België-Belgique P.B. Antwerpen X 8/2828
ISSN 0012-5474
Vlaanderen staat in Europa
10 Maandblad November 2005
Afgiftekantoor Antwerpen X Passendalestraat 1a 2600 Berchem
CD&V
NEEMT GEVAARLIJKE BOCHT
CD&V is een oprecht Vlaamsegezinde partij. Maar eens de Westraat 16 in
Op 11 oktober – een maand na de fractiedagen in Aalst – kwam CD&V dan
zicht, verslikt ze zich steeds opnieuw in de duistere kronkels van de dub-
toch met een zogenaamd sociaal-economisch alternatief voor het
belspraak.
Generatiepact van paars. ‘Regionalisering van economische hefbomen’, luidde het klokje. We vrezen dat behalve een paar Wetstraatjournalisten weini-
Al maanden is het bij CD&V bijzonder stilletjes over de communautarise-
gen in Vlaanderen het gehoord hebben.
ring van de gezondheidszorg. Yves Leterme zegt in Le Soir (9 sept.) dat hij geen vragende partij was. Een week later (Trends, 22 sept.) zegt hij dat hij
Gerolf Annemans verwoordde het in de Kamer zo: ‘Ik hoop dat van uw
fout werd geciteerd. Eric Van Rompuy – samen met Luc Van den Brande en
communautair plan, dat nu wordt voorgesteld als een witte hengst, ten
Johan Sauwens behorende tot het Vlaams trompetterskorps van CD&V –
minste nog een paard overblijft, maar ik vrees dat het een dromedaris zal
zegt dat zijn partij de kinderbijslagen en gezondheidszorgen nog altijd wil
zijn.’ Of de CD&V met zo’n beest Verhofstadt kan verjagen, is zeer de vraag.
regionaliseren, ‘maar ze vormen niet het probleem ten gronde tussen
Yves Leterme – vervang Stevaerts “altijd gratis” door de nieuwe prikballon
Vlaanderen en Wallonië ...’ (DM, 17 sept)
van “altijd degelijk” – wordt ondertussen door de media nog wat opgepompt. Maar de weg naar de volgende verkiezingen wordt langer dan hij
Wilfried Martens en Herman Van Rompuy zetten zich in Knack (5 okt.) af
denkt.
tegen de confederale stellingname van de CD&V. Herman Van Rompuy noemt er de (de)federalisering van stukken van de sociale zekerheid zelfs
Ondertussen weten we dat ook vice-premier Freya geen Vlaamse Viking wil
‘een heilloos pad’.
zijn. Net als haar nieuwe voorzitter uit Oostende, loopt ook het prentje uit Gent voor welke regionalisering dan ook niét warm. ‘Splitsen is niet en
Het moet nog andere mensen zijn opgevallen dat CD&V om één of andere
nooit mijn eerste reflex. Zolang er geen nieuwe ronde in de staatshervor-
reden haar interventie in het debat over vergrijzing en eindeloopbaan met
ming komt, doe ik gewoon mijn werk en zal ik niet elke dag een nieuwe
bijna een maand had uitgesteld. Omdat ze fair wou zijn voor de regerings-
Vlaamse slogan scanderen. Ja dus, ik geloof ook dat we door een aantal din-
partijen? Tarara...
gen te regionaliseren een beter beleid kunnen voeren, maar het is zeker niet het eerste waaraan ik denk als ik ‘s morgens wakker word.’ (DM, 15 okt)
De trompetters lijken eenmaal andermaal te worden vernederd door de syndicale vleugel. Luc Cortebeeck had al duizend puntjes op de i gezet in
En Herman Van Rompuy tovert nog een snoepje uit zijn zak: ‘We willen dat
De Morgen (26 sept): ‘CD&V niet in een federale regering zonder verre-
er instrumenten van beleid worden overgeheveld, veeleer dan bijkomende
gaande regionalisering van onder meer de werkgelegenheid en het econo-
middelen. Want wie middelen zegt, zegt transfers. En je weet hoe gevoelig
mische beleid? (lacht schamper) Ik geloof daar niets van. Alle partijen den-
dat aan de overzijde van de taalgrens ligt’. Pap in de mond van Di Rupo en
ken regionalistisch tot het moment dat ze federale verantwoordelijkheid
co. CD&V neemt een gevaarlijke bocht. Wordt het in die partij ooit anders?
krijgen. Het is geen goede zaak in te hakken op de solidariteit... De geldstromen... nee, je moet daar niet aan knoeien.’
Jan Van de Casteele
P ERSWIJS – K ORT
P
K
E R S W I J S
Jean-Marie Dedecker in Het Nieuwsblad, 9 oktober (in verband met stemgedrag Luc Van den Brande versus Marc Verwilghen in verkiezing mensenrechtencommissaris): ‘Had Peter Van Petegem op het WK wielrennen voor Paolo Bettini gereden in plaats van voor Tom Boonen, dan was hij ter plaatse gecastreerd. In het geval van Van den Brande is dat moeilijk, je moet eerst zijn ballen vinden.’
maken met de PS en haar bestuursstijl om alle overheidsdiensten te “bezetten” en vervolgens alle overheidsdiensten te organiseren via politiek dienstbetoon.’
André Oosterlinck in Knack, 21 september: ‘Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het verzet tegen het Engels als onderwijstaal ingegeven is door een in Vlaanderen misschien begrijpelijke maar in het buitenland niet ter zake doende taalromantiek.’
Jean Guy, voormalig hoofdredacteur van Le Peuple, in De Morgen, 4 oktober: ‘Di Rupo verzamelt veel te veel macht. Dit is de terugkeer naar de particratie. Hij creëert zelf de leegte. Het behoort tot zijn job als partijvoorzitter om een opvolger te vinden voor Van Cauwenberghe, maar elke vorm van opvolging in de partij werd versmacht Net als elke vorm van tendensrecht. Van Cauwenberghe is toch benoemd door Di Rupo?’
Freek de Jonge in De Morgen, 11 oktober: ‘Vlamingen voelen zich schuldig over het bestaan van het Vlaams Belang en dat is geen goede houding. Aanvaard het zoals het is en probeer vanuit die werkelijkheid de zaken aan te pakken. Het heeft geen zin om je ervan te distantiëren en de geschiedenis mee te laten wegen op je schouders. Het Vlaams Belang is mede door het cordon sanitaire erin geslaagd zich goed te organiseren.’ Luc Standaert in Gazet van Antwerpen, 8 oktober: ‘Dat de oude politieke cultuur, waardoor Wallonië soms deed denken aan de Centraal- en Oost-Europese landen van voor de jaren negentig zo lang heeft kunnen overleven, heeft hoe dan ook alles te
Elodie Ouedraogo, estafetteloopster nationale ploeg in Humo, 4 oktober: ‘Soms heb je een Miss-Belgiëverkiezing nodig om te beseffen dat er in dit land ook nog Franstaligen wonen.’
Guy Vanhengel, Brussels VLD-minister van Begroting en Financiën, in De Morgen, 17 oktober: ‘Nu zitten we verstrikt in asymmetrie. Daar gaan we vooral in Wallonië nog veel problemen mee krijgen. Anders dan in Vlaanderen is de asymmetrische situatie er niet ontstaan vanuit de wil van de kiezer. Het is een bewuste keuze geweest van de PS om heel de boel te verdelen. Verdeel en heers. Met de MR federaal, met de cdH in Wallonië en de cdH en Ecolo in Brussel. Een steeds ingewikkelder kluwen. Ze weten niet eens meer wat de gemeenschappelijke en wat de gewestelijke bevoegdheden zijn.’
O R T
WAALS HERSTEL BLIJKT NIET UIT VENNOOTSCHAPSBELASTING Op de inkomsten van 2003 betaalden alle ondernemingen in ons land samen 9,3 miljard euro vennootschapsbelastingen. 52,1 % daarvan (4,9 miljard) kwam van Vlaamse ondernemingen. Brussel – veel grote ondernemingen hebben hun hoofdzetel in de hoofdstad – was goed voor 34,3 % (3,2 miljard). Waalse ondernemingen nemen 13,5 % voor hun rekening (1,2 miljard). VENNOOTSCHAPSBELASTINGEN PERCENTAGE PER GEWEST
(aanslagjaar)
1995
2004
(opbrengst
Vlaanderen
48,2 % 52,1 %
4,9 miljard
Wallonië
16,6 % 13,5 %
1,2 miljard
in €)
Brussel België
34,3 %
3,1 miljard
100 %
9,3 miljard
100 %
CD&V-kamerlid Hendrik Bogaert, die de cijfers op het spoor kwam: ‘Ondanks alle zegebulletins van gewezen minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe (PS) blijkt het zogenaamde herstel in het zuiden van het land niet uit de belastingontvangsten. De cijfers tonen ook aan dat er dringend werk moet worden gemaakt van een regionalisering van de vennootschapsbelasting’. Maar Bogaert waarschuwt dat zo'n regionalisering niet ondoordacht mag gebeuren. ‘Stel dat de Waalse overheid de tarieven in de vennootschapsbelasting halveert, kost dat Wallonië 630 miljoen euro’. Daarom moet er volgens hem bij een regionalisering ook een stuk van de staatsschuld worden overgeheveld. ‘Het is de enige garantie dat er niet gestunt wordt met de tarieven en alle regio's een verantwoordelijk beleid blijven voeren. CD&V pleit dan ook voor een systeem waarbij de regio's kortingen kunnen geven op de vennootschapsbelasting.’ (DS, 15 okt.)
vervolg blz. 11
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
2
HOLOCAUST
N ADENKEN
OVER HET KWAAD
Is het niet onvoorstelbaar dat een gemeenschap van landen die het minimaliseren van de Shoah zo vreselijk vinden dat ze er zelfs de vrijheid van meningsuiting pur sang voor afschaffen (het verbod geldt immers de pure meningsuiting, zonder dat aanzetten tot haat, laat staan geweld als voorwaarde geldt) tegelijk met groot vertoon onderhandelingen aanknoopt met een officieel holocaustnegerende staat? Onderhandelingen die geen ander doel beogen dan volledige toetreding van Turkije? Is dat alleen geen voldoende argument om de onderhandelingen onmiddellijk stop te zetten? Nee, ik wil geen misbruik maken van de Holocaust, er zijn er al zovelen die dat doen. Ik wil de vrijheid van meningsuiting van Turken die de Holocaust ontkennen, niet aan banden leggen. Maar mogen we tenminste eisen dat die vrijheid in Turkije ook geldt voor wie die Holocaust wel erkent? Ik doe dat met des te meer nadruk omdat sommige zogenaamde antifascisten bij ons ons willen verbieden om het woord Holocaust, een Grieks woord voor brandoffer, te gebruiken voor iets anders dan voor de genocide op de joden in 1940-45. Bovendien doelde het moderne gebruik van dit woord eerst, en voor 1940 zelfs exclusief, op de Armeense genocide.
