Reviews The Temptation of AA Bronson by Witte de With

Publicatie Datum cm2

: NRC Handelsblad : 9 okt 2013 Pagina : 42 : 274 Advertentiewaarde : â&#x201A;Ź 9.140,00

WITTE DE WITH-KUNSTCENTRUM TE R'DAM

alleen voor intern/eigen gebruik

Regio : Nederland Frequentie : 6x per week Oplage : 201.619

GEEN STRAATNAMEN/WERELD V. WITTE DE WITH

Publicatie Datum cm2

: Volkskrant : 4 okt 2013 : 373

Pagina : 41 Advertentiewaarde : â&#x201A;Ź 22.332,00

WITTE DE WITH-KUNSTCENTRUM TE R'DAM

alleen voor intern/eigen gebruik

Regio : Nederland Frequentie : 6x per week Oplage : 259.968

GEEN STRAATNAMEN/WERELD V. WITTE DE WITH

Publicatie Datum cm2

: Volkskrant : 4 okt 2013 : 373

Pagina : 41 Advertentiewaarde : â&#x201A;Ź 22.332,00

WITTE DE WITH-KUNSTCENTRUM TE R'DAM

alleen voor intern/eigen gebruik

Regio : Nederland Frequentie : 6x per week Oplage : 259.968

GEEN STRAATNAMEN/WERELD V. WITTE DE WITH

“The Temptation of AA Bronson” at Witte de With / “General Idea: P is for Poodle” at Ester Schipper and Mai 36

November 14~2013 http://moussemagazine.it/aa_bronson/

I’d first like to discuss the decision to hold simultaneous exhibitions of your work as a contemporary practitioner and historical works by General Idea. Is there overlap between the exhibitions? Do you feel the two practices inform each other? The exhibition in Rotterdam – “The Temptation of AA Bronson” – is very complex, involving some thirty artists, as well as two exhibitions- within-the-exhibition of publications and archival material. In addition, the opening day featured seven performances and a panel discussion. Later programming will include films by Charles Henri Ford, chosen by Stuart Comer, and a performative symposium convened by Carlos Motta and myself. My collaboration with Michael Bühler-Rose, The City of Nine Gates, was commissioned for the exhibition: it consisted of a large-scale two-part architectural construction populated by two performances preceding the opening. We also published a new and updated edition of Queer Zines, the book that Philip Aarons and I originally put together in 2008. (We also planned a comprehensive publication of over 200 of Matthias Herrmann’s cum photographs, but Witte de With refused this, although we had secured the funding. This will now be published by Printed Matter instead.) It was a mega-project, I think of it as my own little Documenta. The two exhibitions of General Idea are collectively titled “P is for Poodle” and feature General Idea’s “archeological” poodle works of the early ’80s. A considerable amount of research went into the show, as well as curatorial decisions. Unfortunately, the two galleries were unwilling to show the work at another time. It made for a stressful situation. I suppose that the two practices do inform each other, but that is for the critics to decide. So much of your current practice revolves around archiving, organization and collaboration. Is there a tension between this and your role as a steward for the work of General Idea? Does it require a different mindset, or is there a fluid movement between the two? Although it is almost 20 years since Jorge and Felix died, the work we made together invariably brings up memories and grief. Every work is connected to an exhibition somewhere, a trip to another country, perhaps driving around Europe and fighting about Felix’s chain-smoking, or taking a cheap train from London to Naples. Every work brings a flood of memories and with them a lot of sadness, for the works we never completed, the times together that we never had, the ideas we never had a chance to develop. After 25 years together, we were really only getting started. In order to focus on my own work, I set those memories aside as best I can. Unfortunately, in this case I had to finalize two General Idea exhibitions while working on my own. I coped, in part, by building “The Temptation of AA Bronson” around ideas about the living and the dead, who are both with us still. I included a group of 30 drawings made by Jorge of General Idea during the period when he was dying. They come out of a tantric practice in Tibetan Buddhism, the Six Yogas of Nairopa. Male and female energies combine in these drawings in fierce, usually wrathful, divinities, often with flaming bellies or cunts. Perhaps this choice also reflects my anger at having to focus on General Idea during a time when I was trying to invent a very complex visual exhibition: my solution was to build General Idea, in its final wrathful form, into the exhibition, as one of the “monsters” that inhabit my life. The title of the exhibition at Witte de With refers to Flaubert’s The Temptation of Saint Anthony. Can you describe how the format of the exhibition emerged alongside the title? How do you see the work of Flaubert in relation to the exhibition, especially across its many formats?

Gareth Long suggested the title – his work occupies the standard text spaces of an exhibition: wall labels, wall texts, and the exhibition guide. The latter is a novella based on Flaubert’s own book, in which the various artists in the show appear as characters in a play. It’s assembled entirely out of quotes from all of Flaubert’s titles, letters, and source materials (for his book too was a kind of assemblage), and even a sales pamphlet from a Korean spa in Queens, New York. Flaubert freely wrote of his sexual encounters with prostitutes, mostly in Egypt and Turkey, both male and female, even boys. He shared a history with Saint Anthony, not only of life in Egypt and Asia Minor, but also a life lived in continuous dialogue with temptation. As in Saint Anthony’s visions, temptation in the exhibition takes many forms: the aesthetic, the gendered, the sexual, the spiritual, the communal, the magical, and even the phantasm of reason itself appear before us. It is a very personal exhibition; the temptations are my temptations. Rather than “curating” an exhibition, I have gathered together my friends. In what ways does this allegorical idea of Temptation play into queer ritual and your ideas around radical forms of sexuality? Queer is a word with a complicated history and multiple meanings. I think of it first of all as the title of William Burroughs’ first novel. In 1990, the word was reclaimed by Queer Nation, a group of activists that positioned itself in opposition to gay liberation, the more mainstream movement that promoted a goal of normalization and assimilation. This difference in directions came to a head in 1994, the 25th anniversary of Stonewall, when two gay pride parades took place simultaneously in New York City, one for the mainstream gays and the other for the more radical folk. I walked naked up the entire length of Fifth Avenue in the more radical parade as a way of claiming my body and my sexuality. I continue to use “queer” in its activist sense, as a very inclusive term that brings together all the margins of sexual society under a banner of difference rather than similarity, not only in the present, but in the past. In my performance series “Invocation of the Queer Spirits”, which I began with Peter Hobbs in 2009, we include, for example, populations of explorers, slaves, witches, and pirates as part of a larger historical “queer” community. In this sense, I turn “temptation” inside out and upside down. Do you consider your work to be a form of activism? What are the implications of specifically “queer” activism? How would you describe the difference between activism in the work made by General Idea and queer activism? The work in the two exhibitions at Esther Schipper and Mai 36 comes from a time in the early ’80s when we were trying to push the public dialogue towards sexuality and the politics of difference. This was a time when it was the kiss of death to call oneself a “gay artist.” But the depictions of poodles, involved in often sexual activities, pushed the critics and journalists in their consideration of sexuality. In fact, they resisted, interpreting the images as metaphors for “working together.” In 1986, the first article on General Idea and sexuality appeared in an obscure British journal, the result of the newly-formed academic study of queer theory. I often say that we did the work that we did for the purpose of inventing queer theory. Queer theory had to exist in order to explain us. In “The Temptation of AA Bronson,” we continue this idea of questioning the limits of language. It is the direct experience of the art, and of ourselves, in our own bodies, that gives form and meaning to what we do. The language will come later.

Has loss ever made your work as an artist feel trivial, or does it reaffirm the generative potential of artistic collaboration? At General Idea, we put making art ahead of our personal lives. When Felix died, his family couldn’t believe that he had so few personal possessions. He lived like a monk in the monastery that was General Idea. The art that we made together for over 25 years continues to speak in our collective voice. AA Bronson interviewed by Alex Philip Fitzgerald .. Above- AA Bronson & Scott Treleaven, Cabine, 2008 .

“The Temptation of AA Bronson” at Witte de With, Rotterdam until 5 January 2014 .

Reima Hirvonen, Untitled (AA Bronsonâ&#x20AC;&#x2122;s Underwear), 2013

Elijah Burgher, Enclosure for prospective ritual action, 2013

Michael Dudeck, FISH M/OTHER RE-MIX, 2013

All’s not well that doesn’t end well (child-like encouragement): an open letter to Kate Millet by Sands Murray-Wassink/Sands1974

Divine’s funeral (from messianic remains) by Ron Athey

Performance by Ebe Oke

Marina Abramovic, Transitory Objects: Bed(s) For Human Use, 2012

SĂŠbastien Lambeaux, Boar Head Fetish, 2008

Evolve Dissolve by Chrysanne Stathacos

Jorge Zontal, Tantric drawings, 1989â&#x20AC;&#x201C;1992 .

“The Temptation of AA Bronson” installation view, 2013 and Ritual of queer rituals, 2 November 2013 at Witte de With, Rotterdam Courtesy: Witte de With Center for Contemporary Art, Rotterdam; Ester Schipper, Berlin. Photo: Aad Hoogendoorn. . “General Idea: P is for Poodle” at Ester Schipper, Berlin until 16 November 2013

General Idea, Mondo Cane Kama Sutra (Distressed), 1983/88

General Idea, Pavillion Poodle Fragments, 1984

General Idea, Untitled (drawing for Cornucopia), 1982

“General Idea: P is for Poodle” installation view at Ester Schipper, Berlin, 2013 Courtesy: the artists; Ester Schipper, Berlin. Photo: Andrea Rossetti. . “General Idea: P is or Poodle” at Mai 36, Zurich until 27 October 2013

“General Idea: P is for Poodle” installation view at Mai 36, Zurich, 2013 Courtesy: Mai 36 Galerie, Zurich. - See more at: http://moussemagazine.it/aa_bronson/#sthash.AWGTEj0l.dpuf

Rotterdam Witte de With 05/09/13 - 05/01/13

performance Chrysanne Stathacos Afgelopen donderdag werd in Witte de With The Temptation of AA Bronson op geheel toepasselijke wijze ingewijd. Hierbij mag je denken aan verduisterde ruimtes, wierook, mandala’s, sjamanistische rituelen en gezangen. De tentoonstelling, waarin AA Bronson (onder meer bekend als mede-oprichter van het collectief General Idea) tegelijkertijd als kunstenaar, curator en onderwerp optreedt, mikt hoog: The Temptation of AA Bronson is deels een retrospectieve tentoonstelling over het (recente) werk van Bronson zelf, maar toont ook werk van zo´n dertig andere kunstenaars, zowel bekend (bijvoorbeeld Marina Abramovic en Mike Kelley) als onbekend. Bovendien bevat The Temptation ook nog eens twee min of meer op zichzelf staande tentoonstellingen, namelijk Queer Zines -een grote en diverse verzameling kleinschalige en onbekende queer tijdschriften van het punktijdperk tot het heden- en Ancestors –AA Bronsons persoonlijke archief met boeken, uitgaven en curiosa. Aan de Queer Zines was op de dag van de opening een presentatie gewijd, en ook waren er performances te zien van Nils Bech, Michael Dudeck, Bradford Kessler, Sands Murray-Wassink en Sebastien Lambeaux. De opening werd bovendien voorafgegaan door een performance bij dageraad van Michael Buhler-Rose, en door een performance van Bronson zelf, die om middernacht in besloten kring plaatsvond. Dit alles natuurlijk pas nadat Bronson op 14 maart 2012, bij afnemende maan om precies te zijn, al zijn zegen uitsprak over Witte de With in een als ‘blessing’ opgevatte performance op een geheime locatie.

General Idea

The Temptation of AA Bronson wilt dus erg veel tegelijkertijd zijn, en dat lukt behoorlijk goed. Dit komt vooral doordat het toch echt Bronson zelf is die centraal staat, zoals de titel van de tentoonstelling ook al aangeeft. Dit garandeert thematische coherentie: de leidmotieven in het oeuvre van Bronson -waarin de nadruk lijkt te liggen op een fascinatie voor magische en religieuze rituelen enerzijds en op (homo)seksualiteit en lichamelijkheid anderzijdszijn ook die van de tentoonstelling. Het is duidelijk dat Bronson zijn medekunstenaars met zorg uitgekozen heeft. De titel van de tentoonstelling is afgeleid van Gustave Flauberts magnum opus La Tentation de Saint Antoine, een roman waarin precies die onderwerpen aangesneden worden, waarmee Bronson en de andere kunstenaars op The Temptation werken. De zaalteksten, die doorgaans informatief of didactisch bedoeld zijn, zijn in Witte de With voor de gelegenheid vervangen door fictieve teksten, verzonnen stukken dialoog tussen de verschillende deelnemers aan de tentoonstelling en een aantal personages uit Flauberts roman. Ook dit is een ingreep waarmee beoogd wordt alle kunstwerken die in Witte de With gepresenteerd worden via het persona en het oeuvre van Bronson (die letterlijk als spilfiguur functioneert) met elkaar te verbinden.

performance SĂŠbastien Lambeaux, rechts AA Bronson kijkt toe Maar komen de werken die op The Temptation getoond worden dan niet te dicht bij elkaar te liggen? En wordt er dan niet al te letterlijk en met te veel toewijding aan de thematische insteek vastgeklampt, zodat het geheel de wrijving mist die nodig is om die insteek spannend te maken? Eigenlijk wel. Al blijft de vraag of dat hier een probleem is: het is namelijk duidelijk dat Bronson niet probeerde de motieven op een vernieuwende of uitdiepende manier te behandelen (en dit heeft hij dan ook niet gedaan), maar dat het zijn voornemen was van de tentoonstelling een fantasmagorische geheelervaring, een Gesamtkunstwerk als een rariteitenkabinet te maken. Voor zover zoiets mogelijk is op een drukbezochte opening, waar tenslotte toch ook een beetje geflaneerd en gedronken moet kunnen worden, leek het erop dat Bronson in zijn opzet geslaagd was.

Marina Abramovic The Temptation of AA Bronson Witte de With, Rotterdam

5 september - 5 januari Steyn Bergs is stagiair bij Metropolis M

Schrijf een reactie

Neem een abonnement op METROPOLIS M Word nu lid en krijg het eerste jaar 40% korting op de winkelprijs Bestel nu

METROPOLIS M Webshop Koop abonnementen, nummers, boeken en edities in de webshop Ga naar de webshop

15 september 2013 http://blikvangen.nl/2013/09/de-legpuzzel-van-aa-bronson/

De legpuzzel van AA Bronson

AA Bronson stelde voor kunstcentrum Witte de With een intense tentoonstelling samen over de verleidingen en fascinaties in zijn leven. De heftigheid van de expo en de enorme hoeveelheid materiaal kwam aan en blies ons bijna omver.

Dertig kunstenaars uit elf landen, van Marina Abramovic tot Mike Kelly, van west tot oost: Het zou een samengeraapte verzameling (kunst)voorwerpen moeten opleveren. Maar dat is het niet. AA Bronson is een curator zoals er weinige zijn. Hij weet van al deze ingrediënten een coherente tentoonstelling te maken. Zoals de puzzelstukjes die samen de afbeelding van La tentación de San Antonio van Salvador Dalí vormen in de legpuzzel van dit schilderij die op de tentoonstelling te zien is. Het is de wereld van AA Bronson die we te zien krijgen, in al zijn verleidingen, radicaal en ‘sans gêne’. La Tentation de Saint Antoine is ook de titel van het levenswerk van 19e eeuwse schrijver Gustave Flaubert. Een genadeloze verzameling van de verleidingen waar de Franse schrijver aan onderhevig was en daarmee een opsomming van de menselijke perversiteiten en zwakheden. Zo zou je AA Bronson kunnen zien, als een eigentijdse Flaubert. Wie nu denkt dat het alleen maar ‘gore’ en sex is waar het om draait in de tentoonstelling van AA Bronson heeft het mis. Zoals het met verleidingen gaat speelt religie een grote rol. Met name op de eerste verdieping van Witte de With is er veel meditatie en oosterse wijsheid te zien: Tantrische tekeningen, foto’s uit een auracamera, een mandala van glas en rozenblaadjes. Van Marina Abramovic staan er bedden met daaronder een soort reusachtige edelstenen. Met een koptelefoon op die al het geluid dempt kan men hier tot rust komen. Voor de balans hangen er kunstwerkjes met sperma op het palet, en ligt een indrukwekkende verzameling homopornoboekjes van het punktijdperk tot het heden uitgestald. Belangrijk is de verzameling boeken, tijdschriften en parafernalia uit het persoonlijk archief van AA Bronson. Hier wordt de verbinding gemaakt tussen expositie van het werk van anderen en het leven en de fascinaties van curator van deze tentoonstelling. Op de tweede verdieping krijgt de expositie een sjamanistisch karakter. We lopen door de restanten van een religieus ritueel. Overal ligt as en het decor bestaat uit beschilderd canvas, videos en vele andere voorwerpen, een maniakale collectie. Er gaat een enorme bezetenheid van uit. Weer veel erotiek en porno, maar ook een prachtig drieluik van een aan aids stervende man. We zien een lange reeks zeefdrukken van een met veren versierde man. Het houdt niet op, het gaat maar door. Kleine in elkaar gestikte poppetjes, foto’s van naakte mannen in een boom (een levensboom?), een ketting en een dierenvoerderbak (de restanten van een performance). Alles lijkt in deze ruimte tot een soort climax te komen. Wat een intense tentoonstelling is dit! Wij lopen enigszins verdwaasd de trap weer af, langs de eerste verdieping. Daar zien wij de bedjes van Marina Abramovic. Misschien toch even gaan liggen ….

In the Air – Art+Auction's Gossip Column August 22, 2013, 12:54 pm

AA Bronson and Carlos Motta on Queer Politics, Mentors, and Eroticism

Last night a crowd of artists, critics, and curators packed into Williamsburg bar the Bedford for Brooklyn art blogazine Hyperallergic’s second Art Talk event with artists AA Bronson and Carlos Motta, titled “The Body, Spirit, Sex, Community, Magic, and the Other.” The two artists, who had first met last summer and are currently preparing a happening at the abandoned Tropicana swimming pool in Rotterdam — to coincide with Bronson’s major exhibition “The Temptation of A.A. Bronson” at Witte de With — spoke for about an hour, discussing Bronson’s previous and recent work, the lack of mentors for queer artists, and the importance of politics to their respective practices. Bronson, a Canadian artist and the only surviving member of the seminal collective General Idea — his partners Felix Partz and Jorge Zontal both died of AIDS in 1994 — is currently

based in Berlin. He has been preparing his Rotterdam show while also serving as a highly sought-after mentor for a younger generation of artists, a role he considers to be in extreme contrast to the treatment of queer men in the United States. “As a queer man,” he said, “it’s hard to find yourself in a position of being someone of value.” “There’s a sort of rebel attitude to your work,” Motta told Bronson. “I think as a younger artist that’s something to look up to.” “Thanks for putting me on the spot,” Bronson joked. “I find myself in this odd position of being called upon as a mentor — although perhaps ‘mentor’ is too formal of a word. I’ve been limiting myself to five new faces per week.” By way of responding to a question from Motta about the role of eroticism in his work, Bronson discussed a recent photo shoot with a young artist that ended with Bronson, his partner, and the younger man posing for a series of nude portraits. “We found ourselves in this ritual queer space,” he said. It was not a sexual space, but it was an erotic space. Eroticism infuses all that we do and all that we are; it’s sort of like perfume… Anyone that refuses to acknowledge that is in a sense refusing to be human.”

Motta later asked Bronson about one of his most famous and arresting works, “Felix Partz, June 5, 1994” (1994, above), a portrait of his partner three hours after his death. “As he [Felix] got close to death he started wearing brighter colors and more patterns, as if making up for his lack of life,” Bronson recalled. “I had no idea how to make an artwork again because I had been making collaborative artworks for 25 years. I realized I needed to start making art again and all I had to work with was the fact of their deaths. I knew I wanted to put this image out into the public realm.” Asked about the role of queer politics in his life and work, particularly in light of the ongoing fight for gay marriage, Bronson was decidedly ambivalent.

“The politics are very strange because they’re so polarized,” he said. “I’m from a generation that thought of queerness as being against gay liberation, of wanting to remain outsiders.” As the talk came to a close, an audience member asked Bronson what interests him in art. “I always find about art that the only art I’m interested in is the art that I don’t understand,” he offered. “That often means that there’s contradiction in the work, two opposing ideas that coexist.” “The Temptation of A.A. Bronson” runs September 5-January 6, 2014 at Witte de With. His performance with Carlos Motta takes place on November 2 and is open to the public. — Benjamin Sutton

THE TEMP TATION OF A A BRONSON “ T HE T E MP TAT ION OF A A BRON S ON”, ON NO W AT W I T T E DE W I T H CON T E MP OR A R Y A R T IN RO T T E RD A M, COMBINE S T HE A R T I S T ’S RE CE N T W ORK W I T H COL L A B OR AT ION S W I T H YOUNGE R A R T I S T S A ND W OR K B Y F R IE ND S T O E X P L ORE T HE ME S OF S E X , S P IRI T UA L I T Y, COMMUNI T Y A ND M A GIC. T HE E X HIBI T ION BE G A N AT MIDNIGH T ON S E P T E MBE R 5 W I T H A P E R F OR M A NCE OF IN V OCAT ION OF T HE QUEER S PIRI T S (RO T T ERDA M) , IN W HICH BRON S ON, T HE IR I S H A R T I S T OI S IN B Y R NE A ND F RIE ND S C ON JUR E D T HE S P IRI T S OF T HE M A RGIN A L I S E D A ND F ORGO T T E N P OP UL AT ION S OF T HI S ONCE-DE VA S TAT E D CI T Y. BRON S ON H A S A L S O P E R F OR ME D IN V OCAT ION OF T HE QUEER S PIRI T S IN NE W OR L E A N S , PA RI S , NE W YORK A ND B A NF F, IN T HE CA N A DI A N ROCK IE S , A ND F OR T HE P RO JE C T IN T HE S E PA GE S HE HE A DE D E V E N F UR T HE R A F IE L D: T O WA RD S S K E L L IG MICH A E L , A N UNINH A BI T E D I S L A ND OF F T HE W IL D W E S T COA S T OF K E RR Y K NO W N L OC A L LY A S S CE IL IG MHICHÍL .

PHO T OGR A PH Y BY M AT T HI A S COS T UME S BY BL E S S

HERRM A NN

BRONSON: I t ’s yo u w h o f i r s t a p p r o a c h e d m e a b o u t t h i s projec t, so why don’t you star t with your idea. BY R N E : We l l , y o u a n d I h a d b e e n t a l k i n g a b o u t t h e s e p r e Christian religious sites. And when I visited the S ke l l i g s i t j u s t s t r u c k m e t h a t w e s h o u l d g o t h e r e . T h e y ’r e i s l a n d s a b o u t 12 k i l o m e t r e s o f f t h e K e r r y c o a s t . T h e b i g g e r o n e i s c a l l e d S ke l l i g M i c h a e l , af ter the archangel Michael, and on this rock y outcrop in the Atlantic is the site of a remarkable U N E S C O - l i s t e d s i x t h - c e n t u r y i s l a n d c o l o n y. T h r e e sets of stone steps leading to the peak and a monastic set tlement consisting of stone beehive h u t s , w h i c h r e m a i n e d t h e r e u n t i l ... w e l l , t h e m o n k s r e m a i n e d t h e r e u n t i l t h e 12 t h c e n t u r y. T h e S ke l l i g i t s e l f a c t u a l l y h a s a p r e - C h r i s t i a n h i s t o r y of pilgrimage and also a more debauched postm o n a s t i c h i s t o r y, w h i c h w e’l l g e t i n t o l a t e r. BRONSON: The thing that really struck me about it is called to m i n d b y b e i n g i n D a p p e r D a n — i t ’s t h e s i m i l a r i t y t o s i t e s i n G r e e c e . Ve r y r e m o t e i s l a n d s w i t h m o n a s t e r i e s o n t h e m . S o o b v i o u s l y t h e r e’s a

par ticular idea around put ting a monaster y on an i s l a n d a n d m a k i n g i t s o d i f f i c u l t t o g e t t o. BY R N E : Ye s . I t ’s i n t h e t r a d i t i o n o f t h e e r e m i t i c m o n k s o f E g y p t a n d , i n G r e e c e, i n M e t e o r a a n d M o u n t Athos. The most interesting theor y I heard about t h e S ke l l i g w a s t h e i d e a t h a t t h e m o n k s t h o u g h t t h a t t h e i r p r a ye r s w o u l d g o s t r a i g h t t o G o d f r o m t h e r e — t h e y w o u l d n’ t g e t c a u g h t i n t h e c l o u d o f o t h e r p r a ye r s a n d d e s i r e s t h a t w o u l d b e p r e s e n t o n t h e m a i n l a n d . B u t a l s o t h e r e’s t h e i d e a o f p e r e g r i n a t i o n p r o D e i a m o r e, w h i c h i s e x i l e — wandering —for the love of God. BRONSON: Wa s t h a t s t a r t e d b y S a i n t A n t h o n y ? BY R N E : I t h i n k i t ’s c o n s i d e r e d h i s t r a d i t i o n . BRONSON: And my exhibition is based on the Flauber t novel T h e Te m p t a t i o n o f S a i n t A n t h o n y. S o t h e p r o j e c t y o u a p p r o a c h e d m e a b o u t s e e m e d t o f i t p e r f e c t l y. BY R N E : So our idea was to per form an Invocation of the Q u e e r S p i r i t s o n t h e S ke l l i g , t o i n v o ke the s ac red 55

and the prof ane his torie s of this plac e, and those w ho have been excise d or forgot ten f rom the public his tor y of the island. BRONSON: So I’ve been per forming a series of what I call secret per formances for the last few years, a n d g e n e r a l l y t h e y ’r e c a l l e d I n v o c a t i o n o f t h e Q u e e r S p i r i t s, a n d I ’ v e d o n e t h e m i n v a r i o u s places. And each of the sites has a ver y special h i s t o r y, a n d t h e h i s t o r i e s a r e o f t e n s p i r i t u a l histories as well as sexual histories, and of ten q u e e r h i s t o r i e s . A n d I u s e t h e w o r d “q u e e r ” i n a ver y general sense, to mean something that i s o u t s i d e o f, o r i n o p p o s i t i o n t o, m a i n s t r e a m societal mores. So when you approached me a b o u t S ke l l i g M i c h a e l — i t ’s a n e x t r e m e l y h a r s h c l i m a t e, w h e n y o u c a n e v e n g e t t h e r e , a n d u n d e r potentially quite severe conditions, sit ting on a mountaintop exposed to the elements, my first thought was, well, all the other invocations w e r e d o n e w i t h a g r o u p o f g a y m e n , n a ke d , a t midnight, and I thought, “Oh my God, how are w e g o i n g t o b e n a ke d ? ” A n d t h e n I b e g a n t o worr y about a series of things. Could we have 56

candles, or will they blow out? And it seemed to me that the whole idea of the per formance had to be shif ted in order to cope with this ver y w i l d , I ’m t e m p t e d t o s a y “m a c h o”, l o c a t i o n . BY R N E : We l l , t h e m o n k s c h o s e t h e m o s t e x t r e m e a n d p r e c a r i o u s p h y s i c a l e n v i r o n m e n t a n d i t ’s n o l e s s p r e c a r i o u s o r e x t r e m e n o w. I t i s a n e x t r e m e l y dangerous place. BRONSON: I t m u s t h a v e t a ke n e n o r m o u s s t r e n g t h o f w i l l a n d b o d y a n d m i n d t o b e a b l e t o s p e n d o n e’s life sit ting in a stone hut. Because they built those stone huts, which presumably had one m o n k p e r h u t , a n d s a t a n d p r a y e d . I t ’s v e r y hard to imagine lasting more than a week under those conditions. And we were only planning to last one night. But get ting permission was another thing. Staying overnight turned out to b e i m p o s s i b l e; w e h a d t o r e t h i n k i t s o m e m o r e . A n d i n t h e e n d our idea wa s for three of us, you and me and [B ronson’s husband, the arc hi te c t] Mark [Jan K rayenhof f van de L eur], to go ou t there and do the invoc ation in it s pure s t form. B e c ause

it ’s es sentially a tex t, right ? It ’s a kind of prayer, praying for the dead and the various his tories that have pa s sed through the plac e, and inv iting them to join us. BY R N E : S o, a f t e r t h e m o n a s t e r y o n t h e S ke l l i g c l o s e d , i t became a site of pilgrimage. But then it developed i n t o s o m e t h i n g e l s e . W h e n i t w a s a m o n a s t e r y, m a r r i a g e h a d b e e n a b l e t o t a ke p l a c e o n t h e S ke l l i g outside of the usual period, because in Ireland marriage was only allowed during Lent. But the S ke l l i g , f o r s o m e b i z a r r e r e a s o n , h a d i t s o w n t i m e z o n e, o f f k i l t e r w i t h t h e m a i n l a n d b y t w o w e e k s . S o i t b e c a m e a s s o c i a t e d w i t h m a r r i a g e , a n d t h e n… BRONSON: D e b a u c h e r y, n o? BY R N E : We l l , ye s , e x a c t l y. T h e t o - b e - w e d s s t a r t e d t o v i s i t t h e i s l a n d i n p i l g r i m a g e, i n i t i a l l y t o p r a y, b u t t h e n , because they were in the middle of nowhere and there were men and women, it star ted to turn into cour ting, and then dancing and drinking and t h e n… f u c k i n g . P o e t s w e r e w r i t i n g S ke l l i g L i s t s i n t h e 18 0 0 s a n d 19 0 0 s , w h i c h w e r e t h e s e k i n d o f

defamator y and humorous poems that outed those who had visited the island, and were intended to shame them into get ting married. And they were widely published. I think I read somewhere that s o m e o f t h e m h a d u p t o 15 , 0 0 0 c o p i e s p r i n t e d . BRONSON: That would be a bestseller in Canada. BY R N E : And that was a lot of our work— unpacking those histories. BRONSON: Yo u k n o w, t h e m o r e w e t h o u g h t a b o u t b e i n g o u t there in the elements, the more we realised that w e w e r e g o i n g t o h a v e t o ke e p w a r m . We t h o u g h t a b o u t l o n g u n d e r w e a r o f s i l k… i t w a s l i ke g o i n g up Mount Everest. Eventually it turned into a kind of aesthetic problem and we invited Bless in. I’ve b e e n l i v i n g h e r e i n B e r l i n o n a n a r t i s t ’s r e s i d e n c y w i t h t h e DA A D a n d m y p a t h h a s c r o s s e d t h a t o f Bless many times. And they par ticularly love d o i n g k n i t w e a r. A n d w e i n v i t e d t h e m t o d e s i g n o u r costumes for us. BY R N E : The island was inhabited by monks and is now 57

sometimes inhabited by archaeologists, who wear these bright yellow high-vis costumes. So we wanted the costumes to be somewhere bet ween those t wo things. BRONSON: A s i t t u r n e d o u t , m i r a c u l o u s l y, B l e s s h a d a l r e a d y used this high-visibilit y reflective thread in their p r e v i o u s s e a s o n’s d e s i g n s . S o t h e y p r o d u c e d t h e s e k i n d o f m o n k s’ r o b e s f o r u s , w i t h h o o d s . And we took photographs of the island and tried to match the colours in the wool. And they had r e c e n t l y t a ke n a b i g i n t e r e s t i n S h e t l a n d w o o l s , a n d of course the Shetland Islands are a similar kind of environment. So they decided to mix Shetland w o o l s a n d r e f l e c t o r t h r e a d s , a n d t h a t ’s w h a t y o u see in the photographs. BY R N E : And to us doing the invocation, without the flash o f t h e c a m e r a , w e d i d n’ t a c t u a l l y s e e t h a t e f f e c t i n person, which I thought was quite interesting in terms of ideas of the other world, the visible and the invisible. 58

BRONSON: S o w e g o t t o I r e l a n d a n d i t w a s c o l d a n d f o g g y. We c o u l d o c c a s i o n a l l y c a t c h g l i m p s e s o f t h e S ke l l i g s out on the ocean. BY R N E : We were on the phone every morning getting weather repor t s: “Maybe tomorrow, pos sibly Sunday.” BRONSON: So there we were, drif ting around in the cloud and the fog and the rain. Constant rain. Going to cemeteries and Neolithic graves, and the sense of spirit and of the past was so dense in that area. But af ter a while we began to get desperate because o u r f l i g h t s b a c k w e r e i n o n e w e e k . We w e r e g o i n g t o f l y b a c k o n t h e Tu e s d a y, a n d b y t h e S a t u r d a y there was still no sign of being able to get out to S ke l l i g M i c h a e l . T h e w e a t h e r w a s j u s t t o o b a d a n d t h e b o a t w o u l d n’ t b e a b l e t o l a n d . BY R N E : We t r i e d t o g e t a h e l i c o p t e r— w e w e r e t r y i n g e v e r y p o s s i b l e w a y o f g e t t i n g t h e r e . A n d , a c t u a l l y, I f e l t t h a t t h e m o m e n t w e l e t g o o f g o i n g t o t h e S ke l l i g ,

the invocation began. I could engage with what w e w e r e a c t u a l l y t h e r e t o d o. T h e S ke l l i g , w h i c h i s a l l a b o u t a s c e t i c i s m a n d r e n o u n c i n g d e s i r e, had become this pulsating, infuriating desire that kind of consumed me. When we decided to do the invocation on Bolus Head, there was just such a s e n s e o f r e l i e f. BRONSON: What do you know about Bolus Head? BY R N E : It would have been near where they would have lef t f o r t h e S ke l l i g . We w e r e o n t o p o f a p r e - C h r i s t i a n p a s s a g e t o m b, a n d j u s t b e h i n d u s w e r e f o u r s t a n d i n g s t o n e s , w h i c h w e d i d n’ t g e t t o b e c a u s e o f t h e c o l d . A n d t h a t ’s a b o u t a s m u c h a s I k n o w about Bolus Head. BRONSON: S o w e w e r e o n a t o m b t h a t w a s a b o u t e i g h t t o 10 m e t r e s a c r o s s , a c i r c u l a r t o m b t h a t ’s n o t v i s i b l e i n t h e p h o t o g r a p h s . Yo u c a n’ t r e a l l y t e l l b u t t h e r e’s t h i s c i r c u l a r s t r u c t u r e t h a t w e’r e s q u a t t i n g o n . I t f e l t a l i t t l e b i t l i ke t h e c e n t r e o f t h e u n i v e r s e, b e i n g

in the middle of this stone circle. BY R N E : And so we had writ ten the invocation, both before you came to Ireland and in Ireland, and we had various props, all of which kind of failed in one w a y o r a n o t h e r. We t r i e d t o b u r n i n c e n s e . T h a t d i d n’ t w o r k . I t w a s p a r e d b a c k t o j u s t u s a n d o u r p r a ye r, r e a l l y. BRONSON: And that nice drink. BY R N E : U s a n d o u r p r a ye r a n d o u r f e r m e n t e d p o t a t o e s . We h a d p o i t í n, w h i c h w a s a n i l l e g a l I r i s h d r i n k , a v e r y, ver y strong one. It is no longer illegal. BRONSON: And our Bless sweaters. BY R N E : And our ver y warm Bless sweaters.

Thanks to the Ar ts Council of Ireland for its suppor t of this project. 59

November 13, 2013 http://www.phantasmaphile.com/2013/11/chrysanne-stathacos.html Chrysanne Stathacos

Chrysanne Stathacos Chrysanne Stathacos creates visual spells via ephemeral, often organic, installations. I'm particularly taken with her Rose Mandalas: petalled rings she creates on the floor that floridly reference Tibetan sand paintings. "The Rose Mandala installations are based on historical circular structures with the intention of creating a temporal work which changes over time. These works are created by plucking dozens of roses apart petal by petal circling coloured mirrors range from 10 feet to 60 feet wide. The viewers senses are touched by waves of rose scents inhabiting the space of the work. The mandalas are left to dry as the petals are reduces to a quarter of their original size. At the end, the mandala is dismantled in a final performance. The Rose Mandalas have been swept up, gathered and thrown to the winds or blown away by human in breath by myself and the audience. These installation / performances reflect the ephemeral process of change, age, decay and emptiness." She recently created one for the incredible-sounding exhibition "The Temptation of AA Bronson," which is currently up at Rotterdam's Witte de With through January 5th, 2014, and which features other magical-minded Phantasmaphile favorites such as Elijah Burgher and Scott Treleavan:

The Temptation of AA Bronson AA Bronson (b. 1946, Vancouver) is both artist and curator, subject and object, in this hybrid project that includes his recent solo work, his collaborations with younger artists, and works by friends, both queer and not. Also included are two of his curatorial projects: Queer Zines, incorporating more than 100 queer zines from the punk era until today; and Ancestors, a personal archive of books, editions, and ephemera that form a fragmentary and incoherent historical underpinning to the overall project.

Themes of body, spirit, sex, religion, community, death, ritual, and magic collide throughout The Temptation of AA Bronson in sigils, crystals, mirrors, nudity, and bodily fluids. Moving up through the old school rooms of Witte de With, the style of exhibition moves back in time: the white cube gives way to the immersive environment of the surrealist exhibition, and to the cabinet of curiosities, to finally arrive at the threshold of magic: the phantasm of images, smells, sounds, and action that contains the potential for healing. The exhibition features a new commission by AA Bronson and Michael Bühler-Rose, The City of Nine Gates, consisting of two large cubes, each containing the remains of a performance. Bronson’s Invocation of the Queer Spirits (Rotterdam) will be enacted privately by a small group of invited participants at midnight prior to the opening. Bühler-Rose’s ritual, Invocation by Fire, is open to the public a few hours later at dawn. A new iteration of Marina Abramović’s major installation Transitory Objects: Beds for Human and Spirit Use invites visitors to don white laboratory coats and earphones, and to lie down on wooden tables to experience the healing energy of crystals, which she calls “the most simplified computers of the planet.” Abramović says: “If you put in any impulse—that’s how you get digital watches—the impulse never leaves the crystal. […] They’re regenerators.” During the opening, The Temptation of AA Bronson will be baptized with a confusion of simultaneous and continuous performances by Chrysanne Stathacos, Michael Dudeck, Nils Bech, Sands Murray-Wassink, and Sébastien Lambeaux. THE TEMPTATION: The title The Temptation of AA Bronson alludes to Gustave Flaubert’s The Temptation of Saint Anthony, the many references Flaubert’s tightly-knit text brings together, and its subsequent reverberations in art, literature, and theory. Flaubert began writing The Temptation of Saint Anthony in his twenties in the 1840s, and published three versions over his lifetime, the last in 1874. It was his Gesamtkunstwerk, his life’s work, and remained incomplete and inchoate. Michel Foucault describes it as the first modern text, the text that activates modern literature, that sets the library on fire: we look over Saint Anthony’s shoulder and witness a kind of movie within a movie enacted on the Egyptian desert and indexing the temptations which form our physical, moral, intellectual, and emotional life, sourced from the paintings and books of Flaubert’s world, and founded in The Bible, “The Book” itself. Like Freud, Flaubert could not escape sexuality, he spent his life immersed in cataloguing the perversions of humanity. Saint Anthony was a very particular figure, the father of the desert fathers, the hermits who prefigure monks. He lived in North Africa at the end of that mostly undocumented period when Christianity centered in Africa, and Christians were primarily black. He died in 356, two decades after the center of Christianity was moved from Alexandria to Constantinople (Istanbul today) in Asia Minor. Only 1000 years later did the center of Christian power move to Rome, that is, to Europe. Flaubert freely wrote of his own sexual encounters with prostitutes, mostly in Egypt and Turkey, both male and female, even with boys. He shared a history with Saint Anthony, not only of life in Egypt and Asia Minor, but also a life lived in continuous dialogue with temptation.

Salvador Dalí created his seminal painting The Temptation of Saint Anthony in 1946, using classicism, eroticism, and Surrealism to invoke the intermediaries between heaven and earth. It was his first painting on a religious theme and has become one of his most ubiquitous images. It is included in the exhibition in the form of a jigsaw puzzle. Saint Anthony, Flaubert, and Salvador Dalí share a particular skill in representing a practice through personae. Their life work is not constructed as a sequence of cultural products or even achievements; rather, each represents a practice encapsulated in lifelong dedication to being present in the world. ARTISTS: The exhibition includes works and performances by thirty artists from eleven countries, in addition to the many artists and writers included in Queer Zines and Ancestors. The Living: AA Bronson, Bradford Kessler, Carlos Motta, Chrysanne Stathacos, Elijah Burgher, Gareth Long, Jeffrey Vallance, K8 Hardy, Louwrien Wijers, Mr. and Mrs. Keith Murray, Marina Abramović, Matthias Herrmann, Michael Bühler-Rose, Michael Dudeck, Nicolaus Chaffin, Nils Bech, Oisin Byrne, Reima Hirvonen, Ryan Brewer, Sands MurrayWassink, Scott Treleaven, Sébastien Lambeaux, Terence Koh, TM Davy, Tom de Pékin The Dead: David Buchan, Derek Jarman, Mike Kelley, General Idea, Robert Flack

BLESSING: The collaboration between AA Bronson and Witte de With started with ‘AA Bronson Blessing’ on 14 March 2012 at the time of the waning half moon, when Bronson led a ritual blessing, with no audience, to inaugurate the program of Witte de With’s Director, Defne Ayas. This exhibition is organized together with Witte de With’s Managing Curator Amira Gad. With the assistance of Samuel Saelemakers (Assistant Curator) and Vincent Simon (assistant to AA Bronson).

SUPPORT:

Support for participating artists in The Temptation of AA Bronson has been provided by the Alberta Foundation, The Canada Council for the Arts, Office for Contemporary Art (Norway) and the Austrian Ministry of Culture. For the presentation of K8 Hardy’s work Witte de With thanks Hans Boodt for their kind support. A ritual of queer rituals is co-sponsored by The Institute for Art, Religion, and Social Justice, Union Theological Seminary. Flag of Ecstasy is presented in collaboration with WORM and Peter Taylor. Special thanks to Philip Aarons and Shelley Fox Aarons, Nature Morte (Berlin), and Esther Schipper (Berlin) for their generous contributions.

AA Bronson WITTE DE WITH CENTER FOR CONTEMPORARY ART Witte de Withstraat 50 September 5–January 5

AA Bronson, We Are the Revolution, 2011, three-color serigraph on paper, diamonds, glass, sand, 78 3/4 x 39 1/2". While “The Temptation of AA Bronson” is the largest European exhibition of work by the artist (who was a member of the collective General Idea, as well as founder and director of the Institute for Art, Religion, and Social Justice), it’s not simply a retrospective or solo show. AA Bronson is here both artist and curator, subject and object. His curatorial vision has been grounded not in an objective third-party approach so much as a highly personal and generous one. As a result, the exhibition is intensely emotional, its upper floor even bordering on the thaumaturgical. The show’s title derives from Gustave Flaubert’s seminal 1874 book The Temptation of Saint Anthony, which detailed a religious life lived in continuous dialogue with temptation. And indeed, religion is one of the themes—along with sex, community, death, ritual, magic, and the body and spirit—uniting works on view by more than thirty artists (both dead and alive), most of whom have collaborated with AA Bronson, as well as a collection of over one hundred queer zines spanning decades from the punk era to today, and his personal archive of books, editions, and ephemera. The first floor of the exhibition is more or less traditional in terms of spatial organization, lighting, installation of the works; here visitors find, for example, crystal healing beds by Marina Abramović, and rose petals laid out in concentric circles—the vestiges of a baptismal performance by Chrysanne Stathacos—and even a new

commission by AA Bronson and Michael Bühler-Rose, The City of Nine Gates, 2013, consisting of two large cubes with peepholes containing the remains of a performance. One floor up, the white-cube conventions of the first floor give way to an immersive, phantasmagorical environment where individual works merge into a continuous flow of images, sounds, and the strong smell of white sage covering the floor. The show is broadened and deepened by a program of rituals, blessings, performances, and screenings, as well as by exquisite text panels that accompany each work—deriving from a novella that artist Gareth Long created from fragments of Flaubert’s hagiography. — Maaike Lauwaert All rights reserved. artforum.com is a registered trademark of Artforum International Magazine, New York, NY

HOME

Information

CLUB BUTT

MAGAZINE

FAG MAPS

Photography by Danny Calvi

AA Bronson's photographic installation 'Hanged Man' from 2002 appears in the exhibition.

6 September 2013 Print Share 6 Comments

The first thing you notice about AA Bronson’s exhibition, ‘The Temptation of AA Bronson’, at the Witte de With Center for Contemporary Art in Rotterdam is the smell. AA had a buttload of sage — known for its spiritual cleansing properties and heady aroma — shipped in for the occasion. It covers the floor and crackles under your toes as you meander through the galleries. Bronson has described the exhibtion as ‘not your normal objective third-party exhibition, but rather more like an artist project combining my own work and my collaborations with work by other people’. It features key works from many queer artists living and dead, including some gorgeous abstract sperm portraits by Matthias Herrman, as well as works by Terence Koh, Derek Jarman and a look at AA’s previous gig with the media-based collective, General Idea. There’s also a collection of over one hundred fagazines on display, and AA has revised and expanded his comprehensive catalog of zine enthusiasts, ‘Queer Zines’. The opening also featured a number of eye-opening performances, like one from Nils Bech singing in a bold a cappella style. In the coming months, look for more special events, such as a film screening curated by Stuart Comer and more ritualized performance convened by AA and friends. ‘The Temptation of AA Bronson’ runs from Thursday, 5 Septemeber 2013 until 5 January, 2014 at the Witte de With Center for Contemporary Art in Rotterdam, The Netherlands. For more info, visit their website.

 

Leave a comment...

SUBMIT MIKE · 2 months ago · Reply The smell of sage everywhere must have been…interesting. To me (and I’ve heard this from a few other people) dried sage (not burnt but the dried leaves themselves) smell a bit like ass crack. Seriously. Nonetheless, Bronson’s art is a treat to observe. I would have loved just to be able to see the 100 fagazines.

ANDY · 2 months ago · Reply I missed the opening but I live in the Netherlands, so I will sure go and check this out.

SEXY BUTCH TITS BABY Wonderful.

AMIR · 2 months ago beautiful

2 months ago

MARTIN · 2 months ago · Reply was a great opening with lots of queer people

SEBASTIAN <3

2 months ago

BUTT Magazine · HOME · CLUB BUTT · MAGAZINE · FAG MAPS Login, Register · Information & Contact, Shop · Facebook, Twitter, RSS, Newsletter Copyright © 2001–2013 TOP Publishers · All models are 18 years old or older, of course. If something goes wrong, please let us know: club@buttmagazine.com.

FREE SHIPPING ON U.S. ORDERS OVER $250* MORE INFO

HOME › BLOG › OC x LA Art Book Fair: An Interview with Founder AA Bronson (0) W OM EN

M EN

< I'LL TAKE YOU THERE: BARBADOS

KI DS

BL O G

A BO U T

PRESENTING DKNY EXCLUSIVELY FOR OPENING CEREMONY >

Fri, February 1, 2013

CULTURE CLUB

OC x LA Art Book Fair: An Interview with Founder AA Bronson by ALEXANDRE STIPANOVICH Counterculture guerrillero AA Bronson has been a force in the creative world since the 1960s. Through writing and THIS WEEKEND, BOOK IT ... MOST WANTED: THE SUPER ... MADE IN BELGIUM: AN OC ... YOKO ONO PLASTIC ONO ... BASILICA SOUNDSCAPE ... BJARNE MELGAARD X ... ON EASY STREET: LAYLA ... GEORGE HERMS QUENCHES ... OCTV PRESENTS: SHOW ... STRAIGHT TRIPPIN': ...

photography, he famously rejected the idea of traditional sexual categories, and was active in the early stages of the queer movement. In 1969, along with Felix Partz and Jorge Zontal, he created General Idea, a Toronto-based collective of artists who pioneered conceptual art. Together, they also created the Art Metropole, an art book publisher that produced, among other titles, his own magazine FILE, an underground LIFE magazine.

PARIS, FRANCE

In fact, when Sol LeWitt and other artists founded Printed Matter, they based it on Art Metropole. In 2004, AA became director of PRINTED MATTER, turning it into an internationally renowned cultural beacon, most notably with the creation of the NY ART BOOK FAIR

less than a decade ago. Yesterday, the first-

ever LA ART BOOK FAIR debuted to much fanfare. But AA is also a healer and an artist whose performances deal with death and spirits. Jeremy and I had the pleasure of visiting him at his Chelsea apartment.

Photos by JEREMY LIEBMAN

Alexandre Stipanovich: What sparked the idea of an art book fair? AB: New York has been declining as a center for art books over the past 30 years. There used to be amazing, famous art books stores in the 70s and 80s. Wittenborn, on Madison across from The Whitney, was probably the best. But beginning in the early eighties, they progressively all closed. At the same time, great museum shops began disappearing, like the New Museum had a fantastic shop when they were on Broadway––now it's just a gift shop. The MoMA bookshop used to be much better in terms

KYLE 4 ACNE STUDIOS

of books, too. So we wanted to put books back on the map and at the same time create a community. Within three months, we opened our first book fair and we had 70 exhibitors. It happened very quickly. Everybody was very interested. The LAST FAIR at PS1 had 283 exhibitors, and more than 20,000 people came through. So it's turned into this gigantic event but it's really an art community event––a lot of artists, young publishers, and people like that. AS: You show a lot of zines at the fair, too. AB: That as well; we have a big section of zines. We had 83 zines stands this year in the tent––a whole section. And at the LA Art Book fair, we have a whole building of them! We're calling it Zine World and there's a theatre in it called Zine World Theatre. We have a whole program of zine related talks, videos, films, and performances as well… It'll happen just for the four days of the fair. AS: Are there separate curators for each section, like the

book and zine section? AB: No, I'm afraid it's just me. [Laughs] In LA I worked with Darin Kline on the zine aspect. We're doing three exhibitions of zines this year. One is all the publications of Christopher Russell, the Los Angeles artist; another is a show of an early zine called Skate Fate, which is an LA-based skateboarding zine from the eighties; and then the third is called Zine Masters of the Universe, showing the zines of DASH SNOW, ARI MARCOPOULOS, MARK GONZALES,

and Raymond Pettibon. It's

quite a stunning exhibition. AS: You started your career in the world of counterculture. AB: [Pulls out a newspaper featuring YOKO ONO on the cover.] This is The Loving Couch Pressâ&#x20AC;&#x201C;â&#x20AC;&#x201C;it's an underground newspaper and the first publication I ever did, from about 1967. Before that, I'd been working on the university newspaper, but this was the first independent production that marked my start in counterculture. AS: But now this counterculture has turned into something much bigger and more international. How do you feel about that? AA: I feel good about it; I am very proud of it. This LA Art Book Fair will be my last book fair. The New York fair and the LA fair are such big projects, other people can do them now. I want to work on my own artwork. Or who knows, maybe I'll do an art book fair in Berlin. AS: Where did your interest in publishing originate? AB: In the 60s, my motivation was communication and community. There was this feeling of being a new kind of generation and needing to create a network. I think we were the first generation to be conscious of this idea of networking. And the underground newspapers in Europe, America, and Australia very quickly became connected to each other. Like the world of the Internet, there was a lot of sharing and communicating. AS: What did the content tend to revolve around back then? AB: The post-War period was so conservative and dreadful. We all wanted to escape it so badly. We were all extremely conscious of ecological ideas, ideas of horizontal democracy, and things like that. So the content was almost always around ideas related to new ways of organizing society, doing things, building things, and performing rituals that could inform our lives because we had very boring lives. That kind of thing. AS: What magazines or zines have been the most important to you? AB: Besides FILE, which is my own? [Laughs] I would start with SUCK, which is an underground paper produced by a commune in Amsterdam for gay and straight men and women. SUCK had a lot of sex and sexual politics in it. There's also FAG RAG, which came out of Boston, also in the sixties. I think it's the most radical of the gay newspapers in terms of its politics. I think that BUTT magazine, although it's commercial compared to the things I'm usually interested in, is a really important magazine that completely changed the nature of queer publishing. There's also a publisher from Zurich, Nieves, that I think is just amazing. He's an incredible, brilliant guy. I should mention J.D. of course, BRUCE LABRUCE's zines from the eighties. AS: In terms of rituals, I know you traveled and experienced different cultures through their rituals. Do you think it's possible to have a single universal ritual or are they all specific to a culture? You can't cut-and-paste a ritual from one culture to another, can you? AB: No, not really. But we do see new things. For example I have been studying at Union Theological Seminary, and they do meditation every morning! It's not a Christian tradition, it's a Buddhist tradition. And they have a Buddhist teacher leading the meditation for these Christian students. There is a lot of interfaith experimentation going on right now. I think spiritual traditions in particular began to flower and mix in the 60s. AS: You are a healer as well. How do you think Art and Healing are connected? Can healing sessions be artistic

performance, or does art have healing properties? AB: That's a question I am wrestling with, and I am not sure I know the answer exactly. I found that my art practice and my healing practice overlap a lot and are very difficult to disentangle them. I guess it comes from intention––what is the intention of what you do? What is the intention of the art, the intention of the ritual? In my case, I have been doing private performances, which are essentially rituals, and they're intended to be healing rituals in relation to the dead. It's like praying for the dead; they're kind of seances. These particular rituals pull from different places. But the basic form is probably drawn from European ceremonial magic. There's a certain amount of shamanistic or native American elements as well. It's very eclectic. AS: So you said you want to focus on your own work. Can you talk more about that? AB: I have a one-year residency in Berlin from the DAAD, so I'm going there soon. And it feels like all of Europe has heard that I'm going to be there, so I have nine projects in the next year! Two of them are actually General Idea projects (an exhibition in Berlin and an exhibition in Zurich). I'm also doing a big exhibition at Rotterdam at Witte de With which includes a new ritual piece, the remains of which will be left in the museum for the people to see. That's called The Temptation of AA Bronson after The Temptation of Saint Anthony. Then I'm doing two projects in Ireland. One will be on an island in the southwest called Skellig Michael. It's a United Nations world heritage site as well as the site of an old monastery established in the year 700 and abandoned around 1200. It's a vey wild location; the monastery is at the top of a very high pinnacle rock, where your prayers were said to go straight to God. Even before Christianity, it has a long history as a Pagan sacred site. So I want to do one of my invocations of the queer spirits on this island. It's a big project because you have to get special permission to stay overnight since it's a very harsh environment. I'm doing another project in the north of Ireland, where I'm cocurating an exhibition and commissioning artists to do projects around the subject of a holy well, a very interesting phenomenon. The northwest of Ireland has more early Neolithic sites than anywhere in Europe, and this town of Sligo has 3,000 Neolithic sites within a 20 miles radius. There are just standing rocks and graves. It's an amazing part of the world. Then I'm doing a show in Paris in this non-profit gallery called Treize. The idea is that I will be in the gallery for maybe two or three hours each day for two or three weeks, and people can make appointments to come spend time with me. So we can just have tea and chat, or I can do a tarot card reading, or I can give them a massage. [Laughs] And the rest of the time it will be open to the public, and I'll make a kind of environment. That's in November 2013.

Check out the LA Art Book Fair this weekend in Los Angeles! The LA ART BOOK FAIR is free and open to the public. Opening: Thursday, January 31, 6–9 pm Friday, February 1, 11-5 pm Saturday, February 2, 11 am–6 pm Sunday, February 3, 12 pm–6 pm The Geffen Contemporary at MOCA 152 North Central Avenue Los Angeles, CA 90012 MAP

FILED UNDER: ART , STUDIO VISIT , AA BRONSON , ALEXANDRE STIPANOVICH BOOK FAIR

, JEREMY LIEBMAN , INTERVIEW , NEW YORK , LA ART

, NY ART BOOK FAIR , PRINTED MATTER

COMMENT

Vind ik leuk





Click to change to another code

A BO UT

H ELP

SH I P P I N G P OLI C Y

R ET U R N S P O LI CY

P R I V AC Y P O LI CY

T E R M S OF U SE

CA R E ER S

http://hyperallergic.com/82542/aa-bronsons-garden-of-queer-delights/

AA Bronson’s Garden of Queer Delights by Mark Sheerin on September 9, 2013

(all photographs by the author for Hyperallergic) ROTTERDAM, the Netherlands — Nothing says mystery like an invite-only launch featuring a performance piece scheduled for one minute past midnight. I was told the above diamonddusted serigraphs give some idea of what took place. And further reports suggested the raison d’être of it all, Canadian artist AA Bronson, held a seance in which ‘queer’ spirits from history were invoked and given the run of his sexually liberated show.

Seven hours later, just as it got light, high priest and artist Michael B端hler-Rose embarked on a no-less-ancient Hindu ritual to set the tone for the coming day. The Witte de With arts center came alive to the sound of 5,000-year-old mantras and some very real health and safety risks. The flames you can see were ably stoked with ghee butter and cow dung.

The mural in this shot is by Carlos Motta; visitors can help themselves to a poster bearing a manifesto for the rest of the show. It reads: â&#x20AC;&#x153;Build an agenda based on the needs of queer minorities. Reject the politics of assimilation. Stop begging for tolerance. Welcome the celebration of sexual and gender diversity. Demand the transformation of the system. Truly desacralize democracy and demoralize the judiciary. Define your emotional and sexual needs on your own terms. Value critical difference instead of false equality.â&#x20AC;?

It is a show which weaves into and out of the life of AA Bronson, a “feminist” show featuring many his friends. The above is among these collaborative works, one of 30 tantric drawings executed in collaboration with Felix Partz and Jorge Zontal — two artists with whom Bronson

had formed the group General Idea. GI ran between 1969 and the pair’s untimely death in 1994. Devastating as that must have been, here they are recollected with scurrilous humor.

It’s not easy being a goth, particularly given the wonderful summer we’ve had in much of Europe. Being a gay goth, however, is a real challenge. But as you can see from AA’s curatorial project Queer Zines, communities can be found. The archive also demonstrates the healthy existence of queer skinheads, queer punks, and queer nerds. Do goths even have sex? Evidently, yes.

Photography being a chemical reaction, just what happens when you add semen to the developing process? It’s not exactly the question we’ve all been asking, but the outcomes are fully demonstrated by works like this: “The Cum Pieces” by Matthias Herrmann. In this

picture we can see that a couple of classical gods were the stimuli to push the artist over the edge. Shades of Thomas Pynchon here, and his kryptosam (Google it).

Curved blades and male members may be quite an eyewatering combination, but like every piece in this show, this work by Mike Kelley — “The Death of the West” (2009) — fit in as snugly as a metaphor I’ll let you insert yourself. It is not clear if the artist painted or commissioned this work, but given the real threat of decapitation in some parts of the nonWestern world, this is a brave and powerful painting.

The second floor was given over to ancestors and the dead. But despite the dark paint and low lighting, its mood was celebratory rather than grave. Only Bas Jan Ader didn’t get the memo, so here you see the ill-fated Dutch artist in floods of tears. And yet, as the title of his film suggests, there may be some humor in the still included here: “I am too sad to tell you” (1970). You want to comfort him — after all, worse things happen at sea.

This opulent tent would be the perfect spot for a sybaritic hermit to sit amidst a desert and enjoy visions. And it was reported that witchdoctor Michael Dudeck materialized here for a chanting performance with a landlocked fish. Literary-minded readers may also recognize that

a show called “The Temptation of AA Bronson” is a reference to Saint Anthony and an homage to Flaubert (whose magnum opus, The Temptation of Saint Anthony, was a lifelong obsession). But despite the numerous galleries springing up in the Arab Gulf it is still easier to bring the desert into the work rather than vice versa. The resultant work, “Cabine” (2008), is a collaboration with Scott Treleaven, a previous version of the work was staged in 2008 at John Connelly Presents in New York.

Petal by petal, with all the seeming time in the world, Chrysanne Stathacos built this 12 foot rose mandala throughout the afternoon of the launch. She describes it as a way of celebrating the “impermanence of beauty and the beauty of impermanence.” As you can gather, there’s an Eastern theme emerging. Bronson has met the Dalai Lama and even been initiated into certain intimate tantric practices which allow him to practice as a healer.

With incense, music, and performance, this was a show which sought the senses. Its ace card, however, was sage. Bronson and an assistant spent much of the afternoon of the launch scattering several large boxes of the herb throughout the second floor. As a result you could say the show was olfactory, aural, and haptic. It was crunchy underfoot and just a little intoxicating. The aroma was in evidence up and down the Witte de Withâ&#x20AC;&#x2122;s bohemian Rotterdam street.

As you can see from this photo, Marina AbramoviÄ&#x2021; has a captive mass audience now. And it is one thing to be skeptical of the healing powers of crystal, but with rocks that big it is harder to disbelieve. Here we see five museumgoers charging up on chi, or something. The earphones block out the sounds of even the most excited chatter.

In a panel discussion on the aforementioned zines, the sentiment that got the biggest cheer was: “We’re not gay as in happy, but queer as in fuck you.” Here you see Bradford Kessler is nothing if not in-your-face. Chained up like a bad dog, in a cyan monk’s robe, drinking from a bowl on the floor and then spraying green dye all over the wall, there was no ignoring him.

One of the most heavily-insured pieces here was Sands Murray-Wassink’s cabinet of some 500 perfumes. At the launch he could be found stark naked (save for the word “acceptance” painted on his chest). And thus attired he gave expert consultation, aiming you find your perfect scent. It was a generous, relational piece which embodied the spirit of the day; no matter what you get up to at midnight or otherwise, you can come up smelling sweet. Hyperallergic is the media sponsor of The Temptation of AA Bronson, which continues through January 5, 2014 at the Witte de With (Witte de Withstraat 50, Rotterdam, the Netherlands).

12-09-13

Toward a New Queer Theology

Sensitive to Art & its Discontents

Toward a New Queer Theology by Mark Sheerin on September 11, 2013

AA Bronson scattering sage on the floor of a gallery at “The Temptation of AA Bronson” (photo courtesy Matthias Herrmann) ROTTERDAM, the Netherlands — With his wild-man beard, piratical silver earrings, heavy-rimmed specs and abiding interest in the occult, it wasn’t clear just how an unscheduled interview with sexagenarian AA Bronson would unfold. But in matter of fact, he was as gracious as his appearance was grizzled. He was to be found at the Witte de With, Rotterdam, at the opening of his largest ever solo show in Europe. “Frankly, most of my history is in Europe,” he says. “For me it’s always more interesting to work here, because the relationship to contemporary art is more sophisticated.” “It’s also not so rooted in the marketplace as it is, especially in New York. In New York it’s all about buying and selling and when you’re doing something which isn’t really about the marketplace then it becomes difficult for people to comprehend why you’re doing it.” He laughs as he says this, as well he might. To an average collector, this show — featuring archive materials, collaborative pieces, and a mile

hyperallergic.com/82786/toward-a-new-queer-theology/

1/4

12-09-13

Toward a New Queer Theology

wide streak of queer politics — might be difficult to navigate. The launch saw half a dozen wholly unsaleable performances.

AA Bronson and collaborators at the opening night of “The Temptation of AA Bronson” (photo courtesy Matthias Herrmann) “I think things are changing rapidly, but certainly North American collectors want the weight of ‘serious’ art, which means, for example, they don’t buy groups and don’t buy women very much,” he says. “I think in North America collectors mistrust the subject of sexuality.” Despite shows in the US at the Museum of Contemporary Art, Chicago in 2001 and at MIT in 2002, the Canada-born artist is skeptical about stateside funding arrangements. He says: “The way that it works in the US is the museums are controlled by the trustees, who are the ones with funding, more than the government. So it’s the trustees who have ultimate final say on everything.” “It’s not very philanthropic, because they want to show the artists they collect to enhance the value of their collections,” he says. The current show is sponsored by the government of Alberta in Canada, the Canada Council for the Arts, and the Austrian Ministry of Culture.

AA Bronson at his opening in Rotterdam. (photo courtesy Matthias Herrmann) But Bronson needs open minded supporters. Offered the show at Witte de With, he claims to have warned it would not be a “normal exhibition.” Along with those archive pieces, solo work and collaborations, there are many on display he admits are friends. In fact, the space we spoke in was hung with a series of the obscene tantric drawings which Bronson worked on in the 1980s along with his cohorts in the artist group General Idea. Like many who populate this show, two of the former members of this triumvirate (Jorge Zontal and Felix Partz) have sadly passed on. But perhaps they were manifest. Bronson is, it should be said, fresh from a midnight séance. With another dry chuckle, he talks about his curatorial approach, thus: “All you have to do is be completely irresponsible. I don’t try to keep critical distance. I try to do the opposite: immerse myself in it and also have it represent my life and my relationships in some way, and that’s actually easier to do than critical distance. I think of it as a feminist show.” It soon emerges the artist has an aversion to critical, patriarchal even rational mindsets, as demonstrated by his support of Union Theological Seminary, the only feminist school of theology in the US. “The president is a woman. The dean is a woman. More than half the professors are women and more than half the students are women,” he tells me.

hyperallergic.com/82786/toward-a-new-queer-theology/

2/4

12-09-13

Toward a New Queer Theology

Archival queer zines, Gay Skinhead Movement (image by the author for Hyperallergic) In recent years, Bronson himself has enrolled there to learn about Christianity. Already an initiate into tantric practices and well-versed in pagan beliefs, it was perhaps ironic that this artist from a family of Anglican priests should leave it so late. Such interests may even be traced back to an English great-grandfather who crossed the ocean with a mission to convert Blackfoot Indians. This ancestor might be looking down with a mixture of approval and bemusement, given that Bronson now directs the Institute for Art, Religion, and Social Justice. “I realized that the relationship between the approach to social justice in the art world and in the theological world, especially at Union, was rather similar,” he says. Taking funding advice from the Warhol Foundation, the enterprising artist has since set up a lecture program which has exposed theology students to the likes of Alfredo Jaar, Paul Chan, and Marina Abramović. Indeed, he took groups of students to Abramović’s show at the Museum of Modern Art, and several revisited time and time again. “There’s now quite a strong interface between contemporary art and this Christian religious group,” he says, while adding that in the US it is usually “totally verboten that any artist would have anything to do with Christianity. Tibetan Buddhism: fine, but not Christianity”. But then when asked if, despite much lurid evidence to the contrary, The Temptation of AA Bronson might be a Christian show, the artist says not: “I think I’ve been now long enough with a seminary to say confidently that I’m not a Christian.”

Marina Abramovic, “Transitory Objects – Beds for Human and Spirit Use” (2012) (image by the author for Hyperallergic) There is after all the small matter of that midnight séance. So the conversation returns to performance art and the recent collaboration of his

hyperallergic.com/82786/toward-a-new-queer-theology/

3/4

12-09-13

Toward a New Queer Theology

friend Abramović with a rapper worth $500 million. “Obviously Marina did that by turning to the world of celebrity and entertainment and in a way incorporating herself into that world and maybe that’s what’s going to happen, I don’t know,” he says. “She’s raised a lot of money for her school [the Marina Abramovic Institute] and she knows how to do that,” he adds. “I need to wait five or ten years before I make any judgments.” But he does describe this as an “interesting moment”: the resurgence of performance art “when it seemed like nothing could happen which wasn’t about buying and selling.” It has indeed re-emerged again today in Rotterdam, where nothing is for sale. One thing looks sure, AA Bronson is tempted by neither ready cash nor platinum-selling hip hop stars. As for fame? He has plenty for a wouldbe religious hermit, and more good friends than his temptations might suggest. The Temptation of AA Bronson, for which Hyperallergic is the media sponsor, can be seen at Witte de With (Witte de Withstraat 50, Rotterdam) through January 5, 2014. Tagged as: AA Bronson, Witte de With Subscribe to the Hyperallergic newsletter! Enter your Email

You may also like: AA Bronson and Carlos Motta to Speak at Hyperallergic’s Wed Aug 21 ArtTalk Art Rx Patrick Strzelec’s Sculptures Are in the Middle of An Improbable Thought Walk into a Painting's Colorscape Weird Dumb Dude Energy

Advertise on Hyperallergic with Nectar Ads

Hyperallergic welcomes comments and a lively discussion, but comments are moderated after being posted. For more details please read our comment policy.

0 comments Leave a message... Oldest

Community

No one has commented yet.

C o m m e n t fe e d

Su b s cri b e vi a e m a i l

hyperallergic.com/82786/toward-a-new-queer-theology/

4/4

Sensitive to Art & its Discontents

The Consolation of Temptation by Mark Sheerin on September 18, 2013

Performance by Michael Bühler-Rose at 7am, September 5 2013 (all photographs by the author for Hyperallergic unless otherwise noted) ROTTERDAM, the Netherlands — The greatest temptations, in a show called The Temptation of AA Bronson, are not epicurean, sensual, or even sexual. Instead the visitor is torn between mysticism and reason, knowing that perhaps too much of either could be unbalanced. Bronson has taken an intuitive approach to curating; he gathers his own art, work by friends and collaborators, plus archive material. And while there is some degree of method, there is also plenty of madness — with half a dozen performances at the launch alone. The day began at dawn in the Witte de With arts center; at least one temptation was to go back to bed. But Bronson’s complex show soon kicked off with a Hindu blessing in a black box temple within this Rotterdam white cube space. Michael Bühler-Rose and a devout colleague joined forces to stoke an aromatic fire and chant 5,000 year old mantras. “It’s by the book, literally, literally,” says Bühler-Rose when quizzed about the ritual. “It’s a Vaishnava ritual, in a traditional lineage of Hinduism for worshippers of Vishnu or Krishna. But much of it is also Vedic, so the original text that Hinduism was based on.” Bühler-Rose considers himself as much a priest as an artist, his fascination with Eastern religion dating back to his teenage years. Since then he has lived in India for some years and studied the traditions which first took hold of his imagination. He now refers to the “imagery and image worship” of his Hindu beliefs and to give them an art context appears a natural thing to do. However, his is not the practice of a “mystic wizard,” like say Joseph Beuys. As he also points out: “I’m not saying I’m some artistic genius,” which of course is a real temptation in the West. Thanks to the architects of galleries and the curators of shows and so on, he claims exhibitions are designed to provide religious experiences. And yet: “You don’t want to tell people that, because no one wants a religious experience.” Bühler-Rose is clear about this and lists the parallels we may try and resist: “Artist as priest, the art object as a deity, the gallery as a temple, the collector as the religious sponsor, the installation of the artwork as a sort of ritual consecration … ” And so the power of art appears here to stem from a temptation to believe.

Performance by Chrysanne Stathacos from 2 to 6pm on September 5 2013 Later on that day we see another performance by another artist who is sensitive to the charms of the East. Chrysanne Stathacos spends hours assembling a mandala from rose petals. It grows across the floor in mesmerizing fashion. By the end of the launch it is some 12 feet wide. That’s a lot of work considering the petals in this impermanent work will decompose over the run of the show. Stathacos says she has been making works like this since the 90s and has before now put one together that was 60 feet wide. She also made work for His Holiness the Dalai Lama and, like Bühler-Rose, has spent considerable time in India. There should be a word for such wholesale integration with the East. In the center of the colorful mandala is a blue mirror. “The idea is in terms of a lot of philosophy,” says Stathacos. “It’s about the reflection, the mirroring, the emptiness.” Emptiness, it might be said, has always hollowed out the Western love of presence. But how can one be tempted by nothingness? The artist has before now quoted Sufi master Rumi: “There is beauty; therefore God is.” And what could be more beautiful and seductive than rose petals? The temptation, therefore, is to switch off the critical faculties, to indeed find divinity manifest in art. But the rituals of launch day are checked by the work of Gareth Long. The writer and designer counters the show’s prevailing mysticism by offering temptations of the West: reason, logic, and science. And these can be found in his parallel text which accompanies the display, finding its way onto wall plaques and hangings.

Gareth Long, “A More Precise Distance Between the Reader and the Ultimate Visions” (2013) (image courtesy the artist)

The Temptation of AA Bronson is also the name of this novella or playlet in which the show’s wide ranging cast is given voice. For the most part that voice is a lifted quote from the most precise of Western writers, Flaubert. Long is a huge fan of the Frenchman and has sourced his material from letters and court transcripts, as well as the novels.

“I’m not the kind of artist who makes these different sorts of mystical, spiritual types of work,” he tells me. “It’s just not the thing that I go in for. And AA [Bronson] knows this about me. We joke about it all the time and so AA agreed that’s my place in the show as the sort of thing for reason.” So despite his interest in the occult, Bronson is not immune to the consolations of reason: “I actually lent [Flaubert’s] book The Temptation of Saint Anthony to AA and I said, ‘Oh, this could be an organizing principle for you’, and he loved it and went for it.” Long and We Have Photoshop designer Mike Gallagher even went so far as to develop a new typeface for the show. He describes it as “a reworking of Jenson, a very classic typeface. But it’s a sans serif.” And the name of this new font? Call it Hilarion, after Flaubert’s personification of rational thought. “There are two slightly different versions of it,” Long adds, since, “There’s so many other binaries playing out in this show.” He begins to list them: “AA as artist and curator, subject and object, queer and not queer, inside and outside.” To which we may add reason and faith. So what binds these dichotomies together? Could that be temptation itself, temptation as a motive principle? This multi-layered show provides plenty of chances to oscillate back and forth. Dizzying, seductive, conflicted; Bronson’s exhibition is all these things. But then life is too, both East and West. The Temptation of AA Bronson, of which Hyperallergic is the media sponsor, continues through January 5, 2014 at the Witte de With (Witte de Withstraat 50, Rotterdam, the Netherlands). Tagged as: AA Bronson, Chrysanne Stathacos, Gareth Long, Michael Bühler-Rose, The Temptation of AA Bronson, Witte de With

• Subscribe to the Hyperallergic newsletter! Enter your Email

You may also like: • • • • •

A Bestial Journey to the Center of Illinois In its Chicago Debut, Fountain Art Fair Spouts, Drips, and Splashes Toward a New Queer Theology AA Bronson's Garden of Queer Delights Dreaming on Death Row

Advertise on Hyperallergic with Nectar Ads

Hyperallergic welcomes comments and a lively discussion, but comments are moderated after being posted. For more details please read our comment policy.

0 comments

★

Leave a message...

Oldest

Community

Share ⤤

⚙

Published on BLOUIN ARTINFO (http://ca.blouinartinfo.com/)

20 Questions with the Resistant AA Bronson: "Canadian Culture Discourages Difference" by Sky Goodden 27/03/13 11:57 AM EDT Like

Pin it

(Photo: General Idea, “Evidence of Body-Binding,” 1971)

Kreuzberg, Germany Current or upcoming exhibition (s) or similar: “The Botanica,” with Michael Bühler -Rose, at Nature Morte, Berlin, April 27 – June 1, 2013 “Invocation of the Queer Spirits (Skellig Michael)” (performance with Oisin Byrne), Skellig Michael, Ireland, May 9, 2013 “The Temptation of AA

Bronson,” Witte de With Contemporary Art Center, Rotterdam, opening September 5, 2013 “Invocation of the Queer Spirits (Amsterdam)," (performance), Stedelijk Museum, Amsterdam, October 10, 2013 “Le Cabinet du Dr. Bronson,” Treize, Paris, November, 2013 What are you most proud of accomplishing, as an artist? I am not such a fan of “accomplishments”, which seem to me to fall into the trap of fetishizing “success,” a typical problem of our era and culture. If there is anything that I am proud of, it is that I have managed to live my life as who I truly am, and that I have been able to encourage others—especially a younger generation of gay men—to do the same, without falling victim to the extremely narrow range of expectations that lure us into the “lifestyles” of corporate culture. Having said that, we do fall victim to our culture every day; maintaining consciousness is a daily task. What's the last show that you saw? The current retrospective of Martin Kippenberger at the Hamburger Bahnhof in Berlin. Fantastic show. What is the main difference between collaborating and working independently? One never works independently; it is not physically possible. Collaboration is therefore more honest. I also find it more fulfilling. We are social beings. The heroic notion of the artist-genius alone in his studio is fallacious and prideful. What is the Canadian art world lacking? I think the Canadian art world is fine just as it is. In what ways (if at all) do you see yourself or your practice misrepresented? By questions like this one. I do not have a ‘practice’. I leave that to the ‘professionals’ with their art ‘careers’. I never chose to be an artist; it is my vocation. I make art because I don’t know any other way to be alive in the world. What's your favorite place to see art? Everywhere. Where art is least expected. Where art is most expected. In seeing itself. What's the most indispensable item in your studio?

I don’t have a studio. I work at home. My computer, I suppose. Where are you finding ideas for your work these days? I am living in Berlin for a year, so I have begun researching the local history of plants, especially poisonous and medicinal plants, which are generally the same. They show up especially in the history of witchcraft and village medicine. This will result in new works for my exhibition “The Botanica,” a two-person project at Nature Morte Berlin with Michael Bühler-Rose. Do you collect anything? I have many collections: the largest is of artists’ books. My guess is that I have about 10,000 artists’ books from the ‘60s to today. Generally speaking, I do not buy out-of-print books. I try to buy them the year they are published. What's the last artwork you purchased? Not counting artists’ books, I purchased a series of drawings from the Chicago artist Elijah Burgher, who I have also been collaborating with on occasion. What's the first artwork you ever sold? General Idea’s “Evidence of Body-Binding,” a series of small light boxes with images of parts of my body wrapped in elastic thread, was purchased by the National Gallery of Canada in 1971. What's the weirdest thing you ever saw happen in a museum or gallery? I have never seen anything weird happen in a museum or gallery. What's your art-world pet peeve? The marketplace. What's your favorite post-gallery watering hole or restaurant? Since I don’t go to galleries, this doesn’t apply. What work of art do you wish you owned? I’m very concerned that works of note end up in the public realm, that they be cared for, and that they be on view. I’m not so interested in owning them myself. What international art destination do you most want to visit?

For the most part I avoid international art destinations. What under-appreciated artist, gallery, or work do you think people should know about? I am gathering the artists and works and themes that interest me in my exhibition “The Temptation of AA Bronson”, opening September 5, 2013, at Witte de With in Rotterdam. You can find the answer to that question there. Who's your favorite living artist? There are hundreds, indeed thousands, of interesting artists in the world today. What are your hobbies? I don’t have hobbies. What person or organization is making an important difference in Canadian art? I’m not aware of any individual or institution making a “difference” in Canadian art, but then I have to ask, different from what? Canadian culture, for the most part, discourages difference. Print

TAGS ARTINFO Questionnaire AA Bronson Michael Bühler-Rose Nature Morte Skellig Michael Witte de With Contemporary Art Center Stedelijk Museum Treize Sky Goodden

RECOMMENDED

22 Questions with Performance Star Ulysses Castellanos

18 Questions With the Hard-Working and Straight-Shooting Kelly Mark

17 Questions With Adad Hannah: "I Am Making a Living Doing What I Love to Do"

16 Questions With Charles Stankievech: "Beauty Is Essential If You Want to Call

25 Questions with the Chimeric and Grotesque Kristan Horton READ MORE Âť

HYPERALLERGIC NEWSLETTER — AUGUST 16, 2013

AA Bronson and Carlos Motta to Speak at Hyperallergic’s Wed Aug 21 ArtTalk

On Wednesday, August 21, Hyperallergic will be hosting our next ArtTalk featuring artists AA Bronson and Carlos Motta at The Bedford in Williamsburg, Brooklyn. The topic for that evening’s discussion and conversation is “The Body, Spirit, Sex, Community, Magic, and the Other,” which is the focus of AA Bronson’s upcoming project The Temptation of AA Bronson, at the Witte de With Center for Contemporary Art in Rotterdam, Netherlands. The Temptation of AA Bronson, opening September 5, 2013, features AA Bronson’s solo work and his collaborations with younger generations, together with the work of friends, including Marina Abramović, TM Davy, Matthias Herrmann, and K8 Hardy. On October 20, Stuart Comer joins the project to present the films of Charles Henri Ford. And on November 6, Carlos Motta and AA will present a “ritual of queer rituals”, including Ron Athey, Sands Murray-Wassink, Elisabeth Povinelli, and Lyn Tonstad, amongst others. This evening’s conversation will be a lively discussion exploring AA Bronson’s established body of work and new directions in his creative life. AA Bronson is an artist and healer living and working in Berlin and New York City. From his beginnings as one of the founders of the artists’ group General Idea (1969–1994) to his current hybridized practice, his work has been dominated by collaboration and consensus.

