2000.03.Doorbraak by Vlaamse Volksbeweging vzw

België-Belgique P.B. Antwerpen X 8/2828

Maandblad maart 2000

Vlaanderen staat in Europa

B EELD -S PRAAK

Afgiftekantoor Antwerpen X Baron Dhanislaan 18 2000 Antwerpen

INTERNATIONALE VAN DE HAAT FOTO DOORBRAAK

2002

Matthias Storme hekelt de selectieve verontwaardiging van het internationale socialisme

HEEFT DE TRAM GEMIST

VUUR OP DE TONG

E XIT 2002 Het nieuws dat Dewael het project Vlaanderen-Europa 2002 zou dumpen, is niet meteen een grote verrassing. Het project had twee problemen: het was het troetelkind van Luc Van den Brande, en de 2002 werkte al jarenlang op de Franstalige zenuwen. Met de begrafenis slaat Dewael dus twee vliegen in één klap. Van den Brande is gepakt, en de Franstaligen weten weer dat de Vlaamse regering geen roet in het Belgische eten wil gooien. Ver van ons om een oordeel te vormen over het spelletje “Van den Brande pesten”, waar 2002 nu het slachtoffer van wordt. Het is bijzonder kinderachtig, maar zo werkt partijpolitiek nu eenmaal. Aangezien de regering vooral samenhangt met anti-CVP-cement, is er grote eensgezindheid over alles wat de CVP kan raken. Vlaanderen-Eurpa 2002 koppelde “Vlaanderen” aan cultuur, sport, wetenschap en andere terreinen. Dat moest de merknaam Vlaanderen een positief imago geven, zowel bij de Europeanen als bij de Vlamingen zelf. Het resultaat was niet spectaculair, maar het was er. En het zette een dynamiek in werking.

in één of andere vorm verder te zetten. ‘Zelfs Vlaamser dan het huidige’. Liever tien blauwe vogels in de lucht dan één mus van Van den Brande in de hand? De huidige Vlaamse regering - en ik druk mij zeer voorzichtig uit - heeft nog in niets laten blijken dat ze een visie heeft op het communautaire vlak. Behalve dan dat ze geen stokebrand wil spelen. Buiten het afschaffen of afzwakken van vroegere initiatieven - de Vlaamse kust is opnieuw Belgisch -, is er tot vandaag op Vlaams vlak weinig of niets merkbaar. En met dat alles stelt zich natuurlijk de vraag wat de rol van de Volksunie in de Vlaamse regering is. De flaminganten van de Volksunie morren: in tegenstelling tot bijvoorbeeld Vlaams-Brabant, waar er een duidelijke invloed is van VU-deputé Vanautgaerden, kwam er tot op heden vanuit de Vlaamse regering geen enkele Vlaamse dynamiek.

GA EN VERMENIGVULDIG U

VREEMD

DOODSBERICHT

Dirk Laeremans hoofdredacteur

Vlaanderen 2002, nakomeling van Luc Van den Brande, is schielijk overleden. Dat melden ons zonder droefheid Dewael en zijn paarse familie.

“.VL”

“.BE”

Ben je in het internetleven “van Vlaanderen” of “van België”. Rik Borginon (VU) versus Ludo Dierickx (B Plus) in ja/neen.

RAADZAAL Zoals het er nu voor staat, moet Geert Bourgeois met lege handen naar de kiezer. Als Dewael op 11 juli van een nieuw Vlaams project bevalt, zal het verdomd góed moeten zijn.

6-7

We moeten er iets aan doen. Er is werk in bed. Volgens demografen loopt het Westen straks leeg. Dat de laatste niet zegt dat Chris Vandenbroeke het niet gezegd heeft.

EN/OF PARLEMENT

Mieke Van Hecke (CVP) cumuleert argumenten in het cumul-debat.

EEN Die bescheiden dynamiek wordt nu tijdelijk onderuitgehaald. Dewael belooft om het project

4-5

Jaap Kruithof, enige echte linkse, ten aha aanval tegen monarchie, neoliberalisme en paarsgroen.

NARE DROOM

Peter De Roover had een nachtmerrie. De EU overviel zijn geliefde België met zware sancties.

WERKLOOSHEID DAALT

E R S W I J S

Rolf Falter in De Standaard, 5 februari: ‘Straks mag ook Samson niet meer zingen over Heidi in Tirol.’ Frans Crols in Trends, 27 januari: ‘Hoe Guy Verhofstadt zijn Belgische mengeling van utopisten en anti-utopisten in stand zal kunnen houden is een groot vraagteken… Enkel Verhofstadts tomeloze ambitie en zijn bereidheid om regelmatig weg te vluchten in hele en halve onwaarheden zullen hem niet redden. Haalt deze regering oktober 2000? Wij twijfelen.’ Robert Senelle in Knack, 9 februari: ‘Als men er binnen zeer korte tijd niet in slaagt een akkoord te bereiken over een daadwerkelijke nieuwe stap in de staatshervorming, zullen we moeten besluiten dat de Franstaligen de costa enkel hebben gebruikt als een vertragingsmanoeuvre, om geruisloos de jaarlijkse transfertenstroom van 180 miljard frank van Vlaanderen naar Wallonië in stand te houden. Dat is onrechtvaardig en onaanvaardbaar, maar de Walen zijn op politiek gebied nu eenmaal slimmer dan de Vlamingen.’ Hugo Schiltz in Humo, 25 januari: ‘Guy Verhofstadt heeft ons bedrogen. Hij heeft ons beloofd dat hij niet met andere partijen zou onderhandelen voor hij met ons had gesproken. Die belofte heeft hij niet gehouden en daardoor kregen we opeens een bedorven dossier op ons brood.’ Kamagurka in Standaard Magazine, 4 februari: ‘Anarchist zijn heeft pas echt zin

als ge in een dictatuur leeft. Maar in België, nee, in België wordt ik niet echt aan banden gelegd, vind ik. Onze vrijheid is niet te onderschatten. Hier wordt ge zelfs gesubsidieerd om onnozel te doen’. Mark Deweerdt in de FinancieelEconomische Tijd, 29 januari: ‘Donderdag deelde het Paleis mee dat koning Albert vandaag een chirurgische ingreep zal ondergaan. Toen deze kroniek geschreven werd, was nog niet bekend of de televisie de operatie rechtstreeks zou uitzenden. Het was evenmin duidelijk welke kranten zondag een extra editie zullen uitbrengen.’ Gerard Deprez in Knack, 26 januari: ‘Het probleem van Wallonië is vergelijkbaar met dat van Sicilië. Bij ons gaat het om nepotisme, cliëntelisme en maffieuze circuits. Daarom ook dat Wallonië door een andere politieke kracht geregeerd moet worden [dan de PS]. (…) Per hoofd van de bevolking geeft Wallonië dubbel zoveel uit als Vlaanderen. Het kost iedere Franstalige jaarlijks 1000 fr. tegen 500 fr. in Vlaanderen. Het is onfatsoenlijk. Ik begrijp niet waarom Vlaanderen genoeg heeft aan 9 ministers en het zuiden er 18 nodig heeft. Dat gaat er bij mij niet in.’ Johan Leman in Gazet van Antwerpen, 16 februari: ‘Vlaanderen heeft geen echte conservatieve partij. Er is geen duidelijke driedeling progressief-centrum-rechts. Wie als behoudsgezinde kiezer duidelijkheid wil, ziet één partij: het Blok. Maar dan moet hij er van alles over vreemdelingen bijnemen’.

Vergeleken met de toestand op 31 januari 1999 zijn er op 31 januari 2000 maar liefst 22 083 werkozen minder (5,34%) in Vlaanderen. De Vlaamse werkloosheid daalde daarmee met 13,17%, in Wallonië daalde ze met 1,87%. In Brussel was er een stijging met 5,20%. (FET, 3 feb.)

EXPORT De bijdrage van Wallonië tot de Belgische export daalde op één jaar tijd met 5,3% tot 14% van de totale export. Het Vlaamse aandeel steeg daarmee tot 77%. Dit sterkt de Vlaamse regering nog meer in de lege-stoelpolitiek in de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel. Minister Sauwens eist er een evenredige vertegenwoordiging van de gewesten, volgens hun aandeel in de export. Federaal staatssecretaris voor buitenlandse handel, Pierre Chevalier (VLD) werkt aan een wetsontwerp terzake. Dat zal tegemoetkomen aan de Vlaamse eisen, maar Vlaanderen nog niet zijn rechtmatige aandeel leveren. Sauwens wacht op uitsluitsel in de Costa. (FET, 5 feb.)

Vlaanderen Wallonië Brussel Onbepaald België

Jan-sept 1998 In miljard In % 3722,4 76,2 735,1 15,0 418,1 8,6 12,3 0,3 4887,9 100

Jan-sept 1999 In miljard In % 3761,5 76,8 696,2 14,2 429,1 8,8 12,2 0,2 4898,9 100 (FET, 5 feb.)

TWEE WERELDEN Noord en Zuid, twee werelden. In het debat over Marc Verwilghens veiligheidsplan en het snelrecht liep er een duidelijke communautaire scheiding. PS en Ecolo, maar ook PSC vonden het plan te ver gaan en verzetten zich onder meer tegen te snelle gevangenisstraffen en zagen meer heil in alternatieve straffen. Laurette Onkelinx (PS) wil de gewestelijke directeurs van de RVA meer zelf laten oordelen over sancties voor werklozen die fouten begaan of werk weigeren. Greta D’Hondt (CVP) zei een communautaire scheeftrekking te vrezen. Luc Van den Bossche (SP) hervormt de ambtenarij, maar moest al signaleren dat de Franstaligen niet zo enthousiast zijn voor zijn voorstellen.

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

DE V VAN VLD

FRANSTALIGEN WEER IN GELDNOOD Twee van de vier Franstalige onderwijsministers, Pierre Hazette (PRL en secundair) en Jean-Marc Nollet (Ecolo en basisonderwijs) lieten verstaan dat Wallonië ontploft als de leerkrachten niet meer geld krijgen. De 2,4 miljard die Verhofstadt hen via het SintElooisakkoord verkocht, volstaat niet. Ze vragen een koppeling van de onderwijsdotaties aan de economische groei (bruto binnenlands product). Dewael zei op 24 januari dat Vlaanderen niet meespeelt als er niet meer fiscale autonomie komt. Waarop Waalse tenoren als Hervé Hasquin (PRL, minister-president van de Franse Gemeenschap) en PRL-voorzitter Daniël Ducarme dan weer hun onderwijsministers snel terugfloten: “Pour les francophones, il n’est pas question de mener ces debats dans une situation de demandeurs… Nous ne tendrons pas la main aux flamands!’. ‘Formuler la revendication est une erreur politique absolue’, vindt ook Gérard Deprez (MCC). Niets vragen aan de Vlamingen, is hun motto. (Le Soir, 26 jan. en 7 feb.)

COSTA VOORUIT? De nieuwe VU-voorzitter Geert Bourgeois had het op 1 februari onder meer over de Costa. ‘Van onze onderhandelaars vernemen we dat wellicht grotere stappen kunnen gezet worden dan aanvankelijk gedacht. Het carcan van de drie valiezen is opengebroken. Op 9 februari werd de Costa voor onbepaalde tijd uitgesteld…

INTERNATIONALE VAN DE HAAT

Grozny wordt uitgemoord. Maar sancties tegenover Rusland komen niet ter sprake. In Tibet gaat de culturele genocide voort. Maar met China doet men zaken. In Turkije worden Koerdische dorpen platgelegd. Voor de genocide op de Armeniërs heeft men zich nooit verontschuldigd, maar Turkije is welkom in de EU. In Israël leven de Palestijnen onder een harde militaire bezetting. De Arabische landen van hun kant hebben alle joden netjes weggezuiverd. In Kongo en andere Afrikaanse landen gaan de slachtpartijen door. De aanvoerders worden door de weldenkenden bezocht en begroet… Maar, o wee een volk dat niét moordt, verkracht of vernielt, maar enkel kiest voor een regering zonder socialisten... De weldenkenden roepen op tot haat tegen dat volk. Het primitieve racisme van de Franstaligen tegen al wat Duitstalig is (of verwant klinkt) komt boven. De haat van socialisten in alle partijen tegen andersdenkenden komt boven. De intolerantie wordt in daden bedreven. Natuurlijk hebben er Oostenrijkers meegewerkt aan het nazisme (voluit voor wie het vergeten is: nationaalsocialisme).Natuurlijk was het nazisme één van de brutaalste regimes die de wereld heeft gekend. Moeten daarom de Oostenrijkers eeuwig socialistisch worden geregeerd (met nota bene in de SPÖ meerdere oud-nazi’s)? Het communisme heeft talloze miljoenen doden en onnoemelijke wreedheden op zijn geweten. Het zaait nog terreur in China. Oud-communisten doen hetzelfde in Tsetsjenië. Maar communisten zitten wel ongemoeid in de regering in Frankrijk en in Italië.

ongezien. Met de bewering dat andersdenkenden iets hatelijks zouden kunnen gaan doen wordt intussen de haat tegen andersdenkenden in daden omgezet. Hebt u de haat gezien in de ogen van Louis Michel of Jos Geysels, wanneer ze het over “extreem-rechts” hebben, de hysterie in het gezicht van Laurette Onkelinx? Socialisten in alle partijen vormen vandaag een Internationale van de haat. In De Standaard van 12 februari beschuldigt Mia Doornaert de burgerFOTO WIM VAN CAPELLEN lijke partijen ervan naar uiterst rechts te lonken en in die richting op te schuiven. Maar zijn die niet eerder naar links opgeschoven? Vergeleken met enkele decennia terug deed het hele establishment dat, behalve op louter economisch gebied (waar ook de socialisten nu centrum-rechts zijn). Wie voor de rest niet mee naar links is opgeschoven, wordt onmiddellijk voor uiterst-rechts uitgemaakt. Vandaag zien we niét het opschuiven van burgerlijk rechts naar uiterst rechts om aan de macht te blijven, maar het verketteren, door de socialisten, van al wie de burgerlijke gedachten nog verdedigt. Dat verketteren is de beste methode om ervoor te zorgen dat de socialisten eeuwig aan de macht blijven en er zonder hen nooit nog een meerderheid is. Maar het wezen van de democratie is dat een meerderheid haar meerderheid kan verliezen en de oppositie aan de macht komt. En de enige “misdaad” van de Oostenrijkers is dat zij de democratie ernstig nemen, en niet reduceren tot een schijnheilig spel om dezelfden aan de macht te houden. Matthias E. Storme

Een militante islam trok een spoor van bloed door de voorbije eeuw: in Armenië, in Pakistan en Bangla Desh, in Timor en op de Molukken. Wie waarschuwt voor dat gevaar wordt door de weldenkenden uitgespuwd, want is niet “politiek correct”. Onze tijd heeft geen patent op wreedheden, maar de schijnheiligheid is wel

vervolg op blz. 13

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

C OMMENTAAR

André Denys (VLD) heeft het moeilijk met zijn Vlaamse minister-president. ‘Dewael heeft geen profiel. Hij steekt bleek af in vergelijking met Luc Vanden Brande. Die laatste was misschien wel té, maar Dewael scoort slecht. Zijn Vlaams profiel is véél te laag. Hij moet zijn regering en deelstaat profileren, ook tegen de federale regering’. Na een Nova-Civitasdebat in Gent liet hij verstaan weinig voor separatisme te voelen. ‘Als die discussie op tafel komt, betekent dat een splitsing in mijn partij’, waarmee hij duidelijk liet verstaan dat binnen de VLD een aantal kopstukken nog steeds speelt met die optie.

JAAP KRUITHOF

OVER MONARCHIE, NEOLIBERALISME EN PAARSGROEN

R EPUBLIKEINEN

ZIJN GEEN MUSEUMSTUKKEN

D OSSIER

Humo wil hij geen interviews meer toestaan. Humo is prof. dr. Jaap Kruithof (°1929) te cynisch. Hij heeft het meer voor mensen die een mening hebben, er voor uitkomen en er zich liefst nog voor inzetten ook. Dat hoeven daarom geen idealisten te zijn, maar ze moeten vooral niet meedrijven met de massa. Doorbraak is hem sympathieker, want durft kanttekeningen plaatsen. Bij de monarchie, de regeringspolitiek, de globalisering… U bent mede-oprichter van het Vooruitstrevend Republikeins Genootschap. Een eenzame strijd, die republikeinse strijd? We hebben al bijna duizend leden. Het gaat natuurlijk om een principiële zaak. We rekenen er niet op dat we het halen, wél dat we gelijk hebben. We hebben immers goede, democratische, argumenten. De Europese monarchen worden in twintig jaar museumstukken. Koningen worden dan onnozele folklore. De republikeinse idee met een Europese president wint veld. De Europese natie zal niet geleid worden door een monarch. Dat is feodaliteit. Wij, republikeinen, zijn géén museumstukken.

FOTO MICHIEL HENDRYCKX / DE STANDAARD

mule van het unitarisme. En de Volksunie is véél te slap. Er bestaat zo’n Vlaamse tendens van brave katholieke Vlamingen die alles hebben afgezworen behalve hun onderdanige mentaliteit. Vlaamse politici zijn niet consequent. Ik ben een extreem nationalist! Laten we de boedelscheiding helemaal doorvoeren. Dan zien we wel of we nog onder een of andere vorm kunnen samengaan met Wallonië of niet. Confederalisme zou nog een haalbaar model zijn. Er moet heel wat ontdubbeld worden: politie, sociale zekerheid, kinderbijslagen, fiscaliteit… In een Belgisch staatsverband van confederalisme kunnen we wel bij Wallonië blijven en dus solidair blijven. Ik ben geen separatist.

U wilt de sociale zekerheid splitsen en toch solidariteit behouden? Dat moet u eens uitleggen. Ik wil Europese solidariteit. Dat er een systeem komt dat alle achtergebleven gebieden van de rest steun Uit opiniepeilingen blijkt ontvangt. Wij moeten ook anders dat de overgrote solidair zijn met bijvoormeerderheid achter de mobeeld Zuid-Italië. Met de JAAP KRUITHOF: WÉL BEKOMMERD ZIJN OM WAALSE BUUR, MAAR NIET MET DE narchie te staat. Een FransBEHOEFTIGE UIT ZUID-ITALIË: IS DÁT SOLIDARITEIT? buurman solidair zijn en talige meerderheid wil de met de behoeftige 1000 km monarchie zelfs meer list bent. Niet evident voor een links verder niet? Is dat solidariteit? Kom nu. macht geven. intellectueel… Twee televisiezenders zonden elk geduIk ben voor meer Vlaamse autonomie. U moet met die ideeën wel erg alleen rende tien uur een huwelijk uit. Nu gaat dat nog met scheutjes. Straks staan als links intellectueel… Daaruit blijkt dat de monarchie de gaat het over het splitsen van de (met klem) Volledig alleen. Alle linkse machtsmiddelen heeft. De meeste belastingen, van de kinderbijslagen en intellectuelen zijn belgicistisch. Ik niet. mensen laten zich doen door dat aanzo. Wij duwen wel, maar niet erg. Onze Ik geloof niet in de Belgische creatie bod. Maar zal dat blijven duren? Dat tegenstanders willen vasthouden aan van 1830. Ik heb er nooit in geloofd geloof ik niet. Als ik het aanbod in hanwat er is: Brussel, het vorstenhuis, omdat ik naast filosofie ook geschiededen zou hebben en ik kan het bepalen, Wallonië, kortom, de verliezende partij nis heb gestudeerd. België is ons draaien de mensen toch ook in mijn wil niet verder gaan.Vlaanderen moet opgelegd door de Grote Mogendheden. richting? Als ik dan reclame maak voor rustig doorgaan. Bij een volgende Het doet me plezier dat de staat niet de republiek, wordt iedereen republigrondwetsherziening moeten we de standhoudt, want ze is opgelegd door kein. confederatie doorduwen. vreemdelingen. Dat België moet in

AFVALLIGE Waar u ook spreekt, hamert u er telkens op dat u een Vlaams-nationaDOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

Gelooft u dat die grondwetsherziening er snel komt? Er komt niets van onder Verhofstadt! De paarsgroene regering volgt een for-

Europa verdwijnen. Als Wallonië dan naar Frankrijk wil gaan, heb ik geen bezwaar. De harde jongens in Vlaanderen willen separatie. En dat zal uiteindelijk ook de

logica zijn. De zelfstandigheid van Vlaanderen en het separatisme worden in de 21ste eeuw realiteit. Maar wel in Europees perspectief. Vlaanderen moet een Europese regio worden.

