België-Belgique P.B. Antwerpen X 8/2828
ISSN 0012-5474
Vlaanderen staat in Europa
1
Maandblad januari 2004 Afgiftekantoor Antwerpen X Passendalestraat 1a 2600 Berchem
R ODE
WAGON RIJDT TE TRAAG
Derk Jan Eppink vatte het nog eens samen in Knack (26 nov): ‘De linkse meerderheid in de Vlaamse media is groter dan in een doorsnee staalbedrijf’. Professor Els De Bens had het eerder dit jaar al onderzocht (De Journalist, nr 59): in 1999 stemde liefst de helft (51%) van de journalisten voor Agalev, een-derde (32%) voor de SP. Bij een onderzoek naar de kiesintenties voor 2003 zakte Agalev naar 30%, steeg de sp.a/Spirit naar 43%.
Lopen ergens op straat twee man en een paardenkop politiek-correct te doen, dan word je doof van het mediagetoeter. Roert er en wat in de Vlaamse Beweging? Dan gaan de schrijvende mestkevers enkel op pad om hier of daar een geflipte zwarthemd te betrappen. De Vlaamse Beweging op VTM en VRT? Nooit van gehoord. Rijdt dit land verloren in een communautair doolhof? Geen toelichting. Miljardentransfers richting Wallonië? Silence!
De pers zingt dus progressief. De politieke correctheid wordt er bij ons ingeramd: onderwijs, dat richt je best op nivellering, opvoeding op afbraak van tradities en gezag en het oordeel van het kinderrechtencommissariaat, geschiedenis op structuurloze maatschappijleer. Media mix je maar met manipulatie, economie met ontspoorde ecologie, sociale organisatie met verlammende gelijkheid; moraliteit verwar je met permissiviteit, kunst geef je in handen van ‘nietszeggende drollen van kunstenaars’ (Frank Vande Veire) en cultuurpausen, identiteitsbesef draai je de nek om, het eigene versmacht je met het vreemde.
De geoefende lezer/luisteraar heeft het bij het eerste radionieuws al begrepen. De progressieve klokken luiden de dag door. Van Voor De Dag tot Actueel, van Geertje tot Friedl’. De journaals kneden honderdduizenden Vlaamse kijkers (en daar tikt de teller aardig aan). Die vreten ideologie. En waar een kritische geest nog mocht twijfelen, zijn er nog de massagetafels van Phara en Frieda, van Polspoel en Desmet, van het regeringsprogramma Villa Politica en De Zevende Dag. Als Steve Stevaert een ei legt, is er geen programma waar de rode kip niet passeert. Ooit al een écht kritisch interview met hem gehoord? Zijn kontje wordt steevast gepoeierd. Progressieve gasten mogen breeduit praten, andere opinies worden journalistiek geëlektrocuteerd. Ooit een francofoon politicus op het rooster weten stotteren, gekweld door het soort hondenbeten waarop pakweg De Crem of Coveliers moeten antwoorden?
De demografische tijdbom bestrijd je met blinde onverschilligheid, de migratie-overlast sproei je maar dood met een cordon. De zoete zomers van de mensen verpest je met de komkommers van het ozongat. De diversiteit tussen man en vrouw vlak je uit met een portie nieuwe-mangedoe en veiligheid offer je op het altaar van de hypertolerantie. En nu ter zake. De meeste progressieven vinden het behoud van identiteit en communautaire wantoestanden geen probleem, zo simpel is het. Links Wallonië is de onmisbare bondgenoot voor het behoud van de macht in een behoudsgezinder Vlaanderen. Daar, aan de overkant, zitten de vrienden. Er wordt wel eens gepleit voor godsvrede in het huis van Vlaamsgezinden. Maar wie in het straatje van de vaderlandse geschiedenis achteruitkijkt, zou stilaan moeten beseffen dat dit een vergissing is. Links heeft aan Vlaanderen geen politieke boodschap. Progressieven negeren het Vlaams belang.
De journalisten van De Morgen hebben zichzelf in de Gentse Vooruit links van Yves Desmet geplaatst. Het is verdomd hun goed recht. Elke ochtend start ook bij ons met De Morgen, kwestie van goed wakker te zijn. Maar wat niet kan, is dat de veel machtiger megafoon van de openbare omroep de vrije gedachte herleidt tot één opinie. Wie Vlaams belang vooropstelt, moet ten aanval. Tegen de media-instituten die ook met ons geld gaan lopen. En tegen de rode trein der traagheid. Die rijdt voor Vlaanderen veel te traag. Daarop godsvredig blijven wachten heeft weinig zin. Jan Van de Casteele
P ERSWIJS - K ORT
P
K
E R S W I J S
Derk Jan Eppink in De Standaard, 24 november: ‘In de sp.a is Stevaert onaantastbaar en geen enkel parlementslid durft iets te doen zonder zijn instemming. Hij heeft in Hasselt een bestuurssysteem naar Oost-Duits model waarin één partij de lakens uitdeelt en andere wat kruimels krijgen toegeworpen. Hij bezocht ook Fidel Castro, de Cubaanse dictator, die opponenten laat opsluiten en vermoorden. Stevaert prijst de volksgezondheid in Cuba. Ik ben er enkele jaren geleden geweest. Cuba is een openluchtmuseum - het Bokrijk van het socialisme. Als dit Stevaerts voorbeeld is, zal het snel voorbij zijn met de gezelligheid in Vlaanderen.’ Communicatiedeskundige Suzan Langenberg in De Standaard, 24 november: ‘Plaatsen we de Belgische vakbondsdynamiek binnen een Europese context, dan kunnen we niet anders dan vaststellen dat we hier met een stoomlocomotief van de oudste, meest verroeste en niet onderhouden soort te maken hebben, een vehikel dat vele malen is vereeuwigd door de Belgische schilder Paul Delvaux: immobiel, losgekoppeld van enige vorm van logische en maatschappelijke actualiteit.’ Paul Geudens in Gazet van Antwerpen, 20 november: ‘België is een speciaal land. Een verdeeld land vooral. Waarin de Nederlandstalige burgers duidelijk in de meerderheid zijn. Voor drie Vlamingen zijn er twee Walen. En wat gebeurt nu? De minderheidsgroep drijft zijn wil door tégen de mening in van de meerderheidsgroep. Is dat
democratie? Het verheven goed waar het Elio Di Rupo zogezegd allemaal om te doen is?’ Stefaan Huysentruyt in De Tijd, 25 november: ‘De (dienstencheque-)affaire is het zoveelste dossier dat de geest van communautaire pacificatie, waar Paars zo prat op gaat, zwaar op de proef stelt’ Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws, 22 november: ‘De PS wil vanuit Wallonië het beleid in heel België domineren. De PS is in België wat de Amerikanen zijn in de wereld: de enig overgebleven imperiale macht.’ Jan Verheyen, programmadirecteur VTM, in De Morgen, 28 november: 'VTM moet hoe dan ook meer links van het centrum worden'. Hugo Schiltz in Trends, 4 december: 'België wordt een blok aan het been voor iedereen die streeft naar een efficiënt bestuur. Het kunstmatig in stand houden van België leidt tot rendementsverlies voor de Vlaamse én de Waalse economie.' Walter Pauli in De Morgen, 25 november: 'Als het ABVV de luidste pleitbezorger is voor de regionalisering van bepaalde kleine stukjes sociale zekerheid, dan is dat het duidelijkste signaal dat de interne spanningen in de socialistische familie wel heel hoog opgelopen moeten zijn'. Kris Van Dijck in De Morgen, 5 november: 'Bange blanke mannen zijn het, die hun eigen mening aan de kant schuiven omdat het Vlaams Blok zich daarbij aansluit'.
O R T
TREINAGRESSIE Het aantal gevallen van agressie tegen treinconducteurs is in de eerste helft van dit jaar meer dan verdubbeld tegenover een jaar geleden. Dat meldden Gazet van Antwerpen en het Belang van Limburg. Het probleem zit vooral in Wallonië. De Vlaamse treinbegeleiders spreken ronduit van terrorisme en dreigen ermee niet langer controles uit te voeren op Waals grondgebied. Onlangs werd een conductrice uit Essen in mekaar geslagen.
WAALSE LEESCHEQUES Charles Michel, de minister van Binnenlandse Aangelegenheden van de Waalse regering, verdeelt 500 leescheques onder Waalse gemeenten die de Vlaamse cultuur en de tweetaligheid bevorderen. Met de cheques kunnen de gemeenten Vlaamse auteurs uitnodigen of Vlaams thema’s aanboren zoals Brugge, Suske en Wiske of Tijl Uilenspiegel, een tweetalige actie ondernemen of kritieken schrijven over Vlaamse boeken. De Waalse gemeenten die Vlaanderen en de Nederlandse taal eren, krijgen meer leescheques dan gemeenten die dat niet doen. De leescheques kunnen ingeruild worden tegen boeken, strips, reisgidsen en cd-roms in meer dan 600 boekenwinkels in België.
DE POSTJES TELLEN NIET Vlak na de desastreuze verkiezingsuitslag van 18 mei kreeg Jacinta De Roeck het genereuze aanbod van de sp.a om gecoöpteerd senator te worden. De Roeck was gevleid en beschouwde het aanbod als het bewijs dat ze goed had gepresteerd in de Senaat. Dat de kiezer anders had geoordeeld - als Agalevlijsttrekster haalde ze op 18 mei amper 3290 stemmen, nauwelijks de helft van de slechtst presterende sp.a-kandidaat in Limburg - leek ze niet eens op te merken.
GROENE EENDRACHT Gelukkig dat Agalev nu Groen! heet. De broers en zusters van de andere kant van de taalgrens waren écht bang dat het De Vlaamse Groenen zouden worden. En volgens ex-minister Isabelle Durant van Ecolo, had dat pas roet in het eten gegooid! In La Libre Belgique stelde ze doodsbang te zijn vervolg blz. 3 DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
2
ABSOLUTE
OMMEKEER VEREIST
D E V LAAMSE
De belangrijkste bevoegdheden van de soevereine staat - munt, landsverdediging, buitenlandse politiek - gingen over naar supranationale instellingen. Het beleid ontsnapte daardoor in grote mate aan de zeggenschap en de controle van de volksvertegenwoordiging. Vooral op het vlak van de almaar dwingender Europese eenwording werd de besluitvorming een aanfluiting van de democratische regels. De lezer van dit maandblad is gevoelig voor de Vlaamse problematiek. Ik ga ervan uit dat hij zich nog herinnert hoe de opeenvolgende wetgevende hervormingen, die Vlaanderen de weg naar meer autonomie openden, tot stand kwamen via een samenspel van politieke partijen en pressiegroepen, waarbij de opiniepers van dichtbij informeerde en oriënteerde. De christen-democratie beet de spits af, ook omdat de Volksunie er de zweep oplegde. De cultuurfondsen, de Lodewijk de Raet-Stichting en kleinere denkgroepen speelden hierbij een actieve rol. Gezaghebbende politici dialogeerden er discreet met woordvoerders van de Vlaamse Beweging.
