ΤΟ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΗΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ ΚΑΡΑΤΑΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
Πριν από περίπου τέσερεις μήνες ετοιμαζόμουν να πάω στο φροντιστήριο. Έφτασα και αρχίσαμε να κάνουμε μάθημα. Μετά από λίγη ώρα χτύπησε η πόρτα και είδα τη μαμά μου πολύ αγχωμένη. Την ρώτησα τι σημβαίνει και εκείνη μου είπε ότι η Νίκη είχε χτυπήσει και ότι ο μπαμπάς μου την πήγαινε στο νοσοκομείο. Τότε ετοιμάστηκα και τρέξαμε στο αμάξι για να πάμε κι εμείς εκεί.
Την ρώτησα πώς είχε χτυπήσει και αυτή μου είπε ότι κατεβαίνοντας τις σκάλες μάλλον είχαν νερά τα παππούτσια της γλύστρησε και χτύπησε το χέρι της. Έκλαιγε πάρα πολύ έντονα και δεν μπορούσε να το κουνήσει.
Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε και βρήκαμε την αδερφή μου. Ήταν πολύ τρομαγμένη. Έπειτα ο γιατρός μας φώναξε για να εξετάσει τη Νίκη. Στο ιατρείο μπήκε μόνο η μαμά μου επειδή ο γιατρός ζήτησε να συνοδεύσει την αδερφή μου μόνο ένα άτομο. Κατόπιν βγήκαν και ο γιατρός μας ενημέρωσε ότι η αδερφούλα μου είχε ραγίσει το χέρι της...
Μετά πήγαμε στο σπίτι μας και έναν μήνα αργότερα ξαναπήγαμε για να βγάλει η Νίκη τον νάρθηκα που της είχε βάλει ο γιατρός. Όταν επιτέλους βγήκε από το δωμάτιο φαινόταν πολύ χαρούμενη που σε μερικές ημέρες θα μπορούσε να χρησιμοποιεί ξανά το χέρι της. Και θα κλείσω αυτή την έκθεση με μία πολύ σημαντική φράση: << Το πιο σημαντικό σε μια οικογένεια: να είναι όλοι καλά μεταξύ τους, να συζητάνε και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον.