ME OBT lEK Periodieke uitgave van het Marine Elektronisch en Optisch Bedrijf. Mei 1980 nr. 1 Redactie: A.N.C. Koch
Goeiedag: Dit is t€OBTIEK
H.J. van Hoogenhuizen P.H.A. van der ~ogt H. Spek H.Th.J. Rutgrink
De redactie heeft zich voorgenomen een interessant en leesbaar blad te maken dat, naast eigen bijdra gen, sterk gericht zal zijn op uw medewerking voor wat betreft de inhoud.
Vonngeving: A.P. Bolle
Gaarne zullen wij uw suggesties of, eventueel, kopij van
U
ontvangen.
Wij hopen MEOBTIEK in de toekomst een duidelijk Typewerk: P.M.G.J. Bulk—v,d. Holst
en vertrouwd eigen gezicht te geven. MEOBTIEK is een uitgave van een defensiebedrijf en dit betekent dat het de redactie op een enkel
Reproductie: M. van der Plas
punt beperkingen oplegt. Het is goed dit onder ogen te zien. Verder mag al het gepubliceerde door andere bladen
Redactieadres: A.N.C. Koch toestel 434.
worden overgenomen mits met bronvermelding en in clusief de stijl— en taalfouten. De redactie heeft zich voorgenomen niet te treden op paden van de personeelsvereniging, vakbonden
Verantwoordelij~ejd: De redactie behcudt zich het recht voor te beslis-. sen over plaats.ng van
ingezonden stul4en cq. deze in te kortcn.
en sexbladen. Wij hopen dat iedereen die gezonde kritiek heeft dit op papier zet. Het is goed voor hart, bloed vaten en zenuwen. U kunt een brede kring bereiken en wellicht sorteert het effect. Correspondenten zijn van harte welkom, liefst niet meer dan vijf per afdeling.
Redactie
—
1.—
Ter inleiding Voor u ligt het eerste nun~ner uit de eerste jaargang van Meobtiek. Een uiterst goed gekozen naam waarin u allerlei gedachten of’ bedoelingen mag ontdekken behalve mijn optiek. Meobtiek is een bedrijfsblad en bedoeld als een verbeterde opvol ger van MEBerichten, als ver vanger van Fusienieuws en als aanvulling op Scheepsbel en Nota. Meobtiek is bedoeld voor alle IvEOB medewerkers in Oegstgeest, Wassenaar en Valken— burg en voor alle geïnteresseerden der inwonende diensten. De MEOB medewerkers in Den Helder hebben reeds hun eigen uitstekende “Uithoek” die voor de lokale informatievoorziening zorgdraagt. Zoals ik al zei “Meobtiek” is niet “mijn optiek”. De inhoud zal voor, ik hoop slechts een klein deel uit noodzakelijke ambtelijke in formatie vooral uit de hoek van de afdeling personeelszaken bestaan, maar verder informatie verschaffeh over personen uit het bedrijf, gebeurtenissen in het bedrijf of in de directe omgeving. Het zal u verder op de hoogte houden van zaken die u in uw werkomgeving direct of indirect raken of die voor u gewoon interessant zijn om te weten. Voor de inhoud van het blad is een redactiecomrriisSie verantwoordelijk die ik gaarne aan u voorstel. Voorzitter
: de heer A.N.C. Koch
Leden
: de de de de
Illustrator
heer heer heer heer
H.J. van Hoogenhuizen H.Th.J. Rutgrink P.H.A. v.d. Togt El. Spek
de heer A.P. Bolle
Typiste
: mevrouw P.M.G.J. Bulk-v.d. Holst
Eeprograaf
: de heer M. v.d. Plas
Meobtiek zal voorlopig ~n keer per twee maanden verschijnen. Ik ben de redactieleden dankbaar voor hun bereidheid zich hiervoor in te spannen en voor het nu reeds getoonde enthousiasme. Ik hoop dat zij er in zullen slagen een blad te brengen met een toon en een in houd die bij iedereen aanslaat en dat dit blad niet alleen voor u noodzakelijke informatie zal geven, maar ook een positieve invloed zal uitoefenen op de werk sfeer in ons bedrijf en op de onderlinge verhoudingen. Ik wens de redactie heel veel succes toe. DMEOB
—2—
nd de troonswisseling De start van dit nieuwe blad zullen wij wel nooit vergeten: zij valt precies samen met de, troonswisselj~g~ ken trooriswisselirig in ons land is, hoewel politiek en staatkundig niet van zeer grote betekenis, toch voor het grootste deel van de Nederlandse bevolking een zeer belang rijke gebeurtenis. Naast de traditionele omlijsting met ceremonieel eerbetoon, die op zichzelf al indrukwekkend is door enerzijds de schoon heid van het schouwspel en anderzijds de zichtbare band met het verleden die er uit spreekt, voelt ieder toch mee met Koningin Juliana die een zeer moeilijke beslissing genomen heeft. En met prinses Beatrix die begint aan eer~ zeer moei lijke opdracht. Waarschijnlijk is voor de meeste Nederlander~3 de waarde van het Koninklijk [luis nooit zo duidelijk zichtbaar geweest als tijdens de tweede wereldoorlog. Drie generaties Oranje verbleven in de vrije wereld en vertegenwoordigden daar het vrije Nederland. Koningin Wilhelmina als een s~ibool van onverzettelijkheid prinses Juliana en de jonge prinsesjes als een s~ibool van de vernieuwing en verjonging die Neder land na de bevrijding zou ondergaan. In 19~48 trad Koningin Wilhelmina, ve~oeid ria de strijd, af en volgde prinses Juliana haar op. Zij oefende haar taak, tijdens de wederopbouw van het verwoeste Nederland en tijdens onze geleidelijke overgang van leeggeroofde staat naar welvaartsstaat, uit op een wijze die bij nagenoeg iedereen, van welke politieke kleur ook, be wondering oogstte. [Jaar betrokkenheid bij alles wat er in ons land gebeurde, haar inspanningen in het belang van ons land en de eenvoud van haar optreden zullen onvergetelijk blijven en verdienen onze dankbaarheid. Haar opvolgster, nu Koningin Beatrix, is goed voorbereid op haar taak. Ongetwijfeld zal als gevolg van haar jongere leeftijd het koningschap een ander gezicht krijgen. Maar dat zij aJs een echte Oranjetelg het belang van het land en van het vo]k zal dienen, zal welhaast niemand betwijfelen. Laten wij haar op deze weg naar de toekomst veel geluk. voorspoed en sukses toewensen
DMEOB
—3—~
DE NAAM
Ieder blad moet een naam hebben en liefst een met een symbolische be tekenis. Binnen onze “MEOB~gemeen~ schap” kennen wij:
De redaktie is rond d~ t~i fel gaan i tt(-~r1 waaruit bleek dat deze bestaat u~tt goe de “tafelzitters” maar, dat het vinden van een naam moeilijk is.
1. De Scheepsbel
Tientallen suggesties werden gemaakt (nou ja, tientallen ) en verworpen. E~n naam bleef overeind: “Meobtiek”.
2. De Uithoek 3. Defensiekrant
“Mmnm~m”, zult u zeggen, “een sterke Wassenaar invloed” maak van de “B” een “P” en er staat “Optiek”.
4. “Marinenieuws” 5. Nota. Er bestaan ook nog “Onze Vloot”, “Alle Hens” en legio andere bladen waar wij zo nu en dan mee in aan raking komen.
In klank zal het niet veel schelen en dat is dan ook de bedoeling. De betekenis, er zijn er vele te maken en te verzinnen, laten wij maar aan u over. Het ligt makkelijk op de lippen en als u na een paar maanden vraagt “waar blijft MEOBTIEK toch?”, dan ligt dit blad ook goed in het oog en daar heeft OB(P)TIEK iets mee te maken.
Als wij die namen bekijken, dan zien wij onmiddellijk de betekenis die in de naam schuilgaat. Een scheepsbel laat luide zijn klanken horen, een uithoek wil zeggen: “verloren in een wijde wereld”, nota, daar moet men “notitie van nemen”. Na bov~rnt~tr~! moet ter voorf loze puhlit~at 1
R.
“nasmfi iosof~ie” n~ van ~eri naam i ets gssr aeheur’
::‘~
CENTRALE VERWARMING 18°C TREK MAAR ,N KOLTRUI AAN.
_4.~.
Onbevreesd
Giethoomen
~r~n,a~s ~iohr. van Duyn) lenpees”
Onbevr-easc ~~iethoc2nen” Eer daaje seemanrer. san ho~’r hare er, i~its r: jecrivege: di hoorn reidelijk anders dan pas ren in de r. eente waar het schic naar ver ;ec~c. is Dat hebben 2 annil ii. een twrn”i tat aEOb’ers aar~ con io,~ve onder vonden. Sommige ‘ceevaste figurerd~ heel stoer, anderen met witte eer icht~vî en zogeheten t7peri5~~~tjj~5be n gingen’. ~aar gelukkig nice IE nt’r daarbij, Animo î~tussen bleek dc animo groot: rein 200 aanmeldingen bereikten de her Sira van personeelszaken. ‘J~rtio konden er in de grote, groene Kid-~ bus zingen: ‘Den Helder. hare we come”. Twintig om aan boord te stsp pen van de “Giethoorn” en twintig met bestemming “Onbevreesd’. Het paf intern wel enige wnijvin: onder het motto ‘hij wei en ~k w~r~ niet” hetgeen gepaard ping met en— merkiapari over het “likken ore een
de ‘.~r~elij ~v .ee’ ~r wie :3’~ mini— ‘cccie z “i ~a ‘c~ ‘:‘c. na eens aane: melden ‘coor pcaaaaant ‘c: ~L’Lv ce aan Hel— ,~‘i
~
t
..
~. .
~‘:
‘
~ ‘
doen r ~lse’
~erd ier ~l leen nr~ ~ ‘zE -r’~:, :aat. ook. iie. las’ -rede ooor -neer— ‘.~r ienc’ ‘0 ‘0. ‘.et~n— -
,:
Er z: ~: ‘cc hn~ Soord ‘-mc ie ‘~“r: z’~’os ‘0 Le meten, maar de roman” Om: v:n 0- ‘ieiachcor’n’ , de cc -“0 ecn ‘oslo, kwmn luister— rijn tm’..snt ae~ ‘m sans vee zijn vasten e’ecr. aan ptt gronde ‘etjes in he~ Ecdeme’c alt m’ orcheron. ren er ,e’-ec synpaatzek renaar nat nog non e-~ :ht •s crdtt non oerst, ‘mve- cr~ to :sz Oude Schild, ‘
Ook in de uitvoering van deze “helse machines” is er weinig nieuws op de markt gekomen. Het is een goedkoop middel om grote resultaten mee te be reiken: met een paar honderd zeemijnen kan men de Noordzee al blokkeren. En dat is verbazingwekkend. “Ergens” was het een beetje te woelig op het ~iarsdiep om het veegtui~ te demonstreren. Bovendien had de “Giet hoorn” de opdracht gekregen te con troleren of een aantal boeien in de Texeistroom nog op de juiste plaats lagen. Je kunt nooit weten na zo’n stormpje. De jongste officier ltz. 3 Kunst werkte de kaarten bij. De MEOB’ers toonden veel belangstel ling voor de brug, maar de machine kamer, waarin machtige motoren zorg den voor “omwentelingsmuziek” die al leen met geluiddempers op de oren te genieten viel, bood eveneens een rian te aanblik. Daar hielden de machinisten Slinger— land, Huisman en Van der Hulst om beurten het logboek bij. Uitwaaien deden ze zo nu en dan achter het roer. Op zo’n kleine mijnenveger doet iedereen in feite “alles”. Tot dek— schrobben toe. Toen het schip echter in de grondzeetjes van het Molengat lag te stampen kreeg bootsman Blokker van zijn mannen te horen dat men dit laatste niet meer kon volhouden. Het schip ging t~veel te keer En gelukkig werd er al snel 180 gra den van koers veranderd.
in alle rust van een rijsttafel had kunnen genieten. Het resultaat van Kok 1 Van der Water zijn “uiterste best”. “Graag gedaan” verklaarde hij later, “ik vind het fijn werk en heb het bij de marine als beroeps best naar mijn zin. De’r moest alleen wat meer promotie in zitten....”. En iedereen zich maar afvragen waar ie dat meer gehoord had.... Gastvrij De gastvrijheid kende geen grenzen en de bemanning had er duidelijk plezier in om uitleg te geven. Luitenant ter zee 2 Damman deed gegevens over lengte, breedte, hoogte en tonnagé van het schip bij een aantal belangstellenden “rondzingen”. Hij vertelde hoe men aan boord in staat is te zoeken naar magnetische, akkoestische en kontaktmijnen. Men beschikt over diverse systemen zoals een naboot— ser van “schroefgeluiden” van sche pen waar akkoestische mijnen met een ontploffing op reageren. Deze simulator wordt in vakjargon aange duid als “hamer”. Verder kan men een “sleepkabel” vieren waar een stroompje van maar liefst 2200 arnp~re doorheen ge stuurd wordt en waarop de magne tische mijnen reageren. Het schip z~lf mag dus geen magnetisch veld veroorzaken anders zit het er dik in dat men zijn doel, voor eeuwig, voorbij kan streven. Met gebruikmaking van snij kabels, drijvers, scheer— borden en hoe het allemaal nog meer mag heten, gaat men tenslotte onder het wa tervlak op zoek naar de, aan staaldraad zwevende en verankerde, kontaktmijnen. “Thans zijn de mijnenjagers in opkomst. Met behulp van de apparatuur aan boord van die schepen kan men de zeebodem afzoeken naar on gerechtigheden en die met onderwatercamera’s dan be kijken” aldus ltz. Damman. Weinig veranderd Sinds de tweede wereldoor log is er weinig veranderd in het bestrijden van mij nen.
—6—
Rond vier uur was het af’meren geblazen in de Marinehaven waar extra lang gewacht moest worden op de debarkatie van een tweetal jongedames Nou die moeten dan maar bij de Marva gaan. De Marine zit
nog te springen om personeel. Kortom: de achterblijvers in Oegstgeest waren terecht te leurgesteld. Maar nogmaals: PZ heeft toegezegd dat er m66r van dit soort excursies, georganiseerd door de Marine Voorlichtingsdienst, op het programma staan Een uitste kende gedachte! .
A.K.
P.S. Met dank aan de beman Enkelen waren lijkbleek geworden en een van de passagiers begon ver
dacht veel op de Hulk te lijken: volkomen groen. De verpleger Van Brandwijk, 66k aan boord, was in~ tussen al begonnen zijn meegeno. men pillen op te eten en de heer De Mooy (uit Rijnsburg) werd door een bemanningslid als steuntje ge bruikt toen er een slagzij ont— stond van zo’n graadje of dertig. Getweeën vlogen zij met grote snelheid van bak— naar stuurboord over het dek het werd net gé6n oefening uman over boord’. Gelukkig maar. De dames bleven onverstoord en genoten van het slingeren, zonder ook maar even “verslingerd” te geraken. Opvallend was het grote aantal meeuwen dat achter de “Giethoorn” vloog. Zij kwamen niet aan hun trekken. En zo hoort het ook. Het was druk op het Marsdiep. Later op de dag werd even langszij
“gevaren” met de “Onbevreesd” om de toestand van de opvarenden al daar in ogenschouw te kunnen nemen. Een spectaculair vaaronderdeel. In rustiger vaar water werd er wat minder zuchtend adem gehaald.
ningen van “Giethoorn” en “Onbevreesd”.
In augustus 1951 buigt men zich over de lesprograimia’s en werd ook ge start met het ontwikkelen van de les stof. Het gevolg hiervan was dat in septemnber 1952 de eerste lessen van start konden gaan.
OPLEIDING Een stukje historie ophalen kan geen kwaad, zeker niet als men uit gaat van het standpunt dat de ge schiedenis zich herhaalt. De be— drijfsschool van het MEOB kan zich wat dit betreft g~akkelijk her kennen. Onderwijs geven is altijd al moei lijk geweest: je moet het willen, je moet het mogen, je moet het kun nen en je moet de juiste middelen ter beschikking hebben. Ondanks (of misschien wel dankzij) de vele aktiviteiten in de afgelo pen dertig jaar op de bedrijfs— school ontplooit, blijven er nog steeds voldoende probl&nen over. Het enthousiasme van de “prille” jaren is er nog steeds, alleen de problemen zijn verschoven: van het “afrnonteren van kabels en lasdozen” naar “micro—processoren, software en firnrware”.
Bijna het gehele bedrijf (dan MEB) werd als leerling ingeschreven: 131 man (verplicht) terug in de school banken. De leerlingen van het eerste uur (een deel ervan werkt nu in 1980 nog steeds op het MEOB) kunnen het zich nog goed herinneren: de c~nissie van toezicht, het cursisten reglemiient, het zware lesprogranina en de cursisten ccuinissie. Er was nog heel wat te leren, dat blijkt uit het genoemnde rapport en dus ook uit het eerste lesprogranina van de bedrijfsschool. —
—
—
—
DE LESSEN De doelstelling van de bedrijfs— school blijkt uit het eerste punt van het cursisten reglement: “voor de opvoering van vakkennis en bekwaamheid van het personeel is bij het MEE een bedrijfsschool opge richt, teneinde bij de uitvoering van de opgedragen taak aan de hoog ste eisen van kwaliteit, efficiëntie en veiligheid te kunnen voldoen”. Ook het lesprogranina loog er niet cm, het lespakket bestond uit:
DERTIG JAAR TERUG Dertig jaar geleden werd de oprich ting van een bedrijfsschool overwo gen Een raadgevend kantoor voor organisatie en efficiëncy stelde een onderzoek in en bracht op 11 maart 1950 het rapport uit: “de voortgezette opleiding van technisch burgerpersoneel van de Marine Radio Dienst”. Hierin werden aanbevelingen gedaan met betrekking tot de opleidingen en functies voor het personeel van de werkolaatsen en buitendienst. De interne disdussies en studies vergden ongeveer ‘n jaar. Besloten werd de hulp van de Amerikaanse Marine in te roepen, deze had al erg veel ervaring op dit gebied. De Amerikanen stelden een PHILCO— instructeur beschikbaar ~‘ de orga nisatie van het bedrijfsonderwijs van de grond te krijgen. Over zijn bijdrage is in de archie ven weinig terug te vinden.
metaalbewerking en montage, afinonteren kabels en lasdozen, bewerking van isolatiematerialen, materialenkemmis, gereedschapsleer, electrotechniek, bas isschakelingen, buizen en toepassingen, wisselstrocmtheorie, meettechniek, hoogfrequenttheorie, en (iets later) wiskunde. De doelstelling van de bedrijfs— school hoeft nu (in 1980) nog niet veranderd te zijn: al deze kreten klinken nu nog goed. In het lesprograrrma zijn, in de af gelopen dertig jaar, de nodige ver anderingen aangebracht. -
—
-
—
—
— —
—
—
—
-
—
-8-
Voor ware liefhebbers zou een “refreshment course” in de oude vak ken nog wel mogelijk zijn. Of ze wilden of niet: uw voorgangers moesten wel aan de slag. De snelle groei van het bedrijf in deze jaren blijkt wel uit het stijgend aantal cursisten: in een paar maanden van 131 naar 145. In deze periode gingen er slechts vier met ontslag (emigreren was toen “in”). Voor een aantal cursisten was het zware cursuspakket kennelijk nog niet voldoende: zij volgden ook nog een “bazencursus”, in hun eigen tijd (avonduren), welke door het NIVE op de bedrijfsschool werd ge—
veiligheid en beveiliging, giftige gassen en dempen, het gebruik van gereedschappen en vereenvoudiging van kantoorwerk. Daarnaast waren er ook al appara— tuurcursussen, bijvoorbeeld over de “impqlsmodulatie apparatuur” en de “nieuwe artillerjeradar GA/LA”. Men stelde zich voor de groepen te reorganiseren, meer wiskunde te gaan geven, in de vakantieperiodes geen les meer te geven vanwege een te groot absentisme en de volgers van avondcursussen vrij te stellen tot na het behalen van hun diploma. Het verslag werd besloten met de wens dat iedereen de lessen met de zelfde of nog meer interesse zal blijven doceren of volgen, zodat binnen afzienbare tijd het ~€B over een groot aantal goed onderlegde en ten volle voor hun taak berekende technici zal beschikken.
geven. HET EERSTE JAAR Het eerste cursusjaar werd eigen lijk het meest gekenr~erkt door de
vele vergaderingen en besprekingen. De commissie van toezicht, de vele leraren, de cursisten commissie (de monteurs Alders, Berg en Buiten— huis) en het Hoofd van de Bedrijfs— school (LTZVK2 Van Sluiters) brach ten vele uren door aan de vergader tafel. Dat niet iedereen het “even fijn” vond bleek al~ spoedig. In de vele vergaderverslagen en een acht pagi na’s tellend jaarverslag werden al le problemen langzamerhand goed op een rij gezet.
DERTIG JAAR VERDER Of deze “vrome wens” verder alle jaarverslagen gesierd heeft is niet bekend. Anno 1980 kan gekonstateerd worden dat de elektronische revolu tie van de afgelopen jaren “velen onder ons” behoorlijk heeft ver~’ast, met alle gevolgen van dien. Een van deze gevolgen is dat de be drijfsschool de komende jaren nog voldoende “brood op de plank” heeft. Degenen die de bedrijfsschool reeds meerdere keren mochten bezoeken en alle ontwikkelingen mochten meemaken weten dat er altijd voldoende te “eten” is geweest, maar daarover la ter meer.
Het verplicht dan wel vrijwillig deelnemen aan de lessen, de vrij— stellingen voor degenen die in de avonduren vrijwillig NRG—cursussen volgden, de t~ beperkte dictaten en andere cursusmaterialen (eigen schriften gebruiken), het niet wil len maken van huiswerk en de slech te verwarming van de leslokalen waren levensgrote problemen.
H.C.P.
Als positief werd ervaren dat de praktische lessen, in het bijzonder “het afmonteren van kabels en las— dozen”, reeds goede resultaten had den opgeleverd. Opvallend was ook het grote aantal lezingen en filmvoorstellingen dat aan het eind van het verslagjaar kon worden genoemd. In totaal niet min der dan 24, onder andere over:
—9--
INTERVIEW “Fictie” “Wij willen overgaan tot het inter viewen van hoog tot laag en terug”. Met die gedachte liep ik over dit établissement, toen ik een gebogen figuur, enigszins moeizaam, zich over het terrein zag voortbewegen. Hij had een tôch wel moedige blik in zijn ogen en staarde naar iets ongewis aan de horizon. Zachtjes mompelde hij: “VUT of geen VUT, als ik VUT neem ga ik zwaar achteruit en blijft er geen FUT over”. Een weemoedige glimlach trok over zijn zorgelijk, gerimpeld gelaat toen ik hem aansprak. Ja, hij wilde wel geinterviewd worden: “Maar gé~n naam h~! U weet wel, je bent de eerste, noemt u mij maar Klaas”, zei hij.
Er stond maar ~n groot gebouw en wat “hokken”. Den Helder “namen” wij er even “bij”. Maandag weg, zaterdag terug. “Ome Sjaak” was chef d’equi— page, regelde inventaris en vervoer, zat in de kolen en lustte wel wat..! Maar goed dat die minister die nu een drankverbod heeft ingesteld tôen nog neusje zat te drukken want dan zou hij een beroerte hebben gekregen als hij de “recepten” op de Marine Radio Dienst gezien had. Als je ver— kouden was ging je naar de verple ger en kreeg je een borrel. Vrijda~iddag en zaterdagochtend gingen wij “mandiën” (baden) in ge bouw A. Werd je afgeroepen dan ging je naar boven om een “sjower” te nemen. “Ja man, dat was een an dere tijd. Ouwe Zuidwijk, dat was een wandelende kantine, bracht zure ha ringen rond en als hij iets extra’s op de kop kon tikken nam hij dat ook mee”.
Dus ik, brandnieuwe interviewer zijnde, vroeg: “Wat denk je van hét t~0B in ver gelijking met vroe ger”. Klaas keek mij aan, krabbeide zich ach ter de oren, daarna in zijn nek (ik stopte hem toen hij aan zijn oksels be gon!) en hij zei: “Niet te vei”ge— lijken meneer, wij zaten in ‘46 met nog geen 100 man, wij kenden elkaar, de hele papierwinkel be stond uit ~n.salarisbriefje, iedere week in enkelvoud. Van VERI had ik nog nooit gehoord, ik dacht dat het een soort zeeppoeder was zoals Radion en Persil. Promoties waren toen ook goed, ik begon als vakman II en na vijf jaar was ik al valonan III. Ieder jaar een perio diek van twee kwartjes. Ik weet nog goed dat ik begon met 32 gulden 63 per week en ik betaal de een huishuur van 4 gulden 14 per week.... Ja meneer, het is wel ver anderd. Toen kwamen wij binnen met de “Bed— ford”, werden wij opgehaald.
-10-
Ik merkte dat mijn inter view uit de hand begon te lopen. Tot dusver had ik nog maar ~n vraag ge steld en er stonden nog wel twintig op mijn lijst— je. Om er maar een punt aan te draaien vroeg ik “Maar Klaas, wat denk je van de toekomst?” “Toekomst meneer”, bulderde hij, “toekomst meneer, waar in? Toen wij hier begoniien gebruikten wij trio— des, radiolarnpen noemden wij ze. Die kon je beetpakken, wel 30 centi meter groot, lekkere dikke bedra ding waar je een buigtang bij nodig had Maar nu meneer, ik kan die rotdingen niet eens meer zien. Vroeger een amp~retje of’ 10, nu micro—micro—amp~res op micro—micro— apparatuur. Alles gaat in tienvoud, papierwin kel, computerlijsten hoe een schip in godesnaam nog kan varen snap ik niet”. Er trok een waas over de ogen van Klaas. Hij draaide zich om en mom pelde: “Toekomst? VUT of’ geen VUT”.
Vervolgens opende hij de deur van zijn Model 80 Cabriolet rn~t auto matische versnelling, startte gaf gas en schoot de poort uit. Als je 60—plus bent mag je een half uur eerder weg. R.
Nagekomen bericht: Op donderdag 29 mei herdenken Cees en Coby Haasnoot dat zij i2~ jaar geleden in het huwelijk traden. Dit feest hopen zij met hun kinde ren te vieren in hun nieuwe huis!
Op 25 maart jl. werden op de bedrijf— school een aantal medewerkers getest op theoretische kennis, ter afslui ting van de door dé heer C.N. van Daalen gegeven cursus “basis elektro techniek”. De deelnemers bleken er behoorlijk aan getrokken te hebben en slaagden allen.
Namens alle collega’s van teken kamer E van harte gefeliciteerd.
Het uitzonderlijke van deze cursus en de behaalde resultaten is wel, dat de deelnemers afkomstig zijn uit de mechanische sector.
[7;;;-~
~f1~ ~//2’/1
Wij wensen de heren;
-z
Kloezen, C.G. Kuzee, W. Mensch, H.M.M. Nieuwenhurg, R.J. Nijgh, W.J, Prie, C. du Slootweg, H. Voli, B.E. geluk met de behaalde resultaten en hopen dat dit, in ieder geval voor de “OTSE” menschen een eerste stap mag blijken te zijn, op een succes volle “elektrotechnische” loopbaan.
—11—
morsebel hij de fusie van de personeelsverenigingen “[4.B.O. en ~VERI~’ meende men aan de nieuw opgerichte verenigina ook een nieuwe naam te moeten geven. Onder de diverse ingezonden namen was ook een voorstel voor de naam HMorsebeH~. Deze naam, die associaties oproept met HMorsett en “(Scheeps)_ bel”, is de naam van hee gebied waanir het complex van het Marine Elektro nisch en Optisch Bedrijf te Oegstgcest is gelegen, nI. de polder Morsebel. Ofschot r deze raam voor de nieuwe pensaneelsvereniging niet is gekozen, is het wellicht toch interessant om te w:ten hoe de polder aan zo’n merkwaar dige naam is gekomen. Een polder j~ een laaggelegen gesied, omgeven door dijken (de z~i. poiderkaden) er saanin de waterstand door middel van bemaling lager dan de omgev~rg wordt gehouden. De eerste polder in ons land werd al in 1331 inge— dijkt. De meesas oolders ontstonden ecnter pas in de 96e en 17e eeuw toen men in staat was ~~toor een geperfect:.oreerde polderbemaling met windmolens— de waterboishotjine ~e beheerser, Zc’.~ polder moest natuurlijk een raam hebben, Maar aan slechts een aneete :idez :~enc bij de stichting doeibetz~s~ een raam gegeven. Meestal ct :st te coca sn de liop der eeuwen snontaan, hi~voorbeeld doordat de posder i~ raam kreeg van de eigenaar of een naraante bewoner. Ook werd de poldenwe.. raar te ligging. de grondeestelihejd of de poldemnolen genoemd. De ~icrsebeipoider maakte oorspronkelijk deel uit van een groter gebied. in da jarco 1651 en 1657 werd de trekvaart tussen Leiden en Haarlem gegra ven. waardoor :sn klein deel van dit gebied werd afgesneden. In dit deel t in 657 te polder tiorsebel gesUcht, De trekvaart vormde daarvan de cosceacrr en .rs tevens de belangrijkste boezem waarin het water van de polder werd geloosd, De poldar, met eer min of meer driehoekige vorm, werd aan een andere zijde begrensd door een landweg, waarop in 1804 de straatweg Den i:aa Eaanlec: aard aangelegd. Da zuidelijke grens werd gevormd door de Pijrsb ana~e liie’;. In 839 tent een Staatscatmissie ~roor de droo~ca1cing van het Haarlem-. me~reeer ingesteld. Deze corssissie zat tij deze droo~aking met het probleem dat grote eatermassa’s uit het meer naar zee afgevoerd moesten worden. Daero~ rem eeI1~’< net de verrmirnrg en ce uitwatering in katwijk om streeks 1840, het Oegstgeesterkanaal gegraven, waarin de Rijnsburgse Vliet voor een groot deel opging. Dwars door de noldar hen een kronkelende landweg, de Nieuwe weg ge naamd. hen deel. van deze weg heet thans Poelsteegweg. Aan het einde van de Nieuwe weg, bij dc Haarlenesertrekvaart, werd een molen gebouwd die het over tollige water uit de polder de trel-ojaart in moest slaan. Maar blijkbaar maaide deze eerste molen zeer onzuinig en “morste” het scheprad erg, zodat het na: t lig effect gering was. De molen kreeg daarom al spoedig de naam “Mca;obel’~ of ïlevn Profijt”, welke eerste naam weldra voor de gehele polder gebeztgd werd. In da Eranse tijd werden de plaatselijk gebruikte benamingen voor de polders officieel vastgelegd. Deze namen werden later door de Nederlandse overheid aanvaand en overgenomen. Ze werden vastgelegd op de officiële kaarten en in ie reglementen van de polderbesturen. Daarom draagt de polder, waarin het ~O3 gelegen is, tot op de huidige dag de wat merkwaardige naam: Morsebel, H.S,
_12—
Huisvesting: Nog steeds een probleem.
Het enige bestemmingsplan, dat maar niet van de grond kwam, was en is Haaswijk: een woonwijk gesitueerd in de Morsebelpolder en die moet voorzien in 1.250 wo ningen.
“Een precaire aangelegen heid”, zegt de heer G. Sira, hoofd van de afdeling rechtspositie en personeels zorg, als wij hem voorstel len een praatje te maken over het onderwerp huisves ting.
Binnenkort gaan de palen voor de eerste serie in de grond en zal, als alles goed gaat, in 1981, voor het eerst sinds zes jaar, weer uitgifte van woningen moge lijk zijn. Door velen wordt er met smart op gewacht.
“Ik wil het wei, maar dan informeel” geeft hij be— dachtzaan-i toe, wetende dat alles wat gezegd wordt wel licht verwachtingen kan wek ken of, om een modewoord te gebruiken, bij deze of gene tot frustatjes kan leiden. Iemand die echt om woon— ruimte zit te springen hoort vaak alleen maar wat hij WIL horen vandaar! Haaswijk Als wij vanuit het MEOB even ‘n blik over het Oegstgeester Kanaal werpen zien wij een middelgrote gemeente met 16.000 inwoners die in ruim 5.400 flat— en eengezinswoningen onderdak zijn. Niet iedereen be schikt echter over voldoende woonruimte, want die is ongelijk— matig verdeeld. Vanaf 1975 is het aantal woningen nauwelijks toege nomen want in genoemd jaar was de gemeente tot aan het kanaal volge bouwd.
interessant voor woningzoe kende MEOB’ers zijn vooral de huurwoningen die voor de woningbouwvereniging Buitenlust gebouwd zullen worden. 1fl het eerste bouwplan van Haaswijk gaat het om 40 een gezinshuizen. ~even “Bij de afdeling rechtspositie en personeelszorg is bemiddeling bij het verkrijgen van woonruimte al ja renlang een vast gegeven” zegt de heer Sira. Hij onderhoudt kontakten met het hoofd bureau huisvesting van MINDEF, de heer Kuijpers, de ge meente Oegstgeest en de woningbouw vereniging “Buitenlust”. Tot voor kort ook nog met Holwegs Huizenbe heer die een aantal woningen van het Pensioenfonds Klein—Metaal in Oegst— geest onder zijn hoede heeft. Een connectie die, met ingang van de nieuwe richtlijnen die Oegstgeest gaat hanteren op het gebied van wo ningtoewijzing, tot de verleden tijd behoort”. Nieuwe richtlijnen? “Ja”, zegt Sira, “bij het ingaan van de nieuwe woonruimteverordening die Oegstgeest heeft opgesteld wordt deze gemeente automatisch dé grote huisbaas. Aanspraken op huurwoningen, die wij tot nu toe kunnen en konden doen, komen dan te vervallen”. Sira ziet er voordelen in. “De oude regeling gaf je de kans om gemiddeld één woningzoekende per jaar aan een eengezinswoning te kun nen helpen. De nieuwe verordening geeft iedereen een kans.
—13—
Men komt aan bod, omdat men zich als woningzoekende weer moet laten in schrijven. De urgentie wordt bepaald aan de hand van een puntensysteem”. “Heeft Oegstgeest nog kontakt gehad met de Marinebedrijven bij de op stelling van de woonruimteverorde— ning?” “Ja”, beaamt Sira, “wij hebben met wethouder Van Belle, de gemeente lijke huisvestingsambtenaar Rus en de heer Kuijpers van huisvesting MINDER rond de tafel gezeten. Commissie Een uitvloeisel van de gemeentelij ke verordening is de instelling van een commissie woonruimte, een soort “platform” voor controle op toewijzing en beroepszaken. “Wij hebben getracht daarin zit ting te verkrijgen”, zegt Sira, “maar het is op formele gronden afgewezen”. Daar kan men dan, als grootste werk gever in Oegstgeest, met enigszins gemengde gevoelens over denken. Z~ker, als men weet dat de fusie VERI/~B het aantal woningzoekenden eerder tôe dan âf heeft doen nemen. Iedereen bij het ~€0B die woonruim te behueft kan zich bij de heer Sira melden. Van hem ontvangt men dan een formulier waarop naam en adres moet worden ingevuld. Dit wordt dan gemeld aan het bureau huisvesting Oegstgeest. Van laatst genoemd bureau kan de aanmelder een uitgebreid invulformulier verwach ten zodra de inschrijving officieel van start gaat, waarschijnlijk 1 ju ni a.s. Medio maart waren er bij de heer Sira al 108 aanvragen binnengekomen. Bemiddelaar Nu Oegstgeest als de grote huisbaas gaat optreden wordt het dan voor een bemiddelaar als Sira niet een stuk eenvoudiger?
De omstandigheden waarin de woonruim— tebehoevenden verkeren kunnen veran deren. En dat betekent dat ik daar over m~r in overleg zal moeten tre den met de gemeente”. “De taak zal physiek zwaarder worden?” “Zo moet je het wel zien”, zegt Sira, “je kunt niemand tegenhouden z~lf bij de gemeente zijn belangen te beharti gen, maar zoals de zaken nu liggen is het natuurlijk beter als wij het doen. Het is een kwestie van goed vertrouwen”. Iedere personeeiswerker weet dat ver trouwen en wantrouwen vlak naast el kaar liggen... “Daar mag je je niet aan overgeven, dan zou ie snel gefrustreerd raken. Je probeert eerlijk en zoveel moge lijk je best te doen iedereen aan een huurwoning te helpen, want daar gaat het voornamelijk om. Een enkele keer vraagt men wel eens iets over een 1<oopwo~iing, maar dit ligt op een ander terrein”. Een van de grootste beheerders van huurwoningen in Oegstgeest is de woningbouwvereniging “Buitenlust” die haar leden voornamelijk onder— brengt in woningwetwoningen. “Ik zal iedereen aanraden om lid te worden van Buitenlust als hij een woningwet— woning zoekt” merkt Sira op. Een andere groep huurwoningen is die van het Algemeen Mijnwerkers fonds waarvoor men tot voor kort te rade moest gaan bij Makelaardij Hopman. Het beheer daarvan is echter over genomen door Makelaardij Kok Beheer. Omdat volgens recente ontwikkelin gen het Algemeen Mijnwerkers fonds het plan heeft opgevat deze woningen te gaan verkopen dreigt de gemeente Oegstgeest ze als “toewijzingswo-. ningen” in de huursector kwijt te raken. “Zorgt men ook voor huisvesting bui ten Oegstgeest?” “Ook dat gebeurt”, zegt Sira, “het geschiedt voornamelijk in overleg met het bureau huisvesting MINDEF”.
“Integendeel”, zegt hij, “er valt nu veel meer aan belangen van de ingeschrevenen te behartigen. De gemeente deelt, naar aanleiding van hetgeen is ingevuld op ‘n formulier, punten uit. Maar dat is slechts een momentopname.
Een begrijpelijke zaak omdat er naar gestreefd wordt dat iedereen in de gemeente kan wonen waaraan hij! zij, hetzij als alleenstaande, twee— persoonshuishouden of gezin, econo misch is verbonden. 1. K. —14—
De uitgangspunten van deze voor schriften zijn: goed en niet te duur produceren, We hebben het dan over een “verantwoorde kwaliteit”.
KWALITEIT....
een hele zorg..!
Ook het MEOB houdt zich ermee bezig: een eindprodukt afleveren van een verantwoorde kwaliteit~ tegen zo laag mogelijke kosten.
Deze kreet zult U in MEOBTIEK nog vele malen tegenkomen. Het is g~n advertentie, want dan had er wel iets anders gestaan, “prima kwali teit” of zo, maar met dergelijke loze kreten kom je er tegenwoordig niet meer. Dit keer gaat het om de woorden: “kwaliteit” en “zorg”.
Het MEB “slaagde” in 1977 voor twee van deze “diploma’s”: AQAP—4 (produk tie) en AQAP—6 (kalibratie), Op dit moment is het MEOB druk doende deze certificaten opnieuw te behalen en wordt reeds gewerkt aan een evalua tie voor AQAP—1. Dan worden ook de ontwerp— en ontwikkelingsafdelingen onder de loupe genomen.
We kunnen deze woorden op twee ma nieren gebruiken. Met z’n allen zijn we belast met de “zorg voor de kwaliteit” en we worden daarbij ge holpen door de afdeling “kwaliteits—
U hoort er nog meer van en wordt via deze kolommen in MEOBTIEK op de hoog te gehouden.
Om goed voor de kwaliteit te kunnen zorgen zijn regels nodig. Dat is te begrijpen: thuis hebben we onze ge— drageregels, in de sport kennen we de spelregels en voor het regelen van het verkeer zijn gelukkig ook regels opgesteld.
Ondanks alle mooie regelingen en voorschriften zal er nog wel het een en ander fout gaan. We willen dit on der uw aandacht brengen door de:
8~KKEL
Kwaliteitszorg is g~n stokpaardje: als we zelf iets gaan kopen willen we graag dat het goed is en niet te duur, Dat wil de Marine nou ook van ons: goeie apparatuur van het MEOB.
G
De NAVO wilde zelfs dat, alle aange sloten landen over goed materieel konden beschikken. De NAVO—landen sloten daarom overeenkomsten af: STANAG’s (Standardization Agree— ment) en maakten een aantal voor schriften: AQAP’s (Allied Quality Aasurance Publications).
Een prikkel is een “aan— sporing of aanmoediging” U zult dus op z’n minst kunnen vermoeden wat we hiermee bedoelen.
Gelukkig heeft de Nederlandse taal vele mogelijkheden. We veranderden ~n letter en vonden de:
9ERIKEL Een perikel is een “moei— lijkheid, een gevaar of zelfs een avontuur”. Wan neer dit op het gebied van de kwaliteit voorkomt pra ten we over een AQAP—peri— kel,
Een AQAP is dus een voorschrift op het gebied van de kwali— teitszorg in NATO— verband. Een bedrijf dat aan deze voorschrif ten voldoet kan een diploma halen: een AQAP—certificaat. Daarvoor moet je dan eerst examen doen: een groep deskundigen komt het bedrijf dan evalueren.
Wanneer U iets weet te bedenken: stuur op naar HAKZ. Publicatie in MEOBTIEK behoort tot de mogelijk heden. KLN. —
‘7—
~PÇ
1:5
0~ç~
Gqc~
r’3p.. o ~ m o CD
:z
~
~
~ CD ii ‘‘t, 0 ~i • 0*
CD
0
1
80
1 ç$
Z
c~
~ 0
CD -~
~0c~
~-,
G~ CD
CD
~icD c÷
CD
1-•~ c~t~ ~÷ r.~
o ~ o p’
~+•
(t,
~
It,
;÷
Çt1
p~0
~t,
CD 0~r3
P~
1:1
p~ CD
r~
~ ç~ Z
H
CD
0 CD ci- ~
0
(DCDO
CD
0
oo~i
p-, p~ o oo~
rn
Logistiek
Het bos en de bomen worden alsmaar groter, totdat hij helemaal geen bo men meer ziet. Hij niet en niemand niet. Gelukkig maar dat kurken niet kunnen zinken: “Logistiek” is namelijk de kurk waar de bevoorrading op drijft.
Zo nu en dan stijgt er wel eens er gens een rookwolk uit een apparaat op. Komt die wolk uit een elektro nisch apparaat van de marine dan staat er een zeetje als er geen reservedelen bij aanwezig zijn.
Mocht u ooit twee heren ontmoeten, in het wit gekleed, met tussen hen in een “cij ferreeksen—mompelende— logisticus” neem dan voor laatstge noemde uw échte of vermeende hoed diep af. Maar och, het is toch zo simpel: in ieder apparaat zitten onderdeeltjes en die hebben een typenummer waar aan een codenummer hangt
Bij een apparaat hoort een hand— boek en daarin wordt de hele opstel ling in onderdeeltjes “uitgekleed”. Zo weet een monteur precies wât wââr zit. Ieder onderdeeltje heeft een typenumrner en verder is in zo’n handboek alles groepsgewijs ge rangschikt: weerstanden, condensa— toren, halfgeleiders, motoren, lampjes kortom alles staat op een rijtje.
A.K.
En dan komen die ambtenaren van ‘~Logistiek” ertussen om dat nôg eens te doen in een, zogeheten, “Catalogus van Toebehoren”, zeg maar ~ Aan de typenummers van de onderde len wordt een NATO—magazijnscodenum— mer toegevoegd en al die codenummers komen bijelkaar in de computer. En die computer kan dan weer een lijst, genaamd “uitdraai” produce ren waarin men kan zien in welke apparaten dezelfde onderdelen voor komen en welke specifiek voor één apparaat zijn bestemd. Het gaat er al aardig op lijken, getuige als wij zijn van de samen voeging of “integratie” van onder delen. Tot zover is er geen vuiltje aan de lucht. Maar er zijn onderdeeltjes die heel eenvoudig door andere ge— lijkwaardige vervangen kunnen wor den. Dus het éne codenummer verwijst dan naar een ander codenuniner. Goed geraden: wij hebben te doen met een “vervanger”. Een échte “logisticus” krijgt er nooit genoeg van. Hij zoekt en zoekt en vindt steeds méér vervangers voor én van vervangers.
_19...
Kort verslag van het ~j~~stcommiSSie~OVerleg MEOB, dd, 24 maart 1980
Geluidshinder De adviezen van de RGD over het venninderen van de geluidshinder in de lasse— rij zullen worden opgevolgd. De aktie hiertoe is reeds gestart. Gehoorbescher— mers blijven echter wel nodig. Studiekosten en studiefaciliteitefl a. Na het voltooien van een studie en de afwikkeling van de aanvraagformulieren duurt de terugbetaling van studie— en reiskosten 1 ~ 1~ jaar. De DC vraagt waar de bottle neck zit en wat eraan gedaan kan worden om terugbetaling van deze kosten te bespoedigen. HPZ antwoordt dat het 1 a~ 2 maanden duurt voordat de papieren van het MEOB naar Den Haag verstuurd worden. De belangrijkste vertraging wordt veroor zaakt door bureau opleidingen. Dit bureau heeft te kampen gehad met een on derbezetting. De voorzitter stelt de DC voor bij PZ de namen op te geven zodat e.e.a. uitgezocht wordt. b. Volgens de DC is gebleken dat aanvragen voor studiefaciliteiten niet of niet snel genoeg worden beantwoord en dat hierdoor tussentijdse declaraties niet kunnen worden ingediend. HPZ antwoordt hierop dat de vertraging door Den Haag veroorzaakt wordt; de adviezen van het MEOB blijven daar te lang liggen. De voorzitter deelt nog mede dat, gezien de gaten in de ‘ÏBL, het standpunt van DMEOB is: geen verlof voor B—opleidingen. Ook mag er tussentijds niet gedeclareerd worden. PZ zal e.e.a. nalopen. c. De DC vraagt of er algemene richtlijnen bestaan om te bepalen of een stu die als A— of 8—opleiding aangemerkt wordt; wie dit bepaalt en of de aan vrager hiervan in kennis gesteld wordt. De voorzitter antwoordt dat er richtlijnen t.a.v. A— en 8—opleidingen zijn; hij vindt de richtlijnen met de uitgebreide verklaring nogal duidelijk. Het MEOB houdt die richtlijnen aan. HPZ deelt mede dat door het MEOB adviezen conform die richtlijnen aan Den Haag worden gegeven. Aanpassing werktijd De DC stelt voor de werktijden van het bedrijf aan te passen aan het openbaar vervoer. De mensen die van het openbaar vervoer gebruik maken zijn na va~t werken ca. 20 minuten aan wachten kwijt. Zij denkt daarbij aan 2 mogelijkheden: a. alle aanvangstijden een kwartier verschuiven, b. een keuzemogelijkheid bieden t.a.v. de aanvangstijd. De voorzitter antwoordt dat in het kader van de controle punt b nauwelijks mogelijk is. Hij heeft geen moeite met het verschuiven van de aanvangstijden voor het gehele bedrijf. Hij is echter wel van mening dat hierover een enquête gehouden moet worden. De bustijden, de mogelijkheden en voordelen zullen door PZ uitgezocht worden. Voorstel reorganisatie bedrijfsbureau Oegstgeest De DC heeft het voorstel bestudeerd en heeft geen problemen met de structuur zoals deze op papier is gezet en ook niet met de concrete invulling daarvan. Zij gaat accoord met het inschieten van het voorstel en wil geinformeerd blijven over structuur en rangsuitspraken.
M.A. Everaers: Ridder in de Orde van Oranje Nassau. De jaarlijkse lintjesregen bracht één onderscheiding bij het marine elektronisch en optisch bedrijf. Deze viel ten deel aan de heer M.A. Everaers, hoofd van de tech nische staf marine luchtvaart— dienst. De heer Everaers werd op 29 april ji. onverwacht op de kamer van DMEOB ontboden. “Op dat moment begon mij iets te dagen” verklaarde hij later. Dat “iets” bleek zéér bijzonder. Toen, tot verbazing van de “geroe-.~ pene”, even later zijn echtgenote, twee dochters, een zoon en ‘n schoonzoon de directiekarner betraden was er geen twijfel mogelijk. DMEOB, Ir. J. Kreeftenberg las het Koninklijk Besluit voor waarin tot uiting werd gebracht dat het Koningin Juliana had behaagd de heer Everaers te benoemen tot Rid der in de Orde van Oranje Nassau. Op grond wâér allemaal van werd uitvoerig uit de doeken gedaan. In het kort: Na de bevrijding in 1945 meldde de heer Everaers zich als oorlogsvrij_. williger, werd geimponeerd door al les wat met luchtvaart te maken had, kwam terecht bij vli~gtuig squadron 860, nam in 1948 ontslag uit mili taire dienst, werd chef werkplaats MVKV, verhuisde in 1951 naar NEB Oegstgeest, nam in 1953 de leiding van de sectie MLD over, ontwikkelde zich op technisch gebied tijdens de avonduren, toonde veel animo voor de opleiding burger— en militair personeel, was zelfs docent aan de L.T.S. “Don Bosco” te Leiden, kreeg exploitatietaken toegewezen, voerde onderhandelingen over Lynx-helicop— ters en is thans doende met de lo gistieke voorbereiding van de Orion— vliegtuigen die de Neptunes zullen vervangen. Directeur Kreeftenberg noemde en prees het karakter en de ervaring van de “Ridder”.
—21..
Foto: v.l.n.r. staande: Kolonel Van Nieuwkoop (HLVITECH), Ir. J. Kreeftenberg (DMEOB) zittende: de schoonzoon de heer Strijk, de heer Everaers, dochter, zoon, echtgenote en een dochter. Deze bleef bescheiden door op te merken “Als de helft wéâr is, ben ik altijd onderbetaald”. De lach brak door, trouwens het is bekend dat de heer Everaers zijn werkzaamheden s’ochtends vaak aan vangt met een goede grap. Nadat directeur Kreeftenberg de ver sierselen had opgespeld bracht hij de gelukwensen over van de minister van defensie en schonk hij, namens het personeel, de nieuwbakken Ridder de draagmedaille. Daarna moest de familie even rond de “decorandes” poseren voor een sta tiefoto. Een van de eersten die de heer Everaers komplimenteerde was HVLITECE-J, KTZT. L.C. van Nieuwkoop. Een feestelijk “onderonsje” besloot de kleine plechtigheid.