België-Belgique P.B. Antwerpen X 8/2828
ISSN 0012-5474
Vlaanderen staat in Europa
3
Maandblad maart 2004 Afgiftekantoor Antwerpen X Passendalestraat 1a 2600 Berchem
L EVENDE L EUGENS Politiek Vlaanderen gedraagt zich hyperkinetisch. Federale (mei 2003) en Vlaamse (juni 2004) verkiezingen volgen elkaar erg snel op, als twee helften van een voetbalmatch die door een koffiepauze worden gescheiden. In de tussentijd gebeurt van alles. Met de kiesdrempel wilde paars de kleintjes oppeuzelen, maar het deksel dreigt op eigen neus te vallen.
establishment dat de vroegere CVP op cruciale momenten zo strak aan de hand hield. Paarse spreekbuizen mogen dan al stellen dat de VLD stemmen verliest aan het migrantenstemrecht. Dat Stevaert maar zelf een beetje oplet... Driekwart van de VLD’ers en 67% van de Vlamingen is tegen. Maar ook de helft van de socialisten.
Stevaert speelt op polarisering, maar het moet vreselijk zijn te ondervinden dat na zijn aanslag op Groen! en het jennen van de liberalen (vreemdelingenstemrecht) vooral CD&V en Blok bergop worden gepeild. Gratis en voor niks. De minzame Jef Tavernier kan enkele procenten groenen buiten Stevaerts bereik houden. Het Blok lijkt aan cordons, processen, mediaboycot en een aanslag op zijn partijkas eerder te winnen dan te verliezen.
Of de krokodillentranen van een ontredderde VLD Vlaanderen zullen ontroeren, is twijfelachtig. Verhofstadt is goed bezig zijn partij naar 2016 te verbannen. Op straat kom je geen mens meer tegen die de man nog sympathiek vindt. In paniek volgen nog de liberalen, maar het kan verkeren, weet De Gucht.
Wanhoopsstrateeg Stevaert zendt zijn ontslagen federale ministers als levende leugens de kiesstrijd in, want hij weet dat een volgende Zwarte Zondag op komst is. Het federale bewind, dat - als we ons niet vergissen - nog wel een en ander te doen had, lijkt al met vakantie.
Het Blok zou volgens de peilingen boven de 20% eindigen. Opinieonderzoekers weten dat achter het gordijntje van het stemhok hun score een stuk hoger ligt. De kans dat Dewinter een hoofdgaai schiet, groeit met de dag. Een tripartite wordt dan onafwendbaar. Een blauw-rood-oranje-geel Vlaanderen overeind houden tussen Blok en België, dat wordt een heksentoer.
Paarsgroen werd een vechtcoalitie die, zoals Derk Jan Eppink het stelt ‘eigenlijk niks’ heeft gerealiseerd. Koud water valt uit de douches van Oeso, VBO, VEV, Unizo, Boerenbond. Zand priemt in de ogen van wachtende werklozen, bedrogen belastingbetalers, witte en blauwe woede en gefopte gemeentebesturen. De angstige, conservatieve, racistische en ouderwetse medeburger zou alleen spoken zien. Goed bestuur spettert immers uit de Wetstraat. Justitie “parelt” aan de Belgische kroon en onze buitenlandse politiek spreekt tot de internationale verbeelding. De Belgische kakofonie irriteert allicht alleen zwart Vlaanderen... En nu? Wat na 13 juni? CD&V speelt weer mee, maar Geert Bourgeois zal het aartsmoeilijk hebben om er zijn kiezers van te overtuigen dat grote broer uit zijn kartel niet in de greep zit van de behoudsgezinde ACW-top, van een op Europa gefocuste Dehaene, van het
Misschien is zo’n crisis niet slecht. Het zou wel eens kunnen dat Vlaanderen dan eindelijk vaart steekt achter zijn staatsvorming. ‘Het zou ons sterk verbazen indien de “strijd om het Vlaamse geld” de komende maanden niet zou uitgroeien tot het belangrijkste verkiezingsthema’, aldus VUB-professor Jef Vuchelen in De Financiële Morgen, 7 februari. Wordt het geen tijd? De Wetstraat is vandaag vooral een kartonnen huis rond (slecht) georganiseerde federale ellende. Guy Verhofstadt liet de kranten noteren dat ‘het migrantenstemrecht het einde van België niet zal inluiden’. Opletten, premier. Het zou niet uw eerste foute inschatting kunnen zijn. Jan Van de Casteele
P ERSWIJS - K ORT
P
K
E R S W I J S
Prof. Marc Hooghe in De Standaard, 5 februari: ‘Vlaanderen heeft lange tijd een wat gemengde cultuur gehad, waarbij we zowel noordelijke als Latijnse invloeden combineerden. Mede door de grotere Vlaamse autonomie hebben we de Franse cultuur losgelaten en gaan we meer en meer op de Nederlanders en de Scandinaviërs lijken: gedaan met roken en seksistische grappen. Er is meer aan de hand dan alleen maar politieke correctheid. We hebben de Latijnse cultuur achter ons gelaten en Vlaanderen is gewoon een flink stuk naar het noorden opgeschoven.’ Bart De Wever in De Standaard, 9 februari: ‘De PS, met dertien procent van de stemmen in België, heeft een feitelijk vetorecht over alles. Haar dertien procent is binnen de Franstalige particratie immers goed voor bijna veertig procent, een blokkerende minderheid binnen de Waalse minderheid die op haar beurt via grendels en dubbele meerderheden de Vlaamse meerderheid kan blokkeren. Zowel de VLD, de SP.A als CD&V zijn groter dan de PS binnen België, maar geen van hen is groot genoeg binnen Vlaanderen om een echt tegengewicht te vormen. Het gevolg is dat de democratie meer dan ooit aan de kant moet worden geschoven ten voordele van de particratie.’ Frank VandeVeire, docent filosofie Arteveldehogeschool Gent, in De Morgen, 10 februari: ‘Waarom niet de ene identiteit
behoeden voor besmetting door de andere, en dus protest aantekenen tegen het multiculturele project. Het is niet meteen duidelijk welk argument wij daar als pleitbezorgers van de tolerantie tegen kunnen inbrengen’. Boudewijn Bouckaert, OVV-voorzitter, in De Morgen, 4 februari: ‘Dialoog moet de basis zijn voor het samenleven in wederzijds respect. Die inspanning moeten we aanhouden tegenover de moslim-allochtone minderheid. Daarover zijn de politiekcorrecten het eens. Welnu, ik zie niet in waarom eenzelfde inspanning niet moet gedaan worden voor die 18 procent Vlamingen die zich in de buitenbaan gedreven voelen en stemmen voor het Blok’. Prof. Matthias Storme in De Morgen, 24 januari: ‘De essentie van vrijheid is discriminatie. Alles wat het leven zinvol en belangrijk maakt, berust in essentie op discriminatie, vriendschap, trouw, liefde... Daar maak je keuzes waarvoor je geen verantwoording verschuldigd bent’.
O R T
BETOGING HALLE VILVOORDE Het Vlaams Parlement eist al lang de splitsing van de kieskring BrusselHalle-Vilvoorde. Ook de VLD wilde aanvankelijk de Waalse verkiezingen in Vlaanderen stopzetten. Maar als Wallonië non zegt, weten we hoe laat het is. Voor Guy Verhofstadt moet elke hindernis opgeruimd. De splitsing kwam niet op de agenda van de regering. Alle Vlaamse burgemeesters van Halle-Vilvoorde herhaalden de splitsingseis en sommigen ervan dreigen ermee de Europese verkiezingen te boycotten. Patrick Dewael dreigt er nu mee ze te sanctioneren of te schorsen. Het wordt dus een strijd op het scherp van de snee. De Vlaamse Volksbeweging organiseert in samenspraak met het Overlegcentrum van Vlaamse verenigingen een grote Nationale Betoging op zondag 9 mei om 11 uur in Vilvoorde.
Michel Verschueren in Humo, 20 januari: ‘Als je ziet wat nu allemaal over de grenzen op ons afkomt! Komaan, zeg: de instroom van allochtonen moet toch een beetje onder controle worden gehouden? Zet hier in Vlaanderen twee miljoen allochtonen, en de boel is om zeep. Dat moet je durven erkennen’.
SPLITSING DER GEESTEN Canvas/Ketnet en TV1 zijn in bijna een derde van Franstalig België niet op de kabel, hoewel de Waalse kabelmaatschappijen decretaal verplicht zijn de Vlaamse openbare zenders te verdelen. Marino Keulen zal de VRT vragen klacht in te dienen, onder meer omdat de VRT nu kabelinkomsten misloopt. Particulieren kunnen klacht indienen bij het Conseil Superieur de l’Audiovisuel. (De Morgen)
PRETENTIE Er zijn pretentieuze mensen, en er is erger. En dan is er de Leuvense rector Oosterlinck. Die wil van de KU Leuven en UGent topuniversiteiten maken en de rest in tweede klasse duwen. Welk objectief onderzoek hem in die pretentie staaft, blijft een raadsel. Dat Oosterlinck voor zijn club aan (nog) meer centen denkt, is waarschijnlijk. vervolg blz. 3 DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
2
POLITIEKE
CORRECTHEID IS AAN HET VERSCHUIVEN
G ESUBSIDIEERDE
DWAASHEID OPGEVOERD ALS ORAKELTAAL
begrepen verbod om te liegen zou eerbiedigen, de wereld met een dergelijke overvloed aan dwaasheden zou worden overspoeld, dat het maatschappelijk ondraaglijk wordt. Nu is de vrijheid van meningsuiting natuurlijk een hoogste goed, en zal ik dus niemand verbieden van dwaasheden te vertellen, mezelf incluis. Of die dwaasheden evenwel ook nog eens moeten worden opgevoerd als orakeltaal en het – vaak ook nog met gemeenschapsgeld zwaar gesubsidieerde – openbare debat moeten gaan beheersen, is natuurlijk nog een andere vraag. Want op dat niveau heeft natuurlijk niet elke dwaasheid recht van spreken. Daartoe moet je wel tot een bepaalde diersoort behoren, tot de soort die over ongeveer elk thema telkens weer op het correcte moment de correcte mening heeft.
K
O R T
Alsof Vlaanderen gebaat zou zijn met een verschraling van het onderwijslandschap en met zijn educatieve eenheidsworst. Zijn soepele houding inzake de verengelsing van het hoger onderwijs spreekt ook boekdelen.
WERKLOOSHEID Eind januari waren er in België 562 325
Als we op de media mogen voortgaan, dan telt ons land zo toch wel enkele genieën, die blijkbaar in alles een autoriteit zijn, waarover het debat ook moge gaan. Of ze worden dan toch minstens naar voor geschoven als de enige autoriteit die Vlaanderen rijk is op een nader bepaald domein. Of het nu gaat over de chador (hoofddoek) of over nachtvluchten, over geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië of over de democratie in de Kerk, over de ware motieven van president Bush of het broeikaseffect, over de vergrijzing van de bevolking of Jeruzalem, over de doodstraf of het condoomgebruik,... ze zijn present. De sofa van de talkshow staat voor hen klaar, de kolommen van De Morgen of De Standaard staan open, Terzake of niet terzake kunnen ze hun wijsheid debiteren.
RECEPT Wat is dan het recept van hun succes? Vermoedelijk vooral datgene wat men ten onrechte ‘postmodern’ is gaan noemen, namelijk dat ze misschien wel voortdurend bepaalde stokpaardjes kunnen berijden, maar vooral geen coherente visie mogen tentoonspreiden. Het essentiële is wellicht juist om een meewarigheid tentoon te spreiden tegenover zoiets prepostmoderns als een samenhangend gedachtegoed, een genuanceerde redenering, een doordachte analyse.
niet-werkende werkzoekenden. De stijging is het sterkst in Wallonië, dat al zoveel meer werklozen telt. Brussel is na Berlijn de Europese hoofdstad met de grootste werkloosheid. Een op drie Brusselse werklozen is afkomstig van buiten de EU. De Brusselse minister van Tewerkstelling besteedt 75% van zijn budget aan 7 000 gesubsidieerde banen (fastfood e.d.). Er rest nog 25% voor de 80 000 andere werklozen. Tomas is niet happig op samenwerking
3
IDEOLOGIELOOS De politieke correctheid is daarmee wellicht ook wat aan het verschuiven. Waar die vroeger toch vooral het monopolie was van een welbepaalde ideologie, staat de ether vandaag wat meer open voor mensen van verscheidene pluimage, op voorwaarde dat ze overstappen naar de ideologie van de ideologieloosheid, en dat hun betogen uit nooit meer dan één zin tegelijk bestaan. Lief zijn voor elkaar (en dat begint met vooral enkel elkaars voornaam te gebruiken) is daarbij even belangrijk als het denigreren van wie niet tot het kransje behoort. Want al gaat het er natuurlijk uiteindelijk om dat we liever mensen zouden horen die wat minder praten en wat meer te zeggen hebben, indien ze al wat meer afstandelijkheid en onthechting zouden vertonen, zouden we misschien toch al de indruk hebben dat ze ook iets te zeggen hebben. prof. Matthias E. Storme
met zijn Vlaamse collega Renaat Landuyt. Schrik voor het Nederlands? Er zijn in Vlaams-Brabant anders nogal wat vacatures...
TOTALE WERKLOOSHEIDSGRAAD
Vlaanderen
8,4%
Wallonië
18,4%
Brussel
21,6%
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
C OMMENTAAR
Enige jaren geleden schreef een aantal Italiaanse rechtsprofessoren een bundel essays over de tien geboden, waarbij elk van hen er één onder een nieuw licht wou bekijken. In het hoofdstuk over het verbod om te liegen betoogde prof. Gambaro dat de wijze waarop dit verbod doorgaans geïnterpreteerd wordt maatschappelijk ondraaglijke gevolgen heeft. Met de uitdrukking ‘je zou toch niet willen dat ik lieg’ begeleiden vele mensen immers uitspraken waarin ze nu eens ‘hun gedacht gaan zeggen’. En daarop volgen dan volgens Gambaro zo vaak gedachten van een dergelijk niveau, dat wanneer iedereen het zo
Dat men daarbij de ene week het tegenovergestelde zegt van de andere, is geen probleem, maar in tegendeel een troef. Het bewijst dat je je op het niveau van je kijkers bevindt. Zolang je maar over iedereen een oordeel wil geven en snel genoeg een aantal woorden vindt om het probleem te reduceren tot enkele gemeenplaatsen waarbij iedereen wel iets kan bedenken. Dan heeft de luisteraar/kijker immers het gevoel dat hij het kan begrijpen en is hij de spreker dankbaar voor dit nieuwe zelfvertrouwen.
LESSEN
UIT IERLAND
M AAK
VAN WALLONIË EEN ECONOMISCH WONDER
B IJ
DE BUREN
I
s een onafhankelijk Vlaanderen economisch haalbaar? Zonder twijfel. Maar Wallonië kan niet zonder België. Zonder de financiële geldstroom vanuit Vlaanderen gaat Wallonië economisch dood. Maar is dat wel zo? Waarom zou Wallonië niet kunnen wat Ierland kon? Willen we een economisch kerkhof aan onze zuidergrens? Natuurlijk niet. Daarom moét Wallonië kunnen wat Ierland kon. Eerst de feiten. Tussen 1990 en 2000 groeide de Ierse economie jaarlijks met meer dan 8%. Het land presteerde daarmee beter dan de fameuze “Aziatische tijgers”. Het BNP per inwoner (wat we jaarlijks totaal produceren en consumeren) groeide van 79% van het Europese gemiddelde tot 116%. In tien jaar tijd groeide Ierland uit van een agrarisch en achtergebleven eiland uit tot een van de sterkste economieën van Europa.
WALLONIË
HEEFT ALLES IN HUIS OM EEN WAALSE TIJGER TE WORDEN.
In diezelfde periode daalde het Waalse BNP van 88% tot 78% van het Europese gemiddelde. Wat had Ierland dat Wallonië niet had?
PROFESSORENPRAAT Eerst een heel klein stukje macroeconomische theorie. Men verwacht dat landen die economisch achterop zijn, een lagere arbeidskost hebben en een hogere kapitaalkost. Investeringen vloeien dus makkelijker naar dat land, en de economie begint sneller te groeien dan het gemiddelde van de markt. “Convergentie” heet dat fenomeen in geleerde kringen, en de economische geschiedenis zit vol voorbeelden: WestEuropa na WO II, de Aziatische tijgers in de jaren 1980, Ierland in de jaren 1990, China vandaag en CentraalEuropa morgen. Maar het hele proces heeft wel een voedingsbodem nodig: een behoorlijke infrastructuur, geschoolde arbeidskrachten, goed draaiende universiteiten, een vrije markt en een investeringsvriendelijk klimaat.
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
Wallonië heeft op ongeveer alle domeinen meer overheidsuitgaven per inwoner dan Vlaanderen.
AFSPRAKEN MET DE VAKBONDEN Ierland is - nog altijd - een van de meest gesyndicaliseerde landen van Europa. En vakbonden waren altijd al goede onderhandelaars. Ze zorgden ervoor dat de Ierse arbeid duurder was dan die in Noord-Ierland en Engeland. In 1987 sloot de regering een akkoord met de vakbondstop om – in ruil voor latere belastingvermindering – de looneisen te matigen en zo de prijs van de arbeid te verlagen. Het zorgde ervoor dat de Ierse loonkost gevoelig daalde tegenover Engeland – de belangrijkste handelspartner.
Een dergelijk akkoord is in Wallonië onmogelijk. WAAROM KAN WALLONIË NIET WAT IERLAND KON? IERLAND HEEFT GEEN BeroepsakkoorBELGIË. den zijn BelgiIerland is ondertussen uitgegroeid tot sche materie, en dus worden loonsverhét schoolvoorbeeld in Europa. De hogingen nationaal afgesproken. De Europese beslissingmakers krijgen hoge loonkosten zijn vooral nefast voor natte dromen bij het idee dat ze dezelfWallonië, dat met haar lagere productide groeicijfers kunnen neerzetten in de viteit haar eigen bedrijven verstikt en nieuwe EU-landen. Maar waarom zou nauwelijks nog buitenlandse investeWallonië niet kunnen wat Ierland ringen weet aan te trekken. De Oeso gedaan heeft? Het succesrecept van (Organisatie voor Europese SamenDublin is geen groot geheim. werking en Ontwikkeling) heeft er meermaals op gewezen dat de nationale sociale akkoorden een desastreus effect hebben op de Waalse economie.
DE OVERHEIDSFINANCIËN OP ORDE
Eind jaren 1980 begon Ierland met het opkuisen van de torenhoge schuld. Het land had na de oliecrisissen van de jaren 1970 zwaar geleend in het buitenland en had een van de hoogste belastingen en uitgaven per inwoner. De regering schrapte bijna 25% van de lopende uitgaven, hield de personenbelastingen hoog en betaalde daarmee een groot deel van de schuld af. Wallonië zit niet op die golflengte. De Waalse overheid blijft geld pompen in verlieslatende bedrijven en probeert op alle mogelijk manieren de “federale” uitgaven (voor 60% betaald door Vlaanderen) de hoogte in te jagen.
4
Daarbovenop komt dat de vakbonden in België (en vooral in Wallonië) voorrang geven aan het behoud van de sociale zekerheid boven werkgelegenheid. Dat houdt weliswaar de transfers naar Wallonië en de welvaartstaat in stand, maar zorgt ervoor dat de arbeidskost – de zogenaamde loonhandicap – tegenover onze buurlanden hoog blijft.