K
O R T
voor die ‘Vlaamse Groenen’, wat de betrekkingen met Ecolo zeker zou hebben vertroebeld, omdat de Franstaliqe groenen niet wensen samen te werken met een partij die zich nadrukkelijk “Vlaams” opstelt... (17 nov.)
Die tijd is voorbij. Het contact tussen het politieke milieu en de Vlaamse Beweging is minimaal en steriel. Binnen de Beweging zelf is het overleg verschrompeld en vergiftigd door persoonlijke vetes. Toch zijn de problemen niet verminderd. België is een land in latente crisistoestand. Het wordt gebrekkig bestuurd. De industrie creëert geen werkgelegenheid meer. De hervorming van de sociale zekerheid blijft uit. Het vreemdelingenbeleid is kortzichtig en vaak pure improvisatie.
Vlaanderen heeft nood aan een betere elite. De huidige politici ontberen niet zelden historisch besef. Velen kennen het verleden niet. Zij weten niet hoe alles gegroeid is. Het interesseert ze niet hoe Vlaanderen, met of zonder België, zijn plaats in Europa inneemt. Er is geen concept voor morgen. Geen strategie. Het is de grote leegte.
OMKEER Het parlementaire regime is in verval en lokt geregeld hoongelach uit. Vlaanderen en Wallonïë blokkeren en ergeren elkaar. België behoort tot de rijkste landen ter wereld, maar alle sociologen, van Mark Elchardus tot Luc Huyse, waarschuwen: het draagvlak van de welvaartstaat verzwakt en de angst van de bevolking voor de toekomst groeit.
WIJSHEID Hoe reageert de Vlaamse Beweging? In Doorbraak nr. 11 legt Eric Ponette een heldere en nauwkeurige balans voor. Hij pleit voor algemeenVlaams overleg dat geen enkele partij uitsluit, ‘ook niet als die stommiteiten begaat’. Het advies getuigt van wijsheid en politiek doorzicht. In Vlaanderen schiet men vaak op de verkeerde tegenstander en in de eigen voet. Maar wie bespeurt ergens tekenen van breed overleg? Van een rationele benadering van de feiten? Ieder is vertrouwd met de historische oproep: ‘Vlaanderen laat Brussel niet los!’ Maar de Brusselse bevolking telt nog amper tien procent Nederlandstaligen. De meerderheid bestaat er
LEVE DEWAELE Met de uitroep ‘Leve Dewaele’, begon de Gentse professor Boudewijn Bouckaert op 6 december zijn mandaat als nieuw voorzitter van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen. Met die uitspraak, steunde hij Willy Dewaele, burgemeester van het Vlaams-Brabantse
3
Hetzelfde geldt ten dele ook voor de Vlaamse Beweging. Ik woon soms nog studiedagen, vieringen, congressen bij, waar de sprekers krachtige boodschappen richten tot het Vlaamse volk. Telkens eindigt de staande vergadering met het volkslied. U weet wel, dat over de klauwen, de tanden en de tronen. Daarna gaat ieder voldaan naar huis, om zich voor te bereiden op de volgende feestelijke ontmoeting met de vrienden. Op de volgende VlaamsWaalse kortsluiting. En op de zoveelste ontgoocheling. Hier is absoluut een omkeer vereist. Colloquia, manifesten en moties volstaan niet meer. Aan politiek doen is macht nastreven, macht veroveren, macht uitoefenen. Dus moet er bij voorrang worden gewerkt aan een coalitie van sociale en politieke krachten, die het Vlaamse machtsvacuüm opvult. Dat is het enig zinvolle besluit. Manu Ruys
Lennik, die net de politiek van de Vlaamse-Brabantse burgemeestersconventie toelichtte in verband met de splitsing van het kiesarrondissement BrusselHalle-Vilvoorde.
vervolg blz. 14
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
C OMMENTAAR
In de tweede helft van de vorige eeuw is België grondig omgeploegd. Een koning moest afstand doen van de troon. De kolonie ging verloren. De kolen- en staalnijverheid verdween. De Leuvense universiteit zag haar Waalse vleugel afbreken. Unitaire structuren maakten plaats voor federale. Honderdduizenden nieuwe Belgen, vooral Arabieren en Turken, kleurden en wijzigden het maatschappelijke profiel.
LEEGTE
weldra uit Afro-Aziatische immigranten. De administratieve moloch van de uitgebreide Europese Unie rolt straks als een pletrol over de agglomeratie. De kans dat Brussel heel Brabant opslorpt en verfranst, is reëel. Is het te veel gevraagd om het dossier van de Vlaamse hoofdstad(!) in dat perspectief te beoordelen?
MINISTER-PRESIDENT SOMERS,
MOVE!
OVV- TANKSCHIP
systeem van spelregels, een zinvol en samenhangend geheel van bevoegdheden, een goed functionerend uitvoerend apparaat.
KREEG
NIEUWE KAPITEIN
‘De Vlaamse politieke partijen bekvechten ijverig met elkaar in het Vlaams Parlement over zonevreemde woningen, over de watertoets, over het Vlaams Ecologisch Netwerk, over gelijke kansen in het onderwijs... en dit is maar goed ook. Het Vlaamse georganiseerde meningsverschil werkt.’
Professor Annick Schramme, ouddiplomaat Theo Lansloot en VVB-secretaris Jan Jambon gaven de inleidende referaten over de drie verschillende fronten waarop de Vlaamse Beweging strijdt: Vlaanderen in België, Vlaanderen in Europa, Vlaanderen in de wereld. Er is genoeg interessant werk aan de winkel. We komen daar in Doorbraak nog op terug. In dit nummer gaan we even op stap met de nieuwe OVV-voorzitter. Boudewijn Bouckaert voegde aan de hier genoemde fronten nog een andere dimensie toe: de verhouding tussen de Vlaamse Beweging en de Vlaamse democratie. Democratie wordt wel eens gedefinieerd als ‘het georganiseerde meningsverschil’. ‘Het democratisch debat en de daarop volgende coalities met andersdenkenden, leren het “eigen groot gelijk” te relativeren en elke absolute machtsaanspraak te laten varen. Vlaanderen, gesitueerd in het hart van de Europese beschaving, heeft op dat vlak zijn sporen verdiend. De grote politieke stromingen zoals conservatisme, liberalisme, christendemocratie, sociaaldemocratie, natio-
Foto Doorbraak
S TATEN -G ENERAAL OVV
Z
aterdag 6 december, Vlaams Parlement. Heel veel volk op de StatenGeneraal van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen, het “tankschip” van de Vlaamse Beweging. De beweging heeft haar veerkracht niet verloren. Een tankschip, dat traag vaart en langzaam zijn bochten neemt, maar ook ontzettend veel kan vervoeren. Als nieuwbakken kapitein van het tankschip zal Boudewijn Bouckaert de snelheidsmaniakken van de Vlaamse Beweging geen strobreed in de weg leggen. ‘Ieder volgens zijn eigen inzichten en eigen temperament, zolang het maar netjes blijft’, aldus de nieuwe OVV-voorzitter.
Zonder spelregels ontaardt het georganiseerde meningsverschil in een woelige vechtpartij. Zonder betekenisvolle en samenhangende bevoegdheden leidt het georganiseerde meningsverschil tot een oefenpartijtje schaduwboksen. Zonder behoorlijk uitvoerend apparaat (gemeenzaam de administratie genoemd) is het georganiseerde meningsverschil gedoemd tot machteloze impotentie.
BOUDEWIJN BOUCKAERT: 'POLITICI ONDER STOOM HOUDEN!'
BLIJVEND
nalisme en ecologisme zijn ook ons kleine Noordzeelandje binnengerold en blijven zorgen voor een levendige cultuur van politieke diversiteit. En dat is maar goed ook. Andere systemen leidden niet zelden naar repressie, corruptie en burgeroorlog.’ Bouckaert wees erop dat democratie mislukt zonder een overkoepelend
‘Maar ondertussen weten de Vlamingen nog altijd niet of ze het recht hebben over hun eigen spelregels inzake verkiezingen te beslissen, zijn het nog altijd Belgische instanties, met een zwaar impact vanuit Wallonië, die beslissen welke spelers mogen toegelaten worden in het democratische spel en welke als staatsgevaarlijk moeten worden beschouwd. Ondertussen moet het Vlaams Parlement werken met kreupele bevoegdheden.’
CONTRAFEDERATIE ‘Een eigen verkeersbeleid voeren, maar moeten zwijgen over het spoor? Belachelijk! Een gezondheidsbeleid voeren, maar moeten zwijgen over de ziekteverzekering? Belachelijk! Een economisch stimulusbeleid voeren, maar moeten zwijgen over de arbeidsmarkt? Belachelijk! Een milieubeleid voeren,
PATSTELLING DOORBREKEN Boudewijn Bouckaert is gewoon hoogleraar aan de Universiteit Gent (Rechtsfaculteit), voorzitter van de liberale politieke club Nova Civitas, lid van de Hoge Raad voor de Justitie en voorzitter van de Vlaamse Commissie Ruimtelijke Ordening (Vlacoro). Als Vlaamsgezinde liberaal zegt hij te streven niet alleen naar ‘Vrijheid voor Vlaanderen’, maar ook naar ‘Vrijheid (en verantwoordelijkheid) in Vlaanderen, in Europa en in de gehele wereld.’ In zijn eerste toespraak als OVV-voorzitter wees Bouckaert erop dat de liberale beweging tot aan de Eerste Wereldoorlog een belangrijke rol speelde in de emancipatie van de Vlamingen in het Belgische staatsbestel. Nadien, en dit tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw, is de liberale beweging wat weggedeemsterd uit de Vlaamse strijd. Sinds de negentiger jaren heeft het Vlaamse liberalisme weer aangeknoopt bij zijn vroegere traditie en komt het op voor een verdere en radicale uitbouw van de Vlaamse deelstaat. ‘Het blijft mijns inziens echter veel te veel bij woorden en men steekt zich weg achter goedkope excuses zoals ‘Elio wil niet’ en ‘het land moet toch bestuurd worden’. Ik wil als Vlaamsgezinde liberaal mijn best doen om deze patstelling te doorbreken’, aldus nog Bouckaert, die zei zo te handelen uit respect voor twee Vlaamse geestesgenoten: Adriaan Verhulst (eerder dit jaar overleden), die de blauwe meubelen in Vlaanderen zowat heeft gered, en Staf Van Wichelen, die de jongste decennia in de liberale congressen altijd op de bres stond om aandacht te vragen voor de Vlaamse eisen.
