Ushtrimi i I – Imuniteti » Specifik » Jospecifik
– Struktura e Sistemit Imun • Organet Limfoide 1. Primare 2. Sekundare 3. Elementi qelizor limfoid
Ushtrimi i II 1.Specifiteti 2.Memorja 3.Njohja e të vetës
USHTRIMI
III
Antigjeni Antigjeniteti Determinanta antigjenike Valenca
Ushtrimi i 4
Antitrupat
Ushtrimi i IV Antitrupi Struktura Funksioni Roli në patogjenez
Limfocitet T dhe B specifitetin e arrijn nëpërmes receptorëve të tyre specifik për antigjene të caktuara. Ashtu që Lym.T në sipërfaqen e tyre kanë receptorët TCR (T - cell receptor) ndërsa Lym. B në sipërfaqen e membranës së tyre kanë Antitrupat. TCR (T- cell receptor)
Limfocitet T
Antiturpi
Limfocitet B
Në fig. shihet demonstrimi eksperimental ku shumica e antitrupave nga fraksioni i proteinave të serumit i përkasin gama gobulinave. Në grafik është paraqitur elektroforeza e serumit të lepurit para dhe pas imunizimit me ovoalbumine. Vija e zezë tregon kohën kur ende nuk kemi një përgjegjëje imune. Ndërsa vija e kaltërt tregon gamaglobulinat pas imunizimit me OVA dmth kemi një rritje të tyre ( që tregon se antitrupat janë globulina të tipit Gama).
Elektroforeza e serumit human tregon distribuimin e katër klasëve të imunoglobulineve. Proteinat e serumit janë të ndara në pajtim me ngarkesën e fushës së tyre elektrike dhe klasifikohen në α1, α2, β dhe γ varsëisht nga lëvizja e tyre elektroforetike. (Klasa IgE ka lëvizshmëri të njejtë me IgD por nuk mund të paraqitet përshkak të nivelit të ulët në serum. IgG shfaqet me ngarkesë dhe lëvizshmëri më të madhe, në krahasim me klasat e tjera kanë lëvizshmëri më të kufizuar dhe janë në regjionin β gjegjësisht γ (gama).
Struktura e Antitrupit
Antigjen receptori (majtas) i Lim.-B consiston në dy zingjirë të rëndë (H- heavy) dhe dy zingjirë identik të lehtë (L-light). Përveç kësaj, janë edhe komponentet sekondare (Ig –α dhe Ig-β) që janë ngushtë të lidhur me receptorët primar dhe kanë për qëllim të bashkohen me të në rrugët e sinjalizimit intracelular. Antitrupat qarkullues (djathas) kanë strukturë identike me receptorët primarë të Limf. B, përveç atyre që mungojn në zonën transmembranore dhe intracitoplazmatike. Shumë enzime proteolitike e ndajn molekulën e antitrupave në tre fragmente – dy fragmente identike Fab (antigen binding) dhe një Fc (Crystallizable) fragment. Në pjesën konstante ekziston vendi për lidhjen e komplementit dhe makrofagut, bazofileve e mastociteve,, kurse pjesa variabile është përgjegjëse për lidhjen me antigjenin. Të dy llojet e zingjirëve kanë dy skaje: • Skaji aminoterminal – regjioni variabil • skaji karboksiterminal – regjioni konstant Tek të gjitha Ig në regjionin variabil vërehet një regjion me variabilitet edhe më të madh të aminoacideve dmth një regjion hipervariabil ku do të lidhet antigjeni dhe quhet paratop.
Skaji N terminal i IgG1 karakterizohet me sekuencë variabile të aminoacideve ( V ) në të dy zingjirët e rëndë dhe të leht, të shenuar si VH dhe VL. Pjesa tjetër e molekulës së antitrupit është relativisht konstante ( C ). Pjesa konstante e e zingjirit të leht është emërtuar si CL regjion. Pjesa konstante e zingjirit të rëndë është ndar në tri regjione strukturale të veçanta. CH1, CH2 dhe CH3. Këto regjione globulare, të cilat janë të stabilizuara me lidhje disulfide intrazingjirore emërtohen si “Domene”. Vendi (siti) në të cilin antitrupi lidhet me antigjenin janë në lokalizuara në domenet variabile. Nyja e regjionit është segmenti i zingjirit të rëndë ndërmjet CH1 dhe CH2 domeneve. Fleksibiliteti në këtë pjesë lejon që dy faqet antigjen – lidhëse të operojn të pavarura.
Ndarja e Imunoglobulinave – Klasat e Ig-ve
Kalon nëpër placent, fikson komplementin dhe citofiliteti ( aftësia lidhëse për monocite, polimorfonuklear). Pesha molekulare 150 000d dhe përbëjn rreth 75 % të të gjitha Ig. Është dy valente.
Është makromolekulë me peshë molekulare 900 000 D. Është Pentamer dmth ka 5 monomere dhe valenca është 10. Monomeret janë të lidhura në mes veti me vargun J. Përshkak të madhësisë së saj nuk mund të kaloj barrierën placentare. Mund të aktivizoj komplementin (lehtësisht). Përbën 5 % nga të gjitha imunoglobulinat. Antitrupat natyror ndaj grupeve të gjakut dhe ndaj shumë antigjenve janë të kalsës IgM. Gjatë përgjegjës primare imune krijohet më së shumti dhe më pak gjatë përgjegjës sekundare.
Është më e rëndësishmja e sistemit sekretorë dhe ëshët dominante në : lotë, pështym, sekret nazal, qumshtë, kolustrum, sekreti respirator e gastrointenstinal, urogjenital, i gjëndrave të djerësës, pankreasit dhe org, tjera. Në serum human është si monomer ndërsa në sekrete është si dimer dhe lidhet që lidhen me vrgun J dhe është katër valente. Sintettizohet nga qelizat epiteliale lokale në membrant mukozale. Pesha molekulare 160 000. gjysmëjeta 5 deri 6 ditë. Nuk kalon barrierën placentare ndërsa komplementin e aktivizon me rrugë alternative. Roli Biologjik është në mbrojttjen e organizmit. Funksioni i saj është inhibimin e adherimit të mikroorganizmave që janë ët mbështjellur me igA në sipërfaqen e qelizave mukozale.
Pesha Molekulare është 190 000 D. Nuk bënë aktivizimin e komplementit (sepse nuk ka grupe reaktive përmes të cilave lidhet komponenta e parë e komplementit) kursa Fc është e till që bënë ët pamundur kalimin e barierës placentare. Fc fragmenti i IgE lidhet për qelizat që kanë në siprëfaqen e tyre Fc – receptor (si bazofilet, Mastocitet). Gjysmë jetën në lëngje e ka 2 -3 ditë, mirëpo nëse ajo fiksohet qëndron gjatë.
Për diskutim – Sistemi Rh faktor i grupeve të gjakut - Eritroblasotza fetale Shumë njerëz gjithashtu e kanë edhe të ashtuquajturin Rh faktor në sipërfaqen e qelizave të kuqe të gjakut. Ky gjithashtu është një antigjen dhe ata të cilët e përmbajnë këtë quhen Rh+(pozitiv). Ata të cilët nuk e përmbajnë këtë antigjen quhen Rh- (negativ). Personi që ka gjakun Rh-, natyrisht nuk ka Rh antitrupa në plazmën e gjakut. Por personi me gjakun Rh- mund të krijoj Rh antitrupa në plazmën e gjakut, nëse ai apo ajo marrin gjak nga personi me gjakun Rh+, Rh antigjenet e të cilit mund të shkaktojnë krijimin e Rh antitrupave. Personi me gjakun Rh+ mund të marr gjak nga personi me gjakun Rh- pa kurrfarë problemi. Eritroblasotza fetale – është shtimi i eritroblasteve (eritrociteve të papjekura dhe me bërthamë) në gjakun e porsalindurve, që shoqërohet me krijimin e vatrave të hematopoezës ekstramedulare në organ të ndryshme, sidomos në hepar. Ajo zhvillohet në kuadrin e sëmundjeve hemolitike të të porsalindurëve, e cila në të vërtetë është pasojë e mospërputhjes së faktorit Rh ndërmjet gjakut të fëmijës dhe atij të nënës.
Nëna Gjatë Lindjes
Fëmiu
Shtatzënia e parë Antitrupat anti Rh D në gjak
Shtatzënia e dytë
USHTRIMI V
•Grupet e gjakut •Precipitimi •Aglutinimi
Grupet e gjakut Grupi i gjakut
A B AB 0
Antigjeni në sipërfaqe
Antitrupat në serum
Anti- B
A
B AB
Anti- A
Gjenomi AA ose AO BB ose BO AB
Anti- A
Anti- B
00
00
AA
A0
A0
A0
A0
Prindët
Fëmijët
00
AB
A0
A0
B0
B0
Prindët
Fëmijët
0B
0A
00
0B
A0
AB
Prindët
Fëmijët