EUROPESE EENMAKING EN EUROPESE STEUN Landen kunnen hun achterstand maar inhalen als ze beschikken over een goede basisinfrastructuur. Het Europese
De transfers vanuit Vlaanderen zorgen ook voor grote kapitaalstromen richting Wallonië. De 5 miljard euro die Wallonië elk jaar vanuit Vlaanderen krijgt, ligt vijftien keer hoger dan wat Europa in Ierland investeerde. Maar aangezien ze in het kader van de sociale zekerheid en overheidsbestedingen komen, konden en kunnen ze niet gebruikt worden voor investeringen. Het enige effect is dat de levensstandaard in Wallonië kunstmatig verhoogd wordt en dat de medische uitgaven per inwoner tot de hoogste in Europa horen.
HET BELGISCH
ECONOMISCH BELEID IS NIET GOED VOOR VLAANDEREN. VOOR WALLONIË IS HET NEFAST.
DEREGULERING Ierland maakte ook – net als de rest van Europa – werk van deregulering. Onzinnige reglementen en handelsbelemmeringen werden geschrapt. Met pijn in het hart gaf de regering Ryanair de toestemming om vanuit Dublin te vliegen. De lagekostenmaatschappij bracht het overheidsbedrijf Aer Lingus tot op het randje van het faillissement (klinkt het bekend?), maar zorgde ervoor dat de gemiddelde tarieven een duikvlucht namen. Het aantal vluchten van en naar Ierland verdrievoudigde binnen vijf jaar. Het inkomen uit toerisme verdubbelde. En ondertussen is Aer Lingus ook weer boven water geraakt.
Foto Doorbraak
EÉN CONSTANTE FACTOR
Als je de economische politiek van de Ierse overheid vergelijkt met de BelgiSCHEEPSLIFTEN EN ANDERE INFRASTRUCTUUR GENOEG. HET PROBLEEM ZIT sche politiek in HEM IN DE ECONOMISCHE POLITIEK. Wallonië, is de conAlvast dit aspect is er eentje dat de clusie niet moeilijk te trekken. Waalse overheid wél ter harte nam. De Wallonië beschikt potentieel over alle uitbouw van Charleroi en Bierset zijn basiselementen om een Iers scenario belangrijke steunpilaren van de economogelijk te maken: een geschoolde mische activiteit in die regio’s. De regioarbeidsmarkt, goede infrastructuur, een nale luchthavens zijn – gelukkig voor sterk toeristisch potentieel, fysieke Wallonië – geen Belgische materie ruimte en een locatie in het midden meer. van een gigantisch afzetgebied.
BUITENLANDSE INVESTERINGEN Begin de jaren ‘90 verlaagde de Ierse regering de vennootschapsbelasting tot 10%, het laagste tarief in Europa. Tegelijkertijd begon het een uitermate actieve overheidscampagne om Amerikaanse bedrijven aan te trekken. Met een hooggekwalificeerd personeelsbestand, moderne infrastructuur en competitieve lonen, begon het een doelgerichte verleiding van Amerikaanse multinationals. IBM, Intel, Dell, Apple investeerden gigantische bedragen en creëerden duizenden arbeidsplaatsen. En in hun zog volgden tientallen kleinere goden en toeleveranciers. Uit studies blijkt dat minstens een kwart van de groei in Ierland toe te wijzen is aan die buitenlandse investeringen. Buitenlandse investeringen in Wallonië bleven in die periode onder het Europees gemiddelde hangen.
Maar zowat alle maatregelen die de overheid zou moeten nemen om een Iers scenario mogelijk te maken, botsen op de “Belgische realiteit”. Het federaal houden van het economisch beleid, de belastingtarieven en de sociale zekerheid verhinderen elke politiek die een Waalse tijger mogelijk kunnen maken. Alhoewel we ons in Vlaanderen dikwijls druk maken over het Belgische economische beleid, is België voor Wallonië veel nefaster dan voor Vlaanderen. De transfers naar Wallonië houden in Wallonië weliswaar kunstmatig de levensstandaard hoog, maar het dogmatisch beschermen van deze geldstromen, zorgt er meteen voor dat noch Vlaanderen, noch Wallonië een groeipolitiek kan volgen. En het is net Wallonië dat zich dat het minst kan permitteren. Dirk Laeremans
In de Belgische constellatie is een algemeen verlaagd belastingstarief uiteraard uitgesloten. Belastingverlaging wordt door de Waalse politici beschouwd als een maatregel die vooral de (Vlaamse) werkgevers ten goede komt en de transfers maar kan vermin-
5
Volgende maand gaan we in op een aantal politieke consequenties van dit verhaal en wat het effect kan zijn van een onafhankelijk Wallonië.
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
DE BUREN
Tegelijkertijd ging in 1992 ook de Europese markt open. Het verlaagde drastisch de kosten van in- en export. Veel belangrijker nog was de Europese richtlijn dat nationale overheden niet meer konden discrimineren in hun overheidsaanbestedingen. Buitenlandse bedrijven hoefden dus niet meer in Frankrijk of Duitsland te investeren om Franse of Duitse opdrachten te krijgen.
B IJ
deren. Dat betekent dat die tranfers behouden blijven, maar het ontneemt Wallonië tegelijkertijd elke kans om een behoorlijke hoeveelheid buitenlandse investeringen aan te trekken of zijn eigen bedrijven te ontwikkelen.
“Cohesiefonds” spendeerde 2,5 miljard euro per jaar in de economieën van Spanje, Ierland, Portugal en Griekenland. Ierland gebruikte zijn jaarlijkse 300 miljoen euro bijzonder goed met investeringen in openbaar vervoer, autosnelwegen, telecominfrastructuur, hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek.
PS
EVENWICHT?
BLIJFT KIEZEN VOOR DURE GENEESKUNDE
V LAAMS WAALSE
GELD OVER DE BALK GEGOOID
En dan beweert de minister van Sociale Zaken en Gezondheidszorg dat de Waalse zieke niet duurder is dan de Vlaamse zieke. Nochtans leren de cijfers voor de radiologie (cijfers van het Riziv, 2001) ons dat de uitgaven voor de medische beeldvorming “toevallig” voor Vlaanderen onder het Belgisch gemiddelde liggen en die voor Wallonië boven dat gemiddelde. West-Vlaanderen en Namen lijken hier elkaars antipoden met een gemiddelde uitgave van 10,83 € per West-Vlaming en 22,62 € per inwoner van Namen. (zie grafiek) Minister Demotte is het gezeur over transfers van Noord naar Zuid beu. Die zijn er volgens de man niet. Het wordt wachten totdat de Vlaamse radiologen het gezaag van Demotte beu zijn, want ondanks het rationeel aanwenden van de medische beeldvorming moeten zij opdraaien voor hun spilzieke Franstalige collegae. In de klinische biologie is het niet anders. Het is trouwens algemeen bekend dat om de een of andere reden de nieuwste technieken eerst in het Zuiden van het land toegepast kunnen
Erger nog: nauwelijks een maand later werd dit bedrag gecompenseerd door de creatie van een financieringsmodule “B8” voor de ziekenhuizen met een “moeilijk publiek”. Toevallig lagen alle ziekenhuizen met een “moeilijk publiek” aan de andere kant van de taalgrens ... Het objectieve systeem van de voormalige minister van Sociale Zaken was het Stuivenbergziekenhuis in Antwerpen “vergeten”. Nauwelijks een dag later was de rechtzetting van de scheeftrekking dus weer krom gezet.
TANDARTSEN
Foto Doorbraak
G EZONDHEIDSZORG
U
it recente cijfers, vrijgegeven door De Post, moet blijken dat de Waalse postman per jaar ongeveer 23 dagen ziek is, zijn Vlaamse collega slechts veertien dagen. Uitschieters zijn Henegouwen met 25,44 dagen verlet aan de ene kant en West-Vlaanderen 11,75 dagen aan de andere kant.
De voormalige minister van Sociale Zaken Vandenbroucke zag in dat er een scheeftrekking was tussen de Vlaamse en Waalse laboratoria. Daarom stelde hij vijf miljoen euro ter beschikking van de Vlaamse laboratoria. Een “homeopathische” bijdrage die geenszins de balans in evenwicht bracht.
MINISTER DEMOTTE IS HET “GEZEUR” OVER TRANSFERS BEU... EN GEEFT WAALSE HUISARTSEN EEN LEUK CADEAUTJE.
worden en dat Vlaanderen steeds een paar jaar achterop hinkt. Het gemiddeld forfait per Vlaamse en Waalse patiënt werd ooit berekend door een collega klinisch bioloog (Artsenkrant, 2001): ongeveer 6 euro per patiënt ging naar de Vlaamse laboratoria, ongeveer 15 euro naar de Waalse laboratoria.
De inkomsten van de tandartsen (cijfers van het Riziv) tonen aan dat ook hier de balans steeds in het nadeel van Vlaanderen overhelt. Sinds kort mag de huisarts volgens Demotte meer vragen voor een consultatie: 20 euro in plaats van de huidige 18 euro. Het huisbezoek gaat van 20 euro naar 30 euro. Dat hij hiermee “geheel toevallig” de Waalse huisarts een cadeautje doet, moeten we er maar weer bijnemen. Alhoewel het wetenschappelijk bewezen is dat de beste zorgen in het kabinet van de huisarts gebeuren en de Vlamingen dat al langer door hebben dan hun Franstalige collega’s, moet Demotte tegen de gang van zaken in het huisbezoek belonen. Om één of andere reden is het heel moeilijk om aan regionale cijfers te geraken inzake geneesmiddelenverbruik. Met betrekking tot het voorschrijven van antibiotica tasten we helemaal in het duister. De omzetten van de apotheken (cijfers van het APB,2002) leren ons gelukkig toch iets meer. De apotheken met de grootste omzetten situeren zich in Arlon, Virton, Moeskroen, Nivelles, Bastogne, Ath, Thuin, ... Deze cijfers wijzen in de richting van een trend die men zomaar niet kan weerleggen. De regionale cijfers inzake geneesmiddelenverbruik zijn zo verschillend dat ze te “gevoelig” zijn voor publicatie. Het wordt tijd dat de beroepsgroep het Riziv uitdaagt alle cijfers per regio vrij te geven.
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
6
GEZEUR?
