inhoud Moments
4~5
Van de redactie
6~7
facts
8 ~ 9 ~ 10
Als het goed gaat met de
18 ~ 19 ~ 20 ~ 21
Zomaar een zondag
kinderen, gaat het goed met ons
22 ~ 23 ~ 24 ~ 25
Ik bepaal zelf wat ik geloof
11
Kip zonder kop of helemaal in balans?
26 ~ 27
Rituelen delen
12 ~ 13 ~ 14
Praten met je puber
28 ~ 29
Opvoedtest: Wat is voor jou
15 ~ 16
We hebben het vooral over de dagelijkse dingen
17
Naar de kerk... Hoe? Zo!
van waarde? 30 ~ 31~ 32 ~ 33
Op vakantie!
2
Moments 2_jongeren_Ramon.indd 2
25-09-12 15:35
Doe de test!
34 ~ 35 ~ 36
Mam, koop je ook zo’n lekker
52 ~ 53
Geloven thuis
drankje voor ons?
54 ~ 55
Elke dag strijd?
37 ~ 38 ~ 39
Het is toch iets van ons samen
56 ~ 57
En waarom zit je dan nog te gamen?
40 ~ 41 ~ 42
Vlinders in de buik
58
Trends onder jongeren
43
Column: Ontluikende verliefdheid
59
Column: De kunst van het loslaten
44 ~ 45 ~ 46 ~ 47
Mijn stijl
60 ~ 61
Social media
48 ~ 49
Jij mag er zijn!
62 ~ 63
Let’s party
50 ~ 51
Beste Ella
64
Column: Later als we elkaar weerzien
MoMents
Moments 2_jongeren_Ramon.indd 3
3
25-09-12 15:35
van de redactie
Van de redactie
4
Moments 2_jongeren_Ramon.indd 4
25-09-12 15:35
Je puber opvoeden: het is soms al moeilijk genoeg. Laat staan opvoeden met geloven. Hoe ervaren andere ouders dat? Hoe kun je je kind iets meegeven zonder dat het er dik bovenop ligt of zo moeizaam gaat allemaal? In Moments vind je allerlei ervaringsverhalen, ideeën en doe-dingen om ouders van pubers te inspireren bij het opvoeden met geloven.
Miriam Bierhaus (51 jaar), betrokken bij Moments als pedagogisch adviseur, vertelt over haar eigen ervaringen met opvoeden en geloven. Miriam is moeder van Jarmo (13 jaar) en Tarja (11 jaar). Haar partner Roland is artdirector en eigenaar van een reclamebureau.
Je verandert mee “Ik zie mijn kinderen veranderen nu ze ook echt ‘puber’ worden. Maar het mooie is: je groeit met je kinderen mee, is mijn ervaring. Je verandert zelf ook. Als ouder moet ik steeds meer een stap achteruit doen, naast mijn kinderen gaan staan en dingen loslaten. Dat vind ik soms best moeilijk. Maar mijn kinderen vertrouwen geven, vind ik wel heel belangrijk. De oudste gaat nu bijvoorbeeld naar de middelbare school en moet daarvoor twintig minuten fietsen. Doet hij zijn licht wel aan? Kijkt hij wel uit? Dan moet ik hem dus letterlijk loslaten en vertrouwen geven. Ze bevragen me ook steeds meer op wat ik doe, welke keuzes ik maak. Zo heeft Tarja ergens gelezen dat de tonijnvisserij schadelijk is voor dolfijnen. Toch staat er tonijnsalade bij ons op tafel. Daar hebben we dan wel discussie over, en ik geef haar dan gelijk. Maar ja, het is zo lekker. Je eigen gedrag wordt steeds meer gespiegeld en besproken. Niet altijd makkelijk, wel goed. Het contact met je kinderen verandert daardoor. Het wordt steeds meer echt een gesprek, van beide kanten. Ik probeer vaker te benoemen wat ik belangrijk vind en waarom ik bepaalde dingen doe zoals ik ze doe. ‘O, daarom ben je
Moments
Moments 2_jongeren_Ramon.indd 5
zo chagrijnig’, zei Jarmo laatst, toen ik vertelde over iets wat niet helemaal lekker liep.”
Eigen weg “Ik merk heel duidelijk dat ze, ook als het over geloven gaat, steeds meer een eigen weg kiezen. Die ruimte wil ik ze ook geven. Wij gaan naar een oecumenische geloofsgemeenschap waar alle kinderen mee kunnen doen aan de voorbereiding van het vormsel. Jarmo vond die voorbereiding leuk om te doen, maar wilde het vormsel niet ontvangen: ‘Ik geloof wel in God, maar niet in de kerk’, zei hij. Voor mij is dat anders, toch vind ik het mooi dat hij dat dan zegt. Tarja wil ook geen vormsel ontvangen, maar wel belijdenis doen. Beiden gaan ze niet graag naar de kerkdienst. De kerk is stom. Daarom heb ik hun gevraagd: ‘Wat vind je wél leuk om te doen in de kerk?’ Allebei passen ze graag op bij de kinderen in de crèche; dat doen ze nu dus veel vaker. Jarmo heeft daarnaast één keer in de zes weken een viering voor jongeren en gaat ook naar een tienercafé. Met weer een andere groep onderneemt hij meer praktische dingen: van helpen bij de Voedselbank tot bedden rijden in het ziekenhuis. Dat hoort net zo bij de kerk als de kerkdienst, vind ik.”