GROOTMOEDIG Denkt u dat een autonomer Vlaanderen wél eerherstel zou geven aan de getroffenen van de repressie? Vorig jaar haalde u de pers met een oproep hun schulden kwijt te schelden. Ach, dat was een kwestie van m’n nek uit te steken en niet zo traditioneel of reactionair te moeten zijn als al die anderen. Welke vorm de definitieve oplossing moet nemen weet ik niet. Maar 55 jaar na de Tweede Wereldoorlog is het toch een beetje gek geen streep te trekken onder de gevolgen daarvan voor sommige mensen. Verschillende landen hebben dat wél gedaan. Vaak al in de jaren ‘50! Hier wacht men op het overlijden van de laatste overlevende. Het probleem treft bovendien niet enkel de overlevenden, maar ook hun kinderen. Zo creëerde België twee generaties van verbitterden die ook amnestie eisen. Zij voelen zich gefrustreerd want opa was verkeerd beoordeeld. De kanker blijft. Mijn standpunt is: geef de verschillende groepen geen gelijk, maar maak komaf met dat verleden en trek daar een streep onder. Zij hadden ongelijk, maar ze moeten toch niet meer lijden onder de gevolgen daarvan? Wij willen in de eenentwintigste eeuw niet meer zeggen: die was zwart, die was wit. Wij zijn grootmoedig. Maar het had al in de jaren ‘60 moeten gebeuren.

LINKS IS DOOD U bent socialist en ecologist. Zowel de socialisten als de groenen nemen deel aan de nieuwe regering. Tevreden? (opgewonden) Neen, ik ben hevig anti-

Nochtans beweert Johan Vande Lanotte dat dit de meest linkse regering ooit is. Vande Lanotte vergist zich. Dit is de meest rechtse regering. Een echte neoliberale regering van Verhofstadt. Neem nu Frank Vandenbroucke, die is nu voor de actieve welvaartsstaat. Da’s een nieuwe liberale modeslogan. Stel je voor: ik zit bij de bijna 20% die het met minder dan het levensminimum moet stellen. Komt daar een pastoorke van een Vandenbroucke en zegt die: u moet “responsabel” zijn. Maar ik ben een vogel voor de kat! Hoe kán ik responsabel zijn? Wat is dat voor flauwekul? Responsabiliseer de wapenhandel, de maffia, de prostitutie. Maar toch niet de werklozen! Daar doe ik niet aan mee. Is dat het failliet van het socialisme of het bedrog van SP en Agalev? Dat is inderdaad het failliet van het socialisme. Links bestaat niet meer! Partijpolitiek is gedaan. U denkt dat u via verkiezingen iets kan veranderen via partijen en coalities? Ach neen, je kunt enkel veranderen via sociale bewegingen, niet door partijen. In de jaren ’60 waren er een aantal interessante sociale bewegingen. Van de meeste is niets overgebleven. De ecologisten zijn weg, de feministen zijn seksisten geworden… Er bestaat geen coördinatie van de sociale bewegingen meer. Het alternatief is uitgebleven. Vooral doordat de PVDA alles wou inpalmen. De stalinisten die de waarheid in pacht hebben. Zij zouden alles doen. Ze halen nul komma nul procent, maar trachten alles te accapareren en in te zetten in functie van de partij. Met die mensen valt niets te doen. Die partij moet eerst opgeruimd worden, willen we een links alternatief bieden. In de huidige situatie in Vlaanderen moeten we een soepelere formule hanteren. Partijen hebben we niet nodig. We halen toch maar een half procent. We gaan de vergissing van Agalev niet herhalen. We moeten sociale bewegingen coördi-

R A N S N AT I O N A L E C O R P O R AT I E S

Zo heten de nieuwe vijanden van prof. Jaap Kruithof. De mondiale kapitalistische megasystemen zijn ‘dictators die nog veel erger zijn dan Hitler of Stalin. ’t Is ’t ergste van ’t ergste’. De Gentse emeritus schrijft er een boek over. In april moet het verschijnen bij EPO. Het vuistdikke boek – ca. 430 blz. ‘en niemand die het zal lezen’ – is Kruithofs ‘politiek testament’. Hij blijft wel een zestal uren doceren aan het Antwerpse muziekconservatorium én hij wil na een paar weken vakantie de Vlaamse en Nederlandse universiteiten aandoen met zijn nieuwe stellingen. En die zijn erg sceptisch – Kruithof zelf noemt ze ‘realistisch’. ‘Verkiezingen hebben geen zin, partijen hebben geen zin meer. Niet de staten hebben macht, wel de institutionele beleggers. Er is geen enkele regering die nog iets kan doen tegen het internationale kapitaalverkeer. En dat wordt bepaald door 400 tot 600 transnationale corporaties die groeien naar monopolies in de eigen sector.’ Ministers zijn gedevalueerd tot ‘idioten en grappenmakers’ die niets meer in de pap te brokken hebben. ‘De enige die het algemeen welzijn nog wel kan behartigen is de overheid, maar die hebben we kapotgemaakt.’ Zoals het er naar uitziet, zal het nog een hele tijd duren eer we doorhebben dat dit de uitdagingen zijn van de 21ste eeuw, want diezelfde megasystemen bepalen eveneens het media-aanbod. Niemand zal kunnen zeggen dat Kruithof niet heeft gewaarschuwd! KDr.

neren, niet meedoen aan de parlementaire verkiezingen. Da’s toch maar een grap. Wij werken aan de basis. Bescheidener, oké, maar wel realistisch. Want met verkiezingen bereik je toch niets. Het zijn de multinationals die de beslissingen nemen, niet de politiek… KDr.

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

D OSSIER

Wat denken uw progressieve vrienden hiervan? (neerbuigend) Ze zwijgen me dood. Ik ben afvallig. En mijn afvalligheid wordt zorgvuldig doodgezwegen. Dan zeggen ze wel eens: die Kruithof toch, hij doet weer vervelend. Ze minimaliseren me en schuiven mijn Vlaamse stellingen weg.

neoliberaal en dús tegen de SP en tegen Agalev. Dat zijn centrumpartijen, geen linkse partijen. Ik ben links en heb dus geen affiniteit met de SP. Ik verfoei de SP en Agalev. Dat zijn prostituees die meeheulen met het neoliberalisme. Mensen die het neoliberalisme niet durven bestrijden, zijn mijn tegenstanders.

CHRIS VANDENBROEKE: ‘ER

GAAT

MOETEN MEER KINDEREN KOMEN’

EN VERMENIGVULDIGT U !

D OSSIER

et weekblad Trends had het onlangs over de gevolgen van de vergrijzing, onder de suggestieve titel ‘Van oud pijlen maken’. Voor de auteurs is het duidelijk: meer 50-plussers (nu 37% t.o.v. 59% in Engeland en 63% in Denemarken) moeten aan de slag. Sommigen pleiten voor massale immigratie, anderen zijn daar vierkant tegen. Historicus Chris Vandenbroeke (VU) stelt al jaren dat de kern van het probleem moet worden aangepakt. Er zijn te weinig kinderen, en daar kan aan gewerkt worden… Al horen bepaalde progressieven dat niet graag. Vandenbroeke is hoogleraar demografie aan de Gentse universiteit. Demografiën brengen het verhaal van de mens, van geboren worden, vrijen, trouwen, sterven, migreren, en nog veel meer. Cijfers zijn inderdaad hun sterkte, maar sommigen zijn ziende blind.

NATALITEIT Om de bevolking in stand te houden, zouden we 2,1 kinderen per vrouw moeten hebben In Vlaanderen krijgt een vrouw gemiddeld 1,5 kinderen. Vlaanderen heeft voor bevolkingsstabiliteit 80 000 geboorten per jaar nodig. In 1999 telde het er 60 000, of een kwart te weinig. Dat was enkele decennia geleden wel anders... De vele jongeren, geboren in de naoorlogse jaren (vooral vanaf ’60) kwamen op de arbeidsmarkt, waar de jaarlijkse groep uitstappers (geboren in de jaren ’20) veel kleiner was. Ruwweg stonden twee werkzoekenden tegenover één uitstapper. Neem daar de massale instroom van vrouwen bij en je kwam in die periode op drie werkzoekenden tegenover één uitstapper. Dat die ontwikkeling tijdelijk was, werd door demografen gezegd, maar door politici - gestuwd door syndicale verlangens en media nauwelijks gezien, soms verzwegen. Vandenbrouke: ‘Kijk nu vooruit en je weet dat die situatie in 2010 totaal omgekeerd zal zijn met amper één werkzoekende versus twee uitstappers. De kleine generatie geboren in de kinderarme jaren ‘90 en 2000 kan straks nooit de grote groep uitstappers, de baby-boomers van de jaren ’60, ‘70 vervangen’.

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

FOTO VU

VANDENBROEKE: ‘EEN

BEPAALDE LINKERVLEUGEL LIJKT HET NIET TE SNAPPEN...’

