจ
หลังจากกินอาหารเสร็จ เธอพาคุณไปยังห้องหนึ่ง เธอบอกว่า ห้องนี้จะเป็นห้องนอนของคุณ คุณรู้สึกคุ้นตากับฟูกนอนอย่าง ประหลาด แต่ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร จนเธอน�ำผ้าอุ่นหนาห่มคลุมตัว ของคุณ คุณก็หลับใหลในห้วงฝัน ในนั้นมีเสียงใครสักคนเล่า นิทาน สลับกับเสียงร้องเพลงบางเพลงที่คุณไม่รู้จัก คุณตื่นและ หลับใหลในบ้านแสนอบอุ่นนั้น โดยมีเธอดูแลไม่ห่าง ช่วงเวลาผ่าน ไปหลายเดือน คุณรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวคุณ มันเหมือน กับว่าจิตวิญญาณที่แหว่งเว้าภายในของคุณได้ถูกเติมจนเต็มอีก ครั้ง กระทั่งในคืนที่สองร้อยเจ็ดสิบสี่ เธอจูบหน้าผากของคุณบน ฟูกนอนเหมือนเช่นเคย คุณก็หลับลึกลงในห้วงฝันแห่งความสุขที่ คุณไม่เคยได้สัมผัส ในนั้นคุณก�ำลังแหวกม่านบาง ๆ แล้วคลาน ออกจากความมืดไปหาเธอ ฉับพลันคุณก็สูดลมหายใจลึกจน ส�ำลัก และนั่นคือความทรงจ�ำสุดท้าย ก่อนที่ทุกอย่างจะเลือนราง เกินจดจ�ำ
คุณรู้ว่ามันเนิ่นนานมาแล้ว เหมือนร่องรอยบนผืน ทราย ซึ่งถูกขีดเขี่ยด้วยความทรงจ�ำไม่ปะติดปะต่อ ร่อง รอยที่ไม่ชัดเจนทว่าสลักเน้น แต่ไม่นานพอที่ฟองคลื่น กาลเวลาจะลบเลือนหรือกลบเกลี่ยให้สาบสูญ หากแต่ มันน�ำพาคุณมาไกลแสนไกล คุณมองภาพถ่ายสีจืดชืด ในมือ คุณจ�ำเรื่องราวในภาพนั้นไม่ได้เลย แต่คุณจ�ำหญิง วัยกลางคนและเด็กหญิงวัยสองขวบเศษในภาพได้ดี เสียงลมหายใจแผ่วเบาชวนคุณละสายตาจากภาพถ่าย และมองไปยังหญิงชราที่ก�ำลังหลับใหลอยู่บนฟูกนอน เดี ย วกั น กั บที่คุณนั่ง แสงแดดยามสายัณ ห์ แ ผ่ แ ผ่ ว คลอเคลียสายลมละมุนที่ลอยผ่านหน้าต่างเข้ามา คุณรู้ดี ว่าหากหญิงชราผู้นี้ตื่นขึ้น เธอจะไม่รีรอหายเข้าไปทาง หลังบ้าน แล้วกลับออกมาพร้อมอาหารกรุ่นหอม กระนั้น เวลานี้คุณก็ปรารถนานั่งมองเธอหลับมากกว่า นั่นเพราะ คุณก็รู้ว่าในห้วงฝัน เธอก�ำลังยืนส่งยิ้มเบาบางให้เด็ก หญิงผู้หลงทาง
เพจงานเขีย น จรณ์ www.facebook.com/chorn.is.me
Writer
Rhythm ผู้เขียน : sixdegrees
ฉันชอบมานั่งกินข้าวคนเดียวที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนี้บ่อยๆ บรรยากาศของที่นี่ สงบ ไม่ขวักไขว่มาก ท�ำให้รู้สึกเหมือนได้นั่งละเลียดอาหารดีๆตรงหน้าใด้เต็มที่ ถึงแม้เจ้าของร้านและเชฟที่ท�ำซูชิอยู่หลังบาร์จะทักทายบ้าง แต่ก็ไม่เคยต่อบทสนทนามากจนท�ำให้รู้สึกอึดอัด... เป็ น เพราะฉั น มั ก ชอบมาที่ นี้ พ ร้ อ มบรรยากาศส่ ว นตั ว ที่ เงียบๆเฉยๆอยากพักผ่อนที่ปล่อยออกมาจากตัวเองจนคน อื่นรู้สึกได้ ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่การใช้ชีวิตคนเดียวไปไหนมาไหนคน เดียวเป็นเรื่องที่ฉันท�ำได้ไม่เคอะเขิน และความเหงาก็ไม่ได้ เกิดขึ้นบ่อยจนต้องอ่อนไหวอะไรมากนัก
ถึงจะชอบให้มีเพื่อนกินข้าวด้วยอยู่ และไม่ปฏิเสธว่าการมีคน ให้คุยเวลาเพลิดเพลินกับรสชาติอาหารมันก็ดีเหมือนกัน แต่การกินข้าวคนเดียวดูจะเป็นสิ่งที่ฉันโหยหาที่ต้องท�ำอย่าง น้อยสัปดาห์ละ สองครั้ง อากาศที่เชียงใหม่อุ่นขึ้น ผู้คนไม่เห่อความหนาวเย็นจนต้อง ออกมาสังสรรค์กันแบบเดือนก่อน ฉันจึงมีโอกาสได้นั่งอ้อยอิ่งกับข้าวหน้าเนื้อ หนังสือเล่มเล็กๆ และมองออกไปนอกหน้าต่างพลางจิบชาร้อนๆตอนห้าโมง เย็นได้อย่างสบายใจ บางทีเราใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่นๆ ที่หมายถึงใครก็ตามนอก เหนือไปจากตัวเรานานเกินไป เราลืมจังหวะชีวิตของเราเอง เราลืมวิธีที่จะเดินเหิน นั่ง ยืน นอน หรือแม้แต่หายใจ ในแบบของเราเอง
เราสูญเสียตัวตนกันวันละนิดละหน่อย หรือทีละนานๆ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เรามักถูกกลืนและรบกวนโดย จังหวะของคนรอบข้างอยู่เสมอ ท�ำให้ต้องกินเร็วไปบ้าง พูดมากไปบ้าง เหนื่อยเกินจ�ำเป็นบ้าง เราต้องเดินและไล่ตาม แทบไม่ได้หยุดคิดหรือหา โอกาสที่จะเงี่ยหูฟัง จังหวะที่เราต้องการ ความผ่อน คลายที่ลึกๆข้างในตัวเราโหยหา มันอาจจะไม่ต้องหนีไปไหนไกลๆ หรือต้องลงทุนอะไร มาก แค่นั่งลงกินข้าวคนเดียว ช้าๆ มองออกไปนอก หน้าต่าง ฟังเสียงชีวิตรอบๆข้างที่มันเป็นอยู่
มองชีวิตที่เคลื่อนไหวไปรอบๆ ไม่ได้ก้าวก่ายรุกล�้ำความเป็นส่วน ตัวของเรา แค่รู้สึก สัมผัสเข้ามาในตัวเองแล้วย่อยมันลงไปพร้อม อาหาร เราจะพบว่า มื้อนั้น นอกจากอาหาร เราก็อิ่มเอมจากบาง สิ่งบางอย่างไปด้วย ฉันจิบชาหมดไปสามแก้วน้อยๆ หนังสือเล่มเล็กๆยับขึ้นจาก การกรีดอ่านไปไม่กี่หน้า ข้าวหน้าเนื้อหมดเกลี้ยง เป็นเวลาเดียว กับที่เชฟเดินเข้ามาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของลูกค้าประจ�ำจอม เงียบอย่างฉัน ตอนนี้ฉันยิ้มและอารมณ์ดีขึ้นเยอะ บทสนทนายาวเหยียดลื่น ไหลไปในเย็นของวันพุธที่ยังไม่มีลูกค้าเข้าร้าน และฉันเป็นฝ่ายที่ พูดมากกว่าทุกครั้ง จังหวะ เหมือนจะเป็นรายละเอียดที่เล็กที่สุดในเพลงแต่เป็นสิ่ง แรกสุดและส�ำคัญที่สุดที่มักถูกมองข้าม เรามักเดินเข้าไปในชีวิต คนอื่นผิดจังหวะ มนุษย์เรามักถูกดีไซน์ให้พลาด ก่อนค้นพบ แบบนั้น
เหมือนการที่เรานั่งฟังเพลงร๊อคอยู่นานๆแล้วกดไปเจอเพลง โฟลค์ดีๆสักเพลง แล้วเพลงที่เราไม่ได้วางแผนไว้ว่าจะฟังนั้น ก้เปลี่ยนบรรยากาศชีวิตเราไปทั้งวัน การได้ท�ำอะไรที่เราไม่เคยท�ำ ชอบในสิ่งที่ไม่เคยแล เปิดตัว เองไปเจอโลกใหม่ พลาดบ้าง เหงาบ้าง กินข้าวคนเดียว ไป เที่ยวไกลๆ อยู่ในที่ไม่คุ้นเคย อาจจะได้เจอสิ่งที่เปลี่ยนชีวิต เราไปตลอดกาล ฉันจ่ายเงินค่าอาหาร นั่งจิบชาอีกแก้วอย่างเนิบช้า ยิ้มให้ พนักงานในร้านมากกว่าทุกวันก่อนจะลุกจากมา กุญแจคือเราแค่รู้จังหวะของตัวเองและสิ่งต่างๆ รู้จักเงี่ยหูฟัง เข้าไปทัก เดินอยู่ใกล้ๆ และรู้จักถอยออกมา อยู่ร่วมกับคน อื่นและอยู่คนเดียวบ้าง อย่างพอดีๆ
sixdegrees
ติดต่อโฆษณา 086 -194-5747