Drie miljoen Belgen hebben een vaste huisarts, ze hebben het zogenaamde Globaal Medisch Dossier bij hun huisarts afgesloten. 17% van de Walen hebben een vaste huisarts, 16% van de Brusselaars hebben een vaste huisarts en 47% van de Vlamingen hebben een vaste huisarts. Het vertrouwen van de Vlaming in zijn huisarts is dus groot, heel groot, en dat moet de vaak belaagde beroepsgroep deugd doen. Misschien gaat minister Demotte nu beweren dat dit dus “meer kost”, maar hij zou beter moeten weten: mensen die een vaste huisarts kiezen gaan minder “shoppen”, de continuïteit is gewaarborgd, ze consolideren daarmee het belang van een goede eerstelijnsgeneeskunde,... wat op
Dat de PS de pleitbezorger is van het dure “hospitalocentristische” model mag blijken uit een wetsvoorstel van PS-senator Laloy. Laloy legt alle verantwoordelijkheid voor de organisatie van de thuiszorg bij de ziekenhuisarts. In haar wetsvoorstel is zelfs geen sprake van de huisarts. Gaat het hier over bestuurlijke onkunde? Of gaat het om een doelbewuste politiek? In ieder geval is er veel meer aan de hand dan alleen maar “de centen”. Demotte begrijpt blijkbaar niet dat er in Vlaanderen een andere visie op de gezondheidszorg leeft. Hoe lang zullen de zorgverstrekkers en medici en politici in Vlaanderen dit nog pikken? De verhelderende cijfers over deze materie vinden langzaam maar zeker hun weg. Louis Ide
VLAANDEREN radiologie: euro per patiënt
WALLONIË
12,65 €
20,28 €
6€
15 €
klinische biologie: euro per patiënt
15,60 €
0,71 miljoen € 0,82 miljoen € 0,79 miljoen €
aantal huisbezoeken artsen
11 000 000 47%
Al sinds 1998, sinds de contingentering van artsen (beperking) federaal werd opgelegd, zorgen de Vlamingen voor een drastische beperking van het aantal artsen door een ingangsexamen (numerus clausus) voor de kandidaat-studenten geneeskunde. De Franstaligen lapten de contingentering daarentegen vrolijk aan hun laars (zie decreet Dupuis van 2003). Doordat iedereen onbeperkt werd en wordt toegelaten, is er momenteel een overschot aan Franstalige artsen. Dus eisen de Franstaligen de afschaffing van de contingentering (wetsvoorstel van de cdH, Ecolo en de PS van 23 november 2003, én de recente uitlatingen van minister Demotte in de pers), zodat al hun kersvers afgestudeerde artsen aan de slag kunnen. Daarenboven eisen ze een verschuiving tussen het contingent specialisten versus huisartsen.
BELGIË
gemiddelde omzet per apotheek
% bevolking met vaste huisarts
AFSCHAFFING CONTINGENTERING: VLAAMSE ARTSEN TWEEMAAL GESTRAFT
15 250 000 17%
De Vlamingen, die gezagstrouw de federale beperking van het aantal artsen hebben nageleefd, worden nu tweemaal gestraft: de Franstaligen gooien nog meer artsen op de - ook Vlaamse - markt, die daarenboven nog meer gaan voorschrijven en daarmee het failliet van de gezondheidszorg bezegelen. Voorts schenden ze elk principe van gelijkheid tussen Vlaamse en Franstalige studenten: geen enkele Franstalige student werd de toegang tot de artsenstudie geweigerd, terwijl duizenden Vlaamse kandidaat-studenten uit de boot vielen. Een snel groeiend aantal Vlaamse organisaties en medici onderschreven recent een petitie die een daadkrachtig signaal wil geven aan minister Rudy Demotte (PS). Ze willen dat hij niet raakt aan de contingentering (in al zijn facetten) en ze dus ook niet “versoepelt”, zoals hij dat noemt.
Gegevens Farma 2002, Apothekersblad, RIZIV, 2001 (radiologie) en 2001 (tandartsen) en Artsenkrant (2001), De Huisarts 2004 (huisbezoeken), RIZIV (huisbezoeken), Artsenkrant (vaste huisarts).
7
Meer info en petitie: www.contingentering.be
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
G EZONDHEIDSZORG
Minister Demotte is het gezeur over de transfers van Noord naar Zuid beu, alsof het alleen maar daarover gaat. Hij snapt duidelijk niet dat het over veel meer gaat dan over de centen alleen. De Vlaamse visie op het gezondheidszorgbeleid is een totaal andere dan deze die de door de Franstaligen gedomineerde regering hanteert.
korte termijn “goedkoper” is. Elke Vlaming investeert dus bewust of minder bewust in een goede gezondheidszorg. Dit staat in schril contrast met het ongelooflijk dure “hospitalocentristische” model dat de PS promoot.
DE
REGELTJES ZAT
TWIJFELS BLIJVEN
WALLONIË ROLMODEL VOOR V LAANDEREN ? E CONOMIE
I
s Wallonië stilaan vriendelijker voor ondernemingen dan Vlaanderen? Je hoort het Vlaamse bedrijfsleiders steeds vaker vertellen op recepties. De zelfstandigenorganisatie Unizo verwees bij de voorstelling van zijn eisenbundel voor de volgende Vlaamse verkiezingen expliciet naar het goede Waalse voorbeeld. Goede praktijken zijn er zeer zeker in Wallonië. Maar een echte kentering naar een toekomstgericht economisch model? De twijfels blijven. ‘Waalse politici staan zeven dagen op zeven ter beschikking van investeerders om hen sneller aan de nodige vergunningen te helpen. In Vlaanderen worden bedrijven het leven zuur gemaakt door een leger ambtenaren.’ Een veel gehoorde klacht van Vlaamse bedrijfsleiders die hun oog hebben laten vallen op de ruim beschikbare bedrijventerreinen in Wallonië. Inzonderheid Waals gewestminister van economie Serge Kubla (MR) krijgt lof toegezwaaid. Zijn “4x4”-plan om de Waalse economie in versnelling te brengen, maakte indruk. De auteur van het plan is de Vlaming Rudi Aernoudt, die als euro-ambtenaar een tijd gedetacheerd was op het kabinet-Kubla (inmiddels is Aernoudt kabinetschef van federaal economieminister Fientje Moerman). Het was ook Aernoudt die Kubla een podium bezorgde op de Internationale Jaarbeurs van Gent vorig jaar om Wallonië aan te prijzen aan Vlaamse investeerders.
RUIMTE TROEF De voorbije drie jaar zorgden Vlaamse investeerders voor goed duizend nieuwe banen in Wallonië, zo blijkt uit de jongste cijfers van de Waalse administratie. Daarmee komen de Vlaamse investeerders op de tweede plaats, na de Amerikanen, maar voor de Fransen en de Duitsers. Het gaat vooral om KMO’s die zich vaak net over de taalgrens in Moeskroen en Doornik vestigen, veelal omdat ze in de eigen regio geen gepaste plek meer vonden. De beschikbare ruimte blijkt uit onderzoek inderdaad de eerste reden te zijn waarom Vlaamse ondernemingen uitwijken naar Wallonië, gevolgd door de aanwezigheid van arbeidskrachten en...het onthaalbeleid van de overheid. De Waalse investeringssteun komt op de vierde plaats. DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
Ruimte en een ruime arbeidsreserve zijn dus de twee belangrijkste troeven die Wallonië te bieden heeft. Het zijn historisch verworven troefkaarten, waar de politieke klasse weinig verdienste aan heeft. Het onthaalbeleid past daarentegen wel in het voluntarisme van de huidige Waalse politieke klasse die meer dan ooit beseft dat Wallonië er enkel met het aantrekken van investeerders weer bovenop kan komen.
‘HET WELVARENDE VLAANDEREN WERD EEN ECONOMISCH ZELFGENOEGZAAM VLAANDEREN’
Ze zijn hierin assertiever dan hun Vlaamse collega’s. Dat kan in belangrijke mate worden toegeschreven aan de “wet van de remmende voorsprong”: Vlaanderen kent relatief gesproken al enkele decennia een hoog welvaartspeil waardoor welvaart als vanzelfsprekend wordt ervaren en de alertheid om de economie op dreef te houden, is afgebot. Het welvarende Vlaanderen werd een economisch zelfgenoegzaam Vlaanderen, waar burgers de welvaart als definitief verworven beschouwen en nu vooral bezig zijn met post-materiële waarden: van gezin en vrije tijd, over natuur- en stiltegebieden, tot gratis publieke diensten voor de mensen. De saga rond de uitbreiding van het koerierbedrijf DHL in Zaventem is symptomatisch. Een groot deel van Vlaanderen ziet geen plaats meer voor DHL, wegens te belastend voor de nachtrust. Wallonië staat te trappelen om DHL te ontvangen.
8
De “wet van de remmende voorsprong” uit zich ook op regelgevend vlak. Vanuit de ambitie om inzake milieu en ruimtelijke ordening 150 jaar federaal non-beleid in tien jaar recht te trekken nam Vlaanderen de vlucht voorwaarts met een zeer gedetailleerde milieureglementering en ruimtelijke planning. Natuurlijk is daar in het dicht bevolkte Vlaanderen meer nood aan dan in de Waalse velden. Maar de strenge Vlaamse regelgeving gekoppeld aan een sterke verambtelijking van de procedure maakt het de ondernemingen in Vlaanderen bijzonder moeilijk. De Vlaamse regering heeft dit ondertussen wel zelf ingezien. Op de Vlaamse Ondernemingsconferentie eind vorig jaar werd afgesproken om investeerders beter te begeleiden door de meanders van de Vlaamse administratie en regelgeving. Binnen de Vlaamse administratie is een cel reguleringsmanagement geïnstalleerd die de regeldrift aan banden moet leggen. Vergeleken met Vlaanderen kan Wallonië dus zeker positieve punten voorleggen aan ondernemingen. Ook Unizo-topman Kris Peeters noemde enkele concrete punten: één enkele vergunning (Vlaanderen kent nog steeds een aparte bouw- en milieuvergunning), het Waalse financieringsagentschap voor KMO’s (Vlaanderen moet zijn plannen ter zake nog uitvoeren), een Waalse begroting die meer inzet op economie (de Vlaamse begroting laat op dat punt steken vallen).