Vergrijzing en ontvolking vormen een probleem, dat almaar groter wordt. ‘Er moeten meer kinderen komen. Zo eenvoudig is dat, ja. Jongeren van vandaag willen dat eigenlijk wel, maar het komt er niet van. Bij bevragingen zegt de overgrote meerderheid, zowel jongens als meisjes: we willen een schoon lief of een toffe knul vinden, een gezin en twee of drie kinderen. Indien dat waar was, was er geen probleem.’

MATERIALISME Waarom loopt het dan anders? Volgens Vandenbroeke staat het moederschap haaks op onze huidige tweeverdienersmaatschappij, waarin kindjes kopen moeite kost. De job gaat voor, opvang is niet altijd evident, deeltijds werken evenmin. Werk gaat voor, want nodig voor auto, tv, vakantie. Het huwelijk wordt wat uitgesteld, en binnen het huwelijk worden de kinderen uitgesteld. Gevolg, de vrouwen die het vruchtbaarst zijn voor hun dertigste, krijgen minder kinderen. Veel huwelijken lopen ook op de klippen. Meer scheidingen, betekent minder kinderen.

De oplossing? ‘Beleidsvoerders moeten mikken op stabiliteit. Ik doe een voorspelling die sommigen niet graag zullen horen: de veertigers van vandaag gaan werken tot hun zestigste, de dertigers tot hun vijfenzestigste en de twintigers tot hun zeventigste. De nefaste gevolgen van de vergrijzing, die nog fors zal toenemen, kunnen we op korte termijn zelfs niet meer keren. Daarom moeten we snel meer investeren in het onderwijs, om de productiviteit te doen stijgen. Informatica en talen voorop.’ ‘De twintigers van nu zijn “kinderen van de goden”, die terechtkomen in een wijd gapende arbeidsmarkt, met massa’s vacatures. Looneisen zijn gerechtvaardigd, maar met mate, want de patroons kunnen mensen vervangen door machines (rationalisatieinvesteringen) en (nog meer) arbeid exporteren naar derdewereldlanden.’ ‘Voorts moet – met het oog op de wat verdere toekomst – ook snel een gezinsen kindvriendelijker beleid worden gevoerd. De conjunctuur zit goed, de overheid kan meer initiatieven nemen. De Scandinavische landen tonen al hoe het kan. Meer kinderopvang, fiscale tegemoetkomingen, carrière-uitstapmogelijkheden. Daar kunnen werknemers twee, drie jaar hun job verlaten (soort opvoedingsverlof), wat ze kunnen combineren met bijscholing die hen na die periode snel weer op het goede (of het nog betere) werkspoor brengen. Het gevolg is dat het aantal kinderen per vrouw daar al gestegen is tot 1,8 of 1,9, een stuk hoger dan in Vlaanderen.’ Onder meer de VN stelt dat westerse landen veel meer immigranten zullen moeten opnemen. Een discours dat de werkgevers, geplaagd door niet-ingevulde vacatures, graag overnemen. Vandenbroeke is daar niet bepaald een voorstander van. ‘Dat mag volgens mij maar een discussie worden als de andere opties (langer werken, hogere productiviteit, hogere nataliteit) falen. Ten vroegste over tien, vijftien jaar. Dat is geen duurzame oplossing, want migranten van de tweede generatie passen hun vruchtbaarheidspatroon (aantal kinderen) al aan het onze aan. Als er dan toch immigratie moet komen, zou die gefaseerd en genuanceerd moeten gebeuren. Een kwantitatief gecon-

WAT

D E

C O N C R E E T

VLAANDEREN

MAAR ANDERHALF KINDJE LANG...

troleerde instroom, inspelend op de noden, zoals dat nu al gebeurt in de VS, in Canada en Australië. Het heeft weinig zin een massa ongeschoolden hierheen te lokken als er hier voor hen geen werk is. Gediplomeerden daarentegen zullen met applaus worden ontvangen. Dat maakt nu al duidelijk dat de volgende migratiegolf niet uit het zuiden, maar uit het oosten zal komen. Uit Oost-Europa en Azië. Migratie is voor de Afrikanen geen oplossing.’

bepaalde linkervleugel lijkt het niet te snappen. De Morgen fulmineert tegen ons verhaal. Yves Desmet, maar ook Etienne Vermeersch, snappen vooreerst al niet dat een deel van de mensen toch belang hecht aan begrippen als gemeenschap, identiteit, volkskracht. Laat dit volk maar uitsterven, dat is hun visie. De linkse vrienden kennen hun cursus niet. Zij zitten overigens altijd al gewrongen met de bevolkingsproblematiek.’

Een deel van de politici lijkt stilaan te beseffen dat aan het demografische gegeven moet worden gesleuteld. ‘Dehaene, Wivina Demeester en Luc Martens, ja! Maar Mieke Vogels is vandaag duidelijk minder geïnteresseerd in het onderwerp. Ze is naïef. Zijn we straks met te weinig hier, dan is er toch volk genoeg op de wereld, laat maar komen, zet de deuren open, redeneert ze. Ze weet niet wat ze zegt… Een

Vandenbroeke is geen rabiaat chauvinist, maar vindt wel dat hij mag pleiten voor het behoud van de welvaart van een gemeenschap. ‘De gemeenschap waar ik mij mee verbonden voel is de Vlaamse gemeenschap. Als de Walen het anders zien, voor mij geen probleem, daarom pleit ik ook voor de splitsing van gezondheidszorg en kinderbijslagen. Dan kunnen wij alvast sneller de nodige maatregelen treffen.

• ‘Wie durft te suggereren dat de mensen toch wel best ook na hun zestigste actief zouden blijven, wordt bekeken als zijnde een sadist of toch minstens een kapitalistische uitbuiter… Er zit niets ander op: de pensioenleeftijd moet omhoog. En voor wie nog behoefte heeft aan extra troost: de pensioenleeftijd werd op 65 jaar vastgelegd toen de levensverwachting…65 jaar bedroeg.’ (Dirk De Wilde in De Morgen, 6 jan.) • ‘Er is nood aan meer migranten in het arbeidsproces, maar de burger noch de overheid weet zich een houding te geven.’ (Guido Muelenaer in Trends, 20 jan.)

• ‘Het perverse gevolg van zo’n elitair immigratiesysteem is dat het Westen de ontwikkelingslanden hun best opgeleide krachten ontneemt. Er wordt geschoven met mensen alsof ze geen identiteit en cultuur hebben. In dat denken zijn er enkel arbeidskrachten en consumenten.’ (Ruddy Doom en Mark Elchardus in De Morgen, 8 jan.) • Omstreeks 1950 hadden paren in geïndustrialiseerde landen gemiddeld 2,8 kinderen, nu nog 1,6. In de derdewereld daalden de cijfers over diezelfde periode van 6,2 tot 3.’ (Pol Van Mossevelde in De Standaard, 22 sept. ‘99)

W I L

De Bond (BGJG) is de grootste gezinsorganisatie. Ze is geen voorstander van een geboortepolitiek, maar pleit wel voor een “voorwaardenscheppend gezinsbeleid”. Vertrekkend van het respect voor de keuzes van mensen, wil de Bond dat elk gezin volwaardige kansen krijgt om zijn kinderwens te realiseren. Enkele concrete vragen: • minimumkosten dekkende kinderbijslag voor elk kind (ongeveer 10 000 fr. per maand) • ouders moeten, tegen een behoorlijke vergoeding en met behoud en/of opbouw van sociale-zekerheidsrechten, zelf voor de kinderen kunnen zorgen • gezinsvriendelijke bedrijfscultuur moet ruimte scheppen om in te gaan op gezinsnoden (bijv. voor werknemers die voor ziek kind willen zorgen) • voldoende, kwaliteitsvolle en betaalbare kinderopvang • ondersteuning in het verwerven van en een betaalbare woning “op maat van het gezin”.

De veroudering zal het zwaarst Vlaanderen treffen. Dat we dat probleem zelf en met eigen middelen willen oplossen is toch het mooiste bewijs dat wij geen profiteurs zijn?’ JVdC

• ‘De levensverwachting van mannen en vrouwen rond de eeuwwisseling: bedroeg 43,6 en 46,9 jaar. Vandaag is dat 74,8 en 81,1 jaar.’ (Financiële Berichten, BBL, dec. ‘99) • ‘In 1960 had Europa dubbel zoveel mensen als Afrika, maar in 2050 zullen er drie keer meer Afrikanen dan Europeanen zijn.’ (Dirk Draulans in Knack, 29 sept.) • ‘De vergrijzingsgolf van de bompaboom-generatie stelt immense vragen bij de financiering van de pensioensector.’ (Yves Desmet in De Morgen, 29 jan.)

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

D OSSIER

KINDERVREUGDE VAN TOEN. HET RIJTJE VAN VANDAAG IS

O N D

WEG NAAR

“BELGICA CREOLA”

O VERISKE

PRÈS DE

B RUXELLES

B OEKEN

Neen, dit is geen Costa-suggestie, wel de wat vreemde titel voor een hersenkronkel van een zekere Guy VandePutte*. Een zoveelste boek voor onze rijk gevulde communautaire bibliotheek, maar ook een originele bibliofiele uitgave. Recto-verso gedrukt, 120 bladzijden in het Nederlands, evenveel bladzijden in het Frans en de illustraties samengebracht in het midden van het boek verdeeld over de twee nationale taalgroepen. Als een Nederlandstalige de Franstalige uitleg wil lezen moet hij het boek wel helemaal omdraaien en omgekeerd natuurlijk hetzelfde. Kortom, een écht Belgisch boek. Guy Vande Putte gelooft inderdaad een zoveelste uitweg gevonden te hebben om aan die vermoeiende Vlaamse taalimperialisten duidelijk te maken dat Overijse “vanzelfsprekend” verfranst. Overiske was trouwens al in de vroege Middeleeuwen tweetalig. En meneer Vande Putte kan het weten. Hij is immers een autoriteit in wat men gemakkelijkheidshalve, en op een weinig wetenschappelijke manier, kan omschrijven als het taalkundige onderzoek van plaatsnamen.

SMELTKROES Toegepast op de Vlaams-Brabantse druivengemeente Overijse waar hij lange tijd echt thuis was, - hij was er zelfs voorzitter van de plaatselijke heemkundige kring - leert die studie dat Overiske van oudsher een ontmoetingsplaats was tussen Germania en Romania. Een taalkundige smeltkroes dus. ’Die zone’, aldus de auteur, ‘werd nooit gekenmerkt door etnische zuiverheid. Het gaat er hier dan ook niet om de beweerde homogeniteit van deze streek

in vraag te stellen, homogeniteit die immers voortvloeit uit de nationalistische mythevorming. Wel willen we ons afvragen of elk gebied dat geconfronteerd wordt met een verscheidenheid aan talen ook onvermijdelijk een conflictgebied moet zijn.’ En dan komt zijn opwindende suggestie: waarom we geen werk maken van een ‘mogelijke Belgische creoolse identiteit waarbinnen de vermenging zou aanvaard zijn en niet verbannen.’ De bekende Afrikaanse dichter Senghor wordt zelfs ter hulp geroepen om de vraag te ondersteunen ‘naar een vreedzame coëxistentie van de Vlaamse, Waalse, Brusselse en Duitstalige culturele identiteiten.’ Zijn boek, aldus Vande Putte, wedt op de dynamiek van de vermenging “Belgica Creola” als microcosmos van “Europa Creola”. (p. 10) Een en ander veronderstelt wel dat vooral de Vlamingen ophouden met hun Vlaams-nationalistische Druivenfeesten, hun al even verderfelijke Gordel en de Randkrant, met hun Vlabinvest-inspanningen om Vlamingen onder meer in het nog altijd Vlaamse

Overijse betaalbaar te laten wonen. Dat de culturele centra in Overijse namen kregen zoals De Bosuil en Den Blank is voor Vande Putte een zoveelste bewijs van het ‘affirmeren van een wensdroom van Vlaamse authenticiteit, waarbij met heimwee verwezen wordt naar het voltooid verleden plattelandskarakter.’ (p. 83) En dat is in hoofde van mijnheer Vande Putte politiek niet correct. Toch niet in een gemeente die volgens de letter van de wet inderdaad Vlaams is, maar waar zeker éénderde Franstaligen wonen en meer dan tachtig nationaliteiten vertegenwoordigd zijn. En dat aan de poorten van het toch zo multiculturele Brussel. Vlaanderen probeert wel hardnekkig het tegendeel te bewijzen, maar er is in Overiske sinds de Middeleeuwen niet veel veranderd, het was toen al een taalkundige smeltkroes, Overijse is nog altijd een creoolse samenleving. ‘Ook Overijse grenst tegelijk aan Brussel via de gemeenten Watermaal-Bosvoorde en Oudergem en aan Wallonië via de gemeenten Waver, Rixensart en Terhulpen. Men zou in dit geval dus van de “corridor van Overijse” kunnen gewagen.’ (p. 24) Politieke fictie, zo zegt de auteur gelukkig zelf, maar intussen staat het er zwart op wit… In beide landstalen op de achtergrond van een schijnbaar zeer wetenschappelijk onderbouwd verhaal. De boodschap is evenwel simpel: le tout grand Bruxelles via Rode met Wallonië verbonden en uitgestrekt tot in Overijse. En dat alleen maar omdat er in het middeleeuwse Overiske sporen te vinden zijn van Germaanse en Romaanse aanwezigheid.

STEUN Bij de presentatie van zijn boek kreeg de auteur de oprechte steun van de beruchte Anne Morelli, de dame die toch zo graag alle “nationalistische” mythes ontmaskert en natuurlijk ook van Balkankenner Mon Detrez. Meteen was de toon gezet. Het is altijd goed te weten wat de tegenspeler denkt…als het om Vlaams grondgebied gaat. Marc Platel

* Guy Vande Putte, Belgica Creola, Taalcontact in de Brusselse Periferie. 120 blz (x2),., EPO.

GROOT BRUSSEL WAS AL IN DE JAREN ‘60 ACTUEEL. UIT PI(L)KUREN;1969

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

VLAANDEREN-EUROPA 2002

2002

NAAR DE PRULLENMAND

IS DOOD .

L EVE 2020!

Vlaanderen-Europa 2002 ligt in de prullenmand. Dewael start met een

Vlaanderen-Europa 2002 werd in ‘93 boven de doopvont gehouden als paradepaardje van Luc Van den Brande. Die had in zijn Vlaams beleid twee klemtonen gelegd: de verankering (o.a. Telenet) en een beleid om Vlaanderen “op de kaart” te zetten.

WAT DENKT U ERVAN ?

De Vlaamse Volksbeweging heeft een praatcafé geopend over Vlaanderen-Europa 2002 en de viering van de nationale feestdag. Was 2002 een “communicatieve ramp”, of is het opdoeken van 2002 een “Belgische recuperatie”? Doe uw eigen duit in het zakje op www.vvb.org.

culturele en academische wereld”. “Het project zal positiever, Vlaamser zijn”, zo vertrouwt Tommelein de pers toe. “Vlaanderen moet in het buitenland als een dynamische regio overkomen. Deze dynamiek is er; we moeten ze alleen nog versterken en accentueren.” Wie de literatu-

Van den Brande trok naar het buitenland, de “Culturele ur van ‘93 van Van den Ambassadeurs voor VlaandeBrande erop naslaat, merkt ren” kregen extra subsidies, merkwaardige parallelen. de contacten met de buitenHET PROJECT 2002 VAN LUC VAN DEN BRANDE EN RICHARD CELIS landse diplomaten werden BEREIKT DE EINDMEET NIET. WAT KOMT ER IN DE PLAATS? EN WAAROM? aangehaald, de buitenlandse Bij de Volksunie zit men met de hele pers kreeg vertalingen van de Vlaamse 11 juli 2002”. Bij gebrek aan een toestand erg verveeld. Logisch ook: de kranten en de kust werd Vlaams. duidelijk toekomstperspectief viel de eerste reacties gingen uit van het kabiwerking op zowat alle fronten stil. Onder de noemer “Vlaanderen-Europa net Dewael en van Luc Van den 2002” werd ondertussen onder impuls Het duurde tot half januari 2000 eer Brande, terwijl Sauwens (Sport) en van zijn rechterhand Kris Rogiers een Dewael tijd vond om zich te buigen Anciaux (Cultuur) niet te horen waren. groot aantal initiatieven opgezet om de over het “probleem-2002”. Een maand Op het moment dat het nieuws bekend merknaam “Vlaanderen” bij de buitenlang werden discrete contacten gelegd, werd, was men er ook bij de Volksunie landers bekend te maken. Een wielertot het op donderdag 17 februari uitniet klaar voor: partijwoordvoerder ploeg, een 11-daagse rond 11 juli, lekte dat 2002 zou vervangen worden. Koen ‘t Sijen kon alleen melden dat wetenschappelijke congressen, de voorzitter Bourgeois het dossier “Friends of Flanders”, samenwerkingsbestudeerde en de partijraad er zich akkoorden... over zou buigen. De Vlaamse regering was er op dat

VERVEELD

VLAAMSER

HERORIËNTERING Bij de lancering in ‘93 al, waren er in liberale hoek stemmen te horen dat dit initiatief een te hoog Van den Brandegehalte had. Toen de CVP in juni ‘99 uit de regering werd gewipt, stond reeds in het regeerakkoord dat 2002 zou worden herbekeken. Sindsdien wachtten de 2002-betrokkenen met een visadempje af wat er zou gebeuren. Er gebeurde niets. Alleen werd in de wandelgangen duidelijk dat het project geen lang leven meer beschoren leek: de geest van Van den Brande waarde immers over het project. En bovendien was de 2002-symboliek te agressief voor de Franstaligen die luidop begonnen te spreken van de “onafhankelijkheid op

moment niet klaar voor. Coördinator Bart Tommelein, ex-VU en vandaag kabinetsmedewerker van Dewael, reageerde snel. Hij stelde ‘s namiddags nog een omstandige nota voor waarin de redenen op een rijtje werden gezet: 2002 was een communicatieve ramp, een oncontroleerbaar kluwen, te sterk gericht op sport en cultuur, teveel een onderonsje voor de overtuigden en teveel gericht op het verleden. En bovendien waren heel wat initiatieven door het lange tijdverlies al niet meer haalbaar in 2002. En er was teveel geld verspild... Er komt dus een “nieuw project”. Dewael plant daarbij precies wat ook Van den Brande in ‘93 gedaan heeft: een uitgebreide gespreksronde met “mensen uit de economische, sociale,

En als er in de berichtgeving vooral de nadruk gelegd wordt op het verdwijnen, en niet op een onduidelijke mogelijke vervanger, is het kwaad natuurlijk geschied. Het publiek onthoudt dat 2002 afgeschaft wordt. Volgens de Vlaamse regering was Vlaanderen 2002 communicatief een ramp. Het mag wezen. De manier waarop de wereld te horen kreeg dat 2002 zijn tijd gehad heeft, is echter een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet. Het nieuwe project dat “grootser, efficiënter en Vlaamser” moet worden, is alvast niet onder een goed gesternte geboren. I&C De auteur is politiek journalist

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

W ETSTRAAT

nieuw project om Vlaanderen meer uitstraling te geven. Met procedures en doelstellingen die als twee druppels water lijken op wat Van den Brande in 1993 lanceerde: “Vlaanderen Europa 2020?”... De manier waarop een en ander in pers kwam, is echter een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet.

