mmcybermedia.
com
ေနဝင္းျမင့္
ေတာက်ီးကန္း ဝတၳဳတိုမ်ား
mmcybermedia.
com
ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း စာမူခြင္ျပဳခ်က္Aမွတ္ ၅၀၀၄၅၄၀၃၀၈
မ်က္ႏွာဖံုးခြင့္ျပဳခ်က္Aမွတ္ ၅၀၀၅၁၆၀၄၀၈
ပံုႏွိပ္ျခင္း ဒုတိယAႀကိမ္ (၅၀၀) Aုပ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၀၀၈။
မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီ ေမာင္ေမာင္သိုက္
Aတြင္းဖလင္ A Seven Group
A ဖံုးဖလင္ Eagle
ကြန္ပ်ဴတာစာစီ Dream City
တန္ဖိုး ၁၆၀၀ က်ပ္ Uီးဝင္းခ်ိဳ (ဓူဝံစာA ုပ္တိုက္) ၂၁၂၊ ၃၁ လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ထုတ္ေဝ၍ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေA း (ဓူဝံပံုႏွိပ္တိုက္) A မွတ္ (၃၃)၊ ၅၄ လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က A တြင္းစာသားမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာဖံုးကို ပံုႏွိပ္ပါသည္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
1
mmcybermedia.
com
မာတိကာ ၁။ Aေမႏွင့္ဓာတ္ပံုမ်ား ၂။ ဗုဒ ၶဟူးသမီး ၃။ ေမာင္းပုတီးကေလး ၄။ ကိုေခါက္ခ်ိဳးနဲ႔ သဒၵယုဝတီ ၅။ ဘူး ၆။ ေရAိမ္ ၇။ ဆတၱာသည္ ၈။ Aံ့ပဲြ ၉။ ေကာ္ဖတ္နံပါတ္ သုည ၁၀။ ၁၀။ တခ်ိဳ႕က နီျပာျပာ၊ တခ်ိဳ႕က ျဖဴဝါဝါ၊ တခ်ိဳ႕မွာ ခ်ိတ္ပြင့္၊ တခ်ိဳ႕မွာ ပန္းရင့္ ၁၁။ ၁၁။ ေတာျပဇာတ္ ၁၂။ ၁၂။ မိေက်ာင္း ၁၃။ ၁၃။ ရတနာဂီရိ ႏွင္းခါးညမ်ား
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
2
mmcybermedia.
com
Aေမႏွင့္ ဓာတ္ပံုမ်ား (၁) Eရာဝတီျမစ္ထက ဲ ေတြ႔ေနရေလသည္။
လွမ္းၾကည့္လွ်င္ပင္
ေရႊညိဳေရာင္
မတ္ေစာက္ျမင့္မားေသာ
ျမစ္ကမ္းပါးသည္
Eရာဝတီကို
ျမစ္ကမ္းပါးေတြကို ျမင့္မားေသာAရပ္မွ
ငံု႔ၾကည့္ေနသည္။
စိမ္းၾကည္ေသာ
EရာဝတီေရUီးသည္
ျမစ္ကမ္းပါးဆီသို႔
Uီးတည္တိုးဝင္၍
ေကြ႔ကာတိမ္းကာ
Aေဝးဆီသို႔
ဆက္လက္စီးဝင္သည္။
ျမစ္ကမ္းပါး၏
သက္ရင့္ေက်ာက္
ေျမလႊာသည္ Aထစ္ထစ္ Aရစ္ရစ္ထကာ လႊသာြ းေတြပါေသာ မုန္႔လွီးဓားျဖင့္ ေပ်ာ့တဲြေနေသာ မုန္႔တံုးကို လွီးျဖတ္ထားသလို ခံုးခံုး႐ံုး႐ံုး လွပေနသည္။ ျမစ္ေရသည္ ကမ္းပါးယံေAာက္ေျခကို ထိစပ္ေနျခင္းမရွိ။ ျမစ္ကမ္းႏွင့္ ကမ္းပါးေAာက္ေျခၾကားမွာ လူသာြ းစရာ သဲၾကမ္းလမ္းကေလး ရွိသည္။
သည္လမ္းက
ခုတ္ေမာင္းလာေသာ
ျမစ္နားတန္း
ေမာ္ေတာ္သည္
ရြာကေလးေတြဆီ ျမစ္ေကြ႔
သြားလို႔ရသည္။
သံကိုင္းဘက္မွ
ေက်ာက္ကမ္းပါးျမင့္ျမင့္ကို
ေတြ႔ရလွ်င္ပင္
ေရနံေခ်ာင္း ေရာက္ေတာ့မည္ကို သိႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ ေညာင္လွဆိပ္ကမ္း ေရာက္ေတာ့မည္ကို သိႏိုင္သည္။
ကမ္းပါးျမင့္ျမင့္ႀကီးေတြႏွင့္
ဝင္လာတတ္သည့္Aခါတိုင္း ေရစပ္စပ္
သဲျပင္ေပၚသို႔
ယွU္ကာ
Aေမ့ေမြးရပ္ေျမႏွင့္ ထိုးခ်ထားေသာ
ေမာ္ေတာ္သည္
စပ္လ်U္း၍
စက္ရွိန္သတ္ရင္း
ခံစားမႈသည္
ကုန္းေပါင္ကတစ္ဆင့္
တိုးထိလာရၿမဲ။
ေညာင္လွဆိပ္ကမ္းကို
ေျခခ်မိသည့္Aခါတိုင္း သည္ေဒသ သည္ပတ္ဝန္းက်င္၏ ရနံ႔ေတြက တိုးဝင္လာတတ္သည္သာ။ ေညာင္လွဆိပ္ကမ္းမွာ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕တြင္းသို႔ သြားဖို႔ ျမင္းလွည္းေတြ ရွိသည္။ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ ရွိသည္။ ေညာင္လွမွ
ေရနံေခ်ာင္းသို႔
ေရႊေရာင္ျမက္ခင္းမ်ား၊
နီညိဳေရာင္
ေငြေရာင္သံကန္မ်ား၊
သြားရာလမ္းသည္
ေတာင္ကုန္း၊
ေက်ာက္စရစ္ေျမ၊
ဝါးကပ္မိုးAိမ္ကေလးမ်ားျဖင့္
ခ်ိဳင့္ဝွမ္း၊
Aေဝးမွ
ေရနံစင္၊
ေရနံေမွ်ာ္စင္မ်ား၊
လွပေနတတ္သည္။
ကၽန ြ ္ေတာ္က
ေစ်းသက္သာေသာ ေမာ္ေတာ္ကားကို စီးေလ့မရွိ။ ခရီးသည္ေတြ၊ ကုန္ေတြ ညပ္သပ္ေနတတ္ကာ ဘာမွခံစားလို႔မရ။ တစ္ခါတေလမွ ေရာက္ရေသာ သည္ေရ သည္ေျမ၏ Aလွေတြကို Aနည္းငယ္ ေလ်ာ့ပါးသက္သာေသာ
ေငြေၾကးျဖင့္
မလဲခ်င္။
ျမင္းလွည္းကို
တစ္ေယာက္တည္းငွားကာ
သြားေလ့ရွိသည္။ Aဆင္းေတြမွာ တေရြ႕ေရြ႕ ထိန္းဆင္းရေသာ၊ Aတက္ေတြမွာေတာ့ တေမာ့ေမာ့ ႐ုန္းတက္ရေသာ သည္ေဒသ၏ ပထဝီဝင္ကို Aျပည့္Aဝ ခံစားခ်င္လို႔ ျဖစ္သည္။ ကားလမ္းႏွင့္ ယွU္ကာ Eရာဝတီသည္ တစ္ခါတစ္ခါ ေဖြးခနဲ ေပၚလာတတ္သည္။ Aဆင္းေကြ႔ေတြမွာ ျမင္းလွည္း (ျမင္းရထားဟု ေခၚၾကပါသည္။) ဘီးထဲကို ျမင္း႐ိုက္ႀကိမ္ ကလန္႔သံ ေတာက္… ေတာက္… ေတာက္… ေတာက္သည္ သည္ေဒသ၏ ဂီတျဖစ္သည္။ Aေမ့ကို သည္ေဒသမွာ ေမြးသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သည္ေဒသမွာ ေနထိုင္ခ့သ ဲ ည္။ Aေမက
သူမ၏
ငယ္ဘဝေတြကို
ျပန္ေျပာတိုင္း
သည္ေဒသ၏
ေရ၊
ေျမ၊
ေလ၊
Aိမ္ေျခေတြAေၾကာင္း ပါတတ္သည္သာ။ Eရာဝတီ၊ ဘီAိုစီ Aလုပ္သမားတန္းလ်ား၊ ေရနံစင္ႏွင့္ ပိုက္လိုင္းမ်ား၊
ထေနာင္းႏွင့္
တမာတန္းေတြAေၾကာင္း
ေျပာ၍မဝႏိုင္။
တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါ၊
ႏွစ္ႏွစ္မွတစ္ခါ က်ဲက်ဲပါးပါး ေရာက္ျဖစ္ေသာ သည္ေနရာကို ျမင္းလွည္းျဖင့္ ျဖတ္သန္းရတိုင္း
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
3
mmcybermedia. Aေမ့ကို
com
သတိရပါသည္။
Aေမ့ကို
သတိရတိုင္း
Aေမျပခဲ့ဖူးေသာ
ဓာတ္ပံုမ်ားကိုလည္း
သတိရပါသည္။ Aထူးသျဖင့္မူ…။
***** (၂) Aေမ့Aေၾကာင္းက သိပ္မ်ားမ်ားစားစား (ထူးထူးျခားျခား) ေျပာစရာ မရွိလွပါ။ Aေမသည္ သာမန္ဆင္းရဲေသာ
မိသားစုတစ္ခုထမ ဲ ွ
ေမြးဖြားလာသူသာ
ျဖစ္သည္။
Aေနသည္
သစ္ေတာAုပ္ထက ဲ သာမန္ သစ္ရက ြ ္တစ္ရက ြ ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သစ္ရက ြ ္တစ္ရက ြ ္ဆိုေပမယ့္ Aညာေႏြထမ ဲ ွာ ရဲရပ ဲ ီပီရွိတတ္ေသာ ‘ထေနာင္းရြက္’ ကေလးႏွင့္ ႏႈိင္းရမည္ထင္သည္။ Aေမ့ကို ေညာင္လွမွာ
ေမြးသည္။
ေနာက္ေတာ့
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ၾကာေသာAခါ
Aေဖ့Aလုပ္ရွိရာ
ရန္ကုန္ကို ေျပာင္းလာရသည္။ Aေမ့ဘဝခရီးက ဒါပဲျဖစ္သည္။ Aေမသည္ စကားသိပ္ေျပာလွသူ မဟုတ္။ Aေဖႏွင့္ကမူ လံုးဝေျပာင္းျပန္ Aခ်ိဳးက်သည္။ Aေမ၏ ညိဳညက္ေသာ AသားAေရ၊ ဝိုင္းစက္ျပဴးက်ယ္ေသာ
မ်က္လံုးတစ္စံု၊
မ်က္ရည္လယ ြ ္ျခင္းမ်ားကို
သနားၾကင္နာတတ္ေသာ
Aေမ့AေမြAျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္
ရရွိပါသည္။
စိတ္ဓာတ္ႏွင့္
ကၽြန္ေတာ္AပါAဝင္
ေမာင္ႏွမငါးေယာက္ထမ ဲ ွာ Aေမ ကၽန ြ ္ေတာ့္ကို Aခ်စ္ဆံုးျဖစ္သည္ (ဟု ထင္ပါသည္) Aစ္ကို၊ Aစ္မေတြ Aသိုက္ခဲြသာြ းၾကၿပီ။ “မင္းAေမနဲ႔
ေပါင္းရသင္းရတာ
ကပ္ေစးႏွလ ဲ ိုက္တာလည္း
လြန္ေရာ၊
ဟန္မက်ပါဘူးကြာ၊
မင္းAေမေသရင္
စကားက
တယ္နည္းတာပဲ
Uစၥာေစာင့္ျဖစ္မွာကြ၊
လည္ပင္းမွာ
ေသာ့ႀကီး ဆြဲဆထ ဲြ ားတာ ၾကည့္ပါလား” Aေဖ မၾကာခဏ ေျပာတတ္သည္။ Aေမ့Aက်ႌ ရင္ဘတ္တြင္ တိုက္ခ်ိတ္Aႀကီးႀကီး တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္
တြယ္ခ်ိတ္ထားတတ္ေသာ
‘ေသာ့’
တစ္ေခ်ာင္းကို
ရည္ၫႊန္း၍
Aေဖက
စတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသည့္ Aရြယ္ကတည္းက Aေမ့ရင္ဘတ္ကေသာ့ တစ္ေန႔ တစ္ရက္မွ ျဖဳတ္ထားတာ မေတြ႔ရဘူးေခ်။ Aေဖက သံုးသေလာက္ ျဖဳန္းသေလာက္ Aေမက ႏွေျမာတတ္သည္။
Aေဖငယ္ငယ္က
ေသာက္ခ်င္သည္။
Aေမ
သတိရေနတတ္သည္။
ဖဲ႐ိုက္သည္။
Aမွတ္တရေျပာျပေသာ
ထိုေန႔က
Aေဖ
ဖဲ႐ႈံးလာသည္။
Aရက္ကေလး
ဘာေလးလည္း
Aျဖစ္Aပ်က္တစ္ခုကို Aရက္ေတြလည္း
ကၽန ြ ္ေတာ္ မူးလာသည္။
Aေမဆြထ ဲ ားေသာ ဆြႀဲ ကိဳးႏွင့္ လက္ေကာက္ကို ေတာင္းသည္။ Aေမက မေပး။ မေပးေတာ့ Aေဖက ႐ိုက္သည္။ ဆြႀဲ ကိဳးႏွင့္ လက္ေကာက္မေပးေတာ့ Aေမ့ေသတၱာကို ရန္ရွာလာသည္။ Aေမ့ရင္ဘတ္က ခ်ိတ္ျဖင့္ တြယ္ထားေသာ ေသာ့ကို ထိခ်င္လာသည္။ Aေမက သူ႔ေသာ့ကို Aထိမခံ။ ဆြႀဲ ကိဳးကို Aေဖ့လက္ထက ဲ ို
ခၽြတ္မေနေတာ့ဘဲ ဆြျဲ ဖတ္လိုက္သည္။ လက္ေကာက္ကို ခၽြတ္သည္။ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
ႏွေျမာတြန္႔တိုတတ္ေသာ
Aေမက
ထိုAခါက်မွ
ေရႊေတြကို
Aေဖ
ရက္ရက္ေရာေရာ
ၿငိမ္သက္သာြ းသည္။ ေပးေတာ့
Aေဖကပင္
Aံ့ၾသသြားသည္။ ထိုေန႔က Aေဖ ေရႊေတြ ဖဲ႐ႈံးပစ္သည္။ Aေဖ ထြက္သာြ းေတာ့မွ Aေမငိုသည္… တဲ့။ “Aေမက ေရႊေတြဘာျဖစ္လို႔ ေပးလိုက္တာလဲဗ်”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
4
mmcybermedia.
com
ထိုစU္က
ကၽန ြ ္ေတာ့ကို
မေမြးေသးေသာ္လည္း
Aေမေျပာျပေတာ့
ကၽန ြ ္ေတာ္က
ႏွေျမာတသစြာ Aေမ့ကို Aျပစ္တင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ “Aဲဒါေတြက သူရွာထားတဲ့ ပစၥည္းေတြပဟ ဲ ာ၊ သူ ယူသာြ းခြင့္ရွိတာပဲ” “ေနာက္လည္း Aဲသလိုလုပ္တာပဲလား Aေမ” “ဟင့္Aင္း… နင့္Aေဖ Aဲဒီတစ္ခါပဲ လုပ္တာပါ၊ စိတ္ထိခိုက္သာြ းသလား မသိပါဘူးဟယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဖဲမ႐ိုက္ေတာ့ပါဘူး” Aေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ‘နင္’ ဟု သံုးတတ္ပါသည္။ Aေမက စိတ္ကူးရသည့္Aခါ ငယ္ဘဝေတြကို ေျပာျပတတ္သည္။ Aေဖကေတာ့ Aေမ့ကို စိတ္လိုလက္ရ စတတ္သည္။ ထိုAခါမ်ိဳးတြင္ Aေမက ၿပံဳးသည္ဆို႐ံုကေလး ၿပံဳးကာ Aေဖ့ကို ေငးၾကည့္ေနတတ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ Aေဖႏွင့္ Aေမတို႔ ခ်စ္ခရီးသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တင္းရစ္ခိုင္ၿမဲခ့သ ဲ ည္။ “မင္းAေမက ေညာင္လွသူကြ၊ ေညာင္လွဘီAိုစီမွာ ေမြးတာ၊ Aေဖက ေရနံတြင္း တစ္တြင္းမွာ စက္ဆရာေပါ့၊ ညေနဘက္ Aလုပ္Aားတဲ့ Aခ်ိန္ကေလးဆို Aေဖက ေညာင္လွကို စက္ဘီးကေလးနဲ႔
လာရတာ၊
မင္းAေမတို႔ေနတဲ့
ေညာင္လွဘီAိုစီတန္းလ်ားက
ၿမိဳ႕နဲ႔
ေတာ္ေတာ္လွမ္းသား၊ Aေဖကသာ ပိုးရတာပါကြာ၊ မင္းAေမက ဘဝင္က ခပ္ျမင့္ျမင့္ရယ္” “Aေဖက
မယ္ဒလင္ေလးနဲ႔
‘ဂုဏ္ျမင့္သူဟာ
တကယ္ေမတၱာစစ္န႔၊ဲ
Aဟုတ္ေမတၱာစစ္န႔ဲ ခ်စ္တ့သ ဲ ူရယ္
သြားသြားၾကဴရတာ၊
ခ်စ္ရဲ႕သားနဲ႔
မခြႏ ဲ ိုင္ရွာရက္တယ္’
ခ်စ္ရဲ႕သားနဲ႔၊
ဟိုသီခ်င္းဟာကြာ… ျငင္းပယ္ေတာ္မူ
ျငင္းပယ္ေတာ္မူAားတယ္၊ Aဲဒီသီခ်င္းကို
ဘာတဲ့ Aားတယ္၊
Aထင္ေတာ္လလ ဲြ ို႔ရယ္
ဘီAိုစီေညာင္ပင္ေAာက္ကေန
ဆိုတာ၊
မင္းAေမက လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘူးကြ” Aေဖက AသံေနAသံထားေတြန႔ဲ ဆိုျပေတာ့ Aေမက မ်က္လံုးေတြ ေမွးစင္းေနေAာင္ ရယ္ေမာေနတတ္သည္။ Aေမက မာနႀကီးေၾကာင္း၊ ေနာင္ေတာ့ Aေဖ့ကို ႐ိုးသားမွန္းသိ၍ လူႀကီးေတြက
ေပးစားခဲ့ေၾကာင္း၊
Aေမက
မိဘစကားကို
နားေထာင္ကာ
Aေဖႏွင့္
လက္ထပ္ခ့ေ ဲ ၾကာင္းမ်ားကို Aေဖက စီကာစU္ကာ ေျပာတတ္သည္။ Aခုေတာ့ Aေမလည္း ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။ Aေဖက Aေမ့ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးသည္။ သားသမီးေတြက Aိမ္ခဲြသာြ းၾကၿပီ။ Aငယ္ဆံုးျဖစ္ေသာ ကၽန ြ ္ေတာ္သာ Aိမ္မွာက်န္ရစ္ေနသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ၾကာျမင့္ေသာ္လည္း
မေျပာင္းလဲတာ
တစ္ခုရွိသည္။
Aေမ့ရင္ဘတ္မွာ
တိုက္ခ်ိတ္ႀကီးႏွင့္ တြယ္ခ်ိတ္ထားေသာ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း။
***** (၃) ထိုေန႔က
Aိမ္မွာ
Aေမႏွင့္
ကၽန ြ ္ေတာ္
ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိသည္။
ၿပီးေတာ့
ထိုေန႔က
မွတ္မွတ္ရရ Aိမ္ေရွ႕က ပိေတာက္ပင္ေတြ ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ေနသည္။ မိုး၏ ေရွ႕ေျပးရနံ႔တခ်ိဳ႕ ေဝ့ဝဲေနေသာ
ေႏြေႏွာင္း၏
ရက္တစ္ရက္
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
ျဖစ္ေလသည္။
Aေမက
ျပတင္းဝက
5
mmcybermedia.
com
ပိေတာက္႐ႈခင္းေတြကို
ၾကည့္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့မွ
တစ္ခါမွ
မဆိုဘူးသည့္
စကားေတြကို
Aေမဆိုသည္။ “ဂ်ပန္ေတြကို ေတာ္လွန္တာ ႏွစ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ သား” “ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္ေက်ာ္ၿပီ Aေမ” “ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္ေတာင္ ေက်ာ္သာြ းၿပီလား” ထို႔ေနာက္ Aေမ စကားျပတ္သာြ းသည္။ Aေမက သူ႔Aခန္းထဲကို ဝင္သာြ းသည္။ ၿပီးေတာ့ ရင္ဘတ္ကေသာ့ကိုျဖဳတ္ကာ Aေမ Aပ်ိဳဘဝကတည္းက ပါလာေသာ သံမဏိ ေသတၱာႀကီးကို ဖြင့္သည္။ Aဝတ္AစားေတြေAာက္က ေက်ာက္ကာေသတၱာ Aနက္ကေလးတစ္လံုး ထုတ္သည္။ ေက်ာက္ကာေသတၱာကေလးကို ေငြထံုးဘူးကေလးေတြ၊
ဖြင့္လိုက္ေတာ့
ေနာက္
Aထဲမွာ
Aေမငယ္ငယ္တုန္းက
ေငြဖလားေလးေတြ၊ ဇာပန္းထိုးသည့္
ေငြကမ ြ ္းဘူး၊
ဇာထိုးAပ္ေတြ၊
ပန္းထိုးAပ္ေတြလည္း ပါသည္။ ေရာင္စံုခ်ည္လံုးကေလးေတြ ေငြဒဂၤါးကေလးေတြ၊ ေၾကးနီျပား ညိဳညိဳကေလးေတြ၊ ေနာက္ ဂ်ပန္ေငြစကၠဴတခ်ိဳ႕။ သည္ေက်ာက္ကာ ေသတၱာAနက္ကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေခ်။ Aေဖပင္ ျမင္ဖူးလိမ့္မည္ မထင္။ ေသတၱာကေလးက Aလ်ား ရွစ္လက္မ၊ Aနံ ငါးလက္မေလာက္ ရွိသည္။ ေသတၱာထဲက
ပစၥည္းကေလးေတြကို
Aေမ
တယုတယထုတ္သည္။
ေသတၱာကေလးထဲမွာ
ခင္းထားေသာ စကၠဴကေလးကို ဖယ္လိုက္ေတာ့ ဓာတ္ပံုေဟာင္းကေလး သံုးပံု ထြက္လာသည္။ Aေမက
တစ္ပံု
Aရင္ျပသည္။
Aမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၏ပံု
ျဖစ္သည္။
ဆယ္ႏွစ္Aရြယ္
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ယွU္ကာ မတ္တတ္ရပ္ေနသည္။ ေနာက္မွာ တန္းလ်ားခန္းေတြ။ “ရပ္ေနတာ
နင့္Aဘြားေပါ့၊
Aေမ့Aေမက
ေဒၚေသာ့တ့၊ဲ
Aသား
ျဖဴျဖဴကေလးနဲ႔
သိပ္လွတာ သားရဲ႕” “ရပ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးက ဘယ္သူလဲ” “Aဲဒါ Aေမေလ၊ Aေမ ကိုးႏွစ္သမီးတုန္းက Aေမ့Aေမနဲ႔ ႐ိုက္ထားတာ” ဓာတ္ပံုထက ဲ သားAမိႏွစ္ေယာက္လံုး ဓာတ္ပံုA႐ိုက္ခံေနသည္ႏွင့္ မတူ။ ကင္မရာကို AထူးAဆန္းလို ၾကည့္ေနၾကပံုမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ “ေနာက္ကတန္းလ်ားက
ေညာင္လွက
Aေမတို႔ေနခဲ့တ့ဲ
ဘီAိုစီတန္းလ်ား၊
Aေမ
ငယ္ငယ္ကတည္းက ေနခဲ့တာ” Aေမက
ေနာက္တစ္ပံု
လွမ္းေပးသည္။
မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္
ျဖစ္သည္။
ဆံေတာက္သိမ္းစ လွပေသာ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ေမးေစ့ကို လက္ေထာက္ထားသည္။ Aက်ႌလက္ေတြက ပြေယာင္းေယာင္း။ ေနာက္ခံပန္းခ်ီကားက Eည့္ခန္းတစ္ခန္း၏ပံု ျဖစ္သည္။ မိန္းမပ်ိဳက ၿပံဳးေနေသာ္လည္း Aသက္မပါလွေခ်။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
6
mmcybermedia.
com
“Aဲဒါ Aေမ့သူငယ္ခ်င္း ျမစိန္၊ Aေမ့ရဲ႕ Aခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း၊ ရန္လည္းAျဖစ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေပါ့၊
Aေမ့AႏြံAတာလည္း
တစ္ေန႔တည္း႐ိုက္တာ၊
သိပ္ခံရွာတယ္၊
ေရနံေခ်ာင္းကို
သြား႐ိုက္တာေလ၊
ဒီဓာတ္ပံုက Aေဖ
Aေမနဲ႔သူ
မသိေAာင္႐ိုက္တာ၊
Aျပန္မိုးခ်ဳပ္လို႔ Aေဖ့A႐ိုက္ ခံရေသးတယ္” Aေမက စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဝမ္းပန္းတသာ ရွိေနပံုလည္းရသည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ဝမ္းပန္းတနည္း ရွိေနပံုလည္း ရသည္။ Aခန္းတြင္းမွာ ပိေတာက္ရနံ႔ေတြ ရွိေနသည္။ ေလသည္ မိုးေငြ႔ေတြကို သယ္ေဆာင္စျပဳလာၿပီ။ “ေဟာဒီပံုကိုၾကည့္စမ္း သား” Aမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ပံု
ျဖစ္သည္။
ဓာတ္ပံုAနားေတြ
ဖြာလန္ေနသည္။
ဓာတ္ပံုေထာင့္မွာ ေဆးသားေတြ ကြာက်ေနၿပီ။ ေခ်ာေမာသည္ဟု
မဆိုသာေသာ္လည္း
ညိဳလဲ့ေသာ
မ်က္ဝန္းႏွင့္
ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက
ျပတ္သားၾကည္လင္ဟန္ ရွိသည္။ “ဒါက ဘယ္သူလဲ Aေမ” “ေနာက္ဘက္မွာၾကည့္” ဓာတ္ပံုေနာက္မွာ
စာတန္းကေလးတစ္ေၾကာင္း။
မင္ေရာင္က
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကို
ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ မင္ေရာင္။ ‘Aသက္ႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ခ်စ္ရပါေသာ ျမသိ ျမသိ’ု႔ ၁၃၊ ၃၊ ၁၉၄၅ ကၽြန္ေတာ္
Aေမ့မ်က္ႏွာကို
နားမလည္ႏိုင္သလို
ၾကည့္ေနမိသည္။
Aေမက
ၿပံဳးသည္ဆို႐ံုကေလး ၿပံဳးေနသည္။ “Aဲဒါ Aေမ့ငယ္ရည္းစားေပါ့၊ ကိုဘေAး တဲ့၊ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးထဲကို ပါသြားတာ၊ ျပန္မလာေတာ့ဘူး” “ဘယ္လိုျပန္မလာတာလဲ Aေမ” “သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ထြက္သာြ းၾကတာပဲ၊ ကိုဘေAး ရယ္၊ ကိုကံေမာင္ ရယ္၊ ကိုပိုက္တင္
ရယ္၊ ကိုပိုက္တင္ကေတာ့
စစ္ႀကီးၿပီးေတာ့
ရန္ကုန္ေရာက္သာြ းတယ္
ဆိုလား၊
ကိုကံေမာင္ကေတာ့ ရြာကို ျပန္ေရာက္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ Uီးေႏွာက္ပ်က္စီးၿပီး ေရာက္လာတာ၊ ဘာမွ
မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး၊
ကိုဘေAးကေတာ့
သရက္မွာ
ဆိုလား၊
ပ်U္းမနား
ဆိုလား
က်ဆံုးသြားတယ္တ့ဲ” “ဒီဓာတ္ပံုက Aေမ့ကို သူ မသြားခင္က ေပးခဲ့တာလား”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
7
mmcybermedia. “ေAး…
com ဟုတ္တယ္၊
သူ
မသြားခင္က
ျမစိန္န႔A ဲ တူသာြ း႐ိုက္တဲ့
Aေမ့ဓာတ္ပံုကိုလည္း
ျပန္မလာေတာ့ဘူးဆိုရင္
သူ႔ဓာတ္ပံုကို
ႀကိဳေပးခဲ့တာ၊
သူ
Aခုန
ယူသာြ းတယ္၊
တစ္သက္လံုး
Aေမ့သူငယ္ခ်င္း
ေတာ္လွန္ေရးက
သူ
သိမ္းထားလိုက္ပါေတာ့တ့၊ဲ
Aေမ့ဓာတ္ပံုကေတာ့ စစ္ေျမျပင္မွာပဲ က်ေနခဲ့ၿပီ တူပါရဲ႕ ” “ထြက္သာြ းတဲ့ေန႔က Aေမနဲ႔မေတြ႔ဘူးလား” “ေတြ႔တာေပါ့၊ ျမစိန္ပဲ Aေမ့ကို လာေခၚတာ၊ ေညာင္လွျမစ္ဆိပ္က ကမ္းပါးထိပ္ကို Aေမေရာက္သာြ းေတာ့
သူတို႔သံုးေယာက္ပါတဲ့
ေလွကေလးက
ျမစ္ဆိပ္ကေန
ထြက္ေနၿပီ၊
ေလွေပါင္းမိုးထဲက လက္ျပသြားရွာတယ္၊ Aေမက ကမ္းပါးထိပ္က သူတို႔ေလွကေလး Aေဝးမွာ ေပ်ာက္သာြ းတဲ့Aထိ Aေမ ကမ္းပါးထိပ္မွာ ရပ္ေနမိတယ္၊ Aဲဒါ ေနာက္ဆံုး ျမင္လိုက္ရတာပါပဲ” “ဒီဓာတ္ပံုကို Aေဖက ဘာေျပာလဲဟင္” “ဟင့္Aင္း… ဒီဓာတ္ပံုAေၾကာင္း နင့္Aေဖ မသိဘူး၊ Aေမ တစ္ခါမွ မျပခဲ့ဘူး” Aေမက
ေက်ာက္ကာေသတၱာေလးထဲကို
ပစၥည္းေတြ
ျပန္ထည့္သည္။
ဓာတ္ပံု
ေဟာင္းကေလးေတြကို တယုတယ ျပန္ထည့္သည္။ ပိေတာက္ရနံ႔သည္ ေလထဲတြင္ ေဝ့ဝဲေနသည္။
***** (၄) Aေမဆံုးသြားတာ တစ္ရက္မွာေတာ့
ၾကာခဲ့ၿပီ။
Aေမ့ကို
ရည္စူး၍
သားသမီးေတြကိုလည္း
မွာသည္။
ႏြမ္းပါးသူေတြကို
ေပးဖို႔
ေပး
မိုးရက္တစ္ရက္မွာ
ဆြမ္းေကၽြးခ်င္သည္ဟု
Aေမ
Aေဖ
ဆံုးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
က်န္ရစ္ခ့ေ ဲ သာ
စီစU္သည္။
ထိုေန႔က
ႏွစ္လည္ရက္
Aေဖေျပာသည္။ ထဘီAက်ႌ
ရပ္ေဝးက
တခ်ိဳ႕ကိုလည္း
Aေမ့ေသတၱာကို
ႏွစ္ေပါင္း
ေလးဆယ္ေလာက္Aတြင္း ပထမဆံုးAႀကိမ္ Aေဖဖြင့္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Aေမ့ ေက်ာက္ကာေသၱာကေလးကိုလည္း
ဖြင့္ျဖစ္သာြ းကာ
ဓာတ္ပံုေဟာင္းေတြကို
Aေဖ
ေတြ႔သာြ းခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္က
Aေဖ့ကို
Aကဲခတ္ေနမိသည္။
Aေဖက ဓာတ္ပံုေတြကို
တစ္ပံုခ်င္း
ၾကည့္သည္။ ဓာတ္ပံုေနာက္က စာကိုဖတ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ၿပံဳးေလသည္။ “ဒါ ဘယ္သူလက ဲ ြ” “Aေမ့ ငယ္ရည္းစားလို႔ ေျပာတာပဲ” “ေဟ… မင္း ဘယ္သူေျပာလဲ” “Aေမ ေျပာခဲ့ဖူးတာပဲ” Aေဖက
ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ
ဓာတ္ပံုကေလးေတြကို
ေက်ာက္ကာေသတၱာထဲသို႔
ျပန္ထည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေသတၱာထဲ ျပန္ထည့္သည္။ Aေတာ္ႀကီးၾကာမွ စကားစေျပာသည္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
8
mmcybermedia.
com
“မင္းကြာ သိရက္သားနဲ႔၊ မင္းAေမ ေျမခ်တဲ့ေန႔က ေျပာဖို႔ေကာင္းတယ္” “ဘာကိုလဲ Aေဖ” “ေၾသာ္… ဓာတ္ပံုေတြေလကြာ၊ မင္းAေမ ေျမျမႇဳပ္တ့ေ ဲ န႔က သည္ဓာတ္ပံုကေလးေတြ သူန႔A ဲ တူ ထည့္ေပးလိုက္ရင္ သူ သိပ္ဝမ္းသာရွာမွာ” Aေဖက
AေလးAနက္
ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။
Aျပင္ဘက္မွာေတာ့
မိုးေတြညိဳရီေနသည္။ ကၽန ြ ္ေတာ္က Aေမ့ရင္ဘတ္က ေသာ့ကေလး၊ စစ္ေျမျပင္မွာ က်န္ရစ္ခ့ေ ဲ သာ Aေမ့ရဲ႕
ဓာတ္ပံုကေလး၊
ၿပီးေတာ့
မ်က္ရည္လယ ြ ္တတ္ေသာ
Aေမ့မ်က္ဝန္းမ်ားကို
လြမ္းေနမိေလသည္။
(Aိပ္မက္ဖူး၊ ၁၉၉၀ ခု၊ ဇန္နဝါရီလ၊ Aမွတ-္ ၇)
***** ဗုဒၶဟူးသမီး (၁) မလံုးတင္
ကားႀကီးဂိတ္ကို
ေရာက္ေတာ့
ေနေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနၿပီ။
ခါတိုင္းေတာ့
သည့္ထက္ေစာတယ္။ သူ႔Aလုပ္ကလည္း တကယ္ေတာ့ ေနာက္က်လို႔ မေကာင္းဘူး။ ကေန႔ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ ဟိုဟာေလးလုပ္ ဒီဟာေလးလုပ္ရင္းနဲ႔ကို ေနာက္က်သြားတာ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔Aိမ္ေလးရွိတ့ဲ
ၿမိဳ႕သစ္ကေန
Aဲဒီကားႀကီးဂိတ္ကို
သြားဖို႔က
ဘတ္စ္ကားတစ္ေထာက္
စီးရေသးတာ။ Aဲဒီဘတ္စ္ကားကလည္း လိပ္ကမွျမန္Uီးမယ္။ လူဆိုတာကလည္း Aၿမဲတမ္း က်ပ္ညပ္ေနတတ္တယ္။ ဟိုနားေထာက္ ဒီနားေထာက္ကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ မွတ္တိုင္ရယ္လို႔ေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လမ္းမွာ တားသမွ် ရပ္ေပးေတာကလည္း လူေပါက္ေစ့။ တစ္ခါတေလမ်ား လူသာ ဆင္းေျပးလိုက္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုတ့ဲ ကားမ်ိဳး။ Aဲဒီမနက္က ရွစ္နာရီမခြတ ဲ ခြဲေလာက္မွ ကားႀကီးဂိတ္ကိုေရာက္တယ္။
မလံုးတင္
ရင္ေတြ
တAားခုန္ေနတယ္။
ခါတိုင္း
ဒီေနရာကို
ခုနစ္နာရီခဲြဆို ေရာက္ေနက်။ ဒီေန႔ တစ္နာရီခလ ဲြ ံုးလံုးကို ေနာက္က်ေနၿပီ။ ထင္တ့A ဲ တိုင္းပဲ ကားေတြကလည္း ေနပူႀကီးထဲမွာ တန္းစီထားလိုက္တာ Aေတာင့္။ ရွစ္နာရီခဲြဆိုေပမယ့္ ေနကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ေနပူေနၿပီ။ Aရင္က ဒီေနရာေလးမွာ ကုကၠိဳပင္ႀကီးေတြရွိေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။
ေတာ္ေသးတယ္။
သစ္ပင္ေတြ
Aခုေတာ့
မရွိၾကတာလည္းၾကာၿပီ။
လမ္းခ်ဲ႕လို႔ဆိုလား ျမန္ဆန္လိုက္တာ
ကုကၠိဳပင္ႀကိးေတြ မေျပာနဲ႔ေတာ့။
မေန႔တစ္ေန႔ကပဲ ရွိေသးတယ္။ ေျမစာပင္ကေလး တစ္ပင္ကို ေျမပြပထ ြ က ဲ ဆြႏ ဲ ႈတ္လိုက္သလို ျမန္တာ။ မလံုးတင္ ေရာက္သာြ းသြားခ်င္းပဲ ထိပ္ဆံုးက ဘတ္စ္ကားေပၚကို ေနာက္ေပါက္ကေန တက္လိုက္တယ္။ ေနရာေတာ့
မရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္နား ခပ္က်က်မွာ မတ္တတ္ရပ္ရင္းက
လူေတြကို
ဝတ္စံုေတြန႔ဲ
Aကဲခတ္တယ္။
႐ံုးသူ႐ံုးသားေတြက
မ်ားေနတယ္။
တျခား
ခရီးသည္ေတြလည္း ပါတာပါပဲ။ သူ႔လိုပဲ မတ္တတ္ရပ္ေနသူေတြကလည္း Aလယ္Aူေၾကာင္းမွာ ႏွစ္ထပ္ေလာက္ ျဖစ္ေနတယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
9
mmcybermedia.
com
“ကိုင္း… ေသာက္ၾကUီးမလား၊ ေရခဲေရေAးေAးေလး ငါးမူးတည္းပါ” ေရေႏြးAိုးႀကီးႀကီးထဲကို
ေရခဲေရ
ထည့္ၿပီးေတာ့
ကားေပၚကို
လူတစ္ေယာက္
တက္လာတယ္။ ေရေႏြးAိုးႏႈတ္သီးမွာ ပလတ္စတစ္ေရခြက္ သံုးေလးခြက္လည္း ခ်ိတ္ထားတယ္။ ဘယ္သူမွလည္း မေသာက္ပါဘူး။ ေရခဲေရသည္က တိုးရင္းေဝွ႔ရင္း သူ႔Aနားကို ေရာက္လာတယ္။ ေရခဲေရသည္က
သူ႔ကိုမေတြ႔ေAာင္
တစ္ဖက္ကိုလွည့္ဖို႔
ႀကိဳးစားေနတုန္းမွာပဲ
သူ႔ကိုၿပံဳးၿပီး
နႈတ္ဆက္ေနၿပီ။ သည္ေတာ့မွ သူလည္း တင္းတိတ္ေတြန႔ဲ မည္းခ်ိတ္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက ႏႈတ္ဆက္ၿပံဳးကေလး ၿပံဳးရင္းက ေမးကေလးကို
ဆတ္ျပလိုက္တယ္။ ေရခဲေရသည္ကလည္း
သည္AမူAရာရဲ႕ Aဓိပၸာယ္ကို ေမးလိုက္တာပဲဆိုတာ သိတ့ပ ဲ ံုန႔ဲ… “ခင္ဗ်ား
ေနာက္က်လို႔
ေျပာေနတယ္”
လို႔
တစ္ခန ြ ္းပဲေျပာၿပီး
ဆင္းသြားတယ္။
Aဲသည္စကားၾကားေတာ့ မလံုးတင္ ရင္ေတြခုန္လာျပန္ေရာ။ တခ်ိဳ႕ကလည္း လူက်ပ္ေနေပမယ့္ Aလ်င္လိုတယ္န႔ဲ တူပါရဲ႕။ သည္ကားေပၚကိုပဲ မဆံ့ရင္ကာ Aတင္းတက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေနာက္ကားထြက္မွာကို ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ကားေတြက ငါးမိနစ္တစ္စီး ပံုမွန္ထက ြ ္ေနက်ကိုး။ ႐ံုးခ်ိန္ကလည္း ႐ံုးခ်ိန္ဆိုေတာ့ ေနာက္ကဘတ္စ္ကားေတြေပၚက ထိုင္ခံုေတြ လူျပည့္ေနတာေတာင္ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ လူေတြ Aျပည့္ရွိေနေသးတယ္။ “Aိပ္ခ်င္ေျပေလး
AမူးAေမာ္ေကာင္းတယ္၊
Aာခံတြင္းမွာရွင္းတယ္၊
Aိပ္ခ်င္မွာ
ေျပတယ္၊ ဆီး၊ လိေမၼာ္၊ နာနတ္၊ စေတာ္ဘယ္ရီ၊ ဒူးရင္း Aရသာငါးမ်ိဳးနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ေမႊးေမႊးေလးေတာ္ဖီ၊ ႏွစ္ခုကိုမွ တစ္က်ပ္” ကားက ေက်ာ္ေလာက္ပါၿပီ။ Aသံေတြ
မထြက္ႏိုင္ေသးဘူး။
ခရာသံလည္း
ခရာမႈတ္ဖို႔ေနေနသာ
ကားေပၚက
မၾကားရေသးဘူး။
ဂိတ္မွဴးနဲ႔ဒ႐ိုင္ဘာ
ၾကားေနရတယ္။
ငါးမိနစ္လည္း
စကားမ်ားေနတယ္န႔ဲ
Aဲသည္တုန္းမွာပဲ
တူပါရဲ႕။
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ကားေပၚတက္လာတယ္။ ေကာင္ေလးဆိုေပမယ့္ သံုးဆယ္ေလာက္ရွိေရာ့မယ္။ လက္ထမ ဲ ွာလည္း စာရြက္ေတြန႔ဲ… “ကိုင္း… ကၽြန္ေတာ့္မိဘမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္ဆိုရင္
တစ္နည္းAားျဖင့္
ခရီးသြားၾကမယ့္
ကၽန ြ ္ေတာ့္ေၾကာင့္
ကၽန ြ ္ေတာ့္Aစ္ကို၊
စိတ္Aေႏွာင့္Aယွက္၊
ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ၊
Aခ်ိန္လည္း
Aစ္မမ်ား၊
ကိုယ္Aေႏွာင့္Aယွက္
သိပ္မရဘူး၊
ကားကလည္း
ထြက္ေတာ့မယ္၊ တျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ နကၡတ္ေဗဒ သိပၸံနည္းက် ေဗဒဝိဇၨာဆရာႀကီး Uီးၾကည္ရဲ႕ ဒီႏွစ္
တေပါင္း
တန္ခူး
တစ္လစာ
ကိုယ့္ေမြးရက္ကေလးကိုသာ
ေဟာစာတမ္းေတြပါ၊
Aမိန္႔ရွိပါ၊
ကၽန ြ ္ေတာ္
မ်ားမ်ားလည္း
ေနရာAေရာက္
မပါပါဘူး၊ လာပို႔ပါ့မယ္၊
ေဟာစာတမ္းတစ္ေစာင္မွ တစ္က်ပ္၊ ဟုတ္က့ဲ… ဒီႏွစ္သႀကၤန္က တန္ခူးလထဲမွာ မက်ဘူးတဲ့၊ ကဆုန္လထဲမွာ က်သတဲ့၊ ဒီႏွစ္မွာ Aဂၤါနဲ႔ စေနသားသမီးမ်ားကို Aေသသာ ကပ္ထားၾကေတာ့… တစ္က်ပ္ဆိုလို႔ မမွန္ဘူးထင္ရင္
ကၽန ြ ္ေတာ့္မိဘမ်ား
ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ
ေပးမသြားနဲ႔၊
နမူနာ
စာရြက္ေတာင္း၊ ထိပ္ဆံုးသံုးေၾကာင္းကို ဖတ္ၾကည့္၊ မွန္ကန္တယ္၊ တိုက္ဆိုင္တယ္ဆိုမွ ဝယ္ၾကည့္၊ တနဂၤေႏြသားေတြက သူတစ္ပါးAျမင္န႔ဲ မတူဘဲ ဆန္႔က်င္ေျပာဆိုတတ္လို႔ Aမွတ္Aေတးမ်ား ခံရတတ္သတဲ့၊
တနလၤာသားမ်ားကေတာ့
စီးပြားေရး
မေကာင္းတတ္ေသးေပမယ့္
သင္တန္းမ်ားေတာ့ တက္ရကိန္းရွိသတဲ့၊ ဗုဒၶဟူးသားသမီးမ်ား Aတြက္ကေတာ့ ၄၊ ၁၊ ၇ စတဲ့
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
10
mmcybermedia.
com
ဂဏန္းနဲ႔သာထီထိုး၊ ထီဆုႀကီးမ်ားေတာင္ ေပါက္ကိန္းရွိတ့A ဲ ခ်ိန္လို႔ ေဟာစာတမ္းမွာ AတိAလင္း ေဟာထားပါတယ္၊ မိမိရဲ႕ လူမႈေရး၊ Aိမ္ေထာင္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး” မလံုးတင္
မ်က္လံုးေတြက ဟိုဟိုသည္သည္
ၾကည့္ေနရာက ေဟာစာတမ္းေရာင္းတဲ့
ေကာင္ေလးဆီကို ေရာက္သာြ းတယ္။ ကားေပၚမွာ လူကမ်ားေနေတာ့ ေကာင္ေလးကို ႐ုတ္တရက္ မျမင္ရဘူး။ ေကာင္ေလးကလည္း စာရြက္ထပ္ကို ေခါက္ခ်ိဳးကိုင္ထားရင္းက ေျပာေနတာ။ “ကိုင္း… Aလိုရွိတ့ဲ ကၽန ြ ္ေတာ့္မိဘမ်ား တိုက္ဆိုင္ရင္ လွမ္းသာေခၚလိုက္၊ တစ္ေစာင္မွ တစ္က်ပ္ထဲ၊ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ေဗဒဝိဇၨာဆရာၾကည္ရဲ႕ ေဟာစာတမ္း၊ ဒီတစ္လစာထဲ ေငြတစ္က်ပ္ဆိုတာ ကြမ္းစား၊
ေဆးလိပ္ေသာက္
က်ေပ်ာက္သေလာက္ပဲရွိတယ္၊
ယၾတာေကာင္းေတာ့
မင္းေလာင္းေက်သတဲ့၊ မိမိရဲ႕ကံၾကမၼာ ၿဂိဳဟ္စီးၿဂိဳဟ္နင္း၊ ေဘးAႏၲရာယ္ ႀကိဳတင္သိရွိႏိုင္တ့A ဲ ျပင္ ယၾတာထူးမ်ားလည္း ပါတယ္” မလံုးတင္က
လူေတြၾကားမွာ
ညစ္သေယာင္းေနတဲ့
သူ႔ကို
ေရွ႕ကို
Aဝတ္Aစား
နည္းနည္း
တိုးထြက္လိုက္တယ္။
သစ္လြင္ေတာက္ပေနၾကတဲ့
စုတ္ျပတ္
ကားစီးသူတခ်ိဳ႕က
မႏွစ္ၿမိဳ႕သလို ၾကည့္ေနတာကို သူသိသားပဲ။ ေရမခ်ိဳး မိုးမခ်ိဳး သူ႔ကိုယ္က နံေစာ္ေနတာလည္း သူ႔ဟာသူ
သိတယ္။
Aၿမီးတိုေနတဲ့
သူမ်ားေျခေထာက္ေတြကို ခဏခဏဆိုေတာ့
ရာဘာဖိနပ္မွာ
ထိုးမိလို႔
ဖိနပ္ကိုလည္း
ခ်ည္ထားတဲ့
ကားေပၚေရာက္တိုင္း သတိထားရေသးတယ္။
သံႀကိဳးAစေတြက
Aေျပာခံရတာကလည္း ဒါေပမယ့္
မတတ္ႏိုင္ဘူး။
ေနာက္နားကေန ေရွ႕ကိုတိုးႏိုင္သေလာက္ တိုးတယ္။ “ဗုဒၶဟူးသမီး… ဗုဒၶဟူးသမီး” “ေဟာစာတမ္း တစ္ေစာင္ေပးပါ” ႐ုတ္တရက္
ေAာ္လိုက္တ့ဲ သူ႔Aသံေၾကာင့္
မလံုးတင္ကေတာ့
ဒါကို
ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။
လွမ္းေပးရင္းက
ေဟာစာတမ္းေကာင္ေလး
သူ႔ကို လူေတြက ဝိုင္းၾကည့္ၾကတယ္။
သူ႔လက္ထက ဲ
က်ပ္တန္
လွမ္းေပးမယ့္
ႏြမ္းႏြမ္းကေလးကို
ေဟာစာတမ္းတစ္ရက ြ ္ကို
လက္ကမ္းလိုက္တယ္။ “ကိုင္း… ေဟာဒီက Aေဒၚႀကီးကလည္း ဗုဒၶဟူးသမီးAတြက္ ေဟာစာတမ္းတစ္ေစာင္တ့၊ဲ ဟုတ္က့ဲ လာပါၿပီ၊ ေမြးေန႔ေမြးနံကိုေျပာ၊ ၾကာသပေတြး ဟုတ္က့၊ဲ ေဟာဒီကလည္း ၾကာသပေတး တစ္ေစာင္တ့၊ဲ
ၾကာသပေတး
သားသမီးမ်ားကလည္း
ဒီလထဲမွာ
ဘဝေျခလွမ္းသစ္ေတြ
စရလိမ့္မတဲ့၊ ဆီ၊ ဆန္၊ ေဆး Aဂၤါနံ Aေရာင္းAဝယ္မ်ား ေကာင္းႏိုင္သတဲ့ခင္ဗ်ာ၊ စေန၊ ဟုတ္က့ဲ ရမယ္၊ ႏိုင္ငံေက်ာ္ေဗဒဝိဇၨာ ဆရာၾကည္ရဲ႕ ေဟာစာတမ္းေတြ၊ မမွန္ရင္ ေငြတစ္က်ပ္ကိုမေပးနဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္ ဒီဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ ေရာင္းလာတာ ေလးလေက်ာ္ၿပီ၊ မမွန္ရင္ ေၾသာ္… ဟုတ္က့၊ဲ စေနပဲေနာ္၊
စေနသားသမီးမ်ားကေတာ့
မိတ္သစ္ေဆြသစ္မ်ားက
ၾကည့္႐ႈလိမ့္မယ္။
ေကာင္းလြန္းလို႔ေတာင္ ေငြေရးေၾကးေရး
ယၾတာေခ်ရမယ့္လ၊
မလိုခ်င္ပါဘူး
ဆိုတာေတာင္
Aိမ္ဝAထုပ္န႔ဲ ေရာက္လာမယ့္ Aခ်ိန္တ့ခ ဲ င္ဗ်ား”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
11
mmcybermedia.
com
မလံုးတင္ကေတာ့ သူ႔လက္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ ဗုဒၶဟူးသားသမီးAတြက္ ေဟာထားတဲ့ ေဟာစာတမ္း
စာရြက္ၾကမ္းၾကမ္းကို
လွမ္းယူရင္း
ေနာက္ကို
ဆုတ္ဆုတ္လာတယ္။
Aေပါက္ဝမ်ားကို တိုးထြက္လာၿပီး Aဝနားမွာ ရပ္ရင္းက ေဟာစာတမ္းကို ဖတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူကက်ပ္ေနလို႔ ဘယ္လိုမွ ဖတ္လို႔မရဘူး။ Aဲသည္တုန္းမွာပဲ ကားထြက္ခရာတုပ္သံ ရွည္ရွည္ႀကီးက ေဆာင့္ေဆာင့္ေAာင့္ေAင့္ ထြက္လာတယ္။
***** (၂) သည္ေန႔ေတာ့ ကားႀကီးဂိတ္ကို မလံုးတင္ Aေစာႀကီး ေရာက္ေနျပန္ေရာ။ ေနစရာ နားစရာမရွိလို႔
ဂိတ္မွဴးရဲ႕
သစ္သားတဲကေလးေဘးမွာ
ဝင္ထိုင္တယ္။
Aဲသည္ေနရာက
Aရိပ္ကေလးရွိတာကိုး။ ေစာေစာထြက္လာလို႔ ဘာမွလည္း မစားရေသးဘူး။ သူ႔လက္ထဲ ပိုက္ဆံေလးႏွစ္က်ပ္ပဲ က်န္တယ္။ တစ္က်ပ္က သူျပန္ရင္ လမ္းစရိတ္လုပ္ဖို႔။ က်န္တ့တ ဲ စ္က်ပ္န႔ဲ သူ ဘာဝယ္စားရင္ ရမလဲလို႔ လိုက္ရွာတယ္။ ခက္တာက ဒီေနရာမွာ တစ္က်ပ္တန္မုန္႔ရယ္လို႔ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကို မရွိတာ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ စတဲ့ ဆိုင္ေတြေတာ့ရွိတယ္။ သည္ဆိုင္ေတြကလည္း သိတ့A ဲ တိုင္း ဘာစားစား Aနည္းဆံုး ပိုက္ဆံငါးက်ပ္ေတာ့ပါမွ
မဟုတ္လား။ ခါတို္င္းေတာ့
ထမင္းၾကမ္း
လမ္းထိပ္မွာ
မစားျဖစ္ရင္ေတာင္
သူ႔Aိမ္ကAထြက္
ေရာင္းတဲ့
ေကာက္ညႇင္းထုပ္ကေလး တစ္ထုပ္ေလာက္ေတာ့ စားခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ ကေန႔မစားျဖစ္ဘူး။ ရင္ထက ဲ ေတာ္ေတာ့္ကို ဆာလာတယ္။ နည္းနည္းေစာေသးလို႔လား မသိဘူး။ ကားကလည္း ႏွစ္စီးလားပဲ ရွိေသးတယ္။
ကားဂိတ္
ၾကည့္တယ္။
ခါတိုင္း
ဆီးေတာ္ဖီသည္၊ ႏွစ္ျပားကို
သစ္သားAိမ္ကေလးရဲ႕ ကားႀကီးေတြေပၚမွာ
ေရခဲေရသည္ေတြေတာင္
တစ္က်ပ္န႔ဲ
ဝယ္စားမယ္လို႔
Aရိပ္မွာထိုင္ရင္းက
တက္ေရာင္းတဲ့ မလာေသးဘူး။ သူ
ဟိုဟိုသည္သည္
ေဂြးခ်ိဳသီး
တုတ္ထိုးသည္၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေတာ္ဖီျပားေလး
စိတ္ကူးတယ္။
ဒါေပမယ့္
ဘာသည္မွ
မေရာက္ေသးတာ။ သူ နာရီဝက္ေလာက္ ဆက္ထိုင္ေနတယ္။ Aဲသည္တုန္းမွာပဲ သူ႔ေဘးကို လူတစ္ေယာက္
ေရာက္လာတယ္။
က်ပ္တန္ႏမ ြ ္းႏြမ္းေလးေတြ
ႏွစ္ထပ္
သူ႔ကို
႐ုတ္တရက္
လွမ္းေပးတယ္။ သူက Aလိုက္သင့္ယူလိုက္ရင္း က်ပ္တန္ေတြကို ထည့္တယ္။ ခါတိုင္းလိုပါပဲ၊ က်ပ္တန္ Aရြက္ႏွစ္ဆယ္ပါပဲ။ “ညေနက် ကၽန ြ ္ေတာ့္ကိုေစာင့္Uီး၊ ေျပာစရာရွိလို႔” “ေAး… ေAး…” ဒါပဲ။ ေျပာသြားတဲ့စကားက ဒါပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရင္ေတြ တုန္လိုက္တာ၊ ဘာပါလိမ့္။ ခါတိုင္း တစ္ခါမွ ဒီလိုမေျပာဖူးဘူး။ မနက္ဘက္ ဒီလိုပဲ ေငြႏွစ္ဆယ္၊ တစ္ခါတစ္ခါ သံုးဆယ္ေလာက္
ေပးထားၿပီးရင္
ထြက္သာြ းတာပဲ။
ၿပီးရင္
ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာ
သူ
သိၿပီးသားပဲ။ ဘာေတြေျပာရမလဲ ဆိုတာလည္း သူ သိေနသားပဲ။ AထူးAဆန္း လုပ္လို႔။ ညေနက် ေစာင့္Uီးတဲ့၊
ဘာပါလိမ့္။
သူ႔ေခါင္းထဲ
AဲဒီAေတြးေတြ
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
ခဏေနေတာ့
မရွိေတာ့ျပန္ဘူး။
12
mmcybermedia.
com
ေလာေလာဆယ္
မုန္႔ကေလး
တစ္ဖစ ့ဲ ားရဖို႔ပဲ
Aာသီသျပင္းေနတယ္။
သူ႔လက္ထမ ဲ ွာ
Aဲသည္လူေပးသြားတဲ့ က်ပ္တန္Aႏြမ္းကေလး ရြက္ႏွစ္ဆယ္ ရွိေနေပမယ့္ သူ႔ပိုက္ဆံမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္လွည့္ကေလး ခဏတစ္ျဖဳတ္ သံုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သံုးႏိုင္ပါတယ္။ Aဲဒါလည္း သူပဲ ဆပ္ရမွာပဲ၊ သူ႔ပိုက္ဆံထက ဲ ကုန္မွာပဲ။ မနီးမေဝး ဆိုင္တန္းေတြဆီ မုန္႔ဟင္းခါးဟင္းရည္သည္ ထလိုက္တယ္။
Aေၾကာ္မပါရင္
သံုးက်ပ္၊
ကေလးေရာက္လာေတာ့
တစ္ပတ ဲြ ေလေတာ့
သူ
စားပစ္လိုက္မယ္လို႔
သူစိတ္ကူးတယ္။ ဒါဆို ညေနက် သူAိမ္ျပန္ရင္ ခုနစ္က်ပ္ပဲရေတာ့မယ္။ ကားခကေတာ့ သူ႔မွာ သပ္သပ္ခ်န္ထားတဲ့ တစ္က်ပ္ရွိေသးတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပစ ဲြ ားဖို႔ သူ႔စိတ္ေတြ လြန္ဆဲြေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ မစားျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ရပ္ထားတဲ့ ေရွ႕ကားေပၚမွာ လူေတြျပည့္ေနၿပီ။ သူ႔စိတ္ကို သူခ်ိဳးႏွိမ္ရင္းက တံေတြးကို မ်ိဳခ်လိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ ဆီးေတာ္ဖီသည္ ေရာက္လာတယ္။ သူ Aရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္။ တစ္က်ပ္ဖိုး သံုးခုရေAာင္ေတာင္းၿပီး ကမန္းကတန္း ဝါးပစ္လိုက္တယ္။ ကားဂိတ္ေရAိုးစင္က ေရတစ္ခက ြ ္ကို ႏႈတ္ခမ္းေဘးက ေရေတြစီးက်သြားတဲ့Aထိ ေသာက္တယ္။ ဝမ္းထဲမွာ
နည္းနည္းေတာ့
ၿငိမ္သာြ းတာAမွန္ပဲ။
ေနာက္
ခဏေနေတာ့
ထံုးစံAတိုင္းပဲ
ဘတ္စ္ကားေနာက္ေပါက္က တိုးတက္လိုက္တယ္။ “ကၽြန္ေတာ့္မိဘမ်ား ႏိုင္ငံေက်ာ္
ေဗဒဝိဇၨာ
ခရီးသြားရင္း
လမ္းသြားရင္း
ဆရာၾကည္ရဲ႕
မိမိကံၾကမၼာကို
ေဟာစာတမ္းေတြကို
မိမိဆန္းစစ္ႏိုင္ဖို႔
ေရာင္းခ်ေပးပါတယ္၊
ေဟာစာတမ္းတစ္ေစာင္မွ တစ္က်ပ္ပါ၊ မိမိရဲ႕ ေမြးေန႔ေမြးနံေလးေတြကို ေျပာရင္ ေနရာAေရာက္ ကၽြန္ေတာ္လာပို႔ပါ့မယ္၊
ေသာၾကာသမီးမ်ားAတြက္ကေတာ့
ေရာေထြးေနUီးမတဲ့၊
ထင္တာေတြျဖစ္မလာလို႔
ဒီလထဲမွာ
Aေကာင္းAဆိုး
စိတ္ေမာလူေမာ
ျဖစ္ေနရမွာတဲ့၊
ဗုဒၶဟူးသားသမီးေတြကေတာ့ Aလုပ္Aကိုင္ Aေျပာင္းAေရႊ႕ ျမင္သတဲ့၊ ထိခိုက္ရွနာေတြလည္း ရွိသတဲ့၊ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဆရာၾကည္ရဲ႕ ေဟာစာတမ္းေတြ၊ မမွန္ရင္ တစ္ျပားမွမေပးနဲ႔” မလံုးတင္က
ေဟာစာတမ္းေရာင္းတဲ့
ေကာင္ေလးကိုပဲ
လိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
ခဏေနေတာ့ သူ႔ေခၽြးခံထက ဲ ို လက္ႏႈိက္လိုက္တယ္။ က်ပ္တန္Aထပ္ေတြထက ဲ တစ္ရက ြ ္ကိုပတ ြ ္ၿပီး ႏႈိက္ယူရင္းက
လက္ေတြကို
တဆဆ
လုပ္ေနတယ္။
ေကာင္ေလးက
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ကားAူေၾကာင္းဘက္ကို ေရာက္လာတယ္။ “ဗုဒၶဟူးသမီး တစ္ေစာင္ေပးပါဟဲ့ ေကာင္ေလး” “ၿပီးခဲ့တ့A ဲ ပတ္က နင့္စာရြက္ဝယ္ၿပီး ထီထိုးတာ ခုနစ္ရာဆု ေပါက္တယ္ ေကာင္ေလးရဲ႕၊ တစ္ရက ြ ္ေပးပါUီး” ေဟာစာတမ္း
ေကာင္ေလးေတာင္
႐ုတ္တရက္
ေၾကာင္သာြ းတယ္။
ကားေပၚက
လူေတြကလည္း ကိုယ့္စိတ္န႔က ဲ ိုယ္၊ ကိုယ့္စကားနဲ႔ကိုယ္ ရွိေနရင္းက မလံုးတင္စကားေၾကာင့္ ခဏေလး တိတ္သာြ းတယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
13
mmcybermedia.
com
“ကိုင္း… ေဟာဒီမွာခင္ဗ်ား၊ ဗုဒၶဟူးသမီးက တစ္ေစာင္Aားေပးပါၿပီ၊ ၿပီးခဲ့တ့A ဲ ပတ္က Aစိုးရ ေAာင္ဘာေလသိန္းဆုကိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္ေဟာစာတမ္းမွာပါတဲ့ နံပါတ္န႔ဲ တိုက္ထိုးတာ ခုနစ္ရာဆု
ေပါက္သတဲ့ခင္ဗ်ာ၊
ေဟာစာတမ္းမွာလည္း
ကိုင္း…
ေရာ့…
နံပါတ္ေတြပါတယ္၊
ေဒၚႀကီး၊
ဗုဒၶဟူးက
၄၊
၁၊
ဗုဒၶဟူးသမီးAတြက္ ၇
နဲ႔
စတဲ့
ဒီလ
ဂဏန္းေတြ
ဒီလAက်ိဳးေပးမတဲ့၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဝမ္းသာပါတယ္၊ ကိုင္း… ထီေတြလည္း
ေပါက္ကုန္ၿပီခင္ဗ်၊
ေသာၾကာတစ္ေစာင္တ့၊ဲ
ခင္ဗ်ာ…
ေသာၾကာနံ စေန
ဟုတ္လား၊
ဟုတ္က့၊ဲ
ဟုတ္က့ဲ
လာပါၿပီ၊
စေနသားသမီးမ်ားကလည္း
ကဲ…
ရပ္ေဝးက
မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕ Aေထာက္Aပံ့ရမယ္တ့၊ဲ Aက်ိဳးေပးဂဏန္းေတြလည္း ပါတယ္ဗ်ာ၊ သိခ်င္ရင္ေတာ့ တစ္က်ပ္တည္းပါ” မလံုးတင္က မေယာင္မလည္
ေဟာစာတမ္း
စာရြက္ကေလးကိုကိုင္ရင္း
တိုးတိုးသြားတယ္။ ဂိတ္တထ ဲ က ဲ ခရာတုပ္ၿပီးလို႔
ဘတ္စ္ကားေနာက္ေပါက္ကို ဝူးခနဲ ကားစက္ႏႈိးေတာ့မွ
ကားေပၚက မသိမသာ တိုးဆင္းလိုက္တယ္။ ဒီကားေနာက္က တစ္ေယာက္လို သူ
လူျပည့္ေနတဲ့
ဘတ္စ္ကားရဲ႕
ေနာက္ေပါက္ကို
ကားစီးခရီးသည္
Aတင္း တိုးတက္လိုက္ျပန္ေရာ။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကားေရွ႕ေပါက္က
ေဟာစာတမ္းေကာင္ေလး တက္လာတာကို သူၾကည့္ေနတယ္။ ေကာင္ေလး တက္လာေတာ့မွ ေခၽြးခံAက်ႌစထဲက က်ပ္တန္ေလးတစ္ခ်ပ္ကို Aသာႏႈိက္ယူလိုက္တယ္။ ေရွ႕နားကို မသိမသာ တိုးတိုးသြားလိုက္တယ္။
ေပေရေနတဲ့
သူ႔ကို
လူေတြက
ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ရင္း
ဖယ္ေပးၾကတယ္။
မတိုးလို႔ကလည္း မျဖစ္ဘူးေလ။ “ဗုဒၶဟူးသမီး တစ္ေစာင္ေပးပါ” လို႔ ေျပာရင္း ေဟာစာတမ္းတစ္ေစာင္ ဝယ္ရUီးမွာကိုး။ ဒါ သူ႔ Aလုပ္ကိုး။
***** (၃) မီးေတြေတာင္ထန ြ ္းၿပီ။ ကက္ဆက္သံေတြက ညံတုန္း။ ဘတ္စ္ကားေတြလည္း က်ဲသာြ းၿပီ။ ရန္ကုန္ဘက္ကိုထက ြ ္မယ့္
ဘတ္စ္ကားဆိုတာ
မရွိသေလာက္ပဲ။
ဆာလိုက္တာလည္း
မေျပာနဲ႔ေတာ့၊ Aူေတြေတာင္ လိမ္ေနၿပီထင္ပါရဲ႕။ သူ ၿမိဳ႕သစ္ကို ျပန္ရUီးမွာ။ ၿမိဳ႕သစ္ကားေတြကလည္း ပုရက ြ ္တြင္း တစ္တင ြ ္းကို လူေတြ ခဲခလ ဲ ႈပ္ေနတတ္တာ။ သူ ျပန္လို႔မျဖစ္ေသးဘူး။ ခ်ိန္းထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလး ရွိရာကို သူ သြားတယ္။ ထင္တ့A ဲ တိုင္းပဲ။ လူက်ဲက်ဲ
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးရဲ႕
ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာ
ေဟာစာတမ္းေကာင္ေလးကို
ေတြ႔တယ္။
ေဘးနားမွာလည္း
ႏႈတ္ခမ္းနီေတြရလ ဲ ို႔။
ဒီေကာင္မကို
ငါသိပါတယ္’
‘ေနပါUီး၊
လို႔
သူ႔ကိုေစာင့္ေနတဲ့
မိန္းမငယ္တစ္ေယာက္။ မလံုးတင္
စU္းစားတယ္၊
စU္းစားလို႔မရဘူး။ ျပည္တည္တည္မ်က္ႏွာနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ေတြကို ဆုပ္ေခ်ေနတယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
14
mmcybermedia. ေဆးဆိုးထားတဲ့
com လက္သည္းခၽြန္ခၽြန္ေတြန႔ဲ
ေကာင္ေလးရဲ႕
လက္ဖဝါးေတြကို
ကုတ္ျခစ္ေပးေနတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြကို ထုလားထုရဲ႕။ “ေဟာ… ေဒၚႀကီး လာ၊ လက္ဖက္ရည္ေသာက္မလား” “ေAး… ေသာက္ခ်င္တယ္၊ နင္ ငါ့ကို ေခၚထားလို႔သာ၊ ႏို႔ဆိုရင္ ငါျပန္ၿပီ၊ ၿမိဳ႕သစ္ကားက က်ပ္တယ္ဟ၊ ေနာက္ရက္မွ ေပါင္းရွင္းလည္း ရတာပဲဟာ” “ေၾသာ္… ဟုတ္တယ္၊ ဒီလိုဗ်ာ၊ ေျပာရမွာ Aားေတာ့နာတယ္၊ ဒီကကၽြန္ေတာ့ညီမ ေတာကေရာက္လာေတာ့ ေဒၚႀကီး လုပ္ရမယ့္ Aလုပ္ေတြ မနက္ျဖန္ကစၿပီး သူလုပ္လိမ့္မယ္၊ ေဒၚႀကီး မနက္ျဖန္ကစၿပီး မလာနဲ႔ေတာ့ ဆိုတာ ေျပာမလို႔” မလံုးတင္
ဘယ္လိုမွမထင္ထားတဲ့
ေလးလေလာက္ကတည္းက ဘတ္စ္ကားေရွ႕က
ရထားတာ။
ေဟာစာတမ္း
စကားေတြ။
သူ
ဒီAလုပ္ကေလးကို
ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။
တက္ေရာင္းရင္
လြန္ခ့တ ဲ ့ဲ
ေဟာစာတမ္းေကာင္ေလးက
သူ႔Aလုပ္က
လူၾကားသူၾကားက
ေဟာစာတမ္းတစ္ေစာင္ စဝယ္႐ံုပဲ။ ရန္ကုန္သားေတြဆိုတာက Aခက္သားပဲ။ လူတစ္ေယာက္က စဝယ္မွ လိုက္ဝယ္တတ္တာ မဟုတ္လား။ သူ႔Aလုပ္က ‘ဗုဒၶဟူးသမီး တစ္ေစာင္ ေပးပါဟယ္’ လို႔ ေျပာၿပီးဝယ္႐ံုပဲ။ ေကာင္ေလးက ေဟာစာတမ္းဝယ္ဖို႔ ႏွစ္ဆယ္မ်ိဳး၊ သံုးဆယ္မ်ိဳး သူ႔ကို မနက္မနက္ ထုတ္ေပးထားတတ္တယ္။ ညေနဘက္
Aလုပ္သိမ္းရင္
သူ႔ကို ေန႔တက ြ ္တစ္ဆယ္ေပးတယ္။
ပထမေတာ့ သူ႔Aလုပ္ သူ နားမလည္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုလုပ္မွန္းလည္း မသိဘူး။ ေနာက္မွ ေကာင္ေလးက ရွင္းျပတယ္။ ဒါက ‘ဒလန္’ လုပ္ရတာတဲ့။ ‘ဒလန္’ ဆိုတာ ဘာမွန္းလည္း သူ မသိဘူး။
ေနာက္ေတာ့လည္း
ေနကုန္ေနခမ္း
လုပ္ေပ်ာ္တယ္ထင္လို႔
Aခ်ိန္ကုန္ရေတာ့တယ္။
ႏွစ္က်ပ္ႏုတ္ၿပီးရင္
က်န္တ့ရ ဲ ွစ္က်ပ္ကို
လုပ္ရင္းက
တစ္ေန႔လုပ္ခ
ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာပဲ
တစ္ဆယ္ထက ဲ
ဘာမွမစားမေသာက္ဘဲ
Aိမ္ျပန္ရင္
ဘတ္စ္ကားခ ယူသာြ းႏိုင္တာ
ေလးလေတာင္ ရွိေနၿပီပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္ေလးပဲ ေက်းဇူးတင္ေနရေသးတယ္။ AူAလိမ္ခံၿပီး ေန႔လယ္ဘက္ မုန္႔ေလးပဲေလး ဝယ္စား၊ ေရAဝေသာက္ၿပီး ပိုတ့ပ ဲ ိုက္ဆံေလး သူရေနတာကိုပဲ သူေက်နပ္တယ္။ Aခုေတာ့ ဒီ ‘ဒလန္’ ဆိုတ့ဲ Aလုပ္ကေလးေတာင္ လုပ္တ့လ ဲ ူေပၚလာျပန္ၿပီ မဟုတ္လား။ ေရာက္လာတဲ့ လက္ဖက္ရည္ခက ြ ္ကိုေတာင္ မေသာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ရင္ထမ ဲ ွာ ဆို႔ေနတယ္။
တစ္ေနကုန္
ဘတ္စ္ကားဂိတ္က
ေနပူႀကီးထဲမွာ
ကားတစ္စီးၿပီးတစ္စီး
တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ လုပ္ရတာထက္ေတာင္ ပူေလာင္ေနေသးတယ္။ “မိုးကလည္းက်ေတာ့မယ္ ေဒၚႀကီးရဲ႕၊ Aလုပ္ကလည္း ေျပာင္းခ်င္ၿပီ၊ ေနာက္ ေဟာဒီက ညီမေရာက္လာေတာ့ ေဒၚႀကီးလုပ္တ့ဲ Aလုပ္ကေလး သူလုပ္ခ်င္လို႔တ့၊ဲ Aဲဒါ…” “နင္ စU္းစားပါUီးဟယ္၊ ငါ့မွာက ဒီAလုပ္ကေလး…” “တျခားAလုပ္ပဲ ရွာလုပ္ပါဗ်ာ၊
ေရာ့…
ဒီကေန႔Aတြက္
တစ္ဆယ္၊
ခင္ဗ်ားလည္း
သိပါတယ္၊ ကၽန ြ ္ေတာ္လည္း သိပ္က်န္လွတာ မဟုတ္ဘူး” မလံုးတင္
လက္ဖက္ရည္ေတာင္
မေသာက္ေတာ့ပါဘူး။
စားပြက ဲ
ထတယ္။
သူ႔ဖိနပ္ေဟာင္းကေလးကို စြပ္တယ္။ ပိုက္ဆံတစ္ဆယ္ကို တင္းတင္းဆုပ္ရင္းက ခဏကေလး ရပ္ေနလိုက္တယ္။ တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဘာေျပာရမွန္းလည္း မသိဘူး။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
15
mmcybermedia.
com
“လက္ဖက္ရည္ ေသာက္သာြ းUီးေလဗ်ာ၊ မွာၿပီးမွ” “မေသာက္ေတာ့ပါဘူး” ၿမိဳ႕သစ္
ကားဂိတ္ဘက္ကို
ထြက္လာခဲ့တယ္။
ၿမိဳ႕သစ္ကိုသာြ းမယ့္
ကားေပၚမွာ
လူေတြဆိုတာ တရြရန ြ ႔ဲ မြစာတက္လို႔။ ေနာက္ကားကို ေစာင့္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ထူးမွာမဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား။ လူျပည့္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြAေပၚကို ေန႔စU္န႔A ဲ မွ် တက္ေနက်ဆိုေတာ့ သူ႔Aဖို႔ သိပ္ေတာ့ ထူးၿပီး က်ပ္တယ္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ Aိမ္မွာလည္း ကေလးေတြက ေမွ်ာ္လွေရာ့မယ္။ “ဗုဒၶဟူးသားသမီးေတြAတြက္ကေတာ့
Aလုပ္Aကိုင္
Aေျပာင္းAေရႊ႕
ရွိသကဲ့သို႔
ထိခိုက္ရွနာေတြလည္း ျမင္သတဲ့” ေန႔လည္က ေကာင္ေလးေျပာသြားတဲ့ ေဟာစာတမ္းက စာသားေတြက သူ႔ကို တမင္မ်ား ရည္ရယ ြ ္ၿပီး ေျပာတာလားလို႔လည္း သူ စU္းစားေနမိပါေသးတယ္။ “ကိုင္း… ကားခေလး Aေဒၚႀကီး” “ဗုဒၶဟူးသမီး၊ Aဲ… ၿမိဳ႕သစ္ေကြ႔ကို” သူ႔လက္ထက ဲ က်ပ္တန္ႏမ ြ ္းကေလးကို ထုတ္ေပးတုန္းမွာပဲ ကားစက္က ဝူးခနဲႏႈိးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ကားႀကီးဂိတ္ကို မလံုးတင္ လာစရာမလိုေတာ့ဘူး။
(ဝါနီျပာပန္းခ်ီမဂၢဇင္း၊ Aမွတ-္ ၃၊ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ)
***** ေမာင္းပုတီးကေလး (၁) သန္းေခါင္ၾကက္ေတြ တြန္ေတာ့လည္း Aေမသန္းရင္ မAိပ္ႏိုင္ေသး။ Aျပင္မွာ လမင္းႀကီး ထိန္ထိန္လင္းေနသည္။
သက္ကယ္ပ်စ္
က်ိဳးက်ဲၾကားက
Aိမ္ကေလးထဲမွာ
လင္းလက္ေနသည္။
ေျခသလံုးေတြ
ေတာင့္တင္းေနေလသည္။
ညာဘက္ေျခသလံုးက ဝါးဘီးကေလးႏွင့္
Aေမသန္းရင္က
ထင္းေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းလို
ပတ္ရစ္လိုက္သည္။
လေရာင္ေတြ မွိန္းေနရာမွ
တစ္ေန႔လံုး
ယိုစီးေနသျဖင့္
က်ံဳးထလိုက္သည္။
ေမာင္းေထာင္းထားရသျဖင့္
တင္းမာေနသည္။
Aိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ကေလးဆီ
ဆံပင္ၾကမ္းေတြကို ထသြားလိုက္သည္။
လေရာင္ေAာက္မွာ AရာAားလံုး ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ လေရာင္ေAာက္မွာ သည္Aခ်ိန္
ဘယ္Aိပ္လိမ့္Uီးမလဲ။
Aခုေတာ့
ရြာလယ္က
ေခြးAူသံ
သဲ့သ့မ ဲ ွတစ္ပါး
ဘာကိုမွမၾကားရ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘဝေတြကို စိတ္ေရာက္သာြ းျပန္သည္။ တိုးစိန္၊ သန္းရင္၊ ခင္ေမ၊
သည္သံုးေယာက္ဆိုလွ်င္
ေကာက္သင္းေကာက္၊
ရြာကတစ္တတ ဲြ ည္း
ေမာင္းေထာင္း။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
ျမင္သည္။
တိုးစိန္က
ေကာက္စိုက္၊
ပဲႏုတ္၊
စေလကၽန ြ ္းေခ်ာင္းဘက္က
16
mmcybermedia.
com
လက္သမားတစ္ေယာက္ႏွင့္
Aိမ္ေထာင္က်သြားကတည္းက
ရြာကို
ျပန္မလာေတာ့။
ခင္ေမကေတာ့ ရြာထဲမွာရွိသည္။ Aခုေတာ့ ေခၚခင္ေမ။ Aင္း… လယ္ပိုင္ရွင္ ေဒၚခင္ေမ၊ ေက်ာင္းAစ္မ ေဒၚခင္ေမေပါ့ေလ။ ရြယ္လယ္က
ခင္ေမတို႔
တိုက္ခံAိမ္ႀကီးမွာ
ပဲစက္ရွိသည္။
ေမာင္းဆံုရွိသည္။
စပါးက်ီ၊
ပဲက်ီေတြရွိသည္။ ခင္ေမ ပဲခင္းေတြ ပဲဆတ ြ ္ခ်ိန္ဆိုလွ်င္ သူတို႔သားAမိ လိုက္ေနက်။ ခင္ေမ လယ္ေတြမွာ
ေကာက္သင္းေကာက္ေနက်။
ငယ္ငယ္က
ခင္ေမႏွင့္
ေမာင္းေထာင္းဘက္
ဆိုေသာ္လည္း Aခု Aလုပ္ရွင္ႏွင့္ Aလုပ္သမား။ ဒါေပမယ့္ ခင္ေမက ဘဝမေမ့ဟု ဆိုရမည္။ သူတို႔သားAမိကို ၾကည့္သည္။ ခိုင္းစရာရွိလွ်င္ သူတို႔၊ ေပးစရာရွိလွ်င္ သူတို႔။ Aခုလည္း သူ႔ေမာင္းစင္မွာ
သားAမိတစ္ေတြ
ေမာင္းေထာင္းေနရသည္။
Aိမ္ကကိုရင္
ပိုးထိဆံုးေတာ့
ခင္ေမဆီက ေခ်းရငွားရေသးသည္။ Aခုေတာ့ သားAမိသံုးေယာက္ ရရစားစား၊ ဝါးဝါးမ်ိဳမ်ိဳ ေကာက္စိုက္ခ်ိန္စိုက္၊
ထင္းသယ္ခ်ိန္သယ္၊
သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ထမ ဲ ွာ ႀကိတ္ထိုးေနရတုန္း
ေမာင္းေထာင္းခ်ိန္ေထာင္း၊
သူတစ္ေယာက္တည္း
ျဖစ္သည္။
ေမာင္းတိုင္က
ႀကိတ္ထိုးခ်ိန္ထိုး။
ႀကီးေတာင့္ႀကီးမား
ေမာင္းေထာင္း
ေမာင္းပုတီးကေလးကို
ကိုင္ရတြယ္ရတုန္း၊
ပုတီးပတ္ေတြ မွတ္ရတုန္း။ လေရာင္ၾကည္ၾကည္ထမ ဲ ွာ
ေရမဲ့
ေရAိုးေဟာင္းသံုးလံုးႏွင့္
မီးကပ္
မီးခ်ိတ္၊
ဝါးလံုးေငါင္းစင္းစင္းကို ေငးၾကည့္ေနမိျပန္သည္။ ေႏြကုန္ေတာ့မည္။ မိုးက်ေတာ့မည္။ သက္ကယ္ မမိုးရေသး။ သည္ႏွစ္ ႀကိတ္ထိုးခထဲက ဖဲ့စုလာတာ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရေနၿပီ။ လိုတာ ခင္ေမ့ဆီ ေခ်းရလိမ့္မည္ထင္သည္။ ခင္ေမ့ေက်းဇူးေတြကို သတိရေနရင္းက ငယ္ဘဝေတြကို စိတ္ေရာက္သာြ းျပန္သည္။
သည္လို
လေရာင္ညေတြမွာ
ဖန္ခုန္တမ္း၊
တြတ္ထိုးတမ္း၊
စကားထာဝွက္တမ္း၊ ဘိုင္စကုတ္Aေၾကာင္း ေျပာတမ္း။ လေရာင္တလင္း ကြင္းျပင္ထမ ဲ ွာ ညU့္နက္သန္းေခါင္တိုင္ေAာင္ သူရယ္၊ တိုးစိန္ရယ္၊ ခင္ေမရယ္။ Aဲသည္တုန္းက…
***** (၂) ခါတိုင္း
မနက္သံုးနာရီ
သန္းရင္
ႏိုးေနက်။
ကေန႔
မိုးလင္းသြားသည္။
သိပ္ေတာ့
ေနာက္မက်ေသး။ လေရာင္ ရွိေနေသးသည္။ ခင္ေမႏွင့္ တိုးစိန္ကို သြားေခၚရUီးမည္။ သူတို႔က လာေခၚရတယ္လို႔ တစ္ေယာက္က
တစ္ခါမွ
မရွိခ့။ဲ
ေရတြင္းကုန္းမွာ၊
သန္းရင္
တဘက္ၾကမ္းကိုၿခံဳကာ
တစ္ေယာက္က
ထြက္လာခဲ့သည္။
Aေနာက္ရိသာနားမွာ။
တိုးစိန္တို႔
Aိမ္စုကေလးေတြမွာ မီးေရာင္မျမင္ရေသး။ “တိုးစိန္ေရ… တိုးစိန္”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
17
mmcybermedia.
com
“ဝူး…” “ေသတုန္းပဲလား ေကာင္မ၊ မိုးလင္းသြားၿပီဟ့ဲ” “ေAး… ေAး… သြားႏွင့္ပါလား သန္းရင္ေရ” “ဟင့္Aင္း… ျမန္ျမန္လုပ္၊ ဒီကပဲေစာင့္မယ္” လမ္းေပၚမွာ
ဘယ္သူမွမရွိေသး။
ေလးနာရီခဲြေလာက္ရွိၿပီ။
ခဏၾကာေတာ့
တိုးစိန္
ထြက္လာသည္။ ခင္ေမကို သြားမေခၚေတာ့ဘဲ ႏွစ္ေယာက္သား ေမာင္းစင္ကို လာခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔
ေမာင္းစင္ရွိရာ
Aိမ္ႀကီးေဘးမွ
Aိမ္ႀကီးေရာက္ေတာ့
ပန္းကာ
ၿခံတံခါးကို
တြန္းဖြင့္ကာ
ေနာက္ေဖးကြက္လပ္က်ယ္ကို
ဝင္လိုက္သည္။
ဆက္ေလွ်ာက္လာၾကသည္။
Aိမ္ႀကီးရွင္ေတြ မႏိုးၾကေသး။ ေမာင္းစင္ထားရာ တမာရိပ္မွာ ေမွာင္မည္းေနသည္။ တိုးစိန္က ေရနံဆီမီးတိုင္ကို မီးတို႔လိုက္သည္။ ထိုစU္မွာပင္ သူတို႔ကိုယ္ေပၚသို႔ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ ေဖ်ာခနဲ က်လာသည္။ “Aေမ့…” “ဟား… ဟား… ဟား… ဟား…” ခင္ေမ…။ လေရာင္ရိပ္မက်သည့္ ပန္းခ်ံဳထဲက သရဲေျခာက္ျပေနျခင္း ျဖစ္သည္။ “ညည္း မေၾကာက္ဘူးလား ခင္ေမရယ္” “ေၾကာက္ေပါင္” မီးတိုင္ခက ြ ္Aလင္းေရာင္ႏွင့္ စပါးAိတ္ေတြကို သြားမသည္။ တိုးစိန္က ေမာင္းစင္ေဘးမွာ ဂုန္နီAိတ္ေတြ စီခင္းလိုက္သည္။ လံုးတီး၊ ဖြၾဲ ကမ္း၊ ဆန္ကဲြ၊ စပါးခြံေတြ သပ္သပ္စီခုတ္ခ်ဖို႔ ေနရာခြထ ဲ ားလိုက္သည္။ သန္းရင္က မေန႔က ႀကိတ္ထိုးၿပီးသား လံုးတီးႏွစ္ျပည္သားေလာက္ကို ေမာင္းခြက္ထဲ ခ်င္ထည့္လိုက္သည္။ မီးတိုင္ခက ြ ္ Aလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ခင္ေမႏွင့္ တိုးစိန္တို႔ Aရိပ္ေတြက ရွည္ေမ်ာေနသည္။ ေမာင္းတံုးေပၚ တင္ထားေသာ ေျခေထာက္ေတြက Aသင့္။ တိုးစိန္က ေမာင္းတိုင္စပ ြ ္ထားသည့္ ပုတီးကံုးကေလးကို ခၽတ ြ ္ယူလိုက္သည္။ “ကိုင္း… နင္း” “ကၽြီ…” “ဂ်ံဳး…” “ကၽြီ…” “ဂ်ံဳး…” ေမာင္းနင္းတံုးက
ဖိနင္းလိုက္သည့္Aခါ
ကၽီခ ြ နဲ
ကၽြီခနဲ
ျမည္သည္။
ေမာင္းတံုးက
ေမာင္းခြက္ထက ဲ ်သည့္Aခါ ဂ်ံဳးခနဲ ျမည္သည္။ ေမာင္းတံုးက်သည္ႏွင့္ ဆန္မျဖစ္တျဖစ္ လံုးတီးေတြ ဖြားခနဲ
ဖြားခနဲ
ေမာင္းခြက္ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
စင္ထက ြ ္လာတတ္သည္။
ထိုAခါ
သန္းရင္က
18
mmcybermedia.
com
ယက္ခ်ရသည္။ ေမာင္းAႂကြမွာ ယက္ခ်၊ ေမာင္းက်လွ်င္ ဖယ္၊ နရီကိုက္ စည္းကိုက္၊ မွားလို႔မရ။ ငိုင္ေနလို႔မရ။ “ေကာင္မ ေျခာက္ပတ္ေနာ္” ပုတီးေျခာက္ပတ္ကို
ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။
ေမာင္းက်ည္ေပြ႔က
ေမာင္းခြက္ထဲ
ဂ်ံဳးခနဲ
တစ္ခ်က္က်လွ်င္ ေမာင္းနင္းသူက ပုတီးတစ္လံုးကို ဆြဲခ်ရသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေမာင္းနင္းရင္းက ပုတီးစိပ္ေနရသည္။
ပုတီး
(၁၀၈)လံုး
ျပည့္လွ်င္
တစ္ပတ္။
တစ္နည္းAားျဖင့္
(၁၀၈)ခါ
နင္းၿပီးၿပီဆိုသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ ေမာင္းတံုးႏွင့္ ဆန္ေစ့ တစ္ရာ့ရွစ္ခါ ထိေတြ႔ၿပီးၿပီဆိုသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ ဤသို႔လွ်င္ ပုတီးငါးပတ္ျပည့္လွ်င္ ဆန္ျဖဴသည့္ေမာင္း၊ ပုတီးဆယ္ပတ္မွ ဆန္ျဖဴသည့္ ေမာင္းရယ္လို႔ ရွိလာသည္။ Aခု သူတို႔ေမာင္းက မလွAုန္းေမာင္း။ ေျခာက္ပတ္ေမာင္း။ သူတို႔မွာ နာရီမရွိ။ ေမွာင္ထတ ဲ ြင္ ဆန္ျဖဴ မျဖဴ ေသေသခ်ာခ်ာ သိႏိုင္သည္မဟုတ္။ သည္ေတာ့ ပုတီးပတ္ႏွင့္ ေမာင္းေထာင္းရသည္။ ပုတီးပတ္ႏွင့္ ဆန္ျဖဴခ်ိန္ကို ကြက္တိခ်ိန္ၿပီးသား ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ ပုတီးပတ္မ်ားသည္ ေမာင္းေတြကို နင္းသားေတြ မသြားခ်င္။ ပုတီးပတ္နည္းသည့္ ေမာင္းမွာေတာ့
‘နင္းသား’
ေတြ
စိတ္ခ်မ္းသာသည္။
သတ္မွတ္သည့္
ပုတီးပတ္ျပည့္လွ်င္
ဆန္ေခ်ာၿပီ။ ထိုAခါ ျပာရ ခပ္ရ တီးရသည္။ ဆန္ျဖဴသပ္သပ္၊ ဖြဲသပ္သပ္၊ စပါးခြံသပ္သပ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုAရပ္က ေမာင္းစင္ေတြမွာ ေမာင္းပုတီးကေလးေတြ ခ်ိတ္ထားေလ့ရွိသည္။ “ကၽြီ…” “ဂ်ံဳး…” “ကၽြီ…” “ဂ်ံဳး…” ေရာင္နီကေလး
ေသြးလာေတာ့မွ
မီးတိုင္ခက ြ ္ကို
မႈတ္လိုက္သည္။
မနက္ခင္းကေလးမွာေပမယ့္ ေခၽးြ Uေလးေတြ သီးထေနေလသည္။ “ေကာင္မ မငိုင္န႔ေ ဲ နာ္၊ လက္ပါသြားလို႔ လင္မရဘဲေနUီးမယ္” “လင္မရေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ေA” “ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲေAရဲ႕… ဟီး… ဟီး…” “ေကာင္မေနာ္ Aပ်ိဳးပါးစပ္” ႏွစ္တင္းက်သြားၿပီ။ ႀကိတ္ထိုးၿပီး ျပာၿပီး တီးၿပီး ဆန္ျဖဴတစ္တင္းက်ကို ႏွစ္က်ပ္ ရသည္။ တစ္ေနကုန္ဆိုလွ်င္
ဆယ္တင္းေလာက္
ၿပီးတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေမာင္းပ်က္လွ်င္ေတာ့
သံုးေလးတင္း။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ႀကိတ္ပ်က္လွ်င္၊ ေမာင္းပ်က္လွ်င္ သူတို႔ျပင္တတ္ေနၿပီ။ ထစ္ခနဲဆို
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
19
mmcybermedia.
com
ေမာင္းရွင္ကို သြားေျပာလို႔ကမျဖစ္။ ျပင္တတ္မွ။ ခုနစ္ႏွစ္သမီး၊ ရွစ္ႏွစ္သမီးက ေထာင္းတဲ့ေမာင္း၊ ထိုးတဲ့ႀကိတ္။ သူတို႔ နားလည္ေနၾကၿပီ။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္လို က်င္လည္ေနၾကၿပီ။ “လင္ဆိုလို႔ ညည္း ဟိုေကာင္န႔ဲ ေတြ႔သလား၊ ေတာင္ဖ်ားက ေကာင္ေလ” “ေတြ႔သားပဲ ေဈးထဲမွာ၊ ငါေလ Aူေတြယားတာ Aရမ္းပဲ” “ဟင္း… ဟင္း… မႀကိဳက္တ့လ ဲ ူကိုးေA့၊ Aူယားမွာေပါ့” “ႀကိဳက္တ့လ ဲ ူဆို တို႔ေတာင္ သိရမွာမဟုတ္ဘူး” “ဒါေပါ့၊ ညည္းလိုေပါ့” “ညည္းAေကာင္ကေကာ ပြဲေတာ္ရက္က ညည္းနဲ႔ေတြ႔တာေလ” “Aဲဒါေပါ့၊ Aေဖနဲ႔မိလို႔ A႐ိုက္ခံရေသးတယ္” “ေကာင္းတယ္၊ ညည္းAေကာင္က ခပ္ရဲရထ ဲ က ဲ ပါေA” “ရဲတာေတာ့ မေျပာနဲ႔” “ေျပာပါUီးဟယ္၊ ဘာေတြလုပ္တုန္း” “Aို… ညည္းကလည္း” “ဟြန္း… ညည္းက ေကာင္းခန္းဆိုျဖတ္ၿပီ၊ ပြဲေတာ္ကြင္းထဲတုန္းက ျပတဲ့ ဘိုင္စကုတ္ က်ေနတာပဲ” “ညည္း ရည္းစားထားၾကည့္ေပါ့ဟ့ဲ” “ေျပာပါဟယ္” မိုးလင္းၿပီ။ ေရာင္နီႏွင့္Aတူ
ထင္းလွည္းAီသံေတြ လမ္းေပၚမွာ ဆူညံေနေလသည္။
သေဘၤာမန္က်ည္းသီး နီေကြးေကြးေတြက ညက မွက္စားထားသျဖင့္ ေျမမွာ ျပန္႔က်ဲေနေလသည္။ တိုးစိန္တို႔ စကားေကာင္းေနဆဲ။ တစ္ရာြ လံုးက သတင္းေတြ၊ ဇာတ္ပဲြေတြ၊ ဘိုင္စကုတ္ေတြ…။ “တိုးစိန္ ပုတီးဘယ္ႏွစ္ပတ္ရွိပတံုး” “ေဟာေတာ့… ပုတီးပတ္ေတြ ေမ့ကုန္ၿပီ” “ညည္းက လုပ္ၿပီဟယ္၊ ပုတီးကိုင္ထားၿပီး စကားမ်ားေနတာကိုး” “ေနUီး၊ သံုးပတ္လား၊ ေလးပတ္လား Aဲ…” သန္းရင္က ဆန္ေတြကို ဆုပ္ယူလိုက္ကာ ၾကည့္သည္။ “ျဖဴၿပီဟ့၊ဲ ေျခာက္ပတ္ေတာင္ ေက်ာ္ၿပီေပါ့၊ ညည္းႏွယ္ေA…” တိုးစိန္က သူ႔လက္ထက ဲ စိပ္ပုတီးကို ကိုင္ရင္းကရယ္သည္။ “တစ္ခါတေလလည္း
မွားမွာေပါ့ဟယ္၊
စိပ္ပုတီးေပမယ့္
ေမာင္းစင္ေရာက္ေတာ့
ေမာင္းပုတီး ျဖစ္ေနတာကိုးေAရဲ႕၊ Aင္းေလ… တို႔က ပုတီးကိုင္ထားေပမယ့္ ေျပာၾကတာက ေပါက္ကရကိုး… ေနာ့…။
***** typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
20
mmcybermedia.
com
(၃) “Aေမ… Aေမ ထေတာ့၊ သြားရေAာင္” ညက
လသာထဲမွာ
ထိုင္ေနမိသျဖင့္
ငယ္ဘဝေတြကို
မ်က္လံုးေတြ
မာေက်ာတင္းေတာင့္ေနေသာ တတမ္းတတ
စU္းစားရင္း
ဖန္စပ္ေနသည္။
မထခ်င္ေသး။
ေျခေထာက္ေတြက
သတိရေနမိခ့ေ ဲ သာ
ညU့္ေတာ္ေတာ္နက္တ့A ဲ ထိ
မလႈပ္ခ်င္ေသး။
ငယ္ဘဝေတြမွ
ထင္းေခ်ာင္းေတြလို ဒါေပမယ့္
မဟုတ္ေတာ့ဘဲေလ။
ညတုန္းက သူေတာင္
Aပ်ိဳႀကီးဖားဖား သမီးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕Aေမ ျဖစ္ေနမွပဲ။ တိုးစိန္ကလည္း ေဒၚခင္ေမျဖစ္ေနၿပီ။
ရွိေသးရင္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘြားတိုးစိန္
ငယ္ဘဝေတြက
ျဖစ္ေနေရာေပါ့။ က်န္ရစ္ခ့ၿဲ ပီ။
ခင္ေမကလည္း
မထခ်င္လို႔
မရေတာ့။
မ်က္လံုးေတြ ဇြတ္ကိုဖြင့္ကာ ေရကျပင္မွာ မ်က္ႏွာဆင္းသစ္သည္။ ေျပာင္းဖူးဖက္ ႏွစ္လိပ္ႏွင့္ မီးခြက္ကိုကိုင္ရင္း
သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္Aတူ
ထြက္လာခဲ့သည္။
မိုးကလင္းဖို႔
ေတာ္ေတာ္
လိုေသးသည္။ ဝါၾကန္႔ၾကန္႔ လေရာင္ၾကည္ၾကည္ကေလး ရွိေနေသးသည္။ သူငယ္ခ်င္း မခင္ေမတို႔ တိုက္ခံAိမ္ႀကီး ရြာလယ္မွာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္သာြ းရသည္။ ၿခံဝင္းႀကီးက က်ယ္သည္။ ပဲဂိုေဒါင္၊ ပဲစက္၊ စပါးက်ီ၊ ေကာက္႐ိုးစင္ေတြကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ကာ ေမာင္းစင္ရွိရာ ၿခံေနာက္ဘက္ကို ဝင္လာေတာ့ မခင္ေမတို႔ပင္ မႏိုးၾကေသး။ မေန႔က သားAမိေတြ ထားခဲ့ေသာ ႀကိတ္ထိုးၿပီးသား လံုးတီးေတြကို ေမာင္းခြက္ထဲ ထည့္သည္။ သမီးငယ္က ဂုန္နီAိတ္ေတြ ျဖန္႔ခင္းသည္။ Aႀကီးမက မီးတိုင္ခက ြ ္ကေလးကို ထြန္းသည္။
Aငယ္မႏွင့္
Aေမသန္းရင္က
ေမာင္းတံုးေပၚ
ေျခတင္လိုက္သည္။
ေမာင္းစင္လက္ကိုင္တန္းမွာ ခ်ိတ္ထားေသာ ေမာင္းပုတီးကို Aေမသန္းရင္ လွမ္းျဖဳတ္သည္။ “ေပးပါ Aေမရယ္၊ Aေမ ပုတီးပတ္မွားကမွားနဲ႔” Aေမသန္းရင္က သမီးငယ္စကားေၾကာင့္ ရင္ေတြ သိမ့္ခနဲ ခုန္သာြ းသည္။ သူကလည္း သူပါပဲေလ။ ပုတီးပတ္ေတြ မၾကာခဏ မွားတတ္သည္။ ပုတီးပတ္ေတြမွားၿပီး ေက်ာ္သာြ းရင္ ဆန္လည္းနာတယ္။
Aခ်ိန္လည္းကုန္တယ္။
သတိထားေနရင္းက
ပုတီးပတ္ေတြမွားသည္။
ညတုန္းကေတာင္
သူတို႔Aပ်ိဳတုန္းက
လူလည္း
ပင္ပန္းတယ္။
စိတ္ေတြက ေမာင္းေထာင္းရင္း
တစ္ခါတစ္ခါ
ပ်ံ႕လြင့္ေနတတ္သည္ကိုး။ ပုတီးပတ္ေတြမွားတာ
သတိရေနခဲ့ေသးသည္ပဲ။ “မမွားေAာင္စိပ္ပါ့မယ္ သမီးရယ္” Aေမသန္းရင္က ပထမဆံုးပုတီးလံုးကို လက္မႏွင့္ပတ ြ ္ရင္း နင္းရမည့္ Aခ်ိန္ကေလးကို Aသက္ေAာင့္ရင္း ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ “နင္းေတာ့”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
21
mmcybermedia.
com
“ကၽြီ…” “ဂ်ံဳး…” “ကၽြီ…” “ဂ်ံဳး…” ေမာင္းခြက္ထဲ ေမာင္းတံုးက်တိုင္း ပုတီးလံုးကေလးေတြ စိပ္စိပခ ္ ်သည္။ Aေမသန္းရင္က မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ထားလိုက္သည္။ ပုတီးလံုးကေလးေတြကို စိတ္ခ်တိုင္း Aနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ Aနတၱလို႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ လႈပ္လႈပ္ေနေAာင္ရတ ြ ္ရင္း လကၡဏာေရးသံုးပါးကို ႐ႈမွတ္သည္။ Aနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ Aနတၱ၊ Aနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ Aနတၱ။ ေမာင္းခြက္ထဲ ေမာင္းတံုးက်သံကို သူ မၾကားရေတာ့။ Aနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ Aနတၱလို႔ပဲ သူၾကားေနသည္။ သူ႔ဘဝမွာ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးစိပ္ဖို႔ Aခ်ိန္မရခဲ့။ တစ္ခါတစ္ရံ ႀကံဳႀကိဳက္လို႔ တရားေလးနာရ၊ ဆြမ္းကေလး
ေလာင္းရတာကလြလ ဲ ွ်င္
ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး
မဟုတ္သည့္တိုင္
ဘဝကူးေကာင္းဖို႔
ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ခ့။ဲ
ရသမွ်Aခ်ိန္ကေလးမွာ
လက္မႏွင့္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
လက္ညႇိဳးၾကားမွာ
ပုတီးလံုးကေလးေတြ ရွိေနတုန္းမွာ သူ႔စိတ္ေတြ ရွင္သန္ေနဖို႔ပလ ဲ ိုသည္။ လကၡဏာေရးသံုးပါးကို ႐ႈမွတ္ေနဖို႔ပလ ဲ ိုသည္။ သူ႔နားထဲမွာ Aနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ Aနတၱေတြပဲ လႈိင္းထေနသည္။ စိတ္ကို သည္Aေပၚမွာပဲ တည့္တည့္ကေလး တည္ေနေAာင္ ခ်ဳပ္ဖမ္းထားဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ “Aေမ
ပိုက္ဆံရွင္းရင္
ေဒၚပုႀကီးကို
ဆန္ဖိုးေပးUီးမွ
Aေမေရ၊
မေန႔က
ေတာင္းတယ္ေတာ့” ပိတ္ထားေသာ
မ်က္လံုးေတြ
ပြင့္သာြ းရျပန္သည္။
စိတ္ေတြ
ကေသာင္းကနင္း
လြင့္စင္သာြ းျပန္သည္။ မပုႀကီးကို ေပးစရာရွိသည္ပဲ။ ကေန႔ မခင္ေမဆီက ပိုက္ဆံနည္းနည္းေတာ့ ေတာင္းရလိမ့္Uီးမည္။ ထိုစU္မွာပင္ ေဒၚခင္ေမတို႔ တိုက္ခံAိမ္ႀကီးေပၚက ေၾကးစည္႐ိုက္သံ လြင္လြင္ကေလးကို ၾကားရသည္။ ဖြင့္ထားေသာ ဘုရားခန္းျပတင္းဝဆီက Aေမႊးတိုင္ရနံ႔က နံနက္ခင္း ေလျပည္ထမ ဲ ွာ ေဝ့ဝဲေနသည္။ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးကို
Aေမသန္းရင္က
ျပတင္းဝကို
လွမ္းၾကည့္သည္။
နံနက္A႐ုဏ္မွာ
ကိုင္ရင္း သူတို႔သားAမိကို ငံု႔ၾကည့္ေနေသာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း မခင္ေမကို
Aေမသန္းရင္ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ “မခင္ေမ ေက်းဇူးရွင္ႀကီး က်န္းမာလို႔ ခ်မ္းသာပါေစေတာ္” Aေမသန္းရင္က ႏႈတ္မွ တတြတ္တတ ြ ္ရတ ြ ္ရင္း ေမတၱာပို႔သည္။ Aငယ္မက သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း သူ႔လက္ထက ဲ ေမာင္းပုတီးကေလးကို ဖ်တ္ခနဲ ဆြလ ဲ ုတာကို ခံရေတာ့မွ Aေမသန္းရင္ Aေယာင္ေယာင္Aမွားမွား ေမာင္းနင္းတံုးကို ရပ္ထားလိုက္သည္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
22
mmcybermedia.
com
“ဒါ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး မဟုတ္ဘူး Aေမရဲ႕၊ ေမာင္းပုတီး၊ ေမတၱာေတြခ်ည္း ပို႔မေနနဲ႔Uီး၊ ပုတီးပတ္ေတြ မွားကုန္ၿပီ၊ Aေမကေလ…” မ်က္ေတာင္ေမြးေတြ မ်က္လံုးAိမ္ကေလးထဲက
ကၽတ ြ ္ေနသည့္ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ
Aေမသန္းရင္ က်ေနဆဲမွာပင္
မ်က္ခမ္းစပ္
ေၾကးစည္႐ိုက္သံတစ္ခ်က္
လြင့္ေမ်ာ ေရာက္ရွိလာျပန္သည္။
(Aေကာက္ခန ာလ)) ြ ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း ၊ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ
***** ကိုေခါက္ခ်ိဳးနဲ႔ သဒၵယုဝတီ (၁) ကိုေခါက္ခ်ိဳးေလာက္ ပြႀဲ ကိဳက္တ့လ ဲ ူေတာ့ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ ထင္တယ္။ ပြဆ ဲ ိုရင္ ေဗထိဆိုတာနဲ႔ ေရာက္ေနၿပီဆိုတာ သူမွAစစ္။ ခက္တာက သူတို႔ရာြ မ်ိဳးကလည္း ဆယ္ႏွစ္ေနလို႔ ပြတ ဲ စ္ခါဝင္တာ မဟုတ္ေတာ့ တစ္ခါတေလရွိတ့ပ ဲ ဲြ ဘယ္သူမဆို ၾကည့္ၾကတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္
ကိုေခါက္ခ်ိဳးက
ပြျဲ ပန္သာြ းရင္
ပြထ ဲ က ဲ
သူမ်ားထက္ပိုတယ္။
ဇာတ္ထုပ္ဇာတ္ကက ြ ္
သူမ်ားထက္လည္း
Aကုန္ရတယ္။
ဉာဏ္ေကာင္းတယ္။
သီခ်င္းေတြ
Aကုန္ရတယ္။
AဆိုAငိုေတြ သူ႔မွာက်န္ရစ္ခ့တ ဲ ယ္။ တစ္ခါတေလ
ပြဲရွိလို႔ကေတာ့
ေနဝင္ၿပီဆိုတာနဲ႔
ဇာတ္စင္ေရွ႕
ေရာက္ရမွ။
ဇာတ္ခံု
Aခင္းAက်င္း၊ ဆိုင္းဝိုင္းကိုပါ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ပတ္လိုက္ရမွ ေက်နပ္တ့လ ဲ ူမ်ိဳး။ ၿပီးရင္ေတာ့ ပြထ ဲ က ြ ္ခ်င္ထက ြ ္၊ မထြက္ခ်င္ေန၊ ေနရာေကာင္းေကာင္းရွာၿပီး ဖင္ေက်ာက္ခ် ထိုင္ေတာ့တာ။ ၾကည့္ရင္
မိုးလင္းပဲ။ ဒါေပမယ့္
ႀကိဳက္တယ္။
ျပဇာတ္ဆိုတာႀကီးကို
ႏွစ္ပါးသြားေတြ၊
သူ
သစၥာထားေတြကို
မႀကိဳက္ဘူး။ ေAာ္ပရာကိုေတာ့ ႀကိဳက္တယ္။
ေနာက္ပိုင္း
ျပဇာတ္ႀကီးေတြကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ခက္တာက သည္ေခတ္က ျပဇာတ္ေခတ္ မဟုတ္လား။ ေနာက္ပိုင္းဆိုတာက Aျဖစ္ေလာက္
ကတာ မဟုတ္လား။ သည္ေခတ္မွာ ဘယ္ဇာတ္ကမွ
ေနာက္ပိုင္းကို တခမ္းတနား တေလးတစား ကေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား။ ဒါကိုေတာ့ ကိုေခါက္ခ်ိဳး စိတ္ပ်က္တယ္။ စိတ္လည္းညစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပြဲဆိုလို႔ကေတာ့ သြားတာပါပဲ။ “က်ဳပ္တို႔ ငယ္ငယ္ကနဲ႔ေတာ့ကာြ တယ္၊ ဒီAထဲ Aသံမရ၊ သီခ်င္းမရနဲ႔ ဖိုးစိန္ႀကီးတို႔၊ စိန္ခိုတို႔၊ ေရႊက်ီးညိဳတို႔မ်ား ေကာင္းခ်က္ ရက္စက္တယ္” လူထူရင္ေျပာတတ္တ့ဲ ကိုေခါက္ခ်ိဳးရဲ႕ ဇာတ္သဘင္Aေပၚ Aျမင္ပဲ။ ဖိုးစိန္ႀကီးတို႔၊ စိန္ခိုတို႔၊ ေရႊက်ီးညိဳတို႔လို႔သာ ေျပာတာ။ သူ တစ္ခါမွ ၾကည့္ဖူးတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ရြာက ေငြၫန ြ ္႔စိန္
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
23
mmcybermedia.
com
ဓာတ္စက္က ရွားရွားပါးပါး က်န္ေနတဲ့ ေခတ္ေဟာင္းက ဖုန္တက္ေနတဲ့ ဓာတ္ျပားေတြကို သူ ၾကားဖူးတာပဲရွိတယ္။ ကိုေခါက္ခ်ိဳး ဇာတ္ပႀဲြ ကိဳက္တာကေတာ့ ခံကုန္းတစ္ရာြ လံုးက ၾသခ်ရတယ္။ တစ္ခါက ျဖစ္ၿပီးၿပီ။
ခံကုန္းကေန
လက္ဆယ္ေခ်ာင္း ေလးငါးလိပ္ တစ္ရာြ လံုးမွာ
မေကြးဘက္ပၾဲြ ကည့္တာ
မျပည့္တ့ရ ဲ ာြ က
Aက်ႌမပါ၊
ခါးပံုစထဲထိုးထည့္ၿပီး
ဖိနပ္မပါနဲ႔
လွည္းတစ္တန္
ကိုေခါက္ခ်ိဳးကေတာင္
ေျပာပါတယ္။ ေညာင္Uီး
ေလွတစ္တန္
ဟုတ္တုတ္တုတ္
ႏြားလွည္းေတာင္ Uီးဖိုးထိုက္
ေဆးလိပ္
သြားၾကည့္တာဆိုေတာ့
ျဖစ္ေနတာကိုး။
Aဲသည္တုန္းက
မေကြးျမသလြန္ဘုရားပြဲ ေရႊမန္းUီးတင္ေမာင္ ဝင္လို႔ ဆိုတ့စ ဲ ကား သူတို႔ရာြ ေဝ့ဝဲေရာက္လာေတာ့ ကိုေခါက္ခ်ိဳး ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ Aူကိုယားလို႔။ Aေၾကာင္းကလည္း
ရွိတယ္။
ေရႊမန္း
Uီးတင္ေမာင္ဆိုရင္
ကိုေခါက္ခ်ိဳး
သိပ္ႀကိဳက္တာလည္း ပါတယ္။ သည္ေတာ့ သြားၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းပါပဲ။ ရွိသမွ်ပိုက္ဆံေလး ခါးၾကားက်စ္လိမ္ၿပီး ရြာကထြက္ေတာ့တာ။ လွည္းတစ္တန္ ေလွတစ္တန္Aျပင္ ေရနံေခ်ာင္းက ကားစီးရတာကိုက မိုင္သံုးဆယ္သီသီ ေက်ာ္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရာြ ၊ ကိုယ့္ေဒသလည္း မဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ဓာတ္မီးေတြ တထိန္ထိန္န႔ဲ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး။ ဒါေပမယ့္ ကိုေခါက္ခ်ိဳး
ေရာက္သာြ းတာပါပဲ။
စိတ္ကူးထဲမထည့္တ့က ဲ ိစၥကို
ဖိနပ္မပါ၊
ရေAာင္လည္း Aက်ႌမပါနဲ႔
ၾကည့္ခ့တ ဲ ာပါပဲ။
ဘယ္သူကမွ
ရေAာင္သာြ းၾကည့္တာ။
ခံကုန္းကဆိုရင္
သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ။ တန္လည္း တန္ပါတယ္။ ကိုေခါက္ခ်ိဳးAဖို႔ေတာ့ မေကြးတက္ပၾဲြ ကည့္တ့ဲ Aေတြ႔Aႀကံဳက တစ္သက္လံုး ေျပာလို႔မကုန္ဘူး၊ ေျပာလို႔ မဆံုးဘူး။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ဇာတ္ သူႀကီးကေတာင္ ေခၚေမးရတာ ၾကည့္ေတာ့၊ Aဲသေလာက္ထိ။ “ေတာက္… ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊
ေကာင္းလိုက္တ့ဇ ဲ ာတ္ႏွယ္၊ ေကာင္းခ်က္က
တကတည္း၊
မေျပာပါနဲ႔ေတာ့၊
တီးဝိုင္းကလည္း
ေဂၚဂြီေတြေရာ၊
တိုးနယားႀကီးေရာ၊
ဗီ႐ိုတေယာႀကီးေရာ ေကာင္းခ်က္ေျပာပါတယ္” Aဲသည္ေန႔က ေဈးဝက သူေသာက္ေနက် ကိုစိန္႔လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထမ ဲ ွာ ကိုေခါက္ခ်ိဳး Aဲသလိုေျပာေတာ့ ေဂၚဂြီဆိုတာက
ဆိုင္ထဲ
လက္ဖက္ရည္ေသာက္ေနတဲ့
Aဂၤလိပ္ႏန ွဲ ႔တ ဲ ူပါရဲ႕။
တိုးနယားဆိုတာက
လူေတြက ဆိုင္းဝိုင္းက
နားမလည္ၾကဘူး။ နယားပ်ံႀကီးကို
ေျပာတာနဲ႔တူပါရဲ႕ ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ‘ဗီ႐ိုတေယာႀကီး’ ဆိုတာကို ဘယ္သူကမွ ပံုဖမ္းလို႔မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔ တစ္သက္န႔တ ဲ စ္ကိုယ္ ဗီ႐ိုတေယာဆိုတ့ဲ တူရိယာမ်ိဳးလည္း မၾကားဖူးၾကဘူး မဟုတ္လား။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ မေနႏိုင္လို႔ ေမးတယ္။ “ဗီ႐ိုတေယာဆိုတာက ဘာႀကီးတုန္း ကိုေခါက္ခ်ိဳးရဲ႕” “သိေပါင္ဗ်ာ၊ ဆိုႏိုင္ပါဘူး၊ က်ဳပ္လည္း ျမင္လာတာ ေျပာရတာ၊ ပြမ ဲ ထြက္ခင္ Aနားက ကပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တံုးလံုးလွထ ဲ ားတဲ့ ဗီ႐ိုႀကီး၊ လက္န႔တ ဲ ီးတာပဲ ကိုရင္ရဲ႕၊ တေယာသံကို စီထက ြ ္လို႔”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
24
mmcybermedia.
com
လူေတြက ဗီ႐ိုတေယာကို ပံုဖမ္းေနတုန္း ၿမိဳ႕ေက်ာင္းက ခဏျပန္လာတဲ့ ကိုစိန္႔သားက ‘စႏၵရားကို ေျပာတာနဲ႔တူပါရဲ႕၊ ဟုတ္လား ဘႀကီး’ ဆိုေတာ့ ‘ဆိုႏိုင္ေပါင္ဗ်ာ’ တဲ့။ Aဲသည္ေန႔က မြန္းကိုတိမ္းေရာ။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္Aေၾကာင္း ေျပာရတာ။ “ေတာက္… လက္ဝဲသုႏၵရခင္းေတာ့ ဇာတ္ခံုေပၚက ႏွင္းက်လာတာဗ်ာ၊ တကယ္လား မွတ္ရတယ္၊ မီးနဲ႔လုပ္ထားတာ ေျပာၾကတာပဲ၊ တတ္ႏိုင္ပါ့ဗ်ား” ကိုေခါက္ခ်ိဳး
သူ႔စိတ္န႔သ ဲ ူ႔ကိုယ္
မေကြးဘက္
ပြဲသာြ းၾကည့္တာလည္း
မေျပာနဲ႔ေလ။
မိန္းမလည္း ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ကေလးသားေျမးလည္း ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ေဆြရယ္မ်ိဳးရယ္လည္း ပဲေစ့Aေညႇာက္ေပါက္
ေဗ်ာက္ဆိုတ့ဲ
Aသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းကေတာ့ ေျမာင္းေပါင္ေဖာ္၊
Aစံုလုပ္တယ္။
ျမင္းစာေဆးAစံုပဲ၊
ႀကံဳရာလုပ္ပဲ။
Aထဲကဆိုေတာ့
သူ႔သေဘာပဲ။
ထင္းခုတ္၊
ေရစည္တိုက္၊
ထင္းခြဲ၊
ေခါင္းတံုးဆံပင္ေပါက္
ညႇင္းသိုးသိုးနဲ႔
ေနပူစပ္ခါးထဲ ေဘာက္ဆြေဘာက္ဆြ လုပ္ေနရတာပဲ။ ၿပီးခဲ့တ့ဲ ေလးငါးႏွစ္ကေတာ့ တျခားAလုပ္ မလုပ္ေတာ့ဘူး။
ေရထမ္းေရာင္းတယ္။
ပိုက္ဆံရွိတ့A ဲ ိမ္
သံုးေလးAိမ္
ရြာထဲက
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလး
ေရထမ္းေရာင္းတာပါ။
ေရတစ္ထမ္း
ႏွစ္ဆိုင္န႔ဲ
တစ္မတ္ဆိုေတာ့
ေလးထမ္းေလာက္ ထမ္းၿပီးရင္ပဲ တစ္က်ပ္ရၿပီကိုး။ ေလးငါးAိမ္ဆိုေတာ့ တစ္ေန႔ ေလးငါးက်ပ္၊ ၿပီးေရာ။ ထမင္းစားဖို႔ ရၿပီကိုး။ ေရထမ္းတာကလည္း ညဘက္မွပါ။ လူေျခတိတ္မွ ေရခ်ိဳတြင္းကလည္း လူရွင္းတာေရာ၊ ေန႔ခင္းေန႔လယ္ က်ိဳက္က်ိဳက္ဆူ ပူပူႀကီးထဲ ေရမထမ္းခ်င္တာေရာဆိုေတာ့ ညမွေရထမ္းတယ္။ ေရလိုက္ျဖန္႔တယ္။
ည
လူေျခတိတ္ရင္
ကိုေခါက္ခ်ိဳး
သီခ်င္းသံန႔ဲ
သူ႔ထမ္းပိုးက
ၫြတ္ပက္ၫတ ြ ္ပက္Aသံကို ၾကားေနရတတ္တယ္။ သီခ်င္းဇာတ္ကက ြ ္ ဇာတ္ထုပ္ေတြကေတာ့ ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္တယ္။ ရလည္းရတယ္။ ေငြၫန ြ ္႔စိန္
ဓာတ္စက္က
ၿမိဳ႕ကဓာတ္ျပားေရာက္လို႔
ႏွစ္ခါသံုးခါ
မဖြင့္န႔။ဲ
သူ
ေကာင္းေကာင္းရေနတတ္ၿပီ။ ဗုဒၶဝင္ေတာထြက္ခန္း တို႔၊ ေလးေတာ္တင္ခန္း တို႔မ်ား ေဒါက္ေဒါက္န႔ဲ Aလြတ္ရတ ြ ္ႏိုင္တယ္။ ေရထမ္းရင္းက ဇာတ္ထုပ္ခင္းရင္ ခင္းေနတတ္တာလည္းရွိရဲ႕။ ေရႊမန္းရဲ႕ ေရႊေၾကးစည္ တို႔၊ ေAာင္ပါေစ တို႔၊ မလွခ်င္ တို႔ ဆိုတာကေတာ့ လူတကာရေနလို႔ ထားပါေတာ့။ ဆယ္ျပားတြဲ ေဘာက္ျပားေတြျဖစ္တ့ဲ သႏၲတိ တို႔၊ ေတာင္ၿပံဳးမင္းညီေနာင္ တို႔လည္း ရတယ္။ ခက္တာက ျပဇာတ္ဆိုတာႀကိးကုိေတာ့ မႀကိဳက္တာAမွန္ပဲ။ ျပဇာတ္မေျပာနဲ႔၊ တံခါးမွဴး ဒတၳလို၊ ေမာင္မွဴး တို႔လို ျပဇာတ္ဆန္ဆန္ ထိုးဇာတ္ေတြကိုေတာင္ မႀကိဳက္ဘူး။ ဇာတ္ထုပ္မွ ဇာတ္ထုပ္ပဲ။ ကိုေခါက္ခ်ိဳး ပြႀဲ ကိဳက္တာကေတာ့ ကမ္းကုန္ေရာ။
***** (၂) Aခုေတာ့ မဟုတ္လား။ Aမ်ားႀကီး။
ကိုေခါက္ခ်ိဳး
ေခါင္းတံုးဆံပင္
ေရမထမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ နားသယ္စပ္ပတ္လည္မွာ
ဟိုဟာေလးလုပ္လိုက္၊
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
Aသက္ကေလးကလည္း ဆံပင္ျဖဴေတြ
သည္ဟာေလးလုပ္လိုက္န႔ဲ
ရလာၿပီ
ေဖြးေနလိုက္တာမွ တစ္ဝမ္းတစ္ခါး
25
mmcybermedia.
com
ေက်ာင္းေနရတဲလ ့ ူဆိုေတာ့
ေငြရယ္ေၾကးရယ္လို႔
စုထားႏိုင္တာလည္း
မဟုတ္ဘူး။
ေရမထမ္းတဲ့ေန႔မွာကိုပဲ ပိုက္ဆံမရွိေတာ့ဘူး။ တျခားဝင္ေငြဆိုတာလည္း မရွိေတာ့ ဟိုလူကေပး၊ သည္လူေပးနဲ႔
သည္လုိေနလာခဲ့တာေတာင္
ၾကာၿပီ။
ဒါေပမယ့္
လူဆိုတာကလည္း
Aၿမဲ
ဘယ္ေပးေနႏိုင္ပါ့မလဲ။ ေတြ႔တုန္းေပါ့။ ႀကံဳတုန္းေပါ့။ သည္ေတာ့ ကိုေခါက္ခ်ိဳး ဘာလုပ္ရမလဲ စU္းစားလာတယ္။ ေနရင္းက
ရြာစြန္
ေညာင္ၾကပ္ပင္ႀကီးေAာက္က
စားရတစ္လွည့္
မစားရတစ္ခါ
သူ႔တထ ဲ မ ဲ ွာ
ျဖစ္လာေတာ့
သူ
မီးေလးမမွိန္တမွိန္န႔ဲ
ဘာလုပ္တတ္သလဲဆိုတာ
စU္းစားတယ္။ သူလည္း Aလုပ္မ်ိဳးစံု လုပ္ခ့တ ဲ ့လ ဲ ူပဲ။ ဒါေပမယ့္ Aခု မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တ့က ဲ ာလမွာ တျခား
ဘာလုပ္ႏိုင္ေသးသလဲ
စU္းစားတာပါ။
ဘာမွလည္း
စU္းစားလို႔မရဘူး။
သူ႔ကိုယ္ခႏၶာကလည္း မသန္စမ ြ ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ ဖိနပ္မစီးတဲ့ ေျခေထာက္ေတြက Aက္ကဖ ဲြ ူးေရာင္ၿပီး
သားနံရည္
တစြတ္စတ ြ ္
မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူး။
ေနပူစပ္ခါးထဲမွာ
ထြက္ေနေတာ့
သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို
ေကာင္းေကာင္းလည္း ေလးခ်ိဳးသံုးခ်ိဳးေလာက္
စိမ္ထားရတာဆိုေတာ့ မ်က္လံုးေတြကလည္း မ်က္ခမ္းစပ္ရတဲ့ၾကားထဲ မ်က္ဝတ္တစိုစိုန႔။ဲ ပါးစပ္ ဟိုဘက္ထိပ္ သည္ဘက္ထိပ္က က်ီးကန္းပါးစပ္နာကလည္း တေဖြးေဖြးနဲ႔။ Aက်ႌဆိုတာကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ
မဝတ္ခ့တ ဲ ာ။
Aခုမွမဟုတ္ဘူး။
လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တုန္းကလည္း
မဝတ္ပါဘူး။
Aက်ႌဆိုတာ ဝတ္ေကာင္းတဲ့Aရာလို႔ ဘယ္တုန္းကမွလည္း တြက္ခ့တ ဲ ာ မဟုတ္ဘူး။ လက္ပံတံုး မီးကၽြမ္းထားတဲ့Aသားနဲ႔
ရွပ္ေနတဲ့ဝမ္းဗိုက္ဟာ
သူ႔ရဲ႕
Aမွတ္Aသားပဲ။
နဖူးနဲ႔ဝမ္းဗိုက္က
Aရစ္Aရစ္ဆိုတာလည္း ပေဒါင္Aမ်ိဳးသမီးလည္ပင္းက ႀကိမ္ေခြကိုသာၾကည့္ေတာ့။ သည္AေျခAေနနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
တစ္ေန႔
မနက္တိုင္း
သြားေနက်။
ဘာလုပ္ရမလဲ
သြားေနက်
ကိုစိန္႔လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို
ပိုက္ဆံရွိတ့A ဲ ခါ
ဆာဒါးလို႔ေခၚတဲ့ Aၾကမ္းရည္
စU္းစားေတာ့လည္း Aခ်ိဳရည္ကေလး
သံုးေလးပန္းကန္
ဘာစU္းစားလို႔ သြားတယ္။
ရမွာလဲ။
ကိုစိန္႔ဆိုင္က
မွာေသာက္တယ္။
မရွိတ့ေ ဲ န႔
ေသာက္တယ္။ ထိုင္တယ္။ ေျပာစရာရွိရင္
ေျပာတယ္။ Aဲဒီမနက္က ပိုက္ဆံမရွိေတာ့ Aၾကမ္းရည္ပဲေသာက္တယ္။ Aဲသည္တုန္းမွာ ရြာထဲက ဆံပင္ညႇပ္ဆရာ ကိုသန္းက လွမ္းစတယ္။ “ကိုေခါက္ခ်ိဳး၊ လက္ဖက္ရည္ မေသာက္ခ်င္ဘူးလားဗ်ာ” “ေသာက္ခ်င္ေပါ့
ကိုယ့္လူရာ၊
ဘယ့္ႏွယ္ေျပာတာတံုး၊
ကိုယ့္ဟာကိုယ္
ေသာက္ႏိုင္မွတ္လို႔” “ေသာက္ခ်င္ တိုက္မွာေပါ့ဗ်၊ ငိုခ်င္းတစ္ပုဒ္ေတာ့ ဆိုျပရမယ္၊ ျဖစ္မလား” “လက္ဖက္ရည္တိုက္လို႔ကေတာ့ ဆိုေပါ့ေမာင္ရာ၊ ဘာငိုခ်င္းမ်ားတံုး” “ခင္ဗ်ားရထားတာ
ဆိုေပါ့ဗ်၊
ေငြၫန ြ ္႔စိန္စက္က
ဇာတ္ထုပ္ေဟာင္းေတြ
ရွိတယ္
မဟုတ္လား၊ ဖိုးစိန္ႀကီး တို႔၊ စိန္ခိုႀကီး တို႔ ဇာတ္ထုပ္ေတြဟာေကာ ကာကဝလႅိယ တို႔ ဘာတို႔” “ေၾသာ္… ကိုကာက မယ္ကာက ဇာတ္ထုပ္လား” “Aင္း…” ကိုေခါက္ခ်ိဳး ေသာက္ရမတဲ့။
ဘယ္လိုမွ
ထင္မထားတဲ့ကိစၥ။
Aလကားေနရင္းေတာင္
ငိုခ်င္းခ်ေနတဲ့လူ
သီခ်င္းဆိုျပရင္ မဟုတ္လား။
လက္ဖက္ရည္ ရွက္တာေတာ့
မရွက္ပါဘူး။ ဟိုဟိုသည္သည္ ၾကည့္တယ္။ ဆိုင္ထမ ဲ ွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရွိတယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
26
mmcybermedia.
com
ေခါင္းပတ္ထားတဲ့ တဘက္ဆဲြခ်ၿပီး မ်က္ဝတ္ေတြ ပြတ္ရင္းက ဘာဆိုရမလဲ စU္းစားတယ္။ ကိုကာက မယ္ကာကထဲကတဲ့။ “Aမြတ ဲ ြင္
တေျပမလင္းတဲ့သူမို႔
ကဲ…
မျပင္Aသေရကင္းလိုက္ပါဘိ၊
Aမယ္ေတာ္
မေသမခ်င္းရယ္တ့ဲ ငိုမိပါ၊ မနက္တိုင္း လက္မႈိင္ခ်ပါလို႔၊ မရွက္ႏိုင္ ခြက္ကိုင္ကာမလို႔ေတာ္ရယ္၊ ေတာင္းရခါခါ” “Aဲဒါက
မယ္ကာက
ဆိုသဟာဗ်၊
ေနာက္
ဆိုေသးတယ္။
ေနပါUီး
ဘာတဲ့
‘Aေရးမေရာက္လိုက္တာက ေခြးေျခာက္ရန္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းရယ္န႔၊ဲ ထမင္းျမင္ Aတင္းဝင္လို႔ ေတာင္းရပါေတာ့၊
Aမယ္မင္း…
တစ္ခက ြ ္ေကာင္းရရင္
နယ္ကာ
ထမင္းစားခဲ့ရတာမို႔
ကၽြန္မတို႔မွာေတာ္ လက္ေဟာင္း ဇာတိ ကယ္ပါလင္မယား… Aား… ဟား… ဟား…” ငိုခ်င္းေလးခ်ျပလို႔ ေဈးသြားေဈးျပန္ေတြေရာ၊
ကိုသန္းတိုက္တ့ဲ
လက္ဖက္ရည္ေလး
ေဘးဆိုင္ကလူေတြေရာ
ေသာက္႐ံုရွိေသးတယ္။
ဝိုင္းAံုၾကည့္လိုက္ၾကတာ
Aံုလို႔ခလ ဲ ို႔။
သူကေတာ့ မရွက္ပါဘူး၊ ဂုဏ္ေတာင္ယူေသးတယ္။ မရွိတ့မ ဲ ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္ေနရင္းက ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္ေနတုန္း တစ္ေယာက္က“ကိုေခါက္ခ်ိဳး ညက် က်ဳပ္တို႔ ဆြမ္းေလာင္း႐ံုကို လာခဲ့ဗ်ာ၊ ထမင္းလည္းေကၽြးမယ္၊ ပိုက္ဆံေလး ဘာေလးလဲ ဆုခ်မွာေပါ့” ကိုေခါက္ခ်ိဳး
ဘယ္လိုမွ
တာသြားလိမ့္မယ္လည္း
ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ကိစၥ။
ထင္ထားတာမဟုတ္ဘူး။
သည္ငိုခ်င္းက
ဒီေလာက္
ရွပ္ေနတဲ့ဗိုက္က
ဖားဖိုလို
ေဟာဟဲလိုက္ရင္းက… “လာသေပါ့ဗ်ာ၊ ဇာတ္ထုပ္ ဇာတ္ကက ြ ္ကေလးနဲ႔ေပါ့၊ က်ဳပ္ကေတာ့ လာထဲကပဲ” တကယ္လည္း Aဲသည္ညက ကိုေခါက္ခ်ိဳး ဆြမ္းေလာင္း႐ံုမွာ တစ္ညလံုးပဲ။ တစ္ညလံုး ဆြမ္းခ်က္တ့လ ဲ ူေတြကို
ငိုခ်င္းေတြခ်ျပလိုက္၊
ဇာတ္ထုပ္ေတြ
ခင္းျပလိုက္န႔ဲ
လူေတြကလည္း
ပြဲေတာင္းတာ ခဏခဏ။ ေတာ္ၾကာရင္ သဒၵယုဝတီ၊ ေတာ္ၾကာရင္ သဒၵယုဝတီ။ “ဒီဇာတ္ထုပ္က စိန္ခိုႀကီးနဲ႔ မယ္ေAာင္ဗလတို႔ သြင္းခဲ့တာ၊ စိန္ခိုႀကီးက ကိုရာဇ လုပ္လို႔ ေAာင္ဗလက
သဒၵယုဝတီလုပ္တယ္၊
ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ Aင္မတန္
ခ်စ္ၾကတာ၊
သည္ေမာင္ႏွမက
ထင္းခုတ္စားၾကရေတာ့ တစ္ေန႔
ကယ္တင္ထား၊
ကိုယ္ဝန္ရလာေတာ့
တစ္ခါတုန္းက
ကိုရာဇက
နိဂါမရြာမွာ Aင္မတန္
ဘုရင္မင္းျမတ္က သဒၵယုဝတီန႔ဲ
သဒၵယုဝတီ
ဆင္းရဲတာကိုး၊
သမင္ဖမ္းထြက္ရင္း
ကိုရာဇနဲ႔
ေနျပည္ေတာ္ျပန္ေရာ။
ကိုနိလနဲ႔
ေမတၱာရွိၾကလို႔
ခ်စ္လည္း
ေတာကၽံေ ြ တာ့ သဒၵယုဝတီမွာ
နဝရတ္လက္စပ ြ ္ကေလး
ေပးတဲ့ၿပီး
သားေယာက္်ားေလးေမြးရင္ တိုင္းေတာ္ေရႊျပည္ လိုက္သာလာခဲ့ သဒၵယုဝတီရယ္၊ ေမာင္ႀကီးေတာ့ ျပန္ရေတာ့မယ္ေပါ့၊ သားေယာက္်ားေလးလည္း ေမြးေရာ ေနျပည္ေတာ္လိုက္သာြ း၊ ဘုရင္က နဝရတ္လက္စပ ြ ္
ျပတာေတာင္
သူ႔သားနဲ႔
သူ႔မယား
မဟုတ္ပါဘူး
ျငင္းသတဲ့၊
ကိုင္း…
ေကာင္းေသးရဲ႕လား၊ ဘုရင္က ေျဗာင္ကယ ြ ္ေတာ့ သဒၵယုဝတီက ငိုတယ္”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
27
mmcybermedia.
com
‘ေတာသမကိုလွေလ၊ သေဘာမက်ရင္ ဟိုAခြင့္ရယ္က ကိုယ္ရင့္မွာ သမာၻမႏံုရေAာင္ ရာဇဂုဏ္ေမာက္၍
ျငင္းလိုက္ရင္ေတာ္၊
Aမယ္မင္း…
ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းမွ်ဖို႔၊
Aမယ္ေလး…
ေစာက္ကျမင္းထဖို႔ ေတာ္ယူတာလား…’ ဆြမ္းေလာင္း႐ံု
ေAာင္လင္းဓာတ္မီး
ထိန္ထိန္ႀကီးေAာက္က
Aက်ႌမပါ
ဘာမပါနဲ႔
ကိုေခါက္ခ်ိဳး မ်က္ရည္တစိုစိုန႔ဲ ငိုခ်င္းခ်ေတာ့ လူေတြက သေဘာေတြ႔လို႔။ “သဒၵယုဝတီက
Aမ်ိဳးမ်ိဳး
ေတာင္းပန္ေပမယ့္
ဘုရင္က
လက္မခံဘူး၊
ဒီေတာ့
သဒၵယုဝတီက သစၥမ်ားျပဳတယ္” “ ‘မျခားမလတ္ တရားထပ္တ့သ ဲ ူမို႔ သိၾကားနတ္ေဒဝါ၊ ကၽန ြ ္မတို႔ Aမႈမွန္ေAာင္ျပဳလို႔ ၾကည့္႐ႈပါ၊ ယခု မ်က္ေမွာက္သားကို ေျမႇာက္လို႔ ေAာက္ကAမွန္ ဓားUီးကိုခံပါ့မယ္’ ဘုရင့္မယား ဘုရင့္သား
မဟုတ္ေသာ္ျငား
မြမႀြ ကဲလို႔ခပ ဲ ါေစ၊
ဘာျဖင့္
သားမယားမွန္လွ်င္
ဓားUီးထိပ္တြင္ မညစ္မႏြမ္း
Aသက္ေသ၍ ပြင့္စပန္းကဲ့သို႔
ဝိညာU္ဆံုးေစ လန္းလန္းရႊင္ရႊင္
ထက္ေကာင္းကင္တြင္ ေရႊစင္Aလား Aၿမဲညီၫတ ြ ္၍ တည္ေစသား” ဆိုေတာ့ နတ္က ဘုရင္ မတရားမွန္းသိေတာ့ မေနႏိုင္ဘူး။ ဒီကိစၥ ငါဝင္မွျဖစ္မယ္လို႔ တြက္တယ္။ သမၼာေဒဝနတ္သား ငါကား ျဖစ္ေတာ့သည္ဆိုၿပီး ဝင္ေရာ၊ ဘာတဲ့ ေနပါUီး၊ ေမ့ေတ့ေတ့ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ေနပါUီး… ပါးစပ္ဖ်ားကေလးတင္ပါ၊ ေၾသာ္… ဟုတ္ၿပီ။ ‘ယုဝတီ
သူေတာ္ေကာင္း
မွန္ပါလ်က္န႔ဲ
ျပည့္ရွင္မင္း
တရားပ်က္ေတာ့တယ္၊
သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဗိုလ္ေျခမ်ား ျမင္ရေAာင္ ကေလးသူငယ္ ေျမႇာက္ကာ ငါ့လက္ဝယ္ဖမ္းၿပီးေတာ့ လွမ္းတဲ့ကာ ကိုင္လိုက္မယ္၊ ပန္းဆိုင္းဆြဲသကဲ့သို႔ တကတည္း ျမင္ေရာ့လဟယ္’ ဆိုေတာ့ သဒၵယုဝတီက... “ရွင္ဘုရင္
တရားပ်က္တ့သ ဲ ူေၾကာင့္
ဒီမယ္ေျမႇာက္ပါေတာ့မယ္၊
ေAာက္Aထက္
သားဘယက္ရတနာAသြင္ ျပည္ရာြ တုန္တ့A ဲ ျပင္
တစ္ခါပင္
ေဒဝါAကုန္Aမ်ားရံလို႔မို႔
ကိုင္း… တရားAမွန္ ျဖစ္ေရာ့လဟယ္” သဒၵယုဝတီဇာတ္ကို ခဏခဏ ပြဲေတာင္းတာလည္း မေျပာနဲ႔။ သည္ဇာတ္ထုပ္ေတြက ေဟာင္းလွၿပီဆိုေတာ့ လူေတြက
ေငြၫန ြ ္႔စိန္
ႀကိဳက္တယ္။
ငိုခ်င္းခ်တာ
ဓာတ္စက္က
Aဲသည္ညက
ျဖစ္သာြ းတယ္။
ဟိုကလည္း
တစ္ခါတစ္ခါဖြင့္မွ
စလိုက္တာပါပဲ။ ငိုခ်င္းလာခ်ပါUီး၊
ၾကားရတာမဟုတ္လား။
ကိုေခါက္ခ်ိဳးရဲ႕ ဒီကလည္း
ပရိေယသနဟာ ငိုခ်င္းလာခ်ပါUီးနဲ႔။
လူပ်ိဳကာလသားေတြကလည္း ဖိတ္တယ္။ သာမႈ နာမႈကိစၥေတြကလည္း ကိုေခါက္ခ်ိဳးပဲ။ ဟိုရာြ ဒီရာြ ကလည္း
ကိုေခါက္ခ်ိဳးပဲ။
ေနာက္ေန႔ေတြေတာ့
ေဈးဝက ကိုစိန္႔
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ
ထိုင္ေန႐ံုပဲ။ တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ လာခ်ိန္းသြားတာပဲ။ ရလည္းရတယ္။ ထမင္းလည္း စားရတယ္။ ပိုက္ဆံလည္းရတယ္။ ရြာမွာက ဘာဇာတ္မွ လာတာမဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား။ ကိုေခါက္ခ်ိဳးက ေရႊမန္းပဲ။ စိန္ခိုပဲ။ ေရကင္းသူ
မေရႊပြင့္
ဇာတ္ခင္းရင္ စိန္ေAာင္မင္းပဲ။ ဟိုတုန္းက ဇာတ္မင္းသားကို ကနစိုေခၚၾကေတာ့ ကိုေခါက္ခ်ိဳးက
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
28
mmcybermedia.
com
သည္ရာြ မွာေတာ့ ‘ကနစိုေခါက္ခ်ိဳး’ ပဲ။
***** (၃) ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ ခံကုန္းမွာ
ၾကာကတည္းက
သည္ႏွစ္
ရြာဘုရားပြဲ
ပြလ ဲ မ္းသဘင္ဆိုလို႔
လုပ္ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့
ေယာင္လို႔ေတာင္
တစ္ရာြ လံုးက
မရွိခ့ဘ ဲ ူးတဲ့
ကၽြက္စီကၽြက္စီန႔။ဲ
Aေပ်ာ္ဆံုးကေတာ့ တြက္သာၾကည့္ ကိုေခါက္ခ်ိဳးပဲ။ လာကမယ့္ဇာတ္က ဗလာဇာတ္ဆိုေပမယ့္ ခံကုန္းရြာAဖို႔ေတာ့ ဟုတ္ရဲ႕။
မႏၲေလးသိန္းေဇာ္ဆိုလည္း
ပြဝ ဲ င္တ့ည ဲ ကမ်ား
ဟုတ္ရဲ႕၊
မိုးဝင္းတို႔
ကိုေခါက္ခ်ိဳးသြားေနက်
နန္းဝင္းတို႔ဆိုရင္လည္း
ကိုစိန္႔ဆိုင္ကိုေတာင္
မသြားဘူး။
မေသာက္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တ့ဲ ကိုေခါက္ခ်ိဳး Aဲသည္ညေနက ကိုဘလွ ခ်က္Aရက္ဆိုင္မွာ တစ္ခ်ိန္လံုး။ နဂိုကမွ ေပ်ာ္ေနတဲ့Aခံကလည္းရွိ၊ Aူကလည္း ႐ိုင္း႐ိုင္းဆိုေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ သိပ္ထိန္းႏိုင္တ့ပ ဲ ံု မေပၚဘူး။ ဇာတ္ခံုကို သံုးေလးပတ္ ပတ္၊ ပြဲခင္း သံုးေလးပတ္ ပတ္၊ ဆိုင္းဝိုင္းနား ရစ္သီရစ္သီလုပ္ၿပီးမွ ဇာတ္စင္ေထာင့္မွာ Aက်Aနထိုင္တယ္။ ပြထ ဲ က ြ ္ကိုေမွ်ာ္တယ္။ လွည္းေတြဆိုတာလည္း
လာလိုက္ၾကတဲ့
ပြစာကိုႀကဲလို႔။
လူဆိုတာလည္း
ပြက ဲ လည္း
ကပါတယ္။
နည္းမွတ္လို႔။
ေတာဇာတ္ဆိုေတာ့လည္း
သူ႔ရွိသေလာက္ေပါ့။ ျပဇာတ္ၿပီးေတာ့ နာရီျပန္တစ္ခ်က္ ထိုးေတာ့မယ္။ ျပဇာတ္ကို စိတ္ပ်က္ပ်က္န႔ဲ ထိုင္ၾကည့္ရင္းက Aားလပ္ခ်ိန္ေပးေတာ့ ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ထုပ္ကေလး မထြက္ခင္ ပြဲေဈးတန္းက ဆိုင္ကေလးမွာ ႏွစ္ခက ြ ္ေလာက္ ေျပးခ်လိုက္ေသးတယ္။ ပြဲUီးေၾကညာတုန္းကေတာ့ ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ ေမာရဂီဝါဆိုတာကိုး။ ေကာင္းခ်က္ေပါ့ကာြ ။ တဝႀကီး ၾကည့္လိုက္မဟဲ့ေပါ့။ Aားလပ္ခ်ိန္ၿပီးလို႔ ျပန္ကရင္ ဝန္ထက ြ ္ျပည္တည္ရမွာ မဟုတ္လား။ တကယ္က်ေတာ့ ဇာတ္စင္ေရွ႕ လူတစ္ေယာက္ပဲ ထြက္လာတယ္။ ပြမ ဲ န္ေနဂ်ာနဲ႔ တူပါတယ္။ ဒီညေနာက္ပိုင္း
ဇာတ္ႀကီးျဖစ္တ့ဲ
ေရေျပာင္းေရလြဲေရာ၊
ေမာရဂီဝါ
မကႏိုင္ေသးတဲ့Aေၾကာင္း၊
ဇာတ္မင္းသားက
ေနပူမိတာေရာေၾကာင့္
Aျပင္းဖ်ားေနလို႔
ခရီးပန္းလာတာေရာ၊
မနက္ျဖန္ညမွပဲ ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ၾကည့္ၾကဖို႔ ေတာင္းပန္ေၾကာင္း၊ ကေန႔ည ဒုတိယပိုင္းမွာေတာ့ ေမာရဂီဝါAစား
‘သူစိမ္းဆန္ေသာ
ေႏြပင္လယ္’
ကိုေခါက္ခ်ိဳး
စိတ္ဓာတ္
ဘာညာေပါ့ေလ။
ေညာင္ၾကပ္ပင္ေAာက္က
သူ႔တဲေလးထဲ
ျပဇာတ္ကို
တင္ဆက္ေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း
ေတာ္ေတာ္က်သြားတယ္။ ျပန္ေနတာပဲ
ရြာစြန္
ေကာင္းပါလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး
ထြက္လမ္းရွာတယ္။ Aဲသည္တုန္းမွာပဲ ေပAိုးေတြ တဖုန္းဖုန္းနဲ႔ ျပဇာတ္က ထြက္ေနၿပီ။ ဇာတ္လိုက္
ျပဇာတ္မင္းသားက
ႏႈတ္ခမ္းေမြးႀကီးနဲ႔၊
ေဘာင္းဘီခါးၾကပ္န႔၊ဲ
Uီးထုပ္န႔ဲ
တဟားဟားရယ္လိုက္၊ စကားေတြေျပာလိုက္ လုပ္ေနတုန္း ကိုေခါက္ခ်ိဳးကလည္း ရပ္ရင္းက လမ္းရွာတယ္။
လူေတြကေတာ့
ၿငိမ္လို႔။
ပြဲခင္းတစ္ခင္းလံုးကလည္း
တိတ္ဆိတ္လို႔။
ျပဇာတ္မၾကည့္ဘဲ ျပန္မယ့္Aတူတူ ကိုေခါက္ခ်ိဳးရင္ထဲ မခံခ်င္တ့ဲ Aခံကေလးကလည္း ရွိေနေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး၊ ထေAာ္တယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
29
mmcybermedia.
com
“မဒြန္းေရ… ေဟ… မဒြန္း၊ ျပန္မယ္ေဟ့၊ မဒြန္းေရ… ေဟ… မဒြန္း” တကယ္က ဘယ္မဒြန္းမွလည္း မရွိပါဘူး။ ျပဇာတ္မင္းသား Aျမင္ကပ္လို႔ ထေAာ္တာ။ ကိုေခါက္ခ်ိဳး ထေAာ္ေတာ့ ပြဲခင္းေရာ၊ ျပဇာတ္မင္းသားေရာ ပထမေတာ့ ေၾကာင္သာြ းတယ္။ ခဏေလးလည္း ပြဲရပ္သာြ းတယ္။ “မဒြန္းေရ… ေဟ့ မဒြန္း၊ မဒြန္းေရ…” ျပဇာတ္မင္းသားက ကိုေခါက္ခ်ိဳး
သူေAာ္တုန္း
ထပ္ေAာ္တယ္။
ေစာင့္ေနတယ္။
ၾကာေတာ့
ဆက္ကတယ္။
ရိပ္မိတယ္န႔တ ဲ ူတယ္။
ဆက္ကေတာ့
ဇာတ္စင္ေပၚကေန
ျပဇာတ္မင္းသားက ႀကိမ္းတယ္။ “ဒီမယ္
ဘႀကီး၊
ျပန္မယ္ဆိုရင္လည္း
ျပန္ဗ်ာ၊
ဒီမွာ
Aလုပ္လုပ္ေနတာ၊
ခင္ဗ်ား
သက္သက္လုပ္ေနတာ က်ဳပ္သိတယ္” “ေဟ့… ငါ့မိန္းမ ငါေခၚတာပဲကြ” “ေခၚၿပီးရင္လည္း ျပန္ဗ်ာ ျမန္ျမန္” “ျပန္မွာပါဗ်ာ စိတ္သာခ်၊ မဒြန္းေရ… ေဟ… မဒြန္း” သည္တစ္ခါေတာ့ ပြၾဲ ကပ္ေတြက
ျပဇာတ္မင္းသားက
ကိုေခါက္ခ်ိဳးကို
Eည့္သည္ေတြ
လာေခၚၿပီး
Eည့္ခံေနတုန္းဆိုေတာ့
ပြၾဲ ကပ္ေတြကို
စင္ေပၚက
သူႀကီးကိုAပ္တယ္။ ဘာမွေတာင္
လွမ္းတိုင္တယ္။
သူႀကီးကလည္း
Aိမ္မွာ
သိပ္မေျပာပါဘူး။
ထိပ္တံုး
ခတ္ထားလိုက္ကာြ တဲ့။ “ေAာင္မယ္… ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ ေခါက္ခ်ိဳး၊ မေသာက္စဖူး Aရက္ကေလးနဲ႔ပါလား၊ ပြဖ ဲ ်က္ခ်င္တ့ေ ဲ ကာင္ တစ္ညေတာ့ ေနလိုက္Uီးကြာ” Aဲသည္ညက ကိုေခါက္ခ်ိဳး သူႀကီးAိမ္ေရွ႕ကြက္လပ္က သစ္သားထိပ္တံုးAေပါက္ထဲ ေျခေထာက္ေတြ စြပ္ထားရတာ တစ္ညလံုးပဲ။ ပြဲခင္းဆီက ျပဇာတ္မင္းသား Aသံေရာ၊ ဆိုင္းသံေရာ ၾကားေနရေတာ့ သူ ရြစိရစ ြ ိ ျဖစ္လာတယ္န႔ဲ တူပါရဲ႕။ မနက္ ေဝလီေဝလင္းႀကီး ေရာက္ေတာ့ ထေAာ္တယ္။ သဒၵယုဝတီထက ဲ တစ္ပိုဒ္ပါ။ ‘ရွင္ဘုရင္
တရားပ်က္တ့သ ဲ ူေၾကာင့္၊
သားဘယက္ရတနာAသြင္
တစ္ခါပင္
ဒီမယ္ေျမႇာက္ပါေတာ့မယ္၊ ေAာက္Aထက္ ျပည္ရာြ ကုန္တ့A ဲ ျပင္ ေဒဝါAကုန္Aမ်ားရံလို႔’ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔ညလည္း
ဒီတစ္ညေတာ့ လႊတ္မေပးဘူး။
ေနလိုက္Uီးကြာလို႔ ကိုေခါက္ခ်ိဳးကေတာ့
ေျပာခဲ့တ့ဲ
သူႀကီးက
ထိပ္တံုးႀကီးကို
လာျဖဳတ္ႏိုး
ျဖဳတ္ႏိုးေပါ့။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
30
mmcybermedia.
com
သူႀကီးက လာမျဖဳတ္ေပးပါဘူး။ Aျပစ္က သူ႔ကို သီခ်င္းေစာင္းဆိုလို႔ဆိုလား။ ပိုဆိုးတာက ကိုေခါက္ခ်ိဳး
ႏွစ္ရက္လံုး
ပြမ ဲ ၾကည့္လိုက္ရတာဘဲ။
Aဆိုးဆံုးက
သူတို႔ရာြ ကို
ေနာက္
ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ၾကာမွ ဇာတ္ပဲြ ေရာက္လာမလဲဆိုတာ မသိႏိုင္တာဘဲ။
(ရင္ခုန္ပြင့္၊ ၁၉၉၁ ခု၊ ဇူလိုင္လ၊ Aမွတ-္ ၅၇)
***** ဘူး (၁) ေန႔လယ္ေန႔ခင္း
‘ေဟာဒီက
မုန္႔လက္ေဆာင္း’
ဆိုတ့ဲ
Aသံစူးစူး
Aေနာက္ပိုင္းက
ေAာ္သံၾကားတာနဲ႔ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ တလႈပ္လႈပ္န႔ဲ ေရာက္လာတတ္ၿပီး ခံုတန္းရွည္ေလးေပၚ ထိုင္မိတာနဲ႔
ေခါင္းက
တဘက္ဆဲြခ်ၿပီး
ေဟာဟဲလိုက္ေနလိုက္တာ
Aၾကာႀကီး။
သူ
ေရာက္လာတာနဲ႔ မုန္႔လက္ေဆာင္းသည္ မျမစိန္ Aိမ္ဝိုင္းေရွ႕ ေရာက္လာတာနဲ႔က Aေနေတာ္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
မ်ားေသာAားျဖင့္က
ေန႔ခင္းႀကီး
ႏွစ္ခ်က္ထိုးေလာက္ဆိုရင္
မုန္႔လက္ေဆာင္းသည္ ေရာက္လာတတ္တယ္။ Aိမ္ေရွ႕တာလမ္းေပၚက ‘ေသာက္ၾကUီးမလား မခင္လွတို႔၊ မျမခင္တုိ႔’ လို႔ မုန္႔လက္ေဆာင္းသည္က သံရွည္ႀကီးနဲ႔ လွမ္းေမးရင္ပဲ Aေမက ‘လာUီးေဟ့’ လို႔ ေခၚရေရာ။ တကယ္ေတာ့ Aေမက သူေသာက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဟာသူ ဘယ္တုန္းကမွ ေခၚဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မမည္းက်ဳတ္ႀကီးကို
ကေလးေတြကို တိုက္ခ်င္လို႔။
တိုက္ခ်င္လွလို႔လည္း
ကၽန ြ ္ေတာ္တို႔ကေတာ့
မဟုတ္ဘူး။
Aရီး
ဘယ္သူ႔တိုက္ခ်င္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ
ေသာက္ရေတာ့မွာ ေသခ်ာေနတာကိုး။ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ကိုပဲ ေမွ်ာ္တယ္။ တစ္ခါတေလ ေန႔ခင္း Aိပ္ေပ်ာ္သာြ းလို႔ျဖစ္ေစ၊
ေနမေကာင္းလို႔ျဖစ္ေစ
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ႀကိး
မလာျဖစ္ရင္
မုန္႔လက္ေဆာင္းသည္က ဘယ္ေလာက္ေAာ္ေနေန၊ ေခၚေနေန Aေမက Aေရးေတာင္မလုပ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဒီAဘြားႀကီးလာပါေစလို႔ မုန္႔လက္ေဆာင္းသည္ Aသံၾကားတာနဲ႔ ေမွ်ာ္လည္းေမွ်ာ္၊
ဆုလည္းေတာင္းေပါ့။
ပထမေတာ့
မုန္႔လက္ေဆာင္းသည္လာတိုင္း
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ႀကီးကို ေခၚေခၚတိုက္ေနတာ ခင္လို႔မင္လို႔ ေAာက္ေမ့တာ။ သက္ႀကီးဝါႀကီးမို႔လို႔ ထင္တာ။
ေနာက္ေတာ့
ဘယ္ကဟုတ္ရမွာလဲ။
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ကို
ေၾကာက္လို႔တ့။ဲ
ဘူးသြင္းလိုက္မွာ စိုးလို႔တ့။ဲ ျပဳစားလိုက္မွာ စိုးလို႔တ့။ဲ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ႀကီးက စုန္းမႀကီးတဲ့။ ဒါေတာင္ ဒီစကားကို Aေမက ေျပာရဲတာမဟုတ္ဘူး။ ေဒၚေလးေယာက္်ား Uီးေလးခင္က Aရက္ကေလး တေထြေထြန႔ဲ ေျပာလို႔ သိရတာ။ “မင္းAေမနဲ႔
မင္းေဒၚေလးက
ဒီစုန္းမႀကီးကို
ေၾကာက္ေနရတာကြ၊
ေန႔တိုင္း
မုန္႔လက္ေဆာင္း ေခၚတိုက္ရတာနဲ႔၊ ထမင္းဟင္းေပးရတာနဲ႔၊ လက္ဖက္ဝယ္ေပးရတာနဲ႔၊ ပဲေလး ႏွမ္းေလး ေပးရတာနဲ႔” တဲ့။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
31
mmcybermedia.
com
ကၽြန္ေတာ္က ညဘက္ Aေမ့ကိုေမးေတာ့ Aေမက Aေမးေတာင္ မခံဘူး။ မ်က္လံုး မ်က္ဆန္ေတြျပဴးလို႔၊ မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြ ပ်က္လို႔။ “ဟဲ့… ေရႊစကား ေရႊနားနဲ႔ၾကားပါေစ၊ ေငြစကား ေငြနားနဲ႔ ၾကားပါေစ၊ ဖြဟ့ဲ ေတာစကားေတာေပ်ာက္” တဲ့။ Aဲဒါက ဘာေျပာမွန္းလည္း မသိဘူး။ ဝန္ခံတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ျငင္းတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဟုတ္သလိုလို မဟုတ္သလိုလိုန႔။ဲ မုန္႔လက္ေဆာင္း ဝယ္တိုက္ရတယ္ ဆိုတာကလည္း တကယ္ေတာ့ ဘာမွ ကုန္လွတာေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ Aဲဒီေခတ္က ထန္းလ်က္ေဖ်ာ္ရည္ Aုန္းသီးျခစ္
ႏိုင္းခ်င္းနဲ႔မွ
တစ္ခက ြ ္
ျပားႏွစ္ဆယ္ရယ္။
ေသာက္ပါေလ့၊
မုန္႔လက္ေဆာင္းသည္ကလည္း ဒီမိန္းမႀကီးကို ေၾကာက္တယ္န႔တ ဲ ူပါရဲ႕။ ဒီဝိုင္းထဲ ဝင္လာတာနဲ႔ ေဟာ… Aေမ မည္းက်ဳတ္န႔ေ ဲ တာ့ ဆံုပါ့ေတာ္၊ ဟန္က်လိုက္တာ၊ Aေမ ေသာက္Uီးေနာ္ဆိုတာ ထပ္ေနတာပဲ။
မ်က္ႏွာကလည္း
ခ်ိဳထားလိုက္တာ
သူ႔Aိုးထဲက
ထန္းလ်က္ရည္ကေတာင္
ေမတၱာပို႔ရတဲ့Aထိ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔Aိုးေတြကိုေတာ့ Aထိမခံဘူး။ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ထားတယ္။ ထည့္တယ္။
ျပင္ၿပီးသားခြက္ထဲ
Aားလံုးေသာက္ၿပီးၾကလို႔
Aေမက
ဇြန္းစိမ္းေလးတပ္ၿပီး ပိုက္ဆံထုတ္ေပးရင္
တ႐ိုတေသ ‘Aေမ
လာေပးတယ္။
မမည္းက်ဳတ္Aတြက္
ထည့္မေပးနဲ႔၊ ဒါက ဒါနလုပ္တာ’ လို႔ Aၿမဲေျပာတတ္တယ္။ Aေမကလည္း Aေလ်ာ့မေပးဘူး။ ‘က်ဳပ္ကလည္း ဒါနပါေA’ တဲ့။ ျပားႏွစ္ဆယ္တန္ မုန္႔လက္ေဆာင္းကို ဒါနခ်င္း ၿပိဳင္ေနၾကေသးတာ။ Aေမကေတာ့
Aတင္းေပးတာပါပဲ။
Aေမက
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္က
သူလာရင္
လက္ဖက္Aစ္တစ္လံုး Aၿမဲပါလာတတ္တယ္။ တစ္ခါတေလ လက္ဖက္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ မပါဘူး။ Aၿမဲပါတာက လက္ဖက္Aစ္ပဲ။ Aၿမဲမပါတာက ဆီပဲ။ စကားေလး ေတာ္ေတာ္ေျပာၿပီးမွ “လွခင္ ဆီေလးဆမ္းေပးစမ္းေA၊ ညည္းပဲဆီက ေမႊးလိုက္တာ၊ ကိုတင္ဆံုက မဟုတ္လား” ဆိုၿပီး လက္ဖက္Aစ္ ထိုးေပးေရာ။ Aေမက Aိမ္ကဟင္းသာ ဆီမပါရင္ေနရမယ္။ လက္ဖက္Aစ္ထဲေတာ့ ဆီေတြဆိုတာ ေဖာင္လိုက္န႔ဲ
ဝါဆိုဝါေခါင္ပဲ။
Aဲဒီေနာက္ေတာ့
ေလလံုး႐ိုက္ေတာ့တာ။
Aေမနဲ႔
လက္ဖက္ေလး
စားလိုက္၊
ေဒၚေလးက ငုတ္တုတ္။
စကားေတြ
ထမင္းAိုးကေတာ့
မနက္ကတည္းက ညေနစာပါ ေရာခ်က္ထားလို႔ ထားပါေတာ့။ စိုက္ထားတဲ့ စံပယ္ပင္ေတြလည္း ေရမေလာင္းျဖစ္ဘူး၊ ခရမ္းပင္ေတြလည္း ေရမေသာက္ရဘူး။ ညသိပ္ေရေလး ထည့္ထားခ်င္လို႔ ေရခ်ိဳတြင္းလည္း မသြားျဖစ္ဘူး။ ညေနမိုးခ်ဳပ္လို႔ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ ျပန္ေတာ့မွ လြတ္လပ္ေရး ရေတာ့တယ္။
***** (၂) Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ႀကီးက
ေတာ္ေတာ္ေလးလွမ္းတဲ့
လက္ပံပင္ေခ်ာင္လို႔
ေခၚတဲ့
တဲစုေတြမွာ ေနပါတယ္။ လက္ပံပင္Aိုႀကီး တစ္ပင္ကလည္းရွိေတာ့ ဒီနာမည္ပဲ တြင္ေနေတာ့တယ္။ ရြာကေတာ့ သူ႔ကို Aမ်ိဳးမ်ိဳး ေခၚၾကတာပါပဲ။ Aရီးက်ဳတ္ တဲ့။ Aေမက်ဳတ္ တဲ့။ Aေမက မမည္းက်ဳတ္ တဲ့။ ဘြားက်ဳတ္ တဲ့။ ဘြားမည္းက်ဳတ္ တဲ့။ ကၽန ြ ္ေတာ္တို႔ကေတာ့ Aေမတို႔ ေခၚသလိုပဲ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ပဲ ေခၚတယ္။ တဲစုကေလးေတြထမ ဲ ွာ သူ႔တက ဲ Aစုတ္ဆံုး။ သက္ကယ္ေတြကလည္း ၾကယ္ျမင္ လျမင္။ ထရံေတြက တုတ္ထိုးAိုးေပါက္။ သည္ၾကားထဲ တဲက လဲလုလဲခင္ကေလး။ ကျပင္ေလးထုတ္ထားတဲ့ Aိမ္ေရွ႕ ဝါးၾကမ္းခင္းေပၚမွာ ေရAိုးႏွစ္လံုးရွိတယ္။ ဒါပဲ။
လွမ္းျမင္ရတာ
သည္Aိုးႏွစ္လံုးပဲ။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
လသာတဲ့
ညေတြမွာေတာ့
ေဆးလိပ္တဖြားဖြား
32
mmcybermedia.
com
ထိုင္ေသာက္ေနတတ္တ့ဲ ေနရာကေလးေပါ့။ မနက္ဆိုရင္ေတာ့ ရြာစU္ကိုးေပါက္ ထြက္ေတာ့တာပဲ။ ကိုရင္ ျပန္ခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ ေတာင္းရမ္းရလာတဲ့ ဟင္းတစ္ခက ြ ္၊ ႏွစ္ခက ြ ္န႔ဲ တဲကို ျပန္လာေရာ။ Aရီး
မမည္းက်ဳတ္Aိမ္က
ပယ္စရာမရွိဘူး။
မီးခိုးထြက္စရာ
Aေမတို႔က
‘တာပလာကိုး’
Aညာၾကယ္သီးတံAက်ႌရွည္ႀကီးကို ခ်ိဳးတာလည္း
မေတြ႔ဖူးဘူး။
မလုိဘူးေလ။
မခၽြတ္တမ္း
Aရပ္ဆိုတာလည္း
လို႔
Aဝတ္Aစားကလည္း
ေခၚတဲ့
ဝတ္တယ္။ မိုးထိုး။
လဲစရာ
ထဘီAနက္ပြင့္ကေလးနဲ႔
ေရခ်ိဳးတယ္လို႔လည္း
မရွိဘူး။
ပိန္လိုက္တာကလည္း
A႐ိုးမွာ
Aသားပါတယ္ ဆို႐ံုကေလးတင္ရယ္။ မ်က္ႏွာက AေရးAေၾကာင္း Aတြန္႔ေတြဆိုတာကလည္း ေက်ာက္ေပါက္မေတြန႔ဲ
Aၿပိဳင္ပဲ။
မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး
က်ီးေျခရာေတြ
ထေနတဲ့ပံုမ်ိဳး။
မ်က္ေပါက္က်U္းက်U္းနဲ႔ မဟာနဖူးႀကီးနဲ႔ကလည္း ဘယ္လိုမွကို မလိုက္တာ။ မဟာနဖူးကလည္း က်ယ္လိုက္တာမ်ား နဖူးေပၚ သတင္းစာ ကန္႔လန္႔တင္ထားသလား မွတ္ရတယ္။ ေပ်ာ့တဲြေနတဲ့ နားႏွစ္ဖက္မွာေတာ့ ေျပာင္းဖူးဖက္ကေလး က်စ္က်စ္လိပ္ၿပီး ထိုးထားတယ္။ ျဖဴေျခာက္ေျခာက္ ဆံပင္ကို
ကြမ္းသီးလံုးေလာက္
ဆံထံုးကေလးထံုးၿပီး
ေခါင္းထိပ္မွာ
တင္ထားတယ္။
ရြာကလူေတြက မနက္ေစာေစာ သူေရာက္လာမွာပဲ စိုးတယ္။ ေဈးထဲက ေဈးသည္ေတြကလည္း လာဘ္Uီးလာဘ္ဖ်ား မုန္႔ျပားသလက္ဆိုင္၊
ဒီမိန္းမႀကီးေရာက္လာမွာပဲ
ေၾကာက္တယ္။
Aေၾကာ္ဆိုင္ေလးေတြကလည္း
သူတို႔ဆိုင္ကို
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ေက်ာ္သာြ းမွပဲ
ဟင္းခ်ႏိုင္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ ဒါေတြမသိဘူး။ ရြာက သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ပဲ ထင္ေနတာ။ သူ႔Aဖို႔ ဟင္းခ်က္ဖို႔ မလိုဘူး။
ထမင္းလည္း
ခ်က္ဖို႔မလိုဘူး။
Aေၾကာ္ရယ္လို႔၊
လက္ဖက္ရည္ေလး
တစ္ခက ြ ္ကေလးရယ္လို႔ ဝယ္ေသာက္စရာလည္း မလိုဘူး။ ဝင္သာသြား၊ ပါးစပ္ကသာေတာင္း၊ ရဖို႔က ေသခ်ာေနေတာ့ သူကေတာ့ တင္းတင္းပဲ။ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ စုန္းဟုတ္တာ မဟုတ္တာ ေဘးဖယ္ထားUီး။ သူ႔စိတ္AၿငိဳAျငင္ ဘယ္သူကမွလည္း မခံဝံ့ဘူး။ သူ႔လက္န႔ဲ မုန္႔ပဲသေရစာေတာင္ Aကိုင္မခံဝံ့ဘူး။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြ ဆိုတာကေတာ့ လမ္းေတြ႔တာနဲ႔ေရွာင္တယ္။ ဗိုက္ကို ကိုင္လိုက္မွာ စိုးလို႔။ ျဖစ္ၿပီးၿပီ။ တစ္ခါတုန္းက တာလမ္းေပၚမွာ Aရီး
မမည္းက်ဳတ္န႔ဲ
မီးပံုးပ်ံႀကီးလြယ္ထားတဲ့
မၾကည္န႔ဲ
ေတြ႔ၾကသတဲ့။
မၾကည္ကလည္း
ထံုးစံAတိုင္း ႏႈတ္ဆက္တယ္။ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ကလည္း ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ Aရီး မမည္းက်ဳတ္က မၾကည္ဗိုက္ကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီး ‘ညည္းစာ Aႁမႊာပူးေလးနဲ႔ တူတယ္ေA၊ ဗိုက္က လြင့္ေနလိုက္တာ ပ်ံလို႔’ လို႔လည္း ေျပာသတဲ့။ မၾကည္က သူ႔ဗိုက္ကို Aရီး မမည္းက်ဳတ္ ကိုင္လိုက္ကတည္းက မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သလို ေAာက္ေမ့သာြ းတယ္န႔ဲ တူပါရဲ႕။ Aိမ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက ေAာင့္လိုက္တာ လူးလွိမ့္ေနတာပဲတ့။ဲ ေခၽြးသီးေတြဆိုတာ ဆီးျဖဴသီးလံုးေလာက္ေတာင္ ရွိသတဲ့။ Aဂၤလိပ္ဆရာ၊ ဗမာဆရာ ေတာ္ေတာ္စံုမွေပ်ာက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းသတင္းေတြ ထြက္လာေတာ့ မၾကည္က ‘မရွိပါဘူး Aရီးရယ္’ လို႔
ေဈးထဲမွာ Aရီး မမည္းက်ဳတ္က ပိုက္ဆံေခ်းတာ ေျပာဖူးသတဲ့။ လုပ္တုန္းက Aေသလုပ္လိုက္တာတဲ့။
ကံေတာ္ေတာ္ႀကီးလို႔တ့။ဲ Aဲဒီညေနဘက္ ပိုက္ဆံသာြ းေပးလိုက္ေတာ့မွ သက္သာသြားတယ္တ့။ဲ
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
33
mmcybermedia.
com
တစ္ခါကလည္း မေစာလွ ခံရတာတဲ့။ မေစာလွက ေဈးထဲမွာ ကုန္ေျခာက္ေရာင္းတယ္။ Aရီး မမည္းက်ဳတ္န႔လ ဲ ည္း ေဆြရိပ္မ်ိဳးရိပ္ မကင္းဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဟင္းခ်င္းလဲစားၾကသတဲ့။ မေစာလွ
ဘဲUခ်U္ရည္ဟင္းေလးေပးေတာ့
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ကလည္း
သူရလာတဲ့
ဟင္းေတြထက ဲ ဟင္းတစ္ခက ြ ္ လာပို႔ေရာ။ ေဆြမ်ိဳးဟင္းလို႔ Aညာမွာေခၚၾကတဲ့ ဟင္းေလးခ်က္ တစ္ပန္းကန္ပါ။ ဟင္းေလးခ်က္ စားၿပီးတဲ့ညပဲ မေစာလွ Aထက္လွန္ေAာက္ေလွ်ာ ျဖစ္လိုက္တာ မနက္လင္းေတာ့ ယဲ့ယ့ပ ဲ ဲ က်န္တယ္။ နီးနီနားနား ေဆး႐ံုကလည္း မရွိေတာ့ ဗမာနည္းေပါ့။ ဝမ္းသြားလိုက္၊ Aန္လိုက္န႔ဲ ပစ္လိုက္ရၿပီ တြက္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ကုကၠိဳက်င္းက ဆရာသြားပင့္ေတာ့ ဆရာက
တံစက္ၿမိတ္နင္းတာနဲ႔
‘လူနာသိပ္ကံေကာင္းတယ္၊
က်ဳပ္ေရာက္လာလို႔တ့၊ဲ
Aေသလုပ္ထားတာတဲ့၊ ဘူးတဲ့၊ ဘူးမွ ဆံပင္သည္ဘူးတဲ့၊ လုပ္တာက ခင္ဗ်ားတို႔ ေဆြမ်ိဳးထဲကပဲတ့၊ဲ Aိမ္ေပၚတက္လာတဲ့ မိန္းမက လုပ္တာတဲ့။ နာမည္ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး’ ဆိုေတာ့ လူေတြက တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ
တစ္ေယာက္ၾကည့္တယ္။
ေသခ်ာၿပီေပါ့။
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ေပါ့။
ဆရာကလည္း ‘မေစာလွ Aန္တုန္းက ထြက္လာတာတဲ့၊ ဆံပင္ေထြးမွ နည္းတာမဟုတ္ဘူးတဲ့’ ဆိုၿပီး လာတဲ့လူ ျပေတာ့တာ။ Aဲဒီ ကုကၠိဳက်င္းကဆရာလည္း နာမည္ႀကီးသြားလိုက္တာ ထစ္ခနဲဆို ကုကၠိဳက်င္းကို လွည္းတပ္ၿပီး ေျပးၾကေရာ။ ဟုတ္သလား မဟုတ္သလားေတာ့ မသိဘူးေလ။ Aရီး မမည္းက်ဳတ္က စုန္းေတာင္ မဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့။ ကေဝျဖစ္သာြ းၿပီတ့။ဲ ပထမဆံုး မိုးရြာတဲ့ မိုးေရကို Aင္တံုကေလးနဲ႔ ေရခံၿပီး သက္ကယ္ေျခာက္ေလး
ငါးေခ်ာင္း
ခ်ိဳးထည့္ၿပီး
ပစ္ထည့္လိုက္ရင္
ပုစန ြ ္ဆိတ္ေတြဆိုတာ
တလန္းလန္းနဲ႔ ကူးေနလိုက္တာမ်ား ျမင္တ့လ ဲ ူက ျမင္သတဲ့။ ၿပီးေတာ့
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္တို႔
Aိမ္နားက
လက္ပံပင္Aိုႀကီးကလည္း
ရာဇဝင္န႔၊ဲ
AဲဒီAပင္Aေပၚမွာ ငွက္ေတြဆိုတာ မျပတ္ဘူး။ ငွက္မ်ိဳးစံုပဲ။ ညဘက္ဆိုရင္ တဂီးဂီး တဂဲဂဲ ေAာ္လိုက္ၾကတာ ဒီးဒုတ္ေတြတ့။ဲ
ဆူညံေနတတ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း
တခ်ိဳ႕ကလည္း
လင္းတေတြတ့။ဲ
လင္ေကာင္ပိုးေတြတ့။ဲ
တခ်ိဳ႕ကလည္း
တခ်ိဳ႕က
ေျပာတာပဲ။
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ေတာင္ တစ္ခါတစ္ခါ လင္းတတစ္ေကာင္လို ဘဝေျပာင္းလိုက္ၿပီး လက္ပံကိုင္းေပၚမွာ ထိုင္ေနတတ္သတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ
ညဘက္
မသြားရဲဘူး။
ဘယ္ေတာ့မွ မီးမထြန္းတဲ့ Aရီး မမည္းက်ဳတ္တို႔ တဲေတြနား
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ႀကီးကလည္း
လူႀကီးသူမရယ္လို႔
ဘယ္ေတာ့မွ
Aမွ်ေလးေဝလို႔၊ ေမတၱာေလးပို႔လို႔ ေၾကးစည္ေလး႐ိုက္လို႔ မရွိဘူး မဟုတ္လား။ တစ္ညေတာ့ ေဒၚေလးက Aေမ့ကို တိုးတိုးေလး ေျပာေနတာ။ ကေလးေတြ Aိပ္ၿပီထင္ၿပီး ေျပာေနတာ။ ျဖစ္သာြ းတာတဲ့။
ဒါေပမယ့္
ကၽန ြ ္ေတာ္တို႔က
ေဒၚေလးက
ခါတိုင္းလိုပဲ
ၾကားေနရတယ္။
Aဲဒီမနက္က
ေဈးဗန္းကေလးခင္းၿပီး
ေဈးထဲမွာ
ေဈးေရာင္းေနတုန္း
စေလဘက္က မ်က္လွည့္ဝိုင္းတစ္ဝိုင္း မ်က္လွည့္လာျပတယ္တ့။ဲ ေဈးထိပ္မွာ ျပေနတာဆိုေတာ့ လူေတြဆိုတာ မနည္းဘူးတဲ့။ မ်က္လွည့္က ျပသာျပတာ ဆရာလုပ္တ့လ ဲ ူက ပါမလာေသးဘူးတဲ့။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
34
mmcybermedia. တပည့္ေတြက
com
စည္းဝိုင္းေလးဝိုင္းၿပီး
ရွမ္းစကားသံဝဝ ဲ န ဲ ႔လ ဲ ည္း
တံုခ်မ္တံုခ်မ္န႔ဲ
ေျပာၾကသတဲ့။
ျပႏွင့္တာဆိုကိုး။
ပျခဳပ္ထက ဲ
ရွမ္းဝတ္စံုေတြဝတ္လို႔
ေႁမြေတြထုတ္ေတာ့
ေႁမြေပးတဲ့။
ေလးေကာင္ေတာင္မွတ့။ဲ တစ္ေကာင္တစ္ေကာင္ Aဝတ္ဖပ ြ ္တ့တ ဲ ုတ္ေလာက္ ရွိသတဲ့။ ေႁမြေဆးေရာင္းဖို႔ ေႁမြကိုက္ခံရတဲ့ ျပကြက္လည္းေရာက္ေရာ သာဂရက ကိုလွေမာင္ကို ဝိုင္းထဲသြင္းၿပီး စမ္းၾကေရာတဲ့။ ကိုလွေမာင္ကလည္း မေၾကာက္မရြံ႕ဘဲ ဝင္သာြ းလို႔ မၾကာပါဘူး။ ေႁမြေပးကိုက္လိုက္တာ တန္းလန္းႀကီး၊ ေသြးေတြမွ ျမင္မေကာင္းဘူးတဲ့။ ခဏေနေတာ့ မူးတယ္ မူးတယ္န႔ဲ
မေကြးေဆး႐ံုပို႔မယ္လို႔
ျမင္းလွည္းစီစU္တုန္း
ေသတာပဲတ့။ဲ
Aဲဒီတုန္းက
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္က ေဈးေထာင့္က တမာပင္ရိပ္မွာ ေမာလို႔ဆိုလား ထိုင္ေနတုန္းတဲ့။ ခဏေနေတာ့ သူစီးလာတဲ့ ခံုဖိနပ္ၿမီးတိုကို ခၽတ ြ ္တ့ၿဲ ပီး ဖင္တစ္ျပန္ ေခါင္းတစ္ျပန္ စြပ္ေနတာ ေတြ႔တ့လ ဲ ူက ေတြ႔သတဲ့။ ပါးစပ္ကလည္း ‘တို႔ရာြ ကို လာစမ္းလို႔ ရ႐ိုးလား’ လို႔ ေျပာတာကို ၾကားတဲ့လူက ၾကားသတဲ့။ ေဒၚေလးက
ေျပာသာေျပာေနတာ Aသံေတြကတုန္လို႔။
‘Aစ္မ
ငါေျပာတာ
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ႀကီး သိေနမလား မသိဘူးေနာ္၊ ဖြတ့ဲ’ ဆိုေတာ့ Aေမက ထံုးစံAတိုင္း ပါးစပ္ကေလး တလႈပ္လႈပ္န႔။ဲ
ခဏေနေတာ့
Aေမကလည္း
ေျပာတယ္
‘ညည္းဝမ္းထဲပဲ
ထားပါေA၊
ေၾကာက္စရာႀကီးပါ’ ဆိုၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာျပန္ေရာ၊ ၾကားရသေလာက္က တစ္ည တရားပြက ဲ ညU့္နက္မွျပန္လာတုန္း လေရာင္ထမ ဲ ွာ
Aရီး
Aရီး
တံေတာင္ဆစ္ႏွစ္ဖက္ကို Aေမ့ကိုေတာင္
မမည္းက်ဳတ္တို႔
Aိမ္ေရွ႕က
မမည္းက်ဳတ္က လင္းတမ်ား
မျမင္ဘူးတဲ့။
ကျပင္ကို
Aက်ႌခၽြတ္ႀကီးနဲ႔
Aေတာင္ခတ္သလို
ေဒၚေလးကေတာ့
လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ရင္လ်ားထားလို႔တ့။ဲ
ခတ္ေနတာ
‘ေတာ္ပါေတာ့
လမ္းေပၚက
Aစ္မရယ္တ့၊ဲ
ငါ
ဘုရားရွိခိုးေခ်Uီးမယ္’ ဆိုၿပီး ထသြားေရာ။ Aေမကလည္း တိုင္ကပုတီး လွမ္းျဖဳတ္တယ္။ Aဲဒီေန႔ရဲ႕ ေနာက္တစ္ေန႔ မုန္႔လက္ေဆာင္းခ်ိန္ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ႀကီး Aိမ္လာေတာ့ Aေမက ညက ကၽြန္မတို႔
တရားပြက ဲ
ျပန္လာေတာ့
Aရီး
Aိမ္နားက
ျဖတ္လာေသးတယ္ဆိုေတာ့
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္က ‘ညက ငါမရွိဘူးေA့၊ ညက လျပည့္ေန႔ မဟုတ္လား’ တဲ့။ Aဲဒီတုန္းက Aေမနဲ႔ ေဒၚေလးဆိုတာ
မ်က္ႏွာမွာ
ကြမ္းသီးဆံထံုးကေလးနဲ႔
ေသြးမရွိသလိုဘဲ။
ကိုးက်င္းကိုးေက်ာင္း
မ်က္ႏွာႀကီးကို သြားေနတဲ့
Aရီး
သနပ္ခါးေတြပတ ြ ္ၿပီး မမည္းက်ဳတ္ႀကီးကို
တစ္ရာြ လံုးက ေၾကာက္ေနရတာကေတာ့ ထားပါေတာ့။ Aေမနဲ႔ ေဒၚေလးက သူမ်ားထက္ပိုတယ္။ ပိုတာလည္း
မေျပာနဲ႔ေလ။
ဒီမိန္းမႀကီးက
ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္က
Aိမ္မွာလိုလိုခ်ည္း
ထိုင္ေနတတ္တာကိုး။
***** (၃) မေစာလွကို
ကုၿပီးတဲ့ေနာက္
ရြာမွာ
ကုကၠိဳက်င္းက
ဆရာဆိုတ့လ ဲ ူ
Aဝင္Aထြက္
မ်ားလာတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း စက္ဘီးကေလးစီးၿပီး သံုးေလးရက္တစ္ခါေလာက္ လာတတ္တ့ဲ ဆရာေလးရွိေနလို႔ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ေAာက္ေမ့ၾကတယ္။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ပေယာဂလို႔ထင္ရင္ ကုကၠိဳက်င္းက ဆရာပဲ။ Aဲဒီဆရာကလည္း Aဆင့္မေသးဘူးတဲ့ ေျပာၾကတယ္။ ဗိေႏၶာေရာ ပေယာဂပါ တြက ဲ ိုင္သတဲ့။ တခ်ိဳ႕ကလည္း လက္ဖ႔ခ ဲြ ်ဳပ္ကေလးေလာက္န႔တ ဲ ့။ဲ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
35
mmcybermedia. ေၾကးစုတ္န႔ဲ
com
ေလးငါးခ်က္
ေပါက္႐ံုန႔တ ဲ ့။ဲ
တခ်ိဳ႕ေတာ့လည္း
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာေတြ
Aပ္လို႔တ့ဲ
ကုတယ္လို႔ေျပာတာပဲ။ ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္ ရြာAျပင္ ျမင္းလွည္းထြက္ရင္ ကုကၠိဳက်င္း ဆရာသြားပင့္တာ ေသခ်ာတယ္။
ဆရာကလည္း
မၾကာမၾကာ
စက္ဘီးေလးနဲ႔
ေပါက္ေပါက္လာတတ္တယ္။
ရြာနဲ႔ကလည္း ခင္ေနၿပီေလ။ လူတိုင္းက လမ္းေတြ႔ရင္ ဆရာေလးတဲ့။ ဆရာကလည္း ၿပံဳးၿပံဳးပါပဲ။ ဒီလိုန႔ဲ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ Aေမတို႔န႔ပ ဲ ါ ခင္လာေတာ့ ရြာကိုလာတိုင္း စက္ဘီးေလး Aိမ္ေရွ႕ မန္က်ည္းပင္ေAာက္ မွီထားခဲ့ၿပီး ေရေႏြးဝင္ေသာက္တတ္တယ္။ ေျပာလိုက္တာလည္း စံုေနတာပဲ။ သူေဆးကုတ့ဲ
Aေတြ႔Aႀကံဳေတြ၊
ေျပာလိုက္ရင္လည္း
ကုပံုကုနည္းေတြ။
သူႏိုင္တာခ်ည္းပဲ။
ပညာခ်င္း
ၿပိဳင္ခ့ရ ဲ တာေတြခ်ည္းပဲ။
သူ႐ႈံးတယ္လို႔
တစ္ခါမွမေျပာဘူး။
စုန္းေတာ္ေတာ္မ်ားလည္း သူ႔ေရွ႕မွာ ပညာေတြ Aန္ထုတ္ၿပီး လွဴၾကတာ မနည္းေတာ့ဘူးတဲ့။ ႐ိုးရာကိုင္တာတို႔၊
သိုက္ဆက္ျဖစ္ေနတာတို႔၊
စုန္းတိုက္၊
နတ္တိုက္၊
သရဲတိုက္၊
Aင္းတိုက္၊
ေမွာ္တိုက္၊ ခုနစ္စင္တိုက္တာကAစ ဖုတ္ထုတ္တ့A ဲ ထိ သူ ကုႏိုင္တာလည္းပါရဲ႕။ Aဲဒီေန႔က
စကားေတြေျပာ
ေရေႏြးၾကမ္းေလး
ငါးခြက္ေသာက္ၿပီး
ေဈးဘက္
စက္ဘီးနင္းသြားေရာ၊ ညေနဘက္ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ႀကီးလာေတာ့ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။ Aရီး မမည္းက်ဳတ္ႀကီး မ်က္ႏွာAိုေတာ့ Aေမတို႔ကလည္း မ်က္ႏွာေတြ ညိဳရေတာ့တာေပါ့။ “မနက္က ကုကၠိဳက်င္းက ဆရာဆိုတ့A ဲ ေကာင္ လာတယ္ဆို” “ဟုတ္က့ဲ Aရီး” “ဒီေကာင္က ဘာလာလုပ္တာတံုး” “ဒီလိုပဲ လာတာပါပဲ၊ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး” “ဆရာတဲ့ေA၊
က်က္သေရမရွိ
က်က္သရာမရွိ၊
ဘာလဲ
ညည္းတို႔က
ကိုးကြယ္ေနၾကလို႔လား” “ကိုးကြယ္တယ္ မဟုတ္ပါဘူး Aရီးရဲ႕၊ ဘာျပဳလို႔တံုး” “ဒီေကာင့္ကို ၾကည့္မရလို႔၊ ေAးေပါ့ေလ၊ ပညာေလး မေတာက္တစ္ေခါက္န႔ဲ မာန္စယ ြ ္ေလး တႂကြႂကြေပါ့” Aရီး
မမည္းက်ဳတ္က
ေက်ာက္ေပါက္မာ
ထံုးစံAတိုင္း
မ်က္ႏွာမည္းမည္းေပၚက
ကြက္က်ား႐ိုက္ေနလိုက္တာ
ထမင္းAိုးဖင္
လက္ဖက္ကေလးဝါးရင္းက သနပ္ခါးေတြဆိုတာ ထံုးျဖဴးထားသလို
ေျပာေနတာ။
ေခၽြးစီးေၾကာင္းေတြန႔ဲ ျဖစ္ေနတယ္။
Aေမနဲ႔
ေဒၚေလးကေတာ့ ထံုးစံAတိုင္းပဲ ငုတ္တုတ္။ “ဟဲ့ … လွခင္၊ ေတာင္းရတာ Aားေတာ့နာတယ္၊ ညည္းေယာက္်ားပို႔လိုက္တ့ဲ Aုန္းဆီ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းဆို၊ ပုလင္းေလးနဲ႔ ထည့္ေပးစမ္း၊ လိမ္းခ်င္လို႔” Aေမက ခဏေတာင္ မဆိုင္းဘူး။ Aေမမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ တစ္ရာြ လံုး ဘယ္သူမဆို Aရီး မမည္းက်ဳတ္ကမ်ား သည္လို ေတာင္းလိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္း ထေပးရတာပ်ာလို႔။ “ရပါတယ္ Aရီးရဲ႕၊ Aုန္းဆီေလးက ေမႊးလိုက္တာ မေျပာနဲ႔ေတာ့”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
36
mmcybermedia.
com
Aေမက ပုလင္းလြတ္တစ္လံုးထဲ Aုန္းဆီထည့္ေနတုန္း ေဒၚေလးက ဟင္းတစ္ခက ြ ္ ခပ္တယ္။
‘Aရီး
စားေစခ်င္လို႔’
ၾကည္သာသြားေတာ့တယ္။
တဲ့။
ခဏေနေတာ့
သည္ေတာ့မွ
ျပန္ေရာ။
သိပ္မၾကာဘူး။
Uီးေလးခင္လည္း ကုလားပဲပင္ေတြႏုတ္ၿပီး တိုက္လာတဲ့လွည္းကို ျပန္လာတယ္။
ေဒါသေတြလည္းျဖစ္လို႔။
Aရီး
လွည္းေပၚက
မမည္းက်ဳတ္ႀကီး ေဒၚေလးေယာက္်ား
ေမာင္းရင္း Aရက္နံ႔ေလးနဲ႔
ဆင္းၿပီး
လွည္းေတာင္ခ်က္ခ်င္း
မျဖဳတ္ႏိုင္ဘူး။ “ျမခင္ လာစမ္းပါUီး၊ မမည္းက်ဳတ္ႀကီး ယူသာြ းတာ ဘာေတြတံုး” ဆိုေတာ့ ေဒၚေလးက… “ဟင္းပါ၊ ပုလင္းက Aစ္မေပးလိုက္တာ Aုန္းဆီ” “နင္တို႔န႔ဲ ခက္ေနၿပီ၊ ဒီစုန္းမႀကီးကို ဘာမွေပးစရာမလိုဘူး” ဒီေတာ့မွ Aေမက မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္န႔ဲ… “ဟဲ့… ေမာင္ခင္၊ မင္း ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ၊ မင္းကြယ္… ဖြဟ့ဲ” “ေတာ္စမ္းပါ Aစ္မရာ၊ Aစ္မတို႔ေၾကာင့္ ခက္တာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ Aဲသလိုလုပ္ေလ သူက ၿဖဲေျခာက္ေလပဲ” Aေမနဲ႔
ေဒၚေလး
ဘာမွဆက္မေျပာဘူး။
Uီးေလးခင္က
လွည္းေဒါက္န႔ဲ
လွည္းကို
ေထာက္ရင္း ႏြားေတြျဖဳတ္တယ္။ ဆီးပင္မွာ သြားခ်ည္တယ္။ “Aလကား Aလုပ္ပ်က္ Aကိုင္ပ်က္၊ Aေရမရ Aဖတ္မရ Eည့္ခံေနရတာက ညေနတိုင္း၊ ဒီဟာမႀကီး ေနာက္မလာေစနဲ႔ဗ်ာ” ေဒၚေလးကေတာ့ သူ႔ေယာက္်ား ေဒါသျဖစ္ေနမွန္းသိေတာ့ ဘာမွ မေျပာဘူး။ Aေမက… “က်ဳပ္တို႔ေတာ့ ဘူးသြင္းလည္း မခံႏိုင္ဘူး၊ စုန္းထိလည္း မခံႏိုင္ဘူး” ဆိုေတာ့ Uီးေလးခင္က… “ဘာဘူးလဲ၊ ဘာဘူးမွ မရွိဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ေၾကာက္ေလ ဒီဟာမႀကီးက ႀကိဳက္ေလပဲ၊ ဒီမယ္… ဒီဟာမႀကီးက ခင္ဗ်ားတို႔တင္ မကဘူး၊ တစ္ရာြ လံုး ဘူးသြင္းထားၿပီးသား၊ Aဲဒါကို နားလည္၊ ေနာက္ ကုကၠိဳက်င္းက ဆရာဆိုတာ ရွိေသးတယ္၊ ရြာကို ဒုကၡေပးေနတာ” “ဟဲ့… ဆရာေလးက သူေတာ္ေကာင္းပါ” “ဘာသူေတာ္ေကာင္းလဲ၊ Aတူတူပဲ၊ တစ္ညေန က်ဳပ္ ကိုင္းထဲကျပန္ေတာ့ ရြာဖ်ားက ေညာင္ပင္မွာ
မမည္းက်ဳတ္ႀကီးနဲ႔
စကားေျပာေနလိုက္တာ
ေဖာင္လို႔၊
ေဆးဆရာနဲ႔
စုန္းမနဲ႔
Aခ်ိဳးAခ်ိတ္ကိုက်လို႔၊ ကိုင္း… ဘာAေၾကာင္းရွိလို႔တံုး” Aေမနဲ႔ ေဒၚေလးက ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္လို႔မရတဲ့သတင္း ၾကားရေတာ့
Aံ့ၾသလို႔။
ဘာမွကို မေျပာႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
37
mmcybermedia.
com
“တစ္ေယာက္ကျပဳစား၊ တစ္ေယာက္ကေဆးကု ေကာင္းဗ်ာ” Uီးေလးကေတာ့ ေAာ္တံုး။
***** (၄) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ၊
Uီးေလးခင္ႀကီးကသာ
ေျပာတာပါ။
သူကလည္း
မနက္သံုးနာရီ
ကတည္းက လွည္းတစ္စီးနဲ႔ ကိုင္းထဲထက ြ ္ရတာ။ မိုးႀကီးခ်ဳပ္မွ Aရက္ကေလး တစ္ပိုင္းေသာက္ၿပီး ျပန္လာရတာ။ Aေမနဲ႔ ေဒၚေလးကေတာ့ ခါတိုင္းလိုပါပဲ။ ရြာကလည္း ခါတိုင္းလိုပါပဲ။ ကုကၠိဳက်င္းက
ဆရာေလးကလည္း
စက္ဘီးေလးနဲ႔
လာတုန္းပါပဲ။
Aရီး
မမည္းက်ဳတ္ႀကီးကလည္း သနပ္ခါးေလးလူးတဲ့ၿပီး ကြမ္းသီးဆံထံုးကေလးနဲ႔ ထြက္တာပါပဲ။ ရြာကလည္း ဝမ္းထဲကသာ မၾကည္ရင္ရွိမယ္၊ တစ္စက္မွ ေစတနာမရွိရင္သာေနမယ္။ ၿပံဳးျပေနရတာပဲ၊ ေပးကမ္းေနရတာပဲ။ Aရီး မမည္းက်ဳတ္က ကေဝဆိုတာကိုး။ စိတ္မထင္ရင္ ဘူးသြင္းတယ္ဆိုတာကိုး။ (ေရႊAျမဳေတ၊ ၁၉၉၁ ခု၊ ဇန္နဝါရီလ)
***** ေရAိမ္ (၁) ဝုန္းခနဲ
ထပ်ံေသာ
ယင္ေကာင္
မည္းမည္းစိမ္းစိမ္း
Aုပ္စုႀကီးကို
Aေဝးကပင္
လွမ္းျမင္ေနရသည္။ စင္စစ္ ေရAိမ္ဟုဆိုေသာ္လည္း ေရတစ္စက္တေလမွ်ပင္ ရွိသည္မဟုတ္။ ပိုးေလာက္တို႔
တဖြားဖြားျဖင့္
ေျခခ်စရာမရွိေAာင္
Aၿမဲတမ္း
ညစ္ပတ္ေပေရေနတတ္ေသာ
သည္ေရAိမ္ကေလးကို တစ္ခါက ‘ေရေလာင္းAိမ္သာ’ ဟု ေခၚေဝၚခဲ့ၾကဖူးသည္ ဆိုျခင္းကမူ ယခုAခါ Aိပ္မက္Aျဖစ္သာ က်န္ရစ္တည္ရွိေနေတာ့သည္။
***** (၂) သည္တန္းလ်ားခန္းေတြကလည္း ေဆာက္ခါစ။
Aဲ့သည္တုန္းကေတာ့
ေဆာက္ခါစ၊ ခပ္ေဝးေဝး
သည္ေရAိမ္ကေလးကလည္း ေရစက္တစ္ခုမွ
တစ္လက္မ
ေရပိုက္တစ္ေခ်ာင္းကို သြယ္ယူကာ ေရAိမ္ဟူေသာAမည္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစာြ ေရေတြ တေဝါေဝါ က်ေနေစခဲ့ဖူးသည္။ သည္တုန္းက လူေတြကလည္း မ်ားလွသည္ စုစုေပါင္းမွ
Aိမ္ေထာင္စုေျခာက္စု၊
ေရAိမ္ကေလးသည္
လူUီးေရAားျဖင့္
Aသစ္တုန္းကေတာ့
ႏွစ္ဆယ္ေလာက္
သူ႔ဝန္ႏွင့္သူ႔Aား
မဟုတ္ေသး။
ရွိမည္။
မွ်တေနခဲ့သည္
ႏွစ္လံုးတြဲ ဆိုပါေတာ့။
ခပ္ျမင့္ျမင့္ Aုတ္႐ိုးစီ AဂၤေတAုတ္ခံုေပၚမွာ သြပ္ျပားေျမာင္းႀကဲ ထူထူႀကီးေတြ ကာရံထားသည္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
38
mmcybermedia.
com
Aမိုးကလည္း သြပ္ျပားထူထူႀကီးေတြပါပဲ။ တံခါးေတြကေတာ့ ကၽြန္းသားေတြကို ေထာင္ေကြးကာ သြပ္ျပားဂိတ္ထူထူ တစ္ခ်ပ္လံုးကို ႐ိုက္ကပ္ထားသည္။ ၿပီးေတာ့
ေရAိမ္ထမ ဲ ွာ
တပ္ဆင္ေပးထားသည္။
ႏွစ္ခန္းကို
(သြပ္ျပားကို
တစ္လံုးႏႈန္းျဖင့္
မီးလံုးတစ္လံုးစာ
မီးလံုးေလး
တစ္လံုးကိုလည္း
ျဖတ္ေတာက္၍
Aခန္းAလယ္က
တပ္ထားသျဖင့္ ႏွစ္ခန္းစလံုးလင္းသည္) ေရAိမ္၏ေနာက္မွာ ကပ္လ်က္က ‘စံပရိတ္တင့္’ ဟု ေခၚေသာ သီးျခားေရစစ္ကန္တစ္လံုး ရွိသည္။ သည္ကန္ကေရႏွင့္ Aညစ္Aေၾကးကို တစ္ကန္႔စီ စစ္ထုတ္ေပးသည္။ Aမႈိက္သ႐ိုက္မ်ား
ေရစစ္ကန္၏ ႐ုတ္တရက္
Aမိုးေတြကို
မဝင္ႏိုင္ပါ။
Aုတ္ႂကြပ္ျဖင့္
ေရပိုက္ေခါင္းမွ
မိုးထားသျဖင့္
တေဝါေဝါ
မိုးေရႏွင့္
က်ေနေသာေရက
ေရAိမ္ေႂကြခက ြ ္ထက ဲ ို AစU္မျပတ္ က်ေနတတ္သျဖင့္ AသံုးျပဳေနစU္ေရာ၊ AသံုးျပဳၿပီးAခ်ိန္ေရာ Aၿမဲ
သန္႔ရွင္းေနတတ္သည္။
တန္းလ်ားခန္းကေလးမွာ
ေနသူေတြက
တစ္ခါတစ္ရံ
မနက္ပိုင္းကေလးေလာက္မွာသာ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရတတ္ေသာ္လည္း Aမ်ားAားျဖင့္ Aဆင္ေျပသည္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ေရAိမ္ကိုေရာ ေရစစ္ကန္ကိုပါ ရင္ဆို႔ခန္႔ျမင့္ေသာ ငါးပတ္လည္ သစ္သားတိုင္မ်ားျဖင့္ စနစ္တက်
ကာရံထားသည္။
တင္းတင္းရင္းရင္း
ဆြက ဲ ာထားေသာ
သံဆူးႀကိဳးေတြေၾကာင့္
ေရAိမ္ကေလးႏွင့္ သီးသန္႔ ေရAိမ္ေလးလို ျဖစ္ေနသည္။ ‘သန္႔ရွင္းပါ’၊ ‘ေရကိုသာသံုးပါ’၊ ‘သင့္သန္႔ရွင္းမႈသည္ သင့္က်န္းမာေရး’၊ ‘သန္႔ရွင္းမႈျဖင့္ ဂုဏ္ယူတတ္ပါေစ’၊ ‘တုတ္ႏွင့္စကၠဴ မသံုးရ’ စသည့္ စသည့္ စာတမ္းေတြကိုလည္း ေရAိမ္ဝမွာ ဆြဲခ်ိတ္ထားေသးသည္။ ေရAိမ္ကို မဝင္ခင္မွာ သည္စာတန္းေတြကို Aရင္ေတြ႔ရမည္ ျဖစ္သည္။ ေရAိမ္ထမ ဲ ွာ
Aကန္႔ေလးတစ္ကန္႔
ေရကန္ကေလးလို
ျဖစ္ေနသည္။
ရွိေသးသည္။ ေရပိုက္မွက်ေသာ
AဂၤေတAကန္႔ကေလး ေရေတြက
ျဖစ္သျဖင့္
သည္ကန္ကေလးထဲကို
Aရင္က်ကာ ပိုလွ်ံေသာေရေတြကမွ ေရAိမ္ေႂကြခက ြ ္ထက ဲ ို Aဆက္မျပတ္ က်ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ေရAိမ္ေႂကြခက ြ ္သည္ သို႔ေသာ္
Aညစ္Aေၾကးမ်ား
Aသံုးျပဳသူ၏
ကိုယ္ကာယ
တင္မေနေတာ့ဘဲ
Aၿမဲ
သန္႔ရွင္းေရးAတြက္ကိုမူ
သန္႔ရွင္းေနတတ္သည္။
သည္ေရကန္ကေလးထဲက
ေရကိုသံုးရသည္။ တခ်ိဳ႕က သည္ေရကန္ထက ဲ ေရႏွင့္ မသန္႔စင္ခ်င္ၾက။ စကၠဴကို သံုးခ်င္ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေရAုပ္စုႏွင့္ စကၠဴAုပ္စုဟူ၍ Aုပ္စုႀကီးႏွစ္ခု ကြလ ဲ ာသည္။ တခ်ိဳ႕က သတင္းစာစကၠဴ၊ တခ်ိဳ႕က မဂၢဇင္းေဟာင္းမ်ား၊ တခ်ိဳ႕က ဘိလပ္ေျမစကၠဴလို
မာဆတ္ဆတ္စကၠဴ စသည္ျဖင့္
စကၠဴAမ်ိဳးမ်ိဳးကို သံုးစြၾဲ ကသည္။ ထိုAခါ ျပႆနာႏွစ္ခု ရွိလာေတာ့သည္။ တစ္ခုမွာ စကၠဴAုပ္စု၏ Aသံုးျပဳၿပီး စကၠဴမ်ား ထားသိုရန္ေနရာကိစၥ ျဖစ္ေလသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့
Aသံုးျပဳၿပီး
စကၠဴမ်ားကို
ေရAိမ္Aမိုးႏွင့္
ေနာက္ဘက္
သြပ္ျပားAကာၾကားက လက္ငါးလံုးခန္႔ ဟေနေသာ ေလဝင္ေပါက္မွ Aေနာက္ဘက္ ေရစစ္ကန္ Aုပ္ႂကြပ္Aမိုးေပၚ ပစ္ခ်တတ္၏။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
39
mmcybermedia.
com
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေရAိမ္တြင္း ေႂကြခက ြ ္ေဘးက Aုတ္Aကန္႔ကေလး၏ ေဘာင္ေပၚမွာ မသိမသာ တင္ထားခဲ့တာလည္း ရွိ၏။ တခ်ိဳ႕တေလက
ထိုသံုးၿပီးစကၠဴကို
ေရAိမ္Aျပင္ဘက္သို႔
မရြံမရွာ
ကိုင္လာကာ
ေရAိမ္လမ္းေဘးေတြမွာ ပစ္ခ်ခဲ့တာလည္းရွိသည္။ ထိုAခါ Aညစ္Aေၾကးေတြ ေပက်ံေနေသာ စကၠဴမ်ိဳးစံုက ေရစစ္ကန္ တစ္စစီ
Aမိုးေတြေပၚမွာ၊ ေရကန္ကေလးေဘးမွာ၊ လူသာြ းလမ္းေတြေပၚမွာ
ျပန္႔က်ဲေနေတာ့သည္။
ထိုAခါ
တန္းလ်ားခန္းကေလးက
ေရသံုးသူဘက္က
Aသံထက ြ ္လာေတာ့သည္။ စကၠဴမသံုးရ၊ ေရကိုသာသံုးစြဲေရး၊ စည္းကမ္းမဲ့ စကၠဴသံုးသူမ်ား ရွာေဖြပညာေပးေရးေတြ လုပ္လာရေတာ့သည္။ (ထိုAခါမ်ိဳးတြင္ ကၽန ြ ္ေတာ့္ကို လာေခၚတတ္ၾကသည္) “ဒီလိုဗ်ာ၊ ေရAိမ္ရဲ႕ သေဘာသဘာဝကိုက ေရေလာင္းစနစ္န႔ဲ လုပ္ထားတာ မဟုတ္လား၊ စကၠဴနဲ႔ဆိုေတာ့ ေရAိမ္ရဲ႕ သဘာဝနဲ႔ ဘယ္လိုမွကို မကိုက္နိုင္ေတာ့ဘူးေလ၊ ေနာက္ ဆိုးတာက စကၠဴေတြ
ထင္တိုင္း
ပစ္ခ်ေနတာ
ေတြ႔ေနရတယ္၊
ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာေတာ့
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ သိမွာေပါ့ေလ၊ Aဲဒါ ေရကို သံုးၾကဖို႔ေတာ့လိုမယ္” မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ
စကၠဴမသံုးေရး
Aစည္းAေဝးAၿပီးမွာ
စကၠဴေတြ
ခါတိုင္းလိုပင္
ျပန္႔က်ဲေနတတ္ၿမဲ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ စကၠဴျပႆနာ တစ္ခုကေတာ့ Aသံုးျပဳၿပီး စကၠဴကို ေရAိမ္ေႂကြခက ြ ္ထက ဲ ို ခ်ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ‘ဝီလ္ဆင္ႏွင့္ သားမ်ားကုမၸဏီ’ ဟု တံဆိပ္ထိုးထားေသာ တိုင္းျခားျဖစ္ ေရAိမ္ေႂကြခက ြ ္၏ Aညစ္Aေၾကးဆင္းရာ Aေပါက္မွာ က်ယ္လွသည္ မဟုတ္ေခ်။ ၿပီးေတာ့
Aေပါက္ကလည္း
AေခြAေကာက္ျဖစ္သည္။ မဟုတ္ေသာ္လည္း
တစ္ေျဖာင့္တည္း
ထိုAခါ
ႏူးပြလယ ြ ္ေသာ
ဘိလပ္ေျမAိတ္ခံလ ြ ို
မဟုတ္။
Aတြင္းမွာ
တစ္ဆစ္ခ်ိဳး
စကၠဴAမ်ိဳးAစားက
Aေၾကာင္း
မာေခါက္ေခါက္
ပ်င္းတြတ ဲ ဲြ
စကၠဴမ်ိဳးက်ေတာ့
ေႂကြခက ြ ္Aဝကို ဆို႔ပိတ္လိုက္သလို ျဖစ္ေနတတ္သည္။ တေဝါေဝါ က်ေနသည့္ ေရကလည္း သည္စကၠဴေတြ
သြားႏိုင္ေလာက္ေAာင္
ဆြဲေခၚမသြားႏိုင္။
ထိုAခါ
Aညစ္Aေၾကးေတြ
ဆို႔ပိတ္ေနကာ ညစ္ပတ္သထက္ ညစ္ပတ္လာေတာ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Aဲသည္တုန္းကေတာ့ ေရAိမ္ကလည္း ေကာင္းေနေသးသည္။ ေရလည္း ရွိေသးသည္။ Aသံုးျပဳသူကလည္း နည္းပါးေသးသည္။ သည္ေတာ့ Aဆင္ေျပေနေသးသည္လို႔ပဲ ေျပာႏိုင္ေသးသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
ေရAုပ္စုႀကီးက
စကၠဴAုပ္စုႀကီးကို
လႊမ္းမိုးေနေသးလို႔ပဲ
ျဖစ္သည္။
***** typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
40
mmcybermedia.
com
(၃) ႏွစ္ကေလး
ေတာ္ေတာ္ရလာေတာ့
ေနာက္ထပ္
တန္းလ်ားခန္း
သံုးခန္းေလာက္
တိုးလာသည္။ တန္းလ်ားသံုးခု တိုးလာသျဖင့္ လူUီးေရကလည္း သံုးဆေလာက္ မ်ားလာသည္။ ေနာက္ထပ္
ေဆာက္လုပ္ေသာ
တန္းလ်ားခန္းေတြAတြက္
ေရAိမ္ေတြက
ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးမွာ ေဆာက္ေပးျခင္း၊ မီးႏွင့္ေရ မတပ္ဆင္ရေသးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ Aသံုးျပဳသူ မရွိသေလာက္ပင္။ တခ်ိဳ႕တေလက
ထိုေရAိမ္မ်ားဆီသို႔
သည္ေရAိမ္ေဟာင္းကေလးဆီကိုပဲ
လာၾကသည္။
ေခ်ာက္ခ်ီးေခ်ာက္ခ်က္ေရာင္းေသာ ႐ုတ္တရက္ႀကီး
သြားတတ္ေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ခုက
ေဈးဆိုင္တန္းကေလးက
ေျပာင္းေရႊ႕လာရျခင္း
Aမ်ားစုကမူ
ျဖစ္သည္။
ခပ္ေဝးေဝးမွာ
သည္တန္းလ်ားေတြနားကို
ေဈးဆိုင္တန္းကေလးဆိုေသာ္လည္း
ေဈးငယ္ေလးတစ္ေဈးစာေလာက္ ရွိသျဖင့္ သည္ေနရာကေလး ပိုမိုစည္ကားလာသည္။ Aနားမွာ ၿမိဳ႕ပတ္ဘူတာ႐ံုကေလးကလည္း
ရွိသျဖင့္
ခရီးသည္
တခ်ိဳ႕ကလည္း
သည္ေနရာမွ
ရွိေနတတ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ကိစၥသည္
လူေတြAားလံုး၏
သည္ေရAိမ္ကေလးဆီသို႔
ဤသို႔ျဖင့္
ႀကိဳတင္တက ြ ္ဆမထားေသာ Uီးတည္ကာ
သည္ေရAိမ္ကေလးသည္
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ
Aညစ္Aေၾကးစြန္႔ျခင္း ေရာက္ရွိလာေလသည္။
တန္းလ်ားခန္း
Aိမ္သာလည္းျဖစ္၊
ေဈးAိမ္သာလည္းျဖစ္ကာ ခရီးသည္မ်ား၏ ဘူတာAိမ္သာလည္း ျဖစ္သာြ းရေတာ့သည္။ Aဆိုးဆံုးကေတာ့ ေရာက္ေနတတ္ေသာ
ေဈးေလးေရာက္ရွိလာျခင္းပင္
ေဈးသည္မ်ားသည္
ျဖစ္ေလသည္။
မနက္မိုးလင္းတာႏွင့္
မနက္မိုးမလင္းခင္
သည္ေရAိမ္ကေလးမွာ
လုယက္တိုးဝင္ Aသံုးျပဳၾကသည္။ လူUီးေရမ်ားလာေသာ သည္ေရAိမ္ကေလးေရွ႕မွာ တခ်ိဳ႕ကလည္း ႐ႈံ႕တြေနေသာ
တန္းလ်ားခန္းက တိုးတိုးေဝွ႔ေဝွ႔။
စိတ္ရွည္လက္ရွည္ မ်က္ႏွာေတြႏွင့္
လူေတြကလည္း
တန္းစီေစာင့္ေနရေသာ
ေစာင့္ဆိုင္းသည္။
ေရAိမ္ကေလးက
မနက္
မနက္
လူေတြကိုၾကည့္ကာ
တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း
ဆင္းလာမည့္သူကို
တြန္႔လိမ္
ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး
ေစာင့္ဆိုင္းေနတတ္သည္။ တစ္ခါကေတာ့ ႏႈတ္လွ်ာၾကမ္းၾကမ္း ေဈးသည္ မိန္းမတစ္Uီးႏွင့္ တန္းလ်ားခန္းက မိန္းမတို႔ ေရAိမ္သို႔
Aရင္ေရာက္ျခင္း၊
မေရာက္ျခင္းထက္
ေရAိမ္ႏွင့္
သက္ဆိုင္ျခင္း၊
မသက္ဆိုင္ျခင္းကသာ Aဓိကက်သည္ဟု ယူဆကာ ေရAိမ္ကို လုဝင္သည္။ ထိုAခါ နံနက္ေစာေစာ ‘ေဖ’ ခ်င္း မိုးမႊန္ေAာင္ ဆဲေရးတိုင္းထြာျခင္း Jazz ေတးသြားမ်ား ေဝစီသာြ းေတာ့သည္။
တစ္ခါကေတာ့
ေရAိပ္ေပၚမွာ
လိုAပ္သည္ထက္
ပိုမိုၾကာျမင့္သည္ဟုဆိုကာ တံခါး Aတင္းဆြဖ ဲ ြင့္မႈ ျဖစ္ပာြ းခဲ့ေသးသည္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
41
mmcybermedia.
