België-Belgique PB Antwerpen X 8/2828
Maandblad van de Vlaamse Volksbeweging vzw
www.doorbraak.org
Afgiftekantoor Antwerpen X P508831 Passendalestraat 1A 2600 Berchem redactie@doorbraak.org
5 2009
Kiezen voorVlaanderen:eindsprint naar Dé Conventie
H
et wordt me wel iets, die 17de mei. De Vlaamse Volksbeweging organiseert die dag als hoogtepunt in de campagne ‘ik kies voor Vlaanderen’ een Conventie in Antwerpen. Een politieke manifestatie met een duidelijke bedoeling. Toevallig proberen de belgicisten die dag in Brussel onder het Atomium België te redden. Hun politieke boodschap - niét kiezen voor Vlaanderen - is ondergedompeld in voldoende vaagheid om ongetwijfeld veel volk rond een pak BV’s te verzamelen. Manipulatie onder de negen bollen, het zal de muziekliefhebbers worst wezen (lees blz 7). De slogan ‘ik kies voor Vlaanderen’ is duidelijk. Hier gaat het om politiek, en dynamiek. Om een wegwijzer naar een duidelijk doel. Niet de individuele kandidaat, niet de partij, maar de Vlaamse democratie staat centraal. In de eerste plaats kiezen we op 7 juni nieuwe volksvertegenwoordigers voor Vlaanderen. Daar worden de lijnen getrokken. Daar moet Vlaanderen de weg uittekenen naar meer bevoegdheden, naar meer politieke efficiëntie en democratie, naar een Vlaamse sociale zekerheid, naar efficiënte solidariteit, naar de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Voor de Vlaamse Volksbeweging betekent kiezen voor Vlaanderen ook kiezen voor een onafhankelijk Vlaanderen opdat Vlaanderen, Brussel en Wallonië zich ten volle zouden kunnen ontwikkelen. De slogan ‘ik kies voor Vlaanderen’ biedt echter ook de mogelijkheid onze boodschap verder uit te dragen dan bij de overtuigden. Dat de slogan aanspreekt, valt duidelijk af te leiden uit de reacties van politici van heel diverse pluimage. Goed zo. Verenigingen als het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV), het Davidsfonds, Verbond VOS, het Forum van Vlaamse Vrouwen (FVV) e.a. steunen de campagne en werken eraan mee. Nog voor Dé Conventie van zondag 17 mei krijgen alle Vlaamse partijen op een van hun activiteiten bezoek van de
VVB-campagneploeg. Hierin worden politici herinnerd aan vroegere uitspraken en gevraagd de logische conclusie te trekken uit de ontwikkelingen: kiezen voor Vlaanderen als alternatief voor het Belgische immobilisme en de falende democratie. In het juninummer van Doorbraak krijgen onze lezers voor ze gaan stemmen interviews met voorzitters van de Vlaamse partijen. Vooraf nog zijn ze van harte uitgenodigd op het hoogtepunt van de campagne: Dé Conventie op zondag 17 mei om 14.30 uur in Hangar 29 (Hal 2, Rijnkaai 150) in Antwerpen. Op het programma: voorzitter van de VVB Eric Defoort, verantwoordelijke publicaties van de VVB Pieter Bauwens, burgemeester van Lennik Willy De Waele, burgemeester van Overijse Dirk Brankaer en Peter De Roover, politiek secretaris van de VVB. Meer praktische info: zie blz. 15. Meer Vlaanderen en meer Wallonië, het is een perfect democratische optie. Minder België is dus een noodzaak. De belgicistische organisatoren van het concert van Belga-Vox denken daar anders over. In Antwerpen zal Vlaanderen bewegen. In Brussel zal België stilstaan, rond Arno en Axelle Red, rond Patrick Riguelle en Hautekiet. En rond de Belgische monarchie. ‘Uit angst om uit de politiek-correcte kerk te worden gebannen, schurkte onze elite zich aan tegen de monarchie...als de schoothond van de meest antidemocratische instelling die er bestaat: het koningshuis, laatste symbool van de erfelijke macht’, aldus fi lmmaker Jan Verheyen na het aanhoren van Arno’s gezangen op het verjaardagsfeest van de koning. Maar natuurlijk, muziek mag er altijd zijn. Laat de zangers maar zingen. Op 7 juni zingen de stemmen.
■ JAN VAN DE CASTEELE
mei 2009 nr. 5
Doorbraak
1
PERSWIJS Verkeersboetes en justitie Urbanus in Goedele, maart: ‘Wat is dat voor iets, een Belg? Ik heb altijd geleerd
dat België een kunstmatig land is, enkel en alleen gesticht om de Hollanders buiten te krijgen. En zolang er in Wallonië mensen rondlopen die er vooral voor zorgen dat de volgende drie generaties kunnen gaan doppen, zal dat hier blijven wringen. Het beeld van de werkschuwe Waal is een cliché. Maar clichés komen ergens vandaan. Waarom lossen ze dat niet op? Ze zijn ermee bezig, zeggen ze, maar blijkbaar in hun eigen tempo.’ Ivo Belet (CD&V) in Het Belang van Limburg, 22 maart: ‘Ik ben een
echte Belg. Ik kan niet begrijpen wat mensen tegen België kunnen hebben.’ Derk Jan Eppink (LDD) in Het Belang van Limburg, 3 april: ‘De heiligverklaring van Guy Verhofstadt is te vroeg. Paus Benedictus is nu pas toe aan de heiligverklaring van pater Damiaan.’ Premier Herman Van Rompuy in De Standaard 1 april: ‘Die staatshervorming zit nu in die gemeenschapsdialoog en dat blijf best zo. We hebben daar federaal al eens over onderhandeld... Waartoe heeft dat geleid?’ Caroline Gennez bij de voorstelling van de verkiezingscampagne voor Belga, 15 april: ‘BHV lukt toch nooit in het aanschijn van welke verkiezing
dan ook. Organiseer dan verkiezingen als breekijzer voor de splitsing.’ Carl Devos over nepotisme in de politiek in De Standaard, 16 april: ‘Om snel te slagen in de politiek moet je ofwel een BV zijn ofwel een bekende achternaam
dragen. Het is nu eenmaal zo dat politici meer en meer rasechte BV’s worden, en dat de media meer en meer aandacht besteden aan bekende gezichten, dus ook aan kinderen-van als die zich aandienen op een of andere lijst.’ Dirk Castrel in Gazet van Antwerpen, 17 april: ‘Zes Franstalige parle-
mentsleden bekladden Luc Van den Brande in het buitenland. Zij willen vooral voorkomen dat de gewezen minister-president de nieuwe secretaris-generaal van de Raad van Europa wordt. Liever een Pool, een Noor of een Hongaar dan een Vlaming! Onder de kwaadsprekers André Flahaut, Daniel Ducarme, Georges Clerfayt, Philippe Monfils en Francis Delpérée (cdH). Echt geen kleine jongens dus. Hoe willen we met dergelijke politici, die hun grootste plezier vinden in het schade toebrengen aan Vlaanderen, ooit een akkoord maken over de hervorming van België?’
Emiel De Bolle
In het kader van de hervorming van Justitie pleitte minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) ervoor dat niet langer Financiën, maar Justitie in de toekomst de geldboetes zou innen, want ‘dat zou het gevoel van straffeloosheid verminderen’. Volgens professor Lode Vereeck (LDD) betonneert dit de geldstroom van verkeersboetes naar Wallonië en druist dit in tegen afspraken over de onmiddellijke regionalisering van het verkeersveiligheidsbeleid. Als Justitie de verkeersboetes int, wordt het invoeren van een administratieve verkeersboete door de gewesten immers veel minder waarschijnlijk. De opbrengsten van de boetes (tot 100 miljoen euro) blijven dan federaal en de ongunstige verdeelsleutel tussen Vlaanderen en Wallonië blijft ongewijzigd.
De kloof: transfer werkloosheid Transfer werkloosheid 2008 bevolking
uitkeringen
Vlaanderen
58 %
49,28 %
Wallonië
32,6 %
39,06 %
Brussel
9,40 %
11,65 %
Bron: Statistisch Jaarboek RVA 2008
Transfers zitten er in de Belgische constructie zowat overal. Het Statistisch Jaarboek 2008 van de RVA is duidelijk: de transfers via de werkloosheid (uitgaven) blijven toenemen. Zo’n 58 procent Vlamingen zijn goed voor 49,28 procent van het totaal van alle uitkeringen. Wallonië krijgt met 32,6 procent van de bevolking 39,06 procent en Brussel met 9,40 procent van de bevolking 11,65 procent van de uitkeringen. Vlaanderen krijgt 4,512 miljard euro of ongeveer 800 miljoen euro te weinig, een bedrag dat als “transfer” (enkel via uitgaven werkloosheid) gaat naar Wallonië (ongeveer + 600 miljoen euro) en naar Brussel (ongeveer + 200 miljoen euro). Dan zwijgen we nog over de transfers langs de inkomstenzijde (het vullen van de portemonnee van de sociale zekerheid).
Transfers nemen nog toe De kloof blijft groeien. In 2008 kreeg Vlaanderen 49,3 procent van de totale uitkeringen. In 2003 was dat nog 50,7 procent, in 1990 nog 56,6 procent. (Bron: Warandemanifest, blz. 145). In 2008 kreeg Wallonië 39,0 procent van de totale uitkeringen. In 2003 was dat 38,1 procent, in 1990 37,3 procent. (idem).
2
Doorbraak
nr. 5 mei 2009
Commentaar Toename tranfers werkloosheid: aandeel uitkeringen Vlaanderen
Wallonië
1990
56,6 %
37,3 %
2003
50,7 %
38,1 %
2008
49,3 %
39,0 %
Marshallplan onvoldoende Bovenstaande informatie weerhoudt Waalse politici er niet van hun wensen voor werkelijkheid te nemen. Elio Di Rupo had het in september 2008 over ‘de spectaculaire wederopstanding van Wallonië dat verandert met de snelheid van het licht’. Rudy Demotte vindt dat de Walen te weinig geloof hebben in eigen kunnen, ‘terwijl ik hier voortdurend almaar betere gezondheidsbulletins van de Waalse economie onder ogen krijg’... (De Morgen, 31 januari 2009).
Zeven vragen aan de kandidaten
O
p 7 juni vinden er onder meer verkiezingen voor het Vlaams Parlement plaats. Over de waarde van verkiezingsbeloften maken we ons best weinig illusies, maar dat betekent niet dat enkele cruciale vragen niet nuttig kunnen worden voorgelegd aan de kandidaten. Ik stel voor, beste lezer, dat waar u de kans krijgt, u de volgende vragen stelt. Zij gaan uit van de hoofdtaken van de Vlaamse volksvertegenwoordiger: goede wetten maken, de regering controleren en het algemeen belang van Vlaanderen extern bewaken. De eerste taak van het parlement is zorgen voor goede wetgeving. Onze parlementen, ook het Vlaamse, schieten daarin schromelijk tekort. Er zijn veel te veel regels, maar er worden er nauwelijks afgeschaft. De volksvertegenwoordigers zorgen er niet voor dat ze goede wetten kunnen maken. En ze houden zich te veel bezig met resoluties allerhande in plaats van met het zelf verbeteren van de wetgeving. Vandaar mijn drie eisen aan de kandidaten: 1 Welke maatregelen gaat u nemen opdat het parlement zelf voor goede wetgeving kan zorgen en de voorstellen van decreet ook effectief behandelen in plaats van een quasi-monopolie te laten aan de regering?
De kloof: opvang asielzoekers VB-senator Joris Van Hauthem vroeg aan de bevoegde ministers een aantal cijfers op over de opvang van asielzoekers door de plaatselijke besturen, in het bijzonder de OCMW’s. Voor 2000 tot en met (begin) 2009 bedroeg het aantal verplicht toegewezen asielzoekers voor Vlaamse OCMW’s 23.152 asielzoekers (71 procent), voor Waalse 9.345 (28,5 procent), voor Brusselse 143 (0,50%). Naast het verplichte aantal toewijzingen (uitdovend sinds 2007) is er de vrijwillige opvang die de gemeenten op hun eigen grondgebied realiseren via een Lokaal Opvanginitiatief (LOI). Op 30 juni 2008 telde 86% van de Vlaamse gemeenten een LOI, tegenover slechts 68,7% van de Waalse gemeenten en nauwelijks 21% van de Brusselse gemeenten. In die lokale opvangstructuren vangen Vlaamse OCMW’s nog eens 4653 personen op (65%), de Waalse 2462 (34,25 procent), de Brusselse 71 (0,01%). ‘De verdraagzame, open en gastvrije francofonie blijkt dus vooral verdraagzaam te zijn met woorden’, aldus Joris Van Hauthem. ‘Misschien kan de francofonie ermee beginnen een rechtvaardiger aandeel van de asielzoekers in eigen huis op te nemen’.
BHV: protest zwengelt aan Vlaamse gemeenten en verenigingen proberen met diverse acties het Nederlandstalig karakter van Vlaams-Brabant te benadrukken. Ze betreuren dat bij de Europese verkiezingen van 7 juni 2009 BHV nog steeds niet vervolg p. 11
2 Bent u bereid tegen elke nieuwe regeling te stemmen die niet minstens evenveel regels afschaft als ze schept? 3 Bent u bereid om tegen alle resoluties te stemmen die anderen oproepen om iets te doen in plaats van het als parlement zelf te doen? De tweede taak is de democratie versterken, en een van de meest noodzakelijke maatregelen daartoe is de uitbreiding van de directe democratie. Vandaar de vierde vraag: 4 Welke stappen gaat u ondernemen om de directe democratie te versterken, in het bijzonder het bindend volksinitiatief betreffende alle materies die tot de bevoegdheid van de Vlaamse regering of het Vlaams Parlement behoren? De derde taak is het bewaken van het algemeen belang van Vlaanderen. Dit is in het bijzonder nodig ten aanzien van het federale niveau (bevoegdheidsoverschrijding, belangenaantasting, blokkade van de verdere autonomie voor Vlaanderen) en het Europese niveau. Hier heb ik opnieuw drie vragen: 5 Gaat u elk belangenconfl ict steunen dat ingeroepen wordt om federale maatregelen te blokkeren die ofwel tot de bevoegdheid van de deelstaten behoren (zo bijvoorbeeld een belangenconfl ict tegen de federale begroting) ofwel op een andere wijze de belangen van Vlaanderen aantasten ? 6 Welke maatregelen gaat u nemen om te beletten dat er op Europees niveau voor Vlaanderen nadelige maatregelen worden genomen, en hoe gaat u beletten dat België daarmee instemt of zich daarbij neerlegt ? 7 En tenslotte, last but not least: bent u principieel bereid om een onafhankelijkheidsverklaring door het Vlaams Parlement goed te keuren ? De vraag is niet of we die onafhankelijkheid nu moeten uitroepen, maar of we bereid zijn het wapen van de onafhankelijkheidsverklaring in te zetten in plaats van de Franstaligen een vetorecht toe te kennen op elke staatshervorming.
■ M ATTHIAS STORME
mei 2009 nr. 5
Doorbraak
3
M ED I A
De paarse lente lijkt nog niet voorbij VRT speelt het niet correct Speelt de openbare omroep nog altijd een paars spel? De VRT belemmert alvast het onderzoek met erg betwistbare argumenten. Waar ze wél cijfers geeft (ontspanningsprogramma’s), bevestigen die het vermoeden dat het hele apparaat in de fout gaat. Merkwaardig dat het Vlaams Parlement zoiets laat Verkiezingsuitslag % gebeuren. Het “cordon” in de media omvat overigens meer dan de totale CD&V uitsluiting van Vlaams Belang. Op een N-VA subtielere wijze wordt ook CD&V naOpen Vld deel berokkend.
meer aan bod laat komen dan volgens hun politiek gewicht billijk zou zijn. Eerst een paar tabellen (cijfers telkens voor de hierboven aangeduide periode):
2004
2007
CD&V
141
26,6 %
30,2 %
N-VA
44
20,0 %
19,2 %
Open Vld
19,9 %
16,7 %
sp.a
sp.a Spirit/Vl.Pro
Totaal TV
Spirit/Vl.Pro
185
31,6 %
154
26,4 %
148
197 33,7 % We vertrekken vanuit een vergelijking Groen! Groen! 6,4 % 7,6 % 34 5,8 % van de verkiezingsuitslagen (regionale 2004 en federale 2007, tabel 1) met de LDD LDD 6,6 % 0% 10 1,7 % aanwezigheid van politici in amuseVB VB 19,3 % 24,3 % 4 0,7 % mentsprogramma’s. Dat laatste gegeven Totaal tv Totaal 98,4 % 98,4 % 584 100 % is gebaseerd op cijfers die Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) Tabel 1 Verkiezingen 2004 en 2007 percentages Tabel 2 Aanwezigheid in ontspanningsprogramma’s gaf als antwoord op vragen van Joris Van Hauthem (VB). De cijfers beslaan de periode 1 augustus 2006 tot en met 31 januari 2009 en - nog eens - gaan Uit de vergelijking van bovenstaande tabellen onthouden enkel over politici in ontspanningsprogramma’s, niet over we vooral: nieuws-en duidingsprogramma’s.1
Willekeur
Het antwoord van Peeters is interessant: ‘De programma’s van de nieuwsdienst genieten redactionele onafhankelijkheid (artikel 23 van de mediadecreten) onder de verantwoordelijkheid van de hoofdredacteurs. De journalistieke medewerkers zijn gebonden door de deontologische code met onder meer de onpartijdigheidsplicht en de non-discriminatieplicht. De nieuwsdienst dient te berichten over alle relevante feiten en alle relevante standpunten dienen aan bod te komen. De relevantie van de nieuwsfeiten en de desbetreffende standpunten wordt echter in alle onafhankelijkheid bepaald door de redactie op basis van journalistieke en deontologisch verantwoorde criteria. De verplichting om alle relevante standpunten aan bod te laten komen, staat niet gelijk met het brengen van de standpunten van alle groeperingen, verenigingen of partijen. Een oplijsting van alle politici die te gast waren in programma’s van de nieuwsdienst wenst de VRT bijgevolg niet bekend te maken.’ Rond de pot
Geen info over nieuws- en duidingsprogramma’s. Je kan lang rond de pot draaien, maar dergelijke regeling komt neer op een erkenning van absolute willekeur. En derhalve op politieke beïnvloeding vanwege een overheidsinstelling die werkt met belastinggeld van alle Vlamingen. Aangezien er enkel cijfers zijn over ontspanningsprogramma’s (radio en tv) kunnen we ons enkel op die gegevens baseren om de willekeur aan te tonen. Vanzelfsprekend houdt de openbare omroep - de aanpak van Vlaams Belang uitgezonderd - de kerk enigszins in het midden. Toch is duidelijk dat de omroep de paarse politici
4
Doorbraak
nr. 5 mei 2009
49
1. Dat het Vlaams Belang als enige partij nagenoeg compleet wordt uitgesloten van deelname. Of we nu vergelijken met 2004 of met 2007, maakt niet uit. Dit gegeven is niet nieuw, maar is bij deze statistisch bevestigd. 2. Dat ook politici van het kartel CD&V/N-VA de facto worden gediscrimineerd. Op het eerste gezicht lijkt dat niet het geval te zijn (31,6%), maar het is duidelijk dat het stuk taart van het Vlaams Belang netjes wordt verdeeld tussen de paarse partijen Open Vld (26,4% versus politiek gewicht van ca 20%) en vooral sp.a/Spirit (33,7% versus politiek gewicht van 19,9%) 3. Dat de kleinere partijen (Groen!, LDD) ondermaats aan bod komen. Voor LDD zijn de verkiezingen van 2004 geen referentiepunt, maar in een politiek bewegend landschap (6,6% in 2007) mag Dedecker van de openbare omroep meer verwachten. Bovenstaande vaststellingen zijn geen eenmalig toeval. In Doorbraak van juni 2006 wezen we al uitgebreid op dit gegeven2. We geven in tabel 3 de scores voor de programma’s waarin het vaakst politici worden opgevoerd. Dat de paarse oververtegenwoordiging behoorlijk structureel is, blijkt uit de cijfers van Open Vld en sp.a/Spirit in de grootste en populairste uitzendingen. Het blijkt ook uit de
Rode Loper
De laatste show
Geert Hoste
CD&V/NV-A
26,6
24,1%
37,0%
25,3%
27,6%
54,5%
30,7%
27,7%
Open Vld
20,0
27,5%
31,5%
32,8%
37,9%
15,2%
38,5%
23,1%
sp.a/spirit
19,9
45,0%
25,0%
37,3%
32,8%
30,3%
26,9%
43,8%
Groen!
7,6
3,3%
1,1%
3,3%
1,7%
3,8%
2,3%
LDD
0,0
4,3%
1,5%
VB
24,3
1,1%
Totaal uitzendingen
120
92
Man bijt De slim- Zomer Sporadisch hond ste mens 2006-07 (min. vijf)
Tabel 3 Programma’s waar meeste politici aan bod komen en score per partij.
M ED I A
Verkiezingen 2004
1,5% 1,5%
67
58
33
26
100%
“toevallige” (?) passages in programma’s waar politici veeleer zelden verschijnen. De Laatste Show is de uitzondering die de regel bevestigt (als we De Slimste Mens buiten beschouwing laten, waar de politici ten minste nog enige verdienste hebben aan hun terugkeer. De score van Bart De Wever aldaar is bekend. Niet te vergeten: sp.a/Spirit mocht er vijfmaal proberen met Gennez, Lambert, Vande Lanotte, Temmerman, De Vits Open Vld stuurde De Gucht, De Croo en Keulen). Statistisch gezien zijn uitzendingen die hierboven niet zijn vermeld misschien iets minder relevant. Hier willen we nog aannemen dat het al eens puur toeval is dat bij Debby & Nancy bijvoorbeeld het kartel CD&V/N-VA enkel Leterme mocht sturen (de ‘man met de baard’), en paarsgroen zeven optredens kon versieren. In tabel 4 bekijken we de aanwezigheid van de politici die vaakst in beeld kwamen.
Politici op TV Yves Leterme
CD&V
N-VA
Open Vld
sp.a
Spirit
58
Bert Anciaux
46
Herman De Croo
35
Bart De Wever
De mannen met baarden bij Debby en Nancy. Werkelijk indrukwekkend.
Ook uit die tabel blijkt dat CD&V veel lager scoort dan Open Vld en sp.a. De socialisten liggen op kop met Janssens (27), Stevaert (21), Gennez (20), Freya Van den Bossche (15), Johan Vande Lanotte (14), Kathleen Van Brempt (12), Frank Vandenbroucke (8), Anissa Temsamani (5). Bij de liberalen zijn het De Croo (35), Verhofstadt (27) en De Gucht (26) die het vaakst in beeld komen (driekwart van de VLD-aanwezigheden). Voor CD&V valt op dat Leterme op z’n eentje tweederde van de tv-optredens van zijn partij voor zijn rekening nam (58). Zeer opmerkelijk is de bovenmaatse aanwezigheid van Spirit en N-VA, te danken aan vier exVU’ers: Anciaux (46), De Wever Groen! LDD VB (29), Lambert (16) en Bourgeois (13). Groen! kwam alleen aan bod met Mieke Vogels (7), LDD met Jean-Marie Dedecker (14).
29
Guy Verhofstadt
27
Patrick Janssens
27
Karel De Gucht
26
Steve Stevaert
21
Caroline Gennez
20
Geert Lambert
16
Jean-Marie Dedecker
14
Freya Van den Bossche
15
Johan Vande Lanotte
14
Geert Bourgeois
13
Kathleen Van Brempt Kris Peeters
12 8
Frank Vandenbroucke Pieter De Crem Mieke Vogels Miet Smet
7 7
Patrick Dewael
6
Marc Verwilghen
6
Herman Schueremans
5
Bart Somers Herman Van Rompuy
5 5
Vincent Van Quickenborne
5
Marino Keulen Totalen per partij
Tabel 4 Politici in ontspanningsprogramma’s VRT televisie (1 augustus 2006 tot en met 31 januari 2009). Minimum vijf “optredens”.
5 5
Anissa Temsamani Stefaan De Clerck
Bart De Wever heeft zijn score voor de helft zelf verdiend (13 x Slimste mens)
8 8
5 91
42
120
122
62
7
14
0
mei 2009 nr. 5
Doorbraak
5
M ED I A
Radio
De situatie op de radio (openbare omroep) is niet anders dan die op televisie (zie tabel 5). aanwezigheid in radioprogramma’s Verkiezingen Verkiezingen 2004 2007
Partij
totaal
%
kartel CD&V/NV-A
26,6
30,2
124
33,2
Open Vld
20,0
19,2
103
27,6
kartel sp.a/Spirit
19,9
16,7
122
32,7
Groen!
7,6
6,4
14
3,8
0
6,6
9
2,4
24,3
19,3
1
0,3
373
100
LDD VB Totaal
CD&V/N-VA doet het hier iets beter en de scheeftrekking situeert zich vooral bij de oververtegenwoordiging van sp.a/ Spirit. Hoe dan ook, de verzamelde oppositie, goed voor eenderde van de stemmen in 2004 en 2007, is de pineut. In tabel 6 de lijst van politici die het vaakst achter de microfoon waren te horen.
CD&V
N-VA
Vincent Van Quickenborne
Open Vld
sp.a
Spirit
Groen!
22
Bert Anciaux
21
Karel De Gucht
16
Herman De Croo
14
Bart De Wever
De verslaggeving en duiding over die informatie in de media is nogal beperkt. De Standaard kopte ‘Leterme is grootste ster in lichte tv-programma’s’. Strikt genomen niet onjuist (zie tabel 4), maar voor het uithangbord van de grootste politieke partij (minister-president, kandidaat-premier, geslagen hond na 10 juni 2007) is dit niet eens verrassend, en evenmin onlogisch. De Standaard houdt het echte nieuws voor de broodtekst: ‘Op kop staat sp.a met een dikke 190 deelnames, daarna Open Vld met iets meer dan 150 deelnames, en CD&V, dat net over de 140 deelnames gaat.’ (31 maart). Over Vlaams Belang is men bij De Standaard kort: ‘Vlaams Belang raakte niet verder dan vier optredens. Het is niet toevallig dat VB de cijfers opvroeg bij minister-president Kris Peeters’, aldus Wim Winkelmans. Op 24 april 2006, bij gelijkaardige cijfers, bakte De Morgen het bruiner: ‘De kopstukken van het kartel zijn de ongekroonde koningen van de televisieoptredens. En Yves Leterme is hun keizer’. Bart Caron (Spirit) had toen de cijfers - over de veel kortere LDD VB periode september 2005 tot februari 2006 - opgevraagd, maar vergiste zich in zijn conclusies. Bij de top-programma’s als De Laatste Show, Demaré (Donna) en Wilde Geruchten (Radio 1) was paars absoluut en met veel voorsprong in het voordeel3.
13
Besluit
Freya Van den Bossche Geert Lambert
12 12
Hilde Crevits
12
Geert Bourgeois
11
Kathleen Van Brempt
11
Steve Stevaert
9
Kris Peeters
9
Frank Vandenbroucke Pieter De Crem
8 8
Caroline Gennez
7
Miet Smet
7
Jean-Marie Dedecker
6
Patrik Vankrunkelsven
6
Marino Keulen
5
■ JAN VDC
Mieke Vogels
5
Steven Vanackere Totalen per partij
5 53
24
63
50
33
5
Tabel 6 Politici in ontspanningsprogramma’s radio (1 augustus 2006 tot en met 31 januari 2009); politici met vijf of meer vermeldingen.
6
Doorbraak
De scheeftrekkingen zijn bekend. In de schrijvende pers zijn ze zo mogelijk nog sterker aanwezig4 , maar die pers speelt het spel van de vrije markt. Bij de openbare omroep gebeuren dingen die niet geoorloofd zijn. Het is onbegrijpelijk dat het Vlaams Parlement zoiets laat gebeuren. Het zou De Wever, Bourgeois, Anciaux en Lambert sieren mochten zij - in de voorbije periode geen onrecht aangedaan - de pleitbezorgers worden voor een duidelijke ommekeer. Als CD&V dan ook nog eens wakker wil zijn en de net iets te paarse omroep bij de les wil houden, is een ommekeer mogelijk. Een ommekeer waar elke rechtlijnige democraat met plezier voor zou willen tekenen.
15
Yves Leterme
Vincent Q-radio
De verslaggeving in de media
Tabel 5 Aanwezigheid in ontspanningsprogramma’s op de radio (1 augustus 2006 tot en met 31 januari 2009).
Politici top RADIO (5 of meer dan 5x)
Opmerkelijk is dat Vincent Van Quickenborne met voorsprong de lijst aanvoert. Bemerk ook de opvallend hoge score van N-VA en Spirit, beide kleine broertjes binnen grote kartels. Met het breken van die kartels zal dit plaatje na 7 juni anders kleuren.
nr. 5 mei 2009
6
3 4
0
1
Bron: www.vlaamsparlement.be: doorklikken naar website schriftelijke vragen - vraag van 30/3 aan Kris Peeters 2 “VRT speelt een paars spel”, Doorbraak mei 2006 www.vvb.org/doorbraak/152/15497
Ibid. Bart Maddens, Kiesstrijd is mediastrijd, Doorbraak april 2009.
Belgicistische boodschap zal de muziekliefhebber worst wezen
O
p 17 mei (drie weken voor de verkiezingen) vanaf 14 uur organiseert de kersverse vzw Belgavox een gigantisch openluchtconcert aan de voet van het Atomium. Organisatoren en artiesten roepen op tot solidariteit en samenhorigheid. Een sparteling van de belgicisten en royalisten. Het zal de muziekliefhebber worst wezen... De verkiezingen komen eraan. De roep om meer Vlaanderen en minder België wordt hoe dan ook een thema. De schrik zit erin dat de V-partijen zullen scoren. Belgicisten werken strategischer dan Vlaamsgezinden: broeden achter de schermen en mobiliseren schoon volk achter een vaag doel. Ervaring terzake deden ze op bij initiatieven als de 0110-concerten (2005) en de campagne “Red de Solidariteit” (2007). Op 6 april 2005 kondigt zanger Tom Barman aan in oktober 2006 samen met de co-piloten Luc Tuymans (sinds 2007 grootofficier in de Kroonorde) en Arno een actie te zullen organiseren tegen Vlaams Belang. Reclameman Patrick Janssens (sp.a) verzacht de campagnestijl, maar de moorden op Luna en haar oppas hebben een omgekeerd effect. Barman vangt met gemak zowat heel zingend Vlaanderen. Tuymans verliest de trappers en ziet 0110 ook als wapen tegen ‘het oude spook van het separatisme. Dat is zo mogelijk nog verschrikkelijker’. Aha. Als journalisten en wat artiesten twijfelen, heeft Barman zijn contracten al binnen. Ook die met de sponsors. 0110 wordt opgepoetst tot ‘een getuigenis voor verdraagzaamheid’. Mensen als Bert Anciaux of Jozef De Witte (CGKR) ontkennen gladweg elke partijpolitieke bedoeling van het concert. VB reageert onbeheerst, dreigt met boycot platenverkoop, cd-verbranding en onthullingen (Lotti). De stelling dat kunstenaars van het politieke terrein zouden moeten blijven, is een dwaasheid. De impact van het megaconcert valt niet te bemeten, maar Dewinter verliest wel van Janssens. Red de Solidariteit
In 2007 werkt Leterme zich in minder dan 5 minuten in nesten. Verliezers worden winnaars. Belgicisten organiseren de petitie “Red de Solidariteit”. Vakbondsmiddens doen de lont branden. Kameraden en baronnen, prinsen en artiesten, één strijd. Ze halen enkele tienduizenden - vooral Franstalige - handtekeningen binnen, nadat 3 miljoen Vlamingen er op 7 juni een Vlaamse lap hadden op gegeven. Ook nu weer richt de actie zich op één doel: stop de Vlaamsgezinden, versper de weg naar meer Vlaanderen (‘De Wever, wolf in schapenvacht’). Belga-Vox
In juni moet Vlaanderen weer naar de stembus, en daar is ze weer, De Stem van België... Het brainstormen gebeurt in 2008, de obligate vzw Belga-Vox volgt een paar maanden geleden. Axelle Red, Arno, Jan Hautekiet en Patrick Riguelle en de Kolacny-broers zijn de spilfiguren, samen met ABVV’er Stephan Gallon. Ze plukken kringsgewijs enkele tientallen po-
diumartiesten bijeen voor een Belga-Vox concert in Brussel op 17 mei. Komt, vrienden, in de ronde... (zie onderaan)
CU LT U U R EN P O L I T I EK
Daar komt de stem van België
Hoofdsponsors zijn Belgacom, Delhaize en alweer de Nationale Loterij, met de centen van de gokkende Vlaming. Onder de ‘partners’ o.m. ABVV-FGTB, de Mortierbrigade, Videohouse en grote bedrijven. ‘Maximale medewerking’ is er van de Stad Brussel. Stijn Kolacny omschrijft op Indymedia het doel van de vzw: ‘meer solidariteit in België en in de samenleving’. Middel: Een groot en gratis multicultureel volksfeest bij het Atomium met oproep tot meer solidariteit, dialoog, respect en samenhorigheid. Allen daarheen? Men verwacht 30 000 mensen. Ook andere ‘persoonlijkheden’ komen, maar die namen geeft Kolacny nog niet vrij. ‘t Is een meisje?... Kolacny heeft ‘geen enkele partijpolitieke bedoeling’, maar wil ‘de boeiende en rijke identiteit van België en de dialoog tussen alle gemeenschappen en culturen in ons land versterken.’ Richting Mme Non zouden we zeggen... De vzw wil ‘het samenhorigheidsgevoel, de multiculturele diversiteit in België en de Belgische identiteit’ versterken. Schitterend evenement, gericht tegen de dommekloten van Vlamingen die op 7 juni voor meer Vlaanderen stemden. En dat zijn er nogal wat. Leve België en Vive le roi!? Jawel dus, maar houd het wat stil, zodat de massa concertgangers voor de kar te spannen valt. Wie kan er nu tegen muziek en solidariteit zijn? Manipulatie onder de lampjes van de negen bollen? Dat bedenkt alleen een onmens.. Zoals iemand op Indymedia opmerkt: Op de Belga-Vox promotie zou moeten vermeld staan: ‘Wij pleiten voor een status-quo: geen verdere staatshervormingen die de transfer van Vlaanderen naar Wallonië zouden kunnen verstoren. Wij brengen een pro-Belgische boodschap en nemen daarmee stelling in tégen de partijen CD&V, Vlaams Belang, SLP, N-VA en LDD. Ze mogen hun feestje gerust organiseren, maar ze moeten durven zeggen wat ze beogen’. Meer Vlaanderen en meer Wallonië, het is een perfect democratische optie. Minder België is dus een noodzaak. Die boodschap zal te horen zijn op de VVB-Conventie op... jawel... 17 mei in Antwerpen. Laat de zangers zingen. Op 7 juni zingen de stemmen. ■ JVDC
Lees ook blz. 14 (Megafoon) over dit onderwerp Artiesten gestrikt Adamo, Arno, Koen Buyse, Stef Kamil Carlens (Zita Swoon), Daan, Rocco Granata, Filip Kowlier, Paul Michiels, Bart Peeters, Axelle Red, Gabriel Rios, Kate Ryan, Jasper Steverlinck, Suarez, Toots Thielemans, Triggerfinger en Will Tura en de Kolacny-broers zelve. In een volgende networp vangen ze Baloji, Boogie Boy, Koen Buyse (Zornik), Catalonics, Marie Daulne, Jeronimo, Joshua, Laura Lynn, Machiavel, Jef Neve, An Pierlé, Tom Pintens, Saule, Scabs, Selah Sue, Sioen, Ete 76, Sttellla, Johan Verminnen, Yevgueni, Joost Zweegers (Novastar). Riguelle en Hautekiet begeleiden met De Laatste Showband.
mei 2009 nr. 5
Doorbraak
7
STA ATS ( H ER ) VO R M I N G
Redenering behept met denkfouten Herfinanciering federale staat: verkeerd debat
S
teeds meer groeit de overtuiging dat de Financieringswet voor Gewesten en gemeenschappen aan herziening toe is. Ook langs Franstalige kant. Maar daarbij duiken naast de nood aan fi scale verantwoordelijkheid steeds meer andere argumenten op, met name de nood aan een “herfinanciering” van de federale staat. Dat is echter de verkeerde inzet van het debat. De nood aan een “herfi nanciering” van de federale overheid wordt door diverse politieke tenoren - niet het minst langs Vlaamse kant - beklemtoond. Ex-premier Guy Verhofstadt maakte er een speerpunt van in het programma van de Open Vld voor de federale verkiezingen van 2007, en ook huidig eerste minister Herman Van Rompuy (CD&V) bepleitte dit al voor de verkiezingen. De argumentatie klinkt als volgt: de federale overheid moet steeds meer middelen afstaan aan de gewesten en gemeenschappen, terwijl ze steeds meer lasten van de vergrijzing moet dragen (via toename van uitgaven in de pensioenen en ziekteverzekering). Klinkt logisch. Maar de redenering is toch behept met een reeks denkfouten. Federale overheid slachtoffer Financieringswet?
Dat is een eerste denkfout. Ten eerste dient opgemerkt dat het zeer eigenaardig is dat uitgerekend Verhofstadt dit aanvoert, terwijl hij zelf de geestelijke vader is van het Lambermontakkoord uit 2001 dat voorzag in een verruiming van de middelen voor de gemeenschappen. Deze verruiming was overigens de pasmunt die Verhofstadt bij de regeringsvorming in 1999 aan de PS gaf om premier te kunnen worden. De Franstaligen hadden (alweer) dringend behoefte aan extra geld voor hun onderwijs. Zonder Lambermont had de federale overheid over veel meer middelen kunnen beschikken. Eigen schuld, dikke bult.
Het paarse credo van orthodoxe begrotingsbeleid met begrotingen in evenwicht is één van de meest flagrante, en tegelijk nefaste, staaltjes van perceptiepolitiek.
Maar er is meer: de federale regering heeft onder de paarse regeringen kunnen genieten van enorme meevallers voor de begroting. De goede conjunctuur leverde extra ontvangsten en de dalende rentevoeten deden de rentelasten dalen. Maar deze meevallers werden opgesoupeerd om nieuwe uitgaven te doen en belastingen te verlagen. Het paarse credo van orthodox begrotingsbeleid met begrotingen in evenwicht is één van de meest flagrante, en tegelijk nefaste, staaltjes van perceptiepolitiek. De begrotingsevenwichten waren te danken aan voornoemde meevallers. Structureel ging het echter met de begrotingstoestand sterk bergaf. Dat wordt nu spij-
8
Doorbraak
nr. 5 mei 2009
kerhard aangetoond in rapporten van de Nationale Bank van België en de Hoge Raad van Financiën. In 1998 kende de begroting een structureel overschot van 7% van het bruto binnenlands product (bbp) indien geen rekening wordt gehouden met rentelasten op de overheidsschuld. Het gaat om het zogenaamde “primaire” en “structurele” begrotingssaldo. “Primair” wil zeggen voor aanrekening van rentelasten, en “structureel” betekent gezuiverd voor conjunctuureffecten en eenmalige operaties. Dat overschot werd weggevaagd door de toen nog zeer aanzienlijke rentelasten. Nadien zijn de rentelasten drastisch gedaald, maar helaas ook het primaire structurele overschot. Dat lag in 2007 maar liefst 4% lager, een slordige 15 miljard euro. Door de sterk gedaalde rentelasten én het uitvoerig gebruik van eenmalige operaties werd de begroting, rentelasten inbegrepen, toch in evenwicht gepresenteerd. Er zijn weliswaar enkele reserveringen geweest in het Zilverfonds, opgezet als reservekas voor wanneer de vergrijzing toeslaat, maar eigenlijk had de federale overheid moeten zorgen voor veel aanzienlijkere reserveringen via begrotingsoverschotten om zich te wapenen voor de vergrijzing. Ondertussen liet de regering uitgaven in bijvoorbeeld de sociale zekerheid fors toenemen, met groeiritmes in de ziekteverzekering van boven de 4% per jaar. Het zijn vooral de transfers vanuit de federale begroting naar de sociale zekerheid die in die periode sterk zijn aangezwollen, met bijna 2% van het BBP (circa 8 miljard euro). De meerkost van Lambermont kostte de federale overheid in 2007 slechts een 0,6% van het bbp. Onderwijs
Overigens heeft de meerkost van Lambermont vooral te maken met het optrekken van de onderwijsdotaties. Dat kwam feitelijk neer op een correctie op de voordien geprogrammeerde daling van de onderwijsdotaties aan de Gemeenschappen. Deze daling zat toen ingebakken in de Financieringswet omdat de onderwijsdotaties enkel werden geïndexeerd (geen groei bovenop inflatie) en bovendien neerwaarts werden aangepast in functie van de dalende groep van jongeren onder de 18 jaar. Lambermont heeft de basisbedragen van de dotatie verhoogd en ze gekoppeld aan de reële economische groei (boven inflatie). Het effect daarvan is dat de onderwijsdotaties daardoor nagenoeg stabiel bleven en zullen blijven in termen van het bbp. Zonder Lambermont zouden de onderwijsdotaties zijn gedaald, ten voordele van de federale schatkist. De federale overheid draagt alleen de lasten van de vergrijzing?