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
4
Foto Doorbraak 'VEEL
BOUDEWIJN BOUCKAERT: ‘MIJNHEER DE MINISTERPRESIDENT, STOP MET RUSTEN! DOE IETS, OF OM HET IN HET “GLOBALEES” TE ZEGGEN: MOVE!’
De Vlaamse Beweging, zijn tankschip het OVV incluis, heeft een historische plicht, stelde de nieuwe voorzitter: ‘Opnieuw een dynamiek op gang brengen, die leidt naar de afwerking van ons politiek huis, waarbinnen we als linkse of rechtse, als conservatieve of progressieve, als ecologistische of productivistische, als globalistische of antiglobalistische Vlaamse burgers op een fatsoenlijke wijze onze meningsverschillen kunnen uitvechten’.
OPROEP Bouckaert richtte zijn oproep naar de Vlaamse regeringspartijen, maar in het bijzonder naar de VLD. Die partij heeft tijdens de verkiezingscampagne, op congressen en in publicaties van haar voorzitter, de grootste Vlaamse mond opgezet. Het wordt hoog tijd dat ze er ook werk van maken. Vandaar Bouckaerts oproep aan Bart Somers: ‘Mijnheer de minister-president, stop met rusten! Doe iets, of om het in het “globalees” te zeggen: move! Gooi de vervlaamsing en verwaalsing van de ziekteverzekering, gezinsbeleid en het spoor op de politieke agenda. Dit is geen extremisme, maar een minimum minimorum dat door alle Vlaamse partijen werd onderschreven.
VOLK OP DE
STATEN-GENERAAL
IN DE
SCHELP
Beste Bart, bewijs uw Vlaams staatsmanschap. Als de grote Vlaamse partijen nu eens met elkaar akkoord zouden gaan niet verder te werken in een federale regering of niet toe te treden tot een federale regering als er geen concreet perspectief wordt geboden voor de afwerking van de Vlaamse democratische rechtstaat, dan zal het ‘c’est onbespreekbaar’ van Elio di Rupo snel een loze kreet blijken.’ In de aanloop naar de volgende regionale en Europese verkiezingen in 2004 vroeg Bouckaert aan de meer dan vijfhonderd aanwezigen om de politici
VAN HET
VLAAMS PARLEMENT'
blijvend ‘onder stoom’ te houden. Die moeten het gevoel krijgen dat het negeren van de Vlaamse politieke agenda hen ook door de Vlaamse kiezer zal kwalijk genomen worden. ‘De Vlaamse Beweging moet de volgende maanden gebruiken om de Vlaamse bevolking, en in het bijzonder de Vlaamse jeugd, te informeren over de juistheid, de urgentie én de realiseerbaarheid van onze eisen én over welke politicus in welke mate bereid is om voor die eisen op te komen’, zo besloot Bouckaert. JVdC
NIEUW OVV-LOGO SYMBOOL VOOR DRIE DOELSTELLINGEN 1. De zorg voor en de uitbouw van de Vlaamse identiteit op taalkundig, cultureel, maatschappelijk, economisch, ecologisch en staatkundig vlak in een geest van ideologisch-pluralistische verdraagzaamheid, met als instrument een zo groot mogelijke bestuursautonomie. 2. De openheid naar en samenwerking met de andere volkeren in de Europese Unie op basis van hun respectieve identiteiten (en in de eerste plaats nauwe samenwerking met Nederland). 3. De openheid en samenwerking op wereldvlak, in de eerste plaats solidaire steun voor de volkeren in ontwikkelingslanden. Het OVV wil die drie doelstellingen verspreiden bij de Vlaamse bevolking en bij de Vlaamse politici en roept alle Vlaamse politici op om samen een breed solidair Vlaams front te vormen dat de federale recuperatie van Vlaamse bevoegdheden een halt toeroept en dat de OVV-eisen op de politieke agenda plaatst en ze finaal ook doordrukt. De vijf resoluties, goedgekeurd door het Vlaams Parlement op 3 maart 1999, zijn voor het OVV een absoluut minimum. Maar het OVV wil meer. Einddoel is écht zelfbestuur, zodat er een einde komt aan de gijzeling van een Vlaamse meerderheid door een Waalse minderheid.
5
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
S TATEN -G ENERAAL OVV
maar geen direct contact krijgen met de Europese Unie? Opnieuw, belachelijk!’ Zoals voormalig OVV-voorzitter Matthias Storme al eerder deed, noemde ook Bouckaert het Belgische federalisme een contrafederatie. ‘Wist het orakel van Brakel, onze geliefde Herman Decroo, onlangs in Humo niet te zeggen dat het federalisme in België niet bestaat? Ik vrees dat hij grotendeels gelijk heeft. De federale structuren bestaan op papier. Op het politieke veld worden de deelregeringen beschouwd als politieke onderaannemers, die met hun oppositie democratietje mogen spelen, maar waarbij de zwaarwichtige beslissingen centraal worden genomen’, aldus Bouckaert.
KIESKRING BRUSSEL-HALLE-VILVOORDE
Hervorming en Bestuurlijke Vernieuwing, en werd op 10 december goedgekeurd door de Plenaire Vergadering. Aan de Vlaamse Regering wordt met aandrang gevraagd ervoor te zorgen dat de splitsing er komt vóór de volgende Europese verkiezingen van 2004.
DIENT GESPLITST
V LAAMS
FRONT ZAL VERKIEZINGEN BOYCOTTEN
S TATEN -G ENERAAL OVV
Leo
Peeters, burgemeester van Kapelle-op-den-Bos en VlaamsParlementslid, zou op de Staten-Generaal van het OVV namens de StatenGeneraal van Burgemeesters en Schepenen van Halle-Vilvoorde het actieplan toelichten van de burgemeesters voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde en het gerechtelijk arrondissement. Willy Dewaele verving de zieke Peeters. De boodschapper was misschien afwezig, de boodschap was er. Klaar en duidelijk.
Straks verlegt de campagne zich naar heel Vlaanderen. Alle gemeenten van Vlaanderen worden uitgenodigd zich aan te sluiten bij het initiatief. Koen Anciaux heeft als burgemeester van Mechelen zijn volledige steun al toegezegd.
Na een Conferentie van de Burgemeesters, later uitgebreid tot de StatenGeneraal van de schepencolleges, is er nu een concreet actieplan uitgewerkt, dat in volle uitvoering is (zie Doorbraak 2003/11). Er werd een brief geschreven aan de koning en een wetsvoorstel uitgewerkt om met een gewone meerderheid tot een wijziging van de kieswetgeving te komen (een wijziging van de Grondwet is immers niet vereist!)
Minister Paul Van Grembergen heeft in een debat over de Vlaamse Rand toegezegd dat hij zelf een brief zal sturen naar de gemeenten ter ondersteuning van het initiatief en beloofde tevens alle steun.
Dit wetsvoorstel werd ingediend in zowel de Kamer als in de Senaat. Het parlement moet immers toch nog debatteren over de aanpassing van kieswetgeving, onder meer ook over de zetelaanpassing voor de Duitstalige Gemeenschap bij de Europese verkiezingen. In zowat alle gemeenten (voorlopig 26/28) van Halle-Vilvoorde schaarde het gemeentebestuur zich achter de eis tot splitsing. De provincieraad van Vlaams-Brabant sloot zich via een motie aan.
De burgemeesters van Halle-Vilvoorde rekenen erop dat heel Vlaanderen de campagne steunt, en dit op basis van de resolutie van het Vlaams Parlement, die door iedere burger zal kunnen worden ondertekend. De resolutietekst van het Vlaams Parlement wordt dus de basistekst. BURGEMEESTER DE WAELE
VAN
LENNIK
SPRAK IN
NAAM VAN ZOWAT AL ZIJN COLLEGA'S UIT
HALLE-
VILVOORDE
VLAAMS PARLEMENT In het Vlaams Parlement is een resolutie ingediend ter ondersteuning van het actieplan van de Staten-Generaal van de burgemeesters. Die werd eerder al goedgekeurd in de Commissie Institutionele
Indien dit allemaal niet tot de nodige wijzigingen leidt, zullen tal van burgemeesters zich niet meer gedwongen voelen om in hun gemeenten verkiezingen te blijven organiseren die helemaal geen correcte rechtsgrond meer hebben en dus de grondwet miskennen. De verkiezingen van volgend jaar kunnen dan ernstig in het gedrang komen. JVdC
BURGERLIJK ONGEHOORZAAM, MAAR GEHOORZAAM AAN DE GRONDWET Woensdag 10 december keurde het Vlaams Parlement de resolutie goed die bevestigt dat de regeling voor de Europese verkiezingen ongrondwettelijk is zonder de afsplitsing van Halle-Vilvoorde van de kieskring Brussel. Met de actie van ,,burgerlijke ongehoorzaamheid, maar gehoorzaamheid aan de grondwet’’ van de Vlaamse burgemeesters uit die regio is een nieuwe communautaire rel in het paarse huishouden is in de maak. Alleen al hierom is het merkwaardig hoe weinig persbelangstelling er was voor het OVV-colloquium van zaterdag 6 december. De maandag lazen we enkel een verslag van Dirk Castrel in Gazet van Antwerpen en van Mark Deweerdt in De Tijd. Castrel besteedde een paar alinea’s aan de nieuwe voorzitter en een apart stukje aan het OVV als ‘koepel van zowat vijftig Vlaamse strijdverenigingen en belangrijke organisaties zoals de Gezinsbond en het Davidsfonds’. Mark Deweerdt maakte een verslag zoals het in elk degelijk dagblad had moeten staan. In zijn bijdrage (‘OVV prikkelt VLD over staatshervorming’) ging het over de drie doelstellingen, en kregen behalve de nieuwe voorzitter ook de drie sprekers enige aandacht (Jan Jambon, Theo Lansloot en Annick Schramme). Lezers van De Standaard moesten wachten tot dinsdag 9 december op een artikel van Guy Tegenbos, die zich in zijn verslaggeving wel beperkte tot de actie van de burgemeesters van Halle-Vilvoorde. ‘Het Vlaams Parlement steunt de actievoerende burgemeesters. Het is nu aan de Vlaamse regering om op haar beurt druk uit te oefenen op de federale regering. De collega’s-federale parlementsleden zwijgen intussen in alle talen’, aldus Tegenbos.
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
6
PERS
OP DE LEUGEN GEBOUWD
H ET GEWETEN V LAANDEREN
VAN
D
Naar aanleiding van de vijfentwintigste verjaardag van De Morgen werd Yves Desmet, politiek hoofdredacteur van de krant in kwestie, geïnterviewd door Knack. ‘Hoe voelt het om “het geweten van Vlaanderen” genoemd te worden?’, zo wilde Knack van Desmet weten. Het geweten dat Paul Goossens ons twee decennia geleden probeerde te schoppen, heeft blijkbaar een naam: het heet Yves Desmet.
Het geweten is streng voor anderen, maar niet voor zichzelf. Het geeft toe dat hoofdredacteur Ludwig Verduyn vier jaar geleden ontslag nam nadat hij in De Morgen de kwakkel had gepubliceerd over de KB-Lux-rekening van minister Reynders; het geweten bekent dat het eigenlijk ook ontslag had moeten nemen, maar deed het niet omdat het met dit ontslag te veel vijanden een plezier gedaan zou hebben. Bravo voor zoveel zelfopoffering.
BLIND Tenslotte is het geweten blind. Het ergert zich paars aan Gazet van Antwerpen en verwijt die krant dat ze ‘collaboreert’ met de antipolitiek door in corrupte potjes te roeren. ‘Er is geen historisch besef meer in dit land’, roept het geweten uit: ‘Hoe lang ligt Agusta achter ons?’. Waarbij het onvermeld laat dat een deel van het Agusta-smeergeld bij De Morgen belandde, niet bij de “collaborateurs” van de Frut. Het geweten van Vlaanderen is eveneens blind voor het onrecht aan Vlaanderen aangedaan. De Morgen is de
Ik heb mij al meermaals geërgerd aan ‘de ondraaglijke lichtheid van de Vlaamse pers’. Er is in Vlaanderen een circuit ontstaan waarbij het nieuws gemaakt, ja zelfs gemanipuleerd wordt op enkele welbepaalde redacties. In alfabetische volgorde zijn dat Humo, Knack, De Morgen en De Standaard, met de VRT en VTM als megafoon.
Foto Doorbraak
Dit geweten verkondigt nogal wat tegenstrijdigheden. ‘Niemand is volledig goed of kwaad’, zo zegt het. Maar enkele paragrafen verder klinkt het tegendeel. Vlaams Blokkers zijn zodanig slecht dat het geweten zich een ‘absoluut Blokbestrijder’ noemt. Het laat zelfs weten dat het ‘met iedereen luncht behalve met mensen van het Vlaams Blok.’
VOORGEKAUWD
HET
GEWETEN VAN
VLAANDEREN
CENSUREERT
STELSELMATIG NIEUWS.
minst Vlaamsvoelende van alle Vlaamse kranten. De hetze die De Morgen op geregelde tijdstippen voert tegen de GvA-”collaborateurs” Paul Geudens en Roger Van Houtte heeft ongetwijfeld vooral te maken met het feit dat GvA het meest Vlaamsgezinde dagblad van Vlaanderen is. U merkt dat - hoewel het geweten beweert dat het bezield wordt door “de geest van ‘68” - het veeleer bewogen wordt door de geest van de naoorlogse repressie. Als het geweten kon, zou het GvA onmiddellijk laten sluiten wegens “collaboratie”.
WIJZE MANNEN Het geweten censureert stelselmatig nieuws betreffende het onrecht dat Vlaanderen in België wordt aangedaan (zoals de recente KBC-cijfers over de financiële transfers). Doorbraak had het er uitgebreid over in het vorige nummer en wees toen op de voorpagina op de ‘mysterieuze stilte’ van De Morgen.
7
Op deze redacties wordt gedoseerd wat wij mogen weten over de werkelijke machtsverhoudingen in dit land (zo weinig mogelijk) en wordt voorgekauwd hoe de Vlaamse publieke opinie vandaag moet denken over de Vlaamse Beweging (zo negatief mogelijk). Op deze redacties werken de Desmets en de Reynebeaus en de andere “wijze” mannen die de pretentie hebben de gewetens van Vlaanderen te zijn, terwijl ze er alles aan doen om te beletten dat wij de waarheid zouden kennen. Denken deze “gewetens” nu echt dat wij niet weten dat er zonder kennis, zonder weten, geen deugdelijk geweten kan bestaan? Heel België steunt op de leugen. Het feit dat de Vlaamse pers zich de voorbije drie decennia, op enkele “collaborateurs” na, geconformeerd heeft aan het Belgische regime, bewijst dat ook onze pers vandaag op de leugen is gebouwd. Ook dát is een reden om voor Vlaamse onafhankelijkheid te ijveren: zodat wij een vrije pers krijgen die zich niet verplicht moet voelen om in het staatsbelang cijfers achter te houden.
Paul Belien
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
M EDIA
‘ e Morgen schopt je een geweten.’ Met die slogan ging De Morgen de eerste jaren van zijn bestaan door het leven. Dat ons aangeschopte geweten is niet erg Vlaamsvoelend.
Het geweten volgt immers gedwee de lijn die Hugo De Ridder zo openhartig onthulde op bladzijde 139 van zijn biografische notities Geen blad voor de mond (Lannoo, 2001). De Ridder vertelt daar dat koning Boudewijn hem in 1989 prees als ‘een wijs man’ omdat De Ridder de koning vertelde dat de pers de cijfers van de exacte geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië moet verzwijgen omdat anders de steun van de Vlaamse publieke opinie voor het bestaande sociale zekerheidsstelsel aangetast zou worden. Zo houdt de pers ons doelbewust - wetens en willens, en met de zegen van het Hof - dom.
MARC REYNEBEAU
B ELGIË
HEEFT GESPROKEN!
in dit land ook Vlamingen wonen en dat die enige moeite hadden en nog altijd hebben met het Belgische bestel.
VERVLUCHTIGT
De journalist-historicus-auteur-televisie-BV Marc Reynebeau schreef met het boek Geschiedenis van België “een” geschiedenis. Het is “zijn” persoonlijk zicht op het Belgische gebeuren, geen traditioneel handboek van Belgische politieke geschiedenis zoals dat van auteurs als Theo Luykx of Els Witte. Om hogervermelde al bij al ophefmakende zin over het vervluchtigen van België te vinden, moet de lezer wel de 419 voorafgaande bladzijden willen lezen. De manier waarop de controversiële auteur dat België van hem bekijkt en beschrijft, is die grote omweg zeker waard. Niet omdat het boek verrassende inzichten geeft of schokkende nieuwe feiten uit de Belgische politiek aan de oppervlakte brengt. Wel omdat Reynebeau het Belgische gebeuren op een wel erg originele manier bloot legt. Hij herleidt de Belgische geschiedenis tot brede verfstroken, met telkens weer verrassende details, die het verhaal niet alleen extra kleur geven maar ook toegankelijker maken. Zo is zijn benadering van de eerste treinreis in België en de weerslag daarvan op het maatschappelijk leven van de 19de eeuw niet alleen geestig, maar vooral verrassend. Zo zegt zijn verhaaltje over André De Staercke (die liever zijn exclusief Franstalige Belgische diplomatencarrière opgaf dan deel te nemen aan een examen Nederlands) meer dan nog eens honderd bladzijden over de toch zo moeizame verneder-
Foto Kristof Ghyselinck
G ESCHIEDENIS
D
‘ oordat elke fase van de staatshervorming onaf bleef en te veel conflictstof onopgelost liet, kwam een dynamiek op gang die van het verdere uiteenrafelen van het land haast een gewoonte maakte. Die centrifugale dynamiek dreigt het federalisme stilaan in een confederaal model te duwen, dat per definitie gedoemd is om België stilaan geheel te laten vervluchtigen’. Zeg dat Marc Reynebeau het gezegd heeft.
AL ZIET HIJ HET NIET GRAAG GEBEUREN, OOK MARC REYNEBEAU REGISTREERT DE ONTSPORING VAN HET BELGISCHE SYSTEEM
landsing van de Belgische administratie (blz. 349).
PERSOONLIJK Dat Reynebeau nogal eens bladzijden vult met politico-sociologische en vooral breedsprakerige persoonlijke beschouwingen (blz 320-333 en 354 en verder) is wellicht te wijten aan het verlangen van de auteur om ook eens een echt dik standaardboek te produceren. Reyenebeau vergist zich hier en daar in de feiten en verwacht van zijn lezers soms erg veel voorkennis. Uitpakken met bronnen als de ‘links-revolutionaire auteur Albert Aygesparse’ (blz. 234) en het tijdschrift Rupture... Reynebeau moet begrijpen dat zijn persoonlijke bibliotheek niet die van een doorsnee Vlaming is.
MEEVALLER MARC REYNEBEAU, EEN
GESCHIEDENIS VAN
BELGIÊ, 448
BLZ.,
LANNOO, 29,95 ISBN
EURO,
90 209 4993 4.
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
Met Reynebeau onder de arm is het natuurlijk uitkijken naar wat er van het “Vlaamse” gebeuren binnen de Belgische grenzen nog overblijft. Het moet gezegd: zelfs dat valt mee. Het duurt wel even - tot bladzijde 123 voordat de lezer te weten komt dat er
8
Het “Vlaamse” gebeuren begint opvallend - bij de “linkse” studenten Emiel Moyson, een zekere Adolphe Dufranne - de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging weet van zijn bestaan niet af - en Julius Vuylsteke!... Nogmaals, wie het Reynebeau-boek over “zijn” België leest, neemt geen klassiek geschiedenisboek ter hand. Geert Van Istendael gaf hem trouwens het goede voorbeeld met onder meer Het Belgische Labyrint. Men moet met andere woorden aanvaarden dat de auteur de allerpersoonlijkste expressie verwoordt van zijn allerpersoonlijkste emotie. En dat valt bij Reynebeau inzake de latrelatie Vlaanderen-België best mee. Hier en daar een Reynebeau-prikje, dat wel. Zijn uitspraak over ‘de kleinburgerlijkheid’ van de Vlaamse beweging (blz. 129), het omschrijven van de Frontbeweging als ‘een mythe’ (blz. 194), de vermanende verwijzing richting Vlaamse opposanten in het pleidooi om de Belgische sociale zekerheid overeind te houden als ‘het sluitstuk van de Vlaams-Waalse solidariteit’ (blz. 388), het zijn maar enkele voorbeelden. Reynebeau blijft het moeilijk hebben met wat naar zijn aanvoelen het ontsporen van het Belgische samenlevingsmodel betekent. De historicus in hem kent beter dan wie ook de feiten en begrijpt de Vlaamse onvrede met het Belgische systeem. Alleen wil de auteur aan dat begrijpen niet toegeven. De “maatschappelijk geëngageerde journalist” wil zijn persoonlijke opvatting blijven koesteren over wat volgens hem het correcte Belgische systeem is, of zou moeten zijn. De zin in de inleiding van deze bijdrage zegt dan ook niét dat de auteur zelf ook voor de verdamping van België kiest. De historicus Reynebeau stelt de feiten vast. Met onuitgesproken pijn in het hart geeft de auteur noodgedwongen toe dat het onomkeerbaar die richting uitgaat. Een tweeslachtige houding? Waarom zou dat niet mogen kunnen? Marc Platel
DIENSTENCHEQUES
SYMBOOL VOOR
VLAAMS-WAALSE
TWEESPALT
WALLONIË
WANTROUWT PRIVAAT INITIATIEF De botsing tussen Vlaamse en Waalse socialisten over de dienstencheques
Eind november werd de federale regering verlamd door een zoveelste communautaire tweespalt. Onderwerp van dispuut: het systeem van dienstencheques. Meer dan 90% van de dienstencheques werden verkocht in Vlaanderen. Het Vlaamse succes inspireerde Vandenbroucke om, in het kader van de werkgelegenheidsconferentie eerder vorig najaar, de Vlaamse regeling uit te breiden tot heel het land. Hij was ook bereid voortaan alles zelf te betalen (tot dusver betaalden de gewesten de helft van de factuur). Daarop zegden de gewesten niet neen. Herfederalisering dus, met de inmiddels gekende gevolgen. De Vlaamse visie op het systeem van dienstencheques botste met de Waalse visie, in de federale regering vertolkt door Laurette Onkelinx. Het kostte een week federaal topoverleg om hieruit te komen, met een compromis waar federaal de krachtlijnen van het systeem worden vastgelegd, maar de gewesten een zekere vrijheid krijgen om de spelregels te verstrengen indien ze dat wensen. Het nieuwe federale kader is minder soepel dan het vroegere Vlaamse systeem, maar anderzijds wel soepeler dan het vroegere Waalse. Wallonië kan het dus nog verder verstrengen, maar omgekeerd kan Vlaanderen het niét verder versoepelen. Een compromis dus dat er in resulteert dat de Vlaamse dynamiek andermaal wordt geremd door het federaal opdringen van een tegengestelde Waalse visie.
