Liam Gillick 19 jan – 24 mrt 2008 Opening vrijdag 18 januari, 18:00 uur
Witte de With, Center for Contemporary Art, presenteert de eerste solotentoonstelling in Nederland van de internationaal gerenommeerde kunstenaar Liam Gillick. Gillick toonde eerder werk in Palais de Tokyo (Parijs) en het Museum of Modern Art (New York) en is genomineerd voor de Vincent Award 2008. De tentoonstelling in Witte de With vormt het startpunt van een jaar lang project getiteld Three perspectives and a short scenario (drie perspectieven en een kort scenario), dat naast de solopresentatie in Witte de With bestaat uit een bijna gelijktijdig plaatsvindende solo-tentoonstelling in Kunsthalle Zürich; een scenario dat in de zomer van 2008 wordt uitgevoerd in Kunstverein München en tot slot, in het voorjaar van 2009, een overzichtstentoonstelling in het Museum of Contemporary Art Chicago. Three perspectives and a short scenario is op te vatten als een doorlo-pend onderzoek naar Gillicks eigen kunstpraktijk, waarin elke ‘stap’ binnen het project een andere benadering neemt tot Gillicks werk. Het eerste deel, de tentoonstelling in Witte de With, bestaat uit drie aan elkaar gerelateerde onderdelen: een architecturale structuur voor de tentoonstellingsruimten, een documentaire film, en een ‘Institutionele Zone’. Een architectonische interventie Op uitnodiging van Witte de With realiseert Gillick een nieuwe architectonische structuur in de tentoonstellingsruimten op de beide verdiepingen van Witte de With. Deze interventie is opgebouwd uit verschillende schermen, die gangen en halfdoordringbare ruimten creëren, maar ook een deel van de oorspronkelijke ruimten afsluiten voor het publiek. Gillick beïnvloedt zo de beleving van ruimte, richting en perspectief. De bezoeker wordt door een labyrintische route geleid naar een projectieruimte in het hart van de tentoonstelling. Onderweg passeert de bezoeker een grote vitrine, voor deze gelegenheid ontworpen door Gillick, met posters, boeken en teksten van de kunstenaar. Documentaire In plaats van de gebruikelijke overzichtstentoonstelling schept Gillick nieuwe kaders voor zijn eigen oeuvre door middel van een documentaire – Gillicks eerste filmproductie. Het beeldmateriaal komt voort uit documen-tatie van projecten vanaf 1988 tot heden. Gillick zoekt in zijn werk de grenzen op van de verschillende kunstdisciplines en overschrijdt deze, waardoor zijn projecten sterk uiteenlopen in grootte en reikwijdte, en kunnen variëren van lezingen tot architectuurontwerpen, zoals zijn ont-werp voor het Home Office in Londen (het Engelse kantoor voor Binnen-landse Zaken). De film, met een voice-over van de kunstenaar zelf, neemt de kijker mee langs een reeks beelden die, mede door de bewegingen van de camera, nieuwe verbanden in zijn indrukwekkende oeuvre blootleggen. ‘Institutionele Zone’ In de architectonische structuur heeft Gillick een aantal ruimten geoormerkt als ‘Institutionele Zone’. In deze ruimten keert Gillick de uitnodiging van Witte de With om en geeft deze plekken terug aan haar curatoriele staf. Door dit gebaar worden de verhoudingen tussen kunstenaar en instelling, zoals die ontstaan bij het maken van een tentoonstelling, geproblematiseerd. Als reactie heeft Witte de With besloten de ‘Institutionele Zone’ te gebruiken als startpunt voor de reeks aaneengesloten en elkaar deels overlappende solopresentaties die gepland zijn voor 2008. De ruimtelijke interventie wordt zo het kader waarin werk van andere kunstenaars wordt gepresenteerd, aanvangend met werk van Manon de Boer op 25 januari. Deze worden niet gevraagd te reageren op Gillicks werk; alle parallellen, discrepanties of misverstanden die zich hierdoor voordoen roepen vragen op over de rol en het functioneren van kunstinstellingen, maar ook over de verwachtingen van haar bezoekers. Op deze manier gebruikt Witte de With de ‘ontvangen’ ruimten om haar belangrijkste functie te demonstreren; het presenteren van hedendaagse kunst, en wordt op die manier een prototype van een hedendaagse kunstinstelling, dat nog verder ontwikkeld kan en moet worden. De centrale vraag in Gillicks kunstpraktijk betreft dan ook hoe een kunstpraktijk kan worden gerepresenteerd. Hij stelt ter discussie wie bepaalt wat er getoond wordt (of wat wordt weggelaten) en wie de conventies van het tentoonstellingsontwerp en de presentatiemodellen bevraagt. Noot voor de redactie Feitelijke informatie zie ommezijde. Persvoorbezichtiging en lunch: 17 januari 2008, 11:00 uur. Voor meer informatie over deze of andere tentoonstellingen van Witte de With kunt u contact opnemen met Nathalie Hartjes, via press@wdw.nl of telefonisch via 0031 10 411 01 44. Kunstenaar: Liam Gillick Titel:
Three perspectives and a short scenario Duur: 19 januari – 24 maart 2008 Persvoorbezichtiging en lunch, in aanwezigheid van kunstenaar en curatoren: Donderdag 17 januari, 11:00 uur Opening: Vrijdag 18 januari, 18:00 uur Curator: Nicolaus Schafhausen Assistent curatoren: Zoë Gray en Sophie von Olfers Publicatie : Critical reader, te verschijnen in januari 2009 ter gelegenheid van Gillicks tentoonstelling in Chicago Tentoonstellingspartners: Kunsthalle Zürich, Kunstverein München, Museum of Contemporary Art, Chicago Ondersteund door: Air de Paris, Parijs Casey Kaplan, New York Corvi Mora, Londen Esther Schipper, Berlijn Eva Presenhuber, Zürich Meyer Kainer, Wenen Micheline Szwajcer, Antwerpen Henry Moore Foundation The British Council Volume Magazine *Liam Gillick (geb.1964, Aylesbury, UK) woont en werkt in New York. Gillick studeerde aan het Hertfordshire College of Art (1983–4) en Goldsmiths' College, Londen (1984–7). Gillick karakteriseert zijn vroege werk als ‘displacement activity', een methode van werken die parallel liep aan bepaalde professionele methoden maar die tegelijkertijd de onderliggende processen openbaarde en bevroeg. * Three perspectives and a short scenario in Witte de With is de eerste solotentoonstelling van Liam Gillick in Nederland. *Samenwerkingen tussen Liam Gillick en Witte de Withs directeur Nicolaus Schafhausen hebben echter al eerder plaatsgevonden, vanaf de benoeming van Schafhausen tot artistiek leider van Künstlerhaus Stuttgart (met het boek en de tentoonstelling Ibuka!, 1995) tot zijn directeurschap van de Frankfurter Kunstverein (met Gillicks soloproject David, 1999 en zijn bijdrage aan de groepstentoonstelling Adorno, 2003). Recente solotentoonstellingen van Liam Gillick vonden plaats in onder meer: Palais de Tokyo (Parijs), MOMA (New York), the Powerplant (Toronto) en The Whitechapel Gallery (Londen). *Gillick is genomineerd voor de Vincent Award, Amsterdam (2008).
fhgde