Dit lijkt op het eerste gezicht zonneklaar. Het is immers alsnog de federale overheid die instaat voor de fi nanciering van de sociale zekerheid, dus van pensioenen en gezondheidszorgen die het meest te “lijden” hebben onder de vergrijzing. Daar kan uiteraard vooreerst bij worden opgemerkt
Zonder Lambermont had de federale overheid over veel meer middelen kunnen beschikken. Eigen schuld, dikke bult.
Werkzaamheid
In dit discours worden twee zaken over het hoofd gezien. Ten eerste hangt de fi nancierbaarheid van de vergrijzing in zeer belangrijke mate af van de mate waarin we er in slagen de economische groei op te krikken door de werkzaamheidsgraad te verhogen en onze economie te vernieuwen naar activiteiten met hogere toegevoegde waarde. Dergelijk groeibeleid vergt investeringen: in onderwijs, in innovatie, in infrastructuur, in levenslang leren, arbeidsbemiddeling en activering ... Laten die nu net bevoegdheden zijn van de gewesten en gemeenschappen. Bovendien dragen de gemeenschappen een belangrijke verantwoordelijkheid voor de uitbouw van voorzieningen voor senioren. Keuzes
Secundo zullen we niet kunnen ontsnappen aan hervormingen in de sociale zekerheid, inzonderheid gezondheidszorgen maar ook de pensioenen, die de groei van de uitgaven beheersbaar maken. In de gezondheidszorg zullen keuzes moeten worden gemaakt: wat fi nancieren we, wat niet? In de pensioensector zal ook ons land niet kunnen ontsnappen aan een verhoging van de pensioenleeftijd en de afbouw van pensioenrechten waarvoor niet is bijgedragen. Deze maatregelen moeten de vergrijzingskosten naar beneden halen. De federale overheid extra zuurstof geven om de bestaande uitgavendynamiek in deze domeinen gewoon recta linea door te trekken, is geen goed idee. Het is overigens ook zeer de vraag of het federale niveau nog in staat is om hier tot hervormingen te komen, mede gelet op uiteenlopende beleidsvisies tussen noord en zuid. Meer fi nanciële verantwoordelijkheid is de inzet!
De inzet van het debat rond de Financieringswet is niet zozeer een herschikking van fi nanciële middelen tussen de federale overheid en de gewesten en gemeenschappen. Waar het wél op aankomt, is om alle overheden meer dan ooit fi nancieel verantwoordelijk te maken voor hun beleid. Dit betekent vooreerst dat de deelstaten dienen te beschikken over een veel ruimere fiscale autonomie. Alle gewesten en gemeenschappen samen halen thans slechts een 30% van hun middelen uit eigen ontvangsten, terwijl dat voor de gemeenten zelfs meer dan 50% is.
uitgaven moet direct bij de burger worden aangeklopt voor meer belastingen. De burger-kiezer kan dus meer direct de afweging maken tussen wat hij krijgt en betaalt. Voor gewesten en gemeenschappen is wat men betaalt thans niet doorzichtig, omdat het via de federale kas loopt. Ten tweede brengt fiscale autonomie mee dat de betrokken overheid meer direct de fi nanciële return krijgt van een beleid dat economische groei en jobcreatie stimuleert (en omgekeerd ze fi nancieel afgestraft wordt voor een slecht beleid terzake).
STA ATS ( H ER ) VO R M I N G
dat het verkieslijk kan zijn om deze bevoegdheden door te schuiven naar de deelstaten, maar laat ons hier even abstractie van maken.
Maar deze fiscale autonomie moet gepaard gaan met een grotere deelname van de deelstaten in de lasten van de overheidsschuld. Ook hiervoor moeten ze meer direct worden geresponsabiliseerd door een deel van de rentelasten naar hen door te schuiven. Dit moet een einde maken aan het huidige absurde schimmenspel waarbij de Vlaamse overheid wordt gevraagd om overschotten te boeken als bijdrage tot de sanering van de overheidsfi nanciën, en bijgevolg niet mag lenen om te investeren. Dat zondigt tegen elementaire principes van huishoudkunde en is naar de bevolking ook moeilijk vol te houden. Het feit dat de Vlaamse overheid schuldenvrij is en overschotten boekt, creëert ook een illusie dat we in Vlaanderen gerust meer kunnen uitgeven. Men vergeet immers dat de federale overheidsschuld uiteindelijk grotendeels door Vlaanderen moet worden afbetaald. Dat laatste maakt dan weer dat Franstaligen er vaak op uit zijn om zoveel mogelijk uitgaven op de federale overheid af te wentelen. De deelstaten kunnen beter direct verantwoordelijk worden voor een belangrijk deel van de overheidsschuld, wat hen tot meer zuinigheid zal inspireren. Want één zaak is duidelijk: alle overheden samen zullen het in de toekomst met minder moeten doen en meer de tering naar de nering moeten zetten. Meer directe en transparante fi nanciële verantwoordelijkheid moet hen aanzetten om alvast zuiniger en efficiënter met de beschikbare middelen om te springen.
■ JAN VAN DOREN
1 Koen Algoed, De impact van de staatshervorming van 2001 op de overheidsfinanciën, Vives-beleidspaper nr 6, april 2009. (www.econ. kuleuven.be/vives/)
Eigen belastingen
Meer eigen belastingen zorgen er voor dat de betrokken overheid zuiniger omspringt met de middelen. Voor extra
mei 2009 nr. 5
Doorbraak
9
VRIJE TRIBUNE
De Vlaamse Aanvullende Zorgverzekering: basis voor een Vlaamse sociale zekerheid
M
eer dan 10% van het bnp gaat naar gezondheidszorg. Van die 10% betaalt de patiënt 28% tot 30% uit eigen zak. Dat is 9,9 miljard euro of 932 euro per persoon op jaarbasis. Die situatie is niet langer houdbaar. Het maatschappelijk debat hierover mag niet uit de weg worden gegaan. We moeten het nu voeren.. Een bijzonder aspect van dit debat is de discussie rond de stijgende premies in de hospitalisatieverzekeringen. Deze verzekeringen vertegenwoordigen meer dan 10% van de private uitgaven in de gezondheidszorg. Een vicieuze cirkelredenering ligt aan de basis van deze stijgingen: de stijgende ziekenhuiskosten voor patiënten met een hospitalisatieverzekering leiden tot hogere kosten bij de verzekeraars. Die rekenen dit uiteraard door aan hun patiënten ... Ik zocht, samen met mijn medewerker, naar dieper liggende oorzaken van deze stijgende kosten. Voor elk ziekenhuis ging ik na hoeveel de kamer- en ereloonsupplementen bedroegen. Een monnikenwerk, maar wel eentje dat loont. Uit de resultaten kwam immers een communautaire breuklijn van formaat naar boven. In Franstalig België swingen deze supplementen de pan uit. In Brussel zijn ze zelfs ronduit pervers. Daar waar het gemiddelde ereloonsupplement in Vlaanderen 105% bedraagt, loopt dit in Wallonië op tot 169% en in Brussel zelfs tot een hallucinant 286%. Het gemiddelde kamersupplement voor een eenpersoonskamer bedraagt in Vlaanderen 29 euro, in Wallonië bijna 38 euro en in Brussel zelfs 75 euro ... Als de verschillen tussen Vlaanderen en Franstalig België nog niet verder oplopen, is dat te wijten aan de universitaire ziekenhuizen, die ook in Vlaanderen slecht scoren. Supplementen zijn nodig om de fi nanciering van de ziekenhuizen gaande te houden, maar waarom doen Vlamingen het met 100% en vragen sommige Brusselse ziekenhuizen tot 300 en 400%? De conclusie mag duidelijk zijn: er heerst een groter verantwoordelijkheidsgevoel boven de taalgrens. Vlaamse artsen en ziekenhuizen reguleren zichzelf, terwijl die reflex bij Franstalige artsen en ziekenhuizen duidelijk ontbreekt. De wet-Verwilghen en de daaropvolgende reparatiewet werd door N-VA mondeling in de senaat geëvoceerd. Deze absolute primeur bracht de Senaat tot in de opperste verwarring. N-VA haalde zijn slag thuis: de wet, die er toe leidde dat de premies voor hospitalisatieverzekeringen verder stegen en blijven stijgen, zit nu in de koelkast van de Senaat. Dit leidde tot de invoering door N-VA van een nieuw concept: de ‘Vlaamse Aanvullende Zorgverzekering’ (VAZ). Dit is wat de N-VA naar voor schuift als oplossing voor de steeds duurder wordende hospitalisatieverzekering. Het moet er voor zorgen dat de gezondheidszorg betaalbaar blijft.