SLECHT RAPPORT Maar een paar zwaluwen maken de lente nog niet. Zopas pakte de Waalse sociaal-economische raad (CESRW) uit met zijn rapport over de Waalse economie. Dat rapport blijft in rode inkt geschreven. ‘Wallonië haalt zijn achterstand niet in’, was het resolute commentaar van de Franstalige zakenkrant L’Echo. En ook in de Waalse geesten blijven spoken uit het verleden dwalen. De gijzeling van de bedrijfsdirectie van Sigma Coatings in Manage ligt nog vers in het geheugen, evenals het Waalse verzet tegen het openstellen van dienstencheques voor bedrijven. Het Waals economisch beleid zweert voorts nog sterk bij staatssteun, vaak over de rand van wat de EU toelaat, zoals met Ryanair. Jaca
TIJD
VOOR BEZINNING:
DRIE OPTIES VOOR DE REPUBLIEK Omdat de “democratische” partijen niet bij machte zijn een Vlaamse
Democraten versus Republikeinen. Het is niet alleen in Amerika de inzet van verkiezingen, maar ook bij ons. In tegenstelling tot Amerika zijn de “democraten” bij ons geen echte democraten. Daarom pogen ze hun tegenstander van zijn overwinning te beroven. Het scenario ligt klaar om het Vlaams Blok bij een veroordeling zijn financies af te pakken. Ook bij de post ligt het bevel gereed om niet langer publicaties en verkiezingsdrukwerk van het Vlaams Blok te versturen. Het regime verkeert in doodsnood en probeert zijn hachje te redden. Zelfs al zou het er in slagen het Vlaams Blok te nekken, mij lijken de nadagen van het Belgische bewind aangebroken. Daarom moet de Vlaamse Beweging zich beginnen bezinnen over de vraag hoe de onafhankelijke Vlaamse Republiek er straks moet uitzien.
BELGISCH Me dunkt dat Vlaanderen drie opties heeft. Ik noem ze het Belgische, het Zwitserse en het Singaporese model. Het “Belgische” model bestaat erin dat we België als staat louter vervangen door Vlaanderen. Dit Vlaanderen wordt dan een kloon van de Belgische verzorgingsstaat met zijn particratische en corporatistische regime. Deze optie vergt, behalve het feit dat we een andere nationaliteit, vlag en volkslied krijgen, noch van de burgers noch van de politieke klasse een mentale omschakeling. De grondwet van het gecentraliseerde unitaire België van vóór 1970 kan grotendeels worden overgenomen. Tegenover vandaag zal de toestand er gevoelig op verbeteren, omdat Vlaanderen verlost zal zijn van een jaarlijkse financiële aderlating waarbij 8,5 procent van het Vlaamse Bruto Binnenlands Product (BBP) naar ZuidBelgië verschuift.
Het geld kan op diverse manieren nuttig worden besteed: ofwel om in het vrije Vlaanderen de huidige belastingdruk van 46,2 procent van het BBP drastisch te verlagen (bijvoorbeeld naar het EU-gemiddelde van 40,5 procent of zelfs nog lager); ofwel om een verregaande “alles is gratis”-politiek door te voeren; ofwel om een afdoende spaarpot aan te leggen tegen dat de demografische vergrijzing zich doet voelen. De politici zullen hiervoor geen enkel financieel offer van de bevolking moeten vragen. Het geld is er vandaag immers ook, maar gaat naar het kiesvee van Elio Di Rupo en Louis Michel.
‘DE VLAAMSE BEWEGING MOET ZICH BEGINNEN BEZINNEN OVER DE VRAAG HOE DE ONAFHANKELIJKE VLAAMSE REPUBLIEK ER STRAKS MOET UITZIEN.’
ZWITSERS Het tweede model bestaat erin om terug aan te sluiten bij de oude politieke traditie van de Zuidelijke Nederlanden. Onze gewesten waren oorspronkelijk een confederatie die heel wat gelijkenissen vertoonde met het huidige Zwitserland. Vandaar dat ik dit model de “Zwitserse” optie noem. Lang voor de Zwitsers hun directe democratie invoerden, werden er in de grotendeels autonome middeleeuwse steden in Vlaanderen en Brabant immers al volksvergaderingen gehouden. Indien we dit model aannemen, maken we van het onafhankelijke Vlaanderen een federale staat. We delen het, naar analogie met het evenveel inwoners tellende Zwitserland, op in een twintigtal kantons - stedelijke
9
Zoals gezegd sluit dit model aan bij datgene wat hier bestond tot de Franse revolutionairen op het eind van de achttiende eeuw een centralistisch staatsmodel oplegden dat later door België werd overgenomen. We maken Vlaanderen dus niet alleen onafhankelijk, maar breken radicaal met het particratische regime dat vandaag in België, zelfs op het Vlaamse niveau, bestaat.
STADSTAAT Ten slotte is er nog een derde model, dat ik de “Singaporese” optie noem. Singapore is een stadstaat. Deze optie houdt in dat we Vlaanderen voortaan gaan beschouwen als een onafhankelijke stad, eerder dan een onafhankelijk land. Antwerpen, Gent en andere steden worden dan wijken van die éne stad die Vlaanderen heet en die we uitbouwen tot een dienstencentrum voor Europa. Die optie houdt rekening met de realiteit dat Vlaanderen nagenoeg volledig verstedelijkt is. Vele van onze acute problemen (inzake ruimtelijke ordening, mobiliteit, milieu, ...) zijn van grootstedelijke aard. In het rijtje van de wereldsteden komt Vlaanderen met zijn 5,9 miljoen inwoners op de 43ste plaats. Qua oppervlakte is het met zijn 13 700 km2 een beetje groter dan Los Angeles (9,5 miljoen inwoners, 10 500 km2). Vlaanderen zou zich bijgevolg op een geloofwaardige manier aan de wereld kunnen presenteren als stad. Ook de stedelijke optie sluit aan bij ons verleden. De Vlaamse glorietijd was immers onze stedentijd. En ook in onze moderne stadstaat kunnen we, net zoals dat destijds het geval was, de “poorters” direct-democratisch laten beslissen over hun eigen aangelegenheden.
Paul Belien
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
O NAFHANKELIJKHEID
republikeinse partij in het stemhokje te verslaan, staat die vandaag opnieuw voor de rechter. Deze keer volgt wellicht een veroordeling, want het regime moet de opgang van de partij fnuiken om verhinderen dat ze op 13 juni de grootste wordt.
(Antwerpen, Gent, ...) zowel als landelijke (Westhoek, Waasland, Kempen, Haspengouw, ...) - die we een zeer grote mate van autonomie verlenen. Vervolgens voeren we, op gemeentelijk, kantonaal en federaal niveau, directdemocratische besluitvorming in met volksinitiatieven en referenda zodat de burger zelf over zijn lot kan beslissen en er aan de particratie een einde komt.
VRIJE TRIBUNE
S TOP WAALSE VERKIEZINGEN IN V LAANDEREN O PINIE
V
indt u het normaal dat er Waalse verkiezingen worden gehouden in Londerzeel en Liedekerke? Vindt u het normaal dat u gevraagd wordt om die verkiezingen mee te organiseren? Wij niet! Het Halle-Vilvoorde Komitee en de Vlaamse Volksbeweging, onder auspiciën van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen, roepen opnieuw op tot actie: ga stemmen, maar weiger mee te werken aan de organisatie van Waalse verkiezingen in Vlaanderen. En betoog mee op zondag 9 mei in Vilvoorde. Vlaanderen ijvert reeds meer dan veertig jaar voor de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Na vele staatshervormingen en pacten, zijn we een federale staat geworden op basis van gewesten, taalgebieden en gemeenschappen... maar de kieskring werd nog steeds niet gesplitst. Hierdoor wordt een groot deel van Vlaanderen - het gehele arrondissement Halle-Vilvoorde (meer dan 550 000 inwoners) - voor de federale verkiezingen (Kamer, Senaat en Europa) als tweetalig, en dus als deel van het Waalse en Brusselse kiesgebied beschouwd. De Waalse en Frans-Brusselse kandidatenlijsten dringen zo tot diep in Vlaanderen door. Happart, Michel, Maingain, Durant, Di Rupo, Milquet: ze zijn kandidaat in Gooik, Lennik, Halle, Kapelle-op-den-Bos, Overijse, Sint-Pieters-Leeuw en nog 29 andere Vlaamse gemeenten. Geen zinnig mens die dit nog kan begrijpen.
DISCRIMINATIE De francofone partijen houden op die wijze een meer dan spreekwoordelijke voet tussen de deur om de taalgrens open te breken. Meer nog, om in Vlaams-Brabant stemmen van elkaar af te snoepen, moeten ze tegen elkaar opbieden in de verdediging van de francofonie en de verfransing van Vlaams-Brabant. In Wallonië daarentegen kan alleen voor Waalse en FransBrusselse lijsten worden gestemd. Als dit geen discriminatie is! De niet-gesplitste kieskring is zonder meer in strijd met de grondwettelijke indeling van het land en met de federale loyauteit. De weigering HalleVilvoorde als volwaardig deel van Vlaams-Brabant te behandelen, werd bovendien ook door het Arbitragehof als discriminerend, en dus ongrondDOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
Voorlopige lijst van gemeenten (buiten Halle-Vilvoorde!) die resolutie goedkeurden ter ondersteuning van de eis van de burgemeesters van HalleVilvoorde: As, Berlaar, Brasschaat, Brugge, De Pinte, Dessel, Erpe-Mere, Gistel, Herent, Herk-de-Stad, Huldenberg, Hulshout, Kasterlee, Lebbeke, Leuven, Lier, Mechelen, Merelbeke, Nevele, Ranst, Retie, Rotselaar, Schelle, SintAmands, Tervuren, Tienen, Turnhout, Waarschoot, Waasmunster, Wichelen, Wingene, Wuustwezel, Zele, Zoersel, Zottegem, Zuienkerke, Zwevegem.
wettelijk, bestempeld (arrest 73/2003 van 26 mei 2003).
