1 W
2
Dotykowy zestaw do kaligrafii dla muzeum Manggha w Krakowie. Projekt ma za zadanie udostępnić technikę kaligrafii osobom z niepełnosprawnością wzroku podczas warsztatów w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie. Proces powstawania znaku został odtworzony poprzez wykonanie systemu składania w taki sposób, że istnieje tylko jedna droga ułożenia. Dzięki temu osoby z niepełnosprawnością wzroku są w stanie uczestniczyć w tradycyjnym systemie powstawania znaku. Obiekt został wykonany z czarnej oraz białej pleksi, przy pomocy cięcia laserowego. Czarny trójkąt jest umownym punktem orientacyjnym podstawy puzzli. Punktem wyjścia było skupienie się na potrzebach osób z niepelnosprawnością wzroku, jednak zależało nam aby projekt był zgodny z myślą projektowania uniwersalnego i służył również dzieciom oraz seniorom. zlecający: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie współpraca: Aleksandra Krogulecka
3
4
Memory edukacyjne dla Muzeum MOCAK. Muzea pełnią istotną rolę w wielu aspektach życia społecznego. Ich przewodnim celem jest jednak wspieranie edukacji i budowanie gospodarki opartej na wiedzy, która napędza rozwój społeczny. Jako projektantka interesująca się sztuką, zwracałam uwagę na uniwersalne produkty dedykowane instytucjom kultury i stwierdziłam że chciałabym, aby mój dyplom był wypadkową moich wcześniejszych analiz. Zdecydowałam się na pełną współpracę z Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie. Mój wybór był dyktowany wcześniejszymi doświadczeniami współpracy oraz osobistym zamiłowaniem do sztuki współczesnej. Memory to gra pamięciowa o charakterze międzypokoleniowym — jest przystępna dla osób w każdej grupie wiekowej i może pełnić funkcję łączącą pokolenia. Kostki memory zostały wykonane z ciętej laserowo pleksi, która w przeciwieństwie do stosowanej najcześciej tektury nie niszczy się podczas użytkowania. Zależało mi na tym, aby wszystkie kostki mogły ułożyć się w „kwadrat”. Aby było to możliwe, liczba wszystkich kostek powinna mieć swój pierwiastek kwadratowy (np. 16, 36, 64). Zdecydowałam się na 16 kostek, na których zaprezentowane jest 8 dzieł z Kolekcji MOCAK-u. Produkt wykonany jest z pleksy ciętej laserowo. zlecający: Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie
5
Osoby z dysfunkcją wzroku, osoby starsze i dzieci mają ograniczone możliwości kontemplowania sztuki w obecnie funkcjonującym systemie zwiedzania. Powstające do tej pory pomoce i pamiątki muzealne, są niewystarczająco dobrą odpowiedzią na istniejący problem. Postanowiłyśmy zaangażować się w stworzenie na nowo systemu udostępniania sztuki, poprzez zaprojektowanie i wykonanie uniwersalnej pamiątki muzealnej, która może stać się równocześnie pomocą edukacyjną dla muzealnych edukatorów. Projekt skupia się na doznaniach towarzyszących podczas prób układania liter i przekłada je na zmysł dotyku. Poprzez zastosowanie własnej interpretacji kształtów puzzli w układance, zostaje narzucony konkretny system, który uniemożliwia stworzenie słowa „między”, tak jak w oryginalnym dziele. Podkreślony został kontrast czerni i bieli, poprzez nadanie grubości literom doklejonym do białej podstawy. Ich rozmiar został dostosowany do możliwości poznawczych osób starszych, dzieci oraz osób z dysfunkcją wzroku, które mogą uczyć się alfabetu poprzez dotyk. Pamiątka jest również łącznikiem edukacyjnym ze sztuką, do której analizowane grupy odbiorców mają ograniczony dostęp. Zależało nam, aby ten projekt niósł za sobą czynnik edukacyjny zarówno w kontekście udostępniania, jak i rozpowszechniania sztuki. Obecnie produkt jest dostosowywany do wprowadzenia do sprzedaży jako pamiątka w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK. zlecający: Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie współpraca: Aleksandra Krogulecka
6
Pomoc dotykowa i wykreślanka, bazujące na instalacji Stanisława Dróżdża “Między”.
7 Wykreślanka - materiał zrealizowany w ramach projektu Sztuka pod ręka 2 Autorki: Aleksandra Krogulecka, Weronika Dziepak Stanisław Dróżdż - Między Materiał i technologia: pleksi wycinane laserowo: biała pleksi 5 mm czarna pleksi 3 mm neodymowemagnesy: o średnicy 8mm Wymiary: całość: 18x18 cm
Pomoc dotykowa, bazująca na obrazie Jana Tarasina “Góry”. Inspirując się szukaniem idealnego, harmonijnego układu obiektów na obrazie przez Tarasina, które jest uwidocznione w równych, poziomych układach, stwierdziłyśmy, że zrobimy obraz - puzzle. Wybrałyśmy materiały, które nie będą różniły się tylko i wyłącznie kolorystyką ale również fakturą i zapachem. Finalny model powstał ze sklejki różnej grubości oraz trzech rodzajów pianek. Składa się z sześciu puzzli. Pianki i sklejka zostały dobrane tak, aby ich grubość sugerowała perspektywę zauważoną w obrazie. Tarasin posługiwał się kształtami uproszczonymi, jego obrazy są złożone z elementów funkcjonujących w podobny sposób jak znaki kaligraficzne - my zrobiłyśmy to samo - uprościłyśmy jego obraz tak, żeby był czytelny dla osoby niewidomej, a zarazem nadal pokazywał możliwie dokładnie zamysł twórcy. Model adaptacji znajduje się w Muzeum MOCAK, został również zaprezentowany na konferencji naukowej Fundacji Szansa. zlecający: Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie współpraca: Izabela Pawluśkiewicz, Natalia Szeptak
8
9 03 / 08 / 2017 Warsztaty z osobami niewidomymi oraz niedowidzącymi - korzystanie z modelu puzzli. Tworzenie wspólnego dotykowego obrazu. Prezentacja audiosekrypcji obrazu Jana Tarasina. 22 / 09 / 2017 Konferencja naukowa Fundacji Szansa dla niewidomych w Centrum Obywatelskim w Krakowie - prezentacja projektu. 09 / 12 / 2017 Publikacja na temat projektu w gazecie KSSN. 21 / 04 / 2018 Prezentacja projektu na „Dniu Wolnej Sztuki”, organizowanym cyklicznie w Muzeum MOCAK.
Pomoc dotykowa, bazująca na obiekcie „Bez tytułu” Piotra Lutyńskiego, z cyklu Żywe obrazy.
Projekt powstał w ramach projektu „Sztuka pod ręką 2” organizowanych przez Muzeum Sztuki Współczesnej Mocak w Krakowie. Klatka została wykonana ze sklejki, a następnie zawoskowana. Tylna ściana jest mobilną adaptacją obrazu, który przedstawiłyśmy za pomocą graweru w pleksi. Dzięki temu, iż jest to elementem, który możemy wysunąć, użytkownik ma dostęp do obiektów znajdujących się w środku. Skupiłyśmy się na przekazaniu trzech korespondujących ze sobą zależności widocznych w dziele. Kontrast między klatką, a obrazem został oddany poprzez różnorodność materiałów. Dźwięk ptaków, które podczas wystaw znajdują się w klatce, został zasymulowany powieszonymi w jej przestrzeni dzwonkami, na które napotykamy się podczas jej dotykowego odkrywania. Pióra, zboże, ptasie skorupki również nawiązują do obecności ptaków, jednocześnie stanowią kontrast między naturą, a sztuką. zlecający: Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie współpraca: Aleksandra Krogulecka
10
11 09 / 06 / 2018 Warsztaty „Sztuka pod ręką 2” w muzeum MOCAK z udziałem autora dzieła - Piotrem Lutyńskim. Następstwem warsztatów było wzbogacenie zawartości klatki morskimi muszlami przekazanymi przez artystę.
Mebel został zaprojektowany z myślą o pracownikach Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, zajmujących się oprowadzaniem grup po wystawie oraz prowadzących warsztaty dla uczestników spotkań. Edukatorom zależało, aby projekt zapewniał wygodne transportowanie oraz przechowywanie różnorodnych elementów wykorzystywanych podczas warsztatów artystycznych. Zależało nam na znalezieniu kompromisu pomiędzy solidnymi, lecz ciężkimi elementami konstrukcji, a zapewnieniu możliwie jak najlepszej mobilności obiektu. Drugą ważną cechą mebla jest tablica magnetyczna, służąca do informowania uczestników o przebiegu oraz harmonogramie spotkania. zlecający: Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie współpraca: Aleksandra Krogulecka 09 / 06 / 2019 Warsztaty „Po prostu sztuka” w muzeum MOCAK. Obiekt jest używany również podczas prowadzonych w muzem lekcji muzealnych.
