Christ. Vrouwenvereniging Hedera

Christelijke vrouwengroep Hedera

Het afgelopen jaar zijn we als Christelijke Vrouwengroep Hedera niet bij elkaar geweest in ons dorpshuis; het virus gooide roet in het eten. Wel hadden we vorige zomer een gezellige middag in het Rensenpark. Toch hebben we ons het afgelopen jaar verdiept in het ontstaan van onze Vrouwengroep en hoe we ons in 65 jaar ontwikkeld hebben van CPB naar NCVB, naar Passage en net zelfstandig zijn doorgegaan als Chr. Vrouwengroep Hedera. De notulen van al die jaren geven ons een goed inzicht in het vele werk dat er door onze voorgangers is verricht. Nieuwsgierig? Hier komt ie: Oude Notulen CPB. Op 3 november 1955 werd ten huize van mevr. Huizing- Hadders met een 10-tal dames de Chr. Plattelandsvrouwen Vereniging Zuidbarge opgericht. Het bestuur werd gekozen en behalve mevr. Huizing- Hadders waren dat mevr. M Hadders-Salomons en S. KerstenStavast. Op de eerste bijeenkomst hield mevr. Huizing haar ‘referaat’ over ‘De schooldeur slaat toe, wat nu’. Eind 1956 werd er gesproken over ‘De vrouw in het openbare leven’. Vrouwen in de politiek waren in opkomst. De voorzitster met aanhang waren naar Amersfoort geweest om onder meer freule Uijtewaal van Stoetwegen over dit onderwerp te horen. Bij Arbeidsbesparing kwam de hogedrukpan in beeld. Dan is het oktober 1960, de tijd van de Koude Oorlog. De angst voor Rusland en een eventuele atoombom zit er goed in. Er komt voorlichting van de BB. Een Enkalon film over de belangrijke industrie in Emmen.

Het is uniek is om deze handgeschreven, nauwkeurig bijgehouden, notulen onder ogen te krijgen. Wat is er energie gestopt in het stimuleren van de ontwikkeling van de vrouwen van Zuidbarge en omgeving. Wel hielden ze toen een Kerstavond samen met de mannen. Het bestuur bezoekt trouw de Bondsdagen die Landelijk of Provinciaal geregeld werden. Ik vond het aandoenlijk te lezen dat de Bondspresidente mevr. Witterholt-Heidanus afscheid nam en van een paar afdelingen een eendenhok kreeg aangeboden met 6 eenden terwijl andere afdelingen samen met een ijskast over de brug kwamen. Dat was me de moeite nog eens waard. Meester Jaarsma kwam met een film over Palestina en over de Nederlanders die uit Indië naar Nederland kwamen na de onafhankelijkheid van nu Indonesië. De wijkzusters Boksma en Martens kwamen een avond vertellen over het ontstaan van het Groene Kruis. Ook de Nederlandse literatuur kwam aan bod. Er werden gedichten voorgedragen. In 1997 gaan we als CPB samen met de NCVB. Een speciale avond met Geert Rabbers gingen we op familiebezoek naar Brazilië. Ik raak langzamerhand onder de indruk van alles wat de vrouwengroep -nu Passage- te bieden heeft op zowel cultureel als maatschappelijk terrein. Bovendien versterkt het onze geloofsbeleving.

In 2000 was er die bijzondere avond met Jan Omvlee. Hij vertelde over de documentaire ‘Jacoba’ die gemaakt is over de onderduikers bij hen in huis. -Vanaf 1942 heeft de familie ten Brink uit Nieuw Amsterdam bij hen en de oorlog overleefd en zijn na de oorlog naar Israël vertrokken. De fam. Brink had een manufacturenzaak in Nieuw Amsterdam en Leo als oudste zoon was al op transport gesteld en had in een brief aangegeven: ’Maak dat je wegkomt’. Toen Jacoba Omvlee in de winkel kwam en de bedrukte gezichten zag vertelden ze het, waarop Jacoba gezegd zou hebben: ’Kom dan maar bij ons’. En zo kwamen ze met paard en wagen aan bij de fam. Omvlee in Zuidbarge. N.a.v. de begrafenis van Jacoba is kleinzoon Joran ten Brink, regisseur, een documentaire gaan maken over deze geschiedenis.En zo ontwikkelde zich een mooie vrouwengroep die omziet naar elkaar, ook in deze coronatijd. Sommigen zijn al meer dan 50 jaar lid. Veel voorzitters passeren de revue, Klazien uut Zalk kwam langs en veel onderwerpen over reizen, zorg en cultuur zorgden voor afwisseling. We hadden elk jaar een creatieve avond en een culinaire avond waarbij

iedereen iets meebracht. De toppers waren de verrassingsuitjes en de fietstochtjes. Nu dit alles een jaar stilstaat besef je pas hoe waardevol het was. Behalve het meeleven met elkaar door kaartjes, bezoekjes en een telefoontje hebben we dit jaar elke week een mail gedeeld met een stukje uit onze 65-jarige geschiedenis als Chr. Vrouwengroep. We hopen dat Hedera een mooie toekomst tegemoet gaat, zij het in andere vorm.

Met groet,

Hetty v.d. Kolk