10
Doorbraak
nr. 5 mei 2009
Concreet dekt de VAZ alle zorg tot op het niveau van de tweepersoonskamers. Enkel de kosten van de zorg worden gedekt (medische prestaties, bepaalde prothesen, wegwerpmateriaal ...). Luxekosten vallen buiten de dekking en kunnen nog steeds door private verzekeraars worden gedekt. Dit is fi nancieel ook realistisch, en dat is in deze tijden uiterst belangrijk. Eerste berekeningen leren dat de VAZ minder dan 500 miljoen euro zou kosten (482 miljoen euro). Als dit wordt doorgerekend per volwassen Vlaming komt het plaatje op 100 euro per Vlaming. In functie van de budgettaire mogelijkheden, kan de Vlaamse overheid beslissen een deel van de kosten op zich te nemen. Vele gepensioneerden zullen geen 1000 euro meer moeten betalen. In het slechtste geval zijn ze er van af voor 100 euro. Zowel ziekenfondsen als private verzekeraars kunnen de VAZ aanbieden. Ook werkgevers kunnen in dit verhaal meestappen. Velen onder hen doen dat nu immers al. Daar hoeft niets aan te veranderen. Het voordeel voor de burgers is duidelijk: hij spaart een bom geld uit aan dure polissen en heeft voor 100 euro een basisverzekering. Stricto senso heeft hij geen private verzekering meer nodig. Wie in een eenpersoonskamer wenst te worden verzorgd, sluit best nog steeds een hospitalisatieverzekering af. Doch de premies zullen - gezien de VAZ - naar omlaag moeten. Daarenboven doet N-VA een oproep aan Assuralia,de koepel van private verzekeraars: we vragen om een onderscheid te maken op basis van een geografische omschrijving. Wie zich verantwoordelijk gedraagt door lagere kamer- en ereloonsupplementen (Vlaamse artsen en ziekenhuizen), moet worden beloond in de vorm van lagere premies (Vlamingen). De conclusie moet in deze zijn dat Vlamingen tweemaal winnen: Vlaamse burgers hebben door de VAZ geen dure hospitalisatieverzekering meer nodig voor geneeskundige zorgen (tot tweepersoonskamers). De kosten voor deze VAZ kunnen nog verder worden gedrukt al naargelang de budgettaire keuzes van de Vlaamse overheid. Voor Vlamingen die alsnog verzorging in een eenpersoonskamer wensen, zullen de premies in ieder geval lager uitvallen dan nu. En de Vlaams-nationalist wint ook: want door het expansief gebruik van onze Vlaamse bevoegdheden leggen we de basis voor een Vlaamse sociale zekerheid: radicaal, maar realistisch. • www.n-va.be/hospitalisatieverzekeringen • www.n-va.be/hospitalisatieverzekeringensamenvatting • www.n-va.be/kamersupplementen • www.n-va.be/ereloonsupplementen
■ LOUIS IDE SENATOR N-VA
gesplitst zal zijn, ondanks het arrest van het Grondwettelijk Hof van 26 mei 2003. De discriminatie blijft: alleen in het Nederlandstalige Halle-Vilvoorde moeten kandidaten in concurrentie treden met kandidaten uit een ander taalgebied. De agressieve Franstalige propaganda blijft. De burgemeesters staan solidair en onverkort achter de parlementaire behandeling van het Vlaams voorstel in de Kamer en vragen dat de vertragende carrousel van Waalse en Brusselse belangenconflicten wordt stopgezet.
BHV: gemeenten in actie Vijftien gemeenten zullen geen kieslijsten opstellen voor de EU-verkiezingen en ook geen kiesbrieven op hun naam drukken en verzenden (Affligem, Asse, Gooik, Halle, Herne, Lennik, Liedekerke, Londerzeel, Meise, Opwijk, Overijse, Pepingen, Roosdaal, Sint-Pieters-Leeuw en Zemst). Ook de gemeente Beersel besliste geen kiesbrieven te drukken en te verzenden. Affligem, Steenokkerzeel, Gooik, Overijse en Merchtem willen Franstalige verkiezingsreclame uit de bussen weren met een klever Alleen Nederlandstalig drukwerk aub. Die gemeenten pikken in op een idee van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Wellicht volgen nog andere gemeenten dit initiatief. Merchtem, Beersel, Kapelle-op-den-Bos en Machelen plaatsen in juni geen openbare plakborden ‘om Franstalige verkiezingsaffiches uit het straatbeeld te weren’. De burgemeesters willen op Europees of supranationaal niveau hun standpunt toelichten, de Duitstalige Gemeenschap ervan overtuigen om geen bijkomend belangenconflict in te roepen en vooral mobiliseren tegen de volgende federale verkiezingen. Aan de Vlaamse regering vragen ze meer inspanningen voor de bescherming van het Vlaams karakter van de Rand.
BHV: dienstweigering De werkgroep BHV (Halle-Vilvoorde Komitee, Vlaamse Volksbeweging en Taal Aktie Komitee) start voor de Europese verkiezingen van 7 juni 2009 voor de vierde (en hopelijk laatste) keer een actie BHV-dienstweigering uit burgerzin. Alle info hierover op de webstek www.haviko.org. In 2007 schreven meer dan 1500 personen zich in als BHV-dienstweigeraar.
Vrijspraak Ludo de postbode Ik had hem niet zo oud geschat. Ludo Dierckx was al ruim 79 toen hij onverwacht overleed. Van de doden niets dan goeds, weten we al lang. Dierckx was geen politieke weerhaan. Weliswaar verliet hij Agalev in 1995 om in 2003 weer naar de moederschoot terug te keren. Opportunisme mag men hem niet verwijten. In 1995 kreeg hij geen verkiesbare plaats meer bij de groene partij en het was eerlijke teleurstelling die hem naar de sp.a dreef. Dierckx was toen terecht van oordeel dat hij een betere behandeling bij Agalev verdiende. In 1981 kwam hij in het parlement, bij de eerste lichting ecologisten. Voor iemand met een goede en vaste job als directeur van de Vereniging van Openbare Verzorgingsinstellingen, was de stap naar het onzekere parlementaire leven voor een kleine partij moedig. Jarenlang speelde de erg burgerlijke ogende Dierckx het boegbeeld van het antiburgerlijke Agalev en toen werd hij bij het grote huisvuil gezet. Keurig is anders. Ook zijn uitgesproken belgicisme was eerlijk en overtuigd. Wie, zoals uw dienaar, geregeld met hem in contact kwam, ontmoette iemand die gedreven was door het heilige vuur. Voor hem was het een levensopdracht om de teloorgang van het Belgische vaderland, waarin hij rotsvast geloofde, te helpen stuiten en geen inzet was hem daarvoor te groot. In 1998 richtte hij mee B-Plus op, de meest actieve tricolore drukkingsgroep. Dierckx was onvermoeibaar als het er op aankwam de Vlaamse zelfstandigheid tegen te werken. Hij onderbouwde zijn argumenten graag fi losofisch en produceerde teksten aan de lopende band. Maar zoals wel meer het geval is bij mensen die menen dat ze een bijna goddelijke opdracht te vervullen hebben, was enig dogmatisme Dierckx niet vreemd. Hij was een gemakkelijke tegenstander bij tegensprekelijke debatten, die hem duidelijk minder af gingen dan de geschreven polemiek. Zo overtuigd van het eigen gelijk, dat blindheid nooit ver weg was. Drammerig ook, als een getuige van Jehova bijna. Enige vorm van zelfrelativering was ver te zoeken als Dierckx op dreef kwam; op humor konden we hem in zijn publieke optreden nooit betrappen. Dierckx stopte ook nooit met debatteren, ook niet aan de toog wanneer de zaal al lang ontruimd was. Toch die ene anekdote, die het beeld van de verkrampte belgicist enigszins relativeert. In onze jonge VVB-jaren wilden we met de afdeling Antwerpen een open brief bezorgen aan alle parlementsleden. We zaten schaars in de centen en dus was het versturen van gefrankeerde brieven naar alle kamerleden en senatoren geen optie. Dus togen we naar het parlement met onze stapel brieven en vroegen aan de bode of we Ludo Dierckx konden spreken. Hij bleek in een fractievergadering te zitten, maar verliet die om ons te ontvangen. We vroegen of hij de brieven in de postbakjes van de parlementsleden wilde laten steken, zodat wij de portkosten konden uitsparen. Dierckx vroeg waarom wij hem daarvoor aanspraken. ‘Wij zijn politiek onafhankelijk en wanneer u die brieven bezorgt, kan niemand ons verdenken van enige partijpolitieke band.’ Dat vond hij een aanvaardbaar argument en hij nam de stapel brieven in ontvangst, met de belofte ze te bezorgen. Die ene keer heeft hij zich beschikbaar gesteld om de Vlaamse zaak mee te helpen uitdragen. Dank daarvoor.
■ PETER D E ROOVER
mei 2009 nr. 5
Doorbraak
11
EU RO PA
Eppink zet debat over Europa in Zeven juni wordt ook kiezen voor een machinerie
H
et is zeer de vraag of in de verkiezingscampagne ook Europa een grote rol zal spelen. Het totale aantal Europarlementsleden daalt van 785 tot 736 zitjes, België valt terug van 24 op 22 Europarlementsleden.1 Verhofstadt wil scoren met Europa, CD&V brengt Dehaene tegen hem in stelling. Andere partijen gooien minder gewicht in de schaal. De twee ex-premiers zullen zich ongetwijfeld uitgebreid mogen profileren als vurige verdedigers van Europa, maar zelden hoorden we uit hun hoek sterke replieken op scherpe vragen. Mensen als Ivo Belet worden zelfs ronduit hysterisch bij kritische vragen. Professor Wilfried Dewachter (KU Leuven) heeft er nochtans wel enkele. 2 Hij noemde de EU ‘een machinerie die fi naal heel veel verscheidenheid in Europa langzaam platwalst’ en sprak van ‘elitair europeanisme’ in België, waar referenda werden beloofd, maar niet gehouden. Dat laatste onder meer onder druk van Di Rupo, die Vlaanderen en Wallonië al anders zag stemmen. Hoe groter Europa, hoe minder subsidiariteit, vreesde Dewachter. Europa behoort niet tot de leefwereld van de mensen en de bureaucratie gaat voorbij aan de diversiteit van veel problemen in regio’s en landen. Wie weet hoe de Commissie werkt? De Raden van nationale ministers? De Europese Centrale Bank? Het Hof van Justitie? Wie daar floreert, is vaak helemaal niet verkozen. Toen de Belgische particratie de Europese Grondwet liet tekenen (2005), was er niet eens een Nederlandse versie van de tekst beschikbaar. Aan de verkiezingen nemen (in Nederland bijvoorbeeld) schrikbarend weinig burgers deel. En in de EU spreekt België nog al te vaak met een francofone stem. Met Derk Jan Eppink is een nieuwe kritische stem in het debat verschenen. Eppink, gewezen Wetstraatjournalist en medewerker van EU-commissaris Frits Bolkestein, is een van de sterke pionnen die Jean-Marie Dedecker op zijn LDD-schaakbord kon plaatsen. 3
12
Doorbraak
nr. 5 mei 2009
Verhofstadt en Dehaene zullen in Eppink een tegenstrever op hun weg vinden, die van wanten weet. Eppink pakte beiden alvast in snelheid met de publicatie van zijn boek De eurorealisten komen! Blauwdruk voor een werkend Europa. Amper 64 bladzijden, maar voldoende voor enkele duidelijke stellingen. 4 Confederaal
Eppink noemt zich ‘een pro-Europeaan’ en LDD is zeker niet overal tégen in Europa. Hij is alleen geen voorstander van een federaal Europa, vergelijkbaar met de VS. ‘Daar was sprake van één taal, één cultuur en een gezamenlijke identiteit’. Europa is na de uitbreiding hiervoor té groot en te verscheiden. Daarom is Eppink voor een confederaal Europa: het delen van bevoegdheden op een serie fundamentele beleidsterreinen. Bovendien moet de EU zich bezighouden met de economische kerntaak (vrij verkeer van goederen, diensten, personen, kapitaal en kennis), het versterken van de euro (garantie voor behoud pensioenen), de afbouw van landbouwsubsidies (‘subsidiepomp zonder sturing’), een Europese FBI en een gezamenlijk asielbeleid, gericht op kwaliteitsmigratie. ‘Wij moeten kwaliteitsimmigratie verwelkomen want als wij dat niet doen wordt Vlaanderen een bejaardentehuis zonder fi nanciering’. Europa moet zuiniger zijn met eigen middelen, zoals met regionaal beleid voor rijkere lidstaten, en kritischer omspringen met ontwikkelingshulp. ‘Voor België betekent dit dat Wallonië sterker dan voorheen wordt gedwongen om serieus te werken aan een economisch herstelplan.’ Niet onterecht lijkt Eppinks kritiek dat er in het Europees Parlement geen verhouding is tussen regering en oppositie, zoals in elk normaal parlement. Dat Europa de pedalen kwijt is, ziet Eppink geïllustreerd in het mislukken van de Europese grondwet na het ‘neen’ van Frankrijk en Nederland en de moeilijke ratificatie van het Verdrag van Lissabon, na een referendum in Ierland. ‘Als Europese burgers al mogen stemmen, moeten ze net zo
vaak stemmen tot ze “ja” zeggen. De Europese elite aanvaardt geen “neen”... in juni zal bij de Europese verkiezingen hun wekker aflopen’... Vergadercircus
Kritiek heeft Eppink ook op het Europees ‘vergadercircus’, op overdreven aandacht voor thema’s als de klimaatverandering, op de ‘regelzucht die een ultieme uniformiteit nastreeft’ en de EU minder competitief maakt. ‘Bij elk groot infrastructuurproject wordt bestudeerd of er niet een zeldzame diersoort in de knel komt’. Het Comité van de Regio’s noemt hij ‘een veredeld reisbureau’ en een ‘fopspeen’, het Economisch en Sociaal Comité ‘een praatbarak zonder enige aanwijsbare invloed’. Daarom is de partij voor een ‘duurzaam milieubeleid’, maar tegen het ‘ecologisch fundamentalisme’ en tegen de uitstap uit de kernenergie. En tegen de invoering van een Europese belasting, de “eurotaks”, waarvoor ook de liberaal Guy Verhofstadt pleit, en tegen het lidmaatschap van Turkije. Eppink is tegen de betutteling en de stortvloed aan regeltjes. ‘Neemt Europa geen keerpunt in bovenvermelde richting, dan wordt de Berlaymont de nieuwe Bastille, waar boze Europese burgers op het Schumanplein Europese kopstukken onthoofden.’ Eppink signaleert dat eurofederalisten vaak ook belgicisten zijn. Hij herinnert aan pleidooien van Karel De Gucht om de Belgische stem in de Raad van Ministers op te splitsen.’Wie nu met dat ‘voorstel-De Gucht’ komt, is volgens De Gucht ongetwijfeld ‘separatist’. ■ JVDC 1
Volgens een eerste voorspelling van de consultant Burson-Marsteller en de politologen van London School of Economics en het Ierse Trinity College moeten in Vlaanderen alle grote partijen een zetel prijsgeven, behalve de sp.a. Dé grote winnaar wordt LDD die twee zetels binnenhaalt. (De Tijd, 8 april) 2 De Gids op Maatschappelijk Gebied (juni 2005) 3 Eppink staat derde op de LDD-lijst voor Europa, maar is als eerste opvolger nagenoeg zeker van een mandaat. 4 Derk Jan Eppink, De eurorealisten komen! Blauwdruk voor een werkend Europa. Pelckmans, 64 blz., 5,5 €. ISBN 9789028951020
BO EK EN
BOEK E N
De Franstaligen en hun après-Belgique Destexhe, Dutilleul en Beyer de Ryke Het is intussen geschiedenis, maar er was een tijd dat katholieke Vlamingen de Brusselse Franstalige krant La Libre Belgique in hun Vlaamse huis haalden. Vooral om hun eigen Frans bij te schaven. Vandaag weten diezelfde Vlamingen nauwelijks dat er binnen de Belgische grenzen nog een Franstalige omroep is, dat er ten zuiden van de taalgrens nog altijd Franstalige kranten beschikbaar zijn. Het omgekeerde is natuurlijk ook waar, maar dat doet er in dit verband niet toe.
Franstalige clichés over die Vlaamse buren - collaboratie, amnestie tot en met de Franstalige officieren aan het IJzerfront - maar alles bij mekaar kan men Destexhe niet betrappen op al te opvallende scheeftrekkingen. Meer nog, zonder veel omwegen verwijt de auteur zijn Franstalige vrienden in Vlaanderen hun onwil om zelfs maar een poging te willen doen om het Nederlands van hun buren te willen begrijpen, laat staan die taal ook te spreken (p. 118).
Dat diezelfde Franstaligen vandaag met opvallend grote ijver over de slinkende overlevingskansen van hun Belgique nadenken, dat ze hun allerpersoonlijkste impressies opvallend graag vastleggen in meestal niet al te zwaarwichtige boekjes, dat is voor zeker 98 procent van de Vlamingen pas écht nieuw nieuws.
Hij voegt er wel meteen aan toe geen begrip te hebben voor de Vlaamse onwil om wat meer gastvrij te zijn voor Franstalige nieuwkomers ‘dans plusieurs communes bruxelloises’, in de Vlaamse Rand dus (p. 90) Het Franstalige liberale parlementslid kent ongetwijfeld de geschiedenis van de Vlaamse Beweging, maar met hem rond de onderhandelingstafel zal het dus ook meer “non” dan “ja” zijn.
We hebben ongelijk: het is met die buren dat we - officieel toch - nog altijd zoekende zijn naar een nieuw Belgisch samenlevingsmodel. Het is dus niet slecht om te willen weten en misschien ook te begrijpen waar zij naartoe willen met die aprèsBelgique. Voor hun boekjes vinden de meeste Franstalige schrijvelaars een Parijse uitgever! Stel je even voor: een VVB-boek over Vlaamse onafhankelijkheid op de markt gebracht door een Nederlandse uitgever!1 Destexhe Omdat zijn Franstalige landgenoten zo goed als analfabeet zijn als het over Vlaanderen en de Vlaamse Beweging gaat, schreef (of liet?) de flamboyante Franstalige liberale politicus Alain Destexhe Le Mouvement Flamand expliqué aux Francophones, een geschiedenis van de Vlaamse Beweging. Een pocket van net geen 150 blz. Een zonder twijfel lovenswaardig initiatief.2 Hij begint naar goede Belgische gewoonte toch nog bij Julius Caesar, heeft dus te veel tijd nodig om tot vandaag te geraken, bezondigt zich aan het nog eens opdreunen van afgezaagde
Dutilleul Liefst 378 bladzijden heeft de RTBf-journalist Philippe Dutilleul nodig om zijn Belgisch verhaal (Un asile de flou nommé Belgique) te schrijven.3 Het duurt vermoeiend lang tot het verhaal van de man van de ophefmakende RTBf-reportage Bye Bye Belgium voor de mogelijke Vlaamse lezer boeiend wordt: in de eerste 250 bladzijden verkoopt de RTBf-journalist alleen maar hopeloos veel woorden over zijn liefde voor dit Belgenland. Hij kruidt zijn verhaal met enkele onwaarschijnlijke verhalen over ‘le climat sectaire, conservateur, intolérant, égoïste des pans entiers de la société flamande’ (p. 179). Er is gelukkig toch meer: ook deze volbloed Waal gelooft niet meer in het aloude België van weleer. Als een vreedzame revolutie over de taalgrens heen in ons denken over de Belgische toekomst niet meer kan, dan moet het voor hem maar gedaan zijn. ‘Prononçons alors le divorce dans l’intérêt de chacun des membres de la communauté belge’ (p. 301).
