boerenmarkten, verkooppunten langs de weg en Boeren & Buren (Kneafsey et al., 2013). 2. Spatial proximity Deze categorie is een overlapping met de face-to-face vorm. De lokale producten worden verkocht in het specifiek productiegebied en de consument wordt bewust gemaakt van de lokale identiteit van het product op het verkooppunt. Immers moet de verkoop niet door de producent zelf verricht worden, maar kan dit ook bij andere handelaars. Zowel verkooppunten van de face-to-face vorm als gespecialiseerde detailhandelaren en horecazaken die lokaal voedsel verkopen behoren hiertoe. Daarnaast kunnen lokale supermarkten en voedselvoorzieningen zoals ziekenhuizen en scholen deel uit maken van deze categorie (Kneafsey et al., 2013). 3. Spatially extended Wanneer de verkoop van het product buiten het productiegebied plaatsvindt, wordt er van ‘spatially extended’ gesproken. Dit kan in alle vormen van handel zolang de productinformatie aan de consument duidelijk wordt gecommuniceerd onder de vorm van productverpakking, productpromotie, branding… Marsden verklaart dat bij deze categorie de communicatie van de informatie over de plaats en productieprocessen naar de consument van belang is. Bij deze verkooppunten is het belangrijk dat het product met duidelijke geografische oorsprong via certificering en wetgeving beschermd wordt. Het product wordt niet meer afgebeeld als lokaal, maar de afzonderlijke geografische regio en de kenmerken ervan worden benadrukt. ‘Waar de consument dus op kan vertrouwen, is niet of het product is geproduceerd binnen een bepaalde straal vanaf het verkooppunt, maar dat het is geproduceerd in een apart gebied dat wordt bepaald door de aanwezigheid van een unieke combinatie van o.a. bodems, klimaat en lokale kennis.’ (Kneafsey et al., 2013). Het verkopen van Fairtrade producten is een bekend voorbeeld van deze vorm. Zo garandeert bij de aankoop van een product het Europees label ‘Beschermde Oorsprongsbenaming’ dat de productie, verwerking of bereiding in een welomschreven geografische zone plaatsvindt (Labelinfo, 2019).
2.4
Wettelijk kader in Vlaanderen
Als producent en verkoper van een eigen voedingsproduct is men verplicht bij te dragen aan een veilige voedselketen. Daarom geldt dit ook voor een landbouwer die zijn product verkoopt via elke vorm van een korte keten initiatief. Bij zowel de productie, vervaardiging als de verkoop is de producent verantwoordelijk zich aan bepaalde regels te houden m.b.t. de veiligheid van de levensmiddelen. Afhankelijk van zijn activiteit dient hij desbetreffende registratie te voltooien bij het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen, een toelating aan te vragen en een erkenning te bemachtigen om de activiteit te mogen uitvoeren. Verwerking en
17