OVERHEID BOVEN Het dispuut inzake de dienstencheques staat symbool voor de kloof die er tussen Vlaanderen en Wallonië gaapt inzake visie op werkgelegenheid. Vlaanderen gelooft in de dynamiek van het privaat initiatief, Wallonië wantrouwt dat en houdt vast aan
publiek initiatief. Vlaanderen gelooft dat ook tijdelijke jobs, van enkele uren, goed zijn voor “de mensen” en er niet enkel meer vraag is naar voltijdse jobs van onbepaalde duur. Wallonië houdt vast aan de jobs uit het industriële tijdperk: vast en voor het leven of tot aan het brugpensioen. En Wallonië ziet vooral de publieke sector daarvoor garant staan. De uiteenlopende houding van Vlaanderen en Wallonië tegenover de overheid enerzijds en het particuliere initiatief in de markt anderzijds, laat zich aflezen in tal van macro-economische cijfers (cijfers 2000).
COMPROMIS REMT ANDERMAAL VLAAMSE DYNAMIEK.
- De particuliere bedrijvensector levert in Vlaanderen meer dan tweederde (67%) van de loontrekkenden, in Wallonië slechts de helft (54%). - In Wallonië hebben de overheidsdiensten een aandeel van 20% in de economie, in Vlaanderen maar 12%. De overheidssector weegt dus veel zwaarder in Wallonië dan in Vlaanderen, waar de bedrijven veel meer bijdragen tot de welvaart. Dit verschil neemt niet af, maar neemt toe. De Waalse economische groei was in de tweede helft van de jaren 1990 voor nagenoeg een kwart toe te schrijven aan de groei van de publieke sector, in Vlaanderen slechts voor 9%. De Waalse voorliefde voor de publieke sector zit ingebakken in het loonbeleid. In Wallonië bedraagt de gemiddelde verloning (loonkosten) in overheidsdiensten nagenoeg hetzelfde als bij de bedrijven. In Vlaanderen ligt het
9
Met andere woorden, in Wallonië is het bijzonder aantrekkelijk om voor de overheid te gaan werken: een goed loon, vergelijkbaar met de privé-sector, met de vastheid van betrekking er bovenop. De relatief hoge lonen in de publieke sector bemoeilijken verder de politiek van loonmatiging in de privésector, wat duizenden jobs in de privésector kost. Het is het goed recht van Wallonië om te kiezen voor de publieke sector en niet voor de markt. Maar het moet die keuze dan niet opdringen aan Vlaanderen. Net zomin mag het de factuur voor zijn keuze doorschuiven naar Vlaanderen. En dat gebeurt nu: de Waalse keuzes leiden tot mindere groei en op die manier tot meer transfers vanuit Vlaanderen. Laat ons zeggen waar het op staat. Waarom kan Wallonië volharden in het vasthouden aan een achterhaalde visie op het economische gebeuren, met een dominante publieke sector en een arbeidsvoorwaardenbeleid uit een vorig tijdperk? Vlaanderen betaalt toch. Jaca
DE CHEQUE... DE REGIO... - Doel: zwartwerk witten en 25 000 (witte) banen creëren - Hoe: regering neemt groot deel van fiscale en sociale lasten van klusjeswerk (poetsen etc... op zich) - Prijs: particulier koopt cheque (6,2 euro) en betaalt klusjesman/vrouw. Federale regering legt per cheque 13,27 euro bij. - Resultaat: de klusjesman/vrouw heeft voldoende opbrengst om sociale en fiscale lasten te betalen. Particulier kan aankoopbedrag voor 30% aftrekken van belastingen. De cheque kost de gebruiker dus maar 4,34 euro. - Het verschil: dienstencheques werden als experiment al onder vorige regering gelanceerd. Enkel in Vlaanderen succes (hier kon het zodra weken van vier uur werden gepresteerd in interimjobs). De uitzendkantoren speelden daar ten volle op in. In Wallonië en Brussel wordt neergekeken op zo’n MacDonald-jobs (daar kon het enkel voor jobs van onbepaalde duur, die minstens halftijds moesten zijn, en liefst via publieke of semi-publieke organisaties zoals OCMW’s, diensten voor familiale hulp, bedrijfjes actief in de gesubsidieerde sociale economie).
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
E CONOMIE
staat symbool voor de verschillende visie van Vlaanderen en Wallonië omtrent de rol van de overheid in de economie. Vlaanderen gelooft in de toegevoegde waarde van het privaat initiatief, en wil uitzendkantoren meer ruimte geven. Wallonië ziet het privaat initiatief nog steeds als bron van alle leed en zweert bij de overheid als behoeder van de welvaart.
gemiddelde ambtenarenloon meer dan 10% onder dat van werknemers in bedrijven. Onderwijzend personeel wordt in Wallonië gemiddeld nagenoeg 14% beter betaald dan een doorsneewerknemer in een bedrijf, terwijl in Vlaanderen de lonen in onderwijs en ondernemingen nagenoeg gelijk zijn.
VRIJE TRIBUNE
SPORTIEF
PAMPERMODEL LEVERT GEEN RESULTAAT OP
Sport wordt voor politici pas belangrijk voor de camera’s op de tribunes van Roland Garros of Wimbledon. In realiteit is het de appendix van een ministerschap met een jaarbudget dat even groot is als het dagbudget van de minister van volksgezondheid. Vlaanderen telde de jongste vijf jaar meer sportministers dan topsporters (Martens, Sauwens, Anciaux, Vanhengel en Keulen). Met de kandidatuur voor de Olympische Spelen van 2016 is sport nu terecht op het politiek podium geplaatst en wordt de overheid verplicht in te topsport investeren. De toewijzing gebeurt immers enkel aan landen die ook op de sportieve wereldkaart staan. Iets wat naast een paar tennismeisjes momenteel niet het geval is. De nieuw ontdekte olympische propagandamachine moet echter leiden tot een zuivere beleidsvisie en geen sinterklaaspolitiek. Het lijkt veeleer op eigen promotie dan op een gestructureerd beleid.
KERKTORENHELDEN Johan Vande Lanotte beschikt als minister van de overheidsbedrijven over de jackpot van de Lotto en krijgt zelf 1 125 000 euro toegestopt voor zijn eigen Oostendse baskettempel. Vlaams minister Renaat Landuyt gaat nu zelf kustmarathons organiseren en investeert gul in de wielersport waar er geen nood is aan sponsors. We zijn sterk in het creëren van helden rond de kerktoren. Premier Verhofstadt is een sportfanaat en zorgt er terecht voor dat het jeugdproject van Robert Van De Walle jaarlijks 1 250 000 euro toegestopt krijgt. DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
De rest is kassa: de fiscus laat hem zelfs toe een groot gedeelte van zijn inkomsten in een pensioensfonds te storten die hij afhaalt aan 20% belastingen op zijn 35ste , de pensioengerechtigde leeftijd voor een profvoetballer. Andere atleten moeten lopen tot hun vijfenzestigste! Met dergelijke sociale lasten zou elke gewone bedrijfsleider jubelen en zijn personeelsbestand verdubbelen.
JEAN-MARIE DEDECKER: "SPLITSING SPORTBONDEN IS
FOTO DB
O PINIE
T
opsport heeft een maatschappelijke betekenis. Ze vergroot de eigenwaarde van een land en zijn volk. Succes in de sport leidt tot collectieve euforie en zelfbewustzijn. Een gezond chauvinisme, niet opgebouwd door veldslagen, maar gebaseerd op prestaties die mondiaal naar waarde worden geschat. Of er nu een landgenoot de Nobelprijs wint, een Oscar, of Olympisch goud, elk succes straalt af op de bevolking die heel even trots is. Ook de politiek pronkt met die successen, niet het minst in de sport. Het is niet meer dan logisch dat de politiek dan ook in sport investeert.
van een machtig minister. Voor ploegsporters zoals basketters en voetballers gelden andere regels en nuances. Voor een profvoetballer met een jaarinkomen van bijvoorbeeld 300 000 euro (meer regel dan uitzondering) volstaat het dat zijn club op jaarbasis 3 542,04 euro stort. Hijzelf betaalt 1 824,12 euro aan sociale bijdragen en de voetbalkous is af, om het even hoeveel miljoenen hij ook verdient!
DEDECKER: OLYMPISCHE
PROPAGANDAMACHINE
MOET LEIDEN TOT ZUIVER BELEID, NIET TOT SINTERKLAASPOLITIEK'
Een vijftigtal topsporters een basisinkomen geven zoals in het project Topsport Vlaanderen is een nobel initiatief. In realiteit heeft dit pampermodel quasi geen resultaat opgeleverd en eisen sommige atleten straks nog een butler om hun zweet af te vegen. De sterke hand van judokampioen Rober Van De Walle zou hier soelaas kunnen brengen. Nu lijkt het meer op pappen en nathouden. Topsport is onvoorwaardelijke inzet en overgave. Het eist een gestructureerde machiavellistische aanpak zonder diplomatie of compromissen. Jammer dat onze volksaard één grote compromis is. Bloso en BOIC worden al twintig jaar geleid door dezelfde mensen en de spaarpot van het BOIC is een half miljard oude Belgische frankskes groot. Ze zullen het nu investeren in nieuwe ... bureaus aan de Boechoutlaan in Brussel. Wetten en subsidies komen meestal tot stand op basis van het supportershart
10
ZEGEN GEWEEST VOOR DE SPORT. HET IS ALLEEN NOG WACHTEN OP EEN VLAAMSE FEDERATIE DIE VOOR DE RECHTER HAAR ERKENNING DOOR HET BOIC AFDWINGT OM DAN ALS VLAAMSE NATIE DEEL TE NEMEN AAN INTERNATIONALE COMPETITIES'.
