België-Belgique P.B. Antwerpen X 8/2828
ISSN 0012-5474
Vlaanderen staat in Europa
7
Maandblad Juli 2006 Afgiftekantoor Antwerpen X P508831 Passendalestraat 1a 2600 Berchem
T USSEN
PEILING EN PARLEMENT
Doorbraak is het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging, die als vereniging volop pleit voor een onafhankelijk Vlaanderen en Wallonië. Uit het derde opinieonderzoek van Doorbraak (zie blz 4-5) blijkt dat vandaag maar één Vlaming op vijf (22,2%) vindt dat Vlaanderen onafhankelijk moet worden. Een veel grotere groep (55,5%) is daar geen voorstander van. Twee tot drie Vlamingen op tien stelt zich in die materie neutraal op (18,7%) of heeft geen mening (3,7%). Het lijkt ons onverstandig dit gegeven ontmoedigend te vinden. En belgicisten steken best geen vreugdevuurtje aan. Peilingen van de Stemmenkampioen, gehouden kort na de publicatie van het Manifest van de denkgroep In de Warande, tonen aan dat niet veel nodig is om het aantal pro’s bijzonder snel te doen stijgen. Einde 2005 sprak circa 50 % van de Vlamingen zich uit voor Vlaamse onafhankelijkheid en pakte Het Laatste Nieuws (6 december 2005) uit met de wat provocerende, maar commercieel allicht niet oninteressante titel ‘Meerderheid van 51% wil België weg’. Dit gezegd zijnde is het ook voor Vlaams-nationalisten kortzichtig om de eigen wensen voor werkelijkheid te nemen. Het ging toen om een uitzonderlijk en tijdelijk resultaat, dat wacht op bevestiging in ander onderzoek en op andere kantelmomenten. Ondertussen weten de Vlaamsgezinden en anderen die vinden dat de communautaire situatie in dit land verstikkend inefficiënt werkt, dat hun inspanningen om de bevolking te overtuigen moeten worden opgedreven. De voortrekkers van vandaag (academici, politici, bedrijfsleiders…) hebben de steun van de publieke opinie zeker nodig. Hun argumenten zullen dus toegankelijker moeten worden geformuleerd en hertaald, die van de tegenstanders (‘Vlaanderen is te klein’, ‘onafhankelijkheid zou leiden tot meer belastingen’, ‘transfers zijn goed voor Wallonië’ etc…) moeten adequater worden weerlegd.
Het is een strijd op vele fronten. Een strijd met, in en – waarom niet – soms ook tégen sommige media. Een strijd tegen de twijfel van sommige politici, tegen de hermetische ivoren torens van sommige academische kringen, een strijd tegen de afzijdigheid van sommige bedrijfsleiders en tegen de onwetendheid van de gemiddelde Vlaming. In een tijd waarin programma’s als Polspoel en Desmet zonder pardon worden afgevoerd, waarin het politieke debat wordt gekeeld, waar men van ons zowat identieke, multiculturele hamburgers maakt, wordt dit beslist geen makkelijke opgave. Op die moeizame weg – nog een extra probleem – moeten Vlaamsgezinden hun krachten bundelen. Niet enkel in de partijpolitieke context (wég met dat cordon), maar ook in de onderlinge communicatie en de strategische context (weg met het gekaffer en gescheld op de lauwen en de verraders). Minder emotie, meer ratio. Is het niet zo dat het einddoel best de onafhankelijkheid mag zijn, maar niet moét zijn? Wie vooruit wil, is welkom. De verdedigers van het Belgische verhaal bundelen ook hun krachten, over de partijgrenzen en politieke overtuigingen heen. Ondertussen is er het besef en de wetenschap dat de uiteindelijke beslissingen over het lot van een gemeenschap worden genomen door de parlementen. Wat Montenegro kan, kan Vlaanderen ook. Van een volksraadpleging hoeft Vlaanderen dan ook geen schrik te hebben. Tot het moment daarvoor rijp is, is pragmatisme geen doodzonde. Maar onze volksvertegenwoordiging moet met een einddoel voor ogen handelen, ons Vlaams parlement moet de krijtlijnen uittekenen. Leterme weet dat daar de Vlaamse toekomst ligt en niet in de federale bokstent. De jongste opiniepeilingen tonen aan dat hij zijn eindexamen best onder zijn glazen koepel zou afleggen. Jan Van de Casteele
P
K
E R S W I J S
O R T
P ERSWIJS – K ORT
JOBS IN BRUSSEL Patrick Janssens over Vlaams Belang en Antwerpse moorden in De Volkskrant (citaat in De Tijd, 20 juni 2006): ‘De jongste opiniepeiling bewijst het voor Vlaanderen: de aanvallen op het Vlaams Belang werken averechts. Ik heb uitdrukkelijk niet de schuld van die racistische moorden in de schoenen van het Vlaams Belang willen schuiven. Dat is veel te gemakkelijk.’ Derk Jan Eppink over Verhofstadt in Knack, 14 juni: ‘Er is een gevaar dat de balans van acht jaar Verhofstadt volgend jaar bestaat uit een gebroken partij en een gebroken land.’ Victor Ginsburgh (ULB-professor-emeritus) over Walen en talen in De Standaard, 12 juni: ‘Als het zuiden van het land echt wil dat het noorden solidair blijft, dan zou het toch ten minste de taal van het noorden moeten kennen.’
plichte opleidingen hun talenten tot competenties te ontwikkelen.’ Cathy Berx (CD&V) over positieve discriminatie – De Morgen, 9 juni: ‘Wat Temsamani voorstelt, is geen positieve actie, maar positieve discriminatie. Bij dat laatste speelt enkel het behoren tot een kansengroep een rol. Met een dergelijk beleid bewijst men niemand een dienst.’ Paul Geudens over Vlaams en Waals Asielbeleid in Gazet van Antwerpen, 7 juni 2006: ‘Zoals op zoveel terreinen loopt er voor het asielbeleid een communautaire breuklijn door dit land. Noem een onderwerp, en Vlaanderen en Wallonië denken er verschillend over. Justitie, economie, verkeer, gezondheid, sociale zekerheid, enz... En nu dus ook heel duidelijk qua asielbeleid. Benieuwd hoe lang we dit met de huidige staatsstructuren nog volhouden.’
Rudy De Leeuw, nieuwe federale voorzitter van het ABVV over regionalisering arbeidsrecht en CAO's in De Morgen, 12 juni: ‘We zeggen de politieke wereld nu al dat we na de volgende federale verkiezingen niet willen horen over de regionalisering van het arbeidsrecht, de paritaire comités en de CAO's. Het is 'onze' sociale zekerheid.’
Bert Anciaux over de PS van Charleroi in De Morgen, 7 juni: ‘We moeten eigenlijk een beetje jaloers zijn op dat systeem. Als je er in een regio met heel veel werkloosheid en criminaliteit in slaagt om mensen niet te laten afdrijven naar extreem rechts is dat bewonderenswaardig.’
Anissa Temsamani over integratie in De Morgen, 7 juni: ‘Er zijn disproportioneel veel minder competente allochtonen, zoals de studie van de Oeso opnieuw aantoont... Dat mag niet langer een excuus zijn om bij de pakken te blijven zitten. Daarom moet de overheid incompetente mensen aanwerven en ze zo de kans geven om via ver-
Bart De Wever in De Standaard, 3 juni: ‘Is het al erg genoeg dat het Centrum voor gelijke kansen en voor racismebestrijding meer en meer doet denken aan een geprivatiseerd Openbaar Ministerie, dan vindt de directeur ervan (Jozef De Witte – red) dat hij nu ook nog kan dicteren wat er in het parlement moet gebeuren.’
VDAB geeft ook in Brussel (21 % werklozen) allerlei beroepsopleidingen. Veel te weinig Brusselse werklozen melden zich hiervoor aan, vindt Fons Leroy, administrateur-generaal van de VDAB. Uit de cijfers van eind vorig jaar blijkt dat de beroepsopleidingen vooral worden bevolkt door Vlaamse werklozen (vb horeca: 69 % Vlamingen, 36 % Brusselaars; social profit 59 % Vlaanderen, 41 % Brussel). Volgens Leroy ligt de fout bij de Brusselse Dienst voor Abeidsbemiddeling (BGDA), die veel te weinig werkzoekenden doorstuurt naar de VDAB-opleidingen (bouw, horeca, transport, taxichauffeur, garagemechaniek, schoonmaaktechnieken...).
OESO EN LOONVORMING WALLONIË Loonvorming in België moet naar de regio's. De Waalse loonkosten zijn te hoog. Grotere loonverschillen tussen Vlaanderen en Wallonië kunnen helpen om de hoge werkloosheid in Wallonië terug te dringen. Dat zegt de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (Oeso), de economische denktank van de rijke landen, in twee nieuwe rapporten over de arbeidsmarkt. 'Grotere loonverschillen tussen regio's kunnen de prikkels vergroten om te investeren in zwakke regio's en om de jobcreatie te stimuleren', aldus nog de Oeso. (De Tijd, 14 juni 2006)
JOBBAROMETER De vooruitzichten op meer banen in de Belgische bedrijven zijn de beste in vier jaar tijd. Dat blijkt uit de driemaandelijkse jobbarometer van het uitzendbedrijf Manpower. De peiling geeft aan hoeveel procent van de Belgische bedrijven eraan denkt om in het volgende (derde) kwartaal bijkomend personeel aan te werven. In Brussel bedraagt de tewerkstellingsprognose 19 %, voor Vlaanderen gaat het om 14 %. Wallonië blijft achterop hinken met 3 %. (De Standaard, 14 juni 2006)
AMBTENAREN De NV België moet dringend worden hervormd, vindt het Verbond van Belgische Ondernemingen. Het moet
vervolg blz. 3 DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
2
K
O R T
gedaan zijn met almaar meer ambtenaren aan te werven bij de gewesten, steden en provincies. Een Waals en Brussels probleem zo blijkt.
