Een gewone zeehond (Phoca vitulina) ligt te rusten op het strand van Koksijde © VILDA (Yves Adams)
ZEEHONDEN AAN ONZE KUST van zeldzaam tot alledaags Jan Haelters1
Een krantenartikel in 1976: “In december 1975 en januari 1976 werd in de vaargeul van Nieuwpoort meermaals een zeehond gezien! Volgens de lokale bevolking is dit in meer dan tien jaar niet meer gebeurd”. Dit is nu wel even anders. Vandaag levert de mooie wandeling tussen de vismijn van Nieuwpoort en de monding van de IJzer in zee, steevast wel een of meerdere zeehondenkopjes op.
ZEEHONDEN IN DE ZUIDELIJKE NOORDZEE De belangrijkste oorzaken voor de achteruitgang van zeehonden in de 20e eeuw waren jacht, overbevissing, verregaande verontreiniging en – toen al – verstoring
1 Jan Haelters, KBIN, OD-Natuur, jan.haelters@naturalsciences.be
4
VLIZ DE GROTE REDE 2021 | 53
van de rustplaatsen en van de plekken waar jongen geboren worden. Na de wettelijke bescherming (jaren 1960), initiatieven om verweesde zeehonden op te vangen en een langzaam terugdringen van verontreiniging, namen de aantallen van beide soorten in de zuidelijke Noordzee geleidelijk weer
toe. De gewone zeehond keerde het eerst terug: eerst in Zeeland, waar de soort vanaf het laatste decennium van de 20e eeuw talrijker werd en meer en meer jongen het levenslicht zagen. Kort daarna namen ook de aantallen grijze zeehonden toe. Deze soort was in tegenstelling tot de gewone zeehond
