Editorial

Μετράμε λίγες μόνο μέρες μετά τα θλιβερά πρώτα γενέθλια της πανδημίας στην Ελλάδα, και το σκηνικό δεν φαίνεται να έχει αλλάξει . Ήταν 26 Φεβρουαρίου του 2020 όταν επιβεβαιώθηκε το πρώτο κρούσμα στη χώρα μας. Έκτοτε μάθαμε να ζούμε με αυτό, θρηνώντας θύματα μα και τη δεδομένη έως τότε ελευθερία κινήσεων. Η αγορά μετρά πληγές που δύσκολα θα κλείσουν αφού ακόμα και σήμερα, με τον εμβολιασμό σε εξέλιξη, το μέλλον φαντάζει αβέβαιο. Η ζωή μας μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε ψηφιακή. Ψηφιακή εργασία, ψηφιακή εκπαίδευση, ψηφιακές αγορές, ψηφιακή ενημέρωση, ψηφιακή επικοινωνία, ψηφιακή διασκέδαση… Ήρθαν για να μείνουν; Κάποια σίγουρα. Κάποια άλλα, ας ελπίσουμε, όχι. Δεν είναι όλα κακά. Απλά έχουμε ανάγκη το μέτρο. Έχουμε ανάγκη το διάλλειμα. Την ανθρώπινη επαφή, την επικοινωνία. Μετρώντας 12 μήνες περιοριστικών μέτρων, οι κοινωνικές μας δεξιότητες δείχνουν να ατροφούν. Και πολλά κακά δείχνουν να βασιλεύουν. Πολλές «πανδημίες» μέσα στην πανδημία, με βαθύ αποτύπωμα στη ζωή μας. Μοναξιά, φόβος, οικονομική ανασφάλεια, κοινωνική αποστασιοποίηση.

Σίγουρα η ανθρωπότητα έχει περάσει και χειρότερα. Και τα ξεπέρασε. Και ανέκαμψε. Ας κρατήσουμε αυτή την ελπίδα ζωντανή, ας πιστέψουμε σε ένα καλύτερο αύριο και ας συνεργαστούμε για να το μετατρέψουμε σε σήμερα όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Κάντε κλικ στο εξώφυλλο και διαβάστε το editorial στη σελ.6