SPLITS ZELF De Vlaamse partijen zijn kennelijk niet in staat om voor die splitsing te zorgen. Nu is het Vlaamse geduld op. De tijd van vragen is voorbij. Er is geen andere uitweg meer dan zelf voor de splitsing te zorgen. In uitzonderlijke omstandigheden zijn uitzonderlijke middelen gerechtvaardigd. Zoals Manu Ruys het recent nog in Doorbraak formuleerde: ‘Er is nood aan een nieuwe, politiek gemotiveerde elite die, over de partijpolitieke grenzen heen, solidair voor de belangen van onze gemeenschap opkomt en die desnoods durft rebelleren tegen alles en allen die deze belangen aanvallen’
Bij de vorige actie (verkiezingen 2003) schreven meer dan driehonderd personen zich in als dienstweigeraar. In ruime kring circuleert binnenkort een modelbrief met een stevig onderbouwde politieke en juridische motivatie, die kan worden verzonden na ontvangst van de uitnodiging om te zetelen. Wie zo reageert, gemotiveerd vanuit ‘gewetensnood’ en een onweerstaanbare dwang, omwille van een hoger belang, voor het doen eerbiedigen van de grondwet (indeling in taalgebieden, gewesten en gemeenschappen), weigert om politieke redenen. En is dus alleen vervolgbaar door het Hof van Assisen. Kijken of het federale bewind dit aandurft..
STEUN Steun is er genoeg. Elke dag meer. Het Vlaams parlement, de provincieraad van Vlaams-Brabant, talrijke gemeentebesturen van Halle-Vilvoorde en elders in Vlaanderen keurden een resolutie goed waarin ze stellen dat ‘de huidige regeling, gezien haar strijdigheid met de grondwet en de hiervoor aangehaalde algemene rechtsbeginselen, haar legitimiteit heeft verloren’. Meer dan driehonderd vooraanstaande Vlamingen hebben hun morele steun aan de actie toegezegd (zie lijst op de webstek www.haviko.org) . Bovendien hebben meer dan twintig gemeenten uit Halle-Vilvoorde reeds beslist dat zij de Europese verkiezingen niet zullen organiseren, indien de kieskring niet wordt gesplitst. Dienstweigeren is dus ook deze actie versterken en daadwerkelijk ondersteunen. Het is genoeg geweest. We aanvaarden geen Waalse en FransBrusselse lijsten meer in Vlaanderen!
HOE REAGEREN? Het protest van Vlaanderen moet worden aangescherpt. Dat zal gebeuren door middel van een Nationale Betoging op zondag 9 mei om 11 uur in Vilvoorde. Dat zal ook gebeuren door een nieuwe en fellere Actie Dienstweigering. Vlamingen die worden opgeroepen om als voorzitter, bijzitter of plaatsvervanger te zetelen in een stembureau of een telbureau voor de Europese verkiezingen, vragen we hun medewerking te weigeren.
10
Guido Moons, algemeen voorzitter VVB Luc Deconinck, voorzitter Halle Vilvoorde Komitee Meer info: secretariaat Halle-Vilvoorde Komitee, Beatrijslaan 6, 1850 Grimbergen en secretariaat@haviko.org
BRUSSEL
EN RAND
DEMOL
SIMONET De Vlaamse regering mag dan al aan haar vijfde minister van huisvesting zitten, de Brusselse regering zit intussen aan haar vierde minister-president. De blauwe wissels zijn telkens het gevolg van aanhoudende interne afrekeningen. Simonet moest al snel de baan ruimen voor gebuisd burgemeester De Donnea. Die werd eigenhandig opzij geschoven door partijvoorzitter en opvolger Ducarme. Maar niet voor lang, want na een gericht perslek over zijn belastingfraude is Simonet weer aan de beurt.
KARTEL ‘De kiescampagne zal communautair zijn’, weet Le Soir. Het kartel van CD&V met de nationalisten en separatisten van de N-VA schiet de Brusselse krant in het verkeerde keelgat. ‘De confederale lokroep steekt schril af tegen de door Guy Verhofstadt aangegeven prioriteit: het creëren van 200 000 arbeidsplaatsen’. Een half jaar geleden mislukte het kartel door tegenstand van beide Brusselse partijafdelingen. Ook nu loopt niet alles van een leien dakje. Enkele uren na het nationale fiat, nam de N-VA Brussel (voorlopig?) afstand van het kartel. David Vits
G EKARTELLISEERDE DEMOCRATIE Ik zat met enkele goede en politiekminnende vrienden rond een cafétafel op vrijdag 13 februari. We hadden het ondermeer over de N-VA. Eén van de mededrinkers zag nog een kans voor die partij na de slechte peilingen: een kartel met CD&V. We bekeken hem alsof hij van Mars kwam, want die optie was totaal uitgesloten na de mislukking een half jaar geleden. 's Anderendaags bleek dat hij over bijzondere gaven beschikt en dat uw dienaar het fijne politieke werk helemaal niet aanvoelt. De N-VA gaat dus in kartel met CD&V naar de kiezer. Da's goed nieuws voor de Vlaamsnationalisten. Goed nieuws voor de N-VA'ers die onder geen beding voor het Vlaams Blok willen stemmen. Zij kunnen een Vlaams-nationale stem uitbrengen, zonder te moeten vrezen dat die vermalen wordt in de kiesdrempelmolen. (Wat was er gebeurd met die Vlaams-nationale nietBlokkers als een B&B-kartel – tussen Blok en Bourgeois – was afgesloten?) Goed nieuws voor het Vlaams Blok. Die partij reageerde weliswaar scherp afwijzend, maar dat was voor de coulissen. De vleugel in de N-VA die dichter bij het Blok aanleunt, kan en zal nu zonder scrupules een zuivere Blok-stem uitbrengen. Vanhecke telt de winst uit. Goed nieuws ook voor de Vlaamsgezinde CD&V'ers, die zich gesterkt voelen. Dat zal nodig zijn, want er werken vele krachten in op een grote en regeringsgerichte partij. Het nieuws is nog het minst goed voor de pure N-VA'ers. Geen bibberen en beven meer voor die kiesdrempel, da's leuk. Maar door een eerste keer neen te zeggen en pas toe te happen na een slechte peiling, lag de prijs een stuk lager. Bourgeois is een zeer degelijke politicus, maar we voorspellen hem geen grote toekomst als beursspeculant. Hij verkoopt zijn aandelen als ze het laagst
11
staan. Hoewel, iedereen met wat beurservaring weet dat zo'n verkoop bij een baisse wél verstandig is in één specifieke situatie: als de waarde in de toekomst alleen nog maar verder kan dalen. De perceptie heeft de N-VA genekt. Zonder werken is het geloof dood, zegt de katholieke kerk. ‘Zonder geloof, hebben de werken geen zin’, moeten Bourgeois en co. gedacht hebben. Dus ‘redden wat te redden is’. Chagrijnigaards monkelen nu dat de N-VA-topmensen hun loopbaan hebben gered. Da's flauw, want een politicus zonder mandaat is in elk geval monddood. Uiteraard is het beter dat de CD&V-lijst een aantal uitgesproken Vlaams-nationalisten telt, dan dat die uit de boot vallen. Maar soms zijn ook politici mét mandaten monddood. Kijk naar Spirit. Hoe de N-VA zich in combinatie met CD&V voldoende staande zal kunnen houden, moet nog blijken. Het zal aartsmoeilijk worden. Intussen moeten we als kiezers vaststellen dat al dat gekartelliseer de democratie serieus begint uit te hollen. Als binnenkort de lijsten bekend gemaakt worden, weten we – nog voor één stem geteld zal zijn – al ongeveer hoeveel verkozenen Spirit, N-VA en Vivant zullen tellen. Stapt Groen! toch nog op de SP.a-boot, dan staat zijn uitslag in zetels ook vast. Ik heb het gevoel dat de democratie zo niet bedoeld is. We kunnen nog een stap verder gaan en één groot Vlaams Kartel oprichten, afgekort de V&!-.a, waar alle partijen toetreden. Op basis van opiniepeilingen en perceptie worden de zetels meteen toegewezen, een beetje zoals in de DDR. De verkiezingen kunnen we dan echt afschaffen.
Peter De Roover
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
O PINIE
De schrik voor het Vlaams Blok zit er goed in. De partij van Demol heeft in Brussel steeds meer uitzicht op een absolute meerderheid aan Nederlandstalige zijde. Maar er is een kunstgreep bedacht om die institutionele crisis te vermijden. Sinds de jongste staatshervorming kunnen “democratische partijen” een kartel vormen zonder een kartel te vormen (“lijstverbinding”). Zo kunnen ze met een zelfde verkiezingsuitslag toch een zetel afsnoepen van het Vlaams Blok.
VRIJ-SPRAAK
OVEREIND
TUSSEN
RUSSEN, AMERIKANEN
EN SEPARATISTEN
G EORGIË
NA R OZENREVOLUTIE OP DE FEDERALE TOER
B UITENLAND
De
nieuwbakken president van Georgië, de onstuimige Michael Saakaschwili (36) staat voor heel wat uitdagingen. Het land van het mythische Gulden Vlies mag dan wel klein zijn, maar kampt met levensgrote problemen. Corruptie, armoede en werkloosheid teisteren het sociale weefsel. De eenheid van Georgië zelf wordt bedreigd door afscheidingsbewegingen, terwijl Rusland en Amerika zijn autonomie op buitenlandpolitiek vlak inperken.
