2 minute read

Wat de trattoria voor overdag was, moest The Bistrot voor de avond worden. Met een wat rijkelijker menu. Met een tijdloos karakter ook.

Next Article
The Art of Feeling

The Art of Feeling

komen verkeerdelijk kunnen zien als een trattoria uit het begin van de 20ste eeuw. Een vergissing die zelfs de inspecteurs van Michelin maakten. En toch is er niets in het interieur dat verouderd aandoet. Niets van wat Mongiardino deed, werd veranderd. Het is allemaal perfect zo. Eenvoud en schoonheid vinden elkaar hier in elk handgemaakt element van het interieur.

Bistrot en Arengario

Boven: Het terras van Giacomo’s Arengario, dat kan bogen op een prachtig zicht op de duomo van Milaan en, wat meer naar links, op de bekende Galleria Vittorio Emmanuele II. Onder: Het publiek van Giacomo Arengario is kosmopolitisch. Daar is bijvoorbeeld ook het menu op afgestemd. Probeer Madonna maar eens te pleizieren.

verloren gaan. Overschotjes dienden voor de dag erna. Je gebruikte enkel wat de natuur had voorzien op dat moment, in dat seizoen, en daar deed je het best mogelijke mee. Een filosofie die Giacomo Bulleri zijn hele leven zou respecteren.

Het imperium groeit

Toen het gebouw waarin Giacomo’s restaurant gevestigd was, in de jaren 1990 werd verkocht, zocht onze chef een nieuwe locatie. Hij verhuisde met zijn trattoria naar de Via Pasquale Sottocorne 6 en installeerde daar zijn cosy-chic visrestaurant Da Giacomo. Mongiardino stelde tot zijn ontzetting voor, dat hij het interieur zou ontwerpen. Gratis en voor niks. “De man is gewend voor miljardairs te ontwerpen,” zuchtte hij, “niet voor een gewoon restaurant zoals het mijne.” Giacomo vreesde voor zijn voortbestaan.

Ma ar kijk. Wat Mongiardino in 1989 voor Da Giacomo ontwierp en realiseerde staat vandaag de dag nog altijd als een huis. Je zou het nochtans bij het binnen-

In 2007 gaf Bulleri de opdracht, een nieuw restaurant te creëren. Er kwam zodanig veel volk naar Da Giacomo, dat het niet te houden was. Wat de trattoria voor overdag was, moest The Bistrot voor de avond worden. Met een wat rijkelijker menu, meer vlees en foie gras. Met een tijdloos karakter ook. Het werkte onmiddellijk. Drie jaar later, in 2010, opende Giacomo zijn derde restaurant. Dit keer één dat over de beroemde Piazza del Duomo uitkeek. Arengario heet het. En ook dat was een instant succes.

Arengario roept het optimisme op van de Deco-periode in New York, gemengd met het Modernismo van Italiaanse grootheden als Giogio de >

Boven: Giacomo al Lago is het restaurant van het Grand Hotel Tremezzo aan het Como-meer. Wat een locatie. Onder, links: Een topper bij Giacomo is de zeevruchtenschotel. Ook diverse andere visgerechten staan hoog aangeschreven. Onder, rechts: Aan de hemel van Giacomo Bulleri staan onveranderlijk ‘eenvoudig’, ‘eerlijk’, ‘authentiek’ en ‘goede smaak’ geschreven. In goud.

Chirico en Mario Sironi. Gelakte panelen, ebbenhout, messing roosters, vergulde lambriseringen… Gezien zijn exclusieve locatie trekt Arengario nog meer een internationaal publiek aan. Daar is het menu trouwens ook op afgestemd. Met dit project realiseerde Giacomo een lang gekoesterde droom: een top restaurant openen in het hart van Milaan.

Giacomo kookte voor Italië Intussen kunnen we in Milaan behalve naar de drie beroemde restaurants ook nog onze schreden richten naar Giacomo’s Pasticceria, zijn Rosticceria, Tabaccheria en, meer westwaarts, naar zijn Gastronomia. Op onze route wisselen we dan herinneringen uit aan La Callas, Kissinger, Versace, Madonna, Maradonna, Woody Allen en nog andere bekenden van beider kunne. De chef zaliger ter ere.

Om Giacomo Bulleri’ levenswerk verder te zetten openden zijn nabestaanden drie nieuwe restaurants: Giacomo al Lago in Hotel Tremezzo vlakbij het Como-meer in 2021, een Giacomo in het Toscaanse Hotel Il Salviatino in 2022 en een Giacomo Bistrot in de kuststreek rond Santa Margherita Ligure. Alle met hun eigen identiteit, maar met Giacomo’s liefde voor de eenvoudige, eerlijke Italiaanse keuken als rode draad.

This article is from: