Home (Dutch

By Anonymous

Thuis... wat een mysterieus woord, ik denk niet dat het woord een mening hebt die iedereen mee eens kan zijn. Het kan zo veel verschillende dingen betekenen. Is het waar je woont? Het land waar je een connectie mee voelt? Of is het gewoon het land waar je woont?

De lucht is helderblauw, geen enkel wolk in zicht. 40,000 ft in de lucht, ik vlieg over de Black Sea, en ik voel me tot rust, weg van alle problemen en vrij letterlijk in een ontsnapbaar object. Ik ben opweg terug naar huis, Australia. Maar, als ik het woord ‘huis’ zeg krijg ik een raar gevoel. Is Australia echt mijn thuis?

Mijn hoofd gaat terug naar de vakantie die we net hadden. Nederland was mooier dan ooit. De knapperig koude winters brengt plezier naar mij, het is altijd een hoogtepunt van de vakantie. De lage temperatuur biedt een contrast tot de warme Australische zomers. Als de Europese zon opkomt, het werk van de vriezend temperatuur van de nacht daarvoor zie je pas voor het echt. Toen een heldergroen, het gras is nu onherkenbaar, een laag van ijs er op moet me denken aan de spinnenwebben in Australia. Geuren vullen de straten, als of mijn neus met mij speelt. Open gordijnen laat families zien, lekker aan het ontbijten, echt iets Nederlands denk ik. Toeristen zouden het een lack of privacy vinden, ik vind het geweldig. Nieuwjaarsdag is altijd een feest in zichzelf. Iedereen een ‘gelukkig nieuw jaar’ wensen, zelfs vreemde mensen die je tegenkomt in de straat, de geur van vuurwerk nog fris in de lucht. Nog lekker snel wat eten van nieuwjaarsavond voordat we weer een jaar moeten wachten. Veel fietsers kom je vandaag tegen, iedereen terug naar huis naar een lange avond. Of misschien nog snel een paar vrienden of familie opzoek gaan, een voel van geluk is in de lucht, wat een mooi gevoel.

ik? Ik voel thuis, maar wat eigenlijk is thuis denk

Herringen van mijn opvoeding komen terug. Straten helemaal in oranje. Oranje speelt vanavond, iedereen vol met hoop en spanning. Het voelt alsof het hele land het twaalfde man is, zingen en schreeuwen voor ons land. Lekker een potje trappen naar de wedstrijd was altijd leuk, snel wegrennen als een auto er aan kwam. Soms stiekem een sneeuwbal gooien naar de auto’s, en snel achter de boom verstoppen. De voetbal stickers bij Albert Heijn verzamelen, wisselen met vrienden, zo snel mogelijk het boekje klaar hebben. Lekker naar de wok met de familie, altijd veel eten halen, onze ouders ons waarschuwen om niet ziek te woorden. Al die leuke dingen, weg, toen ik 5 was, naar Australia verhuisde.

Ik ben best wel benieuwd naar de woordenboek mening van het word ‘thuis’. “Woning waar je woont en waar je je prettig voelt”. Ik denk hierover na, kan eigenlijk een mening genoeg zijn voor zoon ingewikkeld woord? Voor een iemand zou dit genoeg zijn voor het woord, maar dan weer niet voor een andere. Het woord moet je veel over nadenken.

Ik vlieg terug naar Australia, helemaal aan de andere kant van de wereld, meer dan 16,000km vanuit elkaar, alsof het een andere wereld is. We zijn daarnaartoe verhuist toen ik 5 was, dus heb meer dan de helft van mijn leven daar gewoond, maar het voelt nog steeds raar, ik voel gewoon geen connectie met het land. Ik ben hier zelfs geboren, het land heeft een groot invloed op mijn leven gehad. Wakker woorden in de warme zomers was altijd erg, het huis al gevuld met warme vochtig lucht geen moment van koelheid. De fans werken amper, alsof ze het ook te warm hebben. Mesen lopen langzaam door de straat, hopen dat ze nog snel wat frisse lucht krijgen voordat het te warm wordt om naar buiten te gaan. De zon is helder en creëert een zee van kleuren overal waar je kijkt. Mesen zoeken water op, als ze maar wat cooling krijgen. Veel mensen gaan naar het winkelcentrum, wat heb je daar? Air conditioning...... De cricket is bijna op elk tv-scherm die je langs komt en de barbecue ruik je in elke straat. Je merkt echt dat Australiërs in super veel manieren gebruik maken van de warme zomers, toeristen zouden het niet aan kunnen. Ik vindt het indrukwekkend.