Georgië is belangrijk: niet als actor, maar als object van de geopolitiek. Een oliepijplijn van Bakoe (Azerbeidzjan) naar Ceyhan (Turkije) zal over het grondgebied van Georgië lopen. Elke dag zou een miljoen vaten (van elk 159 liter) door de pijplijn worden gepompt. Georgië zou ongeveer 30 eurocent per vat opstrijken. Het hele project wekt de wrevel van Rusland, dat zich zowel financieel als strategisch gepasseerd voelt. Moskou beschouwt de zuidelijke Kaukasus als zijn achtertuin en poogt weer greep te krijgen op de staten die zich in 1991, op het einde van de Sovjet-unie, onafhankelijk hebben verklaard. Met Armenië zit het snor. Jerevan zoekt wat graag de bescherming op van Rusland in zijn conflict met Azerbeidzjan over de Armeense enclave Nagorny-Karabach. In Georgië zijn de Russen minder graag gezien. Van interne problemen in Georgië profiteerde Moskou om in 1994 in ruil voor steun enkele voordelen af te kopen van Sjevardnadze, die na een carrière als minister van Buitenlandse Zaken onder Gorbatsjov naar zijn Georgische heimat was teruggekeerd om er het ambt van president te bekleden. Georgië werd lid van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (Gos) en liet Russische militaire basissen op zijn grondgebied toe.
ROZENREVOLUTIE Saakasjvili, die Sjevardnadze in de “rozenrevolutie” van november 2003 ten val bracht, moet het puin ruimen dat zijn voorganger heeft achtergelaten. Behalve de strijd tegen de corruptie stelt hij zich ook tot doel enkele gebieden die zich willen afscheuren, terug te brengen onder het staatsdak van Georgië. Eenmaal die klus
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
geklaard, wil hij Georgië lid zien worden van de Navo en zelfs van de EU. Of hij in die drievoudige opdracht zal slagen, hangt af van de bereidheid van het Westen om met de nodige financiële steun over de brug te komen en van Rusland om niet langer stokebrand te spelen. Het heeft er alles van weg dat het Westen begint te beseffen hoeveel strategische en economische belangen er op het spel staan. Rusland ziet met lede ogen aan hoe Saakasjvili zich poogt te onttrekken aan zijn invloed. Poetin was rijkelijk laat om hem bij zijn aantreden als president te feliciteren: een teken aan de wand dat Moskou niet opgezet is met zijn verzoek dat Rusland zijn troepen uit de Kaukasus-republiek zou terugtrekken. Het zint Rusland ook niet dat de Verenigde Staten na 11 september en in het kader van de strijd tegen het terrorisme 500 militaire adviseurs naar Georgië hebben gestuurd om het Georgische leger op te leiden.
MARIONET Saakasjvili, die zelf in de VSA heeft gestudeerd, krijgt het verwijt van de
12
Russen naar het hoofd geslingerd dat hij een marionet van de Amerikanen zou zijn. De aanwezigheid van Amerikaanse militairen in Georgië en de Navo-ambities van Tblisi voeden de omsingelingsvrees van de Russen. Ze maken dan ook dankbaar gebruik van het feit dat Tsjetsjeense rebellen zich in de Pankisi-kloof in Georgië schuilhouden om Tblisi onder druk te zetten.
SEPARATISTEN Tussen al die internationale verwikkelingen door moet Saakasjvili proberen de separatistische tendensen in eigen land de kop in te drukken. Het door moslims bewoonde Abchazië in het noordwesten van Georgië, aan de Zwarte Zee, heeft zich op 23 juli 1992 onafhankelijk verklaard. Driehonderdduizend etnische Georgiërs sloegen op de vlucht, duizenden onder hen lieten het leven. De etnische Iraniërs die Zuid-Ossetië bevolken, riepen op 20 september 1990 de soevereiniteit van hun gebied uit en streven de vereniging na met NoordOssetië, een deelstaat van Rusland. Na militaire confrontatie en vlucht en verdrijving van duizenden mensen is het nu Moskou dat het autonome gebied controleert. Een derde conflict bestaat er tussen de centrale regering en de Adscharen in het Zuidwesten die echter enkel meer autonomie verlangen. Georgië beoogt de herintegratie van de drie gebieden in een “op federale leest” geschoeide staat. Het is in dat opzicht niet zo verwonderlijk dat Georgische politici en academici zoals professor Giorgi Khubua, directeur van de Academie Staat en Recht in Tblisi, een grote belangstelling opbrengen voor het Belgische federalisme en de kunst van het compromis tussen verschillende bevolkingsgroepen. Dat zal Georgië zeker kunnen gebruiken, wil het vrede in eigen huis kennen. Dirk Rochtus Docent aan de Lessius Hogeschool Antwerpen en de UA
BOEKEN
GRONDWET DOORGROND
KAREL RIMANQUE, DE
GRONDWET TOE-
GELICHT, GEWIKT EN GEWOGEN,
INTERSENTIA, 432 ISBN
BLZ.,
€ 70,00,
Kortom, hét boek van Rimanque over de Belgische grondwet is hét schoolboek dat men bij de hand moet hebben als de Vlaamse Beweging weer eens op zoek gaat naar grondwettelijk verweer tegen weer nieuwe Belgische Vlaamsonvriendelijke speldenprikken. Daarom is het van harte aanbevolen aan al wie als burger van dit land bewust wil meeleven met de instellingen van datzelfde land. Het gebeurt niet vaak dat wetenschappers bewust de moeite doen om hun kennis op een wetenschappelijke manier toegankelijk te maken ook voor wie niet rechtstreeks tot het clubje behoort.
Ruud Hendrickx is al enkele jaren taaladviseur van de openbare omroep VRT. Hoewel soms omstreden, treedt hij altijd naar voren met taaladvies, dat ook nuttig is voor wie niet professioneel met taal bezig is.
RUUD HENDRICKX, JUIST! TIPS
VAN DE
VRT-TAALADVISEUR.
Aan het begin van de 21ste eeuw doet de Belgische monarchie nog altijd aan Belgische politiek volgens spelregels vastgelegd in 1831! Dan volgt een zeer toegankelijke toelichting bij de inhoud van het artikel: wat staat er in dat artikel, hoe moet men dat begrijpen. Soms is dat maar enkele regels, voor slechts weinig van de net geen tweehonderd grondwetsartikels heeft de auteur meer dan een drietal bladzijden nodig. De professor “grondwettelijk recht” schuwt ook geen kritische toelichting. Artikel 34 bijvoorbeeld over de internationale verdragen wacht al sinds 1965 op een broodnodige aanpassing aan de werkelijke toestand.
90 509 5220 8.
Karel Rimanque gaat frontaal tegen de stroom in. Zijn cursusboek De grondwet toegelicht, gewikt en gewogen is “maar” 400 blz. dik, gedrukt in een groot lettertype met alleen de hoogstnodige voetnoten. Er zijn zelfs bladzijden zonder voetnoten! Tweede voordeel: zijn verhaal over de Belgische grondwet wordt zodanig overzichtelijk voorgesteld dat je al een echte dwarsliggende niet-student moet zijn om er niet meteen je belangstellende weg in te vinden.
JUIST!
B OEKEN
Ooit was de Belgische grondwet niet alleen leesbaar, men moest ook geen universitaire studies doen om mits een minimale inzet te kunnen begrijpen wat de Belgische grondwetvaders als Belgisch huwelijkscontract hadden neergepend. Die toegankelijkheid is vandaag nog maar een vage herinnering: om de Belgische grondwet nu nog, niet alleen te kunnen lezen maar ook te begrijpen, moet men een hoog geschoold deskundige zijn. De leerboeken “grondwettelijk recht” worden alsmaar lijviger. Voor minder dan duizend en liefst meer bladzijden doet men het al lang niet meer.
Het boek begint bij artikel 1 en eindigt bij titel IX, de overgangsbepalingen. Voor elk artikel krijgt men eerst de tekst van het artikel en de historiek: gaat het om een al dan niet nieuw artikel en zo neen, wat werd er dan sinds 1831 gewijzigd of toegevoegd aan de oorspronkelijke tekst van het artikel. Niet onbelangrijk omdat men op die manier bijvoorbeeld leert dat de tientallen grondwetsartikelen die betrekking hebben op de monarchie sinds 1831 zo goed als ongewijzigd bleven.
Artikel 35 over de residuaire bevoegdheden zou men beter schrappen aangezien het toch niet wordt uitgevoerd. Artikel 25 heeft het nog altijd over de vrijheid van de drukpers - zoals in 1831 - en niet over de media in het algemeen. Volgens artikel 114 verleent de koning militaire ordetekens: niet echt stof voor een grondwettelijke bepaling. De leesbaarheid van artikel 68 over de samenstelling van de senaat is gering. Artikel 95 over het regentschap is een anachronisme. Titel IX heeft nog weinig betekenis en kan dus geschrapt worden. Tot en met de opmerking bij artikel 193 dat ‘de Belgische natie kiest als kleuren rood, geel en zwart’. Zo’n opsomming moet immers bij de vlaggenstok zelf beginnen: zwart, geel en rood dus. De professor heeft echt wel aandacht voor het grondwettelijk detail! Conclusie: het wordt tijd dat men die Belgische grondwet echt grondig herschrijft maar dan wel met veel meer zorg. En dan zijn we nog niet eens toe aan een inhoudelijk debat. Marc Platel
13
DAVIDSFONDS/ LITERAIR, 120
BLZ.,
€ 14,95, ISBN
90 6306 469 1
Het verschil tussen ‘niet het minst’ en ‘niet in het minst’, dubbele negaties om iets te beklemtonen, (soorten) afkortingen, gebruik van de directe rede, zelfs uitspraak komt aan bod in Juist! Een boekje waarin honderd doorgaans amusante één pagina tellende columns werden samengebald. Nuttige taaltips, dat wel. Maar toch eerder een boekje om te lezen en van te genieten. Eerder een beschouwend werkje met leuke, bevattelijke taalcursiefjes. Een naslagwerk is het niet. En ondanks de uitgebreide index achteraan het boek, feitelijk onbruikbaar als je met een concreet taalprobleem wordt geconfronteerd. In dat laatste geval geldt één gouden regel: voor spelling grijp je naar het Groene Boekje, voor meer duiding kun je niet voorbij de ‘dikke’ Van Dale. En kom je er grammaticaal niet uit, dan is er nog de ANS - de Algemene Nederlandse Spraakkunst. KDr.
STOP WAALSE VERKIEZINGEN IN VLAANDEREN NATIONALE BETOGING ZONDAG 9 MEI 11 U. VILVOORDE DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
V
I V A N T
E N
D E
VLD
K ORT
Geef toe, het is de laatste tijd meer dan stil rond Vivant. Dus niks ‘vivant’. Eerder morsdood. Of is het schijn? Ik denk het niet. Want Vivant, u weet het waarschijnlijk nog wel, is (of moet ik ‘was’ schrijven) het duur en uit de hand gelopen speeltje van ene Mijnheer Roland Duchâtelet, die zich zodanig verveelde met geld verdienen, dat hij bij wijze van vrijetijdsbesteding aan politiek wou gaan doen. En zodoende begon hij ons met messiasallures - om Stevaert te doen bij verbleken - allerlei sprookjes te vertellen. Geen sprookjes van 1001 stemmen, maar sprookjes met Roland van het Klein Kasteeltje (vrije vertaling) in de rol van een rijke prins die, net zoals Philip, graag koning wou worden. Want nomen est omen en noblesse oblige! Helaas, onze rijke prins is gaandeweg tot het inzicht moeten komen dat de Vlamingen niet geloven in belgische (met kleine letter) sprookjes. Vandaar het uitblijven van de zo verhoopte verkiezingssuccessen. En toen vervolgens de boze stiefmoeders van de traditionele partijen hem in de giftige appel van de kiesdrempel lieten bijten, was het sprookje helemaal voorbij. Roland stond plots weer met zijn twee kapitalistische voetjes op de grond en besloot dan maar om zijn geesteskind op de transfermarkt te gooien ten gerieve van de meestbiedende. En dat zijn natuurlijke voorkeur hierbij uitging naar de VLD heeft hij nooit onder stoelen of banken en zelfs niet onder zijn mogelijk toekomstige parlementaire zetel gestoken. Maar daar eindigt dan ook noodgedwongen mijn verhaal. Tenzij er mij iets ontgaan is, heb ik daar naderhand niets meer over gehoord. U wel? Ja?! Laat het mij dan gauw weten, want ik heb nog een suggestie voor onze prins. Waarom geen beroep doen op Karel de Stoute, de inmiddels gecastreerde kater van de VLD, om samen met hem te gaan praten met Steve, de markies van Limburg. Over een nieuw kartel uiteraard. Desnoods samen met het Limburgs GROEN! Gewoon om koning Guy te pesten. Er moet dan wel uitgekeken worden naar een nieuwe naam voor het kartel, want geef toe, sp.a-Spirit-Vivant- klein beetje VLD- Groen!, dat kan toch niet goed zijn voor de mensen. En dus zeker ook niet voor Steve ... Kamikaze
M Menzo is niet bepaald een politiek maandblad, maar als Derk Jan Eppink ook daar iets te vertellen heeft, leest Doorbraak al graag eens mee. De voormalige journalist van De Standaard en huidig medewerker van EU-commissaris Frits Bolkestein komt vaak scherp uit de hoek. Tussen wat sport en film en een rist artikels over missverkiezingen en over de honderdjarige beha in, vonden we in Menzo voer voor onze nieuwe rubriek Megafoon. Paarsgroen: ‘Heeft veel losgemaakt aan debatten en ruzies, maar heeft eigenlijk niks vastgemaakt. Laat mij eens één concreet resultaat van paarsgroen zien? Ik ken er geen.’ PVV-VLD: ‘Van origine echt een liberale partij, maar dermate verruimd dat de partij helemaal naar links opgeschoven is. Coveliers is weggezuiverd. Bovendien krijg je bij de VLD allemaal figuren die haaks op elkaar staan. Je hebt daar ook een Patrik Vankrunkelsven die ooit
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
E G A F O O N
heeft gezegd: ‘Ik voel me eigenlijk beter thuis bij het gedachtegoed van de groenen, maar ik ben bij de VLD gegaan omdat dat beter is voor mijn carrière’. Stevaert (sp.a): ‘Overgewaardeerd. Zijn slogan dat alles gratis is, is een verregaande vorm van populisme. Vroeger beloofden de marxisten de hemel op aarde, een ideale maatschappij waar ook alles gratis zou zijn. Dat geloof ik allemaal niet. Ik hoor ook dat Stevaert – bevriend met Fidel Castro – vrij autoritair is in eigen kring. De bevolking ziet nog niet dat hier een politieke charlatan bezig is. Als je met de bus gaat, moet je uiteindelijk toch betalen. Omdat de gratis diensten gecompenseerd worden met hogere belastingen. Dat gratis-verhaal is dus boerenbedrog. Maar Stevaert wordt sterk gepromoot door de media’. Cordon sanitaire: ‘Ik ben altijd een tegenstander van het cordon sani-
14
taire geweest. Dat is geen remmiddel, maar een groeimiddel’. Links-rechts: ‘Vlaanderen heeft een meerderheid van zestig procent ter rechterzijde. In Wallonië is het precies andersom... Het hele rechtse terrein ligt braak. En de kiezer die daar zit, wordt in het gezicht gespuugd’. Renders, voorzitter van het ACW: ‘Hij zegt: ‘Ik zal voorkomen dat CD&V naar rechts opschuift’. En dan vragen ze hem in interviews of hij in juni voor CD&V gaat stemmen, en zegt hij: ‘Dat weet ik nog niet’. Ik heb tegen Leterme gezegd: ‘Wat hééft u aan zo’n man? Die gaat zich bemoeien met uw partij, maar hij stemt niet eens op u’.
Derl Jan Eppink
Splits de sociale zekerheid! Energiebesparing: recuperatieketels lucht vóórverwarmers tot °C
Een eis van de Vlaamse Beweging die het Vlaams Neutraal Ziekenfonds volmondig bijtreedt. U kan dat ook door lid te worden van ons ziekenfonds. Daarmee bouwt u mee aan een beter en onafhankelijk Vlaanderen.
Milieutechnologie: afvalverbranding deNOx Explosieve gasmengsels: verwerking in over eenstemming met ATEX Automatisering: optimalisatie van energieverbruik
Bovendien vindt u in ons een ideale partner in uw ziekteverzekering. Naast de wettelijke verzekering, bieden we u een interessant aanvullend pakket. Zo betalen we onder meer alternatieve raadplegingen, brilglazen, homeopathie, tandprothesen en voetverzorging terug, en voorzien wij in premies bij geboorte en jeugdkampen, een mooie keuze uit boeiende jongerenvakanties en een aantrekkelijke en betaalbare hospitalisatieverzekering.
Wacht niet langer en bel ons gratis nummer: 0800-179 75. Ons uitgebreid kantorennetwerk vindt u terug op: www.vnz.be
Gespecialiseerd studiewerk en sleutel op de deur levering Mallekotstraat 65, 2500 Lier Tel: ++ (0)3/491.98.78 - Fax: ++ (0)3/491.98.77 E-mail: info@euro-pem.com
Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 – 2800 Mechelen – www.vnz.be
KBC-Plan voor uw Toekomst
Word voorbereid op een héél lang leven.
STEUN DOORBRAAK EN LAAT ANDEREN LEZEN! WEL
NIET POLITIEK CORRECT VOOR EEN CORRECTE POLITIEK
Rekening 409-9591911-13
C
O L O F O N
Doorbraak is een uitgave van het Vlaams Diensten Centrum vzw. Verschijnt maandelijks (niet in augustus). Hoofdredacteur: Jan Van de Casteele Kernredactie: Karl Drabbe, Katleen Van den Heuvel, Dirk Laeremans, Herman De Mulder, Anke Nobels, Peter De Roover. Redactie-adres: Passendalestraat 1a, 2600 Berchem. Tel (03) 366 18 50 - Fax (03) 366 60 45 e-post: redactie@doorbraak.org - internet: www.doorbraak.org - abonnementen: secretariaat@doorbraak.org Abonnement: € 16,50 voor een abonnement van 12 maanden. Studentenabonnement: € 10 voor een abonnement van 12 maanden, met opgave van leeftijd en onderwijsinstelling. Internet-abonnement: € 10 voor 12 maand toezending van Doorbraak (pdf-bestanden) via internet. Het (studenten)abonnement geeft recht op een gratis Internet-abonnement. Abonnering door storting op rekening 409-9591911-13 van Doorbraak met vermelding van het type abonnement. Doorbraak wordt ook gratis toegestuurd naar de leden van de Vlaamse Volksbeweging vzw. U kunt ook lid worden van de VVB door overschrijving van € 17 op rekening 409-9521741-71 van VVB-leden-administratie. Dan krijgt u naast Doorbraak ook Binnendoor, het ledenblad van de Vlaamse Volksbeweging, toegestuurd. Doorbraak is lid van de Unie van de Uitgevers van de Periodieke Pers. Vormgeving: Jupiter Graphics, De Regenboog 5A, 2800 Mechelen, Tel. 015 52 95 67 Betaalt u uw abonnementsgeld vanuit het buitenland? Vermeld dan bij storting op het hierbovenvermeld rekeningnummer ook het IBAN-nummer BE08 4099 5919 1113 (Bank identificatiecode van KBC-bank = KREDBEBB) Verantwoordelijke uitgever: Dirk Laeremans, Passendalestraat 1a 2600 Berchem.
we hebben het voor u St el een Plan v o o r u w To eko ms t o p . P L a n ( t ) n u . O o g s t l a t e r . En word vo o rbereid op een h éél l ang l ev en . www.kbc.be/beleggen
ISSN 0012-5474
15
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
Nous sommes candidats chez vous!
WE ZIJN HET BEU! Splits Brussel-Halle-Vilvoorde
Steun de burgemeesters
NATIONALE BETOGING ZONDAG 9 MEI 11 UUR VILVOORDE een organisatie van
Halle-Vilvoorde Komitee onder auspiciĂŤn van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV)
DOORBRAAK nr. 3 - maart 2004
16