com
ေရAိမ္ေရွ႕မွာ
ျဖစ္ပာြ းခဲ့ေသာ
AေသးAဖြဲ
Aမႈကေလးမ်ားမွာ
မွတ္တမ္းမွတ္ရာ
မရွိေသာ္လည္း မနည္းလွေတာ့ေခ်။
***** (၄) Aဆိုးဆံုးက ေရAိမ္ကိုသယ ြ ္ထားေသာ ေရပိုက္တစ္ေခ်ာင္းလံုး ညဘက္မွာ လူခိုးခံရျခင္း ျဖစ္သည္။
ေရေပးေနသည့္ေရစက္မွ
ေရAိမ္Aထိ
Aတန္ငယ္
ရွည္လ်ားေသာ
သံပိုက္ကို
ေရAိမ္ကေလးမွာ
ေရလံုးဝ
ျဖတ္ေတာက္ကာ ခိုးယူသာြ းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ခါတိုင္း
ေရေတြ
တေဝါေဝါ
က်ေနတတ္ေသာ
ျပတ္ေတာက္သာြ းေတာ့သည္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေရပိုက္ျပန္လည္ တပ္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ ကၽန ြ ္ေတာ့္ကို တာဝန္ေပးလာသည္။ “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရမရွိလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္၊ ေရပိုက္ ျပန္ဝယ္ၿပီးတပ္ဖို႔” “ေရပိုက္၊ ဘယ္သူက ဝယ္ရမွာလဲ” “က်ဳပ္တို႔ပဲ ဝယ္ရမွာေပါ့ဗ်၊ ဘယ္သူက ဝယ္ရUီးမွာလဲ၊ က်ဳပ္တို႔တန္းလ်ားနဲ႔ ဆိုင္တာပဲ” “ဘာ…
တန္းလ်ားလိုင္း
Aိမ္သာရမွာလဲ၊
ဘံုAိမ္သာ
ျဖစ္သာြ းၿပီရွင့္၊
ေဈးAိမ္သာျဖစ္သာြ းၿပီ သိရဲ႕လား၊ ေဈးသည္ေတြပဲ သြားေကာက္” “ဒီလိုေလဗ်ာ ေရ…” “Aို… မထည့္ႏိုင္ပါဘူး၊ ေရမရွိလည္း ရတာပဲ၊ တစ္ျပားမွ လာမေကာက္န႔၊ဲ မထည့္ႏိုင္ဘူး၊ လာေကာက္တ့လ ဲ ူ ေခြးေျပာသလို ေျပာပစ္လိုက္မယ္” ဤသို႔ျဖင့္ ေရပိုက္လည္း မဝယ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ေရAိမ္က မီးလံုး မရွိတာလည္း ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီၿပီး ၾကာၿပီ။
တံခါးခ်ပ္ေတြ၊
ကာထားေသာ
လက္ကိုင္ကြင္းေတြ
သြပ္ျပားေAာက္ေျခေတြလည္း
မရွိေတာ့တာလည္း
ၾကာၿပီ။
ေဆြးျမည့္ျပတ္ထက ြ ္ကုန္ၿပီ။
ပတ္ပတ္လည္ Aဆိုးဆံုးက
ေရAိမ္Aေနာက္ဘက္ သြပ္ျပားမွာ ႏွစ္ေပ ပတ္လည္ခန္႔ဝိုက္၍ ျပဳတ္က်ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေရAိမ္ထမ ဲ ွာ လူထိုင္ေနတာကို ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးက ေတြ႔ႏိုင္သည္။ (ေAာက္ေျခက Aဂၤေတ Aုတ္ခံုAကာတန္းေလးရွိသျဖင့္ လူေAာက္ပိုင္းကိုေတာ့ မျမင္ရပါ။) သြပ္ျပားေပါက္ကို စိတ္လိုလက္ရ
ဖာမည့္
ေရAိမ္တံခါးေAာက္ေျခ၊
ေထးမည့္သူလည္း သြပ္ျပားကလည္း
မရွိ။
ပတၱာတစ္ဖက္
လူတစ္ေယာက္
ျပဳတ္ေနေသာ
ဝင္ႏိုင္ေလာက္ေAာင္
ေဆြးျမည့္ေပါက္ၿပဲေနသည္။ ဒါကိုေတာ့ တစ္ေယာက္က ဝါးထရံ Aပိုင္းAစတစ္ခုကို ေရAိမ္ထဲ ထည့္ေပးထားျခင္းျဖင့္ ေရွ႕ပိုင္း လံုၿခံဳမႈကို ရေနေစသည္။ ဒါေပမယ့္ သည္ဝါးထရံ Aပိုင္းကေလးကလည္း တစ္ပတ္လားပဲ ခံသည္။ ေရAိမ္မွာ သန္႔ရွင္းေရးသံုး ကိရိယာမ်ားAျဖစ္ တစ္ေခ်ာင္းခ်ိဳး၊ ႏွစ္ေခ်ာင္းခ်ိဳးဖို႔ Aေတာ္ပဲ ျဖစ္သာြ းသည္။ ေရAိမ္ကေလးေဘးမွာ သံုးၿပီးစ ဝါးထရံစေတြ ျပန္႔က်ဲေနေလသည္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
42
mmcybermedia.
com
ထိုAခါ ေနာက္ထပ္ ဝါးထရံ ေရာက္မလာေတာ့ဘဲ ေရAိမ္တြင္းသို႔ ေလႏွင့္ Aလင္းေရာင္ လံုေလာက္စာြ ရရွိေနေလသည္။
***** (၅) ေရAိမ္ပတ္လည္မွာ ကားရံထားေသာ ငါးပတ္လည္ သစ္သားတိုင္မ်ားႏွင့္ သြပ္ဆူးႀကိဳးမ်ား ယိုင္န႔ဲ
ျပဳတ္ထက ြ ္သာြ းျခင္းမွာလည္း
ေရAိမ္ကေလး၏
ဂုဏ္သေရကို
ပိုမို
နိမ့္က်သြားေစေလသည္။ ေရစစ္ကန္Aဖံုး Aုတ္ႂကြပ္တန္းေတြ ေဆြးျမည့္ကာ ေရစစ္ကန္ထဲသို႔ ျပဳတ္က်ကုန္သည္။ Aုတ္ႂကြပ္တန္းေတြ ေရစစ္ကန္ထက ဲ
ျပဳတ္က်ေတာ့ ေရႏွင့္
Aုတ္ႂကြပ္ေတြလည္း
Aညစ္Aေၾကးမ်ားကို
ကြက ဲ ုန္ေတာ့သည္။
မ်က္စိတစ္ဆံုး
ထိုAခါ
ျမင္ေနရသည္။
ႏွစ္ခ်ိဳ႕
Aညစ္Aေၾကးမ်ား၏ ပုပ္Aက္နံေစာ္ေသာ Aနံ႔Aသက္က သည္နားတစ္ဝိုက္မွာ Aၿမဲလိုလို ေဝ့ဝဲေနသည္။ AဆီးAတားမဲ့ ဝက္မ်ား
ေရစစ္ကန္ေဟာင္းထဲသို႔
က်သည္ကလည္း
ေရေတြက်ေနတတ္ေသာ
ပတ္ဝန္းက်င္က
Aႀကိမ္ႀကိမ္။
ေခြးငယ္မ်ား၊
Aဆိုးတကာ့
ေရAိမ္ကေလးမွာ
Aဆိုးဆံုးမွာ
ေရလံုးဝ
ၾကက္မ်ား၊ ခါတိုင္း
ျပတ္ေတာက္သာြ းသျဖင့္
Aညစ္Aေၾကးမ်ား ျပည့္လွ်ံလာျခင္း ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕က ကိုယ့္Aိမ္က ေရတစ္ပံုး ဆြလ ဲ ာကာ ေဆးေၾကာသုတ္သင္သည္။ ထိုAခါ ခဏကေလး သန္႔ရွင္းသြားေသာ္လည္း Aမ်ားစုႀကီးက ေရပါလာသည္ မဟုတ္ေခ်။ ထိုAခါ Aညစ္Aေၾကးေတြက ပိုမိုျပည့္လွ်ံကာ ညစ္ပတ္ ေပပြေနေလသည္။ ေရAိမ္ကေလးထဲမွ
Aညစ္Aေၾကးေတြက
Aုတ္ေရကန္ကေလးထဲမွာပါ
ျပည့္သိပ္သာြ းသည္။
ေႂကြခက ြ ္ထမ ဲ ွာတင္
မဟုတ္ေတာ့ဘဲ
သည္ေရAိမ္ကေလး၏
ေမွာင္မည္း
တိတ္ဆိတ္မႈကို AကာAကြယ္ယူကာ Aသံုးခ်သူမ်ားလည္း ရွိလာသည္။ တစ္ခါက ညဘက္မွာျဖစ္သည္။ မီးေရာင္လည္း မရွိသျဖင့္ ေရAိမ္ကေလး ပတ္ဝန္က်င္မွာ ေမွာင္မည္းေနသည္။ (ညဘက္တြင္ ေရAိမ္က ေျခခ်စရာမရွိေAာင္ ညစ္ပတ္ျခင္း၊ မီးမရွိျခင္း၊ သရဲေျခာက္သည္
သတင္းႀကီးျခင္းတို႔ေၾကာင့္
ေရာက္သာြ းခ်ိန္မွာ
ပကတိ
႐ွဴ႐ႈိက္ကာ
Aသံုးျပဳသူ
တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
ေရAိမ္တံခါးဆီသို႔
ခ်U္းကပ္မိခ်ိန္၌
နည္းပါးသည္။)
ဆိုးရြားျပင္းထန္ေသာ ဝုန္းခနဲ
လူေတြ
ကၽန ြ ္ေတာ္
Aနံ႔Aသက္မ်ားကို ထေျပးေသာAသံကို
ၾကားလိုက္ရသည္။ ႐ုတ္တရက္
လန္႔ဖ်ပ္သာြ းကာ
လူသံုးေယာက္ေလာက္ဟုသာ
လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးႏွင့္
ခန္႔မွန္းႏိုင္သည္။
Aံ့ၾသျခင္းႀကီးစြာ
လိုက္ထိုးၾကည့္ေတာ့ ျပန္လာရေသာ္လည္း
တစ္ညလံုး စU္းစား၍မရ။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
43
mmcybermedia.
com
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ တစ္Uီး
ေဈးတန္းကေလးမွျဖတ္ကာ
ေျပးလိက ု ္လာသည္။
ထြက္လာခ်ိန္တြင္
ထိုမိန္းကေလးကို
Aမ်ိဳးသမီးငယ္
သည္ေဈးတန္းကေလးမွာ
ေတြ႔ေနၾကျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မရင္းႏွီးပါ။ သူမ၏ ထူAမ္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လိမ္တန ြ ္႔လိုက္ကာ ေျပာသည္။ “Aစ္ကိုဟာေလ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္” “ဗ်ာ… ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဘာရမွာလဲ၊
Aစ္ကိုလည္း
ဝါသနာပါတာ
မဟုတ္ဘန ဲ ႔ဲ
သူမ်ားကို
လိုက္ေႏွာင့္ယွက္တာေလ” “ကၽြန္ေတာ္ ေႏွာင့္ယွက္တယ္၊ ဘာပါလိမ့္” “ညကေလ Aစ္ကို မဟုတ္လား၊ လာေခ်ာင္းတာ” “ေခ်ာင္းတယ္၊ ဘယ္မွာလဲ၊ ဘာကိုမွ လာမေခ်ာင္းရပါလား” “Aိမ္သာမွာေလ၊ Aဲသလို မလုပ္ပါနဲ႔ Aစ္ကိုရယ္၊ ကၽြန္မမွာ Aဲဒါစီးပြားေရး Aစ္ကိုရဲ႕” ကၽြန္ေတာ္
Aံ့ၾသသြားသည္။
သူမကို
သည္AေျခAေနမ်ိဳးႏွင့္
ေတြ႔ရလို႔မဟုတ္။
သည္ေရAိမ္ကေလး၏ ကံၾကမၼာကိုသာ ျဖစ္ေလသည္။ သည္ေနာက္ပိုင္း
ေရAိမ္ကေလး၏
AေျခAေနမွာ
ေရAိမ္ေႂကြခက ြ ္ကို
လံုးဝမျမင္ရေတာ့ေလာက္ေAာင္
ညစ္ပတ္ေနသည္။
Aသံုးျပဳသူေတြက
ေႂကြခက ြ ္ေျခနင္းေပၚ
ပို၍ပင္
ဆိုးလာေတာ့သည္။
Aညစ္Aေၾကးေတြ
ေရAိမ္သန္႔ရွင္းသြားဖို႔
Aုတ္ခႏ ဲ ွစ္လံုးတင္ကာ
ျပည့္လွ်ံ
စိတ္မကူးေတာ့ဘဲ
Aသံုးျပဳသည္။
Aညစ္Aေၾကးေတြက
Aုတ္ခဲေလာက္ျမင့္လာေတာ့ ေနာက္ထပ္ Aုတ္ခတ ဲ စ္လံုးစီ ထပ္တင္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ Aုတ္ခဲေတြ ျမင့္သထက္ ျမင့္လာသည္။ ေဆြးၿပီး ျပတ္က်ေနေသာ Aေနာက္ဖက္သပ ြ ္ျပားက ေနေရာင္ေတြ ဝင္ေနတတ္ကာ တံခါးAေပါက္ႀကီးဘက္က
ေလေတြ
တဟူးဟူး
တိုးဝင္သည္။
Aသံုးျပဳသူက
သံုးေလးထပ္ျမင့္ေနေသာ Aုတ္ခဲေတြေပၚမွာ ဟန္ခ်က္ညီညီ ထိုင္ရင္းက ျပဳတ္ထက ြ ္ေနေသာ တံခါးခ်ပ္ကိုလည္း ထိန္းထားရေသးသည္။ ပံုသဏၭာန္Aမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လက္စမ ြ ္းျပထားေသာ ညစ္ညမ္း႐ုပ္ပံုေတြကေတာ့ မျမင္ခ်င္Aဆံုး ျဖစ္ေလသည္။
သည္ရပ္ကက ြ ္ကေလးထဲမွာ
လူ၏ခႏၶာေဗဒကို
ကၽမ ြ ္းက်င္ေသာ
ပန္းခ်ီဆရာတစ္Uီးတေလ ရွိေနသည္မွာ ေသခ်ာေနသည္။ ခဲတံ၊
ေဘာလ္ပင္၊
ဘယ္ဘက္လွည့္လို႔မွ ေပပြေနသည္။
နီျပာတံေတြႏွင့္
မလြတ္ႏိုင္။
ေရးထားေသာ
ညစ္ညမ္းစာေတြကေတာ့
Aုတ္ကန္ကေလးထဲမွာေတာ့
တုတ္စေတြျပည့္ႏွက္ေနသည္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
တုတ္စေတြကလည္း
Aညစ္Aေၾကးစေတြ Aရြယ္Aမ်ိဳးမ်ိဳး။
44
mmcybermedia.
com
လက္ညႇိဳးေလာက္၊
လက္မေလာက္၊
တခ်ိဳ႕က
တံျမက္စည္း႐ိုးတံေတြ၊
ဝါးျခမ္းျပား
ႀကီးႀကီးေတြလည္း ပါေသးသည္။ ကြမ္းယာထုပ္သည့္
စကၠဴစေလာက္ကေလးေတြကို
ဘယ္လိုAသံုးခ်သလဲဟု
မသိရေသာ္လည္း စကၠဴေတြကလည္း Aရြယ္Aမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနသည္။ ဗာဒံရက ြ ္၊ ဗ်ိဳင္းေခ်းရြက္ႏွင့္ သန္႔စင္သူ၊ Aုတ္ခထ ဲ က္ပိုင္းက်ိဳးႏွင့္ သန္႔စင္သူ AစံုAစံု။ “ကၽြန္မတို႔ ကုသိုလ္ယူၾကရေAာင္၊ ေမာင္က ေရဆြဲေပး၊ ကၽြန္မက ေဆးခ်မယ္” ဇနီးသည္က
ႏွာေခါင္းကို
Aဝတ္စတစ္စစည္းရင္း
ကၽန ြ ္ေတာ့္ကို
ေခၚဖူးသည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္း ေရဘံုဘိုင္ကေလးမွ ေရပံုးေပါင္းမ်ားစြာခပ္၍ တဝုန္းဝုန္း ေလာင္းခ်သန္႔ရွင္းေတာ့မွ ေျပာင္စင္သာြ းသည္။ ေရေလာင္းသန္႔စင္ၿပီး ေရAိမ္မွ ထြက္လိုက္သည့္Aခါ Aျပင္မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ရွိေနသည္။
စိတ္မရွည္စာြ
ေစာင့္ဆိုင္းေနရဟန္ျဖင့္
မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး
တင္းမာေနသည္။
သူမလက္ထမ ဲ ွာေတာ့ သစ္ကိုင္းစကေလး ႏွစ္စ။ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္Aတြင္းမွာပင္ ေရAိမ္ကေလး ျပန္လည္ ညစ္ပတ္သာြ းျပန္သည္။
***** (၆) Aခုေတာ့ AဂၤေတAုတ္ခဲေတြလည္း ပဲ့က်ကာ Aုတ္ေပါက္ေတြေပၚေနၿပီ။ တံခါးရြက္ေတြ ျပဳတ္က်ကုန္ၿပီ။
(စာရြက္ေပၚက
သန္႔ရွင္းပါ၊
သင့္သန္႔ရွင္းမႈသည္
သင့္က်န္းမာေရး
စာတန္းကေလးေတြလည္း မရွိေတာ့ပါ) ေရစစ္ကန္ထက ဲ ို
မိုးေရေတြဝင္ထားသျဖင့္
Aညစ္Aေၾကးေရေတြ
Aျပင္ကို
လွ်ံထက ြ ္ေနတာလည္း ရွိသည္။ ပတ္ပတ္လည္ သြပ္ျပားAဟႀကီးက က်ယ္သထက္ က်ယ္လာကာ ေႂကြခက ြ ္ေျခနင္းေပၚက Aုတ္ခဲေတြလည္း ျမင့္သထက္ ျမင့္လာျပန္ၿပီ။ စကၠဴစေတြက ေရAိမ္ကေလးေဘးမွာ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနကာ တခ်ိဳ႕ကေလးငယ္ေတြက ေရAိမ္ေဘး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ Aညစ္Aေၾကး စြန္႔ေနၾကၿပီ။ ဝုန္းခနဲ ထပ်ံတတ္ေသာ ယင္ေကာင္ မည္းမည္းစိမ္းစိမ္းႀကီးေတြကို လွမ္း၍ျမင္ေနရ၏။ ေဆြးျမည့္ေနေသာ
သစ္သားႏွင့္
Aဂၤေတက
တြစ ဲ ပ္မႈ
မရွိေတာ့ဘဲ
Aဟေတြၾကားမွာ
ပိုးေလာက္ေတြ တလြန္႔လန ြ ္႔ တြယ္တက္ေနသည္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
45
mmcybermedia.
com
Aေကာင္းဆံုးက ေဈးကေလးကလူေတြ၊
သည္ေရAိမ္ကေလးကို
တြန္းလွၿဲ ဖိဳဖ်က္လိုက္ဖို႔ပင္
တန္းလ်ားခန္းေတြက
လူေတြ၊
ျဖစ္ေသာ္လည္း
တစ္ခါတစ္ခါ
ဘူတာ႐ံုက
လမ္းႀကံဳခရီးသည္ေတြက သည္ေရAိမ္ကေလးကို Aသံုးခ်ေနၾကဆဲ ျဖစ္ေလသည္။
(ရင္ခုန္ပြင့္ ဝတၳဳမဂၢဇင္း ၊ ၁၉၉၁ ခု၊ ေAာက္တိုဘာလ ာလ))
***** ဆတၱာသည္ (၁) “Aဲဒါနဲ႔…” ကိုေAာင္ေမာင္းက စကားကိုရပ္လိုက္ၿပီး
ကြမ္းဖတ္ေတြန႔ဲ ေရာေနတဲ့
ကြမ္းတံေတြး
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မတ္တတ္ရပ္ရင္းက ၾကမ္းေပါက္န႔ခ ဲ ်ိန္ၿပီး ေထြးခ်လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်ိန္သားလြဲသာြ းေတာ့ ကြမ္းတံေတြးေတြဟာ ၾကမ္းေပၚမွာ ေပပြသာြ းတယ္။ ဒါကိုပဲ သူစီးလာတဲ့ ရာဘာဖိနပ္Uီးနဲ႔ ထိုးေကာ္ၿပီး ၾကမ္းေပါက္ထက ဲ ို က်သြားေAာင္ လုပ္ေနျပန္ေရာ။ ကြမ္းဖတ္ေတြက က်သြားေပမယ့္ ကြမ္းတံေတြးေတြက ႏွလံုးနာစရာေကာင္းေAာင္ တြယ္ကပ္ေနတယ္။ ဒါကို ေခါင္းငံု႔ထားရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က Aားလံုးျမင္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွေျပာလို႔မရဘူး။
ပါးစပ္ေတြ၊
ေပပြေနတာကတစ္ေၾကာင္း၊
သူ႔
ပါးေတြ၊
ေမးေစ့ေတြမွာ
ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္ကေလးထဲမွာ
ဆပ္ျပာျမႇဳပ္ေတြ
သူ႔ဟာသူ
လြတ္လပ္စာြ
တံေတြးေထြးပိုင္ခြင့္ ရွိတာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ။ ကိုေAာင္ေမာင္းက ထင္လို႔လားေတာ့
ကၽန ြ ္ေတာ့္ပါးေပၚက
မသိဘူး။
ဆပ္ျပာျမႇဳပ္ေတြ
Aေမႊးေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့ေနတဲ့
ေျခာက္သာြ းၿပီ
ေရွ႕ဗင္းဘရပ္ရ္ကို
ေရဆြတ္ၿပီး
ထပ္ပတ ြ ္ေနျပန္ေရာ။ ပြတ္တာကလည္း ဆပ္ျပာေမႊးေလး မဟုတ္ေတာင္ ကာေဘာ္လစ္ေလး ဘာေလးနဲ႔ဆို
ေတာ္ေသးတယ္။
နံေစာ္ေစာ္Aနံ႔က
ႏွာေခါင္းထဲ
Aခုဟာက
ဆင္ေခ်းတံုး
တိုးဝင္လာတယ္။
ၿပီးေတာ့
ဆပ္ျပာနဲ႔ဆိုေတာ့ လည္ပင္းမွာ
ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ
သိုင္းခ်ည္ထားတဲ့
ၿခံဳထည္ကႀကိဳးကို မလိုAပ္ဘဲ ျပန္ေလ်ာ့လိုက္၊ ျပန္တင္းလိုက္၊ ေခါက္တံု႔ကေလးခ်ည္လိုက္၊ တစ္ခါ ပါးစပ္ထမ ဲ ွာ က်န္ေနေသးတဲ့ ကြမ္းတံေတြးကို ဗ်စ္ခနဲ ေထြးျပန္ေရာ။ “Aဲဒါနဲ႔ ပထမေတာ့ က်ဳပ္ Aေလွ်ာ့ေပးပါတယ္၊ ေၾသာ္… တစ္ေန႔ေတာ့ သူ သေဘာေပါက္ လာမွာပါေပါ့ေလ၊ သူမ်ားတြန္းလို႔ တိုက္လို႔ ျဖစ္ရတာပါ ေပါ့ေလ၊ ေယာကၡမAစ္မႀကီးကေတာ့ မဆိုးပါဘူး၊ သူ႔ညီမက ဆိုးတာ” ကိုေAာင္ေမာင္းက
ေျပာေျပာဆိုဆို
သူ႔လက္မ
တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ေမးေAာက္ကေန
မတင္လိုက္တယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
46
mmcybermedia.
com
နည္းနည္းေမာ့ပါေပါ့။ ကၽန ြ ္ေတာ္က Aလိုက္သင့္ ေမာ့လိုက္ေတာ့ သူက သင္တုန္းဓားကို သူ႔ဘယ္ဘက္
လက္ဖဝါးထဲမွာ
ဖန္းဖန္း…
ဖန္းဖန္းနဲ႔
ျမည္သာြ းေAာင္ခတ္တယ္။
ကိုေAာင္ေမာင္းက သည္လိုလုပ္ေနက်။ ဝါးထရံေဘးက မည္းမည္းႀကီး
မဓမတိုင္မွာ
သံႀကိဳးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
တန္းလန္းခ်ထားတာရွိလ်က္န႔ဲ
ဘယ္ေတာ့မွ
႐ိုက္ထားတဲ့
သားေရျပားမွာ
သားေရျပား သြားမခတ္ဘူး။
မုတ္ဆိတ္ စရိတ္ေတာ့မယ့္ သူ႔ေဖာက္သည္ကို သည္လိုလုပ္ျပရတာ ဘဝင္ေတြ႔ပံုလည္းရတယ္။ ခက္တာကလည္း
တကယ့္
ကၽမ ြ ္းကၽြမ္းက်င္က်င္န႔ဲ
Aသာကေလး
ဟိုလွည့္ဒီလွည့္
လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။ မႊတ္ေနေAာင္ လုပ္ႏိုင္တာ။ တကယ္ေတာ့ ထက္ရွေနတဲ့ သင္တုန္းဓားကို လက္ထမ ဲ ွာ တဖန္းဖန္းျမည္ေAာင္ ခတ္ႏိုင္တာဟာ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြမ္းက်င္မႈကိုျပတာ။ ‘စိတ္ခ်ပါဗ်ာ၊
က်ဳပ္Aလုပ္
က်ဳပ္ကၽြမ္းက်င္ပါတယ္’
လို႔
ပါးစပ္က
မေျပာဘဲ
လက္က
လုပ္ျပတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကၽြမ္းက်င္သည္ျဖစ္ေစ၊
မကၽမ ြ ္းက်င္သည္ျဖစ္ေစ
မုတ္ဆိတ္ကို
ဆိုင္မွာရိတ္ၿပီ
ဆိုကတည္းက မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး၊ လည္ပင္းတစ္ခုလံုး သူ႔ကို Aပ္ထားလိုက္ရတာ မဟုတ္လား။ ရိတ္ေနတဲ့ ကာလေလးထဲမွာ သူပိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။ သူက ေခါင္းေပၚကို သူ႔လက္ဝါးတစ္ခုလံုးနဲ႔ Aုပ္ကိုင္ထားၿပီး လက္မက နားထင္ကို ေထာက္ထားတယ္။ ဓားကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဆလိုက္ၿပီး နားရြက္ဖ်ားတည့္တည့္က နားသယ္ေမႊးေတြကို ဂ်စ္ခနဲ ဂ်စ္ခနဲ ဆြဲရိတ္တယ္။ ဒါဟာ သူ႔ဓားရဲ႕ ျပတ္ႏႈန္းကို
စမ္းလိုက္တာလည္းျဖစ္၊
သန္မာေနတဲ့
ပါးၿမိဳင္းေမႊးနဲ႔
ဓားသြားနဲ႔
ထိစပ္မႈမွာ
Aားဘယ္ေလာက္ ထည့္ရမလဲဆိုတာ တစ္ခါတည္း စမ္းလိုက္တ့ဲ ဓားခ်က္လည္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေAာက္က Aရိတ္ခံေနရသူက သိတယ္။ “ခင္ဗ်ား
စU္းစားၾကည့္ေလ၊
Aသက္ေတြရလာေတာ့မွ ေနာက္Aိမ္ေထာင္ျပဳခ်င္လို႔
ေပါင္းလာတာပဲ
ကြာေပးပါတဲ့၊ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့၊
ကေလးငါးေယာက္
ရွင္န႔ေ ဲ ပါင္းရတာ ရွင့္ကေလးေတြ
ျပည့္ေတာ့မယ္၊
စိတ္ဆင္းရဲတယ္တ၊့ဲ
ေခၚခ်င္ရင္လည္း
ေခၚပါတဲ့၊
မေခၚခ်င္ရင္လည္း ထားခဲ့ပါတဲ့၊ ကၽြန္မ ရွာေကၽြးမယ္တ့။ဲ က်ဳပ္က နင္ ထမင္းငတ္ေနလို႔လားဆိုေတာ့ မငတ္ပါဘူးတဲ့၊ လူဆိုတာ ထမင္းစားေန႐ံုန႔ဲ ၿပီးတာမဟုတ္ဘူးတဲ့၊
စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔လည္း
လိုေသးတယ္တ့၊ဲ
ရွင္လည္း
ေနာက္Aိမ္ေထာင္
ျပဳခ်င္ရင္လည္း ျပဳပါတဲ့” သူက
နားသယ္စပ္ကေန
ေAာက္ကို
ဆြဲဆဲြရိတ္ေနတယ္။
ပါးေပၚက
Aေမြးေတြကိုရိတ္ေတာ့ ႏွံ႔သာြ းေAာင္ ႏွာေခါင္းေဘး၊ ပါး႐ိုးခံုးခံုးနား၊ နားခြက္ေနာက္နားAထိ ဓားကို ဆြဲဆဲြရိတ္ေနတယ္။ ေဘးက ကန္႔လန္႔ဆလ ဲြ ိုက္၊ ေထာင္လိုက္ဆလ ဲြ ိုက္။ သူရိတ္ေနတာ Aလင္းေရာင္ဘက္ကို
မွန္ထက ဲ ၾကည့္မယ္လုပ္ေတာ့ ဆံုလည္ကို
လွည့္ထားတယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
မွန္ကိုမျမင္ရဘူး။ ျမင္ေနရတာက
ျပတင္းေပါက္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊
47
mmcybermedia.
com
ႀကံရည္ဆိုင္၊
ကြမ္းယာဆိုင္ကေလးေတြ၊
လူေတြ၊
တခ်ိဳ႕
လမ္းသြားေတြက
မုတ္ဆိတ္ရိတ္ေနတာကိုပဲ မျမင္ဘူးသလို ေငးလို႔။ “Aဓိက Aေၾကာင္းAရာကေတာ့
ဖဲ႐ိုက္လို႔တ့ဗ ဲ ်ာ၊ ဖဲ႐ိုက္တာ ထူးဆန္းတဲ့ကိစၥလား၊
ေယာက္်ားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖဲ႐ိုက္ၾကတာပဲ၊ Aဲဒါကို Aေၾကာင္းျပတာ ေျပာပါတယ္၊ ဖဲက သူန႔ဲ မညားခင္ကတည္းက ႐ိုက္လာတာ၊ သူန႔ည ဲ ားမွ ျဖတ္ရမယ္ဆိုေတာ့ ညားခါစကေတာ့ က်ဳပ္က နည္းနည္းေတာ့
ဆင္ျခင္တယ္ေပါ့ဗ်ာ၊
Aိမ္ေထာင္ကလည္း
ယူခါစ၊
ခ်စ္စိတ္ေလးက
တရိပ္ရိပ္တက္တ့ဲ Aခ်ိန္ကိုး၊ ဒါေပမယ့္ မရဘူးဗ်၊ ဖဲမွ မ႐ိုက္ရရင္ က်ဳပ္ကလည္း Aူထက ဲ ကို ယားလာတာ၊ ေနာက္ေတာ့ ဝိုင္းထဲ ေရာက္တာပါပဲ” AဲဒီAခ်ိန္မွာ ပါးတစ္ျခမ္း ေျပာင္သာြ းၿပီ။ ဒီဘက္တစ္ျခမ္းကို လံုးဝမကိုင္ေသးဘူး။ ပါးကို လက္ဖဝါးေလးနဲ႔ လိုက္ပတ ြ ္တယ္။ Aေမြးၾကမ္း ရွိေသးတယ္လို႔ ထင္တ့ေ ဲ နရာကို ထပ္ရိတ္တယ္။ ဆံုလည္ကုလားထိုင္ကို
ဆြလ ဲ ွည့္လိုက္တယ္။
မ်က္ႏွာကိုေရာ၊
မို႔Aမ္းေနတဲ့
ျမင္ေနရတယ္။
ကြမ္းရည္ေတြ
တစ္ျခမ္းေျပာင္
ကိုေAာင္ေမာင္းမ်က္ႏွာ ေမးေစ့ေပၚ
စီးက်ေနတဲ့
တစ္ျခမ္းျဖဴေနတဲ့ ေဖာသြပ္သပ ြ ္ကိုပါ
ကိုေAာင္ေမာင္း
ကၽန ြ ္ေတာ့္ (မွန္ထမ ဲ ွာ)
မ်က္ႏွာႀကီးက
သုန္မႈန္ေနလိုက္တာ ေၾကာက္စရာႀကီး။ “က်ဳပ္က
ဖဲေတာ့
႐ိုက္ပါရေစ၊
Aိမ္စီးပြားေရး
မထိခိုက္ေစရပါဘူးေပါ့၊
ဒါေပမယ့္
ဖဲ႐ိုက္တာပဲဗ်ာ၊ ႐ႈံးတဲ့Aခါ ႐ႈံး၊ ႏိုင္တ့A ဲ ခါ ႏိုင္ေပါ့၊ Aင္း… ႐ႈံးတာေတာ့ မ်ားတာေပါ့ေလ၊ ကေလးေတြက တိုးတိုးလာ၊ စီးပြားေရးက Aဆင္မေျပ၊ ညတိုင္းရန္ျဖစ္၊ ရန္ျဖစ္လို႔ စိတ္ညစ္ေတာ့ ဖဲဝိုင္းေရာက္” သူက ဓားကို ခံုေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေရAိုးစင္ကို သြားျပန္ေရာ။ ေရတစ္ခက ြ ္ခပ္ေသာက္၊ ပါးလုတ္က်င္း၊ ဖြီးခနဲေထြးထုတ္၊ ၿပီးေတာ့ ျပန္လာ၊ ဓားကိုျပန္ကိုင္၊ လက္ထမ ဲ ွာ တဖန္းဖန္း ျပန္ခတ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ေမာ့ခိုင္းတယ္။ “တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ဘက္က လြန္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ေတာ့ ရတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ မဆိုင္ဘူးဗ်၊ က်ဳပ္ ဖဲ႐ႈံးေပမယ့္ ကေလးေတြကို Aငတ္မထားပါဘူး၊ ဖဲေတြဆက္႐ႈံးလာေတာ့ က်ဳပ္ Aရက္ေသာက္မိတာကို သူက ရမယ္ရွာလာျပန္ေရာ၊ စိတ္ညစ္စရာႀကီးပါဗ်ာ၊ က်ဳပ္ ဆံပင္ညႇပ္တာ Aဆင္ေျပပါတယ္၊ ကိုယ့္မိတ္ကေလးနဲ႔ကိုယ္ မဆိုးပါဘူး၊ Aဲဒီတုန္းက ဒီမွာမဖြင့္ေသးဘူး၊ ဆိုင္က ရပ္ကက ြ ္ထမ ဲ ွာပဲဖြင့္တာ၊
ၾကာေတာ့လည္း
ဖဲ႐ႈံးတာနဲ႔၊
ပိုက္ဆံလိုက္ဆတ ဲြ ာနဲ႔၊
Aရက္
ေသာက္မိတာနဲ႔၊ မူးေနတာနဲ႔၊ ဆိုင္ပိတ္ရတဲ့ရက္ေတြက မ်ားလာ၊ မိတ္ေတြပ်က္” သူက
ေမးေစ့ခၽြန္ေပၚမွာ
ေမးေစ့Aေရျပားကို ေမးေစ့ကAေမြးေတြ
ဆြဲဆၿဲြ ပီး
ဓားကို
ကန္႔လန္႔ထားၿပီး
ျခစ္ျခစ္သာြ းတာ။
ပါပါသြားတယ္။
တဂ်ိဂ်ိန႔ဲ
ဆပ္ျပာျမႇဳပ္ေတြ
ဝက္ေမြးျခစ္သလို
ျခစ္တယ္။
ျခစ္လိုက္တာ
ဓားသြားမွာ
ေပေနတဲ့
မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြကို
သူ႔ဖင္န႔သ ဲ ုတ္လိုက္၊ ရိတ္လိုက္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
48
mmcybermedia.
com
ေAာက္ႏႈတ္ခမ္းေAာက္က ေမးေAာက္က
Aေမြးေတြရိတ္ဖို႔
ေမးဖ်ားဘက္ကို
လွန္ဆတ ဲြ ာ။
စိတ္ကဝင္လာတယ္။
Aေမြးနဲ႔
ေမာ့ခိုင္းျပန္တယ္။ ‘ဓားမ်ား
တံေတြးေတာင္
ဘာေတြေျပာေနမွန္းေတာင္
ႏႈတ္ခမ္းေမြးကို
လံုးဝမထိေသးဘူး။
AဲဒီAခါက်ေတာ့
လည္ေခ်ာင္းထဲ
မမ်ိဳရဲဘူး။
မသိပါဘူး။
သူ
စိုက္ဝင္သာြ းရင္’
သူကေတာ့
သူကေတာ့
လည္ပင္းနားက ဆိုတ့ဲ
စကားေတြေျပာတုန္း။
စကားေျပာရင္း
လက္ကမွန္မွန္
ဆြဲဆဲြရိတ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က
မဆီမဆိုင္
ပေဒသရာဇ္ေခတ္တုန္းက၊
သက္Uီးဆံပိုင္ေခတ္တုန္းက
ရွင္ဘုရင္ေတြ ဘယ္လို မုတ္ဆိတ္ရိတ္ၾကသလဲဆိုတာ သြားသတိရေနမိတယ္။ ရွင္ဘုရင့္ေခါင္း၊ ရွင္ဘုရင့္လည္ပင္းကို
ကိုင္ခြင့္ရွိတာ ဒီ
ဆတၱာသည္ေတြပဲ။ Aင္မတန္
ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့
ဆတၱာသည္ကိုမွ ‘ဘုရင့္ေတာ္ဝင္ ဆတၱာသည္’ ခန္႔တယ္ဆိုတာကိုး။ သူက ကၽြမ္းက်င္႐ံု မကဘူး။ သစၥာလည္းရွိရမယ္။
ဘုရင္ကိုသတ္ရင္
ဘုရင္ျဖစ္ႏိုင္တ့ေ ဲ ခတ္မွာ
ဆတၱာသည္ရဲ႕ဓားသြားက
ဘုရင့္လည္ပင္းကို နည္းနည္းစိုက္ေပးလိုက္တာနဲ႔ သူ ဘုရင္ျဖစ္ႏိုင္တာကိုး။ ဒါေပမဲ့ သမိုင္းမွာ ဘယ္ဘုရင္မွ
ဆတၱာသည္
ညစ္ပတ္လို႔
ကံေတာ္ကုန္တယ္ဆိုတာ
မၾကားဖူးျပန္ဘူး။
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတြးရင္း ၿပံဳးမိေတာ့… “ဆရာသမားက
ၿပံဳးတယ္၊
က်ဳပ္မိန္းမက
လူတစ္မ်ိဳးဗ်၊
မခံႏိုင္ဘူးတဲ့၊
ရွိတာေလးနဲ႔
ခင္ဗ်ားကေတာ့
က်ဳပ္
ထင္မွာပဲ၊
ဖဲႏိုင္တ့ပ ဲ ိုက္ဆံလည္း
စားခ်င္တာတဲ့၊
ဖဲ႐ႈံးလို႔
က်ဳပ္ကပဲ
မလိုခ်င္ဘူးတဲ့၊
ညစ္ကညစ္၊
ဆိုးတယ္လို႔၊ ဖဲ႐ႈံးတာလည္း
Aရက္ကေလးကလည္း
ေသာက္မိေတာ့ နားရင္းပါးရင္း ထ႐ိုက္မိေရာ၊ ေနာက္ေတာ့ ႐ံုးတစ္႐ံုးမွာ သန္႔ရွင္းေရးAလုပ္ သူရတယ္။ ေဟာ… Aဲဒီလည္းက်ေရာ က်ဳပ္ကို ထမင္းေတာင္ ထည့္မေကၽြးခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ၊ ေဖာက္ျပန္လာတာ ေျပာပါတယ္” က်န္တ့ပ ဲ ါးတစ္ဖက္ကို စရိတ္ၿပီ။ ပါးေပၚက Aေရျပားေတြကို ဆြဲဆၿဲြ ပီး ခပ္ျပင္းျပင္း ရိတ္တယ္။ စိတ္ခံစားမႈ ျပင္းလာလို႔လား မသိဘူး။ ျမန္လည္းျမန္၊ ၾကမ္းလည္းၾကမ္းလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။
ခဏေလးနဲ႔
ပါးလည္းေျပာင္ေရာ။
လက္ခံုန႔ပ ဲ တ ြ ္တယ္။
Aေမြးၾကမ္းရွိတ့ဲ
ေရထပ္ဆတ ြ ္တယ္။
ဆပ္ျပာနည္းနည္း
Aားလံုးၿပီးေတာ့
ေနရာေတြထပ္ရိတ္။ ထပ္ပတ ြ ္တယ္။
ျပန္စမ္း။
မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ႏႈတ္ခမ္းေမြးက်ေတာ့
သည္တစ္ခါေတာ့
သားေရျပားမွာ
ဓားသြားခတ္တယ္။ ေနာက္… ခဏေလး Aသက္႐ွဴလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေမြး စရိတ္တယ္။ “Aခုေတာ့
ကြာကိုရွင္းလိုက္ပါၿပီ၊
ပံုမွန္လစာကေလး
ရသြားတာရယ္၊
သူ႔ညီမက
ေျမႇာက္ေပးတာရယ္၊ ေဘးကလည္း ေျပာၾကမွာေပါ့ေလ၊ လက္မွတ္ထိုးေပးပါတဲ”့ “က်ဳပ္က
ေတာင္းပန္ပါေသးတယ္၊
မရေတာ့ဘူး၊
ကေလးေတြမ်က္ႏွာ
ေထာက္ပါUီးဆိုေတာ့ ရွင္က ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာ ေထာက္ခ့လ ဲ ို႔လတ ဲ ့၊ဲ မလိုေတာ့ဘူးတဲ့” “ပထမေတာ့
လင္ငယ္ရွိတယ္ေတာင္
ထင္တာ၊ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး၊ ကြာကို
ကြာခ်င္တာ၊ က်ဳပ္ကလည္း ဖဲေျခာက္ေထာင္ေလာက္ ႐ႈံးထား၊ Aရက္ကလည္း ေသာက္မိေတာ့ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္တယ္၊ ကိုယ့္မွ မၾကင္နာတာ ေဂ်ာင္းေပါ့၊ ဟုတ္ဖူးလား”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
49
mmcybermedia.
com
ႏႈတ္ခမ္းေမြးကို ႏွာေခါင္းေAာက္က ေျမာင္းနားAထိ ဘယ္ညာ ကန္႔လန္႔ရိတ္တယ္။ Aရင္ရိတ္ေနက်က Aဲသလိုမဟုတ္ဘူး။ AေပၚေAာက္ ရိတ္တာ။ Aခု ကန္႔လန္႔ရိတ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နာတယ္။ ျပတ္သာြ းမွာေလ။
နာေပမယ့္
စကားေျပာလို႔မရဘူး။
ကန္႔လန္႔ဆဲြရင္းက
သတိမထားမိဘူးနဲ႔
ႏႈတ္ခမ္းေဘးက
တူပါရဲ႕။
မွန္ကိုၾကည့္မယ္လုပ္ေတာ့
ပါးစပ္ဟလိုက္တာနဲ႔
ႏႈတ္ခမ္းက
ႏႈတ္ခမ္းရစ္ထူထူကေလးကို
ဓားတစ္ခ်က္Aဆြမ ဲ ွာ
ဖ်U္းခနဲ
ဆံုလည္ကုလားထိုင္ကို
သူ
ျဖစ္သာြ းတယ္။
ဆြလ ဲ ွည့္လိုက္တယ္။
ဒါက
တမင္လွည့္လိုက္မွန္း ကၽန ြ ္ေတာ္သိတယ္။ မ႐ိုးသားမွန္း ကၽန ြ ္ေတာ္ သိတယ္၊ ဓားထိတ့ေ ဲ နရာက ေခၽြးနဲ႔ စပ္ဖ်U္းဖ်U္း ျဖစ္ေနတယ္။ သူကေတာ့ ႏွာေခါင္းေAာက္က ေျမာင္းခ်ိဳင့္ေလးထဲက Aေမြးေတြကို AသာAယာ ဆြဲရိတ္တယ္။ (ဓားခ်က္ဟာ နည္းနည္း ညင္သာသြားတာ သတိထားမိတယ္) သူက ခံုေပၚက ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္သံုး ေပါင္ဒါမႈန္႔ နည္းနည္းကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ လက္မညႇပ္ၿပီး ယူလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေသြးထြက္သာြ းတဲ့
ေနရာကိုသိပ္တယ္။
ေသြးတိတ္သာြ းေAာင္ ဘယ္ေပ်ာက္ေAာင္
စကားေျပာရင္းက
မသိမသာ
ေပါင္ဒါမႈန္႔န႔ဲ
ဖိသိပ္ေနတာ
ကၽြန္ေတာ္
လုပ္လို႔ရပါ့မလဲ။
Aားလံုး
ၿပီးသြားေတာ့မွ
သိပ္သိပ္ေနတာ။
သိတာေပါ့။
ခံစားမႈကို
AစAဆံုး
ခပ္ပါးပါး
လိုက္ရိတ္တယ္။ ေနာက္ ပါးစပ္ကိုဟခိုင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေကြးေထာင့္က က်န္တ့ဲAေမြးကေလးေတြကို ရိတ္ျပန္ေရာ။ “ပါးစပ္ဟလိုက္မွ Aေမြးေတြက ေထာင္ထက ြ ္လာတာဗ်၊ ဟထား၊ ဒါမွ စင္တာ၊ ဓားက တ႐ုတ္ဓားဆိုေတာ့
သိပ္ထက္တာ၊
Aရင္
ဂ်ာမနီဓားေမာက္က
သြားဖံုးထူေတာ့
ေသြးရတာခက္တယ္” သူ႔ဟာသူ
မလံုလို႔လားမသိဘူး။
ဓားAေၾကာင္း
လွည့္ေျပာေနတယ္။
ကၽန ြ ္ေတာ္က
ဆံုလည္ေပၚက ဆင္းခ်င္လွၿပီ။ ဆံပင္ကလည္း စူး၊ Aိုက္ကလည္း Aိုက္၊ Aနာကလည္း နာ။ “Aခုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းေပါ့ဗ်ာ၊ သြားလိုက္ စားလိုက္၊ ကေလးေတြလည္း မေတြ႔ရ” သူ႔Aသံေတြက
တိမ္ဝင္ေနတယ္။
ခံုေပၚကို
ဓားတင္လိုက္တယ္။
လည္ပင္းက
ေခါက္တံု႔ခ်ည္ထားတဲ့ ၿခံဳထည္ကို ေျဖလိုက္တယ္။ ေနာက္ ေကာ္လံကို ဆြဟ ဲ ၿပီး ေရျမႇဳပ္စနဲ႔ Aေမႊးေတြထက ြ ္သာြ းေAာင္
ပြတ္ထုတ္ပစ္တယ္။
ပါးေတြ၊
ေမးေစ့ေတြ၊
လည္ပင္းေတြကို
ေရျမႇဳပ္စနဲ႔ပတ ြ ္တယ္။ မ်က္ႏွာကို ေရဆြတ္ၿပီး ေက်ာက္ခ်U္တံုးနဲ႔ လိုက္ပတ ြ ္ေတာ့ ဒဏ္ရာက စပ္လိုက္တာ။ ပထမေတာ့ ခံုေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း မွန္ၾကည့္မလို႔ဘဲ။ ေနာက္ေတာ့ မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ကို
Aားနာလို႔။
ရိတ္တယ္ဆိုတာ
လက္ထမ ဲ ွာ သူ႔ေရွ႕မွာ
ဓားတဖန္းဖန္း ကၽြန္ေတာ္သိသာြ းရင္
ခတ္ျပတဲ့လူက သူ႔သိကၡာကို
မ်က္ႏွာဓားထိေAာင္ ထိပါးမွာစိုးတယ္။
ပိုက္ဆံတစ္က်ပ္ခဲြ ေပးလိုက္ေတာ့…
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
50
mmcybermedia.
com
“ခင္ဗ်ား ဟိုတစ္ခါ ရိတ္သာြ းတာေမ့ၿပီး ေပးမသြားဘူးေလ” တဲ့။ ကၽန ြ ္ေတာ္က ‘ဟုတ္လား’ လို႔ပဲ
ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ႏွစ္ရက္၊
သံုးရက္တစ္ခါ
ရိတ္ေနက်
ကၽန ြ ္ေတာ္ဟာ
Aဲဒီေန႔က
ပိုက္ဆံေပးခဲ့တာ မွတ္မိတာေပါ့။ သူ႔ဆီက တစ္က်ပ္ခယ ဲြ ူၿပီး က်ပ္တန္သံုးရြက္ ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿပံဳးျပလိုက္တယ္။
***** (၂) ဆုိင္ကထြက္လာေတာ့မွ စမ္းၾကည့္ေတာ့
စိတ္ေတြ
ေပါ့ပါးသြားတယ္။
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကို
လက္န႔ဲ
ေသြးစေတြ ပါလာတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ကိုေAာင္ေမာင္းဆိုင္မွာ ရိတ္ဖို႔က
စU္းစားရေတာ့မယ္။
ဓားထိသာြ းလို႔
မဟုတ္ပါဘူး။
မေတာ္တဆ
ဓားထိႏိုင္တာပဲ။
ဒါက
ခြင့္လႊတ္လို႔ရတယ္။ ဆိုးတာက ပိုက္ဆံညာယူတာ။ စိတ္ခံစားမႈ ျပင္းေနတာ။ ေနာက္ ဖဲ႐ႈံးထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္။ Aဆိုးဆံုးက Aရက္ကို မူးေနေAာင္ ေသာက္ထားတာ။ ထက္ရွေနတဲ့ သင္တုန္းဓားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ကိုေAာင္ေမာင္းလို ဆတၱာသည္ရဲ႕ လက္ထက ဲ ို လည္ပင္းတစ္ခုလံုး ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ထည့္ေပးထားဖို႔က မလြယ္ဘူး။
(ေပဖူးလႊာမဂၢဇင္း၊ ၁၉၉၀ ခု၊ ေAာက္တိုဘာလ ာလ))
***** Aံ့ပဲြ (၁) ဖုန္းဆိုးရြာ ဘုရားပြက ဲ ို ႏွစ္စU္ တပို႔တလ ဲြ ဆန္း (၁၃၊ ၁၄၊ ၁၅) ရက္ေတြမွာ လုပ္ေနက်။ (၁၅) ရက္ေန႔ လျပည့္ေန႔က်ေတာ့ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းပြဲရွိတယ္။ ပြက ဲ ေတာ့ သံုးခ်ီဝင္ေပါ့။ ပြဲဆိုတာကလည္း
ဗလာပြပ ဲ ါ။
ဇာတ္သာ
ေျပာင္းခ်င္ေျပာင္းမယ္။
ဇာတ္ကေတာ့
ပါတာခ်ည္းပဲ။ AနီးAနား ရြာေတြကလည္း တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါ သည္ဇာတ္ပဲ Aားထားၾကည့္ရတာ မဟုတ္လား။ ဒါကႏွစ္စU္ပဲ။ လုပ္ခ့သ ဲ မွ် သည္ရက္မွာ လုပ္ခ့တ ဲ ာခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ မလုပ္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီးမွ
Aခုတစ္ခါ
ေတာ္ေတာ္ေလးလွမ္းတဲ့ သိပ္မျမင့္ေပမယ့္
ဘုရားပြျဲ ပန္လုပ္ဖို႔
ေတာင္ကုန္းျမင့္ျမင့္ေပၚမွာ
ေတာ္ေတာ္ျမင့္တ့ဲ
စီစU္ၾကတယ္။
တည္ထားတယ္။
ေတာင္ကုန္းေပၚမွာဆိုေတာ့
ေစတီကပြခ ဲ င္းနဲ႔
ေစတီရဲ႕ဉာဏ္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးက
ျမင္ႏိုင္တယ္။ ဘုရားပြဲ နီးလာၿပီဆိုလွ်င္ ထံုးသကၤန္း ကပ္ေလ့ရွိေတာ့ ေစတီဟာ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ေဖြးေဖြးျဖဴျဖဴနဲ႔ ဆည္းလည္းသံ တခၽြင္ခၽြင္န႔ဲ Aင္မတန္ သပၸာယ္တယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
51
mmcybermedia.
com
ဘုရားပြက ဲ ြင္းကေန ေစတီရွိရာ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကို တက္ဖို႔ သံလက္ရန္းတပ္ထားတဲ့ Aုတ္ခံုေလွကားရွိတယ္။ ေပၚတဲ့ေနရာက
Aုတ္ခံုေလွကားဟာ
ေပၚေနၿပီး
Aဂၤေတေတြ
ေလွကားထစ္ေတြကလည္း
ကြာေနၿပီ။
Aုတ္သားေတြ
မတ္ေစာက္ေတာ့
သံလက္ရန္းကို
Aားျပဳၿပီး တက္ရတာလည္းရွိရဲ႕။ ေလွကားခံုက တစ္ထစ္ခ်င္း တက္လိုက္လို႔ ေနရာသိပ္မက်ယ္လွတ့ဲ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကို ေရာက္ရင္
သံတန္ေဆာင္း
Aေဟာင္းတစ္ခုရွိတယ္။
ေလကေလး
တျဖဴးျဖဴးနဲ႔
ေAးျမတဲ့
သံတန္ေဆာင္းရိပ္မွာ ဘုရားဖူးေတြ နားေနႏိုင္တယ္။ ေတာင္ကုန္းAေျခမွာ မတ္ရပ္ေတာ္တစ္ဆူန႔ဲ ကန္ေတာ္ေမာင္ႏွမ နတ္ကန ြ ္းစင္ေဟာင္းကေလး ရွိတယ္။ ကုန္းေတာ္ေပၚက လွမ္းၾကည့္ရင္ ပြဲခင္းဘက္မွာ ပြၾဲ ကည့္လွည္းေတြဟာ ရြာစုကေလး တစ္စုလို႔ေတာင္
ထင္ရတယ္။
က်ယ္က်ယ္ထမ ဲ ွာေတာ့
ေစတီေတာ္န႔ဲ
ပြၾဲ ကည့္ဖို႔
ခင္းထားတဲ့
Aေဝးဆံုးေနရာက ဖ်ာေဟာင္းေတြ၊
ဇာတ္ခံုကက ြ ္လပ္
ဂုန္နီAိတ္ေဟာင္းေတြ၊
ဝါးကပ္ေတြ၊ ေကာက္႐ိုးေတြ၊ တာေပၚလင္စ Aေဟာင္းေတြကို ခင္းထားတာ ကြက္တိကက ြ ္က်ား ျမင္ႏိုင္ေသးတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ရင္ နီနီႀကီးကိုေတာင္
တလႈပ္လႈပ္
ျမင္ႏိုင္တယ္။
တႏြ႔ႏ ဲ ႔န ဲြ ႔ရ ဲ ွိေနတဲ့
ေစတီAုတ္ခံုေလွကားရဲ႕
ဇာတ္ခံုကတၱီပါကား
Aဆင္း
ေျမျပင္ကေန
ဇာတ္ခံုန႔တ ဲ ည့္တည့္ၾကားမွာေတာ့ ဝါးထရံကာ သက္ကယ္မိုး ေဈးတန္းရွည္ႀကီး သံုးတန္းရွိတယ္။
***** (၂) Aဲသည္
ေဈးဆိုင္တန္းကေလး သံုးေလးတန္းမွာ ေစ်းေရာင္းဖို႔
ဆိုင္ခန္းကေလးေတြ
ကန္႔ေပးထားတယ္။ တစ္ကန္႔ကို (၁၀) ေပေလာက္ရွိမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ Aမ်ားAားျဖင့္ေတာ့
Aေၾကာ္ဆိုင္ေတြ
ဆိုပါေတာ့။
Aေၾကာ္ခ်ည္းေတာ့လည္း
မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္နားခပ္က်က် စားပြဲေတြမွာ ေရေႏြးကရားနဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ Aရက္လည္း ရႏိုင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ခန္းေတြက မုန္႔ဟင္းခါး ေရာင္းတယ္။ လက္လုပ္ခ်U္ေလး ဘာေလး ေရာင္းတယ္။ လက္ဖက္ရည္ေလး၊ ပလာတာေလး၊ ဆီေၾကာ္မုန္႔ေလး စသည္ျဖင့္ ေရာင္းတာလည္း ရွိတယ္။ Aၾကမ္းပန္းကန္လံုးတို႔၊
ပြင့္႐ိုက္
သရက္ထည္စေလးတို႔
Aက်ႌေဟာင္း၊
လံုခ်ည္ေဟာင္းေလးေတြ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္လည္း ရွိတတ္တယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
52
mmcybermedia.
com
ပြဲခင္းေထာင့္ခပ္က်က်မွာ ေတာ္ေတာ္ျမင့္တ့ဲ ခ်ားစင္တစ္ခုရွိတယ္။ ခ်ားစင္န႔ဲ ကပ္လ်က္မွာ မဲႏႈိက္တ့႐ ဲ ံုကေလး ႏွစ္႐ံုရွိတယ္။ ေဂ်ာက္ဂ်က္ဝိုင္းလို႔ လြယ္လယ ြ ္ေခၚၾကတဲ့ ေလာင္းကစားဝိုင္း ႏွစ္ဝိုင္း၊ သံုးဝိုင္းလည္း ရွိတယ္။ ေႁမြတို႔၊ ဖားတို႔ ထိုးႏိုင္တ့ဲ Aံစာဝိုင္းလည္းရွိတယ္။ Aဲသည္ ေဈးတန္းကေလးသံုးတန္းရဲ႕ ထိပ္ဝနားမွာ ပြဲခင္းလံုၿခံဳေရး တဲတစ္တဲရွိတယ္။ ပြဲခင္းနဲ႔ ေဈးတန္းကေလးရဲ႕ AေျခAေနဟာ သည္ေလာက္ပါပဲ။ ႏွစ္စU္
သည္လိုပဲ…
ခင္းေနက်ပါပဲ။
ၿခံဳလိုက္ရင္
ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က
လူေတြဟာ
သည္ဘုရားပြမ ဲ ွာ လွဴႏိုင္တန္းႏိုင္တယ္။ ရွားရွားပါးပါး တစ္ႏွစ္တစ္ခါ က်င္းပတဲ့ သည္ဘုရားပြမ ဲ ွာ ဝယ္ႏိုင္ျခမ္းႏိုင္တယ္။ Aေၾကာ္ေလးဘာေလး စားႏိုင္တယ္။ ဝါသနာပါရင္ ဘာေလး
ေသာက္ႏိုင္တယ္။
ေသာက္ႏိုင္တယ္။
ေတာလက္ဖက္ရည္
က်ဲက်ဲကေလး
ေကာက္ညႇင္းက်ည္ေတာက္ကေလး
ဘာေလး
Aခါးရည္ကေလး တစ္ခက ြ ္တစ္ဖလား
ဝယ္ခ်င္သပဆိုလည္း
ဝယ္ၾကေပါ့။ ကေလးေတြဖို႔ကလည္း စကၠဴ ဗႏၶဳလUီးထုပ္ ဝယ္ႏိုင္တယ္။ ဝါးဓား ဝါးလွံေလးေတြ ဝယ္ႏိုင္တယ္။ ခ်ားစင္ေဘးမွာရပ္ရင္ ခ်ားစီးႏိုင္တယ္။ လူႀကီးေတြကေတာ့
Aမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။
ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚမွာ
တရားထိုင္လို႔
ပုတီးစိပ္လို႔ဆိုတ့ဲ လူေတြလည္းရွိတယ္။ ေဂ်ာက္ဂ်က္ဝိုင္းမွာ၊ Aံစာဝိုင္းမွာ ယမကာဆိုင္ေတြမွာ မ်က္ႏွာနီနီန႔ဲ ေသြးႂကြေနသူေတြလည္း ရွိတယ္။ မိန္းမေတြကေတာ့
လွဴလို႔တန္းလို႔
ခ်က္လို႔ျပဳတ္လို႔။
ညဘက္
မိုးAလင္းပြၾဲ ကည့္ဖို႔
တေရးတေမာ Aိပ္သူကAိပ္လို႔။ Aမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ တစ္နွစ္တစ္ခါ က်င္းပတဲ့ ဘုရားပြဲေတာ္ေလးမွာ ကိုယ့္Aေၾကာင္းေတြန႔ဲ ကိုယ္ေပါ့။ ကိုယ့္ကိစၥန႔ဲ ကိုယ္ေပါ့။ သည္ဘုရားပြမ ဲ ွာ Aဆိုးဆံုးက ဖုန္ေတြပဲ။ ေန႔တစ္လံုးလံုး၊ ညတစ္လံုးလံုး၊ ဖုန္တေဖြးေဖြး၊ သဲတဂ်စ္ဂ်စ္န႔ဲ ရွိေနတတ္တာပဲ။ AစားAေသာက္ေတြဟာလည္း ဘယ္ဟာစားစား သဲတရွပ္ရွပ္န႔ဲ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေရ။ Aဲသည္Aရပ္ကေရဟာ ထန္းရည္လို ပ်စ္ေနာက္ေနာက္ ငန္က်ိက်ိန႔ဲ ရွိေနတတ္တယ္။ ဘုရားကြင္းတစ္ခုလံုးက လူေတြဟာ ‘ဖုန္းဆိုးရြာ’ က သည္ေရကိုပဲ ေသာက္ၾကသံုးၾကရတယ္။
***** (၃) မလုပ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တ့ဲ ဖုန္းဆိုးရြာဘုရားပြဲ သည္ႏွစ္ လုပ္ျဖစ္ျပန္ၿပီ Aရင္ႏွစ္ေတြလိုပါပဲ။
ေတာင္ေျခကြင္းထဲမွာ
ဘယ္က
ၾကားတယ္မသိဘူး။
ဘယ္က
တဲတန္းရွည္ႀကီး ခ်ားစင္ႀကီးလည္း
သံုးတန္း သူ႔ေနရာသူ
ေျပာပါေတာ့။
ေဆာက္ထားတယ္။ ေရာက္လာတယ္။
ရြာေတာ္ရွင္ တစ္ပဲြေပးၿပီး ခ်ားစင္ကို ဆင္ေတာ့တာပဲ။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
53
mmcybermedia.
com
ဇာတ္ခံုကလည္း
Aရင္ေနရာမွာပဲ။
ဘုရားဖူးေတြ
ေသာက္ဖို႔ထားတဲ့
ေရခ်မ္းစင္
ရွည္ရွည္ႀကီးေတာင္ သူ႔ေနရာေဟာင္းမွာပဲ။ Aိုးေတြ
ခြက္ေတြ
ပြၾဲ ကည့္လွည္းေတြလည္း
ေခြးေတြပါ
ေရာေကာေသာေကာ
တင္ေမာင္းလာတဲ့
Aရင္ထားေနက်
ေနရာကေလးမွာ
သူ႔Aုပ္စုကေလးနဲ႔သူ
ခ်က္လို႔ျပဳတ္လို႔။ ဟိုးAေဝး
ယာခင္း
ကိုင္းခင္းေတြထက ဲ
ျဖတ္ရင္း
ေနပူႀကီးထဲ
မိသားစုလိုက္
ပြလ ဲ ာၾကည့္ၾကတဲ့ ေျခက်င္လူေတြကိုလည္း ျမင္ရရဲ႕။ ဘုရားကြင္းထဲကို သူ ေရာက္လာေတာ့ ေမွာင္စျပဳၿပီ။ ပထမUီးဆံုး ေစတီေတာ္ရွိရာ ေတာင္ကုန္းျမင့္ျမင့္ေပၚကို ရင္ျပင္ေတာ္ထိပ္က
သံလက္ရန္းကို
Aားျပဳရင္း
Aလွဴခံမ႑ပ္ထက ဲ ို
သူတက္တယ္။
ေဝ့ၾကည့္လိုက္ရင္း
ေလွကားခံုAဝ
Aလွဴခံပံုးထဲကို
ဆယ္တန္
ခပ္ႏမ ြ ္းႏြမ္းတစ္ခ်ပ္ AသာAယာ ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ သူထည့္လိုက္တ့ဲ သူ႔နာမည္
ေAာ္ခ်င္လို႔
ဆယ္တန္ကိုၾကည့္ရင္း ေမးထိုးၿပီး
Aသံခ်ဲ႕စက္ခက ြ ္
လွမ္းေမးတယ္။
သူက
ကိုင္ထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ေခါင္းယမ္းျပလိုက္ရင္း
သံတန္ေဆာင္းထဲကို သြားထိုင္ေနလိုက္တယ္။ သူ႔လိုပဲ ထိုင္ၾကတဲ့ ဘုရားဖူးေတြ Aမ်ားႀကီးပဲ။ တခ်ိဳ႕လည္း ထမင္းစားေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း ပုတီးစိပ္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း Aုတ္ေလွကားက တက္လာသူေတြကို ေငးလို႔။ သူ သံတန္ေဆာင္းထဲက ထလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ေစတီေတာ္ကို ပူေဇာ္ထားတဲ့ မီးပြင့္ေတြ လင္းလာတယ္။ မီးစက္န႔ဲ ေမာင္းရတဲ့ မီးဆိုေတာ့ ထိန္ထိန္လင္းလင္းႀကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ သူ
ျပန္ဆင္းမယ္
လုပ္ၿပီးမွ
ေတာင္ကုန္းAေျခပတ္လည္က ေနဝင္ရီတေရာ
ေစတီေတာ္ကို
တေမွ်ာ္တေခၚႀကီး
Aလင္းေရာင္ေAာက္မွာ
လက္ယာရစ္
ပတ္လိုက္တယ္။
ေတာေျခာက္ေနတဲ့
ကန္ေဟာင္းႀကီးကို
ေငးၾကည့္ရင္း
သူ႔ငယ္ဘဝေတြကို
သတိရေနမိေသးတယ္။ Aဲသည္တုန္းကေတာ့ ေနကုန္ေနခန္းေပါ့။ Aုတ္ခံုေလွကားေပၚ တက္လိုက္ ဆင္းလိုက္၊ ပြဲခင္းထဲ ေျပးလိုက္၊ စားလိုက္၊ ေသာက္လိုက္၊ ဘုရားကြင္းထဲ ပတ္ေျပးလိုက္။ Aခု သူ႔Aသက္ (၄၀) ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ၊ ပံုရိပ္ေတြ၊ Aာ႐ံုရိပ္ေတြ၊ ရနံ႔ေတြ၊ Aေငြ႔Aသက္ေတြကလည္း ငယ္ဘဝေတြတုန္းက Aတိုင္းပါပဲ။ ဘုရားပြဲေတာ္ကေလးက ေျပာင္းလဲသာြ းတယ္ မထင္ရဘဲ တကယ္ေျပာင္းလဲသာြ းတာ သူ ကိုယ္တိုင္ပလ ဲ ို႔
သူ
ေတြးေနမိတယ္။
တရားသေဘာရယ္
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ
သူ႔ကိုယ္သူ
54
mmcybermedia.
com
ဆင္ျခင္ၾကည့္ေတာ့
သူ႔ဘဝမွာ
Aဆစ္Aခ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔
ခပ္က်U္းက်U္း
ျမစ္တစ္စင္းလို
တလြန္႔လန ြ ္႔ သြားေနရတာကို ျမင္ေယာင္ရင္း သူၿပံဳးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Aခ်ိန္ဆိုရင္
ဘယ္ေနရာကိုပဲေရာက္ေရာက္
ေရာက္တ့A ဲ ရပ္က
သူ
ဘာပဲျဖစ္ေနေန
လာေလ့ရွိတယ္။
ပြဲေတာ္ရဲ႕
သည္ဘုရားပြေ ဲ တာ္
ပထမဆံုးေန႔ကတည္းက
သံုးရက္လံုးလံုး မီေAာင္လာေလ့ရွိတယ္။ သူ႔မွာ Aစြဲရွိတယ္။ ဘုရားပြဲ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ သည္ရက္ေတြမွာ သူ ေရာက္ေAာင္လာတယ္။
ေစတီေတာင္ကုန္းေပၚတက္ရင္း
Aခုလိုပဲ
ေငးေငးရီရီ
ခံစားေနမိတတ္တယ။ ဒါဟာ သူ႔Aတြက္ ဝတ္လည္းဝတ္၊ ဝဋ္လည္းဝဋ္ပဲ ဆိုရမယ္။ Aခုလည္း ျမင္ကြင္းေျခာက္ေျခာက္ေတြကို သူ ေငးတယ္။ Aလြန္ေဝးလံတ့A ဲ ရပ္က တကူးတကန္႔ သူေရာက္ေAာင္ လာခဲ့တ့ေ ဲ နရာ။ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ သည္ျမင္ကြင္းေတြပါပဲ။ ဒါလည္း သူသိသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုပဲ သူ စြလ ဲ မ္းေနတယ္။ ခပ္ေဝးေဝးက နတ္ကန ြ ္းေဟာင္းနဲ႔
ေတာစိမ္းပင္ေတြ
နီညိဳေရာင္
ျမက္ေျခာက္ေတြ
ေညာင္ပိႏၷဲရိပ္
ျမင္ကြင္းAနားသတ္ဆီက
သည္ျမင္ကြင္းေတြကိုပဲ ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ ျဖစ္လာတဲ့Aထိ
သူ
ကန္ေတာ္ေမာင္ႏွမ ထန္းေတာညိဳ႕ညိဳ႕။
ခံစားတယ္။ Aင္မတန္
႐ိုးစင္းေAးခ်မ္းတဲ့ ေတာဘုရားပြဲေလးကို သူ စြလ ဲ မ္းတယ္။ Aုတ္ေလွကားက ဆင္းလာေတာ့ ညျဖစ္သာြ းၿပီ။ ေလွကားေAာက္ဆံုးထစ္ေရာက္ေတာ့ ဖိနပ္ခ်စီးတယ္။ ပြဲခင္းကိုၾကည့္ေတာ့
ပြဲခင္းဟာ ေမွာင္မည္းေနတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္
လက္လက္ကေလးေတြန႔ဲ ဘုရားပြဲေဈးတန္းကို သူ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ လကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ (၁၃) ရက္လဟာ ျပည့္ဝန္းစ ျဖစ္ေနၿပီ။ လေရာင္ပါးပါးကေလးထဲမွာ ဝိုးတဝါး ျဖစ္ေနတဲ့ ပြဲခင္းထဲကို သူ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
Aေၾကာ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲ
ဝင္သာြ းရင္း
ဝယ္သူေမွ်ာ္ေနတဲ့
Aေၾကာ္ဆိုင္က ေကာင္မေလးကို ေမးတယ္။ “မီးမလာဘူးလား” “ဟင့္Aင္း… မီးစက္ပ်က္ေနလို႔” “ဘုရားမီးနဲ႔ ဇာတ္ခံုမွာေတာ့ လာသားပဲ” “ဟုတ္တယ္၊
Aဲဒါက
မီးစက္တစ္လံုး၊
ေဈးတန္းAတြက္က
သပ္သပ္တစ္လံုး၊
ေဈးတန္းမီးစက္က ပ်က္ေနလို႔” “ေၾသာ္…” “Aေၾကာ္စားမလို႔လား” “မစားဘူး၊ Aခါးရည္ရွိလား” “ရွိတယ္၊ ေနာက္မွာ”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
55
mmcybermedia.
com
ေနာက္ဘက္ကို သူ ဝင္သာြ းတယ္။ လူသံုးေယာက္ ခြက္လွည့္ေနတာကို ၾကည့္ရင္း သူ Aာေတြလည္း
စိုစတ ြ ္လာတယ္။
ခြက္ကေလးနဲ႔
မျပည့္တျပည့္
သူ
လက္ငါးေခ်ာင္း
ထည့္ေပးတယ္။
ေထာင္ျပလိုက္ေတာ့
သူ
တစ္ခ်က္တည္း
ဆိုင္ရွင္က
ေမာ့လိုက္တယ္။
ဝါးတဲေထာင့္မွာ တံေတြးတစ္ခ်က္ ပ်စ္ခနဲ ေထြးလိုက္ၿပီး ျပန္ထက ြ ္လာခဲ့တယ္။ ဆိုင္ထက ဲ ထြက္လာေတာ့ ကတၱီပါကားလိပ္ နန္းကားျဖစ္ေနၿပီ။
နီနီႀကီး
ဇာတ္စင္ကို
မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
တံကျဲ မင့္ျမင့္န႔ဲ
သူ
ျမင္ေနရၿပီ။
ခပ္ညံ့ညံ့
နန္းကားဟာ
သူေရာက္စက
ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္
ကြင္းေလေၾကာင့္
ျမင္ရတဲ့ ဆြထ ဲ ားတဲ့
ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္
ျဖစ္ေနတယ္။ သူ ပြဲဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။
***** (၄) ပြဲခင္းကို သူ တစ္ပတ္ပတ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ညဟာ ေတာ္ေတာ္ရင့္သာြ းၿပီ။ ဘုရားပြဲခင္းထဲမွာ ဖုန္ေတြ
Aူထေနတာကို
လေရာင္ပါးပါးနဲ႔
Aေဝးက
မီးေရာင္ေတြၾကားမွာ
ျမင္ေနရတယ္။
သည္ဖုန္ေတြဟာလည္း သည္ဘုရားပြဲရဲ႕ Aဆင္တန္ဆာတစ္ခုပဲ မဟုတ္လား။ ပြက ဲ ေတာ့
မထြက္ေသးဘူး။
သူ
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးေရွ႕မွာ
ခဏရပ္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ကေလးေတြစီးတဲ့ ခ်ားစင္ဘက္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ခ်ားစင္ေပၚမွာ ကေလးေတြ ျပည့္ေနၿပီ။
ခရာတြတ္သံ
ရွည္ရွည္ႀကီးAဆံုးမွာ
ခ်ားဟာ
တျဖည္းျဖည္း
လႈပ္ရွားလာရာက
တျဖည္းျဖည္း ျမန္လာတယ္။ သူ႔စိတ္ေတြဟာ
ခ်ားစင္ေပၚက
ကေလးတစ္ေယာက္လို
လိုက္ၿပီး
ခံစားေနရတယ္။
ဖ်တ္ခနဲ ဖ်တ္ခနဲ ရိပ္ခနဲ ရိပ္ခနဲ သူ ခံစားေနရတယ္။ Aဲသည့္ခံစားမႈန႔A ဲ တူ သူ သတိရသြားတဲ့ ေနရာႏွစ္ခုဆီကို စိတ္ေရာက္သာြ းတယ္။ ေစာေစာက ပြဲခင္းကို တစ္ပတ္ပတ္တုန္းက သူေတြ႔ခ့တ ဲ ့ဲ ေနရာကေလးႏွစ္ခု။ သူ႔စိတ္ထမ ဲ ွာ ထူးဆန္းတယ္လို႔ ထင္ေနတဲ့ သည္ေနရာႏွစ္ခုဟာ… သည္ႏွစ္မွေရာက္လာတဲ့ ေနရာေတြ။ သူ
သည္ဘုရားပြက ဲ ို ႏွစ္စU္ေရာက္ေနက်။ သည္ႏွစ္ သည္ႏွစ္ခု ပိုလာတာကို
သူ
သတိထားမိတယ္။ ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခုက ေႁမြ႐ံု။ တစ္ခုက ေဗဒင္ေဟာခန္းကေလး တစ္ခု။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
56
mmcybermedia.
com
ေႁမြ႐ံုဘက္ကို သူ ထြက္လာခဲ့တယ္။ Aခန္းက်U္းက်U္းကေလး တစ္ခုပါပဲ။ Aတြင္းမွာ Aကန္႔ကေလးတစ္ကန္႔ ကန္႔ထားတယ္။ ေရွ႕မွာ ဓာတ္ပံုေတြ ခ်ိတ္ထားတဲ့ သစ္သားျပားAေဟာင္း တစ္ခ်ပ္ရွိတယ္။ ဓာတ္ပံုေဟာင္း ဆယ္ပံုေလာက္ ကပ္ထားတယ္။ ဒါပါပဲ။ ႐ံုဝမွာ
A႐ုပ္ဆိုးဆိုး
က်ပ္တန္ႏမ ြ ္းႏြမ္း
မိန္းမတစ္ေယာက္
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
ထိုင္ေနတယ္။ ကိုင္ထားရင္းက
ပိုက္ဆံသိမ္းတဲ့
မိန္းမပါ။
ေႁမြၾကည့္မယ့္သူေတြကို
လိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ခက္တာက ေႁမြ႐ံုထမ ဲ ွာလည္း မီးမရွိဘူး။ ဖေယာင္းတိုင္ပဲ။ ေႁမြ႐ံုထိပ္Aေပၚမွာလည္း
ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးတစ္ခ်ပ္
ေရးထားေပမယ့္
ဘာမွမျမင္ရဘူး။
ေစာေစာတစ္ေခါက္က လက္Aၿငိမ္Aေနႏိုင္တ့ဲ လူတစ္ေယာက္က ဓာတ္မီးနဲ႔ လွမ္းထိုးလိုက္လို႔ ‘Aလြန္ထူးဆန္းေသာ ေႁမြလိမၼာႀကီး’ ဆိုတ့ဲ စာတန္းမွန္း သူကေတာ့သိတယ္။ ႐ံုေပါက္ဝက တန္းတစ္တန္းေပၚမွာ ဖေယာင္းတိုင္သံုးတိုင္ ထြန္းထားတယ္။ Aဲသည့္ မီးေရာင္Aားကိုးနဲ႔
ကပ္ထားတဲ့
ဓာတ္ပံုေတြကို
သူ
လိုက္ၾကည့္တယ္။
ဓာတ္ပံုေတြဟာ
ႏြမ္းေၾကေနၿပီ။ လက္ေဗြရာ Aစင္းေၾကာင္းေတြ ထင္ေနၿပီ။ ျဖဴတဲ့ေနရာက ျဖဴေနၿပီ။ Aင္မတန္ သေဘာေကာင္းပံုရတဲ့ ေႁမြတစ္ေကာင္ရဲ႕ေဘးမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနတဲ့ပံု၊ ေႁမြေခါင္းကို မထားတဲ့ ကေလးမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံု။ ေႁမြႀကီးကို တက္စီးေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံု။ ေနာက္တစ္ပံုကလည္း ေႁမြရဲ႕Aၿမီးႀကီးကို ကေလးေတြ မေနတဲ့ပံု။ သူ တစ္ပံုခ်င္း လိုက္ၾကည့္တယ္။ ေႁမြမ်က္လံုးေတြန႔ဲ မိန္းမလက္ထက ဲ ို က်ပ္တန္တစ္ခ်ပ္ ထည့္ေပးလိုက္ရင္း ေႁမြ႐ံုထက ဲ ို ဝင္လိုက္တယ္။ ခါးေစာင္းေလာက္ျမင့္တ့ဲ ဒူးပိတ္တန္းကေလး Aတြင္းမွာ Aင္မတန္ ႀကီးမားတဲ့ ေႁမြတစ္ေကာင္ကို ေကာက္႐ိုးAစေတြၾကားမွာ သူေတြ႔တယ္။ “ကိုင္း… လာေနာ္၊ Aလြန္ထူးဆန္းၿပီး လိမၼာတဲ့ ေႁမြလိမၼာႀကီး Aစာတစ္ခါေကၽြးရင္ ၾကက္ငါးေကာင္ ေရတစ္ပံုးကုန္တ့ဲ နတ္ေႁမြႀကီး၊ တစ္က်ပ္တည္း တစ္က်ပ္တည္း” ဖေယာင္းတိုင္ မီးေရာင္ေAာက္မွာ Aညိဳေရာင္ Aကြက္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ေတာက္ေနတဲ့ စပါးAံုးေႁမြႀကီးကို တစ္ခ်က္ငံု႔ၾကည့္လိုက္ရင္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္။ သူ
ျပန္ထက ြ ္လာေတာ့
ေႁမြ႐ံုန႔က ဲ ပ္လ်က္က
ေႁမြ႐ံုေစာင့္မိန္းမက သူ႔ကို လွည့္ေတာင္
ေဗဒင္ခန္းကေလးေရွ႕ကို
ေရာက္ေတာ့
မၾကည့္ေတာ့ဘူး။
ေဗဒင္ေမးမယ့္လူေတြဟာ
Aခန္းေရွ႕မွာ ၿပံဳတိုးေနၾကတယ္။ ေဗဒင္ေဟာခန္းကေလးထဲမွာလည္း မီးမရွိဘူး။ ဖေယာင္းတိုင္ပဲ။ ေက်ာက္ဖေယာင္းတိုင္ႀကီး ငါးတိုင္ကို ဘုရားမီး ပူေဇာ္ထားတယ္။ ေဗဒင္ခန္းကေလးထဲက ပန္းနံ႔၊
Aေမႊးတိုင္နံ႔၊
ေလာ္ပန္နံ႔ေတြ
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
မႊန္စူးေနတယ္။
Aေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့
57
mmcybermedia.
com
ဘုရားခန္းကေလးေရွ႕မွာ စားပြတ ဲ စ္လံုးရွိတယ္။ ပိတ္ျဖဴခင္းထားတဲ့ စားပြဲေပၚမွာ က်မ္းစာAုပ္ေတြ Aမ်ားႀကီး
တင္ထားတယ္။
ငွက္ေပ်ာပြဲ
တစ္ပဲြရွိတယ္။
မွန္ဘီလူးႀကီး
တစ္လက္ရွိတယ္။
သစ္သားခံုတစ္လံုး ရွိတယ္။ ကုလားထိုင္မွာ
ေဗဒင္ေမးမယ့္
လူတစ္ေယာက္ဟာ
သူ႔Aနာဂတ္ကို
သူသိႏိုင္ဖို႔
ထိတ္လန္႔Aားငယ္တ့ဲ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနတာကို သူ ျမင္ေနရတယ္။ ေဗဒင္ဆရာကေတာ့ ပုဆိုးျဖဴ၊
Aက်ႌျဖဴ၊
ေခါင္းေပါင္းျဖဴနဲ႔ေပမယ့္
နာနာဘာဝတစ္ေကာင္န႔ဲ
တူေနတယ္။
Aထင္ရွားဆံုးကေတာ့ ညိဳေမွာင္ေမွာင္ Aသားေပၚက ထူထထ ဲ ဲ မ်က္ခံုးေမြးေတြပဲ။ Aင္မတန္ မာေက်ာသန္မာပံုရတဲ့
မုတ္ဆိတ္ေမြးလက္သံုးသစ္ဟာ
ခန္႔ညားမႈထက္
ေၾကာက္စရာေကာင္းေနတယ္။ မ်က္မွန္ေသးေသးေလးထဲက
မ်က္လံုးေတြန႔ဲ
ငံု႔ငံု႔ၾကည့္ရင္းက
ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးကို
သူ႔လက္ဖဝါးေတြန႔ဲ ပြတ္သပ္ေနတဲ့ ေဗဒင္ဆရာရဲ႕ မ်က္ႏွာကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္တယ္။ သူ… သူ… သူဟာ… သူ႔စိတ္ေတြ ပြဲခင္းကေလးထဲကထြက္ၿပီး သူ႔ဘဝေတြထက ဲ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆီကို ေျပးလႊားေနတယ္။ “ထီေပါက္ခ်င္သလား” “တိမ္ျပယ္ေပ်ာက္ကယ ြ ္ေနတဲ့ သင့္ရတနာထုပ္ကို သင္ကိုယ္တိုင္ မေဖာ္ထုတ္ခ်င္ဘူးလား” “သင့္ဘဝကို ယေန႔ကယ္မည္” “သင့္က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး၊ Aိမ္ေထာင္ေရးရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို စစ္ေဆးႏိုင္ၿပီ” “သင့္ဘဝရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္” “ေရွးေဟာင္း ေဝဒက်မ္းမ်ားကို ကၽြမ္းက်င္သူ” ေဗဒင္ေဟာခန္းထိပ္က စာတန္းေတြန႔ဲ လက္ဖဝါးပံုေတြကို စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ၾကည့္ရင္း သူ ျပန္ထက ြ ္လာေတာ့ ပြဲခင္းဆီက ဆိုင္းသံေတြေတာင္ ၾကားေနရၿပီ။
***** (၅) ပြဲခင္းထဲမွာ လူေတြ က်ိတ္က်ိတ္တိုးေနၿပီ။ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ Aျဖဴေရာင္ မီးလံုးႀကီးတစ္လံုးသာ ထြန္းထားတဲ့ ဇာတ္ခံုေပၚက နန္းကားပိတ္စဟာ ေလေၾကာင့္ ရြဲ႕လိုက္ေစာင္းလိုက္။ Eည့္ခံဆိုင္းက ပတ္မသံဟာ သူ႔ႏွလံုးသားကို လာလာေဆာင့္တာကို ခံစားရင္း ေစတီေတာ္ ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ မီးပြင့္ဆိုင္းႀကိဳးေတြန႔ဲ မီးပူေဇာ္ထားတဲ့ ေတာင္ကုန္းကေလးဆီကို ဖေယာင္းတိုင္မီးလဲ့လ့ဲ ေဈးတန္းကိုျဖတ္ရင္း တစ္ေခါက္ျပန္တက္ဖို႔ သူ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
58
mmcybermedia.
com
သူ႔ မ်က္လံုးေတြထမ ဲ ွာေတာ့… Aင္မတန္ လိမၼာတယ္ဆိုတ့ဲ ေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္ ေႁမြေစာင့္မိန္းမ။ မုတ္ဆိတ္ေတြန႔ဲ ေဗဒင္ေဟာဆရာ။ ေဝဒက်မ္းမ်ားကို ကၽြမ္းက်င္သူ စာတန္းေတြကို စီကာစU္ကာ ျမင္ေနရတယ္။ သူ
ေလွ်ာက္လာရင္း
Aံစာဝိုင္းမ်ားနားကိုေရာက္ေတာ့
ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ
ခဏဝင္တိုးၾကည့္တယ္။ Aံုခဲေနတဲ့
ထိုးသားေတြဟာ
ေငးစိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ေမွာက္ထားတဲ့ခက ြ ္ကို
Aားလံုးဟာ
လွမ္မယ့္
Aသက္႐ွဴဖို႔ကိုေတာင္
ဒိုင္ရဲ႕လက္ကို သတိမရၾကသလို
ၿငိမ္သက္ေနၾကတာကို သူ သတိထားမိတယ္။ “ဟာ… ဖား” တုန္ခါၿပီး
က်န္ရစ္တ့လ ဲ ူေတြရဲ႕
ေစတီေတာင္ကုန္းကေလးေပၚကို သံတန္ေဆာင္းထဲက
ေAာ္သံဟာ
ေနာက္မွာက်န္ရစ္ခ့ၿဲ ပီ။
Aုတ္ခံုေဟာင္း ေလွကားထစ္ေတြကို နင္းတက္လာခဲ့တယ္။
ေမွာင္ရိပ္မက်တက်
ေနရာကေလးရွိရာကို
သြားရင္း
ပြဲခင္းကို
ငံု႔ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြဟာ… မီးမလာတဲ့ ပြဲခင္းေတြဆီကိုေရာက္လိုက္။ ဆိုင္းသံတထီထီန႔ဲ ဇာတ္ခံုဘက္ကိုေရာက္လိုက္။ ေတာေျခာက္ေနတဲ့ ကန္ေဟာင္းေတြဘက္ေရာက္လိုက္။ ေနာက္ ေႁမြ႐ံုန႔ဲ ေဗဒင္ခန္းကေလးဆီေရာက္လိုက္။ ေႁမြ႐ံုေစာင့္မိန္းမနဲ႔ ေဗဒင္ဆရာကို ဘယ္မွာေတြ႔ဖူးပါလိမ့္။ “ေနပါUီး… ေနပါUီး” ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င္လည္က်က္စားခဲ့တ့ဲ သူ႔ဘဝ Aဆစ္Aေကြ႔ေတြထက ဲ သူသိခ့သ ဲ မွ် ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူေတြထမ ဲ ွာ။ သူ ဘယ္လိုမွ စU္းစားလို႔မရဘူး။ “ေAာင္ေစပိုင္ေစ ႏိုင္ေစ ပြဲေပါင္း၊ Uဒါန္းငယ္ေဆာင္ ေတာင္ဇမၺဴေပၚ Aေက်ာ္တေစာ ေျပာမကုန္ႏိုင္
ထြဋ္မ်ားငယ္ၿပိဳင္
ၿမိဳင္ၿမိဳင္ေရႊဘုန္းေတာ္
ေတာက္ပါေစ။
လကြယ္တစ္ႀကိမ္
ခ်မ္းၿငိမ္းသာယာ မိုးမွန္ရာြ ၍ Aစာေလးပါး ေပါမရွား စည္ကားၿဖိဳးလို႔ ေမာက္ပါေစ။ ျမင္းမိုရ္ေရႊေတာင္
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
59
mmcybermedia.
com
Aေခါင္စိုးျခင္း သိၾကားမင္းက…” ပြဲခင္းဆီက သီခ်င္းသံဟာ… ေလနဲ႔Aတူ
ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚကို
ေရာက္လာေတာ့
သူ
ၾကက္သီးေတြ
ထသြားတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္မီး
မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္န႔ဲ
ေဈးတန္းကေလးကိုၾကည့္ရင္း
ပြဲခင္းဆီက
သီခ်င္းသံကို နားစိုက္ေထာင္လိုက္တယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕… လဟာ တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္လာၿပီ။
(မေဟသီမဂၢဇင္း )
***** ေကာ္ဖတ္ နံပါတ္ သုည (၁) က်ဳပ္ကလည္း က်ဳပ္ပဲ။ ပိုက္ဆံေလးမ်ား နည္းနည္းရွိရင္ လိုင္းကားစီးခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ေနတဲ့ Aင္းစိန္ကို ၿမိဳ႕ထဲကေနသြားတဲ့ လိုင္းကားကလည္း Aမ်ားႀကီးပါ။ မထသလို႔ေခၚတဲ့ ဘတ္စ္ကားလည္း စီးႏိုင္တယ္။ (၄၄) လို႔ေခၚတဲ့ ကားေသးေသးေလးေတြလည္း ေခါင္းမလြတ္ ဘာမလြတ္ စီးႏိုင္တယ္။ နံပါတ္ (၈) ဟီးႏိုးႀကီးေတြလည္း စီးႏိုင္တယ္။ ဂ်ပန္ဟီးႏိုးဆိုတာကလည္း တစ္စီးနဲ႔တစ္စီး
ခပ္က်ဲက်ဲေပမယ့္
စီးလို႔
ဗိုလ္တေထာင္
လင္းစေဒါင္းကလာတဲ့
ျဖစ္တာပါပဲ။ ႏွစ္စီးတြဲ
ေနာက္
ဘာရွိေသးလဲ။
တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းကိုလည္း
ေနUီး…၊
စီးမယ္ဆိုရင္
ေရာက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မထသစီးမယ္ဆိုရင္ ပန္းဆိုးတန္း ဟိုဘက္ထိပ္ကို သြားရမယ္။ (၄၄) စီးမယ္ဆိုရင္လည္း စထြက္လာကတည္းက ထိုင္ခံုလူAျပည့္န႔ဲ ထြက္လာတာဆိုေတာ့
စီးခ်င္
မတ္တတ္စီးဖို႔ပဲ။ ေျပာခဲ့သလိုေပါ့။
ကားက
ေယာက္်ား
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ေခါင္းမလြတ္ေတာ့
ဆယ္မိုင္ေလာက္ စီးရမယ့္ခရီးကို ခါးႀကီးကုန္းၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ စီးမလဲ။ ၿပီးေတာ့ ဒီကားက ကမာၻေAးဘက္က ပတ္တာဆိုေတာ့ စီးေပေတာ့ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚႀကီး။ ေရေႏြးAိုးႀကီးတစ္လံုးလို ေလေပါက္မရွိ ဘာမရွိ။ ေရးႏိုး ေလလံုကားႀကီးကိုလည္း စီးမယ္ဆိုUီးေတာ့ လမ္းသံုးဆယ္ထိပ္ကို သြားရUီးမယ္။ Aဆင္Aေျပဆံုးက ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမနားမွာ ဂိတ္ထိုးေလ့ရွိတ့ဲ ဂ်ပန္ဟီးႏိုးႀကီးေတြပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လိုလူက မ်ားေနတယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
60
mmcybermedia.
com
ဒီကားကို
ေစာင့္စီးတဲ့လူက
Aၿမဲတမ္း
ဂိတ္မွာျပည့္ေနတယ္။
ထိုင္ခံုမ်ားရဖို႔ေတာ့
ထည့္ကိုမစU္းစားနဲ႔။ ျဗဟၼာ့ျပည္က Aပ္န႔ဲ လူ႔ျပည္က Aပ္ပဲ။ လူေခ်ာင္ေခ်ာင္ကေလး စီးရဖို႔ပဲ တြက္ထားရတာ။ ဒါေပမယ့္ သြားရင္းက လမ္းမွာျပည့္သာြ းတာပါပဲ။ စံျပ႐ုပ္ရွင္႐ံုေရွ႕က (စံျပဂိတ္) မွာ
လူပင္လယ္ႀကီးက
လႈိင္းတံပိုး
ဘယ္ေလာက္ေခ်ာင္တ့က ဲ ားျဖစ္ျဖစ္ Aမႈန္႔ေထာင္းလို႔မရလို႔။ မဟုတ္လား။
တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ကို
ျပည့္သာြ းတာပါပဲ။
ေထာင္းလို႔မ်ားရတယ္ဆိုရင္
ထားပါေတာ့
ရွိေနတတ္တာဆိုေတာ့
စပယ္ယာဆိုတ့ဲ ေထာင္းခ်င္
စပယ္ယာေတြ
ငနဲကလည္း
လူကို
ေထာင္းထည့္မယ့္ဟာေတြ
Aေၾကာင္းကလည္း
ေရးမယ္ဆိုရင္
လံုးခ်င္းတစ္ပုဒ္စာေတာ့ ရွိတယ္။ ေျပာခ်င္တာက
ကားေတြကက်ပ္တယ္။
ဒါကို
ေျပာခ်င္တာ။
ဟ…
ရန္ကုန္မွာ
ကားက်ပ္တာ ေျပာစရာလား။ ဆန္းတာလိုက္လို႔၊ ေျပာလည္း ခံ႐ံုပဲ။ ဒါေပမယ့္ Aဲဒီေျပာတဲ့လူကို Aင္းစိန္ဘက္
ေျပာင္းေနပါလားလို႔
ေနတာဆိုေတာ့ ရွိေသးတယ္။
ေျပာၾကည့္။
Aင္းစိန္ေရာက္ေတာ့
သြားခ်င္တယ္။
Aင္းစိန္- ရန္ကုန္
ဒါေပမယ့္
ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ နည္းနည္းပါးပါး လက္ဖက္ရည္ေလး
ဒါက
သည္ေတာ့ ဘာေလး
ရန္ကုန္-Aင္းစိန္
ခရီးကိုေတာ့ ဆႏၵပါ။
ေလွ်ာ့ၿပီး
ႏွစ္ဆတိတိရွိေတာ့
သက္ေသာင့္သက္သာေလး
ဘယ္တုန္းကမွလည္း
ဆယ့္ငါးက်ပ္ကားကို
ေရႊျပည္သာမွာ စီးရUီးမွာကလည္း
ဒုကၡရဲ႕
ျဖစ္ႏိုင္ရင္
သိပ္ပင္ပန္းတဲ့ေနလည္းျဖစ္၊
ကပ္တ့ေ ဲ န႔ဆိုရင္
က်ဳပ္က
Aင္းစိန္- ေရႊျပည္သာကားကို
Aင္းစိန္- ေရႊျပည္သာကားက
ပထမခရီးစU္ျဖစ္တ့ဲ
ေနမလားလို႔။
သက္ေသာင့္သက္သာ
ပိုက္ဆံေလး
ဘာေလးလည္း
မ်က္ေစာင္းထိုး
စီးလိုက္မယ္ေလ
လို႔
ျဖစ္တာပါပဲ။
သက္သာသလိုေတြးၿပီး
စီးရတာလည္း ရွိတယ္။ တစ္ေန႔မွ ဆယ့္ငါးက်ပ္ရတဲ့လူကေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ဆယ့္ငါးက်ပ္ကားကို စီးမလဲ။ ဒီကားစီးလိုက္ရင္ ဘာသြားစားမလဲ။ ဒီေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တစ္က်ပ္ကားပဲ တိုးၾကရတာေပါ့။
ေန႔တိုင္းလိုလို
ၿမိဳ႕ထဲ
Aလုပ္ဆင္းရတဲ့
လူကလည္း
ေန႔တိုင္း
ဆယ့္ငါးက်ပ္ကားကို ဘယ္လိုလုပ္ စီးႏိုင္မွာလည္း ဒါေပမယ့္ ဆယ့္ငါးက်ပ္ကားကို စီးႏိုင္လို႔ စီးၾကတဲ့လူေတြကလည္း
မနည္းဘူး။
ဆယ့္ငါးက်ပ္ကားကလည္း
တရားဝင္လိုင္းကားေတြလို
တန္းစီလို႔။ ေဟာ… တစ္စီး၊ ေဟာ… တစ္စီး လူျပည့္ရင္ ထြက္ၾကတာပါပဲ။ ကားကေတာ့ Aမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။ ဟိုင္းလတ္၊ ဆန္နီ၊ တိုယိုတာ၊ ပတ္ဗလစ္ကာ။ ပုပုကက ြ ြ၊ ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ၊ က်U္းက်U္းက်ပ္က်ပ္ Aစံုပါပဲ။ “Aင္းစိန္ကို… Aင္းစိန္ကို” “Aင္းစိန္ကို… Aင္းစိန္ကို” ကုလားေလးတစ္ေယာက္က တစာစာေAာ္ၿပီး လူေခၚေနတဲ့ ကားဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ညခုနစ္နာရီေလာက္ရွိၿပီ။ ဆယ့္ငါးက်ပ္လည္း
ထြက္မယ့္ကားထဲမွာ
ေပးရေသး၊
လူေတြျပည့္သေလာက္
က်U္းက်U္းက်ပ္က်ပ္
စီးရေတာ့
ျဖစ္ေနၿပီ။
ဘာထူးမွာလဲလို႔ေတြးရင္း
ေနာက္ကားေပၚတက္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ “ဆရာ ေခါင္းခန္းကစီးပါလား၊ တစ္ေယာက္လိုလို႔ပါ” “ဘယ္ေလာက္လဲ”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
61
mmcybermedia.
com
“ေခါင္းခန္းက ႏွစ္ဆယ္ပါ” Aမွန္က Aဲသည္ေန႔က
ေခါင္းခန္းက
ႏွစ္ဆယ္မွန္း
က်ဳပ္လက္ထမ ဲ ွာလည္း
က်ဳပ္သိသားပဲ။
Aထုပ္ကႏွစ္ထုပ္
ေမးခ်င္လို႔သာ
ပါေသးတယ္။
ေမးတာပါ။
မိုးေတြကလည္း
ရန္ကုန္ျမစ္ဆိပ္ကမ္းဘက္မွာ ညိဳ႕ေနၿပီ။ ေနာက္ကားကလည္း စီးမယ္ဆိုရင္ရေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ လူျပည့္ေAာင္ မေစာင့္ရဘူးဆိုရင္ မိနစ္ ၂၀၊ နာရီဝက္ေတာ့ ၾကာမယ္။ ေရႊျပည္သာကားကို မျမင္ေတာ့ပါဘူး။ လူကလည္း
တိုးတက္ဖို႔
ေခါင္းခန္းထဲကို
တစ္ဖက္ကို
လွမ္းယူရွာပါတယ္။
Aခ်ိန္န႔ဲ
ဘာနဲ႔ဆိုေတာ့
ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
တိုးေပးရွာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္
သူကလည္း
ပိုေပးရUီးမယ့္
ေခါင္းခန္းထဲမွာ
က်ဳပ္လက္ထက ဲ
တစ္ဖက္မွာ
ငါးက်ပ္ကို
ႀကိဳေရာက္ေနတဲ့
Aထုပ္တစ္ထုပ္ကိုလည္း
ဂီယာထိုးတဲ့
ဂီယာတံတိုတုိေလး
ရွိေနတယ္။ ပံုမွန္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္ထိုင္ရမယ့္ ေနရာေလးမွာ ေငြေလးဆယ္ လိုခ်င္လို႔သာ ႏွစ္ေယာက္ရတယ္ လုပ္ထားတဲ့ ေနရာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို က်ပ္တယ္။ က်ဳပ္ Aိတ္ထက ဲ ေငြႏွစ္ဆယ္ထုတ္ၿပီး ဒ႐ိုင္ဘာေရွ႕က ဒက္ရွ္ဘုတ္ေပၚ တင္ထားလိုက္တယ္။ “ရရဲ႕လား” “ရပါတယ္ဗ်ာ၊ ဒီလိုေပါ့” ရပါတယ္သာဆိုတယ္
သူေရာ
က်ဳပ္ေရာ
ထိုင္ရတာ
Aဆင္မေျပဘူး။
သူလည္း
ေနာက္ေက်ာမွီလို႔ မရဘူး။ က်ဳပ္လည္း က်ပ္က်ပ္သပ္သပ္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ လိုင္းကားရဲ႕ ဆယ့္ငါးဆ၊ Aဆႏွစ္ဆယ္
ေပးထားရတဲ့ ကားဆိုေတာ့
ဆယ့္ငါးဆ၊ Aဆႏွစ္ဆယ္
မသက္သာေတာင္
ဆယ္ဆေလာက္ သက္သာ မနည္းဘူးဆိုၿပီး စီးရတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာက သူ႔ဘက္က တံခါးဖြင့္တယ္။ သူ႔ေနရာကို ၿပီးေတာ့
ေက်ာမွီကို
ဝင္မထိုင္ခင္
ျပန္တပ္တယ္။
သူ႔ေက်ာမွီေနာက္က တစ္ခုခုကို သူၾကည့္တယ္။
ဝုန္းခနဲ
ပစ္ထိုင္တယ္။
ကားစက္ႏႈိးဖို႔
ေသာ့တံကို
ေသာ့ေပါက္ထထ ဲ ည့္ရင္း မႏႈိးေသးဘဲ ေနာက္က စပယ္ယာကို လွမ္းေAာ္တယ္။ “… ကို ၾကည့္Uီးေဟ့” ရဲကို
နာမည္တစ္မ်ိဳးနဲ႔
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႏႈိးတယ္။
ကားက
ေခၚတာမွန္း
က်ဳပ္သိပါတယ္။
စီခနဲသာေAာ္တယ္။
ၿပီးေတာ့
ကားစက္ကို
မႏႈိးဘူး။
ေနာက္တစ္ခါ
ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းၾကမ္း လွည့္ႏႈိးတယ္။ ႏိုးသြားတယ္။ ကားထြက္ဖို႔ ဂီယာထိုးလိုက္ေတာ့လည္း ဂလုခနဲေတာင္
ျမည္သာြ းတယ္။
ဒ႐ိုင္ဘာေကာင္း
ဘယ္လိုလုပ္
ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
လူက
ဒီေကာင္
သူ႔ကားမွဟုတ္ရဲ႕လား။
ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲလို႔ ကႏြ႔က ဲ လ်နဲ႔။
ေတြးရင္း
ဒီပံုန႔ဲ
ဒီစိတ္မ်ိဳးနဲ႔
က်ဳပ္ေဘးကလူကို
ဆံပင္ကလည္း
ဖီးထားလိုက္တာ
ျပဇာတ္မင္းသားလိုလိုပံုန႔။ဲ လူကလည္း ရွိလွရင္ သံုးဆယ္ေတာင္ ျပည့္မယ့္ပံု မေပၚေသးဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီပုဂၢိဳလ္ေလးနဲ႔ပဲ သြားရမွာဆိုေတာ့ က်ဳပ္လည္း စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ပါတယ္။ Aဲဒီမွာတင္ ကားေရွ႕မွာ
လူတစ္ေယာက္လာရပ္တယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
နည္းနည္းမူးေနပံုလည္းရတယ္။
ႂကြပ္ႂကြပ္Aိတ္
62
mmcybermedia.
com
ႏွစ္Aိတ္ကို ကိုင္ထားရင္းက ထြက္မယ့္ကားကို တားတယ္။ သူပါ လိုက္မယ္ေပါ့ေလ။ ဒ႐ိုင္ဘာက ေနာက္ကိုလွမ္းေမးတယ္။ “ေနရာရUီးမလားေဟ့” “ရမယ္၊ ေနာက္ကိုလာ” ကားကေတာ့ ေနရာျပည့္ေနပါၿပီ။ စပယ္ယာက ရမယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုရမယ္ဆိုတာ က်ဳပ္လည္းမသိဘူး။ Aဲဒီလူလည္း တက္ၿပီးေရာ ကားက ဝူးခနဲ ေဆာင့္ထက ြ ္တယ္။
***** (၂) ကားက ကမ္းနားလမ္းAတိုင္း ေမာင္းရင္းက ေရႊတိဂံုဘုရားလမ္းလည္း ေရာက္ေရာ ခ်ိဳးတယ္။
Aသစ္ေဆာက္ေနတဲ့
ေမာင္းလာရင္းက
သိမ္ႀကီးေဈးသစ္ႀကီးေဘးက
ကုန္တိုက္မီးပြိဳင့္မွာ
မီးနီမိတယ္။
ကားကို
လမ္းက်U္းကေလးAတိုင္း
ရပ္လိုက္ရင္းက
ဒ႐ိုင္ဘာက
ေAာ္ေျပာျပန္ေရာ။ “ေရွ႕မွာရွိတယ္၊ ေခါင္းေတြမထြက္ေစနဲ႔ေနာ္” “ေAးပါ” စပယ္ယာရဲ႕ ေAးပါဆိုတ့A ဲ သံကို က်ဳပ္ၾကားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒ႐ိုင္ဘာက ၾကားပံုမရဘူး။ “ေဟ့ေကာင္… ေျပာေနတာၾကားလား၊ ေရွ႕မွာ မင္းAေဖရွိတယ္၊ ေခါင္းေတြသြင္းထားခိုင္း” “ေAးပါဟ၊ ေျပာၿပီးပါၿပီ” “ေခါင္းေတြ… ေခါင္းေတြ” က်ဳပ္လည္း နည္းနည္း ေဒါသျဖစ္သာြ းတယ္။ ေနာက္ခရီးသည္ေတြဆီကလည္း Aသံေတြ ၾကားလာရတယ္။
ေAးပါဆိုမွ
Aတြန္႔တက္ေနေတာ့
ခရီးသည္ေတြကလည္း
နားၾကားျပင္းကတ္တယ္န႔ဲ တူပါတယ္။ က်ဳပ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ စပ္စုလိုက္တယ္။ “ေခါင္းထြက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔လက ဲ ြ” “ဘာျဖစ္ရမလဲဗ်၊ ငါးရာေပါ့၊ ထိလိုက္ရင္ ဝိသာြ းမွာ” ဝိသာြ းမွာဆိုတ့ဲ ျမန္မာစကားလည္း က်ဳပ္မသိေတာ့ Aသာေလးပဲ ေနလိုက္ပါတယ္။ မီးလည္းစိမ္းေရာ ကားကိုေဆာင့္ထက ြ ္တယ္။ ထြက္လည္းထြက္ ရပ္လည္းရပ္သာြ းတယ္။ စက္ႏႈိးတယ္၊ စက္က ႏိႈးလို႔မရဘူး။ ေသာ့ျပန္ပိတ္တယ္။ ႏႈိးတယ္။ ဂရီး… ဂရီး… ဝီးဝီး… ဂရီးလို႔ျမည္ၿပီး စက္ရပ္သာြ းျပန္ေရာ။ တစ္ခါႏႈိးတယ္။ မႏိုးဘူး။ Aဲဒီမွာ Aကြယ္ေလးမွာ ရပ္ေနတဲ့ ရဲက လွမ္းၾကည့္တယ္။ ဒါကို သူလည္း ျမင္တယ္။ က်ဳပ္တို႔လည္း ျမင္တယ္။ ကားတစ္စီး
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
63
mmcybermedia.
com
စက္ႏႈိးလို႔မရတာကို ရဲကလည္း ဖမ္းလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူးေလဆိုၿပီး ေတြးေနတုန္းမွာ ဒ႐ိုင္ဘာက Aသည္းAသန္ ျဖစ္ေနတယ္။ “ေတာက္… ေရွ႕မွာဆို ျဖစ္ၿပီ ေသာက္ကား” ဆဲလိုက္လို႔လား
မသိဘူး၊
တစ္ခါထပ္ႏႈိးေတာ့
သူ႔ေသာက္ကားက
ႏႈိးသြားတယ္။
စပယ္ယာကို လွမ္းေAာ္တယ္။ “တက္ေဟ့… ေခါင္းေတြေနာ္” ကားက ထြက္လည္းထြက္လာေရာ လမ္းဆံုလမ္းခြမွာ ရပ္သာြ းျပန္ေရာ။ ဘာရွိUီးမလဲ။ မသကာ
ေပႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲ
မီးကလည္း ဒါေပမယ့္
နီသာြ းၿပီဆိုေတာ့
ရွိမွာေပါ့။ တစ္ဖက္က
ကားရပ္သာြ းတဲ့ (စိမ္းတဲ့ဘက္က)
က်ဳပ္တို႔ကားကလည္း ေရွ႕ကခံေနေတာ့
ရဲကထြက္လာတယ္။
ကားထဲကလူေတြကို
ေနရာကလည္း
လမ္းလယ္မွာ။
ကားေတြက
ထြက္သာြ းေရာ။
ကားေတြ ေတာင့္သာြ းတာေပါ့။ Aဲဒီမွာ
တြန္းၿပီး
တစ္ဖက္ေရာက္ေAာင္
ပို႔ခိုင္းတယ္။
တစ္ဖက္က ကားေတြကိုလည္း လမ္းရွင္းေပးထားတယ္။ ေနာက္လူေတြကတြန္းေတာ့ ကားက မီးပြိဳင္းနဲ႔လတ ြ ္တ့ေ ဲ နရာ ေရာက္သာြ းေရာ။ သည္တစ္ခါေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာက သူကိုယ္တိုင္ ဆင္းတယ္။ ကားေရွ႕ဖံုးကို ဖြင့္တယ္။ ႏႈိက္တယ္။ ေနာက္က စပယ္ယာေလးကလည္း သူ႔ေဘးမွာ ဝင္ရပ္ရင္း ဟိုဟာယူေပး သည္ဟာယူေပး လုပ္ေနရွာတယ္။ ခဏေနေတာ့ ကားAဖံုးကို ဝုန္းဆိုပိတ္လိုက္ၿပီး ဒ႐ိုင္ဘာ ေနာက္ေက်ာ္မွီခံုကို ခြာၾကည့္ျပန္ေရာ။ တစ္ခုခုကို သူ ကားစက္ႏႈိးတယ္။
ဝူးခနဲေAာ္ၿပီး
ထြက္မယ္လည္းလုပ္ေရာ
ကားက
ႏိုးလည္းသြားေရာ မႏိုင္ဝန္ကို
မၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ
ဂီယာထိုးတယ္။
ထမ္းထားရတဲ့Aတိုင္းပဲ
ကားကို
႐ုန္းAားမရွိဘဲ
ရပ္သာြ းတယ္။ “ေတာက္…” ဒ႐ိုင္ဘာပုဂၢိဳလ္ေလးက ကားကိုဖြင့္ဆင္းျပန္ေရာ။ စပယ္ယာေလးကလည္း သူ႔ေဘးမွာ သြားရပ္ျပန္ေရာ။ Aဲသည္မွာ မိုးဖြဲေလးေတြလည္း တဖြားဖြား က်လာတယ္။ စက္ဖံုးႀကီးဖြင့္ထားလို႔ သူတို႔ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲေတာ့ မျမင္ရဘူးေပါ့ေလ။ လုပ္ေတာ့လုပ္ေနတာပါပဲ။ ခဏေနေတာ့ ကားေပၚက
ခရီးသည္တစ္ေယာက္
က်ဳပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ကားထြက္ခါနီး
ႂကြပ္ႂကြပ္Aိတ္ႏွစ္လံုးကို
ဆင္းလာၿပီး ေရာက္လာတဲ့
ကားေခါင္းထဲက
က်ဳပ္ကို
က်ဳပ္ေဘးနားက
ျဖတ္သာြ းတယ္။
နည္းနည္းမူးေနတဲ့လူ။ လွမ္းေပးတယ္။
သူ႔လက္ထက ဲ
ကိုင္ထားေပးပါေပါ့။
က်ဳပ္ကလည္း ကိုင္ထားေပးလိုက္ပါတယ္။ သူက ကားေရွ႕ေခါင္းကို သြားတယ္။ “ဘာျဖစ္တာလဲကြ” “ …………” “မင္းကားမွာ ေကာ္ဖတ္ပါလား” “ …………… ”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
64
mmcybermedia.
com
“သြားရွာ၊ Aဝတ္စုတ္လည္း ယူခ့၊ဲ မင္းကားစက္ကို ငါႏႈိးဆိုမွႏိႈး” “ …………” “ေကာ္ဖတ္Aႏုကိုရွာေနာ္၊ ဇီး႐ိုးရရင္ ပိုေကာင္းတယ္” လက္စသတ္ေတာ့ ပုဂၢိဳလ္က မကၠနစ္ ျဖစ္ပံုရတယ္။ ဆယ့္ငါးက်ပ္ေပး စီးလာရေပမယ့္ သူ စီးလာတဲ့ကား
ပ်က္ေတာ့လည္း
တတ္သည့္ပညာ
မေနသာ
ျဖစ္လာတယ္န႔ဲ
တူပါတယ္။
စပယ္ယာေလးက ဒ႐ိုင္ဘာခန္းထဲက Aဝတ္စုတ္လာယူတယ္။ ကားေရွ႕ကို ယူသာြ းတယ္။ “ေကာ္ဖတ္က ဘယ္မွာလဲ” “ေကာ္ဖတ္မရွိဘူး” “ဟ… ကားနဲ႔စီးပြားရွာၿပီး ကားAတြက္ ဘာမွလုပ္မထားဘူးလား” “ခါတိုင္းပါတယ္ဗ်” “Aခုလိုတာကြ၊ ေကာ္ဖတ္မရွိလို႔မရဘူး၊ ေပးစမ္းကြာ Aဝတ္စုတ္” နည္းနည္းမူးေနတဲ့
ပုဂၢိဳလ္က
Aေပၚစီးက
ေဟာက္ေနတာကို
ဒ႐ိုင္ဘာေရာ၊
စပယ္ယာေကာင္ေလးေရာ ဘာမွကို ျပန္မေျပာႏိုင္ဘူး။ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္တ့လ ဲ ူ ပါလာတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ေနရတဲ့Aခ်ိန္
မဟုတ္လား။
တစ္သက္လံုး
သူမ်ားေဟာက္ေနတဲ့ေကာင္ေတြ
သည္တစ္ခါေတာ့ ၿငိမ္လို႔၊ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းၾကာေရာ ကားစက္ေခါင္းကို ပိတ္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္ေတြကို Aဝတ္စုတ္န႔သ ဲ ုတ္တယ္။ “စက္ႏႈိးထား၊ စလိုးေလး မွန္ၿပီဆိုမွ လီဗာကို တျဖည္းျဖည္းနင္း၊ ႏႈိးၾကည့္စမ္း” ဒ႐ိုင္ဘာေကာင္ေလးက သူ႔ေနရာ သူလာထိုင္ရင္း ကားစက္ကို ႏႈိးတယ္။ ထံုးစံAတိုင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပါပဲ။ မႏိုးဘူး။ တစ္ခါ ထပ္ႏႈိးတယ္။ မႏိုးဘူး။ တဂီးဂီးေAာ္ရင္းကကို မႏိုးတာ။ “ခဏေနUီး၊ မႏႈိးနဲ႔ေနာ္၊ ငါႏႈိးဆိုမွႏႈိး၊ ေသာက္ရမ္းမလုပ္န႔ဲ” နည္းနည္းမူးေနတဲ့ Aၾကာႀကီး။
ပုဂၢိဳလ္က
ကားေပၚက
က်ဳပ္ေဘးကလူကလည္း
စက္ေခါင္းကို
လူေတြကလည္း
ေနရထိုင္ရတာ
တစ္ခါဖြင့္ျပန္ေရာ၊ တစ္ေယာက္မွ
ေညာင္းခ်ည့္ေနေပမယ့္
လုပ္ေနလိုက္တာ
မလႈပ္ဘူး။
က်ဳပ္န႔ဲ
မဆင္းရဲဘူး။
တက္တက္
မကၠင္းနစ္ပုဂၢိဳလ္က
စက္သံကို
ရၿပီဆိုရင္ မလြယ္ဘူး မဟုတ္လား။ “ရၿပီ၊ ႏႈိးၾကည့္စမ္း” ဒ႐ိုင္ဘာေလးက
ႏႈိးၾကည့္တယ္။
ႏိုးသြားတယ္။
နားေထာင္တယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
65
mmcybermedia.
com
“ခဏေနUီး၊ လီဗာကိုမထိန႔၊ဲ AဲဒီAတိုင္းထား၊ မနင္းနဲ႔ေနာ္၊ ေဟ့ေကာင္… မနင္းနဲ႔လို႔ ေျပာေနတဲ့ၾကားက ဘာလုပ္တာလဲ” “ေဆာရီး… ေဆာရီး…” “ကားလည္းေမာင္းခ်င္ေသး ခ်ီး” နည္းနည္းမူးေနတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့
မူးတဲ့
Aရွိန္ကေလးနဲ႔ဆိုေတာ့
ဖိၿပီး
ေဟာက္ေနေတာ့တာကလား။ ခဏေနေတာ့ ကားစက္ဖံုးကို ပိတ္တယ္။ လက္ေတြသုတ္ျပန္ေရာ။ ကားေနာက္ဘက္ကို ျပန္သာြ းတယ္။ ေနာက္မွသတိရလို႔ သူ႔Aထုပ္ ႏွစ္ထုပ္ကို လာယူတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကားထဲကလူေတြေရာ၊ က်ဳပ္ေရာေပါ့ေလ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္ရတယ္။ ခမ်ာပါေပလို႔။ ႏို႔မို႔ ကားဂိတ္ကို ျပန္ေလွ်ာက္ရUီးမယ္။ မိုးကလည္း ရြာေနၿပီ။ ဒ႐ိုင္ဘာေလးေရာ၊ စပယ္ယာေရာ၊ သူေရာ မိုးေတာ္ေတာ္
စုိေနၿပီ။ လူလည္းစံုေရာ၊ ကားလည္းထြက္လာတယ္။ Aဲသည္Aထိ
Aေကာင္း။
***** (၃) သည္လိုန႔ဲ
Uီးဝိစာရလမ္းထဲကို
လိုင္းကားမဟုတ္ေတာ့
လိုင္းကားေတြ
ေရာက္လာေရာဆိုပါေတာ့။ ေျပးေနက်
သည္ကားေတြက
ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚက
မသြားဘူးေလ။
ျဖတ္လမ္းျဖစ္တ့ဲ Uီးဝိစာရလမ္းထဲက ခ်ိဳးဝင္ၿပီး ဟံသာဝတီAဝိုင္းကို ေဖာက္ထက ြ ္ေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔Aဖို႔ စစ္ေဆးတဲ့
ခရီးလည္းတိုတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ယာU္ထိန္းရဲေတြကို
ေမာင္းေလ့ရွိတယ္။ က်ဳပ္လည္း
ကားက
စိတ္ခ်မ္းသာတယ္သာ လူမမာခၽြက ဲ ်ပ္သလို ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ဖရီး႐ိုက္တာ
Uီးဝိစာရလမ္းထဲကို
ေရႊျပည္သာ
ဘာမွသာမဟုတ္တယ္။
ေမာသံႀကီးနဲ႔ ခဏေနေတာ့
မ်က္စိထဲ
ကားစက္သံက
ေျပးေနတာဆိုေတာ့ ေျပးရင္းက
သည္ေကာင္ေတြ
သည္လိုပဲ
ေမာင္းဝင္လာမိေတာ့မွ
ခရီးေတာင္
ေတာ္ေတာ္
ျမင္ေယာင္ေနမိေသးတယ္။
မွန္တာေတာ့ စိတ္ထက ဲ
စက္ခုတ္သံ
ေရွာင္တခင္
တစ္ေၾကာင္းဆိုေတာ့
ေတာ္ေတာ္ေလး
ကားဂိတ္ကလူေတြကို
ေျပာရတာပါ။
ထင္ပါရဲ႕ေပါ့ေလ။
ရွင္းတာတစ္ေၾကာင္း၊
ေရွာင္ရတိမ္းရတာလည္း
စိတ္ခ်မ္းသာသြားတယ္။
ဖင့္ေနၿပီဆိုေတာ့
လမ္းလည္း
မဟုတ္ေသးဘူး၊
ကတုန္ကယင္ႀကီးေတာ့
မၾကားရေတာ့ျပန္ဘူး။
သည္လိုလုပ္တတ္တာလည္း
ေၾသာ္… သိေတာ့
သည္လိုပဲ ေAာက္ေမ့လိုက္တာ။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ စက္ရပ္သာြ းတာ။ လမ္းေဘးကိုေျမႇာင္ၿပီး ထိုးရပ္လိုက္ေတာ့မွ ပ်က္ျပန္ၿပီဆိုတာ သိေတာ့တယ္။ ကားလည္း ရပ္သာြ းေရာ ကားစက္ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ႏႈိးတယ္။ မရဘူး။ ထပ္ႏႈိးတယ္။ မရဘူး။ “ေဟ့ေကာင္… ေတာ္ေတာ့၊ ဘက္ထရီပါ ကုန္သာြ းလိမ့္မယ္၊ စြတ္လုပ္မေနနဲ႔၊ ကဲ… မရေတာ့ဘူး၊ ေကာ္ဖတ္မရွိလို႔ကို မရေတာ့ဘူး” လာျပန္ၿပီ ေကာ္ဖတ္။ မကၠင္းနစ္ကိုယ္ေတာ္က ေျပာလည္းေျပာရင္း ဆင္းလာျပန္ေရာ။ သူ႔Aထုပ္ကေလးႏွစ္ထုပ္
က်ဳပ္ကို
လွမ္းေပးျပန္ေရာ့၊
ကားစက္ဖံုး
သြားမျပန္ေရာ။
သည္တစ္ခါေတာ့ က်ဳပ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သာြ းတယ္။ Aကုသိုလ္ ေရAစံု မီးAစံုန႔ဲ ဝင္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပဲ။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
66
mmcybermedia.
com
Uီးဝိစာရလမ္းထဲမွာ ေကာ္ဖတ္ ရွာခိုင္းေနတဲ့ မကၠင္းနစ္ပုဂၢိဳလ္ကိုပဲ ေဒါသျဖစ္ရမလား၊ ဘာမွျပင္ဆင္မထားဘဲ
ကားေမာင္းခ်င္တ့ဲ
သည္ႏွစ္ေကာင္ကိုပဲ
နားရင္းAုပ္ရေကာင္းမလား
ေတြးရင္း ကားထဲမွာပဲ က်ဳပ္ ညပ္ညပ္သပ္သပ္ ထိုင္ေနတာပါပဲ။ ေညာင္းတာေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကို ေညာင္းေနၿပီ။ က်ဳပ္ေဘးက လူကလည္း ‘Aား… ဒုကၡပါပဲ’ တဲ့။ သည္တစ္ခါေတာ့ ကားေပၚက လူေတြကလည္း
ညည္းတယ္။
လင္းလင္းက်င္းက်င္းနဲ႔မို႔
တခ်ိဳ႕လည္း
ေAာက္ဆင္းၾကတယ္။
မိုးေလးကလည္း
မာက်ဴရီမီးေရာင္ေလး
တိတ္စဆိုေတာ့
ကားေပၚကဆင္းၿပီး
Aေညာင္းေျဖၾကတယ္။ မဆင္းတာ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ။ မကၠင္းနစ္ပုဂၢိဳလ္က ကားစက္ဖံုးကို မ,ထားရင္းက စက္ကိုႏႈိက္တယ္။
စပယ္ယာေလးက
ဒ႐ိုင္ဘာAခန္းထဲကို
Aဝတ္စုတ္
လာႏႈိက္ရင္းက
သူ႔ဒ႐ိုင္ဘာကို တိုးတိုးေျပာေနတုန္းမွာ မကၠင္းနစ္ပုဂၢိဳလက လွမ္းေဟာက္တယ္။ “ေဟ့ေကာင္ေတြ… ေကာ္ဖတ္ သြားရွာပါဆိုမွကာြ ” စပယ္ယာေလးက Aေယာင္ေယာင္ Aမွားမွားနဲ႔ Aဝတ္စုတ္သာြ းေပးလို႔လား မသိဘူး။ မကၠင္းနစ္ပုဂၢိဳလ္က ေဟာက္ျပန္ေရာ။ ကားစက္ဖံုးႀကီး ဖြင့္ထားလို႔
သူတို႔ကို မျမင္ရေပမယ့္
Aသံေတြကိုေတာ့ ၾကားေနရတယ္။ “Aဝတ္စုတ္က
ဘာလုပ္ရမွာလဲ၊
ပြိဳင့္ေတြ
ေခ်းကပ္ေနတာ
Aဝတ္စုတ္န႔ဲ
သုတ္လို႔ရတယ္လို႔ မင္း ဘယ္သူကေျပာသလဲ၊ သြား ဟိုေရွ႕က တိုက္ေတြမွာ သြားေမးစမ္း၊ ေကာ္ဖတ္နည္းနည္း ရမလားလို႔” သူတို႔ ေျပာေနတုန္းမွာ ဒ႐ိုင္ဘာေလးက ကားေပၚကဆင္းတယ္။ သူ႔ေက်ာမွီကို လွန္တယ္။ သူ႔ေက်ာမွီေနာက္က ပံုးAျဖဴေလးထဲကို မ,ၾကည့္တယ္။ ပံုးဝမွာ တပ္ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ပိုက္ကို Aထဲပိုဝင္သာြ းေAာင္
ထိုးထည့္တယ္။
ေက်ာမွီကို
ျပန္ကပ္တယ္။
စပယ္ယာေလး
ထြက္သာြ းတာကို ၾကည့္ရင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နည္းနည္းေတာ့ ၾကာUီးမယ္ဆိုတာ သိလို႔လား မသိဘူး။ က်ဳပ္ေဘးက လူကေန ဆင္းရေAာင္ဗ်ာ၊ ေညာင္းတယ္တ့။ဲ ဟုတ္တယ္၊ က်ဳပ္လည္း ေညာင္းလွၿပီ။ ကိုယ့္Aထုပ္ေရာ၊ မကၠင္းနစ္Aထုပ္ေရာ ထားခဲ့ၿပီး ကားထဲက ဆင္းလိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ့ကို Aေညာင္းေျပသြားတာပဲ။
သည္ေတာ့မွ
က်ဳပ္လည္း
နာရီၾကည့္မိေတာ့တယ္။
ရွစ္နာရီ
ခြဲေနပါေရာလား။ ၾကည့္စမ္း၊ ခုနစ္နာရီက ထြက္လာတဲ့ကား။ Aခု ရွစ္နာရီခၿဲြ ပီ တစ္နာရီခဲြေတာင္ ၾကာသြားၿပီလား။ Uီးဝိစာရလမ္းေပၚမွာတင္ ကိုးနာရီထိုးရင္ Aင္းစိန္ကို ကိုးနာရီခဲြ။ ေရႊျပည္သာကို ကူးရမွာနဲ႔
ရပါ့မလား။
သိစိတ္ေတြကသာ မထင္ဘူး။
ကိုးနာရီန႔ေ ဲ တာ့
Aဲသလို
က်ဳပ္စိတ္ထဲ
ေတြးေနတာ။
ကားက
ေကာင္းသြားေကာင္းပါရဲ႕။
မသိစိတ္ကေတာ့
ဒ႐ိုင္ဘာေနာက္ေက်ာက
ပံုးAျဖဴကိုပဲ
က်ဳပ္ရဲ႕
ကားေကာင္းသြားမယ္လို႔ကို ျမင္ျမင္ေနတယ္။
ပံုးထဲ
ပလတ္စတစ္ပိုက္ ထိုးထည့္တာကို ဖ်တ္ခနဲ ျမင္လိုက္ရတည္းက က်ဳပ္စိတ္ထမ ဲ ွာ ခုေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မကၠနစ္လည္းပါေတာ့ ေကာ္ဖတ္သာရရင္ ကားေကာင္းသြားမယ္လို႔လည္း ေျပာေနေတာ့ ဒါကို
သိပ္လည္း
AေလးAနက္
မထားေတာ့ပါဘူး။
ေစာင့္ေပါ့၊
ဘာတတ္ႏိုင္တာမွတ္လို႔။
ပိုက္ဆံေပးၿပီး ကားစီးတာကလြလ ဲ ို႔ ကာAင္ဂ်င္ေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႔ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
67
mmcybermedia. မဟုတ္လား။
com
Aဲသည္တုန္းမွာပဲ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္န႔ဲ
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က
ဆန္႔က်င္ဘက္ တစ္ဖက္လမ္းကို ကူးသြားၿပီး တကၠစီတစ္စီးကို တားတာကို က်ဳပ္ ေတြ႔ေနရတယ္။ တကၠစီသမားနဲ႔ စကားေျပာၿပီး Aဲသည္ႏွစ္ေယာက္ ေနာက္က တက္စီးၾကတယ္။ တကၠစီလည္း ထြက္သာြ းေရာ ေၾသာ္… တို႔ကားက ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ စိတ္မရွည္လို႔ တကၠစီငွားသြားၿပီဆိုၿပီး က်ဳပ္စိတ္ထဲ
Aတူတူလာတဲ့လူခ်င္း
သည္ဟာေတြက
သစၥာေဖာက္သာြ းၿပီလို႔ေတာင္
စU္းစားေနမိေသးတယ္။ “ေဟ့ေကာင္… စက္ႏႈိးစမ္း၊ စက္ႏႈိးစမ္း” ေကာ္ဖတ္ရွာတဲ့ စပယ္ယာေတာင္ ျပန္မလာေသးဘူး။ စက္ႏႈိးစမ္းဆိုေတာ့ က်ဳပ္လည္း ေတြးေနရင္းက ဝမ္းသာသြားတယ္။ ရသြားၿပီ ထင္ပါရဲ႕ေပါ့ေလ။ မာက်ဴရီမီးေရာင္ေAာက္မွာ
မကၠနစ္ပုဂၢိဳလ္က
မ်က္လံုးေတြ
ျပဴးလို႔၊
နဖူးမွာလည္း
ေခၽြးစေတြရလ ႊဲ ို႔။ သူလည္း တစ္လမ္းလံုး ျပင္ေပးလာရတာဆိုေတာ့ ေမာလွေရာေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူပါလို႔ သည္ေလာက္ေရာက္လာတာ မဟုတ္လား။ ဒ႐ိုင္ဘာေလးက စက္ႏႈိးလိုက္ေရာ… “ၾကည့္စမ္း… ပိုက္ကို ဆီလိုက္မလာပါလား၊ ငါေစာေစာကတည္းကေတာ့
ထင္သား၊
ဆီရွိတယ္ထင္လို႔၊ မင္း ဆီရွိေသးရဲ႕လား ေဟ့ေကာင္” “ဆီကရွိပါတယ္” “ဘာရွိပါတယ္လဲ၊ ျပစမ္း ငါ့ကို၊ ငါကေတာ့ တစ္လမ္းလံုး လုပ္လိုက္ရတာ၊ ဆီမရွိဘန ဲ ႔ဲ ဆယ့္ငါးက်ပ္န႔ဲ လူတင္လာတဲ့ေကာင္၊ ျပစမ္း ေဟ့ေကာင္” ဒ႐ိုင္ဘာေလးက Aဲသည္တုန္းမွာပဲ
ၿငိမ္သာြ းတယ္။
စပယ္ယာေလးလည္း
ၿငိမ္သာြ းတာဟာ ျပန္ေရာက္လာတယ္။
ဝန္ခံတာပဲ သူကေတာ့
မဟုတ္လား။ သည္မွာ
ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မသိဘူး။ “ေကာ္ဖတ္မရဘူး ဆရာ” “ေကာ္ဖတ္ မင္းႀကီးေတာ္ကိုသာ မင္းျပန္ၿပီး ေကာ္ဖတ္စားေတာ့၊ မင္းတို႔ကာြ ေတာက္…” ကားကလူေတြလည္း သည္ေတာ့မွ သေဘာေပါက္သာြ းတယ္။ ဆဲတ့လ ဲ ူက ဆဲတယ္။ ညည္းတဲ့လူက
ညည္းတယ္။
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္
ေျပာတဲ့လူကေျပာတယ္။
မကၠင္းနစ္
ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္ေနပံုပဲ။ သူတစ္ေယာက္တည္း ေဒါသျဖစ္ေနတာနဲ႔ က်န္တ့သ ဲ ူေတြ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ မက်န္သေလာက္ ျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္သူမွေတာ့ ဘာမွေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ မကၠင္းနစ္ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ မေက်ႏိုင္ မခ်မ္းႏိုင္ ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
68
mmcybermedia.
com
“ကားေမာင္းတယ္ဆိုရင္
ကားAေၾကာင္း
နားလည္ရတယ္ကြ၊
ကားေပၚတက္ထိုင္ၿပီး
ေခြကိုင္တိုင္း ကားသမားမဟုတ္ဘူး၊ လူေတြကလည္း လူေတြမွာ Aခ်ိန္န႔ဲ သြားေနရတာကြ၊ မင္းတို႔ကာြ ” သည္ပုဂၢိဳလ္ကလည္း
ေဒါသေတာ့ႀကီးသား။
မင္းတို႔ကာြ ၊
မင္းတို႔ကာြ နဲ႔
ထေတာင္
ထိုးေတာ့မလား မွတ္ရတယ္။ က်ဳပ္လည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သာြ းတယ္။ ကားပ်က္တာကလည္း ျပည္လမ္းေပၚမွာ
မဟုတ္ဘူးေလ။
လမ္းမႀကီးေပၚမွာကေတာ့
ဘာAေၾကာင္းလဲ။
သည္ကားပ်က္ရင္ ေနာက္ကားစီးလို႔ရတယ္။ Aခုက ဘယ္လိုင္းကားမွ မရွိတ့ေ ဲ နရာ။ ေနာက္က ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ ထြက္လာတဲ့ ဆယ့္ငါးက်ပ္ကားေတြကို တားရေAာင္ကလည္း သူကလည္း သူ႔လူန႔သ ဲ ူ
Aျပည့္။
က်န္တာကေတာ့
ကိုယ္ပိုင္ကားေတြခ်ည္း
သြားလာေနတတ္တ့လ ဲ မ္း။
ဘာလုပ္လို႔ ရမွာလဲ။ က်ဳပ္ နာရီကိုလည္း က်ဳပ္ မၾကည့္ရဲေတာ့ေပမယ့္ ကိုးနာရီကိုလိုရင္ နည္းနည္းေပါ့။ က်ဳပ္ Aထုပ္ကေလးေတြ
က်ဳပ္
ယူလိုက္တယ္။
မကၠင္းနစ္ဆရာကိုလည္း
သူ႔Aထုပ္ကေလး
ႏွစ္ထုပ္ေပးလိုက္တယ္။ “ေဟ့ေကာင္ေတြ… Aခုမွငိုင္မေနနဲ႔၊ ပိုက္ဆံျပန္ေပး” သည္ေတာ့မွ စပယ္ယာေလးက ခရီးသည္ေတြကို မAမ္းခ်င္ Aမ္းခ်င္န႔ဲ ပိုက္ဆံေတြ ျပန္Aမ္းတယ္။
မ်က္ႏွာကေတာ့
တယ္မေကာင္းလွဘူး။
သည္ေကာင္ေတြက
သူတို႔ဘက္က
မွားေနေပမယ့္ တစ္ခ်က္ မေတာင္းပန္ဘူးဆိုတ့ဲ မ်က္ႏွာေပးေတြန႔။ဲ “ေခါင္းခန္းက ဆရာႏွစ္ေယာက္က ေရာ့… ေလးဆယ္” က်ဳပ္လက္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ ပိုက္ဆံေလးႏွစ္ဆယ္ကို ကိုင္ထားရင္း ဘာလုပ္ရမလဲ က်ဳပ္စU္းစားတယ္။
ခရီးသည္ေတြ
Aားလံုးကလည္း
ကိုယ့္ပိုက္ဆံေလး
ကိုယ္ကိုင္လို႔။
တခ်ိဳ႕ခရီးသည္ေတြက ကားမီးေရာင္ျမင္သမွ် ရပ္ေပးလို ရပ္ေပးျငား Aုပ္စုလိုက္ ကားတားပြႀဲ ကီး လုပ္ေနၾကတယ္။
ဘယ္ကားကမွ
ကားကေလးေတြေလာက္သာ
ရပ္မေပးပါဘူး။
သြားရတဲ့လမ္းပဲ။
သည္လမ္းက
ဘယ္သူက
ကိုယ္ပိုင္ကားေတြ၊
စာစာနာနာ
ရပ္ေပးမွာလဲ။
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ လူတစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စပါတဲ့ တကၠစီေလးေတြကေတာင္ လက္ခါၿပီး ေမာင္းေျပးေနၾကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ကားဆိုတာကေတာ့ ေဝးေရာ။ ကိုင္း… ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မတံုး။
***** (၄) ခရီးက ဟိုဘက္လည္းမနီး သည္ဘက္လည္းမနီး။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဇြမ ဲ ေလ်ာ့ေသးဘူး။ ကားတားေနၾကတုန္း။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ျပည္လမ္းမႀကီးကို ေဖာက္ထက ြ ္ဖို႔ ဘယ္ဘက္ကနီးမလဲ တြက္ဆေနၾကတယ္။ Aမွန္ကေတာ့ ဘယ္ဘက္ကမွ မနီးဘူး။ ေတာင္ဘက္ကို ျပန္ေလွ်ာက္ရင္ Uီးဝိစာရ
ေက်ာက္တိုင္ကို
ေရာက္မယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
Aဲဒီကမွ
Aလံုလမ္းဘက္ကို
ေဖာက္ထက ြ ္။
69
mmcybermedia.
com
ေျမာက္ဘက္ကိုေလွ်ာက္ရင္ ေတာ္လွန္ေရးပန္းၿခံ၊ ဝိဇယ႐ုပ္ရွင္႐ံု၊ Aဲသည္ကမွ ျပည္လမ္းဘက္ကို ေဖာက္ထက ြ ္။
ေဝးတာခ်ည္းပါပဲ။
ဒါေပမယ့္
သြားတာေတာ့
သြားရမွာပါပဲ။
လိုင္းကားေတြ
Uဒဟိုရွိေနတဲ့ ျပည္လမ္းမႀကီးကို မထြက္မျဖစ္ ထြက္ကို ထြက္ရေတာ့မွာပါပဲ။ “ေျမနီကုန္းဘက္မွာေတာ့ Aင္းစိန္ တစ္ဆယ္ကားေတြ ရွိႏိုင္ေသးတယ္ဗ်၊ Aဲဒီဘက္ ေလွ်ာက္မလား” က်ဳပ္န႔A ဲ တူ
ေခါင္းခန္းစီးတဲ့လူက
လက္တို႔ရင္း
လာေျပာေတာ့မွ
က်ဳပ္လည္း
သတိရသြားတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ က်ဳပ္လည္း ဆံုးျဖတ္ရေတာ့မယ္။ ကိုးနာရီကလည္း ထိုးၿပီ။ ဘယ္ကားမွလည္း ရပ္မေပးဘူး ဆိုတ့A ဲ ခ်ိန္။ မိုးကလည္း ရြာခ်ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၿပီ ေျပာပါေတာ့။ လူေတြကေတာ့ Aုပ္စုကဲြသာြ းတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေတာင္ဘက္ကို ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ က်ဳပ္လည္း ေျမာက္ဘက္ကိုပဲ ေရြးလိုက္တာပါပဲ။ လူေလးငါးေျခာက္ေယာက္ပါတဲ့ က်ဳပ္တို႔လူစုဟာ ေရစိုေနတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေပၚက
ခပ္သက ြ ္သက ြ ္ပဲ
ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္။
ေစာေစာကပဲ
တစ္စုတစ္စည္းတည္း လာခဲ့ၾကတဲ့ ခရီးသည္ေတြဟာ Aခုေတာ့ Aုပ္စုေတြ ကြဲသာြ းၾကၿပီပဲ။ ခဏေနေတာ့ ထင္တ့A ဲ တိုင္းပဲ မိုးကရြာခ်ေရာ။ ထီးပါတယ္ဆိုေပမယ့္ စိုကုန္ၾကတာပါပဲ။ ဘယ့္ႏွယ္ျဖစ္မွန္း
မသိဘူး။
က်ဳပ္စိတ္ထဲ
ေရႊျပည္သာက
ေမွ်ာ္ေနမယ့္
ကေလးေတြကိုပဲ
လမ္းက်ယ္ကို
ေရာက္ဖို႔ေတာင္
သတိရေနတယ္။ Aခုေတာ့
ေရႊျပည္သာေရာက္ဖို႔
ေနေနသာသာ
မိုးထဲေလထဲမွာ ေလွ်ာက္ရတုန္း။
(ရင္ခုန္ပြင့္၊ ၁၉၉၂ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ ာလ))
***** တခ်ိဳ႕က နီျပာျပာ ပာျပာ၊ ပာ၊ တခ်ိဳ႕က ျဖဴဝါဝါ တခ်ိဳ႕မွာ ခ်ိတ္ပြင့္၊ တခ်ိဳ႕မွာ ပန္းရင့္ (၁) ထံုးစံAတိုင္း ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚက ေျခလွမ္း ႏွစ္ရာခန္႔ ဆင္းၿပီးလွ်င္ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ေကြ႔ရမည္။
ၿပီးလွ်င္ေတာ့
Aိမ္စုေတြထက ဲ
ေနာက္ထပ္
ေျခလွမ္း
ပုဏၰရိတ္ပင္ေျခာက္မ်ား
ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္
Aိမ္… ကၽြန္မAတြက္ေတာ့
ေလွ်ာက္လာခဲ့လွ်င္
ရွိေနေသာ
Aိမ္Aဝင္ဝကို
သည္ပ်U္ေထာင္ခ်ပ္မ်ားျဖင့္ ကာရံထားေသာ
သံေခ်းAထပ္ထပ္ တက္ေနေသာ မညီမညာ သြပ္ျပားခ်ပ္မ်ား မိုးထားသည့္ သည္Aိမ္ေဟာင္း ျမင့္ျမင့္ႀကီးကို
ေနထိုင္စရာAိမ္ဟု
ရက္ရက္ေရာေရာ
စာစာနာနာ
ေခၚေဝၚသတ္မွတ္လိုစိတ္
မရွိတာ Aမွန္ပါ။ သည္Aိမ္က ကၽန ြ ္မAတြက္ ေAးရာၿငိမ္းရာ ေနရာထိုင္ခင္းတစ္ခုမဟုတ္တာ တစ္ခုတည္းႏွင့္ မလိုတမာစြာ ေျပာေနျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ သခ်ႋဳင္းဇရပ္တစ္ခုေပၚမွာ
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
70
mmcybermedia.
com
ေနကုန္ေနခန္း နားေAးပါးေAး တစ္ေယာက္တည္း ေတြေတြေငးေငး ကၽြန္မ ေနခ်င္လွပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္Aိမ္ေပၚမွာ ကၽြန္မ လိုAပ္စာြ လာေရာက္ေနထိုင္ရတုန္း ျဖစ္သည္။ ဤAိမ္ႏွင့္
ကၽန ြ ္မ၏
ပတ္သက္ေနခဲ့သည္
ဆက္ဆံမႈသည္
မဟုတ္ေလာ။
ႏွစ္ကာလ
ေနာက္ထပ္လည္း
Aေတာ္ၾကာၾကာကတည္းကပင္
ႏွစ္ေပါင္း
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ
ပတ္သက္ေနUီးမည္လဲ ကၽန ြ ္မ မသိပါ။ ကၽန ြ ္မကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ မေဝခြႏ ဲ ိုင္ေသးပါ။ ေျပာလည္း မေျပာႏိုင္ေသးပါ။ ကၽန ြ ္မ တစ္ကိုယ္တည္းသာဆိုလွ်င္ သို႔မဟုတ္ ကၽြန္မမွာ ဘာAေႏွာင္Aဖြ႔မ ဲ ွ မရွိဘူးဟုဆိုလွ်င္ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မသည္ ေမာင္၏ ေနာက္မိန္းမ၊ ထားပါေတာ့၊ ဒုတိယဇနီးသာ မဟုတ္ဘူးဆိုလွ်င္ ဒါမွမဟုတ္ ေမာင္က သူ၏ ေရာဂါေဝဒနာ ေငြ႔ရည္မ်ားျဖင့္ ႁပြန္းတီးေနေသာ ေဝသီသီမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ကၽြန္မကို တယုတယ ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ မၾကည့္တတ္ဘူးဆိုလွ်င္ ကၽြန္မသည္ သည္Aိမ္ေစာင္းေစာင္းႀကီးေပၚတြင္ ဘာမွ တြယ္ငင္စရာ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ၿပီးခဲ့သည့္ ကိစၥမ်ားAတြက္ ကၽြန္မ၏
ကၽန ြ ္မဘဝ၏
ခန္းေျခာက္
ၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားေသာ
ပ်က္ျပယ္စျပဳၿပီျဖစ္သည့္
Aခ်ိန္ကာလမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊
ကိုယ္ခႏၶာAတြက္လည္းေကာင္း
ကၽန ြ ္မ
ႏွေျမာဝမ္းနည္းေနလိမ့္မည္လည္း မဟုတ္ပါ။ ၿပီးေတာ့
Aခ်ိန္ကာလက
ပြတ္တိုက္
ေခ်ဖ်က္သာြ းၿပီျဖစ္ေသာ
ကၽြန္မကိုယ္ခႏၶာ၏
ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းျခင္းသည္ လက္ရွိ ကၽန ြ ္မ ေရာက္ရွိေနသည့္ Aသက္ထက္ ပိုမိုေစာစီးစြာ ကၽြန္မကို စြန္႔ခာြ သြားၿပီ
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း
ေမာင္သည္လည္းေကာင္း၊
မဟုတ္ပါ။
နားလည္ၾကၿပီး
သည္Aတြက္
ျဖစ္ပါသည္။
ကၽန ြ ္မသည္လည္းေကာင္း၊
သူAတြက္လည္း
ေမာင္က
ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလွသည့္ စကားတခ်ိဳ႕ကို မၾကာမၾကာ ေျပာတတ္သည္လည္းရွိ၏။ “မင္း သိပ္Aိုစာသြားၿပီ၊ မင္း သိပ္စိတ္ဆင္းရဲေနရတာ ေမာင္ သိပါတယ္၊ ဒီAတြက္လည္း ေမာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတယ္၊ ဒီAတြက္လည္း ေရာဂါတစ္ဝက္ ျဖစ္ေနရတယ္” ေမာင့္စကားမ်ားကို ကၽြန္မ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီးကို ယံုၾကည္ပါသည္။ Aဆုတ္ေရာဂါ၏ ထိုးႏွက္ျခင္းကို AလူးAလဲ ခံစားေနရေသာ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ ကၽန ြ ္မAတြက္ Aတန္Aသင့္ ယံုၾကည္မႈကို
ေပးစြမ္းႏိုင္သည့္
သည္စကားစုမ်ားက
ကၽြန္မ၏ရင္ထဲသို႔
ေႏြးေထြးစြာ
စီးဝင္သာြ းၿမဲျဖစ္၏။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ
ေမာင့္ကို
ခ်စ္ႏိုင္ေနသေရြ႕
သည္Aိမ္ေဟာင္းတစ္လံုးသည္လည္း
ဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊
သက္ဆိုင္ခြင့္
Aနည္းAက်U္းရွိေနသည္ဟု
ေမာင္န႔ဲ
ပတ္သက္ေနေသးေသာ
မဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ
ယံုၾကည္ေနသေရြ႕
ကၽန ြ ္မႏွင့္ပါ
သည္Aိမ္ဆီကို
ကၽြန္မ
လာေနရUီးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဆီႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကင္းေဝးေနၿပီျဖစ္ေသာ ကၽန ြ ္မ၏ ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ ျဖစ္သည့္
ဆံစမ်ားကို
ကၽြန္မ၏
ေနေလာင္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို
လည္းေကာင္း၊
မ်က္ဝန္းမ်ား၊
ျပည့္ေဖာင္းျခင္းကင္းကာ
ပါးျပင္ႏွင့္
စုဝင္သိမ္းထုပ္ရင္း
နားထင္စပ္၊
ေလ်ာ့ရတ ဲ န ြ ္႔ေၾကေနၿပီ ၿပီးေတာ့
Aသက္ဝိညာU္ကင္းမဲ့သည့္
Aာဟာရမဲ့
စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို
ကၽြန္မ လာေနရUီးမည္သာ ျဖစ္၏။
***** typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
71
mmcybermedia.
com
(၂) Aဆိုးဆံုးမွာ
ေလွကားထစ္မ်ားျဖစ္၏။
ျမည္သာြ းတတ္ကာ
လူေရာ
ေတြးဆေနရတတ္ေသာ
တစ္ထစ္နင္းလိုက္တိုင္း
ေလွကားဆံပါ
Aသံက်ယ္က်ယ္
ဘယ္ေတာ့မ်ား
ျပဳတ္က်သြားေလမလဲဟု
ျဖစ္၏။
သည္ေလွကားထစ္မ်ားက
ေလွကားထစ္မ်ားပင္
တစ္ထစ္တက္လိုက္တိုင္း သည္Aိမ္ထက ဲ ို ဝင္ရUီးေတာ့မွာပါလားလို႔လည္း ေလွကားကိုတက္ရင္း ဖ်တ္ခနဲ ဖ်တ္ခနဲ ကၽြန္မ သတိဝင္ေနတတ္၏။ တစ္ထစ္
ေနာက္ထပ္တစ္ထစ္
ေျခလွမ္းမ်ားက
Aႏုတ္Aသိမ္း
ေနာက္ျပန္ဆင္းကာ
ေနာက္ထပ္တစ္ထစ္၊
ေလးဆြဲဆဲြ
ငါေျပးႏိုင္ဖို႔
ထိုAခါမ်ိဳးတြင္
ျဖစ္ေနကာ
ေျမျပင္က်ယ္က်ယ္မွ
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္
ကၽန ြ ္မ၏ ေလွကားမွ
ရွိရဲ႕လားဟူေသာ
Aသိျဖင့္
ေျပးလႊားသြားတတ္သည္ဆိုေသာ Aမိဝမ္းမွကၽြတ္စ ျမင္းတစ္ေကာင္လို ေျမရွိသမွ် တလႊားလႊား ေျပးပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္
Aၿမဲတမ္း
သစ္သားတံခါးမႀကီး
ျဖစ္ေနေလ့ရွိ၏။
တစ္ခ်ပ္ရွိမည္။
ေလွကားထစ္ေတြဆံုးလွ်င္
Aတြင္းက
စကၠဴထူထူ
ခပ္ယ့ယ ဲ ့ဲ
ပိတ္ထားေသာ
ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေလး တစ္ခုရွိမည္။ ကၽန ြ ္မ၏ လက္ဆစ္မ်ားႏွင့္ တံခါးရြက္ေတြကို ခပ္ဖဖ ြ ြ ေခါက္လိုက္လွ်င္ ထိုမ်က္လံုးသည္
ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ထက ဲ Aဆိပ္ျပင္းေသာ
မ်က္လံုးတစ္လံုးကို
ေႁမြတစ္ေကာင္၏
ကၽြန္မ
မ်က္လံုးမ်ားလို
ေတြ႔ရမည္။
ေသးငယ္သေလာက္
ေၾကာက္ရံ႕ြ ေခ်ာက္ခ်ားဖို႔ေကာင္းေသာ မ်က္လံုးတစ္လံုးလံုး ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ တစ္ခါတစ္ရံ တံခါးဖြင့္ေပးတတ္ေသာ ေမာင့္မ်က္လံုးကလြလ ဲ ွ်င္ တျခားမ်က္လံုးေတြကေတာ့ ပုပ္သိုးသိုး Aာနိသင္ခ်င္း Aတူတူပင္ျဖစ္သည္။ ထိုမ်က္လံုးေတြထက ဲ ေသးငယ္သေလာက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ မျမရီ၏ မ်က္လံုးကို ကၽြန္မ Aရြံမုန္းဆံုးျဖစ္သည္။ စကၠန္႔တစ္ဝက္
မရွိတရွိေလာက္
ေမာဟAခိုးAေငြ႔မ်ားကို
Aခ်ိန္ကေလး
Aတြင္းမွာပင္
သူမ၏
ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကေလးကတစ္ဆင့္
ကၽန ြ ္မ
မ်က္လံုးမ်ားဆီက ရေနတတ္ပါသည္။
ၿပီးလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းလိုလို တံခါးခ်ပ္တစ္ျခမ္းကို မဟတဟဖြင့္ေပးမည္။ Aိမ္ထဲသို႔ ဝင္လာေသာ ကၽြန္မ
တစ္ကိုယ္လံုးကို
ေဝ့ခနဲ
ဝိုက္ခနဲ
Aကဲခတ္လိုက္တာ
ကၽြန္မ
လက္ထမ ဲ ွာ
ဘာမ်ားပါလာေလမလဲ ဆိုတာကိုပဲ မလြတ္တမ္း ၾကည့္ေနလိမ့္မည္။ “လာပါၿပီ ကိုသက္၊ ရွင့္မယား” ျပာေဟာက္ေဟာက္ စူးတူးတူး လည္ေခ်ာင္းျခစ္သံျဖင့္ Aိမ္ထက ဲ ပက္လက္ကုလားထိုင္ တစ္လံုးေပၚမွာ သို႔မဟုတ္ ခုတင္ေပၚမွာရွိေနမည့္ ေမာင့္ဆီကို Aသံျပဳမည္။ ထိုAခါ ေမာင္သည္ ခၽြဟ ဲ ပ္သံ၊ ေခ်ာင္းဆိုးသံ၊ ညည္းညဴသံေတြၾကားက Aားယူရင္း… “ေနာက္က်လွခ်ည္လား မေက်းရယ္၊ မင္းUစၥာ…” ဆိုေသာ
စကားစုကို
လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြကို
ေျပာလိမ့္မည္။
ထိုAခါ
ကၽြန္မကလည္း
တေျဖာက္ေျဖာက္ခ်ိဳးရင္း
ေမာင္ရွိေနမည္
ခါတိုင္းလိုပါပဲ။ ထင္ရေသာ
ေနရာကိုမွန္းဆကာ… “ကေန႔
သင္႐ိုးAသစ္တက္တယ္။
ကေလးကလည္း
နားေဝးတယ္
ကိုသက္ရယ္၊
ခါတိုင္းေလာက္ပါပဲ၊ ဒါေတာင္ ထမင္းေကၽြးေနေသးတယ္၊ မစားခဲ့ဘူး”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
72
mmcybermedia.
com
ဟု ျပန္ေျပာမိတတ္သည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ ထိုAခါ သူမက စူးတူးတူး လည္ေခ်ာင္းျခစ္သံျဖင့္… “ထမင္းေကၽြးရင္လည္း
စားခဲ့ေရာေပါ့၊
ဒီမယ္
ကေလးေတြ
ထမင္းခ်က္မွားလို႔
ထမင္းေတာင္ မက်န္ခ်င္ေတာ့ဘူး” ဟု ေျပာျပန္Uီးမည္။ ဒါက
တခ်ိဳ႕ညUီးပိုင္းမွာ
ေလွကားထစ္ေတြက
တက္လာၿပီးတိုင္း
ၾကားေနက်
ေျပာေနက်စကားေတြသာ ျဖစ္သည္။ ထမင္းမက်န္ခ်င္ေတာ့ဘူးဟု ေျပာေသာ္လည္း တကယ္ ထမင္း မက်န္ေတာ့ဘူး ဆိုတာကိုလည္း ကၽန ြ ္မ သိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ သည္Aတြက္လည္း ကိစၥမရွိလွပါ။
ကၽန ြ ္မ
စႏၵရားတီးသင္ေပးသည့္
တစ္ခက ြ ္ေလာက္ေတာ့
ကေလးAိမ္မွာ
တိုက္သည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။
Aိမ္ေဖ်ာ္
တစ္ခါတစ္ရံ
ေကာ္ဖီက်ဲက်ဲ
ေထာပတ္မုန္႔ႂကြပ္ကေလး
တစ္ခ်ပ္ႏွစ္ခ်ပ္ ပါတတ္သည္။ သိပ္ဆာလြန္းလွ်င္ လမ္းေထာင့္က သြားရည္စာဆိုင္ကေလးက မေရြးပြပြ
ႏွစ္ထုပ္ေလာက္ကို
Aၿမဲတမ္းေတာ့လည္း
ဝယ္စားႏိုင္သည္။
မဟုတ္ပါ။
ၿပီးလွ်င္
ထမင္းတစ္လုပ္တစ္ဆုပ္
ေရေသာက္႐ံုေပါ့။
က်န္သည့္Aခါလည္း
ဒါက ရွိသည္။
သည္Aတြက္ ကၽြန္မ ေက်းဇူးမကန္းခ်င္ပါ။ ေမာင့္Aရိပ္ Aသက္ရွင္
AာဝါသေAာက္မွာ
ထမင္းတစ္လုပ္ဆစ္ဆုပ္
ေနထိုင္ခြင့္ရေနတာကိုပဲ
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း က်န္တတ္ေသာ
ေAးစက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ
Aသားဟင္း
မစားျဖစ္ေတာ့ေသာ
ကၽန ြ ္မ
ကံၾကမၼာကို
တစ္ဖတ္စ၊
ေမာင္န႔A ဲ တူ
ညစာစားရင္
ေမာင္ႏွင့္Aတူ
ေက်းဇူးတင္လွပါသည္။
ဟင္းခ်ိဳရည္ႏွင့္
Aနည္းAက်U္းကိုစားရင္း
ရက္ေတြကိုေတာ့
စားရင္း
ႏွစ္ဖတ္စ
ထမင္းလက္ဆံု
ဝမ္းပန္းတနည္း
ျပန္လွန္
ေရတြက္ေနမိတတ္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ သည္Aိမ္ေပၚမွာ (Aထူးသျဖင့္ မျမရီႏွင့္ သူမ၏ ကေလးမ်ား ရွိေနခ်ိန္မွာ)
‘ေမာင္’
ဟူေသာ
AသံုးAႏႈန္းကို
ကၽန ြ ္မ
ေခၚခြင့္မရတာကိုလည္း
ကၽန ြ ္မ
ဝမ္းနည္းေနမိတတ္၏။ သူတို႔ေရွ႕မွာ ေမာင့္ကို ‘ကိုသက္’ လို႔ ေခၚရတာကိုပဲ ရင့္သီးလြန္းလွသည္ဟု ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ လိပ္ျပာမလံု ျဖစ္ေနတတ္တာလည္း ရွိသည္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင့္Aိပ္ရာေဘး၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမာင့္Aခန္းထဲကိုလည္း ကၽန ြ ္မ ဝင္ခြင့္မရပါ။ ကၽြန္မAတြက္ ကန္႔ထားသည္)
ထဲမွာ
သီးသန္႔ထားရွိေသာ ေနခ်င္ေန၊
Aခန္းငယ္
ဒါမွမဟုတ္
(ဝါးထရံျဖင့္
မီးမွိန္မွိန္ကေလး
ခပ္က်U္းက်U္း
လင္းေနတတ္သည့္
Eည့္ခန္းဘက္မွာ ထြက္ထိုင္ခ်င္ထိုင္။ ဒါပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို ကၽြန္မ ျမင္ခြင့္မရတာ ႏွစ္ပတ္ခန္႔
ရွိတတ္ပါသည္ဟု
ဆိုလွ်င္
ယံုၾကည္မႈရွိမည္
မဟုတ္ပါ။
ေမာင့္ေခ်ာင္းဆိုးသံ၊
သလိပ္ဟပ္သံတို႔ကိုသာ Aခန္းAျပင္က စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ကၽြန္မ ၾကားေနရတတ္သည္။ ေမာင့္နဖူးေတြကို ကိုင္ရင္း ေခၽြးေစးေတြကို တယုတယ သုတ္ေပးရင္း၊ ေရေAးေAးတစ္စက္ တစ္ေပါက္တိုက္ရင္း ဒါမွမဟုတ္ ကၽန ြ ္မလက္ႏွင့္ ကိုယ္တိုင္ျပဳတ္ေသာ ‘ေမာင္ႀကိဳက္တတ္သည့္’ ျမဴစြမ္ျပဳတ္ကိုခံ႔ရ ြ င္း လံုးဝမရွိပါ။
ေမာင္ႏွင့္
စီးဆင္းမဲ့ေသာ
စကားေတြ
ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း
ေရAိုင္တစ္Aိုင္လို
ကၽန ြ ္မတြင္
တျဖည္းျဖည္း
Aဲသည္Aခြင့္
ညစ္ပုတ္ေကာေျခာက္
လာေလသလားဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တြက္ဆရင္း ကၽြန္မ Aားငယ္မိေနတတ္တာကို ေမာင္ သိေစခ်င္လွပါသည္။
***** typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
73
mmcybermedia.
com
(၃) စင္စစ္ ေမာင္သည္ ကၽန ြ ္မ၏ ပထမဆံုး ခင္ပန ြ ္းျဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင့္ဘက္က ၾကည့္လွ်င္ေတာ့
ကၽြန္မသည္
ေမာင္၏
ေမာင္ႏွင့္
မျမရီတို႔
ပထမဇနီးရွိသည္။ ေက်ာင္းသူေလာက္ပဲ
ရွိUီးမည္ဟု
ေမာင္ႏွင့္မျမရီတို႔
ဒုတိယAိမ္ေထာင္
ျဖစ္ေနျပန္သည္။
ေမာင့္မွာ
ကၽြန္မသည္
ရွစ္တန္း
Aိမ္ေထာင္က်ခ်ိန္မွာ
ေနာင္Aခါ
ကၽန ြ ္မ
ကၽြန္မတို႔ရပ္ကက ြ ္ကေလးသို႔
သိရပါသည္။
Aဲသည္တုန္းက
ေျပာင္းမလာေသးပါ။
ေမာင့္မိဘ
လက္ငုတ္လက္ရင္းျဖစ္ေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးကို UီးစီးUီးေဆာင္ျပဳရင္း Uကၠလာဘက္မွာ ေနထိုင္ခ့ၾဲ ကသည္။
ေမာင္ႏွင့္
မျမရီတို႔၏
ပထမAိမ္ေထာင္သက္
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္မွာ
သားသမီးသံုးေယာက္
ထြန္းကားခဲ့သည္။ သည္တုန္းက ေမာင့္စီးပြားေရးက ေကာင္းသည္ဟု
ဆိုႏိုင္သည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးကလည္း Aက်ိဳးေပးသတဲ့။ Aၿမဲတမ္း ၿပံဳးရယ္ရႊင္ပ် ရွိေနတတ္ကာ စိတ္ေကာင္း ႏွလံုးေကာင္းရွိေသာ ေမာင္က သူ႔ဇနီးAေပၚမွာ Aရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ရွိေနတတ္သည္။ ဒါကလည္း ေမာင္ကိုယ္တိုင္က Aက်ည္းတန္ေသာ္လည္း ေခ်ာေမာလွပသည့္ ဇနီးAေပၚမွာ Aစိုးရိမ္လန ြ ္ကစ ဲ ာြ ေစာင့္ေရွာက္ေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေမာင့္ ပင္ကိုစ႐ိုက္ကိုက ေAးခ်မ္းတည္ၿငိမ္သည့္
သေဘာမ်ိဳးျဖင့္
တစ္သက္တာထာဝရ
႐ိုးေျမက်Aခ်စ္မ်ိဳးကို
ဖန္တီးထူေထာင္ခ့ျဲ ခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေနာင္Aခါ ကၽြန္မကို ေမာင္ကိုယ္တိုင္က ေျပာဖူးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးသံုးေယာက္ ရွိၿပီးသည့္Aခါ ေမာင္တို႔ မိသားစုဘဝသည္ Uီးေစာက္ကၽြမ္းျပန္ ေျပာင္းလဲသာြ းေတာ့သည္။ ကၽြန္မတို႔ ရပ္ကက ြ ္ကေလးသို႔ ေမာင္တို႔မိသားစုမ်ား ေျပာင္းေရႊ႕လာခ်ိန္မွာေတာ့ ေမာင့္မွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ မရွိေတာ့ပါ။ ဘာဆိုဘာမွ ဆုပ္ဆုပ္ကိုင္ကိုင္ မရွိေတာ့ဘဲ ရွိသမွ်ေလးကို ထုခစ ဲြ ားေသာက္ေနရခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ ညေနတိုင္း Aိမ္ႏွင့္ ခပ္ေဝးေဝးကို ထြက္သာြ းတတ္ကာ ညU့္နက္မွ Aရက္မူးမူးႏွင့္ ျပန္လာတတ္ေသာ ေမာင္က သူ႔သားသမီးမ်ား၏ နာမည္ေတြကို စီကာစU္ကာေခၚရင္း ႏႈိးေနတတ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ရပ္ကက ြ ္ထက ဲ ို မထင္မရွား ေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာ ေမာင့္Aေၾကာင္းေတြကို
လူေတြ
တစ္စတစ္စ
သိလာခဲ့ရသည္။
ေမာင့္ဇနီးက
ေမာင္ႏွင့္
သားသမီးသံုးေယာက္ကို ထားရစ္ကာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က လူငယ္တစ္Uီးႏွင့္ လိုက္သာြ းခဲ့သည့္ Aေၾကာင္း၊
ထိုAခါ
ေမာင္က
ေရာင္းပစ္ခ့သ ဲ ည့္Aေၾကာင္း၊
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးကို
ထိုေနရာေဒသႏွင့္
ေဝးရာ
ကၽန ြ ္မတို႔
မတန္တဆေဈးႏွင့္ ရပ္ကက ြ ္ကေလးသို႔
ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေရာက္လာရေသာ္လည္း Aလုပ္Aကိုင္ မည္မည္ရရမလုပ္ဘဲ ေနခ်င္သလိုေနရင္း Aရက္ေတြခ်ည္း ေသာက္ေနခဲ့ေၾကာင္း စသျဖင့္ စသျဖင့္ ေမာင္၏ (သည္တုန္းက ကၽန ြ ္မ၏ေမာင္ မဟုတ္ေသးပါ) သတင္းေတြကို ၾကားေနခဲ့ရသည္။ ရပ္ကက ြ ္ထဲ
ေျပာင္းလာသည္ဆိုေသာ္လည္း
ကၽန ြ ္မတို႔
မိသားစုမ်ားႏွင့္
ဘယ္လိုမွ
ပတ္သက္ျခင္းမရွိခ့ပ ဲ ါ။ ကၽြန္မတို႔ မိသားစု ဆိုသည္ကလည္း မ်ားမ်ားစားစား မဟုတ္ပါ။ ေမေမ၊ ေမာင္ေလးႏွင့္ ကၽြန္မတို႔ သံုးUီးသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစU္က ကၽြန္မ၏Aသက္မွာ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ခန္႔ ရွိၿပီျဖစ္ပါသည္။
ေဖေဖ
ထားရစ္ခ့ေ ဲ သာ
ဂ်ာမန္စႏၵရားေဟာင္းတစ္လံုးႏွင့္၊
ေဖေဖ
ပင္စင္လစာကေလးႏွင့္၊ သင္ေပးထားခဲ့ေသာ
ေဖေဖ
ထားရစ္ခ့ေ ဲ သာ
စႏၵရားတီးပညာကိုသာ
Aရင္းAႏွီးျပဳရင္း ကၽန ြ ္မတို႔မိသားစု မေလာက္မင ၿခိဳးၿခံေနခဲ့ရသည့္ ကာလာမ်ားလည္း ျဖစ္၏။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
74
mmcybermedia. Aသက္Aရြယ္
com Aတန္သင့္
ရလာၿပီျဖစ္ေသာ
ေမာင္ေလးသည္လည္း
လမ္းထဲက
မိန္းကေလးတစ္Uီးႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီးသည့္Aခါ ကၽန ြ ္မႏွင့္ ေမေမသာ က်န္ရစ္ခ့ေ ဲ တာ့သည္။ ကၽြန္မေနေသာ
ရပ္ကက ြ ္ကေလးက
ေတာ္ေတာ္Aလွမ္းေဝးလွေသာ
ၿမိဳ႕တြင္းကို
စႏၵရားတီးသင္ေပးရန္ ကၽန ြ ္မ သြားေနရသည့္Aခါ ေမေမသာ Aိမ္တြင္ က်န္ရစ္ေနခဲ့ရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေမွာင္ႀကီးမည္းႀကီးမွ ကၽြန္မ ျပန္ေရာက္ရတာလည္းရွိသည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစားၿပီးလွ်င္ စႏၵရားခံုမွာ ခဏထိုင္ရင္း ေနာက္တစ္ေန႔Aတြက္ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို ကၽြန္မ ျပန္ေႏႊးရေသးသည္။ ေဖေဖ သင္ေပးခဲ့ေသာ မဟာဂီတ သီခ်င္းေတြထက ဲ ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ေရာက္တတ္ရာရာ
တီးရင္း
ေAာက္ေမ့ေနမိတတ္ပါသည္။
တခ်ိဳ႕
ညU့္နက္ေသာ
ထိုေန႔ညကေတာ့
ညမ်ားတြင္
ေမေမသည္
ေဖေဖ့ကို
ေနာက္တစ္ခါ
ကၽြန္မ
ကၽန ြ ္မဘဝ
Aဆစ္Aခ်ိဳးမ်ားျဖစ္လာမည့္ Aေၾကာင္းတရားမ်ား၏ AUီးAစျဖစ္ေသာ ခ်ည္ခင္Aစတစ္စကို စတင္ ဆြဲငင္လိုက္သည့္ည ျဖစ္သည္။ ညU့္နက္စျပဳၿပီျဖစ္၍ ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခား ပတ္ပ်ိဳးကို ကၽြန္မ လြမ္းစိတ္ႏွင့္ တုိးသဲ့သ့ဲ တီးေနသည့္ Aခ်ိန္လည္းျဖစ္၏။ “သမီး ေမေမတို႔Aိမ္ တစ္ျခမ္းငွားဖို႔ ေမေမေတာ့ စီစU္လိုက္ၿပီ၊ သမီးသေဘာတူရင္ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ Aခန္းဖြ႔ေ ဲ ပးရမယ္” သည္တုန္းက ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ ဘာမွျပန္မေျပာခဲ့ပါ။ ေမေမ့ ဆႏၵမ်ားကိုသာ ကၽန ြ ္မ တစ္သက္လံုး လိုက္ေလ်ာခဲ့သည္ႏွင့္Aညီ ဘယ္သူ႔ကိုငွားမွာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ႏွင့္ ငွားမွာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနၾကမွာလဲ၊ မိသားစုက ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ စသည့္ ေမးသင့္သည့္ ေမးခြန္းမ်ားကိုပင္ ကၽြန္မ မေမးမိခ့ပ ဲ ါ။ ေခါင္းကိုသာညိတ္ျပရင္း တီးလက္စ သီခ်င္းAပိုဒ္ေတြကို စိတ္ကမွတ္ရင္း တရြရြ တီးေနခဲ့ပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေမာင္ႏွင့္ သားသမီးမ်ား ကၽန ြ ္မတို႔Aိမ္သို႔ ေရာက္လာသည့္Aခါ ကၽြန္မ Aလြန္ Aံ့ၾသခဲ့ရသည္။ ကၽန ြ ္မထက္ Aသက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ခန္႔ ႀကီးမည္ျဖစ္ေသာ Uီးသက္ေမာင္ႏွင့္Aတူ သားသမီးမ်ား ေရာက္လာစက ခပ္စိမ္းစိမ္း ရွိခ့ေ ဲ သာ္လည္း ထရံပါးပါးေလးတစ္ခ်ပ္သာ ျခားေသာ ကၽြန္မ၏ စႏၵရားခံုနားကို ေနာင္Aခါ သူတို႔သားAဖတစ္ေတြ ေရာက္လာတတ္၏။ ေမေမႏွင့္ ကၽြန္မကိုပဲ
Aားနာလို႔လား၊
ေမေမကပဲ
တရားခ်
ေကာင္းလို႔လား
မသိပါ။
Uီးသက္ေမာင္
႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ Aရက္မေသာက္ေတာ့တာကိုလည္း ကၽန ြ ္မ သတိထားမိပါသည္။ ကာလAတန္ ရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္Aမွ် ေမာင့္ သားသမီးငယ္မ်ားကို ကၽန ြ ္မ သံေယာဇU္ ျဖစ္လာရေတာ့သည္။ ေမာင္သည္လည္း ႏွစ္ေပါင္းAေတာ္ၾကာ သံေယာဇU္ ျဖတ္ထားခဲ့ေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးကို
ျပန္ဖြင့္သည္။
ေမေမက
Aိမ္ေရွ႕ကြက္လပ္က်ယ္ကေလးကို
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ဖြင့္ခြင့္ေပးသည့္Aတြက္ Aခေၾကးေငြမယူဘဲ ဖြင့္ခြင့္ျပဳခဲသ ့ ည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ကၽန ြ ္မထက္ Aသက္ Aေတာ္Aတန္ႀကီးေသာ ေမာင္ႏွင့္ ကၽြန္မတို႔ သားAမိ၏ ရစ္ပတ္ဖ႔ေ ဲြ ႏွာင္လာေသာ
သံေယာဇU္သည္
တင္းရစ္သထက္
တင္းရစ္လာသည္။
ကၽန ြ ္မ
မရွိသည့္Aခါ ေမေမ့ကို ေမာင္တို႔မိသားစုက ေစာင့္ေရွာက္၍ ကၽန ြ ္မ ျပန္ေရာက္လာသည့္Aခါ
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
75
mmcybermedia. ေမာင္တို႔
com
သားAဖတစ္ေတြကို
သံေယာဇU္မ်ားျဖင့္
ကၽြန္မက
ျဖတ္သန္းျဖစ္ခ့သ ဲ ည္။
ကူညီရင္း Aင္မတန္
ညေပါင္းမ်ားစြာ၊
ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာကို
မြန္ရည္ႏူးည့ံေသာ
ေမာင္ႏွင့္
ကၽန ြ ္မ
လက္ထပ္ျဖစ္သည့္ေန႔က ေမေမ လူ႔ဘဝမွာ မရွိေတာ့ပါ။ (ေမေမဆံုးၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ကၽြန္မ လက္ထပ္ပါသည္) ေမာင္ႏွင့္
လက္ထပ္ၿပီးေသာ္လည္း
ၿမိဳ႕ထဲသို႔
စႏၵရားသင္ရန္
ထြက္သာြ းတတ္ေသာ
ကၽြန္မကို ေမာင္က နားလည္ခြင့္လႊတ္ေသာ္လည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးမွာပဲ ရရစားစား ေနေစခ်င္မွန္း ကၽန ြ ္မ သိပါသည္။ “ေမာင္ မႀကိဳက္ရင္ သည္Aလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ေဖေဖ သင္ေပးခဲ့တ့ပ ဲ ညာနဲ႔ ေဖေဖ့ကို…” “မဟုတ္ပါဘူးကြယ္၊ ေမာင္ နားလည္ပါတယ္၊ ေက်း ပင္ပန္းမွာ စိုးလို႔ပါ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တို႔Aိမ္ေထာင္Aတြက္ ေမာင့္ Aေပၚမွာသာ တာဝန္ရွိေနခ်င္တာပါပဲ” Aရိပ္တၾကည့္ၾကည့္
Aၿမဲရွိတတ္ေသာ
ေမာင့္ကို
သနားလြန္းလွသျဖင့္
သူ႔ေရွ႕မွာ
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ဟန္ကိုပင္ ကၽန ြ ္မ မျပဝံ့ပါ။ Aသက္ေတြ Aတန္Aသင့္ ရလာၾကၿပီျဖစ္ေသာ ေမာင့္ သားသမီးေတြကလည္း ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္Uီးၾကားတြင္ သိပ္ျပႆနာ မရွိလွပါ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္မ
စႏၵရားသင္ေပးသည့္Aိမ္က
ကေလးမကို
ျဖဴျပာမူယာပတ္ပ်ိဳး
ပထမပိုဒ္ကို
စတင္သင္သည့္ေန႔က ကၽန ြ ္မ မိုးႀကီးေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္ပါသည္။ ထိုေန႔က
ကၽန ြ ္မတို႔
Aိမ္ကေလးကို
ကၽြန္မ
ဘယ္လိုမွ
ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ
Eည့္သည္တစ္ေယာက္ ေရာက္ေနတာကို ကၽန ြ ္မ Aိမ္ေပၚတက္တက္ခ်င္း ေတြ႔လိုက္ရပါသည္။
***** (၄) Aတန္ငယ္
ႀကီးရင့္စျပဳေနၿပီ
ျဖစ္ေသာ္လည္း
Aမ်ိဳးသမီးတစ္Uီးသည္
ဖိနပ္ခၽြတ္ခံုက
ၿပံဳးျပလိုက္သည့္Aခါ
ကၽြန္မေသြးေၾကာထဲ
ခံစားလိုက္ရပါသည္။
ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့
တစ္ဆင့္တက္လာေသာ
ေမာင့္သားသမီးေတြက
ပိန္သယ ြ ္သယ ြ ္
ကၽြန္မကိုၾကည့္ရင္းက
ေပါက္ကဲြသာြ းေလသလားဟု Eည့္သည္Aမ်ိဳးသမီးႏွင့္
ကၽန ြ ္မ
သိႏွင့္ၿပီးသူမ်ားပမာ
ဖက္လတ ဲ ကင္း ရွိေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ သေဘာေပါက္သာြ းခဲ့ပါသည္။ “ေက်း ဒါ မျမရီေလ” ေမာင္က ဒါပဲေျပာရင္း ကၽြန္မကို ဝမ္းပန္းတနည္း ၾကည့္ေနသည္။ ကၽြန္မ ဘာေျပာရမွာလဲ။ ကၽြန္မမ်က္ႏွာကို
ဘယ္လိုထားရမွာလဲ။
ေရာက္ရွိလာေသာ
Eည့္သည္
တစ္ေယာက္လို
Eည့္ဝတ္ေက်႐ံုပလ ဲ ား။ ဒါမွမဟုတ္၊ သည္တုန္းက ကၽန ြ ္မရင္ထမ ဲ ွာ ခံစားမႈေတြ လြန္းထိုးေနသည္။ သည္တုန္းက
မျမရီ၏မ်က္ႏွာသည္
ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးျခင္း
စသည့္
က်ိဳးႏြံျခင္း၊
ႏွိမ့္ခ်ျခင္း၊
မ်က္ႏွာရိပ္မ်ားျဖင့္
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
ျပဳခဲ့ဖူးေသာ Aမွားမ်ားAတြက္
ေမာင့္ကိုလည္းေကာင္း၊
ကၽြန္မကို
76
mmcybermedia. လည္းေကာင္း၊
com သူမ
ႏွစ္Aတန္ၾကာ
ခြဲခာြ ထားရစ္ခ့ေ ဲ သာ
သားသမီးမ်ားကိုလည္းေကာင္း
ၾကည့္ရင္းက ဝမ္းပန္းတနည္း ငို႐ႈိက္ေနခဲ့ေသးသည္။ Aဲသည္တုန္းကေတာ့ ထိုမ်က္ရည္စမ်ားကို ေမာင္ေရာ ကၽန ြ ္မပါ သံသယမရွိခ့ပ ဲ ါ။ ေမာင္က ကၽြန္မ၏ သေဘာဆႏၵAတိုင္း ျဖစ္ေစရပါမည္ဟု ကတိျပဳပါေသးသည္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဝမ္းနည္းစြာ ငို႐ႈိက္ပစ္လိုက္႐ံုကလြဲရင္ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ “ကေလးေတြဘက္ကၾကည့္ရင္ သူ႔မိသူ႔ဖနဲ႔ ေနခ်င္ရွာၾကမွာပါပဲ ေမာင္၊ ေက်းကို ေမာင္ နားလည္တယ္ မဟုတ္လား၊ ဘဝပ်က္လာတဲ့ မျမရီကို ကၽြန္မတို႔ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ တာဝန္လည္း ရွိပါေသးတယ္၊ ေမာင့္သေဘာပါ” ထိုညက တစ္ညလံုး ကၽန ြ ္မ မျမင္ေAာင္ ေမာင္ငိုေနတာ ကၽြန္မ သိပါသည္။ စင္စစ္ မျမရီသည္
ေမာင္ႏွင့္
ကၽြန္မၾကားတြင္
Eည့္သည္တစ္ေယာက္လို
ႏႈတ္ဆက္႐ံု၊
ေတြ႔႐ံု
ခဏတစ္ျဖဳတ္လာျခင္း မဟုတ္ဘဲ သူမ၏ ခ်န္ထားရစ္ခ့ေ ဲ သာ ပထမေနရာကို ျပန္လည္လုယူရန္ ဝင္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တစ္စတစ္စ ကၽြန္မ သိလာခ်ိန္တြင္ ေနာက္က်ေနခဲ့ပါၿပီ။ သည့္ေနာက္ေတာ့ မိခင္ရင္းကို မျမရီကို
ကၽြန္မ၏Aိမ္ကေလးကို
ခြင့္လႊတ္နားလည္လာၾကျခင္း၊
ခြင့္လႊတ္စိတ္ႏွင့္
ေရာင္းခ်ျခင္း၊
ေမာင္သည္ပင္လွ်င္
တယုတယရွိလာျခင္း၊
ကေလးေတြက
သူတို႔
(ကၽန ြ ္မAထင္သက္သက္ပါ)
ကၽြန္မတို႔
ရပ္ကက ြ ္ကေလးက
ေဝးရာ
(မျမရီစိတ္ႀကိဳက္) ေနရာတစ္ခုမွာ သစ္သားAိမ္ေဟာင္း ျမင့္ျမင္ႀ့ ကီးတစ္လံုးကို ဝယ္ယူခ့ျဲ ခင္း။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္Aစား ေနထိုင္လာခဲ့ရျခင္းမ်ား ထိုကာလမ်ားတြင္
Aိမ္ဆိုင္ကေလးတစ္ဆိုင္
Aေၾကာင္းကို
ကၽြန္မ
ကၽြန္မ
Aခံစားရဆံုး
ဖြင့္ရင္း
တဖြ႔တ ဲ ႏြ႔ဲ
က်U္းက်ပ္မန ြ ္းနစ္စာြ
ေျပာခ်င္စိတ္
Aေၾကာင္းသံုးခ်က္ကိုသာ
မရွိေတာ့ပါ။
ကၽန ြ ္မတစ္သက္
ထာဝရသတိရေနမည္ ျဖစ္သည္။ ပထမAခ်က္မွာ ေမာင္ကလြလ ဲ ွ်င္ မိသားစုAားလံုးက ကၽန ြ ္မကို မလိုမုန္းတီးစြာ ဆက္ဆံလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ ေမာင့္တြင္ Aဆုတ္ေရာဂါ ရရွိလာျခင္းျဖစ္၍ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္မွာ မျမရီတြင္ ကိုယ္ဝန္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
***** (၅) စႏၵရားတီးသင္ရန္
ၿမိဳ႕တြင္းသို႔
မသြားရတာ
ၾကာခဲ့ပါၿပီ။
ကၽန ြ ္မတို႔ႏွင့္
မနီးမေဝး
ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚမွာေနေသာ ေက်ာင္းဆရာမႏွစ္Uီးကို နံနက္တစ္ခါ ညတစ္ခါ သြားေရာက္ သင္ေပးေနရတာကိုက
ေလးငါးလခန္႔
ဆင္းေလွ်ာက္လာခ်ိန္တြင္ ထားရစ္ခ့ေ ဲ သာစႏၵရား
ရွိခ့ၿဲ ပီျဖစ္၏။
Aၿမဲတမ္း
ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚမွ
ေမွာင္ေနတတ္သည္။
မရွိေတာ့ေသာ္လည္း
ေဖေဖ
ေျခက်င္
ကၽန ြ ္မAိမ္မွာ
သင္ေပးခဲ့သည့္
ေဖေဖ
စႏၵရားတီးပညာႏွင့္
ကၽြန္မAတြက္ ဝင္ေငြ Aတန္Aသင့္ရရွိရန္ ရွာေနရတုန္းျဖစ္၏။ စႏၵရားရွိေသာ ဆရာမႏွစ္Uီး၏ ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚက ေစာင့္ေနတတ္၏။ ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခား
Aိမ္မွာပဲ
တစ္ခါတစ္ခါ ပတ္ပ်ိဳးေတြကို
ေနကုန္ေနခန္းေနရင္း
Aိမ္ေဖ်ာ္ေကာ္ဖီက်ဲက်ဲ
မိုးႀကီးေမွာင္ေမွာင္ကို
တစ္ခက ြ ္တေလကို
ဝမ္းပန္းတနည္းတီးရင္း
ကၽြန္မ
ေသာက္ရင္း
ညU့္ေမွာင္ေမွာင္ကိုေစာင့္ရင္း
ကၽြန္မ၏ဘဝကို ျဖဳန္းတီးပစ္ေနရတာကို တစ္ခါတစ္ရံ ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ သတိရေနမိတတ္တာလည္း
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
77
mmcybermedia. ရွိသည္။
com
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ
ေမာင့္Aိပ္ခန္းထဲေတာင္ ေဆးတစ္ျပား
ေမာင့္ကို
ဝင္ခြင့္မရေလာက္ေAာင္၊
ေရတစ္ခက ြ ္ေတာင္
ကၽြန္မဘဝကိုကၽြန္မ
ေမာင္လို႔ပင္
ေမာင့္ေရာဂါ
တိုက္ေကၽးြ ျပဳစုခြင့္
သာယာေနသည္
မဟုတ္ပါ။
ေခၚခြင့္မရေလာက္ေAာင္၊ ေဝဒနာေတြAတြက္
မရေလာက္ေAာင္
ကၽန ြ ္မကို
ျဖစ္ေနရင္းသာ
ျငဴစူေစာင္းေျမာင္းတတ္ေသာ
သူေတြၾကားမွာ ကၽန ြ ္မ ေနေပ်ာ္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္မမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
တစ္ခုတေလေတာင္
မရွိရေတာ့ဘူးလား။
ကၽြန္မသည္
Aခ်စ္Aတြက္ Aသက္ရွင္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္သည့္တိုင္ ေမာင့္ဖို႔ Aသက္ရွင္ေနတာပါလို႔ေတာင္ ေျပာခြင့္မရသင့္ေတာ့ဘူးလား။ ႀကီးရင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ
ျဖဴေရာ္ေရာ္
မိန္းမတစ္ေယာက္၏
ရင့္ေရာ္သာြ းေတာ့မွာလား။
ဆံစမ်ားျဖင့္
ေရာက္ရွိေနသည့္
Aခ်စ္သည္လည္း
ေလွကားထစ္ေတြေပၚကို
Aသက္ထက္
သူမႏွင့္ထပ္တူ
တစ္ထစ္ခ်င္း
Aိုမင္း
ေလးလံစာြ တက္ရင္း
ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ပထမဆံုး စစ္ေဆးလိုက္သည္။ ထံုးစံAတိုင္းပါပဲ။ ကၽန ြ ္မ၏ ဇာေဘာ္လီAတြင္း သိုဝွက္ယူလာခဲ့ေသာ ေထာပတ္မုန္႔ႂကြပ္ကေလး သံုးေလးခုကို ကၽြန္မ စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ
တစ္လွမ္းခ်င္း
ဆက္တက္လာခဲ့သည္။
တစ္ခါတစ္ခါ
မုန္႔ေလးေတြ
သိုဝွက္ယူခ့ရ ဲ ေသာ္လည္း ေမာင့္ကို ေကၽြးခြင့္မရတာ ရွိေသးသည္။ ကၽြန္မ တံခါးကို ေခါက္လိုက္သည္။ စကၠဴထူထူ ပိတ္ထားေသာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္မွာ မ်က္လံုးတစ္လံုး ေပၚလာသည္။ ထိုမ်က္လံုးမ်ားကို ကၽြန္မ ရင္မဆိုင္ျဖစ္ပါ။ စကၠန္႔ဝက္Aတြင္းမွာပဲ တံခါးခ်ပ္သည္ ဖ်တ္ခနဲ မဟတဟ ပြင့္သာြ းခဲ့သည္။ (ျမားနတ္ေမာင္၊ ၁၉၉၂ ခု၊ ဇြန္လ၊ Aတြဲ-၁၊ Aမွတ္-၁၂)
***** ေတာျပဇာတ္ (၁) မွတ္မွတ္ရရသာ
ရွိမယ္ဆိုရင္
ေလးAိမ္တန္းကို
ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္
ေရာက္လာတာဟာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္Aတြင္းမွာ ဒါ ပထမဆံုးAႀကိမ္ပဲ။ ေလးAိမ္တန္းမွာ Aရပ္ျပဇာတ္ကေလး ေခ်ာက္ခ်ီးေခ်ာက္ခ်က္ ကျဖစ္တာလည္း ပထမဆံုးAႀကိမ္ပ။ဲ ဆိုလိုတာက ေလးAိမ္တန္းကို
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ
ေရာက္လာတာနဲ႔
Aရပ္ျပဇာတ္
ကျဖစ္တာဟာ
ေနရာမွာရွိတာပါ။
ရြာသူရာြ သား
ဆက္စပ္ေနတယ္ဆိုတာပဲ။
***** (၂) ေလးAိမ္တန္းဟာ
ေတာ္ေတာ္ေခါင္တ့ဲ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ့္ရာြ မွာကိုယ္ပဲ သစ္ခုတ္၊ ဝါးခုတ္၊ ဟင္းရြက္ခူး၊ ထင္းေတာတိုးဆိုတ့ဲ လူကမ်ားေတာ့
ျမစ္ကူးေခ်ာင္းဖ်ား
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
ပြဲသာြ းၾကည့္တယ္ဆိုတာ
မရွိသေလာက္ပ။ဲ
78
mmcybermedia. တခ်ိိဳ႕မ်ား
com
ငယ္ငယ္က
ကပ္ကုန္ေတာ့
ၾကည့္ဖူးတာေလးကိုပဲ
တဖြ႔တ ဲ ႏြ႔ေ ဲ ျပာၿပီး
Aသက္
၆၀၊
ေနာက္ေပါက္ေလးေတြ ဆိုတာက ပြဲဆိုတာ ခ်ိဳနဲ႔လားေတာင္
၇၀
နား
ေမးယူရမယ္။
Aဲသည္ေလာက္ထိ။ ရြာမွာ
ႏွဲေလး၊
Aတီးကေလးရွိေတာ့
ေမာင္းေလးေတာ့
ရွိတာေပါ့။
လက္ခုပ္န႔ဲ
လက္ဝါးဆိုသလို
Aကေလးလည္း ရွိတာေပါ့။ Aဆိုေလးကေတာ့လည္း တစ္ေယာက္စ
ႏွစ္ေယာက္စေပါ့။ ဒါ ပြမ ဲ ွမဟုတ္ပဲ။ ေလးAိမ္တန္းဆိုတာကလည္း
ေက်ာက္မဆင္
သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းနဲ႔
ရခိုင္႐ိုးမၾကားက
ရြာဆိုေတာ့ သည္ႀကိဳးဝိုင္းႀကီးကိုေက်ာ္ၿပီး ၁၄-၅ မိုင္ေဝးတဲ့ ကားလမ္းကိုထက ြ ္၊ Aဲသည္ကမွ ကားစီးၿပီး ၿမိဳ႕ကိုသာြ းဆိုတ့ဲ လူက နည္းနည္းရယ္။ ဒါေပပမဲ့ ေက်ာက္မဆင္မွာ ေက်ာ္ေAးဟာလူလည္။ ၿမိဳ႕ကို ခဏခဏ ေရာက္တယ္။ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းမွာလည္း လုပ္ေတာ့ ဆင္စားဖို႔ေဆး၊ လူစားဖို႔ေဆး၊ ႐ံုးကိစၥ၊ ဟိုစာေလးပို႔၊ သည္စာေလးပို႔
လုပ္ရတာ
ေက်ာ္ေAးဆိုေတာ့
ေက်ာ္ေAးက
ေလးAိမ္တန္းမွာေတာ့
ကေလးေတြေျပာသလို Aေကာင္ေပါ့။ ေက်ာက္မဆင္ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းက ဝန္ထမ္းေတြဆိုတာကလည္း ဟိုၿမိဳ႕က သည္ၿမိဳ႕က Aလုပ္လာလုပ္ၾကတဲ့
လူေတြဆိုေတာ့
ၿမိဳ႕ရည္လည္တ့လ ဲ ူ၊
ပညာတတ္တ့လ ဲ ူေတြေတာ့
ပါတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကလည္း ရြာကိုပ်င္းရင္ လာလည္တာကလြလ ဲ ို႔၊ ပိုးဖို႔ပန္းဖို႔ကလြလ ဲ ို႔ Aရက္ကေလး
ဘာေလး
ေသာက္ဖို႔ကလြလ ဲ ို႔
ေလးAိမ္တန္းကို
သိပ္စိတ္ဝင္စားၾကတာ
မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ဝင္စားစရာလည္း မရွိဘူးကိုး။ ရြာသာဆိုတယ္ Aိမ္ေျခက နည္းနည္းရယ္။ ရွိတ့A ဲ ိမ္ေတြကလည္း
တံခါးမရွိ
ဘာမရွိ
Aိမ္ကေလးေတြ။
ဆင္းရဲလိုက္ၾကတာလည္း
မေျပာနဲ႔ေတာ့။ တစ္ေန႔ေတာ့ ေက်ာ္ေAး ၿမိဳ႕ကိုတက္ဖို႔ကိစၥ ေပၚလာတယ္။ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းက သူ႔ဆရာက ၿမိဳ႕ကိုလႊတ္ၿပီး Aလုပ္တာဝန္တစ္ခုကို ခိုင္းတယ္။ ၿမိဳ႕ကိုသာြ းတိုင္းလည္း ၿမိဳ႕က သူ႔ဆရာAိမ္မွာ
တည္းတာဆိုေတာ့
ေက်ာ္ေAး
လိုလိုခ်င္ခ်င္
သြားတာပါပဲ။
ၿမိဳ႕သြားတယ္ဆိုတာလည္း သူ႔Aဖို႔က သိပ္ခက္ခက္ခဲခဲ မဟုတ္ဘူးေလ။ လြယ္Aိတ္တစ္လံုးထဲ ေကာက္ညႇင္းသံုးေလးထုပ္ထည့္၊ Aက်ႌေဟာင္းနွစ္ထည္၊ ပုဆိုးႏွစ္ထည္ ထည့္ၿပီးရင္ ဒါၿပီးၿပီ။ သူ႔ဆရာကလည္း မွာစရာရွိတာမွာ၊ ေပးစရာရွိတာေပးၿပီး ၿမိဳ႕ကိုလႊတ္လိုက္တယ္။ သည္တစ္ခါ ေက်ာ္ေAး ၿမိဳ႕ကိုသာြ းတာ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတယ္။ ေလးAိမ္တန္းက လူေတြကလည္း ေက်ာ္ေAး ၿမိဳ႕သြားတာဟာ Aဆန္းမွမဟုတ္ပဲ။ သိပ္စိတ္မဝင္စားၾကပါဘူး။ သည္လိုန႔ေ ဲ နရင္းက
ေက်ာ္ေAး
ရြာကိုျပန္ေရာက္လာတယ္။
သည္တစ္ခါေတာ့
ေလးAိမ္တန္းကေရာ၊ ေက်ာက္မဆင္ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းက လူေတြေရာ၊ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းက ဆင္ေတြေရာ ေက်ာ္ေAးကို Aံ့ၾသကုန္ၾကတယ္။ သည္တစ္ခါ ျပန္လာတဲ့ ေက်ာ္ေAးဟာ ခါတိုင္း ေလးAိမ္တန္းသား
ေက်ာ္ေAး
မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
သားေရဂ်ာကင္န႔၊ဲ
ေဝါ့ကင္း႐ွဴးနဲ႔
ဒူးနားမွာၿပဲေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီန႔ဲ ျဖစ္လာတာကိုး။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
79
mmcybermedia.
com
“ၿမိဳ႕က ဆရာ့သား ေပးလိုက္တာဗ်၊ ဒါက ဂ်င္းေခၚတယ္၊ ဒါက ေဝါ့ကင္း႐ွဴးဆိုလား၊ ဒီဂ်ာကင္က Aသစ္ဆိုရင္ ေလးေထာင္ေက်ာ္သတဲ့” ေက်ာ္ေAးက
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း
ႀကိဳးဝိုင္းထဲ
မဝင္ေသးဘူး။
သူ႔ဆရာကို
Aက်ိဳးAေၾကာင္း သြားမေျပာေသးဘူး။ သူရလာတဲ့ Aဝတ္Aစားနဲ႔ သူညႇပ္လာတဲ့ ဆံပင္ကို တစ္Aိမ္တက္ဆင္း ျပတယ္။ “မင္းဆရာသားကလည္းကြာ၊
ေပးမယ့္ေပး
Aသစ္မေပးဘူးလား၊
မင္းေဘာင္းဘီက
ၿပဲေနပါလား ငါ့ေကာင္ရာ” “ဟာ… ဒါ တမင္လုပ္ထားတာတဲ့ဗ်” သူ႔ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို AထူးAဆန္းျဖစ္ေနတဲ့ ေလးAိမ္တန္းသားေတြဟာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာ္ေAးတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္လို႔ေကာင္းလာတာေတာ့ Aမွန္ပလ ဲ ို႔ တြက္ၾကတယ္။ သူတို႔ မွတ္မသ ိ ေလာက္
ေလးAိမ္တန္း
ရာဇဝင္မွာ
ေက်ာ္ေAးဟာ
ပထမဆံုး
ဂ်င္းဒူးၿပဲန႔ဲ
ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ ဖိနပ္ကိုစီးလာသူပဲ။ ရြာကလူေတြဟာ ေဘာင္းဘီရွည္ကို မျမင္ဘူးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းက ဝန္ထမ္းေတြ တစ္ခါတစ္ခါ ရြာကို လူလာဖမ္းတဲ့ ရဲေတြကို သူတို႔ ျမင္ဖူးေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္
ေက်ာ္ေAးလို
Aဆင္မေျပဘူး။
ေက်ာ္ေAးေလာက္
Aခ်ိဳးမက်ဘူးလို႔
ထင္တယ္။ ေက်ာ္ေAးကလည္း သူ႔ကို ၾကည့္ေကာင္းတယ္လို႔ေျပာေလ မခၽတ ြ ္ေလဘဲ။ သည္လိုန႔ဲ ေက်ာ္ေAးက သူ႔ပုဆိုးေဟာင္း၊ Aက်ႌေဟာင္းကို မဝတ္ေတာ့တာကိုဘဲ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။ Aပူဒီဂရီ Aၿမဲတမ္း (၁၀၀) ေက်ာ္တ့ဲ ေလးAိမ္တန္းလို Aညာရြာမွာ သားေရေျပာင္ဂ်ာကင္န႔၊ဲ ဂ်င္းေဘာင္းဘီန႔၊ဲ
ေဝါ့ကင္း႐ွဴးနဲ႔
ေရမခ်ိဳးတမ္း၊
မခၽတ ြ ္တမ္း
ဝတ္ေနတာကို
ပထမဆံုး
မ်က္စိက်သူဟာ ကိုဘႀကိဳင္ပဲ။ ကိုဘႀကိဳင္ဟာ ရြာက တစ္Uီးတည္းေသာ ႏွဲဆရာ။ ပ်U္ေထာင္ကြင္း၊ ဆိပ္သာ၊ ထံုးဖိုစု၊ လိန္ကုန္း၊ ေပါက္တန္း စတဲ့ သူတို႔ရာြ နဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးက ရြာေတြမွာကို မရွိတ့ဲ တစ္Uီးတည္းေသာ ႏွဲဆရာ။ သူလည္း ဟုတ္တိပတ္တိေတာ့ မႈတ္တတ္တာ မဟုတ္ေပမယ့္ ေလးAိမ္တန္းမွာေတာ့ သူလည္း ႏွဝ ဲ ိဇၨာႀကိဳင္ပဲ။ ဝိဇၨာႀကိဳင္က ေက်ာ္ေAးကို စိတ္ဝင္စားေနခ်ိန္မွာ ေက်ာ္ေAးကို Aသံုးခ်ဖို႔ စU္းစားေနခ်ိန္မွာ ရြာကလူေတြကေတာ့ ေက်ာ္ေAးကို စိတ္ပ်က္စ ျပဳလာၾကၿပီ။ ၾကည့္ေလ၊ သည္Aဝတ္Aစားက ဝတ္လာကာစကေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းသလိုလို ရွိေပမယ့္
ၾကာေတာ့လည္း
တစ္ေန႔လာလည္း
ဒါ၊
မ်က္စိေနာက္လာတယ္
မ်က္ႏွာသစ္တယ္၊
ေရမခ်ိဳး
ေျပာပါေတာ့။ မိုးမခ်ိဳး။
တစ္ေန႔လာလည္း
သည္ပံုစံန႔ခ ဲ ်ည္း
ဒါ၊
ျမင္ရေတာ့
ရြာကၾကာေတာ့ ေAာ့ေၾကာလန္လာတယ္။ ေက်ာ္ေAးကလည္း ေက်ာ္ေAးပဲ။ Aဝတ္Aစား မခၽြတ္ေတာ့္တာထား၊ စကားကလည္း မပီေတာ့ဘူး။ မာေရေၾကာေရလည္း ျဖစ္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ႏွမ၊ ကိုယ့္ႏွမ ရိတိတိ လုပ္ခ်င္တယ္။ ေဘာင္းဘီရွည္ တကားကားကို ရြာက မလြဲသာလို႔ ၾကည့္ေနရတယ္ မထင္ဘူး။ ရြာကလူေတြ မေျပာနဲ႔ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းစပ္ ဆင္႐ံုထမ ဲ ွာထားတဲ့ ဆင္သံုးေလးေကာင္ကေတာင့္ သူ႔ေတြ႔ရင္ နားရြက္ေတြ တြင္တြင္ခတ္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္လွမ္းေလာက္ ဆုတ္ေတာ့တာ။ ဒါေပမယ့္ ေျပာပါပေကာ။ ႏွဝ ဲ ိဇၨာႀကိဳင္ကေတာ့ သူ႔ကို သေဘာက်ေနတယ္လို႔။ တစ္ေန႔ ဝိဇၨာႀကိဳင္ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းထဲကို လိုက္လာတယ္။ ႏွလ ဲ ည္း ခါးထိုးလို႔။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
80
mmcybermedia.
com
“ေက်ာ္ေAး၊ ငါတစ္ခု တိုင္ပင္မလားလို႔” “ဘာလဲဗ်၊ ေျပာေလ” “သည္လိုကာြ ၊
ပိုက္ဆံေတာ့
နည္းနည္းကုန္မယ္၊
စုေတာ့
စုရမွာေပါ့ကာြ ၊
ငါ
ျပဇာတ္ကေလး လုပ္မလားလို႔၊ တီးဝိုင္းလည္း ရွိတယ္ကာြ ၊ ေကာင္မေလးေတြလည္း ရွိတယ္ကာြ ၊ တို႔က နဖူးစည္းေလး တိုင္ဖံုးေလး ငွား႐ံု၊ မီးစက္ကေလး ငွား႐ံုပဲ” “ဘာဗ်… ျပဇာတ္၊ ဘာျပဇာတ္လဲ” “Aရပ္ျပဇာတ္ေပါ့ကာြ ၊ ငါ မင္းကို ျပဇာတ္မင္းသား လုပ္ခိုင္းမလားလို႔” “ျပဇာတ္မင္းသား… လုပ္ေလ၊ Uီးေလးဘႀကိဳင္ Aဲ… ဝိဇၨာႀကိဳင္” ျပဇာတ္မင္းသားလည္းဆိုေရာ
ေက်ာ္ေAး
ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သာြ းတယ္။
ေျပာသာ
ေျပာရတာ ျပဇာတ္ဆိုတာႀကီးကို သူ သိပ္နားမလည္ဘူး။ ရြာဓာတ္စက္ကဖြင့္တ့ဲ ဇာတ္လမ္းေတြ၊ တစ္ခါခါ
ၿမိဳ႕ေရာက္ရင္
ၾကည့္ရတဲ့
ဗြီဒီယိုေတြေတာ့
သူၾကည့္ဖူးတယ္။
ဒါေပမယ့္
သူက
မင္းသားေနရာက လုပ္ရမယ့္ ျပဇာတ္ဆိုတာႀကီးကို သူ မလုပ္ဖူးဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ျပဇာတ္ကို ဘယ္သူက
ေရးမွာလဲ၊
ဇာတ္႐ံုက
ဘယ္မွာလဲ၊
ဘာAတြက္ ကမွာလဲ၊
မင္းသမီးကေကာ
ဘယ္သူလဲ။ “ေနပါUီး ဝိဇၨာႀကိဳင္ရဲ႕၊ ျပဇာတ္ကတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဆရာႀကီးက ေရးတတ္လို႔လား” “ဟ… ေရးေနစရာ လိုသလားကြ၊ ငါလုပ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္” “ဘယ္ေတာ့ ဘာAတြက္ ကမွာလဲ” “လာမယ့္ေဆာင္းAတြက္၊ စပါးေပၚရင္ လုပ္ၾကတာေပါ့၊ ကထိန္ဆို မေကာင္းဘူးလား” “ဟာ… ေဝးတယ္ဗ်ာ လာမယ့္လ ကမယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပိုက္ဆံထည့္မွာေပါ့” “လုပ္ေလ၊ မင္းကို တစ္ခုေတာ့ေျပာခ်င္တယ္ကာြ ၊ မင္းAဝတ္Aစားေတြ သိမ္းထားUီးကြ၊ သည္ေဘာင္းဘီရွည္န႔ဲ
ဒီသားေရAက်ႌႀကီးပဲ
ဝတ္မေနနဲ႔Uီး၊
ဒါ
ျပဇာတ္က်မွဝတ္ရင္
မေကာင္းဘူးလား” “Aင္း… ဟုတ္တယ္” သည္လိုန႔ဲ ဝိဇၨာႀကိဳင္န႔၊ဲ ေက်ာ္ေAးနဲ႔ ရြာကိုေရာက္လာတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီန႔ဲ ေပါင္းၿပီး ေလးAိမ္တန္းမွာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္Aတြင္း ပထမဆံုးAႀကိမ္ ျပဇာတ္ႀကီးကဖို႔ ျဖစ္လာတယ္။ ေက်ာ္ေAးဟာ သူ႔ေဘာင္းဘီန႔ဲ ဂ်ာကင္ကို ခၽတ ြ ္ၿပီးသိမ္းတယ္။ ေဝါ့ကင္း႐ွဴးကို
ခၽတ ြ ္တယ္။
သူ႔ပုဆိုးေဟာင္း၊ Aက်ႌေဟာင္းကို ျပန္ဝတ္တယ္။
***** (၃) ရြာမွာ
ျပဇာတ္ျဖစ္မယ္ဆိုေတာ့လည္း
ရြာက
ဝမ္းသာတာပါပဲ။
ဝိဇၨာႀကိဳင္န႔ဲ
ေက်ာ္ေAးေပါင္းၿပီး လူလည္လုပ္တယ္ ထင္တ့လ ဲ ူက ထင္ေပမယ့္ တကယ္ျဖစ္လာရင္ ၿပီးတာပဲ။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မန ြ ္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္န႔ဲ ရြာနာမည္ရရင္ ၿပီးတာပဲလို႔ တြက္တ့လ ဲ ူက တြက္တယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
81
mmcybermedia.
com
ရြာက ျပဇာတ္ညမွာ ဝတ္ဖို႔မရွိတ့ၾဲ ကားကပဲ သရက္ထည္ေလး၊ ပိတ္ေခ်ာေလး ဝယ္တ့ဲ မိန္းကေလးေတြက ဝယ္တယ္၊ ခ်ဳပ္တ့သ ဲ ူက ခ်ဳပ္တယ္။ လက္သုပ္ေလး၊ မုန္႔ဟင္းခါးေလးေရာင္းဖို႔ ေဝးလံေခါင္ဖ်ားက
ၿမိဳ႕ကို
တက္သူေတြက
တက္တယ္။
တခ်ိဳ႕ကလည္း
ခ်ိဳခ်U္ထုပ္၊
ဆီးေပါင္းထုပ္ကေလးေရာင္းဖို႔၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေကာက္ညႇင္းထုပ္ဖို႔၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေခါက္ဆစ ဲြ ည္း ၿမိဳ႕ကဝယ္ၿပီး င႐ုတ္ဆီန႔ဲ သုပ္မယ့္သူကသုပ္ဖို႔ Aစံုပါပဲ။ ျပဇာတ္တိုက္သူေတြက တိုက္သလို၊ ပြဲေဈးမွာ ေရာင္းဖို႔ခ်ဖုိ႔ စီစU္သူက စီစU္ၾကတယ္။ ခုတစ္ေလာေတာ့ ရြာမွာ တလႈပ္လႈပ္န႔ေ ဲ ပါ့ေလ။ ျပဇာတ္တိုက္တ့ရ ဲ က္ကစၿပီး မေနာက္ခ်င္ေန
ေက်ာ္ေAး
မခၽတ ြ ္ေတာ့ျပန္ဘူး။
ေဘာင္းဘီရွည္က
ညဘက္
မ်က္စိေနာက္ခ်င္ေနာက္
ဇာတ္တိုက္ေတာ့
လုပ္ထားတဲ့
ပါးေပၚက
Aိုးမည္းပါးၿမိဳင္းေမြးကိုလည္း မဖ်က္ေတာ့ဘူး။ ခါးက ေျခာက္လံုးျပဴးလည္း မျဖဳတ္ေတာ့ဘူး။ သည္ရာြ မွာ
သူ
ျပဇာတ္မင္းသားဆိုေတာ့လည္း
ဘယ္သူက
ဘာေျပာေနမွာလဲ။
သူ
ေနတတ္သလိုသာေနတာ၊ သူ မ်က္ႏွာေျပာင္ရလ ဲ ို႔ေျပာင္တာ ဘယ္သူ႔ထိခိုက္တာ မွတ္လို႔ကိုး။ ညဘက္
ေAာက္လင္းဓာတ္မီးႀကီးထြန္းၿပီး
စခြန္႔လုပ္ထားတဲ့
ျပဇာတ္တိုက္ေတာ့လည္း
ဝိဇၨာႀကိဳင္တီးဝိုင္းကလည္း
ဟန္ကိုက်လို႔။
ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္မွာ
ႏွမ ဲ ႈတ္ခ်င္လို႔ကို
ျပဇာတ္လုပ္ခ့တ ဲ ့လ ဲ ူန႔ဲ
ႏွတ ဲ ေတာ္ေတာ္၊
တစ္လက္မွမရွိတ့ဲ
ႏွဲ၊
ၿမိဳ႕ကရလာတဲ့
ဒိုးပတ္Aဖိုလံုးကို
ေမာင္းတေနာင္ေနာင္န႔ဲ
တစ္ေယာက္တည္းေသာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဆရာတို႔
ႏွဆ ဲ ရာ၊
ေပါင္းမိေတာ့
ေလးAိမ္တန္းမွာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ တြက္သာၾကည့္ေတာ့။ ျပဇာတ္ကလည္း ဝိဇၨာႀကိဳင္က
လိုရင္လိုသလို၊
သင္ထားတာကတစ္မ်ိဳး၊
စကားမေျပာပါနဲ႔ဆိုတာကို
မလိုရင္မလိုသလို ဇာတ္တိုက္ေတာ့
ဟိုကဒီကစကားေတြ
ျပင္တ့ျဲ ပဇာတ္ လုပ္ခ်င္ရာ
ေျပာပါေတာ့။
လုပ္တာကတစ္မ်ိဳး။
ေျပာခ်င္ရာေျပာတာက
တစ္မ်ိဳးဆိုေတာ့
ဝိဇၨာႀကိဳင္လည္း စိတ္ကေတာ့ ညစ္တယ္ ေျပာပါေတာ့။ တစ္ည ဇာတ္တိုက္ေတာ့လည္း ၾကည့္Uီး။ “ပထမဆံုး ေက်ာ္ေAးက ဇာတ္ခံုဘယ္ဘက္ေထာင့္က ဝင္လာရမယ္၊ ငါတို႔တီးဝိုင္းက Aဆူတီးေပးမယ္၊ မီးက Aနီေရာင္ေလး ထိုးထားတုန္းမွာ ေက်ာ္ေAး ထြက္လာရမယ္၊ ဖိုးေသးက ညာဘက္ေထာင့္က ထြက္လာၿပီး လက္ထက ဲ လက္ဆဲြAိတ္ကို ေက်ာ္ေAးကို လွမ္းေပးရမယ္၊ ဖိုးေသးလည္း လဲက်သြားတာနဲ႔
ထြက္သာြ းေရာ
ေက်ာ္ေAးက
ကန္႔လန္႔ကာခ်မယ္။
ေျခာက္လံုးျပဴးနဲ႔
စကားတစ္လံုးမွ
ပစ္လိုက္ရမယ္။
မေျပာရဘူးေနာ္၊
ဖိုးေသး
ေဟ့ေကာင္…
ကန္႔လန္႔ကာ လွဝင္း ေသခ်ာနားေထာင္” ဝိဇၨာႀကိဳင္ကေတာ့ ကြက္တိပါပဲ။
ဒါေပမယ့္
ေျပာတာပါပဲ။ တစ္ေန႔
တိုက္တာလည္း
သည္Aခန္း
ခဏခဏပါပဲ။
ျပန္တိုက္ေတာ့
တိုက္တိုင္းလည္း
ျပႆနာတက္တာပဲ။
ဝိဇၨာႀကိဳင္ေျပာသလို ေက်ာ္ေAးက ဘယ္ဘက္ကထြက္တယ္၊ ဖိုးေသးက လက္ဆဲြAိတ္တစ္လံုးနဲ႔ ညာဘက္ကထြက္တယ္။ Aလယ္မွဆံုၾကေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာမွ
တစ္ဖက္ကိုလွည့္ၿပီး
ဖိုးေသးက Aိတ္လွမ္းေပးရမွာကို ေဆးလိပ္ဖာြ တယ္။
မေပးဘူး။
ေက်ာ္ေAးကလည္း
ေျခာက္လံုးျပဴးထုတ္ၿပီး လက္ညႇိဳးထည့္လွည့္တယ္။ “ေဟ့ေကာင္ဖိုးေသး၊ ဒါဘာသေဘာလဲကြ၊ ဟား… ဟား… ဟား” “မင္းကို ဂ႐ုမစိုက္လို႔ေပါ့ မင္းထိုက္ရာ၊ မင္းေျခာက္လံုးျပဴးႀကီးကို ခ်ထားစမ္းပါကြာ”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
82
mmcybermedia.
com
“မင္းထိုက္၊
မင္းက
ေသနတ္ကေလး
တျပျပနဲ႔
ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာလား၊
ေဟ့…
ဖိုးေသးဆိုတ့ေ ဲ ကာင္ကလည္း ဒါမ်ိဳးေတြ႔ခ်င္ေနတာေလကြာ” “ကိုင္း…
ေတြ႔ခ်င္ေတာ့လည္း
ငါက
နယ္မေရြးဘူးေပါ့ကာြ ၊
မင္းထိုက္တ့ဲ
တစ္ထိုက္တည္းရွိတယ္” “ေဟ့… သတၱိရွိရင္ ေသနတ္ခ်လိုက္ကြ၊ ဖိုးေသးကလည္း တစ္ေသးတည္းပဲ ငါ့ေကာင္” ပထမေတာ့
ဝိဇၨာႀကိဳင္ေတာင္
လန္႔သာြ းတယ္။
တြက္မိေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ ဝိဇၨာႀကိဳင္ ခြင္ထက ဲ
ႏွစ္ေကာင္ကိုလည္း
ကုပ္ကို
သူ႔ဟာသူေတာင္
သူမွားေနသလား
မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ ႏွဲခါးထိုးၿပီး ထလာတယ္။ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္
ဆြတ ဲ ယ္၊
ေဆာင့္လည္း
တြန္းပစ္လိုက္တယ္။ “ဒီAခန္းမွာ
စကားတစ္ခန ြ ္းမွ
မေျပာပါနဲ႔လို႔
မွာထားရက္န႔၊ဲ
ၾကည့္စမ္း
ေျပာလိုက္တ့စ ဲ ကားေတြ၊ မင္းတို႔ ဘာလုပ္တာလဲ” ဝိဇၨာႀကိဳင္
ေတာ္ေတာ္
ေဒါကန္ေနမွန္းသိေတာ့
ေက်ာ္ေAးက
မ်က္ႏွာေလးငယ္လို႔။
ဖိုးေသးကေတာ့ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။ ဝိဇၨာႀကိဳင္ ကုပ္ကိုကိုင္ထားတဲ့ၾကားကပဲ ေျပာတယ္။ “ဆရာႀကီး စU္းစားၾကည့္ေလ၊ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ညလံုးမွ သည္တစ္ခန္းတည္းပါတယ္၊ ဒီတစ္ခန္းကလည္း
စကားမေျပာရဘူးဆိုေတာ့
ေတာ္ေတာ္နစ္နာပါတယ္၊
ဒါနဲ႔
တိုင္ပင္ၿပီး
ေျပာၾကတာပါ” “ေဟ့ေကာင္… တစ္ခန္းပါပါ၊ ႏွစ္ခန္းပါပါ ကိုယ့္သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းဖို႔ပဲ လိုတာပဲကြ၊ ငါက မေျပာနဲ႔ဆို မေျပာနဲ႔ေလကြာ ခ်ီး” “ဟာ…
ဒါဆို
စကားေျပာတဲ့လူလည္း
ဘယ္တရားပါ့မလဲ၊
ကၽန ြ ္ေတာ္လည္း
ငါးဆယ္ဆိုေတာ့
ငါးဆယ္ထည့္ထားတာပဲ၊
ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ၊
Aသံမွမထြက္ရရင္
လူဆိုးမလုပ္ေတာ့ဘူး၊ ငါးဆယ္ျပန္ေပး” “ေဟ… ေကာင္းကြာ၊ နည္းနည္းေတာ့ ေျပာကြာ၊ မရွည္ေစနဲ႔၊ ၾကားလား” ဝိဇၨာႀကိဳင္န႔ဲ ေက်ာ္ေAးရဲ႕ ျပဇာတ္က Aဲသလိုျပဇာတ္။ ျပင္ရတာလည္း ထပ္ေနၿပီ။ ေရွ႕ေနာက္
မညီတာေတြလည္း
ထပ္ေနၿပီ။
စကားလံုးေတြက
တစ္ခါတိုက္တစ္မ်ိဳး
ျဖစ္ေနတာလည္း ထပ္ေနၿပီ။ ခက္တာက ျပဇာတ္ကလည္း လက္လန ြ ္ေနၿပီ။ ေက်ာ္ေAးကလည္း ေဘာင္းဘီတကားကား ျဖစ္ေနၿပီ။ သူ႔ႏက ွဲ လည္း ျပဇာတ္သီခ်င္းေတြ တိုက္ၿပီး ခိုက္ၿပီး ျဖစ္ေနၿပီ။ သည္ေတာ့ ျပင္ေပါ့၊ ေျပာင္းေပါ့။ ဇာတ္က ျပင္ရင္း မူလဇာတ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး ေျပာပါေတာ့။
***** (၄) ပြဲေဈးကေတာ့ ဂ်ံဳေၾကာ္ဆိုင္၊
ညေန သံုးနာရီ
မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္၊
သာသာကတည္းက
လက္လုပ္ခ်U္ဆိုင္၊
ညိဳ႕ေနၿပီ။
ေဆးလိပ္
ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္၊
ကြမ္းယာဆိုင္ေတြကလည္း
တစ္တန္းႀကီး။ ေလးAိမ္တန္းမွာ ျပဇာတ္ရွိတယ္ဆိုလို႔ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္း ေက်ာ္ၿပီးလာၾကတဲ့
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
83
mmcybermedia.
com
ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က
လူေတြလည္း
မနည္းဘူး။
ႏြားလွည္းေတြဆိုတာ
ဇာတ္ခံုပတ္လည္မွာ
Aစီးေပါင္းကို မနည္းလွဘူး။ ေရမုန္႔ေလး၊ Aေၾကာ္ေလး၊ မုန္႔ျပားသလက္ေလး စားသူကစားလို႔။ တီးဝိုင္းကလည္း
ေနရာခ်လို႔။
လမိုင္းပြႀဲ ကီးလည္း
ျပင္လို႔။
သာသနာပြတ ဲ စ္ပန ဲ ြ ႔ဲ
ရြာေတာ္ရွင္ပက ဲြ လည္း ဆိုင္းဝိုင္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ေတြ ထြန္းလို႔။ ေက်ာ္ေAးဆိုတာကေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့။ သည္ျပဇာတ္မွာ သူ ျပဇာတ္မင္းသားဆိုေတာ့ ညေန ႏွစ္ခ်က္ထိုးကတည္းက မ်က္ႏွာေခ် Aေဖြးသားနဲ႔၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္န႔၊ဲ ေဝါ့ကင္း႐ွဴးနဲ႔၊ သားေရဂ်ာကင္န႔၊ဲ မုတ္ဆိတ္ ပါးၿမိဳင္းေမြးေတြန႔၊ဲ ခါးမွာ ေျဗာက္န႔ဲ ေနာက္ေနာက္ ေနာက္ေနာက္ကို ျဖစ္ေနေတာ့တာ။ ဇာတ္ခံုေပၚ ခုန္တက္လိုက္၊ ခုန္ခ်လိုက္၊ လိုက္ကာၾကား၊ ကန္႔လန္႔ကာၾကား ဝင္လိုက္၊ ေနာက္ဘက္က ယိမ္းသမေတြဆီ သြားလိုက္၊ ဇာတ္ခံုေပၚက ခုန္ခ်ၿပီး ပြဲခင္းထဲ တကားကားနဲ႔
သြားလိုက္၊
သိပ္ေတာ့မထူးဘူး။
မုန္႔ဝယ္စားလိုက္န႔ဲ
လမိုင္းပြက ဲ ိုျပင္လိုက္၊
ဂနာကိုမၿငိမ္ဘူး။
ဝိဇၨာႀကိဳင္ကလည္း
ရြာေတာ္ရွင္ဘုရားပြမ ဲ ွာ
ကန္ေတာ့လိုက္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းက Aင္ဂ်င္မီးစက္ကို သြားၾကည့္လိုက္၊ ႏွက ဲ ို Aသံစမ္းလိုက္၊ ပြၾဲ ကည့္ဖ်ာေတြကို ၾကည့္ၿပီး
လူခန္႔မွန္းလိုက္၊
ပြၾဲ ကည့္လွည္းေတြဘက္သာြ းၿပီး
ႏႈတ္ဆက္လိုက္န႔ဲ
သူလည္း
ေက်ာ္ေAးနဲ႔ သိပ္ေတာ့ မကြာဘူး။ သည္လိုန႔ဲ ခုနစ္နာရိလည္းထိုးေရာ တီးဝိုင္းက Eည့္ခံေလး တီးၿပီး မီးစက္လည္းလင္းၿပီး AစီAစU္က ျပဇာတ္က ေနာက္မွ ထြက္မွာဆိုေတာ့ ေရွ႕ကထြက္မယ့္ ယိမ္းသူယိမ္းသားေတြက ဖီးလိမ္းၾကၿပီ။ AဲဒီAခ်ိန္ေလးမွာပဲ တီးဝိုင္းက တစ္ေက်ာ့နားတယ္။ ပြဓ ဲ ာတ္စက္က သီခ်င္းဖြင့္တယ္။ ဓာတ္စက္သီခ်င္းAၿပီးမွာ ခရာတစ္ခ်က္တတ ြ ္မယ္။ ၿပီးရင္ တီးဝိုင္း ဒုတိယAႀကိမ္ Eည့္ခံတီးမယ္။ သည္လိုန႔ဲ
သံုးခါ
ခရာတြတ္ၿပီးရင္
ပြထ ဲ က ြ ္ရမယ္။
ဓာတ္စက္သီခ်င္း
ၿပီးကာနီးေလးမွာပဲ
ေက်ာ္ေAးက လိုက္ကာၾကားက ထြက္လာတယ္။ မိုက္ခက ြ ္ေရွ႕ သြားတယ္။ မိတ္ကပ္Aေဖြးသားနဲ႔ ပရိသတ္ကို ဇာတ္ခံုေပၚက လွမ္းၾကည့္တယ္။ ေပါက္တန္းက ေကာင္မေလး သံုးေလးေယာက္က သူ႔ကိုၾကည့္ရင္းက တစ္ခုခု ေျပာေနတာကို သူျမင္ေတာ့ သူ႔ရင္ေတြ ေႏြးသြားတယ္။ မိုက္ခက ြ ္ကို Aေယာင္ေယာင္ Aမွားမွား ေခါက္ရင္းက ဇာတ္ခံုေAာက္ကို ခုန္ခ်လိုက္တယ္။ Aဲသည္မွာပဲ မေမွ်ာ္လင့္တာ ျဖစ္သာြ းတယ္ ေျပာပါေတာ့။ ဝိဇၨာႀကိဳင္က ဓာတ္စက္သီခ်င္းAၿပီးမွာမွ မႈတ္ရမယ့္ သူ႔ႏက ွဲ ို
လမိုင္းဇလံုမွာ
ေထာင္ထားတာကို
ေက်ာ္ေAးက
မျမင္။
ႏွဲေပၚ
တည့္တည့္ႀကီး
ခုန္ခ်လိုက္သလို ျဖစ္သာြ းတယ္။ ႏွႀဲ ကီး နင္းမိတယ္ဆိုတာ သည္တစ္ခါမွ Aစစ္ပဲ။ ဂၽြတ္ခနဲ ျမည္သံႏွင့္Aတူ ႏွဲသပြတ္တံ Aရင္းဟာ သြင္သြင္က်ိဳးသြားတယ္။ “ဟာ… ေဟ့ေကာင္” ဝိဇၨာႀကိဳင္ လွမ္းဆြဲေတာ့ ေနာက္က်သြားၿပီ။ ႏွဲသပြတ္တိုင္ေျခက က်ိဳးသြားတာကိုၾကည့္ရင္း ဝိဇၨာႀကိဳင္ဟာ
ငါးမိနစ္ေလာက္
စကားမေျပာႏိုင္ဘဲ
ငိုင္သာြ းတယ္။
သူ႔ေခါင္းကိုလည္း
တြင္တြင္ခါတယ္။ ႏွဟ ဲ ာ သည္ျပဇာတ္ရဲ႕ Aသက္ပဲ။ တီးဝိုင္းမပါဘဲ ဘယ္လိုျပဇာတ္ကမလဲ။ တီးဝိုင္းကလည္း ႏွမ ဲ ပါဘဲ ဘယ္Uီးေဆာင္မလဲ။ ႏွဟ ဲ ာ တီးဝိုင္းကေလးမွာ Uီးေဆာင္တူရိယာကိုး။ ပြဲခင္းက
မသိေပမယ့္၊
ေျဖရွင္းမရတဲ့
မုန္႔ေဈးတန္းက
ျပႆနာျဖစ္လာတယ္။
မသိေပမယ့္
တျခားဟာက
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
သည္ျပႆနာဟာ ျပႆနာမဟုတ္ေပမယ့္
Aတြင္းက်ိတ္ ႏွတ ဲ စ္လက္
84
mmcybermedia.
com
ဘယ္ကသြားရွာမလဲ၊
ေျပာခဲ့ပါပေကာ။
ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က
ပ်U္ေထာင္ကြင္းမွာလည္း
ႏွမ ဲ ရွိဘူး။
ဆိတ္သာမွာလည္း ႏွမ ဲ ရွိဘူး။ ထံုးဖိုစုမွာ ႏွမ ဲ ရွိဘူး။ လိန္ကုန္း၊ ေပါက္တန္းမွာ ႏွမ ဲ ရွိဘူး။ ရွိUီးေတာ့ ေက်ာက္မဆင္
သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းကို
ညႀကီးမင္းႀကီး
ဘယ္သူျဖတ္မလဲ။
ဝိဇၨာႀကိဳင္က
သူ႔ႏမ ွဲ ပါဘဲန႔လ ဲ ည္း ျပဇာတ္Aကမခံႏိုင္ဘူး။ သည္ႏက ွဲ ို မႈတ္ခ်င္လို႔၊ သည္ပမ ဲြ ွာ သူ႔ႏွဲသံကို ျပခ်င္လို႔ လုပ္တ့ပ ဲ မ ဲြ ွာ ႏွမ ဲ ပါဘဲ ျပဇာတ္Aကမခံႏိုင္ဘူး။ ဒါျဖင့္ မကေတာ့ဘူးလား။ ဒါလည္း မျဖစ္ဘူး။ ကေန႔ည ကကို ကရေတာ့မယ္။ တျခားရြာေတြက
လွည္းေတြေရာက္ေနၿပီ။
မုန္႔ေဈးတန္းကလည္း
ဟီးထေနၿပီ။
ပြၾဲ ကည့္ပရိသတ္ကလည္း ခရာသံကို ေစာင့္ေနၾကၿပီ။ ဓာတ္စက္သီခ်င္းကလည္း ပိတ္လိုက္ၿပီ။ တီးဝိုင္းAလွည့္၊ Eည့္ခံဆိုင္းAလွည့္။ တီးဝိုင္းကိုလည္း မတီးေတာ့ ပရိသတ္ရဲ႕Aသံ တေဝါေဝါပဲ ပြဲခင္းထဲမွာ ျမည္ေနတယ္။ သည္မွာ ရွင္းရေတာ့မယ္။ သူ႔ကိစၥ ကိုယ့္ကိစၥ ရွင္းရေတာ့မယ္။ ေလးAိမ္တန္း
ရာဇဝင္မွာ
ဝိဇၨာႀကိဳင္
သူ႔ေၾကာင့္
ပြပ ဲ ်က္တယ္
တစ္သက္လံုး
Aေျပာမခံႏိုင္ဘူး။ သူ ႏွဲမႈတ္ခ်င္လို႔ လုပ္တ့ပ ဲ ဲြေပမယ့္ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို သူ Aပြန္းမခံႏိုင္ဘူး။ တစ္ညေနလံုး တေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာ္ေAးလည္း မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ေနၿပီ။ Aကုသိုလ္ AတံုးAခဲဟာ သူ႔ခႏၶာေပၚကို ပိေနၿပီ။ “ေက်ာ္… ေက်ာ္ေAး၊ မင္းကြာ တက္ ဇာတ္စင္ေပၚကို” ဝိဇၨာႀကိဳင္က
ႏွက ဲ ်ိဳးကို
ခါးထိုးၿပီး
ဇာတ္ခံုေပၚတက္တယ္။
ေက်ာ္ေAးလည္း
တက္ရတာေပါ့။ ဇာတ္စင္Aလယ္က မီးလံုးAျဖဴႀကီးေAာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား ရပ္မိေတာ့ ဓာတ္စက္ေတြ ကြီခနဲျမည္ေAာင္ မိုက္ခက ြ ္ကို ဖြင့္ေပးတယ္။ “ဖူး… ဖူး…” ပရိသတ္က ပြထ ဲ က ြ ္ခါနီး လူႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္ခံုေပၚ တက္လာတာေရာ၊ မိုက္ခက ြ ္ကို တဖူးဖူး မႈတ္ေနတာေရာ ၾကည့္ၿပီး ၿငိမ္သာြ းတယ္။ တေဝါေဝါAသံဟာ တိတ္ဆိတ္သာြ းတယ္။ “ပရိသတ္ႀကီးခင္ဗ်ား” ဝိဇၨာႀကိဳင္ရဲ႕ ဆြထ ဲ ားေသးတယ္။
မ်က္ႏွာဟာ ေက်ာ္ေAးဟာ
ညိႇဳးေနတယ္။ ေဘာင္းဘီရွည္န႔ဲ
ေက်ာ္ေAးကုပ္ကိုလည္း
တစ္ဖက္က
ေျခာက္လံုးျပဴးနဲ႔ေပမယ့္
သည္ကိစၥမွာ
သူတရားခံဆိုေတာ့ ပရိသတ္ကို ျပဴးတူးေၾကာင္ေတာင္ ၾကည့္ေနေလရဲ႕။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလးAိမ္တန္းရြာAေနနဲ႔ ပရိသတ္ႀကီးကို တတ္စမ ြ ္းသမွ် Aႏုပညာနဲ႔ ေဖ်ာေျဖဖို႔ လူAား၊ ေငြAား၊ ပစၥည္းAား စံုလင္စာြ နဲ႔ မရိတ့ၾဲ ကားက ႀကိဳးစားၿပီး တင္ဆက္ဖို႔ စီစU္ခ့ေ ဲ သာ္လည္း…”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
85
mmcybermedia.
com
ဝိဇၨာႀကိဳင္ဟာ စကားလံုးေတြ ေရြးခ်ယ္ေနတုန္းမွာပဲ ပြၾဲ ကည့္ပရိသတ္ေရာ ေစ်းတန္းကပါ ဝိဇၨာႀကိဳင္ရဲ႕Aသံကို နားစြင့္ေနၾကတယ္။ “ေဟာဒီ ေခြးမသားေက်ာ္ေAး တက္နင္းလို႔ ႏွဲသပြတ္က်ိဳးသြားပါတယ္” ဝိဇၨာႀကိဳင္က သူ႔ခါးက ႏွက ဲ ်ိဳးကို ထုတ္ျပတယ္။ ေက်ာ္ေAးကေတာ့ ျဖစ္လာမွေတာ့ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ပထ ဲ ားၿပီး ေခါင္းေတာင္ ညိတ္ျပလိုက္ေသးတယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ပါေပါ့ေလ။ “ႏွတ ဲ စ္လက္ မရႏိုင္တ့A ဲ တြက္
ရရွိရာရရွိေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔
ရွာႀကံပါေသာ္လည္း
ကေန႔ည
AစီAစU္
ဘယ္ကမွ
ဖ်က္ပါတယ္၊
ညတြင္းခ်င္း
မနက္ျဖန္ညေတာ့
ဆက္ဆက္ႀကီး…” လူေတြရဲ႕Aသံ
တေဝါေဝါဟာ
ျပန္ျမည္လာတယ္။
ေAာ္တ့လ ဲ ူက
ေAာ္တယ္၊
ဟစ္တ့လ ဲ ူက ဟစ္တယ္၊ ဆဲတ့လ ဲ ူက ဆဲတယ္၊ ကိုယ့္ဖ်ာကိုယ္ သိမ္းတဲ့လူက သိမ္းတယ္၊ မတ္တတ္ရပ္သူေတြက ရပ္တယ္၊ ထျပန္သူက ျပန္တယ္၊ ကႏိုးႏိုး ေစာင့္ၾကည့္ေနသူက ေနတယ္။ ပြၾဲ ကည့္ဆိုတာက
ပြမ ဲ ရွိရင္
ထျပန္လို႔ရေပမယ့္
ရြာကေဈးသည္ေတြ
မရွိမယ့္
ရွိမယ့္
ရင္းႏွီးၿပီးထြက္ရတဲ့ မုန္႔ေစ်းတန္းက ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ မနက္ျဖန္မွာ ႏွတ ဲ စ္လက္ရမယ္လို႔ ဘယ္သူ Aာမခံမလဲ။ ႏွတ ဲ စ္လက္ ၿမိဳ႕ကိုသာြ းရွာမယ္ ဆိုUီးေတာ့ မနက္ျဖန္ညAတြက္ ထပ္ေပးရမယ့္ မီးစက္ဖိုး
တစ္ေထာင့္ငါးရာကို
ဘယ္သူကခံမလဲ။
ေလာေလာဆယ္
ပြက ဲ ေတာ့
ပ်က္မွကိုး။
ပြဲခင္းထဲမွာေတာ့ တေဝါေဝါနဲ႔ ျမည္တုန္း…။ (ကလ်ာမဂၢဇင္း၊ ၁၉၉၃ ခု၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ)
***** မိေက်ာင္း (၁) ရက္စက္တယ္ပဲေျပာေျပာ၊ မညႇာမတာ လုပ္တယ္ပဲဆိုဆို ခ်စ္တီးလို ရွိပါUီးမွ။ ၿမိဳ႕ရယ္
ရြာရယ္လို႔ရွိလာရင္
လူမ်ိဳးကလည္း
ရြာေတာ္ရင္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ရင္ဆိုတာေတြ ရွိလာရသလုိပဲ။
ကိုခ်စ္တီးလို လူမ်ိဳးကလည္း လိုAပ္စာြ ရွိေနရေတာ့တာပါ။ သူ႔နာမည္Aရင္းက ကိုက်င့္တီးပါ။ လူေတြက သူ႔Aသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈကိုလိုက္လို႔ ကိုက်င့္တီးလို႔ မေခၚၾကေတာ့ဘူး။ ကိုခ်စ္တီးပဲ ေခၚၾကေတာ့တယ္။
Aသားဝါဝါ
ကိုခ်စ္တီးဆိုတ့ဲ နာမည္န႔ေ ဲ တာ့
မ်က္ရစ္မပါတဲ့ မလိုက္ေတာ့
မ်က္ခံပ ြ ိတ္ႀကီးနဲ႔
ပိန္သယ ြ ္သယ ြ ္လူက
မလိုက္ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္
တစ္ၿမိဳ႕လံုးက
သည္လိုပဲ ေခၚၾကရာက ကိုခ်စ္တီးဆိုမွပဲ သိၾကေတာ့တယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚရယ္ေတာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ Aေရွ႕ခုနစ္တိုင္၊ Aေနာက္ခုနစ္တိုင္ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ကလည္း သည္လိုေခၚတာပဲ။ ကိုခ်စ္တီး ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုက်င့္တီးေခၚေခၚ ကိုခ်စ္တီးေခၚေခၚ ကိစၥလုပ္တ့ပ ဲ ံု မေပၚပါဘူး။ သူ႔Aတြက္
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
86
mmcybermedia.
com
ဘာမွလည္း ထူးျခားဟန္မျပပါဘူး။ သူ႔Aသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းနဲ႔ ကိုခ်စ္တီးဆိုတ့ဲ နာမည္က လိုက္ေတာင္လိုက္ေသးတယ္လို႔ သူ တြက္တယ္။ သူ႔Aလုပ္က Aေပါင္ခံတ့A ဲ လုပ္။ Aေပါင္ခံတာမွ ဘိုးစU္ေဘာင္ဆက္ Aေပါင္ခံတာ။ ႏွစ္ေပါင္းကို မနည္းေတာ့ဘူး။ မ်ိဳးနဲ႔႐ိုးနဲ႔ပဲ ဆိုပါေတာ့။ သူ႔မိဘမ်ားလက္ထက္ Aရင့္Aရင္ကေတာ့ Aစိမ္းေAာက္ခံမွာ Aျဖဴစာလံုးနဲ႔ ‘Aမိန္႔ရAေပါင္ဆိုင္’ ဆိုတ့ဲ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ဘာေတြန႔ေ ဲ ပါ့ေလ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့
Aဲသလို
ဆိုင္းဘုတ္မ်ိဳး
တပ္ခြင့္မရွိေပမယ့္
Aဲသလို
Aလုပ္မ်ိဳးကေတာ့
လုပ္လို႔ရေသးေတာ့ ငွက္ေပ်ာပင္စိုက္ မိလိုက္ဖသာပဲ။ လက္ေၾကာတင္းစရာမလို၊ နဖူးကေခၽြး ေျခမက်စရာမလိုတ့ဲ Aလုပမ ္ ဟုတ္လား။ ေAးေAးပဲ။ ေဈးေျမာက္ဘက္ေထာင့္က ေလးေထာင့္စပ္စပ္ ေရဒီယိုပံု Aညာတိုက္ေဟာင္းႀကီးက ကိုခ်စ္တီးတို႔တိုက္ပဲ။
တိုက္ထိပ္နဖူးစည္းမွာ
၁၉၄၉
လို႔
စာလံုးထြင္းထားတဲ့
Aဲဒီတိုက္ကို
Aေပါင္ဆိုင္တိုက္လို႔ပဲ ေခၚၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း
ခ်စ္တီးတိုက္တ့။ဲ
တိုက္တံခါးလုပ္ထားတဲ့
သစ္သား
ေဘးထိုး
တံခါးေတြဆိုတာ ေဟာင္းျမင္းေနၿပီ။ တုိက္ေဘးဘက္က ျပတင္းေပါက္ရယ္လို႔လည္း မရွိေတာ့ တိုက္က
Aၿမဲတမ္း
ေမွာင္ပိန္းေနတတ္တယ္။
သစ္သားခံုရွည္တစ္လံုးရယ္၊
သားေရျပားခင္းထားတဲ့
Aဲသည္တိုက္
မည္းေမွာင္ထမ ဲ ွာ
ပက္လက္ကုလားထိုင္
တစ္လံုးရယ္၊
ေခြးေျခပု ႏွစ္လံုးရယ္ပဲရွိတယ္။ သူ႔ေဘးမွာ စံုစီနဖာထည့္ထားတဲ့ မွန္ဗီ႐ိုေဟာင္း တစ္လံုးလည္း ရွိတယ္။ ဒါပဲ။ ေခြးေျခပုကေလး တစ္လံုးေပၚမွာေတာ့ ေရေႏြးကရားတစ္လံုးရယ္၊ ပန္ကန္လံုး ႏွစ္လံုးေလာက္ရယ္၊
ေသာ့တတ ဲြ စ္တဲြရွိတယ္။
ကိုခ်စ္တီးရဲ႕Aလုပ္က
Aဲသည္
ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီးရင္ ေရေႏြးတစ္ခက ြ ္ ႏွစ္ခက ြ ္ေသာက္၊ လိုAပ္ရင္ ေသာ့တယ ဲြ ူ၊ Aခန္းေသာ့ဖြင့္၊ ၿပီးရင္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚမွာ တစ္ေနကုန္ ျပန္ထိုင္။ ဒါ သူ႔Aလုပ္ပဲ။ သူ႔မိန္းမ မက်င္လွကေတာ့ သူ႔နားမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိဘူး။ Aိမ္ေနာက္ေဖးဘက္မွာခ်ည္းပဲ။ သားသမီးေတြ
ရွိေပမယ့္
လက္လတ ြ ္ကုန္ၿပီ။
ကိုခ်စ္တီးက
ဘယ္မွလည္း
သြားေလ့မရွိဘူး။
‘Aေပါင္ဆိုင္တိုက္ကိုသာြ းတာ ကိုခ်စ္တီး မေတြ႔ခ့ေ ဲ ပါင္ကာြ ’ ရယ္လို႔ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ ဝါးငါးမွ်ားတံတစ္ေခ်ာင္းလို
ပိန္သယ ြ ္ၿပီး
ကိုင္းေကြးေနတဲ့
ကုလားထိုင္မွာ
ထိုင္တ့ၿဲ ပီး
မ်က္ခံပ ြ ိတ္ပိတ္ႀကီးကို
တစ္ေနကုန္ပဲ။
တိုက္ေရွ႕
လူလာရပ္လို႔ကေတာ့
ေမွးက်U္းက်U္း
မ်က္လံုးေတြကို
မဖြင့္တမ္း
ခ်ထားၿပီး
ပိတ္က်ေနတဲ့
မိေက်ာင္းတစ္ေကာင္က
Aရပ္ႀကီးနဲ႔
ပက္လက္
ထိုင္ေနလိုက္တာ
မ်က္ခံထ ြ ူထူႀကီးေAာက္က
Aစာကိုလွမ္းျမင္ရင္
ဖ်တ္ခနဲ
လွမ္းၾကည့္တတ္သလို ၾကည့္ေနတတ္တယ္။ မ်က္ခံြ တစ္ခ်က္Aပင့္ကေလးကိုမွပဲ ဘယ္သူလဲ၊ ဘာလုပ္တာလဲ၊
လက္ထမ ဲ ွာ
လက္ထက ဲ ပစၥည္းဟာ
ဘာပါလာသလဲ
ကာလေပါက္ေဈး
ဘယ္ေလာက္ျဖစ္သင့္သလဲ
စတဲ့
ဘယ္ေလာက္
ဘယ္ေလာက္တန္သလဲ၊
Aခ်က္ေတြကို
တစ္ထိုင္တည္း
Aေရးႀကီးတဲ့လူလဲ၊ Aခု
သူေပးႏိုင္တာ
Aကဲခတ္ၿပီးသားလည္း
ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ မ်က္စိက ျမင္လိုက္ရသမွ် Uီးေႏွာက္ကို သတင္းပို႔၊ Uီးေႏွာက္က ေဒတာ (Data)
ေတြကို
Aေျခခံၿပီး
တြက္ခ်က္ရတဲ့
Aေျဖကို
မွတ္ထားလိုက္တာက
ၾကာလွရင္
ႏွစ္စကၠန္႔သာသာပဲ။ Aဲသေလာက္ကို ျမန္တယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
87
mmcybermedia.
com
AဲသလိုAခါမ်ိဳးမွာ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာကို ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚက ဆတ္ခနဲ ထလိုက္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွမၿပံဳးတဲ့
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို
တလႈပ္လႈပ္
လုပ္ေနတတ္တယ္။
သူ႔တိုက္ေရွ႕က
ေဘးထိုးသစ္သား တံခါးေဟာင္းေရွ႕မွာ ရပ္ေနေပမယ့္ ေပါင္မယ့္နွံမယ့္လူ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ မ်က္ခံႀြ ကီးေတြ
ျပန္ပိတ္ၿပီး
ငိုက္ေတာ့တာပဲ။
သူ႔Aာ႐ံုေတြကလည္း
ထက္ျမက္တယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူေတြကို ထိစပ္ေနရလို႔လား မသိဘူး။ လူကို ၾကည့္တာနဲ႔ ေပါင္မယ့္လူလား၊ ႐ိုး႐ိုးလာလည္တ့ဲ လူလား၊ ပစၥည္းေပါင္မယ့္ လူလား၊ ေငြသားသက္သက္ Aတိုးနဲ႔ေခ်းမယ့္လူလား ဆိုတာကိုလည္း သိတယ္။ ေရႊေပါင္မယ့္လူဆိုလို႔ေတာ့ ေယာက္်ားျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကုလားထိုင္ကုိေက်ာ္ၿပီး ေနာက္ေဖးက
သူ႔မိန္းမ
မက်င္လွဆီ
သြား႐ံုပဲ။
သူ႔မိန္းမ
မက်င္လွက
သူ႔ေဘးမွာ
ဘယ္ေတာ့မွမထိုင္ဘူး။ တိုက္ေနာက္က Aုတ္ေရကန္ေဘးမွာ ထိုင္ေနတတ္တယ္။ ကိုခ်စ္တီးက ေရႊမကိုင္ဘူး။
ေငြသားသက္သက္
ႏွစ္က်ပ္တိုးနဲ႔ေခ်းတယ္။
မက်င္လွကေတာ့
တစ္မ်ိဳး။
ဘာပစၥည္းမွ လက္မခံဘူး၊ ေရႊမွေရႊပဲ။ တျခားဟာ မလာနဲ႔၊ လင္မယားခ်င္းေတာင္ လိုAပ္မွ စကားေျပာတယ္။ တစ္ခါတေလ ကိုခ်စ္တီးAိမ္ေရွ႕က သားေရျပားခင္း ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ရင္း ေနသာကုန္သာြ းရင္ ကုန္သာြ းမယ္။ စကားတစ္ခန ြ ္း မေျပာျဖစ္ဘူး။ သူတို႔လင္မယားမွာ ေရႊေပါင္ကိုေမွ်ာ္ၿပီး
တူတာ
ကိုခ်စ္တီးက
ႏွစ္ခ်က္ပဲရွိတယ္။
ပစၥည္းေပါင္ကို
တစ္ခ်က္က
ေမွ်ာ္တယ္။
မက်င္လွက
ေနာက္တစ္ခ်က္
တူတာက
လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး သူတို႔ Aေပါင္ခံထားတဲ့ ပစၥည္းကို တစ္ေန႔သံုးခါ ထုတ္ၾကည့္တာပဲ။ မက်င္လွက သူ႔သံမဏိေသတၱာကို တစ္ေန႔သံုးခါဖြင့္ၿပီး ကိုခ်စ္တီးက သူ႔ပစၥည္းေလွာင္တ့ဲ Aခန္းကို တစ္ေန႔သံုးခါ ဖြင့္ၾကည့္တတ္တယ္။ တစ္ေန႔မွ ဝတ္မပ်က္ဘူး။ တစ္ေန႔မွ မလစ္ဟာေစရဘူး။
***** (၂) မနက္မိုးလင္းလို႔ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးတာနဲ႔ ကုလားထိုင္ပုေလးေပၚက ေသာ့တန ဲြ ႔ဲ သူ႔Aခန္းကို သူ
စဖြင့္တယ္။
ဘာရယ္လို႔
မဟုတ္ဘူး။
သူ႔ဝသီပဲ။
ဒီလိုပဲ
ၾကည့္တာပဲ။
သည္Aခန္း
ေမွာင္ေမွာင္ထက ဲ ို ဝင္လာတဲ့ ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ Aခ်ိန္ကာလAားျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာ (ျပန္မေရြးမခ်င္း)
ရွိေနတတ္ေတာ့
သည္ပစၥည္းေတြကို
ၾကည့္ေနရတာကိုက
သူ႔မွာ
Aရသာရွိေနတယ္။ Aခန္းထဲမွာ ပစၥည္းဆိုတာကလည္း Aစံုပဲ။ ပစၥည္းတစ္ခုစီေပၚမွာလည္း စာရြက္ေလးေတြကပ္လို႔။ ေပါင္တ့လ ဲ ူနာမည္ရယ္ ပစၥည္းကိုလည္း
ေပါင္တ့ေ ဲ န႔ရယ္၊ ေရးၿပီး
ဘယ္ေလာက္န႔ဲ
ကပ္ထားရတယ္။
ျပန္ထုတ္ရတာ
ရွိေသးတယ္။
ေပါင္တယ္ဆိုတာရယ္၊
ဘယ္လိုမွကို
မေရြးေတာ့ဘူးဆိုတ့ဲ
A႐ႈံးရယ္လို႔လည္း
မရွိပါဘူး။
သူ႔ဆီလာေပါင္ကတည္းက မတန္တဆ ေလ်ာ့ေပးထားတာ မဟုတ္လား။ ပစၥည္းေတြကိုလည္း ၾကည့္Uီး။
သံေသတၱာေတြလည္း
ထင္း႐ွဴးေသတၱာထဲမွာ မကိုဋ္ေတြဆိုတာ
ထဘီေတြ၊
Aျပည့္ပဲ။
ပါတယ္။
ထင္း႐ွဴးေသတၱာေတြလည္း
ပုဆိုးေတြ၊
က်န္တာကေတာ့
ပါတယ္။
Aဲဒီ
မင္းသမီးဗလာထဘီေတြ၊
ေမာင္ရင္ေလာင္း
ေပါက္တူးAသြားေတြ၊
ကႏုတ္ကက ြ ္ေတြ
ေဖာ္ထားတဲ့ ေရွးေဟာင္းကုလားထိုင္ေတြ၊ ေၾကးလင္ပန္းေတြ၊ ေၾကးခြက္ေတြ၊ ဓာတ္ဘူးေတြ၊ မီးေခ်ာင္းေတြ၊ ေဆးလိပ္ခက ြ ္၊ နာရီေတြ၊ ႐ွဴးဖိနပ္ေတြ၊ လြယ္Aိတ္ေတြ၊ ေစာင္ေတြ၊ ေယာက္်ားစီး၊
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
88
mmcybermedia.
com
မိန္းမစီးဖိနပ္ေတြ၊ ကက္ဆက္ေဟာင္းေတြ၊ တစ္လိုင္းဆြဲ ႏွစ္လိုင္းဆြဲ ေရဒီယိုေတြ၊ ဒန္AိုးAမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဖန္ခက ြ ္ေတြ၊ ၾကည့္မွန္ေတြ၊ ေၾကးမီးပူေတြ၊ ၾကက္ေတာင္႐ိုက္တ့ဲ ဘက္တံေတြ၊ ေၾကးေမာင္းေတြ၊ မယ္ဒလင္ေတြ၊ ေျခာက္လံုးပတ္ေတြ၊ ႀကိမ္ပ်က္ေနတဲ့ ဆက္တီေဟာင္းေတြ၊ လွံေတြ၊ ဓားေတြ၊ ေဖာင္တိန္ေတြ၊ မ်က္မွန္ေတြ Aစံုပဲ Aစံုပဲ။ Aခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ပစၥည္းေတြကို ၾကည့္လိုက္ၿပီးရင္ တံခါးျပန္ပိတ္၊
ေသာ့ျပန္ခတ္၊
ေသာ့တက ဲြ ို
ခံုေပၚပစ္တင္ၿပီး
ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ
ျပန္ထိုင္ေတာ့တာပဲ။ မနက္စာဆိုတာကေတာ့ တစ္ခါတေလ ထမင္းၾကမ္းက်န္ရင္ ေလွာ္စားတယ္။ မက်န္ရင္
တိုက္ေဘး
ကာကာဆိုင္က
Aက်ေရေပါ့တစ္ခက ြ ္
မွာၿပီးေသာက္တယ္။
ဒါပဲ။
တစ္ေနကုန္ထိုင္ပဲ။ လူေမွ်ာ္ပဲ။ သူ႔ဆီလာတဲ့ လူေတြကလည္း Aမ်ိဳးမ်ိဳး။ တစ္ခါကလည္း ၾကည့္Uီး။ လူတစ္ေယာက္
စုတ္စုတ္ႏုပ္ႏုပ္ပါပဲ။
ၾကယ္သီးတံေတြ
ျပဳတ္ေနတဲ့
တိုက္ပံုေဟာင္းကေလး
ဝတ္လို႔။ ႐ို႐ိုက်ိဳးက်ိဳးပဲ ဝင္လာတယ္။ သူ႔လက္ထက ဲ ပစၥည္းတစ္ခုကို ျပတယ္။ ကိုခ်စ္တီးကလည္း လွည့္ကာပတ္ကာ ၾကည့္တယ္။ ေၾကးနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ Aခၽြန္Aတက္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါတဲ့ Aဝိုင္းျပားေလး
တစ္ျပားပါ။
ခက္တာက
ကိုခ်စ္တီးက
Aေပါင္သာခံရမွာ
ဘာပစၥည္းမွန္း
သိတာမဟုတ္ဘူး။ “ဒါ ဘာလဲ” “တံဆိပ္ပါခင္ဗ်” “ဘာတံဆိပ္လဲ” တိုက္ပံုန႔ဆ ဲ ရာက
စကားေတာ္ေတာ္န႔ဲ
မထြက္ဘူး။
သူ႔ပစၥည္းေလးကိုပဲ
စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ လက္ေတြကလည္း တုန္လို႔။ “ဒီလိုပါခင္ဗ်၊ ဒီပစၥည္းဟာ…” ဒါေလးေျပာၿပီး ရပ္သာြ းလိုက္တာ Aၾကာႀကီး။ ကိုခ်စ္တီး စိတ္မရွည္ဘူး။ ဘာမွန္းမသိတ့ဲ ပစၥည္းတစ္ခုAတြက္ Aခ်ိန္Aကုန္လည္း မခံခ်င္ဘူး မဟုတ္လား။ “ကိုင္း… ဆရာႀကီး၊ ျမန္ျမန္ေျပာပါ၊ ဘာတံဆိပ္လဲ” “ဒီလိုခင္ဗ်၊ တစ္ေထာင္ကိုးရာ ေလးဆယ့္သံုးခုႏွစ္ေလာက္က ဂ်ပန္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနတုန္းက ဆိုပါေတာ့၊ Aဲဒီတုန္းမွာ…” “လိုရင္း ျမန္ျမန္သာေျပာပါ ဆရာႀကီး၊ က်ဳပ္ေတာ့ Aခ်ိန္သိပ္မရွိဘူး” “ဟုတ္က့၊ဲ
ဒီတံဆိပ္ဟာ
ဂ်ပန္ေခတ္က
ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္
မစၥတာAီးဒါးက
ထုတ္ေပးထားတာပါ၊ သမိုင္းတန္ဖိုး…” “ဆရာႀကီး၊
သမိုင္းတန္ဖိုးေတြ
ဘာေတြ
မေျပာနဲ႔ေတာ့၊
ခင္ဗ်ားဟာႀကီးကို
က်ဳပ္
Aေပါင္မခံခ်င္ဘူး” “မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်၊ ဒီလိုခင္ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆြစU္မ်ိဳးဆက္မွာ ဒီတံဆိပ္ဟာ…” “ဟုတ္ပါၿပီ၊ ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္စကားမ်ားပါလား၊ ခင္ဗ်ားကို ဒီတံဆိပ္ ဘယ္သူကေပးေပး က်ဳပ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ၊ ခင္ဗ်ားေငြလိုရင္ တစ္ဆယ္ယူသာြ း၊ ျမန္ျမန္ေတာ့ ျပန္ေရြး” “တစ္ဆယ္ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်၊ ဒီပစၥည္းႀကီးကို တစ္ဆယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့…”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
89
mmcybermedia.
com
“ဆရာႀကီးက ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လို႔လဲ” “ဟိုဒင္း… ႏွစ္ရာေလာက္” “ႏွစ္ရာေလာက္လိုခ်င္ရင္ ခင္ဗ်ား ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ဆီ ျပန္သာယူသာြ းေတာ့၊ က်ဳပ္ကေတာ့ ႏွစ္ဆယ္ပဲ ေပးႏိုင္မယ္” ေနာက္ေတာ့
ေငြႏွစ္ဆယ္န႔ဲ
ေပါင္သာြ းတာပါပဲ။
ဘာမွန္းမသိတ့ဲ
တံဆိပ္ႀကီးကို
ဂ်ပန္ေခတ္ကဆိုတာနဲ႔ ကိုခ်စ္တီး ယူထားလိုက္ၿပီး ေသတၱာထဲ ထည့္ထားလိုက္တယ္။ တစ္ခါကလည္း လူငယ္တစ္ေယာက္။ မ်က္လံုးေတြလည္း ရဲလို႔၊ မူးေနလိုက္တာလည္း ယိမ္းထိုးလို႔။ လက္ထမ ဲ ွာလည္း ျဖဴျဖဴရွည္ရွည္
ေသတၱာလို
ပစၥည္းတစ္ခုကိုလည္း ကိုင္လို႔။
တိုက္ေရွ႕လာရပ္ေတာ့ မိေက်ာင္းမ်က္ခံေ ြ တြ ပြင့္သာြ းတယ္။ “လာေဟ့ ဘာပါသလဲ” Aရက္မူးေနတဲ့လူငယ္က
သူ႔ပစၥည္းေလး
စားပြဲေပၚတင္တယ္။
ကိုခ်စ္တီးကို
ေမာ့ၾကည့္တယ္။ “ဒါေလး ေပါင္ခ်င္လို႔” “ဒါ ဘာႀကီးလဲ“ “ေAာ္ဂင္ေခၚပါတယ္” ကိုခ်စ္တီး
ေတာ္ေတာ္Aံ့ၾသသြားတယ္။
ေAာ္ဂင္ဆိုတ့ဲ
ပစၥည္းက
ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ
ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနတာမွန္ေပမယ့္ သူ တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးဘူး။ “မင္းဟာက ျမည္ရဲ႕လား” “ဟာ… ျမည္တာေပါ့ဗ်၊ ခင္ဗ်ားကလဲ” လူငယ္က
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
တီးျပတယ္။
ဘက္ထရီ
ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေသးလို႔လား
မသိဘူး။ ေAာ္ဂင္သံက စီလည္းထြက္လာေရာ ကိုခ်စ္တီး ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်သြားတယ္။ Aေပါင္လည္း
ခံလိုက္တယ္။
လမ္းေပၚမေရာက္ေသးဘူး။
ေငြစကၠဴေတြကိုင္ၿပီး
ကိုခ်စ္တီး
ေတာင္တစ္လံုး
ထြက္သာြ းတဲ့
လူငယ္ေတာင္
ေျမာက္တစ္လံုး
တီးေနလိုက္တာ
တစ္ေန႔လံုးလိုလိုပဲ။ Aဲသလိုပါပဲ။ Aသံျမည္ရင္လည္း Aေပါင္ခံတာပါပဲ။ သူ႔Aခန္းထဲမွာ ဂ်ပန္ေခတ္က တံဆိပ္ေရာ၊
Aဂၤလိပ္ေခတ္က
ေရႊစလြယ္ေတြေရာ၊
ေငြဓားေတြေရာ၊
ေAာ္ဂင္ေတြေရာ၊
Aားကစားဆုေတြေရာ၊ ဓာတ္ျပားေတြေရာ စံုလို႔ စံုလို႔။
***** typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
90
mmcybermedia.
com
(၃) Aဲသည္ၿမိဳ႕မွာ ကိုခ်စ္တီးလိုလူ ရွိသလိုပဲ မစံမယ္လို မိန္းမမ်ိဳးလည္း ရွိတယ္။ ကိုခ်စ္တီးက လာသမွ် Aေပါင္ခံသလို မစံမယ္ကလည္း ရွိသမွ် ေပါင္ဖို႔ေလာက္ စU္းစားေနတဲ့ မိန္းမမ်ိဳး။ ဘယ္ေတာ့မွ Aုန္းဆီမလိမ္းတဲ့ ေခါင္းစုတ္ဖာြ းႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာမွာ တင္းတိပ္ေတြ ထေနတဲ့ မစံမယ္ကို ၾကည့္လက ို ္ရင္ ကိုခ်စ္တီးတိုက္န႔ဲ သူ႔Aိမ္ကို Aၿမဲတမ္း ေျပးလႊားေနတတ္တယ္။ ဟိုAိမ္ ဒီAိမ္က
Aဝတ္ေျပးဖြပ္လိုက္၊
ေျပးခ်က္လိုက္န႔ဲ
တစ္ခါမွ
မီးပူေလး
ေျပးတိုက္ေပးလိုက္၊
သက္သက္သာသာ
မရွိဘူး။
သူ႔Aိမ္ျပန္ၿပီး
ေန႔လယ္ဘက္
ထမင္းဟင္း
မုန္႔ၾကာေစ့ေလး၊
သာကူေလး က်ိဳေရာင္းတာ ရွိေသးတယ္။ ဒါလည္း မေျပလည္ဘူး။ ကေလးကငါးေယာက္။ ဘုစုခ႐ုေတြပါ။
လင္ကလည္း
ဒုကၡိတ။
လင္က
ေကာင္းတုန္းကေတာ့
ဟိုဟာေလးလုပ္၊
ဒီဟာေလးလုပ္ေပါ့ေလ။ Aလုပ္ၾကမ္း ေဘာက္ လိုက္လုပ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေျမက်င္းတူး၊ တစ္ခါတေလ
ထရံေလးရက္တာ
ေျမက်င္းတူးခိုင္းတာ
စစ္Aတြင္းက
ဗံုးဆန္ထကြလ ဲ ိုက္တာ မစံမယ္ပဲ
ရွိေသးတယ္။ ျမဳပ္ေနတဲ့
ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္စလံုး
Aိမ္ေထာင္Uီးစီး
စားလိုက္ေသာက္လိုက္၊ လံုးခ်ာလည္ေနရေတာ့တယ္။
Aေၾကာ္ဖိုတစ္ဖိုက
ဗံုးဆန္ကို
သံတူရြင္းနဲ႔ထိုးမိလို႔
ျဖတ္ပစ္လိုက္ရတဲ့Aထိပဲ။
ျဖစ္သာြ းတယ္။
ရွိတာေလး
တစ္ခါေတာ့
မစံမယ္ပဲ
ေျပးေပါင္လိုက္၊
Aိမ္မွာရွိတ့ဲ
Aဲဒီေနာက္ပိုင္း
ဖတ္သီဖတ္သီရွာလိုက္၊
ျပန္ေရြးလိုက္။
ပစၥည္းေတြလည္း
ကုန္ၿပီ။
သည္လိုန႔ပ ဲ ဲ ျခင္ေထာင္လည္း
မရွိေတာ့ဘူး။ ေစာင္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ပုဆိုး၊ Aက်ႌေကာင္းေကာင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ပလတ္စတစ္ေရခြက္၊
ကုန္ဝယ္စာAုပ္၊
ဒန္Aိုး၊
သင္ျဖဴးဖ်ာ၊
ေႂကြဇန ြ ္း၊
ဟင္းေသာက္ပန္ကန္လံုး Aေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ကိုခ်စ္တီးရဲ႕ Aိမ္ခန္းထဲ ေရာက္ကုန္ၿပီ။ Aခုလည္း မစံမယ္ ဖရဲသီးေရာင္းခ်င္ေနတယ္။ ဖရဲသီးေလး ေပၚတုန္းေပၚစ စိတ္ေရာင္းရင္ ႏွစ္ဆယ္
Aစိတ္ေတာ့
က်န္တယ္လို႔
ၾကားထားတာလည္းရွိတယ္။
ခက္တာက
Aရင္းAႏွီးမရွိတာဘဲ။ Aရင္းAႏွီးကလည္း လင္ပန္းတစ္ခ်ပ္။ ဓားထက္ထက္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဖရဲသီး ေလးငါးလံုးဖိုးေလာက္ လိုတာပါ။ လင္ပန္းက ေဘးကငွားလို႔ရတယ္ ထားUီး၊ ဓားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဖရဲသီးဖိုးက
လိုေသးတယ္
မဟုတ္လား။
Aိမ္မွာလည္း
ေပါင္ရေAာင္
ဘာပစၥည္းမွ
မက်န္ေတာ့သေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဘုရားစင္န႔ဲ ေသာက္ေရAိုးပဲ က်န္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ဘာမ်ားေပါင္ရပါ့မလဲလို႔ တစ္ညလံုး စU္းစားတယ္။
မနက္လင္းေတာ့မွ
ေတာ္ေတာ္ဝမ္းသာသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္
ေပါင္စရာကို မတတ္ႏိုင္ဘူး။
သြားေတြ႔တယ္။ မလုပ္လို႔လည္း
မစံမယ္
မျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့
သူ႔ေယာက္်ားနဲ႔ တိုင္ပင္တယ္။ သူ႔ေယာက္်ားကလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းတဲ့ၾကားက လုပ္ေလတဲ့။ မစံမယ္ သိပ္စU္းစားမေနေတာ့ဘူး။ ကိုခ်စ္တီး တိုက္ဘက္ကို ေျပးတယ္။ ထံုးစံAတိုင္း ကိုခ်စ္တီးက Aခန္းေမွာင္ေမွာင္ထမ ဲ ွာ မ်က္ခံပ ြ ိတ္ႀကီးနဲ႔ ထိုင္ေနတယ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
91
mmcybermedia.
com
သူ႔ေဖာက္သည္ မစံမယ္ဝင္လာတာကို ငွက္ႀကီးဒံုးစပ္တစ္ေကာင္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရတဲ့ မိေက်ာင္းတစ္ေကာင္လို ၾကည့္ရင္းက လွမ္းေခၚတယ္။ သည္တစ္ခါ ဘာလာေပါင္ျပန္ပလဲဆိုတ့ဲ မ်က္လံုးေတြက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လက္ေနတာလည္း ပါတယ္။ “ဆရာႀကီး ထပါUီး၊ ဒါေပါင္ခ်င္လို႔” “ဘာလဲ” “ဒါေလ” မ်က္ႏွာမွာ ေခၽြးေစးေတြျပန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာမည္းမည္းႀကီးကို Aတတ္ႏိုင္ဆံုးၿပံဳးရင္း မစံမယ္ သူ႔ပစၥည္းကိုျပတယ္။
ကိုခ်စ္တီး
ပထမေတာ့
ေၾကာင္သာြ းတယ္။
ေနာက္ေတာ့
ကိုခ်စ္တီးမ်က္လံုးေတြ Aေရာင္ေတြ ေတာက္လာတယ္။ “ခ်ိဳင္းေထာက္ေတြ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား” “ဟုတ္တယ္ ဆရာႀကီး၊ ခ်ိဳင္းေထာက္ေတြ ေပါင္ခ်င္လို႔” “ဘယ္ကဟာေတြလဲ၊ ႐ႈပ္႐ႈပ္ယွက္ယွက္” “ကၽြန္မေယာက္်ား ဟာေတြပါ၊ လုပ္ပါUီး ဆရာႀကီးရယ္၊ Aတိုးလည္း တစ္ခါတည္းသာ ျဖတ္ထားလိုက္ပါ” ကိုခ်စ္တီး
ခ်ိဳင္းေထာက္ေတြကို
ေသေသသပ္သပ္
လုပ္ထားတဲ့
ခ်ိဳင္းေထာက္ဆိုတာ
ေသေသခ်ာခ်ာ
ခ်ိဳင္းေထာက္ေတြ
ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ
ၾကည့္တယ္။ ျဖစ္ေနတယ္။
ထားမယ့္ပစၥည္းမ်ိဳး
ေတာ္ေတာ္ေလး ေနာက္တစ္ခုက
မဟုတ္ဘူးလို႔
ကိုခ်စ္တီး
တြက္တယ္။ ထံုးစံAတိုင္းပဲ ကိုခ်စ္တီး လက္ခံလိုက္တယ္။ ေငြငါးဆယ္ သတ္မွတ္ၿပီး Aတိုးတစ္ဆယ္ တစ္ခါတည္း
ႏုတ္ယူထားလိုက္တယ္။
မစံမယ္ကေတာ့
ေငြေလးဆယ္ကိုကိုင္ရင္း
ေခါင္းစုတ္ဖာြ းႀကီးနဲ႔ ထြက္သာြ းေတာ့မွ ကိုခ်စ္တီး သူ႔Aခန္းတံခါးကိုဖြင့္ရင္း ခ်ိဳင္းေထာက္ေတြကို သိမ္းလိုက္တယ္။ ေနာက္ ေသာ့ပိတ္တယ္။ ေသာ့တက ဲြ ို ကၽန ြ ္းေခြးေျခပုေပၚ ပစ္တင္လိုက္တယ္။
***** (၄) ခ်ိဳင္းေထာက္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္း
Aိမ္ေရာက္လာတဲ့ေန႔က
ကိုခ်စ္တီးမိန္းမ
Aိမ္မွာမရွိဘူး။
ေနာက္ေတာ့ သိသာြ းတာပါပဲ။ ခါတိုင္း သူ႔ေယာက္်ားAလုပ္မွာ ဘာမွ ဝင္စက ြ ္ဖက္ေလ့မရွိတ့ဲ မက်င္လွက တကယ္က
သည္တစ္ခါ မိန္းမက
ေဒါေတြကန္ေနလိုက္တာ
ဆူတာလည္း
ဆူတာေပါ့ေလ။
ကိုခ်စ္တီး သူကလည္း
ေခါင္းေတာင္မေဖာ္ႏိုင္ဘူး။ မစံမယ္ကို
ေမွ်ာ္တယ္။
ေရြးေစခ်င္လွၿပီ။ မစံမယ္ကလည္း
ဖရဲသီးေလးေရာင္းလိုက္၊
ခ်ိဳင္းေထာက္ေရြးဖို႔
ဖယ္ထားလိုက္၊
စားတဲ့Aထဲ ပါသြားလိုက္၊ ျပန္စုလိုက္၊ ပဲ့သာြ းလိုက္န႔ဲ လံုးခ်ာပတ္ခ်ာ လည္ေနေတာ့ မေရြးျဖစ္တာ
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
92
mmcybermedia.
com
ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ။ ေငြေလးငါးေျခာက္ဆယ္ လံုးခနဲ ရဖို႔ဆိုတာလည္း မေသခ်ာေတာ့ ဘယ္က ပိုက္ဆံရပါ့မလဲဆိုတာပဲ မစံမယ္ ေမွ်ာ္တယ္။ မစံမယ္
ေယာက္်ားကလည္း
သြားေပါင္ကတည္းက
သူလည္း
သူ႔ခ်ိဳင္းေထာက္ေတြကိုပဲ
ဘယ္မွ
မသြားရေတာ့ဘူး
ေမွ်ာ္တယ္။ မဟုတ္လား။
မစံမယ္ မစံမယ္ရဲ႕
လံုးခ်ာပတ္ခ်ာထဲမွာ သူပါ ေရာပါေနတာဆိုေတာ့ မေျပာလည္း မေျပာရက္ဘူး၊ မေျပာလည္း မေျပာသာဘူး။ ဒီလိုန႔ဲ ရက္ေတြလည္း ၾကာလွၿပီ။
***** (၅) ကိုခ်စ္တီးက
မစံမယ္ကို
ေမွ်ာ္တယ္။
မစံမယ္က
ပိုက္ဆံကို
ေမွ်ာ္တယ္။
မစံမယ္ေယာက္်ားက ခ်ိဳင္းေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေမွ်ာ္တယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ။ ေမွ်ာ္ၾကေပါ့။ (ေရႊAျမဳေတမဂၢဇင္း၊ ၁၉၉၁ ခု၊ စက္တင္ဘာလ)
***** ရတနာဂီရိ ႏွင္းခါးညမ်ား (၁) ေသာ္ကနံ႔တို႔
သင္းပ်ံ႕ေနသည့္
နံနက္ခင္း။
ေကာင္းကင္မွာ
ျမဴေျခတိမ္ေမွးတို႔
ရွင္းေသးေသာ္လည္း ေဆာင္းေငြ႔ကို လူလူထခ်င္ၿပီ။ ႏွင္းတလႈိက္လႈိက္ ခ်မ္းခိုက္သည့္ေဆာင္း မပီေသးေသာ္လည္း ဆိတ္ဖလူးႏွင့္
ေျမာက္ေလႏုႏုကလည္း စၾကာပြင့္ျဖဴကေလးေတြ
ေဗဒါတစ္ေယာက္တည္း။
နံနက္ေစာေစာကပင္
ေသြးခ်င္ေနေသးသည္။
Aိမ္ေရွ႕ကြက္လပ္မွာ
ျပန္႔ႀကဲေနေလသည္။
မန္က်ည္းပင္ရိပ္မွာ
ပတ္လံုးကေလးေတြ
နန္းဆြဲေနခဲ့ေသးသည္။
ေရကေလးလွည့္လိုက္၊ နန္းႀကိဳးေတြကို ႐ိုက္ဆလ ဲြ ိုက္ လုပ္ေနခဲ့ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း သားေရထူ ပတ္လံုးကေလးေတြကို ပန္းျပားေခြမွာ ခ်ိတ္လိုက္ကာ ပတ္စာတပ္ ျဖစ္သာြ းျပန္သည္။ ဆိုင္းနားသည့္ရက္ေတြမွာ
သည္လိုပင္
လက္က်င့္တီးတီးေနၿပီျဖစ္သည္။
Aခုလည္း
မနက္ကတည္းကထိုင္ၿပီး စိတ္လိုလက္ရ သီခ်င္းကေလးေတြ ေႏႊးေနမိျပန္ေလသည္။ သီခ်င္းေတြ ဘယ္ႏွစ္ပုဒ္
တီးျဖစ္ေနသည္ပင္
မမွတ္မိေတာ့။
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း
စိတ္လိုလက္ရ
ဆိုတီးကေလး။ “စိုးမိုးသိမ္းက်ံဳး…
ေသာင္လံုးေျမယံ…
ႏိုငင ္ ံထီးစင္း
မင္းမင္းၫႊတ္ခ
မဟာနာဂရ…
သာစြေဝယံ… နက္သန္ပရေမ ေရႊေျမေAာင္ျခာ နန္းျမင့္ျမင့္ … ဘုန္းပြင့္ပြင့္ ေနAာလိန္ရယ ြ ္လူး လူမွဴးEကရာ…
ပဒုမ္သိဂါၤ …
Aစံုတိမ္ျပာ…
ရဂံုေဗြမွာ…
ဝင္းဝင္းညီးညီး…
စၾကာေတာ္ဆိုက္ခ်ိန္လုနီး” Aို… နတ္သန္ပရေမ၊ ေရႊေျမေAာင္ခ်ာ နန္းျမင့္ျမင့္ ဘုန္းပြင့္ပြင့္တ့လ ဲ ား။ မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။ နန္းျမင့္မွာ
ဘုန္းမပြင့္ေတာ့ႏိုင္ၿပီ။
ထီးက်ိဳးစည္ေပါက္ဘဝ။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
ျမန္မာ့Aခ်ဳပ္Aျခာ
Aာဏာတို႔
93
mmcybermedia. ဆိတ္သုU္းရာ
com သမယ။
ျပန္လည္ထူမတ္မည့္
စၾကာေတာ္
ပုဂၢိဳလ္ကို ေမွ်ာ္ရည္
ဆိုက္ခ်ိန္လုနီးAံ့ႏိုးႏိုး
ျမန္မာ့ထီးနန္းUီးစြန္းကို
မွန္းဆေနရသည့္ကာလ။ မယ္ေတာ္
သူရႆတီ
စီးေနသလား ထင္ရသည့္လက္မ်ားက သားေရထူ ပတ္လံုးေတြေပၚမွာ ေျပးလႊားေနဆဲ။ ပီပီကေလး လံုးခ်င္းထြက္လာသည့္ စိတ္လိုလက္ရ
ပတ္လံုးသံကေလးေတြက
ဆိုမိေနသည္။
သမုဒ္ေရျပင္မွာ
ေဗဒါက
မိုးေတြရာြ ခ်သလို
ေမႊတီးတီးပစ္လိုက္သည္။
ေနာက္က်သည္ဆို႐ံုကေလး
စိုးမိုးသိမ္းက်ံဳးပိုဒ္ကို
Aတီးျပန္ေက်ာ့ခ်ိန္မွာေတာ့
ခါးခါးေတာက္ေတာက္
လက္ေတြက
ေမွးကပ္ရင္း
ေျပးလႊားေနေသာ္လည္း
ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား စိတ္က
တျခားသို႔
ေရာက္ေနျပန္သည္။ မင္းႏွစ္ပါး။ ျမန္မာ့Uီးစြန္း Aရွင္ႏွစ္ပါး။ သူ ေလးႏွစ္သား နယ္ခ်ဲ႕ကုလားျဖဴတို႔လက္မွာ ညိႇိဳးညႇိဳးငယ္ငယ္ ပါေတာ္မူရသည့္ ကုန္းေဘာင္ဆက္ မင္းႏွစ္ပါး။ Aမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာႏွင့္ ေဝးရာမွာ စံေနေတာ္မူရသည့္ စိတ္ဒုကၡကို ခံစားသြားရျပန္သည္။ သူ႔စိတ္ေတြက မိုးတိမ္ေတြလို ေAးAီစီးေမ်ာေနသည္။ စၾကာေတာ္ ဆိုက္ခ်ိန္လုနီးမွာပဲ သီခ်င္းကို ခ်လိုက္ဖို႔ လက္ေတြကို ေလ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္သည္။ “ဆက္တီးစမ္း ေဗဒါ၊ တီးပါ လူေလးရဲ႕” Aေဖ။ ဘယ္Aခ်ိန္က ေရာက္ေနသည္မသိ။ မန္က်ည္းပင္စည္ကို ေထာက္ကန္ထားေသာ ကြပ္ပ်စ္စန ြ ္းမွာ ထိုင္ရင္း စိုးမိုးသိမ္းက်ံဳးကို တီးခိုင္းေနသည္။ ဆင္စယ ြ ္ စံပယ္ဖူးကေလးကို နားမွာပန္ရင္း မည္းၾကဳတ္ၾကဳတ္ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းေပၚက မ်က္ဝန္းေတြမွာ Aေရာင္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ေတာက္လက္ေနေလသည္။ “ဆက္တီးစမ္းေဟ့၊
ဘာတဲ့၊
စၾကာေတာ္
ဆိုက္ခ်ိန္လုနီး…
တဲ့လား၊
ၿပီးေတာ့
နတ္ဌာန္ကညီး ေႏြသီးငယ္Aံ့ခ်ီး ခိုင္ၿဖီးငယ္ ေျပာက်ယ္… ဆိုတ့A ဲ ပိုဒ္ ဆိုတီးကေလး” ေျဖေလ်ာ့လိုက္ေသာ လက္ေတြထက ဲ ို Aားေတြ စုက်စ္ထည့္သြင္းလိုက္ရျပန္သည္။ Aေဖ ခိုင္းေနသည္ မဟုတ္လား။ ဘုရင့္ေရႊနန္းေတာ္ထမ ဲ ွ တစ္မွတ္ဘ႔ျဲြ ဖဴ စိန္ဆိုင္းေတာ္ကို တီးရသည့္ ရြာစားဆရာေဖႀကီးပေလ။ စိုးမိုးသိမ္းက်ံဳးကို နားေထာင္ရင္း ငယ္ရိပ္ငယ္ေသြးတို႔ တလွပ္လွပ္ တိုးထိလာသည္ဟု ထင္သည္။ ေAာက္ပိုဒ္ကို ဆက္ဝင္လိုက္သည္။ “…
ေပ်ာ္ဖယ ြ ္ေသာ
နႏၵာေဇာင္းကေလာ…
ငယ္ႏွင့္ေလ…
တိမ္ေၾကာၾကာၫြန္႔…
ကြန္႔ကန ြ ္႔ငယ္ Aာဟိန္… ယU္ေရသီလာ ပတ္ကာသန္းသည့္ မန္းေျပတသိမ္ငယ္မွာ…” မန္က်ည္းရြက္မွ်င္ရိပ္မွ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လွ်င္ မိုးသစ္ရက ြ ္တို႔ က်န္ေနေသးသည္။ Aေဝး ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားဆီမွ
စည္ထိုးသံႏွင့္
ေၾကးေမာင္း႐ိုက္သံတို႔
ေျမာက္ေလျပည္ထမ ဲ ွာ
ေဝ့ဝလ ဲ ြင့္ပါလာသည္။ Aေဖကမူ မန္က်ည္းပင္စည္ကိုမွီရင္း မ်က္လံုးေတြကို စင္းေမွးထားသည္။ သူ႔စိတ္ေတြ ေရႊနန္းေတာ္ စႏုေဆာင္ထမ ဲ ွာ ရွိေနလိမ့္မည္။ မွန္ျဖဴေတြ တလက္လက္ထေနသည့္
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
94
mmcybermedia.