Doe-gezin “Wij zijn echt een doe-gezin. Voor ons zit geloven vooral in dingen doen. Bijvoorbeeld vrijwilligerswerk doen, of iets simpels als geld uitsparen door geen vuurwerk te kopen. Dat gaat dan naar een goed doel. Zo probeer ik het zo con-
creet mogelijk te maken voor Tarja en Jarmo. Al vind ik het wel belangrijk dat mijn kinderen ook iets van het geloof af weten. Een tijdje geleden gaf ik Jarmo daarom de Mangabijbel. ‘O, die heb ik al uit’, was zijn reactie toen ik na een week vroeg of hij die wilde lezen. En Tarja leest uit zichzelf uit de Tienerbijbel, kwam ik laatst achter. Ze weten dus vast meer dan ik zelf soms denk. In ons gezin zijn kleine rituelen ook heel belangrijk. Gewoon samen koffiedrinken met iets lekkers erbij, en vooral: aandacht en tijd voor elkaar. Soms steken we daarbij dan een kaars aan, als teken van het licht van Christus dat bij ons is. Rond de maaltijd hebben we ook regelmatig zo’n ritueel. Dan gebruiken we drie kaarsen: een kaars voor waar je dankbaar voor bent, een kaars waarbij je je zorgen kunt benoemen en een kaars voor waar je stil voor bent. Ook zoiets alledaags als de gesprekjes ’s avonds, als de kinderen zich klaarmaken om naar bed te gaan en vragen of ik nog even mee naar boven ga, zijn ontzettend waardevolle momenten.”
Geen recept “Ik hoop dat Moments ouders van pubers herkenning biedt en vertrouwen in hun eigen mogelijkheden. Het is zo belangrijk om bij jezelf te blijven: er is geen recept voor opvoeden met geloven! Haal eruit wat bij jou past. En ook al is het soms zoeken naar woorden en vormen: het feit dat iets onbenoembaar is, wil niet zeggen dat het er niet is. Vertrouw erop dat dat ook gevoeld wordt door jouw kinderen.”
5
25-09-12 15:35
facTs
facts
HOE WERKT HET
puberbrein Je kent het wel: zoonlief komt binnen, gooit zijn tas in een hoek en gaat languit op de bank hangen. Geen gesprek is mogelijk. Op je vraag hoe het op school was, zegt hij “Gewoon”, op je vraag of hij huiswerk heeft, reageert hij niet en het beeldscherm is boeiender dan gezellig met jou aan tafel zitten en theedrinken. Dat had je je heel anders voorgesteld! Net als die discussies met je tienerdochter over kleding, trouwens. Waar zijn toch die tijden gebleven dat ze gewoon dat schattige roze jurkje aandeed naar school in plaats van die veel te wijde, zwarte T-shirts? Misschien een schrale troost: zo zit je zoon of dochter nou eenmaal in elkaar. Tenminste, als je het boek Puberbrein binnenstebuiten mag geloven. Dit boek geeft alle antwoorden op je vragen: bijvoorbeeld hoe de hersenen bij pubers zich ontwikkelen en wat dit betekent voor hun vaardigheden en gedrag, hoe je jongeren het beste kunt benaderen, en wat de invloed is van infobesitas (overvloed aan informatie). Lees en ontdek hoe het anders kan! H. Nelis en Y. van Sark, Puberbrein binnenstebuiten. Wat beweegt jongeren van 10 tot 25 jaar?, € 24,95 of kijk op www.puberbrein.nl
prakTisch opvoedBoek Is Puberbrein binnenstebuiten je te theoretisch en ben je meer op zoek naar een boek met concrete handvatten? Misschien is het boek van Jesper Juul dan meer iets voor jou. Hierin laat pedagoog Juul met veel praktijkvoorbeelden zien hoe het veranderingsproces van opvoeding tot relatie eruit kan zien. In dit boek komen thema’s als problemen met school, verantwoordelijkheid nemen, omgaan met alcohol en vertrouwen aan bod. J. Juul, Pubers opvoeden, kan dat? In harmonie door roerige tijden, € 17,95
RELIGIE tienerPrOOF? Jongeren van nu zijn geïnteresseerd in religie. Dit blijkt uit recent onderzoek van de universiteit van Tilburg. Tijdens dit onderzoek zijn 2000 katholieke, protestantse en islamitische jongeren onderzocht en uit dit onderzoek is gebleken dat 62% zich wel betrokken voelt bij een religieuze stroming. Ook een opvallend resultaat: 80% van de jongeren zegt te bidden. Toch gaan de jongeren niet vaak naar een kerk: slechts 15% zegt weleens in een kerk te komen.
Jongeren zoeken liever zelf naar plaatsen waar ze zich geïnspireerd voelen. Dit kunnen bijvoorbeeld – al dan niet religieuze – festivals, fora op internet of filmhuizen zijn. Zo zoeken ze zelf uit wat hen zin geeft en wat niet. Dus: ook al kijkt je zoon je glazig aan als je over God begint en staan je kinderen niet te juichen als je ze mee vraagt naar de kerk, er is hoop. Samen met jouw tiener kun je op zoek gaan naar de manier van geloven die bij hem en bij jou past.
6
Moments 2_jongeren_Ramon.indd 6
25-09-12 15:35