Ik weet nog goed mijn eerste dag op school in Australia. Niemand was mijn vriend en het land was nog behoorlijk raar voor mij. Maar nu, 13 jaar later, kan ik er wel om lachen, als ik met mijn vrienden daar over praat. Mijn eerste voetbalwedstrijd was in Australia en ik weet nog goed toen ik een ‘six’ kreeg en een 50 tijdens een cricketwedstrijd. Wilde zomers zullen me nooit ontsnappen, lagen en lagen rook overal waar je kwam, het hele land kwam samen om het land te redden. Lekker fietsen met mijn vrienden in ‘the bush’ in plaats van de kleine Nederlandse straten, langs de gums trees, ertussen door racen, de geur van eucalyptus te sterk voor mijn neus. Ik voel me eigenlijk best wel gelukkig als ik zeg dat ik in Australia woon, maar het lukt mij nog steeds niet om te zeggen dat het mijn thuis is. Je identiteit is vaak gekoppeld met een land. Een blik naar iemands paspoort en er komen meteen stereotypen naar boven. Vooral in vandaags hypervigilant wereld is iemands identiteit misschien nog belangrijker. Voorzichtig, hou ik mijn Australian en Nederlandse paspoort in mijn handen, als of ik ze op een weegschaal zet. Welke ben ik meer trots op? Welke is belangrijker in mijn leven? Alle twee hebben ze een groot betekenis voor mij. Maar is een groter? Vaak word ik gevraagd welk land ik vandaan komt, “The Netherlands” zeg ik altijd.

Ik voel leeg als ik erover na denk welk land ik eigenlijk vandaan kom. Instinctief zegt dat het niet het land is waar ik woon.

“Down under” wordt het genoemd. “The Great Southern Land”, maar al dat ‘charisma’, zo aantrekkelijk voor zo veel mensen grijpt met mijn ‘inner self’. Ik voel eigenlijk amper een identiteit, of misschien denk ik gewoon te veel voor dat woord. Maar nee, thuis is meer dan een gebouw dat veel geld waard is. Ze hebben een emotionele mening. In Australia heb ik nooit een leuk moment met mijn familie kunnen delen. Ze wonen hier niet..... Maar Skype en FaceTime denk je misschien, dat is anders. Je kan niet herinneringen maken via een video call, het moet een fysiek onderdeel hebben. Ook heb ik nooit met het hele land dingen kunnen vieren. Australia Day dan? Denk je misschien. Maar nee, ik voel echt geen connectie. Het komt nieteens dichtbij in vergelijk met koningsdag. Alle straten oranje, de verjaardag van onze koning vieren. Het Wilhelmus met trots zingen, en lekker eten. “Welcome to Sydney airport, we do hope you enjoyed your flight and to all Australian residents, welcome home”

Ik voel dat welkom, maar ben ik echt thuis? Ik ben sowieso fysiek terug in Australia, niet meer in het neutraal vliegtuig, maar mijn identiteit snap ik nog steeds niet. Ik weet dat misschien en dag komt wanneer ik moet beslissen tussen de twee landen, maar voor nu accepteer ik dat ik twee huizen heb. Australia en Nederland.

Thuis is echt een moeilijk woord, ja, het kan gewoon het huis zijn waar je woont, maar de mening van het word is veel dieper. Een ding weet ik zeker, er is geen beter gevoel dan om thuis te zijn.