com
လက္ဟာ စိန္ဆိုင္းေခြAလယ္မွာ ၿမိန္႔ၿမိန္႔ႀကီးထိုင္ရင္း ဘုန္းေတာ္ဘ႔ဲြ တစ္ပုဒ္ပုဒ္ကို ခ်ီးပရင္း Aသံုးေတာ္ခံေနရပံုကို
ျမင္ေယာင္ေနAံ့ထင္သည္။
သျဖန္ကို
မဆင္းေတာ့ဘဲ
Aေဖ
တစြလ ဲ မ္းလမ္း ရွိခ့ဖ ဲ ူးသည့္ ကုန္းေဘာင္ပရေမသို႔ ဆက္ဝင္လိုက္သည္။ “… ကုန္းေဘာင္ပရေမ၊ ေဇယ်ာဘိ သီရိသီရိခုနစ္ႀကိမ္… ျဗဟၼာဆုႏွင္း ေAာင္ခင္းစံရိပ္ၿငိမ္ ေရႊတိမ္ၫန ြ ္႔ဝယ္ေလ… ေရာင္ျခည္လွ်ံလန္း… နတ္နန္းေဝယံႏွယ္” ပတ္လံုးေတြကို ေခ်ာ့လိုက္ေျခာက္လိုက္၊ Aတြက ဲ ေလးေတြႏွင့္
သီလိုက္။
လူးလိုက္လွိမ့္လိုက္၊
ပတ္လံုးကေလးေတြကလည္း
တစ္လံုးခ်င္းေမွးလိုက္။ ရယ္လိုက္ေမာလိုက္။
ငိုလိုက္မႈိင္လိုက္။ သျဖန္၊ ေနာက္ေလာကနတ္၊ ေနာက္ ပၪၥ႐ူပဘြ႔။ဲ “… Aဆင္းငါးျဖာ… ကမာၻငယ္ေလ… ရွည္ျမင့္ေတာင္း… Aေၾကာင္းလည္း လြန္စာြ … သီဟငယ္ေလ
ၿမိဳင္သနင္း…
ငါးၾကင္းတူမကြာ
နာဂ
စယ္လွသိဂႌမဟႎသာ
ငွက္မန ြ ္ဆင္းဝါ
ဟံသာေရႊမူ… ဟတၳိဃန စယ္လ်ႏွာေမာင္း…” ရတုကို မက်ဴးေတာ့ဘဲ သျဖန္ပိုဒ္မွာ စိမ္ၿပီးခ်လိုက္သည္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွာလည္း ေခၽြးေတြရန ႊဲ စ္ေနၿပီ။
ပုဆိုးခါးပံုစႏွင့္
ေခၽြးေတြကို
သုတ္ပစ္လိုက္ကာ
ခဏနားေနလိုက္သည္။
ေနာက္ ပတ္စာေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ ခြာလိုက္သည္။ ပတ္လံုးကေလးေတြ သန္႔စင္ၿပီးမွ မင္းေပါက္က ငံု႔ထက ြ ္လိုက္သည္။ Aေဖေဘးတြင္ ကြပ္ပ်စ္စန ြ ္းမွာထိုင္ရင္းက ကြမ္းတစ္ယာ စားသည္။ ေနာက္ Aေဖ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္သည္။ မ်က္ရည္ေတြ၊ ေမွးက်U္းေသာ Aေဖ့မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ ရွိေနသည္ေလ။ “ေဗဒါ” “ခင္ဗ်ာ” “မင္းကို ငါ ေျပာစရာရွိတယ္၊ Aေပၚလိုက္ခ့ဲ” Aေဖ့ကို AိုႀကီးAိုမ
တA့ံတၾသ
သည္Aရြယ္Aထိ
ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ သူႏွင့္
ကိုႀကီးစိမ့္တို႔
Aေဖ သည္လိုတစ္ခါမွ ညီAစ္ကို
မေျပာစဖူး။
ဆိုင္းပြလ ဲ က္ခံရာေနာက္
ေကာက္ေကာက္ပါေAာင္လိုက္ရင္း သားႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ကာ Aားရေက်နပ္ေနတတ္သူ။ လူၾကားသူၾကားမွာပင္ ဆိုင္းထဲ ဝိုင္းထဲမွာေပမင့္ စိတ္မထင္လွ်င္ ႐ိုက္ပုတ္ဆံုးမတတ္သူ။ ‘ေမာင္စိမ့္လက္သံက သာတယ္၊ ညက္တယ္၊ ႏူးညံ့တယ္၊ ေဗဒါ လက္သံက ပီတယ္၊ ျမည္တယ္၊ ျပတ္သားတယ္’ ဟု လူထူးလွ်င္ ခ်ီးမြမ္းတတ္သူ။ Aခုေတာ့ မ်က္ရည္စေတြႏွင့္ Aေဖက
ေျပာေျပာဆိုဆို
Aိပ္ေပၚတက္သာြ းသည့္တိုင္
မန္က်ည္းပင္ရိပ္မွာ
ေဗဒါ
ေငးငိုင္က်န္ရစ္ေနဆဲ။ Aေဖ့ မ်က္ရည္ေတြကို နားမလည္ႏိုင္ေသး။ ေနာက္ေဖးစU့္Aိုးေတြမွာ မ်က္ႏွာသစ္ပစ္လိုက္သည္။ တဘက္ၾကမ္းႏွင့္ မ်က္ႏွာကို ပြတ္တိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ Aိမ္ေပၚတက္လိုက္လာခဲ့သည္။
***** typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
95
mmcybermedia.
com
(၂) ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ Aေဖ ထိုင္ေနသည္။ မ်က္လံုးေတြက ေဝသီေနသည္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြက Aိမ္ေခါင္မွာ ခ်ိတ္ဆထ ဲြ ားသည့္ မွန္ျဖဴကႏုတ္ေတြႏွင့္ ေရႊပိန္းခ်ဆိုင္းေခြကို ေငးရီေနဟန္တူသည္။ Aေဖက သူ႔ဆိုင္းေခြကို Aရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ေနတတ္တာ သူAသိ။ Aတြင္းေတာ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
Aမႈေတာ္ထမ္းခဲ့ရင္း
လက္ယာဆိုင္းAမႈထမ္း
ဆီဆံုဆယ္ရာြ စား
‘ေနမ်ိဳးေက်ာ္စာြ ေခါင္’ ဘြ႔က ဲ ို Aသနားေတာ္ျမတ္ခံရသူ။ ဆိုင္းေတာ္သံုးရပ္မွာ ဘုရင့္Aႏွစ္သက္ဆံုး၊ ဘုရင့္Aျမတ္ႏိုးဆိုး ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးထဲက
လက္ယာစိန္ဆိုင္းေတာ္ကိုမွ လွပေဝဆာခဲ့ဖူးေသာ
တီးခြင့္ရခဲ့သူ
ငယ္ဘဝေတြကို
သတိရေနတာ
ဆိုေတာ့လည္း ျဖစ္ခ်င္လည္း
ျဖစ္ႏိုင္သည္။ “Aေရးေတာ္ေပၚၿပီ ဆိုပါေတာ့ ေဗဒါ” နားမလည္ႏိုင္ေသး။ ေဗဒါ Aေဖ့မ်က္ႏွာကို သည္တစ္ခါပဲ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေတြ႔ဖူးသည္။ ၿပံဳးေယာင္ေယာင္ သန္းေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေကြးေတြကို ျပန္မ႐ုပ္ေသး။ မ်က္ရည္ … ေနာက္ Aၿပံဳး။ မိမိAသက္ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္မွာ သည္တစ္ခါ Aထူးျခားဆံုး။ “Aခု သကၠရာဇ္ ဘယ္ေလာက္လဲေဟ့” “တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ ခုနစ္ဆယ့္ႏွစ္ခုပါ Aေဖ” “Aင္း… ႏွစ္Aစိတ္ေတာင္ ရွိမင့္ကိုး” ျပန္လည္
တိတ္ဆိတ္သာြ းျပန္သည္။
သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ျဖန္႔ကာ
Aေဖက
ၾကည့္ေနျပန္သည္။
မည္းေျခာက္ပိန္လွီေနသည့္
Aက္ကဖ ဲြ ူးေယာင္ခ့ဖ ဲ ူးေသာ
ကၽပ ဲြ ခံုးက
လက္ေခ်ာင္း မာေျခာက္ေျခာက္ေတြက နတ္ဝင္သည္လို လႈပ္ခုန္ေနေလသည္။ “မင္းတရားႀကီး
လက္ထက္ေတာ္က
Aေဖတို႔
Aတြင္းေတာ္မွာ
တီးရတယ္၊
Aေဖတီးရတဲ့ဆိုင္းက ေဟာဟို ေခါင္မွာဆြထ ဲ ားတဲ့ စိန္ဆိုင္း” Aေဖက ေခါင္မွာ Aေခြလိုက္ ခ်ိတ္ထားေသာ ဖုန္Aလူးလူးကပ္ေနသည့္ ဆိုင္းေခြကို ျပေနျပန္သည္။
သည္စကားေတြကို
သူ
Aဖန္ဖန္
Aထပ္ထပ္
ၾကားခဲ့ဖူးၿပီ။
သူမွမဟုတ္။
Aစ္ကိုႀကီး ကိုစိမ့္ကိုလည္း သည္စကားေတြ ႀကံဳတိုင္း ေျပာခဲ့ဖူးသည္ခ်ည္း။ “မင္းတရားႀကီးလက္ထက္က Aေဖတို႔ Aတြင္းေတာ္မွာ တီးခဲ့ရတယ္၊ Aတြင္းေတာ္မွာ စိန္ဆိုင္း၊ ျမဆိုင္း၊ ပတၱျမားဆိုင္း သံုးဆိုင္းရွိတယ္၊ စိန္ဆိုင္းက ဘုရင္၊ ျမဆိုင္းက မိဖုရား၊ ပတၱျမားဆိုင္းက သားေတာ္မ်ား ေရွ႕ေမွာက္မွာ တီးရတယ္” “ေAး… Aေဖက စိန္ဆိုင္းေတာ္
တီးခဲ့ရတယ္၊ မွန္ျဖဴေရႊပိန္းခ် ဆိုင္းေတာ္ႀကီးေပါ့၊
ဘုရင္မင္းျမတ္က သေဘာက်ရင္ ေရႊဆိုင္း ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ထိုး၊ Aလံ ဘယ္ႏွစ္လက္စိုက္၊ ဖန္Aိုး ဘယ္ႏွစ္လံုးခ်ိတ္ စသျဖင့္ ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူတာကိုး”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
96
mmcybermedia.
com
“သီေပါမင္းဘုရားလက္ထက္ Aတီးေတာ္ဆက္တယ္၊ ဘာေရးထားတယ္
တစ္ေန႔
ဘုရင္က
ထင္သလဲေဟ၊
Aေဖက
ေပရြက္ကိုေတြ႔ေတာ့ သီခ်င္းႀကီး
ေခါင္းမွာ
ေပရြက္ထိုးၿပီး
ယူၾကည့္ေစတယ္၊
သီခ်င္းခံမ်ား
Aေဖ
စိစစ္ေတာ္မူသင့္ပါၿပီဘုရားလို႔
ေရးထားတာေပါ့၊ ေAး… Aဲသည္တုန္းက ေရႊနန္းေတာ္ထမ ဲ ွာ သီခ်င္းေတြ ေရြးၾက ႏႈတ္ၾက သီၾက သုတ္သင္ တည္းျဖတ္ၾကနဲ႔ေပါ့ကယ ြ ္” Aေဖ့Aသံက
က်ယ္ေလာင္ေနသည္။
ဆြဲခ်ိတ္ထားေသာ
ဆိုင္းေဟာင္း
မင္းေပါက္ဝAတြင္း လက္႐ံုးေAာက္ ေနရာကေလးမွာ ေရးထိုးထားသည့္ ‘ဆီဆံုဆယ္ရာြ စား တစ္မွတ္ဘ႔ျဲြ ဖဴ လက္ယာစိန္ဆိုင္း’ ဆိုသည့္ ကမၺည္းစာကို ေဗဒါ ေတြ႔ဖူးသည္။ “Aရွင္ႏွစ္ပါး
ပါေတာ္မူၿပီးေတာ့
ေျခာက္သေယာင္းေနတဲ့
ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးထဲ
Aေဖေရာက္သာြ းေတာ့ ဆိုင္ရာAရာရွိမင္းမ်ားကို ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ သိမ္းယူၾကတယ္၊ Aေဖ Aေဖ့စိန္ဆိုင္းႀကီးကို စႏုေဆာင္ထက ဲ လွည္းနဲ႔ သြားတိုက္လာခဲ့တယ္၊ Aဲသည္ကတည္းက…” Aေဖ့Aသံက
တိမ္ဝင္သာြ းျပန္သည္။
Aဖန္ရည္တစ္ခက ြ ္ကို
ငွ႔ေ ဲ နျပန္သည္။
စိန္ေမ
ေဗဒါကမူ
လာခ်ေပးေသာ Aေဖ
Aဖန္ရည္Aိုးထဲက
ဘာေျပာမလဲဆိုတာကိုပဲ
နားေထာင္ေနလိုက္သည္။ “ေAး…
Aခုေတာ့
Aေရးေတာ္ေပၚျပန္ၿပီ၊
ေနမ်ိဳးေက်ာ္စာြ ေခါင္
ဆရာေဖရဲ႕
သားေတြAတြက္ ေနရာေတာ္ ေပၚျပန္ၿပီေပါ့ေလ” Aဖန္ရည္ခက ြ ္ကို ခ်လိုက္သည္။ Aေဖ့မ်က္လံုးေတြက Aေရာင္လက္လာျပန္သည္။ “ကုလားျပည္မွာ စံေနေတာ္မူတ့ဲ Aရွင္ႏွစ္ပါးက ေငြေတာ္ ခုနစ္သိန္းတန္ စံနန္းေတာ္ တိုက္သစ္တက္ပမ ဲြ ဂၤလာ က်င္းပလိုေတာ္မူသတဲ့၊ Aပါးေတာ္ၿမဲ Aတြင္းဝန္ ေရာက္ေနသကြယ့္၊ ေျပာတယ္၊
Aိမ္ေတာ္ဝန္က
ၿပီးေတာ့
ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားနဲ႔တကြ
ေတာ္ႀကီးဘုရားက
ဆရာေဖ့သား
UီးစံေရAလည္း
ဆိုင္းပါငွားဖို႔
လာတာလို႔
က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ႀကီးေရာေပါ့လို႔
မိန္႔ေတာ္မူသတဲ့” Aစ္ကိုႀကီး ကိုစိမ့္ (ဆရာစိမ့္) က Aသားမည္းသည္။ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ဆိုတာ ကိုႀကီးစိမ့္ကို
ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
Aတြင္းေတာ္မွာ
AေဖတီးစU္က
ကိုႀကီးစိမ့္က
လိုက္လိုက္သာြ းခဲ့ဖူးသည္။ “မင္းAစ္ကို ေမာင္စိမ့္က က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာတယ္၊ လႈိင္းမူးတဲ့ဒဏ္လည္း မခံႏိုင္ဘူးတဲ့၊ တိုင္းတစ္ပါးကို ေရျခားေျမျခား မသြားခ်င္ဘူးတဲ့၊ ဒီေတာ့ Aေဖ့ကိုယ္စား၊ မင့္Aစ္ကို ေမာင္စိမ့္ကိုယ္စား
မင္းသြားရမယ္၊
Aရွင္ႏွစ္ပါးကို
Aေဖ့ကိုယ္စား၊
Aတြင္းေတာ္တီး
ေနမ်ိဳးေက်ာ္စာြ ေခါင္ဘ႔ရ ဲြ ဆိုင္းဆရာ ဆရာေဖႀကီးရဲ႕ကိုယ္စား ေနလႏွစ္ဆူကို မင္း ေဖ်ာ္ေျဖရမယ္”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
97
mmcybermedia.
com
ေဆာင္းေလျပည္ထမ ဲ ွာ
ၾကာရနံ႔တို႔
ႀကိဳင္ေလ်ာက္ေနသည္။
တိမ္တိုက္တို႔
ေကာင္းကင္ပင္လယ္မွာ ရြက္ဖြင့္ေမ်ာေနသည္။ ေဗဒါက တိမ္ေတြကို ေငးေမာေနမိျပန္သည္။ Aိပ္မက္ေတြမ်ားလား။ စိန္ေမက နံရံကို မွီရင္း သားAဖေတြကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ ရတနာဂီရိကို သြားေဖ်ာ္ေျဖရမတဲ့။ တိုက္သစ္စံAိမ္ေတာ္တက္ပမ ဲြ ွာ Aသံုးေတာ္ခံရမွာတဲ့။ ေဗဒါ ေငးေမာေနဆဲ။
***** (၃) ရတနာဂီရိ စံAိမ္ေတာ္။ ႀကီးမားေသာ Aုတ္ကုန္းေပါက္ႀကီးမ်ားက ခံ့ထည္လန ြ ္းသည္။ သက္တန္႔ခံုး
တံခါးခ်ပ္ေတြAေပၚက
စံAိမ္ေတာ္ထမ ဲ ွာ
Aလင္းေရာင္
Aုတ္လမ္းကေလး၊
ပန္းဖူးသဏၭာန္
မွန္ကူကက ြ ္ေတြ
လင္းခ်င္းေနသည္။
ရတနာဂီရိ
ဆိပ္ကမ္းဘက္မွ
တပ္ထားသည္။
စံAိမ္ေတာ္ေရွ႕မွာ
လွပေသာ
ဆားေငြ႔ေတြပါေသာ
ေလက
လတ္ဆတ္ေနသည္။ ခန္းမႀကီးထဲမွာ ဟသၤာျပဒါးေရာင္း ဆိုင္းေခြတစ္ေခြ။ ေနာက္ ပၪၥ႐ူပနယားက လွပေက်ာ့ရွင္းေနသည္။ Aနီေရာင္ေကာ္ေဇာႀကီးေပၚမွာ ၿငိမ္သက္ေနေသာ လူတစ္စု။ မ်က္လံုး မ်က္ေတာင္ေတြပါ Aဖူးေမွ်ာ္ခံ
မလႈပ္မခတ္ဘဲ
ဆင္းလာမည့္
ၿငိမ္သက္ေနေလသည္။ မင္းႏွစ္ပါးကို
တစ္ဆစ္ေကြ႔
ငံ့လင့္ေနရသည့္
ေလွကားေပၚမွ
Aခ်ိန္ကေလးကပင္
ၾကာလြန္းသည္ဟုထင္သည္။ ထိုစU္မွာပင္ တစ္ထစ္ခ်င္းဆင္းလာသည့္ ေျခလွမ္းမ်ား။ ေဗဒါက မ်က္လံုးေတြကို မရဲတရဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ေျခသံ။ ေနာက္ ဖိနပ္ေတာ္။ ေတာက္ပသည့္ လြန္းခ်ိပ္ပုဆိုး။ ခါးရွည္ခါသာ ပိတ္ျဖဴAက်ႌ။ ထိုမွ မ်က္ႏွာေတာ္။ Aို… သီေပါAရွင္။ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္၏ ဘဝရွင္မင္းတရား။
သီေပါ့ၿမိဳ႕စား
ေနာက္ဆံုးဘုရင္။ ရတနာပံု
မာန္ေAာင္ရတနာ
ဒါယကာ
ဒုတိယနန္းစံေတာ္ႀကီးဘုရား။
သီရိပဝရာ
ဒိက်တိေလာကဓိပတိပ႑ိတ မဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇာ မ်က္နွာေတာ္က ညိႇိဳးခ်ဳန္းခ်ဳန္းရွိေသာ္လည္း ဝင္းပေနသည္။
ထူထန ဲ က္ေမွာင္သည့္
ေလးနက္ၾကည္လင္ေသာ ျမေတာင္ၿမိဳ႕စား
ႏႈတ္ခမ္းေမြးက
မ်က္လံုးမ်ားက
မ်က္ႏွာကို
Aရည္လ့ေ ဲ နသည္ဟု
သီရိသုမဂၤလာရတနာေဒဝီဘ႔ခ ဲြ ံ
ပိုမိုရင့္Aိုေစသည္။
ထင္သည္။
သီရိပဝရမဟာရာဇိႏၵာဘိ
သူ႔ေနာက္မွ
သုဓမၼရတနာေဒဝီ
စုဖုရားလတ္ သခင္မဖုရား။ စင္းစင္းေျဖာင့္ေသာ မ်က္ခံုးေတာ္နက္ေမွာင္ေမွာင္က နက္႐ႈိင္းျခင္း၊ တည္ၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဆန္းၾကယ္ျခင္းတို႔ကို ျပေနသည္လား။ တင္းတင္းေစ့ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းမွာ မာနတို႔ ေပစြန္းေနေသးသည္။ ေဗဒါက ေငးေမာေနရာမွ သတိရကာ ေခါင္းကို ငံု႔ဝပ္လိုက္သည္။ လက္Aုပ္ခ်ီထားရင္းက Aသံကို
နားစြင့္ေနလိုက္သည္။
Aသံမ့။ဲ
Aတန္ၾကာသည္ထိ
ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္
တိတ္ဆိတ္ေနျပန္ေလသည္။ “က်န္းခန္႔သာၾကရဲ႕လား”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
98
mmcybermedia.
com
ပီဘိ ၾကည္လင္ျပတ္သားသည့္ Aသံေတာ္။ လည္ေခ်ာင္းမွ မဟုတ္ဘဲ ႏွလံုးAိမ္ထက ဲ လာေသာ လိုဏ္သံျဖင့္ ပဲ့တင္ဟည္းဟည္း ထေနသည့္ Aသံမ်ိဳး။ “မွန္လွပါ Aရွင့္ဘုန္းေတာ္…” ေဗဒါက တင္လက္စစကားကို ေယာင္ရမ္း ရပ္ပစ္လိုက္သည္။ Aရွင့္ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ ဆိုသည့္စကားကို သူ မဆက္ဝ့ံေတာ့။ မေန႔ကလည္း ႀကံဳခဲ့ဖူးၿပီ။ ဆိုင္းေတာ္က ‘ပထဝီေျမ ၫြတ္ေAာင္ႀကီးလိုက္တ့ဘ ဲ ုန္း’ ျပန္ဝင္သာြ းရာ
ကို
မထြက္လာေတာ့။
တီးသည္။
သီေပါကိုယ္ေတာ္က
ကေန႔လည္း
Aတြင္းေဆာင္သို႔
ႏႈတ္ကကၽြံမိခ့ျဲ ပန္ၿပီ။
မ်က္ႏွာေတာ္ကို
Aလန္႔တၾကား ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ မိဖုရားႀကီးမကူ မွန္ျပတင္းဝမွ Aျပင္သို႔ ေငးေနသည္။ သီေပါဘုရင္ကမူ
ၿပံဳးေနသည္ဆို႐ံုကေလး
ၿပံဳးေနေသာ္လည္း
ေဆြးျမည့္ေသာ
Aၿပံဳးမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ “မင္းက Aတြင္းေတာ္တီး ဆရာေဖႀကီးရဲ႕ သားဆို၊ ဟုတ္သလား” “မွန္ပါ၊ ေနမ်ိဳးေက်ာ္စာြ ေခါင္ ဘြ႔ေ ဲ တာ္ရ ဆီဆံုဆယ္ရာြ စား ဆရာေဖရဲ႕ သားပါဘုရား” “မင္းAစ္ကို ေမာင္စိမ့္ေကာဟဲ့” “Aေၾကာင္းမေလ်ာ္ Aခါမသင့္လို႔ မပါလာေၾကာင္းပါဘုရား” “မင္းနာမည္ကေကာ ဘယ္သူတုန္း” “မွန္ပါ၊ Aသက္ဆယ့္ေလးႏွစ္သားက ကိုဘိုးကြန္း၊ မေထြးေလးတို႔ႏွင့္Aတူ ရန္ကုန္သို႔ ဆင္းလာစU္က ေဗဒါသီခ်င္း Aတီးေကာင္းပါသျဖင့္ မူလAမည္ ေမာင္ေလးမွ ေဗဒါAမည္ တြင္ေနေၾကာင္းပါဘုရား” “ေဗဒါသီခ်င္းက ဘယ္လိုဟာတုန္းကြယ့္” “မွန္လွပါ၊ ေဗဒါ ေဗဒါ နင့္ဘူးကို ဘယ္သူခ်ဲ႕ ေျပာဟဲ့ေဗဒါ မိေဗဒါ AေသAခ်ာ ေဗဒါမက ေနရာခ်လို႔
မေျပာႏိုင္
ျမတ္ဆရာ
ေAာ္ကာေငါက္
ေခါင္းေဖ်ာက္ပါလို႔
ေဗဒါမႈိင္ဆိုသည့္
သီခ်င္းပါဘုရား” သီေပါကိုယ္ေတာ္က
ၾကည္လင္ေသာ
Aသံေတာ္ျဖင့္
ရယ္ေတာ္မူသည္။
စုဖုရားလတ္သည္ပင္ တင္းမာေသာ ရာဇIေႁႏၵၾကားက ခပ္ဟဟ ၿပံဳးေလသည္။ မွန္ျပတင္းမွ ႏွင္းေငြ႔မစင့္တစင္ ေလေAးက တေသြးေသြး။ ၿပီးေတာ့ သင္းပ်ံ႕သည့္ ျပင္သစ္ေရေမႊးရနံ႔။ “ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးဖခင္ ဆရာေဖႀကီးက ေဗဒါသီခ်င္းကို ေတ၊ တ်ာ၊ ဒူး၊ ဒုံး၊ ဘယ္ေတ်ာ ပတ္လံုးႀကီး
ငါးလံုးနဲ႔သာ
Aပီတီးရမယ္လို႔
က်က်နန
သင္ခ့ဖ ဲ ူးသည့္
သီခ်င္းလည္း
ျဖစ္ပါေၾကာင္းဘုရား” “Aင္း… ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားကိုေတာ့ ဖူးေမွ်ာ္ၿပီးပါၿပီ၊ မင္းတို႔ သဘင္ဂီတAဖြ႔မ ဲ ွာေကာ ဘယ္သူေတြပါေသးတံုး” “ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးေဗဒါ
Uီးေဆာင္လို႔
ေနာက္ပါတပည့္လက္သား
ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္
ပါရွိေၾကာင္းပါဘုရား၊ Aၿငိမ့္ေတာ္မယင္းေတာ္၊ မေစာရင္၊ မစိန္ၾကည္၊ မစိန္ေမ၊ လူရႊင္ေတာ္
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
99
mmcybermedia. Uီးကၽြမ္း၊
com
Uီးဗလ၊
Aဆိုေတာ္
Uီးလူႀကီး၊
UီးေပၚUီးတို႔သာမက
ေစာင္းဝိဇၨာ
ေဒဝIႏၵာေမာင္ေမာင္ႀကီးပါ Aသံုးေတာ္ခံရန္ ပါပါေၾကာင္းဘုရား” “ကိုင္း… သက္သာသလိုေနၾကဗ်ား” တစ္ဖ႔လ ဲြ ံုး ေဗဒါႏွင့္Aတူ မင္းႏွစ္ပါးကို ကန္ေတာ့သည္။ UီးAေမာ့မွာ မင္းႏွစ္ပါးAေဝးကို ေရာက္ေနၿပီ။ လိမ့္ဆင္းလာေသာ မ်က္ရည္ေၾကာင္းကို ေဗဒါ လက္ဖမိုးႏွင့္ သုတ္လိုက္သည္။ ပၪၥ႐ူပနယားပ်ံက လွမ္းေတာ့မည့္ဟန္။
***** (၄) ညU့္လယ္ယံ က်ဴးေတာ့မည္။ ညာAဖ်ားလံုးကေလးေတြကိုခ်ည္း သာယာနာေပ်ာ္ဘယ ြ ္ ေကာင္းေAာင္
ခပ္ေဖာ့ေဖာ့
ပတ္လံုးသံကေလးေတြက သလြန္ႏွင့္တူေသာ
တိုးလ်စြာ
တီးေနလိုက္သည္။
ေဆာင္းညရင့္ရင့္ထဲသို႔
ကၽန ြ ္းခံုရွည္တစ္လံုးေပၚမွာ
စီးေမ်ာ
မင္းႏွစ္ပါး
ခန္းမေဆာင္ထမ ဲ ွာ လြင့္ပါသြားေလသည္။
ၿငိမ္သက္စာြ
စံပယ္ေတာ္မူေနဆဲ
လႈပ္ရွားမႈဆို၍ ေဗဒါလက္ေတြႏွင့္ မွန္မွန္လႊဲေနေသာ ေလရဟတ္တို႔သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ည၏ ျမဴေဆာင္းေသာ
ေကာင္းကင္မွာ
လေကြးေကြး
ရွိေနသည္။
ခပ္ေဝးေဝးမွ
Aုန္းပင္
လက္တံရွည္မ်ားကမူ ဂီတကိုခံစားရင္း ညရိပ္ထမ ဲ ွာ ငိုက္မ်U္းေနေလသည္။ မွန္Aိမ္မီးစာမွ်င္မွ Aလင္းေရာင္က ႀကီးမားခံ့ထည္ေသာ Aုတ္နံရံေပၚသို႔ လည္းေကာင္း၊ ဆိုင္းပန္းျပားမ်ားေပၚသို႔ လည္းေကာင္း
လွပစြာ
စြန္းေပလ်က္ရွိသည္။
ေဗဒါက
Aဆိုမပါ
Aတီးသက္သက္ျဖင့္
Aိပ္ဖန္ေတာ္ ဆက္ေနဆဲမွ ေဗဒါက မင္းႏွစ္ပါးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေတာ္ေတြ လန္းဆတ္ေနဆဲ၊
စက္ေတာ္ေဆာင္
သီခ်င္းေလးငါးပုဒ္ကို
ဝင္ခ်င္ပံု
စီကာစU္ကာ
ျပယားငယ္တည့္ဝင္းသဝဏ္၊
မရၾကေသး။ ေဗဒါက မႏၲေလးၿမိဳ႕ကိုဖ႔ေ ဲြ သာ
တီးလိုက္သည္။
ျမမန္းကိုက္႐ံု၊
စံရာေရႊနန္း၊
သိဂါၤ ေရႊဘံု၊ ေနာက္Uယ်ာU္ေတာ္
စိေႏၲကိုးသြယ္၊ ၁၈
ရပ္ဘ႔ဲြ
ပတ္ပ်ိဳးႀကီး၊ ထိုမွ ဘုန္းေတာ္ဘ႔ေ ဲြ တြကို ကူးသည္။ ထိုAကူးမွာပင္ တုန္ယင္ေျခာက္ကပ္ေသာ Aသံေတာ္က တိုးလ်ေသာ ဂီတသံကို ေဖာက္ထြင္း ထြက္ေပၚလာေလသည္။ “ဘုန္းဆင့္ဆင့္တိုးလားဟဲ့၊ Aဆိုပါ ဆက္စမ္းကြယ္” ေဗဒါက
Uီးလူႀကီးကို
မ်က္ရိပ္ျပလိုက္သည္။
ေဒဝIႏၵာေမာင္ေမာင္ႀကီးကလည္း
ကတၱီပါဖံုးေပၚမွာ ထိုင္ရင္း ေစာင္းႀကိဳးေတြကို AသာAယာ တို႔ခတ္ေနသည္။ ေဗဒါက ပတ္ပ်ိဳးခံကို ဆိုင္းႏွင့္ဝင္လိုက္သည္။ သီခ်င္းAဝင္မွာေတာ့ ၾကည္ႏ႔ေ ဲြ သာေစာင္း။ “ဘုန္းဆင့္ဆင့္တိုး…
ျခယ္စီ၊
ဆယ္ပါရမီ၊
ရင့္မာပြင့္လ်ာ
ေရႊသမာၻေတာ္ေဝၿဖိဳး၊
ကုန္းေဘာင္ေဆြေနမ်ိဳးမို႔၊ ေျမမိုးထိ လႈိက္ဆူတံု ေႁခြေရႊညီညာ သီဟာ ေရႊဘံုထီး ႏွစ္ပြင့္စံု၊ ဆယ္ၾကာပဒံု စံုလွာဖူးရ၊ ဖြက္စက္Uီးစံု Aခခဖံု”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
100
mmcybermedia.
com
Uီးလူႀကီး၏
ေAာင္ျမင္ခံ့ညားသည့္Aသံ။
ေစာင္းသံႏွင့္
လိုက္ဖက္လွသည့္
ျမန္မာသံစစ္စစ္။ ဂ႐ု၊ လဟု၊ ဒီဃ၊ ရသ Aာကိုက္လွ်ာကိုက္ ေမး႐ိုက္ေမးဝဲ ၿမဲလိုက္သည့္Aသံ။ တစ္ေက်ာ့Aဝင္မွာ ေဗဒါက ဆိုင္းႏွင့္ နင္းဝင္လိုက္သည္။ ဆိုင္းတစ္ေက်ာ့ ေစာင္းတစ္ေက်ာ့။ “ကြန္႔ျမဴးေဝဆာ…
ေရႊဗ်ာသိုက္မန္းမွာ
ျမစ္မင္းဆီးစကာ
ေတာင္သမန္ေတာင္ၿပံဳး…
ပိတ္ဖံုးကာဆို႔ နန္းၿမိဳ႕ျပည္သာေခါင္” သျဖန္Aဆင္းမွာ ေစာင္းကို
Aလွည့္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ေစာင္းသံက Aလိုက္သင့္
ေမ်ာဝင္လာသည္။ ညU့္လယ္မွာ ေစာင္းသံက လြမ္းပ်ံ႕ဖြယ္ ေကာင္းေနေလသည္။ “ကနက္ကယ္ ေထာင္ေရႊခ်က္ေႏွာင္ ေAာင္ေျမခ်ာသို႔ ရိပ္ရာခံ စံယူခြင့္ ေရႊႏိုင္ငံေAး ကုန္းေဘာင္ Aာဟိန္၊ ျမတ္မ်ိဳးေရႊဇနိန္ႏွင့္ Aသမၻိန္ ႏြတ္လာကြန္႔တယ္ ဘုန္းေနၫြန္႔ေသြး” သျဖန္Aခ်က ေဝ့ဝဲဆတ ြ ္ပ်ံ႕ဖြယ္ ေကာင္းသည္။ ဘုန္းဆင့္ဆင့္တိုးကိုမွ သီေပါဘုရင္ ႀကိဳက္ရျခင္းကို
ေဗဒါ
နားမလည္ႏိုင္။
ေရႊသမာၻေတာ္
ေဝၿဖိဳး၊
ကုန္းေဘာင္ေဆြေနမ်ိဳး၊
ေျမမိုးထိလႈိက္ဆူ တုန္ခ့ဖ ဲ ူးသည့္ လွပေသာ ဘဝေတြကို လွမ္းေမွ်ာ္မွန္းရည္ေနသည္လားလည္း မသိႏိုင္။
သို႔မဟုတ္
ေတာင္သမန္ေတာင္ၿပံဳး
ပိတ္ဖံုးကာဆို႔
နန္းၿမိဳ႕ျပည္သာေခါင္ကိုပဲ
လြမ္းေလသည္လား မသိတတ္ႏိုင္။ ေဒဝIႏၵာကို Aလွည့္ေပးထားသျဖင့္ ေစာင္းသံက နံရံေတြကို ႐ိုက္ခတ္တုန္ခါေနသည္။ မိဖုရားကမူ သလြန္ေတာ္မွဆင္းကာ ျပတင္းဝသို႔ လွမ္းခ်ီသည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကယ္ၾကည့္ည
ေကာင္းကင္က်ယ္ကို
ေငးေမာေနေလသည္။
Uယ်ာU္ေတာ္
(၁၈)
ခန္း၊
မင္းခန္းေတာ္ ဝဲယာစံု၊ ေရႊထီးေလးခ်က္၊ ေရႊသိုင္းေလးခ်က္ လက္ကိုင္ေရႊထီး၊ ေရႊသလြန္ေတာ္၊ ေက်ာက္စီ
ေရAျပာသာဒ္ေတာ္၊
ညတစ္ခဲြသား
ႀကဲျဖန္႔ရသည့္
ေရႊေဝါေတာ္၊
ပန္းေမြ႔ရာ
ေရႊရထားေတာ္
ျမတ္ေလး၊
ဇီဇဝါ၊
သၪၥာလီမွာ
ဇြန္၊
ေန႔တစ္ခဲြသား
စကားဝါ၊ သန္႔စင္တို႔ကို
သတိရေနသည္လား။ သို႔မဟုတ္
ကုလားျဖဴတို႔
ေဆာင္က်U္းလာခဲ့သည့္
မဟာငရဲေန႔မ်ားကို
စိတ္ေရာက္ေတာ္မူသည္လား၊ ဗီ႐ိုလွည္း၊ ေဂါဝိန္ေရဆိပ္၊ ေရႊျပာသာဒ္ေတာ္Uီးစြန္း၊ မ်က္ရည္ျပည့္ မ်က္ဝန္းမ်ား။ နယ္ခ်ဲ႕ကုလားျဖဴတို႔၏ စစ္ခ်ီေတးသံ၊ ျမစ္လယ္က ကုလားျဖဴသေဘၤာ။ ေဗဒါက
မိဖုရားႀကီးကိုၾကည့္ရင္း
ျပန္ဝင္လာသည့္Aခါ ကိုယ့္Aရွင္ရွိစU္က
ေဒဝIႏၵာက
ခံစားေနရသည္။
ေတးထပ္တစ္ပုဒ္ကို
Aႏုပညာရွင္တို႔
Aသိထဲသို႔ ဆက္ေနသည္။
ေစာင္းသံ ကိုယ့္သခင္
ေကာင္းစားခဲ့ရေသာ္လည္း
Aရွင္တို႔ႏွင့္
ေဝးလြင့္ေနခ်ိန္တြင္ကား ေသာင္ျပင္လႊတ္သည့္ ေခြးပမာ ျဖစ္ရေလသည္။ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ရပါၿပီဘုရားဟု Aဓိပၸာယ္ရေသာ ေတးထပ္ကို ၾကားရသူတိုင္း မခ်ိတင္ကဲ ခံစားေနရသည္။ သူကိုယ္တိုင္ပင္ ေစာင္းသံႏွင့္
စိတ္ထိခိုက္လန ြ ္းလွသျဖင့္ AဆိုမွAပ
Aေစာင့္စစ္သားတို႔၏
ညသည္
ခပ္မွန္မွန္
ေစာင္းသံထမ ဲ ွာ
ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္
လမ္းေလွ်ာက္သံတို႔ကိုပင္
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
စိတ္ကို
ၫြတ္ထားလိုက္သည္။
တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ မၾကားရေတာ့။
ကုလားျဖဴ
သီေပါဘုရင္က
101
mmcybermedia.
com
သလြန္ေပၚမွဆင္းကာ စက္ရာေဆာင္သို႔ ဝင္ရန္ျပင္ေလသည္။ စုဖုရားလတ္က ျပတင္းမွလွည့္ကာ ေနာက္ေတာ္ပါးမွ ယို႔ယို႔ကေလး ငံု႔ေလွ်ာက္သာြ းခ်ိန္၌ ေဗဒါက ပဆစ္ထုပ္ထိုင္ရင္း Uီးခ်လိုက္သည္။ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး
ေလွကားေပၚသို႔
လွမ္းႂကြသည့္
ေျခသံမ်ားၾကားမွ
သိသိသာသာ
တိုးထြက္လာေသာ Aသံတစ္သံက ညကို ကိုင္လႈပ္လိုက္သည္။ ႐ႈိက္သံ၊ သီေပါမေဟသီ၏ ႐ႈိက္သံ။
ျမေတာင္ၿမိဳ႕စား။
သီရိသုမဂၤလာ
ရတနာေဒဝီဘ႔ခ ဲြ ံ
သီရိပဝရာ
မဟာရာဇိႏၵာဘိ
သုဓမၼရတနေဒဝီ စုဖုရားလတ္သခင္မ၏ ေၾကကြဖ ဲ ယ ြ ္႐ႈိက္သံ။
***** (၅) ဆည္းရီ။
ရတနာရီရိ
ေလျပည္ညင္းက
ညေနခင္းသည္
ညေမႊးပန္းရနံ႔တို႔ကို
လြမ္းဖြယ္ေကာင္းေလသည္။
သယ္ေဆာင္လာရသျဖင့္
ညင္းသုန္သုန္
ေလးလံေနဟန္ရွိသည္။
ေလညင္းသည္သာ မဟုတ္။ ေဗဒါ စိတ္ေတြလည္း ေလးလံမႈိင္းညိဳ႕ေနေလသည္။ တိုက္သစ္တက္ Aလွဴေတာ္ႀကီး ေရစက္သန ြ ္းခ်ခဲ့သည္ပင္ ႏွစ္လသီသီ စြန္းခဲ့ၿပီ။ ရတနာဂီရိမွ ျပန္ရေတာ့မည္။ တိုက္သစ္တက္ ေဗဒါ
Aလွဴေတာ္ေန႔က
ျပခြင့္ရခဲ့ေသးသည္။
ျမန္မာ့ဂီတလက္စမ ြ ္းကို
ထိုေန႔က
ဘံုဘိုင္ဘုရင္ခံ
တိုင္းတစ္ပါးတို႔
ေရွ႕ေမွာက္မွာ
ဆာေဂ်ာ့ကလပ္ဆိုသူ
လာသည္။
ရတနာဂီရိAေရးပိုင္ မစၥတာဘရန္ဒါဆိုသူလည္း လာသည္။ ဂီတသေကၤတမပါဘဲ နားေစာင့္ႏွင့္ တီးျပသည္ကို
တိုင္းတစ္ပါးသားတို႔
Aဂၤလိပ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို
Aံ့ၾသသည္။
ျမန္မာ့ဆိုင္းဝိုင္းႀကီးျဖင့္
တစ္ဖက္
ဘင္တီးဝိုင္းက
ေကာက္ကာ
ငင္ကာ
တီးျပေသာ ထပ္တူထပ္မွ်
တီးျပသည့္Aတြက္ ျမန္မာ့ဂီတနားကို သူတို႔ Aထင္မေသးဝံ့ေတာ့။ ဒါကိုပင္ ေဗဒါ ေက်နပ္သည္။ သူ႔ထက္ ေက်နပ္Aားရသူေတြ ရွိေသးသည္။ သီေပါကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ မိဖုရား။ “ေဗဒါရယ္၊ မင္းဟာ Aမ်ိဳးဂုဏ္ကို ဂီတနဲ႔ ေဆာင္းလိုက္တာပဲကယ ြ ္၊ ငါကိုယ္ေတာ္ Aားရေတာ္မူတယ္” ထိုေန႔က သီေပါဘုရင္ Aသံေတြက တုန္လႈိက္ေနသည္။ ၿပံဳးရယ္ေသာ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဇာတိမာန္တို႔
ရွိေနသည္။
မဇၥၽိမတိုင္း၏
ဆည္းဆာေနျခည္သည္
ပယင္းေသြးလုေနသည္။
Aေနာက္ဘက္ေကာင္းကင္မွာ ေရႊရည္ေတြ လင္းလက္ေနသည္။ ကတၱီပါေကာ္ေဇာနီေပၚတြင္ Aၿငိမ့္ေတာ္မ်ား
ေရာက္ႏွင့္ၿပီ။
ေမာင္ေမာင္ႀကီးကမူ
ေစာင္းႀကိဳးေတြကို
Aသံညႇိေနသည္။
Aသံညီသာြ းသည့္Aခါ ေစာင္းႀကိဳးေတြကို ညင္ညင္ကေလး တို႔ခတ္ေနသည္။ ထြက္လာေသာ ေစာင္းသံကမူ ေၾကာက္ဖယ ြ ္ခမန္း ရဲတင္းလြန္းေနသည္။ Uီးလူႀကီးက မဃေစာင္းဘြ႔လ ဲ ကၤာကို ဌာန္ျဖင့္
ရြတ္သည့္Aခါ
ေစာင္းက
လိုက္ေတာက္ေပးသည္
ဆိုေသာ္လည္း
ကန္တီးတီးေနျခင္းျဖစ္ရာ တစ္ဘာသာ သာယာဖြယ္ ေကာင္းေနေလသည္။ “ေဗဠဳဝဟု နာမယွU္မည္ ေခၚသည္ႏွင့္ သံုးဂါဝုတ္ မယုတ္လည္း,ေကာင္း၊ ထိုနတ္ေစာင္း၏ ရွည္ေပါင္စဆံုး ေစာင္းလက္႐ံုးကို သံုးပံုပံုလ်က္ Aထက္ဆဇၨ၊ မဇၨ Aလယ္ေAာက္ဝယ္ ဘာဂ ဂႏၶာရဟု၊ Aာဂဋိကာ က်မ္းလာAရ သံုးဂါမတည့္ Uႆဘေဒဝ ဘာဆဇၨ ဂႏၶာ မဇၥၽိမ ပၪၥမ နိသာဒျဖင့္ သတၱာဟူလ်င္း စU္မထြင္းသား ႏြားမင္း ျမင္းမင္း တြန္ဟီးျခင္းႏွင့္ ေဒါင္းမင္းေကကာ၊
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
102
mmcybermedia.
com
ဆိတ္ႀကိဳးၾကာက သာယာခ်ိဳေမာ၊ Uၾသ ဆင္မင္း တြန္ျခင္းဟီဟံ Aသံခုနစ္ပါး မွတ္ပိုင္းျခားၿပီး ႏြားလားသံုးေပါက္ ျမင္းသံေျခာက္ႏွင့္ စU္ေနာက္ သံေညာင္း Uေဒါင္းငါးဆစ္” မင္းႏွစ္ပါးတို႔ မရွိေသး။ ေဗဒါပင္လွ်င္ ဆိုင္းဝိုင္းထဲ မဝင္ေသး။ ေဒဝIႏၵာႏွင့္ Uီးလူႀကီးတို႔၏ ေစာင္းေတာ္လကၤာကိုသာ Aာ႐ံုခံစားေနလိုက္သည္။ “Uသံုမခ်ိဳ႕၊ ေငြညႇိဳ႕ခုနစ္ေခ်ာင္း သံစံုေညာင္းလ်က္၊ သံေမင္း သံညင္း၊ မတင္းမေလ်ာ့ လက္ကုန္ေဆာ့၍၊ ရွင္ေတာ္ထံေမွာက္၊ Aတီးေတာ္ ေရာက္ပါၿပီဘုရား” လကၤာAခ်မွာ
ေစာင္းဘြ႔သ ဲ ီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို
ဆက္ဝင္ေနျပန္သည္။
ေဗဒါက
လက္ဖက္Aစ္ကို ယူလိုက္ကာ လက္ဖက္တစ္႐ိုးကို ၿမံဳ႕လိုက္သည္။ Aင္း… ျပန္ရေတာ့မည္ပဲ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း
ေနျပည္ေတာ္ကို
မြန္းက်ပ္ေသာေလကို
လြမ္းလွၿပီ။
မ႐ွဴခ်င္ေတာ့။
ျမန္မာ့ေလကို
မႏၲေလးကို
႐ွဴခ်င္ၿပီ။
တိုင္းတစ္ပါးက
လြမ္းသည္ေလ။
သူ႔စိတ္ေတြ
လြင့္ေမ်ာေနျပန္သည္။ Aေဖေျပာခဲ့ဖူးေသာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို စိတ္ေရာက္သာြ းသည္။ ထိုစU္က လူငယ္ေလးသည္
ေလးႏွစ္သား။
သို႔ေသာ္
ပါေတာ္မူျမင္ကြင္းကို
Aေဖ
မၾကာမၾကာ
ေျပာျပတတ္သည္။ ၁၂၄၇
ခု၊
ခ်မ္းျမေAးရင္၊
တန္ေဆာင္မုန္းလ။ ၿဗိစၧာခင္သို႔၊
ရနံ႔ထံုတတ္သည့္ကာလ။ မၾကည္လင္ေတာ့။ ေဂါဝိန္ဆိပ္ကမ္းမွ ဖန္နီႏွင့္Aတူ
ရာသီက
နန္းUီးမွာ
ေလညင္းသုန္သုန္
ရက္ငင္ေျပာင္းခြာ။
ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္စင္းေသာ
လွပသည့္ကာလ၊
ခဝဲညႇာလည္း၊
သာေတာင့္သာေမာ ကုလားျဖဴေတြ
ႏွင္းမႈန္ရြရြ
ခိုင္လႊာဝတ္မႈန္၊
ရွိေသာ္လည္း
ေရာက္ႏွင့္ၿပီ။
ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္Aေနာက္
ကုလားျဖဴစစ္သေဘၤာမ်ား၊
နန္းျမင့္ေလွကားမွAဆင္း ေျမျပင္မွာ ႐ႈိက္ႀကီးတငင္
ႏိုင္ငံAေရးက
ျပင္သစ္Aပ်ိဳေတာ္
ငိုခ့ေ ဲ သာ စုဖုရားလတ္၊
လက္သံုးေတာ္ ယိမ္းႏြ႔ပ ဲ ါးကို ကိုင္ေတာ္မူရင္း ေတြေဝေနသည့္ မင္းပ်ိဳမင္းလြင္။ ‘တိုင္ကပ္လွ်င္ ကင္းတုပ္သည္’
‘တိုင္ကို
ကင္းမတက္ႏိုင္ဖို႔
ေရနံသုတ္ထားသည္’
‘တိုင္ကယ ြ ္လွ်င္
မျမင္ရ’
တိုင္တာ၊ ကင္းဝန္၊ ေရနံေခ်ာင္းဝန္ႀကီးတို႔ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည့္ တေဘာင္မ်ား။ Aခန္းတြင္းမွာ ေစာင္းသံက ႐ႈိက္ေနသလား ထင္ရသည္။ Aိပ္ဖန္ေတာ္ဆက္ခ်ိန္ မေရာက္ေသး။ ႏုပ်ိဳစညသည္ ေစာင္းသံႏွင့္Aတူ ယိမ္းကေနသည္။ ကင္းဝန္ဟာ သတၱိမရွိတ့ဲ ေစ့စပ္ေရးသမားျဖစ္တယ္။ ထဘီဝတ္ထားဖို႔ ေကာင္းတယ္။ စုဖုရားလတ္၏ လႈိင္းထေနသည္။ မုနိရွင္ေတာ္။
ေAာ္ဟစ္သံက
စူးရွက်ယ္ေလာင္ေနသည္။
ဗီ႐ိုလွည္း
တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ
နန္းေတာ္ခန္းမႀကီးထဲမွာ
ဟိန္းဟိန္းညံကာ
ေဂါဝိန္ဆိပ္Aဆင္းမွာ
ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္မရေသာ
စစ္ဗာရီတို႔၏
စစ္ေၾကာင္း။
Aမွတ္
(၂၃)
မဒရပ္ေျခလ်င္တပ္။ Aမွတ္ (၉) ပထမ ဖဲငါးပြင့္တပ္ရင္း၊ ဘုရင့္Aေျမာက္တပ္ဖ႔၊ဲြ ဝက္ဝံေရေဆာင္၊ ဘုရင့္
ေဝလတပ္ဖ႔။ဲြ
ဗီ႐ိုလွည္းေနာက္မွ
ရမည္းသင္း
စုဖုရားသမီးမ်ား၊
Aထိန္းေတာ္
ေတာင္ဆင္းၿမိဳ႕စား၊ မိုးညႇင္းၿမိဳ႕စား၊ Aပ်ိဳေတာ္ဝႆန္၊ ခါေႏြ၊ မိလႅာ၊ ေဇဠာ၊ ေသာရီ၊ နန္းေပါ၊ နန္းထူး၊ စကားျပန္ ေမာင္သိန္း၊ SS သူရိယသေဘၤာ၊ HMS တန္းနင္းသေဘၤာေတာ္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
103
mmcybermedia.
com
“ေမာင္ေဗဒါ” “ေမာင္ေဗဒါ” ေစာင္းသံထမ ဲ ွာ Aသိျပန္ဝင္လာသည္။
မည္မွ်ၾကာေAာင္ မင္းႏွစ္ပါးပင္
ေတြေငးေနသည္မသိ။ စံေနပါပေကာ။
UီးေပၚUီး
မင္းႏွစ္ပါးကို
လႈပ္ႏိုးမွ Uီးတင္ရင္း
ဆိုင္းဝိုင္းမင္းေပါက္ဆီသို႔ ခပ္႐ို႕႐ို႕ကေလး သြားလိုက္သည္။ ရတနာဂီရိက ခြဲရေတာ့မည့္Aသိက ေျပးဝင္လာျပန္သည္။ ေရျခား ေျမျခားမွာ Aရွင္ႏွစ္ပါးကို နရည္းေတာ္၊
ညAိပ္ဖန္ေတာ္
ဂီတတို႔ႏွင့္
ထားရစ္ခ့ရ ဲ ေတာ့မည္ေလ။ နံနက္
ေဝးရUီးမည္ကို
ေဗဒါ
ခံစားေနရျပန္သည္။
Aလြမ္းစိတ္ႏွင့္ ညႇိဳးညႇိဳးငင္ငင္ တီးေနလိုက္သည္။ ဝက္မစြပ္ဝန္ေထာက္မင္း၏
‘နန္းညာႏြယ္’
UီးေပၚUီးကလည္း
ၾကည့္လိုက္႐ံုႏွင့္
Aကင္းပါးလြန္းသည္။ Aတီးကေဆာင္သည္ ဆို႐ံုေလး ပါးပါးကေလး ေျပးေနေလသည္။ “သည္ဒီပါကၽြန္းေပၚထြန္း
ေမာ္ကန ြ ္းစU္ရွည္ရာ
ျပည္ေတာင္လံုး
ၫြတ္လာရြက္ႀကံဳး
စက္ဖံုးႏွိပ္ကာ ေရႊဘုန္းေတဇာ ပတ္ကာၿခံဳAုပ္စိုး ေနမ်ိဳးဘုန္းေရာင္ ကုန္းေဘာင္ႏယ ြ ္ၫန ြ ္႔႐ိုး” “ရပ္စမ္းပါUီးကြယ္႐ို႕” Aဆိုေရာ Aတီးပါ တိခနဲ ရပ္သာြ းသည္။ ေဗဒါက မင္းေပါက္မွ ငံု႔ထက ြ ္ကာ ေရွ႕ေတာ္မွာ ဒူးေထာက္ခစားလိုက္သည္။ Aခန္းတြင္းမွာ တိတ္ဆိတ္သာြ းသည္။ ဇရာကိုနင္းစ ဘုရင့္Aသံက ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ေကာင္းေနသည္။ “ရတနာပံု
မင္းမဲ့ေနျပည္ေတာ္ႀကီးကို
မင္းတို႔
ျပန္ရကာနီးၿပီေပါ့၊
ေရႊဘုန္းေတဇာ
ပတ္ကာၿခံဳAုပ္စိုး ေနမ်ိဳးဘုန္းေရာင္ ကုန္းေဘာင္ႏယ ြ ္ၫန ြ ္႔႐ိုး တဲ့လား၊ ဟင္း… ဟင္း… Aခုေတာ့ ကုန္းေဘာင္ႏယ ြ ္ၫန ြ ္႔ ညႇိဳးၿပီေပါ့ေလ” သီေပါဘုရင္က တစ္ေယာက္တည္း ေရရြတ္ေနသလို ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ စူးစိုက္ျခင္းမဲ့ မ်က္လံုးေတြက
ေဝသီေနသည္။
ေဆးလိပ္မီးခိုးတို႔
AူAူထ
စုဖုရားလတ္ကမူ
ေဆးလိပ္ကို
တဖြားဖြား
ေနေလသည္။
စိတ္ခံစားမႈေတြကို
ဖြာေနသည္။
ေဆးလိပ္ဖာြ ရင္း
ေျဖေဖ်ာက္ေနသည္ႏွင့္ပင္ တူသည္။ ေဗဒါကေတာ့ ေကာ္ေဇာAကြက္ Aကြက္ေတြကို ေငးရင္း Aသက္ကို ေAာင့္ထားလိုက္သည္။ “Aင္းေလ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပဳသူAသစ္ ျဖစ္သူAေဟာင္း၊ သံသရာ ဝဋ္စီးေၾကာင္းမွာ ကံၾကမၼာရဲ႕
ျပဳျပင္မႈကို
ဘယ္သူက
ဆန္႔က်င္ႏိုင္ပါ့မလဲ၊
ေမာင္မင္းတို႔ေကာ
ရတနာဂီရိမွာ
ေနရစU္Aတြင္း စိတ္၏က်U္းက်ံဳ႕ျခင္း၊ ကိုယ္၏ က်U္းက်ံဳ႕ျခင္းမ်ား ရွိၾကသလား” “မရွိပါဘုရား”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
104
mmcybermedia.
com
ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူAေပါင္းနဲ႔ မ်ားစြာAတြင္း
ပထမUီးဆံုးAႀကိမ္
ေဆြမ်ိဳးညာတကာတို႔ကို ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား
ခြဲခာြ လာရစU္
ႏွစ္ေပါင္း
ဖူးေျမာ္ရစU္က
ဝမ္းသာဝမ္းနည္း
ဂိုရာကုလားမ်ား၊
ညAိပ္ဖန္ေစာင့္
မခ်ိတင္ကဲ စိတ္ႏွလံုး ကြဲAက္ေတာ္မူခ့ရ ဲ တယ္။ စံနန္းေတာ္
Aမႈထမ္းမ်ားျဖစ္သည့္
ပြဲေတာ္ခ်က္
ကုလားမ်ား၊ ေန႔ေစာင့္ႏွင့္ ဘင္ဆိုင္း Aမႈေတာ္ထမ္း ကုလားမ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကားေတာ္ ၾကည့္သူ၊ ရထားေတာ္ႏွင့္
ျမင္းေတာ္ၾကည့္သူ
ကုလားမ်ား၊
ေရေတာ္သြင္းကုလား၊
ဘုရားေက်ာင္းၾကည့္ကုလား၊ စက္ခ်ဳပ္၊ လက္သမား၊ မိလႅာေတာ္၊ တံျမက္လွည္းကုလားမ်ား၊ ေနာက္ ျမန္မာကၽြန္ရင္း ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္တို႔လည္း စံနန္းေတာ္ထမ ဲ ွာ ပ်ဝပ္လ်က္။ Aိမ္ေတာ္ဝန္ Uီးစံေရႊကမူ Aရွင့္မ်က္ႏွာေတာ္ကို ဖူးမဝသလို ေငးေမာေနသည္။ “Aင္း… ဗားမဲ့ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ေတာ္မူသလို ေလာကရဲ႕ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းသေဘာ ဝိပၸလႅာသတြင္း ေသြးေဖာက္ျပန္ျခင္း သေဘာကို ေAာက္ေမ့ဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုတယ္” က်U္းက်ံဳ႕ျခင္းနဲ႔ ပြင့္လင္းက်ယ္ေျပာမႈရဲ႕ ျခားနားျခင္း၊ Aေႏွာင္Aဖြ႔န ဲ ႔ဲ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ ကြာဟမႈ။ ညသည္
ထိတ္လန္႔စဖြယ္
ေျပးလႊားေနသည္။
ရတနာဂီရိ၏
ေရေငြ႔ပါေသာေလက
တိုက္ခတ္ေနဆဲ။ ႏွင္းဆြတ္မိုးေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ပြင့္ငယ္တို႔ လင္းေတာက္ေနဆဲ။ ေနာက္… ညမွာသာ သင္းပ်ံ႕သည့္ ပန္းရနံ႔။ Aေႏွာင္Aဖြ႔န ဲ ႔ဲ လြတ္လပ္ျခင္း။ ေဗဒါရင္ထတ ဲ ြင္ Aသံေတြ လႈိင္းထေနသည္။ ရတနာဂီရိ ေဆာင္းညထဲကို Aသံေတြ စီးဆင္းေနသည္။ “၁၂၄၀ ျပည့္ႏွစ္က Aနိ႒ာ႐ံုဟာ ကေန႔Aထိ ငါ့ကို ေျခာက္လွန္႔ေနတယ္၊ ေနာင္ေတာ္၊ ညီေတာ္၊ ႏွမေတာ္ေတြရဲ႕ မဟာဆီ မဟာေသြး ေျမခရတဲ့ ေႏွာင္းရိပ္ဟာ ငါ့ကို Aရိပ္ထိုး ေျခာက္လွန္႔ေနတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ငါ ဘာမွမသိရတာ Aမွန္ပါပဲ” သက္ေတာ္ငါးဆယ္ေက်ာ္
Aေဝးေရာက္
ဘုရင္၏
Aသံက
တင္းမာေနေသာ္လည္း
ေႏွးေကြးေလးလံေနသည္။ “တစ္ညေနမွာေပါ့၊ နဂါးဆင္၊ ပင္းယ၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ ထန္းတပင္၊ ေတာင္ငူၿမိဳ႕စား Aပ်ိဳေတာ္မ်ားနဲ႔ ေရာက္လာၿပီး
တို႔မင္းႏွစ္ပါး ‘ေမာင္ရင္သည္
ရယ္ေမာ
စကားေကာင္းေနတုန္း
နန္းစည္းစိမ္ကိုလည္း
မယ္ေတာ္
မလိုခ်င္ပါနဲ႔၊
႐ုတ္တရက္
ဘုရင္မင္းျမတ္လည္း
မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔၊ ေမာင္ရင့္ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္၊ ႏွမေတာ္မ်ား ရွိေသးရဲ႕လား၊ စစ္ၾကည့္စမ္းပါUီး’ လို႔ ေျပာတယ္၊ ငါလည္း ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သာြ းတယ္၊ ခ်က္ခ်င္း ညီလာခံေခၚခိုင္း မင္းႀကီးေတြကို ေမးတယ္၊ Aင္း… ေႏွာင္းခဲ့ၿပီေလ”
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
105
mmcybermedia.
com
“ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ Aမွန္ပင္
ႀကံစၿမဲျဖစ္၍
Aမွန္တင္ရမည္ဆိုလွ်င္ ကၽန ြ ္ေတာ္မ်ိဳးမ်ား
လြတ္ထက ြ ္ပုန္ကန္လွ်င္
ဘုရင့္သားေတာ္ဟာ
ေစာင့္မွ
ဆင္းရဲသား
ေရႊနန္းစည္းစိမ္ကို
ႀကီးသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
သတၱဝါAမ်ား
Aခ်ဳပ္မွ
ေသေၾကပ်က္စီးမည္စိုး၍
သုတ္သင္ရွင္းလင္းရပါသည္ ဘုရားတဲ့” “ငါ့ႏွလံုးသားမ်ား တစ္စစီ ေႂကြက်ကုန္တယ္၊ စိတ္ႏွလံုး ညႇိဳးႏြမ္းခဲ့ရတယ္၊ က်ပင္းမင္းသား၊ ေကာလင္းမင္းသား၊ ပ်U္းမနားမင္းသား၊ ျမင္စိုင္းနဲ႔ လယ္ၾကားမင္းသားတို႔ကို Aခ်ိန္မီကယ္ထုတ္ သကၤန္းဆီးေပးႏိုင္ခ့တ ဲ ယ္” “တို႔မင္းႏွစ္ပါးဟာ မိမိတို႔ မက်ဴးလြန္ေသာ္လည္း သည္ဝဋ္ေႂကြးကို ေက်ရာေက်ေၾကာင္း ေန႔စU္
ေတာင္စမုခ္ကထြက္လို႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို
ဆြမ္းႀကီးေလာင္းတယ္၊ ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္
ညေတြကို ပြလ ဲ မ္းသဘင္ခံေစၿပီး ေျပေပ်ာက္ေစခဲ့တယ္၊ ငါကလည္း Aသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကာလ၊ မင္းႀကီးမ်ားကသာ စီမံရာကိစၥမ်ား တာဝန္ယူရတဲ့Aခါဆိုေတာ့…” ျပာသုိတပို႔တဲြ မိုးေဆာင္းေလကား စူးရွေနသည္။ ႏွင္းျပန္႔က်ယ္ထမ ဲ ွာ ေငြလေရာင္မ့၊ဲ တီးသူမ့ဲ ေရႊဆိုင္းႏွင့္ နယားပ်ံတို႔ ၿငိမ္သက္ေနေလသည္။ “သည္ျဖစ္ရပ္
ၿပီးတဲ့ေနာက္
ခုနစ္ႏွစ္Aၾကာမွာ
ရတနာဂီရိကို
Aက်U္းစံAျဖစ္
ငါေရာက္ခ့ရ ဲ ၿပီ၊ ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႀကိဳးတိုက္၊ ေၾကးတိုက္ထဲ ခံစားမႈမ်ိဳး ငါခံစားေနရၿပီ၊ ငါကိုယ္တိုင္က
ကံသံုးပါးနဲ႔
ဆင္းရဲပင္ပန္းရျခင္း၊
မရည္ရယ ြ ္ခ့တ ဲ ့ဲ
ေလွာင္ပိတ္မန ြ ္းက်ပ္ရျခင္း
ကိစၥမွာေတာင္ ဒုကၡဟာ
က်U္းက်ံဳ႕ညႇိဳးငယ္ရျခင္း၊
တစ္ဖန္တစ္လွည့္
ေရာက္ရွိျခင္း
ျမန္လွခ်ည္လားကြယ္႐ို႕” မွိန္ေဖ်ာ့ေသာ Aလင္းေရာင္ေAာက္မွာ ဘုရင့္မ်က္ႏွာေတာ္ မႈန္ရီေနသည္။ ေဗဒါက ဘုရင္ႏွင့္
မိဖုရားကို
ေငးေမာ့ေနသည္။
သီေပါကိုယ္ေတာ္က
သလြန္ေစာင္းမွာ
တင္ပလႊဲ
ထိုင္လိုက္သည္။ ညေမႊးပန္းရနံ႔တို႔ စူးစူး႐ိုင္း႐ိုင္း ဝင္လာျပန္သည္။ ေဒဝIႏၵာေမာင္ေမာင္ႀကီးက ေစာင္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ ေဗဒါကလည္း ဆိုင္းဝိုင္းဆီသို႔ ငံု႔ေလွ်ာက္သာြ းလိုက္သည္။ သူ႔ရင္ထမ ဲ ွာ သီခ်င္းေတြ စU္းစားထားၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ရတနာဂီရိ ႏွင္းခါးညကား ပိုမိုမည္းေမွာင္ သိပ္က်စ္လာသည္။
***** (၆) ႀကီးမားခန္႔ထည္ေသာ
သေဘၤာ၏
မီးေရာင္မ်ားက
ဆိပ္ကမ္းေရျပင္မွာ
လွပစြာ
ျဖာက်ေနေလသည္။ ဆိုင္းေတြ၊ နယားေတြ ထားရစ္ခ့ရ ဲ သျဖင့္ ေလးလံသည့္ဝန္ေတြ ပါမလာေတာ့။ နရီးေတာ္Aတီး၊ Aိပ္ဖန္ေတာ္Aတီး စက္ေတာ္ေဆာင္Aတီးတို႔ကို Aိမ္ေတာ္ေစာင့္ ကုလားမ်ားကို သင္ၾကားေပးခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာ့ဂီတသေဘာကို သူတို႔ နားလည္ႏိုင္သည္ မဟုတ္။ ေဗဒါတစ္ေယာက္တည္း သေဘၤာUီးပိုင္းကို ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ထိုေနရာမွာ ေလွကားရွိသည္။ ေလွကားမွတစ္ဆင့္ Aေပၚဆံုးထပ္မွာ
Aေပၚဆံုးထပ္ကို
တက္လာခဲ့သည္။
လူသူနည္းပါးေနေသးသည္။
သေဘၤာတာဝန္ရွိသူ
Aေဝးျမင္ကြင္းကို
Aခ်ိဳ႕မွAပ
လွမ္းေမွ်ာ္ျမင္သာသည့္
ေနရာကေလးမွာ ေဗဒါ ရပ္ေနလိုက္သည္။
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
106
mmcybermedia.
com
မီးေရာင္မက်သည့္
ေရျပင္တစ္ခုလံုး
ညိဳညစ္
မည္းေမွာင္ေနေလသည္။
ဆိပ္ကမ္းဘက္ဆီက Aသံေတြ ဆူညံေနသည္။ ေဗဒါကေတာ့ ရတနာဂီရိ စံAိမ္ေတာ္ဘက္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေနသည္။ ဘယ္ေနရာရယ္လို႔ သူ AတိAက် မွန္းဆလို႔မရႏိုင္။ Aေရွ႕ေျမာက္ယန ြ ္းယြန္းဘက္ကို သူ မွန္းၾကည့္သည္။ မ်က္စိေတြကို စံုမွိတ္ထားေသာ္လည္း မ်က္ရည္ေတြ ထိုးထြက္လာျပန္သည္။ ပူေႏြးစြာ လိမ့္ဆင္းက်လာသည္။ မ်က္ရည္ေတြကို မသိမ္းမိ။ ရတနာဂီရိစံAိမ္ေတာ္၊
ည၏
ေလညင္းတခ်ိဳ႕ရွိမည္။
ၾကယ္ေရာင္တခ်ိဳ႕ရွိမည္။
ၿငိမ္သက္ေနေသာ Aုန္းလက္ေတြရွိမည္။ တီးသူမ့ဲ နယားပ်ံဆိုင္းေတာ္ရွိမည္။ တီးသူမ့ဲ နယားပ်ံ ေရAဆိုင္းေတာ္ ရွိေနလိမ့္မည္ေလ။ ရတနာဂီရိမွာ ႐ွဴ႐ႈိက္ခံစားဖူးေသာ ပန္းရနံ႔ေတြ သင္းပ်ံ႕ေရာက္ရွိလာျပန္သည္။ ေနာက္ ေဗဒါ့ရင္ေတြ ခုန္လာျပန္သည္။ ေနာက္ သီခ်င္းတခ်ိဳ႕။ “ခ်ည္မန ြ ္ေလမျခား
ေတာင္ထံု
ဂႏၶာ
ႀကိဳင္သင္း
ေလွာင္းေလ
ေဆာင္းညဝယ္
ေႏြေျပာင္းခါဝယ္ခ်ိန္ခါ လြန္သာစြမွာ ေဟမႏၲေဆာင္းရက္ ႂကြယ္လမ ြ ္းဆင့္ဆင့္ ၫႊန္းရြယ္ေတြေလ” သေဘၤာUီးကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လို
လႈိင္း႐ိုက္သံ
တိုးတိုးသဲ့သ့က ဲ
Aခ်ီAခ်မညီခ်င္။
ေဗဒါက
ညAေမွာင္ထမ ဲ ွာ
စည္းက်ိဳးေနသည့္
ရတနာဂီရိဘက္ကို
မွန္းဆကာ
လက္Aုပ္ခ်ီလိုက္သည္။ ‘ခ်ိန္ခါလြန္သာစြမွာ ေဟမႏၲ ေဆာင္းရက္ႂကြယ္ လြမ္းဆင့္ဆင့္ ၫႊန္းရြယ္ေတြေလ’ ႏွင္းခါးညကား လြမ္းပ်ံ႕ဖြယ္ ေကာင္းလြန္းေနသည္ေလ။
***** လူထုေဒၚAမာ၏
‘ျပည္သူခ်စ္ေသာ
Aႏုပညာသည္မ်ား’
စာAုပ္ပါ
စိန္ေဗဒါAေၾကာင္းကို ႏွစ္ၿခိဳက္စာြ ဖတ္မိရာမွ ဤဝတၳဳ၏ စိတ္ကူးစီ းဆင္းမႈကို ရရွိပါသည္။ ဤဝတၳဳကို ေရးဖြ႔ရ ဲ ာ၌ Aေၾကာင္းAရာ Aခ်က္Aလက္ မွန္ကန္မႈထက္ ‘ဤသို႔ ျဖစ္တန္ေကာင္းရာ၏’ ဟူေသာ မိမိ၏ စိတ္ခံစားမႈကိုသာ Uီးစားေပး ေရးဖြ႔ျဲ ခင္းျဖစ္ရာ တစ္စံုတစ္ရာ မွားယြင္းေနသည္ဆိုလွ်င္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ Aထူးသျဖင့္ ထိခိုက္ေစသည္ဆိုလွ်င္
ဇာတ္ေဆာင္စ႐ိုက္ကို သီေပါမင္းတရားႀကီး ၏
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
ဖြ႔ရ ဲ ာ၌
ပုဂၢိဳလ္ေရး
တစ္စံုတစ္ရာ
Aႏြယ္ေတာ္မ်ားကို
လည္းေကာင္း၊
107
mmcybermedia.
com
ေနမ်ိဳးဗလေက်ာ္သူ ရြာစားႀကီ း စိန္ေဗဒါ မိသားစုမ်ားကို လည္းေကာင္း ေလးျမတ္စာြ ေတာင္းပန္Aပ္ပါသည္။ (ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္း၊ ၁၉၉… ၁၉၉…)
*****
typing - ေငြဇင္ေယာ္ pdf - luc ky82
108