Linksvoor: Magda Rijk ontspant in het oudste café van Nederland

LINKSVOOR ‘EEN BIERTJE OP HET TERRAS IS LUXE’

Magda Rijk is 67, en tot voor kort was ze afdelingsvoorzitter van de afdeling Doesburg. Samen met haar vriend en hun kat woont ze in een zelf opgeknapt klushuis in één van de mooiere wijken van Doesburg, en geniet ze van haar pensioen.

tekst Anne-Marie Mineur foto Karen Veldkamp

›Wat deed je voor werk?

‘Ik heb zo’n vijfentwintig jaar in de thuiszorg gewerkt. Dat waren leuke jaren. Dat de thuiszorg gecentraliseerd werd, was goed. Maar toen kreeg je de schaalvergroting: fuseren, reorganiseren, bezuinigen. Van het wantrouwen, het toenemende tekort en de verharding heb ik veel last gehad. Uiteindelijk heeft het me mijn baan gekost.’

›En wat ben je toen gaan doen?

‘De laatste jaren heb ik nog een beetje meegemaakt hoe het is om flexwerker te zijn. Sommige mensen kiezen daarvoor, maar de meeste mensen, en ik ook, willen graag op één stek, die willen een stukje zekerheid. Ik heb een hele hoop gemeentes gezien. Het was echt knokken richting pensioen. Ik was gewoon moe.’

›Deed je daar ook nog dingen naast?

‘Ja, van alles. Ik ben jarenlang secretaris geweest voor een basketbalvereniging, en ook nog een tijd voorzitter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wat ik deed als afdelingsvoorzitter in Doesburg. In de kern ben ik echt iemand die de keuken op orde houdt, zodat anderen kunnen koken. Laat mij maar zorgen voor de structuur en op die manier bijdragen.’

›En je doet nog meer, toch?

‘Sinds een jaar of vijf doe ik vrijwilligerswerk voor de Luisterlijn, het vroegere Sensoor. Wij luisteren als mensen hun hart willen luchten, ik doe de chat. Het grootste aandeel zijn mensen met psychiatrische klachten, maar iedereen mag bellen. De eenzaamheid is echt toegenomen, denk ik. Sommige mensen bellen echt alleen maar voor een praatje.’

›Wat maakt de kapitalist in jou wakker?

‘Ik ga elke week wel een uurtje naar de kroeg. Gewoon, een biertje, misschien een portie bitterballen. En laten we nou toch hier in Doesburg het oudste café van Nederland hebben, de Waag. Die staat er al sinds 1478. Gewoon een biertje drinken op het terras is bijna onbetaalbaar geworden voor veel mensen. In dat licht bezien vind ik het heel kapitalistisch dat ik dat kan.’ •