12
Mobilny mebel dla edukatora w muzeum MOCAK.
Model teatru Horzycy dla osób niewidomych. Projekt mający za zadanie udostępnić niewidomemu odwiedzającemu teatr, badanie jego wyjątkowej i skomplikowanej bryły. Zmysł dotyku zapamiętuje przedmioty wolniej niż zmysł wzroku, w związku z tym bryła została uproszczona. Model został wykonany techniką druku 3D, a wykończony szpachlą modelarską, podkładem oraz białą farbą. Wszystkie powierzchnie, które w rzeczywistości są przeszklone (w związku z czym osoba widząca jest w stanie zobaczyć co znajduje się za nimi), w modelu zostały wycięte aby umożliwić spojrzenie w głąb teatru dotykiem. Wszystkie drzwi wejściowe, jako istotne elementy orientacyjne są wyczuwalnie wypukłe. Inne istotne w elementy konstrukcji zostały przedstawione w uproszczeniu, tak aby były czytelne dla osoby z niepełnosprawnością wzorku. zlecający: Teatr im. W. Horzycy w Toruniu współpraca: Aleksandra Krogulecka
14
15
ILO. Szklana butelka z pojemnikiem na tabletki.
Produkt jest alternatywą dla plastikowych butelek na wodę. Sam ich transport i produkcja negatywnie wpływają na środowisko naturalne. Ponadto badania wskazują, że mikrocząstki plastiku występujące w butelkach PET, mają negatywny wpływ na zdrowie. Istnieje również szereg danych, wskazujących na migrowanie niebezpiecznych związków do leków, w obecnie funkcjonujących na rynku opakowaniach na leki. Kwestią problematyczną okazał się dobór odpowiednio elastycznego materiału, który ma amortyzować szkło w razie upadku.
Twarde tworzywo przenosiłoby całą siłę uderzenia na butelkę. Zdecydowałam się na wykonanie prototypu z materiału SLA Flexible, który umożliwiał wykonanie modelu metodą druku 3D. Wybrałam kolor szary, który występuje już na butelce.
16
Objętość butelki - 300 ml, jest wypadkową ciężaru produktu, wygodą użytkownika, a pojemnością wody w środku. Szkło zostało zabarwione na szaro, aby ograniczyć ilość wpadających do wnętrza butelki promieni słonecznych, przy równoczesnym zachowaniu możliwości kontrolowania ilości pozostałej w środku wody.
ILO to szklana butelka na wodę z pojemnikiem na tabletki i nakładkami amortyzujacymi od upadku. Projekt ma stanowić uniwersalny gadżet, który odchodzi od stygmatyzującego charakteru przyjmowania leków. Dlatego zarówno pojemnik na tabletki jak i ustnik na wodę znajdują się w tym samym miejscu, co maskuje sam proces zażywania tabletki.
Wymiary: wysokość: 21cm szerokość (średnica): w najszerszym punkcie 8 cm w najwęższym punkcie 5 cm
Obecnie trwają prace technologiczne nad szczelnością butelki i usprawnieniem mechanizmu obrotowego.
Mechanizm: Butelka posiada szerokie wieczko, które ma ułatwiać codzienne uzupełnianie wody, jak i mycie butelki w zmywarce. Górna nakładka została podzielona na 5 części: 3 w których można umieścić tabletki, 1 z ustnikiem i 1 z kropką, która w założeniu stanowi element, który użytkownik może wybrać. Kropka jest widoczna, kiedy butelka jest zamknięta. Na potrzeby prototypu, kropka powstała w dwóch wersjach kolorystycznych, do których dostosowane zostały osobne sesje zdjeciowe (na planszy została przedstawiona wyłącznie wersja pomarańczowa).
17
18
19
20
Doniczki dla DPS-u. Doniczki służą do hodowania melisy, suszenia oraz pakowania jej w opakowania prezentowe. Wybór rośliny był dyktowany jej zdrowotnymi właściwościami, również możliwością jej całorocznej uprawy. Miedziane pojemniki są zaprojektowane w sposób, który umożliwia stworzenie dowolnego układu. Projekt był realizowany we współpracy z DPS os. Sportowe. Został zaprezentowany na wystawie „Zamyślenie” w Crictotece w czerwcu 2018 roku, realizowanej w ramach Wydziału Sztuki w Mieście. prowadzący: dr hab Bartosz Mucha modelka: pani Edyta
21
22
Koncepcja bazuje na kartografii Krakowa. Na podłożu wykorzystano mapę administracyjną z podziałem na dzielnice. Kolorystyka projektu nawiązuje do barw krakowskich oraz teorii Möbiusa (twierdzenia o czterech barwach). Każda dzielnica ma swój własny numer, któremu odpowiada tablica informacyjna, stanowiąca element ogrodzenia. Kolejną propozycją jest odtworzenie linii rzeki Wisły, w formie podłużnego siedziska, przedzielonego w miejscach nakreślających lokalizację najstarszego oraz najdłuższego krakowskiego mostu. Plan zagospodarowania placu powstał z myślą o zwiedzającyh w każdym wieku, także o gościach anglojęzycznych, ze szczególnym uwzględnieniem większych wycieczek. prowadzący: dr Dagmara Latała współpraca: Aleksandra Krogulecka zlecający: Muzeum Krakowa
Przekształcenie terenu oddziału MHMK, w przestrzeń rekreacyjno - edukacyjną.
23
Zewnętrzna strona przeprojektowanego ogrodzenia prezentuje zarys popularnych budynków Królewskiego Miasta.
Na tablicy po lewej stronie znajduje się mapa rozrostu terytorialnego Krakowa, wraz z opisem historycznym.
24 OR - latarka szabatowa. Obchodzenie szabatu w znaczącym stopniu wpływa na sposób życia. Wynika to ze zbioru 39 melachot (hebr. melacha-praca) określająych czynności, których nie powinno się wykonywać w trakcie trwania tego święta. Jedna z nich zakazuje włączania oraz wyłączania światła podczas szabatu, co w znacznym stopniu wpływa na sposób życia. Zapoznanie się z tym zbiorem oraz rozmowy z członkami JCC pozwoliły sformułować założenia projektowe, na bazie których powstała latarka OR (hebr. światło). współpraca: Aleksandra Krogulecka prowadzący: dr Dominik Lisik OFFON
Dzięki możliwości zawieszenia latarki na dwóch elementach staje się ona jednym z „ogniw” pasa szabatowego. (elementy zaczepiane na zasadzie breloka, są zakazane) Bateria służy jako włącznik. Latarka zaświeci się dopiero kiedy złożymy wszystkie części razem. Mamy pewność, że nie wyłączym jej przypadkowo. Światło zgaśnie dopiero kiedy o tym zadecydujemy (po szabacie).Modulowanie światłem odbywa się za pomocą zasłony. Zasuwka porusza się w górę i w dół. Jeśli nie chcemy, aby światło było widoczne, po prostu je zasłaniamy zasuwając jego ujście.
LIGHT NO LIGHT
25
Deska do krojenia i podawania przekąsek.
Zestaw składa się z dwóch desek. Górnej - ze spadem i ściekiem, które są ze sobą połączone współnym cięciem (dzięki temu maksymalna część obrabianego produktu zostaje zachowana). Istnieje możliwość użycia jej wraz z innymi naczyniami. Z kolei część dolna, która odpowiada za segregację i ekspozycję składników jest obrotowa, co usprawnia proces krojenia i dostęp do posiłku na stole. Zestaw, który powstał posiada możliwość dwóch układów, zależnych od dostępnej przestrzeni w kuchni. Wprowadza system segregacji pokrojonych fragmentów jedzenia, tak aby zajmowały one przestrzeń w pionie, nie w poziomie (co zaoszczędza miejsce na blacie). Projekt był prezentowany podczas Student’sScienceExpona Hali Stulecia we Wrocławiu oraz podczas konferencji Fundacji Szansadlaniewidomych, ze względu na planowane rozwinięcie koncepcji poprzez dopasowanie jej do potrzeb osób niewidomych i niedowidzących. Projekt powstał podczas współpracy Uniwersytetu Pedagogicznego z firmą Practic. Jako jeden z dwóch wytypowanch, jest w tym momencie dostosowywany do sprzedaży. wykonanie części drewnianej: Pracownia Paweł Stanclik prowadzący: dr Marcin Nowak zlecający: Practic
26
27 Materiał: drewno alluminiumporcelanadębowe Wymiary: wysokość wspólna: 6 cm wysokosć dolnej deski: 2 cm średnica górnej deski: 30 cm średnica dolnej deski: 26,6 cm średnica spadu: 6 cm
28
Opakowania na kosmetyki dla osób niewidomych.
Projekt ma pozwolić na większe usamodzielnienie się podczas czynności higienicznych osób z niepełnosprawnością wzroku, w tym również osób z problemami okulistycznymi np. osób starszych. Dla osoby niedowidzącej kolorystyka etykiety jest kontrastująca, a najważniejsze informacje są zdecydowanie większe niż na klasycznym opakowaniu. Taki zabieg ułatwia korzystanie z produktów również osobom z wadą wzroku, które korzystają z kosmetyków bez okularów (np pod prysznicem). Dla osoby niewidomej skład kosmetyku został napisany językiem braille’a na jednej ze ścianek etykiety. Dodatkowo wokół kodu QR, zawierającego szczegółowe informacje o produkcie wprowadzona została wypukła ramka, dzięki której osoba niewidoma wie gdzie on się znajduje.
29
Nakrętka została zastąpiona dozownikiem, dzięki temu wyeliminowany został zbędny element, który mógłby się gubić, lub do którego mogłaby wlewać się woda, w przypadku kiedy produktów używa osoba niewidoma. Dla osoby niewidomej wprowadzony został druk wypukły, który zaznacza powiększoną literą z jakim produktem użytkownik ma do czynienia. Taki rodzaj druku jest możliwy do uzyskania na tzw. papierze puchnącym, który często służy osobom niewidomym. Po przepuszczeniu takiego papieru przez tzw. spulchniarkę, czarny nadruk staje się wypukły. Projekt nominowany do finału Art of Packaging 2020. konsultacje: kosmetolog mgr Zuzanna Kapała
Identyfikacja Galerii Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, znajdującej się na ul. Podbrzezie 3 w Krakowie. Inspiracje do powstania logotypu wynikają ze zinterpretowania słów tworzących wyraz „podbrzezie” - brzegu oraz czegoś, co znajduje się pod nim - w tym przypadku źrenicy oka. Sama źrenica sugeruje możliwość obserwacji dzieł sztuki, znajdujących się w galerii, może kojarzyć się również z okiem krakowskiego smoka wawelskiego, przez pofalowania przypominające jaszczurzą skórę.
Identyfikacja wizualna Galerii Sztuki Podbrzezie.
Podbrzezie Galeria Sztuki
30
31
32 Proposals.
Oferty firmy Jacobs przygotowywane całościowo w Adobe Indesign lub częściowo w Microsoft Word. Każda oferta składała się z coverów, dividerów, org chartów, grafów i innych grafik. Całość wykonana zgodnie z brandem i kolorystyką Jacobs w ramach pracy w US dedicated team. zlecający: Jacobs Engineering Inc.
34 Grafiki stworzone w Adobe Ai z użyciem ArcGIS tool. zlecający: Jacobs Engineering Inc. podzlecający: Harvard Unversity
35
36 Mapa i pocztówki promujące Żydowski Kazimierz. prowadzący: mgr Monika Chrabąszcz - Tarkowska współpraca: Aleksandra Krogulecka
Krakowska społeczność żydowska obecnie czynnie odbudowuje swoje struktury oraz tożsamość kulturową. Błękit, purpura, srebro i złoto to barwy głęboko w niej zakorzenione, posiadające wieloletnią tradycję. Nasz projekt oprócz zastosowania każdej z nich, zakłada oznaczenie najważniejszych miejsc związanych z kulturą żydowską, ze szczególnym uwzględnieniem krakowskich synagog. Rewers mapy pełni funkcję plakatu, natomiast jej rozmiar został dostosowany do formatu pocztówek, które możemy w niej przechowywać.
37
38
„Przewodnicy zmysłów” to nowatorski projekt prowadzony przez Teatr Ludowy w Krakowie. Uczestnicy z dysfunkcją wzroku oraz widzący wspólnie pracują nad stworzeniem spektakli (nowych form teatralnych) dostępnych dla wszystkich bez względu na ograniczenia. Projekt poprzez swoją formę otwiera Teatr Ludowy na nowego widza - osobę z niepełnosprawnością wzroku. Paradoksalnie to, co stanowi o istocie Teatru, czyli obraz nie jest zatem podstawowym środkiem wyrazu, a ustępuje on miejsca zabiegom, które wpływają na pozostałe zmysły odbiorcy (słuch, węch, dotyk, smak). Logotyp i identyfikacja wizualna projektu przedstawiają oko ze źrenicą wykraczającą poza jego obręb. Sama źrenica zamienia się również w nić, która kojarzy się z nakierowywaniem dotykiem. Inspiracją był mit o nici Ariadny. W ulotkach i biletach zaproponowana została metoda dziurkowania - mniej kosztowny odpowiednik druku wypukłego, która dodatkowo odróżnia projekt. współpraca: Anna Skoczeń zlecający: Teatr Ludowy w Krakowie
Identyfikacja wizualna projektu Teatru Ludowego.
