Editorial Απριλίου

Βαλάντης Πιτσικάλης Εκδότης - Διοργανωτής

Αγαπητοί Αναγνώστες,

Μένουμε σπίτι. Το σύνθημα των τελευταίων ημερών γίνεται πλέον κραυγή αγωνίας από επιστήμονες και πολιτική προστασία. Μια νέα πραγματικότητα μας επιβάλλεται κάτω από την απειλή ενός ύπουλου, αόρατου εχθρού, που αθόρυβα αλλά ταχύτατα απλώνει τα φονικά του δίχτυα σε όλο τον πλανήτη. Τα νέα από κάθε γωνιά της γης συγκλονίζουν. Η Ευρώπη στο επίκεντρο. Πρωτόγνωρες καταστάσεις που θυμίζουν ταινία επιστημονικής φαντασίας μας επιβάλλουν πλέον έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.

Η εργασία προσαρμόζεται και μεταφέρεται στο σπίτι. Τηλεργασία, εργασία εκ περιτροπής, αναστολές συμβάσεων, άδειες ειδικού σκοπού επιστρατεύονται για την προστασία των εργαζομένων.

Υπάρχουν όμως κι αυτοί που σε τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Το σεβασμό μας αξίζουν τόσο οι γιατροί και νοσηλευτές και όλο το προσωπικό του κλάδου υγείας που δίνουν μια άνιση μάχη με τον κορονοϊό, όσο και τόσοι άλλοι που βάζουν πλάτη για όλους τους υπόλοιπους που μένουν σπίτι. Υπάλληλοι στα καταστήματα τροφίμων, στα φαρμακεία, στα ταχυδρομεία, στα σώματα ασφαλείας, και προπαντώς εργαζόμενοι του τομέα των μεταφορών και της διακίνησης εμπορευμάτων διαδραματίζουν έναν καίριο ρόλο αυτές τις μέρες που ο πλανήτης παραλύει.

Ήρωες της διπλανής πόρτας, άνθρωποι απλοί που αγωνίζονται για το μεροκάματο, εκτίθενται στον κίνδυνο, με αποφασιστικότητα. Παλικαρίσια. Η πλειοψηφία των οδηγών δηλώνει ότι θα εργαστεί. Και θα το κάνει. Για να γεμίσουν τα ράφια των super market, για να τροφοδοτηθεί η αγορά με τα απαραίτητα αγαθά, για να υπάρχουν φάρμακα και ιατρικός εξοπλισμός, για να επιστρέψουν σπίτια τους όσοι το χρειάζονται. Για να υπάρχει ασφάλεια, για να μπορούμε εμείς να μείνουμε σπίτι.

Μέσα από αυτές τις δυσκολίες όμως γεννιούνται και ευκαιρίες. Πάνω από όλα ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε τους εαυτούς μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε άτρωτοι. Να αξιολογήσουμε τις προτεραιότητές μας. Να παίξουμε αυτό το επιτραπέζιο που τόσο καιρό μας ζητούν τα παιδιά μας. Να ακουμπήσουμε στον ώμο του ανθρώπου που στέκει πλάι μας. Να φέρουμε στην επιφάνεια την ανθρώπινη πλευρά μας. Και πάνω από όλα να μην σταματήσουμε να ελπίζουμε.