Ekspozycje syryjskie w Parku Patriot

Pawilon, który przedstawiciele rosyjskich mediów szybko określili mianem „syryjskiej ekspozycji“, organizatorzy ulokowali w rejonie kompleksu muzealno-wystawienniczego Patriot, znanym jako „partyzancka wioska“. W jednej z sal, oprócz podstawowych informacji na temat działań Zgrupowania Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w Syryjskiej Republice Arabskiej, zgromadzono sprzęt – oryginalny i w postaci modeli – używany przez rosyjskich żołnierzy, a także wiele egzemplarzy uzbrojenia i wyposażenia – wykonanego samodzielnie i zagranicznej proweniencji – zdobytego na oddziałach tzw. państwa islamskiego podczas operacji bojowych w prowincjach Aleppo, Hims, Hama i innych rejonach Syrii. Kolejne tablice informacyjne poświęcone były poszczególnym rodzajom wojsk, ich użyciu w konflikcie, a także osiągniętym sukcesom podczas działań bojowych.

Obrona przeciwlotnicza

W części ekspozycji poświęconej Siłom Powietrzno-Kosmicznym (WKS, Wozduszno-Kosmiczeskije Siły, do 31 lipca 2015 r. WWS, Wojenno-Wozdusznyje Siły), poza informacjami na temat użycia rosyjskiego lotnictwa nad Syrią, a także działania służb wsparcia działań, nie zabrakło także kilku ciekawostek na temat wykorzystania środków obrony przeciwlotniczej. Należy uświadomić sobie, że rozmieszczenie środków tej kategorii i ich obecność w Syrii jest ważnym instrumentem propagandy, ale wiarygodnych informacji na temat rzeczywistego składu, a przede wszystkim działalności bojowej tego ugrupowania, wciąż jest niewiele. Dużo materiałów fotograficznych i filmowych dotyczących środków OPL Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej (MO FR) udostępniło podczas pierwszej fazy lotniczego przerzutu elementów rakietowego systemu przeciwlotniczego S-400 do bazy lotniczej Humajmim. Potem poszczególne elementy budowanego systemu docierały do Syrii nie tylko samolotami, ale także drogą morską. Na dostępnych fotografiach i kadrach telewizyjnych reportaży, na terenie bazy Humajmim, która jest zasadniczym miejscem rozlokowania sił WKS w Syrii, widoczne są nie tylko wszystkie zasadnicze elementy systemu S-400 (radar śledzenia i naprowadzania 92N6, radar wykrywania celów 96Ł6 WWO, radar wykrywania celów dalekiego zasięgu 91N6, co najmniej cztery wyrzutnie 5P85SM2-01), a także inne środki ogniowe (przeciwlotnicze rakietowe wozy bojowe 72W6-4 Pancyr-S), ale także systemy walki elektronicznej (Krasucha-4). Kolejny pododdział wyposażony w system rakietowy S-400 został rozlokowany prawdopodobnie niedaleko miejscowości Masjaf w prowincji Hama i osłania bazę Tartus. W tym przypadku zestaw sprzętu jest analogiczny do zaobserwowanego w Humajmim, a do bezpośredniej osłony systemu S-400 wykorzystano PRWB 72W6-4 Pancyr-S. W rejonie Masjaf potwierdzono także fakt rozwinięcia pojedynczego zestawu mobilnej stacji radiolokacyjnej 48Ja6M Podljot-M, przeznaczonej do wykrywania celów niskolecących o małej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego, a do takich należą np. bezzałogowce powietrzne. Samobieżne artyleryjsko-rakietowe przeciwlotnicze wozy bojowe rodziny 72W6 systemu Pancyr-S (nie wiadomo, czy odmiany 72W6-2, czy 72W6-4 z nowszym typem radaru wykrywania celów) zostały także włączone do systemu obrony bazy morskiej Tartus. Podczas forum Armija 2017 MO FR ujawniło przy okazji ekspozycji syryjskiej wybrane informacje dotyczące działań środków OPL rosyjskiego kontyngentu w Syrii w okresie od marca do lipca 2017 r. Do dziś brak jest jednak jakichkolwiek informacji o zastosowaniu w działaniach bojowych systemu rakietowego S-400 bądź okrętowego systemu S-300F, znajdującego się w uzbrojeniu krążowników rakietowych

Po lewej: autonomiczny pojazd podwodny wchodzący w skład systemu obserwacji dna morskiego Galtiel. Po prawej: zdalnie sterowany pojazd podwodny-niszczyciel min Czilim.