mmcybermedia.
com
rsur f jrif rmve d r f LS ; EiS hf ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈေနာက္ခံ ဝတၳဳတုိမ်ား
typing & pdf- lucky82 cover design- Ko.Myo.Ko
mmcybermedia.
com
မာတိကာ ၁။ ပၪၥသီလ နာဂရ ၂။ သန္လ်က္ ၃။ ရန္မီးလွ်ံ ၄။ ပါလိေလယ်က ၅။ မီးက်ီးတြင္းႏွင့္ ပဒုမၼာၾကာ ၆။ မ်က္မျမင္မာလိန္မွဴး ၇။ ေနာင္ေတာ္ေသာဏႏွင့္ ညီေတာ္နႏၵ
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
1
mmcybermedia.
com
၁။ ပၪၥသီလ နာဂရ ကာလိဂတ ၤ ိုင္း ဒႏၲပူရျပည္၌ မိုးေခါင္ခ့ဲသည္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာရွိခ့ၿဲ ပီ။
စူးစူးရဲရဲေနေရာင္၏ ေၾကးမံုျပင္ႏွယ္
ပူျပင္းေလာင္ၿမိဳက္မႈေၾကာင့္
ျဖစ္ေနသည္။
ပတ္ၾကားအက္မ်ား၏
ေျမအျပင္သည္
အစိတ္စိတ္ကြဲေသာ
က်ယ္ျပန္႔ေသာ
အေျမႇာင္းမ်ားထဲမွ
တံလွပ္တို႔ တရိပ္ရိပ္ တက္ပ်ံေနသည္။ ေကာက္ပဲသီးႏွံပင္ မဆိုထားဘိ မန္္က်ည္း၊ ကုကၠိဳ၊ ထေနာင္းစေသာ
အပင္ႀကီးမ်ားမွာပင္
အရြက္မ့ဲ
အ႐ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္း
ရွိၾကသည္။
ေခ်ာင္းကန္တို႔မွာလည္း တစ္ခါက ေရရွိခ့ဲသည္ ဆိုျခင္းကိုပင္ မယံုႏိုင္စရာ ျဖစ္ေနသည္။
ၾကက္မတစ္ဝပ္စာ တိမ္မွ်င္တိမ္စပင္ မရွိေသာ ေကာင္းကင္ျပင္သည္ အဆံုးအစမဲ့ေသာ အျပာေရာင္ျဖင့္ ေသြ႔ေျခာက္ေျမအျပင္ကုိ ငံု႔ၾကည့္ေနသေယာင္ရွိသည္။ “အရွင္မင္းႀကီး ေနာက္တစ္လေလာက္သာ ဒီအတိုင္ဆက္ၿပီး မိုးေခါင္ေနရင္ အငတ္ေဘး၊ ေရာဂါေဘး၊
လက္နက္ေဘးတို႔
ဆင့္ကာဆင့္ကာ
ေပၚေပါက္ပါေတာ့မယ္။
ဒႏၲ ပူရျပည္ႀကီး
အလံုးစံုပ်က္သုန္းေရးကို ေရွး႐ႈေနပါၿပီ ” မွဴးမတ္မ်ား ေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။
ကာလိဂမ ၤ င္းသည္ ေသြ႔ေျခာက္အက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လိမ္းသပ္လွ်က္... “မင္းႀကီးတို႔ စဥ္လာအတိုင္း
အလွဴေပးခဲ့တယ္။
တိုက္ခန္းအတြင္းဝင္ အိပ္စက္ခ့တ ဲ ယ္။
ကုိယ္ေတာ္လည္း
အတတ္ႏိုင္စမ ြ ္းဆံုး
မိမိသိသမွ်
ခုတင္ေညာင္ေစာင္း
အားထုတ္ခ့ၿဲ ပီ။
သီလေဆာက္တည္ၿပီး
မသံုးဘဲ
မိုးရြာေစမယ့္အေၾကာင္းမွန္သမွ်
ေျမအျပင္မွာ
ေရွးထံုးတမ္း အသေရရွိေသာ
ေျမစာျမက္ကိုခင္းလို႔
ကိုယ္ေတာ္လုပ္ခ႔တ ဲ ယ္။
သို႔ေသာ္
မိုးေခါင္ၿမဲေခါင္တယ္။ ကုိယ္ေတာ့္မွာ ေနာက္ထပ္လုပ္ႏုိင္စမ ြ ္း မရွိေတာ့ဘူး ” မွဴးမတ္မ်ား စိတ္အားငယ္စာြ ေခါင္းယမ္းၾကသည္။ “ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔လည္း အမၼဳန္ေဒဝတာပူေဇာ္ျခင္း
ေျမအျပင္မွာ
စသည္ျဖင့္
ေျမစာျမက္
လုပ္တတ္သမွ်
ခင္းအိပ္ျခင္း၊
လုပ္ၾကပါတယ္။
လြန္ဆျဲြ ခင္း၊ အရွင္မင္းႀကီး
နည္းလမ္းမ်ားလည္း ကုန္သေလာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ” “ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ၾကရပါ့မလဲ က႐ို”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
2
mmcybermedia.
com
ဘုရင္သံုးဆက္ခစားခဲ့ေသာ
သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးက
တုန္ရီေနေသာ
အသံျဖင့္
သံေတာ္ဦးတင္သည္။ “ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးတို႔မွာေတာ႔ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ျပင္းထန္စာြ
မိုးေခါင္တ့ဲ
ရွိရွိသမွ်
နည္းလမ္းကုန္ပါၿပီ။
အားထုတ္တာကို
ဒီဒုကၡေဘးႀကီးကို
အရွင္မင္းႀကီး
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးတို႔အားလံုး
ကယ္တင္ကုစားဖို႔
အသိပင္
ဒႏၲပူရျပည္အတြင္းမွာေတာ့
မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး” “သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး ဘာကိုဆိုလိုသလဲ” “ကာလိဂတ ၤ ိုင္း ဒႏၲပူရရဲ႕အပမွာ နည္းလမ္းရွာရပါေတာ့မယ္” “ဒႏၲ ပူရရဲ႕အပ ဆိုတာက” “ဣဒၵပတၱနဂိုျပည္ ေကာရဗ်မင္းဟာ အၪၥနဝဏၰအမည္ရွိတ့ဲ မဂၤလာဆင္ေတာ္တစ္စီးကို ပုိင္ဆိုင္ပါတယ္။
မဂၤလာဆင္ေတာ္ရွိတ့ဲ
အရပ္ေဒသမွာ
မိုးေလဝသမွန္တယ္လို႔
သိရပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး” “မင္းႀကီးတို႔ ယခုပဲ ေကာရဗ်မင္းထံသာြ းၾက၊ မဂၤလာဆင္ေတာ္ကုိ အလွဴခံေတာ္ယူခ့ၾဲ က”
MRAQN
ပုဏၰားရွစ္ေယာက္အဖဲ႔က ြ ယူလာေသာ မဂၤလာဆင္ေတာ္ကို ဒႏၲ ပူရျပည္က ဝမ္းပမ္းတသာ ႀကိဳဆိုၾကသည္။
မဂၤလာဆင္ေတာ္စံျမန္းရန္
တင္းကုပ္ကို
ေကာင္းစြာ
ေဆာက္လုပ္ေသာ
ပန္းမန္နံ႔သာရည္မ်ားျဖင့္ ပက္ဖ်န္းၾကသည္။ အစာေရစာ တုိက္ေကၽြးၾကသည္။ သို႔ေသာ္ မိုးေခါင္ၿမဲ ေခါင္လွ်က္ပင္။ “သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး သင့္အယူအဆ မမွန္ပါလား” “ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးလည္း မစဥ္းစားတတ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ အရွင္မင္းႀကီး ” ကာလိဂမ ၤ င္းသည္ လက္ေနာက္ပစ္ၿပီး စႀကႍေလွ်ာက္ေနရာမွ ရပ္လိုက္သည္။ “ကုိယ္ေတာ္တစ္ခု စဥ္းစားမိၿပီ သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး” “သိပါရေစ အရွင္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
3
mmcybermedia.
com
“ေကာရဗ်မင္းအုပ္စိုးတဲ့ မိုးမွန္မွန္ရာြ သြန္းတယ္။
ဣႏၵပတၱနဂိုရ္မွာ
အဲဒါဟာ
တစ္လခြတ ဲ စ္ႀကိမ္၊
မဂၤလာဆင္ေတာ္ေၾကာင့္လည္း
ဆယ္ရက္တစ္ႀကိမ္
မဟုတ္၊
မိုးေဒဝတာကို
ပူေဇာ္လို႔လည္း မဟုတ္၊ လြန္ဆဲြဆုေတာင္းလို႔လည္း မဟုတ္ဘူး” “အေၾကာင္းရင္းကို မိန္႔ေတာ္မူပါအရွင္ ” “အေၾကာင္းရင္းက
ေကာရဗ်မင္းထံမွာ
ရွိတယ္။
ေကာရဗ်မင္းဟာ
နိစၥသီလကို
ေဆာင္တတ္လို႔ သိရတယ္။ ေကာရဗ်မင္းေဆာင္တ့ဲ နိစၥသီလ၊ ဂ႐ုဓမၼသီလဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတာ္မသိဘူး။ တမန္ေတာ္အဖြ႔ဖ ဲ ႔ၿဲြ ပီး ေကာရဗ်မင္း
ဒါကို
သိဖို႔လိုတယ္။
ဒါေၾကာင့္
ေကာရဗ်မင္းထံသာြ းၾက။
ေဆာင္ယူက်င့္သံုး
သင့္ေတာ္တ့ဲ
အမတ္ပုဏၰားမ်ားနဲ႔
မဂၤလာဆင္ေတာ္လည္း
ေဆာက္တည္တ့ဲ
ဂ႐ုဓမၼသီလဟာ
ျပန္ပို႔လိုက္ၾက။
ဘာလဲဆိုတာ
ေမးၿပီး
ေရႊျပားေပၚမွာ ကူးေရးခဲ့ၾကေပေတာ့။ တမန္ေတာ္အဖြ႔က ဲ ို သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးကိုယ္တို္င္ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ျပဳရမယ္”
MRAQN
သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး ေရွ႕ေမွာက္
အခစားဝင္၍
ေခါင္းေဆာင္သည့္
အေၾကာင္းစံုကို
တမန္ေတာ္အဖြ႔သ ဲ ည္
သံေတာ္ဦးတင္ၾကသည္။
ေကာရဗ်မင္း ေကာရဗ်မင္း၏
မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ မႈိင္းညိဳသြားေလသည္။ “ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးတို႔ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္မွာ အမွားအယြင္းပါသြားခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ အရွင္မင္းႀကီး ” သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးက
ေတာင္းပန္သည္။
ေကာရဗ်မင္းက
ေလးပင္စာြ
ေခါင္းယမ္းလွ်က္“သင္တို႔ တမန္အဖြ႔ဲ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္မွာ အမွားအယြင္းမရွိပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ျမတ္္ဟာ နိစၥသီလကို
မိိမိ၏
ခါးဝတ္ပုဆိုးကဲ႔သုိ႔
ၿမဲၿမံစာြ
မွန္ပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ့္သီလမွာ
ေစာင့္ထိန္းေဆာက္တည္တယ္ဆိုတာလည္း အက်ိဳးအေပါက္
အေျပာက္အၾကားတစ္ခုခု
ရွိေနပါတယ္” “အေၾကာင္းမည္သို႔ ရွိပါသလဲ အရွင္မင္းႀကီး။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ သိခြငရ ့္ ွိရင္ သိပါရေစ” “တမန္အဖြ႔ဝ ဲ င္တို႔ တစ္ပါးကို
ပူေဇာ္ခ့တ ဲ ယ္။
ကိုယ္ေတာ္ရွင္ျမတ္ဟာ အစဥ္အလာ
တစ္ခါက
ေရွးထံုး အရ
စိတၱရာဇအမည္ရတဲ့ နတ္ေဒဝါ
နတ္ပူေဇာ္ပမ ဲြ ွာ
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ
တစ္မ်က္ႏွာကို ျမားတစ္စင္း ပစ္လႊတ္ေပးရတယ္။ တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ကုိယ္ေတာ္ပစ္လႊတ္လိုက္တ့ဲ
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
4
mmcybermedia.
com
တစ္စင္းေသာျမားဟာ ေလေၾကာင္းအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ လြတ္ရာကိုမပ်ံဘဲ ေရကန္တစ္ခုထဲ က်သြားခဲ့တယ္။ ဒီျမားဟာ ေရကန္ထက ဲ ငါးတစ္ေကာင္ေကာင္ကိုမ်ား ထိမွန္စဝ ဲြ င္ခ့ေ ဲ လသလား။ ထိုငါးဟာ ျမားခ်က္ေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ေလသလားလို႔ ကိုယ္ေတာ္ကုကၠဳစၥ သံသယျဖစ္ခ့ဲရတယ္။ ထိုကုကၠဳစၥတည္းဟူေသာ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူေလာင္ျခင္းက ကိုယ္ေတာ့္ႏွလံုးကို ႏွိပ္စက္တယ္။ ေနာင္တပူပန္ျခင္းဆိုတာ အကုသိုလ္ကို ျပဳခဲ့မိသည္မွာ မွားေလစြဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ကုသိုလ္ကို မျပဳခဲ့မိသည္မွာ
မွားေလစြဟူ၍လည္းေကာင္း
ကိုယ္ေတာ္ေစာင့္ထိန္း
ေဆာက္တည္တ့ဲ
ေနာင္တရျခင္း
သီလဟာ
ျဖစ္တယ္။
မစင္ၾကယ္ဘူးလို႔
ထို႔ေၾကာင့္
ေအာက္ေမ့မိတယ္။
ကိုယ္ေတာ့္သီလကို ကိုယ္ေတာ္အားမရ ျဖစ္မိတယ္။ အင္း...
မယ္ေတာ္ႀကီးကေတာ့
သီလေကာင္းစြာ
လံုၿခံဳသူ
ျဖစ္ေပတယ္။
မယ္ေတာ္ႀကီးထံကသာ ေတာင္းယူၾကပါေတာ့” သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးမွာ ဤမွ်အထိပင္
သီလကို
အံ့ၾသျခင္းႀကီးစြာျဖင့္
အက်ိဳးအေပါက္
ႏွစ္သက္
အေျပာက္အၾကား
ၾကည္ညိဳသြားသည္။ မခံသူပါေပတကားဟု
ျမတ္ႏိုးသြားသည္။ သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးသည္ ေရွ႕ေနာက္ ခ်င့္ခ်ိန္တတ္သူ၊ စကားအရာ လိမၼာသူ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အရွင္မင္းျမတ္ ကုကၠဳစၥသံသယ ေနာင္တမွ လြတ္ေျမာက္ပါေစ။ စင္စစ္အရွင္မင္းျမတ္မွာ ထိုေရကန္ထမ ဲ ွ ထိုငါးကို ထိမွန္ေစလိုေသာ ေသေစလိုေသာ စိတ္ေစတနာ အလ်ဥ္း မရွိပါ။ သို႔ျဖစ္သည့္အတြက္ အရွင့္သီလ မပ်က္ပါ။
ေကာရဗ်မင္း၏ မႈိင္းညႇိဳ႕ေသာမ်က္ႏွာ၌ လင္းသြားသည္။ “သင့္ျမတ္ပါေပတယ္ အမတ္ႀကီး” “သို႔ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးကို အရွင့္ထံမွ နိစၥသီလကို နာၾကားကူးယူခင ြ ့္ရၾကပါၿပီးလား အရွင္မင္းျမတ္” “ရပါၿပီ။ သင္တို႔ေရႊျပားနဲ႔ ကညစ္ကိုသာ အသင့္ျပင္ၾကပါေတာ့ ” ေရႊျပားလႊာအေပၚ၌ လွပဝိုင္းစက္ေသာ အကၡရာ ပါဒတို႔ ေပၚေပါက္လာၾကသည္။
“ပထမအားျဖင္႔ သတၱဝါကို မသတ္အပ္။ သူ႔အသက္ရွင္သန္ျခင္းကုိသာ အလိုရွိအပ္၏။ သူ႔အသက္သတ္ျခင္းတည္းဟူေသာ အမႈအား ဘယ္ေသာအခါမွ မျပဳပါ။ အၾကင္သိကၡာပုဒ္ကို အသက္ထက္ဆံုး ေဆာက္တည္ပါ၏”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
5
mmcybermedia.
com
“ဒုတိယအားျဖင့္ ပုိင္ရွင္မေပးေသာ သူ႔ဥစၥာကို မယူအပ္၊ မခိုးအပ္ သူတပါး၏ပုိင္ဆိုင္မႈကို ေစာင့္ထိန္းအပ္၏။ လုိလားအပ္၏။ သူ႔ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းတည္းဟူေသာ အမႈအား ဘယ္ေသာအခါမွ မျပဳပါ။ အၾကင္သိကၡာပုဒ္ကို အသက္ထက္ဆံုး ေဆာက္တည္ပါ၏” “တတိယအားျဖင့္ မွားေသာအမႈကို
မျပဳအပ္၊
သူ႔အိပ္ရာ
သူ႔သားမယားတို႔၌
ကာမဂုဏ္တို႔၌
မလြန္က်ဴးအပ္၊
မွားေသာအက်င့္အား
ကာမတို႔၌
ဘယ္ေသာအခါမွ
မျပဳပါ။
အၾကင္သိကၡာပုဒ္ကို အသက္ထက္ဆံုး ေဆာက္တည္ပါ၏” “စတုတၳအားျဖင့္ မမွန္ကန္ေသာ လိမ္ညာေသာစကားကုိ မဆိုအပ္။ မွန္ေသာစကားကိုသာ ဆိုအပ္၏။ မမွန္ေသာ လိမ္ညာစကားကို ဘယ္ေသာအခါမွ မေျပာဆိုပါ။ အၾကင္သိကၡာပုဒ္ကို အသက္ထက္ဆံုး ေဆာက္တည္ပါ၏” “ပၪၥမအားျဖင့္
ေမ့ေလ်ာ့ေစတတ္ေသာ
အေၾကာင္းကိုျဖစ္ေစေသာ ေရွာင္ၾကဥ္အပ္၏။
ေသအရက္ႏွင့္
ေသအရက္ႏွင့္
အရက္ကို
မသံုးစြဲအပ္။
မူးယစ္ေစေသာအရာမ်ားကို
မူးယစ္ေစေသာအရာကို
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ၏ ေသာက္သံုးျခင္းမွ
ဘယ္ေသာအခါမွ
မသံုးစြပ ဲ ါ။
အၾကင္သိကၡာပုဒ္ကို အသက္ထက္ဆံုး ေဆာက္တည္ပါ၏” ေရႊျပားလႊာေပၚ၌ ေရးထိုးၿပီးသြားသည္။ “ေက်းဇူးေတာ္ႀကီးလွပါတယ္ အရွင္မင္းျမတ္ဘုရား” “ေကာင္းပါၿပီ။ မယ္ေတာ္ႀကီးထံ အခစားဝင္လုိက္ၾကပါဦး”
MRAQN
မယ္ေတာ္ႀကီးသည္ ထဘီတို႔ကို
အျဖဴေရာင္ပိတ္စိမ္းပါး
ဝတ္ဆင္ထားသည္။
အက်ႌရွားေရာင္
ဘုရင့္မယ္ေတာ္ႀကီးဟူေသာ
တဘက္ႏွင့္
ရွားေရာင္
အေဆာင္အေယာင္မရွိ။
ပကတိ႐ိုးစင္း ၿငိမ္သက္လွေပသည္။
တမန္အဖြ႔၏ ဲ ခစားမႈကို လက္ခံၿပီးေနာက္ မယ္ေတာ္ႀကီးက ဆိုသည္။ “နိစၥသီလကို
မယ္ေတာ္ႀကီးေစာင့္ထိန္းတာ
မွန္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္
တစ္ခါမွာေတာ့
သားေတာ္ဘုရင္က မယ္ေတာ့္ကို စႏၵကူးနံ႔သာႏွစ္န႔ဲ ေရႊပန္းခိုင္တစ္ခု ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ခ့တ ဲ ယ္။ စႏၵကူးနံ႔သာႏွစ္ဟာ
အဖိုးတစ္သိန္းမကထိုက္ၿပီး
ေရႊပန္းခုိင္က
အဖိုးတစ္သိန္းတန္တယ္။
သို႔ရွိရာမွာ တန္ဖိုးမ်ားတဲ့ စႏၵကူးသားႏွစ္ကို မယ္ေတာ္က သားေတာ္ငယ္ အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာရဲ႕
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
6
mmcybermedia. မိဖုရားထံ
com
ဆုလာဘ္ေပးခဲ့တယ္။
ေကာရဗ်မင္းရဲ႕
မိဖုရားႀကီးထံ
တန္ဖိုးပိုနည္းတဲ့
ေပးကမ္းခဲ့မိတယ္။
ေရႊပန္းခိုင္ကိုေတာ႔
အမွန္စင္စစ္
သားေတာ္ႀကီး
တန္ဖိုးပိုႀကီးတဲ့
ပဏၰာဟာ
ႀကီးကဲသူအတြက္သာ ျဖစ္သင့္တယ္။ ယခုေတာ့ မယ္ေတာ္ရဲ႕အျပဳအမူဟာ ေပးကမ္းခ်ီးျမႇင့္ မႈ လြဲခဲ့တယ္။
ဒါအတြက္
မယ္ေတာ္ရဲ႕သီလ
ယြင္းပ်က္ခ့ေ ဲ လသလားလို႔
ကုကၠဳစၥသံသယ
ျဖစ္ေနမိပါတယ္” တမန္အဖဲ႔ေ ြ ခါင္းေဆာင္
သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးမွာ
ၾကည္ညိဳႏွစ္သက္စာြ
မ်က္ရည္မ်ားပင္ လည္လာသည္။ ေၾသာ္... ဤမွ်အထိ အစြန္းအထင္းမခံၾကသူမ်ားပါေပတကားဟု ၾကည္ႏူးျမတ္ႏုိးျဖစ္ရသည္။ “မယ္ေတာ္ႀကီးဘုရား
မိမိပုိင္ပစၥည္းကို
မိမိသေဘာက်
ခြဲေဝ
ေပးကမ္းျခင္းသည္
အျပစ္မရွိပါ။ ထိုမူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မယ္ေတာ္ႀကီးသီလ မပ်က္ပါဘုရား” “အင္း....
ေကာင္းေလစြပါကြယ္။
ကဲ
ကဲ...
ေရႊျပားလႊာမွာ
ေရးကူးၾကေပေတာ့။
မယ္ေတာ္ႀကီး ရြတ္ဆိုျပပါမယ္” ပၪၥသီလကုိ ေရးထိုးၾကျပန္သည္။ “ကိုင္း... ကိုင္း.. ဘုရင့္မိဘုရားႀကီးထံ အခစားဝင္ၾကေပဦး”
MRAQN
ေကာရဗ်မင္း၏ မိဖုရားႀကီးထံ တမန္အဖြ႔ဲ အခစားဝင္ခ့ၾဲ ကျပန္သည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင္႔ မယ္ေတာ္ႀကီးထံ
အခစားဝင္ၿပီး
ပၪၥသီလကို
ေရးထိုးယူခ့ေ ဲ ၾကာင္း
သံေတာ္ဦးတင္ကာ
မိဖုရားေခါင္ႀကီးက ခ်ီးျမႇင့္ေပးပါရန္ ေတာင္းခံၾကသည္။ မိဖုရားႀကီးက ေခါင္းကို ျဖည္းေလးစြာ ယမ္း၏။ ထို႔ေနာက္ တုိးတိမ္စာြ ဆိုသည္။ “ေခါင္ဖုရားဟာ ဂ႐ုဓမၼနိစၥသီလကို ေစာင့္ထိန္းတာ မွန္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္ဖုရားရဲ႕ သီလဟာ
သဲလစ ဲ င္
အျပစ္ကင္းတယ္လို႔
မဆိုႏိုင္ဘူး။
အေျပာက္အၾကား
ရွိေနတယ္။
ညႇိဳးႏြမ္းခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္ဖုရားထံက မေတာင္းခံခ်င္ၾကပါနဲ႔” ကာလိဂၤသံအဖဲ႔၏ ြ ေခါင္းေဆာင္သက္ေတာ္ရွည္ အမတ္ႀကီးမွာ ႀကံဳရျပန္ၿပီေကာဟူေသာ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ သံအဖြ႔ဝ ဲ င္မ်ားကို လွမ္းၾကည္လ ့ ုိက္၏။ သို႔ေသာ္ မယ္ေတာ္ႀကီး၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ မိဖုရားႀကီးထံ မိမိတို႔ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္မဆုတ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ “ေခါင္ဖုရားရဲ႕သီလ
အဘယ္က့ဲသို႔
ညႇိဳးႏြမ္းခဲ့ေၾကာင္း
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးတို႔
သိခြင့္ရွိပါသလား”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
7
mmcybermedia.
com
“သင္တို႔သိခြငရ ့္ ွိပါတယ္။ ေခါင္ဖုရားလွ်ိဳ႕ဝွက္ထိန္ခ်န္ဖို႔ စိတ္မကူးပါဘူး။ ဒီလိုပါ ၾကာခဲၿ့ ပီ။ တစ္ခ်ိန္ေသာ
အခါဆီက
ျဖစ္တယ္။
ေခါင္ဖုရားရဲ႕
မတ္ေတာ္ေမာင္
အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာပါ။
ေမာင္ေတာ္ မင္းႀကီးရဲ႕ ညီေတာ္အိမ္ေရွ႕မင္းပါ။ လုလင္ပ်ိဳမ်စ္ ထြန္းသစ္စအရြယ္ အိမ္ေရွ႕မင္းရဲ႕ အဆင္းလကၡဏာလွပႀကံ့ခုိင္ပံုကို
ေတြ႔ျမင္ၿပီး
ေခါင္ဖုရားဟာ
သူ႔ကို
ကိေလသာစိတ္န႔ဲ
ၾကည့္ခဲ့မိတယ္။ ဒီလို ကိေလသာစိတ္န႔ဲ ၾကည့္လိုက္မိပါၿပီေကာဆိုၿပီး ေခါင္ဖုရား မိမိရဲ႕အျဖစ္ကို မိမိ သတိျပဳဆင္ျခင္လိုက္တယ္။ ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွလည္း အလားတူ မေပၚေပါက္ခ့ပ ဲ ါဘူး။ သို႔ေသာ္ ထိုတစ္ႀကိမ္တစ္ခါရဲ႕ အျပစ္ကို ေခါင္ဖုရားစိတ္မွာ သီလညႇိဳးႏြမ္းပ်က္ယြင္းခဲ့ၿပီလို႔ ထင္ျမင္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညိႇဳးႏြမ္းဖူးတဲ့ ေခါင္ဖုရားထံက မေတာင္းခံခ်င္ၾကပါနဲ႔ ” သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး ဦးႏွိမ္လွ်က္ တင္လိုက္သည္။ “ေခါင္ဖုရား
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ်
ျဖစ္ခ့ဖ ဲ ူးတဲ့
ထိုအမႈမွာ
စိတ္ကူး႐ံုမွ်သာ
ျဖစ္ပါတယ္။
လြန္က်ဴးမႈ မျဖစ္ပါ။ ေခါင္ဖုရားသီလ မညိႇဳးႏြမ္းပါ။ ဂ႐ုဓမၼ နိစၥသီလကုိသာ ေပးေတာ္မူပါ” “ေကာင္းပါၿပီ။
သည္လိုဆိုလည္း
ကူးယူၾကပါ။
သင့္ရဲ႕
ေလွ်ာက္တင္
ေျဖရွင္းခ်က္
အတြက္လည္း ေက်းဇူးလည္း တင္ပါတယ္။ ေခါင္ဖုရားစိတ္မွာ ရွင္းလင္းသြားပါၿပီ” ပၪၥသီလ အဂၤါငါးရပ္ကို ေရႊျပားလႊာေပၚ၌ ကမၺည္းတင္လိုက္ေလသည္။ မိဖုရားႀကီးက “အိမ္ေရွ႕မင္းထံ အခစားဝင္ၾက။ ေတာင္းခံၾကပါဦး ” ဟု မွာလိုက္သည္။
MRAQN
အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာသည္
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္
ေရာက္ေနသည့္တိုင္
ေယာက္်ားတို႔၏
ႀကံ့ခုိင္ေျပျပစ္ေသာ အဆင္းသ႑ာန္ျဖင့္ ဥပဓိေကာင္းသူ ျဖစ္၏။ သံအဖြ႔သ ဲ ည္ အိမ္ေရွ႕မင္း၏ တင့္တယ္ပံုကုိ ၾကည့္ကာ မိဖုရားေခါင္ႀကီး၏စကားကုိ အမွတ္ရလိုက္ၾက၏။
သံအဖြ႔က ဲ ဝင္ခဲ႔ေၾကာင္း
ဓနၪၥယေကာရဗ်မင္း
ဂ႐ုဓမၼနိစၥသီလကို
မယ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္
ခ်ီးျမႇင့္ေပးသနားၾကေၾကာင္း
မိဖုရားေခါင္ႀကီးတို႔ထံ ယခုအခါ
အခစား
မိဖုရားေခါင္ႀကီး၏
ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ အိမ္ေရွ႕မင္းထံ အခစားဝင္ေတာင္းခံပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။
အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာ၏ စိုျပည္ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာထက္၌ အနည္းငယ္ညိႇဳးသြားသည္။ ေခတၱၿငိမ္သက္ေနၿပီးမွ ေလးပင္စာြ ေျပာသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
8
mmcybermedia.
com
“အင္း ... အစ္မေတာ္ ေခါင္ဖုရားကေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕သီလျဖဴစင္လွၿပီလုိ႔ ေအာက္ေမ့ၿပီး လႊတ္လုိက္တာပါပဲ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ့္မွာကလည္း အျပစ္မကင္းပါဘူး။ သံအဖြ႔ဝ ဲ င္တို႔ တစ္ခါက ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕
ထြက္ခ်ီမႈကို
ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ၾကတဲ့
အေႁခြအရံမ်ားဟာ
ကိုယ္ေတာ္ဖင့္ႏဲြ
ေႏွာင့္ေႏွးမႈေၾကာင့္
တစ္ညဥ့္လံုးလံုး
မိုးေရျပင္ထမ ဲ ွာ
ဆင္းရဲၿငိဳျငင္စာြ
ပင္ပန္းႀကီးစြာ
ေနခဲ့ၾကရဖူးတယ္။
အေႁခြအရံမ်ားဟာ
ကိုယ္ေတာ့္ကို
အေၾကာင္းျပဳၿပီး
ကာယိကဒုကၡ
စိတ္သႏၲာန္မွာ
စြထ ဲ င္ေနတယ္။
ခံစားခဲ့ၾကရတယ္။
ဒီအျဖစ္ကို
စြဲထင္သည္ႏွင့္အမွ်
ကုိယ္ေတာ္ေမ့လို႔
မရဘူး။
အျပစ္က်ဴးလြန္မိတယ္လို႔လည္း
ခံစားရတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္
ကုိယ္ေတာ့္သီလ က်ိဳးပ်က္ခ့တ ဲ ယ္လို႔လည္း ယူဆမိတယ္။ သီလ က်ိဳးပ်က္ခ့ဖ ဲ ူးေသာ သူတစ္ဦးထံမွ သင္တို႔ သီလေတာင္းခံတာဟာ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ မလံုမလဲ ျဖစ္ရတယ္” သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး မဆိုင္းမတြ ေလွ်ာက္တင္လိုက္၏။ “အရွင့္မွာ အေႁခြအရံတို႔ ဆင္းရဲပင္ပန္းၾကေစေတာ့ဆိုေသာ ေစတနာသက္ေရာက္မႈ မရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကံမေျမာက္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အရွင့္သီလမက်ိဳးပ်က္ပါဘုရား။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ ကာလိဂၤသံအဖြ႔အ ဲ ား အျပစ္မတင္ မက်ိဳးပ်က္ေသာ ဂ႐ုဓမၼနိစၥသီလ ခ်ီးျမႇင့္ေပးပါဘုရား” အိမ္ေရွ႕မင္းသည္
မ်က္လႊာအစံုကို
ခဏမွ်
ပိတ္ထားၿပီးမွ
ျပန္ဖြင့္ ၏။
ျပန္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာ မ်က္လံုးမ်ား ၾကည္လင္လွေလသည္။ “ေကာင္းၿပီေလ... သင္တို႔ အလိုရွိရာ ျပန္ရပါေစမယ့္ ပၪၥသီလကို ယူေဆာင္သာြ းၾကပါ။ သို႔ေသာ္
ပုေရာဟိတ္ႀကီးဆီကို
ႀကီးရင့္သည္ႏွင့္အမွ် လံုၿခံဳျဖဴစင္လွသူ
သြားလိုက္ၾကပါဦး။
စာေပက်မ္းဂန္၊ ျဖစ္ေပတယ္။
ပုေရာဟိတ္ႀကီးဟာ
ဂႏၴရတတ္ကၽြမ္းသည္ႏွင့္အမွ်
သူ႔လို
ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးထံ
အသက္အရြယ္ သီလသိကၡာလည္း
ခ်ဥ္းကပ္ေတာင္းခံျခင္းသာလွ်င္
သင္တို႔အတြက္ ပိုမိုအက်ိဳးႀကီးမွာ ျဖစ္ေပတယ္” သံအဖြ႔ဝ ဲ င္မွဴးမတ္
တစ္ေယာက္က
နားမလည္ႏိုင္စာြ
ေခါင္းခါယမ္းရင္း
သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးကို ေမးလိုက္သည္။ “မင္းဘုရားႀကီး
ဒီဣႏၵပတၱနဂိုရ္ျပည္မွာ
ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ
အခုဆိုရင္ ေကာရဗ်မင္း၊ မယ္ေတာ္ႀကီး၊ မိဖုရားေခါင္ႀကီးနဲ႔ အိမ္ေရွ႕မင္း မင္းေလးပါးတို႔ထံမွာ ခ်ဥ္းကပ္ခစားဝင္ၿပီး ဂ႐ုဓမၼနိစၥသီလကို ေရးထိုးခဲ့ၾကၿပီ။ ေကာရဗ်မင္းက အစျပဳၿပီး မိမိရဲ႕သီလမွာ အက်ိဳးအေပါက္ အဆင့္ဆင့္
အေျပာက္အၾကား
ၫႊန္ျပခဲ့ၾကတယ္။
ရွိခ့တ ဲ ယ္လို႔
ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း
ဝန္ခံၾကတယ္။ အဆင့္ဆင့္
အဲဒါနဲ႔ပဲ
တစ္ပါးကိုတစ္ပါး
အခစားဝင္ရတယ္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔
နားမလည္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး” သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးက ေရွ႕ေနာက္ႏိႈင္းခ်င့္ ေတြးဆဟန္ျဖင့္ေျပာ၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
9
mmcybermedia.
com
“အမတ္ငယ္ ဘာမွ စိတ္ထမ ဲ ွာ ကသိကေအာက္ မျဖစ္ပါေလႏွင။့္ ဂ႐ုဓမၼနိစၥသီလကို ခါးဝတ္က့ဲသို႔ ၿမဲၿမံစာြ ေစာင့္ထိန္းသူ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားကို က်ဳပ္တို႔ ေတြ႔ေနရတယ္လို႔ မွတ္ပါ။ ပီဘိေသးငယ္လွတ့ဲ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေလး တစ္ခုေၾကာင့္ပဲ မင္းေလးပါးတို႔ဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ သီလကို သံသယရွိခ့ၾဲ ကတယ္။ ဘယ္သို႔မွ
စင္စစ္
ထိုအျပစ္မ်ားဟာလည္း
စြန္းထင္းေစတာမဟုတ္ပါဘူး။
ၿမဲၿမံတယ္ဆိုတာ
ကၽြႏု္ပ္တို႔
အျပစ္မမည္ပါဘူး။
သူတို႔တစ္ေတြ
ထင္ရွားျမင္ရတာပဲ။
ဘယ္ေလာက္
ဒါဟာ
ကိုင္း...
အခု
အိမ္ေရွ႕မင္း
ကိုယ္က်င့္သီလ
က်ဳပ္တို႔အတြက္
ေက်းဇူးႀကီးတယ္။ ကာလိဂက ၤ ို ျပန္ေရာက္ရင္လည္း ဒီအျဖစ္သနစ္ေတြကို သံေတာ္ဦးတင္ရမယ္။
သူတို႔ရဲ႕သီလကို
ၫႊန္လိုက္တ့ဲအတိုင္း
မ်ားစြာမွ
ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ပုေရာဟိတ္ႀကီးထံ
ဝင္ၾကဦးစို႔”
MRAQN
ပုေရာဟိတ္ႀကီးမွာ အိုမင္းရင့္ေရာ္ခ့ၿဲ ပီ ေတြ႔ၾကရသည္။
အသက္တစ္ရာ
ျဖစ္ေသာ္လည္း အသားအေရမ်ား
ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္၏။ ဇရာ၏ လကၡဏာမ်ားျဖင့္
ဗ်ာဓိ၏
ႏွိပ္စက္ျခင္းမွ
ျဖဴဝင္းသန္႔စင္လွ်က္
လြတ္ကင္းေနသည္ကို
ၾကည္လင္ေသာ
မ်က္ႏွာရွိေနဆဲပင္
ျဖစ္သည္။
ကာလိဂၤသံအဖြ႔က ဲ
ပုေရာဟိတ္ႀကီး
ေရွ႕ေမွာက္တြင္
ပ်ပ္ဝပ္တုပ္ကြခစားကာ
အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ပုေရာဟိတ္ႀကီးက အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေသာ လက္မ်ားျဖင့္ သံအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္
အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္
သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး၏
ပခံုးကိုကိုင္ကာ
သက္ေတာင့္သက္သာ ေနပါရန္ ေျပာသည္။ သံတစ္ဖ႔လ ဲြ ံုးမွာကား ဤမွ်ဂုဏ္ ဝယဂုဏ္တို႔ျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ
ပုေရာဟိတ္ႀကီး၌
အရည္အေသြးတို႔ကို
က်ိဳးေပါက္ေျပာက္က်ားျခင္း
ေတြ႔ျမင္ရေတာ့မည္ဟု
ကင္းစင္ေသာ
ေမွ်ာ္လင့္နားစြင့္ေနၾကသည္။
သီလ
ပုေရာဟိတ္ႀကီးက
ျဖည္းညႇင္းစြာ ေျပာ၏။ “ဥပရာဇာကိုယ္ေတာ္ေလးက ကၽြႏ္ုပ္ဆီကို ၫႊန္လိုက္သတဲ့လား။ အင္း...” ေဝသီေသာ
မ်က္လံုးမ်ားက
အေဝး၏အေဝးဆီသို႔
လွမ္းေခၚၾကည့္သေယာင္။
ထို႔ေနာက္ “အင္း...” ဟု အင္ရွည္ႀကီး ေရရြတ္ၿပီးမွ “သီလ...
သီလ
ျပစ္မ်ိဳးမွည့္မထင္
လံုၿခံဳျပည့္စံုတ႔ဲ
ဂ႐ုဓမၼသီလမ်ိဳးကို
မေရြ႕မတိမ္း
ေစာင့္ထိန္းေဆာက္တည္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါလား”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
10
mmcybermedia.
com
သံအဖြ႔ဝ ဲ င္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ၾကည့္မိၾကျပန္၏။ ပုေရာဟိတ္ႀကီးက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ေလးလံစာြ မႈတ္ထုတ္လွ်က္... “သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးေခါင္းေဆာင္တ့ဲ ကာလိဂၤသံတမန္တို႔ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို နားဆင္ၾကပါဦး။ ကၽြႏ္ုပ္န႔ဲ
ႏွစ္ပရိေစၧဒ
သီလကို
ၾကာေတာင့္ၾကာမ်ား
အခြင့္သင့္တိုင္း
ၾကာခဲပ ့ ါၿပီ။
ျပက္ရယ္ျပဳေနတယ္။
သို႔ေသာ္
ထိုအျဖစ္ဟာ
ဂ႐ုဓမၼနိစၥသီလအရာ၌
ငါသည္
ထိန္းသိမ္းကံုလံုေပ၏လို႔ ဆင္ျခင္လိုက္တိုင္း ထိုအျဖစ္က ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ႏွလံုးသားကို ေသးငယ္ေသာ ေထာင့္တစ္ေနရာမွ ကိုက္ဖ့ေ ဲ နသလို ခံစားရတယ္” “အမိန္႔ရွိပါ ပုေရာဟိတ္ႀကီး” “ကၽြႏု္ပ္အသက္ ခုနစ္ဆယ္အရြယ္မွာေပါ့ ။ တိုင္းျခားမင္းတစ္ပါးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ဓနၪၥယ ေကာရဗ်မင္းထံ ဘီးမွအစ
ရထားသစ္တစ္စီး
အျပစ္ေျပာစရာ
ဆက္သခဲရ ့ တယ္။
မရွိေလာက္ေအာင္
ထိုရထားဟာ
တင့္တယ္လွတယ္။
အခင္းအကာ ရထားသစ္ေပၚမွာ
ဘုရင္မင္းျမတ္ ပထမဆံုးစီးနင္းဖို႔ တက္လိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြႏ္ုပ္ဘာျဖစ္သာြ းခဲသ ့ လဲ သိၾကသလား။ ကၽြႏု္ပ္စိတ္ထမ ဲ ွာ ေလာဘဆိုတ့ဲ တပ္မက္ျခင္း ေပၚေပါက္သာြ းတယ္။ ဒီရထားသာ ငါရလိုက္ရင္ စီးနင္းလိုက္ရရင္ဆိုတ့ဲ
ကာမဂုဏ္
အာ႐ံုန႔ယ ဲ ွဥ္ေသာ
မသင့္မတင့္တ့ဲ
လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္
ဝင္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီ ေလာဘစိတ္တစ္ခ်က္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕သီလ ညိႇဳးႏြမ္းခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္
ဓနၪၥယတိုင္းျပည္မွာ
အသက္အႀကီးဆံုး
ပညာအရွိဆံုးဆိုၾကတဲ့
ကၽြႏု္ပ္ပုေရာဟိတ္ႀကီးရဲ႕ သီလဟာ တင္းျပည့္သီလ မဟုတ္ပါဘူး။ ယခု အခ်ိန္ထိေအာင္ပဲ ငါ့သီလ ပ်က္ခဲ့ၿပီလားလို႔ သံသယရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္” သံအဖြ႔ေ ဲ ခါင္းေဆာင္
သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးမွာ
ျပန္ေျပာစရာ
စကားလံုး
ရွာမေတြ႔ျဖစ္ကာ ပုေရာဟိတ္ႀကီး၏ မ်က္ႏွာကိုသာ ေမာ္ၾကည့္ေနမိ၏။ ခဏၾကာမွ“အို ... ပုေရာဟိတ္ႀကီး ေလာဘစိတ္ကေလးတစ္ခ်က္ ျဖစ္ေပၚကာမွ်နဲ႔ သီလမပ်က္ပါ။ ထို႔အျပင္
ထိုေလာဘစိတ္
ျဖစ္ေပၚလာတာကို
ေလာဘစိတ္ျဖစ္ေပၚၿပီလို႔
ဆင္ျခင္သိမွတ္
လိုက္ႏိုင္တ႔ဲ အတြက္လည္း ေပ်ာက္ပ်က္သာြ းပါၿပီ။ ပုေရာဟိတ္ႀကီးရဲ႕ စင္ၾကယ္ၿမဲ စင္ၾကယ္တ့ဲ သီလကို ကၽြႏု္ပ္တို႔အား ေဝမွ်ကူးယူခြင့္ ျပဳေစခ်င္ပါတယ္” “အင္း ... သို႔ဆိုလွ်င္လည္း ေရးထိုးၾကပါ။ မတင္းတိမ္ပါနဲ႔။
ေဟာဒီ
ဓနၪၥယျပည္မွာေတာ့
သို႔ေသာ္
ကၽြႏု္ပ္ထံမွ
ကူးယူရရွိသာြ း႐ံုန႔ပ ဲ ဲ
မဟုတ္တာမမွန္တာကို
ဘယ္ေတာ့မွ
မႀကံစည္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာ ကံသံုးပါးစလံုးနဲ႔ ညီၫတ ြ ္လံုၿခံဳလွတ့ဲ သူတစ္ေယာက္
ရွိေနပါတယ္။
သူ႔ထံကို
သြားၾကပါဦး။
အဲဒီလို
ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးထံမွ
ရရွိတ့ဲ
သီလသာလွ်င္ ပကတိျဖဴစင္ မျပစ္မထင္တ့ဲသီလ ျဖစ္ပါတယ္” “ၫႊန္ေတာ္မူပါ ပုေရာဟိတ္ႀကီး”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
11
mmcybermedia.
com
“သူကေတာ့
ဓနၪၥယျပည္ရဲ႕
နယ္နိမိတ္ေျမပင္
အလံုးကို
တာဝန္ယူႀကီးၾကပ္တ့ဲ
ေျမတုိင္းအမတ္ပါပဲ”
MRAQN
ေျမတုိင္းအမတ္သည္ ရွင္းသန္႔လွၿပီး
အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔
သူ၏ၾကည္လင္
ေတာက္ပေသာ
အရြယ္ရွိသူျဖစ္၏။
မ်က္လံုးမ်ားကပင္လွ်င္
သူ႔၌
ဥပဓိ႐ုပ္ နိစၥသီလႏွင့္
ပတ္သက္၍ အစြန္းအထင္း ကင္းစင္သူအျဖစ္ သက္ေသခံေနသည္ဟု သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး တြက္ဆလုိက္သည္။
ေျမတိုင္းအမတ္က
သူ၏လက္ေအာက္အမႈထမ္းမ်ားႏွင့္အတူ
ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးရင္း သံအဖြ႔က ဲ ို
ေျမပံု႐ုပ္ပံုေပလႊာမ်ားကုိ
လက္ခံေတြ႔ဆံု၏။ ပုေရာဟိတ္ႀကီးက ၫႊန္းဆိုသျဖင့္ မိမိတို႔
ေရာက္ရွိလာေၾကာင္း ေျပာျပေသာအခါ ေျမတိုင္းအမတ္၏
မ်က္ႏွာမွာ
တည္ၾကည္ေလးနက္
ေနရာမွ အံု႔မိႈင္းသြားသည္။ “ေၾသာ္...
ပုေရာဟိတ္ႀကီးကိုယ္တုိင္က
ဝမ္းေျမာက္ရပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕
သို႔ေသာ္
အျပစ္မကင္းစိတ္ကို
ကၽြႏ္ုပ္ကို
ဝမ္းေျမာက္မိျခင္းရဲ႕
ဂုဏ္ျပဳ
ၫႊန္းဆိုလိုက္တ့ဲအတြက္
အျခားတစ္ဖက္
လွမ္းျမင္ေနရတယ္။
ကၽြႏု္ပ္လို
တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ
ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးထံမွ
သံအဖြ႔ဝ ဲ င္
ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား သီလကို ကူးယူေရးထိုးဖို႔ မသင့္ပါဘူး” “ဘာေၾကာင့္ပါလဲ အမတ္မင္း” “ဘယ္သူမွ မင္းပယ္န႔ဲ
မသိလိုက္ၾကတဲ့
ျဖစ္ရပ္ပါ။
အသည္သားေျမဆိုၿပီး
ပိုင္းျခား
ဆယ္ႏွစ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ သတ္မွတ္ေပးဖို႔
လယ္ေျမကြက္မ်ားကို
ကၽြႏု္ပ္
ႀကီးမွဴးတိုင္းတာ
ခဲ့ရတယ္။ တစ္ခါမွာေတာ့ လယ္ေျမတိုင္းတာရာမွာ ႀကိဳးစြန္းကို ခ်ည္ေသာလွံတံကို ကၽြႏ္ုပ္က နီးရာပုစန ြ ္တြင္း
တစ္တြင္းထဲ
စိုက္လိုက္မိပါတယ္။
ေျခာက္ေသြ႔ေနတာမို႔
ပုစန ြ ္သတၱဝါတို႔
ထင္လိုက္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္
ခိုေအာင္းေနရွာတယ္။ ခမ်ာေသဆံုးခဲ့ရရွာတယ္။
ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ ကိုင္း...
အသံုးမျပဳ
ကံဆိုးလွတ့ဲ လွံသာြ းက
ပုစန ြ ္တြင္းက
က်စ္စာမ်ားခက္မာ
စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ၾကတဲ့တြင္းပဲလို႔ ပုစန ြ ္တစ္ေကာင္ဟာ
အဲဒီကံနည္းရွာတဲ့
သံအဖြ႔ဝ ဲ င္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတို႔
အဲဒီတြင္းထဲမွာ
သတၱဝါကို
သူ႔အသက္ကို
ကၽြႏု္ပ္က ထိုးစိုက္မိၿပီ
တစ္ခါသတ္မိတ့ဲ
ေျမတိုင္းအမတ္ရဲ႕ သီလကို ျဖဴစင္တယ္လို႔ သင္တို႔ မွတ္ယူႏိုင္ၾကပါေသးရဲ႕လား” “အမတ္မင္း
ေသေစလိုေသာ
ေစတနာမရွိတ့ဲအတြက္
သူ႔အသက္သတ္ျခင္း
ကံမေျမာက္ပါဘူး။ အမတ္မင္းရဲ႕ သီလျဖဴစင္ဆဲ ျဖစ္ပါတယ္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
12
mmcybermedia.
com
“ေကာင္းပါၿပီ...
ရွိေစေတာ့။
သို႔ေသာ္
သီလအရာမွာ
ကၽြႏု္ပ္ထက္သာလြန္တ့ဲ
ရထားထိန္းဆီ သြားၾကေစလိုပါတယ္” ကလိဂၤသံအဖြ႔ဝ ဲ င္
အခ်င္းခ်င္း
ဤဣႏၵပတၳနိဂိုရ္ျပည္တြင္
မိမိတို႔သည္
တစ္ေယာက္ကို
တစ္ေယာက္
အလြန္ထူးျခားေသာ
ၾကည္လ ့ ိုက္မိၾက၏။
ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုခ်ည္း
အဆင္သင့္
အစဥ္တစုိက္ ေတြ႔ေနရသည္။ ဦးစြာ ဓနၪၥယ ေကာရဗ်မင္း၊ ထို႔ေနာက္ မင္း၏မယ္ေတာ္၊ ထို႔ေနာက္ မင္းမိဖုရားႀကီး၊ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာ၊ ထို႔ေနာက္ ပုေရာဟိတ္သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီး၊ အမတ္ႀကီးမွတဆင့္ ေျမတုိင္းအမတ္...
စုစုေပါင္း ေျခာက္ဦးရွိခ့ၿဲ ပီ။ အဆင့္ဆင့္ ၫႊန္ၾကားလိုက္ၾကသည္မ်ားကလည္း အထက္သို႔ ျမင့္တက္သာြ းေသာ
အစီအစဥ္မဟုတ္ဘဲ
ဣႏၵပတၳနဂိုရ္ကား
မည္သို႔ေသာ
မင္းမွသည္၊
ဓမၼမ်ားျဖင့္
ေျမတိုင္းအမတ္အထိ
လႊမ္းၿခံဳထားေလသနည္း။
ေရာက္ခ့ၾဲ ကၿပီ။ ထိပ္ဆံုးျဖစ္ေသာ
ျပည့္ရွင္မင္းမွသည္ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ ရာထူးငယ္သူမ်ားထံ ဆင္းသက္လာသည္။ မိမိတို႔၏သီလ ညိႇဳးႏြမ္းခဲပ ့ ံုကို
ပြင္႔လင္းစြာ
တင္ျပ၍
မိမိထက္
သီလလံုၿခံဳသူထံ
သြားပါဟု
လက္ဆင့္
ကမ္းခဲၾ့ ကသည္။ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ ေတြ႔ခ့ဲရသူမ်ားသည္ တစ္စတစ္စ ရာထူးေသးငယ္ကာ ယခု ေျမတိုင္းအမတ္ ထံမွသည္ ရထားထိန္းထံ သြားပါဟု ၫႊန္ၾကားလိုက္ျပန္ၿပီ။
ရထားထိန္းကေကာ မည္သို႔ဆိုလိမ့္ဦးမည္နည္း။
MRAQN
ရထားမ်ားထားရွိရာ အမႈထမ္းဝတ္စံုကို
တင္းကုပ္သို႔
ဆင္ယင္ထားသည္။
ေရာက္ခ့ၾဲ က၏။ သြင္ျပင္သ႑ာန္
ရထားထိန္းသည္ ထူးျခားမႈမရွိ။
သူ၏
ဝတ္စံုမွာလည္း
ေတာက္ပမႈမရွိ။ သာမန္ မင္းမႈထမ္းပံုမ်ိဳးသာ ျဖစ္သည္။
သံအဖဲ႔က ြ
ေျမတိုင္းအမတ္၏
တစ္ဆင့္ၫႊန္ၾကားမႈျဖင့္
မိမိတုိ႔ေရာက္ရွိလာေၾကာင္း
ရထားထိန္းကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပၿပီး ရထားထိန္းထံမွ ေတာင္းခံေလသည္။ ရထားထိန္းက တြန္႔ေၾကေနေသာ ဝတ္စံုကို စန္႔စန္႔ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ေအာင္ လက္ျဖင့္သပ္ကာ ေအးေဆးစြာ ေျပာသည္။ “ေျမတိုင္းအမတ္ရဲ႕ ၫႊန္ၾကားမႈကို ခံယူရလို႔ ကၽြႏု္ပ္ဝမ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အဲဒီ
ဝမ္းေျမာက္္ဂုဏ္ယူမႈထမ ဲ ွာ
အျပစ္အနာတစ္ခု
ရွိေနပါတယ္။ မဟုတ္မမွန္ရာကို
ကၽြႏ္ုပ္
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
13
mmcybermedia. မေျပာခ်င္ပါ။
com
သံအဖြ႔ဝ ဲ င္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား
ယခုလုိ
ေရာက္ရွိလာၿပီး
ေမးျမန္းေတာင္းခံတာကုိပဲ
ကၽြႏု္ပ္က အျပစ္ဝန္ခံခ်က္ေပးခြင့္ရလို႔ ေက်းဇူးတင္လွပါတယ္” ကာလိဂၤသံအဖြ႔ေ ဲ ခါင္းေဆာင္ အမတ္ႀကီးကပင္ ဦးေဆာင္ေပးလိုက္သည္။ “ရထားထိန္း၊ အျပစ္အနာရွိတ့ဲ ဝမ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူမႈဆိုတာ ဘာပါလဲ” “တစ္ခါက ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ကၽြႏု္ပ္ဟာ
ဘုရင္မင္းျမတ္ကို
ဘုရင့္ဥယ်ာဥ္ေတာ္ဟာ
သဘာဝ
တင္ေဆာင္ၿပီး
ဥယ်ာဥ္ေတာ္က
ေတာေတာင္ဥယ်ာဥ္
ျဖစ္တ့ဲအတြက္
နန္းေတာ္န႔ဲ အေတာ္ေလး ကြာလွမ္းပါတယ္။ နန္းေတာ္မေရာက္ခင္ လမ္းခုလတ္မွာပဲ မိုးသား တိမ္လိပ္ေတြက ညိဳမည္းၿပီး အံု႔ဆိုင္းလာပါတယ္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ မိုးမိမွာစိုးလို႔ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ျမင္းေတြကို
ႏွင္တံသြင္းၿပီး
လိမၼာၾကတယ္။
သူတို႔
အျပင္းေမာင္းႏွင္လိုက္ရတယ္။
ကဆုန္ဆိုင္းခဲ့ၾကလို႔
သိေႏၶာျမင္းမ်ားဟာ
အလြန္ပဲ
မိုးမမိေတာ့ဘဲ
လြတ္ကင္းစြာနဲ႔
နန္းေတာ္ကုိ
နားေထာင္ေနၾကသည္။
ရထားထိန္းက
အေဝးဆီသုိ႔
ျပန္ေရာက္ခ့ၾဲ ကပါတယ္” သံအဖြ႔ဝ ဲ င္မ်ား
ၿငိမ္သက္စာြ
ေငးၾကည့္ရင္း ဆက္ေျပာသည္။ “သိေႏၶာျမင္းမ်ားဟာ ေမာင္းႏွင္တ့ဲရထား ႏွင္တံသြင္းၿပီး
အမွတ္သညာ
အဲဒီေနရာကို
ႀကီးၾကရွာတယ္။
ေရာက္တိုင္းေရာက္တိုင္း
အျပင္းကဆုန္ဆိုင္းခဲ့ရတဲ့
ေနရာပါလားဆိုတ့ဲ
ေနာင္အခါမ်ားမွာ ဟုိတစ္ခါက အသိန႔ဲ
ကၽြႏ္ုပ္
ဒီေနရာဟာ
သူတို႔ေျခကုန္တင္ၿပီး
ဒုန္းစိုင္းၾကတယ္။ အလြန္ပင္ပန္းၾကရတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္မွာ မိမိရဲ႕သီလကို ဘယ္လိုမွ အားမရႏုိင္ပါဘူး။ ျပည့္စံုစင္ၾကယ္တ့ဲ သီလမဟုတ္ဘူးလို႔ မွတ္ယူမိပါတယ္” သံအဖြ႔ေ ဲ ခါင္းေဆာင္အမတ္ႀကီး
ျဖည္းေလးစြာ
ေခါင္းညိတ္မိသည္။
ဤမွ်ေသာ
အျပဳအမူကိုပင္ အမည္းစက္အျဖစ္ ထင္မွတ္ေနပါလားဟူ၍လည္း လိႈက္လစ ွဲ ာြ ေလးျမတ္စိတ္မ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။ “ရထားထိန္း၊ ဒါဟာ သိေႏၶာျမင္းမ်ားရဲ႕ အမွတ္သညာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာပါ။ သင့္ရဲ႕အမႈက ၿပီးဆံုးခဲ့ပါၿပီ။ သင့္မွာ ျမင္းေတြ ပင္ပန္းပါေစဆိုတ့ဲ ေစတနာ နဂိုကတည္းက မသက္ေရာက္ခ့ပ ဲ ါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒါဟာ သင့္ရဲ႕သီလကို ညိႇဳးႏြမ္းေစတဲ့အေၾကာင္း လံုးဝမဟုတ္ပါဘူး” “ေကာင္းပါၿပီေလ။ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ ကုကၠဳခဆူးေျငာင့္ကို ဖယ္ကြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေပးတဲ့အတြက္ သံအဖြဲ႔ဝင္ႀကီးမ်ားကို ကူးယူႏိုင္ၾကပါၿပီ။
ေက်းဇူးတင္လွပါတယ္။ သို႔ေသာ္
မင္းေနျပည္ေတာ္ရဲ႕
ဂ႐ုဓမၼနိစၥသီလကို သူေဌးႀကီးဆီကို
ကူးယူခ်င္လည္း သြားေစခ်င္ပါတယ္။
သူေဌးႀကီးဟာ သီလအရာမွာ ေစ့စပ္လံုၿခံဳသူပါ”
MRAQN typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
14
mmcybermedia.
com
မင္းအသံုးေတာ္ခံ
ေရႊစလြယ္ရသူေဌးႀကီးဟု
ဆုိေသာ္လည္း
ဝင့္ထည္ဝါႂကြားေသာ
အမူအရာမရွိပဲ ႏွိမ့္ခ်ေျပျပစ္ေသာ အၿပံဳးမ်ားျဖင့္ သူေဌးႀကီးက လက္ခံသည္။ ဘုရင္ရ ့ ထားထိန္း၏ ျပၫႊန္ခ်က္အရ လာေရာက္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပၾကသည္။
သူေဌးႀကီးက ေလ်ာ့နည္းေသာ အၿပံဳးျဖင့္ ... “ရထားထိန္းက ကၽြႏု္ပ္ကို တကယ့္သီလျဖဴစင္သူလို႔ ထင္မွတ္ေပတာကိုး။ အမွန္ေတာ့ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ဘဝမွာ ခိုးမႈတစ္ခု က်ဴးလြန္ခ့မ ဲ ိဖူးတယ္ဆိုတာ သူမသိရွာဘူး။ အင္း... ဘယ္သူမွလည္း မသိၾကဘူး။ မိမိကုိယ္မိမိပဲ သိပါတယ္။ အဲဒီ အဒိႏၷာဒါနကံေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္သီလပ်က္ခ့ပ ဲ ါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သံအဖဲ႔ဝ ြ င္ႀကီးတို႔ ကၽြႏု္ပ္ဆီက ပၪၥသီလကုိကူးယူဖို႔ မသင့္ေပဘူး” သံအဖြ႔ဲ အံ့အားသင့္သာြ းၾကသည္။ ဤမွ်ခ်မ္းသာေသာ သူေဌးႀကီးသည္ ခုိးမႈတစ္ခုကို ဘယ္သို႔က်ဴးလြန္ခ့ေ ဲ လသနည္း။
အဖြ႔ေ ဲ ခါင္းေဆာင္က
ေမးမည္အျပဳမွာပင္
သူေဌးႀကီးက
ဆက္ေျပာေလသည္။ “ၾကာခဲ့ပါၿပီေလ။ တစ္ခါက ဘုရင္မင္းျမတ္အတြက္ သီးသန္႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ သေလးလယ္ကက ြ ္ထက ဲ
ေကာက္ႏွံပန္းတစ္အုပ္ကို
ခူးယူၿပီး
ကၽြႏု္ပ္ဦးေသွ်ာင္ထက္မွာ
ပန္ဆင္ခ့မ ဲ ိတယ္။ တကယ္ေတာ့ မင္းႀကီးအတြက္ ရည္စူးအပ္ႏွံထားၿပီးေသာ မည္သည့္အရာကိုမွ် မင္းႀကီးထက္အဦးအလွ်င္ျပဳၿပီး မသံုးစြဲရဘူး။ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ အဲဒီ အျပဳအမူဟာ မိမိပစၥည္းမဟုတ္ ပိုင္ရွင္ရွိထားၿပီးေသာ
ပစၥည္းကို
ပိုင္ရွင္မသိေအာင္
သံုးစြယ ဲ ူငင္
လုိက္တ့ဲအတြက္
ခိုးရာေရာက္ပါတယ္။ ကိုင္း ... အဲဒီလူရဲ႕သီလကို သံအဖြ႔ဝ ဲ င္ႀကီးမ်ားက အလံုးစံု ျဖဴစင္တယ္လို႔ ေခၚမလား” “အို ..
ဒါဟာ
ခုိးမႈမေျမာက္ပါဘူး။
သူေဌးႀကီး...
သူေဌးႀကီးမွာ
ခုိးယူလိုတ့ဲ
စိတ္ေစတနာရွိခ့တ ဲ ာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္သာြ းရတဲ့အရာပါ။ သူေဌးႀကီးမွာ အဒိႏၷ ဒါနကံ မက်ိဳးေပါက္ပါဘူး” “ေကာင္းပါၿပီေလ။ သို႔ဆိုလွ်င္လည္း...” သံအဖြ႔ေ ဲ ခါင္းေဆာင္ ေကာက္ႏွံပန္း
သက္ေတာ္ရွည္အမတ္ႀကီးမွာ
တစ္ဆုပ္အတြက္ပင္
သီလ
ေၾသာ္...
ညိႇဳးႏြမ္းမခံပါကလားဟူ၍
သေလးလယ္ကက ြ ္မွာ ထိထိခုိက္ခိုက္ႀကီး
နားလည္သာြ းေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
15
mmcybermedia.
com
ပၪၥသီလကို ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးထံ လွတဲ့အတြက္
သူေဌးႀကီးထံမွ
သြားသင္ပ ့ ါတယ္။ သူ႔ကို
နန္းေတာ္က
ကူးယူေရးမွတ္ၿပီးေနာက္ သူဟာ
သူေဌးႀကီးက
ကိုယ္က်င့္သီလအရာမွာ
အလြန္အေရးႀကီးတဲ့
တာဝန္တစ္ရပ္
“သံအဖြ႔ဝ ဲ င္တို႔
အလြန္ေျဖာင့္မတ္ ေပးထားပါတယ္။
အဲဒါကေတာ့ တင္းျခင္တ့ဲအလုပ္ပါ။ အလြန္သမာသမတ္က်မွ ဒီတာဝန္ကိုယူရတာပါ။ တင္းျခင္တ့ဲ အမတ္မင္းဆီကို သြားၾကေစခ်င္တယ္။ သူ႔လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးထံကပင္ ျပစ္မ်ိဳးမွည့္မထင္ေသာ သီလကို ရရွိႏိုင္မွာျဖစ္တယ္” ဟု ၫႊန္လိုက္ျပန္သည္။
MRAQN
“မိမိရဲ႕သီလကို ယခုတိုင္ မိမိသံသယရွိေနဆဲ လူတစ္ေယာက္ဆီကိုမွ သံအဖြ႔ဝ ဲ င္ႀကီးမ်ား ေရာက္လာၾကေပတယ္ေနာ္” တင္းျခင္အမတ္ ေျပာလုိက္သည့္ စကားျဖစ္သည္။ “ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္န႔မ ဲ ်ား မိမိသီလကို မိမိသံသယရွိေနတာပါလဲ” ထူးျခားေသာျဖစ္ရပ္ကို
ၾကားရလိမ့္ဦးမည္ဟု
ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္
ေမးလိုက္ၾကသည္။
တင္းျခင္အမတ္က တည္ၿငိမ္ေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ ေျဖသည္။ “ကၽြႏ္ုပ္ဟာ
အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္တိုင္းမွာ
မခိုင္းေစေတာ့ဘဲ
ကိုယ္တိုင္ပဲ
ေရတြက္မွားမွာကို
စိုးရိမ္လို႔ပါ။
လက္ေအာက္ငယ္သား
ျခင္တယ ြ ္ေပးပါတယ္။ သို႔ေသာ္
ျဖစ္ရပံုက
အမႈထမ္းမ်ားကို
အမႈထမ္းမ်ား
ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္
အမွတ္မွား
ျခင္တယ ြ ္ေတာ့မွပဲ
မျဖစ္သင့္တာ ျဖစ္သာြ းခဲ့တယ္ေလ” “ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္သာြ းခဲ့တာပါလဲ အမတ္မင္း ” “စပါးေတြကို စပါးမ်ားကိုယူၿပီး
တင္းနဲ႔ျခင္တယ ြ ္တ့ဲ
တစ္ေနရာမွာ
စပါးပံုတစ္ပံုတစ္ခုတည္းကို
တစ္ခါတုန္းကပါပဲ။
စုပံုအမွတ္အစု
မျခင္တယ ြ ္ရေသးတဲ့
လုပ္ထားတဲ့
အမွတ္တမဲ့ေရာထည့္လိုက္မိတယ္။
အပံုထက ဲ
အင္း...
စပါးပံုက စပါးေတြကို
ကၽြႏ္ုပ္မွာ
ယခုထိ
ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ သံသယက ျခင္တယ ြ ္ၿပီးေသာ စပါးပံုထဲ ေရာထည့္လိုက္မိသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မျခင္တယ ြ ္ရေသးတဲ့ အပံုထဲေရာထည့္လိုက္မိသလား ကြျဲ ပားျခားနား မသိဘူး။ ျခင္တယ ြ ္ၿပီးသား စပါးပံုထဲသာ ေရာထည့္လိုက္မိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ စပါးရွင္ဟာ နစ္နာသြားပါၿပီ။ ဒီအျပဳအမူေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕သီလလည္း
ပ်က္စီးခဲ့ၿပီလုိ႔
ထင္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ျခင္တယ ြ ္ၿပီးသား
စပါးပံုရဲ႕ပိုင္ရွင္ဟာ သူေပးသင့္ေပးထိုက္တာထက္ ပိုၿပီးေပးလိုက္ရာ ေရာက္လို႔ပါပဲ ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
16
mmcybermedia.
com
သံအဖြ႔ဝ ဲ င္မ်ားက ထုိအမွတ္တမဲ့ အမွားေၾကာင့္ သီလပ်က္စရာ အေၾကာင္းမရွိေၾကာင္း၊ ပိုင္ရွင္မွာလည္း မနစ္နာပါေၾကာင္း၊ သာေစနာေစဟူ၍ တမင္ျပဳလုပ္ျခင္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အျပစ္မထိုက္ေၾကာင္း ေက်လည္ေအာင္ ရွင္းျပၾကသည္။ “ေကာင္းၿပီေလ။
ဒါဆိုရင္လည္း
ကၽြႏ္ုပ္ထံမွ
သီလကို
သံအဖြဲ႔ဝင္တို႔အတြက္
ထုိက္ထိုက္တန္တန္ႀကီး
ရသြားေအာင္
ၾကပါဦး။
အလြန္ပဲ
မွန္ကန္တိက်
တံခါးမွဴးဟာ
အဂတိကင္းၿပီး
ကူးယူၾကပါ။
သို႔ေသာ္
တံခါးမွဴးဆီသာြ းလိုက္ ျဖဴစင္တသ ့ဲ ူပါ။
သူ႔မွာ
သီလကိုယ္က်င့္ ညိႇဳးႏြမ္းဖူးတဲ့အရာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မရွိခ့ဖ ဲ ူးဘူး ”
MRAQN
တံခါးမွဴးသည္ သံအဖြ႔ဝ ဲ င္တို႔၏စကားကို နားေထာင္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းယမ္းသည္။ “တင္းျခင္အမတ္က ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕သီလကုိ ျဖဴစင္လံုၿခံဳလွၿပီလို႔ ထင္ေနတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ဝစီႏႈတ္မႈကံတစ္ခုခု မွားယြင္းက်ဴးလြန္ခ့တ ဲ ယ္ဆိုတာသာ သူသိရင္ ဒီလို ၫႊန္ျပလိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒီလိုပါ” တံခါးမွဴးက်ဴးလြန္ခ့ဲသည္ဆိုေသာ ဝစီကံအမွားကား... “ဒီလုိပါ။
တစ္ခါက
မိန္းမတစ္ေယာက္တို႔ မတိမ္းမယိမ္းပါ။
ၿမိဳ႕တံခါးဝပိတ္ကာနီးမွာ
ေရာက္လာၾကတယ္။
ကၽြႏ္ုပ္မွာလည္း
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္န႔ဲ
အရြယ္ေကာင္းေတြပါပဲ။
ၿမိဳ႕တံခါးကိုပိတ္ၿပီး
အသက္ကလည္း
အဝင္အထြက္စာရင္းကို
ပုရပိုက္မွာ
ေရးသြင္းရမယ့္တာဝန္ ရွိေနတာေၾကာင့္ စိတ္နည္းနည္း ေလာေနခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္္ အဝင္မွာ ကိုင္း... ဇနီးခင္ပန ြ ္း အမည္ကိုေျပာပါလုိ႔ ဆိုလို္က္တယ္။ သံအဖြ႔ဝ ဲ င္အမတ္ႀကီးမ်ား နားဆင္ၾကပါ။ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ ႏႈတ္ထက ြ ္စကားဟာ အလြန္ပဲ ႐ိုင္းစိုင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ဟာ ေမာင္ႏွမအရင္းေတြသာ ျဖစ္ၾကတယ္။ မိန္းမသားခမ်ာ မ်က္ႏွာနီရဲသာြ းရွာၿပီး အို ... ဘယ္လိုမ်ား ေျပာလိုက္တာပါလိမ့္လို႔ ေျပာေပမယ့္ ဟိုလူကေတာ့ စိတ္ဆိုးသြားၿပီး ေမာင္ႏွမဗ် ေမာင္ႏွမလို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာသြားပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ကိုယ္႔ရဲ႕ မဆင္မျခင္ေျပာလုိက္တ့ဲ စကားေၾကာင့္
တုန္လႈပ္သာြ းပါတယ္။
ကိုင္း ...
အဲဒီလုိ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
သီလဟာ
ျဖဴစင္ပါသတဲ့လား။ ဒါဟာ ဝစီကံဒုစ႐ိုက္တစ္ခု မဟုတ္ပါလား” “မဟုတ္ပါဘူး။ မဟုတ္ပါဘူး။ တံခါးမွဴး မိမိအထင္အျမင္လလ ဲြ ို႔ ေျပာလိုက္မိသာြ းတာပါ။ သူတို႔အေပၚ
ပုတ္ခတ္
ေစာ္ကားလိုစိတ္န႔ဲ
ၾကမ္းတမ္းစြာ
ဆဲေရး
တိုင္းထြာတာလည္း
မဟုတ္ပါဘူး။ တံခါးမွဴးရဲ႕သီလ မပ်က္စီးပါဘူး”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
17
mmcybermedia.
com
“ကိုင္း... ဒီလိုဆိုရင္လည္း ...”
MRAQN
ကာလိဂၤသံအဖြ႔ဝ ဲ င္မ်ား
စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကသည္။
ယခု
ျပၫႊန္ခ်က္ျဖင့္
တံခါးမွဴး၏
မိမိတို႔ေတြ႔ရမည့္သူမွာ ဘုရင့္ အမႈေတာ္ထမ္းလည္း မဟုတ္၊ သူေဌးသူႂကြယ္ ေယာက္်ားလည္း မဟုတ္၊
မိန္းမသားတစ္ေယာက္
ျဖစ္ေနသည္။
ထုိ႔ထက္မူ
ထိုမိန္းမသားမွာ
ဣႏၵပတၳနဂိုရ္
တည္းဟူေသာ ျပည္၏တန္ဆာကို မိမိ၏ အလွအပအႏုပညာ ကာမဂုဏ္တုိ႔ျဖင့္ ဂုဏ္ေဆာင္ ဆင္ယင္ေပးေသာ အလုပ္ကိုလုပ္သည့္ ျပည့္တန္ဆာမ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ျပည့္တန္ဆာ ဆိုသည္မွာ အလွပဆံုး အႏုပညာအရည္အေသြး အေတာက္ပဆံုး မိန္းမသားတို႔ တပ္အပ္ေသာ ပညာတုိ႔ကို
အတတ္ကၽြမ္းဆံုးဟူေသာ
မိမိ၏အလွအပကို ေဖ်ာ္ေျဖရသူ
ဂုဏ္ရည္မ်ားျဖင့္
သတ္မွတ္ထားေသာ
ျဖစ္ေလသည္။
အဖိုးအနား
ထို႔ေၾကာင့္
ျပည့္စံုသူ၊
လက္ထပ္ခြင့္မရွိဘဲ
ေပးႏိုင္သူတို႔ထံ
အလွည့္က်အပ္ႏွင္း
ျပည့္တန္ဆာမတစ္ေယာက္သည္
အဘယ္သို႔လွ်င္
သီလျဖင့္ ျပည့္စံုႏိုင္မည္နည္းဟူ၍ သံအဖြ႔ဝ ဲ င္တို႔ ေတြးမရရွိၾကသည္။
သို႔ေသာ္
အဆင့္ဆင့္ၫႊန္ၾကားလိုက္ျခင္း၏
ေနာက္ဆံုးပုဂၢိဳလ္
တံခါးမွဴးကိုယ္တိုင္က
ထပ္ဆင့္ျပၫႊန္လိုက္သူ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ျပည့္တန္ဆာမက ယဥ္ေက်းစြာ လက္ခံေတြ႔ဆံုသည္။ သံအဖြဲ႔က အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ စကားအစအဆံုး နားေထာင္ၿပီးေနာက္ တည္ၿငိမ္စာြ ဆိုေလသည္။ “နားဆင္ၾကပါ။ အမ်ိဳးေကာင္းသား
တစ္ခ်ိန္က
တစ္ဦးထံမွ
ထိုအမ်ိဳးေကာင္းသားရဲ႕
ကၽြႏု္ပ္ဟာ
သတ္မွတ္တ့ဲ
အဖိုးအခမ်ား
မေက်မီ
မိမိရဲ႕
လုပ္ငန္းသဘာဝ
အဖိုးအခကို
လက္ခံပါတယ္။
အျခားအမ်ိဳးေကာင္းသား
အေလွ်ာက္ သို႔ေသာ္
တစ္ဦးေပးလာတဲ့
အဖိုးအခကို လက္ခံမယ္ဆိုၿပီး လက္ျဖန္႔ခ့မ ဲ ိပါတယ္။ ဒါဟာ ခုိးမႈတစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕သီလဟာ ပ်က္စီးခဲ့ပါတယ္” သံအဖြ႔ဝ ဲ င္မ်ား
ဘာေျပာရမွန္းမသိ
ျဖစ္ေနၾကသည္။
ေခါင္းေဆာင္အမတ္ႀကီးက
ျပည့္တန္ဆာမ၏ စကားတစ္ခန ြ ္းကို သတိထားမိၿပီး ေမးလိုက္သည္။ “အသင့္စကားထဲမွာ
လက္ျဖန္႔ခ့မ ဲ ိတယ္လို႔
ပါတယ္။
အဲဒီ
အဖိုးအခကို
အသင္ယူလိုက္သလား”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
18
mmcybermedia.
com
“ဟင့္အင္း...
ကၽြႏု္ပ္မယူခ့ပ ဲ ါဘူး။
တဒဂၤမွာပဲ
ထိုအခ်ိန္
ငါသည္
အဦးျဖစ္ေသာ
ေယာက္်ားသားထံမွ အဖိုးအခမေၾကေသးလို႔ သတိဝင္လိုက္တ့ဲအတြက္ အဲဒီ အဖိုးအခအသစ္ကုိ ျငင္းပယ္ခ့ပ ဲ ါတယ္” “အို ... သင့္သီလမပ်က္ပါ။ လက္ျဖန္႔႐ံုမွ်နဲ႔ က်ဴးလြန္ရာမေရာက္ပါဘူး”
MRAQN
ဓနၪၥယေကာရဗ်မင္း၊ မင္းမယ္ေတာ္၊ မင္းမိဖုရားႀကီး၊ အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာ၊ ပုေရာဟိတ္၊ ေျမတိုင္းအမတ္၊
ရထားထိ္န္း၊
သူေဌးႀကီး၊
တင္းျခင္အမတ္၊
တံခါးမွဴး၊
ျပည္တ ့ န္ဆာမ
တစ္က်ိတ္တစ္ေယာက္ေသာသူတို႔၏ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ရပ္ ဆိုစကားမ်ားကိုပါ သံအဖြ႔က ဲ မွတ္တမ္းတင္ ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္
အစဥ္တစိုက္
ကူးယူခ့ၾဲ ကေသာ ပၪၥသီလ
ေရးထိုးထားသည့္
ေရႊျပားပုရပိုက္ကို ကလိဂမ ၤ င္းထံ ဆက္သလိုက္ၾကသည္။
ကလိဂမ ၤ င္းႀကီးသည္ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏
အျပစ္၊
အနာ၊
မွတ္တမ္းမ်ားကို အဆာ၊
ကင္းစင္လွေသာ
မွည့္တစ္ေပါက္ပင္
ၾကည္ညိဳမဆံုး
ရွိရေပသည္။
ပၪၥသီလအတိုင္းလည္း
ဖတ္ရႈလွ်က္
အေဆြး၊
အက်ိဳး၊
မစြန္းသည့္
ထိုသို႔ေသာ
မိမိလည္း
တစ္က်ိတ္တစ္ေယာက္ေသာ
အေပါက္၊
အေျပာက္၊
ရဲရဲေတာက္သီလ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံမွ
တိက်စြာေစာင့္ထိန္းအံ့ဟု
အၾကား
ကိုယ္က်င့္သတၱိကို ကူးယူေရးမွတ္ခ့ေ ဲ သာ သႏၷိဌာန္ခ်လိုက္သည္။
ကလိဂၤမင္းသည္ ပၪၥသီလကို ၿမဲၿမံေစ့စပ္စာြ ဝတ္ဆင္လိုက္သည္။
ကလိဂက ၤ ို ၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာ ကပ္သံုးပါးေဘးတို႔
ကင္းစင္သာြ းသည္။ ေကာင္းစြာ
ရြာေသာမိုးျဖင့္ ကလိဂၤသည္ ခ်မ္းေျမ့ျပည့္စံုသာြ းသည္။ ႏိုင္ငံအလံုး သာယာဝေျပာလာသည္။ ဣႏၵပတၳနဂိုရ္က့ဲသို႔ပင္
ကလိဂၤသည္လည္း
နိစၥသီလႏွင့္
ျပည့္စံုေသာ
နာဂရၿမိဳ႕ႀကီး
ျဖစ္သြားေလသည္။
ျပည့္တန္ဆာမသည္
ဥပၸလဝဏ္ေထရီ၊
တံခါးမွဴးသည္
ပုဏၰမေထရ္၊
ေျမတုိင္းအမတ္သည္
ရွင္ကစၥည္းမေထရ္၊ တင္းျခင္အမတ္သည္ အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ သူေဌးသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ ရထားထိန္းသည္
အရွင္အႏု႐ု ဒၶါ၊
ပုေရာဟိတ္သည္
အရွင္မဟာကႆပ၊
အိမ္ေရွ႕မင္းသည္
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
19
mmcybermedia. နႏၵပညာရွိ၊
com
မိဖုရားႀကီးသည္
ရာဟုလာမယ္ေတာ္၊
မယ္ေတာ္ႀကီးသည္
မယ္ေတာ္မာယာ၊
ဓနၪၥယေကာရဗ်မင္းသည္ ဗုဒၶျမတ္စာြ ထိုသို႔လွ်င္ အေလာင္းအလ်ာ ျဖစ္ခ့ဲ ၾကေလသည္။
MRAQN MRAQN MRAQN MRAQN
၂။ သန္လ်က္ ယေန႔ည မင္းရင္ျပင္၌ က်င္းပေသာ သဘင္ပဲြသည္ အထူးပြဲ ျဖစ္၏။
အဘယ္ေၾကာင့္ အထူးပြဲ ျဖစ္သနည္း။ သဘင္ပတ ဲြ ို႔၏ ထံုးတမ္းစဥ္လာ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈ အစီအစဥ္မ်ားကို ေက်ာ္လန ြ ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယခင့္ ယခင္ သဘင္ပမ ဲြ ်ားကဲ့သို႔ သီဆိုျခင္း၊ ကခုန္ျခင္း၊
ရယ္ရႊင္ဖယ ြ ္
ကဗ်ာလကၤာမ်ား
ရြတ္ဆိုျခင္း၊
ပုရာဏ္က်မ္းလာ
ေရွးေဟာင္း
ဇာတ္ဝတၱဳမ်ားကို ခင္းက်င္းျပသျခင္းစေသာ အစီအစဥ္မ်ားမဟုတ္။ ကေခ်သည္ မိန္းမပ်ိဳမ်ား၏ အလွအပ၊ အဆိုအကမ်ားမဟုတ္၊ တူရိယာပန္တ်ာသည္မ်ား၏ တီးမႈတ္မႈမဟုတ္။
ယေန႔ည
မင္းရင္ျပင္
သဘင္ပက ဲြ ား ထူးဆန္း အံ႔ၾသဖြယ္ေသာ
အျခင္း အရာမ်ားကို
စြမ္းရည္ျပ တင္ဆက္ၾကမည့္ ပြျဲ ဖစ္သည္။ ဗာရာဏသီျပည္ တစ္ဝွမ္းရွိ ပညာသည္ အေပါင္းတို႔က မိမိတို႔ တတ္ကၽြမ္းရာ ပညာစြမ္း အထူးအဆန္းမ်ားကို ျပသၾကမည္ျဖစ္သည္။ ပရိသတ္သည္ ယခင္ရႈစားနားဆင္ေနက် သိဂါၤ ရ၊ ဟာသ၊ က႐ုဏာရသမ်ားကို ႐ိုးအီေနၾကၿပီျဖစ္၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ညအဖို႔ရာ
ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ေသာ
ျပကြက္မ်ားကို
ရႈစားၾကရမည္ျဖစ္ၿပီး
အဗ႓ဳတရသ၊
ထို႔ေနာက္ ဘယာနကရသတို႔ကို ခံစားၾကရလိမ့္မည္လည္း ျဖစ္သည္။
မႀကံဳဘူးေသာ သဘင္ပျဲြ ဖစ္သည့္အတြက္ မင္းရင္ျပင္ရွိ ပြၾဲ ကည့္ေလွကားေဆာင္မ်ားတြင္ ပရိသတ္အတိုးတုိးအေဝွ႔ေဝွ႔ ရွိေလသည္။ အခ်ိဳ႕ျပကြက္မ်ားမွာ ေသြးပ်က္ခမန္း ထိတ္လန္႔ဖယ ြ ္ ျဖစ္သျဖင့္
ႏွလံုးမခိုင္ေသာ
ကေလးငယ္မ်ား၊
မိန္းမသူမ်ား
မၾကည့္ရဟုပင္
ႀကိဳတင္
ေၾကညာထားသည္။
ယေန႔ည ပြဲသဘင္၌ အျခားထူးျခားခ်က္တစ္ခု ရွိေသး၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
20
mmcybermedia.
com
ယင္းမွာ လေပါင္းမ်ားစြာ နာမက်န္းျဖစ္ေနခဲၿ့ ပီး ပရိသတ္ဗိုလ္ပံုအလယ္သို႔ ထြက္ခံျခင္း မရွိခဲ့သည္မွာ ၾကာျမင့္ခ့ၿဲ ပီျဖစ္ေသာ ‘မဒၵဝမင္း’ ကိုယ္တိုင္သဘင္ပက ဲြ ို ရႈစားလိမ္႔မည္ ဟူေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။
မဒၵဝအမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္ေသာ ျဗဟၼဒတ္မင္းသည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ေရာဂါေဝဒနာစြက ဲ ပ္၍ စက္ေတာ္မေခၚ၊
စားေသာ္မဝင္
ျဖစ္ခ့ဲသည္မွာ
လေပါင္းအေတာ္
ၾကာခဲ့ေပၿပီ။
ဘုရင့္
သမားေတာ္ႀကီးမ်ားက အစြမ္းကုန္ စစ္ေဆးကုသၾကေသာ္လည္း ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ေဝဒနာသည္ ေလ်ာ့ပါးသက္သာသည္
မရွိခ့ေ ဲ ခ်။
ဦးစြာ
ဝမ္းေသြးသြန္ေသာ
ေရာဂါအျဖစ္
ကုသေပးခဲ႔ၾကရာ
ထိုေဝဒနာသည္
တစ္ေန႔တစ္ျခား
အသားအေရတို႔
စစ္ေဆးကုသခဲ့ၾကစဥ္က
ေတြ႔ရွိခ့ဲ ၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္
မင္းႀကီး၏ ေဆးဝါး
ေလ်ာ့ပါးသက္သာခဲ့သည္။
ေျခာက္ေသြ႔ ဆုတ္ယုတ္လာသည္။
ေဝဒနာကို
ဓါတ္စာမ်ားျဖင့္
သို႔ေသာ္
မင္းႀကီးမွာ
ေသြးေရာင္ေဖ်ာ့ေတာ့၊
အစာမဝင္ျဖစ္ခ့ဲသည္။
မည္သည့္ စားေကာင္း ေသာက္ဖယ ြ ္ကုိမွ် ခံတြင္းႏႈတ္မၿမိန္ ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ အိပ္စက္၍
မေပ်ာ္ႏုိင္ေသာ
ေဝဒနာ၊
အစားႏွင့္အအိပ္
ပ်က္ယြင္းေသာအခါ
မင္းႀကီးမွာ
တစ္ေန႔တစ္ျခား ညိႇဳးေျခာက္လာခဲ့ေလသည္။
ဗာရာဏသီရွိ အေတာ္ဆံုးသမားေတာ္ႀကီးက မင္းႀကီး၏ ေသြးေလကို စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ တစ္ခြန္းေသာ စကားကို ဆို၏။ “ကိုယ္ကာယ ႐ုပ္ခႏၶာမွာ ဘာေဝဒနာမွ မရွိဘူး ” ထိုမွတ္ခ်က္ကို သမားေတာ္ႀကီးေျပာစဥ္
သမားေတာ္ႀကီးက အနား၌
အခိုင္အမာေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္။
ရွိေနသူမ်ားမွာ
အာယုရအမတ္ႏွင့္
ထိုစကားကို ပကၠဳသအမတ္
ပညာရွိႏွစ္ဦးျဖစ္သည္။
အမတ္ပညာရွိႏွစ္ဦးက ဘုရင္မင္းျမတ္ကယ ြ ္ရာမွာ သမားေတာ္ႀကီးကို ေမးၾကသည္။ “ကိုယ္ကာယ၊
႐ုပ္ခႏၶာမွာ
ေဝဒနာမရွိဘူးဆိုေတာ့
စိတ္မွာ
ေဝဒနာစြက ဲ ပ္တယ္လို႔
ဆိုလိုသလား သမားေတာ္ႀကီး”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
21
mmcybermedia.
com
“ဒီလိုပဲ အေျဖထြက္ပါတယ္ အမတ္္ပညာရွိတို႔။ သို႔ေသာ္ ဘုရင္မင္းျမတ္ကိုယ္တိုင္က ထုတ္ေဖာ္မိန္႔ၾကားမွသာ
သူ႔ရဲ႕စိတ္မွာ
ဘယ္လိုေဝဒနာ
စြက ဲ ပ္ေနတယ္ဆိုတာ
ခန္႔မွန္းလို႔
ရပါလိမ့္မယ္။ စိတ္န႔မ ဲ ွီေသာ ေရာဂါဆိုတာ ကုသရတာ ခက္ခလ ဲ ွပါတယ္။ သူနာကိုယ္တိုင္က သမားေတာ္နဲ႔ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္း၊ တိုင္ပင္ေျပာဆိုမွသာ ေဆးနည္းကို ရွာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အခု အမတ္ပညာရွိတို႔
သိၾကတဲ့အတိုင္း
မင္းႀကီးဟာ
မည္သူ႔ကိုမွ်
ထုတ္ေဖာ္မေျပာဘဲ
မိမိဘာသာ တစ္ကိုယ္တည္းက်ိတ္ၿပီး သိုမွီးခံစားေနတာဆိုေတာ့” အာယုရအမတ္ႏွင္႔ ပကၠဳသအမတ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာဟန္ျဖင့္ အျပန္အလွန္ ၾကည့္လိုက္ၾက၏။ ထိုိအၾကည့္မ်ားထဲတြင္ အခ်င္းခ်င္းသာ နားလည္ေသာ အဓိပၸါယ္တစ္စံုတစ္ခု ပါဝင္ေနသည္။
သမားေတာ္ႀကီးကမူ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ ေခါင္းယမ္းလ်က္.. “ကၽြႏု္ပ္တို႔ သမားေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕နယ္ကို ေက်ာ္လန ြ ္သာြ းပါၿပီ။ စိတ္၌မွီေသာ ေရာဂါကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ရဲ႕ ေဆးဝါးအတတ္န႔ဲ ကုသလို႔ မရပါဘူး” သမားေတာ္ႀကီး
ထြက္သာြ းၿပီးေနာက္
အမတ္ပညာရွိႏွစ္ဦးသည္
ၿပိဳင္တူလိုလို
ေျပာလုိက္ၾကသည္။ “ေသနက အမတ္ပညာရွိဆီ သြားၾကစို႔” အမတ္ပညာရွိသံုးဦး
တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး
ေနာက္တြင္
ဤသို႔ႏွယ္
မင္းရင္ျပင္
သဘင္ပဲြအစီအစဥ္ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
MRAQN
အာယုကအမတ္ႏွင့္ ပုကၠဳသအမတ္တို႔က မင္းႀကီး၏ေဝဒနာျဖစ္စဥ္ကို ေျပာျပၾကသည္။ “သမားေတာ္မ်ား စမ္းသပ္စစ္ေဆးၿပီး ဦးစြာရွာေဖြေတြ႔ရွိခ့တ ဲ ာကေတာ့ ႏွလံုးေသြးယိုတ့ဲ ေဝဒနာလို႔ဆိုတယ္။ ႏွလံုးေသြးယုိတာကိုပါ
အဲဒီကေနၿပီး
ဝမ္းေသြးသြန္လာတယ္။
သမားေတာ္မ်ားေဆးအစြမ္းနဲ႔
အခု
ဝမ္းေသြးသြန္တာကိုေရာ
ကုသေပ်ာက္ကင္းေစခဲ့ၿပီ။
ဒါေပမယ့္
မင္းႀကီးဟာ ညိႇဳးေလ်ာ့ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ ေရမေသာက္ရတဲ့ပန္းပင္လို ျဖစ္ေနတယ္။ သမားေတာ္ႀကီးရဲ႕
ေနာက္ဆံုးမွတ္ခ်က္ကေတာ့
စိတ္၌မွီေသာေရာဂါလို႔
ဆိုပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕နယ္ကို ေက်ာ္လန ြ ္သာြ းၿပီလို႔လည္း ဆုိပါတယ္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
22
mmcybermedia.
com
ေသနကပညာရွိသည္ အတန္ငယ္ စဥ္းစားၿပီးေနာက္ ... “စိတ္၌မွီေသာေရာဂါကို စိတ္န႔ပ ဲ က ဲ ုသမွ ျဖစ္မယ္ အမတ္မင္းတို႔။ မင္းႀကီးရဲ႕ေက်းဇူးနဲ႔ သစၥာဟာ ကၽြႏု္ပ္တို႔အေပၚမွာ ႀကီးမားလွပါတယ္။ မင္းႀကီးကို သူ႔ရဲ႕စိတ္ေဝဒနာ ႏြံအတြင္းက ကယ္တင္ထုတ္ေဖာ္ၾကရမယ္” “စိတ္ကိုစိတ္န႔ဲ ျဖစ္ေပၚခံစားေနရတဲ့
ပညာရွိႀကီး
ဘယ္လိုကုသမလဲ ေဝဒနာကို
မင္းႀကီးရဲ႕စိတ္ထဲေဝဒနာ
ဘယ္သူ႔ကိုမွ
ဘယ္သို႔ပါလဲဆိုတာ
ထုတ္ေဖာ္ ခန္႔မွန္း
မင္းႀကီးဟာ
သူ႔စိတ္တြင္းမွာ
မေျပာဘူး။
ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း
စဥ္းစားၾကည့္ၾကတယ္။
ဘယ္လုိမွ
မခန္႔မွန္းတတ္ဘူး ” ေသနကပညာရွိက အမတ္ပညာရွိႏွစ္ဦးအား စူးစူးၾကည္၍ ့ ေျပာလိုက္၏။ “မင္းႀကီးရဲ႕စိတ္ထက ဲ ေဝဒနာကို ကၽြႏု္ပ္သိတယ္” လြန္ခ႔ေ ဲ သာလ
အနည္းငယ္က
ျဖစ္ပ်က္ခ့ေ ဲ သာ
အေၾကာင္းအရာ
တစ္ခုကို
ေသနကအမတ္ပညာရွိက ေျပာျပလိုက္သည္။ “အဲဒါဟာ မင္းႀကီးရဲ႕စိတ္ေဝဒနာ စြက ဲ ပ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းပဲ။ အေၾကာင္းတရားကို ဖယ္ရွားျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးကိုတားျမစ္ရတယ္ မဟုတ္လား” “အေၾကာင္းတရား အျဖစ္အပ်က္ဟာ ေပၚေပါက္ခ့ၿဲ ပီးၿပီ။ ပညာရွိႀကီး ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဖယ္ရွားႏုိင္မွာလဲ” “နည္းလမ္းရွိပါတယ္ အမတ္မင္းတို႔။ အဲဒါကေတာ့...”
MRAQN
ဤသို႔ျဖင့္ မင္းရင္ျပင္သဘင္ပဲြ အထူးအဆန္းအံ့ျပပြဲ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
လႈပ္လႈပ္ရြရျြ ဖင့္ ဆူပက ြ ္ေနေသာ ပရိသတ္မွာ ျခေသၤ့ခံေသာ ျပတင္းဝ၌ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး ထြက္ခံ၍
ေနရာယူလိုက္ခ်ိန္တြင္
ၿငိမ္သက္သာြ းသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္
ကုိယ္ေတာ္တို္င္
ရႈစားမည့္သဘင္ပျဲြ ဖစ္သျဖင့္ ပြဝ ဲ င္မည့္ပညာသည္တို႔လည္း တက္ႂကြထက္သန္ေနၾကသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
23
mmcybermedia. ပရိသတ္က
com မင္းႀကီးရွိရာ
ေလသာျပတင္းအေဆာင္ဆီသို႔
ဦးခိုက္ရွိခိုးလိုက္ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ အားလံုးပင္ မင္းႀကီးကို ေကာင္းခ်ီးေပးလိုက္ၾကသည္။ သဘင္ပဲြအခမ္းအနား ျဖစ္သျဖင့္ နန္းေတာ္ညီလာခံမ်ားကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ လြတ္လပ္စာြ ဖူးျမင္ၾကည့္ရႈခြင့္ ေပးထားသည္။
ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးအပါးတြင္ ေသနက၊ အာယုႏွင့္ ပုကၠဳသအမတ္ပညာရွိသံုးဦးတို႔လည္း ခစားေနရာယူထားၾကသည္။
မင္းႀကီး၏
မ်က္ႏွာျပင္မွာကား
ေသြးဆုတ္ျဖဴေလ်ာ္လ်က္ပင္
ရွိေလသည္။ အမတ္ပညာရွိသံုးဦးတုိ႔၏ ပင့္ေခၚေတာင္းပန္ခ်က္ေၾကာင့္ သဘင္ပဲြအံ့ပဲြ ရႈစားရန္ လိုက္ပါလာခဲ့ေသာ္လည္း မင္းႀကီးမွာ ေငးငိုင္မႈိင္ေတြေသာ အမူအရာျဖင့္ ညိႇဳးႏြမ္းေနေလသည္။
အံ့ပဲြသဘင္ပစ ဲြ တင္က်င္းပရန္ အခ်က္ေပးသည့္ တံပိုးခရာသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္
အစီအစဥ္မ်ား
ျပကြက္မ်ားခ်ည္းသာ
စတင္ေလသည္။
တင္ဆက္သည့္
ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္
သဘင္ျဖစ္သည့္
အံ့ၾသဖြယ္စမ ြ ္းရည္
အေလ်ာက္
ပါဝင္ျပသေသာ
ျပကြက္မ်ားမွာလည္း ယခင့္ယခင္ မင္းရင္ျပင္ ပြဲသဘင္မ်ားႏွင့္ လံုးဝမတူ၊ တစ္မူျခားနားေနသည္။
ေမြးရာပါ
လက္မပါသူက
ေျခေထာက္မ်ားျဖင့္
နံ႔သာေသြး၊
နံ႔သာလိမ္း၊
ပန္းပန္ျပသည့္ျပကြက္၊ သံကြင္းေႏွာင္ႀကိဳး အထပ္ထပ္ တုပ္ေႏွာင္ထားသည္ကို တစ္ခဏမွ်အတြင္း လြတ္ကင္းေျဖေလွ်ာ့သည့္
ျပကြက္၊
ႀကီးမားလွစာြ ေသာ
ေႁမြႀကီးႏွင့္
လူသားတို႔
အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ရစ္ဖ႔ေ ဲြ ႏွာင္ၾကသည့္ ျပကြက္။
ပရိသတ္ထံမွ ဦးရစ္ပဝါမ်ား
လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးသံ
ေျမႇာက္ပစ္
လက္ေခါက္မႈတ္သံ
ေႂကြးေၾကာ္သံတို႔ျဖင့္
ဟစ္ေအာ္အားေပးသံ
မင္းရင္ျပင္တစ္ခုလံုး
ေသာေသာညံ
သိမ့္သိမ့္တုန္ေနေလသည္။
အမတ္ပညာရွိသံုးဦးတို႔က မင္းႀကီး၏မ်က္ႏွာ အရိပ္အကဲက္ို ၾကည့္ေနၾက၏။ မင္းႀကီး ဘယ္လိုတံု႔ျပန္ေလမလဲ။ အံ့ပစ ဲြ မ ြ ္းရည္ျပကြက္မ်ားကို မင္းႀကီး စိတ္ပါဝင္စားစြာ ရႈစားသလား။ မင္းႀကီး၏ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ
မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ၌
ထိုထိုေသာ
အံ့ၾသဖြယ္ျပကြက္မ်ားေၾကာင့္
ေသြးေရာင္မ်ား လွ်မ္းတက္ လာမည္လား။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
24
mmcybermedia.
com
ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးကား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တင္ဆက္ေနေသာ ျပကြက္မ်ားကို မျမင္ေလေသာ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ၾကည့္ေနဆဲ ပရိသတ္၏ ဟစ္ေႂကြးၾသဘာသံမ်ား ဟိန္း၍ ထြက္လာသည့္အခိုက္ တစ္ခဏ၊
႐ုတ္တရက္
ခ်က္ခ်င္းပင္
သတိဝင္ဟန္ရွိေသာ္လည္း
ျပန္လည္ေတြေဝေငးေမာ
မႈိင္းမႈန္သာြ းသည္။
အာယုရအမတ္ႏွင့္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္
ကုကၠဳသအမတ္တုိ႔က
လွမ္းၾကည့္ၾကသည္။
ေသနက
စြမ္းရည္ျပ
ပညာရွိအား
စူးစမ္းေသာ
အစီအစဥ္ျပကြက္မ်ား
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု
ေျပာင္းလဲတင္ဆက္ သြားၾကေသာ္လည္း မင္းႀကီး၏ အမူအရာ တံု႔ျပန္မႈကား အားရဖြယ္မရွိ။ ေသနကပညာရွိကား
မိမိ၏
အစီအမံကို
စိတ္ခ်ယံုၾကည္ေလဟန္ျဖင့္
ေလးနက္တည္ၿငိမ္စာြ
ရွိေနေလသည္။
ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးမွာမူ အေဝးဆီသို႔
ေဝရီေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္
ေငးငိုင္ေမွ်ာ္ေခၚေနဆဲ
ျပပြဲသဘင္ကို
ေက်ာ္လန ြ ္ကာ
ၾကည့္ျခင္း
မ်က္လံုးမ်ားမွာ
မင္းႀကီး၏ထိုမျမင္ေသာ
အဓိပၸါယ္ကို ေသနကပညာရွိ နားလည္ေနသည္။ မင္းႀကီး၏အၾကည့္သည္ ပကတိျမင္ကြင္းကိုမျမင္ မ်က္ေမွာက္၌မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ထိုအျဖစ္သနစ္
ေပၚေပါက္ခ့သ ဲ ည့္
အျဖစ္သနစ္တစ္ခုကို အေျခအေနကိုလည္း
ေယာင္ယမ္း၍ ေသနကအမတ္
ျမင္ေနသည္။ အစမွအဆံုး
သိရွိထားခဲ့သည္။
မေဝးလွေသးေသာ အတိတ္တစ္ခုျဖစ္သည္။
MRAQN
ထုိမေဝးလွေသာ ညဥ့္ဦးညီလာခံအၿပီးဝယ္
အတိတ္ကာလ၏
တစ္ခုေသာေန႔
သက္ေသာင့္သက္သာစြာ
တစ္ေန႔ဝယ္
သစ္သီးအခ်ိဳ
မင္းႀကီး၏ ခဲဖယ ြ ္မ်ားကို
သံုးေဆာင္ခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ မင္းႀကီး၏မိဖုရားပါ သလြန္ထက္တြင္ အတူစံေနခဲ့ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္၌ ဘုရင္ပ ့ ုေရာဟိတ္ႀကီး အခစားဝင္လာသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
25
mmcybermedia.
com
ယခင္အခါမ်ားက ပုေရာဟိတ္ႀကီးတစ္ဦးတည္းသာ အခစားဝင္ခ့ေ ဲ သာ္လည္း ယခုအခါ ပုေရာဟိတ္ႀကီး၏
သားတစ္ေယာက္
အရြယ္ေကာင္း
လုလင္ပ်ိဳတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး
ပုေရာဟိတ္ႀကီးက
သားျဖစ္သူကို
ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူပါရန္ မ်က္ႏွာေတာ္ေမာ္၍ မ်က္လႊာမ်ားကို
အတူပါလာခဲ့ေလသည္။ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာ
မင္းႀကီးထံအပ္ႏွံ၍
ေလွ်ာက္တင္သည္။
ဖူးေစခဲ့သည္။
ပင့္လုိက္သည္။
သန္႔ျပန္႔ေခ်ာေမာသူျဖစ္သည္။ မိမိႏွင့္မျခား
မင္းႀကီးက
ခစားခြင့္ျပဳပါရန္ႏွင့္
ပုေရာဟိတ္ႀကီး၏
အျပင္အလ်ာေကာင္းေသာ မင္းႀကီးကို
ပုေရာဟိတ္ႀကီး၏သားမွာ
လုလင္ပ်ိဳသည္
ဖူးေျမာ္ၿပီးေနာက္
မိဖုရားကို
သားကို မရဲတရဲျဖင့္ ထုိလုလင္ပ်ိဳ
ဆက္လက္ဖူးျမင္သည္။
ထုိခဏမွာပင္
လုလင္ပ်ိဳ၏
မ်က္လံုးမ်ားကို
ေသနကပညာရွိ
နားလည္ခ့ေ ဲ လသည္။
သူ႔မ်က္လံုးမ်ားမွ အၾကည့္မ်ားသည္ မိဖုရားထံအေရာက္တြင္ ဆူးခက္ႏွင့္ၿငိေသာ ပိုးပဝါစတစ္ခုႏွယ္ တန္႔ရပ္သာြ းသည္။ မေရြ႕မဖယ္ေသာ အၾကည့္မ်ားက စူးရွစာြ မိဖုရား၏ ငံု႔ငိုက္ၾကည့္လိုက္ေသာ မ်က္လံုးအိမ္မ်ားသည္ေကာ...။
မိဖုရားႏွင့္
လုလင္ပ်ိဳတို႔အၾကားမွာ
မျမင္ႏိုင္စမ ြ ္းေသာ
အေရာင္အဝါတို႔
ကူးလူး
ဆက္ဆံေနၾကသည္ကို ေသနကပညာရွိ ေကာင္းစြာေတြ႔ရွိခ့ေ ဲ လသည္။ ထို႔ေနာက္ လုလင္ပ်ိဳ၏ ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းသြားေသာ
အၾကည့္မ်ားညႇိဳးငယ္သာြ းေသာ
အသြင္။
မိမိ၏
အာ႐ံုအတြင္းမွ
ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ႀကိဳးစားဖယ္ထုတ္ဟန္ျဖင့္ တဖ်တ္ဖ်တ္ မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္ေသာ မိဖုရား၏ အမူအရာ...။
ေလာက၏သဘာဝႏွင့္
လူ၏သွ်တၱရကို
ေကာင္းစြာသိေသာ
ေသနကပညာရွိသည္
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို တိတ္တဆိတ္ ပင့္သက္ခ်လိုက္မိသည္။
ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးႏွင့္ အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား မည္သူမွ် မသိမျမင္ မေတြ႔လိုက္ေသာ ထိုတဒဂၤ တစ္ခဏသည္ ႀကီးမားလွေသာ ျပႆနာ အရႈပ္အေထြးႀကီးကို ကန္႔လန္႔ကာဖြင့္၍ ပင့္မလိုက္သည့္ နိဒါန္းအစ ျဖစ္သာြ းခဲ့ေလသည္။
MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
26
mmcybermedia.
com
မိမိ၏အရွင္သခင္
မဒၵဝ မင္းႀကီးသည္
စိတ္သေဘာႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ၿပီး
ရာထူးဌာနႏၲရ
ဘြဲ႔မည္ရည္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း ဆုလာဘ္လက္ေဆာင္ ေပးသနားျခင္းတို႔၌ ရက္ေရာႏိုင္လန ြ ္းေသာ သဘာဝရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္ မထိုက္တန္ရာကိုပင္
ေသနကပညာရွိ
အေပၚ
ႏွစ္သက္
မသံုးသပ္ေတာ့ဘဲ
ေပးသနားရာတြင္လည္း မိမိက့ဲသို႔
ေကာင္းစြာသိထား၏။ ျမတ္ႏိုးေတာ္မူၿပီဆိုလွ်င္
ဆုလာဘ္ရာထူးမ်ား
အမတ္ပညာရွိမ်ားႏွင့္
မင္းႀကီး၏စိတ္၌ ထိုသူထိုက္တန္ရာ
ေပးသနားတတ္သည္။
တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာေလ့မျပဳ။
ထိုသို႔
ထို႔ေၾကာင့္
ေသနကပညာရွိသည္ မင္းႀကီး၏ညီလာခံသို႔ မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ကာ မင္းႀကီးအနီးတြင္ မျပတ္ခစားခဲ့သည္။ မင္းႀကီး၏ အလ်င္စလို ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား အလြန္အကၽြံ မျဖစ္ေစရေအာင္ သတိေပးခဲ့ရသည္။
ယခု
ပုေရာဟိတ္ႀကီး၏
အၾကည့္ခ်င္းဆံုမႈကို ေနာက္ဆက္တမ ဲြ ်ား
သားလုလင္ပ်ိဳႏွင့္
ေသနကပညာရွိ
မိဖုရားတို႔အၾကားမွ
ေကာင္းစြာ
မေပၚေပါက္ပါေစႏွင့္ဟု
သတိထားမိရာမွ
ဆုေတာင္းမိ၏။
သို႔ေသာ္
ထူးျခားေသာ
မလုိလားအပ္ေသာ ေသနကပညာရွိ၏
ဆုေတာင္းမျပည့္ခ့ဲ။
ရက္မ်ားမၾကာမီမွာပင္ တက္ေရာက္လာေသာ
ထူးျခားမႈမ်ား
ပုေရာဟိတ္ႏွင့္အတူ
စတင္ျဖစ္ေပၚခဲ့၏။ သူ၏သားလုလင္ပ်ိဳသည္
ညီလာခံသို႔ ပါလာခဲ့ျခင္းမရွိ။
မဒၵဝမင္းႀကီးက အေမးေတာ္ရွိလာသည္။ “ပုေရာဟိတ္ႀကီး... သင့္ရဲ႕သား ေမာင္လုလင္ကို မျမင္ပါလား” “မွန္ပါ။ ေနထိုင္မေကာင္းေၾကာင္းပါ” “သူ႔လုိ ငယ္ရယ ြ ္ပ်ိဳမ်စ္သူမွာ ဘယ္လိုေဝဒနာမ်ား စြက ဲ ပ္ေနလို႔လဲ” “အာဟာရမဝင္ မစားခ်င္မေသာက္ခ်င္တာပါ ဘုရား” “သင္တို႔သားကို အလုိလိုက္ အႀကိဳက္ေပး မေမးၾကဘူးကိုး။ ဘုရင့္စားေတာ္ကမ ဲ ်ားထံက အထူး စီမံခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဟင္းလ်ာအာဟာရ ပုိ႔ေစမယ္။ အျပင္အလ်ာ သိမ္ေမြ႔ၿပီး သူ႔လို ဥပဓိအဆင္း
ေကာင္းမြန္တ့ဲ
လုလင္ပ်ိဳတစ္ေယာက္
သည္သို႔
မျဖစ္သင့္ဘူး။
ကိုယ္ေတာ္
သနားေတာ္မူတယ္”
MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
27
mmcybermedia.
com
ေနာက္ေန႔မ်ားမွာလည္း မင္းႀကီး အေမးေတာ္ရွိျပန္၏။ “ပုေရာဟိတ္ႀကီး... သင့္ရဲ႕သားေမာင္ ေဝဒနာေလ်ာ့ပါး သက္သာရဲ႕လား” “ပစကဓါတ္မ်ား
ပ်က္ယြင္းေနတယ္လို႔
သမားေတာ္ႀကီးမ်ားက
ဆိုေၾကာင္းပါဘုရား။
ယခုအခါ အာဟာရဟင္းလ်ာမ်ားသာမက ေဆးဝါးမ်ားပါ တိုက္ေကၽြးကုသေနပါတယ္ ဘုရား” “တယ္ေပါ့ေလ်ာ့သကိုး။
နန္းတြင္းသမားေတာ္မ်ား
ေစလႊတ္ေပးမည္။
အျမန္ဆံုး
သက္သာေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသေပးၾက။ လုလင္အေပၚ ကိုယ္ေတာ္သနား ခ်စ္ခင္လွတယ္။ သူလုိတာမွန္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပးၾက။ သင္တို႔ တတ္စမ ြ ္းႏိုင္သည္ထက္ ပိုမိုလာရင္ ကိုယ္ေတာ့္ထံ ေလွ်ာက္တင္ၾက။ လိုအပ္သည္မွန္သမွ် ကိုယ္ေတာ္ျဖည့္စမ ြ ္း ေပးသနားေတာ္မူမယ္” လုိအပ္သည္မွန္သမွ် ကိုယ္ေတာ္ျဖည့္စမ ြ ္း ေပးသနားေတာ္မူမယ္ဟူေသာ ျဗဟၼဒတ္မင္း၏ ႏႈတ္ထြက္စကားသည္
ကတိသစၥာျဖစ္သာြ း၏။
ပင္ကိုကမွ
ရက္ေရာလြန္းေသာ
မင္းႀကီး၏
စကားတစ္ခန ြ ္းသည္ တုန္လႈပ္ဖယ ြ ္ အျခင္းအရာမ်ားကိုပါ သယ္ေဆာင္လာေတာ့သည္။
MRAQN
ေသနကပညာရွိသည္
ပုေရာဟိတ္ႀကီး၏
သားကို
သြားေရာက္ၾကည့္ရႈခ့ဲ၏။
ပုေရာဟိတ္လုလင္မွာ တကယ္ပင္ ေသြးေရာင္မ်ား ျဖဴေဖ်ာ့ဆုတ္ယုတ္ေနကာ ငယ္ႏုပ်ိဳမ်စ္ေသာ အေသြးအေရာင္မ်ား
ကြယ္ေပ်ာက္ေနသည္။
ေသနကပညာရွိ၏
အာ႐ံုထဲသို႔
တစ္ခါက
ျမင္ကြင္းတစ္ခု ထင္ဟပ္လာသည္။ လုလင္ပ်ိဳညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ခစားခဲ့စဥ္ မိဖုရားအား ဖူးေျမာ္ခ့စ ဲ ဥ္
သူတို႔၏
ေသနကပညာရွိသည္
မ်က္လံုးႏွစ္စံုတို႔
တဒဂၤဆက္သယ ြ ္မႈ၊
အၾကားမွ
သွ်တၱရသေဘာျဖင့္
ရိပ္စားမိခ့ၿဲ ပီး
ထိုစဥ္ကတည္းက
ထိုသို႔
မျဖစ္ပါေစႏွင့္၊
မဟုတ္ပါေစႏွင့္ဟု ေတြးခဲ့ ၏။ ယခု မိမိ သံသယျဖစ္ခ့ေ ဲ သာအရာသည္ အကယ္ဟုတ္မွန္ေနေလၿပီ။
လုလင္၏
လက္ေကာက္ဝတ္ကို
ေသြးေၾကာစမ္းေနေသာ
သမားေတာ္ႀကီးက
မ်က္ရိပ္မ်က္ျခည္ျပကာ ေသနကပညာရွိအား အခန္းအျပင္သို႔ ေခၚယူလုိက္၏။ “ပညာရွိႀကီး...
ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕သမားသက္ဟာ
အႏွစ္ငါးဆယ္ရွိပါၿပီ။
ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕
ပညာနဲ႔
အေတြ႔အႀကံဳအရ ေျပာတာကိုယံုပါ။ ဒီသူငယ္မွာ စိတၱဇ စြက ဲ ပ္ေနတာျဖစ္တယ္။ ကာယိကေဝဒနာ ေျပာပေလာက္ေအာင္
မရွိဘူး။
သူ႔ရဲ႕စိတ္အာ႐ံုမွာ
ျပင္းျပင္းထန္ထန္
စူးဝင္ေနတဲ့
ေရာဂါေၾကာင့္ သူဟာ အေသြးအသား ဆုတ္ယုတ္ေနတာပါပဲ။ အာဟာရနဲ႔ ေရမဝင္တာမဟုတ္ဘူး။ သူကုိယ္တိုင္က မစားမေသာက္ေတာ့ဘူး ဆိုၿပီးေနတာပါ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
28
mmcybermedia.
com
ေသနကပညာရွိသည္ စိတ္ထင့္လ်က္ပင္ ေမးလိုက္၏။ “ဘယ္လုိ စိတၱဇေဝဒနာမ်ိဳးလဲ ဆိုတာကိုေကာ သမားေတာ္ႀကီး ခန္႔မွန္းလို႔ ရႏိုင္ပါသလား” သမားေတာ္ႀကီး ေခတၱတံု႔ဆိုင္းေနၿပီးမွ တစ္လံုးခ်င္းေျပာသည္။ “ရာဂုမတၱက...”
MRAQN
ရာဂုုမတၱက... ရာဂုမတၱက တဏွာရာဂ၏ ဖမ္းစားမႈေၾကာင့္ ႐ူးသြပ္ေဖာက္ျပန္သည့္ေရာဂါ။ ေသနကပညာရွိ စုိးရိမ္ခ့ေ ဲ သာအျခင္းအရာသည္ အကယ္ပင္ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ “သူငယ္ ဘယ္အေျခအထိ ဆိုက္ေရာက္သာြ းႏုိင္ပါသလဲ သမားေတာ္ႀကီး ” “သူဟာ ပင္ကို စိတ္အေနအထားကေန ကင္းကြာသြားၿပီး ရာဂနဲ႔ပူေလာင္ ႐ႈိ႕ၿမႇိဳက္မႈေၾကာင့္ ႐ူးသြပ္သာြ းႏုိင္တယ္။ အဲဒီလို စိတ္ေနမမွန္ ျဖစ္ရင္းနဲ႔ပဲ မအိပ္မစား၊ မေသာက္၊ ပါစကဓါတ္ေတြ ပ်က္ကြင္း အလံုးစံုေသာ အာယုဓါတ္ေတြ ပ်က္ယြင္းၿပီး ေသဆံုးသြားႏုိင္ပါတယ္ ” ေသနကပညာရွိသည္ ျပန္ဝင္လာခဲ႔၏။
သမားေတာ္ႀကီးထံမွ
ေညာင္ေစာင္းေပၚတြင္
ထိုင္ကာ
ဖဲခာြ ကာ
လုလင္ပ်ိဳ၏
လုလင္ပ်ိဳ၏
ေညာင္ေစာင္းဆီ
ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာလက္ကို
ဖြဖြကိုင္လွ်က္ေျပာလိုက္သည္။ “လုလင္... သင္ဘာကိုအလိုရွိသလဲ။ ကၽြႏု္ပ္ကိုဖြင့္ေျပာပါ” ေလသံသ့ဲသ့ဲ ေပၚလာ၏။ “မေျပာပါရေစနဲ႔ ပညာရွိႀကီး” “သင့္ကို ဘုရင္းမင္းျမတ္ကိုယ္ေတာ္က သနားၾကင္နာျခင္းအားႀကီးစြာ ျဖစ္ေတာ္မူတယ္။ သင္အက်ိဳးမဲ့ မျဖစ္ေစရဘူးလို႔ မင္းႀကီးအမွာေတာ္ရွိတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ကို သင္ဆ ့ ႏၵရွိသမွ် ေျပာျပပါ” လုလင္သည္ မ်က္လႊာအစံုကို တင္းတင္းပိတ္လွ်က္... “အရွင္မိဖုရားကို အမွားႀကီးမွားခဲ့ၿပီး
ျမင္တ့ဲအခ်ိန္ကစၿပီး
အရွင္မိဖုရားကုိ
ဘယ္လိုမွ
သူ႔အေပၚ
တပ္မက္ခ့တ ဲ ယ္။
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရႏုိင္တ့ဘ ဲ ဝမွာ အသက္ဆံုး႐ႈံးဖို႔ပဲ
ရွိပါေတာ့တယ္... ကၽြႏု္ပ္ ေသလမ္းကိုပဲ ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါၿပီ”
MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
29
mmcybermedia.
com
မဒၵဝမင္းႀကီးက ေသနကပညာရွိအား အာဏာေတာ္ျဖင့္ လုလင္ပ်ိဳ၏အေျခအေနမွန္ကို သံေတာ္ဦးတင္ရန္ အမိန္႔ထားလိုက္သည္။ ေသနကပညာရွိ ဖံုးကြယ္ထားရန္ မတတ္သာေတာ့။ လုလင္၏ဆႏၵကို ေလွ်ာက္တင္လိုက္ရေလသည္။
မင္းႀကီးပင့္သက္႐ႈိက္လွ်က္... “မိဖုရားကို လုလင္ပ်ိဳထံလႊတ္ ခုနစ္ရက္ကာလ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္” လိုအပ္သည္မွန္သမွ်
ကိုယ္ေတာ္ျဖည့္စက ြ ္ေပးမယ္
ဟူေသာ
ကတိစကားအတိုင္း
မင္းႀကီးသည္ ဝံ့ဝံ့စားစား ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလၿပီ။
ရက္ေရာတတ္လန ြ ္းေသာ ေသနကပညာရွိသည္
မင္းႀကီး၏စိတ္ကို
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ား
သိထားသည့္
သြားေလ၏။
ဤမွ်အထိ
ၾကားကပင္ မင္းႀကီး
လိုက္ေလ်ာခြင့္ျပဳလိမ့္မည္ဟု မထင္ခ့ဲ။ ယခုကား... “ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ မိဖုရားကုိ ျပန္ေခၚမယ္။ ရာဂရဲ႕ဖမ္းစားမႈေၾကာင့္ လုလင္တစ္ဦး အသက္ဆံုး႐ံႈးမွာ ကိုယ္ေတာ္မျမင္ရက္ဘူး။ ပညာရွိႀကီး သင္ႏႈတ္တျပင္ျပင္ ျဖစ္မေနပါနဲ႔။ ကၽြႏ္ုပ္ကို မည္သို႔ေသာ ကၽြႏု္ပ္အတြက္
စကားနဲ႔မွ
ေလွ်ာက္တင္မေနနဲ႔။
ပါရမီျဖည့္ဆည္းရာ
ေရာက္တယ္။
စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ခဲေသာ မိဖုရားကို
အမႈကို
သင္ကိုယ္တိုင္
ျပဳျခင္းဟာ လုလင္ပ်ိဳထံ
ေခၚေဆာင္သာြ း...” မင္းႀကီး၏စကားအဆံုးမွာပင္ အတြင္းေဆာင္သို႔ ဝင္သာြ းေလသည္။ ေသနကပညာရွိသည္ အသံမထြက္ေသာ စကားလံုးတို႔ျဖင့္ ျမည္တမ္းညည္းညဴလုိက္၏။ “ဒီအမႈဟာ
သည္မွ်နဲ႔သာ
ရပ္တန္႔ကုန္ဆံုးသြားပါေစေတာ့။
ေနာက္ထပ္အက်ိဳးဆက္
သက္ေရာက္မႈမ်ား မေပၚေပါက္ပါေစနဲ႔”
MRAQN
ေသနကပညာရွိ၏ ဆုေတာင္းသည္ မျပည့္ဝခဲ့ေခ်။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
30
mmcybermedia.
com
မိဖုရားသည္ ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ နန္းေတာ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္မလာခဲ။့ ကိုးရက္ဆယ္ရက္ မိဖုရားေပ်ာက္ဆံုးသြား၏။
လုလင္ပ်ိဳ၏ဖခင္
ပုေရာဟိတ္ႀကီးသည္
ေသနကပညာရွိထံ
ေရာက္လာကာ
ေသြးပ်က္ခမန္း ေျပာျပေလသည္။ “ပညာရွိႀကီး
ေလာကႀကီးပ်က္စီးပါေတာ့မယ္။
ဒုကၡေဘး
အႀကီးအက်ယ္ေရာက္ပါၿပီ။
ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕သားနဲ႔ မိဖုရားတို႔ သေဘာခ်င္းမွ်ၿပီး ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္သာြ းၾကပါၿပီ ” မၾကားဝံ့
မၾကားရဲစရာ
သတင္းဆိုးကို
မင္းႀကီးထံ
ခက္ခစ ဲ ာြ
သယ္ေဆာင္
သံေတာ္ဦးတင္လိုက္ၾကရသည္။
MRAQN
မဒၵ၀မင္းႀကီးသည္ ထိုသတင္းကို ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္း တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင္တ ့ င္းသြား၏။ မ်က္ႏွာျပင္သည္ ေဖြးေဖြးျဖဴသြားသကဲ့သို႔ ထင္ရၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ နီျမန္းလာသည္။ “ၿမိဳ႕ႏုိင္ငံအႏွံ႔ စည္လည္ၿပီးရွာၾက။ လူယံုအေထာက္ေတာ္မ်ား ရဲမက္မ်ား အရပ္မ်က္ႏွာ အႏွံ႔ျဖန္႔ၿပီး ရွာၾက” မင္းႀကီး၏အမိန္႔သံသည္
ျမားတံမ်ား
ထြက္ပ်ံလာသည့္ႏွယ္
စူးရွခၽြန္ျမစြာ
ထြက္ေပၚလာသည္။
အခ်ိန္ကာလမ်ား ကုန္ဆံုးသြားသည္။ လုလင္ပ်ိဳႏွင့္ မိဖုရားတို႔ကို အရိပ္အေယာင္မွ်ပင္ မေတြ႔ရေခ်။
ေလွသာြ းေသာလမ္းႏွယ္
အဆံုးတစ္ေန႔ဝယ္
ပုေရာဟိတ္ႀကီးထံသို႔
အေၾကာင္းအရာကား
လုလင္ႏွင့္
အစမထင္
အရာမေပၚ
သားလုလင္ထံမွ မိဖုရားတုိ႔သည္
ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္။
သဝဏ္ေရာက္လာ၏။
သဝဏ္ပါ
တစ္ဦးကိုတစ္ဦး
မည္သို႔မွ်
မခြဲခြာႏိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင္႔ ျဗဟၼဒတ္မင္း ႀကီး၏ ရာဇဒဏ္မွ လြတ္ကင္းရာ အျခားတစ္ပါးေသာ တိုင္းျပည္ႏုိင္ငံတစ္ခုသို႔
တိမ္းေရွာင္ထက ြ ္ေျပးခဲ့ၾကၿပီ
ျဖစ္ေၾကာင္း၊
မိမိတုိ႔အား
ရွာေဖြရန္
မႀကိဳးစားေစခ်င္ေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ အသက္ထင္ရွားရွိသမွ် ကာလပတ္လံုး ဗာရာဏသီေျမေပၚသို႔ ေျခခ်ေတာ႔မည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း...
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
31
mmcybermedia.
com
ရာဂမီး၏ေလာင္ၿမိဳက္ျခင္းသည္ ယခုအခါ မဒၵဝ မင္း၏ ႏွလံုးအိမ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ မင္းႀကီးသည္ စက္ေတာ္မေခၚ စားေတာ္မဝင္ျဖစ္ရာမွ ဝမ္းေသြးသြန္ေသာ ေဝဒနာစြက ဲ ပ္သာြ းသည္။ ထိုေဝဒနာကို သက္သာေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသႏုိင္ခ့ၾဲ ကေသာ္လည္း မင္းႀကီးမွာ
တစ္ေန႔တျခား
ေျခာက္ေသြ႔
ဆုတ္ယုတ္လာသည္။
ညီလာခံသဘင္သို႔
ထြက္ခ်ီႏုိင္ျခင္းလည္း မရွိေတာ့။
MRAQN
မေဝးလွေသးေသာ အတိတ္ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ျပန္ေျပာင္းဆင္ျခင္ရင္း ေသနကပညာရွိသည္ သဘင္ပဲြဆီသို႔
အာ႐ံုစုစည္းယူလိုက္၏။
အာယုရအမတ္ႏွင့္
ပုကၠဳသအမတ္တို႔က
ေသနကပညာရွိ၏ အရိပ္အျခည္ကို အကဲခတ္ေနၾကသည္။
သဘင္ပဲြ၏
အံ့ၾသတုန္လႈပ္ဖယ ြ ္ျပကြက္မ်ား
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု
ေျပာင္းလဲသာြ းသည္။
မင္းရင္ျပင္ပရိသတ္ကား ထူးဆန္းေသာ ျပကြက္မ်ားကို သေဘာက်မဆံုး ျဖစ္ေနၾကသည္။
ေသနကအမတ္က ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္၏။
မင္းရင္ျပင္
သဘင္ပက ဲြ ်င္းပရာ
ေယာက္်ားႀကီးတစ္ေယာက္ က်ိဳက္ထားေသာ
ဝင္လာ၏။
ေယာက္်ားႀကီး၏
ကြက္လပ္ေနရာသို႔
သန္မာထြားက်ိဳင္းေသာ
အထက္ပိုင္းကုိယ္ဗလာျဖင့္
အေၾကာအခ်င္
ႂကြက္သားမ်ားမွာ
ခါးေတာင္းေျမႇာင္ လံုးဝန္းဖုထစ္ကာ
သုတ္လိမ္းထားေသာ အဆီမ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ေန၏။ ေယာက္်ားႀကီးက ဘုရင္မင္းျမတ္ရွိရာသို႔ လက္အုပ္ခ်ီသည္။
သူျပန္အထတြင္
တပည့္တစ္ေယာက္က
သူ႔လက္ထဲသို႔
တစ္စံုတစ္ခုကို
ထည့္ေပးလိုက္သည္။
အသြားႏွစ္ထာြ မွ်ရွိသည့္ ခၽြန္ျမထက္ရွေသာ သန္လွ်က္တစ္စင္း။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
32
mmcybermedia.
com
သန္မာထြားက်ိဳင္းေသာ ေယာက္်ားႀကီးသည္ သန္လွ်က္႐ိုးကို ကိုင္လွ်က္ သန္လွ်က္ကို အေပၚသို႔
ေျမာက္ယူကာ
အသြားဘက္ကို
ေအာက္သို႔စိုက္ထားသည္။
သန္လွ်က္သာြ း
တည့္မတ္စာြ ခ်ိန္ရယ ြ ္ထားေသာေနရာမွာ သူ၏ဟထားေသာ ခံတြင္းပါးစပ္။
ျမင္ၾကရေပေတာ့သည္။
ႏွလံုးတုန္ဖယ ြ ္ျမင္ကြင္းကို
ေယာက္်ားႀကီးသည္
ပါးစပ္ထဲသုိ႔
သန္လွ်က္သာြ းကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္းလိုက္၏။ သန္လွ်က္သာြ းသည္ ခံတြင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ အာေခါင္လည္မ်ိဳအတြင္း တစ္စတစ္စ ဝင္ေရာက္သာြ း၏။ ေနာက္ဆံုး သန္လွ်က္လက္ကိုင႐ ္ ိုး အစပ္အထိ ေရာက္ရွိသာြ း၏။
သန္လွ်က္ကို မ်ိဳျပေသာ စြမ္းရည္ျပကြက္ပင္။
ပြဲသဘင္လာ ေမ့ေလ်ာ့သာြ းဟန္ျဖင့္
တစ္ခန ဲ က္
အာေမဋိတ္သံႀကီးႏွင့္အတူ
တိတ္ဆိတ္
ၾသဘာသံမ်ား
အုတ္အုတ္က်က္က်က္သံမ်ား တျဖည္းျဖည္း
အံၾ့ သတုန္လႈပ္လန ြ ္းလွ၍
ပရိသတ္မွာ
ၿငိမ္သက္သာြ းသည္။
ထို႔ေနာက္
ေခတၱၾကာမွ
ထြက္ေပၚလာသည္။
တေဝါေဝါ
ေပၚေပါက္ေနစဥ္မွာပင္
ဆြထ ဲ ုတ္ျပသည္။
လက္ခုပ္ၾသဘာျပဳဖို႔ပင္
ေယာက္်ားႀကီးသည္ သန္လွ်က္ကို
ပရိသတ္၏ သန္လွ်က္ကို
လက္ႏွစ္ဘက္ေပၚတြင္
ကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္ကာ ဘုရင္မင္းျမတ္ရွိရာသို႔ ဒူးတုပ္ဦးၫႊတ္ ခစားလိုက္ေလသည္။
ယခင္ယ ့ ခင္ျပကြက္မ်ား ေငးငိုင္ေနခဲ့ေသာ
အလွည့္တြင္
မဒၵဝမင္းႀကီးသည္
မတုန္မလႈပ္ျဖင့္
ယခုသန္လွ်က္ကို
စိတ္ဝင္စားမႈအလ်ဥ္းမျပဘဲ
မ်ိဳျပေသာ
ျပကြက္တြင္ကား
တအံ့တၾသရွိေန၏။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ေတာင္ဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လွ်က္ အနီးရွိ အာယုရအမတ္ႀကီးအား လွမ္းေမးလိုက္သည္။
ေသနကပညာရွိအမတ္ ႀကိဳတင္တက ြ ္ဆထားသည့္အတိုင္းပင္ ျဖစ္လာေပၿပီ။ “အာယုရအမတ္ႀကီး ... ဘယ္ေလာက္မ်ား
အံ့မခန္း
ပရိသတ္ဗိုလ္ပံုအလယ္မွာ
ၾကည့္စမ္း
မ်က္စိန႔ဲ
ထူးဆန္းလိုက္သလဲ။
မ်ိဳျပတယ္။
တပ္အပ္ျမင္လုိ႔သာ
ယံုရေပေတာ့တယ္။
ထက္စာြ ေသာအသြားရွိတ့ဲ
အလြန္႔အလြန္
ခက္ခဲေသာ
အမႈေပပဲ။
သန္လွ်က္ကုိ သည္ထ ့ က္
ပိုမိုလြန္ကဲခက္ခတ ဲ ့ဲအမႈ ရွိႏိုင္ပါဦးမလား”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
33
mmcybermedia.
com
အာယုရအမတ္ႀကီးသည္
ေသနကပညာရွိထံ
တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည္လ ့ ိုက္ၿပီးေနာက္
ေသနကပညာရွိ ႀကိဳတင္သင္ၾကားေပးထားသည့္ စကားလံုးမ်ားအတိုင္း အတိအက် ေျဖလို္က္၏။ “မွန္လွပါ အရွင္မင္းႀကီး။ သန္လွ်က္ကို မ်ိဳျခင္းဟူေသာ အလြန္႔အလြန္ ခက္ခတ ဲ ့ဲအမႈထက္ ပိုမိုလြန္ကဲခက္ခဲေသာ အရာရွိပါတယ္” မင္းႀကီး၏မ်က္လံုးမ်ားသည္ အံ့ၾသျခင္းႏွင့္ သိလိုစိတ္မ်ားျဖင့္ အေရာင္လက္သာြ း၏။ “အို ... ဟုတ္လား။ သန္လွ်က္ကို မ်ိဳျခင္းထက္ ပိုမုိလန ြ ္ကဲခက္ခဲေသာ အရာရွိသတဲ့လား။ ဘယ္လိုအရာလဲ ” “မွန္ပါ။
တစ္စံုတစ္ဦးအား
မိမိမွာရွိေသာ
ပုိင္ဆိုင္မႈတစ္ခုခုကို
ေပးအံ့ဟူေသာစကား
ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား”
MRAQN
မဒၵဝမင္းႀကီး၏မ်က္ႏွာျပင္သည္ အနည္းငယ္
လွ်မ္းသြား၏။
အရိပ္အေငြ႔တစ္ခု
ျဖတ္သန္းသြားသလို
မင္းႀကီး၏ အာ႐ံုတြင္ျဖစ္ေပၚေသာ
ေသြးေရာင္
အေတြးကို ေသနကပညာရွိ
နားလည္သည္။ ေသာကပရိေဒဝတံတုိင္းျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ေနေသာ မင္းႀကီး၏ ႏွလံုးအိမ္ ေဝဒနာကို ပထမအဆင့္အားျဖင့္ တိုက္ခိုက္တုန္လႈပ္ ေစလိုက္ႏိုင္ေပၿပီ။ “ငါဟာ
ပုေရာဟိတ္ရဲ႕သားကို
မိဖုရားေပးအံ့ဟု
ဆိုခ့တ ဲ ယ္။
ငါျပဳႏုိင္တအ ့ဲ မႈဟာ
ခက္ခဲတ့ဲအမႈပါလား” ထိုသို႔ေသာ အေတြးျဖင့္ မင္းႀကီးပူေလာင္ျပင္းျပေသာ စိတၱဇနာထဲမွ လြန္႔လူးစျပဳခဲ့ေပၿပီ။ “အင္း ... စကားထက္
တစ္စံုတစ္ေယာက္အား
ပုိမိုလန ြ ္ကဲ
မိမိမွာရွိတ့ဲ
ခက္ခတ ဲ ့ဲအရာမ်ားေကာ
ပိုင္ဆိုင္မႈတစ္ခုခုကုိ ရွိႏိုင္ေသးသလား
ေပးအံ့ဆိုေသာ
ပုကၠဳသအမတ္ႀကီး။
တင္စမ္းပါဦး” ပုကၠဳသအမတ္ႀကီးကလည္း ေသနကပညာရွိ ႀကိဳတင္မွာၾကားထားသည့္အတိုင္း ေျဖ၏။ “ရွိပါတယ္အရွင္။
အဲဒါကေတာ့
အၾကင္သူသည္
ေပးအံ့ဟူေသာ
စကားဆိုသည္ႏွင့္
ေလ်ာ္ညီစာြ အကယ္ပင္ ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မတပ္မစြန္း ရက္ေရာစြာ ေပးအပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္”
MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
34
mmcybermedia.
com
မင္းႀကီး၏အမူအရာမ်ား ထက္သန္ႏုိးၾကားလာသည္။ “ငါသည္ ေပးအံ့ဟုလည္း စကားဆိုခ့ၿဲ ပီ။ စကားႏွင့္အညီ မိဖုရားကို ပုေရာဟိတ္သား လုလင္ထံ ေပးအပ္ခ့ၿဲ ပီ။ ပိုမိုလန ြ ္ကဲ ခက္ခဲေသာအမႈကို ငါျပဳႏိုင္ခ့တ ဲ ာပါလား” ဟု အေတြးေရာက္သာြ းသည္။
ၾကည္လင္ေတာက္ပေသာ မင္းႀကီး၏မ်က္လံုးမ်ားကိုၾကည့္လွ်က္ မင္းႀကီး၏ေဝဒနာသည္ တစ္ခဏခ်င္းမွာပင္ သိသိသာသာေလ်ာ့ပါး သြားၿပီဟု ေသနကပညာရွိ အတပ္သိလိုက္၏။
မဒၵဝမင္းႀကီးသည္ ေသနကပညာရွိကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
MRAQN
ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္းပင္ မင္းႀကီးေမးေလသည္။ “ေသနကပညာရွိႀကီး။ အာယုရအမတ္န႔ဲ ပုကၠဳသအမတ္ႀကီးတို႔က သန္လွ်က္မ်ိဳျခင္းထက္ ပိုမိုလြန္ကဲခက္ခဲေသာ သန္လွ်က္မ်ိဳျခင္း၊ သူ႔ထက္ပုိမို
အမႈမ်ားကို
သူ႔ထက္
ေျပာၾကားခဲ့ၾကၿပီ းၿပီ။
ပိုမိုလန ြ ္ကဲခက္ခဲေသာ
လြန္ကဲခက္ခဲေသာ
အမႈျဖစ္တ့ဲ
အသင္ေကာ
အမႈျဖစ္တ့ဲ
အကယ္စင္စစ္
ဘယ္သို႔လဲ။
ေပးအံ့စကားကိုဆိုျခင္း၊
ေပးအပ္ျခင္း ၊
ဒါေတြထက္
ပိုမိုလြန္ကဲခက္ခဲေသာ အရာရွိႏိုင္ဦးမလား” ေသနကပညာရွိ ေလးနက္စာြ ေျဖသည္။ “အရွင္မင္းႀကီး နာေတာ္မူပါ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ နည္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မ်ားသည္ျဖစ္ေစ၊ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာ
ပစၥည္းဥစၥာကို
ေပးလွဴပါတယ္။
ေနာင္တတစ္ဖန္
ပူပန္ႏွိပ္စက္ျခင္းမရွိပါ။
စင္စစ္
ထိုသို႔
ေပးလွဴၿပီးေနာက္မွာ
သန္လွ်က္မ်ိဳျခင္းတို႔ထက္
ထိုလူဟာ
ပိုမိုလန ြ ္ကဲေသာ
ေပးအံ့ဆိုတ့စ ဲ ကားကို ေျပာဆိုျခင္း၊ အကယ္စင္စစ္ ေပးအပ္ျခင္း၊ ထို႔ထက္ ပိုမိုလန ြ ္ကဲခက္ခဲေသာ အရာကေတာ့ ႏွိပ္စက္ျခင္းမွ စင္စစ္
ေပးၿပီးေသာအရာေပၚမွာ လြန္ေျမာက္ျခင္း၊
အထက္က
ျဖစ္ခဲ့ေပးၿပီးေနာက္
မကပ္ၿငိျခင္း၊
ေနာင္တတဖန္
ခက္ခဲသည္ဟု
ဆုိခ့ေ ဲ သာ
ေနာင္တမပူပန္ျခင္းဆိုေသာအရာနဲ႔
ေပးခဲ့ေလျခင္းဟူ၍
ပူပန္မႈအလ်ဥ္းမရွိျခင္းပင္
ေနာင္တ၏ ျဖစ္ပါတယ္။
အရာမ်ားမွာ
ယခုေနာက္ဆံုးအဆင့္
ႏိႈင္းစာလွ်င္
လြယ္ကူေသာအရာမ်ား
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
35
mmcybermedia.
com
ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးၿပီးေနာက္ မကပ္ၿငိျခင္း၊ ေနာင္တ၏ႏွိပ္စက္မႈကို မခံယူျခင္းသာလွ်င္ ပိုမိုလန ြ ္ကဲ ခက္ခဲလွတ့ဲ အခက္ခဲဆံုးအရာ ျဖစ္ပါတယ္” ေသနကပညာရွိႀကီး၏
စကားအဆံုး၌
မဒၵဝမင္းႀကီး၏
မ်က္ႏွာသည္
ဝင္းပသြား၏။
မင္းႀကီး၏အေတြးထဲ၌ မိမိကိုယ္မိမိ ျပန္လည္သံုးသပ္ေသာ စကားမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ “ၾကည့္စမ္း။ ငါဟာ ငါ့စိတ္န႔င ဲ ါ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ပုေရာဟိတ္ရဲ႕သားထံ မိဖုရားကို ပို႔ခ့တ ဲ ယ္။ မိဖုရားကို
ေပးအံ့ဆိုၿပီး
ခုနစ္ရက္လန ြ ္လို႔
အကယ္ပင္
ေပးခဲ့တယ္။
ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ
ထြက္ေျပးသြားၾကတယ္။
ဒါကုိ
ဒီလို
ျပန္မလာ။
ေပးၿပီ းတဲ့ေနာက္မွာမွ
ပုေရာဟိတ္သားနဲ႔
အေၾကာင္းျပဳၿပီး
ငါဟာ
ငါ့မိဖုရား
စိတ္သေဘာမွ်ၿပီး
ငါ့စိတ္ကုိ
ခိုင္မတ္ေအာင္
ငါမထားႏိုင္ခ့ပ ဲ ါလား။ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းမ်ားနဲ႔ ေနာင္တဟာ ငါ့ကို အစဥ္တစိုက္ ႏွိပ္စက္ခ့ၿဲ ပီး ငါဟာ ပူေလာင္ျပင္းျပသည္းစြာေသာ
ေဝဒနာကို
ခံစားခဲ့ရတယ္။
မိဖုရားဟာ
ငါ့အေပၚ
တြယ္တာျခင္းရွိခ့လ ဲ ွ်င္ နန္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔ၿပီး ထြက္ေျပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုေတာ့ ငါ့အေပၚ ခ်စ္ျခင္းမရွိလို႔
အေဝးကို
ထြက္ေျပးသြားတယ္။
ဒီမိဖုရားကို
အေၾကာင္းျပဳၿပီး
ငါဘာျဖစ္လို႔
ႀကီးစြာေသာ ေသာက ေရာက္ေနရမွာလဲ” “ခက္ခဲေသာ
ပိုမိုခက္ခဲေသာ
ပိုမိုလန ြ ္ကဲခက္ခဲေသာအမႈမ်ားကို
ငါျပဳႏိုင္ခ့ၿဲ ပီးပါမွ
ဘာေၾကာင့္ အခက္ခဲဆံုးအမႈ ငါျပဳႏုိင္ရမယ္ ” စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရေသာ
စိတ္၌မွီေသာေရာဂါသည္
စိတ္၏အလင္းတစ္လွည့္မွာပင္လွ်င္
ပိန္းၾကာရြက္မွာ ေရမတင္က႔သ ဲ ို႔ တစ္ခဏခ်င္း ေလွ်ာက်ေပ်ာက္ကင္း သြားေလသည္။
MRAQN
နန္းရင္ျပင္မွ သဘင္ပလ ဲြ ည္း ၿပီးဆံုးသြားၿပီ ျဖစ္၏။
မင္းႀကီး၏ႏွလံုးအိမ္အတြင္းမွ
မီးေတာက္မ်ားလည္း အႂကြင္းမဲ့
ၿငိမ္သက္သာြ းၿပီျဖစ္၏။
မဒၵဝမင္းႀကီးသည္ ၿပံဳးရႊင္ေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ က်ဴးရင့္ေလသည္။ “အာယုရအမတ္ဟာ ေျဖခဲ့တယ္။
ျပႆနာကို
တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္
ေသနကပညာရွိဟာ ထုတ္ေဆာင္ေပးတယ္။
ခပ္သိမ္းေသာ
ေျဖခဲ့တယ္။
ျမင့္တက္လာတဲ့ ျပႆနာတို႔ကို
ပညာရွိအမတ္ႀကီးမ်ားကို
ပုကၠဳသအမတ္ကလည္း ျပႆနာကို ျပႆနာရဲ႕ လႊမ္းမုိးၿပီး
မ်ားစြာေသာ
အထြတ္အထိပ္မွာ
အႂကြင္းမဲ့ေသာအေျဖကို ဥစၥာဘ႑ာတို႔န႔ဲ
ကၽြႏု္ပ္
ပူေဇာ္ပါတယ္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
36
mmcybermedia.
com
မင္းႀကီး
အတြင္းေဆာင္သို႔
ျပန္သာြ းၿပီးေနာက္
အာယုရအမတ္ႀကီးႏွင္႔
ပုကၠဳသအမတ္ႀကီးတို႔က ေသနကပညာရွိေရွ႕တြင္ ဦး ၫႊတ္ၾက၏။ “ပညာရွိအမတ္ႀကီး...
သင္ႀကိဳတင္မွာၾကား
သြန္သင္ထားတဲ့အတိုင္း
ကၽြႏု္ပ္တို႔
ေျဖဆိုႏို္င္ခ့ၾဲ ကပါတယ္။ သင့္အစီအမံအတိုင္းပဲ အရာခပ္သိမ္းဟာ အတိအက် ျဖစ္ေပၚခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ရဲ႕
မင္းႀကီးဟာ
အမွီျပဳၿပီးျဖစ္ေပၚေသာ
ယခုဆိုလွ်င္
အေမွာင္ထုမွ
ဝမ္းေသြးသြန္ေရာဂါလည္း
မၾကာမီ
လြတ္ေျမာက္သာြ းပါၿပီ။
စိတ္ကို
သက္သာေပ်ာက္ကင္းေတာ့မွာပါ။
သန္လွ်က္ကို မ်ိဳျပသူ လုလင္ႀကီးကိုလည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဆုလာဘ္မ်ားေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္” “ေၾသာ္...
စိတ္ကိုမွီ၍
ႏွိပ္စက္ေသာေရာဂါမ်ိဳးဟာ
ပညာရွိထံ
တည္မွီမွသာလွ်င္
အသက္ခ်မ္းသာရပါကလားဆိုတာကိုလည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေကာင္းစြာ နားလည္ၾကရပါၿပီ ”
MRAQN
လူ႔ဘဝ၌ရွိစဥ္က ေပါင္းသင္းခဲ့ေသာ မယားေဟာင္း၏ ျဖားေယာင္းမႈေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ဝယ္ မေမြ႔မေလ်ာ္ၿငီးေငြ႔ ဤပဏၰက
ႏြမ္းရိေနသည့္
ဇာတ္အတိတ္ဝတၱဳကို
ရဟန္းတစ္ပါးကိုအေၾကာင္းျပဳလွ်က္ ေဟာေတာ္မူေလသည္။
ျမတ္စာြ ဘုရားသည္
တရားေဒသနာေတာ္အဆံုး၌
ရဟန္းသည္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္၌ တည္ခ့ေ ဲ လသည္။ ထိုစဥ္က မိဖုရားမွာ ယခုအခါ ရဟန္း၏ မယားေဟာင္း၊ မင္းႀကီးမွာ ရဟန္း၊
အာယုရပညာရွိမွာ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္၊ ပုကၠဳသပညာရွိမွာ
ယခုအခါ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ ျပႆနာအလံုးကို ပညာဥပါယ္ျဖင့္ ေျဖရွင္းခဲ့ေသာ ထုိစဥ္က ေသနကပညာရွိကား
ယခုအခါ
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရား
ျဖစ္ၿပီး
ဟူ၍
ဇာတ္ေတာ္ကို
ေပါင္းေတာ္မူေလသည္။
MRAQN MRAQN MRAQN MRAQN
၃။ ရန္မီးလွ်ံ ျဖဴဝင္းစိုျပည္ေသာ အသားအေရလည္း ရွိ၏။ ဝဖိုင့္ဆူၿဖိဳးေသာ ကုိယ္ခႏၶာလည္း ရွိ၏။ ဝတ္႐ထ ံု ားေသာသကၤန္းမွာလည္း အဖန္တလဲလဲ ဆိုးနယ္အပ္သည္ျဖစ္၍ ေတာက္ပညက္ေညာ၏။ ဦးျပည္းသည္ပင္လွ်င္ စိမ္းစိမ္းဖန္႔ဖန္႔ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ ရွိ၏။ ႐ံုထားေသာသကၤန္းစမွလတ ြ ္သည့္ ပခံုးျပင္ရင္ေနရာမ်ားမွာ ပကတိအသားစိုင္သည္လည္း ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ရွိ၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
37
mmcybermedia. အေဝးမွ
com အနီးကပ္
ၾကည့္သည္ျဖစ္ေစ၊
ၾကည့္သည္ျဖစ္ေစ
ဥပဓိ႐ုပ္သည္
ေလးစား
ၾကည္ညိဳဖြယ္ကို ေဆာင္၏။ ဟုတ္ဟုတ္ျငားျငား စကားမဆို ညိဳေမာင္းေသာ မ်က္ခံုးမ်ားကို ကုပ္လွ်က္
တင္းတင္းတည္တည္
အနည္းငယ္
ေနတတ္ေသာ
ေမာ့ထားဟန္မ်က္ႏွာသည္
ႂကြားရရြားအသြင္ေဆာင္ေန၏။
မ်က္ႏွာထားကလည္း
အနည္းငယ္
အလံုးစံုၿခံဳ၍
စြင့္ထားဟန္
ၾကည့္လိုက္လွ်င္
ခံ့ညားဖြယ္ျဖစ္၏။ လည္ပင္းထက္တြင္
အရွင္တိႆမေထရ္ႀကီးကား
လူဝတ္ေၾကာင္ ဒါယိကာ ဒါယိကာမမ်ား ဥပါသကာမ်ားကို မဆိုထားဘိ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ေန ရဟန္းအခ်င္းခ်င္းကပင္ ခပ္ရွိန္ရွိန္ ဆက္ဆံၾကရေသာ မေထရ္ႀကီးျဖစ္ေလသည္။
အရွင္တိႆအား စကားဟဟ ေျပာဆိုသည္ရ ့ ဟန္းမ်ား မရွိလွသလို အရွင္တိႆကလည္း မည္သူ႔ကိုမွ် အေရးအရာယူ၍ ေျပာဆိုဆက္ဆံျခင္း မရွိေခ်။ ထို႔ျပင္ အရွင္တိႆအမ်ားဆံုး သီတင္းသံုးေနတတ္သည့္ ေနရာမွာလည္း ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၏ အလယ္ဇရပ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ထိုဇရပ္ႀကီးမွာ ရံဖန္ရံခါ ဘုရားရွင္က ရဟန္းတို႔၏ အဖူးအေျမာ္ကိုခံယူရာ ခန္းမႀကီးျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရဟန္းအေပါင္းတို႔ စည္းေဝးစု႐ံုးရာ ခန္းမေဆာင္ႀကီးအျဖစ္ အသံုးျပဳသည္။ ရပ္ေဝးမွလာေသာ အာဂႏၲဳရဟန္းတို႔ ေဇတဝန္ဝိဟာရသို႔ ေရာက္လွ်င္ ဦးစြာစံုစမ္း ေမးျမန္းရေသာ ေနရာလည္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အလယ္ဇရပ္ ခန္းမေဆာင္ႀကီးမွာ ေဇတဝန္၏ အခ်က္အခ်ာ က်ေသာေနရာ
ျဖစ္ေလသည္။
အရွင္တိႆမေထရ္ႀကီးသည္
ထိုအလယ္ဇရပ္ခန္းမေဆာင္၌
ေနထိုင္သည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထည္ဝါေသာ ေက်ာင္းသခၤမ္းသဖြယ္ ျဖစ္ေနေလသည္။
ျမတ္စာြ ဘုရားကိုဖူးျမင္ရန္၊ တရားေဒသနာေတာ္နာၾကားရန္၊ ကမၼဌာန္းတရားေတာင္းရန္ စသည္ျဖင့္
ေရာက္လာၾကေသာ
အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားသည္
အဂၢသာဝကႀကီးမ်ားကိုလည္းေကာင္း
ျမတ္စာြ ဘုရားကိုလည္းေကာင္း၊ ဤဇရပ္ႀကီးရွိ
အရွင္တိႆႏွင့္
အခင္းအက်င္းတို႔ျဖင္႔
အရွင္တိႆကို
ေတြ႔ဆံုဖူးျမင္ခြင့္မရမီ
ဦးစြာေတြ႔ဆံုၾကရသည္။
ဥပဓိ႐ုပ္ႏွင့္
ခံ့ညားေသာ
သိုက္ၿမိဳက္ေသာ
ေတြ႔လုိက္ၾကေသာ အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားသည္ အလိုလိုပင္ ႐ိုက်ိဳးသြားၾကကာ လက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ ပုဆစ္တုပ္လွ်က္
ႏႈတ္ဆက္ဂါရဝျပဳၾကသည္။
လာျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း၊
အမ်ိဳးအႏြယ္
ထို႔ေနာက္
ဘယ္သို႔ေခၚပါေၾကာင္း၊
မိမိတို႔
အဘယ္အရပ္မွ
ဘုရားရွင္အားဖူးေျမာ္လို၍
ၫႊန္ျပေပးပါရန္ အေၾကာင္းတို႔ကို ေလွ်ာက္ပန္ၾကသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
38
mmcybermedia.
com
အရွင္တိႆက
တည္ၾကည္တင္းမာေသာ
မ်က္ႏွာထားကို
သူ႔အတိုင္းရွိေစလွ်က္
စကားခြန္းတံု႔မဆို ဆိတ္ဆိတ္ေနလိုက္သည္။ ထိုအခါ အာဂႏၲဳကရဟန္းမ်ားမွာ ပို၍ေလးစားသြားၿပီး ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳျခင္း၊ ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳျခင္းတို႔ကို ပန္ၾကားၾကျပန္သည္။ အရွင္တိႆကား စကားမဆို၊ တံုဏွိဘာေဝ ဆိတ္ဆိတ္ေနၿမဲ။
ထိုအခါ အာဂႏၲဳရဟန္းတို႔သည္ “ဤမေထရ္ႀကီးကား ဥပဓိလကၡဏာ သမဏသာ႐ုပၸ ေကာင္းလွသလို
အတြင္း
ပဋိသႏၶာရကိုမွ်
မဆို၊
ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေပစြတကား။ ယူဆသြားၾကကာ
အဇၥ်တၱသည္လည္း လိုလိုရာရာ
ေပတကား။
ခိုင္ခံ့တည္ၾကည္သူ
ဟုတ္ဟုတ္ျငားျငား
မေျပာ၊
တရားဘာဝနာ၌သာ စူးစိုက္ေမြ႔ေလ်ာ္ေနသူေပတကား”
ခပ္ယို႔ယို႔ပင္
အနီးမွ
ခြာသြားၾကေလသည္။
စကား
အာ႐ံုတို႔ကို စသည္ျဖင့္
အရွင္တိႆကား
ဦးေခါင္းကိုစြင့္လွ်က္ မ်က္ႏွာပင့္လွ်က္ ခပ္မဆိတ္ပင္ က်န္ရစ္ခ့ေ ဲ လသည္။
အရွင္တိႆႀကီး
ထိုသို႔ေနထိုင္
ျပဳမူေနသည္ကို
ရဟန္းငယ္တစ္ပါးက
ေကာင္းစြာ
သတိထားလိုက္မိ၏။ အရွင္တိႆႀကီး မည္သို႔နည္း။
MRAQN
ရဟန္းငယ္သည္ အရွင္တိႆႀကီးအေၾကာင္းကို စူးစမ္းခဲ့ၿပီး အေၾကာင္းစံုလင္ သိသာြ း၏။
ေကာင္းစြာ ဆိုးနယ္အပ္ေသာ သကၤန္းကို ဝတ္႐ံုထားတဲ့ ဆူၿဖိဳးေသာ ခႏၶာကိုယ္ရွိေသာ အရွင္တိႆ၏ အျပဳအမူ အက်င့္အႀကံ မွန္သမွ်ကို တရံမလပ္ အကဲခတ္ေစာင့္ၾကည့္ခ့ဲ၏။ “အရွင္တိႆရဲ႕မယ္ေတာ္က သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးရဲ႕ႏွမေတာ္ အမိတာေဒဝီမိဖုရား။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ဘုရားရွင္န႔ဲ ညီေနာင္ေတာ္စပ္တယ္။ သက်သာကီဝင္ ခတၱိယမင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ စစ္စစ္ ျဖစ္ေပတယ္။ ဒါေၾကာင့္...” “ဒါေၾကာင့္သူက လာဘ္
ဘုရားရွင္ရဲ႕
ပူေဇာ္သကၠာရတို႔ကို
ေဘာဇဥ္ခဖ ဲ ယ ြ ္ကို
စား၊
အသံုးအေဆာင္ေတြကို
အရီးေတာ္သားအေနနဲ႔
ဘုန္းေပးသံုးေဆာင္
အေကာင္းဆံုးဆိုတ့ဲ သံုး၊
ေနရေတာ့လည္း
ဘုရားရွင္ထံမွာ
ေနရသကိုး။
သကၤန္းကို
ဝတ္၊
ျဖစ္လာေသာ
အေကာင္းဆံုးဆိုတ့ဲ အေကာင္းဆံုးဆိုတ့ဲ
အလယ္ဇရပ္ခန္းမေဆာင္္
ၿပီးေတာ့
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
39
mmcybermedia.
com
ဘယ္ရဟန္းနဲ႔မွ ဟဟစကားမဆို အင္း... အာဂႏၲဳရဟန္းေတြ ေရာက္လာရင္ ပိုသိသာေသး။ မ်က္ႏွာကိုပင့္ေမာ့္ၿပီး ဘာမွ မဆိုမေျပာ အဖက္မတန္သလို အရာမသြင္းသလုိ ေနတယ္” “ဘုရားရွင္ ေနာင္ညီေတာ္စပ္ၿပီး သက်သာကီဝင္ ခတၱိယမင္းမ်ိဳး ဘဝက ရဟန္းျပဳလာသူ ဆိုေတာ့လည္း
ဒီမေထရ္ႀကီး
ဝံဝ ႔ ံ႔ႂကြားႂကြား
ရွိေပမေပါ့။
ေနပါဦး ...
သူက
ဘာေၾကာင့္
စကားမဆိုမေျပာ ဆိတ္ဆိတ္ေနရတာလဲ။ သူ ဘယ္ႏွဝါရၿပီလဲ” “ဟင္... သူ အသက္ႀကီးမွ ရဟန္းျပဳတာပါလား။ သူတစ္ဝါမွ မရေသးပါလား။ သို႔ေသာ္ သူျပဳမူေနထိုင္ပံုက
ဝါေတာ္မ်ားစြာ
ရထားတဲ့
ဟန္ေဆာင္ေနတာပဲ။
ဒီမေထရ္ႀကီး
မေထရ္ႀကီးတစ္ပါးလို
ျဖစ္ေနတယ္။
အာဂႏၲဳရဟန္းေတြကို
ဒါဟာ
အဖက္မတန္သလို
ဆက္ဆံတာဟာလည္း သူ႔ဘာသာသူ ခတၱိယႏွင့္ သက်သာကီဝင္ဆိုၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေနတာပဲ။ ဘုရားရွင္ထံ ျဖစ္ေပၚလာသမွ် လာဘ္
ပူေဇာ္သကၠာရမ်ားကို
သံုးေဆာင္ၿပီး မာန္တစ္ခဲြသား
လုပ္ေနတာပဲ” “သူ႔ဆီေရာက္လာတဲ့ အာဂႏၲဳရဟန္းေတြဟာ သူ႔ထက္ငါ ဝါစဥ္ႀကီးသူေတြခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ အဲဒါကို သူက အ႐ုိုအေသ မျပဳတဲ့အျပင္ သူ႔အေၾကာင္းမသိတ့ဲ အာဂႏၲဳမ်ားရဲ႕ အ႐ိုအေသျပဳျခင္းကို သူက မသိလိုက္မသိဘာသာ မွ်ဥ္းမွ်ဥ္းမွိန္းၿပီး ခံယူေနတယ္။ ဒါဟာ မဟုတ္ေသးဘူး” ရဟန္းငယ္သည္ ငယ္ရယ ြ ္သူတို႔ သဘာဝျဖင့္ မေက်မနပ္ ျဖစ္လာ၏။ အရွင္တိႆ၏ မူမမွန္ေသာ
ျပဳမူေနထိုင္ပံုမ်ားကို
သိရၿပီးသည့္ေနာက္တြင္
ေအာင့္အည္းမ်ိဳသိပ္ထားျခင္း
မျပဳေတာ့ပဲ အတိအလင္း ဖြင့္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
MRAQN
ထိုေန႔ကလည္း ထံုးစံအတုိင္း အရွင္တိႆသည္ ဆြမ္းကိစၥၿပီးသည့္ေနာက္ အလယ္ဇရပ္ ခန္းမေဆာင္ႀကီးရွိ
ေနရာတြင္
အက်အနေနရာယူထား၏။
ခႏၲာကိုယ္ႀကီးကို
ဆူၿဖိဳးေသာ
ေလ်ာ့ရည္းရည္းသကၤန္းျဖင့္ ပြပြေယာင္းေယာင္း လံုးေထြးၿခံဳလႊမ္းကာ ႏူးညံ့ေသာ ကမၺလာအခင္း အအံုးအမီမ်ားတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာ လွဲေလ်ာင္းေနသည္။
ရဟန္းငယ္က မနီးမေဝးတစ္ေနရာမွာ အရိပ္အကဲ ေစာင့္ၾကည့္ေန၏။
ထိုစဥ္မွာပင္ အာဂႏၲဳရဟန္းတုိ႔သည္
အာဂႏၲဳရဟန္းအခ်ိဳ႕ေရာက္လာသည္။ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေသာ
အသြင္မ်ားျဖင့္
ရပ္ေဝးမွ
လာၾကဟန္ရွိေသာ
အလယ္ဇရပ္
ခန္းမေဆာင္ရွိ
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
40
mmcybermedia.
com
အရွင္တိႆေရွ႕သို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ အရွင္တိႆက သကၤန္းကို အနည္းငယ္ျပင္၍ ႐ံုလိုက္ၿပီး ကမၺလာဖံုေပၚ၌
အက်အန
ထိုင္လိုက္သည္။
အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားကို
တစ္ခ်က္မွ်သာ
ေဝ့ဝုိက္ၾကည္လ ့ ိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုပင္တ ့ င္၍ အေဝးသို႔ ၾကည့္လုိက္သည္။
အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားက အရွင္တိႆေရွ႕တြင္ ပုဆစ္တုပ္ လက္အုပ္ခ်ီၾကသည္။ “ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္ ဘယ္မွာ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူပါသလဲ အရွင္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔ ရပ္ေဝးမွ လာေရာက္ၾကပါတယ္ အရွင္ဘုရား” အရွင္တိႆ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏။ “အရွင္ဘုရားအားလည္း
ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳျခင္းတုိ႔ကို
ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳျခင္း၊
ပန္ၾကားပါတယ္ဘုရား” အရွင္တိႆ စကားမဆိုေခ်။
မလွမ္းမကမ္းမွ
အကဲခတ္
မေအာင့္အည္းႏို္င္ေတာ့ေပ။
ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ
အရွင္တိႆႏွင့္
ရဟန္းငယ္သည္
အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ား
အၾကားသို႔
ဆက္လက္ ဝင္ေရာက္ကာ
ေျခစံုရပ္လိုက္၏။ အရွင္တိႆႀကီး တစ္ခ်က္ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္သာြ းသည္။ ရဟန္းငယ္က အရွင္တိႆကို စူးစူးၾကည့္ကာေမးသည္။ “အရွင္ဘုရား ဘယ္ႏွဝါ ရွိပါၿပီလဲ ”
MRAQN
ဤေမးခြန္းမ်ိဳးကို ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ
ဤသို႔ေသာ အရွင္တိႆမွာ
ရဟန္းငယ္တစ္ပါးထံမွ ဆတ္ကနဲျဖစ္သာြ း၏။
ၾကားရလိမ္႔မည္ဟု
အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားမွာလည္း
အံ႔အားသင့္ေနၾကသည္။
အရွင္တိႆ လွီးလႊဲေျဖၾကားဖို႔ မျဖစ္ႏို္င္။ “ငါက အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ခ်ိန္က်မွ ရဟန္းျပဳလာခဲ့တာဆိုေတာ့ တစ္ဝါမွ မရွိေသးပါဘူး ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
41
mmcybermedia.
com
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖင့္
ေျဖလိုက္ရသည္။
ရဟန္းငယ္၏အသံက
တစ္လံုးခ်င္း
ျပတ္သားစြာ ထြက္ေပၚလာ၏။ “ငါ့ရွင္ရဟန္းႀကီး... အသင္ဟာ ဆိုဆံုးမခက္သူေပ။ မိမိရဲ႕ အတိုင္းအရွည္ကို မသိ၊ ဤမွ်ေလာက္ေသာ
မေထရ္ႀကီးမ်ားကို
ပန္ၾကားသည္အ ့ ခါမွာလည္း
ျမင္ပါလွ်က္
စကားတံု႔မဆို
အ႐ိုအေသမျပဳ၊
ဆိတ္ဆိတ္ေနတယ္။
ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္
သင္ဟာ
သင့္မသင့္
စဥ္းစားဆင္ျခင္မွ်ပင္ မရွိသူျဖစ္တယ္” တိႆရဟန္းႀကီးမွာ
မိမိ၏
မ်က္စိႏွစ္ခုအၾကား
ႏွာေယာင္းထက္သို႔
ပုတ္ခတ္
ခံလို္က္ရသလို ျဖစ္သာြ း၏။ မေလာက္ေလး မေလာက္စား ရဟန္းငယ္ေလးတစ္ပါးက ငါ့ႏွယ္ေသာ ဗုဒၶ၏အရီးေတာ္သား
သက်သာကီႏယ ြ ္ကုိ အာဂႏၲဳမ်ားေရွ႕မွာ
႐ိုင္းမို္က္စာြ ေစာ္ကားသတဲ့လား။
ေႁမြေဟာက္တစ္ေကာင္လို ပါးပ်ဥ္းကိုခက ြ ္လွ်က္ ႐ွဴး႐ွဴးတြန္ျမည္ တံု႔ျပန္အံ့ဟု ႀကံေနဆဲမွာပင္ အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားထံမွ အသံမ်ား ထြက္လာ၏။ “ငါ့ရွင္ရဟန္းႀကီး... အသင္ဟာ ဆုိဆံုးမခက္သူေပ။ မိမိရဲ႕အတိုက္အရွည္ပမာဏကို မသိ၊ ဤမွ်ေလာက္ေသာ
မေထရ္ႀကီးမ်ားကို
ျမင္ပါလွ်က္
အရိုအေသမျပဳ၊
၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္
ပန္ၾကားသည္အ ့ ခါမွာလည္း ဆိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ သင္ဟာ အရာမဟုတ္သူ၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ကင္းသူျဖစ္ေပတယ္” တိႆရဟန္းႀကီးတစ္ကိုယ္လံုး ဆတ္ဆတ္တုန္သာြ းသည္။ အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားကလည္း ရဟန္းငယ္စကားလံုးမ်ားအတိုင္း မိမိထံသို႔ ပစ္ေပါက္ေနၾကပါပေကာ။ “ေဟ႔... ငါဟာ သင္တို႔လုိ အမ်ိဳးဇာတ္ေပါင္းစံုကလာတဲ့ ရဟန္းမဟုတ္ဘူး။ ငါ့မယ္ေတာ္က အမိတာေဒဝီ။ ငါ့မယ္ေတာ္က ဗုဒၶရဲ႕ ေဒြးေလးေတာ္တယ္။ ငါ့ဦးရီးေတာ္က သုေဒၶါဒနမင္းႀကီး။ ငါ့ကို ဘာမွတ္လဲ။ ငါဟာ သက်သာကီယ မ်ိဳးႏြယ္စစ္စစ္ ငါဟာ ခတၱိယစစ္စစ္ ငါဟာ... .... .....” စကားလံုးမ်ားက
႐ုန္းႂကြ
အလုအယက္
တိုးေဝွ႔ၾကသျဖင့္
လည္ေခ်ာင္းဝမွာ
တစ္ဆို႔ေနၾကၿပီး အျပင္ထက ြ ္မလာၾက။ ထိုအခါ အသံမ့ဲဆူေလာင္ေသာ စကားလံုးမ်ား၏အဟုန္ျဖင့္္ မ်က္ခြံသားမ်ား
ႏွာသီးေပါက္မ်ား
နားေပါက္မ်ားမွ
မီးအလွ်ံမ်ား
ထြက္သည့္အလား
ပူေလာင္လာသည္။ “မင္းတို႔ငါ့ကိုမ်ား ေစာ္ေစာ္ကားကား...” တိႆရဟန္းႀကီး တညီတၫြတ္တည္းေသာ
ကတုန္ကယင္ အသံတစ္ခု
ျဖစ္ေနစဥ္မွာပင္
ထြက္ေပၚလာ၏။
အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားထံမွ
ထိုအသံက
တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္
လက္ဖ်စ္တီးသံမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားက မိမိကို ႏွင္ထုတ္ေသာ အထိမ္းအမွတ္ သေကၤတ။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
42
mmcybermedia.
com
တိႆရဟန္းႀကီး ခ်ဳပ္တည္းမထားႏို္င္ေတာ့ပဲ ေပါက္ကလ ဲြ ြင့္စင္စာြ ျဖင့္... “ေဟ့...
သင္တို႔အခု
ဘယ္သူ႔ဆီလာၾကတာလဲ။
ျမတ္စာြ ဘုရားဆီကို
လာၾကတာ
မဟုတ္လား” “ဟုတ္တယ္” “ေအး...
ငါ့ကို
ဘယ္သူမ်ား
ထင္ၾကသလဲ။
မင္းတို႔အားလံုး
အရင္းအျမစ္ကစၿပီး
ျပတ္လဲေစရမယ္။ ငါ့အေၾကာင္းသိေစမယ္ ” ပူေလာင္နာၾကည္းမႈႏွင့္
အရွက္တကြဲ
ျဖစ္ရျခင္ းတို႔ေၾကာင့္
တိႆရဟန္းႀကီး၏
မ်က္လံုးမ်ားမွ မ်က္ရည္ပူမ်ား လိမ့္ဆင္းလာၾက၏။ “ငါအခု ျမတ္စာြ ဘုရားဆီ ဝင္မယ္”
MRAQN
တိႆရဟန္းႀကီးထြက္ခာြ သြားခ်ိန္တြင္ အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ား တုိင္ပင္ၾက၏။ “ငါ့ရွင္တို႔... ရဟန္းႀကီးဟာ ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္ထံေတာ္မွာ မဟုတ္မမွန္လုပ္ႀကံဖန္တီးၿပီး ေလွ်ာက္ထားႏိုင္တယ္။ သူတစ္ပါးတည္း လႊတ္လိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ အတူလိုက္ပါသြားၾကမွ ျဖစ္မယ္ ”
MRAQN
ဘုရားရွင္
ေရွ႕ေမွာက္တြင္
တိႆရဟန္းႀကီးႏွင့္အတူ
အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ား
စံုညီေရာက္ရွိၾက၏။ ဘုရားရွင္က အေၾကာင္းျဖစ္ရပ္မွန္ကို သိရွိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း စကားအစ ထြက္ေပၚလာေစရန္ အေမးေတာ္ရွိသည္။ “တိႆ... အဘယ္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ယိုစီး ငိုေႂကြးလွ်က္ ေရာက္လာရသလဲ” တိႆရဟန္းႀကီးက ႐ႈိက္သံျဖင့္ ေလွ်ာက္၏။ “ေဟာဒီ ရဟန္းေတြက တပည့္ေတာ္ကုိ ဆဲေရးၾကပါတယ္ဘုရား” “တိႆ သင္ ဘယ္အရပ္မွာေနသလဲ” “တပည့္ေတာ္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းအလယ္ စည္းေဝးရာဇရပ္မွာေနတာပါဘုရား”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
43
mmcybermedia.
com
“ရဟန္းမ်ားလာၾကသည္ကို သင္ျမင္သလား တိႆ” “ျမင္ပါတယ္ဘုရား” “ျမင္ေသာအခါ သင္ေနရာမွ ထၿပီး ခရီးဦးႀကိဳဆိုသလား” အတန္ငယ္ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွ “မႀကိဳဆုိမိပါဘုရား” “ပရိကၡရာယူျခင္းကို ပန္ၾကားခဲ့သလား” “မပန္ၾကားခဲ့မိပါဘုရား” “ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳစုရန္ ေသာက္ေရဆက္ကပ္ရန္ ပန္ၾကားခဲ့သလား” “မပန္ၾကားခဲ့မိပါဘုရား” “ေနရာထိုင္ခင္းေပးျခင္း၊ ရွိခိုးျခင္း၊ ေျခဆုပ္လက္နယ္ျခင္း ရွိခ့ဲသလား” “မရွိခ့ပ ဲ ါဘုရား”
MRAQN
ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ “တိႆ... သီတင္းငယ္ေသာ ရဟန္းသည္ သတင္းႀကီးေသာ ရဟန္းအား ဤက်င့္ဝတ္ အားလံုးကို ျပဳစုသင့္တယ္။ ထိုသို႔မျပဳေသာ ရဟန္းသည္ ေက်ာင္းအလယ္မွာေနရန္ မသင့္ေလ်ာ္၊ မအပ္စပ္၊ ယခု ျဖစ္ပာြ းရသည့္အေၾကာင္းမွာ သင္ တိႆရဲ႕အျပစ္သာ ျဖစ္တယ္။ ရဟန္းတို႔ကို ကန္ေတာ့ေလာ့” တိႆရဟန္းႀကီးက ေခါင္းငံု႔မ်က္ႏွာဝွက္ထားရင္းမွ ျပန္ေလွ်ာက္၏။ “ထိုရဟန္းမ်ားက တပည့္ေတာ္ကို ဆဲေရးပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ မကန္ေတာ့ႏုိင္ပါဘုရား” ဘုရားရွင္ ထပ္မံ မိန္႔ေတာ္မူျပန္၏။ “တိႆ... ဤသို႔မျပဳလင့္။ သင္၏အျပစ္သာျဖစ္တယ္။ ရဟန္းတို႔ကို ကန္ေတာ့ေလာ့” “တပည့္ေတာ္ မကန္ေတာ့ႏုိင္ပါဘုရား”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
44
mmcybermedia.
com
ဘုရားရွင္၏ ဆံုးမစကားကိုပင္ ျငင္းပယ္ေနေသာ ဆိုဆံုးမခက္လွသည့္ ရဟန္းႀကီးအား အာဂႏၲဳရဟန္းမ်ားက မယံုၾကည္ႏုိင္စာြ ေငးၾကည့္ေနၾကသည္။
ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူ၏။ “ရဟန္းတို႔...
တိႆဟာ
ဆိုႏုိင္ခက္သူျဖစ္တယ္။
ယခုအခါ၌သာ
မဟုတ္ေသး။
ေရွးကလည္း ဆိုႏုိင္ခက္သူ ျဖစ္ခၿ့ဲ ပီ” ရဟန္းမ်ားက အတိတ္ကို ေဆာင္ေတာ္မူပါရန္ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ၾကားၾက၏။
MRAQN
ဗာရာဏသီျပည္
ရပ္ေဝးေဒသမွ
ၿမိဳ႕ေတာ္၌
လာေရာက္ၾကေသာ
ရေသ့ရဟန္းမ်ား
သီတင္းသံုးေနထိုင္ရန္ သီးျခားေက်ာင္းဇရပ္ဟူ၍ မရွိေပ။ သို႔ေသာ္ အုိးထိန္းသည္တစ္ေယာက္၏ အလုပ္႐ံုတင္းကုပ္သည္ကား အလိုအေလ်ာက္ ဇရပ္ေဆာင္သဖြယ္ ျဖစ္ေန၏။ အိုးထိန္းသည္သည္ သူ၏အလုပ္႐ံုတင္းကုပ္ကို
ေန႔ခင္းအခါမ်ားမွာသာလွ်င္ တင္းကုပ္သည္
အသံုးျပဳလွ်က္
အားလပ္လွ်က္ရွိ၏။ အုိးမ်ားျပဳလုပ္ေသာ
အေဆာင္အခန္းမ်ားလည္း အသင္႔ရွိထားၿပီး အာဂႏၲဳခရီးသြားမ်ား
ရွိေနသည္။
ျဖစ္သည္။
မီးဖို၊
ထို႔ေၾကာင္႔
အားလံုးအဖို႔
ညအခ်ိန္မ်ားတြင္မူ
အလုပ္႐ံုတင္းကုပ္မွာ က်ယ္ဝန္းၿပီး
ေရအိုးစင္၊
ေရတြင္းေရကန္မ်ားလည္း
ရပ္ေဝးမွေရာက္လာၾကေသာ
တည္းခုိေနထိုင္ရန္
ရေသ့ရဟန္းမ်ား၊
အဆင္ေျပေသာ
ေနရာတစ္ခု
ျဖစ္ေနေလသည္။
အုိးထိန္းသည္၏ ထုိအလုပ္႐ံုတင္းကုပ္ကို ထုိသို႔အသံုးျပဳေၾကာင္း ၊ ပိုင္ရွင္အုိးထိန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း
အာဂႏၲဳမ်ား
တည္းခုိေနထို္င္ခြင့္ကို
ၾကည္ျဖဴစြာ
ခြင့္ျပဳထားေၾကာင္း
ဗာရာဏသီရွိ ကေလးသူငယ္မ်ားကအစ သိထားၾကသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ ရေသ့ႀကီးတစ္ပါး
ဗာရာဏသီသို႔
ဧကစာက်င့္ေနထိုင္ေသာ တတ္ၾကသည္။
ဟိမဝႏၲာေတာ၌
ရွစ္လမွ်ေနထိုင္ခၿ့ဲ ပီး
ေရာက္လာ၏။
ရေသ့ရဟန္းမ်ားအေနျဖင့္
မ်ားေသာအားျဖင့္မူ
က်င့္ႀကံအားထုတ္ခ့ေ ဲ သာ
ဟိမဝႏၲာေတာအရပ္၌ ဤသို႔ပင္
ေတာေတာင္အရပ္၌
တစ္ကိုယ္တည္း
ဗာရာဏသီသို႔
ေရာက္လာ
မရရွိႏုိင္ေသာ
ခ်ဥ္ဆားကို
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
45
mmcybermedia.
com
အလွဴခံရန္ပင္ျဖစ္၏။
အခ်ဥ္ႏွင့္
အငံကို
မမွီဝဲရပါက
ေသြးသားဆုတ္ယုတ္ ေျခာက္ခမ္းကာ
တရားဘာဝနာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ေရး၌ ခက္ခၾဲ ကေလသည္။
ရေသ့ႀကီးသည္
ဗာရာဏသီ
ၿမိဳ႕တံခါးဆီသို႔
ခ်ဥ္းကပ္လာ၏။
ၿမိဳ႕တံခါးဝ၌
ကေလးသူငယ္မ်ား ေဆာ့ကစားေနၾကသည္။ ရေသ့ႀကီးက“သူငယ္တို႔... ဒီဗာရာဏသီမွာ ဟိမဝႏၲာေတာေတာင္အရပ္က လာတဲ့ ရေသ့ႀကီးတစ္ပါး ေခတၱတည္းခိုေနႏိုင္ဖို႔အတြက္
ေနရာေဒသမ်ား
ရွိႏုိင္သလား။
အေဝးကေရာက္လာတဲ့
ရေသ့ရဟန္းမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းဇရပ္ရွိသလား” သူငယ္မ်ားက ပ်ဴငွာသြက္လတ္စာြ ျပန္ေျပာၾက၏။ “ရေသ့ႀကီး... အဲဒီလို ေက်ာင္းဇရပ္မ်ိဳးေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အုိးထိန္းသည္ရဲ႕ အလုပ္႐ံုတင္းကုပ္ကေတာ့ ရပ္ေဝးက အာဂႏၲဳမ်ား တည္းခိုေလ့ရွိပါတယ္။ ရေသ့ႀကီး အဲဒီမွာေတာ့ ရႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ေဟာဟိုေရွ႕နားကဟာ အုိထိန္းသည္ရဲ႕အလုပ္႐ံုတင္းကုပ္ပါ” ရေသ့ႀကီးသည္ အုိးထိန္းသည္၏ တင္းကုပ္တံခါးဆီသို႔ သြားခဲ့၏။
တံခါးဝ၌ရပ္လွ်က္ မိိမိေရာက္ရွိေၾကာင္း အသံျပဳေသာအခါ အိုးထိန္းသည္ ထြက္လာ၏။ “အသင္ အိုးထိန္းသည္လား” “ဟုတ္ပါတယ္ ရေသ့ႀကီး” “ကၽြႏု္ပ္အမည္ ေဒဝိလလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဟိမဝႏၲာက လာခဲ့တယ္။ ဟိုမွာ ရွစ္လၾကာေနၿပီး တရားအားထုတ္ခ့တ ဲ ယ္။
ခ်ဥ္ဆားမွီဝဖ ဲ ို႔
ကၽြႏု္ပ္ၿမိဳ႕သို႔
ဆင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။
သင့္မွာ
ဝန္မေလးဘူးဆုိရင္ သင့္ဇရပ္မွာ တစ္ညဥ့္မွ် တည္းခုိလိုတယ္” အိုးထိန္းသည္က ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကို အကဲခတ္ ၾကည့္လုိက္သည္။ အသက္အရြယ္ မည္မွ်ရွိၿပီကို ခက္ေပသည္။ အသက္အရြယ္
မခန္႔မွန္းတတ္၊
ဟိမဝႏၲာေန
ယခုေဒဝိလဟု
အမည္နာမကို
ႀကီးရင့္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း
အေရးအေၾကာင္းမ်ားစြာ
ရေသ့ႀကီးမ်ား၏
ထုတ္ေဖာ္ေျပာေသာ
သိသာသည္။
ယွက္သမ္းေနၾကသည္။
အသက္အရြယ္မွာ
ရေသ့ႀကီးမွာလည္း
ညိဳေမွာင္ေသာ သို႔ေသာ္
ခန္႔မွန္းရ
မ်က္ႏွာျပင္ထက္၌ ျဖဴေဖြးရွည္လ်ားေသာ
မ်က္ခံုးေမႊးမ်ားေအာက္မွ မ်က္လံုးအစံုကား စူးရွေတာက္ပလွ်က္ ရွိေနၾကသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
46
mmcybermedia.
com
မ်က္လံုးမ်ား
စူးရွသလို
အၾကည့္ကလည္း
ဝ့ံဝ့ံစားစား
ရွိသည္။
ထို႔အျပင္
အလုပ္႐ံုတင္းကုပ္ဇရပ္၌ ေနထိုင္ခြင့္ေတာင္းဆုိေသာ အသံက အနည္းငယ္ မာေက်ာေနသလိုလုိ မာနျဖင့္ ေတာင့္တင္းေနသလုိလို အုိးထိန္းသည္ ယူဆမိ၏။ “ဘယ္ႏွယ္လဲ ကၽြႏု္ပ္ တည္းခုိခြင့္ရမလား” “အို ...
ရပါတယ္။
ရပါတယ္
ရေသ့ႀကီး။
အလုပ္လုပ္တာပါ။ ညဥ့္မွာ အားလပ္ပါတယ္။
တပည့္ေတာ္က
ေန႔ဘက္မွာသာ
က်ယ္လည္း က်ယ္ဝန္းပါတယ္။
ေရမီးလည္း
ျပည့္စံုပါတယ္။ ခ်မ္းသာစြာေနပါ ရေသ့ႀကီး ” ေဒဝိလရေသ့ႀကီးသည္
တင္းကုပ္ထဲသို႔ဝင္ခ့ၿဲ ပီး
အက်ယ္အဝန္း
အေနအထားကို
အကဲခတ္သလုိ စူးစမ္းၾကည့္႐ႈ၏။ ထို႔ေနာက္“အင္း ... ကၽြႏု္ပ္က့ဲသို႔
သင့္ျမတ္ပါရဲ႕။
ေနပါဦး
အုိးထိန္းသည္
အျခားအာဂႏၲဳခရီးသြားမ်ားေကာ
ဒီလုိပဲ
ဒကာ။
သင့္အလုပ္႐တ ံု င္းကုပ္မွာ
ေရာက္လာၿပီး
တည္းခုိခြင့္ေတာင္းၾက၊
သင္ကလည္း ခြင့္ျပဳ၊ ဒီလိုပလ ဲ ား” “ဟုတ္ပါတယ္
ရေသ့ႀကီး။
အုိးလုပ္ငန္းတင္းကုပ္၊ ညဥ္မ ့ ွာေတာ့
တပည့္ေတာ္ရဲ႕
အလုပ္႐ံုဟာ
ေန႔ခင္းမွာေတာ့
တည္းခုိသူရွိရင္ ဇရပ္သဖြယ္ပါ။ ကဲ... ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲ
ရေသ့ႀကီး” “ဘာမွ
မျဖစ္ပါဘူး။
တစ္ခါတစ္ရံ
အာဂႏၲဳရေသ့ရဟန္း
အမ်ားအျပားဆံုၿပီ း
တည္းၾကတာမ်ိဳးေကာ ျဖစ္တတ္သလား” “တစ္ဦးစ၊ ႏွစ္ဦးစ ဆံုတာမ်ိဳးေတာ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ ရေသ့ႀကီး” “ေကာင္းပါၿပီေလ။ သင့္အလုပ္ သင္ လုပ္ပါေခ်ေတာ့”
MRAQN
ေဒဝိလရေသ့ႀကီး
အိပ္ရာေနရာကို
ျပင္ဆင္ေနစဥ္မွာပင္
တင္းကုပ္ဇရပ္တံခါးဝသို႔
အျခားရေသ့တစ္ပါး ေရာက္လာ၏။ “အိုးထိန္းသည္ဒကာ၊ ကၽြႏု္ပ္အမည္က နာရဒလို႔ေခၚပါတယ္။ သင့္ရဲ႕ဇရပ္မွာ တစ္ညဥ့္မွ် တည္းခိုလိုပါတယ္။ သင့္ေနရာကို ၫႊန္ျပလိုက္ၾကလို႔ ေရာက္လာပါတယ္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
47
mmcybermedia.
com
အိုးထိန္းသည္က
အေျဖမေပးေသးဘဲ
ခ်က္ခ်င္း
ရေသ့ႀကီးတစ္ပါး
မၾကာမီပင္
ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကို
ၾကည့္ရသည္မွာ
ေရာက္ရွိလာကာ
စဥ္းစား၏။
ခြင့္ေတာင္း၍
စကားေျပာမာေက်ာၿပီး
ေဒဝိလအမည္ရွိ တည္းခိုေနေပၿပီ။
မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းရွိသည္။
ေနာက္ေရာက္လာေသာ ရေသ့တစ္ပါးႏွင့္ အတူတူေနလိုသလား၊ မေနလိုသလား ဆိုသည္ကို မိမိမသိႏုိင္။ အိမ္ရွင္မိမိက ခြင့္ျပဳလိုက္လွ်င္ ေဒဝိလရေသ့ႀကီးက ဦးစြာေရာက္ႏွင့္ေနထိုင္သူအျဖစ္ ခြငမ ့္ ျပဳႏို္င္လွ်င္ မိမိအျပစ္ က်ေရာက္ႏိုင္ဖယ ြ ္ ရွိေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္“အရွင္နာရဒရေသ့... ေရွးဦးစြာ ေရာက္ရွိခြင့္ေတာင္းတဲ့ ေနထိုင္တ့ဲ ရေသ့ႀကီးတစ္ပါး ရွိေနပါတယ္။ အမည္နာမ ေဒဝိလပါတဲ့ ။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္တင္းကုပ္ကို ဇရပ္သခၤမ္းအျဖစ္ သေဘာထားၿပီးသားမို႔ အထူးဆိုရန္မရွိပါဘူး။ သို႔ေသာ္ ေဒဝိလရေသ့ႀကီးက လိုလားခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အရွင္ရေသ့ ေနႏိုင္ပါတယ္” “အိုးထိန္းသည္...
သင့္စကား
သင့္ျမတ္ပါတယ္။
ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကို
ကၽြႏု္ပ္
ခြင့္ေတာင္းၾကည့္ပါမယ္” နာရဒရေသ့ႀကီးသည္ ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကဲ့သို႔
ေဒဝိလရေသ့ႀကီးေလာက္
ေထာင္လႊား
အသက္အရြယ္
ေတာင့္တင္းဟန္မရွိ။
မႀကီးရင့္ေသးသလို
အလိုက္သင့္ေျပျပစ္ေသာ
အမူအရာမ်ိဳးရွိသည္ဟု အုိးထိန္းသည္ မွတ္ခ်က္ခ်ေလသည္။
နာရဒရေသ့သည္ တင္းကုပ္တံခါး၏ အျပင္မွာရပ္လွ်က္“ဆရာရေသ့...
ဝန္မေလးဘူးဆုိလွ်င္
ကၽြႏု္ပ္ကိုလည္း
ဇရပ္မွာ
တစ္ညဥ့္မွ်
တည္းခုိေနထိုင္ပါရေစ” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ နာရဒရေသ့၏အသံမွာ ေဒဝိလရေသ့ႀကီးပိုင္ဆိုင္ေသာ ေက်ာင္းသခၤမ္း၌ တည္းခုိခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းပန္ေနသည့္အလား ႐ိုက်ိဳးႏွိမ့္ခ်မႈရွိေလသည္။
အထဲမွ ေဒဝိလရေသ့ႀကီး၏အသံ ေပၚလာ၏။ “သင့္အမည္က ဘယ္သူလဲ” “နာရဒရေသ့ ျဖစ္ပါတယ္ ဆရာရေသ့ႀကီး” “ဘယ္က လာခဲ့သလဲ နာရဒ” “ဟိမဝႏၲာက လာခဲပ ့ ါတယ္။ ခ်ဥ္ဆားအလို႔ငွာ ျဖစ္ပါတယ္ ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
48
mmcybermedia.
com
ေခတၱ အသံဆိတ္သာြ းၿပီးမွ“အင္း ...
ဇရပ္ကေတာ့
က်ယ္ပါတယ္။
သင္ေနထိုင္
တည္းခိုတ့ဲအတြက္
ကၽြႏု္ပ္မွာ
က်ဥ္းေျမာင္းဝန္ေလးစရာ မရွိပါဘူး။ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တ့ဲ ေနရာေရြးၿပီး ေနေပေတာ့” “ေကာင္းလွပါၿပီ ဆရာရေသ့ႀကီး” ရေသ့ႏွစ္ပါး၏ ဟိမဝႏၲာမွ
အသံကို
နားစြင့္ေနေသာ ရေသ့ႏွစ္ပါးတို႔
ႂကြလာၾကေသာ
ေဒဝိလရေသ့ႀကီးသည္
အုိးထိန္းသည္လည္း
မိမိထင္သေလာက္
သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။
အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔
ခက္ထန္ေတာင့္တင္းသူ
သြားၾကေလၿပီ။ မဟုတ္ပါကလားဟု
စိတ္သက္သာရာ ရသြား၏။
သို႔ေသာ္ အံုးအံုးကၽြတ္ကၽြတ္
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ျဖစ္ေတာ့မည့္
ဗာရာဏသီျပည့္ရွင္မင္းမွအစ
အေရးအရာ
တစ္ရပ္၊
မိမိ၏
တစ္ျပည္လံုး
အလုပ္ရံုတင္းကုပ္၌
အေျခတည္ေနၿပီ ဆိုျခင္းကိုကား အုိးထိန္းသည္ ႀကိဳတင္သိျမင္ႏုိ္င္ျခင္းမရွိ။ ထိုထိတ္လန္႔ဖယ ြ ္ အေရးသည္လည္း ယခု ညဥ့္တည္းခုိေနၾကေသာ ေဒဝိလရေသ့ႀကီးႏွင့္ နာရဒရေသ့ႀကီးတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မည္ဟု စုိးစဥ္းမွ် မေတြးမိခ့ေ ဲ ခ်။
MRAQN
ဟိမဝႏၲာမွ သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့၍
ရေသ့ႏွစ္ပါးတို႔ မိမိကိုယ္မိမိ
တည္းခိုၾကသည့္ ႏွိမ့္ခ်တတ္ေသာ
ပထမညမွာပင္
ျပႆနာေပၚခဲ့၏။
နာရဒရေသ့သည္
မိမိထက္
အသက္အရြယ္ပိုႀကီးရင့္ေသာ ေဒဝိလရေသ့ႀကီး အိပ္ရာခင္းထားပံုကို အကဲခတ္ၾကည္လ ့ ိုက္သည္။ ေခါင္းရင္းျပဳရာအရပ္၊ ေျခရင္းဘက္တို႔ကို မွတ္သားသည္။ ေဒဝိလရေသ့ႀကီး၏ ေျခရင္းဘက္မွ ျဖတ္သန္းသြားလာရန္လည္း မွတ္သားထားသည္။
သို႔ေသာ္ ညဥ္အ ့ ိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ေဒဝိလရေသ့ႀကီးသည္ ခင္းထားေသာအိပ္ရာ၌ မအိပ္ဘဲ
တံခါးအလယ္၌
ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္သည္ကို အျပင္သို႔ထက ြ ္ခ့ဲရာ
ဖီလာကန္႔လန္႔ျပဳ၍ နာရဒရေသ့မသိ၊ မိမိအမွတ္အသား
အိပ္ခ့ဲ၏။
ေဒဝိလရေသ့ႀကီး
ညဥ့္နက္ခ်ိန္တြင္ ျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း
ထိုသို႔အိပ္ရာ
နာရဒရေသ့သည္ ေဒဝိလရေသ့ႀကီး၏
ေျခရင္းဘက္မွ ထြက္ေလရာ ဖီလာကန္႔လန္႔အိပ္ေနေသာ ေဒဝိလရေသ့ႀကီး၏ ဆံက်စ္စန ြ ္းကို နင္းမိသာြ းေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
49
mmcybermedia.
com
ေဒဝိလရေသ့ႀကီး လန္႔ႏုိးၿပီး - “ဘယ္သူလဲ ငါ႔ကိုနင္းသြားတာ” ဟု ေမးလုိက္၏။
နာရဒရေသ့ကလည္း
အားတံု႔အားနာျဖစ္သာြ းၿပီး -
ထိတ္လန္႔ျခင္းျဖင့္
“ကၽြႏု္ပ္
နာရဒရေသ့ပါ” ဟု ေျဖလုိက္သည္။
ေဒဝိလရေသ့ႀကီးႏႈတ္မွ ျပင္းထန္ေသာ စကားလံုးမ်ား ထြက္လာ၏။ “ရေသ့စဥ္းလဲ
ယုတ္မာတဲ့ရေသ့။
႐ိုင္းစုိင္းတဲ့ရေသ့။
ငါ့ဆံက်စ္ဦးစြန္းကိုနင္းဖို႔
ဟိမဝႏၲာေတာက လာခဲ့တာလား ဟင္း...” “အုိ ...
မဟုတ္ရပါဘူး
ရေသ့ႀကီး။
ဆရာရေသ့ႀကီး
ဒီေနရာမွာ
အိပ္ေနတာကို
ကၽြႏု္ပ္မသိလို႔ပါ။ သည္းခံပါ၊ သည္းခံပါ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္” ေဒဝိလရေသ့ႀကီး
မပီမသ
ေရရြတ္ႀကိမ္းေမာင္းေနစဥ္မွာပင္
နာရဒရေသ႔ႀကီးသည္
အျပင္သို႔ထက ြ ္လာခဲ႔၏။ မေတာ္တဆ ျဖစ္ခ့ဲရေသာ္လည္း ေဒ၀ိလရေသ့ႀကီး ေက်နပ္သည္အထိ ေတာင္းပန္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္သည္။
ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကား
“ဒိီရေသ့ယုတ္
ျပန္ဝင္လာရင္
ေမွာင္ႀကီးမည္းမည္း
ငါ့ကို
ထပ္နင္းမိဦးမယ္” ဟု ေတြးကာ ေျခရင္းျပဳရာဘက္တြင္ ေျခကို ဆန္႔လိုက္သည္။ နာရဒရေသ႔လည္း ျပန္ဝင္လာ၏။ “အျပင္ထက ြ ္တုန္းက
မျမင္မစမ္းနဲ႔
သူ႔ေျခရင္းဘက္ပဲဆုိၿပီး
ငါထြက္ခ့တ ဲ ာ
ေခါင္းရင္းျဖစ္ေနတယ္။ အခုတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာပဲ ေျခရင္းဘက္ကေန ဝင္ရမယ္” ေဒဝိလရေသ့ႀကီး
ေျခရင္းေခါင္းရင္း
ေျပာင္းျပန္လွည့္ထားသည္ကို
မသိလုိက္ေသာ
နာရဒရေသ့သည္ ေျခရင္းဘက္ဟု အမွတ္ျပဳကာ ဝင္လိုက္ေသာအခါ ေဒဝိလရေသ့ႀကီး၏ လည္ကို နင္းမိျပန္ေတာ့သည္။
ေဒဝိလရေသ့ႀကီး နာက်င္စာြ ေအာ္လိုက္သည္။ “ေဟ့... ဘယ္သူလဲ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
50
mmcybermedia.
com
“ဆရာ... ကၽြႏု္ပ္ နာရဒ... နာရဒ... ပါ” “ရေသ့ယုတ္ ပထမတစ္ႀကိမ္ ဆံက်စ္စန ြ ္းကို နင္းတယ္။ အခု လည္ကို နင္းျပန္ၿပီ။ နင့္ကို ငါက်ိန္စာတိုက္မယ္” “ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာရေသ့ႀကီး။ ဆရာ ေျခရင္းေခါင္းရင္း ျပန္လွညထ ့္ ားတာကို ကၽြႏု္ပ္မသိလို႔
မေတာ္တဆ
ျဖစ္ရပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကၽြႏု္ပ္က်ဴးလြန္မိတ့ဲအျပစ္ကို
ေတာင္းပန္ပါတယ္” “ဒါ ေတာင္းပန္လို႔ ေၾကေအးရမယ့္အျပစ္ မဟုတ္ဘူး။ နင့္ကို ငါ က်ိန္စာတိုက္မယ္”
MRAQN
ဟိမဝႏၲာတြင္ေနထိုင္လွ်က္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တပအက်င့္ကို က်င့္ႀကံေသာ ရေသ့မ်ားမွာ ထူးျခားေသာ မေနာအာနိသင္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုၾကသည္။ ထိုရေသ့တို႔၏ က်ိန္စာမွာလည္း အကယ္ပင္ က်ေရာက္လတ္ၾကသည္ျဖစ္ရာ
လူအမ်ားမွာ
ရေသ့တို႔
က်ိန္စာတိုက္ျခင္း
က်ိန္ဆျဲ ခင္းတို႔ကို
ေၾကာက္ရံ႕ြ ၾကသည္။
ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကား
ေပါက္ကဲြေသာ
ေဒါသျဖင့္
ေကာင္းကင္သို႔
ဆန္႔တန္းလွ်က္
ေဒဝိလရေသ့ႀကီး က်ိန္စာရြတ္ေလသည္။ “အေထာင္ေသာ
ေရာင္ျခည္ေတာ္သည္
ေတာက္ေလာင္ေနသည့္
ေနသူရိယမင္းတက္ခ်ိန္
အရာမကေသာ
အပူဓါတ္တို႔ျဖင့္
တညီးညီး
သင့္ဦးေခါင္း
ခုနစ္စိတ္
နံနက္အခါ၌ပင္
ကြဲေစသတည္း” နာရဒရေသ့
တုန္လႈပ္သာြ း၏။
ေတာင္းပန္ေနသည့္ၾကားမွ
က်ိန္စာေၾကာင့္မဟုတ္။
ေဒဝိလရေသ့ႀကီး
ဤမွ်
မိမိ
အႏူးအၫြတ္
ေဒါသအမ်က္
ေပါက္ကက ဲြ ာ
က်ိန္စာဆိုရသည္အထိ တင္းမာ႐ုန္းႂကြေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
က်ိန္စာ
အတိုက္ခံလိုက္ရေသာအခါ
နာရဒရေသ့လည္း
မလႊမ ဲ ေရွာင္သာ
တံု႔ျပန္ရေပေတာ့သည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
51
mmcybermedia.
com ကၽြႏု္ပ္ေတာင္းပန္ေနတဲ့ၾကားက
“ဆရာရေသ့ႀကီး။ အျပစ္ရွိသူမွာသာ
ဦးေခါင္းကြမ ဲ ွာ
ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာက်ိန္စာတိုက္လိုက္ပါပေကာ။
အျပစ္မရွိသူမွာ
ဘယ္လိုမွ
က်ိန္စာ
မသက္ေရာက္ႏိုင္ပါဘူး။ အခုေတာ့ ကၽြႏု္ပ္ကလည္း က်ိန္စာနဲ႔ပဲ ျပန္လည္ တံု႔ျပန္ရပါေတာ့မယ္” နာရဒရေသ့သည္ မ်က္စိမွိတ္ကာ လက္ကိုဆန္႔တန္းလွ်က္ ရြတ္ဆိုလိုက္၏။ “အေထာင္ေသာေရာင္ျခည္ေတာ္သည္
အပူဓါတ္တို႔ျဖင့္
အရာမကေသာ
တညီးညီး
ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ အမိုက္ေမွာင္ကို ၿဖိဳခြင္းသည့္ သူရိယေနမင္း ထြန္းလင္းေတာက္ခ်ိန္ နံနက္အခါတြင္ သင္၏ဦးေခါင္းခုနစ္စိတ္ ကြပ ဲ ါေစသတည္း” ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကား အမ်က္ေဒါသ၏ ျပင္းထန္ျခင္းျဖင့္ ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္ေနသည္။ “ဟဲ့...
ရေသ့ယုတ္။
နင့္က်ိန္စာနဲ႔
ငါ့က်ိန္စာ
ဘယ္သူ႔က်ိန္စာက
အစြမ္းျပသလဲ
မနက္လင္းရင္ သိလိမ့္မယ္ဟ့ဲ” နာရဒရေသ့က
မည္သို႔မွ်
အနာဂတ္ကိုလည္းေကာင္း
ျပန္မဆိုေတာ႔ေခ်။
ျမင္သိႏုိင္စမ ြ ္းရွိေသာ
သို႔ေသာ္
အတိတ္ကိုလည္းေကာင္း၊
အာႏုေဘာ္ရွိသူျဖစ္သျဖင့္
က်ိန္စာသည္
အဘယ္သူထံ၌ သင့္မည္နည္းဟု ဆင္ျခင္ၾကည့္လိုက္၏။ “အို ... က်ိန္စာက ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကို သင့္မွာပါလား။ ေနေရာင္ေပၚလာတာနဲ႔ သူ႔ဦးေခါင္း ခုနစ္စိတ္ ကြဲရွာေတာ့မွာပါလား” စိတ္ႏွလံုးႏူးညံ့ရင္းစြဲရွိေသာ နာရဒရေသ့၏သႏၲာန္၌ မိမိရြတ္ဆိုလိုက္ေသာ
က်ိန္စာကိုလည္း
က႐ုဏာစိတ္မ်ား ေပၚလာသည္။
ျပန္လည္မ႐ုပ္သိမ္းႏိုင္ေတာ့။
နာရဒရေသ့အေနျဖင့္
ျပဳဖြယ္အမႈတစ္ခုသာ ရွိေတာ့သည္။
ယင္းကား
တန္ခိုးအာႏုေဘာ္၏
အစြမ္းအားျဖင့္
နံနက္အာရုဏ္ကို
ပိတ္ပင္
တားျမစ္ထားရန္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ေနေရာင္မေပၚရေအာင္ တားဆီးရေတာ့မည္ ျဖစ္ေလသည္။
ဗာရာဏသီျပည္၌ မႀကံဳစဖူး ထူးကဲေသာ အျခင္းအရာ ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ညဥ့္အေမွာင္သည္ အ႐ုဏ္၏အလင္းစ
မကုန္ဆံုးႏိုင္ဘဲ
ထြက္ေပၚမလာ၊
ပိန္းပိတ္သား
နံနက္ခင္းအခ်ိန္
မည္းေမွာင္ေနသည္။
ျဖစ္ေပၚမလာဘဲ
ရွည္လ်ားေသာ
ညဥ့္အေမွာင္သာ အတိလႊမ္းလွ်က္ရွိ၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
52
mmcybermedia.
com
အေမွာင္ထု၏ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္၌
ေအာက္ဝယ္
အ႐ုဏ္မတက္ဘဲ
တိုင္းသားျပည္သူတို႔ ညဥ့္ကာလသာ
ေခ်ာက္ခ်ားကုန္ၾကသည္။
ဆက္ေနသည္။
တိုင္းသားျပည္သူတို႔
မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၾကကာ ဘုရင္န ့ န္းေတာ္သို႔သာြ းၾကၿပီး “အရွင္မင္းႀကီး ... အ႐ုဏ္မတက္လာပါ။ ကယ္ေတာ္မူပါ။ ညဥ့္အေမွာင္ထမ ဲ ွာ တစ္ျပည္လံုး နစ္ျမဳပ္ဒုကၡေရာက္ေနၾကပါၿပီ” ဟု ဟစ္ေႂကြးၾကေတာ့သည္။ ျပည့္ရွင္မင္းႀကီးလည္း
ထူးဆန္းတုန္လႈပ္ဖယ ြ ္
ဤအျဖစ္သနစ္ႀကီးကို
ေတြးဆေနခ်ိန္
ျဖစ္၏။ နံနက္အ႐ုဏ္တက္ရမည့္အခ်ိန္ အ႐ုဏ္မေပၚလာဘဲ အေမွာင္ထုသာ ႀကီးစိုးေနသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။
မိမိသည္
ျပည္႔ရွင္မင္းတစ္ပါးအေနျဖင့္
မွန္သမွ်အတြက္
တာဝန္အရွိဆံုး
ျဖစ္ေလသည္။
ေန႔မေရာက္လာဘဲ
ညဥ့္ကာလႀကီး
ျဖစ္ထန ြ ္းေနသည္မွာ
ဗာရာဏသီ
ဤသို႔
အေရးအရာ
အခ်ိန္ကာလေဖာက္ျပန္၍
မိမိတစ္စံုတစ္ခု
မွားယြင္းသေလာ။
မိမိသည္ မင္းက်င့္တရားတို႔မွ ေသြဖည္ခ့ဲသလား။ အပရိယာနိယတရားတို႔၌ ခၽြတ္ယြင္းခဲ့သလား။ မိမိဘယ္ေနရာတြင္ မွားယြင္းတိမ္းေခ်ာ္ခ့ဲသနည္း။
မိမိ၌ အျပစ္မရွိသည္ကုိ မင္းႀကီး ျပန္လည္သံုးသပ္ ေတြ႔ရွိသည္။
သို႔ဆိုလွ်င္ အေၾကာင္းတရားက အဘယ္သို႔နည္း။
မင္းႀကီးသည္ ထူးကဲသည့္အရာမွာ အေျဖရွာ
အၾကားအျမင္
ဉာဏ္လည္းႀကီးသူျဖစ္သျဖင္႔
တန္ခုိးအာႏုေဘာ္ႀကီးေသာ
ေတြ႔ရွိလိုက္သည္။
ဤသို႔မႀကံဳစဖူး
ရေသ့ႀကီးမ်ားႏွင့္သာ
ထိုရေသ့ႀကီးမ်ားသည္
ပတ္သက္ရမည္ဟု
ဟိမဝႏၲာမွ
ခ်ဥ္ဆားအလို႔ငွာ
ဗာရာဏသီသို႔ ေရာက္လာတတ္သည္။
ထုိသလ ဲ န ြ ္စကို
ရသည္ႏွင့္
မင္းႀကီးသည္
မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါတို႔အား
မီးရွဴးမီးတိုင္မ်ား
ထြန္းညႇိေစကာ ဗာရာဏသီျပည္အႏွံ႔ ရွာေဖြေစသည္။ ဟိမဝႏၲာမွႂကြလာေသာ ရေသ့ႀကီးမ်ားရွိမရွိ စံုစမ္းေစသည္။
မၾကာမီမွာပင္
အုိးထိန္းသည္၏ဇရပ္၌
ရေသ့ႀကီးႏွစ္ပါး
ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း
သတိရလာသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
53
mmcybermedia.
com
မင္းႀကီးသည္ ဗိုလ္ပါ အေႁခြအရံတို႔ျဖင့္ အုိးထိန္းသည္၏ဇရပ္သို႔ ခ်ီခ့ဲသည္။ နာရဒရေသ့ကို အသင္ပ ့ င္ ဖူးေတြ႔လိုက္ရသည္။ “အရွင္ရေသ့ ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ဗာရာဏသီျပည္သားတို႔ ဤေလာကမွာ
လုပ္ေဆာင္ဖယ ြ ္အမႈမ်ား
မျပဳလုပ္ႏုိင္
အေမွာင္တုိက္ အမိုက္အတိ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ဘာေၾကာင့္
ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ ေျဖၾကားေတာ္မူပါ” နာရဒရေသ့က ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ေျပာျပၿပီး “ဒါေၾကာင့္ ေဒဝိလရေသ့ ဦးေခါင္းမကြဲေစရေအာင္ ေနအာ႐ုဏ္ကုိ ကၽြႏု္ပ္ အဓိဌာန္ျပဳၿပီး တားျမစ္လိုက္တယ္ မင္းႀကီး ” “အရွင္ရေသ့...
ေဒဝိလရေသ့
ေဘးအႏၲရာယ္မႀကံဳရေအာင္
က်ိန္စာမသင့္ရေအာင္
နည္းလမ္းမ်ား မရွိပါဘူးလား” “တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းသာရွိတယ္” “ဘယ္လုိမ်ားပါလဲဘုရား” “အမ်က္ေဒါသနဲ႔
က်ိန္စာစတိုက္ေသာ
ေဒဝိလရေသ့က
ကၽြႏု္ပ္ကို
ကန္ေတာ့ရင္
က်ိန္စာပ်က္ျပယ္လိမ့္မယ္” ထုိအခ်ိန္မွာပင္ ေဒဝိလရေသ့ႀကီး ေမွာင္ရိပ္ထမ ဲ ွ ထြက္လာ၏။ “ငါ့ဆံက်စ္ဦးစြန္း၊ ငါ့လည္ပင္းကို နင္းတဲ့ရေသ့ယုတ္ကို ငါ မကန္ေတာ့ႏုိင္ဘူး” မင္းႀကီးက ေဒဝိလရေသ့ႀကီးအား အႏူးအၫြတ္ ေတာင္းပန္ရျပန္သည္။ “အရွင္ ကန္ေတာ့လိုက္ေစခ်င္ပါတယ္။ မကန္ေတာ့ရင္ အရွင္ဒုကၡေရာက္ပါလိမ့္မယ္” “ေဟ့... ငါ့က်ိန္စာသာ သင္အ ့ ေပၚက်ေရာက္မွာပဲ။ ငါ မကန္ေတာ့ႏိုင္ဘူး” မင္းႀကီးလည္း အမႈထမ္းမ်ားကို အမိန႔ေ ္ ပးလိုက္ရေတာ့သည္။ “ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကို
ခ်ဳပ္ေႏွာင္၊
လက္ေျခတို႔ကိုတုပ္၊
နာရဒရေသ့ေရွ႕ရင္းမွာ
အထိုင္ခုိင္းၿပီး ကန္ေတာ့ခုိင္းၾကစမ္း” မင္းမႈထမ္းမ်ားလည္း
ဘုရင့္အမိန္႔အတိုင္း
ေဒဝိလရေသ့ႀကီးအား
ခ်ဳပ္ေႏွာင္၍
နာရဒရေသ့၏ ေျခရင္းသို႔ ဦးၫြတ္ေစလုိက္၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
54
mmcybermedia.
com
နာရဒရေသ့က ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကို ဆြထ ဲ ူကာ“ထပါ... ထပါ... ဆရာရေသ့... ကၽြႏု္ပ္သည္းခံပါတယ္” ေဒဝိလရေသ့ႀကီးကား ႐ွဴး႐ွဴးရွားရွား ျဖစ္ေန၏။
နာရဒရေသ့ကမူ ဦးေခါင္းကို ေလးပင္စာြ ယမ္းရင္း“မင္းႀကီး... ေဒဝိလရေသ့ႀကီးဟာ သူ႔စိတ္အလိုအတိုင္း ဝန္ခ်ကန္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္
က်ိန္စာပ်က္ျပယ္
မသြားႏုိင္ဘူး။
ဒီလိုလုပ္ၾကပါ။
မနီးမေဝးမွာ
ေရအုိင္ငယ္တစ္ခု
ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ေရအိုင္ထက ဲ ို ေဒဝိလရေသ့ကို ဆင္းခိုင္းပါ။ လည္ပင္းနစ္ျမဳပ္သည္အထိ ေရထဲမွာ ေနပါေစ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေခါင္းထက္မွာ ေျမစုိ္င္ခတ ဲ စ္ခု တင္ေပးထားလုိက္ပါ။ ကၽြႏု္ပ္အဓိဌာန္႐ုပ္ၿပီး ေနေရာင္ေပၚထြက္လာတာနဲ႔ ေဒဝိလရေသ့ႀကီး ေရေအာက္အထိငုပ္ၿပီး ေရွာင္တိမ္းသြားပါေစ” ေဒဝိလရေသ့ႀကီးအား
ထပ္မံခ်ဳပ္ေႏွာင္၍
ေရအိုင္ဆီသို႔
ေခၚသြားၿပီး
နာရဒရေသ့
ၫႊန္ၾကားသည့္အတိုင္း ေဆာင္ရက ြ ္ၾကရျပန္သည္။
နာရဒရေသ့က တန္ခိုးလႊတ္၍ အဓိဌာန္ကို ႐ုပ္လို္က္၏။ ထိုအခိုက္မွာပင္ ေနအ႐ုဏ္ အလင္းပြင့္လာ၏။ ေနေရာင္ ေတာက္လာသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေဒဝိလရေသ့ႀကီး၏ ဦးေခါင္းေပၚ တင္ေပးထားေသာ
ေျမစိုင္ခဲသည္
ခုနစ္စိတ္ကထ ဲြ က ြ ္သာြ းေလသည္။
ေဒဝိလရေသ့လည္း
ေရငုတ္၍ ကူးသြားရင္းမွ ေရအုိင္၏ အျခားတစ္ဘက္ကမ္းတက္ကာ ထြက္ေျပးသြားေလသည္။
MRAQN
အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီးေနာက္ ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူ၏။ “တိႆရဟန္း။ ရဟန္းတို႔မည္သည္ ဤသူကား ငါ့ကို အမ်က္ထက ြ ္ၿပီ၊ ဤသူကား ငါ့ကို ပုတ္ခတ္ၿပီ၊ ဤသူကား ငါ့အေပၚ အႏုိင္ယူၿပီ၊ ဤသူကား ငါ၏ဥစၥာဘ႑ာကို ယူေဆာင္ၿပီဟု မႀကံစည္ထိုက္၊
ဤသို႔
ႀကံစည္ေသာ
ရဟန္းအား
ရန္မီးလွ်ံတို႔
မျပတ္ေတာက္ေလာင္
လိမ့္မည္သာ ျဖစ္သည္။ ရန္ၿငိဳးမဖြ႔သ ဲ ူအားသာလွ်င္ ရန္မီးသည္ ၿငိမ္း၏”
MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
55
mmcybermedia.
com
ဇာတ္ေတာ္ေပါင္းေသာ္
ျပည့္ရွင္မင္း၊
အရွင္အာနႏၵာသည္
တိႆရဟန္းသည္
ေဒဝိလရေသ့၊ ဘုရားရွင္ကား နာရဒရေသ့ ျဖစ္ခ့ေ ဲ လသည္။
MRAQN MRAQN MRAQN MRAQN
၄။ ပါလိေလယ်က သူ၏လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်သည္ ေႏွးေကြးေလးလံျခင္းမဟုတ္၊
ျဖည္းညင္း
သိမ္ေမြ႔လွ၏။
ဖင့္ႏ႔ဆ ႊဲ ုတ္ျခင္းမဟုတ္၊
ထုိျဖည္းညင္းသိမ္ေမြ႔မႈသည္
တင့္တယ္သိုက္ၿမိဳက္ေသာ
ျဖည္းညင္းမႈ
ျဖစ္ေလသည္။
စိမ္းစိုဖံ႔က ြ ားသည့္ ခတ္ရာမွာလည္း
ထန္းရြက္သံုးရြက္တမွ်
ျဖည္းျဖည္းညင္းညင္း။
ပင့္ခ်ီျမႇင့္ေျမႇာက္ရာတြင္လည္း
အရြယ္ရင့္
က်ယ္ျပန္႔ႀကီးမားေသာ
နားရြက္အစံုကို
ထန္းပင္လံုးခန္႔ရွိသည့္
ႏွာေမာင္းႀကီးကို
ျဖည္းျဖည္းညင္းညင္း။
ေရွ႕ေျခအစံု
ေနာက္ေျခအစံုတို႔ကို
လွမ္းေရႊ႕ရာမွာလည္း ျဖည္းျဖည္းညင္းညင္း ေရွ႕ေျခအစံု၏ ဒူးတို႔ကိုေျမသို႔ခ်၍ ေနာက္ေျခအစံုကို ေနာက္ဘက္သို႔ ေကြးၫႊတ္ကာ ဒူးတုပ္ဟန္ ထိုင္ခ်လိုက္ေသာအခါမွာလည္း ျဖည္းျဖည္းညင္းညင္း။
သူ၏
ျဖည္းညင္းေသာ
ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ
အမူအရာမ်ိဳး
တအိအိေရြ႕ေနပံုကပင္ အေကာင္ငယ္ေလးမ်ားကုိ
လႈပ္ရွားမႈတုိင္းသည္ လံုးဝမရွိ။
ခမ္းနားေန၏။ ေျခာက္လွန္႔
ပကတိဣေႁႏၵကုိ
တဲအိမ္ႀကီးႏွစ္လံုးအမွ်ရွိသည့္ ယုတ္စြအဆံုး
ေမာင္းႏွင္ေနေသာ
ေဆာင္ေန၏။
သူ၏ခႏၶာကိုယ္ႀကီး
မွက္၊
ယင္၊
ျဖဳတ္စသည္႔
အၿမီး၏
လႈပ္ရွားမႈသည္ပင္လွ်င္
ဣေႁႏၵျဖင့္ ျပည့္စံုေန၏။ သူ႔အမူအရာ သူ႔လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်တြင္ လွ်ပ္ေပၚျခင္း၊ ေလာ္လီျခင္း၊ အကဲမရျခင္း
စသည္တို႔
အလွ်င္းမရွိဘဲ
ၿငိမ္သက္
ျဖည္းေလး ေအးေဆးလွစာြ
တင့္တယ္
ေနေလသည္။
ဤသို႔
ဣေႁႏၵတို႔ျဖင့္
ျပည့္စံုေနသည္မွာ
သူ၏ခႏၶာကိုယ္
အတၱေဘာႀကီးက
အျခားသူတို႔ထက္ မ်ားစြာ ပုိမုိႀကီးမားေနျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ စင္စစ္ကား သူသည္ လိုအပ္လွ်င္ ေလျပင္းမုန္တိုင္းတစ္ခုႏွယ္
ျမန္ဆန္
သြက္လက္ႏုိ္င္စမ ြ ္းရွိသူ
ျဖစ္သည္။
သူ၏ႏွာေမာင္း၊
သူ၏နားရြက္၊ သူ၏ေျခတို႔ကို လွ်ပ္စီးတစ္ခုႏွယ္ လႈပ္ရွားႏုိင္သူျဖစ္၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
56
mmcybermedia. ထိုသို႔
com
ျမန္ဆန္သက ြ ္လက္ခ့ျဲ ခင္း
သူစန ြ ္႔ပယ္ခ့ေ ဲ ပၿပီ။
စြမ္းအင္မ်ားကို
သူ႔သႏၲာန္၌
ၿငိမ္သက္ခ်မ္းေျမ့ျခင္းမ်ားက ကိန္းေအာင္းခဲ့ေလၿပီ။ သူ၏မေနာအာ႐ံု ကိုယ္၌ကပင္လွ်င္ ေအးေဆး တည္ၿငိမ္သာြ းခဲ့ေပၿပီ။
အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ သူ၏ ဤသို႔ၿငိမ္သက္ ခ်မ္းေျမ့သာြ းေလသနည္း။
သံုးေလာကဝယ္ ၿငိမ္းေအးျခင္း ၏ အထြတ္အထိပ္ ျဖစ္ေတာ္မူေလေသာ ဘုရားရွင္ထံပါး၌ သူလုပ္ေကၽြးျပဳစုခြင့္ ရရွိေနေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
MRAQN
ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္ ဆင္အေပါင္းတို႔၏
ဤပါလိေလယ်ကေတာသို႔
အႀကီးအမွဴး၊
ဆင္အုပ္ႀကီးအတြင္း
ႂကြေရာက္ေတာ္မူမလာမီက
ဆင္မင္းရာဇာအျဖစ္
ရွိေနၾကေသာ
ဆင္အိုႀကီးမ်ား၊
တရံမနား ဆင္ပ်ိဳမ်ား၊
သူသည္
အုပ္ခ်ဳပ္စီမံခ့ဲ ရ၏။ ဆင္ငယ္ေလးမ်ား၏
စားက်က္ေနရာကိစၥ၊ ရန္လိုေသာ ဆင္ဆိုးခ်င္း ခိုက္ရန္ျဖစ္ပာြ း သတ္ပုတ္ထိုးေဝွ႔ၾကသည့္ကိစၥ၊ ဆင္မမ်ား
သားဖြားျခင္းကိစၥ၊
တာဝန္ရွိေသာ
ဆင္မင္းအျဖစ္
ကိစၥအဝဝတို႔က
အႀကီးအမွဴး
ထိုးတိုက္႐ႈပ္ေထြးေနခဲ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ခ့ေ ဲ သာသူသည္
နာမက်န္းေသာဆင္မ်ားအား တရစပ္လႈပ္ရွား
ကုသေရးကိစၥတို႔ျဖင္႔
ေဆာင္ရက ြ ္ခ့ဲရသည္။
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ ဆင္မင္းရာဇာအျဖစ္
ဆင္တကာ့ဆင္တို႔ထက္
ဆင္အေပါင္းတုိ႔၏
သူ႔ဝန္းက်င္ဝယ ဲ ာတြင္ ဆင္အုပ္ႀကီး၏
ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ
သူသည္
ေန႔ညမျပတ္
အထက္၌
မင္းျပဳ
အစားအေသာက္
အေနအထိုင္ကုိ ရရွိခ့ေ ဲ စကာမူ ဆင္တကာတို႔၏ ျပႆနာအစံုစံုတို႔ကိုလည္း သူ၏ဦးကင္းထက္၌ ထမ္းတင္ထားခဲ့ရသည္။ ထိုအခါ သူ႔ဘဝသည္ ႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ားကို ရွင္းလင္းရန္အတြက္ အၿမဲတေစ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ရွိေနခဲ့၏။ လွ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္မႈမ်ားျဖင့္ သူ႔ခန ြ ္အားကို တည္ေဆာက္သံုးစြခ ဲ ့ဲ ရ၏။ ၿငိမ္သက္ခ်မ္းေျမ့ျခင္းကို
သူမရခဲ့။
ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ
ေၾကာင့္ၾကျခင္း၊
ေတာင့္တျခင္းတို႔ျဖင့္
ပူေလာင္ေနခဲ့သည္။
ယခုကား သူ အနားရေပၿပီ။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
57
mmcybermedia.
com
ဆင္အုပ္ႀကီးကို
သူ
စတင္စန ြ ္႔ခာြ ခဲၿ့ ပီး
တစ္ကုိယ္တည္း
ပါလိေလယ်ကေတာထဲ၌
လွည့္လည္က်က္စားျခင္းျဖင့္ သူသည္ ဧကစာဘဝကို စတင္ခ့ဲသည္။ ႐ုပ္ခႏၶာကိုယ္အားျဖင့္ သူ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းလာသည္။ မလုိေတာ့ဘဲ
သူ႔တစ္ကုိယ္ေတာ္
သူ႔စိတ္သႏၲာန္မွာေတာ့ မပူပန္ရေသာ္လည္း သူ႔အာ႐ံုထဲ၌
မည္သူ႔အတြက္မွ်
အတြက္သာလွ်င္ သူကား
သူစန ြ ္႔ခာြ ခဲ့ေသာ
သူ
ခ်မ္းေျမ့ၿပီဟု
ၿငိမ္းေအး သူ႔အတြက္
သူေၾကာင့္ၾကစရာမလို၊
ေတာင့္တစရာလည္း
ျပဌာန္းႏိုင္ခ့ဲသည္။
မဆိုႏုိင္ေသး။
ပူပန္ေၾကာင္ၾ့ ကၿမဲ
ဆင္အုပ္ႀကီးႏွင့္
မည္သူ႔အတြက္မွ်
ျဖစ္ခ႔၏ ဲ ။
သူ႔သားသမီး
သို႔ေသာ္
တစ္ခါတစ္ရံလည္း
ဇနီးမယားမ်ားအတြက္
ေနာက္ေၾကာင္းမေအး၊ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္မ်ား ဝင္ေနခဲ့သည္။
ယခုမူကား ခုိလႈံခြင့္ရခဲ့ၿပီျဖစ္၏။
အာ႐ံမ ု ်ားပါ
သူ၏စိတ္သႏၲာန္ႏွင့္ ယခုမွ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏
အကယ္ပင္
အႂကြင္းမဲ့
ၿငိမ္းေအးခ်မ္းေျမ့ ျခင္းအာဝါသ၌
ၿငိမ္းခ်မ္းလာသည္။
သူျပဳစု
သူ႔ထံသို႔စီးဝင္
အၿငိမ္းဓါတ္မ်ားက
လုပ္ေကၽြးေနေသာ ကူးပ်ံ႕လာခဲ့သည္။
သံုးေလာကထြတ္ထား ဘုရားရွင္အား ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳစု ေနရင္းျဖင္ပ ့ င္
သူ႔မွာ
ကုသိုလ္
ေစတသိက္မ်ား တစ္စတစ္စျဖစ္ထန ြ ္း၊ အကုသိုလ္ေစတသိက္မ်ား တစ္စတစ္စ ပဲ့ေႂကြသာြ းသည္ကို သူ႔ႏွလံုးသားျဖင့္ ခံစားရရွိလာသည္။
ပါလိေလယ်က
ေတာအုပ္အလယ္ရွိ
အင္ၾကင္းပင္ရင္းဝယ္
တစ္ပါးတည္း
စံျမန္း
သီတင္းသံုးကာ ထက္ဝယ္ဖ႔ေ ဲြ ခြ ေနေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္အား စတင္ ေတြ႔ျမင္လိုက္ကတည္းက သူ၏သဒၵါတုိ႔
ႏိုးၾကားလာခဲ့ၾကသည္။
သဒၵါစိတ္၏
ေနာက္မွ
ထက္ၾကပ္ပါလာသည္ကား
ကုသုိလ္အမႈမ်ားခ်ည္းသာ ျဖစ္ေလသည္။
ဘုရားရွင္၏တုဘက္ကင္းေသာ အသေရေတာ္ကို ျမင္ကတည္းက သူ၏အေတြးမ်ားမွာ စိမ့္ေပါက္မွစီးသြန္ထက ြ ္ျဖာေသာ စမ္းေခ်ာင္းေအးႏွယ္ပင္။ “အို... ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တိုင္ပါတကား။ ပါလိေလယ်က ေတာအုပ္အလယ္ အင္ၾကင္းပင္ရင္းမွာ
သီတင္းသံုးလို႔
ပါကလား။
ေနာက္ပါ
အေႁခြအရံ
တည္းဟူေသာ
ရဟန္းအေပါင္းလည္း မပါ။ ရဟန္းတစ္ပါးေသာ္မွ မပါဘဲ တစ္ပါးတည္းပါလား” “အုိ ...