TALENKENNIS Het cliché over de slechte talenkennis van de Walen klopt. Negentien procent van de Walen zegt Nederlands te kennen, zeventien procent heeft Engels onder de knie. Omgekeerd zegt bijna zes op de tien Vlamingen Frans te spreken en kent 53 procent Engels. 'De trend is duidelijk: Wallonië blijft mijlenver achterop op het vlak van talenkennis.’, aldus Kim Herbots in De Morgen (12 juni 2006)
SOLIDARITEIT? Minister Vandenbroucke (de mier) krijgt van alle kranten gelijk in zijn kritiek op de schoolbonussen beloofd door de federale regering van Verhofstadt (de krekel). ‘Onderwijs en gezinsbeleid zijn taken voor de gemeenschappen…Het federale geld “voor iedereen” komt er omdat de Franse Gemeenschap de schoolbonus niet kan betalen (Guy Tegenbos, DS). ‘Zelfbeheersing kan je van politici blijkbaar niet verlangen in een verkiezingsjaar’ (Eric Donckier, BVL). ‘De peilingen zijn slecht en VLD en PS willen Sinterklaas spelen met een vergeet-mijnietje voor de verkiezingen (Jan Segers, HLN). Alleen Het Volk blijft amusant: ‘Het Nederlandstalig onderwijs heeft misschien geen geld meer nodig, het Franstalig onderwijs heeft dat wel. En dit land is vooralsnog niét gesplitst. Het zou een blijk van solidariteit zijn met onze Waalse landgenoten om ook hen een goed uitgewekt onderwijssysteem te gunnen...zodat de duizenden ouders van schoolgaande kinderen niet met een bang hart 1 september tegemoet zien'. Snik.
ALS TEKEN
VISIE Alle landen of – iets nauwkeuriger – bijna alle landen hebben cultuur. Wat alle landen echter wél hebben is een minister van Cultuur. Of zo’n minister zelf cultuur moet hebben is een andere, bovendien fout gestelde vraag. Wat hij evenwel zeker hebben moet, is visie, eventueel met bepaalde oogkleppen. Een minister is ook maar een mens. Bovendien: wie geen oogkleppen heeft, werpe de eerste blik. Met het botten van de blaren meldt zich dan elk jaar het Eurosongfestival, ideaal forum voor sommige pientere ministers van Cultuur om zich te profileren. Hoe je opvalt, is niet belangrijk, als je maar opvalt. Als daar bovendien aan vast zit dat je op de dag van de hoogmis, bovendien in de schaduw van het Parthenon in de hoogplaats Athene, je geliefde en stemmentrekkend aangezicht mag showen, kan de zaak niet meer stuk. En dus wordt de beurs getrokken. Met pakken euro’s wordt het wonderkind Kate Ryan de “sky” van de universele wereldcultuur ingeschoten. Als een pas geboren Venus gaat de Kempische zangeres – maar dat is aan haar naam niet te zien – de luister van de nieuwe, universele zangcultuur kracht bijzetten. Geen middelen worden hierbij gespaard. Daar hoort natuurlijk een toernee bij. Waarom eigenlijk niet met het vliegtuig van de regering? Verhofstadt gebruikt dat toch ook om zichzelf te promoten? Als er maar gepromoot wordt! Er is verder niet alleen de toernee langs Europese steden, er is ook de super-de-luxe megabruidsjurk die Vlaanderen omhoog gaat tillen – of is het stoten – in de vaart der volkeren. Met zelden geziene glitter wordt de verse Venus klaargestoomd om zich in de maalstroom te storten van het internationale entertainment: een eindeloze cocktail van gillend stemgeluid, elektronisch stuntwerk en erotisch bedoeld pseudo-ballet. Vertier op z’n McDonald’s. De wereld zou gaan zien hoe Vlaanderen (of is het België
3
voor Anciaux?) mee is met zijn tijd. Succes stond als een paal boven water. We stonden daar al met een vel te zwaaien hoewel de beer nog rondliep in het woud. De minister (kan ook gespeld worden: mini-ster) moest nog slechts naar Athene vliegen om zacht snikkend (of licht bleitend) de zegevierende winnares een Belgische zoen op de Vlaamse wang te drukken. Iedereen al vooraf verrukt, behalve natuurlijk een aantal verzuurden die vinden dat ministerieel geld beter kan worden besteed. Onbillijke kritiek dus. Intussen weten we dat die genoemde beer, overigens Finse beer, Lordi heet: hard rock, metal, monsterlijk voorkomen, maar wel winnend met nooit geziene voorsprong. En nu de moraal, aan het adres van de verzuurden. Natuurlijk moet de minister – je hebt toch visie – dit hebben voorzien. Hij heeft het geweten dat Kate het niet zou maken. Hij heeft Kate gebruikt als teken, als tegenteken tegen de heersende vertier-cultuur. Kate heeft verloren, maar de minister heeft gewonnen. Hij heeft willen laten zien, als conservatief, dat wij niet meedoen aan die wereld-onzin. Onze nederlaag was gewild, zelfs bedoeld. Je kan slagen door te winnen, je kan nog sterker scoren door te verliezen. Van visie en van boodschap gesproken.
Jacques Claes
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
C OMMENTAAR
Het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen (blz 41) geeft volgende cijfers: Tewerkstelling in openbare diensten: 25,5 % in Vlaanderen; 39,1 % in Wallonië; 38,3 % in Brussel. Het VBO eist dus minder ambtenaren, maar durft er niet aan toevoegen waar er te veel ambtenaren zijn. En dat is dus heel duidelijk in Wallonië en Brussel.
KATE
EEN
GREEP UIT DE RESULTATEN VAN HET DERDE OPINIEONDERZOEK VAN
COMMUNAUTAIRE
DOORBRAAK
PEILING:METEN OM TE WETEN
O PINIEONDERZOEK
Zowat elk maatschappelijk dossier in dit land is communautair gekleurd. Dit tijdschrift vindt in de actualiteit elke
maand meer dan stof genoeg om dieper in te gaan op de verlammende Belgische staatsstructuur, de politieke, sociaal-economische en culturele kloof tussen Vlaanderen en Wallonië, de nood aan snelle, verdere staats(her)vorming, de onvruchtbare geldstromen, de oubollige Belgische dynastie, de betekenis van Vlaamse identiteit, het behoud van taal, welvaart en welzijn van de Vlaamse gemeenschap. De Vlamingen liggen daar niet wakker van – waarvan wél overigens – maar onderschat “de mensen” niet. Ze horen, zien en zwijgen, tot ze op de dag van verkiezingen “en masse” even het stuur overnemen en nieuwe lijnen trekken. Met zijn opinieonderzoek (*) probeert Doorbraak tussentijds te voelen in welke richting een en ander verschuift.
In onderstaande tabellen vindt de lezer de globale resultaten voor de belangrijkste communautaire vragen die we in 2004, 2005 en 2006 hebben gesteld.
gedaald. Een verklaring hiervoor kan zijn dat er een radicalisering is van de standpunten: het meer of alleen Vlaming-kamp groeide van 34,5% in 2004 naar 48,3% dit jaar. Maar ook het meer of alleen Belg-kamp groeide van 19,1% naar 27,4%. De toenemende communautaire spanning (BHV, Warandemanifest, DHL, de PS-schandalen en nog veel meer), de versterking van het Vlaamse politieke niveau (Leterme en VB), de strapatsen van de monarchie… zullen een rol hebben gespeeld, maar in welke mate is niet duidelijk.
IDENTITEIT EN ONAFHANKELIJKHEID Doorbraak is het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging, die als vereniging volop pleit voor een onafhankelijk Vlaanderen en Wallonië. Een vraag daaromtrent is dan ook evident. Ook nu weer blijkt dat maar één Vlaming op vijf (22,2%) vindt dat Vlaanderen onafhankelijk moet worden. Een veel grotere groep (55,5%) is daar (nog) geen voorstander van. Twee tot drie Vlamingen op tien stelt zich in die materie neutraal op (18,7%) of heeft geen mening (3,6%) (zie tabel 1). TABEL 1: VLAANDEREN
MOET ONAFHANKELIJK WORDEN
AKKOORD
NIET AKKOORD
22,7 19,9 22,2
49,3 49,4 55,5
2004 2005 2006
Dat het Vlaamse identiteitsgevoel niet ondermaats is, lijkt ook bevestigd te worden door het feit dat een groeiende groep Vlamingen de aanwezigheid van leeuwenvlaggen op sportmanifestaties best sympathiek vindt (47,8 +3,0%). Slecht een vijfde is tegen (24,4%), de rest neutraal (22,0%) of zonder mening (5,8%) (zie tabel 3).
NEUTRAAL
GEEN MENING
22,9 23,7 18,7
5,1 7,0 3,6
TABEL 3: VLAAMSE
2004 2005 2006
VLAGGEN BIJ SPORTWEDSTRIJDEN ZIJN SYMPATHIEK
AKKOORD
NIET AKKOORD
46,2 44,8 47,8
17,1 21 24,4
NEUTRAAL
GEEN MENING
29,5 26,3 22
7,2 8 5,8
Uitsplitsing: mannen (26,1%) zijn duidelijk meer voorstander van onafhankelijkheid dan vrouwen (16,1%), ouderen (32,3%) meer dan jongeren (16,6%), lager geschoolden (30,3%) meer dan mensen die hoger onderwijs genoten (17%). Die cijfers wijken nauwelijks af van de resultaten van het Doorbraak-onderzoek van 2004 en 2005.
Uitsplitsing: Mannen beoordelen het vlaggenwerk positiever dan vrouwen, jongeren meer dan ouderen, laaggeschoolden meer dan hooggeschoolden.
IDENTITEIT
MONARCHIE
Ook de antwoorden op de vraag ‘Voelt u zich veeleer Belg of veeleer Vlaming?’ bevestigen vooral de bevindingen van 2004 en 2005 (zie tabel 2).
Ruim een derde van de Vlamingen vindt dat België koning nodig heeft (39,1%), een bijna even grote groeiende groep (32,9%) vindt van niet; de rest is (24,1%, -3,9%) of heeft geen mening (3,9%, s.q.) (zie
TABEL 2:
IK
NATONALITEIT:
VLAMING - BELG
VOEL MIJ
Alleen Vlaming (1) Meer Vlaming dan Belg (2) Evenveel Vlaming als Belg (neutraal)(3) Meer Belg dan Vlaming (4) Alleen Belg (5) Geen mening (6) Totaal
2004
2005
2006
8,3% 26,2% 43,8%
10,4% 35,0% 24,8%
12,7% 35,6% 20,2%
10,6% 8,5% 2,6% 100,0%
TABEL 4: BELGIË
2004 2005 2006
15,8% 16,0% 8,5% 11,4% 5,5% 4,1% 100,0% 100,0%
(*)
AKKOORD
NIET AKKOORD
28 38,4 39,1
27,7 29,7 32,9
2004: IK
(*) NEUTRAAL
GEEN MENING
39,7 28 24,2
4,6 3,9 3,9
HEB SYMPATHIE VOOR HET KONINGSHUIS
Uitsplitsing: Vrouwen (42,6% voor, 24,3% tegen) zijn veel koningsgezinder dan mannen (31,3% voor, 40,3% tegen). Verschillen op basis van leeftijd, opleiding, beroep of provincie zijn niet echt opvallend.
Een kleine helft van de Vlamingen heeft dus een Vlaamse reflex (rij 1-2) en voelt zich ‘alleen Vlaming’ (12,7%) of ‘meer Vlaming dan Belg’ (35,6). Veel kleiner is de groep (rij 4-5) die zich nog ‘alleen Belg’ (11,4%) voelt of ‘meer Belg dan Vlaming’ (16%). De rest plaatst zichzelf netjes in het midden.
WALLONIË EN TRANSFERS Dat de kloof met Wallonië groeit, blijkt uit de peiling naar de belangstelling voor de Waalse politiek. Bijna tweederde (58,7%) heeft daar geen interesse voor, 14,8% zegt wel geïnteresseerd te zijn (18% neutraal, 8,5% geen mening) (zie tabel 5).
Een opvallende vaststelling is dat de middengroep (Evenveel Vlaming als Belg – neutraal – rij 3) vorig jaar héél sterk is DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
VRAAG IN
HEEFT EEN KONING NODIG
nog een en licht neutraal tabel 4)
4
TABEL 5:
2004 2005 2006
IK HEB BELANGSTELLING VOOR DE
AKKOORD
NIET AKKOORD
7,0 12,0 14,8
65,4 54,6 58,7
WAALSE
41,6% van de ondervraagden – ook hier een stijging vanuit de krimpende groep neutralen, terwijl voor het derde jaar op rij een derde van de respondenten Vlaanderen zonder of los van Brussel wel ziet zitten (zie tabel 7).
POLITIEK
NEUTRAAL
GEEN MENING
21,7 25,0 18,0
5,9 8,3 8,5
Ook hier blijkt dat de mannen een sterkere Vlaamse reflex hebben dan de vrouwen. Ze voelen zich veel minder thuis in Brussel (49% tgo 34,8%), zijn minder voorstander van het behouden van Brussel als hoofdstad (52,2% tgo 60,1%), zijn feller gekant tegen een Brussel-uitbreiding in Vlaanderen (50,7 tgo 39,6) en zijn best meer te vinden voor Vlaanderen zonder Brussel (36,1 tgo 21%).
Een heel ruime meerderheid van de Vlamingen (52,3%) is niet gelukkig met de financiële transfers (geldstromen) van Vlaanderen naar Wallonië. Maar 21,6% wil ze behouden (18,4% neutraal, 7,5% geen mening). Zeventig procent van de Vlamingen schat die transfers tussen de 7 miljard en de 13 miljard euro, zo leert een meerkeuzevraag. Een vrij correcte inschatting (zie tabel 6). TABEL 6: GELDTRANSFERS
NAAR
WALLONIË
Hoe ouder de bevolking, hoe minder thuis in Brussel, hoe feller de tegenstand tegen uitbreiding, hoe groter de overtuiging dat het zonder Brussel ook wel gaat.
BEHOUDEN
AKKOORD
NIET AKKOORD
NEUTRAAL
GEEN MENING
2004
18,1
51,3
22,4
7,6
2005 2006
14,2 21,6
51,9 52,3
27,2 18,4
7,2 7,5
BHV EN FACILITEITEN Achter de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde staat net zoals vorig jaar een duidelijke meerderheid van de Vlamingen (43,2%), maar de tegenstanders zijn talrijker geworden (17,2%), vooral omdat ook hier minder mensen zich neutraal opstellen.
Uitsplitsing: Ook hier weer zijn vooral de mannen tegen de transfers (55,7% tegen en 19,9% voor), veel meer dan de vrouwen (39,9% tegen, 27,3% voor). De tegenstand neemt toe met de leeftijd. De werkende bevolking (51,1% tegen) onderscheidt zich in haar standpunt fel van de studenten (34,5% tegen).
De afschaffing van de faciliteiten is voor veel Vlamingen niet nodig (43,2% is voor het behoud, 34,5% is tegen). Verrassend kun je het niet noemen, want dat resultaat was er ook vorig jaar en heeft zich zelfs wat verscherpt (zie tabel 8).
BRUSSEL Een meerderheid van de Vlamingen zegt zich niet thuis te voelen in Brussel (45,2% neen, 30,6% ja).
TABEL 8: BRUSSEL-HALLE-VILVOORDE,
Een groeiende groep Vlamingen meent dat Brussel de hoofdstad van Vlaanderen moet blijven (57,6% ja, 19,2% neen).
Faciliteiten moeten behouden blijven BHV moet worden gesplitst
De helft van de Vlamingen vindt dat Brussel niét mag uitbreiden in de Vlaamse rand (50,6% neen, 20,3% ja). Dat is een opvallende stijging in vergelijking met 2004 en 2005. Het valt op dat die groep tegenstanders van Brusselse uitbreiding vooral groeit vanuit de verkleinende groep neutralen.
Als Vlaming voel ik methuis in Brussel Brussel moet hoofdstad Vlaanderen blijven Brussel mag uitbreiden in Vlaamse rand Vlaanderen kan zonder Brussel
2004 2005 2006 2004 2005 2006 2004 2005 2006 2004 2005 2006
19,7 32,8 30,6 49,8 49,6 57,6 21,2 22,3 20,3 32,5 31,0 33,1
53,6 38,3 45,2 21,2 19,0 19,2 38,2 34,4 50,6 31,6 32,6 41,6
NEUTRAAL
20,6 20,7 16,6 23,5 25,8 17,4 27,7 29,4 18,2 26,9 27,4 18,1
NEEN
38,7 43,2 43,7 43,2
28,1 34,5 10,4 17,2
NEUTRAAL
25,8 15,8 28,2 17,8
GEEN MENING
7,5 6,6 17,7 21,8
Inzake het behoud van faciliteiten zijn vrouwen (52,3%) nog milder dan mannen (40,5%) en het zal geen verbazing wekken dat vooral de Vlaams-Brabanders BHV willen splitsen (53,3%) en de faciliteiten wég willen. Vlaams-Brabant is de enige provincie waar er een meerderheid is voor de afschaffing. Het percentage ligt er bijna dubbel zo hoog als in andere provincies.
TABEL 7: BRUSSEL NEEN
JA
Uitsplitsing: Nog maar eens een bevestiging dat mannen feller voor de splitsing van de kieskring BHV zijn (46,8%) dan vrouwen (29,4%). Het probleem spreekt meer ouderen (53,8%) aan dan jongeren (33,7%).
Een opvallende verschuiving is er ook in de antwoorden op de vraag of Vlaanderen verder kan zonder Brussel. Neen, zegt
JA
2005 2006 2005 2006
FACILITEITEN
GEEN MENING
6,2 8,2 7,6 5,6 5,6 5,8 12,9 13,9 10,9 9,0 9,0 7,2
Jan VdC
(*) Meer details over opzet en uitwerking van het derde opinieonderzoek van Doorbraak: zie het nummer van juni 2006. In de hier gebruikte tabellen gaat het over de enquêtes van april 2004, 2005 en 2006 (met respectievelijk 844, 815 en 735 respondenten in alle Vlaamse provincies). Details van vorige onderzoeken: zie www.doorbraak.org Het integrale onderzoek van 2006 wordt daar binnekort aan toegevoegd.
5
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
O PINIEONDERZOEK
Uitsplitsing : Het zijn vooral de inwoners van Vlaams-Brabant die zich niet thuis voelen in Brussel (52,5%), die vinden dat Brussel de hoofdstad van Vlaanderen moet blijven (59,2), die het felst tegen uitbreiding van Brussel gekant zijn (56,7%) en die van de weeromstuit Vlaanderen zonder Brussel best zien zitten (40,0%).
Uitsplitsing: de geringe belangstelling voor de Waalse politiek is nog opvallender bij vrouwen dan bij mannen (9% tgo 15,7% bij de mannen), ze neemt iets toe met de leeftijd (20% bij 55-plussers en bij mensen in het hoger onderwijs (17,3%), maar is verrassend klein bij studenten (8,6%). Ze is in het centraal gelegen Vlaams-Brabant iets groter (17,5%) dan in andere provincies, in West-Vlaanderen het laagst.
DE
BUIS VAN
DRIE
DE STANDAARD
met wat La Libre Belgique enkele dagen later weer publiceerde (zie tabel). Ipsos heeft een vrij goede reputatie (haar grootste fout was in april 2004 een onderschatting van de achteruitgang van sp.a/Spirit met 3,5%).
PEILINGEN OP EEN RIJ
O PINEIONDERZOEK
Peilingen naar kiesintenties zijn niet belangrijk, zeggen doorgaans vooral
de verliezers. Zo viel het op dat Elio di Rupo niet veel verder kwam dan “geen commentaar”. Maar populair zijn ze vast wel. De jongste maanden zijn er weer drie gepubliceerd. In de tabel vindt de lezer een vergelijkend overzicht. Volgens de jongste peiling van La Libre Belgique (in samenwerking met De Morgen, RTL en VTM) blijft CD&V/N-VA als kartel nipt op kop met 26,7% (-0,2% vergeleken met maart 2006), voor Vlaams Belang (26,6%, + 0,9%). Sp.a/Spirit trappelt ter plaatse (19,9%, +0,3%), VLD/Vivant verliest (16,9, – 2%), Groen! wint (7,6%, +0,8). Vlaams Belang bereikt hiermee zijn beste score ooit in die peilingen, en is duidelijk de grootste Vlaamse partij. Als daar maar geen overmoed van komt. CD&V/N-VA scoort goed, maar profiteert blijkbaar niet van de val van de liberalen. ‘De VLD zit met een probleem’, schrijft Bart Eeckhout op 19 juni in De Morgen. De partij scoorde in de poll van La Libre Belgique nog nooit zo laag. Sp.a/Spirit blijft flirten met de 20%-grens. Een weer wat sterker wordend Groen! zal niet zo makkelijk te overtuigen zijn van het nut van kartelvorming met de socialisten.
OVER DE METHODIEK De peilingen van La Libre Belgique hebben een vrij goede reputatie. Ze worden uitgevoerd door Ipsos. De techniek die gebruikt wordt is die van interviews (face to face). De jongste peiling werd uitgevoerd begin juni (29 mei tot 10 juni 2006). De steekproef is ruim (2 000 Belgen, 750 Vlamingen uit Vlaanderen, 750 uit Wallonië en 500 uit de 19 gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest). Het aantal Vlaamse respondenten ligt dus ongeveer zo hoog als in het jongste opinieonderzoek van Doorbraak (735 Vlamingen in alle provincies).
