De Duitse kunstenaar Gerhard Richter is de tegenpool van die andere Duitse kunstenaar, Anselm Kiefer. Wie het oeuvre van Richter probeert te overzien, want ook Richter heeft een overweldigende productie, ziet daartegenover vele richtingen, programma’s en stijlen. En doorgaans worden die in drie categorieën onderscheiden. De figuratieve fotoschilderijen, de constructies en de abstracte schilderijen. Het lijkt wel alsof Richter van de vele stijlschakeringen in de moderne kunst, een spel heeft gemaakt. En toch schijnt er in zijn werken een constante verborgen te zijn die zich afvraagt wat het onderwerp eigenlijk zegt. En wat het onderwerp zegt, dat schijnt Richter over te laten aan de toeschouwer. Denken we daarbij aan de vergankelijkheid van de dingen?
© Lieve Watteeuw