Iets concreter: Belgische Staten-Generaal moeten de Belgische confederatie uittekenen met een zo breed mogelijke zelfstandigheid voor de vier gewesten waaronder Brussel ‘élargie à quelques communes à facilités’. En het grotendeels behouden van wat onze Waalse buren zo mooi omschrijven als de solidariteitsmechanismen (p. 319). Wat BHV betreft, mogen de Franstaligen geen centimeter wijken ‘car il peut devenir le dernier clou posé sur le cerceuil belge’ (p. 329). Nog dit: van de koning verwacht Dutilleul dat hij zo verstandig zal zijn om op te stappen ‘sur la pointe des pieds’ (p. 320). Zo te zien wil de RTBf-journalist een ander België, maar dan wel in hetzelfde Belgique ... Beyer de Ryke Luc Beyer de Ryke, ooit een icoon van het al decennia lang uitstervende ras van Gentse Franstaligen, ziet in zijn boek La Belgique en sursis dat Belgique van hem ook niet meer zo goed zitten.4 We zijn er volgens deze ex RTBfjournalist (gewezen Franstalige liberaal europarlementslid, gemeenteraadslid in een Brusselse gemeente) altijd al uitgeraakt, maar vandaag wordt het toch echt heel moeilijk (p. 134). Ook voor hem is een confederaal België ‘consécration d’une Flandre indépendante dans les faits’, maar met behoud van het etiket België (p. 134) de ‘voorlopig’ beste oplossing. Datzelfde België dat volgens hem ‘het Libanon van Europa is, maar zonder buren zoals Syrië en Israël’ (p. 143). Marc Platel 1 Johan Sanctorum e.a., De Vlaamse Republiek: van Utopie tot Project, 215 p., 2009, Van Halewyck. 2 Alain Destexhe, Le Mouvement Flamand expliqué aux Francophones, 142 p., 2008, Editions Luc Pire. 3 Philippe Dutilleul, Un asile de flou nommé Belgique, 378 p., 2009, Buchet Castel, Parijs. 4 Luc Beyer, La Belgique en sursis, 150 p., 2007, F.X. De Guibert, Parijs.
mei 2009 nr. 5
Doorbraak
13
KAMIKAZE
Puur persoonlijk
Geachte heer Verhofstadt,
identiteitsgevoel vakkundig heeft ‘doorgeprikt’, stond allesbehalve ‘netjes’. Ingegeven door een Het ligt niet in mijn aard om ‘open brieven’ te schrijven. totaal ‘achterhaald visceraal antiklerikalisme’ kapittelde zij vernietigend. En geef nu toe Guy, dat Maar nood breekt nu eenmaal wet en aangezien ik niet moet toch pijn doen? Of hebt gij werkelijk zo’n dik weet op welk van uw vele adressen gij op welk ogenblik vel, dat ge ook dat niet meer voelt? En daar vrees verblijft, ben ik wel verplicht om mij langs deze weg tot ik eigenlijk een beetje voor. Want sinds ik u op de u te richten. VRT de hoofdrol (ik ging bijna spontaan ‘hoofdIk woon op amper een boogscheut van de Vooruit in Gent en ik had dus met groot gemak getuige kunnen drol’ schrijven) heb zien spelen in de Puur Persoonzijn van uw met veel bombarie aangekondigde glorilijk-soap, begin ik inderdaad voor het ergste te Guy Verhofstadt euze rentree, na een voor uw doen toch tamelijk lange vrezen. Ik hoop voor u dat koning Albert niet meeabsentie. Gelukkig voor mij ben ik er wijselijk weggegekeken heeft, want ik ga er ondanks alles nog bleven, want te oordelen naar wat ik er achteraf in de pers over altijd vanuit dat het schaamtegevoel van een Coburger ook zijn grenzen heeft. Misschien moet ge hem in uw hoedanigheid van vernomen heb, was uw rentree allesbehalve een ‘moment de ‘redder des vaderlands’ toch maar eens uitleggen dat er dus niet gloire’. Het schijnt dat ge daar nogal wat uit uw blauwe botten hebt geslagen. Vooral met uw pseudo-intellectueel-negationistisch zoiets als een Belgische ‘identiteit’ bestaat. Of vergis ik mij en hebt discours omtrent ‘identiteit’ hebt ge kennelijk in uw eigen voet ge eigenlijk alleen maar willen afrekenen met de blijkens alle geschoten. Gelukkig was daar in de persoon van Jan Leyers ook peilingen gestaag oprukkende Vlaamse identiteit? ... nog een echte intellectueel aanwezig om voor wat weerwerk te zorgen. Het schijnt dat hij u daar op subtiele wijze nogal te ‘kakken’ heeft gezet. En de manier waarop kuise Mia Doornaert in ■ K AMIKAZE De Standaard uw ‘anti-identiteitsballonnetje’ vanuit haar gekrenkt
M E G A F OO N
Ze zingen zoals ze gebekt zijn
O
p blz 7 hebben we het over het concert Pro Belgica van Belga-Vox. In deze Megafoon voor een keer een beetje literatuur uit het Staatsblad, aangevuld met wat citaatjes van de kernspelers van dit B-elftal.
In de Moniteur belge van 13 maart 2009 staan de statuten van de vzw Belga-Vox. Stichters: Jan Hautekiet, Daan Stuiven, Steven en Stijn Kolacny (voorzitter), Rocco Granata, Marc Delire (ooit de stem van Wallonië in De Laatste Show), Mustapha Ouchene en de iets minder bekende Brusselaars Bram Vandendriessche (Stubru), Thierry Coljon (journalist Le Soir), Karel Degraeve (Focus Knack), Stephan Galon (ABVV), Laurence Fasbender-Moulin (ondervoorzitter, RTBf), Jean-Louis Hennart (secretaris, patron Café l’Archiduc) en Bruno Lefebure (directeur Chirec). In het beschermcomité wordt de ploeg aangevuld met Salvatore Adamo (B-Plus, Ridder), Piet Goddaer (Ozark Henry), Arno Hintjens, Marc Moulin (+), Bart Peeters, Axelle Red en Filip Vanes, Toots Thielemans, Jonathan Vandenbroeck (Milow), Koen Wauters en Kris Wauters.
14
Doorbraak
nr. 5 mei 2009
Over de sterkhouders nog het volgende: Stephan Galon: Vakbondssecretaris Algemene Centrale ABVV. Organiseerde in september 2003 in het Jubelpark al het festival Solidar’rock, met o.a. Bob Geldof op de affiche. Een ‘gratis festival tegen sociale uitsluiting’. Galon verwachtte 15 000 toeschouwers. Amper duizend trotseerden de regen. Axelle Red: Zong zich naar de eretitel Commandeur in de Kroonorde. Ook in Laken weten ze waar ze mee bezig zijn. ‘Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik royalist en pro België ben’, aldus Red (DS, 31 dec. 07). Arno: co-piloot van Barman in 2006, maakte met Ridder Tura een Brabançonne-single (2000). Zijn frustratie is groot:
‘Fuck, vent, België bestaat alleen nog op papier’. Van staatshervorming snapt hij ‘geen zak’ en ‘Brel had gelijk toen hij Les Flamandes zong’... (DM, 19 juli 08). Arno’s gezangen op het verjaardagsfeest van de koning amuseerden filmmaker Jan Verheyen: ‘Uit angst om uit de politiekcorrecte kerk te worden gebannen, schurkte onze elite zich aan tegen de monarchie...als ‘de schoothond van de meest antidemocratische instelling die er bestaat: het koningshuis, laatste symbool van de erfelijke macht’. (9 dec. 2008, uitreiking ADC-prijs) Patrick Riguelle: Zette volgens Soetkin Collier als lead-zanger van Kadril die groep onder druk om haar buiten te zetten wegens van haar lidmaatschap van NSV (DS, 2 aug. 03). Weigerde als muzikant nog langer met Laïs samen te werken, ‘totdat de twee andere meisjes zich van Collier distantieerden’ (NBl, 20 febr. 03). Zijn Laatste Showband begeleidt de artiesten. Was zowat de spilfiguur van de 0110-concerten in Brussel. Ozark Henry, Stef Kamil Carlens, An Pierlé: genodigden in de RTBf-uitzending Que veulent les Flamands? op 7 maart 07 in Gent. Hun devies: ‘rester en unité’ want ‘oui, j’ai peur’...
VVB-campagne ‘ik kies voor Vlaanderen’ CONVENTIE: zondag 17 mei om 14.30 uur Hangar 29 Hal 2, Rijnkaai 150 in Antwerpen Meer info: 03 320 06 35. of www.ikkiesvoorvlaanderen.be; promotiefilmpjes op YouTube en contactgroep ‘ik kies voor Vlaanderen’ op Facebook Promotiemateriaal (affiches, klevers, pamfletten, tuin- en vensterborden) te verkrijgen bij de VVB, www.ikkiesvoorvlaanderen.be of 03 320 06 35. Adverteren: kan in het programmaboekje dat tijdens Dé Conventie op 17 mei wordt verspreid. Meer info: zie hierboven Steun? De campagne steunen kan via storting van een bijdrage op rekening 409-9563981-19 met mededeling ‘Campagne IKVV 2009’. Giften vanaf 30 euro geven recht op een fiscaal attest. Meer info: zie hierboven
Colofon
Energiebesparing Milieutechnologie: afvalverbranding, deNOx. Explosieve gasmengels: verwerking in overeenstemming met ATEX. Gespecialiseerd studiewerk en sleutel-op-de-deur levering Mallekotstraat 65, 2500 Lier Tel.: +(03) 491 98 78 – Fax: +(03) 491 98 77 E-mail: info@euro-pem.com
Doorbraak is een uitgave van de Vlaamse Volksbeweging vzw. Verschijnt maandelijks (niet in augustus). Doorbraak is lid van de Unie van de Uitgevers van de Periodieke Pers. H OOFDREDAC TEUR : Jan Van de Casteele K ERNREDAC TIE : Karl Drabbe, Dirk Laeremans, Peter De Roover M EDE WERKERS : Ludo Abicht, Jacques Claes, Frans Crols, Koenraad Elst, Marc Gevaert, Iko, KMP, Bart Maddens, Theo Lansloot, Guido Naets, Marc Platel, Dirk Rochtus, Johan Sanctorum, Matthias E. Storme, Frank Thevissen, Luc Van Braekel, Katleen Van den Heuvel R E D A C T I E - A D R E S : Passendalestraat 1A, 2600 Berchem. Tel 03 366 18 50 – Fax 03 366 60 45 redactie@doorbraak.org www.doorbraak.org – abonnementen: secretariaat@doorbraak.org A BONNE MEN T : € 18 voor een abonnement van 12 maanden (buitenland: € 30) STUDENTENABONNEMENT: € 10 voor een abonnement van 12 maanden, met opgave van leeftijd en onderwijsinstelling I NTERNE TABONNE MENT : € 10 voor 12 maand toezending van Doorbraak (pdf-bestanden) via internet. Het (studenten)abonnement geeft recht op een gratis internet-abonnement. Abonnering door storting op rekening 736-0012719-76 van VVB Doorbraak, Passendalestraat 1A, 2600 Berchem met vermelding van het type abonnement. Doorbraak wordt ook gratis toegestuurd – met ledenblad Binnendoor – naar de leden van de Vlaamse Volksbeweging vzw (VVB). Betaling van het abonnementsgeld vanuit het buitenland: gebruik IBAN BE91 7360 0127 1976 en BIC KREDBEBB VERANT WOORDELIJKE UITGEVER: Pieter Bauwens, M. De Smetstraat 12, 9308 Hofstade ISSN 00125474
mei 2009 nr. 5
Doorbraak
15
16
Doorbraak
nr. 5 mei 2009