Even terug in de tijd. Net voor de verkiezingen van 2004 (5 juni) voorspelde de politieke barometer van De Standaard en VRT dat CD&V/N-VA 31,4% zou krijgen (een overschatting met 5,3%). Vlaams Belang zou 19,8 krijgen en haalde uiteindelijk 24,15 (een onderschatting met 4,3%). Geen mooi rapport voor de kwaliteitskrant. Voor drie partijen/kartels de slechtste voorspelling van alle peilingen en voor geen enkele partij de beste voorspeller. ‘Het is alsof de opdrachtgevers vragen om bedrogen te worden. Leuk hoe Ivan De Vadder met uitgestreken gezicht analytisch commentaar zit te geven in de VRT-studio’s’, vertelde een analist ‘van de concurrentie’ aan Doorbraak. En nu terug naar de voorbije weken. Twee weken geleden tikte de barometer van De Standaard en VRT voor CD&V/N-VA een lekkere 29,4, voor Vlaams Belang 23,1. De peiling wordt zo stilaan lachwekkend in vergelijking
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
DE POPULARITEITSPROEF Volgens de Ipsos-peiling komen Guy Verhofstadt en Yvest Leterme op gelijke hoogte in Vlaanderen, althans in de antwoorden op de vraag 'Aan wie zou u uw vertrouwen geven om de problemen op te lossen' (respondenten duiden meestal 4 à 5 namen aan op een blad met 35 namen). De Stemmenkampioen (imagoscan, mei 2006), maar ook ons eigen onderzoek (zie juninummer Doorbraak, www.doorbraak.org) peilen onder meer naar de sympathie voor de politici. Hier klopt Leterme Verhofstadt met een straat voorsprong. Jan VdC
UITSLAG 2004
DE BUIS VAN DE STANDAARD Guy Tegenbos moet vaststellen dat de resultaten ‘wat’ afwijken van de recentste peiling van De Standaard en de VRT… Het is een eufemisme. De Standaard en de VRT zouden hun cijferleverancier (TNS) eens moeten vragen om de methodiek wat te verfijnen. Een beetje pijnlijk is dat de fouten zich blijven opstapelen.
De Stemmenkampioen (Het Laatste Nieuws) van professor Thevissen (VU Brussel) hanteert een wat bijzondere techniek, want werkt via een internetpanel. Bakken kritiek kreeg hij over zijn hoofd, vooral in enkele artikels in De Morgen. Maar Thevissen is erin geslaagd vele duizenden deelnemers bij zijn onderzoek te betrekken, en dat is ongetwijfeld een grote troef. De zwakte van zijn systeem (manipulatie via mobilisatie: politici, partijen of bewegingen kunnen hun achterban naar de Stemmenkampioen jagen) vermindert met het aantal deelnemers. Bovendien kan Thevissen ook veel meer in detail gaan, kan hij representatieve en grote groepen volgen per partij en zijn zijn bevragingen talrijker.
PEILINGEN APRIL-JUNI 2006
VERKIEZINGEN
STEMMENKAMPIOEN HLN
VRT DS
LLB HLN
VLAAMS PARLEMENT
(PROF. THEVISSEN)
(TNS)
VTM DM (IPSOS)
13/JUN/04
MEI/06
3/06/2006
19/06/2006
CD&V/N-VA Vlaams Belang Sp.a-Spirit VLD-Vivant Groen! Andere Totaal
26,09 24,15 19,66 19,79 7,6 2,71 100
6
30,8 28,3 17,3 14,6 6,5 2,5 100
29,4 23,1 20,7 18,2 7,5 1,1 100
26,7 26,6 19,9 16,9 7,6 2,3 100
GOVERNMENT
BY
ANNOUNCEMENT
of hij (partijvoorzitter!) werd al door premier Verhofstadt terechtgewezen. De omgekeerde wereld …
HET
VIRTUELE PAARSE REGERINGSBELEID V
En als die methode niet meer werkt, wordt in een hogere versnelling geschakeld: regeringswoordvoerders nemen dan hun toevlucht tot de ordinaire leugen of ontkenning. Het budget? Dat is in evenwicht, in tegenstelling tot Frankrijk en Duitsland. Wat men verzwijgt, is dat in die landen de openbare schuld slechts een fractie bedraagt van de openbare schuld in België. Het migrantenstemrecht? Dat ging er volgens de VLD nooit komen. Binnen twee maanden mogen echter vreemdelingen die al jaren lang de Belgische nationaliteit weigeren toch stemmen bij de gemeenteverkiezingen. De liberaal die hierover zeurt, wordt uit de partij gezet, in zuiverste DDR-stijl.
BHV Splitsing van de kieskring Brussel-HalleVilvoorde? De VLD-partijvoorzitter zette plechtig zijn handtekening onder een verbintenis die de “onverwijlde” splitsing vooropstelde, maar wist later te vertellen dat we dat met zijn allen verkeerd begrepen hadden. Weer werd in de regimepers smalend gedaan over deze verbintenis die nochtans daar ook bepleit was.
Foto Doorbraak
Hoezeer ik ook persoonlijk sympathie had voor Poetschke, toch had ik het toen moeilijk om hem te geloven. Vandaag, na welhaast acht jaar paars bewind hier in België, denk ik daar anders over. Verhofstadt en zijn kompanen stapelen blunder na blunder opeen en worden daarbij, net als in de DDR, trouw gesteund door een regimepers en een staatstelevisie die slaafs alle kritiek opzijschuiven en zelfs de meest hilarische miskleunen van de huidige regering goedpraten.
DE VLD
VAN
VERHOFSTADT
EN
SOMERS:
BLUNDER NA BLUNDER
Striemende kritiek kwam er op al diegenen die het waagden de loze belofte van 200 000 nieuwe jobs van Verhofstadt in twijfel te trekken, terwijl sedertdien in België tienduizenden banen verloren zijn gegaan. We gaan dan nog stilzwijgend voorbij aan het “generatiepact” dat eventjes het brugpensioen tot de leeftijd van 62 jaar ging uitstellen: uiteindelijk is die beslissing nog van toepassing op, naar verluidt, zowat 12 000 werknemers in heel België, en dan nog pas vanaf 2010.
OMGEKEERDE WERELD Er is ook nog de Vlaktaks van het VLDcongres en, meer recentelijk, de aankondiging door partijvoorzitter Somers van (eindelijk) een beperking in de tijd van de uitkeringen voor werkloosheid, die in België nog als enig land ter wereld eindeloos worden uitbetaald. De woorden van Somers waren nog niet koud
7
LOONKOST Naarmate de verkiezingen naderen, wordt het nog krasser. Van alle kanten wordt België de laatste twee jaar door internationale instellingen ervoor gewaarschuwd dat de Belgische loonkost – nu al op één na de hoogste in de EU – nog altijd sneller stijgt dan in de buurlanden Frankrijk, Nederland en Duitsland. Geen nood: de voorzitter van de Nationale Bank – van PS-signatuur – wordt gemobiliseerd en komt doodleuk verklaren dat het met die hoge loonkost eigenlijk niet zo’n vaart loopt, daarmee zijn syndicale vrienden een duwtje in de rug gevend. Daarenboven schat de man de economische groei van België voor dit jaar op 2,5 %, beduidend meer dan het Europese gemiddelde. Nog geen twee dagen later liet het VBO beleefd weten dat de voorzitter van de Nationale Bank er naast zat, en dat de groei hooguit 2,2 % zou bedragen. Dat ligt gewoon in lijn met de rest van de EU. Ondertussen is het wél een feit dat, hoewel de Belgische loonkost tot de hoogste behoort in het Westen, de nettolonen hier mee tot de laagste behoren. Daarbij komt dat de Belgische pensioenen eveneens tot de laagste in de hele EU behoren. Volgens een bekende zegswijze mag je nooit de intelligentie van je lezers of kijkers onderschatten. De verkiezingen zullen uitwijzen of de Vlamingen inderdaad minder pienter zijn dan de Britten. Enige twijfel is hier gewettigd.
Rudi De Ceuster, publicist
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
W ETSTRAAT
lak na de hereniging van Duitsland ontmoette ik in Salzburg de voormalige Directeur van ADN, het persbureau van de DDR. Guenther Poetschke was niet alleen directeur van het agentschap, maar tevens lid van het Centraal Comité van de Oost-Duitse communistische partij. Hij was op zoek naar werk. Eén ding is me altijd bijgebleven: hij zei me toen letterlijk ‘ik zweer op al wat mij lief is dat ik nooit het minste idee heb gehad van de rampzalige economische toestand in de DDR. Wij kregen elke maand statistieken die uitwezen dat we er uitstekend voorstonden. We beschikten over geen elementen die ons toelieten om daaraan te twijfelen’.
De reële vennootschapsbelasting is in België nog een van de hoogste in de EU. Nu wordt er geschermd met de notionele interestaftrek, die zogenaamd buitenlandse investeerders zal aantrekken. Die komt er echter pas in het najaar van 2007. Er is nog steeds niet bekend wat de budgettaire weerslag ervan zal zijn, maar ondertussen wordt erover gesproken alsof de maatregel al van kracht is. Tegen die tijd is de regering Verhofstadt al lang geschiedenis.
NIEUWE
HETE HERFST OP KOMST?
L ISTEN
EN LAGEN VAN HET SOCIAAL OVERLEG
E CONOMIE
V
oor veel mensen is het Generatiepact iets dat al geruime tijd in het verleden ligt. Vorig najaar volgden acties, stakingen en betogingen elkaar op in een poging verworven rechten zoals brugpensioen te handhaven. Midden december bliezen de vakbonden verder straatprotest af, maar toen al was duidelijk dat de sociale vrede enkel tijdelijk was hersteld. Na de zomervakantie dreigen we opnieuw een hete herfst te krijgen. Want na de gemeenteraadsverkiezingen moeten vakbonden en werkgevers (en de regering) onderhandelen over een nieuw sociaal akkoord over lonen en arbeidsvoorwaarden. Dat zal niet verlopen zonder slag of stoot. Misschien dat de geschiedenis zich nooit volledig herhaalt, maar het loont de moeite aan de vooravond van een drukke onderhandelingsperiode toch eens na te gaan of er geen parallellen kunnen getrokken worden met wat vorig jaar gebeurde. Bepaalde gelijkenissen dringen zich op.
