Ciąg Fibonacciego

W matematyce ciąg Fibonacciego składa się z dodatnich liczb całkowitych, z których każda stanowi sumę dwóch poprzedzających ją liczb: 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144. Około 1200 r.n. e. matematyk Leonardo Fibonacci odkrył wyjątkowe własności ciągu nazwanego jego nazwiskiem. Ciąg ten jest bezpośrednio związany z regułą złotego podziału. Można ją zastosować do proporcji prostokąta zwanego Złotym Prostokątem. Jest to jedna z najbardziej wizualnie zadowalających figur geometrycznych: stąd wykorzystanie złotego podziału w sztuce (w takich dziełach, jak np. portret Mony Lisy czy fresk Ostatnia Wieczerza).

Liczby Fibonacciego pojawiają się także w przyrodzie, takich jak w pędy owoców, kwiaty jeżówki, słonecznik, owoce ananasa, a nawet w całym wszechświecie.

75% biocząsteczek jest uporządkowanych zgodnie z ciągiem Fibonacciego, który przypomina kształt spirali Fibonacciego - Złoty Podział.