Voka fietst

Een editie voor echte flandriens

300 dagen zon per jaar, zo pronkt het in alle vakantiebrochures van de Costa Blanca. Jammer genoeg stonden de weergoden deze keer niet aan de zijde van de 42 Voka-wielrenners uit Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant. Maar waar wind en regen is, is ook heroïek nabij. Verslag van een editie die we niet snel zullen vergeten.

TEKST SAM DE KEGEL – FOTO GEERT VAN HIJFTE

Fietsen es fietsen. Zelfs wie weinig of niets met fietsen heeft, herinnert zich misschien de legendarische oneliner van een bejaarde dame in een hilarisch filmpje uit het tv-programma Man bijt Hond. Terwijl haar man, Gerard, op een hometrainer zijn kilometers afhaspelt en nostalgisch hunkert naar zijn vervlogen fietscarrière op de baan, voert zij het hoge woord en verbiedt ze hem nog in de openlucht te fietsen na een heupbreuk.

Fietsen es fietsen. Het zou een van dé mantra’s worden onder de deelnemers van deze Voka fietstrip, die geteisterd werd door bijzonder onstuimig weer. Windvlagen van 4 beaufort en héél veel regen martelden de kuiten van de ruim 40 Voka-fietsers die deelnamen aan de fietstrip in en rond Calpe. Natuurlijk snakte iedereen naar een streepje zon, maar het barre weer creëerde ook een samenhorigheidsgevoel. Samen uit, samen thuis.

De fietsroutes zijn soms golvend, soms enorm steil en soms ‘Spaans plat’. Dit is een fietsparadijs voor Belgische wielertoeristen, maar ook de profs slaan hier vaak hun tenten op. Je fietst langs rotsen, wijnranken, appelsienbomen, kliffen en bossen.Met bekende cols zoals de Bernia en de Col de Rath, waar de echte klimmers hun hartje kunnen ophalen.

Idyllische uitzichten, swingende wegen en steile bergen: het is niet verwonderlijk dat het Spaanse Calpe de naam van ideale fietsvakantie draagt. Enkel het woord idyllisch was deze keer echt niet van toepassing. Zelfs de Peñon de Ifach, die met zijn 332meter hoge witte kalkrots oprijst uit de zee, was nauwelijks zichtbaar door het dichte wolkendek.

Maar wat doet een ondernemer dan? De knop omdraaien en er het beste van maken. De eerste dag reden vier musketiers zelfs de hele rit uit in danteske weersomstandigheden. De troost van een hete kop koffie of chocolademelk in een bistro, terwijl de vingers beven van de koude, die herinner je jejaren later nog. letterlijk een duwtje in de rug. Wie lek reed of met mechanische pech kampte, werd geholpen door collega’s en de professionele begeleiders van fietsorganisatie Kortweg. En door in drie groepen te rijden, kon iedereen op zijn eigen niveau pedaleren.

Natuurlijk werd er ook af en toe gekoerst. ‘Vrij spel’, heet dat dan in wielerjargon. ’sAvonds waren er immers truien te verdelen: de groene, de rode en de bolletjestrui. Ende onvervalste Weba-trui, voor de meest charmante renner of renster van die dag.

Traditiegetrouw sloten we de fietsstage af met een stapje in het Spaanse nachtleven. Maar wat happens in Calpe…stays in Calpe. Ook dat is een ongeschreven (fiets)wet van defietsstages van Voka Oost-Vlaanderen.