‘‘Ο παππούς και η γιαγιά’’
Φρίντα Μπενέτου
Παππούς και γιαγιά! Δύο λέξεις μικρές αλλά γεμάτες με αγάπη,στοργή,φροντίδα. Δύο <<ήρωες>> των παιδικών μου χρόνων,δύο άνθρωποι που είχαν,έχουν και θα έχουν για πάντα ένα μεγάλο κομμάτι στην καρδιά μου αλλά και στο μυαλό μου. Θυμάμαι,τότε που ήμουν πολύ μικρότερη,τον παππού μου να με πηγαίνει βόλτες με το αυτοκίνητό του, να με πηγαίνει στον πανέμορφο κήπο του για να ποτίσουμε τα λαχανικά του,να μαζέψουμε τις λαχταριστές φράουλες τα κολοκυθάκια, τ’ αγγουράκια και τις ντοματούλες.Να μου δείξει το κοτέτσι με τις κοτούλες και πως γεννούν τ’ αυγά,αλλά και τον εντυπωσιακό σκυλάκο του με τα πελώρια αυτιά που σέρνονταν στο έδαφος.Παίζαμε ατελείωτες ώρες! Όταν επιστρέφαμε στο σπίτι του ,μας περίμενε η γιαγιά,με τα καλομαγειρεμένα φαγητά και γλυκά!Με κέρναγαν πάντα πορτοκαλάδες,σοκολάτες και παγωτά.Μου άρεσε να πηγαίνω στο σπίτι τους και να παίζω στην τεράστια αυλή με τα ωραία πολύχρωμα λουλούδια.
Δεν μου χάλασαν ποτέ χατίρι.Το καλοκαίρι πάντα μου άρεσε να πηγαίνω στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς,να καθόμαστε όλοι μαζί να συζητάμε και να απολαμβάνουμε τα εδέσματα από το φανταστικό κήπο του. Αυτός ήταν ο παππούς μου! Ένας υπέροχος άνθρωπος, κεφάτος, φιλόξενος,ειλικρινής που μου έδωσε πολλή αγάπη. Σήμερα,πάνε δύο χρόνια που δεν είναι πια μαζί μου.Έφυγε βιαστικά,αναπάντεχα,ξαφνικά σαν ένα πουλάκι που φεύγει για άλλες χώρες!!!Μου λείπει αφάνταστα,μου λείπουν τα ωραία λόγια του ,οι κουβέντες που κάναμε ,οι συμβουλές του.Ευχαριστώ τον Θεό,που ήταν μαζί μου μέχρι και τα εννιά μου χρόνια, έχοντας τις καλύτερες αναμνήσεις! Τώρα έχω τη γιαγιά μου που είναι μόνη της και λείπει και σε αυτήν...Το ξέρω… Δίνω όσο περισσότερη αγάπη και σεβασμό μπορώ σ’ αυτήν τη γυναίκα,γιατί πιστεύω ότι ο παππούς με βλέπει από ‘κει ψηλά και είμαι σίγουρη ότι θα είναι περήφανος για ‘μένα !