Carlos Motta is a multidisciplinary artist based in New York, whose work has been exhibited at The New Museum, MoMA PS1, and the Guggenheim Museum. He’s currently collaborating with AA Bronson on the event “ritual of queer rituals” at Witte de With in Rotterdam on November 2, 2013. Please join us for this intimate event that will take place at The Bedford (110 Bedford Avenue, entrance on North 11th Street, Brooklyn, NY 11211), 7–9pm. Tickets are available through Eventbrite, and include a complimentary cocktail. No tickets will be sold at the door. Buy Ticket →

12-09-13

trendbeheer Archief: » AA Bronson @ Witte de With

home kort vindt verslaat ateliers presenteert adverteren info

trendbeheer verslaat

vorig

advertenties:

AA Bronson @ Witte de With

trendbeheer kort nieuw s 12 09 Guardian: Squatting: outlaw ed but more relevant than ever (0) 12 09 NYT: Law yer Is Accused of Taking Funds From Cy Tw ombly Foundation (0)

12-09 2013, 8:05 JB

inspirationeel momentum Sex Sells Marketing / Fotografie / Wereldw ijde Kijkbuis / Architectuur / Mode / Reclame / Stereo In Duplex / Sales / Het Alternatieve Circuit / Zut

Follow trendbeheer rss, tw itter of facebook:

By far de beste tentoonstelling die ik in jaren in Witte de With zag, na Helio Oiticica in 1992 en Paul Thek in 1995 is dit sjamanistisch, gewijd en queer ingesausd totaaltheater van AA Bronson een must/see/go, een niet te missen viering van de randen van de kunst. Het riekt en het is er warm. Bloed, zweet en sperma, het betere hang en spuitwerk: AA Bronson doet Witte de With. Een sureeel rariteitenkabinet met onvermoede kwaliteiten daar het – althans bij mij – lijkt te werken. De magie van de inspiratie: brilliant samengesteld en voorbeeldig gehangen, aandacht en concentratie, als één grote compositie met grootse gebaren en vol gevoel voor detail. Een van de beste tentoonstellingen die ik überhaupt zag. wdw.nl/nl/event/the-temptation-of-aa-bronson-2 Een dwarsdoorsnede in tweemaal acht snapshots: De eerste verdiep is de lichte verdiep:

laatste reacties Waarom Leeuw arden Culturele Hoofdstad van de planeet w ordt misschien en niet grootstad lichtstad Eindhoven? 2 XTOT tsjalling [...] AA Bronson @ Witte de With 2 Juliaan Andew eg Juliaan Andew eg [...] Klankbodem en dikke mist @ Dordtyart Peter Niek [...] Roofer’s Point of View 1 NP [...] If paradise is half as nice 6 Karina Mathijs Lizan Niek [...]

Marina Abramović’ higher art voor de voor de filthy rich. Transitory Objects: Beds for Human and Spirit Use. Zes zachthouten tafels met megakristallen voor light in je donder.

Advocaat: gestolen schilderijen Kunsthal al vergoe door verzekering 1 NP [...] Vacature Stedelijk 5 DeLuxe™ Niek Kees [...]

advertenties:

Schrijft, maakt, denkt, illustreert, en vertelt over de rol van kunst in de samenleving. Diverse w erkperiodes in 2014 voor beeldend kunstenaars en bemiddelaars

ProStress 2.0 © H.Hoogerbrugge

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

1/10

12-09-13

trendbeheer Archief: » AA Bronson @ Witte de With RSS: trendbeheer.com/feed tw itter.com/trendbeheer Facebook Trendbeheer Contact: info@trendbeheer.com

Trendbeheer is pow ered by w ordpress maar niet gratuit cms dat ook voor dummies (JB) redelijk plooibaar blijkt. Copyright & w rong mikmak: neem over en verspreid w at je w ilt, maar het is fijn als je een bron vermeldt.

General Idea – dertig tantrische tekeningen

google advertenties:

Netflix All You Can Watch Ne tflix .com /NL Se rie s, Film s e n Docum e ntaire s. Probe e r ons 1 m aand gratis!

Wat u niet mag weten

watunie tm agwe te nove ruwge zondhe id.n De waarhe id we te n ove r zie k te ? Le t op! Dit k an choque re nd zijn...

Chrysanne Stathacos – Rose mandala Mirror en 27 polaroids uit The Aura Project

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

2/10

12-09-13

trendbeheer Archief: » AA Bronson @ Witte de With

Restanten van een van de openingsperformances – van 1 minuut over twaalf ‘s nachts tot diep in de ochtend – Bradford Kessler was gehondkettingt in de weer met groene verf. In dezelfde ruimte staan een zwarte en een witte kubus.

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

3/10

12-09-13

trendbeheer Archief: Âť AA Bronson @ Witte de With

Bij het krieken van de ochtend: foto uit het openingsverslag van Hyperallergic.

Parfumorgel Sands Murray-Wassink

500+ geurwaters

Openingsperformance: Sands Murray-Wassink met zonder kleren

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

4/10

12-09-13

trendbeheer Archief: Âť AA Bronson @ Witte de With aan en ACCEPTANCE blauw op de borst in de weer met geurstaafjes. (Foto uit het openingsverslag van Hyperallergic.)

Verzameling queeerzines onder glas en inzichtelijk aan de muur.

Kwaliteitszines galore; titels die in geen enkele verzameling mogen ontbreken.

Cum pieces Matthias Herrmann â&#x20AC;&#x201C; ondergespoten dit en dat, je zou er haast een baard van krijgen. Maar zo fraai sacraal gehangen krijgt het andere connotatie.

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

5/10

12-09-13

trendbeheer Archief: » AA Bronson @ Witte de With

En dan ga je de trap op – naar het donker. Je ziet – de vloer is bezaaid.

Urenlange saliestrooierij tijdens een van de openingsperformances. (Foto uit het openingsverslag van Hyperallergic.) Het riekt het knerpt het geurt.

En dan zie je dit en dan moet je lachen… TM Davy schildert AA Bronson in the magic forrest. De eerste ruimte is gelijk een soort setting Lord of the Rings – met kobolden en mirre en zwaarden en de harlekijnen van het z(w)evende zegel.

En toch en toch… ‘T is geen slappe zever. Althans World of Warcraft is ook geen slappe zever voor wie het dagelijks speelt.

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

6/10

12-09-13

trendbeheer Archief: Âť AA Bronson @ Witte de With

Naar ruimtes met AA Bronson eigen werk, bovenstaand mirror sequenses 1969-1970.

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

7/10

12-09-13

trendbeheer Archief: Âť AA Bronson @ Witte de With

Bronson gehangen.

Verfpret met je maat.

Hij is er ook.

Derek Jarman doet een Klein.

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

8/10

12-09-13

trendbeheer Archief: » AA Bronson @ Witte de With

General Idea met gevonden paperback met sticker James Bond Dr. Yes.

Elijah Burgher Must/see/go: the temptation of AA Bronson. Inhoud in kunst wordt zwaar overschat en betekenis is gewoonlijk onderdeel van Integrale Subsidiemarketing TM maar wat hier is samengebracht gelijkt wel magie: Bang whaam zoom. Ik ben buitengemeen geinspireerd geraakt. wdw.nl/nl/event/the-temptation-of-aa-bronson-2 . Share Share Share Share More 2 2 reacties Tags: AA-Bronson, Witte-de-With

2 reacties op “AA Bronson @ Witte de With” Juliaan Andeweg | 12-09 10:55 Ik ben blij dat je het mooi vind

Juliaan Andeweg | 12-09 10:55 Wonderschoon

Reageer Naam (verplicht) Mail (wordt niet gepubliceerd) (verplicht) Website

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

9/10

12-09-13

trendbeheer Archief: Âť AA Bronson @ Witte de With

verstuur Preview

Click the "Preview" button to preview your comment here. Notify me of followup comments via e-mail

vorig

trendbeheer.com/2013/09/12/aa-bronson-witte-de-with/

volgend

10/10

The Temptation of A.A. Bronson Posted on 22 september 2013 20 september 2013

http://chmkoome.wordpress.com/2013/09/22/the-temptation-of-a-a-bronson/

Afgelopen week werd op Arte de documentaire Beat Generation uitgezonden, een terugblik op de ontwikkeling van een nieuwe, na-oorlogse literatuur in de Verenigde Staten met filmmateriaal waarop de belangrijkste dichters en schrijvers uit die beweging figureren. Ik heb een tijdlang veel van deze literatuur gelezen en zelfs college gelopen bij Michael McClure in de tijd dat ik in de Verenigde Staten studeerde. McClure maakte deel uit van de Beat-poets en had smakelijke verhalen over verschillende schrijvers. Hij wist nauwkeurig de literaire relevantie van deze poĂŤzie en romans in het naoorlogse Amerika te duiden en de historische ontwikkeling van waaruit zij ontstond aan te geven. Ik vind een aantal werken nog steeds de moeite waard, maar voor een groot deel is het werk toch redelijk gedateerde literatuur geworden dat je misschien in een bepaalde levensfase interessant vindt. Toen ik door het enthousiaste verslag van JB op trendbeheer me voornam Witte de With te bezoeken om te zien wat de tentoonstelling voor uitwerking op mij zou hebben wist ik niet dat ik in die wereld van de Beat-poets terug zou worden geworpen. Toen ik (door toeval) vandaag alsnog Witte de With binnentrad was ik eigenlijk vergeten waar ik ook alweer naar toe ging, alleen dat het de moeite waard moest zijn en ik moet zeggen: ik heb met verwondering rondgelopen. Het refereren aan vormen van Boedhisme, de seksueel vrije moraal, het refereren aan alle zintuigen, fysieke mythische rituelen, performances, een referentie aan kunstenaars die een attitude delen in het deel Ancestors, veel teksten uit de dagboeken van A.A. Bronson: het zag er allemaal uit als een echo uit het verleden. Dat een aantal werken in samenwerking met jongere kunstenaars is gemaakt verandert daar voor mijn gevoel niets aan. De opening van de tentoonstelling is in twee delen gehouden: in eerste instantie vond de performance Invocations of the Queer Spirits van Bronson voor een beperkt gezelschap plaats in de nacht voor de opening met een bepaalde maanstand. Overdag werd daarna de performance Invocation by Fire van Michael BĂźher Rose uitgevoerd waarbij vrij toegang was voor een gelimiteerd publiek. Deze performances vonden plaats in twee kubussen, The City of Nine Gates genaamd, en de overblijfselen zijn nu als werk te bewonderen. Daarnaast werden tijdens de opening meer performances en rituelen uitgevoerd, allen op de verduisterde derde verdieping van Witte de With, waarvan ook de overblijfselen deel van een grote installatie moeten worden gezien. De salie, die overal op de vloer van de derde etage werd gestrooid tijdens de opening, werkt dan ook als verbindend element door het gekraak van het droge kruid en de geur. De vele referenties aan General Idea, dat ik als een vrij theoretisch collectief kunstenaars beschouw door wat ik van hen zag, verwonderde me nogal in deze context. A.A. Bronson blijkt echter het enige overlevende lid van de groep te zijn en als je dat weet begrijp je de keuze voor een tentoonstelling van hem en de samenwerkingen die hij hier aangaat beter. Misschien zijn juist die samenwerkingen en het sociale element hetgeen de tentoonstelling in deze tijd relevant maakt.

General idea: Tantrische tekeningen

Chrysanne Stathacos: Rose Mandala Mirror

Louwrien Weijers: Mental Sculpture (detail)

General idea: Picture of Louwrien Weijers

AA Bronson and Michael B端hler-Rose: The City of Nine Gates

Overblijfselen Performance Michael B端hler Rose: Invocation by Fire

Overblijfselen Performance AA Bronson: Invocation of the Queer Spirits

Elijah Burger: Enclosure for Prospective Ritual Action

Derek Jarman: Blue (ook de titel van een mooie film van Jarman)

AA Bronson en Oisin Byrne: Documentatie Invocation of the Queer Spirits â&#x20AC;&#x201C;Bolus head, Kerry, Ierland

AA Bronson: The hanged Man

AA Bronson en Bradford Kessler: The Return of the Prodigal Son

Achter: AA Bronson en Nicolaus Chaffin: Ashes to Ashes, voor: Sebastien Lambeaux: Boar head Fetish

General Idea: Portrait of AA Bronson as a Shaman

AA Bronson: Mirror Sequences

Publicatie Datum cm2

: Glamcult : 30 nov 2013 : 113

Pagina :8 Advertentiewaarde : â&#x201A;Ź 594,00

WITTE DE WITH-KUNSTCENTRUM TE R'DAM

alleen voor intern/eigen gebruik

Regio : Nederland Frequentie : 10x per jaar Oplage : 40.000

GEEN STRAATNAMEN/WERELD V. WITTE DE WITH

http://www.queerwashere.com/the-temptation-aa-bronson/#sInstRecentMediaWid[instagram]/2/

The Temptation of AA Bronson

In de tentoonstelling The Temptation of AA Bronson in het Witte de With in Rotterdam, is Bronson zowel kunstenaar als curator. AA Bronson is kunstenaar, uitgever, curator en sjamaan. De alleskunner werd geboren als Michael Tims in 1946. Als medeoprichter van het drietal General Idea, maakte hij naam binnen de internationale kunstwereld. Na het overlijden van beiden partners in 1994, is Bronson zijn eigen weg gegaan.

De kunstenaar schuwt geen taboe. Zijn liefde voor het mannelijk schoon komt op verschillende manieren naar voren. Verwacht glory holes, vunzige plaatjes en sperma. Zo, ben je daar in ieder geval op voorbereid. Maar AA Bronson weet de vunzigheid zo groot te maken, dat het een kunst is. Het is vies maar het is echt.

In de tentoonstelling is veel aandacht voor de spirituele kant van de kunstenaar. Bronson is spiritueel begaafd en neemt zijn ingevingen ook mee in de invulling van de tentoonstelling. Zo staan er verschillende altaren en stellages om het heilige te vereren. De avond voor de opening heeft AA Bronson de ruimte ingezegend, waarbij hij salie door de hele ruimte strooide. Salie wordt ook in Nederland verbouwd, maar hij stond erop dat het uit CaliforniĂŤ werd gehaald.

Over het heilige gesproken; door de tentoonstelling hoor je een vrouwenstem die I will always love you zingt.

Naast zijn kunst stelt Bronson ook zijn privécollectie queer zines open voor de tentoonstelling. Daar ging een wereld voor me open. Ik was natuurlijk bekend met Butt, maar dat het genre zoveel verschillende vormen kent, wist ik niet. Ik ben erg onder de indruk van de variatie en creativiteit!

Mijn advies: gaan. Dit is queer cult op hoog niveau! Ben je bang voor piemels, bereidt je dan wel even mentaal voor.

The Temptation of AA Bronson is nog tot 5 januari te zien in het Witte de With Centre for Contemporary Art.

In the exhibition The Temptation of AA Bronson at the Witte de With in Rotterdam, Bronson is both artist as curator.

The Canadian AA Bronson is artist, publisher, curator and sjamaan. The rounder was born as Micheal Tims in 1945. As co-founder of the artistic threesome General Idea, he made name in the international art world. After the death of both is partners in 1994, Bronson went his own way.

This artist does not fear taboo. His love for the masculine body comes across in different ways. Expect glory holes, musty images and sperm. Well, now you’re prepared. But AA Bronson know how to make the mustiness big enough to make it art. It’s dirty but it’s true.

In the exhibition, there is a lot of attention for the spiritual side of the artist. Bronson is spiritually gifted and takes these insights with him in establishing the exhibition. There are altars and scaffoldings in honour of something bigger. At the night before the opening, AA Bronson blessed the space by sprinkling it with sage. We do culture sage in the Netherlands, but the artist was determined to fly it over from California.

Speaking about holey; through the exhibition, you can hear a women’s voice singing I will always love you.

Next to his art, Bronson opens up his private collection of queer zines. There was a world that opened for me. Of course I knew Butt, but to see that these genre is so wide, was an eye opener. I’m very impressed by the variety and creativity!

My advice; go. This is queer cult on a high level! Are you afraid of penises, prepare yourself mentally.

The Temptation of AA Bronson is open until the 5th of Januari at the Witte de With Centre for Contemporary Art.

oktober 22nd, 2013 | Tags: aa bronson, cult, queer, rotterdam, the temptation of aa bronson, witte de with | Category: AGENDA, ART

1 comment to The Temptation of AA Bronson •

Week Agenda 44 - Queer was here 28 oktober 2013 at 20:41 · Reply

[…] je de tentoonstelling The Temptation of AA Bronson al gezien? Zaterdagavond heb je een mooie kans: de tentoonstelling wordt verrijkt met live […]

Jaargang IV, nummer 8, augustus 2013 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Vooraf In deze GLIMP! maar weinig Rusland terwijl daar toch veel te doen is. Er wordt niet alleen homoseksualiteit verboden, maar ook kritiek en kunst. Daarentegen zijn priesters en popen er weer erg populair: kortom een ouderwets beschaafd land. En wat de boycot betreft. De Russische regenten beschouwen die Spelen eigenlijk alleen als leuk feestje voor zichzelf en hun buitenlandse collega’s. Dus zou ik zeggen: laat onze regenten de boycot voor hun rekening nemen. En verder sturen we er de schaatsliefhebbers van het homoseksuele deel van het gewone volk op af. De dames gaan van te voren allemaal naar de kapper en vervolgens op de tribunes een beetje stoer zitten wiegen. De heren lakken de nagels in alle kleuren van de regenboog. En dan in plaats van boze vuistjes, vrolijk wapperen met die handjes. Zomerfruit Je zou het bijna vergeten. Maar Galerie Mooiman is ook gewoon een galerie en niet alleen een actiecentrum (zie hierna). Op 8 september openen zij de eerste expositie van het nieuwe seizoen: Zomerfruit. Schilderijen van Nebojsa Zdravkovic (Belgrado, 1958)en Martin-Jan van Santen (Kampen, 1968) en beelden van Wim van der Kant (Kampen, 1949). Op http://vimeo.com/15385829 is een mooie documentaire (van Eric Morren) over het werk van Wim van der Kant te vinden. Met boeiende kunsthistorische verhalen oa over mensen als Eberlein en Rauch, in ons land nauwelijks bekende kunstenaars. Nog even en dan ben je strafbaar als je plaatjes van zijn soort beelden op internet zet. En op www.blurb.com zijn boeken met het werk Martin-Jan van Santen (Boys & bricks -2009-, Front -2011- en Portraits -2012-) verkrijgbaar. Nebosja Zdravkovic komt voor deze gelegenheid over uit Belgrado; de andere kunstenaars zullen overigens ook aanwezig zijn. Preview begint om 15u en de opening is om 16u. Te zien tot 10 november. Meer: www.mooiman.nl. Mooi artikel in Gay News, no. 265, september 2013. Visible Faces In de vorige GLIMP! schreef ik al over de glbtq strijd in Turkije. In Turkse kringen in Nederland lijkt men op dit moment zelfs wat achter de ontwikkelingen in Turkije aan te hobbelen. Vorig jaar werden Turkse homo’s nog bedreigd toen ze deelnamen aan de Canal Pride. Interessant is wel dat ook hier in Turske kringen zelf het debat gevoerd wordt. Momenteel is er in het IHLIA in Amsterdam een portretten tentoonstelling van “gewone” Turken die glbtq zijn. Interessant is ook dat de gehanteerde methoden zo bekend voorkomen. Kennelijk moeten we in elke beeldenstrijd laten zien dat we “Gewoon hetzelfde” zijn, allemaal mensen –nu ja, goede islamieten, hè-, kijk maar. Binnen de grachtengordel moet het wel als gedateerd en enorm saai ervaren worden (en in mijn achtertuin ook trouwens). Toch zou een dergelijke benadering 5 jaar geleden nog ondenkbaar zijn geweest. Niet alleen in Turkije maar ook in Amsterdam. Nog tot 26 oktober: www.ihlia.nl. Opvallend dat nergens vermeld wordt wie de portretten gemaakt heeft.

Pride Photo Award De foto van de winnares dit jaar, Cindy Aquino, heeft inmiddels wel in elk blad (behalve het Nederlands Dagblad) gestaan. In de Oude Kerk van Amsterdam zijn de andere foto’s nu ook in het echt te zien. Niet alleen de foto’s uit de categorie Extremely Normal zoals het thema dit jaar luidde. Maar ook de foto’s uit de categorie Overige door mij in de vorige GLIMP! als “verreweg het interessants” bestempeld. Zelf kijken en vergelijken, nog tot 22 september. Meer: www.pridephotoaward.nl. In de Oude Kerk wordt op 22 september om 14 uur ook een debat gehouden dat in het verlengde ligt van mijn stukje hierboven over de beeldenstrijd en de glbt emancipatie. In veel landen waarin glbtq’s gediscrimineerd worden is de strijd om het burgerlijk huwelijk open te stellen een speer punt in de emancipatie geworden. Vaak ondersteund door te wijzen op problemen rond het krijgen van kinderen en gedeeld ouderschap. Daarvan getuigen ook de vele “activist family portraits” die middels beelden de idee ondersteunen dat hl stellen dezelfde ouderlijke rol kunnen vervullen als heterokoppels. De term is overigens gemunt door de Pride organisatie. Onder het motto “Look! My family” gaan verschillende fotografen in op de effectiviteit van deze foto’s, strategie. Leden van het panel zijn Martijn Gijsbertsen –speciale vermelding bij de pride vanwege zijn serie Daddy Cool, over gay vaders-, Joelle de Vries –idem maar dan voor Pure een serie portretten van kinderen in de leeftijd van 8-12 jaar, als de gender normen nog net niet allesbepalend zijn voor het uiterlijk. En Paul Koeleman, winnaar van de Photo award van 2011 met Good Old Gays een serie portretten van gayles koppels die meer dan dertig jaar samen woonden (net echt!). Marions les! Terwijl gasten deze leus scandeerden werden in Frankrijk de eerste glbtq’s in de echt verbonden. In het Parijse glbtq centrum is binnenkort een eerste foto expositie over deze gebeurtenis van het jaar met werk van Anne Sarter. Ofwel: activist families in de dop… Anne is een free Lance fotograaf die voor Canal + werkt. Daarnaast maakt ze vrij werk. Ze doet al zo’n 35 jaar. En ze heeft de idiote gewoonte om met gevaar voor eigen leven al fietsend (!) haar foto’s te maken. Haar onderwerp is de street art (zie kiek). De groep Vendredi des Femmes organiseert de expo en nodigt de dames onder ons uit voor een gesprek annex opening op 7 september. Van 19-20.30 uur. Na 20.30 uur is het een feestje en mixte. Carine is de hele tijd in touw: zij verzorgt de cocktails. Tot 7 oktober. Meer: www.centrelgbtparis.org. The Gender Show Biologische sekse en de zelf ervaren – eigen- identiteit. Waargenomen, opgelegde identiteit. Fluïde of ambigue identiteit. Wat zijn de visuele signalen waarop onze waarneming van gender gebaseerd is en welke signalen gebruiken we om onze gender te tonen? Archetypische beelden, niet traditionele en ronduit subversieve, performatieve representaties. In Rochester in NY State aandacht voor de rol die fotografie bij deze performances kan spelen. Werk uit de eigen –enorme- collectie van dit Internationale fotografiemuseum (Andy Warhol, Catherine Opie, Cindy Sherman) en werk van hedendaagse, eh, jonge fotografen. Nog tot 13 oktober. Meer: http://www.eastmanhouse.org. Lievelingen I De inbreng van Nederland in Marseille Culturele Hoofdstad is groot. Marlène Dumas, Fiona Tan. En natuurlijk onze Joep van Lieshout met een paar megalomane installaties. Een utopische (?) ville

d’esclaves –slavenstad- en een dystopisch (?) labyrinthe de tribus –stammenlabyrint-. Tot 20 oktober: www.ohpaysbas.com. Op 2 september krijgt Hans van Houweling de Wilhelminaring die trouwens eerder ook aan Joep van Lieshout en een onzer andere lievelingen , Maria Roosen, werd toegekend. Het is een prijs voor Nederlandse beeldhouwkunst en bestaat uit een opdracht en een ring (dit jaar ontworpen door Truike Verdegaal). Het siert de betrokken regenten (Hans Esmeijer en Olaf Prinsen) dat ze meewerken aan toekenning van de prijs aan van Houwelingen. Hij is immers vanouds een kunstenaar die zijn kritische ideeën over kunst, politiek, ideologie en de publieke ruimte niet onder stoelen of banken steekt. Menig opdracht is zo al aan zijn neus voorbij gegaan. Niet echt quee maar zie bij voorbeeld: de moderne moraal uit 1998. Wel veel Rusland. Ondanks alle regenbogen heeft het werk op bijgaande kiek niets queers. Het gaat om gedenken, herinneren en historisch bewsutzijn Zie: www.hansvanhouwelingen.nl. Queerussia Over Hans van Houwelingen gesproken. Zouden onze Groningers (van boven en hierna) niet ook wat met hun grote bronzen buurman in het Noorderplantsoen kunnen doen. Lenin op de baan, dat is toch vragen om een interventie in de publieke sfeer… En nu we toch opruiend bezig zijn… Moeten onze Haagse jongeren niet iets ludieks doen –revolutionair zijn ze daar nooit geweest, geloof ik- met Russia XXI op het Lange Voorhout? Nog tot 27 oktober kan er geappropriated worden in www.beeldenaanzee.nl. In de volgende GLIMP! meer over Nutopia in Liverpool en wellicht ook over Queerussia in … Rusland. Qrowdfunding Poetinpootje-een koosnaam voor elke glbtq uit het immorele westen die door de Russische zedenhoeders gearresteerd wordt- Kris van Veen en zijn queer kameraden zoeken nog wat geld voor hun documentaire over homo’s in het huidige Rusland. Met nog een dag of tien te gaan hebben ze bijna hun doel bereikt. Als ze elke dag nog € 100 bijeen sprokkelen dan halen ze beoogde € 7500 binnen. Meer info en doneren (!): www.voordekunst.nl/vdk/project/view/1427-5000-roebel. Nico Huijbrechts exposeerde in Villa Lila (erfgoed) en hij geeft in de Nijmeegse Galerie Natris een crowdfundingconcert tbv een nieuwe cd hoe alles oplost. Behalve als beeldend kunstenaar is hij ook actief als componist van kamermuziek annex improvisatiemuziek. De CD wordt ook een klein kunstwerkje (van Pascale Companjen) en geproduceerd door KNUST, een werkplaats die internationaal bekend staat om zijn stencildrukwerk. In de galerie zijn dan ook de aquarellen van Henk Hage te zien. Op 13 september: galerie open 20u, toegang € 15 (incl. drankje). Opgeven: wdnatris@planet.nl. Meer erfgoed Diederik Grootjans exposeerde vaker in Villa Lila en neemt op 28 en 29 september deel aan een groepsexpositie waarin het portret centraal staat. Van de anderen is vooral het werk van Gera Zoet boeiend: zij maakt portretten vooral van vrouwen, o.a. zwart wit. En interessante zelfportretten. Verder is er werk te zien van enkele “Nijmeegse Realisten”. Meer: www.kerkjevanpersingen.nl. Op 5 oktober (15u) opent hij de expo Mijn Generatie: naaktstudies, portretten van leeftijdgenoten in Nijmegen. Tot en met 13 oktober. Meer: www.cultuurhuisvandestad.nl. Alleen voor Dames een internationale expositie van vrouwelijke kunstenaars bij Galerie Pictura in Aijen (L). Vaste waarde van de Galerie Brita Seifert is natuurlijk van de partij. Maar er zijn ook de

keramische werken van Janneke Bruines die ook eerder in Villa Lila exposeerde. Haar vrolijke vrouwenfiguren passen leuk bij die van Hermien Buytendijk. Verder ook Gezien van de Riet, een van de pleitbezorgers voor het realisme ( in: In 't leven vindtment al ) dat op deze expositie centraal staat. Opening zondag 22 september om 15u door Mirjam Rotenstreich (auteur van Verloren mensen). Meer: www.galeriepictura.nl. History of (Art and) AIDS In Gay News (no 265, september 2013) besteedt Hans Hafkamp in een uitvoerig artikel aandacht aan de eerste vijf jaar van de AIDS crisis in het New York van de jaren tachtig van de vorige eeuw. Aanleiding is een tentoonstelling van de New York Historical Society waar ook een beetje aandacht besteed wordt aan de rol die beeldend kunstenaars speelden in de AIDS crisis (veel aandacht voor de auteur en activist Larry Kramer). In 1989 ontstond in San Francisco de organisatie Visual Aids. Ze had als belangrijkste doel: het ondersteunen van kunstenaars met AIDS. Niet alleen bij de dagelijkse zorg –veel jonge US kunstenaars waren niet verzekerd-. Maar ook in hun werk. Veel kunstenaars die de diagnose te horen kregen ondernamen -met de dood op de hielen- een soort artistieke eindspurt waarbij Visual Aids hen ondersteunde. In later jaren werd het werkterrein uitgebreid naar de zorg voor kunstenaars met borstkanker en hepatitis C. Op 1 juli van dit jaar heeft Visual AIDS zich opgeheven. The First Five Years is nog tot 15 september te zien: www.nyhistory.org. Schwules Museum Transformation is een expositie als soort voorafje tot de nieuwe vaste opstelling klaar is. Ze laat zien hoe de LGBTQI-beweging en haar bewegers zich in de loop van de tijd ontwikkeld hebben. Daarnaast is er tot 8 september nog lesbisch.jüdisch.schwul in het kader van de herdenking Zerstörte Vielfalt met 24 biografieën die de nazi-tijd en de tijd erna in beeld brengen. Typisch Duits: Ades’ Wunderland. Gewijd aan de Duitse komiek Ades Zabel –in einem Queerschnitt durch 50 Jahre Comedy-Kultur-. Maar wat interessanter voor ons: op 9 september (19u) opent een overzichtsexpositie (1968-2013) Trickster van Rinaldo Hopf. Trickster betekent volgens ons museum zoveel als: schooier, schurk of schelm. In het werk van Hopf wemelt het ervan, van figuren die zich niet aan de regels van fatsoen en sekse houden, sich auflehnen –verzin zelf maar een dubbelzinnige vertaling- en in verzet komen. Rinaldo Hopf exposeerde ook in Villa Lila, is vooral bekend geworden met zijn golden gays –portretten van gay icons-, maar vanouds actief op het snijvlak van beweging en beeldende kunst. Hij is o.a. samensteller van het jaarboek Mein Schwules Auge, dat rijk voorzien is van queer art. Op 8 oktober Finisage met presentatie van het boek Trickster. Meer: www.schwulesmuseum.de. Nude in Public: Sascha Schneider Ooit wereldberoemd –althans in Duitsland- en een generatie later vrijwel vergeten, dankt ook Sacha Schneider (1870-1927) zijn herontdekking min of meer aan de moderne Duitse Slbtq Bewegung. En hij dankt die herontdekking niet zozeer aan zijn werk maar aan het feit dat hij een van de eerste uranische kunstenaars was die ook met alle geneugten van de moderne homoseksualiteit te maken kreeg: ongelukkige jeugd en huwelijk, censuur, afpersing, vriendschap (ook met een eindeloze rij malloten: oa Karl May), buitenlandse ballingschap, etc. En, inclusief duistere dood (of toch suïcide). Kortom: een kant en klaar filmscript. En gezien de actualiteit is ook nog eens interessant dat hij in Sint Petersburg geboren is en verbindingen heeft gehad met de mij onbekende Russische schilder Daniel Stepanoff (waarover ik vooralsnog ook nog niets kon vinden).

Jonathan David Katz heeft nu in het Leslie Lohman in New York een tentoonstelling gemaakt gewijd aan leven en werk van Schneider met als ondertitel: Homoeroticism and the Male Form. Opening 20 september (18u). Hans Hafkamp laat weten dat in de komende Gay News een uitgebreid artikel volgt (en wellicht weet hij meer over die onbekende Rus). In Leslie Lohman ook nog te zien tot 8 september: Recent Acquisitions. Daarin ook werk van Catherine Opie, een van de grootheden van de feministische kunst. Zij geeft 12 september een praatje elders in de stad o.a. over haar nieuwste werk. En in de projectruimte is Pulled Pork: Unseen images from Warhol’s only play te zien. In samenwerking met Kymara Gallery is een uitgebreide tentoonstelling gemaakt met o.a. 40 foto’s die Lee Black Childers maakte tijdens de opvoering door de Ridiculous Theater Company. Nooit eerder geëxposeerd. Childers was een van de artistieke maten van Warhol. Tijdens opening op 13 september (18u) worden teksten uit Pork gelezen en is er een performance van het fenomeen Walter Steading. Nog tot 16 september. Over dit alles meer op: www.leslielohman.org. Albert & Otto De Engelse kunstenaar Albert Wainwright (1898-1943) was op school bevriend met Henry Moore. Maar terwijl Moore een wereldberoemde beeldhouwer werd, is Wainwright vrijwel vergeten. Zoals wel meer homoseksuele kunstenaars in die tijd leidde hij ook artistiek een dubbelleven. Hij was homoseksueel in zijn schetsboeken maar niet tijdens exposities. Na zijn dood zijn veel persoonlijke papieren verbrand door zijn –moreel natuurlijk veel heteroseksueler- nabestaanden. Een paar schetsboeken zijn aan het vagevuur ontsnapt. Ze doen verslag van zijn vriendschap met een Duitse jongen in de tijd van de Weimarer republiek. De mythe van Cabaret en de verhalen van Christopher Isherwood gecorrigeerd met beelden van een verliefdheid en een vooroorlogse zomers op het Britse en Duitse platteland. De schetsboeken zijn uitgegeven en van een mooie begeleidende tekst voorzien door de kenner, liefhebber en uitgever James Callum. ISBN: 9780957450127. Ong. € 40. Lievelingen II In het Düsseldorfse K21 een expositie van Wolfgang Tillmans. Nog tot 8 september. Meer: www.kuntssammlung.de. Ook fotografie met een Duits randje: uit de serie Berlin (2012) van Erwin Olaf. In Amsterdam van 7 september tot 12 oktober. Meer: www.flatlandgallery.com. En nog meer fotografie: Claude Cahun and After. Een multiculti groepsexpo (v/m) waar het werk van Cahun uitgangspunt is voor reflecties op de eigen identiteit. O.a. werk van Ni Rong die op 28 jarige leeftijd China verliet voor de US (zie foto). Opening: 7 september (18u) in Santa Monica (CA). Tot 26 october. Meer: http://www.dnjgallery.net. De fotograaf Onno Ludwig neemt deel aan “No Trespassing”, een ironische verwijzing naar de grenzen van Kulturräume en hoe we in ons Europa daarmee omgaan. In Quartier Q van het historische Quelle gebouw: wie verzint dit? Als Onno nu ook nog queer quieqs presenteert… Opening 14 september en te zien tot 6 oktober, meer –ook in het Pools, sic!- : http://www.kulturtransporter.de/kulturtransporter.de/Aktuell.html . Alliage Bij onze Luikse vrienden opent 6 september om 19u een duo expositie met abstract werk van Cati Crépin en maskers van masquelière Sophie Demaret. Vreemd dat de meest exuberante van de twee

–muzikant, theatermaker- maskers maakt en de stille zulke durfallerig abstract werk. Boeiend duo. Te zien tot 18 oktober. Meer: www.alliage.be. Tip: Sketchbooks Nog een tip.., van Hans Hafkamp van Gay News. In Engeland verschijnt binnenkort Derek Jarman’s Sketchbooks. Tijdens zijn leven heeft beeldend kunstenaar en filmer Derek Jarman (19421994)altijd werkboeken bijgehouden. Een combinatie van plakboek en dagboek. Aantekenboek, schetsboek, etc. Ze bevatten knipsels, doodles, gedichten, foto’s, gespreksnotities, ideeën, etc. Ze bieden een intiem beeld van het persoonlijk leven van deze creatieve duizendpoot en de totstandkoming van zijn werk. Tevens laten ze de persoonlijke kijk van een activistisch queer kunstenaar op het London en Engeland van de jaren 70 (Gay Lib) en de periode Thatcher (Clause 28) . Samenstellers zijn: schilder en kunstprofessor Stephan Farthing en fotograaf-filmer Ed WebbIngall. ISBN: 97805 0051 6942. Dat is de Engelse uitgave: prijs ong. 18 pond. En eind oktober verschijnt er een Duitse editie die ongeveer het dubbele kost (nee, ook in ponden). Taal in Beeld Een bezoek aan Het Depot, het particuliere beeldenmuseum in Wageningen, gewijd aan het figuratieve fragment is altijd een belevenis. Veel echte queer art is er niet te zien maar dan zal de merkwaardige Sebastiaan die er tentoongesteld wordt des te meer opvallen. Hier wordt Sebastiaan met een mathematische precisie vastgepind. Het is een werk van de Dordtse beeldhouwer Gerhard Lentink. Van hem zijn in het kader van de tentoonstelling Taal in Beeld nu meer werken te zien. Literatuur speelt in zijn leven en werk een belangrijke rol. Hij schrijft zelf ook maar interessanter is zijn beeldend werk. Het wemelt van de verwijzingen naar literatuur, mythologie en kunstgeschiedenis. Hoogtepunt van de expositie is het beeld Opus 37: Sappho. Het toont onze dichteres in een gewaad van taal. De letters waaruit haar kleed is opgebouwd zullen vast ook een van haar gedichten vormen, maar dat blijft voorbehouden aan kenners van de klassieken. Tot 22 september. Meer: www.hetdepot.nl. Fuck Off 2 Hedendaagse politieke kunst uit China samengesteld door oa Ai Wei Wei. Natuurlijk verplichte kost voor iedereen die roept dat politieke kunst niet interessant is: zeg maar de Rutger Pontzens van dit land. En laten we wel wezen: hij staat hierin beslist niet alleen. Jammer genoeg zullen zij de expo niet gaan bekijken. En als ze al gaan kijken zien ze natuurlijk weer niets: zie AA Bronson verderop. Ook buitengewoon leerzaam voor hedendaagse Russische, Oekraïense, Oegandese, Kameroense, Maleisiche, Iraanse, enz , enz kunstenaars met roze inborst. Fuck Off 2 geeft immers een prima beeld van de manier waarop kunstenaars de kieren en marges kunnen benutten om de totalitaire staat van nieuwe haarscheurtjes te voorzien. Die kunstenaars zullen helaas niet in de gelegenheid zijn Groningen te bezoeken. Dat geldt natuurlijk wel voor Nederlandse kunstenaars die zich afvragen hoe ze maatschappelijk relevante kunst zouden kunnen maken of in verzet kunnen komen tegen het huidige anticulturele klimaat. Van Rutger Pontzen moeten deze kunstenaars hun bek houden, het atelier in, kunst maken en hun werk het woord laten doen. Ach, wellicht kan hij op zijn wenken

bediend worden. Ga zelf maar eens kijken hoe ze dat in China aanpakken. Tot 17 november. Meer: www.groningermuseum.nl. Queer Guerilla Hoezeer in China het persoonlijke ook politiek is –elke totalitaire staat (Hitler, Stalin) bemoeit zich met het intieme leven van hun burgers maar in China gaat deze bemoeienis wel erg ver (1-kind politiek)- en hoezeer dat ook weerspiegeld wordt in het verzet van de bevolking en de Chinese kunstenaars, er zijn natuurlijk wel grenzen. En het zal niet verbazen dat de grens weer eens homoseksueel is. De woorden gay en queer komen op de tentoonstelling niet voor. Daarvoor moet je bij de vaste collectie zijn. Daar hangt een serie foto’s van Chi Peng waarover ik eerder in GLIMP schreef. In onze ogen zo sprookjesachtig (dat melden ook de toelichtingsbordjes van het Groninger museum) of escapistisch dat het brisante politieke karakter ervan (althans binnen de Chinese verhoudingen) pas in samenhang met Fuck Off 2 duidelijker wordt. Op zaal blijft dit aspect van zijn werk geheel onbelicht. In GLIMP! heb ik al eens verteld over de Chinese avonturen van de Nijmeegse kunstenaar Bart Drost. Hij kreeg te maken met de ondoorgrondelijke politiek die momenteel rondom het begrip gay in China gevoerd wordt. Wat er wel en niet kan bleek vooral sterk afhankelijk van wat de kunstenaar waagt en de grillen van de dienstdoende vertegenwoordigers van de overheid. Op Fuck Off 2 is werk te zien van de Xiong Huang groep. Zij beschildert alledaagse objecten in regenboogkleuren en exposeert ze op plekken waar alleen groepsleden welkom zijn. Wij kunnen dit werk queer lezen maar of het ook zo bedoeld is? Zelfs dat blijft in het midden. Een buitengewoon subtiel spel om als muis uit de klauwen van de kat te blijven. In China spreken sommigen -niet eens erg voorzichtig- van Queer Guerilla (zie trikster.net/blog/?p=527). Double Fly Art (zie kiek) is een groep Chinese jongens die tijdens hun studie al echt alles deden om met buitenlandse kunstenaars en nieuwe media in aanraking te komen. Zij blazen de kat brutaal vol in het geschrokken gezicht met hun vooral performatieve, multumediale werk –visueel zeer aantrekkelijk, Rutger!-. Hun beeldtaal is een cocktail van glamrock à la MTV en puberporno waarin ook –heel Neo Campmet gender gespeeld wordt. Een even vrolijke als warrige groep anarchisten, die zich niets aan de staat gelegen laat liggen. En als het waar is dat elke staat de kunst krijgt die hij verdient dan staat Rusland nog wat te wachten. Want Pussy Riot is er niets bij. Secret Love Birthe Havmoeller van Feminine Moments attendeerde me op Secret Love. Een expositie in het Museum of World Culture in Göteborg. Het is ws de eerste expositie waarop hedendaagse queer art

uit de Volksrepubliek China te zien is. Er worden ruim 150 kunstwerken getoond rond thema’s als homoseksualiteit , identiteit en normen. Op deze expo is Chi Peng (zie kiek) wel vertegenwoordigd samen met maar liefst 28 (!) andere kunstenaars. Onder andere Shi Tou, een activiste die de eerste openlijk lesbische vrouw op de Chinese tv was. Van haar stamt ook mijn informatie over de queer guerilla – naar aanleiding van het getreiter van de autoriteiten tijdens het queer film festival in Peking (electriciteit afsluiten, huisarrest voor gastsprekers, zaalafdrijving, etc). Voor de google fanaten nog wat namen: de broertjes Gao, Li Xinmo, Ren Hang, Ma Liuming en Yang Guowei, Zhang Yuan, enz. Elke dag is er een rondleiding (kosten inbegrepen bij het toegangskaartje). En als je Shi Tou opzoekt krijg je heel mooie en merkwaardige (m/v/x) muziekvideo’s te zien. Tot 8 december. Meer info: www.varldskulturmuseerna.se/varldskulturmuseet. Op die site ook een filmpje waarin curator Si Han en o.a. Chi Peng en Shi Tou zelf aan het woord komen. Strange Bedfellows Dat is de naam van een interessant queer art experiment. Het is bedacht door Amy Cancelmo en wordt gesponsord door het Queer Cultural Center van San Francisco. Het bestaat uit een reizende tentoonstelling. Al reizende worden nieuwe vormen van samenwerking gezocht met steeds nieuwe queer kunstenaars. Ook het thema kan per locatie veranderen. De eerste tentoonstelling in San Francisco toonde naast de kunst ook artefacten uit de collectie van plaatselijke LGBTQ Historical Society. Cancelmo wil zo door steeds wisselende invalshoeken, thema’s en participanten nieuwe vormen van queer art productie uitproberen. Eén thema dat daarbij steeds terugkeert is het vraagstuk van het auteurschap (the author paradigm): wat is er oorspronkelijk aan mijn werk en waarin ben ik kind van mijn tijd, is mijn werk (object) wel van mij (subject) of een expressie van de omstandigheden dankzij welke het gemaakt kan worden (tijd en plaats)? Wat voor consequenties heeft dat voor de identiteitsontwikkeling van queer (artist) s, de samenwerking, de collectievorming, de catalogus, kortom de kunstpraktijk. Volgende stop: de Samek Art Gallery van de Bucknell University in Lewisburg (Penn), ja duh... Van 23 september tot 12 december. Meer: strangebedfellowsexhibition.wordpress.com. Via die site is ook een kleine catalogus te bestellen: $ 30. P-orridge Genesis Breyer P-orridges pandrogyne missie is nu nog te zien in het Warhol museum in Pittsburg. Meer over deze bijzondere figuur op www.genesisbreyerporridge.com (nog steeds niet geschikt voor jeugdige kunstenaars). De expositie All through the Night toont foto’s van Caldwell Linker. Foto’s die het LGBTQ leven in wereldstad Pittsburg documentren. Verder The Patron Saint of White Guys That Went Tribal and Other Works een soort terugblik op leven en werk van lokale grootheid, tatto-artist Nick Bubash. Alle drie tot 15 september. Van meer actueel belang –nu ja, belang- zijn de nieuwe Andy Warhol kalender (zie kiek) en voor de modernen een nieuwe app: http://youtu.be/A6bD0MwQzs. Meer: www.warhol.org.

Lievelingen III En in Oxford Flesh and Bones een confrontatie van het werk van Francis Bacon met dat van Henry Moore. Van 12 september tot 19 januari. Meer: www.ashmolean.org. In Kunstbeeld no 7/8 behalve een leuk interview met lieveling Lily van de Stokker (niet queer maar wel feministisch) ook een mooi stuk over Bruce Nauman. Een overzichtsexpo in Göteborg (zie elders) eindigt komend weekeinde maar meer Bruce Nauman nog tot 17 november in Kröller-Müller (www.kmm.nl) en tot 10 november in York: www.yorkstmarys.org.uk. Geheimtip, dus frommel ik er hier maar een zinnetje bij. Vroeg werk van Risk Hazekamp en Frans Franciscus uit stock van de voormalige kunstuitleen Gelderland is voor zeer schappelijke prijzen te koop bij www.novioarte.nl. Niet verder vertellen. Wel verder vertellen. In Au Bonheur du Jour een bijzondere galerie annex uitgeverij (een soort Centre de Connaissance excellente) is er vanaf 25 september een verkoopexpositie met foto’s, schilderijen en tekeningen waarop het mannelijk naakt centraal staat. Grote namen uit de internationale homo kunstgeschiedenis en waslijsten mij volstrekt onbekende Franse kunstenaars. Overuren voor Google. Meer: www.aubonheurdujour.net. The Temptation of AA Bronson En deze van politiek doordrenkte GLIMP! sluit ik met een bericht van het thuisfront. In GLIMP III-8 schreef ik al eens wat uitgebreider over de van huis Canadese kunstenaar AA Bronson. Hij nam toen deel aan de expositie Surplus Authors die werd weggeschreven door Volkskrant recensent Stefan Kuiper. Zelf kennelijk “van de witte onderboeken seks” en niet gehinderd door kennis van zaken maakte hij “een geintje” door een werk van AA Bronson af te doen als “low budget porno”, want het toonde blote kerels, homo’s in een bosje op Fire Island. Dat niveau. Het Rotterdamse Witte de With doet nog een poging maar ik vrees dat de Stefan Kuipers van deze tijd geen enkele moeite zullen hebben om de verleiding te weerstaan. AA Bronson was al queer toen Volkskrantjournalisten het woord homofiel zelfs nog niet mochten gebruiken. Aan Witte de With zal het niet liggen want zij pakken uit met een programma om buiten Rotterdam heel jaloers op te worden. Afgaande op het programma is er volop aandacht voor de posities die AA Bronson in zijn rijke loopbaan als art activist ook in de homobeweging heeft ingenomen. Hij wordt omarmd door de radical faeries een stroming in de beweging die oa gekenmerkt wordt door een heftig natuurverlangen. Het is een stroming die voortkomt uit die kringen van de beweging voor wie strijd voor gelijke rechten wel belangrijk is maar persoonlijke groei veel belangrijker. Liever celebreren zij het andere, het eigene, hoe vreemd ook. Een stroming die verwant is met het Queer Nation denken. Witte de With begrijpt daar ten minste wel wat van, gezien het feit dat ze zelfs een heus ritual of queer rituals organiseert. Ik kom hierop in een volgende GLIMP! beslist nog terug. Op 5 september opent deze overzichtsexpositie en -geheel in stijl- zullen er tal van performances zijn en ook AA himself zal optreden: natuurlijk om middernacht, the queer hour. En als ze de ouwels thuislaten, steken ze er bij de Volkskrant misschien ook nog wat van op. Te zien tot 5 januari 2014. Meer: www.wdw.nl. Helm de Laat, 31 augustus 2013

GLIMP III-8

Vooraf Terwijl het kunstseizoen volop van start is gegaan, lijkt het herfst in het papieren media landschap. Schorermagazine was natuurlijk al met het moederschip ten onder gegaan. Henk Krol laat het runnen van de Gay krant voortaan aan anderen over. En Mirjam van Oosten heeft na het mislukte magazine avontuur weer het heft in handen genomen van een wel zeer drastisch afgeslankt ZZ/This=us. Maar het is niet alleen kommer en kwel. Lesbo van verdienste Frank Craanen staat in de startblokken met = Magazine een nieuwe glossy voor de lesbische en biseksuele community. Stuur een e-mail aan redactie@ismag.nl en je krijgt het eerste nummer gratis toegestuurd. Media Of het nieuwe = ook iets meer aan kunst doet dan de andere bladen is even afwachten. De Gaykrant publiceerde een groot, rijk geïllustreerd artikel over het werk van Leland Bobbe, een Amerikaanse fotograaf die met zijn foto's uit de serie Half-Drag A different kind of beauty furore maakt. In deze foto's portretteert hij Dragqueens uit de NY scene: twee halve portretten eigenlijk. Voor en na toepassing van de toverstiftjes. Gay krant medewerker Jelmer Jepsen ontlokt de kunstenaar allerlei diepgaande inside information... Photoshoppen? Nee. Drama's op de set? Nee. Kostbare marketing? Nee. Zucht. Geen woord over die merkwaardige fascinatie voor drags waarmee homo's -all over the world- behept zijn en waar jonge homo's van nu zo, mwah.., ambivalent tegenover staan. En natuurlijk niets over de diepere gronden van het serieuze spel van haasje over tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid. Nog meer fascinerende plaatjes maar -eerlijk is eerlijk- ook nauwelijks enig dieper gang op: www.lelandbobbe.com. De nieuwe Winq kan er ook wat van: het bevatte een top 500 van invloedrijke homo’s. Godinne behoede en beware ons als dit ook maar bij benadering iets met de werkelijkheid te maken heeft. Een aardig goedmakertje lijkt het artikel over Elmgreen en Dragset (ze staan op nummer 258). Maar Daniel Scheffler begint zijn interview met de beide tovenaarsleerlingen zo “Bij Winq kotsen we van homo (erotische) kunst. En jullie?”. De jongens zijn kennelijk goed opgevoed of wel wat gewend want kletsen er maar omheen. Zucht... Dat het ook wel anders kan, zeg maar gerust een stuk beter, bewijst Hans van Velde in Jelmers Gaykrant met een interview met activist Jiro Ghianni. Zie ook Bi in beeld en Pride. Half Drag Het is even om, maar in St. Louis is gevestigd de fraaie PHD Gallery van kunstenaar Philip Hitchcock, van de wat rijk met fantasie bedeelde tak van onze familie. Hij presenteert in zijn Gallery in de wijk Dutchtown South in het centrum van deze MidWest city binnenkort een twintigtal prints uit de serie Half Drag van Leland Bobbé. Foto portretten van drag queens uit de New Yorkse scene die zich ten halve (“in high drag”) opgemaakt hebben. De beelden zo heet het eerst heel pc “elucidate the possibility of a

gender fluidity beyond the burdensome belief of male/female paradigm”. En vliegt vervolgens gierend uit de bocht: “Giving us a snapshot of the men behind the illusion”. Pardon snapshot..., pardon men. Kiekje o.k, maar man? Person, please! Bij de opening op 20 oktober (19u) zal de kunstenaar zelf aanwezig zijn. Te zien tot 24 november 2012. Meer: www.phdstl.com. Bi in beeld Beeldend kunstenaar Jiro Ghianni is in het dagelijks leven werkzaam voor kenniscentrum Movisie maar timmert behoorlijk aan de weg in de m/v/q beweging. In de Gay krant stond een verhelderend interview met hem waarin haar/zijn persoonlijke Werdegang voor het voetlicht brengt. Dat interview is onderdeel van een project van het Landelijk Netwerk Biseksualiteit dat met financiële steun van OCW wordt gerealiseerd en waaraan de Gay krant medewerking verleent. Jiro geeft in het interview ook aan dat hij de term bi alleen nog gebruikt om aan hetero's wat uit te leggen. Bi is verder te binair: alsof er maar twee seksen zijn en twee soorten aantrekkingskracht: “Ik zie alleen maar variatie en diversiteit”. Jiro is ook initiator van TranScreen filmfestival (www.transscreen.nl), site www.transgold.wordpress.com en een leuke kennismaking met zijn beeldend werk is te vinden op www.joliesworld.com en zijn stripserie: www.thebosoms.com. Ook de Holland BiCon van 2012 (9-11 november) borduurt voort op de expo “Bi in Beeld” onderdeel van het gelijknamige project. Meer: www.bi-in-beeld.nl. Pride Eerder besteedden we al uitvoeriger aandacht aan de Pride Photo Award: Chris Rijksen won met werk uit de serie Gender as a Performance. De award leek dit jaar wel in het teken van Transpride staan. Wat onze Jiro Ghianni de uitroep “Gay is zo out!” ontlokte. In het weekeinde van 28 en 29 september kun Jiro hier zelf op aanspreken. Jolie verzorgt nl. een aantal meet and greets met enkele, buitenlandse winnaars van de Pride Photo Award tijdens de eerste dagen van een expositie van hun/haar werk in de Amsterdamse Oude Kerk. Nog tot 28 oktober: www.pridephotoaward.org. Ik man/vrouw, wie ben jij Het Dolhuys (geen cent overheidsgeld) in Haarlem heeft alweer een fraaie expo. Wat maakt een man tot een man en een vrouw tot een vrouw? Sekse en identiteit. De verankering van deze in een materialistisch mensbeeld heeft al veel reuring veroorzaakt. Eind 19e eeuw komt de moderne homosekueel eruit voort en daarmee ook de eerste aanzetten tot een emancipatiebeweging (die bedenkt het “derde” geslacht). Als homoseksualiteit een biologisch verschijnsel is, dan is het ook een gedrocht dat een medische bemoeienis rechtvaardigt. Het Dolhuys is van huis uit een museum dat voortkomt uit de psychiatrie (uit de vroegere dolhuyzen kwamen de psychiatrische inrichtingen voort). De bemoeienis van de Nederlandse psychiatrie bereikte een treurig dieptepunt met de zogenaamd vrijwillige castratie van homo's in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Op de expo is dan ook een castratietafel te zien zoals die in die tijd gebruikt werd. Ook nu nog worstelen we met de gevolgen van dat materialistische medische wereldbeeld. Overigens een tweesnijdend zwaard. Zo heeft het geslachtsoperaties van transseksuelen mogelijk gemaakt maar gaat van deze mogelijkheid tezelfdertijd een grote dwang uit te kiezen voor éen bepaald al het andere uitsluitend

lichamelijk geslacht. Maar in het Dolhuys wordt vooral ook veel beeldende kunst ingezet om te laten zien hoe dit verleden hier en nu doorwerkt. Tijdens de expo is een nieuwe serie werk van Risk Hazekamp Solitary Fruit te zien en toont Koen Hauser een videowerk over het bekende fotomodel Valentijn de Hingh die als topmodel onze man/vrouw blik in verwarring brengt (zie ook het stukje over Maurits de Bruijn). Van Diana Blok is er ouder werk dat ze maakte met Marlo Broekmans (die wel eens in Villa Lila exposeeerde) waarmee zij haar naam op de kaart zetten. Daarnaast werk uit de serie See through us (zie ook Galerie Mooiman). Werk van Sarah Wong uit haar boek Genderkinderen geboren in het verkeerde lichaam. En -surpise, surprise- Moniek Toebosch die sinds haar coming out (uit het m/v hokje) in 2010 zelf door het leven gaat als man èn vrouw. Nog tot 17 maart. Meer: www.hetdolhuys.nl. Iets te veel Misschien iets te veel gemopper in deze GLIMP! op Winq want de Volkskrant (20 september 2012) kan er ook wat van. Onder de kop “Iets te veel samenwerking” besprak Stefan Kuiper de expositie Surplus Authors die nog tot 28 oktober in het Rotterdamse Witte de With is te zien. Dat hem deze expositie niet goed is bevallen en hij daarvan verslag doet is zijn goed recht. De expo onderzoekt het begrip samenwerking en uit de toelichtende teksten is mij duidelijk dat het vooral gaat om onderzoek naar de veronderstelde meerwaarde die aan samenwerking gehecht wordt. Die meerwaarde wordt onderzocht aan de hand van samenwerking tussen kunstenaars. Daarbij wordt ook een zin gewijd aan de manier waarop de eis van meer vruchtbare en efficiëntie bevorderende samenwerking momenteel weer ingezet wordt om de kortingen op de kunst te omfloersen. Onze journalist draait het om: de tentoonstelling zou daarover gaan, quod non, maar als ze daarover niet blijkt te gaan deugt de expositie in zijn ogen niet. Wat raar! Onze journalist vindt het ook leuk om kunst die hij niet begrijpt te ridiculiseren: dit soort Wilders gedrag passeert de kunstredactie van de Volkskrant. En het zal onze calvinisten wel weer niet opvallen: maar het denigreren betreft natuurlijk weer bij voorkeur die vormen van seksualiteit die niet in witte onderkleding beoefend worden: “Japanse bondage seks” en sm. “Is sm samenwerking”, grapt onze geinige journalist. Helemaal bont maakt hij het als hij een werk van Bronson en Brewer bespreekt. Nee, daarbij gaat hij niet in op de samenwerking van deze twee. Maar hun werk wordt neergezet als “de low-budget porno variant van de film Avatar, nee, geintje, maar het zit er niet ver af”. Het artikel wordt geïllustreerd met een foto waarop drie mannen, een geheel wit geschminkt en twee geheel blauw. Aha, dat verklaart de verwijzing naar Avatar. De foto is gemaakt op Fire Island “een populair jachtgebied voor cruisende homoseksuelen”. Dat Fire Island ook iets meer is zal onze journalist wel niet weten. Maar de associatie met “low budget porno” komt wel voor zijn rekening. Over de betekenis van het werk komt de lezer natuurlijk weer niets te weten. Die moet het doen met het “geintje”. Het gaat hier om een onderdeel van een installatie die de kunstenaar AA Bronson eind vorig jaar ook exposeerde in galerie Esther Schipper in Berlijn. De installatie had als titel Queer spirits and other invocations. Op de site van Galerie Esther Schipper is een uitvoerige, rijk geïllustreerde documentatie beschikbaar. Volkomen gratis, dus ook de kunstredactie van de Volkskrant kan zich deze extravagantie veroorloven. Teveel moeite wellicht. AA Bronson probeert in zijn queer en inderdaad niet a-seksuele werk een verbinding te leggen tussen het alledaagse en het spirituele: voorbij de dichotomie van lichaam en geest, ik en de ander. Hij treedt daarbij op als een sjamaan die middels rituelen in samenwerking met anderen deze werelden met elkaar in contact probeert te brengen. Voor de kenners: in zijn werk sluit hij

aan bij de Faeries, een kleine groep uit de glbtq beweging die terug naar de natuur(lijke) en de oorspronkelijke spiritualiteit van de mens wil. Dat de Faeries en ook onze Bronson een en ander ook nog eens politiek vertalen en zich zelfs revolutionaire betekenis toekennen (zie afbeelding, We are the revolution, 2011) zou onze journalist misschien zelfs wel aangesproken hebben. Maar zover kwam hij niet. In zijn homofobe tekstjes deelt hij met zijn lezers slechts zijn eigen kortzichtigheid en die zit zoals bekend op een glijdende schaal met kwaadaardigheid. De documentatie is te downloaden op: www.estherschipper.com. Boys, beds and beaches In London presenteert Adonis Art Gallery nieuwe schilderijen waarvan onze Winq vriendjes van de nek gaan, maar die zelfs Stefan Kuiper kan begrijpen, wat overigens geen garantie is dat kwaadaardigheid achterwege zal blijven. Het gaat om werk van Andrew Potter (1960). Andrew is van huis uit graficus en illustrator maar verhuisde in 1988 naar Cornwall (Penwith) waar hij zich op het schilderen stortte. Zijn werk verraadt een grote voorliefde voor kiezelstranden... Eigenlijk heel vergelijkbaar met homo kunst. Je moet ervan houden maar dan krijg je er ook nooit genoeg van. Opening 2 oktober om 18 u. Meer: www.adonisartgallery.com. Het examen van Maurits de Bruijn Een paar weken geleden sprak ik met een jonge Nijmeegse auteur, uitgever Frank Rieter (Leviathan) met spijt over het ontbreken van versgebakken gay auteurs in het hedendaagse literaire landschap in ons land. En prompt debuteerde Maurits de Bruijn met de roman “Broer”. Daarin vertelt hij het verhaal van de Werdegang van een homoseksuele ik persoon in diens queeste naar een lang geleden, spoorloos verdwenen broer. Het debuut kreeg een zeer lovende bespreking in –hé, ook- de Volkskrant van Daniëlle Serdijn. Maurits de Bruijn (1984) studeerde eerst Fashion & Branding aan het Fashion Institute Amsterdam en daarna Beeld en Taal aan de Rietveld academie -waar delen van zijn roman zijn eindexamenscriptie vormden- . We hadden hem al kunnen kennen van zijn artikelen -vooral interviews- in diverse mode bladen of van stukken in Expreszo en Gay & Night. Zijn beeldend werk was al te zien op de expositie Schijnheilig tijdens Queeristan (2010): The new generation of young male erotica. Op zijn site meer: Gay men are pretty en True ecstasy lasts forever. De verschillende lijnen komen heel mooi samen in het Candy-interview met “Disney princess” Valentijn de Nijgh die grote verwarring stichtte met zijn/haar entré(e) in de wereld van de fashion models. Ook die tekst is na te lezen op de site. Dat geldt binnenkort ook voor zijn interview in het laatste nummer van Mr. Motley met Anne Kluytenaar: “De rok van mijn vader”. Voor de Artez eindexamenshow ontwierp zij een kledinglijn (Lux is crossing) geïnspireerd op het transformatieproces van Piet naar Piéta van haar vader. Ze ontwierp kleding voor mannen maar dan gebaseerd op chique dameskleding... En in zijn eigen nestje, Gay & Night no. 175, staat een mooi interview door Martijn Tulp over broer- en moederfiguur en de seks in het boek. Geen woord over beeldende kunst overigens. Door zo’n aanwinst laten Frank en ik ons graag vaker op ons somberende nummer zetten. Meer: www.mauritsdebruijn.com. Steenbergen Stipendium Over aanwinsten gesproken. In het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam wordt momenteel werk van de genomineerden voor het Steenbergen Stipendium getoond. Dat stipendium wordt jaarlijks toegekend aan éen van de dat jaar afgestudeerde fotografie studenten. Tot de genomineerden behoort Iztok Klancar met het project My Men. Het gaat om een boeken video installatie. Hij studeerde dit jaar af aan de Haagse KABK en ik signaleerde hem in een vorige GLIMP! als zo een aanwinst. …. Inmiddels is bekend geworden dat hij het niet geworden is. De gelukkige van dit jaar is Ola Lanko met een onderzoek naar visuele

communicatie: Required Reading. Ook de publieksprijs ging aan Iztoks neus voorbij. Die werd gewonnen door Dominique Princen, fotograaf zonder camera, met het project Word Vervolgd, waarbij zij haar eigen positie als fotograaf onderzoekt aan de hand van op internet verzameld beeldmateriaal. De expo is nog te zien tot 28 oktober meer: www,nederlandsfotografiemuseum.nl. En over Iztok: http://easetock.com/site/my-men/. Ik zou het bijna vergeten: mannenfotograaf Antonio Granata (I, woont nu in A'dam) heeft de Photo Academy Award gewonnen met zijn serie Morning Glory. Met werk van andere genomineerden te zien tot 7 oktober: www.fotomuseumdenhaag.nl. Nieuw: Cncpt 13 Met plezier geef ik steeds kennis van de geboorte van nieuwe initiatieven. Concept 13 is een nieuwe Amsterdamse galerie. Onze Martin C de Waal bijt er het spits af met de expositie The NON ISSUE -activism in fabric. Dat is ook een verjaardagscadeautje voor de 65 jaar geworden Katherine Hamnett die bij een officiële ontmoeting met Margaret Thatcher (ook zo'n echte liberale Mecenas) een T-shirt droeg met een leus tegen kernwapens... Wat dat betreft kunnen de T-shirts nooit met pensioen. Dat indachtig ontlokte Martin C de Waal een 25-tal collega's een druksel dat in de vorm van een modeshow getoond zal worden. Daarnaast toont de galerie schilderijen van politiek kunstenaar Eric Adam waarin hij het consumentisme op de hak neemt en poëtische objecten waarin Albert Geertjes met oude materialen en licht speelt. In Cncpt13 ook Kunstsalons van Dolly Bellefleur. Of met Dolly het Queer gehalte tot opgewonden hoogte zal stijgen moet nog even afgewacht: toen zij nog geen BN'er was, moest hij als kunsthistoricus zien te overleven... Opening Galerie en eerste expo: 13 oktober, 17.00 uur. Nog tot 6 januari 2013. Meer: www.cncpt.13.com. Better Life (ten thousand waves) Een serie foto's en video's van Isaac Julien (1960) behandelt het thema van de onvoltooide reis. Door hierin samen te werken met allerlei hedendaagse Chinese kunstenaars betrekt hij daarbij hun verhouding tot de geschiedenis van een oeroude cultuur. Een vreemde eend in die bijt lijkt zijn installatie The Leopard, geïnspireerd op het weemoedige meesterwerk van Visconti. Volop verleden maar hoe verhoudt het zich tot de rest van het werk? Dat wordt duidelijker als je weet dat The Leopard een vervolg blijkt te zijn op een eerdere filmische installatie Western Union, small boats waarin Julien de reis van Afrikaanse vluchtelingen naar Sicilië tot onderwerp nam. In onze kring is Julien natuurlijk vooral bekend van films als Looking for Langston (1989) en Young soul rebels (1991). Of het thema racisme in de huidige expo ook aan de orde komt is mij onbekend en dat geldt ook voor het Queer gehalte van het werk. Good old Ron Mandos levert met deze expo een fraaie bijdrage aan de lange neus die Amsterdam deze dagen weer even opzet tegen Den Haag en daarmee is niet de gelijknamige gemeente bedoeld. Op 18 oktober geeft Isaac Julien een artist talk in het Stedelijk Museum in Amsterdam waarbij Hendrik Folkerts optreedt als tafelheer. Benieuwd of er nog een interview in een van onze bladen volgt. Nog tot 20 oktober. Meer: www.ronmandos.nl. A mid-career retrospective Not so good… Mijn kennismaking met Del LaGrace Volcano verliep kort maar krachtig en vooral niet. Het was begin jaren negentig en in Villa Lila wilden we een grote

overzichtsexpositie wijden aan het werk van vrouwelijke fotografen. Na wat correspondentie volgde een ziedend en vooral buitengewoon onbegrijpelijk telefoontje uit London. Hoe we het in onze hersens haalden om haar als vrouwelijke fotograaf te benaderen... Dat zij in alle teksten over lesbian photography genoemd werd was kennelijk niet voldoende reden: het is nooit meer goed gekomen. De LaGrace Volcano is kortom iemand die veel en grondig heeft nagedacht over de betekenis van sekse en de verbeelding ervan. In haar fotografisch werk heeft zij al die jaren verslag gedaan van haar zwerftocht in de grensgebieden tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid. De sociale m/v constructies en v/m wegwijzers zijn er vooral om onthuld en omzeild te worden. Inmiddels is een van de kenmerken van haar werk een grote mate van speelsheid en humor, hij/zij is kortom ook -me too, Misster Volcano- een dagje wijzer geworden... Onze vrienden van het Leslie Lohman museum organiseren een mid career retrospective (en not that old). Nog tot 11 november, meer: www.leslielohman.org. Dirty Secrets Ook de Prince Street Basement Gallery is onderdeel van Leslie Lohman en houdt van 28 tot 30 september een expo Dirt Secrets met zogeheten sexual portraits van de fotograaf Michael Rosen. Sinds 1977 documenteert hij de seksuele ondergrondse van de SM scene. Meer: www.michaelrosen.com. Two Loves Sex, art and the love that dare not speak its name. Onder deze titel heeft ondernemer, kunstenaar Kymara Lonergan in zijn Kymara Gallery in het piepkleine Biddeford in the middle of nowhere in Maine een expositie schilderijen, sculptuur en fofografie samengesteld uit de collectie van het LeslieLohman museum. Het oudste stuk uit de expo dateert uit 1650 en het jongste werk uit 2010. Zeldzame stukken van Warhol en Keith Haring die zelden te zien zijn worden gecombineerd met een kleine keuze uit het werk van Robert W. Richards, zelf uit Maine afkomstig. Nog te zien tot 31 december. Meer www.kymara.com. Structural Mode Onder die titel exposeert de jonge mode ontwerpster Rejina Pyo (1983) een in opdracht van het museum ontworpen collectie in het Boijmans. Deze presentatie is onderdeel van de door haar gewonnen Han Nefkens Fashion Award 2012. Ook deze expo getuigt van haar onderzoek naar draagbare kleding op het grensvlak van mode en kunst, mn beeldhouwkunst. Behalve Han Nefkens zelf zaten ook o.a. Viktor en Rolf in de jury van de prijs. De presentatie maakt onderdeel uit van het programma “Design in Boijmans” waarin vormgeving centraal staat. Tot 20 januari 2013, meer: www.boijmans.nl. Desire, desiese devise In de Deichtorhallen is een enorme overzichtstentoonstelling van het tekenwerk van Maria Bonvicini (1965) te zien. Op zich niet zo bijzonder want ze heeft wel vaker tekeningen geëxposeerd, maar niet zo vaak. Ze heeft altijd een zekere distantie tot haar werk. Het is vaak zodanig dat ze het door anderen laat bouwen. Nu dus werk dat letterlijkvan haar eigen hand is dus dichter op haar huid zit. Ze is vooral bekend vanwege haar grote architecturale installaties waarin ook uit gender voortkomende machtsongelijkheid geproblematiseerd wordt. In het materiaal bij deze expo is daarover niets terug te vinden en onduidelijk is of dat het hier om een gevalletje postfeministische schaamte gaat of dat het de verdere ontwikkeling van het werk weerspiegelt. Ruim 400 werken en daarnaast een Fülle aan documentatie. Een en ander gedocumenteerd in een kloeke catalogus: isbn 9783942405683. Eu 58. Nog tot 18 november, meer: www.deichtorhallen.de.

Playboy Architecture? Hoe heeft het tijdschrift Playboy tussen 1953 en 1979 architectuur en vormgeving gebruikt als instrumenten om een nieuwe identiteit van de Amerikaanse man te ontwikkelen? Op zijn minst een interessante benadering van dit tijdschrift dat met zijn lesbische thema nummer ook de Nederlandse man onder handen heeft genomen. Te zien in Maastricht naast het Bonnefanten. Tot 10 februari, meer: www.bureau-europa.nl. Körper als Protest In de Albertina in Wenen een grote fotografietentoonstelling gewijd aan een onmogelijk wijd thema. Maar het accent ligt op het gebruik van afbeeldingen van het lichaam als visueel protest tegen maatschappelijke, politieke maar ook kunstzinnige normen. Vooral het werk van de fotograaf John Coplans (1920-2003) uit de eigen collectie van de Albertina staat hierbij centraal. Dat werk waarin de fotograaf steeds delen van zijn eigen ouder wordende lichaam fotografisch inzette, wordt geconfronteerd met zijn inspiratiebronnen. Hierbij ook werk van onze lievelingen Mapplethorpe, Bruce Nauman e.a. De Brit Coplans was na zijn emigratie naar de USA o.a. curator en als zodanig een van de eersten die de pop art exposeerden: hij was een groot bewonderaar en promotor van Andy Warhol. Te zien tot 2 december 2012. Mooie catalogus, origineel cadeautje: isbn 978-94-90198-10-7. Eu 21. Meer info: www.albertina.at. Erfgoed Impressionisme en foto realisme is niet meteen een voor de hand liggende combinatie. Maar wel uitgangspunt van het expo beleid van Galerie Pictura in het Noord Limburgse Aijen. Momenteel is een groepsexpo -met veel foto realistisch werk- gewijd aan het model (tot 3 november) en dan pakt de galerie uit met een najaarsexpo waar werk van de eigen stal getoond wordt. Tot de deelnemers hoort Janneke Bruines die met haar keramisch werk o.a. deelnam aan de Maskers expositie in Villa Lila. Opening 18 november. Meer info: www.galeriepictura.nl. Shaffy Art Project Binnenkort mag iedereen (nu ja, eigenlijk alleen echte Amsterdammers) meedoen aan een webreferendum voor de keuze van een Ramses kunstwerk dat in het metrostation Vijzelgracht moet komen. Bijna veertig kunstenaars dienden een ontwerp of voorstel in en uiteindelijk koos een jury vijf genomineerden uit: Jaap Reedijk, René P. Rauch, Karin van der Gaast, Diane Lepelaar en Jeroen Vos. Jammer, maar heus er zit niets aanstootgevends bij en zoals eigenlijk ook te verwachten viel niets queers. Of in het ontwerp van Diane Lepelaar moet hiervan nog iets terug te vinden zijn. Nou dan nog liever die malle superman van Jeroen Vos die Ramses als een soort seksloze elf de Amsterdams luchten laat doorklieven... De definitieve keuze volgt natuurlijk op TV. Programma Opium op 27 oktober. Intussen verliest dat andere monument waarschijnlijk alweer zijn blaadjes. Hoe zou het gaan met de Shaffy boom aan de Dijksgracht? Daar kunnen ook Queer glbt’s zelf hun vreemde vogels in kwijt... Lievelingen Smell of Hope met oud en nieuw werk van Maria Roosen in Middelburg: zowel in de Vishal

als in de Grote Kerk. Tot 21 oktober, meer: www.devishal.nl. Turner Monet (en onze crypto) Twombly: later paintings nog tot 28 oktober in www.tate.org.uk/liverpool. Disappearing Act van Prix de Rome winnares, bekend van haar video installaties, Pivli Takala tot 20 oktober in Amsterdam bij www.dianastigter.nl. In Venlo In de roos, stillevens van Margriet Smulders (stille wateren...). Nog tot 7 oktober, meer: www.vanbommelvandam.nl. Maria Roosen Ook liefde op het eerste gezicht. Maria Roosens werk was al queer toen het woord uitsluitend als scheldwoord gebruikt werd. Ik ben er altijd van blijven houden. Visueel zeer aantrekkelijk -eye candy- prikkelt het ook de grijze cellen omdat het werk deze steeds weer laat nadenken over de breekbare grens van schoonheid en verval. Overzichtstentoonstelling in de Vishal en de St. Bavokerk in Haarlem. Kies maar: www.vishal.nl, www.bavo.nl, www.mariaroosen.com. Newtopia Zo af en toe kom je een bericht tegen over een expo die eigenlijk smaakt naar meer maar waarover twijfel knaagt. Eigenlijk zou ik gewoon de expo New Utopia de staat van de mensenrechten in Mechelen en Brussel zelf moeten bezoeken voor ik er hier in GLIMP! Over bericht. Want in de veelheid aan informatie op de site www.newtopia.be ben ik mijn spoor geheel kwijt geraakt. Het gaat dan ook om een groepsexpo waaraan maar liefst 70 kunstenaars deelnemen in Mechelen en een expo van de van huis uit Chileense kunstenaar Alfred Jaar in Brussel. De expo is nog tot 10 december. Meer: www.newtopia.be. Dat geldt ook voor How much fascism ? in het Utrechtse BAK, waaraan o.a. Jonas Staal deelneemt. Nog tot 23 december: www.bak-utrecht.nl. Ik houd me aanbevolen voor uw indrukken mocht u deze expo’s bezocht hebben. Kann es Liebe sein? Een grootduits Deutsch project? De uit Singapore (!) afkomstige gay kunstenaar Ming Wong maakte de film “Lerne Deutsch mit Petra von Kant” tijdens zijn eerste tijd in Berlijn. De stille verwijzing naar haar bittere Träne bij Fassbinder smaakt naar meer. Thema's: verlangen, teleurstelling, seksualiteit, intimiteit en passie. Maar vooral de rol die deze spelen bij het kijken naar en beleven van kunst zelf... De expositie trekt door Europa: van Berlijn naar Wenen en is nu in de Ratskeller in Luxemburg te zien. Ming (als enige niet van huis uit Deutssprachig) mag veel beloven. Van de anderen maakt alleen Maria Anwander (zie plaatje, waar ze haar kus doneert aan het Moma) het waar... Van 12 oktober tot 11 november: www.cerclecite.lu. Automne Gay De Alliage in Luik bestaat momenteel 15 jaar en viert dit met een Automne Gay, een homo herfst. In GLIMP! is de Alliage vaste gast vanwege de regelmatige exposities van beeldende kunst. Ook tijdens de feestelijke herfst is er in het centrum een expositie van beeldende kunst. Jean-Paul Bonjean exposeert 2D werk. Hij is lokaal actief in de PS, daarnaast een van de vaste waarden van het centrum en hij tekent voor de organisatie van de exposities. Met hem exposeert Luc Dethier zijn beelden. Hij is afgestudeerd aan de academie in Luik en kan bogen op een vooral artistieke professionele praktijk. Nog tot 26 oktober. Meer: www.alliage.be. Gay & Muslim

Ook Galerie Mooiman heeft weer een bijzonder expositie in petto. Ze is onderdeel van de regenboogweek in Groningen (www.lgbtgroningen.nl). Gay & Muslim toont fotografisch werk van Bram Belloni geïnspireerd door de documentaire I am gay and muslim van broer Chris. Foto's uit de -ook in boekvorm gepubliceerde- serie See through us van Diana Blok en uit het Secret Garden project Vrij in Nederland van Emir Belatoui. Daarnaast beelden van Derwishdansers van Philippe Timmermans. Opening -let op- zaterdag -diversity day- 6 oktober 2012, 16 uur. Tot 25 november, meer: www.mooi-man.nl. Feminine Moments In deze GLIMP! nogal wat kanttekeningen bij verschillende bladen. Gelukkig kunnen we voor onze koffietafeltjes zelf de leukste blaadjes printen. Een sluimerend contact dat al ruim tien jaar bestaat dateert nog uit de tijd dat Nederland o.a. via het verdwenen Buro Axis een rol van betekenis speelde in het internationale feministische kunst netwerk. Een rol die natuurlijk ook allang uitgespeeld is. Birthe Havmoeller is al vele lange jaren een van de leidende activisten van Femine Moments: een of beter het Deense netwerk. Blijkens haar e-newsletter (gratis opgeven op de site) onderhoudt zij ook in de Queer art wereld goede contacten. Ik hoopte natuurlijk op interessante aanvullingen op mijn uiterst beperkte verknoping met onze Noorderlingen (ik heb meer contacten op IJsland dan in de rest van Skandinavië). In de newsletter van augustus kwam het Noorden er nogal bekaaid vanaf. Eén, maar wel rijk geïllustreerd, verslag van de expo Gardet II van een gelijknamig Zweeds collectief in Galerie Kocks. Te zien tijdens de Pride in Stockholm. Een expo die ik overigens geheel over het hoofd heb gezien (sic!). Collages van Elinore Lindén Strand en foto’s van Frida Gustavsson en Tabita Hagstrand. Meer: www.femininemoments.dk. Helm de Laat, 27 september 2012

VRIJDAG 4 OKTOBER 2013 HTTP://CALFFENMEISCHKE.BLOGSPOT.NL/2013/10/THE-TEMPTATION-OF-AA-BRONSON.HTML

The Temptation of AA Bronson

In de oude klaslokalen van Witte de With gaat de stijl van de tentoonstelling langzaam terug in de tijd en maakt de white cube geleidelijk plaats voor de immersieve omgeving van de surrealistische tentoonstelling en het rariteitenkabinet, om uiteindelijk te leiden tot de drempel van de magie: de illusie van beelden, geuren, geluiden en handelingen die de mogelijkheid van genezing in zich dragen.

Deze uitgave is enkel zwart gedrukt op 80 grams biotop 3. Wat het speciaal maakt is het Amerikaanse stofomslag, bestaand uit 16 pagina's, dat met de hand om de boekje is heen gevouwen. Het 70 grams papier wat hiervoor gebruikt is, is edixion offset van Antalis. Door de lage grams gewichten is het een flexibel boekje geworden wat lekker in de hand ligt en dat je na het bezoeken van de tentoonstelling makkelijk met je meeneemt. Witte de With Center for Contemporary Art