Buitenlandse balspelers op onze nationale loonlijst zijn nog beter af. Zij leveren achttien procent van hun loon in aan de fiscus en de andere 82 procent steken ze netto op zak. Moest dezelfde voorkeurbehandeling in zeg maar de horeca gelden dan is de roep om ‘eigen volk eerst’ niet uit de lucht. De fiscale voetbalwet werd in de jaren 1980 door toenmalig minister van Sociale Zaken, Jean-Luc Dehaene, op punt gesteld om de leegloop van Belgische spelers (zoals Jan Ceulemans) naar grote buitenlandse clubs tegen te gaan. De voorzet van de gunstmaatregel voor buitenlanders werd vorig jaar door Johan Vande Lanotte gegeven.
SPLITSING De splitsing van de sportbonden in een Vlaamse en Waalse vleugel is een zegen geweest voor de sport. Pariteit en kwaliteit gaan immers slechts zelden samen. Vier op de vijf naoorlogse olympische medailles hingen om de
'SOMMIGE ATLETEN VRAGEN STRAKS NOG EEN BUTLER OM HUN ZWEET AF TE DROGEN'
Ik geloof niet meer in het argument dat een splitsing ons zwakker zal maken. Niet het aantal inwoners is belangrijk, wel het systeem. Als we samen blijven, zijn we geen Amerika met 275 miljoen of Frankrijk met zestig miljoen inwoners. Als we samen blijven zijn we met tien miljoen, anders zijn we in Vlaanderen met zes miljoen. Het systeem is belangrijk, niet het aantal. Er zijn vijf miljoen Denen. De spelers zaten op het strand toen ze op de radio hoorden dat ze mochten meedoen aan het EK voetbal in 1992 en ze werden Europees kampioen. De Joegoslavische deelrepublieken scoren beter dan het geheel. Het stikt hier van de Serviërs en de Kroaten op de voetbalvelden. Zij zijn ook met niet veel, maar er is een traditie en een systeem. Het aantal inwoners is onbelangrijk. Hetzelfde geldt nu voor Australië: 18 miljoen inwoners en 64 Olympische medailles in Syndey. De oudere lezers herinneren zich wellicht dat Tsjecho-Slowakije ooit één land was. Het haalde in Barcelona zeven medailles. De Tsjechen en Slowaken konden het niet goed met elkaar vinden en scheidden. Resultaat vier jaar later in Atlanta: Slowakije haalde nog drie medailles, Tsjechië elf. Waarom zou dat bij ons niet kunnen? Jean Marie Dedecker Senator VLD
VRIJ-SPRAAK
K WAAD
EN DANKBAAR
Eigenlijk wil ik in deze kolom eer brengen aan een man met buitengewone verdiensten. Maar feitelijk ben ik kwaad en wat doe je dan? De Doorbraak-lezer misbruiken als therapie. Op Sinterklaasdag hield het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen in het Vlaams Parlement een Staten-Generaal. Zowel opkomst als inhoud zijn nieuws-waardig te noemen. Professor Bouckaert werd er voorgesteld als nieuwe OVV-voorzitter en de burgemeester van Lennik zette de actieplannen van 26 Vlaams-Brabantse collega’s uiteen omtrent de splitsing van de kieskring Brussel-HalleVilvoorde. Wie zich echter voor de nieuwsgaring beperkt tot radio en televisie, bleef totaal onwetend over deze bijeenkomst. Dat maakt mij pisnijdig. Een dag eerder lieten zowat 26 groene kikvorsmannen en dito vrouwen zich in de Wetstraat oppakken. Zij voerden actie namens Greenpeace tegen de klimaatopwarming. Leverde een beeldverslag op in het VRTjournaal. Kom dan niet met het argument dat er geen “nieuws” te rapen was bij het OVV. Alsof het klimaat sedert begin december aan het opwarmen is. Op de avond van de Staten-Generaal opende het radionieuws met een schietpartij ergens in Vlaanderen en een dubbele moord in. Amsterdam. Alsof ze op die radioredactie wilden laten horen: ook als er totaal geen nieuws is, negeren we u, Vlaams Bewegers, straalweg. Goed, na de woede volgt de bezinning. Wat doen we daartegen? Niets dus. We maken ons kwaad, drinken een glas (in dit geval heerlijke Augustijn) en druppelen een plas (het waren niet allemaal jongelingen op die Staten-Generaal). Ben ik verkeerd ingelicht of loopt daar inderdaad zowat 80% rond met een gsm? Waarom bellen die niet
11
allemaal naar de radioredactie na het eerstvolgende nieuws waar geen melding werd gemaakt van de StatenGeneraal? Beschaafd, maar zelfbewust vragen naar het waarom van die brutale censuur en dat gebrek aan fatsoenlijke nieuwsdekking. Enkele honderden protestbelletjes, het zou opgemerkt worden in de Reyerslaan. We hebben maar weinig wapens in handen. Laten we ze dan verdomme tenminste gebruiken. Voila, de kwaadheid is er af (voor even, want het probleem is toch wel echt schrijnend). De Staten-Generaal was ook het afscheid van Eric Ponette als OVV-voorzitter. Hem beschrijven kan alleen met superlatieven. Door dat te doen “geneer” je hem echter, want bescheidenheid is één van die superlatieven die op Eric passen als op geen ander. Daarom wil ik dit eerbetoon een wat aparte vorm geven, één waar hij wél mee kan leven. Ik wil een zwakheid van hem in het licht plaatsen. Eric is totaal ongeschikt voor debatten. Ik werd ooit wakker met Eric en Magda Aelvoet (voor alle duidelijkheid: ik lag in bed, zij zaten Voor de dag achter de microfoon bij de VRT-radio jawel voor één keer dan toch). Van het aangekondigde debat kwam niets in huis. Aelvoet bleef onbeperkt doordrammen en toen Eric eindelijk het woord kreeg, zweeg hij terstond nadat Aelvoet hem onderbrak. Ponette moet zowat tien procent van de tijd aan het woord geweest zijn. Hij heeft dus tenminste één gebrek: te veel beschaving om het verbaal op te nemen tegen een politica als Aelvoet. Voilà Eric, als je dan toch niet kunt leven met te veel eerbetoon, laat deze kritiek dan mijn bijdrage zijn aan uw huldiging. Het moet trouwens zowat de enige kritiek zijn die men u kan geven. Peter De Roover
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
O PINIE
hals van Vlaamse atleten. In alle gesplitste federaties is de samenwerking tussen de Vlaamse en Waalse vleugel in de overkoepelende Belgische bond een probleem. Gescheiden leven van tafel en bed en dan voor internationale selecties het ideale koppel moeten vormen is contraproductief. De criteria om deel uit te maken van de internationale sportbonden zijn meestal beperkt tot erkenning door de eigen minister van sport en door het plaatselijke olympische comité. Sportministers hebben we in overschot. Het is alleen nog wachten op een Vlaamse Federatie die voor de rechter haar erkenning door het BOIC afdwingt om dan als Vlaamse natie deel te nemen aan internationale competities (Wales, Schotland,...)
EU OOST-INDISCH
DOOF VOOR DE ARGUMENTEN VAN DE REGIO’S
A MBITIEUZE
REGIO ’ S GAAN HUN EIGEN WEG
B UITENLAND
N
a de regionale verkiezingen in Catalonië van 16 november jl., verlaat ‘ongekroonde koning’ Jordi Pujol voorgoed de Catalaanse politiek. Zijn missie is volbracht: Catalonië en het Catalaans een plaats geven in Spanje, in Europa én in de wereld. Maar niet alleen Catalonië staat te trappelen om op een hoger niveau te gaan spelen... Spaans premier José Maria Aznar zal wel gevloekt hebben op de avond van de Catalaanse verkiezingen. Zijn eigen conservatieve en centralistische Partido Popular ging amper vooruit en het Catalaanse nationalisme triomfeerde als nooit tevoren. De links-republikeinse ERC van Josep-Lluís Carod-Rovira verdubbelde haar aantal mandaten van 12 naar 24, de gematigde nationalisten van Jordi Pujols CiU bleef de grootste partij en ook de catalanistische groenlinkse ICV groeide.. Ondertussen heeft de Generalitat - het Catalaanse parlement - een ERC’er verkozen als voorzitter. Een voorbode van een sterk-nationalistische regering, die Catalonië wil losweken uit Spanje.
BEDREIGING? Catalonië en Baskenland staan echter niet alleen in hun evolutie. The Economist, het meest gezaghebbende internationale tijdschrift, stelt duidelijk dat Europa’s lid-staten niet enkel door het Europese niveau worden bedreigd, maar ook - en meer dan ooit - door hun regio’s (TE, 15 nov.). De oude natiestaten koesteren nog vaak de illusie dat ze monetaire politiek, welvaart, handel en leefmilieu zelf kunnen beheren. Nochtans is het de EU die hiervoor doorgaans tekent. Anne van Lancker - Europees sp.a-parlementslid - zegt zelf dat 60% van de Belgische wetten al van Europese makelij zijn (DM, 6 dec.) Anderzijds zijn cultuur, onderwijs of economische politiek doorgaans bevoegdheden van de regio’s geworden. Een ‘symmetrische druk’, noemt The Economist dit. Een ‘boeltje’, waardoor steeds meer Europese landen met de handen in het haar zitten over hoe hun macht moet worden georganiseerd. In Duitsland klagen de Länder over het feit dat zowel Brussel als Berlijn te veel DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
macht krijgen. Frankrijk is Corsica verplicht meer autonomie te verlenen. In het noorden van Italië roept Umberto Bossi weer luid dat er federalisme moet komen, of dat hij anders de Berlusconiregering laat vallen. Zelfs in het ooit zo unitaire Verenigd Koninkrijk heeft de Devolution Schotland en Wales een eigen parlement gegeven. De unionistische Tories zijn in Schotland zelfs van de kaart geveegd!
colloquium van 6 december, dat de Vlaamse Beweging niet meewarig mag doen over de rol van dat regio-comité. ‘Vlaanderen, staat in Europa’, is lovenswaardig, maar het Comité heeft zeker nog een rol te spelen, zo stelden beiden. The Economist is sceptischer en verwijt de instelling ‘verveling and machteloosheid’. Geen wonder: machtige regio’s als Catalonië en Beieren zitten er naast gemeenteraden uit het VK of Zweden... Steeds meer regionalisten eisen nog een vertegenwoordiging op Europees niveau, maar verliezen hun geloof in diezelfde EU, waar Spanje en Frankrijk prominent neen blijven zeggen tegen de regio’s. Resultaat: de Duitse Länder klagen over Europese inmenging in hun onderlinge strijd. Bossi’s Lega Nord is ronduit EU-sceptisch geworden. In Vlaanderen is ex-VVB-voorzitter Peter De Roover de voortrekker geweest van een eurokritische beweging.
