PERSOONLIJKE GETUIGENISSEN OVER AFSCHEID NEMEN EN ROUW
Een boek schrijven na het verlies van je ouder of kind Over verlies en rouw zijn al honderden boeken geschreven. Aangrijpender, persoonlijker én nog meer troostgevend wordt het vaak als auteurs schrijven over het verlies van hun eigen geliefde, familielid, vriend. Wij laten alvast twee mensen aan het woord die die stap gezet hebben.
Johan Terryn
‘Het uur blauw’
“
Rouwen is geen rechtlijnig proces, maar verloopt chaotisch.”
De vader van Johan Terryn overleed vorig jaar in de eerste, strenge lockdown. Hij sprak in zijn column op de radio over zijn droefheid, maar ook over het gebrek aan warmte en vrienden om hem heen op dat moment. Hieruit vloeiden een podcastreeks, een boek en de theatervoorstelling ‘Het uur blauw’ voort. “Wij, mensen hebben er nood aan ons verdriet te kunnen delen”, zegt Johan Terryn, radio- en televisiepresentator, acteur en coach. “Wat me na het overlijden van mijn vader opviel, is hoe weinig we voorbereid zijn op de dood. Nochtans weet iedereen dat hij op een dag afscheid moet nemen van een geliefde. En toch komt die dag als een donderslag bij heldere hemel. Die hele coronaperiode en de lockdown hebben dit gevoel alleen maar versterkt. We konden amper afscheid nemen. Het afscheid gebeurde in intieme kring van maximum vijftien personen. Ik mocht mijn moeder, broer en zus niet vastnemen. Vrienden waarmee ik mijn verdriet kon delen, mocht ik niet zien. Dit viel me enorm zwaar. Ik kon niet anders dan erover praten tijdens mijn column op Radio1. Ik kreeg hier enorm veel reactie op. Reacties van andere mensen die troost misten en het enorm apprecieerden dat ik erover sprak op de radio. Zo ontstond het idee om een podcastreeks te maken.” Johan Terryn ging ’s ochtends heel vroeg met twaalf mensen wandelen. “We spraken in dit vroege uur, waarin de wereld van donker naar licht evolueert, over verdriet, rouwen en afscheid nemen. Voor mij zit er enorm veel symboliek in dit uur, want op het einde is het licht en draait de wereld door, ook zonder de persoon die we verloren hebben.”
Chaotisch
Opnieuw bleven de reacties niet uit en kwam er het boek ‘Het uur blauw’, waarin Johan terugblikt op zijn gesprekken, op zoek gaat naar wat universeel is in al die individuele verhalen en ook zijn eigen rouwverhaal schetst. “Het is geen coronaboek, het woord komt er zelfs niet in voor, maar wel een boek over verlies en rouw in een periode waarin het ontbreken van warmte en mensen zo duidelijk maakte waar je op dat moment behoefte aan hebt.” Voor de auteur was het bovendien een manier om zijn eigen verdriet te verwerken. “Ik ontdekte dat rouwen geen rechtlijnig proces is, maar dat het heel chaotisch verloopt. Het overviel me. ‘De tijd heelt alle wonden’, en je moet ‘het een plaats geven’, zijn zo’n abstracte lege zinnen. Ik merkte ook wel dat je het verdriet in de ogen moet durven kijken en dat dat niet altijd makkelijk is. Maar het mag allemaal zo lang duren als je zelf wil, ook al verlangt je omgeving vaak dat je sterk bent en dat je er snel door geraakt. Ieder mens vindt wel een manier om ermee om te gaan, om het verlies van een dierbare op een manier zin te geven. Ik ben ervan overtuigd dat er ook schoonheid zit in verlies en daar ga ik naar op zoek in de voorstelling en het boek. Het doet me enorm deugd om mensen met mijn verhaal, de podcast, het boek en de theatervoorstelling een stukje troost en verbinding te bieden. Mensen hebben er nood aan om hun verdriet met elkaar te delen. Toen het publiek na de theatervoorstelling recht veerde en een luid applaus door de zaal klonk, besefte ik dit des te meer. Daarnaast was het voor mij een eerbetoon aan de man die me groot bracht, die me alles leerde. Ik ben blij dat het overlijden van mijn vader in zo’n bizarre periode toch nog een zinvolle invulling en betekenis kreeg.” Alle info over het boek (uitgeverij Lannoo), de podcast en de theatervoorstelling vind je op www.johanterryn.com/het-uur-blauw
❯
ALLERHEILIGENBIJLAGE 2021 | 5