T WEE - SPRAAK

I NTERNET, GRENZEN EN SYMBOLEN adressen eindigen op “.be”. Vooruitstrevende Vlamingen hebben op een eigen “.vl” het oog laten vallen. Maar kan dat wel ? Is “.vl” wel zinvol in de “globale wereld” ? De internetgemeenschap is verdeeld: velen zijn voor, velen tegen. Een ja/neen over identiteit en vervagende (staats)grenzen op het Internet FOTO VU

O PINIE

Een plek op het Internet kan je bereiken via een uniek adres. Belgische

Geen medium is zo internationaal als het internet. Maar merkwaardig, de “top level” FONS BORGINON d o m e i n n a m e n (TLD) werden snel genationaliseerd. Zo gauw het Internet de Verenigde Staten van Amerika verliet, werd afgestapt van de sectoriële achtervoegsels in de naamgeving. Waarom? Heel eenvoudig omdat met “com, org, edu...” de mogelijkheden snel uitgeput zijn. Internet is een explosief medium. Binnen tien jaar zal het net in Vlaanderen even belangrijk zijn als de televisie nu. Wereldwijd zal de tendens naar nieuwe TLD’s toenemen. Als Vlaanderen nu niet de voor haar meest logische aanduiding “.vl” als TLD laat beschermen, geeft dit in de toekomst problemen. Er bestaan nu trouwens al territoriale aanduidingen van andere dan nationale staten: Antarctica, Groenland, de Maagdeneilanden... Het doen aanvaarden van “.vl” als TLD heeft niets te maken met enig aspect van staatssoevereiniteit. De aanduiding “.be” blijft trouwens bestaan voor wie conservatief wil blijven. Wel kan het gebruik van “.vl” bijdragen tot de bewustwording van al die – vooral jonge – mensen die via internet merken dat hun gemeenschap, hun volk mee een plaats heeft in de wereld. Uit mijn parlementaire vragen hieromtrent blijkt overigens dat de federale administratie zelf toegeeft geen zinnig argument te hebben om “.vl” te verhinderen. Het woord is nu aan de internetgemeenschap zelf: als die voldoende vraag ontwikkelt zal het Belgisch Instituut voor de Normalisatie het nodige doen om “.vl” aan te vragen. Die vraag is nu nog niet zo groot DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

omdat het medium nog in zijn kinderschoenen staat. Als straks alle bedrijven, organisaties, zelfs de buurtwinkel om de hoek een eigen webstek hebben, zal de behoefte aan websteknamen met enig onderscheidend vermogen de vraag naar het gebruik van “.vl” enorm doen toenemen. Bovendien maken we het ook aan heel wat beheerders van portaalsites heel wat gemakkelijker: in de toekomst zullen ze immers de taal van de website meer en meer als zoekcriterium gebruiken. Bij “.be” weet je ‘t niet, maar bij “.vl” ben je zeker dat het een Nederlandstalige site is. Tenminste dat zou de afspraak kunnen worden. “.vl” en “.nl” kunnen zo dan toch een virtuele eenheid worden. Een eigen TLD voor de Nederlandstalige webstekken in België draagt bij tot de toegankelijkheid van het net voor gewone gebruikers. En wie kan er iets hebben tegen het democratiseren van het internet? Een regio die economisch en technologisch aan de top staat, verdient het een eigen TLD te hebben. Fons Borginon Kamerlid VU&ID

NEE Blijkbaar vinden de Vlamingen “.be” belgicistisch en moet het daarom zo snel LUDO DIERICKX mogelijk verdwijnen en vervangen worden door “.vl”. Deze vervanging is ontegensprekelijk een strategische zet van historisch belang, die het Vlaams-nationalisme tot eer strekt…

Zo’n ingreep is vergelijkbaar met het vervangen van de afkorting BRTN door VRT. Werd deze vervanging door de jeugd op gejuich onthaald? Het valt te betwijfelen. Het zou zelfs best eens kunnen zijn dat deze flamingantische betutteling net averechts werkt. Het lijkt voortdurend alsof wij Vlamingen er onszelf niet genoeg van kunnen doordringen dat wij anders zijn en dat we op alle gebieden scheidingslijnen moeten trekken en dit vooral nu de wereld elke dag kleiner wordt en er meer en meer behoefte is aan solidariteit en bovennationale democratie. Het voorstel het topniveaudomein “.vl” in te voeren zal vast en zeker hoog gewaardeerd worden door alle mensen die in 2000 toekomstgericht denken… Zoveel mogelijk grenzen trekken, de mensheid zoveel mogelijk indelen in (nationale) vakken en dan die vakken tegen elkaar opjutten, dat is nieuwe politieke cultuur! Dat is vooruitstrevend denken! Met nationalisme kan niet gebouwd worden aan de toekomst van de wereld, van Europa, zelfs niet van ons land. Of wat dacht je? Laat ons over deze problematiek eens rustig en zonder ironie en sarcasme discussiëren en zo de debatcultuur in ons land bevorderen. In Vlaanderen en ook in België (met zijn rustige bevolking) kan een debat gevoerd worden over staatshervorming en federalisme en over de solidariteitscriteria die in onze wereld het meest bruikbaar zijn. Dit debat kan worden uitgedragen over taal- en staatsgrenzen heen en van belang zijn voor Europa en de wereld. Onze verantwoordelijkheid is groot. Men kan op een internationale verantwoordelijkheid trots zijn, ook als Vlaming. Ludo Dierickx voorzitter B Plus

V RIJE T RIBUNE

L EZERSBRIEVEN

C UMUL

PARTIJDIGHEID

Hugo Schiltz

EENOOG MICHEL Ik heb net aan Louis Michel een exemplaar gestuurd van Le livre noir du communisme. Logischerwijze zal hij nu, na lectuur, oproepen tot een boycot van alle vakanties in Frankrijk. Zijn adviseurs zullen hem immers ondertussen bevestigd hebben dat er in Frankrijk communisten in de regering zitten. Is de vergelijking met Oostenrijk ongegrond? Natuurlijk is ze dat. De gelijkstelling FPÖ = NSDAP is een méér dan gewaagde constructie, terwijl PCF = PCF de evidentie zelf is. Luc Pauwels Schilde

P E L R E G E L S

Inspraak staat open voor iedereen die een reactie kwijtwil op Doorbraak. Niet alle brieven kunnen worden geplaatst, dus hou het liefst bondig. In de vrije tribune laten we maandelijks iemand aan het woord die rond een actueel thema een persoonlijke bijdrage kwijt wil. Een vrije tribune telt maximum 3000 tekens. De redactie houdt het recht om inzendingen te weigeren of in te korten. Al uw reacties zijn welkom per post bij Doorbraak, Baron Dhanislaan 18, 2000 Antwerpen, per fax op (03) 248 21 83 of per e-post bij doorbraak@vvb.org.

Het discours over “nieuwe politieke cultuur” (NPC) s werd aangezwengeld na de Witte Mars. Politieke partijen probeerden een antwoord te geven op de onvrede over het politieke bedrijf in zijn geheel en de mandatarissen in het bijzonder. Het cumuldebat beperkte zich tot voor kort tot de vraag of een volksvertegenwoordiger gelijktijdig burgemeester of schepen kon zijn. Over de cumul van een parlementair mandaat met professionele activiteiten wordt slechts recent nagedacht. Wettelijke regelingen bestaan niet. Verschillende partijen hanteerden tot op vandaag eigen statutaire beperkingen. Zo is deze cumul totaal uitgesloten binnen Agalev en geldt binnen de CVP een beperking, naargelang de grootte van de steden/gemeenten (behoudens afwijkingen is 50.000 inwoners de grens). Elk parlement kan een cumulregeling opleggen, wat strikt genomen kan leiden tot verschillen terzake tussen Vlaamse volksvertegenwoordigers en kamerleden/senatoren. Naast ontwerpen/voorstellen van wet/decreet bestaat vandaag alleen het federale akkoord, goedgekeurd in de werkgroep Langendries om cumul te beperken tot het gelijktijdig uitoefenen van maximum twee mandaten, gekoppeld aan een financiële aftopping van het gecumuleerd inkomen. Professionele activiteiten blijven buiten de regeling. Zoals bij de communicatie over andere thema’s in dit vernieuwingsdiscours (lijststemmen, rechtstreekse verkiezing burgemeester, referenda, enz...) beperken de antwoorden zich tot een vóór of tegen, waarbij de voorstander van de cumul het etiket krijgt van oubollige, reactionaire machtspoliticus, terwijl de tegenstanders zich het etiket van zuivere, edele mandatarissen aanmeten. Voor beide stellingen zijn eerlijke en correcte argumenten aan te dragen. De gelegenheden om die toe te lichten zijn schaars in een tijd van sloganeske, vluchtige berichtgeving met one-liners. Het uitgangspunt moet zijn: voor welk type van politiek mandataris kiest men? Bij algehele decumul (politieke én professionele) kan een parlementair mandataris de band met het kiespubliek ver-

liezen en is de lokale verankering afwezig. Ook de “recrutering” van politici wordt omwille van de ‘onzekere’ loopbaan beperkter. Dit kan leiden tot een type mandataris met veel dossierkennis, maar zonder maatschappelijke reflex: de mandataris als veredelde ambtenaar. Deontologisch stelt zich de vraag naar onverenigbaarheid (a) en belangenvermenging (b). Is er een tegenstrijdigheid van belangen? Zo kan men niet terzelfdertijd behoren tot het beslissingsorgaan én het controleorgaan (a) en kan in individuele dossiers toevallig een tegenstrijdigheid van belangen kan meespelen, zoals bv. de aanleg van een nieuwe gewestweg door de gemeente van een burgemeester/Vlaams volksvertegenwoordiger (b). In het laatste geval bestaat in verschillende landen een gebruik dat men de tegenstrijdigheid van belangen kenbaar maakt en zich bij de stemming terzake onthoudt. Tenslotte moet bij de cumulvraag ook een antwoord gegeven worden op de vraag naar de machtsconcentratie, spreiding en dus ruimere deelname van verkozenen aan uitvoerende mandaten, terugvalpositie van mandatarissen bij niet-herverkiezing, opeenstapeling van door de gemeenschap gedragen financiële vergoedingen, beschikbaarheid van de mandataris om de verschillende mandaten op een correcte manier uit te voeren. De discussie houdt dus meer in dan de vraag op welke manier een populaire burgemeester kan gecounterd worden bij de volgende verkiezingen of - in de andere richting - hoe een populaire minister kan verhinderd worden de burgemeestersjerp te verwerven.