Waar blijft de EU in dit plaatje, zo vraagt The Economist zich af. Voor de regionalisten moet hun regio een deelstaat worden van de EU. De tussenschakels moeten verdwijnen. De EU is immers hét gedroomde vehikel om komaf te maken met de verwijten dat regionalisme zou leiden tot middeleeuwse toestanden, armoede of isolatie.
MALTA WEL, CATALONIË, SCHOTLAND OF VLAANDEREN GEEN STEM IN EUROPA?
DOOF En toch blijft de EU Oost-Indisch doof voor de argumenten van de regio’s. Zowel Schotland, Catalonië, de Duitse Länder en Vlaanderen, ijverden voor een eigen stem in de nieuwe Europese grondwet. De druk hiertegen kwam vooral van Frankrijk en Spanje. (Opvallend is dat het Verenigd Koninkrijk verstek gaf in dit debat. Of Blair hiermee de Devolutie geen wind uit de zeilen wil halen, dan wel of het hiermee een eurokritische rol wil blijven vertolken, blijft de vraag.) Hans De Belder (ex-VU), die jaren een prominente rol speelde in het Europees Comité der Regio’s, en gewezen minister-president Luc Vandenbrande (CD&V), waarschuwden op het OVV-
12
De Europese Commissie echter - bestaande uit vertegenwoordigers van de nationale staten! - maalt niet om subsidiariteit. ‘Het is immers al moeilijk genoeg om een vergelijk te vinden tussen 15 staten, en dat zal nog moeilijker worden na de uitbreiding tot 25 lidstaten. Het zal totaal onmogelijk worden als we ook nog met machtige(r) regionale regeringen moeten werken.’ En toch zou een aantal regio’s kunnen rebelleren na 1 mei 2004. Dan treden staatjes als Litouwen en Malta toe. Minder bevolkt én armer dan heel wat regio’s zoals Vlaanderen, Beieren of Baskenland. Jordi Pujol voorspelt een ‘psychologische schok’ in de EU als de mensen merken dat ‘dwergen’ een plaats krijgen aan de Europese onderhandelingstafel, waar Lombardije en Catalonië niet welkom zijn. Alleen al daarom moeten de regionalisten het voorstel van Europese grondwet verwerpen - omdat ze er feitelijk geen plaats in krijgen - en alleen al daarom zal de komende jaren de roep om onafhankelijkheid toenemen, in steeds meer regio’s. Het is deze retoriek die Catalonië massaal voor het radicale nationalisme deed kiezen. Het is die retoriek die Baskenland momenteel wakker schudt. En de gematigden zullen volgen... KDr.
BOEKEN
ONNAVOLGBAAR Vijf jaar na de eerste druk, is Derk Jan Eppink al toe aan een zesde druk van zijn ondertussen klassiek geworden Vreemde buren - een standaardwerk over politiek in België en Nederland.
KDr.
LEONA DETIÈGE, KRONIEK
AANGEKONDIGD ONTSLAG.
160 ISBN
DERK JAN EPPINK. VREEMDE OVER
BUREN.
DE POLITIEK IN
NEDERLAND
EN
BELGIË. CONTACT, 288 ISBN
BLZ.,
€ 12,50,
90 254 2248 9
Essentie van de vernieuwing? België is een beetje Nederland geworden, en omgekeerd. België heeft met paarsgroen en paars de politiek van de sociaal-democratische Den Uyl uit de jaren 1970 haast gekopieerd, volgens Eppink. Een voluntaristisch gidsland dat de wereld de les spelt, de christendemocratie uit de wind plaatst, het geld laat rollen en in de maakbaarheid van de samenleving gelooft. Nederland ontnuchterde er later van. Eppink voorspelt een gelijkaardige ontnuchtering nog tijdens Verhofstadt II. Nederland heeft zijn teleologische gidslandrol laten vallen en is zich meer dan ooit bewust geworden van wat onderhuids leefde bij de burger. Migratie, veiligheid en de snelle groei van de moslimbevolking deed Pim Fortuyn groeien, en met hem de politieke correctheid verdwijnen uit het Binnenhof. (In die zin is het interessant dat ook een Eppink, in de slipstream van pakweg Huntington, Ayaan Hirsi Ali, Paul Scheffer, zijn huidige werkgever Frits Bolkestein of de Britse filosoof Roger Scruton waarschuwt voor de evolutie van de allochtone bevolking en cultuur in de grotere steden. In een Knack-interview verklaart Eppink zelfs al Arabisch te leren, om zich voor te bereiden op zijn re-integratie...)
VAN EEN
BLZ.,
MANTEAU,
waar. Het was een spontane - maar daarom niet minder berekende - actie vanuit de Melsensstraat, die Antwerpen misschien een burgemeester had kunnen bezorgen, die de stad verdient. - Detiège laat in niet mis te verstane woorden blijken dat de ‘vriendschap’ tussen salonsocialist Patrick Janssens en kameleonliberaal Ludo Van Campenhout bijzonder groot is. Of zij daarmee het gerucht sterkt dat er in Antwerpen een kartel sp.a-VLD in de maak is, dan wel dat haar boek aan de grondslag ligt van de roddel, is nog niet geweten.
€ 13,95,
90 223 1824 9.
LEONA DETIÈGE Zoals elke politicus die eens voor het voetlicht wil staan, publiceerde de gewezen burgemeester van Antwerpen, ook een boek. Niet dat ze niets te zeggen heeft, integendeel. Maar toch een aantal bedenkingen bij het eerder in de pers al ruim aan bod gekomen Kroniek van een aangekondigd ontslag. - Al maanden vóór het collegewissel in Antwerpen, had ‘briljant ziener’ Bart Brinckman in De Standaard al perfect voorspeld welk scenario er zou worden uitgevoerd eens Detiège zou verdwijnen. De visakaart-affaire was amper uitgebroken, of toen kon elke Antwerpenaar al weten wat hem te wachten stond. De rol van de journalist in kwestie in het bijzonder, en van de pers in het algemeen, had wel wat meer mogen bekritiseerd worden. Hier werd duidelijk een machtsspelletje gespeeld. Maar wou men intern afrekenen met Detiège in Antwerpen, of met Janssens nationaal? Wij gokken op de tweede optie. - Detiège schopt nogal graag tegen het achterste van heel wat figuren, partijgenoten of niet. Ook al zal ze zich af en toe omfloerst verontschuldigen tegenover die eersten. Of de tussen de lijnen niet mis te verstane scheldpartij verzachten met een vlug ‘sans rancune’. - Hugo Coveliers komt als ‘de Vlaamsnationalist die hengelde naar de driekleur’ nogal beschadigd uit het boek. Alsof de VLD van in het begin een eigen burgemeesterwisselscenario had uitgedokterd. Niets was minder
13
- Tot slot: Detiège laat tot twee keer verstaan dat ze haar taal niet beheerst, en zelf stelt: ‘mijn Nederlands hangt met haken en ogen aaneen’. Wie heeft dan dit toch vlot leesbare boek geschreven? KDr.
KARL Wie af en toe Trends ter hand neemt, kent hem wel: Karl Meersman, sinds jaren de vaste cartoonist van het economische weekblad.
KARL MEERSMAN, EEN
GETEKEND
WERELDBEELD.
ROULARTA BOOKS, 114 ISBN
BLZ.,
€ 49,50,
90 5466 593 9.
Zijn cartoons zijn ‘anders’ dan de gewone cartoons die in de Vlaamse pers verschijnen -doorgaans ‘lijntekeningen’, snelle krabbels die de politieke actualiteit toetsen. Karl maakt eerder portretten, met daarin telkens een kwinkslag om zijn zotskap van cartoonist toch te kunnen blijven verdienen. Daarbij spaart hij geen enkele speler uit de politiek-sociale of financieel-economische wereld. Niemand is veilig. Wie wil genieten van een originele terugblik op de Vlaamse en internationale zakenwereld van de voorbije vier jaar, heeft een vaste gezel in Een getekend wereldbeeld; een verzameling van ca. honderd Karl-prenten. KVDH DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
B OEKEN
Eppinks ‘nieuwe’ Vreemde buren werd wel met grote trom aangekondigd als fundamenteel herwerkt, maar daar hebben we feitelijk weinig van gemerkt. Oké, twee hoofdstukken hebben plaats moeten ruimen voor nieuwe bespiegelingen. Maar op bijna 300 blz., is dat niet veel.
Besluit: met zijn niet te kopiëren pen ooit noemde ik de beste journalist in Vlaanderen een ‘Hollander’: Eppink schetst hij een ongezien beeld van politiek België en Nederland. Een niet te missen boek, tenzij je een vorige druk al hebt gelezen.
G
R O E N
K ORT
Toen ik Duale Vera met veel verve de nieuwe naam voor haar partij (of wat er nog van over blijft) hoorde proclameren, dacht ik spontaan aan ‘Meer dan groen’. Dat was eertijds de leuke titel waaronder in Oudenaarde een tentoonstelling van Vlaamse wandtapijten heeft gelopen. Want geef toe, om met zo’n simpele naam naar buiten te komen moet ge toch ‘meer dan groen’ zijn. En dan wel groen in zijn meest bekende betekenis, gaande van onrijp, over onervaren, tot en met onnozel. Met andere woorden: nog groen achter de oren! Bovendien ook weinig origineel. Het kleinste kind kon zoiets bedenken. Ik begrijp nog altijd niet dat ze daar zo lang hebben moeten over nadenken. Wie weet wat ze daar aan een of ander reclamebureau voor betaald hebben. Ik heb trouwens zo mijn twijfels omtrent het feit of de auteur van deze nieuwe roepnaam voor de groenen, wel de moeite heeft genomen eens een goed woordenboek te consulteren om tenminste alle andere mogelijke betekenissen van ‘groen’ na te vlooien. Nogal elementair dacht ik zo. Ik heb dat in elk geval wél gedaan. En wel met volgend resultaat. Groen is in de eerste plaats de naam van een kleur, ergens tussen geel en blauw. En hier begint het al. Want met de kleuren van de politieke partijen voor ogen zit ge dan natuurlijk onmiddellijk geklemd tussen de VLD en de N-VA. En dat kan toch niet de bedoeling zijn geweest. Geen verstandige keuze dus. Toch niet als ge u links-progressief en dus eerder rood wilt profileren. Maar ook dat is een misrekening. Zeker als ge bedenkt dat groen en rood samen bruin opleveren. Om van te gruwen. De gedachte alleen al! Misschien werd ook daarom het kartel met de sp.a op de valreep toch nog afgewezen. Dat ‘groen’ daarnaast ook nog kan staan voor een aanval van minnelust bij bejaarde mensen, voor minziek en zelfs voor geil, laat ik hoffelijkheidshalve verder buiten beschouwing. Alleen stel ik vast dat Vera in deze aangelegenheid een historische kans heeft gemist.
dat ‘de mores in het Vlaams Parlement anders zijn dan in het Brussels Parlement’.
PARADOX Terwijl de VLD het migrantenstemrecht federaal actief bestrijdt, zijn de Brusselse VLD’ers Sven Gatz en Annemie Neyts uitgesproken voorstanders. Sven Gatz maakt zelfs openlijk ruzie met Hugo Coveliers, de blauwe fractievoorzitter in de Senaat. De eerste verwijt de tweede “xenofoob” te zijn, de tweede bijt terug dat de eerste voor de verkeerde partij heeft gekozen. Van de Brusselse kopstukken gaat alleen Guy Vanhengel voluit voor het partijstandpunt tegen migrantenstemrecht. Niet uit principe, maar omdat hij weet dat het rommelt bij de Franstalige liberalen in de hoofdstad. Die zijn niet tevreden over links-liberale koers van Michel en nog minder over ... het migrantenstemrecht. Het ongenoegen zit zo diep dat de MR-afdelingen bij bosjes overlopen naar de “Vlaamse” VLD. Begrijpe wie kan: terwijl de Vlaams-Brusselse partijtop overwegend voor migrantenstmrecht pleit, trekt Guy Vanhengel rechts-liberale MRafdelingen aan. De “Vlaamse” koers van de Brusselse VLD lijkt daarmee voltooid verleden tijd.
HOMMELES En zo kom ik weer bij mijn wandtapijten. Om maar te zeggen dat zij zich met een paar lettergrepen uit haar naam, had kunnen laten vereeuwigen in een authentieke gerestaureerde Vlaamse VERDURE. Daar is het nu helaas te laat voor. Misschien toch het uitroepteken vervangen door een vraagteken... Kamikaze
BEWEGING
IN
BRUSSEL
CORDON SANITAIRE In de vorige Doorbraak las u het al. Op initiatief van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) vraagt het Vlaams Parlement unaniem een haalbaarheidsstudie voor Vlaamse ziekenhuizen in Brussel. Nu is precies die unanimiteit een struikelsteen voor het gesubsidieerde weekblad Brussel Deze Week. Niet het moedige besluit van het Vlaams Parlement - tegen Brussels minister Vanhengel (VLD) in - maar het doorbreken van het cordon sanitaire haalt de voorpagina van dit anders voortreffelijke blad. Want wat blijkt? Het Vlaams Blok werkte met alle andere partijen samen aan de tekst. DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
Volgens Eloi Glorieux (Groen!) wilden de “democratische partijen” door het Vlaams Blok bij de zaak te betrekken vermijden dat die partij met een eigen voorstel zou komen aandraven. De secretaris van de commissie Brussel en Vlaams Parlement bevestigt: ‘Het Vlaams Blok werd uitgenodigd omdat de commissie tot een gemeenschappelijk standpunt wou komen’. Een nobel doel, maar niet voor journalist Van Garsse. In een ophefmakend stuk spreekt die over een “lelijke deuk” in het cordon sanitaire. In plaats van deze beschuldiging weg te lachen reageren de “democratische” partijen verveeld. Geysels (Groen!) wilde niet reageren, Grouwels (CD&V) had ‘er niet bij stilgestaan’ dat het Vlaams Blok werd uitgenodigd en Sven Gatz (VLD) stelt vast
14
Het zit er ook bovenarms op bij de Brusselse sp.a. Eerst krijgt de Brusselse partijafdeling het nationale kartel met Spirit opgedrongen. Waar die kartelpartner elders maar weinig electoraal gewicht in de schaal kan leggen, is dat in Brussel met boegbeeld Bert Anciaux anders. Vervolgens wordt de intern ruziënde partijtop in Brussel (Delathouwer, Daems en Grijp) totaal van de kaart geveegd door nieuwkomer Pascal “groot lawaai” Smet. Gelukkig dat het kartel met Groen! is afgesprongen of de eerste “traditionele socialist” stond pas op de vierde plaats op de Brusselse kieslijst. Heeft Stevaert met Smet verkeerd gegokt? In elk geval zal hij bij de komende Brusselse verkiezingen concurrentie krijgen van een scheurlijst getrokken door de gewezen Brussels minister Rufin Grijp.
David Vits
Energiebesparing: recuperatieketels lucht vóórverwarmers tot °C
STEUN DOORBRAAK EN LAAT ANDEREN LEZEN!
Milieutechnologie: afvalverbranding deNOx Explosieve gasmengsels: verwerking in over eenstemming met ATEX Automatisering: optimalisatie van energieverbruik
WEL
NIET POLITIEK CORRECT VOOR EEN CORRECTE POLITIEK
Rekening 409-9591911-13
VOETVERZORGING • ORTHOPEDISCHE SANDALEN • SPATADER- EN STEUNKOUSEN • SPORTVERBANDEN • BREUKBANDEN • RUG- EN BUIKGORDELS • INCONTINENTIE- EN THUISVERZORGINGSMATERIAAL
wend u tot
A. B. C.
Gespecialiseerd studiewerk en sleutel op de deur levering
ANTWERPS BANDAGIST CENTRUM Boechoutsesteenweg 15, 2540 HOVE, tel. 03 455 94 61
Mallekotstraat 65, 2500 Lier Tel: ++ (0)3/491.98.78 - Fax: ++ (0)3/491.98.77 E-mail: info@euro-pem.com
Fruithoflaan 10, 2600 BERCHEM tel. 03 230 61 86
Statielei 18 2640 Mortsel tel. 03 449 96 61
Andere vestigingen te Nationale straat 150 2000 ANTWERPEN
St.Goriksplein 4 2650 EDEGEM
H.Consciencestr. 34 2800 MECHELEN
Lambrechtshoekenlaan 258 2170 MERKSEM
Marnixring Gaston Feremans Mechelen
Herdenkingsconcert
Gaston Feremans Zondag 8 februari 2004 om 16 uur
KBC-Plan voor uw Toekomst
Uniek concert dat put uit het volledige oeuvre van Gaston Feremans
Word voorbereid op een héél lang leven.
Uitgevoerd door: Mezzo-sopraan Annemarie Buyle Organist en pianist Wannes Vanderhoeven Onze-Lieve-Vrouwkoor Mechelen, olv Urbain Van Asch Koperensemble “The Art of Brass”, olv Rik Ghesquière Thebaans Kwartet, olv dhr. Frans In de kerk van Onze-Lieve-Vrouw over de Dijle te Mechelen Inkom: 12 euro (voorverkoop, plus-3-pas en CJP: 10,- euro) Bestellen: tel 015 347 347 , fax 015 42 03 86 of e-post tony.pans@marnixring.org
C
O L O F O N
Doorbraak is een uitgave van het Vlaams Diensten Centrum vzw. Verschijnt maandelijks (niet in augustus). Hoofdredacteur: Jan Van de Casteele Kernredactie: Karl Drabbe, Katleen Van den Heuvel, Dirk Laeremans, Herman De Mulder, Anke Nobels, Peter De Roover. Redactie-adres: Passendalestraat 1a, 2600 Berchem. Tel (03) 366 18 50 - Fax (03) 366 60 45 e-post: redactie@doorbraak.org - internet: www.doorbraak.org - abonnementen: secretariaat@doorbraak.org Abonnement: € 16,50 voor een abonnement van 12 maanden. Studentenabonnement: € 10 voor een abonnement van 12 maanden, met opgave van leeftijd en onderwijsinstelling. Internet-abonnement: € 10 voor 12 maand toezending van Doorbraak (pdf-bestanden) via internet. Het (studenten)abonnement geeft recht op een gratis Internet-abonnement. Abonnering door storting op rekening 409-9591911-13 van Doorbraak met vermelding van het type abonnement. Doorbraak wordt ook gratis toegestuurd naar de leden van de Vlaamse Volksbeweging vzw. U kunt ook lid worden van de VVB door overschrijving van € 17 op rekening 409-9521741-71 van VVB-leden-administratie. Dan krijgt u naast Doorbraak ook Binnendoor, het ledenblad van de Vlaamse Volksbeweging, toegestuurd. Doorbraak is lid van de Unie van de Uitgevers van de Periodieke Pers. Vormgeving: Jupiter Graphics, De Regenboog 5A, 2800 Mechelen, Tel. 015 52 95 67 Betaalt u uw abonnementsgeld vanuit het buitenland? Vermeld dan bij storting op het hierbovenvermeld rekeningnummer ook het IBAN-nummer BE08 4099 5919 1113 (Bank identificatiecode van KBC-bank = KREDBEBB) Verantwoordelijke uitgever: Dirk Laeremans, Passendalestraat 1a 2600 Berchem.
we hebben het voor u St el een Plan v o o r u w To eko ms t o p . P L a n ( t ) n u . O o g s t l a t e r . En word vo o rbereid op een h éél l ang l ev en . www.kbc.be/beleggen
ISSN 0012-5474
15
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
Splits zelf de sociale zekerheid !
De splitsing van de sociale zekerheid is een oude eis van de Vlaamse Beweging maar blijft voorlopig actueel. De politieke wereld is nog altijd doof voor deze vraag onder druk van de traditionele instellingen die het unitaire systeem in stand willen houden. Het Vlaams Neutraal Ziekenfonds steunt deze eis en ijvert ondubbelzinnig voor een splitsing van de sociale zekerheid. Elk lid dat bij ons aansluit, geeft te verstaan dat de splitsing ook zijn bekommernis is. Bouw mee aan een beter en onafhankelijk Vlaanderen,
en zet vandaag nog de stap naar het Vlaams Neutraal Ziekenfonds. Bovendien vindt u in ons een ideale partner in uw ziekteverzekering. Naast de wettelijke verzekering, bieden we u een interessant aanvullend pakket. Zo betalen we onder meer alternatieve raadplegingen, brilglazen, homeopathie, tandprothesen en voetverzorging terug. Daarnaast bieden wij premies bij geboorte en jeugdkampen, een mooie keuze uit boeiende jongerenvakanties en een aantrekkelijke en betaalbare hospitalisatieverzekering.
Aansluiten is heel eenvoudig. Eén telefoontje is voldoende: 0800-179 75. De rest doen wij. Toch nog dit. Het Vlaams Neutraal Ziekenfonds heeft kantoren dicht bij u in de buurt. Vraag ernaar via ons gratis nummer of surf even naar onze webstek: www.vnz.be.
Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 – 2800 Mechelen – www.vnz.be
DOORBRAAK nr. 1 - januari 2004
16