IJsvereniging Nooitgedacht

Ja als het niet vriest zodat je niet kan schaatsen is er niet zo veel te vertellen. Als je terugdenkt aan je jeugd was het elk jaar winter of de sneeuwduinen lagen meters hoog. Als ze dan de straat hadden schoongemaakt en je ging met de bus naar Emmen, kon je nog net over de hopen sneeuw heen kijken. Vaak kon je wel schaatsen op de bevroren plassen die op het land stonden zoals op het land bij Willem Harms of op de Waspuut bij Thijs Ziengs. Het moest nogal enkele nachten hard vriezen als we op het kanaal konden schaatsen. Dan kregen we de boodschap mee van huis als we naar school gingen: “Denk erom dat je niet op het kanaal komt want dat is nog veel te gevaarlijk” en er was geen haar op ons hoofd die eraan dacht om het stiekem toch te doen. Heel anders dan tegenwoordig want nu kan men na een nacht vorst al schaatsen, en wat een ander ook zegt: er moet geschaatst worden. Maar goed, al zegt men dat er nooit weer een Elfstedentocht zal worden verreden, we blijven hopen op een beetje ijs op ons krabbelbaantje zodat de kinderen er nog veel plezier aan zullen beleven. Puntje van aandacht is wel dat, als er iemand in het dorp is die denkt mee te kunnen helpen of te denken, hij/zij van harte welkom is in ons ijs-bestuur. De bestaande club is op een leeftijd dat men blij is nog op eigen benen te kunnen staan, laat staan zich op glad ijs te moeten begeven. Laat maar van je horen!

Jans Katerbarg