12 (De drie soorten pest) De pest wordt veroorzaakt door een bacterie, Yersinia pestis. De bacterie komt in de mens terecht door de beet van een vlo. Wanneer de vlo geïnfecteerd is, wordt de slokdarm van het dier geblokkeerd. Het krijgt nog slechts een fractie van het bloed dat het opzuigt in zijn maag, de rest blijft steken onderweg. Zo raakt de vlo langzaamaan ondervoed en wordt hij bevangen door een onverzadigbare honger. Die honger maakt dat de vlo als een razende alles en iedereen om zich heen begint te bijten, op zoek naar een manier om zijn maag te vullen. Bij elke beet injecteert de vlo via het besmette bloed dat nog in zijn bek vastzit weer een nieuw slachtoffer. Uiteindelijk sterft de vlo de hongerdood. Via de beten komt de bacterie in de bloedbaan van de mens. Daarna nestelt het zich in de lymfeklieren. In de oksels, de nek en de liezen beginnen zich gezwellen te ontwikkelen die eruitzien als builen. Vandaar de naam ‘builenpest’. De builen zijn erg pijnlijk en wanneer ze opengesneden worden, verspreiden ze een afgrijselijke stank. Ze maken soms ook een vreemd, gorgelend geluid. Naast de builen zijn er ook andere symptomen: hoofdpijn, hoge koorts, duizeligheid en buikloop. In de veertiende eeuw had je een week na de besmetting gemiddeld ongeveer dertig procent kans dat de builen weer verdwenen waren en je het zou overleven. Als je de builenpest had, dan had je geluk. Yersinia pestis kan ook in twee andere varianten voorkomen. Als de bacterie niet je lymfeklieren aantast maar zich nestelt in je longen, dan ontwikkelt ze zich tot longpest. De kans dat je het overleeft neemt af tot minder dan vijf procent. Bovendien ben je nu zelf ook extra besmettelijk voor iedereen om je heen. De kans dat je door het hoesten je geliefden besmet is buitengewoon groot. Uiteindelijk sterf je gemiddeld na twee dagen al, doorgaans omdat je verdrinkt in je eigen bloed. De derde vorm van de pest is de bloedvergiftigingspest. Daarbij veroorzaakt de bacterie in het hele lichaam her en der kleine bloedklontertjes, die de betrokken plekken op het lichaam doen afsterven, wat tot rode en zwarte vlekken overal op de huid leidt. Je bloed stolt verder ook niet meer en loopt
in je organen. In een tijdsbestek van vierentwintig uur ben je dood.