39
40
Logotyp Stowarzyszenia Dobrze. Logotyp krakowskiego Stowarzyszenia Dobrze, które zajmuje się pomocą grupom wykluczonym, w tym osobom z niepełnosprawnością słuchu. Inspiracją do powstania znaku, był znak w języku migowym, który oznacza właśnie słowo „dobrze”. Został on zbudowany na literze „b”, aby całośc wyglądała spójnie. Stowarzyszenie zostało założone przez kobiety działające aktywnie na płaszczyźnie prospołecznej i sam logotyp był dla mnie wstępem do już kilkuletniej współpracy projektowej. zlecający: Stowarzyszenie Dobrze
W projektowaniu logotypu istotne było wyszczególnienie skrótowych liter, które podprogowo przekazują misję organizacji. Na stronie facebook Stowarzyszenia możemy przeczytać: Grupa została założona na potrzeby nowo powstającej w Bydgoszczy inicjatywy „Ludzki Głos. Bo Trzeba”, zrzeszającej osoby LGBT oraz ich sojuszników. „Naszą misją jest poprawa bezpieczeństwa osób LGBT+ w naszym mieście oraz pozytywna promocja queerowej społeczności jako mieszkańców Bydgoszczy i obywateli Polski, obecnych wszędzie i zawsze. Chcemy działać, a naszym celem jest uświadamianie mieszkańców Bydgoszczy, że nasze miasto pełne jest ludzi dobrej woli, chcących zmienić świat na lepszy - zaczynając od naszej małej ojczyzny.” zlecający: Stowarzyszenie Ludzki Głos Bo Trzeba
Logotyp Stowarzyszenia Ludzki Głos. Bo trzeba.
41
Identyfikacja wizualna śląskiego foodtrucka z naleśnikami i burgerami.
Znak został dostosowany do nazwy wymyślonej przez właścicieli - przedstawia „mocno dzianą” kanapkę. Sam logotyp inspirowany jest zarówno kształtem burgera (jako całość), jak i naleśnika (jako powielone elementy w środku). Oprócz niego, powstała również grafika inspirowana górskimi terenami śląskimi, wykorzystywana zarówno na banerach jak i jako okleina na samym foodtrucku. zlecający: Foodtruck Mocno Dziane
42
43
44 GABINETONCOMEDICAYLEKARSKIE
Identyfikacja wizualna gabinetów lekarskich Oncomedia w Zgorzelcu. Logotyp powstał z połączenia dwóch symboli serca, z których jedno jest widoczne. Całość tworzy symbol „plusa”, który jednoznacznie kojarzy się z opieką medyczną. Kolorystyka identyfikacji to połączenie żywej, żelaznej czerwieni i uspokajającej, stonowanej morskiej barwy. Użyty font - Baloo Da 2 dzięki swojej obłości ma kojący charakter. Sam znak daje możliwość stworzenia printu, tak jak na przedstawionej maseczce lekarskiej. zlecający: Oncomedica S. A.
45
46
Logotyp salonu dentystycznego Remedium. Nazwa i logotyp salonu stomatologicznego. Logotyp inspirowany kształtem zęba, jabłka i serca. Prosty, linearny charakter pozwala na łatwe przetworzenie grafiki. Samo słowo „remedium” ma dwa znaczenia, oba pasujące do idei salonu dentystycznego: „Lekarstwo bądź coś, czym możemy zaradzić na daną sytuację. Często remedium oznacza po prostu znalezienie dobrego rozwiązania.”
47 Plakat społeczny. prezentowany podczas „Satruday Late Art Special” w Kunstmuseum, w Bonn 2018 oraz „Kraków UNESCO 2018” - Dydo Poster Gallery prowadzący: mgr Monika Chrabąszcz - Tarkowska
48 kontakt Contact me for english dziepakweronika@gmail.comversion690888574Kraków