Mieke Van Hecke Vlaams Volksvertegenwoordiger

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

O PINIE

Ik heb zopas mijn abonnement op Doorbraak vernieuwd en lees in uw februarinummer op blz. 13 onder de titel “En nu Bourgeois”: ‘Negen maanden voor de verkiezingen staat Geert Bourgeois voor een schier onmogelijke opdracht: van de VU weer een geloofwaardige Vlaams-nationale partij maken.’ Het is best mogelijk dat uw redactie met de VU van mening verschilt over een aantal tactische opstellingen. Hoger vermelde zin verraadt evenwel een ongefundeerde vooringenomenheid. De VU heeft nooit opgehouden een geloofwaardige Vlaamsnationale partij te zijn. Over de invulling van het Vlaams-nationalisme kan men, zoals reeds gezegd, van mening verschillen. In uw stukje heeft u evenwel een duidelijke partijdigheid gedemonstreerd, wat mij spijt.

OF DECUMUL

B OEKEN

EEUWIGE REACTIONAIR Je moet het maar kunnen: de DDR en het hele Oostblokcommunisme hartelijk omhelzen, het doodsvonnis schrijven van de liberale vrijemarkteconomie, spuwen op de vooruitgang, de verloren gegane liefde tussen Vlamingen en Franstaligen bezingen, treuren om de teloorgang van het – vooral Brusselse – dialect, hunkeren naar het ongerepte Vlaanderen met zijn weiden als wiegende zeeën, dat nog niet volgebouwd was met de fermettes van de Belgen met de baksteen in de maag, de oprukkende verengelsing verketteren en heimwee koesteren naar een wijdse culturele françité, de diverse regionale Europese talen verdedigen tegen het ‘ordinaire culturele imperialisme’ van de Europese Unie, sympathie koesteren voor de fundamentalistische protestantse partijtjes in Nederland, de gsm de wereld uit wensen of stellen dat ‘het Belgische koningshuis’ op ’s mans ‘trouwe verkleefdheid kan rekenen’… en bovendien gerekend worden tot het kruim van de links-progressieve intellectuelen in dit land?

tegen windmolens. Aanbevolen lectuur voor tussendoor! Ook voor wie geen ‘burgerlijk reactionair die lijdt aan anarchistische dwangneuroses’ is, zoals hij zichzelf in het boek noemt. KDr.

BRABANTS Het Algemeen Nederlands heeft nooit vaste voet aan grond gekregen in Vlaanderen. Het Verkavelingsvlaams maakte korte metten met de niet geringe inspanningen van een generatie die haar kinderen in het A(B)N wou opvoeden. Bovendien leven de dialecten – én de sociolecten – terug op. En zo groeit ook de aandacht van de wetenschap voor dialecten. Voor het Brabants bijvoorbeeld, waarover recent een boek verscheen waarin een model naar voor wordt geschoven om alle Brabantse dialecten, van Gooik tot Cuijk, te eenvormig kunnen spellen. Enkel voor de geïnteresseerde lezer of specialist. KDr. HOE

SCHRIJF IK MIJN DIALECT?

TIESPELLING VOOR ALLE

GEERT

VAN

EEN

BRABANTSE

ACCO, 80

REFEREN-

DIALECTEN.

BLZ.,

450

FR.

ISTENDAEL, NIEUWE UITBARSTINGEN,

ATLAS, 245

BLZ.,

800

PARTIJVOORZITTERS IN BELGIË

FR.

Geert van Istendael, ex-journalist en nu essayist, columnist en auteur van kinderverhalen en een eerste roman Altrapsodie, kan het wel. Net als in zijn vorige bundels van eerder verschenen maar herwerkte essays, beschouwingen en columns, Bekentenissen van een reactionair en Anders is niet beter, schrijft Van Istendael soms grappig, meestal scherp en woedend – de pen in het vitriool – over wat hem verontrust, pijnigt of naar de ziel grijpt in Brussel (of is het – naar een vorig boek van hem – arm Brussel?), Vlaanderen (of is het Noord-België?), België (of is het het toonvoorbeeld van multicultuur?), Europa (of is het Euroland?), de rest van de aardbol en uiteraard in de poëzie en literatuur? Van Istendael schenkt onverdunde klare wijn en strijdt met open vizier. Helaas soms

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

worden, toen Tobback de SP ging leiden, kort daarna gevolgd door de oude krokodil Herman De Croo in de VLD. Bij de PRL had Jean Gol in 1992 al het roer overgenomen van het zwakke duo Duquesne-Ducarme.

De jonge Leuvense politicoloog Stefaan Fiers doctoreerde op een proefschrift over de partijvoorzitters in België. Le Parti, c’est moi luidt (met vraagteken) de ondertitel van het boek dat van deze studie verscheen. Hij behandelt alle Belgische partijen, behalve het Vlaams Blok (met Karel Dillen, voorzitter voor het leven) of de groene partijen (die formeel geen voorzitter hebben) voor de periode 1981-1996. Net daarvoor had de zogenaamde junta van voorzitters zeer zwaar gewogen op de Belgische politiek. Wilfried Martens wilde dat tegengaan, door de voorzitter op te nemen in zijn regering. Zo kwam er ruimte voor jongere en aanvankelijk ook minder sterke figuren, zoals Karel Van Miert, Gérard Deprez, Guy Verhofstadt en Louis Michel. Die tendens bleek halfweg de jaren ‘90 weer verlaten te

STEFAAN FIERS, PARTIJVOORZITTERS IN

BELGIË

‘LE

PARTI, C’EST MOI’?,

ACCO, 426

BLZ.

Een onderzoek naar de formele rol van partijvoorzitters volstaat niet, zo stelt Fiers vast. Wie zijn de “kingmakers” achter de schermen? In welke mate democratiseren verkiezingen door alle leden het proces (met gemiddeld 27% deelnemers en “officiële” kandidaten van het partij-establishment is dat niet altijd het geval, waarbij de strijd De Croo-Verhofstadt of VankrunkelsvenBourgeois – niet onderzocht in deze studie uiteraard – eerder uitzonderingen lijken te zijn? Zijn er onderlinge verschillen, ook tussen Vlaamse en Franstalige partijen (de eerste werken meer aan partijvernieuwing, de tweede groep zoekt vooral meer macht)? Die en andere vragen komen uitvoerig aan bod in deze stevige studie. Het boek is even wetenschappelijk als saai en erg theoretisch. Het waarborgt geen avondjes leuke lectuur, wel een beter inzicht in “de partijvoorzitter”, door de politici zelf na de eerste minister en de vice-premier als derde belangrijkste figuur in ons bestel gerangschikt. PDR

E EN

EIGEN SPEELTUIN

Sinds kort heeft ons tijdschrift ook zijn eigen Internet-domein. U bereikt ons voortaan op www.doorbraak.org. Post voor de redactie kan u kwijt op redactie@doorbraak.org. Met vragen over allerhande abonnementen kan u terecht op secretariaat@doorbraak.org, en wie zijn commentaar kwijtwil op het internet-gebeuren van Doorbraak, kan voortaan zijn berichtje sturen naar webmaster@doorbraak.org.

vervolg van blz. 3

O L L E K E

B O L L E K E

...

SINT-ELOOI (1) Op 9 februari stelde Vlaams-Parlementslid Ludwig Caluwé (CVP) voor een belangenconflict met de federale regering uit te roepen n.a.v. de besprekingen van het St-Elooisakkoord in de Senaat. Vooraleer een belangenconflict kan worden uitgeroepen, moet driekwart van de parlementsleden zich hierachter scharen. Dat was buiten de paars-groen-gele waard gerekend. Agalev, SP en VLD stemden tegen. De VU onthield zich. André Denys, in de vorige legislatuur fractieleider in het Vlaams Parlement, heeft alle vertrouwen in de federale afspraken en gelooft in een verdere staatshervorming met deze regering.

SINT-ELOOI (2) Berouw komt na de zonde. De VU heeft zich in het onderwijsdossier zwaar laten vloeren. Bourgeois noemt het uitvloeisel van de geheime Verhofstadt-belofte nu een gedrocht. Oud-voorzitter Patrik Vankrunkelsven wil blijkbaar de realisatie ervan tegenhouden en noemt de wet die uit het Sint-Elooisakkoord zal voortvloeien nadelig voor Vlaanderen. ‘De Raad van State heeft fundamentele bezwaren tegen het Sint-Elooisakkoord. We zitten in de onwettelijkheid’, aldus Vankrunkelsven.

JURIDISCHE CULTUUR De vereniging van Vlaamse Balies (VVB) wil de nationale Orde van Advocaten splitsen in een Vlaamse en Franstalige vereniging. Niet voor de lol. Maar omdat de tegenstellingen tussen noord en zuid de goede werking belemmeren. Volgens VVB-voorzitster en stafhoudster Geneviève Boliau zijn de verschillen in de juridische cultuur een feit. (De Morgen, 25 jan.) VU&ID dienden terzake een wetsvoorstel in.

ABVV TEGEN VLAAMSE CAO’S Minister van Werkgelegenheid Renaat Landuyt (SP) wil voorzichtig Vlaamse CAO’s op een aantal terreinen waar Vlaanderen bevoegd voor is (onderwijs, opleiding en vorming, mobiliteit…), omdat Vlaanderen nu eenmaal Wallonië niet is. Landuyt wil niet zo ver gaan als de Vlaamse werkgevers (VEV): ‘Ce sont de vrais flamingants…, mais ce

De Brusselaars van de vzw Atomium hebben het hoog in hun bollen gekregen. Tweeënveertig jaar na de natuurlijke en afgesproken opruimingsdatum op het eind van de wereldtentoonstelling van 1958 staat het gevaarte er nog. Sedertdien heeft de bollenwinkel zich in al zijn tanende glans opgeworpen als symbool van onze Belgische bolwormige natie. De vzw heeft de centen van de 300 000 jaarlijkse maar nu snel afkalvende bezoekerstallen blijkbaar niet als een goede vader beheerd. Sinds oktober is ze verwoed op zoek naar veertig miljoen van de federale overheid om haar bollen op te knappen. De roest knaagt ons staatssymbool aan, de bollen zijn hoogdringend aan een poets- en oplapbeurt toe, verf moet ten allen kante het verderf verdonkeremanen. Binnenin zijn de ouderwetse tentoonstellingen om te huilen met de pet. Schepen Thielemans, de vzwvoorzitter, vreest zelfs dat aluminiumplaten her en der naar beneden kunnen donderen. Straks wordt de weg naar de Heizelpaleizen een afvallingskoers. Dan moet de brave man zijn schepencollege vragen de straten onder onze Brusselse bollen af te sluiten. Die veertig miljoen federale en dus in hoofdzaak Vlaamse centen zijn echter alleen maar een pleister op een aluminium atomium. Voor de grondige renovatie zoekt de vzw een heuse sponsor die bereid zou moeten zijn nog minstens tien keer meer op tafel te leggen. Een Amerikaanse groep die voor een nieuw Heizelproject wat belangstelling koesterde, heeft zich uit het wespennest teruggetrokken. Vlaamse oud-strijders denken misschien met weemoed aan de wereldtentoonstelling van ‘58. Aan de voet van de toen nog flikkerende en flonkerende bollebuizen liet Vlaanderen zich horen op een moeizaam afgedwongen Vlaamse Dag. Wilfried Martens, toen nog pré-premier, had er pekeieren voor het Franse paviljoen op zak. Maar Vlaanderen bleef er tot vandaag niet hartelijk welkom. De Bond voor Grote en Jonge Gezinnen mocht er haast sportief niet uit de bol gaan, het OVV moest een rechter de vzw van de Heizelpaleizen een bolwassing laten geven om de toegang voor een meeting af te dwingen. De Brusselse bolleboos de Donnea, die voor Vlaanderen nooit uit de bol gaat, komt ons vandaag voor zijn melaats bolwerk een vier met zeven bollen vragen. De edelman wordt bedelman. Hij mag het afbollen van uw Wilhelmus.

n’est pas mon objectif’ (LLB, 3 feb.). Wie vierkant tegen is, zijn de socialistische vakbondsleiders, want ze willen nationaal ‘een kader van solidariteit en cohesie’ behouden.

RATTACHISME Gewezen senator voor het Rassemblement Wallon (RW), Jean Emile Humblet, daagt de Belgische staat voor de rechter. Hij wil de voorrechten aanvechten die de erfgenaam van de hertog van Wellington 185 jaar na de zege op Napoleon in Waterloo nog steeds geniet. De eer en de belangen van

Wellington – prins van Waterloo – worden verdedigd door het kruim van de Belgische – belgicistische? – adel. Dat Humblet zich hiermee in extreem-francofone kringen populair maakt, hoeft geen betoog. Het is nog niet zo lang geleden dat FDF-politici en vroeger ook RW-verkozenen jaarlijks een bloemenkrans neerlegden bij de Leeuw van Waterloo. Niet om de Geallieerde overwinning te herdenken. Maar wel het verlies van Napoleon en dus de afscheuring van de Zuidelijke Nederlanden van Frankrijk te betreuren. (De Morgen, 12 feb.)

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

V RIJ - SPRAAK

U IT HET LAND EN WAAL

HAD EEN DROOM ...

Ik had een verschrikkelijke nachtmerrie.

ter van buitenlandse zaken riep op niet

De veertien andere lidstaten van de

meer met vakantie te gaan naar de Waalse

Europese Unie (EU) troffen, op initiatief

Ardennen of de Vlaamse kust. Minister

van Oostenrijk, zware sancties tegen

Landuyt reageerde prompt en protesteerde

België.

op een druk bijgewoonde persconferentie fel tegen het gebruik van de term ‘Vlaamse

De EU steunt op een aantal fundamentele

kust’.

basisrechten, waaronder die op vrije meningsuiting. Van de Brusselse burge-

Het antwoord van de minister van

meester De Donnéa was al bekend dat hij

Binnenlandse Zaken in de Kamer op vra-

dat recht heel creatief toestaat. Een

gen van parlementsleden opende de laat-

vreedzame wake voor de rechtsstaat aan

ste ogen. Volgens Duquesne gebruikte de

een partijsecretariaat werd meermaals ver-

politie geen geweld (waardoor hij de

boden, de deelnemers opgepakt. Een poli-

waarheid geweld aandeed), maar waren

tieke partij mocht in Brussel geen congres

het koningsgezinde omstaanders die

houden. De Donnéa probeerde een

andersdenkenden trakteerden op slagen en

democratische en vreedzame drukkings-

stampen. Hij bevestigt dus officieel dat in

groep te verbieden in Brussel een meeting

België mensen die op straat en onder het

te houden.

oog van de ordediensten geweld gebruiken en burgers molesteren, niet worden aange-

Maar het brutale politieoptreden bij enkele

houden, terwijl de slachtoffers van deze

Blijde Intredes van het prinselijke paar in

geweldplegingen achter tralies vliegen.

andere steden nam elke twijfel weg. die

Wat bij de EU-partners de beker deed over-

geweldloos blijk gaven van hun republi-

lopen, zeker voor een land als België dat op

keinse overtuiging werd deskundig het

het vlak van kinderbescherming geen

zwijgen opgelegd door driest optredende

beste reputatie heeft, was het manifeste

ordediensten.

misbruik van kleuters in vriesweer als figu-

Andersdenkenden

(dissidenten)

ranten in de opgezette prinselijke show. De EU-lidstaten

Europese kinderechtencommissaris ver-

reageerden geschokt. Zij beslisten de kan-

klaarde voor de internationale pers: ‘Hier is

didatuur van Jos Chabert als voorzitter van

de grens overschreden’.

Democratisch

ingestelde

het Comité der Regio’s niet te steunen. Meerdere ambassadeurs werden uit Brussel

Ik werd wakker en besefte opgelucht dat ik

weggeroepen voor overleg. Bij de Belgische

gedroomd had. Althans wat de EU-reacties

regering regende het protesttelegrammen

betreft.

uit de hele wereld. De Oostenrijkse minis-

Peter De Roover

O L O F O N

Doorbraak is een uitgave van de Vlaamse Volksbeweging vzw. Verschijnt maandelijks (niet in augustus). Hoofdredacteur: Dirk Laeremans - Eindredactie en redactiesecretariaat: Jan Van de Casteele Kernredactie: Karel Adams, Jan Van de Casteele, Karl Drabbe, Katleen Van den Heuvel, Dirk Laeremans, Steven Utsi, Herman De Mulder, Anke Nobels, Peter De Roover, Bram De Schepper, Steven Vergauwen. Redactie-adres: Baron Dhanislaan 18, 2000 Antwerpen. Tel (03) 216 45 24 - Fax (03) 248 21 83 - e-post: redactie@doorbraak.org - internet: www.doorbraak.org - abonnementen: abonnementen@doorbraak.org Abonnement: 585 fr. voor een abonnement van 12 maanden. Studentenabonnement: 385 fr. voor een abonnement van 12 maanden, met opgave van leeftijd en onderwijsinstelling. Internet-abonnement: 385 fr. voor 12 maand toezending van Doorbraak (pdf-bestanden) via internet. Het (studenten)abonnement geeft recht op een gratis Internet-abonnement. Abonnering door storting op rekening 409-9591911-13 van Doorbraak met vermelding van het type abonnement. U kunt ook lid worden van de VVB door overschrijving van 600 fr. op rekening 409-9521741-71 van VVB-ledenadministratie. Dan krijgt u naast Doorbraak ook Binnendoor, het ledenblad van de Vlaamse Volksbeweging, toegestuurd. Doorbraak is lid van de unie van de uitgevers van de periodieke pers. Verantwoordelijke uitgever: Dirk Laeremans, Baron Dhanislaan 18, 2000 Antwerpen.

DOORBRAAK nr. 3 - maart 2000

VAN

M AAS

VERKEER(D) & VERVOER(D) • De invoering van het rekeningrijden komt naderbij. Amsterdam, Utrecht en Den Haag hebben hun aanvankelijke verzet tegen een tolcordon opgeheven. De steden hebben zich laten omkopen in de hoop zelf de opbrengst te mogen gebruiken. Het verzet van de regeringspartij VVD zal naar verwachting weldra ook kiezersbedrog blijken. • Onlangs overhandigde minister Netelenbos (PvdA) van verkeer de eerste fraudebestendige nummerplaat voor auto’s aan de nieuwe voorzitter van de ANWB. Deze stelde de minister voor dat over een paar jaar een chip in de nummerplaat alle fraude zal uitsluiten. De ANWB ziet in de chip een alternatief voor rekeningrijden met camera’s. Met de ANWB, die vorig jaar nog de motor van het verzet was (Doorbraak, mei 1999) gaat het dus van kwaad naar erger! Het is verbijsterend dat invoering van sovjetcontrole over de burgers geen enkel verzet meer oproept. Sterker nog: gelijktijdig met het tv-programma Big Brother raakt Nederland massaal verslaafd aan elektronische controle als oplossing voor alle problemen. Zo nemen in Tilburg-West automobilisten deel aan het ISA-project van satellietcontrole over hun voertuigen. Bij te hard rijden wordt vanuit de ruimte op de rem getrapt. Oud-vakbondsleider burgemeester Stekelenburg wil in Tilburg ook nog rekeningrijden invoeren. In Groningen en Friesland krijgen jongeren die pas hun rijbewijs hebben een zwarte doos (zoals in vliegtuigen) in de wagen. Die staat 24 uur per dag in contact met de politie die daardoor afwijkend verkeersgedrag meteen kan controleren en bestraffen. Oscar Hendriks