Het vorige Interprofessioneel Akkoord (IPA) over lonen en arbeidsvoorwaarden (voor 2005-2006) haalde pas de eindmeet toen de regering 252 miljoen euro ter beschikking stelde om onder meer de lasten op nacht- en ploegenarbeid te verminderen, overuren fiscaal gunstiger te maken en de laagste nettolonen te verhogen. En zelfs dan werd het IPA door de socialistische vakbond verworpen, zij het met een nipte meerderheid.
HET OPWARMEN VAN DE ACHTERBAN Vakbonden en werkgevers beschuldigen elkaar ervan een moeilijk onderhandelingsklimaat te scheppen door de achterban nu al op een verkeerd spoor te zetten. Naar aanleiding van 1 mei en Rerum Novarum haalden de bonden scherp uit naar “de patroons” die enkel maar geïnteresseerd zouden zijn in hoge lonen voor het management en torenhoge winsten voor de aandeelhouders. ‘Het evenwicht is compleet zoek’, stelde Luc Cortebeeck, voorzitter van de christelijke vakbond ACV. De werkgeversorganisaties bestempelden dat als stemmingmakerij. Zelf hekelden ze de afgelopen tijd meermaals het systeem van werkloosheidsuitkeringen dat ‘meer en meer een sociale hangmat wordt’ voor wie liever lui is dan moe. In de aanloop naar de onderhandelingen over het Generatiepact merkten we iets gelijkaardigs. Het VBO pakte uit met een nota die pleitte voor de geleidelijke afschaffing van het brugpensioen, en met een onverholen pleidooi om opnieuw langer te gaan werken. De bonden noemden dat een oorlogsverklaring, en een van de toponderhandelaars van het ACV publiceerde zijn boek 50 grijze leugens over vergrijzing en langer werken (Van Halewyck, 2004). In kringen van werkgevers werd de auteur, Gilbert De Swert, al snel “de negationist” genoemd. Door een te rooskleurig beeld op te hanDOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
zijds wel volmachten vroeg en kreeg van het parlement en de Wet op het concurrentievermogen doorvoerde, waaruit de zogeheten loonnorm voortkwam. Voortaan moesten de prestaties van de Belgische economie vergeleken worden met onze drie voornaamste buren en handelspartners – Frankrijk, Duitsland en Nederland – en de groei van de lonen zou daarop worden afgestemd. De regering trad nadien steeds vaker op in plaats van de sociale partners, iets waar zij in wezen een gloeiende hekel aan hebben, maar waaraan zij door hun onderlinge verdeeldheid vaak niet kunnen ontsnappen.
HET
GENERATIEPACT IS NOOIT ECHT EEN PACT
GEWEEST
gen over de problemen rond pensioenen en gezondheidszorg zou hij volgens sommigen aan de basis hebben gelegen van het latere straatprotest.
DE REGERING BEHOEDT HET SOCIAAL BELANG Het Generatiepact is nooit een echt pact geweest. Het kreeg die propagandistische naam opgekleefd door Freya Van den Bossche, toen nog minister van Werk, en door premier Verhofstadt. Jean-Luc Dehaene toonde in de jaren 1990 ietwat meer schroom. Toen hij in 1993 het Globaal Pact niet door de sociale partners aanvaard kreeg, maakte hij er het Globaal Plan van, en bereidde België voor op het nastreven van de Maastrichtnormen. Iets gelijkaardigs gebeurde in 1996, toen hij enerzijds over het Toekomstcontract onderhandelde, en na verwerping door het ABVV de term tactisch omboog in Toekomstplan – maar ander-
8
Omdat de andere onderhandelaars (VBO, Unizo, ACV, ACLVB) hun troepen wel wisten te overtuigen, besloot de regering haar financiële beloften na te komen. Zo werd het Interprofessioneel Akkoord alsnog uitgevoerd. (De top van het ABVV sloot zich hier achter de schermen bij aan).
HANDIG Ook het vakbondsverzet tegen het Generatiepact deed de regering niet buigen. Door handig in te spelen op de tegenstellingen tussen de vakbonden en vakbondscentrales, en door een aantal op voorhand bestudeerde “verfijningen en bijsturingen” toe te staan, stelde Verhofstadt zich op als behoeder van het sociaal belang en van de publieke opinie, die op den duur weinig sympathie meer opbracht voor de syndicale acties. In de maand mei kwam de regering op de proppen met een lijst van 22 maatregelen die volgens haar nodig zijn om de arbeidsmarkt in België te versoepelen. Sommige, zoals het invoeren van elektronische maaltijdcheques, vormen geen probleem. Maar andere ingrepen, rond pleegouderverlof, flexibele samenwerkingsvormen tussen bedrijven en een uitbreiding van studenten- en interimarbeid, liggen –
zeker voor de vakbonden – veel moeilijker. Daarnaast heeft Verhofstadt een nieuw “akkoord” rond concurrentievermogen en koopkracht voor ogen, wat opnieuw een hypotheek legt op het traditionele loonoverleg tussen vakbonden en werkgevers.
Een van de redenen waarom de bonden bij de onderhandelingen over het Generatiepact geregeld aan het kortste eind trokken, was dat ze aanvankelijk niet in gemeenschappelijk front opereerden. Het ABVV wou zich profileren als de meest militante bond, het ACV als drager van verantwoordelijkheid en van het overlegmodel. Later zou Cortebeeck opmerken: ‘Toen ze mij van regeringszijde begonnen te prijzen voor mijn verantwoordelijkheidszin, dacht ik: ik ga dat duur betalen’. Zijn achterban volgde hem inderdaad niet toen het Generatiepact in de loop van oktober ter beoordeling werd voorgelegd. Net zoals Xavier Verboven zich na de verwerping door zijn achterban van het IPA bezwoer om het nooit meer zo ver te laten komen, zo lijkt Cortebeeck momenteel de overtuiging toegedaan dat het ACV niet meer ten koste van de eigen interne samenhang de kar moet trekken. Waar hij met de vorige voorzitter van het VBO, de gerespecteerde Luc Van Steenkiste, een sterke tandem vormde, stelt hij zich nu veel voorzichtiger en afwachtender op. Het ABVV heeft een nieuwe voorzitter in de persoon van Rudy De Leeuw. Die zal zichzelf moeten bewijzen tegenover de machtige baronieën van de socialistische vakbond. Mee van het feit hoeveel ruimte hij krijgt en hoeveel geloofwaardigheid hij zelf kan opbouwen als voorzitter die resultaten wil bereiken, zal het afhangen of het ABVV al dan niet opnieuw aan de zijlijn gaat staan en of het ACV op dezelfde golflengte zal zitten. Hetzelfde geldt overigens ook voor het VBO, waar de deelfederaties zoals Agoria (de machtige sectorfederatie van de metaalverwerkende nijverheid en de technologische industrie) steeds zwaarder op het centrale apparaat beginnen te wegen. En bij de zelfstandige ondernemers van Unizo hebben ze gezworen geen nieuwe dictaten van een of andere “Xavier Ambras” te zullen
E CONOMIE
GEMEENSCHAPPELIJK VAKBONDSFRONT?
STAAN
WE OOK DIT NAJAAR WEER VOOR BITSIGE SOCIALE STRIJD?
slikken. Of Unizo het zich met zijn gespierde houding zelf niet moeilijk maakt, is dan weer een andere vraag.
ZWARE DOSSIERS Het Generatiepact mag dan al voor velen uit het geheugen verdwenen zijn, bepaalde zeer gevoelige onderdelen moeten nog altijd verder worden uitgewerkt. Dat is bijvoorbeeld zo voor het definiëren van zware beroepen, die voor vervroegd brugpensioen in aanmerking blijven komen. Er blijft de kwestie van vervanging van personeelsleden die met tijdskrediet gaan. En die van de zogeheten gelijkgestelde periodes, periodes dat men bijvoorbeeld werkloos of ziek was, maar die toch meetellen voor de opbouw van pensioen- of brugpensioenrechten. In wezen komt de leeftijd voor gewoon brugpensioen pas in 2008 van 58 op 60 jaar, maar het is weinig waarschijnlijk dat de bonden zo lang in onduidelijkheid zullen willen leven over deze cruciale dossiers.
RELATIE SP.A-ABVV De socialistische partij en de socialistische vakbond doen de laatste tijd pogingen om hun ruzie van afgelopen jaar te doen vergeten. Het is geen toeval dat de sp.a op 1 mei mee ten strijde trok tegen de toplonen van bedrijfsleiders en managers, en het is al evenmin toeval dat de sp.a binnen de regering probeert om Verhofstadt af te remmen in zijn electorale dadendrang om de VLD voor te stellen als de partij die dit land economisch wil doen bewegen.
9
Zo is het evenmin toeval dat De Leeuw, toen hij tot voorzitter verkozen werd, luid en duidelijk liet verstaan dat de vakbond “een politiek relais” nodig heeft. Toch blijft bij veel ABVV-leden een grote achterdocht bestaan tegen de sp.a-leiding, die zij ervan beschuldigen op de eerste plaats de middenklasse te bedienen en de arbeiders uit het oog te hebben verloren. De ABVV-top zag zich onlangs op een congres van de Vlaamse vleugel in Blankenberge nog gedwongen om zelf een resolutie ter stemming voor te leggen waarin werd gesteld dat de relatie met de sp.a de komende maanden grondig zou worden geëvalueerd. Wellicht een manoeuvre dat op de eerste plaats was bedoeld om de achterban stoom te laten afblazen, maar dat evengoed op blijvende onvrede wijst.
HET NAJAAR … … zal moeten duidelijk maken in welke mate de hierboven geschetste tegenstellingen of vaststellingen de mogelijkheid niet ondergraven om het sociaal overleg opnieuw vruchten te laten dragen. In het begin van het jaar zag het er wat beter uit, toen vakbonden en werkgevers een onderling akkoord bereikten over de samenstelling van de nieuwe indexkorf en over een gemeenschappelijke verklaring inzake concurrentiekracht en werkgelegenheid. Maar twee zwaluwen maken de lente, de zomer of de herfst niet. Desondanks boeiende en belangrijke materie om te volgen. KVDH
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
VRIJE
TRIBUNE
K ROONPRINS
SCHIJN VAN NUTTIGHEID VERSCHAFFEN
V RIJE
TRIBNE
D
e mislukte economische zending naar Zuid-Afrika onder het voorzitterschap van de kroonprins heeft nu wel goed duidelijk gemaakt dat Vlaanderen ook op het vlak van internationaal ondernemen best zijn eigen weg gaat. Vier jaar na de oprichting van het Agentschap voor de Buitenlandse Handel is het overigens zeer onduidelijk wat de 44 personeelsleden ervan allemaal uitspoken. De activiteiten die worden ontwikkeld, staan alleszins in schril contrast met de middelen die er worden aan besteed. In 2004 werden er twee economische zendingen georganiseerd, in 2005 waren er dat drie. Het organiseren van zo’n zending vergt op de centrale zetel van het Belgisch Agentschap de inzet van slechts enkele personen. Een groot deel van het voorbereidend werk wordt immers ter plaatse verricht door de handelsattachés en het ambassadepersoneel. Het bedrijfsleven stelt het nut van dergelijke – voor een deel politieke – megazendingen overigens wel degelijk in twijfel. Het moet maar eens gezegd worden, als die nog deelnemers aantrekken dan is dat om andere redenen dan om hun exportmogelijkheden te verbeteren. Dit heeft alles met intern-Belgische netwerkvorming te maken.
OPDRACHT NIET VOLBRACHT Het samenwerkingsakkoord van 24 mei 2002 met betrekking tot de oprichting van een (Belgisch) Agentschap voor Buitenlandse Handel bepaalt dat dit náást de organisatie van gezamenlijke handelsmissies, ook bevoegd is voor de organisatie, ontwikkeling en verspreiding van informatie, studies en documentatie over de buitenlandse markten ten behoeve van de gewestelijke diensten (bij ons het Vlaams Agentschap voor Internationaal Ondernemen – FIT). Daarnaast kan het Agentschap ook taken van gezamenlijk belang uitvoeren waartoe de Raad van Bestuur unaniem heeft beslist, zoals het uitreiken van prijzen, het optreden als loket voor buitenlandse vipzendingen en de relatie met de Kamers van Koophandel in het buitenland. In de praktijk moet men vaststellen dat er van dat alles weinig terechtkomt.
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
landendossiers werden opgesteld. Vorig jaar heeft het Belgisch Agentschap welgeteld één keer het Vlaams Agentschap voor Internationaal Ondernemen geïnformeerd over de komst van buitenlandse bezoekers. Ten slotte is de rol van het Belgisch Agentschap in de relatie met de gemende Kamers van Koophandel uitgeteld.
VLAANDEREN BETAALT Los van het Vlaamse aandeel in de federale toelage bedraagt de inbreng van het Vlaams Gewest in de financiering van het Agentschap voor de Buitenlandse Handel 62,17 % van de totale inbreng uit de gewesten, goed voor een bedrag van 1 836 000 euro.
Het beleid moet twee vragen stellen: - Zouden de gewesten zonder de tussenkomst van het Belgisch Agentschap gezamenlijke zendingen kunnen organiseren, als ze dat al zouden wensen? Het staat buiten kijf dat ze dat kunnen; dat gebeurt nu al. ENIG DOEL VAN BELGISCH AGENTSCHAP: DE KROONPRINS OP HANDELSMIS- Zijn er buiten de SIE EEN SCHIJN VAN NUTTIGHEID VERSCHAFFEN. organisatie van de prinselijke zendingen wellicht andere opdrachten die het Belgisch Agentschap onmisbaar maken? Hier kan klaar en duiAGENTSCHAP VOOR DE delijk negatief op worden geantwoord. BUITENLANDSE HANDEL:
BEST OPDOEKEN
DE FEITEN Wat het verspreiden van studies en informatie betreft, slaagt men er niet eens in om teksten op te stellen in behoorlijk Nederlands. Minister Moerman heeft daarover vorig jaar trouwens een brief gestuurd naar het Agentschap. Overigens beschikt het Vlaams Agentschap voor Internationaal Ondernemen over eigen diensten die perfect in staat zijn om zich van die opdracht te kwijten. Wat de documentatie over buitenlandse markten betreft, worden er enkel landendossiers opgesteld naar aanleiding van prinselijke missies en voor de rest worden er geen andere informatieve documenten verspreid. Dat betekent dus dat er de voorbije twee jaren vijf
10
AFSCHAFFEN Daarom lijkt het mij het samenwerkingsakkoord van 24 mei 2002 objectief gezien achterhaald. De middelen die aan het Belgisch Agentschap voor de Buitenlandse Handel worden toegekend, zijn veel te gul en moeten op zijn minst worden herzien. Uiteindelijk kan de instelling best worden opgedoekt. Want laten we wel wezen, de enige reden van bestaan van het Agentschap is de kroonprins een schijn van nuttigheid te verschaffen. Maar zelfs in die opdracht is het schromelijk mislukt.
Luk Van Nieuwenhuysen Vlaams volksvertegenwoordiger
VRIJ-SPRAAK
O NWIL
OF ONKUNDE ?
SUBSIDIEKRAAN
TEGENWIND Fouad Ahidar, Brussels parlementslid, zit niet meer in het partijbestuur van Spirit. Zogezegd wil hij zich als voorzitter van Brussel volledig kunnen uitleven, met het oog op de komende gemeenteraadsverkiezingen. Misschien, maar er lijkt meer aan de hand. Ahidar kwam onder zware druk omdat hij, als Marokkaanse Belg, het initiatief nam voor de stille optocht ter nagedachtenis van Joe Van Holsbeeck. Toen de moordenaar uiteindelijk een Pool bleek, kreeg hij tegenwind van de Marokkaanse gemeenschap, maar ook binnen Spirit zelf. Marie-Paule Quix, de echtgenote van Vic Anciaux, neemt voorlopig Ahidars plaats in.
OP DE SCHOOT Partijen en kandidaten beginnen zich stilaan warm te lopen voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Met het communautaire thema terug hoog op de politieke agenda, valt het op dat de Vlaamse partijen op de meeste plaatsen op de schoot kruipen van hun Franstalige zusterpartij of kandideren op een lijst van de (Franstalige) burgemeester. Niet dat de liefde zo groot is, maar de Vlaamse partijen geloven niet langer in hun eigen kracht. Zeker nu de meerderheid een Vlaamse schepen moet leveren, spelen ze liever op zeker. Of dit ook de Vlaamse kiezer iets oplevert? Alleen het Vlaams Belang zal zich alleen (moeten) bewijzen voor de Brusselse kiezer. Gerard Bouvier
Vlaanderen moet solidair zijn met Wallonië en zonder België is Wallonië tot de bedelstaf veroordeeld. Ziehier twee bekende stellingen die graag voor Vlaamsgezinde voeten worden gesmeten. Waarom Vlaanderen meer solidair moet zijn met Wallonië dan met pakweg de Algarve, wordt er niet bij verteld. Er is maar één reden. Omdat we landgenoten zijn. Een schoolvoorbeeld van een cirkelredenering. Omdat België bestaat moet België blijven bestaan. Hetzelfde antwoord op de vraag waarom Vlaanderen meer solidair moet zijn met Wallonië dan Denemarken. Maar misschien zou het Wallonië al een heel stuk helpen als de Walen solidair zouden willen zijn met elkaar. Volgens een studie van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (Oeso) is een stuk van de hoge Waalse werkloosheidsgraad te wijten aan de unitaire loonnorm die in België wordt gehanteerd. Nu zijn de Waalse lonen niet in overeenstemming met de Waalse productiviteit en dus verdwijnen er jobs. Omdat de werkende Walen relatief te veel verdienen, vinden de niet-werkende Walen geen baan. Een beetje solidariteit tussen de werkende (dus rijkere) en werkloze (dus armere) Walen zou hier duidelijk niet misstaan. In tegenstelling tot de veelgeroemde Vlaamse solidariteit zou deze zelfs naar structurele oplossingen kunnen leiden. Waarom liggen de Waalse lonen trouwens te hoog? Omdat het deel uitmaakt van België. En daarmee sneuvelt de tweede stelling waarmee we dit stuk aanvatten. België – en de unitaire loonnorm – veroordeelt Wallonië tot de bedelstaf. Het klopt dat Vlaanderen die bedelstaf trakteert, maar het blijft wel een bedelstaf.
11
De Oeso helpt ons dus om even door de klassieke “waarheden” te prikken. Althans voor wie op de hoogte is van deze Oeso-studie. Zegge en schrijve één krant, De Tijd, maakte melding van dit toch wel belangwekkende rapport. Als lezer van een krant ga ik er van uit dat ik op de hoogte word gebracht van Oeso-rapporten die handelen over het eigen land. Gebeurt ook doorgaans. Deze keer niet.
‘MISSCHIEN ZOU HET WALLONIË AL EEN HEEL STUK HELPEN ALS DE SOLIDAIR ZOUDEN WILLEN ZIJN MET ELKAAR.’
WALEN
Moeten we hier weer de beruchte tricolore hand achter vermoeden, die onze inktkoelies dicteert dat ze niet te veel aandacht mogen besteden aan kritische berichtgeving over het Belgische feit? We zouden het bijna moeten hopen. Want als die tricolore hand alleen bestaat in het brein van paranoïde flaminganten, is er iets veel erger aan de hand. Dan wordt de Vlaamse journalistiek gekenmerkt door een adembenemend gebrek aan kwaliteit. Dan ontbreekt het onze redacties aan journalistieke vakbekwaamheid. Misschien kennen ze die Oeso-studie gewoon niet. Dan wordt onze pers niet door onwil gedreven, maar door onkunde. Want van beide opties is één de juiste: worden onze kranten gevuld door eerlijke stukken onbenul of door gecorrumpeerde vaklui? Neen, er is een derde optie. Het betreft misschien gecorrumpeerde stukken onbenul.
Peter De Roover
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
V RIJSPRAAK
'Minister Pascal Smet (sp.a) is inconsequent en kent zijn dossiers niet.' Dat zegt niet de oppositie, maar wel coalitiepartner Brigitte Grouwels (CD&V). Hoe het zo ver is kunnen komen? Grouwels stelt voor om twee vrijetijdsinitiatieven voor gehandicapten niet langer te subsidiëren. 'Beleid voeren is keuzes maken', motiveert ze haar keuze. Fout, zegt Pascal Smet. Volgens hem gaat de subsidiekraan van een van beide initiatieven toe omdat het te uitgesproken socialistisch zou zijn. Grouwels ontkent: 'Smet is zelf niet zuiver op de graat.' Smet ontkent: 'Ik wil bewijzen op tafel.' Maar dubbele ontkenning, is dat geen bevestiging?
WIJLEN EUROPA
KLOOF MET DE BURGER
(G) EEN
Europa moet zich dringend op het wezenlijke toeleggen. Dat is de taak van Parlementen, maar het EP doet het tegenovergestelde. Het is zelf ook een “big spender” en verhoogt bijna altijd de uitgavenlimieten (zeker van alle nietlandbouwuitgaven) tot boven de voorstellen van de Commissie, terwijl de Ministerraad precies op de rem staat. Parlementsleden worden zodoende ook démarcheurs voor allerhande projecten, waarvan sommige beter het daglicht niet zouden zien. In Wallonië weet de PS er alles van.
GRONDWET VOOR DE EU?
B UITENLAND
T
oen Guy Verhofstadt op 31 mei in het Europees Parlement geforceerd voluntaristisch de spits afbeet voor de 24 andere EU-regeringsleiders, legde Euroscepticus Nigel Farage de vinger op de wonde: of hij misschien zo beschaamd was over de aftakeling van België (‘waar hij zelf de grootste partij van het land monddood helpt maken’) dat hij liever de anderen de les kwam spellen? Na de bezinning van één jaar die was ingebouwd na de faliekante referenda in Frankrijk en Nederland (bezinning die inmiddels door de Top met twee jaar is verlengd) wou hij het terrein bezetten en zijn kansen verhogen op een leuke baan na de komende afstraffing van Paars. Bezinning was dus niet aan hem besteed, want hij kwam met een verhaal van ‘nog meer van dat’. ‘Flucht nach vorn’: we doen alsof we vluchten, maar feitelijk vallen we aan, voor een ‘steeds hechter verbond der volkeren’, voor de ‘Grote Tocht’ naar meer gelijkheid, rechtvaardigheid en broederlijkheid, die ‘linkse kitsch’ zoals Milan Kundera het noemde. We zullen die burger eens wat leren!
toen nagenoeg het enige EG-beleid, goed voor ruim 80 % van de begroting. Nu is dat aandeel teruggelopen door allerhande ander beleid maar dat lijdt aan hetzelfde euvel. De schrik voor fraude en het wantrouwen van Parlement en Rekenkamer dreven de regelneverij ten top, zeker na de afgang van de Commissie Santer met haar beruchte rode Edith Cresson.
EUROPA
MOET ZICH OP ZIJN KERNTAKEN CONCENTREREN IN PLAATS VAN EEN UITDIJEND HEELAL TE WORDEN
WIELAND EUROPA De Commissie kwam in oktober 2005 voorzichtig met Plan D: Democratie, Dialoog en Debat, goed voor 13 acties. In mei 2006 deed ze een mededeling aan de Raad waarin ze de burger de zwarte piet gaf: hij begrijpt er niets van en heeft onrealistische verwachtingen. De Commissie gaat het dus allemaal beter uitleggen, zo van ‘al moesten we het er in rammen’. Stel je voor: volgens de laatste eurobarometer schatten maar 47 % van die ondankbare burgers de huidige EU positief in. In dezelfde zin riep Walter Pauli in een hoogstaand editoriaal in De Morgen van 19 juni de burger toe “Een welgemeende fuck you”.
Door de obsessie om toch maar de politiek-correcte burger te behagen en zoveel mogelijk Europees manna rond te strooien, ontsnapt vrijwel niets aan de eurocratie. Privatisering hier, antidiscriminatierichtlijn daar. Tussendoor onze Aquafin overhoop halen, een fietspad of een golfterrein aanleggen, een wijnkelder of opleiding voor lassers financieren. Cadeautjes à la Stevaert. Je zet dan een plaatje dat wijst op de ontvangen steun van het Europees Sociaal of Regionaal Fonds. Is dat Europa? Kijk in binnen- of buitenland eens rond naar die plaatjes en vraag u af of dat Europa bevordert dan wel Big Brother.
In 1971 wás geen Eurobarometer nodig. EU-commissaris Ralf Dahrendorf leverde toen onder het mysterieus pseudoniem Wieland Europa in Die Zeit verpletterende kritiek op de gang van zaken in de EG. Deze dwarsligger dacht zeker aan Wieland de smid, sleutelfiguur uit de Nibelungen, maar knipoogde misschien ook naar weiland (wijlen). Na Dahrendorfs grafrede op Europa ging het van kwaad naar erger. In 1971 sloeg de regelneverij op de landbouw,
Buitenland-commissaris Javier Solana schreef via de Venice Commission van de Raad van Europa (doc. 343/2005) voor het Montenegroreferendum 50 % opkomst en 55 % ja-stemmen voor. Het werd kantje boord, al had de Commissie (bestaande uit een Brit, een Spanjaard en een Fin, en bekrachtigd door die andere Castillaan Solana) zeker het tegendeel gehoopt. Ja, Vlamingen pas maar op!
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
12
Europa moet zich op zijn kerntaken concentreren in plaats van een uitdijend heelal te worden; de burger vraagt geen apenootjes, maar wel een Europese vinger in de pap in sleutelsectoren: veiligheid, werkzekerheid, verweer tegen overrompeling … Als men de toerist in Antalya of Bodrum vertelt dat Turkije voor de eurocraten tot Europa behoort, maar hem in Dubrovnik of Rijeka voorhoudt dat Kroatië er niet bij hoort, dan begrijpt hij het niet. Als de burger leest dat de politieke klasse in de EU-grondwet uit pure zelfverloochening of “dhimmitude” geen enkele verwijzing naar de christelijke grondslagen van de Europese beschaving durft op te nemen, wordt hij woedend, ook zonder How the catholic church built western civilisation van Thomas Woods te hebben gelezen. En de 30 miljoen nietEuropese migranten, die zien hoe de Europeanen hun eigen identiteit verloochenen, vragen zich af waaraan zij zich moeten conformeren en waarin zij moeten integreren. Er is veel nodig om de kloof met de burger te dichten, een kloof tussen de ‘PC happy few’ die de linkse kitsch verspreiden en geloven en de groeiende rebellerende massa die daar geen boodschap aan heeft. Misschien een nieuw Burgermanifest of heruitgevonden subsidiariteit?
Guido Naets
BOEKEN
HEIMAT
Toch boeiend voor wie politiek België van de tweede helft van de vorige eeuw beter wil begrijpen. Marc Platel
taal, de economie, de politiek. De selectie is subjectief, de historisch kritiek is er om het historische debat te voeden. ‘Een geschiedenis met gaten’, schreef Werner Somers op de webstek van Vlaams Belang. Absoluut, maar het is zoals met kaas met gaten. Ook die kan smaken. En wie die niet lust, kan voor bij brood en wijn best iets anders vinden. Reynebeaus jongste boek is een prachtige bundel papier, héél mooi geïllustreerd, erg leesbaar gecomponeerd, met korte stukjes, tabellen, grafieken, en geschreven in een mooie taal. AN
MARC REYNEBAU, DE
“Memoires” zijn altijd moeilijk om correct in te schatten. De lezer heeft immers gemakkelijk het gevoelen dat de auteur nogal wat verdoezelt. Dat hij te veel schrijft wat de lezer niet echt boeit, zoals in dit geval zijn alleen door vakmensen te volgen Europese ervaringen. Het kan dat de lezer verbaasd vaststelt dat de auteur opvallend vriendelijk is voor sommigen die zijn parcours doorkruisten terwijl hij voor zichzelf de rol van miskend genie uittekent, de man die het toen al zo goed wist terwijl anderen zijn doorzicht niet of maar met mondjesmaat wilden volgen.
GESCHIEDENIS VAN
BELGIË
BEELD.
317 ISBN10:
VERKOZENEN
IN WOORD EN
BLZ.,
LANNOO, € 39,95,
90 209 6224 8
BELGIË Het bleef wat te lang liggen op het stapeltje ‘nog te lezen’, maar nu het toch is gelukt, komt het nog van pas om het aan de lezers aan te raden als vakantielectuur: De geschiedenis van België in woord en beeld, een door Lannoo uitgegeven kijk- en leesboek
Ook Wie zetelt? De gekozen politieke elite in Vlaanderen doorgelicht is best een interessant verhaal, maar dan van een heel andere orde. Het is een academisch, wetenschappelijk, sociografisch werkstuk, geschreven door een reeks politologen en onderzoekers van verschillende universiteiten, samengebracht door Stefaan Fiers en Herwig Reynaert van de KU Leuven.
S. FIERS ZETELT?
WILFRIED MARTENS, DE MEMOIRES. LUCTOR ET EMERGO.
LANNOO, 936
BLZ., ISBN10:
€ 49,95,
90 209 6250 4
Al die gevoelens doorkruisen het doorworstelen van de 900 bladzijden Martens–memoires. “Doorworstelen” inderdaad, want het boek draagt de voelbare sporen van het al te veel wikken en wegen of men dat gebeuren al dan niet zou schrijven, of het toch beter anders zou kleuren ... Martens wil bovendien enkele niet zo vanzelfsprekende politieke onderwerpen naar voor wil brengen: zoals zijn persoonlijke relatie met zijn partij, maar ook “zijn” staatshervormingen en zijn opvallende persoonlijke relatie met Boudewijn. Daarover laat de auteur zijn pen een wel erg vrije loop tot en met het afdrukken van persoonlijke brieven van de toenmalige koning. Nog een “Belgisch” taboe dat
Het boek gleed in het voorjaar even binnen in de toptien van Humo en Knack Focus. Op het gevaar af Vlaamsnationalisten een appelflauwte te bezorgen, kunnen we niet anders dan zeggen dat het geen ellendige ervaring is om met Reynebeau even in het verleden te verdwijnen. Reynebeau is een belgicist (zie ook zijn Het klauwen van de leeuw, waarop Eric Defoort destijds een schitterende repliek schreef onder de titel Het klauwen van de historicus), die zich amuseert door de flaminganten in de gordijnen te jagen, over gebeurtenissen en hun duiding (de Belgische revolutie bijvoorbeeld, is in 1830 niet uit de lucht komen vallen, Belgische versus Vlaamse cultuur, de Vlaamse Beweging, de fronters, de repressie ...) En dan? Het is pas goed te lezen wat de – vaak zwakke – argumenten zijn van de “postmodernisten”, die niet begrijpen wat een Vlaams-nationalist bezielt. Reynebeau schrijft duidelijk zelf dat geschiedenis niet objectief kan zijn. ‘Ze is een product van de geest, ja, van de verbeelding’. Dat lijkt juist, maar is flauwekul. Het verleden is tastbaar aanwezig in de bronnen, de kunst en de cultuur, de
13
EN
H.
REYNAERT (RED.), WIE DE
GEKOZEN
POLITIEKE ELITE IN
VLAANDEREN
DOOR-
GELICHT.
LANNOOCAMPUS, 208 ISBN10:
BLZ.,
€ 22,50,
90-209-6249-3
De auteurs gingen op zoek naar de achtergrond van onze politici, van de burgemeester tot het provincieraadslid, van de leden van het federale parlement tot de ministers en de EU-parlementsleden. Het gaat op zoek naar opleiding, geslacht, beroep, leeftijd van al wie ons bestuurt, carrièreduur en trekt dan besluiten over de democratisering en overeind gebleven ongelijkheid, de verzwakking van de macht van het parlement, en nog veel meer. Een interessant hoofdstuk ‘Van de studio naar de Kamer’ behandelt de relatie tussen aanwezigheid in de media en in de politiek. Weinig of geen namen, wel een algemene analyse, met veel tabellen en grafieken. Herman De Croo schreef het woord vooraf. AN
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
B OEKEN
‘Vlaanderen onze heimat, België ons vaderland, Europa onze toekomst.’ Het staat op bladzijde 784 van de memoires van Wilfried Martens. De man die voor nogal wat opgroeiende naoorlogse Vlaamse jongeren de Rodenbach van de 20ste eeuw had kunnen worden, laat er geen twijfel over bestaan: Vlaamse onafhankelijkheid is voor hem uitgesloten, een ‘Belgische en een Europese deelstaat’ zou wel kunnen.
daarmee is doorbroken. Zijn inzet om tot een beter Belgische samenlevingsmodel te komen, was zonder twijfel groot. Dat hij dit verdedigt, is begrijpelijk, dat hij bewust blind blijft voor de bewezen mislukken van zijn systeem, ergert.
F
O E I
B
A R T J E
!
K AMIKAZE -P ERSWIJS
Eindelijk heeft Bartje Somers zijn waar gelaat getoond. We hebben er wel lang op moeten wachten. Maar het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan. Het moest er eens van komen. Want uw afkomst kunt ge niet blijven verloochenen. En iedereen heeft al eens een zwak moment. Dat is voor elk van ons zo en dus ook voor ons Bartje! Op 7 juni laatstleden om 7 uur 40 in de ochtend om precies te zijn, was het zover. Bartje werd op Radio 1 door Lucas De Vos in alle vroegte om uitleg gevraagd omtrent de voorstellen van de VLD om de werklozensteun onder bepaalde voorwaarden te beperken in de tijd. Kwestie van de problemen rond de werkloosheidsval, de knelpuntberoepen ... voor eens en voorgoed de wereld uit te helpen. Het vraaggesprek kon uiteraard niet anders dan uitmonden bij de problematiek van de tewerkstelling van allochtonen in het algemeen (hierbij allicht doelend op Marokkanen, Turken en dies meer) en van OostEuropese werkkrachten in het bijzonder (allicht verwijzend naar de talrijke Poolse arbeiders). En toen kwam de aap uit de mouw en werd het duidelijk dat Bartje heel even niet goed bij de les was. Want tot onze niet geringe verbazing (of moet ik in voorkomend geval veeleer gewagen van verbijstering) stelde blauw Bartje dat tewerkstelling van ‘vreemdelingen’ eigenlijk onze ‘tweede keuze’ moet zijn en dat we de voorkeur moeten blijven geven aan ‘mensen van eigen bodem’. Ik kon mijn oren nauwelijks geloven. De Blut und Boden- theorie van het nationaalsocialisme zomaar ter plaatse herontdekt door niemand minder dan blauwe Bart Somers. Niet te geloven en toch waar. Jammer dat Lucas De Vos ook nog slaapwandelde en de kans om de VLD-voorzitter voorgoed te ontmaskeren zonder meer liet liggen. Vandaar dat ik hierop terugkom. Vooral met de prangende vraag of dit, wat Somers betreft, een overblijfsel zou kunnen zijn van een besmetting opgelopen tijdens zijn al bij al kortstondig verblijf in de toenmalige Volksunie. Misschien eens aan Bertje Anciaux vragen, Bart. Of nog beter. Via De Standaard contact nemen met een zekere Stijn Baert, die als kind racistisch werd gedetermineerd door zijn extreemrechtse familie en nu volledig genezen is. Waarom zou er dan voor u geen hoop op genezing meer zijn? Niet aarzelen dus. Zeker nu ge u gesterkt weet door de oprechte wensen voor een spoedig herstel, vanwege Kamikaze
P
E R S W I J S
Mathias Danneels over de modernisering bij de post, in Het Nieuwsblad, 31 mei: In het zuiden is rond De Post een soort van heilige onaantastbaarheid blijven hangen, vermeerderd met een gebrek aan honger naar verandering dat echt niet meer van deze tijd.’ Bart Sturtewagen in De Standaard, 30 mei: ‘De tijd tikt weg. Hoe langer deze chaos aansleept, hoe groter in Vlaanderen de steun voor de Montenegrijnse optie wordt. Het enige alternatief daarvoor is immers een Wallonië dat ophoudt zijn problemen aan anderen te wijten en dat zelf zijn lot in handen neemt. Als dat Wallonië niet blijkt te bestaan, houdt de discussie op. Dan is de federatie niet meer te redden.’ Stefaan De Clerck de cumul van Elio – Knack, 30 mei: ‘Di Rupo combineert het voorzitterschap van de PS met de functies van Waals minister-president én burgemeester van Bergen. Met zo'n cumul moet het haast onmogelijk zijn om
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
binnen zijn partij het overzicht te bewaren.’ Herman Van Rompuy Wallonië en racisme, 29 mei: ‘Sedert twee weken is gans Vlaanderen, voor de Franstalige media, racistisch. Niet alleen het Belang en zijn kiezer, maar al degenen die het Belang onvoldoende hebben bestreden. Over de Stille Mars in Antwerpen berichtte die pers nauwelijks omdat dit niet paste in het beeld van een onverdraagzaam Vlaanderen dat ze willen ophangen. Indien in die sfeer we het discours over 'rechten en plichten' van elkeen inzake asiel en nationaliteit (snelBelgwet), over de strijd tegen geweld en criminaliteit zouden verzwakken, laten we de problemen verzieken. Ik vrees dat het land de jongste periode niet veel 'convergentie' heeft gezien.’ Een anoniem VLD-minister over de ruzies binnen de VLD-top in Humo, 20 juni: ‘De Verhofstadt van de Burgermanifesten zou deze premier op zijn gezicht slaan’.
14
SCHRIK
VAN BALLON?
Regelmatig verschijnt de ballon van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds op meetings. Zo ook binnenkort in Zwijndrecht. Toch vond het gemeentebestuur van die gemeente de ballon iets te "Vlaams" en werd aan de organisatie gevraagd deze ballon niet toe te laten. Het argument was dat 'de Vlaamse leeuw' protest zou uitlokken, zeker na de incidenten in Antwerpen. De directie van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds nam dit niet en stuurde de lokale medewerkster Marleen Van Hauteghem naar de burgemeester. Na wat aandringen bond de burgemeester uiteindelijk toch in en zal de ballon in het weekend van 1 en 2 juli toch kunnen uitvaren. Meer info over de V&NZ-ballon: 03 314 32 39 (www.balloninfo.be)
NIET POLITIEK CORRECT WEL VOOR EEN CORRECTE POLITIEK
LEES OOK DE RUBRIEK IN HET NIEUWS (actuele teksten-kortjes-citaten) OP WEBSTEK WWW.VVB.ORG Help ons Doorbraak te verspreiden STEUN DOORBRAAK Rekening 736-0012719-76 Contact: Doorbraak, Passendalestraat 1a,
C Energiebesparing Milieutechnologie: afvalverbranding deNOx Explosieve gasmengsels: verwerking in overeenstemming met ATEX
Gespecialiseerd studiewerk en sleutel op de deur levering Mallekotstraat 65, 2500 Lier Tel: ++ (0)3/491.98.78 – Fax: ++ (0)3/491.98.77 E-mail: info@euro-pem.co m
O L O F O N
Doorbraak is een uitgave van de Vlaamse Volksbeweging vzw. Verschijnt maandelijks (niet in augustus). Hoofdredacteur: Jan Van de Casteele Kernredactie: Karl Drabbe, Katleen Van den Heuvel, Dirk Laeremans, Herman De Mulder, Anke Nobels, Peter De Roover, Pieter-Jan Verstraete. Redactie-adres: Passendalestraat 1a, 2600 Berchem. Tel (03) 366 18 50 – Fax (03) 366 60 45 e-post: redactie@doorbraak.org – internet: www.doorbraak.org – abonnementen: secretariaat@doorbraak.org Abonnement: € 16,50 voor een abonnement van 12 maanden (buitenland: 25 euro). Studentenabonnement: € 10 voor een abonnement van 12 maanden, met opgave van leeftijd en onderwijsinstelling. Internet-abonnement: € 10 voor 12 maand toezending van Doorbraak (pdf-bestanden) via internet. Het (studenten)abonnement geeft recht op een gratis Internet-abonnement. Abonnering door storting op rekening 736-0012719-76 van VVB Doorbraak, Passendalestraat 1A, 2600 Berchem met vermelding van het type abonnement. Doorbraak wordt ook gratis toegestuurd naar de leden van de Vlaamse Volksbeweging vzw. U kunt ook lid worden van de VVB door overschrijving van € 17 op rekening 409-9521741-71 van VVB-leden-administratie. Dan krijgt u naast Doorbraak ook Binnendoor, het ledenblad van de Vlaamse Volksbeweging, toegestuurd. Doorbraak is lid van de Unie van de Uitgevers van de Periodieke Pers. Vormgeving: Jupiter Graphics, De Regenboog 5A, 2800 Mechelen, Tel. 015 52 95 67 Betaalt u uw abonnementsgeld vanuit het buitenland? Vermeld dan bij storting op het hierbovenvermeld rekeningnummer ook het IBAN-nummer BE91 7360 0127 1976 (Bank identificatiecode van KBC-bank = KREDBEBB) Verantwoordelijke uitgever: Dirk Laeremans, Passendalestraat 1a 2600 Berchem. ISSN 0012-5474
Forum van Vlaamse Vrouwen FVV vzw Bennesteeg 2 9000 Gent Tel. : 09 223 38 83 Fax : 09 224 44 81 info@vlaamsevrouwen.org www.vlaamsevrouwen.org De Vlaamse schakel in de Vrouwenbeweging & de Vrouwelijke schakel in de Vlaamse Beweging
Zondag 2 juli 2006: FOLKBOOT met TANTRIS in het kader van Vlaanderen Feest 15
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
DOORBRAAK nr. 7 – juli 2006
16