In 1895 werd de Armeense stad Urfa omsingeld en met duizenden inwoners en al volledig uitgebrand. De Armeense Holocaust begon immers niet in 1915, tijdens de oorlog, zoals het Turkse excuus gewoonlijk luidt, maar in 1895 en 1909, en werd totaal in 1915. De capitulatie jegens Turkije was ook toen al erg groot. Hitler wees bij het plannen van de judeocide tegenargumenten af met de vaststelling dat er toch niemand nog misbaar maakte over de Armeense genocide. Ook na 1945 hebben "strategische" overwegingen van het Westen er altijd toe geleid tegenover Turkije op dit punt te capituleren. Kan men zich voorstellen dat er met Duitsland ook maar over samenwerking in Europa zelfs maar zou zijn gepraat, indien dat land de Shoah zou hebben ontkend en wie deze aanklaagde zou hebben vervolgd wegens besmeuring van het Duitse imago?
NATIONALISME Over misbruik van de Holocaust gesproken: ik kan de lectuur aanbevelen van het rapport van een "wetenschappelijk comité" aan de Vlaamse regering over de herinrichting van het Holocaustmuseum in Mechelen. De wetenschappers willen de aandacht niet enkel op de slachtoffers richten, maar ook op de daders. Geen bezwaar. Voorts willen ze het niet enkel over de Shoah hebben, maar deze in het perspectief van andere genocides plaatsen. Ook dat klinkt niet onredelijk. Men zou dan verwachten dat er aandacht wordt besteed aan de vele vormen en motieven van het kwaad in de mens. Ik zou zeggen, met de uitdrukking van Hannah Arendt, "de banaliteit van het kwaad". Of nog: de universaliteit van het kwaad, dat in elk van ons zit, en waarbij de beschaving vaak een relatief dun laagje vernis is dat snel kan verdwijnen. Maar wat stellen onze wetenschappers? Dé oor-
3
De conclusie verbaast niet als men de samenstelling van het wetenschappelijk comité ziet (een erfenis van Patrick Dewael). Gie Vandenberghe is een zeer knap en doorgaans genuanceerd historicus, maar daarnaast zitten er enkele duidelijke Vlaanderen-haters in. De eenzijdigheid van de basisgedachte druipt er langs alle kanten vanaf.
WAAROM EENZIJDIG Even vicieus kan ik zeggen dat dé oorzaak van alle kwaad het socialisme is, want de twee massamoordsystemen van de twintigste eeuw beriepen er zich allebei op: het nationaal socialisme en het internationaal socialisme. Of misschien kan ik erop wijzen dat de joden en de Armeniërs juist twee volkeren zijn die bij uitstek eeuwenlang stand hebben willen houden als eigenzinnige homogene volksgemeenschappen. Mag ik dan zo vicieus zijn te stellen dat het juist de haat tegen naties is, die de dubbele Holocaust van de twintigste eeuw heeft veroorzaakt? Neen, het kwaad zal niet verdwijnen door ideologische zondebokken te benoemen, door een of meer ideeënstromingen verantwoordelijk te maken: die zijn maar telkens wisselende dekmantels waarin ook het zich vertoont. Maar misschien is het socialisme wel grotendeels verantwoordelijk voor de enorme machtsconcentratie in handen van de staat, die niet alle, maar wel de meeste genocides heeft mogelijk gemaakt. Of is het de radicale verlichting, die religie en moraal tot een loutere privézaak wilden maken, en daarmee de pacificerende werking van het beschavingsvernis ondermijnt, dat door de mei-68'ers sindsdien vakkundig werd vernield? Prof. Matthias E. Storme
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
C OMMENTAAR
Vijf augustus: De Nederlandse politie arresteert Siegfried Verbeke en levert hem uit aan Duitsland waar hij vervolgd wordt wegens ontkenning van de Shoah (de joodse Holocaust gekwalificeerd als genocide). Zes oktober: Hrant Dink, uitgever van een Turks-Armeens weekblad, wordt door de rechtbank in Istanbul veroordeeld tot zes maanden gevangenisstraf omdat hij de officiële Turkse stelling aanvecht dat er géén Armeense Holocaust heeft plaatsgevonden, of erger nog, dat die gerechtvaardigd was.
zaak van alle kwaad is de natievorming en het nationalisme. De boosdoener kan dus duidelijk aangewezen worden. Dat moet wel enorm opluchten, want het volstaat dan misschien om antinationalist te zijn om immuun te zijn tegen het kwaad?
HUGO SCHILTZ
WEER EVEN DE
ROSKAM
VAN WELEER
‘V LAANDEREN
HEEFT VOORAL NOOD AAN EEN DENKTANK ’
I NTERVIEW
I
‘ k volg nog het gebeuren binnen de Vlaamse Beweging, maar de interne keukens ken ik niet’. Hugo Schiltz heeft het allemaal meegemaakt, succes en nederlaag, populariteit en minachting, macht en onmacht, door steenezels en marginalen met bier overgoten op de IJzerlaan. Lange tijd de onbetwistbare leider van de Vlaams-nationalisten, is hij na de dramatische splitsing van de Volksunie stilaan uit beeld verdwenen, uitbollend in het nogal onmachtige Spirit... Onder het pseudoniem “Roskam” overschouwde hij in zijn eigen publicatie Vlaanderen Morgen destijds wat er bewoog of net niet bewoog in de Vlaamse Beweging. Doorbraak wou wel eens weten wat die Roskam vandaag wel dacht. De Vlaamse Beweging heeft voortdurend haar eindmeet verlegd: van taalstrijd naar federalisme, van confederalisme naar een onafhankelijk Vlaamse staat in Europa. Hoever volgt u? Niet hoe ver we moeten gaan is belangrijk, wel waar we naartoe willen. Het begrip staat is onderhevig aan sterke wijzigingen, de soevereine natiestaat is in West-Europa voorbijgestreefd. De helft van onze wetgeving wordt op Europees niveau beslist. Door Europese eenmaking en door globalisering is de betekenis van grenzen duidelijk veranderd. Anderzijds is het begrip “Vlaamse staat” een begrip dat ik zelf gelanceerd heb en dat vergeten de diehards wel eens. Vandaag moeten we de formule kiezen die het best past om onze belangen te realiseren: het vrijwaren van onze taal, onze integriteit, onze welvaart. De reflectie hierover is vandaag helaas niet indrukwekkend. Ik zie geen denktank die daar op een grondige manier mee bezig is, niet bij de radicale bewegingen, maar evenmin in de academische, economische en politieke milieus. Begrijpt u dat veel Vlaamsgezinden vinden dat de Vlaamse strijd zo oneindig lang duurt? En daarom dan ook gaan voor de radicale oplossing? Ja, maar frustratie is een gevaarlijke raadgever. Aan wie moeten we dat verwijten? De socialisten plakten voor de Eerste Wereldoorlog heel Vlaanderen vol: ‘Heel het raderwerk valt stil, als uw sterke arm het wil’... Waar zit die sterke arm van de Vlamingen? Het zijn uitein-
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
delijk de Vlamingen zelf die het zullen moeten doen hé! Als men morgen zegt: “Het heeft nu lang genoeg geduurd, sorry, er komt geen regering meer!”, wat zou er dan gebeuren? Als de Vlaamse regering de macht in handen neemt, wie zou dat kunnen tegenhouden?’
HUGO SCHILTZ: ‘IK
HEB VEERTIG JAAR VERRAAD GEPLEEGD OM TE KUNNEN REALISEREN DATGENE WAT WE NU HEBBEN GEREALISEERD’.
De radicale Vlaamse beweging kan die oplossing alleen niet forceren. Ze heeft de neiging van in naam van het volk te spreken, maar ze vertegenwoordigt maar 5% van de bevolking. Eigenlijk zouden we toch baas in eigen huis moeten zijn...(Schiltz herhaalt nadrukkelijk die zin)... We zouden... Waarom gebeurt dat niet? Omdat er geen project is. Daarom blijft het telkens bij onderhandelen – voor ze zoveelste keer – over een stukje van de sociale zekerheid hier, een of andere economische hefboom daar... dat wel, maar meer niet... Van waar kan “de grote sprong vooruit” dan wel komen? De welvaart waarin we leven is niet bepaald een versneller van de dynamiek naar grote daden. Indien er een economische crisis zou zijn zou de scheiding er héél rap zijn... Vergeet ook niet dat dit eeuwig discussiëren voor grote delen van de bevolking niet erg begeesterend meer is hé! Zeker niet in
4
een tijd waarin het postmodernisme dé levensfilosofie van velen is. “Ikke en de rest kan stikke”! Ik hoor het sommige liberale geesten orakelen: ‘Geen enkel gemeenschapsbelang mag ooit voorrang krijgen op het individuele’... Dat is bedenkelijk. Hoe kun je in zo’n klimaat de gemeenschapsgedachte – die oude Griekse wijsheid dat een mens een gemeenschapsdier is – nog verkopen? Hoe maak je de mensen in zo’n sfeer gevoelig voor argumenten voor meer autonomie? De massa niet, wie dan wel? De massa moet meewillen, dat wel natuurlijk. De Vlaamse gemeenschap boekte vooruitgang op het ogenblik dat de Vlaamse massa het wou... Maar die massa moet de weg gewezen worden, moet de leiders hebben. Universiteiten, vakbonden, studiediensten, de Vlaamse elite – en hiermee bedoel ik niet “de rijken” natuurlijk – maar de geestelijke elite, uit dié hoek moet het komen. Zolang dat niet gebeurt, gaat het in stappen of stapjes. Neem nu de Lambermontakkoorden, voor Geert Bourgeois de reden om de VU kapot te maken... Vandaag blijkt dat de argumentatie die hij toen gebruikt heeft, totaal fout is. Door Lambermont krijgt de Vlaamse Gemeenschap zoveel miljarden meer. Dat wisten wij toen wel hé, toen we Lambermont maakten...! We wisten dat na een paar jaar het mechanisme van de transfers niet zou uitgeschakeld zijn, maar wel dat we het zouden afbouwen, verminderen. Dat was overigens ook zo bij de SintMichielsakkoorden... De radicalen in de Vlaamse Beweging spreken dan steevast van “verraad”... Maar zoals ook anderen zeggen, van verraad tot verraad gaan we naar een Vlaamse staat. Ik heb veertig jaar verraad gepleegd om te kunnen realiseren datgene wat we nu hebben gerealiseerd. En iedere keer heeft men gezegd dat het een achteruitgang was. Dergelijke houding weegt op de Vlaamse Beweging, helaas, en belet dat ze een grotere impact zou krijgen. Zijn er nog redenen om een Belgische staat overeind houden? VVB publiceerde ooit een boekje met argumenten “pro belgica”. Het boekje bevatte alleen blanco bladzijden...
Zo’n argumenten zijn er nauwelijks. Vlaanderen is in internationaal perspectief kleiner dan België, maar Denemarken staat daar ook z’n mannetje en is kleiner dan Vlaanderen. Maar we moeten die internationale erkenning grondig voorbereiden, dat klopt. Dat is allemaal rap gezegd, maar niet zo rap gedaan.
Ik kan daar een beetje over meepraten. Het voornaamste wapenfeit in mijn carrière, en ik ben er nog altijd fier op, is dat ik er in geslaagd ben om het vertrouwen te winnen van zowat alle Franstalige grote kopstukken, van Outers tot Van Cauwenberghe, van Spitaels tot Nothomb en Spaak... Ik heb mijns inziens daarvoor ook nooit iets fundamenteels moeten toegeven, iets essentieels moeten afzweren... Hoe kun je als Vlaming nog aanvaarden dat de PS met 13% van de stemmen dé politieke machtsfactor bij uitstek blijft? Dat is een gevolg van de doorbraak van het Vlaams Blok. Men heeft daar ondervonden dat men er alle belang bij heeft dat het Vlaams Belang heel sterk wordt, simpelweg omdat daardoor een miljoen Vlaamse kiezers geen machtsfactor meer zijn op het politieke forum. Zit de situatie muurvast? Hangt ervan af of in die partij een nieuwe generatie aan bod kan komen die meer durft, die beseft dat het niet volstaat dat je een miljoen kiezers hebt, maar dat je uiteindelijk met je kiezers en stemmen iets moet kunnen doen. De verkettering van die partij is niet nieuw. Hoelang heeft men VU niet verketterd? Voor “Kop Van Eynde” waren we ‘allemaal zwartzakken...’ Het Vlaams Belang staat voor de uitdaging om het cordon sanitaire weg te werken zonder dat de partij haar kiezers verliest. Het is altijd riskant om over de gracht te springen, dat hebben we bij de VU ook meegemaakt. Indien
Foto Reporters
Nationalisme, als het goed opgevat is, leidt tot pacificatie.
HUGO SCHILTZ: 'MAAK MOPOLITISCH PROJECT'
VAN
BRUSSEL
EEN KOS-
dat zou lukken, zou de PS weer zijn was ze is: 13% van het electoraat, en meer niet...
HUGO SCHILTZ: ‘ALS DE VLAAMSE REGERING DE MACHT IN HANDEN NEEMT, WIE ZOU DAT KUNNEN TEGENHOUDEN?’
Spirit koos voor een kartel met sp.a, niet het nest waar de Vlaamse reflex scherp is ontwikkeld? De partij is geen Vlaamsgezinde partij, maar heeft wel een Vlaamse bezorgdheid. En de Vlaamse Beweging heeft altijd een sociale dimensie gehad. De mogelijkheid voor Spirit om als kleine partij politiek te overleven, onder meer door de hervorming kieswet, was niet zo groot. De enige optie was de sp.a, nadat bleek dat de VLD onbetrouwbaar was. De VLD wou ook geen kartel. Je verwijst naar de mogelijkheden van het Vlaams Parlement. Hoe zou de internatinale wereld reageren op een radicale stap naar autonomie? De schrik voor de internationale gemeenschap is het meest belachelijke argument tegen Vlaamse autonomie. Wat kan de internationale gemeenschap doen als men dat wil, op voorwaarde natuurlijk dat Vlaamse bevolking aantoont dat ze dat ook wil? Tsjechië en Slovakije waren op een, twee, drie gesplitst. Ik hoor Willy Claes nog tekeer gaan tegen de opsplitsing van Joegoslavië... ‘Ziet ge wel tot wat het nationalisme leidt...’ Excuseer:
5
Over Europa gesproken, dat loopt niet lekker, zoals blijkt uit referenda en peilingen? De Europese milieus zijn weggedreven van het volk. Ge merkt dat ook in Brussel, die Europese kringen en instituten, die zijn bijna wereldvreemd. Het Europees Parlement heeft te weinig macht. De uitbreiding van Europa, is misschien verdedigbaar, maar men is veel te snel gegaan, zeker met Turkije. Europa lijkt ook niet de beste waarborg voor behoud van identiteit. Denk maar aan de verengelsing? Die taalvervuiling, die Engelse cretologie, dat is ergerlijk. Waar is het waardegevoel? Als ik de affiches zie van studentenverenigingen, de rapporten van financiële instellingen, de opschriften van de winkels, de vacatures in de kranten, inbegrepen de discriminatie via aanwerving van “native English speakers”, dat is verschrikkelijk... Die taalverarming schept bovendien opnieuw een duale maatschappij. Als dat geen racisme is, dan weet ik het niet meer. De overheid moet de reclamewereld dringend het mes op de keel zetten. Slotvraag: Is Brussel dé reden om België niet te splitsen? De enige oplossing is dat men van Brussel een kosmopolitisch gebied maakt, wat het de facto eigenlijk ook aan het worden is. Men moet aan Nederlandstaligen en Franstaligen een grondwettelijk verankerde positie geven en een actief voorzieningennet uitbouwen. Maar denken dat die stad deel kan uitmaken van het Vlaamse land, dat is een illusie. Ik denk dat men zal moeten teruggrijpen naar dat bijnaakkoord dat we in de jaren zeventig hadden. Een kleine hertekening van die grenzen kan in het realiseren van een Vlaamse soevereiniteit een versneller zijn. Laat de Brusselaars van welke aard ook, bruin, geel, zwart, en of ze nu Swahili, Engels, Frans, Nederlands of Duits spreken, zelf hun stad besturen. Voor zoiets gaan we trouwens bij de niet-Franstaligen bondgenoten vinden. Jan Van de Casteele
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
I NTERVIEW
Fundamenteler is de schrik van Franstaligen en vakbonden dat een splitsing zal leiden tot minder personele solidariteit, tot minder sociale zekerheid. Het volstaat niet om te roepen dat een splitsing “vanzelfsprekend” is. Misschien moet een grotere inspanning gedaan worden om op z’n minst het vertrouwen te krijgen van wie dat niet zo ziet zitten.
Joegoslavië is ten onder gegaan aan een tekort aan gezond nationalisme. Men heeft de wil van Kroaten en Bosniërs en andere volkeren te lang genegeerd.
N-VA
EN
VLAAMS BELANG
OVER ECONOMIE
O VER
FLAMINGANTEN EN ANDERE LIBERALEN
november houdt het Vlaams Belang een economisch congres. Waarna het – naar alle waarschijnlijkheid – voor de eerste keer in zijn bestaan een economisch programma die naam waardig op de markt zal brengen. Ook N-VA gooide onlangs een vernieuwd economisch programma op tafel. Wat is er aan de hand? Doorbraak zet een paar ideeën op een rijtje. Economie en Vlaamsnationalisme rijmen doorgaans niet echt op elkaar. De flamingant heeft het over taalrechten en meerderheden, over faciliteiten en staatshervormingen. Met de schande van de transfers houdt het economische discours ongeveer op. Daar is niks mis mee. Wie de achtergrond wat kent van de grote kanonnen binnen onze twee Vlaamsnationale partijen, weet waar die mensen zich in hun studententijd mee bezighielden. Net zoals je een liberaal geëngageerd politicus niet moet vragen hoe de faciliteitengemeenten heten, zo moet je een flamingant niet vragen wat een overschot op de betalingsbalans is. Over het algemeen is het ook beter voor een partij om niet te veel te zeggen over dingen waarvoor zij geen competente mensen in huis heeft. Een standpunt dat iet of wat wordt gedragen door de achterban, vereist een enorme communicatie. Zo een oefening vráágt bovendien om manipulatie door een handvol mensen dat wél weet waar de klepel hangt. En uiteraard creëer je discussies en onenigheden. En hoe minder je weet over een onderwerp, hoe meer zulke discussies met slogans en insinuaties worden gevoerd. Niet bepaald goed voor een partij.
EN DE PARTIJEN? Geen wonder dus dat zowel N-VA als Vlaams Belang wat tijd en energie gebruiken om wat meer met economie bezig te zijn.
Foto Doorbraak
E CONOMIE
Eind
Het werkstuk van de N-VA ligt vandaag al op tafel. De partij maakt een correcte anaHET ECONOMISCH CONGRES VAN VLAAMS BELANG WORDT EEN DELICATE ECONOMISCHE EVENWICHTSOEFENING lyse van de situatie en stelt vervolconcurrentie niet lang meer uit als een gens een “vijftrapsraket” aan de wereld van de welvarendste naties in de voor: betere – en vooral minder – reglewereld. Het doel, de financiering en de mentering van het bedrijfsleven, lagere kost van de sociale zekerheid, de rol lasten op arbeid, een verlaagde bedrijfvan de overheid en het soort economie belasting, een betere infrastructuur en dat we willen, zijn allemaal aan een een paar concrete voorstellen waarop grondige correctie toe. Vlaanderen zich zou kunnen concentreren.
'ER IS EEN STERK BONDGENOOTSCHAP MOGELIJK TUSSEN VLAAMSGEZINDEN EN DE ECONOMISCHE WERELD'
GOEDE REDEN Maar er is vandaag voor de Vlaamsnationalisten een verdomd goede reden om zich wél met economie bezig te houden. Alhoewel Vlaanderen het economisch niet slecht doet, staan zowat alle barometers op slecht weer. We teren onze welvaart op de investeringen van de generatie voor ons en op de inkomsten en solidariteit van de generatie na ons. Ons economisch model is dringend aan groot onderhoud toe, want met de modellen van de jaren 1960 houden we het in een verouderende samenleving met globale
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
Wie de nuchtere analyse maakt, kan alleen maar tot de vaststelling komen dat er een sterk en allicht dodelijk (voor België toch) objectief bondgenootschap mogelijk is tussen Vlaamsgezinden en de economische wereld. Beide hebben belang bij de verdwijning van de Belgische structuur. En dan rijst uiteraard de vraag hoe je een brug slaat tussen de “kortgebroekte vendelzwaaiende flamingant die liefst in laarzen zou rondlopen” en de “egoïstische kapitalist die liefst alle Vlamingen wil ontslaan en naar China verhuizen”.
En ondertussen gebeurt er in dit land niéts. België heeft daar nogal wat mee te maken. Alhoewel zowat elke internationale instelling dezelfde boodschap geeft, is ons land met de huidige structuren van geen kanten in staat om zich aan te passen. Wie wat verder kijkt dan transfers, weet bovendien dat vooral Wallonië de dupe is van het krampachtige vastklampen van zijn leiders aan België en aan verouderde economische modellen. En een land dat zich niet zelf aanpast, wordt aangepast.
