zerwikaptur ul. Kanonicza 12 - siedziba WFO iGW w Krakowie
www.wfos.krakow.pl
DOM
Wojewódzki Fundusz Ochrony rodowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie ul. Kanonicza 12 31-002 Kraków
www.wfos.krakow.pl
Opracowano: Pracownia Konserwacji Zabytków i Dzie³ Sztuki Antoni Ka³u¿ny ul. Worcella 10/14, 31-154 Kraków Praca zespo³owa: mgr Antoni Ka³u¿ny dr Zbigniew Beiersdorf Fotografie : Jan Musia³: ok³adka, str: 6, 8, 18 Logarte: str: 2-3, 5-7, 9-10, 12, 14, 15-21 Ryciny ze str. 8 oraz zdjêcie ze str. 16 pochodz¹ z publikacji pt. Ikonografia Placu Wszystkich wiêtych oraz ulic Franciszkañskiej, Poselskiej, Senackiej i Kanoniczej w Krakowie - autorstwa Iwony Kêder i Waldemara Komorowskiego Sk³ad graficzny: Logarte - studio@logarte.pl
Kraków
Adres:
ul. Kanonicza 12, Pl. w. Marii Magdaleny 2, 31-002 Kraków
Lokalizacja:
Plac w. Marii Magdaleny 2 (elewacja pó³nocna - frontowa), naro¿nik ulicy Kanoniczej 12 i Placu w. Marii Magdaleny (elewacja zachodnia - boczna), naro¿nik ul. Grodzkiej i Placu w. Marii Magdaleny (elewacja boczna - wschodnia)
Nr wpisu do Rejestru Zabytków:
A-425 z 04. V. 1967 r.
Rodzaj obiektu:
dom kapitulny XIV- XIX w. (pierwotnie trzy odrêbne posesje scalone w 1664 r.), przebudowa na pa³ac w 1778 r., od 1846 r. - do 1939 r. komendantura wojskowa (pocz¹tkowo austriacka, potem polska), po II wojnie wiatowej budynek mieszkalny, a od 1980 r. siedziba biur ró¿nych instytucji
Autor:
brak danych
Czas powstania:
XV w., ok. 1520 r., przebudowy: 1535-40 r., 1664 r., 1778 r., 1884 r. (elewacje), 1913 r. (nadbudowa III piêtra), 1948 r. (remont), ok. 1980 r. (remont konserwatorski z likwidacj¹ nadbudowanego III p)
Styl elewacji:
historyzm (neorenesans)
Materia³ i technika:
budynek murowany i tynkowany; dekoracja fasady z narzutu profilowanego i odlewów, portale z wapienia jurajskiego i piaskowca, po³acie dachowe kryte dachówk¹ ceramiczn¹, stolarka okienna i bramna drewniana, tablice pami¹tkowe: z marmuru i metalowe
W³a ciciel:
Wojewódzki Fundusz Ochrony rodowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie
zerwikaptur
Miejscowo æ:
1
2
zerwikaptur
zerwikaptur
Siedziba WFO iGW w Krakowie - widok od strony ul. Grodzkiej.
3
sytuacja Budynek przy ul. Kanoniczej 12, Placu w. Marii Magdaleny 2 i ul. Grodzkiej, usytuowany jest n a h i s t o r y c z n y m O ko l e , w o b r ê b i e krakowskiego staromiejskiego bloku nr 39. Bry³a i elewacje tego obiektu s¹ silnie eksponowane od strony Placu w. Marii Magdaleny (pierwotnie terenu ko cio³a pod tym wezwaniem, który by³ oddzielony od wspomnianego budynku przez w¹sk¹ uliczkê miedzuchow¹).
zerwikaptur
historia obiektu
4
W miejscu obecnego budynku istnia³y trzy redniowieczne dzia³ki budowlane z odrêbnymi domami. Dwie z nich zlokalizowane by³y przy ulicy Grodzkiej (której po³udniowy odcinek zwany by³ wówczas ulic¹ Kazimiersk¹), jedna za dzia³ka zwrócona by³a w stronê ul. Kanoniczej. Zabudowa dzia³ek pierwotnie rozwija³a siê autonomicznie. Na dzia³ce przy obecnej ulicy Grodzkiej, skrajnej od po³udnia, sta³ w okresie XIV-XVII w. niewielki dom nale¿¹cy do opatów jêdrzejowskich. Dzia³ka przy dzisiejszym naro¿niku ul. Grodzkiej i Placu w. Marii Magdaleny, odpowiadaj¹ca pó³nocno-wschodniemu naro¿nikowi obecnego budynku w koñcu XIV w. zabudowana by³a przez dom drewniany bêd¹cy w³asno ci¹ Katarzyny, zwanej Cienk¹
Katk¹ . Dom ten w 1392 r. król W³adys³aw Jagie³³o przekaza³ Klemensowi z Moskorzewa, wicekanclerzowi Królestwa Polskiego, który z kolei w 1394 r. sprzeda³ go kanonikowi Miko³ajowi Nankonowi. W jego czasach dom zyska³ nazwê Zerwikaptur (zapewne od herbu w³a ciciela). W 1406 r. kanonik Nankon zapisa³ dom na rzecz katedry retoryki i gramatyki Akademii Krakowskiej. Budynek ten sp³on¹³ w 1455 r. podczas wielkiego po¿aru, który zniszczy³ zabudowê w rejonie ulic Kanoniczej i Grodzkiej. Odbudowany staraniem kanonika Miko³aja Bedleñskiego i kanonika Jana Karnkowskiego nadal jako drewniany, dopiero oko³o 1520 r. zosta³ zast¹piony przez dom murowany. Po mierci Bedleñskiego w 1540 r. dom Zerwikaptur przeszed³ na w³asno æ kapitu³y krakowskiej. Dzia³ka przy dzisiejszym naro¿niku ul. Kanoniczej i Placu w. Marii Magdaleny, zajêta by³a przez dom murowany, usytuowany szczytem do ul. Kanoniczej, wzniesiony w latach 1411-1432. Posiad³o æ nale¿a³a do kanonika Tomasza de Dyako. W latach 1535-1540 dom ten z inicjatywy kanonika Andrzeja Zebrzydowskiego zosta³ przebudowany na renesansowy. Przebudowê zrealizowa³ warsztat wawelski, zwi¹zany z Bartolomeo Bereccim (Giovanni Cini ze Sieny, Bernardino Zanobi de Gianotis, Filip z Fiesole). Zniszczenie zabudowy Krakowa w latach 1655-1657 podczas wojny polsko-szwedzkiej ( potopu szwedzkiego ) sta³o siê impulsem do odbudowy i scalenia trzech wymienionych
wy¿ej budynków w jedn¹ posesjê. Nast¹pi³o to w 1664 r. z inicjatywy kanonika Stanis³awa Wojeñskiego. Dwa budynki od strony dzisiejszego Placu w. Marii Magdaleny, po³¹czone w piêtrow¹ rezydencjê barokow¹, przeznaczono na funkcjê mieszkaln¹, dawny dom opatów jêdrzejowskich adaptowano na kuchniê. Zas³ugi kanonika Stanis³awa Wojeñskiego upamiêtnia tablica z ³aciñskim napisem, umieszczona nad wej ciem do budynku od strony Placu w. Marii Magdaleny, o tre ci w t³umaczeniu polskim:
DOM (skrót od: Deo Optimo Maximo - BOGU NAJLEPSZEMU NAJWIÊKSZEMU) STANIS£AW A BRZEZIE WOJENSKI KANONIK KRAKOWSKI ARCHIDIAKON P£OCKI DOM TEN ZNISZCZONY PRZEZ WOJNÊ SZWEDZK¥ I PRZEZ SIEDEM LAT ZUPE£NIE OPUSZCZONY
Barokowy portal w elewacji od Placu w. Marii Magdaleny. Tablica z ³aciñskim napisem, umieszczona nad wej ciem.
PO USUNIÊCIU GRUZU I OCZYSZCZENIU CIAN REMONCIE I PRZYKRYCIU BUDYNKÓW PO WYKOPANIU STUDNI PO ZADBANIU O WYGODY WEWNÊTRZNE I BEZPIECZEÑSTWO ZEWNÊTRZNE ODDA£ DO U¯YWANIA
zerwikaptur
ZE STRASZLIWYCH BRUDÓW PO ODBUDOWIE
CZCIGODNEJ KAPITU£Y W ROKU PAÑSKIM 1664
5
Siedziba WFO iGW w Krakowie - widok od strony Placu w. Marii Magdaleny.
W swym du¿ym i doskonale usytuowanym domu kanonik Stanis³aw Wojeñski go ci³ egzotycznego pos³a nadzwyczajnego perskiego Hosein Beka, który z okna apartamentu na piêtrze ogl¹da³ uroczysto ci pogrzebowe królów Jana Kazimierza i Micha³a Korybuta Wi niowieckiego oraz uroczysty wjazd na koronacjê króla Jana III Sobieskiego w 1676 r. Zosta³o to upamiêtnione stosown¹ tablic¹ umieszczon¹ we wnêtrzu domu:
zerwikaptur
t³umaczenie:
6
NA WIECZN¥ RZECZY PAMI¥TKÊ UMIESZCZONE I UMOCNIENIE PRASTAREJ PRZYJA NI £¥CZ¥CEJ NAJDOSTOJNIEJSZYCH I NAJPOTʯNIEJSZYCH KRÓLÓW POLSKI I PERSJI I DLA RADOSNEGO UPAMIÊTNIENIA NAJCZCIGODNIEJSZYCH MʯÓW HOSEIN BEK SU£TANA SYNA KRÓLA PERSÓW NADZWYCZAJNEGO POS£A KTÓRY PRZYBYCIE NAJDOSTOJNIEJSZEGO JANA III , KRÓLA POLSKI DO TEJ METROPOLII NA SWOJA KORONACJÊ DNIA 30 STYCZNIA R. P. 1676 Z TEGO OKNA OGL¥DA£ A INNEGO DNIA WIDZIA£ UROCZYSTO CI POGRZEBOWE NAJCZCIGODNIEJSZYCH KRÓLÓW JANA KAZIMIERZA I MICHA£A NA PRZYJÊCIU WYDANYM PRZEZ W£A CICIELA TEGO DOMU STANIS£AWA A BRZEZIE WOJEÑSKIEGO KANONIKA KRAKOWSKIEGO PI£, JAD£ I BAWI£ SIÊ
zerwikaptur Wej cie do WFO iGW w Krakowie od strony Placu w. Marii Magdaleny.
7
W 1778 r. dokonano gruntownej przebudowy scalonego w XVII w. budynku. Na tej bazie powsta³ okaza³y barokowy pa³ac dla kanonika Wac³awa Sierakowskiego (prawdopodobnie wg projektu jego brata Sebastiana). Trójskrzyd³owa zabudowa wype³ni³a ca³¹ scalon¹ dzia³kê, z pozostawieniem niewielkiego podwórza (dawniej nale¿¹cego do przy³¹czonego domu od strony ul. Grodzkiej). W tej fazie by³a to budowla jednopiêtrowa, kryta dachem mansardowskim, z elewacjami o jednolitej artykulacji lizenowop³ycinowej i naro¿nikami opiêtymi przez szkarpy, w formie obelisków, które dekorowa³y maszkarony i medaliony z popiersiami wiêtych.
Ulica Kanonicza, widok od strony Placu w. Marii Magdaleny ku po³udniowi, 1869 mal. i rys. Aleksander Gryglewski.
zerwikaptur
Widoczne istniej¹ce wówczas barokowe elewacje domu Zerwikaptur: portal i szkarpa naro¿na.
Nocny widok na ul. Kanonicz¹ id¹c od strony Wawelu.
8
9
zerwikaptur
Maszkarony barokowe p³askorze by pochodz¹ce z usuniêtych coko³ów szkarp naro¿nych.
W fasadzie od strony ulicy Kanoniczej osadzony by³ reprezentacyjny portal flankowany pe³noplastycznymi atlantami. Drugi portal umieszczono w elewacji od strony ul. Grodzkiej, jako obramienie bramy gospodarczej, z wjazdem na podwórze. W roku 1787 Wac³aw Sierakowski go ci³, w pa³acu na Kanoniczej, króla Stanis³awa Augusta Poniatowskiego, wystawiaj¹c przed monarch¹ operê przez siebie napisan¹ (u p a m i ê t n i a t o t a b l i c a w m u ro w a n a na I piêtrze). t³umaczenie: STANIS£AW AUGUST PONIATOWSKI RAZEM Z KSIÊCIEM PRYMASEM KRÓLESTWA SWOIM BRATEM MICHA£EM CIO£KIEM PONIATOWSKIM I LICZNYMI ARYSTOKRATAMI WYS£UCHALI WYSTAWIONY DRAMAT MUZYCZNY KANTATÊ POD TYTU£EM SALOMON NA TRONIE zerwikaptur
PRZEZ WAC£AWA KAMILA SIERAKOWSKIEGO KANONIKA KATEDRY KRAKOWSKIEJ PRZE£O¯ON¥ NA JÊZYK POLSKI 12 LIPCA 1787 TABLICÊ T¥ NA WIECZN¥ PAMI¥TKÊ UMIE CI£ TEN¯E MI£Y GO Æ OBECNO CI¥ SWOJ¥ TUTAJ ZASZCZYCI£
10
W 1846 r. po wcieleniu Wolnego Miasta Krakowa do Austrii posiad³o æ ponownie zosta³a przejêta przez w³adze zaborcze i zaadoptowana na komendanturê garnizonu austriackiej Twierdzy Kraków. W 1884 r. na zakoñczenie g³ównego etapu b u d o w y Tw i e rd z y, p r z e p ro w a d z o n o gruntown¹ przebudowê budynku komendantury, mieszcz¹cego .c.k. in¿ynieriê wojskow¹ . Budynek zosta³ wówczas nadbudowany o II piêtro. Elewacje pozbawione dekoracji barokowej uzyska³y z trzech stron jednolity neorenesansowy charakter. Wej cie do budynku umieszczono w miejscu, w którym znajduje siê obecnie tj. od strony placu, który powsta³ na miejscu wyburzonego wcze niej ko cio³a w. Marii Magdaleny. Dawne wej cie od strony ul. Kanoniczej zosta³o zlikwidowane, a portal z atlantami przeniesiony do lapidarium, które urz¹dzono w podwórzu, wmurowuj¹c ten obiekt jako dekoracjê muru granicznego. W tej fazie budynek zosta³ nakryty sp³aszczonym dachem kalenicowym. Projekt przebudowy, autorstwa nieznanego architekta, powsta³ prawdopodobnie w Wiedniu.
W 1913 r. budynek zosta³ podwy¿szony o III piêtro, co by³o zwi¹zane z kolejn¹, ostatni¹ modernizacj¹ Twierdzy Kraków. Zachowano formê dachu. W 1918 r. po odzyskaniu niepodleg³o ci, budynek przeszed³ w posiadanie Wojska Polskiego jako siedziba Dowództwa Garnizonu Krakowskiego, funkcjonuj¹cego tu do wrze nia 1939 r. W 1948 r. przeprowadzono remont i adaptacjê budynku na cele mieszkalne pod kierunkiem architekta Stefana wiszczowskiego. W elewacji frontowej, od strony Placu w. Marii Magdaleny, osadzony zosta³ portal z atlantami, odzyskany z podwórza. Nowa forma tego portalu utrzymana zosta³a do czasów obecnych. W 1964 r. przeprowadzono remont elewacji i konstrukcji dachu. W latach 1974-1975 zrealizowano badania historyczne (dr Andrzej F ischinger) i konserwatorskie budynku (art. kons. Janina Stró¿yñska, PKZ Kraków). W 1978 r. podsumowano badania historyczne w ramach Studium urbanistycznokonserwatorskiego bloku nr 39 w Krakowie (Bogus³aw Krasnowolski, Lucyna Sulerzyska, PKZ Kraków). W 1979 r. wykonano badania architektoniczne (architekci: Marek Cempla i Waldemar Niewalda, PKZ Kraków).
zerwikaptur
W 1808 r. podczas pierwszej okupacji austriackiej pa³ac zosta³ odebrany kanonikom; przejê³y go wówczas w³adze zaborcze. W czasach Wolnego Miasta Krakowa by³ w³asno ci¹ miejsk¹. Mie ci³a siê w nim szko³a malarska, st¹d druga tradycyjna nazwa budynku - Malarnia.
11
12
zerwikaptur
zerwikaptur
Siedziba WFO iGW w Krakowie - widok noc¹ od strony ul. Grodzkiej.
13
W latach 1979-1980 przeprowadzono kapitalny remont konserwatorski z adaptacj¹ na cele pracowni i biur PP. Pracowni Ko n s e r w a c j i Za b y t kó w w K r a ko w i e . Ukszta³towanie obecnej formy budynku jest autorstwa arch. Danuty Jakubowskiej z zespo³em PKZ Kraków. Dokonano likwidacji nadbudowy III piêtra, które zosta³o zast¹pione przez kondygnacjê umieszczon¹ w dachu, z do wietleniem lukarnami. Przywrócono wej cie od strony ul. Kanoniczej, z zakomponowaniem obramienia wzorowanego na XVIII-wiecznym portalu bramnym od strony ul. Grodzkiej. W 1998 r. budynek zosta³ zakupiony od Syndyka masy upad³o ci Pracowni Konserwacji Zabytków w Krakowie na siedzibê Wojewódzkiego Funduszu Ochrony rodowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie - obecnego w³a ciciela obiektu.
zerwikaptur
W latach 2013-2016 przeprowadzono kompleksowy remont budowlany i konserwatorski budynku, obejmuj¹cy jego wnêtrze i wszystkie elewacje.
14
W 2013 r. przebudowano pomieszczenia na III piêtrze na potrzeby nowej serwerowni wyposa¿onej w instalacje i urz¹dzenia oraz za³o¿ono sieæ teleinformacyjn¹ w ca³ym budynku. W 2014 r. kontynuowano remont pomieszczeñ biurowych i sanitarnych na III piêtrze oraz przeprowadzono modernizacjê istniej¹cej klatki schodowej, która uzyska³a zabezpieczenie przeciwpo¿arowe i zosta³a
wyposa¿ona w now¹ instalacjê o wietleniow¹. Miêdzy biegami schodów wbudowano d wig osobowy w przeszklonej obudowie. W 2016 r. przeprowadzono remont wnêtrz, wymieniaj¹c stolarkê drzwiow¹, instalacje w pomieszczeniach sanitarnych oraz od wie¿aj¹c malowanie pomieszczeñ. Przede wszystkim przeprowadzono remont elewacji po³¹czony ze zmian¹ ich kolorystyki. Wykonano izolacjê cian fundamentowych budynku oraz iluminacjê elewacji budynku.
Budynek murowany z kamienia ³amanego (w partii piwnic) i ceg³y, tynkowany, z u¿yciem kamienia do dekoracji rze biarskiej portalu g³ównego i odlewów stiukowych do detali dekoracyjnych. Dwupiêtrowy, czê ciowo podpiwniczony. Zasadniczo trójskrzyd³owy, wype³niaj¹cy prawie w ca³o ci prostok¹tn¹ dzia³kê, z pozostawieniem niewielkiego dziedziñca wewnêtrznego, zamkniêtego murem granicznym od s¹siadów po stronie wschodniej. Dach czterospadowy z lukarnami, kryty dachówk¹.
zerwikaptur
Figury Atlasów zdobi¹ce portal glówny budynku (od strony Placu w. Marii Magdaleny).
OPIS INWENTARYZACYJNY
Elewacje zewnêtrzne rozwi¹zane jednolicie jako neorenesansowe: frontowa od strony Placu w. Marii Magdaleny siedmioosiowa
15
16
Kartusz z herbem Ogoñczyk kanonika Sierakowskiego.
zerwikaptur
Portal wmurowany w podwórzu (Foto: Franciszek Klein).
(trzy osie rodkowe flankowane ma³o wydatnymi ryzalitami dwuosiowymi), boczna od ulicy Kanoniczej trójosiowa (w tym dwie osie w ryzalicie zintegrowanym z analogicznym ryzalitem w fasadzie), boczna od ulicy Grodzkiej piêcioosiowa. Artykulacjê poziom¹ nad parterem i pod okapem, tworz¹ szerokie pasy pe³nego belkowania (g³adki fryz miêdzy profilowanym architrawem a bogato profilowanym gzymsem, w partii podokapowej wzbogaconym kostkowaniem i kymationem). Podzia³ poziomy podkre la dodatkowo zró¿nicowane opracowanie lica parteru i wy¿szych kondygnacji. Parter jest rustykowany, z boniami w rodkowej czê ci fasady wycinanymi w tynku, a w ryzalitach modelowanymi g³êboko jako fasety o profilowanych krawêdziach. Bonie naro¿ne, na przemian d³u¿sze i krótsze, pe³ni¹ dodatkowo funkcjê dekoracyjnych ci¹gaczy . Wy¿sze kondygnacje tynkowane s¹ g³adko i artyku³owane pionowo pilastrami wielkiego porz¹dku. Ich kapitele, zbli¿one do korynckich, ozdabia powtarzalny motyw panoplii, skomponowany z baniastego he³mu rycerskiego z opuszczon¹ przy³bic¹, który umieszczony jest miêdzy rêkoje ci¹ miecza, a g³owni¹ halabardy i wsparty na stosie kul armatnich. Ryzality w fasadzie opiête s¹ pilastrami zdwojonymi. Otwory okienne w strefie parteru ujête s¹ w g³adkie opaski wycinane w rustyce. Ich nadpro¿a maj¹ bonie o formie kliñcowej, a klucze zaakcentowane s¹ jako rustyka diamentowa. Du¿e kwadratowe okna na obu piêtrach, ze stolark¹ trójskrzyd³ow¹ i lemieniem
Ozdoby gzymsów I piêtra maski lwów i li cie suchego akantu.
zerwikaptur
w po³owie wysoko ci, ujête s¹ w uszate obramienia, profilowane w tynku. Okna na I piêtrze wieñcz¹ odcinki prostych gzymsów, wspartych na wolutowych konsolach ozdobionych motywem li ci suchego akantu i maskami lwów. Miêdzy konsolami widoczne s¹ prostok¹tne p³yciny. Okna na II piêtrze w analogicznych profilowanych opaskach uszatych, jednak dla odmiany z nadpro¿ami akcentowanymi przez klucze w formie zdwojonych kliñców oraz parapetami wspartymi na p³askich wspornikach, dekorowanych odlewami li ci suchego akantu. Portale w poszczególnych elewacjach rozwi¹zane s¹ w ró¿ny sposób. G³ówny portal na osi elewacji frontowej, zlokalizowany w obecnym miejscu wtórnie (por. historia) wyró¿nia siê bogatym opracowaniem rze biarskim, wykonanym z kamienia. Skomponowany jest z dwóch pe³noplastycznych figur atlantów (Atlasów), atletycznych postaci z opaskami na biodrach, stoj¹cych po bokach wej cia na wysokich postumentach. Ka¿da z ich jedn¹ uniesion¹ rêk¹ podtrzymuje wolutowe konsole pod wolutowym i przerwanym przyczó³kiem. Miêdzy sp³ywami przyczó³ka kartusz z herbem Ogoñczyk flankowany przez dwa lwy, stoj¹ce antytetycznie, umieszczony jest na tle draperii spiêtej od góry dziewiêciopalczast¹ koron¹ hrabiowsk¹ (1778 r.). Ponad herbem znajduje siê tablica erekcyjna z czerwonego marmuru (w ê g i e r s k i e g o l u b Zy g m u n t ó w k a ) , z majusku³owym napisem ³aciñskim, którego tre æ w t³umaczeniu polskim zamieszczona jest powy¿ej, w nocie o historii domu.
Kapitele ozdabia motyw panoplii, skomponowany z baniastego he³mu, rêkoje ci miecza i g³owni halabardy - wsparty na stosie kul armatnich.
17
W elewacji zachodniej (od strony ul. Kanoniczej) znajduje siê nowszy portal ujmuj¹cy otwór wej ciowy zamkniêty ³ukiem koszowym, skomponowany w formie ramy z tynkowanych pilastrów toskañskich stoj¹cych na wysokich postumentach i zwieñczonych belkowaniem z fryzem tryglifowym oraz wydatnym gzymsem, pod którym umieszczona jest prostok¹tna p³ycina, wype³niona tablic¹ z nazw¹ obecnego u¿ytkownika oraz dat¹ ostatniego remontu:
zerwikaptur
W OJ E W Ó D Z K I F U N D U S Z O C H R O N Y RODOWISKA I GOSPODARKI WODNEJ W KRAKOWIE RENOVATUM MMXVI
18
W elewacji wschodniej (od strony ul. Grodzkiej) umieszczona jest dawna brama wjazdowa z XVIII w., z otworem zamkniêtym ³ukiem koszowym, ujêtym w kamienne, p³askie obramienie z odbojnicami, zwieñczone p³ycin¹ w formie le¿¹cego prostok¹ta. Ca³o æ wpisana jest w ramê skomponowan¹ z tynkowanych pilastrów toskañskich, ustawionych na kamiennych postumentach, które wspiera belkowanie o tryglifowym fryzie i wydatnym gzymsie, wzbogaconym kostkowaniem. Lukarny w dachu (cztery w po³aci pó³nocnej, po dwie w po³aciach wschodniej i zachodniej), nakryte dachami blaszanymi o ³uku odcinkowym, maj¹ otwory okienne zamkniête pó³koli cie, ujête miêdzy pilastry toskañskie. W strefie parteru elewacji frontowej i bocznych umieszczone s¹ nowsze latarnie wieloboczne, metalowe, z przeszkleniem i namiotowym kominkiem, osadzone na wspornikach ¿eliwnych w formie esownicy wolutowo-akantowej (kopie wzoru z XIX w.).
Siedziba WFO iGW w Krakowie - widok od strony Placu w. Marii Magdaleny.
zerwikaptur
Winda wewn¹trz siedziby WFO iGW w Krakowie - wykonana w 2014 r.
19
zerwikaptur
Wej cie do siedziby WFO iGW w Krakowie od strony ul. Kanoniczej - o wietlenie elewacji wykonane w 2016 r.
20
zerwikaptur
Patio wewn¹trz siedziby WFO iGW w Krakowie.
21
Fragmenty murów piwnycznych w¹tki ceglano kamienne po renowacji.
Hall g³ówny po wej ciu do siedziby WFO iGW w Krakowie.
www.wfos.krakow.pl
ul. Kanonicza 12 31-002 Kraków tel.: 12 422 94 90 faks: 12 422 30 46 www.wfos.krakow.pl biuro@wfos.krakow.pl