Met plezier laat ik op deze site naast het alom bekende schoolblad GWOW een kleine herinnering achter aan het door bijna niemand gelezen schoolblad met de door niemand begrepen naam “ EKSIST” Door niemand gelezen, verguisd en nagenoeg alle exemplaren zijn beland bij de vuilnis. Ongeopend, ongelezen en onbegrepen. Waren de exemplaren van EKSIST de parels voor de zwijnen of was EKSIST een zwijn dat per ongeluk tussen de parels beland was? Waarschijnlijk het laatste. Want EKSIST was bedoeld als een spiritueel vernietigingswapen. Een aanklacht tegen een geestdodend systeem van het opleiden op de Hogere Technische School HTS van techneuten die als een kudde “ziende blinden” de totale doelloosheid van het bestaan in holden. Ik kijk toch met plezier terug op een voor mij heel leerzame en boeiende tijd. Respect en waardering ook voor het blad GWOW dat stond voor hun principes en weigerden zich over te leveren aan de commerciële wapens van het commerciële adviesbureau van dhr. K. den Haring die alle advertenties en de daarbij behorende financiële inkomsten van het blad EKSIST beheerde waarvan ik als enige redacteur, editor, vormgever en lay-out bepalende onbetaalde kracht nooit één enkele cent heb gezien. Ik betaalde alles zelf. De extreem dure kunstzinnige Letraset plakletters kocht ik van mijn laatste zakgeld nadat ik alle typex en bijbehorende materialen gekocht had om geheel onbetaald vele nachtelijke uren achter de typemachine (zo’n ouderwetse met hamertjes) in alle eenzaamheid door te brengen. De redactie van GWOW dacht dat het blad EKSIST EKSIST een schoolkrant moest voorstellen. Maar dat is het nooit geweest. Het was een aanklacht zoals Maarten Luther zijn 96 stellingen op de kerkvoordeuren spijkerde, zo wilde ik met EKSIST mijn aanklacht tegen het systeem op de voorhoofden van alle leraren spijkeren. En dan de adjunct-directeur van de HTS. Die nodigde indertijd de redacties van GWOW, EKSIST en een verenigingsblad van ETHA uit om bij elkaar te komen en met elkaar samen te gaan werken. Helaas onmogelijk. Totaal tegenovergestelde visies. Het studenten verenigingsblad. Ik heb persoonlijk de ontgroening bijgewoond van die hts studenten vereniging. Ik droeg gevangeniskleding met rugnummer H4. Wij moesten bij 40 graden in de brandende zon met warme overals een mars maken over he strand terwijl iedereen in bikini en zwembroek klaagde over de hitte. We moesten met blote handen brandnetels plukken. Ik kon dat allemaal best aan. Maar toen de heren studentenleiders achter de grote tent een gehandicapte jongen in elkaar wilden timmeren. Toen had ik het helemaal gehad. Ik ben er nog steeds trots op dat ik toen de aanzet ben geweest van een grootse demonstratie tegen die lafhartige knulletjes met stropdassen en pakken. Wij werden ineens massaal onhandelbaar. En niemand luisterde nog naar die knulletjes. En toen is dat de laatste ontgroening geweest. Met die lui kon ik dus nooit samenwerken. En dan GWOW. Hele aardige jongens. Maar zij begrepen niet dat EKSIST geen schoolkrant wilde zijn. Interessant is het EINDE van EKSIST geweest. Ik was eigenlijk een kunstenaar die uiteindelijk de intellectuele aanval wilde openen op het systeem. Een systeem dat veel verder gaat dan de HTSopleiding. Een maatschappij die aan het ontstaan was die ertoe leidde dat we nu rustig duizenden bootvluchtelingen kunnen laten verdrinken zonder ook maar aan “Sorry” te denken. En dan zelfs nu nog geen flauw besef hebben van de DOOS VAN PANDORRA die opengaat. Die aanklacht was verwoord in drie opeenvolgende uitgaven van het blad EKSIST. Ze lagen al klaar bij de drukker. Toen kreeg ik een donderende ruzie met het financiële adviesbureau. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om het maximale aantal pagina’s van 8 te overschrijden. Geld was geld en ik stal zijn geld. Alle kopij is toen weggehaald bij
de drukker en in die tijd was er dus geen back-up. De kopij is in mootjes gehakt en in keurige verpakking naar de adverteerders gestuurd. Was ik teleurgesteld. Nee. Ik zag het als een mooie begrafenis. Een blad als EKSIST moest gewoon eindigen en vermalen worden in de molen van de nietsontziende wereld van financieel gewin. En ikzelf? Voor mij ging de hemel open. Ik kwam bij de studentenvereniging aan het Hofwijckplein 74 74-a Den Haag. Ik ben de initiatiefnemers en oprichters van de brede vereniging studenten sociëteit nog altijd dankbaar voor hun moed en visie. In die tijd was het onmogelijk en onbespreekbaar dat kunst, cultuur, muziek, wetenschap en techniek ooit samen konden gaan. Maar zij geloofden daarin. Zij hebben de moed gehad om acht verschillende beroepsopleidingen met totaal verschillende achtergronden en visies bij elkaar te brengen. De pas opgerichte vereniging met dit idealistische doel had het oude totaal vervallen leegstaande pand gekocht aan het Hofwijckplein 74 - 74-a Den Haag waar nu nog steeds studenten wonen. Studenten van die opleidingen die totaal verschillend waren, totaal verschillend dachten, te motiveren om geheel belangeloos samen maanden door te brengen tot diep in de nacht om een oud vervallen Haags pand klaar te maken voor een gezelligheidssociëteit. Er werd gewerkt. Geschilderd, gebouwd, getimmerd, kunst kwam tot leven in een fantastische muurschildering, techniek kwam tot leven in bouwtekeningen van elektrische installaties, samenwerking kwam tot leven omdat we wel moesten samenwerken. Niets kon je in je eentje doen. Je moest alles met elkaar overleggen. De financiën moesten beheerd worden. Een klus prima uitgevoerd door de HES-opleiding. De muurschildering werd uitgevoerd door de vrije kunstacademie in de Den Haag. De HTS Bouwkunde leverde fantastisch werk met hun bouwkundige constructies. Omdat in het voorgaande gebouw studenten massaal door de vloer waren gezakt, werd nu gekozen voor een betonnen vloer. Geen probleem voor de studenten van de HTS Bouwkunde. De HTS Elektrotechniek leverde de Elektrische Installatie om de bestaande installatie die totaal verouderd en levensgevaarlijk was geheel te vervangen. Er werd gerekend. Zekeringkasten, kabeldiameters, wattages van apparatuur werden doorgerekend. Eindelijk begreep ik dat ik op school iets nuttigs geleerd had. Om mogelijke geluidsoverlast te voorkomen voor de buren werden akoestisch dempende muren door de HTS Bouwkunde gebouwd. En dan het probleem van de financiën. Om dat op te lossen werden de eersteen de tweede verdieping in het pand verhuurd aan studenten. Ook die ruimtes moesten in het totaal vervallen pand geschikt worden gemaakt voor verhuur. En de HES had uitstekende contacten met de bier leveranciers en zorgden voor een mooie klassieke tap waar enorme hoeveelheden bier op de feestavonden geschonken konden worden. En we deden dat samen met studenten die elkaar nog nooit eerder gezien hadden. Een andere taal spraken. Anders dachten. Anders handelden. En heel anders naar de samenleving keken. En scholen zoals de HTS Bouwkunde, School voor Taal en Letterkunde, HEO, HTS-Rijswijck e.d. gingen samen dat oude huis verbouwen tot een sociëteit. En die tijd was zo leerzaam, gezellig, en vooral zinvol. Je bouwde samen iets. Geen gehandicapte jongens in elkaar beukende corpsballen, maar fantastische mensen die geheel gratis dagenlang, maandenlang daar werkten om een bar te maken, een feestruimte. Een ruimte waar op elke vrijdagavond zoveel verschillende boeiende en interessante mensen met totaal verschillende achtergronden elkaar konden ontmoeten. Plezier maakten, discussies voerden. Ik heb daar
de elektrische installatie en het licht aangelegd en mijn zus Simone die studeerde aan de vrije kunstacademie heeft een unieke muurschildering gemaakt. Het voelde voor mij of op de puinhopen van EKSIST een droom toch waar was geworden. Studenten die hun horizon verbreden en nieuwe denkwerelden ontdekten. De afbraak van een geestdodend systeem van formules en sommetjes maken terwijl de kunst vermoord werd, stortte daar op die feestavonden in elkaar onder luid gezang en klinkende glazen, fantastische muziek, blije studenten en tegen de ochtend werden dan eindelijk de diepzinnige gesprekken gevoerd.
Wim Vegt