6
Het document ademt redelijkheid en geleidelijkheid uit. Het bevat ook geen voorstellen waar men vierkant tegen kan zijn en het bevat weinig harde cijfers. De zeven procent belastingverlaging voor ondernemingen moet ons terug op het Europese gemiddelde brengen, maar voor het overige laat de N-VA zich niet op concrete cijfers betrappen. Over de heikele punten geeft de N-VAtekst weinig uitsluitsel. Personenbelasting, de rol van de vakbonden, arbeidsflexibiliteit, de rol van de overheid, de ziekteverzekering, de pensioenen... het is allemaal allicht wat te controversieel om er veel commotie rond te maken. Kortom, de N-VA brengt een juiste analyse, een collectie goede voorstellen en
DELICATE EVENWICHTEN
Foto N-VA
heeft het Belang alvast zijn huiswerk grondig gemaakt en de pijnpunten netjes op een rijtje gezet.
ECONOMISCH
PROGRAMMA VAN
N-VA:
GOEDE VOORSTELLEN, MAAR VER VAN ELKE
CONTROVERSE
Voor het Vlaams Belang ligt de situatie enigszins anders. De partij kijkt watertandend naar de aanhang van de VLD, die het grondig beu is dat zijn partij er niet in slaagt om zelfs maar de schijn te redden dat ze liberale dingen verwezenlijkt. Die aanhang is niet antiVlaams, maar heeft wel problemen met het hoge vendelzwaaigehalte van het Belang. Voorts is die VLD-kiezer ontgoocheld genoeg om eens iets anders te proberen. Het Vlaams Belang belooft alvast het Belgische immobilisme te doorbreken. Als het dan nog een economisch programma had dat “iets” wil doen aan het ‘al te socialistische’ karakter van onze economie, dan kan het best wel eens een alternatief worden voor heel wat VLD-kiezers.
De sp.a wil maar al te graag haar arbeiders terug in de schaapstal krijgen en zal met plezier de “sociale afbraakpolitiek” van het Belang in de verf zetten. En natuurlijk lopen er ook in het Belang heel wat kaders rond die nerveus worden bij termen zoals markt, winst, privatisering en belastingverlaging. Het bedrijfsleven heeft zich nooit veel van de Vlaamse zaak aangetrokken. En sommigen hebben misschien toch maar liever een sterke staat waar de (juiste) politici aan de economische touwtjes trekken.
'UITDAGING
VOOR VB: HOE DE ONDERNEMERS WINNEN ZONDER DE ARBEIDERS TE VERLIEZEN'
Een en ander verklaart natuurlijk de enorme zenuwachtigheid bij de VLD. De partij weet wat nodig is, heeft zichzelf een stevig onderbouwd economisch programma gegeven, maar mist alle geloofwaardigheid. Als het Belang erin slaagt een geloofwaardig economisch alternatief te geven aan de VLDaanhang, lopen de kiezers bij bosjes weg. Ze weten dat ook in de Melsensstraat en men wordt er behoorlijk zenuwachtig van. Toen Van Quickenborne in Menzo de kwakkel publiceerde dat het economisch congres was afgelast wegens “te veel interne onenigheid” werd dat ook gretig geloofd in VLD-kringen.
Gooi dat allemaal bij elkaar en het is duidelijk dat het Belang aan een heel delicate evenwichtsoefening bezig is. Win de ondernemers en belastingbetalers zonder de arbeiders en de belastingconsumenten te verliezen. Verlaag de belastingen zonder de schijn te wekken dat je de sociale zekerheid afbreekt. Geef de ondernemingen meer ruimte zonder aan de rechten van de werknemers te raken.
Er ligt dus een open doel. Dat hebben ze bij het Belang ook wel begrepen en daarmee heeft men Gerolf Annemans en zijn studiedienst groen licht gegeven om ervoor te gaan. Maar voorts heeft de partij in de loop der jaren ook de meeste arbeiders voor zich weten te winnen en wil ze te allen prijzen vermijden dat ze een “liberaal” etiket krijgt opgeplakt.
Het Belang heeft daarom wijselijk besloten om het komende congres een “economisch” congres te noemen. En dus geen sociaal-economisch. Dat laat de partij toe om zich te concentreren op het ondernemersklimaat, de lokale kmo’s, de zelfstandigen en andere interessante groepen van kiezers. Met zijn “ronde door ondernemend Vlaanderen”
NIET SOCIAAL-ECONOMISCH
7
Door zich nu te concentreren op het (bedrijfs)economische en pas later op het sociale, kan de partij allicht wegkomen met een programma dat niet echt hoeft te kiezen tussen economische groei of sociale gelijkheid en kan ze allicht beide groepen kiezers aan zich blijven binden. Soms is het plezierig om in de oppositie te zitten.
ONNATUURLIJK Het economische beleid is in Vlaanderen jarenlang gedomineerd door een onnatuurlijke meerderheid van Vlaamse socialisten en Waalse partijen. Er is in Vlaanderen niet alleen nood aan een flinke correctie naar minder staatsinterventie, er is allicht ook een politieke meerderheid voor. Dankzij het Belgische gegeven en het idiote cordon sanitaire, slaagt die meerderheid er niet in om ook daadwerkelijk een ánder beleid te maken. Eind november zal het Vlaams Belang een economisch programma bekend maken dat een stuk die correctie wil maken. Het programma zal beperkt zijn, het zal contradicties bevatten en het zal totaal niet volstaan om Vlaanderen economisch weer aan de top te brengen. Maar het zal allicht een stuk “liberaler” zijn dan de economische politiek die vandaag in België wordt gevoerd. En dat is meer dan nodig. Met dit “liberale” programma wordt het Belang bovendien een stuk attractiever als toekomstige coalitiepartner voor de VLD. En ironisch genoeg zullen beide partijen hemel en aarde bewegen om dat te ontkennen. Dirk Laeremans
INTERESSANTE VERWIJZINGEN: Het Vlaams Belang congres: www.ondernemendvl.org Het N-VA economisch plan: www.n-va.be/economischplan
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
E CONOMIE
een paar excellente ideeën, maar houdt zich ver van alle controversiële discussies. Het document zal dus geen aardverschuiving veroorzaken in de vaderlandse politiek. Maar dat was allicht ook de bedoeling niet. De partij heeft nu een programma met een paar behoorlijk ambitieuze resoluties en dat op zich is voor de N-VA allicht al genoeg voor een “opdracht volbracht”.
NOOD
AAN SCHERPERE DOSSIERS, FRISSERE STIJL
WAAROM VLAAMSE BEWEGING IN DE PERS ONZICHTBAAR WORDT
P ERS
Vlaamsnationalisten tonen zich nogal eens verontwaardigd over de geringe belangstelling voor communautaire acties en dossiers in de Vlaamse pers. Die vaststelling mag dan al terecht zijn, steen en been klagen lost weinig op. Vijandige acties tegenover de pers nog minder. Om het allemaal eens uitgelegd te krijgen door iemand die met zijn neus op de actualiteit zit, nodigde de Vlaamse Volksbeweging (VVB) Pol Van Den Driessche uit. Op de jongste kaderdag in Brugge vielen enkele rake opmerkingen te noteren. Afwachten toch welke lessen er uit zijn analyse zullen worden getrokken. Toen hij bij De Standaard zijn eerste stukken schreef – net bij die krant binnengehaald door Manu Ruys – waren enkele Vlaamse kranten nog de vaandeldragers vooraan in de Vlaamse strijd. ‘Vandaag hoef je niet meer te verwachten dat de kranten een belang dienen. Wat telt, zijn de leescijfers, de verkoop, de kijkcijfers’, aldus Van Den Driessche. De hoofdredacteur-politiek van VTM serveert met gemak enkele verklaringen. De tijd dat mensen als Van Cauwelaert en Ruys een krant nog een “scherp (partij)politiek profiel” gaven, is voorbij. De mediabazen van vandaag, Leysen, De Nolf of Van Thillo, hebben andere prioriteiten. De opiniepers is niet meer. Tweede verschil: het belang van politiek in de media blijft krimpen. Tien, twintig jaar geleden stuurde De Standaard een volwaardige ploeg journalisten in het parlementaire veld, vandaag zijn journalisten in de wandelgangen almaar minder aanwezig. Een politicus krijgt op tv nog hooguit een paar tientallen seconden. Een beetje pijnlijker, is een derde verklaring: ‘De Vlaamse Beweging mist sex appeal, heeft o zo weinig uitstraling, is o zo ernstig. De dossiers, moties en persmededelingen zijn ingewikkeld. Jullie organisaties balken over artikel 59bis, 107quater en wat nog allemaal. Zeker op televisie is dat onverteerbare kost. Niet weinig kijkers, luisteraars of lezers vragen zich af of we het dan over een of andere ziekte hebben. En u kunt het betreuren, maar als we zo’n zaken serveren, dan zapt de kijker, luisteraar of lezer gewoon weg, naar andere oorden. En dat willen de mediabazen niet, zo simpel is dat.’ DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
OUD EN OUT! De Vlaamse Beweging en de pers, daartussen bestond vroeger een zeer innige band. Denk maar aan Leuven Vlaams, de taalacties in Schaarbeek en Voeren. ‘Dat waren gouden tijden, maar die zijn definitief voorbij. Zeker als jullie niet weer wervend worden, vernieuwend en fris... Bovendien, de Vlaamse Beweging ligt ook niet goed bij de journalisten. In de perceptie van veel collega’s hoort ze thuis in een encyclopedie, is ze oud én out! Hetzelfde overkomt trouwens nog wel meer bewegingen, zoals de vrouwenbeweging of de arbeidersbeweging, die op geregelde tijdstippen hun “ding” willen doen. Maar ze weten het bij de televisie: zodra de rood-groene vlaggen opvallend in beeld komen, zappen de mensen weg. Ze lusten die koek niet...’
‘HET ONTBREEKT DE VLAAMSE BEWEGING AL EENS AAN MANKRACHT, MIDDELEN, SAMENHANG EN STERKE LEIDING OM STANDPUNTEN VERTAALD TE KRIJGEN.’
Geen groot nieuws is de vaststelling dat veel journalisten wegens hun politieke kleur weinig interesse hebben voor de “flaminganten”. Van Den Driessche verwijst naar een onderzoek van de Gentse professor Els De Bens, waaruit bleek dat 85 % van de journalisten zich veeleer in het progressieve kamp situeert (sp.a en Groen!), terwijl de Vlaamse Beweging zelf veeleer op de rechterkant van het veld speelt, in de buurt van of samen met het Vlaams Belang. Voor veel journalisten is een leeuwenspeldje of een sticker van een
8
of andere Vlaamse actiegroep onmiddellijk een fascistoïde merkteken.
ZAGEN EN ZEIKEN Toch relativeert de politieke hoofdredacteur van VTM ook. ‘Er zijn wél nog sympathieke acties en daar moeten jullie meer de nadruk op leggen. De actie van Vlaanderen Vlagt bij voorbeeld, kan op relatief veel sympathie rekenen. Jullie moeten echt wel eens nadenken over frissere actiemethodes, weg van klaagzang van hier tot ginder. Het kaakslagflamingantisme, het gemekker over “verraad” strookt niet met de gevoelens van de journalist of de doorsneeVlaming, die weet dat we het hier zo slecht nog niet hebben. Wie daar niet van overtuigd is, moet maar eens een dagje naar Charleroi of naar Mons...’ Van Den Driessche – in zijn stad Brugge actief in de organisatie van de Vlaamse elfjuliweek, waar hij koning Albert ooit de Vlaamse Leeuw liet meezingen – vindt de Vlaamse Beweging te zelden ludiek en te vaak verbitterd. ‘Vliegen vangt ge niet met azijn. Dus, niet te veel zagen en zeiken, dat kan helpen.’ Absoluut contraproductief is dan zeker de nijdigheid of de agressiviteit van sommige acties en actievoerders. Wat gebeurde rond een recent VLD-congres zindert nog na in zijn geheugen: ‘Kijk, die agressiviteit van sommige paljassen tegenover de VLD’ers, maar zeker ook tegen de journalisten. Het zal je als journalist of cameraman maar overkomen. Je krijgt er een bak stront over je hoofd gekieperd en dan verwachten sommigen nog een positief verslag van de actie... Zo krijg je natuurlijk zelfs de enkeling die het nog goed meent en ook gevoelig is voor de Vlaamse zaak niet meer in beweging...’
SOCIAAL Nog een aspect dat te vaak over het hoofd wordt gezien, is de sociale kant van de Vlaamse zaak. De acties rond Brussel-Halle-Vilvoorde en de betoging daarrond, dat waren uitzonderingen die de regel bevestigden. ‘Uw zaak is meer dan een taalkwestie alleen, ge zult maar facteur zijn in de rand rond Brussel en op zoek zijn naar een stukske grond, dan begrijpt ge het wel. Zo’n zaken moeten meer in de verf worden gezet.’ Het verkopen van opinies en acties, nog zoiets dat een stuk beter kan, merkt Van Den Driessche op. ‘Kijk hoe andere drukkingsgroepen hun communica-
tie met de nodige charme omkaderen. Zelfs de flikken communiceren via een woordvoerster. Nog een beter voorbeeld: Michel Vandenbosch van Gaia zorgt er wel voor dat hij zijn dossiers op het juiste moment aanbiedt. Als een of andere vorstelijke prinses een kind koopt, stopt hij zijn zaak in de koelkast, tot de mediastorm over dat heuglijke nieuws is gaan liggen.’
Tot slot legt Van Den Driessche ook nog de nadruk op de houding tegenover de nieuwe inwoners, de migranten. ‘Sommige nieuwkomers zijn perfect geïntegreerd. Er zijn er meer dan vaak wordt gedacht. Die mensen kunnen met een beetje goede wil uw bondgenoten worden.’ Van Den Driessche heeft zijn VVBpubliek zeker kunnen boeien. Zijn kri-
Foto Doorbraak
Dit gezegd zijnde heeft Van Den Driessche gelijk: de Vlaamse Beweging moet op zoek naar een frisser imago, een betere communicatie, meer duidelijkheid over de eigen standpunten. Daar wordt binnen de VVB de jongste tijd ook een en ander rond gepland.
INGEWIKKELD
POL VAN DEN DRIESSCHE (VTM): ‘DE VLAAMSE BEWEGING MIST SEX APPEAL.’
tische bemerkingen zijn niet zelden terecht. Met veralgemeningen schieten we niet op. Over de dagbladpers hoeft de Vlaamse Beweging niet echt te klagen. Het aanbod dat er is, zowel aan acties of goed onderbouwde opiniestukken, krijgt redelijke kansen. Het is maar de vraag of dat aanbod er in voldoende mate is. De wrevel over de apathie in de media hoeft vooral VTM niet echt te treffen. De (des)informatiemachine van de openbare omroep – radio én televisie –
DEKSELTJE GESLOTEN Journalisten hebben weinig of geen voeling met de Vlaamse Beweging. Ook Pol Van den Driessche wijst er op dat dit een van de factoren is die de slappe media-aandacht voor de Vlaamse Beweging verklaren. Professor Els De Bens (Universiteit Gent) heeft het al ruimschoots onderzocht. In 1999 bleek 51 procent van de Vlaamse journalisten voor Agalev te hebben gestemd, in 2003 zou nog 30 procent voor die partij stemmen. Sp.a-Spirit kreeg in 1999 32% van de journalistenstemmen, en zelfs 41,7 procent in 2003. Wie beide cijfers optelt, weet wat links in de media betekent. Behalve Gazet van Antwerpen berichtte geen enkele andere krant over deze enquête. Dekseltje gesloten. Onderzoek van onder meer professor Frank Thevissen (VUB) heeft duidelijk aangetoond dat televisie het belangrijkste medium is als het op beïnvloeding aankomt. De krant volgt op de tweede plaats, radio op de derde. De impact van advertenties, 20m2-borden is marginaal. (De Standaard, 24 maart 2004) Vlaams-nationale partijen worden bij de openbare omroep straal genegeerd, of slechter. Kris Van Dijck (N-VA) verwees N-VA al vaker naar de decretale plicht om bij te dragen tot een ‘objectieve en pluralistische opinievorming’ in Vlaanderen. De VRT draagt volgens hem in deze een verpletterende verantwoordelijkheid. Paul Van Grembergen noemde De Zevende Dag ooit het zondagse Bocuse-gebeuren: een hoop snel mekaar opvolgende, licht verteerbare hapjes. Villa Politica, waar elke week Verhofstadt en Dewael/Somers het Vlaamse volk vanuit hun zeteltje mogen toespreken, noemde hij Villa Infantila. Het toenmalige Vlaams Blok zette ooit een telraam bij Villa Politica, maar ook bij TerZake en De Zevende Dag. Het resultaat van die wiskundige benadering was indrukwekkend. De subjectiviteit treft niet alleen partijen, ze minimaliseert (of ridiculiseert) vaak ook het Vlaams-nationalisme als opiniestroming. JVdC
9
De dossiers waar – overigens té veel verschillende – Vlaamse verenigingen rond ijveren zijn vaak ingewikkeld. Veel ingewikkelder dan de taalacties die in de twintigste eeuw wel veel aandacht kregen. Het ontbreekt de beweging al eens aan mankracht, middelen, samenhang en sterke leiding om ze vertaald te krijgen. Uitgelegd ook voor de gewone man in de straat. Een dure affichecampagne of een meeting of colloquium onder gelijkgezinden – doorgaans overtuigden die nog maar eens naar “de waarheid” komen luisteren – kan bezwaarlijk een reden zijn tot euforie, want dat wordt zelden meer dan een detail in de geschiedenis. Als de openbare omroep het vertikt om aan de gewone man in gewone woorden uit te leggen waarom België zo vierkant draait, is dat spijtig, maar geen ramp. De Vlaming snapt het stilaan wel dat de argumenten pro belgica nog weinig voorstellen. Ook al is hij geen expert in de spitstechnologie rond homogene bevoegdheidspakketten, ook al krijgt hij van Phara de Aguire nooit uitgelegd hoe het nu precies zit met die al dan niet vermeende transfers naar Wallonië, ook al stelt Sigfried Bracke nooit de vraag hoe het toch komt dat Wallonië na tientallen jaren Vlaamse steun economisch een andere wereld blijft, ook al vragen Alain Coninx en Frieda Van Wyck nooit hoe het kan dat de PS – met amper dertien procent van de Belgische kiezers incontournable – de verdere bouw van het Vlaams huis mag blijven blokkeren, de Vlaming snapt het stilaan wel. Jan Van de Casteele
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
P ERS
‘De Vlaamse Beweging heeft geen Michel Vandenbosch in huis. Al lang niet. Vroeger waren een Paul Daels of zelfs een Clem De Ridder al eens een aanspreekpunt. Als hier of daar een Europees volk in de rats zat, werd Willy Kuijpers opgevoerd. Vandaag is er alleen de grote leegte. Jullie hebben een goede woordvoerder nodig, die op een professionele manier vlot met de media kan omgaan, en aanspreekpunten waar reporters die het willen kort, snel en accuraat hun info kunnen ophalen.’
daarentegen wel. Maar die omroep is een muur van graniet. Alleen de Vlaamse politici kunnen die tanker ooit van koers doen veranderen. Voorlopig is het nog wachten tot de Vlaamse opinie na één of enkele verkiezingen een voldoende duidelijk signaal heeft gegeven dat het anders moét.
BELANG
GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN NIET OVERSCHATTEN
VAN 2007
NAAR 2009: SPANNENDE TIJDEN
V ERKIEZINGEN
V
olgend jaar rond deze tijd zijn de gemeenteraadsverkiezingen net achter de rug. De sfeer wordt nu stilaan pre-electoraal want alle politieke partijen zijn al volop met die verkiezingen bezig. In Vlaanderen, waar drie clusters van min of meer inwisselbare establishmentpartijen bestaan en één outsider, is de inzet van de gemeenteverkiezingen (afgezien van zuiver lokale aangelegenheden) de vraag of het Vlaams Belang (VB) het cordon sanitaire kan doorbreken. Het VB zelf vindt die vraag van groot belang, maar eigenlijk ligt België er niet echt wakker van. Indien het VB in een aantal gemeenten aan de macht zou kunnen deelnemen, ontstaat een situatie zoals in Frankrijk, waar het Front National in een aantal gemeenten en steden regeert. Voor de nationale Franse politiek heeft dat echter weinig consequenties. Gemeentebesturen zijn slechts gemeentebesturen en bijgevolg per definitie uitsluitend lokale aangelegenheden. Het enige belang van het VB daarentegen is de rol die de partij op het nationale vlak kan spelen, namelijk als breekijzer om de Belgische constructie uit haar hengels te lichten.
WEINIG VERHEFFEND Alleen indien het cordon in Antwerpen wordt doorbroken of als het VB er in slaagt om op eigen kracht die stad te veroveren, zal een situatie ontstaan waarvan de symbolische dimensie nationaal en zelfs internationaal zal zijn. Of het VB op eigen kracht (al dan niet met medewerking van mensen zoals Hugo Coveliers) Antwerpen kan veroveren, is betwijfelbaar. Het is echter altijd mogelijk dat, wanneer Filip Dewinter slechts één of twee zetels beneden de absolute meerderheid blijft, hij één of twee verkozenen van andere partijen kan losweken in ruil voor een schepenzetel. In Antwerpen is zo’n zetel een flinke maandwedde waard, en dit voor zes jaar. Je weet dus maar nooit of dat niet lukt. Wanneer het echter op die manier moet gebeuren, zal dit het wrange beeld versterken van politici die aan de macht proberen te komen door andere partijen leeg te zuigen. Dat is geen verheffend beeld voor de politiek. Maar het is niet het VB dat met dergelijke praktijken begonnen is. Dat was de VLD. DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
Er kan op vier jaar veel gebeuren, zeker indien de VLD implodeert en samen met het VB ook de N-VA blijft groeien. Indien België in 2009 bovendien met een domme koning opgescheept zit – eentje die, al dan niet opgejut door zijn echtelijke wederhelft, als een Coburgolifant in de Belgische porseleinenkast rondloopt roepend dat ‘alle Vlaamsnationalisten’ met hem te maken krijgen – worden de overlevingskansen van België nog kleiner. In 2009 zal koning Albert 79 jaar zijn. Hij wordt volgend jaar, met 76, de oudste koning die België in 175 jaar heeft gehad (al werd zijn afgezette vader 82 jaar). De kans op een domme vorst in 2009 is dus groot.
BUITENLAND Het is mogelijk dat Elio Di Rupo dezelfde analyse maakt. Dat zou wel eens de reden kunnen zijn waarom hij Waals minister-president is geworden om aldus op ZELFS ALS ANTWERPEN VALT, KRAAKT HET FEDERALE BELGIË NOG NIET. korte termijn werk te maken van een Waals herstelplan. Als het misloopt in 2009, dan moet Wallonië de Maar zelfs als (en het is dus een grote komende vier jaar zoveel mogelijk “als”) Antwerpen in handen van federaal (lees: Vlaams) geld proberen Dewinter valt, dan nog is, afgezien van binnen te krijgen. de symbolische dimensie (die ik niet onderschat), de nationale repercussie al Hoe het ook loopt, de rol van het buibij al beperkt. België zal niet uit elkaar tenland zal in 2009 even cruciaal vallen omdat het VB het “schoon verzijn als in 1830-’31. In feite zijn daarbij diep” betrekt. België zal wel beginnen alleen de buurlanden Frankrijk, kraken wanneer in 2007 op federaal Duitsland en Groot-Brittannië, plus de vlak een “Antwerpse” situatie ontstaat: VS van belang. Vlaanderen moet mineen toestand waarbij alle partijen in stens twee van die landen aan zijn kant een coalitie moeten stappen om het VB hebben. Het is dus ook van belang wie buiten te houden. in 2009 in die landen zal regeren: links of rechts, socialistisch of conservatief.
BESTAANSREDEN
2009
Of die situatie op federaal vlak mogelijk is, valt evenzeer te betwijfelen. Op Vlaams vlak, bij de regionale verkiezingen van 2009, is die situatie al heel wat waarschijnlijker. Daar is een situatie reëel waarbij er in 2009 geen regering meer zal kunnen worden gevormd tenzij met het VB of met mensen zoals Coveliers, of met mensen die een onmiddellijk einde eisen aan de geldstromen van Noord naar Zuid. In dit laatste geval verliest België zijn nut voor de francofonen en bijgevolg ook zijn bestaansreden.
10
Indien België in 2009 onbestuurbaar wordt, maar de grootmachten verplichten de Vlamingen en de Walen om bij elkaar te blijven omdat zij het kernland van Europa, de voor- en achtertuin van Brussel, niet uit elkaar willen zien vallen, dan zal onze mening er niet echt toe doen, zelfs al is het de democratische mening van de meerderheid der Vlamingen. Paul Belien
K
VRIJ-SPRAAK
O R T
VLAAMSGEZINDE ZIEKENFONDSEN DOOR FUSIE STERKER
Meer info: Vlaams & Neutraal Ziekenfonds, Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen (maatschappelijke zetel), Antwerpsestraat 145 2500 Lier (administratieve zetel). Contact via www.vnz.be en 015 28 90 90 en 0800 179 75
VLAANDEREN TEGEN TOETREDING TURKIJE Dat blijkt alvast uit een peiling van De Stemmenkampioen (Het Laatste Nieuws) bij circa 12 000 mensen (panel van respondenten in bevraging via Internet). HOUDING
TEGENOVER TOETREDING
Voor Tegen Weet het niet
Mei 2004 46 % 45 % 9%
TURKIJE
Sept 2005 27 % 64,5 % 8,5 %
Bij de sp.a-Spirit-kiezers was vorig jaar nog 61 % pro, nu nog amper 47. De terugval van voorstanders bij de VLDkiezers is nog groter (37 % pro, 53 % contra, net het omgekeerde van vorig jaar). ‘En dit terwijl Guy Verhofstadt en Karel De Gucht de grote verdedigers van de Turken blijven. Het heeft er dus alle schijn van dat de VLD bezig is de fout van het migrantenstemrecht over te doen, aldus Luc Van der Kelen (HLN, 15 okt)
SLIMSTE MINISTER - PRESIDENT
Misschien, heel misschien, wordt onze deelstaat geleid door de Slimste Mens Ter Wereld. We rammelen deze regels uit ons klavier in het weekeinde voor de finaleweek van genoemde quiz en weten dus nog niet hoe het afloopt, maar Leterme zit dus in de finale. Best amusant die Slimste Mens Ter Wereld. We verwachten wel parlementaire vragen, want eergisteren moest zowaar ‘t Pallieterke geraden worden uit de vier woorden ‘Vlaamsnationalistisch’, ‘rechts’, ‘weekblad’, ‘satirisch’. Kan die verwijzing op de openbare omroep worden getolereerd? Nu is die Slimste Mens een ultra reactionair programma. Zoals de vrouwen daar tot puur lustobject worden gereduceerd, dat loopt alle spuigaten uit. Als er al eens een vrouw ten tonele wordt gevoerd, dan wordt vooral haar talent achter de knopen van de blouse en de ritssluiting van haar broek in alle toonaarden bezongen. Mark Reynebeau debiteert steevast zijn natte droom om elke deelneemster in het ledikant te lokken in de vorm van een karamellenvers. Hij ontpopt zich zonder concurrentie tot de Geilste Mens Ter Wereld. De blondjes van dienst blijven bij alle insinuaties zonder weerwoord, op wat geitachtig gegiechel na. De finaleweek wordt een harde dobber voor Reynebeau, want op David Davidse na zijn er alleen nog echte venten in koers. Bert Anciaux was in die finaleweek niet meer te zien . Zijn eerste optreden overleefde hij, omdat hij de negentien Brusselse gemeenten wel kende. Mag van een hoofdstedeling ook verwacht worden. De tweede uitzending kwam hij nog net met de hakken over de sloot. De derde keer werd hem fataal. Pijnlijk was het toen de minister van Cultuur volledig stom bleef bij het woord ‘Manet’. Had deze Franse impressionist-diehet-niet-wilde-zijn vandaag in Vlaanderen geleefd, dan zou hij niet
11
V RIJSPRAAK
Vanaf 1 januari 2006 fuseren het Vlaams Neutraal Ziekenfonds (hoofdzetel Mechelen) en het Neutraal Ziekenfonds (hoofdzetel Lier) tot het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (V&NZ). V&NZ is pluralistisch, niet partijpolitiek gebonden, maar duidelijk Vlaamsgezind. Het pleit onder meer voor de volledige splitsing van de ziekte- en invaliditeitsverzekering. Een kwart van alle Vlaamse parlementsleden, van vijf verschillende partijen, is aangesloten bij V&NZ, dat zich evenwel ook neutraal opstelt, en waar vanzelfsprekend ook mensen terechtkunnen die niét zo volgen op Vlaams gebied. Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (70 000 leden, 90 personeelsleden, zestig kantoren en veertig contactpunten in heel Vlaanderen) steunt logistiek of via sponsoring en publiciteit de niet-partijpolitieke Vlaamse beweging.
DE
op subsidies moeten rekenen van Anciaux’ kabinet. Bert was zichtbaar gegeneerd bij zijn afgang. Yves Leterme, de man die ‘t Pallieterke juist raadde, haalde de finale wel. Weliswaar via een zogenaamde “wild card”, maar toch. Hoe het afloopt, weet u intussen al. Vlaams Belangers worden in De Slimste Mens niet uitgenodigd. Nochtans beschikken ze daar over een aantal blondines waar Reynebeau zeker op had willen rijmen. Maar zo Politiek Incorrect is Woestijnvis nu ook weer niet. Dat Vlaams Belang stoorde zich aan Letermes deelname. Uit jaloezie? We kochten deze week een dvd met BRTmateriaal uit de jaren 1970. Daarop staat ook een stuk Wachtwoord. Nand Baert heeft het daarin over Bekende Vlamingen – we wisten niet dat het begrip zo oud was – en verwelkomde Jos Chabert en Maurits Coppieters in zijn quiz. Politici in televisiespelletjes, het is niks nieuws. Maar het Vlaams Belang tikte wel op spijkers met koppen. Maken Leterme en Anciaux geen deel uit van dezelfde regering waarin ene Geert Bourgeois zetelt? Die pleitte er niet zo lang geleden voor dat politici zich wat terughoudender zouden opstellen bij tv-optredens. Sympathiek natuurlijk als twee collega’s dan prompt deelnemen aan een tv-quiz. Dat Anciaux zijn oude partijvriend graag een peer stooft, verbaast niet. Maar kartel- en gouwgenoot Leterme zou toch iets meer consideratie aan de dag mogen leggen voor de Serieuste Mens Ter Wereld. Peter De Roover
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
OOSTENRIJK
LEGDE DE VINGER OP DE
TURKSE
bij velen onder hen nog de herinnering aan het Avondland?
WONDE
190
CENTIMETER BLONDE EIGENZINNIGHEID “felix” (het gelukkige) droeg, had het begin oktober zeker niet onder de markt. Als enige van de 25 lidstaten van de Europese Unie (EU) poogde het wijzigingen aan te brengen aan het mandaat waarmee de onderhandelingen met Turkije zouden van start gaan. Die zouden eventueel ook op een “geprivilegieerd partnerschap” moeten kunnen uitmonden, bijvoorbeeld wanneer een toetreding niet haalbaar was. Die opstelling werd de regering van de christen-democraat Wolfgang Schüssel niet in dank afgenomen. Ursula Plassnik, de ranke Oostenrijkse minister van Buitenlandse Zaken, hield bijna 24 uur lang het been stijf op de top van Luxemburg. De Turkse pers omschreef haar daarom als “190 centimeter blonde eigenzinnigheid”. Dat was nog een vriendelijke omschrijving in vergelijking met het vitriool waarin sommige Amerikaanse journalisten hun pen doopten. De Wall Street Journal had het over de “Lederhosen-Lobby”, daarbij zinspelend op het “bondgenootschap” tussen de Oostenrijkse kanselier Schüssel en de Beierse ministerpresident Edmund Stoiber. Het verwijt als zouden de Oostenrijkers “racistisch” zijn, werd gretig bijgetreden door The Guardian. Het is algemeen geweten dat de Amerikaanse en Britse beleidsmakers zich uitsloven om het EU-lidmaatschap van Turkije aan de man te brengen. De Angelsaksische pers flankeert hen daarbij met haar geschut.
WAAROM De vraag bij dit alles is waarom Oostenrijk zo handelde? Was het uit overtuiging of uit opportunisme? Had Schüssel een geheime agenda? Bijvoorbeeld de koppeling van het dossier Turkije aan dat van Kroatië? Het leek bijna te mooi om een toeval te zijn: Kroatië kreeg een goed rapport van Carla Del Ponte van het Joegoslavië-tribunaal en zo werd het licht op groen gezet voor onderhandelingen met Zagreb. Al ontkende Wenen elke koppeling tussen de twee dossiers, toch juichte het deze beslissing toe als een signaal van hoop naar de andere landen van de Westelijke Balkan. Wilde Schüssel misschien de deelstaatverkiezingen in Steiermarken gewonnen zien worden door de christen-democraten? De sociaal-democraten wonnen die zondag echter het pleit. Alsof hij DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
Foto Doorbraak
B UITENLAND
Felix Austria! Maar Oostenrijk, dat ten tijde van de keizer het epitheton
URSULA PLASSNIK
KON DE START VAN ONDER-
HANDELINGEN MET
ANKARA
NIET TEGENHOUDEN.
elke band wilde ontzenuwen, hield Schüssel zijn kritiek op het onderhandelingsmandaat met Turkije nog een bijkomende dag vol. Nu voelde hij als eerste aan wat het betekent om met een veto te zwaaien. De EU wil ons geruststellen met de boodschap dat elke lidstaat tijdens het onderhandelingsproces met Turkije zijn veto kan stellen bij het afsluiten van elk afzonderlijk hoofdstuk van het acquis communautaire. Het is afwachten welke lidstaat de moed zal hebben om als enige van dat recht gebruik te maken. Gedroeg Schüssel zich als de spreekwoordelijke David tegen Goliath? En wilde hij dat niet ook? Al in 2000 had Schüssel de goegemeente getrotseerd toen hij een coalitie aanging met de FPÖ van de rechtse populist Jörg Haider. Het is de FPÖ niet goed bekomen, de extreemrechtse partij stelt niet veel meer voor in Oostenrijk. Waarschijnlijk zal Schüssel gedacht hebben dat hij ook nu weer een zeker succes zou kunnen behalen door zich haast tot voorbij het breekpunt onverzettelijk op te stellen.
IDENTITEITSGEVOEL Of handelde Oostenrijk vanuit een weloverwogen identiteitsgevoel? De scepsis tegen de EU is wijdverbreid onder de Oostenrijkers. Misschien leeft
12
Uiteindelijk is Oostenrijk gezwicht, maar niet zonder het gevoel te hebben toch enkele van zijn doelstellingen te hebben bereikt. Er wordt nu in het onderhandelingsmandaat meer nadruk gelegd op de absorptiecapaciteit van de EU. In feite is dit altijd al een van de criteria van Kopenhagen geweest. Maar alle aandacht ging tot dan toe uit naar de andere taak die de kandidaat-lidstaat te vervullen had, namelijk op het vlak van democratie, mensenrechten, markteconomie. Ook verkreeg Oostenrijk dat alle lidstaten van de EU op evenredige wijze participeren aan de financiering van de uitbreiding.
EUROPEES OF NIET? Strikt juridisch gezien was de strijd van Oostenrijk bij voorbaat een verloren strijd. Volgens de verdragen konden de onderhandelingen over niets anders gaan dan over de toetreding. Toch heeft Oostenrijk de vinger op de wonde gelegd: is Turkije een Europees land of niet? Die vraag is ook nu weer niet beantwoord. Het grootste argument van de voorstanders van de toetreding is dat we Turkije nodig zouden hebben voor onze veiligheid. Een Turkije zonder uitzicht op EU-lidmaatschap zou in het fundamentalisme kunnen afglijden. Een Turkije dat geen lid wordt, zou de moslimwereld een slecht beeld van Europa geven. Loze beweringen, want in Turkije is er nooit een sterke moslimfundamentalistische beweging geweest. De Arabieren hebben ook geen boodschap aan een EU-lidmaatschap van Turkije, een staat waarmee ze historisch noch politiek voeling hebben. Het argument van de “veiligheid” als geopolitiek concept is veel te hoog gegrepen voor de gewone burger die zich zorgen maakt over meer tastbare zaken zoals immigratie van Turkse werkzoekers en het anders-zijn van een islamland. De EU stort zich met het openen van de onderhandelingen met Ankara in een avontuur waarvan de consequenties ongewis zijn. De koppigheid van Oostenrijk heeft de burgers van de EU en de Turken er pijnlijk bewust van gemaakt dat Turkije niet van harte welkom is. Dirk Rochtus
BOEKEN
ELIAS
Zonder bijlagen en wetenschappelijk apparaat telt dit gigantische meesterwerk nog 1099 blz. Twee kloeke boekdelen, die de armspieren uitdagen bij het lezen. Maar magistraal geschreven. Zelden een biografie in handen gehad die zo lekker wegleest. Als een sneltrein. En dat ligt niet alleen aan de boeiende figuur, maar zeker ook aan de schrijfstijl van Verstraete. Boek na boek wordt hij beter, deze ondertussen ‘klassieke’ historiograaf van de Vlaamse Beweging. P.J. VERSTRAETE, HENDRIK JOZEF ELIAS. 2 ISBN
DLN.
1238
BLZ.,
90 803018 5 X; 70
EURO OP REK.
462-7286791-52 VAN
P.J. VERSTRAETE, 8500 KORTRIJK.
Elias is het resultaat van jarenlange onverdroten – haast onmenselijke – inzet, belezenheid en historische analyse. En dat merk je. Als een volleerd historicus waagde Verstraete zich in het uitgebreide archief dat Elias naliet, maar ook in dat van zijn “politieke leerjongen” Frans Van der Elst – de stichter-voorzitter van de Volksunie – en evenzo in talloze andere archieven. Bovendien slaagde Verstraete er ook in om de hele gekende en relevante literatuur omtrent de Tweede Wereldoorlog in België in het algemeen en de Vlaams-nationale collaboratie in het bijzonder op een wel zeer synthetische manier te behandelen. Daarbij wordt geen detail gemist. Helaas vervalt Verstraete hier in zijn klassieke euvel. Heel veel aandacht voor de vaak kleinste feitjes, weinig interesse in de persoonlijkheid, de "mens" Elias. Op zijn verblijf in de gevangenis en enkele zijdelingse adjectieven over hoogmoedigheid en hoog-
Niettemin mag deze grootse biografie nu al een standaardwerk worden genoemd. Ze verdient haar plaats naast de standaardwerken die Elias zélf schreef – Geschiedenis van de Vlaamse Gedachte en 25 jaar Vlaamse Beweging. En met het doctoraat van Bruno De Wever, mag dit een sluitstuk in de historiografie van de Vlaamse Beweging tijdens WO II worden genoemd. Want hoewel Elias centraal staat, komen ook andere protagonisten ruim aan bod: Tollenaere – de radicale GrootNederlander die niet bepaald Elias’ beste vriend was -, Verschaeve – die Elias wou laten kaltstellen door de SS –, Romsée – die hier nog raadselachtiger wordt geborsteld dan Evrard Raskin dat eerder deed -, Staf De Clercq – aan wie Pieter Jan Verstraete ook een groot biografisch portret wil wijden -, Frans Van der Elst – die zijn politieke lering kreeg van Elias, hoewel die laatste zich nooit met de interne keuken van de VU zou hebben gemoeid -, Hendrik Borginon – die dringend een eigen biografie verdient -, Jef Vandewiele – die met de steun van de SS Elias van de kop wou stoten -, Victor Leemans – wanneer rondt prof. Piet Tommissen zijn langverwachte biografie over de Vlaamse Carl Schmitt af? – en zovele anderen…
Nürnberger processen (wat dacht een Elias daar trouwens over?) … In zijn inleiding stelt Verstraete heel duidelijk dat hij Elias’ leven, denken en doen binnen het contextuele kader wil schetsen en beschrijven. Oordelen – beoordelen of veroordelen – wil hij niet en doet hij niet. Dat siert hem ten zeerste, maar laat een lezer die meer wil weten, die op zoek is naar antwoorden op de vele waaroms, in de kou staan. Niet dat een biograaf afdoende en sluitende antwoorden kan geven. In dat laatste besef, beschrijft Verstraete Elias’ leven ‘wie es eigentlich gewesen ist’. En daar is hij in geslaagd met grootste onderscheiding! KDr
VLAAMSE ONAFHANKELIJKHEID Dat Vlaams Belang een goed geoliede machine is, wordt zelfs door de felste tegenstanders erkend. Geen partij die zo veel publiceert. En het mag gezegd zijn, doorgaans gaat het om verzorgd materiaal. Dat geldt ook voor de brochure “175 jaar België, 10 vragen en antwoorden over dit kunstmatige land (deel 1) en Vlaams onafhankelijkheid. 10 vragen en antwoorden (deel 2)”.
LUDO LEEN
EN
TOM
VAN DEN TROOST,
Vooral het deel over Elias tijdens en na de oorlog (vijftien jaar opgesloten in een Belgische “kerker”) boeit. Hierover is tot dusver immers haast niets gepubliceerd, op enkele – beperkte – interviews met Elias na. Ook het totstandkomen en het ontvangst van Elias’ standaardwerken over de Vlaamse Beweging komen aan bod, naast zowat elk aspect van Elias’ leven als Vlaamsnationaal en pragmatisch politicus, als wetenschapper en historicus. Helaas, zoals gezegd, van de mens Elias komen we te weinig te weten. Verstraete heeft nochtans jarenlang leef en lied gedeeld met zijn onderwerp… In zijn besluit suggereert de auteur dat er nog heel wat deel- en zijonderwerpen verder kunnen worden uitgespit. Bij het lezen van het boek, heb ik er alvast enkele genoteerd: Hendrik Borginon, het Dietse verzet, Jef Vandewiele, de perceptie in Vlaanderen van de
13
175
JAAR
BELGIË
EN
VLAAMSE ONAFHANKELIJKHEID
80
,
BLZ.
In tweemaal veertig bladzijden hebben Ludo Leen (hoofdredacteur van de VBwebstek) en Tom Van Den Troost (persverantwoordelijke) beide invalshoeken bondig benaderd. Geen breedvoerige argumenten, maar een gebalde vraagstelling en beknopte antwoorden. Leesvoer voor de eigen militanten, maar best leuk materiaal voor al wie aan een of andere koffietafel het debat over dit thema wil aangaan met twijfelaars of critici. Goed gestructureerd, mooi geïllustreerd met cartoons van Fré en gratis. Propagandamateriaal met stijl. Te verkrijgen bij Vlaams Belang, Madouplein 8 bus 9, 02 219 60 09 of info@vlaamsbelang.org
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
B OEKEN
Doorbraak-medewerker Pieter Jan Verstraete is onlangs bevallen van zijn opus magnum. Een maar liefst 1238 blz. tellende biografie gewijd aan dr. Hendrik Jozef Elias, VNV-burgemeester van Gent, VNV-Leider tijdens WO II en nadien gevierd historiograaf van de Vlaamse Gedachte en Beweging.
hartigheid na – de man zou zich altijd hautain hebben opgesteld en uit de hoogte gesproken. Wie was Elias, had hij ook andere vrienden dan flaminganten en historici, hoe was zijn relatie met zijn vriendin/echtgenote Flora…?
S
T E E L S
F O R
P R E S I D E N T
!
K AMIKAZE -M EGAFOON
Bij wijze van boutade dan, wel te verstaan. Want we schrijven wel “president”, maar we bedoelen eigenlijk “burgemeester”. Want als we Freddy Willockx van Sint-Niklaas mogen geloven, dan zal niemand minder dan rappe Tom Steels bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen kandidaat zijn op de rode lijst van schone Freddy. Begrijpe wie kan. Met de herinnering aan die andere grootheid uit de sportwereld – ene Marc Wilmots met name – nog fris in het geheugen, moet ge als politieker toch meer dan in paniek zijn om dat triestige verhaal nog eens te willen overdoen. In wat voor tijden leven we toch? Alhoewel, ik vrees dat het ergste nog moet komen. Naarmate de stembusslag dichterbij komt en dus ook de panische schrik voor het gehate Belang zal toenemen, zullen er vermoedelijk her en der nog andere vedetten de politieke arena worden ingestuurd. Vlaanderen loopt trouwens overvol met zelfbenoemde en razend populaire vedetten van alle slag. Renners, voetballers, tennissers, zangers, acteurs, televisiemakers, schrijvers... Keuze te over. Te veel om op te noemen. Ik ben alvast benieuwd. Het kan best nog leuk worden. Maar er zijn natuurlijk ook risico’s aan verbonden. Niet zozeer voor de vedetten in kwestie, dan wel voor diegenen die hen met veel tromgeroffel zullen hebben binnengehaald. Want met vedetten weet ge uiteindelijk nooit. Velen onder hen zijn trouwens slechts “bekenden” tot wanneer ge hen echt beter leert “kennen”. Een beetje onberekenbaar dus. Schone Freddy mag er dan al heilig (?) van overtuigd zijn dat zijn vriend Tom over de nodige capaciteiten beschikt om zijn politiek korps te komen versterken, toch loert het gevaar altijd om de hoek. Want stel nu dat Tom Steels inderdaad zo populair is en onverwacht méér stemmen haalt dan zijn peetvader. En bijgevolg een schepenambt opeist. Of sterker nog, de tricolore sjerp. Wat dan? Ik heb zo de indruk dat Fredje daar niet heeft over nagedacht en dus kennelijk meer verstand heeft van biljarten (wat ook logisch is als ge driedimensioneel kunt kijken) dan van wielrennen. Ik zou toch maar oppassen als ik hem was. Want Tom heeft als “coureur” ervaring zat. Dus, vooral niet zelf op kop gaan rijden, Freddy. Laat Tom maar de kop doen. Want anders riskeert ge dat hij onverwacht uit uw wiel komt en u kansloos klopt in de sprint. Zijn collega’s zullen u daar met plezier meer over vertellen. En zij kunnen het weten. Kamikaze
M
P EILINGEN
GENOEG ?
In de nazomer werd driftig gepeild naar het kiesgedrag van de Vlamingen. Een overzicht. VTM, Het Laatste Nieuws, La Libre Belgique en RTL-TVI Als er vandaag verkiezingen zijn, dan blijft het kartel CD&V/N-VA (26,8%) in Vlaanderen koploper, maar Vlaams Belang (26,1%) wordt met nog maar eens een lichte vooruitgang van 0,4% afgetekend de grootste partij. Tegenover de vorige peiling zakt sp.a-Spirit met 1,5% en landt op 19,9%, of 3,6% minder dan bij de jongste federale verkiezingen van 2003. De VLD (18,4%) gaat er voor het eerst sinds lang weer op vooruit en wint 1,3 %, maar blijft nog ver verwijderd van de 24,2% die de partij in 2003 haalde. Groen! krijgt er een procent bij en komt op 6,9%. (Enquête afgenomen tussen 5 en 15 september bij 2 000 Belgen ouder dan 18 jaar.)
RTBf en Le Soir Ook een peiling van RTBf en Le Soir geeft aan dat het kartel sp.a/Spirit in Vlaanderen vandaag slechtst scoort. Het kartel zou 3,2 % verliezen en stranDOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
E G A F O O N
den op 16,6 %, een absoluut dieptepunt. CD&V/N-VA wordt ook volgens dit onderzoek de grootste formatie met 30,4 % en een grotere voorsprong op Vlaams Belang, dat 24,8 % zou behalen. VLD haalt 18,7 %. Groen 6,1%. (Telefonische peiling bij 1 658 ondervraag-
onderzoek is het kartel sp.a-Spirit met 27,1 % veruit de grootste. Op de tweede plaats volgt Vlaams Belang met 24,8 %. Met 21,8 % doet het kartel CD&V/N-VA het ook niet kwaad. VLD klokt af op 17,7 %. De partij Groen! boeit slechts 8,6 % van het jonge volk. (Knack, 12 okt).
den van 30 september tot 5 oktober, de week na
het
ontslag
van
Jean-Claude
Van
Cauwenberghe)
Humo Humo peilde naar de politieke overtuiging van jongeren (15 tot 24 jaar). Met 13,9 % doet de sp.a het een heel stuk minder goed. Grootste partij in Humo is CD&V met 14,7 %. Vlaams Belang haalt 12,7 %, Groen! 10,4 % en VLD 9,1 %. Spirit en N-VA werden apart gepeild, met respectievelijk 5,4 en 3,2 %. De percentages liggen veel lager omdat Humo het aandeel van de onbeslisten (24,8 %) en de blancostemmers (4,6 %) als aparte partij rekent. (Humo, 4 okt.)
Gazet van Antwerpen en VRT Gazet van Antwerpen en VRT poogden te weten te komen wat de Antwerpenaars denken van de gemeenteraadsverkiezingen. Patrick Janssens (sp.a) bleek als kandidaat-burgemeester een stuk populairder dan Filip Dewinter. Maar Vlaams Belang (32,3%) wordt in peilingen steevast onderschat en scoorde in geen enkele eerdere Antwerpse peiling zo goed als in deze. En zo was ook Filip Dewinter gelukkig. Sp.a zou in Antwerpen 23,2% halen, gevolgd door VLD (14,4%), CD&V (12,7%), Groen (9,6%), N-VA (3,1%) en Spirit (2%). (Telefonische enquête uitgevoerd door TNS
Knack Ook Knack peilde de jongeren, maar dan wel die van 21 tot 36 jaar. Volgens dat
14
Media bij 2 091 Antwerpenaars van 17-plussers, stemgerechtigd in 2006)
Indoor Karting Antwerpen Noorderlaan 95 a, 2030 Antwerpen. tel 03/541.43.43. fax 03/541.05.25. info@indoorkartingantwerpen.be www.indoorkartingantwerpen.be Volwassenen & kinderen • Verenigingen • Bedrijven Personeelsfeesten • Teambuilding • Vergaderzalen • Geschenkencheques
Van maandag tot vrijdag: 14.00 tot 24.00 uur. Zaterdag en zondag: 11.00 tot 24.00 uur.
C Energiebesparing Milieutechnologie: afvalverbranding deNOx Explosieve gasmengsels: verwerking in overeenstemming met ATEX
Gespecialiseerd studiewerk en sleutel op de deur levering Mallekotstraat 65, 2500 Lier Tel: ++ (0)3/491.98.78 – Fax: ++ (0)3/491.98.77 E-mail: info@euro-pem.com
O L O F O N
Doorbraak is een uitgave van het Vlaams Diensten Centrum vzw. Verschijnt maandelijks (niet in augustus). Hoofdredacteur: Jan Van de Casteele Kernredactie: Karl Drabbe, Katleen Van den Heuvel, Dirk Laeremans, Herman De Mulder, Anke Nobels, Peter De Roover. Redactie-adres: Passendalestraat 1a, 2600 Berchem. Tel (03) 366 18 50 – Fax (03) 366 60 45 e-post: redactie@doorbraak.org – internet: www.doorbraak.org – abonnementen: secretariaat@doorbraak.org Abonnement: € 16,50 voor een abonnement van 12 maanden (buitenland: 25 euro). Studentenabonnement: € 10 voor een abonnement van 12 maanden, met opgave van leeftijd en onderwijsinstelling. Internet-abonnement: € 10 voor 12 maand toezending van Doorbraak (pdf-bestanden) via internet. Het (studenten)abonnement geeft recht op een gratis Internet-abonnement. Abonnering door storting op rekening 409-9591911-13 van Doorbraak met vermelding van het type abonnement. Doorbraak wordt ook gratis toegestuurd naar de leden van de Vlaamse Volksbeweging vzw. U kunt ook lid worden van de VVB door overschrijving van € 17 op rekening 409-9521741-71 van VVB-leden-administratie. Dan krijgt u naast Doorbraak ook Binnendoor, het ledenblad van de Vlaamse Volksbeweging, toegestuurd. Doorbraak is lid van de Unie van de Uitgevers van de Periodieke Pers. Vormgeving: Jupiter Graphics, De Regenboog 5A, 2800 Mechelen, Tel. 015 52 95 67 Betaalt u uw abonnementsgeld vanuit het buitenland? Vermeld dan bij storting op het hierbovenvermeld rekeningnummer ook het IBAN-nummer BE08 4099 5919 1113 (Bank identificatiecode van KBC-bank = KREDBEBB) Verantwoordelijke uitgever: Dirk Laeremans, Passendalestraat 1a 2600 Berchem. ISSN 0012-5474
15
DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
Politiek.net Volledig vernieuwd!
Dé nieuwsverzamelaar DOORBRAAK nr. 9 – oktober 2005
16