Zussen Nellie en Marie breien in quarantaine

Zussen Nellie en Marie zijn tijdens hun quarantaine aan het naaien en breien geslagen

‘Tientallen lippenstiftkusjes op het raam’

Zussen Nellie (links) en Marie zijn tijdens hun quarantaine aan het naaien en breien geslagen.

Het coronavirus houdt sinds maart dit jaar iedereen thuis. Ook Nellie Brekelmans (85) uit Boxtel is aan huis gekluisterd. “Op doktersadvies kom ik al sinds begin maart niet meer buiten”, vertelt ze. Sindsdien is het een komen en gaan aan haar raam van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. “Elke dag krijg ik bezoek”, lacht ze. “Het is natuurlijk een verschrikkelijke situatie.

Maar dankzij die bezoekjes houd ik de moed erin.”

Nellie is weduwe, maar woont in deze periode niet alleen. Haar zus Marie (86) uit Oss logeert sinds maart bij haar. “Dat leek de kinderen een goed idee. Nu zitten we niet apart van elkaar in quarantaine maar samen.” Ze komen niet meer buiten, maar ze vervelen zich geen moment.

op het raam’

Ze doen samen het huishouden, want de hulp mag niet meer binnenkomen. Ook koken ze elke dag, puzzelen ze veel en kijken ze televisie. “We doen ook elke ochtend mee met het tvprogramma Nederland in Beweging. Blijven we nog een beetje soepel.” Maar de meeste tijd besteden ze aan naaien, haken en breien, vooral poppenkleertjes. “En laatst hebben we ook tientallen eierdopjes gebreid.”

Naaiatelier Nellie en Marie gebruiken voor de poppenkleertjes patroonboeken van tientallen jaren oud. “Die had ik nog liggen”, vertelt Nellie. “Daar staan ook veel patronen in van kleding voor Barbiepoppen. Ik heb zeven achterkleindochters die dat hartstikke leuk vinden. We hebben al een hele collectie aan kleertjes gemaakt. Sokjes, hoeden, jurkjes… Het is hier net een naaiatelier. Bij mooi weer zetten we de naaimachines buiten, op de plaats. Zo genieten we ook nog van het zonnetje.”

Een lach en een traan De dagen vliegen voorbij, “al blijft het natuurlijk een heel moeilijke periode”, knikt Nellie. “Gelukkig bellen we veel met de kinderen en zorgen ze heel goed voor ons. Ze doen onze boodschappen die ze

eerst ontsmetten. Daarna zetten ze die voor de deur. Ook komt er élke dag iemand van de familie even langs om te zwaaien. En dan laten wij door het raam zien wat we allemaal weer genaaid hebben. Maar het blijft op afstand hè. Je mist elkaar toch, omdat die deur ertussen zit of dat raam. Ja, dat is heel verdrietig.” Toch levert deze situatie ook mooie herinneringen op, vindt Nellie. Zoals die aan haar verjaardag, op 22 maart. “De hele familie stond op de stoep met cadeautjes en ballonnen. Zo stonden ze me toe te zingen. Prachtig. Er was een lach, een traan. En ze hadden tientallen lippenstiftkusjes op het raam gezet. Die zitten er nu nog op!”

‘Houd moed’ Nellie is blij dat haar zus in deze periode bij haar woont. “Met z’n tweeën is het toch gezelliger koffie drinken. Maar ik besef ook dat er veel mensen alleen zitten. Die wil ik graag zeggen: houd moed. Eet gezond, slaap genoeg. En probeer iets omhanden te hebben. Wie van naaien of breien houdt, mag me altijd bellen voor een patroon.”