ၾကည့္စမ္း
ဆင္ေပါက္၊
ဆင္အို၊
ဆင္ရယ ြ ္၊
ဆင္ငယ္၊
ဆင္လတ္ေတြန႔ဲ
ေရာႁပြန္းၿပီးေနခဲ့ရာက ငါ့တစ္ကိုယ္တည္း စြန္႔ခာြ လာခဲ့တာ မွန္ေလစြ။ အၫြန္႔အဖ်ား ျပတ္ၿပီးေသာ ျမက္ငုတ္တို႔ကို စားရျခင္း၊ ဖ႐ိုဖရဲ စေနာင့္စနင္း က်ိဳးေသာ အခက္အရြက္ရွိေသာ သစ္ၫန ြ ္႔
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
58
mmcybermedia.
com
သစ္ခက္တို႔ကို စားရျခင္း၊ ေနာက္က်ိေသာေရကို ေသာက္ရျခင္း၊ ေရဆိပ္မွ တက္ေသာအခါ ငါ၏ ကိုယ္ကို ဆင္မတို႔ တိုက္ခိုက္တိုးေဝွ႔သာြ းသည္ကို ခံရျခင္းစတဲ့ ဒုကၡေတြက ကင္းေဝးရာအျဖစ္ ငါတစ္စီးတည္း ဖဲခာြ လာခဲ့တာ မွန္ေလစြ...” “ၾကည့္စမ္း...
ဘုရားရွင္
တစ္ပါးတည္း
သီတင္းသံုးေတာ္မူေနတယ္။
တစ္စီးတည္း
တစ္ကိုယ္ေတာ္ျဖစ္တ့ဲ ငါ့အတြက္ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခြင့္ကို ရၿပီ။ ဒါက ဘယ္သို႔ေသာ အျခားသတၱဝါမွ မရႏုိင္တ့ဲ ဧရာမအခြငအ ့္ ေရးႀကီးပဲ။ ေကာင္းေလစြ... ေကာင္းေလစြ ” သူသည္ ဘုရားရွင္ထံပါးခ်ဥ္းကပ္လွ်က္ ေျခေတာ္ရင္း၌ ဒူးတုပ္ပ်ပ္ ဝပ္လို္က္၏။ ထို႔ေနာက္ ဖားလ်ားနားရြက္အစံုကို
ေရွ႕ဘက္သို႔
ကပ္ကာ
ႏွာေမာင္းကို
လိပ္ေခြသိမ္းဆည္းလွ်က္
ဦးကင္းကိုၫတ ြ ္၊ အစြယ္တုိ႔ကို ေျမသို႔ထိေစကာ ရွိခိုး၏။ ဤအခ်ိန္မွာပင္
ဘုရားရွင္အတြက္
သူျပဳစုေပးရမည့္ ပထမဆံုးအလုပ္ကုိ ေတြ႔ရွိလိုက္ေလသည္။ “အို ... အင္ၾကင္းပင္ရင္းမွာ ေျမအျပင္ဟာ မညီမညာ အျမစ္ႁမႊာတို႔ ခံုးခံုးထ၊ ခဲသလဲတို႔ မြမြႀကဲ၊ အမိႈက္သ႐ိုက္တို႔ ဖ႐ိုဖရဲ ဘုရားရွင္အတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိလိုက္ေလျခင္း” ပ်ပ္ဝပ္ဒူးတုပ္
ရွိခုိးေနရာမွ
သူထရပ္ကာ
အင္ၾကင္းပင္ႀကီး၏
ခံုးႂကြေမာက္မို႔
ျမစ္ပ်ဥ္းႀကီးမ်ားကို ေျချဖင့္ပုတ္ခတ္ ျဖတ္တိညႇိေရႊ႕လိုက္၏။ မြမြေၾကသြားေသာ အျမစ္မႈန္မ်ား၊ ခဲသလဲမ်ား၊
သစ္ရက ြ ္မ်ား၊
ဆူးခက္မ်ားအတြက္မူကား
သူကသစ္ခက္ကို
ႏွာေမာင္းျဖင့္
ဆြဲယူရစ္ပတ္လိုက္ၿပီး တံျမက္လွည္းသည့္ ေျမအျပင္သည္ ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႔သာြ းေပၿပီ။
ဘုရားရွင္သည္ သူျပဳျပင္စီမံထားေသာ ညီၫတ ြ ္ေခ်ာေမာ ေျမအျပင္အင္ၾကင္းပင္ရိပ္၌ သကၤန္းႀကီးကို ခင္းေတာ္မူကာ ထက္ဝယ္ဖ႔ေ ဲြ ခြစံေနေတာ္မူ၏။
ဘာဆက္လုပ္ရမည္နည္း။ သူ စဥ္းစားသည္။
သူ၏ႏွာေမာင္းသည္ ယခုအခါ လူသားတို႔၏ လက္သို႔ႏွယ္ အသံုးတည႔့ႏုိင္ေကာင္းေပၿပီ။ ႏွာေမာင္းျဖင့္ ေရအိုးသ႑ာန္ လံုးဝန္းေသာ ေက်ာက္ခက ြ ္တစ္လံုးကို သူရစ္ပတ္ေဆာင္ယူသည္။ ေက်ာက္ခဲသံုးလံုးကို ဖိုခေနာက္ဆိုင္ျပဳကာ ေက်ာက္ခက ြ ္၊ ေရအိုးကုိ ဖိုထက္တည္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရကို
ျဖည့္သည္။
ထို႔ေနာက္
ေသြ႔ေျခာက္ႂကြပ္ရြေနေသာ
သစ္ကိုင္းမ်ားကို
အေလာေတာ္
အလ်ားျဖစ္ေအာင္ ခ်ိဳးဖဲ့ကာ ေရွ႕ေျခအစံုျဖင့္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ပြတ္သပ္ၿပီး မီးကို ျဖစ္ေစသည္။ ထိုမီးေတာက္ထဲသို႔
ေက်ာက္ခမ ဲ ်ားကို
ထည့္ကာ
မီးဖုတ္သည္။
မီးျပင္းတိုက္ထားေသာ
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
59
mmcybermedia.
com
ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခမ ဲ ်ား ေကာင္းစြာ ရစ္ပတ္၍
ေက်ာက္ခပ ဲ ူပူမ်ားကို
ပူေႏြးလာေသာအခါ ႏွာေမာင္းျဖင့္
အုိးထဲသို႔
ထည့္သည္။
အနီးရွိ
ေရေလွာင္ကန္ကို ေရအိုးငယ္ထဲသို႔
ပစ္ခ်သည္။ မီးျပင္းတိုက္ထားေသာ ေက်ာက္ခမ ဲ ်ား၏ အပူရွိန္ျဖင့္ ေရသည္ ေကာင္းစြာ ေႏြးေပၿပီ။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားရွင္၏ ေျခရင္းေတာ္ဝပ္ ဒူးတုပ္ရွိခုိးသည္။ “ပါလိေလယ်ကဆင္ ေရကို ေကာင္းစြာ ေႏြးေစအပ္ၿပီေလာ” ဘုရားရွင္၏အေမးေတာ္ကို သူက နားရြက္ အသာအယာခတ္၍ ေရသည္ ေကာင္းစြာ ေႏြးပါၿပီဘုရားဟု ေလွ်ာက္တင္သည္။
ဘုရားရွင္လည္း ေရအုိင္ငယ္ဆီသို႔ ႂကြေတာ္မူကာ ေရသပၸါယ္ေတာ္မူသည္။ ဘုရားရွင္အား သူသည္ ေသာက္ေရသံုးေရတို႔ ဆပ္ကပ္ႏုိင္ခ့ေ ဲ ပၿပီ။
MRAQN
ပါလိေလယ်က
ေတာအုပ္ႀကီးထဲမွ
အေကာင္းဆံုး၊
အလတ္ဆံုး၊
အဆင္းအနံ႔
အရသာတို႔ႏွင့္ အျပည့္စံုဆံုး သစ္သီးႀကီးငယ္တို႔ကို သူႏွာေမာင္းျဖင့္ ေဆာင္ယူကာ ဘုရားရွင္အား ဆက္ကပ္သည္။ ခံယူခ်ိန္တြင္
သူ၏ႏွာေမာင္းဖ်ားလိပ္ထမ ဲ ွ
သူ႔ႏွလံုးသားသည္
ၾကည္ႏူးဝမ္းေျမာက္
သဒၶါပီတိ
ေနေလသည္။
သစ္သီးမ်ားကို
ဘုရားရွင္လက္ေတာ္ျဖင့္
လႈိက္လႈိက္ခုန္လွ်က္
တစ္ကိုယ္လံုးဖိန္႔ဖိန္႔တုန္မွ်
သူ၏
ေသးငယ္စူးရွေသာ
ပုလဲေရာင္မ်က္ဆံ
မ်က္ဝန္းတို႔မွာလည္း ၾကည္ႏူးမႈမ်က္ရည္မ်ားက ဖြ႔စ ဲ ုိေနေတာ့သည္။
ဘုရားရွင္ဆမ ြ ္းခံထက ြ ္ ႂကြေတာ့မည္ဟု သူ သိလိုက္ျပန္၏။
သူက ဘုရားရွင္၏ သပိတ္ႏွင့္ သကၤန္းကို ႏွာေမာင္းျဖင့္ ေဆာင္ယူကာ ဦးကင္းထက္၌ တင္လွ်က္ ဘုရားရွင္ေနာက္ေတာ္ပါးမွ တအိအိ လိုက္ပါခဲ့သည္။
ဤေျခလွမ္းမ်ားမွာ သူ႔တစ္သက္၀ယ္ အဖိုးတန္ဆံုး ေျခလွမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ သူ၏ ႏွာေမာင္းသည္လည္း
ဘယ္တုန္းကမွ
မျပဳလုပ္ခ့ဖ ဲ ူးေသာ
လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္
အံ့ၾသဖြယ္
ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေနျပန္သည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
60
mmcybermedia.
com
ပါလိေလယ်က ေတာအုပ္အစပ္ကို လြန္ေျမာက္ေသာအခါ“ပါလိေလယ်ကဆင္၊ ဤအရပ္၏ေရွ႕သို႔ သင္လိုက္ျခင္းငွာမသင့္၊ ငါ၏သပိတ္သကၤန္းကို ေဆာင္ခ့ေ ဲ လာ့” ဘုရားရွင္ ဦးကင္းထက္မွ
ရြာ၏ဥပစာသို႔
သပိတ္ႏွငသ ့္ ကၤန္းကို
အေရာက္ဆက္ကပ္သည္။
ဝင္ေတာ္မူေတာ့မည္ ႏွာေမာင္းျဖင့္
ဘုရားရွင္က
ျဖစ္ေၾကာင္း
ေဆာင္ယူကာ
သပိတ္သကၤန္းကို
သူ
သိျပန္သည္။
ဘုရားရွင္လက္ေတာ္သို႔ ေဆာင္၍
ရြာတြင္းသို႔
ဝင္ၾကြေတာ္မူသည္။
ဘုရားရွင္
ဆြမ္းခံရာမွ
ျပန္ဝင္ေတာ္မူသည္အထိ
သူသည္
ေနရာမွာပင္
အစြဲအၿမဲ
ဒူးတုပ္ဝပ္လွ်က္ ေစာင့္သည္။ ဘုရားရွင္ ႂကြေတာ္မူေသာအခါ သပိတ္ႏွငသ ့္ ကၤန္းကို လွမ္းယူလွ်က္ ဦးကင္းထက္တင္၍ ျပန္လည္ လိုက္ပါခဲ့သည္။
အင္ၾကင္းပင္ရင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သပိတ္သကၤန္းကို သူ႔ေနရာအလိုက္ ခ်ထားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အရြက္စိမ္းစိမ္း ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕တို႔ အတိၿပီးေသာ သစ္ခက္ငယ္ကို ခ်ိဳးဖဲ့ယူကာ ဘုရားရွင္အား ယပ္ခတ္ပူေဇာ္သည္။
ညဥ္အ ့ ခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ဖဲ့ခ်ိဳးယူကာ တက္သည့္တိုင္
တုတ္ခိုင္ႀကီးမားေသာ
အင္ၾကင္းပင္
အနီးနားတစ္ဝိုက္
ေတာအုပ္
အႀကိဳအၾကားတို႔၌
သစ္လံုးသစ္ပင္ကို
လွည့္လည္ေစာင္ၾ့ ကပ္သည္။ လွည့္ပတ္သာြ းလာကာ
ႏွာေမာင္းျဖင့္ ေနအ႐ုဏ္
ဘုရားရွင္
လံုၿခံဳ
ၿငိမ္းေအးေရးအတြက္ တစ္ရံမလပ္ ေစာင့္ေရွာက္သည္။
အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္တြင္ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ ဆက္ကပ္သည္။
ထို႔ေနာက္ တစ္ေန႔တာ ျပဳဖြယ္လုပ္ေကၽြး ပူေဇာ္မႈမ်ား...။
MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
61
mmcybermedia.
com
“ပါလိေလယ်ကဆင္မင္းသည္ ပါလိေလယ်ကေတာအုပ္သည္
ျမတ္စာြ ဘုရားကို
ပါလိေလယ်က
ေစာင့္ေရွာက္လုပ္ေကၽြးပူေဇာ္အပ္ၿပီး
ဆင္မင္းေစာင္႔ၾကပ္လွ်က္
ဘုရားရွင္
သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ အရပ္ေဒသ ျဖစ္ေလၿပီ ” ဟူေသာ သတင္းစကားက နီးနားဝန္းက်င္သို႔ ပ်ံ႕ႏွ႔ံ႐ိုက္ခတ္ေလၿပီ။
သူသည္
အေတာမသတ္ႏုိင္ေသာ
သဒၶါအဟုန္ႏွင့္
ပီတိအရွိန္ကုသိုလ္စိတ္ေဇာတို႔ျဖင့္
မတိုးမက်ယ္ မစူးမနစ္ သာယာေသာအသံကို ျဖစ္ေစကာ ႏွာေမာင္းပင့္ေျမႇာက္ ထက္ေအာက္ ဝန္းက်င္ ၾကားႏိုင္႐ံုေလာက္ က်ီက်ီက်က် ဥဒါန္းက်ဴးေလသည္။ အဓိပၸါယ္ကား“ငါ ပါလိေလယ်ကဆင္မင္းသည္ ဘုရားရွင္၏ အလုပ္အေႂကြး ျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္အား လုပ္ေကၽြးပူေဇာ္၏။ ေၾသာ္... ေကာင္းစြ ေကာင္းစြ ေကာင္းစြတကား” “ပါလိေလယ်က အမည္ရေသာ ဆင္မင္းသည္ ျမတ္စာြ ဘုရားကို ေစာင့္ေရွာက္လုပ္ေကၽြး ပူေဇာ္အပ္ၿပီး ဘုရားရွင္
ပါလိေလယ်ကေတာအုပ္သည္ သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ
အလံုးစံုေသာ ဇမၺဴဒီပါအျပင္သို႔
ပါလိေလယ်ကဆင္မင္း
အရပ္ေဒသျဖစ္ေလၿပီ ”
ေစာင့္ေရွာက္လွ်က္
ဟူေသာ
သတင္းစကားက
႐ုက ိ ္ခတ္ေက်ာ္ေစာေနျခင္းကိုကား သူမသိ။ သူသိသည္ကား
ဘုရားရွင္အား ေန႔ေန႔ညည ေစာင့္ေရွာက္လုပ္ေကၽြးခြငရ ့္ ေနျခင္း၊ ထိုသုိ႔ လုပ္ေကၽြးပူေဇာ္ေနျခင္း၌ အတိုင္းမသိ ၾကည္ႏူးဝမ္းေျမာက္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
ေန႔စဥ္ပင္ ဦးကင္းထက္တင္၍
ဘုရားရွင္ဆမ ြ ္းခံဝင္ရာ လိုက္ပါ၊
ထုိေနရာမွငံ့၍ ေစာင့္ဆိုင္း၊ ပရိကၡရာကို
ဦးကင္းေပၚ
ယပ္ေလခတ္ဆက္သြင္း၊
ပါလိိေလယ်က
ရြာနားနီးေသာအခါ
ရြာအစပ္အထိ
ပရိကၡရာကို
ဘုရားရွင္အားဆက္ကပ္၊
ဘုရားရွင္ဆမ ြ ္းခံ ျပန္ႂကြလာေတာ္မူေသာအခါ ျပန္တင္ေဆာင္ယူ၊
ညဥ့္အခါ
ပရိကၡရာမ်ားကို သပိတ္အပါအဝင္
အင္ၾကင္းပင္ရင္းေရာက္ေသာအခါ အနီးအပါးမွ
သစ္ပင္ခပ္ရယ ြ ္ရယ ြ ္တစ္ပင္ကုိ
ႏွာေမာင္းျဖင့္
ရစ္ပတ္၊
ဘုရားရွင္အား ပန္းပန္ေစာင့္ၾကပ္လွည့္လည္...။
ဤသို႔ေသာ
အလုပ္အေကၽြးျပဳမႈ ၏
ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းျဖင့္
သူသည္
ေပ်ာ္ရႊင္စာြ
ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့ေလသည္။ သူ၏ လုပ္ေကၽြးပူေဇာ္မႈသည္ ထႂကြလံု႔လ ဝီရိယျဖင့္ အဘိသမာစာရိက ဟုဆိုအပ္ေသာ ျမတ္ေသာဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္အက်င့္ကို ျပဳျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သူသည္ အလုိလို သိေန၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
62
mmcybermedia.
com
သူ၏ လႈပ္ရွားမႈအဝဝကို ေကာင္းစြာျမင္ေတြ႔ၿပီး အားက်ႏွစ္သက္လာေသာ ေနာက္ထပ္ သတၱဝါတစ္ဦး ေပၚေပါက္လာေလသည္။
ထုိသတၱဝါ တိရစာၦန္ငယ္ကား တစ္ေကာင္ေသာေမ်ာက္ျဖစ္၏။
ထုိေမ်ာက္၌ အေတြးအႀကံ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့၏။ “ၾကည့္စမ္း...
ပါလိ္ေလယ်ကဆင္ႀကီး။
ေလးလံႀကီးမားလွတ့ဲ
သူ႔ခႏၲာကိုယ္ႀကီး
တစ္ခုလံုးကို ဘုရားရွင္အတြက္ အသံုးျပဳေနလုိက္တာ သူ႔ႏွာေမာင္း၊ သူ႔ဦးကင္း၊ သူ႔နားရြက္၊ သူ႔ေျခအစံုေတြကို ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္အမႈေတြအတြက္ ေနရာတက် ထုိက္တန္စာြ အသံုးျပဳေနေတာ့တယ္။
ငါ့မွာ
သန္မာစြၿဲ မဲတ့ဲ
လက္အစံုရွိတယ္။
ၿမဲၿမံအားေကာင္းတဲ့
ေျခအစံုရွိတယ္။ လုိအပ္ရင္ ခ်ိတ္ဆတ ဲြ ဲြခုိႏိုင္တ့ဲ အၿမီးရွိတယ္။ ပါလိေလယ်ကလို ဆင္ႀကီးေသာ္မွ လုပ္ႏုိင္ေသးရင္ ငါ ဘာေၾကာင့္ မလုပ္ႏို္င္ရမွာလဲ။ ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ...” ေမ်ာက္သည္
ေတာထဲ၌
လွည့္ပတ္သာြ းလာရင္း
ဘုရားရွင္အား
မည္သည့္အရာကို
ပူေဇာ္ဆက္ကပ္ရမည္နည္းဟု ေတြးႀကံရွာေဖြခ့ဲသည္။ အဆင္းအနံ႔ ျပည့္စံုေသာ သစ္သီးမ်ားကို လိုေလေသးမရွိ
ဆက္ကပ္ထားႏွင့္ၿပီးျဖစ္၏။
စီမံျပဳထားၿပီးျဖစ္၏။
ေမ်ာက္ အဖို႔
ေသာက္ေရ၊
မည္သည့္အရာဝတၱဳကို
သံုးေရ၊
ခ်ိဳးေရ
ဆက္ကပ္
ျပည့္စံုစာြ လည္း လွဴဒါန္းရမည္မသိ
ျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္...
တစ္ေနရာဝယ္ တစ္ခုေသာပစၥည္းကို ေမ်ာက္ ေတြ႔လုိက္၏။
ယင္းကား ႀကီးစြာေသာ သစ္ပင္တစ္ပင္၏ ကိုင္းမ်ားမွ ပ်ားေကာင္မရွိေသာ ပ်ားတံ၊ ပ်ားလဘုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ ေမ်ာက္သည္ သစ္ပင္ထက္သို႔ တက္၍ ငွက္ေပ်ာရြက္ကို ဖဲ့ခ်ိဳးကာ ငွက္ေပ်ာရြက္၌ထည္၍ ့ ဘုရားရွင္အား ကပ္လွဴသည္။
ဘုရားရွင္
ခံယူေတာ္မူ၏။
သံုးေဆာင္ေတာ္မူသည္ေလာဟု
ေမ်ာက္သည္
ၾကည့္ေန၏။
ဝမ္းေျမာက္စာြ ျဖင့္
ဘုရားရွင္က
ဘုရားရွင္
ငွက္ေပ်ာရြက္ကို
ဘုဥ္းေပး
ကိုင္ေတာ္မူၿမဲ
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
63
mmcybermedia.
com
ကိုင္ထားဆဲျဖင့္ ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ေတာမူျခင္း မျပဳေလေသာအခါ ေမ်ာက္သည္ ပ်ားတံစန ြ ္းကို ကိုင္လွ်က္ စူးစမ္း၏။ ပ်ားဥအခ်ိဳ႕ကို ေတြ႔ရေလသည္။ ေမ်ာက္သည္ ပ်ားဥတို႔ကို ဖယ္ရွား၍ တစ္ဖန္ကပ္လွဴရာ ဘုရားရွင္ဘုဥ္းေပး သံုးေဆာင္ေတာ္မူသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။
ေမ်ာက္သည္ အလြန္အေရးအထူး ဝမ္းေျမာက္ေသာစိတ္ျဖင့္ “ဘုရားရွင္သည္ ငါလွဴေသာ ပ်ားရည္ကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူအပ္ၿပီ ” ဟု အဓိပၸါယ္ရသည့္ အသံတုိ႔ျဖင့္ က်ယ္ေလာင္ျမဴးရႊင္စာြ ဟစ္ျမည္လွ်က္္ သစ္ပင္တစ္ပင္မွ တစ္ပင္၊ ေနာက္တစ္ပင္၊ အျခားတစ္ပင္တို႔ဆီသို႔ ခုန္ပ်ံဆဲြငင္ ကူးသန္းေလေတာ့သည္။
ထုိသို႔
ဆြဲငင္ခုန္ေက်ာ္ရင္းျဖင့္ပင္
တစ္ခုေသာသစ္ပင္၌
လက္မွ
ဆြဲလိုက္ေသာ သစ္ကိုင္းလည္း က်ိဳးျပတ္ ေျချဖင္န ့ င္းေသာ သစ္ကိုင္းလည္း က်ိဳးျပတ္သာြ း၏။
အထိန္းအသိမ္းမဲ့ အရွိန္ျပင္းစြာ က်သြားၿပီးေနာက္ ေျမျပင္အေရာက္တြင္ ခၽြန္ျမေသာ သစ္ငုတ္တစ္ခုထက္သို႔
တည့္မတ္စာြ
က်ေရာက္သာြ း၏။
သစ္ငုတ္သည္
ေမ်ာက္၏ကိုယ္ကို
ထုတ္ခ်င္းလွ်ိဳေဖာက္ၿပီးသား ျဖစ္သာြ းေလသည္။ သို႔ျဖင့္ ဘုရား၌ ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ျဖင့္သာလွ်င္ ေမ်ာက္ငယ္သည္ ေသဆံုးသြားေလသည္။
(စကားခ်ပ္။ ။ထိုေမ်ာက္သည္ ကုသိုလ္စိတ္ေဇာျဖင့္ ေသဆံုးသြားသည္၏ အျခားမဲ႔၌ တာဝတႎသာ နတ္ျပည္တြင္ ယူဇနာသံုးဆယ္ရွိေသာ ေရႊဗိမာန္၌ နတ္သမီးတစ္ေထာင္ ၿခံရံလွ်က္ မကၠဋေဒဝပုတၱ အမည္ျဖင့္ နတ္သားျဖစ္၏)
ပါလိေလယ်က
ဆင္မင္းကား
ထုိအျဖစ္မ်ားကိုလည္းမသိ
ဘုရားရွင္အား
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးေနၿမဲေနဆဲပင္။
MRAQN
ပါလိေလယ်က
ေတာသို႔
ဘုရားရွင္
တစ္ပါးတည္း
ႂကြေရာက္ေတာ္မူလာကာ
ပါလိေလယ်က ဆင္မင္း၏ လုပ္ေကၽြးျပဳစုမႈကို ခံယူေတာ္မူခ႔သ ဲ ည္မွာ သံုးလရွိခ့ေ ဲ လၿပီ။
ဝါကၽြတ္ခ်ိန္ ေရာက္ခ့ၿဲ ပီ။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
64
mmcybermedia. (ဘုရားရွင္သည္
com သံဃာမွ
တစ္ပါးတည္း
ေရွာင္ခာြ ေတာ္မူ၍
ပါလိေလယ်က
ေတာသို႔
ႂကြျမန္းေတာ္မူခ႔ျဲ ခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ဓမၼပဒ၊ ယမကဝဂ္ေကာသမၺီျပည္ ရဟန္းမ်ားဝတၱဳ၌ အက်မ္း ဖတ္႐ႈႏုိင္ၾကပါသည္။ ဤ “ပါလိေလယ်က” တြင္ ထိုအေၾကာင္းကို မျပဆိုေတာ့ပါ။ စာေရးသူ)
ဘုရားရွင္အား
ၾကာျမင့္စာြ ေသာ
အခ်ိန္အပို္င္းအျခားတို႔
ကာလပတ္လံုး
မဖူးမျမင္
ၾကရေလေသာ ဒါယကာ၊ ဒါယကာမအေပါင္းတို႔၏ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ သာဝတၱိမွ အနာထပိဏ္၊
ဝိသာခါအစရွိေသာ
ထင္ရွားသည့္
ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏
ေမတၱာရပ္ခံမႈတို႔ေၾကာင့္
အရွင္အာနႏၵာသည္ ေနာက္ပါရဟန္းငါးရာတို႔ျဖင့္ ပါလိေလယ်ကေတာသုိ႔ ႂကြခ်ီခ့ေ ဲ လၿပီ။
သို႔ေသာ္ ေတာစပ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အရွင္အာနႏၵာ ဆင္ျခင္ေတာ္မူ၏။ “ဝါတြင္းသံုးလပတ္လံုး ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ တစ္ပါးတည္းေသာ သီတင္းသံုးေတာ္မူခ့ေ ဲ သာ ျမတ္စြာဘုရား၏အထံေတာ္၌ ဤမွ်ေသာ ရဟန္းပရိသတ္တို႔ျဖင္႔ စု႐ံုးစုေဝး၍ ခ်ဥ္းကပ္ရန္မသင့္” ရဟန္းငါးရာတို႔အား
အပအရပ္၌ထားခဲ႔ၿပီး
အရွင္အာနႏၵာ
တစ္ပါးတည္း
ေတာသုိ႔
ဝင္ေလသည္။
ခ်ိဳးခ်ိဳးခၽြတ္ခၽြတ္
အသံမ်ားကို
ၾကားရကတည္းက
ပါလိေလယ်ကဆင္ႀကီးသည္
နားရြက္အစံုကို ေဘးဘက္သို႔ ဖြင့္လိုက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ အသံလာရာဘက္သို႔ ဦးေခါင္းကိုမငဲ့ဘဲ မ်က္လံုးအစံုကို ေရႊ႕ၾကည့္၏။ အေဝးေတာစပ္ ခင္တန္းခ်ံဳတစ္ေနရာ တစ္လွမ္းခ်င္းလာေနေသာ အရွင္အာနႏၵာကို ျမင္လုိက္ေလသည္။
ရက္လရွည္စာြ ဘုရားရွင္ ဤေတာ၌ သီတင္းသံုးေနရာသို႔ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မလာဖူးခဲ့။ ဤမွ်ရဲတင္းစြာ ခ်ဥ္းကပ္လာေနသူကား အဘယ္နည္း။ သူမသိ။ ဒူးတုပ္ပ်ပ္္ဝပ္ေနရာမွထကာ
တုတ္လွံတန္ကို
ႏွာေမာင္းျဖင့္
ဘုရားရွင္ထံပါး
ရစ္ပတ္ကို္င္ေျမာက္လွ်က္
အရွင္အာနႏၵာထံ ေျပးထြက္ခ့ဲ၏။ သို႔ေသာ္ ဘုရားရွင္၏အသံေတာ္ကို ၾကားလုိက္ရ၏။ “ပါလိေလယ်ကဆင္...
ဆုတ္ေလာ့...
ရပ္ေလာ့
ဖယ္ေလာ့...
မတားျမစ္ႏွင့္
ယခု
ဆည္းကပ္လာသူသည္ ငါဘုရား၏ အလုပ္အေကၽြးျဖစ္၏ ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
65
mmcybermedia.
com
ေရာက္သည့္ေနရာမွာပင္
တံု႔ခနဲ
သူရပ္လုိက္၏။
ႏွာေမာင္းတြင္
ရစ္ပတ္
သယ္ေဆာင္လာေသာ တုတ္လွံတန္ကို အေဝးသို႔ လႊင္႔ပစ္လုိက္၏။ ထို႔ေနာက္ ႏွာေမာင္းကို ဆန္႔တန္း၍
အရွင္အာနႏၵာထံမွ
သပိတ္သကၤန္းကို
လွမ္းယူရန္
ပန္ၾကားေလသည္။
အရွင္အာနႏၵာက ေပးေတာ္မမူဘဲ ကိုယ္တိုင္သာလွ်င္ သပိတ္သကၤန္းကို ေဆာင္ယူလာခဲ့သည္။ ပါလိေလယ်က ဆင္မင္းက အရွင္အာနႏၵာကို စူးစူးၿမဲၿမဲၾကည့္ရင္း အဘယ္သုိ႔ ျပဳမူေလမည္နည္းဟု အကဲခတ္သည္။
အရွင္အာနႏၵာက သပိတ္သကၤန္းကို ေျမေပၚသုိ႔ခ်ထားေလသည္။
ထုိအခါမွပင္
ပါလိေလယ်ကဆင္ႀကီး
ေက်နပ္သာြ း၏။
ျမတ္စာြ ဘုရား၏
သပိတ္
ပရိကၡရာသည္ အျမင့္ေနရာျဖစ္ေသာ ေက်ာက္ဖ်ာထက္တြင္ ရွိေန၏။ အကယ္၍ အရွင္အာနႏၵာသာ မိမိ၏
သပိတ္သကၤန္းကို
ဘုရားရွင္၏
သပိတ္ေတာ္ႏွင့္ယွဥ္လွ်က္
ေက်ာက္ဖ်ာထက္
ထားမည္ဆိုလွ်င္ ထုိအရွင္အား သင္ယူအပ္ေသာ က်င့္ဝတ္မ့ဲသူဟု သတ္မွတ္ေတာ့မည္ပင္။ ယခုမူ အရွင္အာနႏၵာသည္ နိမ့္ေသာေနရာ၌ မိမိ၏ သပိတ္သကၤန္းကို ထားလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ အရွင္ကား ဆရာ့ထံပါး၌
တပည့္က်င့္ဝတ္ကို
သိမူေပတကားဟု
ပါလိေလယ်က
ေက်နပ္သာြ းျခင္း
ျဖစ္ေလသည္။
အရွင္အာနႏၵာသည္ ဘုရားရွင္ထံပါး ေျခေတာ္ရင္း ေလ်ာက္ပတ္ေသာေနရာ၌ ထိုင္ကာ ဘုရားရွင္အား ပ်ပ္ဝပ္ရွိခုိး၏။ ပါလိေလယ်ကဆင္ႀကီးက မနီးမေဝး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အကဲခတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေန၏။
ဘုရားရွင္ႏွင့္ အရွင္အာနႏၵာတို႔ အေမးအေျဖဆိုေတာ္မူၾကၿပီ ... “အာနႏၵာ... သင္တစ္ကုိယ္တည္းသာ လာခဲ့သလား” “ရဟန္းငါးရာတုိ႔ႏွင့္ လာခဲပ ့ ါသည္ အရွင္ဘုရား” “ထိုငါးရာေသာ ရဟန္းတို႔ ဘယ္အရပ္မွာနည္း အာနႏၵာ” “အရွင္ဘုရား၏စိတ္ေတာ္ကို မသိရျခင္းေၾကာင့္ အပ၌ ထားခဲ့ပါသည္ ဘုရား” “အာနႏၵာ သူတို႔ကိုေခၚေခ်”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
66
mmcybermedia.
com
ရဟန္းငါးရာတို႔ ေရာက္လာၾကသည္။
ပါလိေလယ်က
ဆင္ႀကီးကား
ရဟန္းပရိသတ္တို႔
စုေဝးေရာက္ရွိ
လာၾကသျဖင့္
ဘုရားရွင္အနီး ခါတုိင္းကဲ့သုိ႔ အနီးအနားကပ္ႏုိင္ျခင္း မရွိေတာ့ေခ်။ သုိ႔ေသာ္ ရဟန္းငါးရာတို႔ ေရွ႕ေမွာက္မွ
ဘုရားရွင္အား
ျမင္ေတြ႔ရသည့္
ေတာစပ္အတြင္း
အကြာအေဝးျဖင့္
ခ်ဥ္းနင္း
ရပ္ၾကည္လ ့ ွ်က္ေနရေလသည္။
ရဟန္းတို႔က ေလွ်ာက္ၾက၏။ “ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ သိမ္ေမြ႔ျခင္းလည္း
ဘုရား၏
သိမ္ေမြ႔ျခင္း
ရွိေတာ္မူပါေပသည္။
ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးတည္း ေနေတာ္မူျခင္းျဖင့္
ရွိေတာ္မူပါေလသည္။
သို႔စင္လွ်က္ ဆင္းရဲၿငိဳးငယ္
ဝါတြင္း
မင္းတို႔၏
သံုးလပတ္လံုး
ခက္ခစ ဲ ာြ ျပဳေတာ္မူရေလသည္။
ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ ျပဳသူ၊ မ်က္ႏွာသစ္ေရ၊ ေသာက္ေရ၊ သံုးေရ ဆက္ကပ္သူမရွိေခ်ပါ ဘုရား” ဘုရားရွင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။ “ရဟန္းတို႔... ပါလိေလယ်က အမည္ရွိေသာ ဆင္မင္းသည္ ငါဘုရား၏ အလံုးစံုေသာ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ အမႈတုိ႔ကို
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခဲ့ေလၿပီ။
ရသည္ရွိေသာ္
ဤသုိ႔ေသာ
အတူတကြ
သေဘာရွိေသာ
ေနရျခင္းသည္
အေဆြခင္ပန ြ ္းေကာင္းကို
သင့္ျမတ္ေလ်ာက္ပတ္ေပ၏။
အေဆြခင္ပန ြ ္းေကာင္းကို မရေသာ္ တစ္ေယာက္တည္း ေနရျခင္းအျဖစ္သာ ျမတ္ေပ၏” “ရဟန္းတို႔... ရင့္ေသာ ေနျခင္းလည္း
ပညာလည္းရွိထေသာ၊ ရွိထေသာ၊
အေဆြခင္ပန ြ ္းေကာင္းကို
ၿမဲၿမံခုိင္ခံ့ အကယ္၍
မထင္ရွားေသာအားျဖင့္
အတူက်င့္ေဖာ္လည္း
ျဖစ္ထေသာ၊
တည္တံ့ေသာ၊
သမာဓိလည္း
ရသည္ျဖစ္အံ့။
အလံုးစံုကုန္ေသာ
ေကာင္းေသာ ရွိထေသာ
ဤသို႔ရသည္ရွိေသာ္
ေဘးရန္တို႔ကို
ထင္ရွား
ႏွိမ္နင္းဖ်က္ဆီး၍
ထိုအေဆြခင္ပန ြ ္းေကာင္းႏွင့္တကြ ဝမ္းေျမာက္ေသာစိတ္ရွိသည္ ထင္ရွားေသာ သတိရွိသည္ျဖစ္၍ က်င့္ရာ၏” “ရဟန္းတို႔... ရင့္ေသာ ေနျခင္းလည္း
ပညာလည္းရွိထေသာ၊ ရွိထေသာ၊
အတူက်င္႔ေဖာ္လည္း
ၿမဲၿမံခုိင္ခံ့တည္တံ့ေသာ
ျဖစ္ထေသာ၊ သမာဓိလည္း
ေကာင္းေသာ ရွိထေသာ၊
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
67
mmcybermedia.
com
အေဆြခင္ပန ြ ္းေကာင္းကို အကယ္၍ မရသည္ျဖစ္အံ့။ ဤသို႔မရသည္ရွိေသာ္ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။ အဘယ္သုိ႔နည္းဟူမူကား မင္းသည္ မင္းျဖစ္ဖူးေသာ၊ ရေသ့ရဟန္းသည္ မိမိေအာင္ရာ ေျမအရပ္ျဖစ္ေသာ ျပည္ရာြ တုိင္းကားကို စြန္႔၍ တစ္ေယာက္ခ်င္းလွ်င္ က်င့္သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္
ဆင္အေပါင္းကို
စြန္႔၍
ေတာ၌
တစ္ဦးခ်င္းသာလွ်င္
က်င့္သကဲ႔သို႔
လည္းေကာင္း တစ္ေယာက္ခ်င္းသာလွ်င္ က်င့္ရာ၏” “ရဟန္းတုိ႔... တစ္ေယာက္တည္းသာလွ်င္ က်င့္ျခင္းသည္ ျမတ္၏။ မုိက္ေသာသူႏွင့္ အေပါင္းအေဖာ္ အျဖစ္သည္
မရွိ။
ေတာ၌
ေၾကာင့္ၾကမဲ့
ငဲ့ကက ြ ္ျခင္းမရွိေသာ
ဤဆင္မင္းသည္
ခ်မ္းသာစြာက်င့္သကဲ့သို႔ ဤအတူ တစ္ေယာက္တည္း ခ်မ္းသာစြာ က်င့္ရာ၏။ အနည္းငယ္ေသာ မေကာင္းမႈတို႔ကိုလည္း မျပဳရာ...” ငါးရာေသာ ရဟန္းတို႔ အရဟတၱဖိုလ္၌ တည္ၾကကုန္ေလသည္။
အရွင္အာနႏၵာ
ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ
ေတာအုပ္ကို
စြန္႔ခာြ လွ်က္
ဘုရားရွင္
ထြက္ေတာ့မည္ျဖစ္၏။
ပါလိေလယ်ကဆင္ႀကီး
ထုိသတင္းကို
ၾကားသိခ့ဲရၿပီ။
ဘုရားရွင္
အမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ား ထြက္ႂ ကြရန္ အသင့္ရွိေနၾကၿပီ။ ဆင္မင္းသည္ က်ီက်ီက်ာက်ာ ျမည္ေအာ္လွ်က္ ႏွာေမာင္းကို အစြမ္းကုန္ပင့္ေျမာက္လွ်က္ ဘုရားရွင္ေရွ႕မွ ပိတ္ဆို႔ဆီးကာ၏။
ပုလႏ ဲ ွစ္ေရာင္
မ်က္လံုးအိမ္မ်ားမွ
မ်က္ရည္ဥမ်ား
တြဲခိုေနသည့္
ႀကီးမားေသာ
နားရြက္ႀကီးမ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္ခါေနသည္။ ဟစ္လိုက္ေသာ အသံႀကီးကလည္း ဝမ္းေခါင္းသံႀကီး ျဖစ္သည္။ ဧရာမ ကိုယ္လံုးႀကီးျဖင့္ ဆီးတားလိုက္သျဖင့္ ထြက္ႂကြေတာ္မူမည့္ ေတာစပ္လမ္းဝမွာ အလံုးစံုပိတ္ဆို႔ၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။
က်ီက်ာျမည္ေအာ္သံ၏ အဓိပၸါယ္ကား... “ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စာြ ဘုရား။ ဆုိင္းငံ့ေတာ္မူပါဦးဘုရား” ရဟန္းတို႔ကမူ
ဆင္ႀကီး၏အျပဳအမူကို
နားမလည္ႏိုင္ၾက၍
ဘုရားရွင္ထံ
ေမးျမန္း
ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ “အရွင္ဘုရား... ဆင္ႀကီးသည္ အဘယ္ကို အလိုရွိ၍ ပိတ္ဆို႔ဆီးကာ ဖီလာကန္႔လန္႔ ရပ္ေနပါသလဲဘုရား”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
68
mmcybermedia.
com
“ခ်စ္သားတို႔... ငါဘုရားႏွင့္တကြ သင္တို႔အား သစ္သီးဆြမ္း ကပ္လွဴျခင္းငွာ ဤဆင္ႀကီး အလိုရွိတယ္။
ေတာင့္တတယ္။
ရွည္ၾကာစြာေသာ
ကာလပတ္လံုး
ဤဆင္မင္း
ျပဳဖူးေသာ
ေက်းဇူးရွိတယ္။ ဆင္မင္း၏ ၾကည္ညိဳစိတ္ကို ပ်က္ျပယ္ေစဖို႔ မသင့္ဘူး။ သင္တို႔ ျပန္လည္ ဆုတ္နစ္ၾကေပဦး ” ဘုရားရွင္အမွဴးရွိေသာ
ျပန္လည္ဆုတ္နစ္
ရဟန္းတို႔
ႂကြေတာ္မူေသာအခါမွာ
ပါလိေလယ်ကသည္ ေတာအုပ္ထဲသို႔ ဝင္သာြ းေလသည္။
ေတာအုပ္ထမ ဲ ွ အထူးထူးေသာ
ျပန္ထက ြ ္လာေသာအခါတြင္ကား
ပင္မွည့္သစ္သီးတို႔ကို
ငွက္ေပ်ာ၊
သယ္ေဆာင္လာ၏။
ပိႏၷဲ
အစရွိေသာ
သစ္သီးမ်ားကို
ဘုရားရွင္ႏွင့္
ရဟန္းမ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ အစုအပံုျပဳကာ လွဴဒါန္း ၏။
တစ္ညဥ့္ကုန္ဆံုး၍
မုိးေသာက္ခ်ိန္တြင္
ငါးရာေသာ
ရဟန္းတို႔သည္
ပါလိေလယ်က
ကပ္လွဴေသာ သစ္သီးမ်ားကို အကုန္အစင္ ဘုဥ္းေပးျခင္းငွာ မတတ္ႏို္င္ၾကေခ်။
သစ္သီးဆြမ္း
ဘုဥ္းေပးၿပီးေသာအခါ
ျမတ္စာြ ဘုရားသည္
သပိတ္သကၤန္းကို
ယူေတာ္မူကာ ထြက္ႂကြေတာ္မူ၏။ ရဟန္းတို႔လည္း လုိက္ပါၾက၏။
ပါလိေလယ်ကသည္ ငါးရာေသာရဟန္းတို႔၏ အၾကားအၾကားမွ ဝင္ထက ြ ္လွည့္ပတ္ကာ ဘုရားရွင္၏ေရွ႕ေတာ္၌ ဖီလာကန္႔လန္႔တားဟန္႔ေသာ အမူအရာျဖင့္ ရပ္ျပန္ေလသည္။
တစ္ရက္တာမွ် ေနာက္ထပ္တစ္ရက္၊
လုပ္ေကၽြး
ျပဳစုခ့ဲရၿပီ။
ေနာက္ထပ္တစ္ရက္၊
ဘုရားရွင္၏
ေနာက္ထပ္တစ္ရက္
အခြင့္ျပဳေတာ္မူခ်က္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္
ဆက္လက္
သီတင္းသံုးပါရန္ ပါလိေလယ်က ေတာင္းဆိုေနသည္။ “အရွင္ဘုရား... ဆင္ႀကီး အဘယ္ေၾကာင့္ ဖီလာကန္႔လန္႔ရပ္ျပန္ပါသလဲ ဘုရား” “ရဟန္းတို႔... သင္တို႔ကို ျပန္လည္ေစလႊတ္လုိက္ၿပီး ငါဘုရားကို ဆက္လက္သီတင္းသံုး ေစခ်င္တ့ဲ ဆႏၵေတာင္းဆိုခ်က္ကို ဆင္မင္း ျပသေနတယ္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
69
mmcybermedia.
com
ပါလိေလယ်ကသည္
ဘုရားရွင္
ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္တြင္
ရပ္ေနရာမွ
ဒူးတုပ္ပ်ပ္ဝပ္
ထုိင္ခ်လိုက္သည္။ မ်က္ရည္တို႔ကား ေတြေတြက်ဆင္းေနေပၿပီ။ ႀကီးမားေသာ ကုိယ္လံုးႀကီးသည္ ဆတ္ဆတ္တုန္ေနေလသည္။
ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ “ပါလိေလယ်က
ယခုႂကြသာြ းျခင္းသည္
ငါဘုရား၏
တစ္ဖန္ျပန္မလည္ေတာ့ေသာ
ႂကြသြားျခင္းျဖစ္တယ္။ သင္ေနရစ္။ သင့္အား ဤဆင္၏ ခႏၶာကိုယ္အတၱေဘာျဖင့္ ဈာန္သည္ လည္းေကာင္း၊ ဝိပသနာသည္ လည္းေကာင္း၊ ဖို္လ္သည္ လည္းေကာင္း၊ မဂ္သည္လည္းေကာင္း မရွိႏို္င္။ သင္ေနရစ္ခ့ေ ဲ တာ့ ပါလိေလယ်က” တံုးခနဲလက ဲ ်ေတာ့မည္ ထင္ရ၏။ က်ီက်အသံစူးစူးက နာက်င္စာြ ထြက္ေပၚလာသည္။ သို႔ေသာ္ ဆတ္ဆတ္တုန္ေသာ ခႏၶာကုိယ္ကို ေျခေလးေခ်ာင္းတုိ႔ျဖင့္ ဒယီးဒယုိင္ ထိန္းသိမ္းကာ ပါလိေလယ်ကသည္ ဘုရားရွင္ေရွ႕မွ ခြာသြားသည္။ လမ္းဖယ္ေပးလိုက္ရၿပီ။
ဘုရားရွင္ေျခလွမ္း စတင္ျပင္ေတာ္မူသည္။
ပါလိေလယ်ကသည္
ႏွာေမာင္းကို
ခံတြင္းသို႔သြင္း၍
သိမ့္သိမ့္တုန္႐ိႈက္႐ႈိက္
ငိုေႂကြးေလေတာ့သည္။
ထုိသုိ႔ငုိေႂကြးရင္းျဖင့္ပင္ ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္ အစဥ္တစုိ္က္ လုက ိ ္ပါလာခဲ့သည္။ ေတာအုပ္ကုိ လြန္၍ ရြာ၏ဥပစာသို႔ ေရာက္ခ့ၿဲ ပီျဖစ္၏။
ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူသည္။ “ပါလိေလယ်က... ဤေနရာ ဤဌာနမွ အစျပဳလွ်က္ သင္၏ေနရာ မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။ လူတို႔၏ ေနရာအရပ္ျဖစ္သည္။ သင္မ ့ ွာ ေဘးအႏၲရာယ္ရွိသည္။ ဤေနရာကို အသံုးျပဳလွ်က္ သင္ေနရစ္ခ့ေ ဲ ပေတာ့...” သြန္သန ြ ္စီးက်ေနေသာ
မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္
ပါလိေလယ်ကသည္
ႏွာေမာင္းကို
ေအာက္သို႔ခ်လိုက္၏။ ရပ္ေနရာမွာ အစြဲအၿမဲ။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
70
mmcybermedia.
com
ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟန္းတုိ႔ ဆက္လက္ႂကြေတာ္မူၾကေလသည္။
မ်က္စိတစ္ဆံုး ပါလိေလယ်က
ထု္ိမွသည္
ၾကည့္သည္။
ျမင္ကြင္းမွ
ဝါေရႊေသာ
ေပ်ာက္ကယ ြ ္သာြ းသည္အထိ
အေရာင္ေတာ္္တို႔
တစ္စတစ္စ
ရပ္လွ်က္
မႈန္ဝါးသြားသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ေပ်ာက္ကယ ြ ္သာြ းသည္။
ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္ မဟုတ္ေတာ့။
ႂကြသာြ းေတာ္မူခ့ၿဲ ပီး
ဘုရားရွင္မရွိေသာ
ေနာင္ဘယ္ေသာအခါမွ
ပါလိေလယ်က
ဖူးျမင္ခြင့္ရေတာ့မည္
ေတာအုပ္ႀကီးသည္
အခ်ည္းႏွီးပမာ
ဟင္းလင္းျပင္ျဖစ္ခ့ၿဲ ပီ။
အံုး ... ခနဲ အသံႀကီး ထြက္ေပၚလာသည္။
ပါလိေလယ်က လဲက်သြားသည္။
လဲက်မသြားမီ တဒဂၤေလးကတည္းက ႏွွလံုးကြဲ၍ ေသဆံုးခဲၿ့ ပီျဖစ္၏။
MRAQN
တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌ ယူဇနာသံုးဆယ္ရွိေသာ ေရႊဗိမာန္ေပါက္လာသည္။ နတ္သမီးတစ္ေထာင္ အၿခံအရံတို႔အလယ္၌ တင့္တယ္စာြ ေသာ နတ္သားတစ္ပါး စံျမန္းေန၏။ သူ႔အမည္ကား...
“ပါလိေလယ်က နတ္သား” ား”
MRAQN MRAQN MRAQN MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
71
mmcybermedia.
com
၅။ မီးက်ီးတြင္းႏွင့္ ပဒုမၼာၾကာ အနာထပိဏ္သူေဌး၏
စည္းစိမ္ဥစၥာအရပ္ရပ္ကို
စာရင္းျပဳလုပ္
တာဝန္ယူရေသာ
အမႈေဆာင္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးသည္ မိမိအနီးတစ္ဝုိက္တြင္ လင္းျဖာလာေသာ အေရာင္စက္ဝန္းကို သတိထားလိုက္မိ၏။
တစ္စတစ္စျဖင့္
ထိုအရာင္စက္ဝိုင္းထဲတြင္
သ႑ာန္တစ္ခုသည္
ေရးေရးထင္ထင္ ေပၚလာသည္။ “သင္ဘယ္သူလဲ” အမႈေဆာင္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးက ေမးလုိ္က္၏။ “ကၽြႏု္ပ္ဟာ သင့္သူေဌးအနာထပိဏ္ရဲ႕ ဘံုခုနစ္ဆင့္ တံခါးမုခ္ ခုနစ္ဆင့္ရိွတ့ဲ ဗိမာန္အိမ္ စတုတၳေျမာက္တံခါးမုခ္မွာေနတဲ့ နတ္သားျဖစ္တယ္” “တံခါးမုခ္မွာေနတဲ့နတ္သားက ဘာေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ကို ကိုယ္ထင္ရွားျပလာသလဲ” သူေဌးအနာထပိဏ္န႔တ ဲ ကြ
“သင္တို႔ရဲ႕
သင္တုိ႔အားလံုး
ဒုကၡေရာက္ေတာ့မွာကို
ျမင္လို႔လာၿပီး သတိေပးျခင္းျဖစ္တယ္” “ဘယ္လို ဒုကၡေရာက္မွာလဲ” “သူေဌးႀကီးရဲ႕အမႈေဆာင္
ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး။
သင္မသိခ်င္ေယာင္
ေဆာင္မေနပါနဲ႔။
သင္ဟာ အနာထပိဏ္ရဲ႕ အရပ္ရပ္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ဘ႑ာေရႊေငြေတြ အခု ကုန္ခမ္းေတာ့မွာ မဟုတ္လား” “တံခါးမုခ္ေစာင့္တန ့ဲ တ္။ သင္ဘာကို ဆုိခ်င္သလဲ” “သင္တို႔ရဲ႕ အနာထပိဏ္ဟာ ေရွ႕ေရးေနာက္ေရးကို မငဲ့ကက ြ ္မၾကည့္႐ႈ႕ မစစ္ေဆးဘဲ ရွိရွိသမွ်ဥစၥာေတြကို
ထုတ္ယူၿပီး
သူ႔ရဲ႕စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ ကာလအတြင္းမွာ
ရဟန္းေဂါတမထံ
တစ္စတစ္စ
ေဇတဝန္ေက်ာင္းဒကာ
ေပးလွဴပစ္တယ္
မဟုတ္လား။
ေလ်ာ့ပါးကုန္ခန္းလာၿပီမဟုတ္လား။ သူေဌးႀကီးဟာ
သာဝတၱိမွာ
အခု
မ်ားမၾကာမီ အဆင္းရဲဆံုး
လူမြဲျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္လား” အမႈေဆာင္ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးမွာ
နတ္သားထံမွ
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ
စကားကုိ
ၾကားလုိက္ရသျဖင့္ အံ့ၾသမွင္တက္ ျဖစ္သာြ းၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ စိတ္ထဲ၌ ေထာင္းခနဲ ျဖစ္သာြ း၏။
တံခါးမုခ္ေစာင့္နတ္သားက ဆက္ေျပာသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
72
mmcybermedia. “သင္တုိ႔
com သူေဌးဟာ
စာရင္းဇယားမ်ားကိုလည္း
ကုန္သယ ြ ္မႈကိုလည္း
မစစ္ေဆးဘူး။
သူ႔ရဲ႕
ရရန္ေပးရန္
ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။
ပုိ္င္ဆိုင္မႈအစုစု
ဆုတ္ယုတ္ေလ်ာ့ပါး
ေနတာကိုလည္း ျပန္လွည့္မၾကည့္ဘူး။ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း လွဴဒါန္ း ေပးကမ္းေနသမွ်ေတြမွာလည္း အတိုင္းအတာ
ပမာဏမရွိဘူး။
သင္တုိ႔သူေဌးဟာ
လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္း အမႈမွာ
ေဟာ့ရမ္း
ေသာ့သမ ြ ္းသူျဖစ္တယ္။ သင္တုိ႔အားလံုး မၾကာခင္ ဒုကၡေရာက္ၾကေတာ့မယ္” အမႈေဆာင္ကုိယ္စားလွယ္သည္ နတ္သားအား တင္းမာစြာ ျပန္ဆုိေလ၏။ “မိစာၦဒိဌိနတ္... သင့္စကားသာလွ်င္ ေဟာ့ရမ္းေသာ့သမ ြ ္းတဲ့အမႈျဖစ္တယ္” “စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ေလ။
သင္ဟာ
သူေဌးႀကီးရဲ႕
ပုိင္ဆုိင္မႈအားလံုးကို
စာရင္းနဲ႔တကြ
အတိအက် သိထားသူပါ။ ကၽြႏု္ပ္ေမးပါရေစ... ကုန္သည္ေတြဟာ သင့္သူေဌးထံ စာရင္းတင္ၿပီး အေႂကြးယူခ့ေ ဲ သာ တစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋကုိ ျပန္မဆပ္ၾကဘူး မဟုတ္လား။ သင့္သူေဌးကလည္း ဒါကို ျပန္မစစ္ဘူး မဟုတ္လား” “မိစာၦဒိဌိနတ္... အဲဒါ သင္န႔ဲ ဘာဆုိင္သလဲ” “နားေထာင္စမ္းပါဦးေလ။ ထည့္ပိတ္ထားတဲ့
ေနာက္ထပ္
တစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋေသာ
ေၾကးစရည္းအုိးေတြဟာလည္း
ကမ္းၿပိဳတဲ့ထပ ဲ ါသြား၊
သမုဒၵရာထဲေရာက္သာြ း၊
အစီရတီျမစ္ကမ္းနားမွာ ေအာက္ေျခမွာ
ဥစၥာတို႔ကို ျမႇဳပ္ထားရာက
လိမ့္လိမ့္လလ ဲ န ဲ ႔ဲ
ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ၾကၿပီ မဟုတ္လား” “မိစာၦဒိဌိနတ္... သင္န႔ဲ မဆိုင္တာေတြ လာေျပာမေနနဲ႔” တံခါးမုခ္ေစာင့္
နတ္သားေျပာေသာ
အခ်က္မ်ားအားလံုး
အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း
အမႈေဆာင္ကုိယ္စားလွယ္ႀကီး သိရွိထား၏။ ထိုစကားမ်ားကို သူမျငင္းႏုိင္။ “ဒီမွာ
အမႈေဆာင္ကုိယ္စားလွယ္ႀကီး။
သင္တို႔သူေဌးဟာ
ရဟန္းေဂါတမအမွဴးျပဳတဲ့
ရဟန္းငါးရာတုိ႔ကို အၿမဲဆမ ြ ္းဝတ္ျပဳတယ္။ ရွစ္က်ိပ္ေသာ ရဟန္းေတြကလည္း သူေဌးအိမ္ကို အၿမဲႂကြတယ္။ ရံဖန္ရံခါ ဝင္ထက ြ ္သာြ းလာေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတြလည္း ရွိတယ္။ အကုန္လံုးကို သင္တုိ႔သူေဌးက အတုိ္င္းအဆမရွိ၊ ပမာဏမရွိ၊ စာရင္းမရွိ၊ အင္းမရွိေပးပစ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား” အမႈေဆာင္ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျပန္ေျပာလုိက္၏။ “မိစာၦဒိဠိနတ္.... သင္ ဒါပဲသိသလားဟင္၊ ေဇတဝန္ေက်ာင္းကုိ
အစြျဲ ပဳၿပီး က်ဳပ္တုိ႔
သူေဌးမင္းဟာ ငါးဆယ့္ေလးကုုေဋ လွဴထားတယ္။ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္မွာလည္း ေန႔တုိင္း
ေန႔တုိင္း
သုံးႀကိမ္ဆည္းကပ္တယ္။
နံနက္ေစာေစာ
တစ္ႀကိမ္၊
ေန႔လယ္စာစားၿပီး
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
73
mmcybermedia.
com
တစ္ႀကိမ္၊ ညခ်မ္းမွာ တစ္ႀကိမ္၊ အဲဒီလုိသာြ းတုိင္းမွာလည္း လက္ခ်ည္းသက္သက္ ဘယ္တုန္းကမွ မသြားဘူး၊ နံနက္ေစာေစာဆုိရင္ ယာဂုေဆာင္ယူ ဆက္ကပ္တယ္။ ေန႔လယ္ဆုိရင္ ေထာပတ္၊ ပ်ားရည္၊
ဆီ၊
တင္လဲ
ယူေဆာင္သာြ းတယ္။
ယူေဆာင္သာြ းတယ္။
က်ဳပ္တသ ုိ႔ ူေဌးမင္းရဲ့
ညခ်မ္းဆုိရင္ အလွဴမွာ
နံ႔သာ၊ ရဲရင့္ျခင္းကုိ
ပန္း၊
အဝတ္ သင္ဟာ
ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ၊ သင္န႔ဲ ဘာဆုိင္သလဲ”
လူႏွင့္နတ္တ၏ ုိ႔
စကားပြမ ဲ ွာ
စစ္ထုိးသည့္ႏွယ္
ျဖစ္လာ၏။
တံခါးမုခ္ေစာင့္နတ္က
ဆက္ေျပာသည္။ “ကြ်ႏု္ပ္န႔ဲ မဆုိင္ဘူးထားပါ။ သင္တုိ႔န႔ဆ ဲ ုိင္လုိ႔ ကၽြႏု္ပ္လာေျပာေနတာ၊ သတိေပးေနတာ၊ အဲဒီလုိ ေဟာ့ရမ္းတဲ့အလွဴေၾကာင့္ သင့္သူေဌး မြဲေတာ့မယ္။ သင့္သူေဌးမြဲရင္ သင္တုိ႔လည္းမြမ ဲ ယ္။ ဒါေၾကာင့္
သင္တုိ႔သူေဌးကုိ
ဆုံးမအႀကံေပးၿပီး
ရဟန္းေဂါတမနဲ႔
ရဟန္းေတြကုိလွဴတာ
ရပ္ပစ္လုိက္ေတာ့။ မိမိရဲ႕ ကုန္သယ ြ ္မႈန႔ဲ ဥစၥာရရာရေၾကာင္းကုိပဲ ျပန္ဂ႐ုစုိက္ေတာ့ ရဟန္းေဂါတမနဲ႔ သူတ ႔ ပည့္ေတြ ဝင္ထက ြ ္ သြားလာေနတာေတြကုိလည္း တားျမစ္လုိက္ေတာ့” အမႈေဆာင္ကုိယ္စားလွယ္သည္ လက္သီးဆုပ္လ်က္ ျပန္ေျပာလုိက္၏။ “နတ္မုိက္၊
သူေဌးမင္း
ဘုရားသာသနာေတာ္မွာ
ဥစၥာကုိစန ြ ္႔တ့ေ ဲ နရာဟာ
စြန္႔ျခင္းၿဖစ္တယ္။
အခု
ဝဋ္ဆင္းရဲမွ
သင္ေျပာတဲ့
ထြက္ေျမာက္ေစတဲ့
ယုတ္နိမ့္ေသာစကားမ်ဳိး
က်ဳပ္ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘူး။ သူေဌးမင္းက က်ဳပ္ရ့ေ ဲ သွ်ာင္ကုိ ဆြက ဲ ုိင္ၿပီး ေရာင္းစားေတာင္မွ ဒီစကားမ်ဳိး က်ဳပ္မေျပာဘူးမွတ္ထား” တံခါးမုခ္ေစာင့္နတ္ သုိ႔ေသာ္
နတ္သည္
ထုိစကားမ်ားကုိ
အေရာင္စက္ဝန္းလည္း
ကြယ္သာြ းသည္။
လက္ေလွ်ာ့သာြ းျခင္းမဟုတ္။
ေျပာျပန္၏။ သားႀကီးကပုိ၍
အနာထပိဏ္၏
ျပင္းထန္သည္။
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားသည္။ သားႀကီးထံခ်ဥ္းကပ္၍
“နတ္ယုတ္ ထြက္သာြ း” ဟု
ႏွင္ထုတ္ေလသည္။
တံခါးမုခ္ေစာင့္နတ္သား
ေျပာခဲ့ေသာ
စကားမ်ားသည္
စင္စစ္အမွန္တကယ္
ေပၚေပါက္ေနေသာ အေျခအေနမွန္မ်ား ျဖစ္၏။ အၿမဲမျပတ္ အလွဴကုိသာေပး၍ ကုန္သယ ြ ္စီးပြား အလုပ္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားေသာ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ စည္းစိမ္ဥစၥာ ပုိင္ဆိုင္မႈ အရပ္ရပ္မွာ အတုိးအပြား နည္းပါးလာရာမွ ရပ္ဆုိင္းသြားၿပီး ကုန္ခန္းလုနီးပါး ျဖစ္ေနေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
74
mmcybermedia.
com
အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးဟူေသာ ဘြ႔မ ဲ ည္နာမသာက်န္၍ အဝတ္ပုဆုိး ေဘာဇဥ္ေနရာတို႔မွာ ယခင္ႏွင့္မတူ ညႇိဳးမွိန္လာ၏။
တံခါးမုခ္ေစာင့္နတ္သည္ ဤအေျခအေနကို ေကာင္းစြာသိထားၿပီး ဤအေျခအေနေပၚတြင္ အခြင့္အေရး
အရယူလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ရပ္စဲေစျခင္းျဖင့္
နတ္သား၏
ဘုရားရွင္ႏွင့္တကြေသာ
အဓိကရည္ရယ ြ ္ခ်က္ကား အလွဴကို
ရဟန္းတုိ႔
အနာထပိဏ္၏
ဘံဗ ု ိမာန္ေနအိမ္သို႔
လံုးဝမလာေရာက္ေစေရးပင္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင္န ့ ည္း။
ေလးခုေျမာက္ေသာ
တံခါးမုခ္၌ေနသည့္
ဤနတ္သားသည္
မိစာၦဒိဌိနတ္ျဖစ္၏။
ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တိုင္သည္ လည္းေကာင္း၊ ရွစ္က်ိတ္ေသာ မေထရ္တို႔သည္ လည္းေကာင္း အနာထပိဏ္သူေဌး၏ တံခါးမုခ္ဗိမာန္၌
ဘံုဗိမာန္သို႔
ႂကြဝင္ေတာ္မူေသာအခါမ်ားတြင္
နတ္သားသည္
တည္ေနရန္မျဖစ္ႏုိ္င္ေတာ့ဘဲ ေျမသုိ႔ ဆင္းပယ္ဖယ္ရွားေပးရ၏။
“ရဟန္းေဂါတမနဲ႔
သူ႔တပည့္ေတြ
ထို႔ေၾကာင့္
ဝင္ၾကထြက္ၾကျပဳၾကတုိင္း
ဒီအိမ္ကို
သူ၏ ငါ့မွာ
ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ရတယ္။ ငါ့ေနရာမွာ ငါမေနရ။ အၿမဲပဲ ဆင္းသက္ၿပီး ေျမမွာေနရတယ္” ဟု စြဲမွတ္ကာ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ မႂကြလာေရးကုိ နတ္သား ႀကိဳးပမ္းျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
နတ္သားသည္ ခ်ဥ္းကပ္၍
အမႈေဆာင္ကုိယ္စားလွယ္ႏွင့္
႐ံႈးနိမ့္ခၿ့ဲ ပီးေနာက္
အနာထပိဏ္သူေဌး၏
အနာထပိဏ္သူေဌးထံ
သားႀကီးတို႔ထံ
တုိက႐ ္ က ို ္ခ်ဥ္းကပ္ရန္
အခါအခြင့္
ေကာင္းမ်ားကို ေခ်ာင္းေျမာင္းေစာင့္ဆိုင္းလွ်က္ ရွိေလသည္။
မိစာၦနတ္ ထုိသုိ႔ အခြင့္ေကာင္းကုိ ေစာင္ဆ ့ ုိင္းေနခ်ိန္တြင္းမွာပင္ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီး၏ စည္းစိမ္ဥစၥာမွာလည္း
တစ္စတစ္စ
ဆုတ္ယုတ္လာေလသည္။
အလွဴေပးျခင္းသည္သာ
တစ္ခုတည္းေသာ
အလုပ္ဟု
အနာထပိဏ္သည္
စြယ ဲ ူထားသည့္အလား
ယခင္လုိ
ကုန္သြယ္ျခင္း၊ ကုန္ေရာင္းျခင္း၊ ကုန္ဝယ္ျခင္းလုပ္ငန္းကို အလ်ဥ္းပင္ မလုပ္ကုိင္ေတာ့ေခ်။
ဤတြင္
အနာထပိဏ္၏
စံအိမ္ႏွင့္တကြေသာ
ေနရာထုိင္ခင္း၊
ပရိေဘာဂ၊
အဝတ္တန္ဆာတို႔မွာ ညႇိဳးမွိန္လာခဲ့၏။ အတုိးအပြားတုိ႔ ဆိတ္သုဥ္းသည့္အျပင္ အရင္းအႏွီးပင္ မက်န္ေတာ့သေလာက္ ကုန္ဆံုးခန္းေျခာက္သာြ း၏။ သုိ႔ပင္လွ်က္ သူေဌးႀကီးသည္ အလွဴေပးျခင္း၌
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
75
mmcybermedia.
com
ေရာင္ရ ့ ဲရပ္တန္႔ျခင္း၊
တံု႔ဆုိင္းေတြေဝျခင္းမရွိဘဲ
ဆက္လက္လွဴၿမဲ
လွဴေနသည္။
လွဴဖြယ္
ပစၥည္းမ်ားမွာကား ယခင္လုိ အမြန္အျမတ္ အေကာင္းအၫြန္႔မ်ား မဟုတ္ေတာ့။
တစ္ေန႔ေသာအခါ အဆင္းအေရာင္ ျပယ္မွိန္ေသာ အဝတ္တန္ဆာတို႔ကို ဝတ္ဆင္လွ်က္ အနာထပိဏ္သည္ ဘုရားရွင္ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ဝင္ကာ ရွိခိုးေလသည္။ ျမတ္စာြ ဘုရားက သူေဌးႀကီး သင့္အိမ္မွာ အလွဴေပးရရဲ႕လားဟု ေမးေတာ္မူသည္။ အနာထပိဏ္က ေလးကန္တံု႔ေႏွးအသံျဖင့္ ေလွ်ာက္တင္ေလသည္။ “အရွင္ဘုရား...
အလွဴေပးရ၏။
အမြန္အျမတ္မျဖစ္ပါဘုရား”ဟု
သုိ႔ေသာ္
တပည့္ေတာ္၏
ေလွ်ာက္တင္ရသည့္အတြက္
အလွဴမွ
သူေဌးႀကီးမွာ
လွဴဖြယ္ပစၥည္း ရွက္စႏုိးျဖင့္
အားငယ္ေန၏။
ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူသည္။ “သူေဌးႀကီး ႐ုန္႔ရင္းညံ့ဖ်င္းေသာ အလွဴကုိ ေပးရ၏ဟူ၍ စိတ္ကုိ မတြန္႔တိုလင္။့ စိတ္သည္ မြန္ျမတ္သည္ရွိေသာ္ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ ဘုရားသားေတာ္မ်ားအား လွဴအပ္ေသာအလွဴမည္သည္ ႐ုန္႔ရင္းေသာမည္သည္မရွိ။ အေၾကာင္းမူကား အက်ိဳးေက်းဇူးႀကီးသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္တည္း။ စိတ္ထားၾကည္ညိဳေသာ္ ျမတ္စာြ ဘုရား၌ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စာြ ဘုရား၏ တပည့္သာဝကတို႔၌ လည္းေကာင္း နည္းေသာအလွဴမည္သည္ မရွိ” ဘုရားရွင္သည္ ထုိသုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ေ၀လာမသုတ္ကို ေဟာေတာ္မူသည္။
အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးသည္
ဘုရားရွင္၏
တရားဓမၼျဖင့္
ညႇိဳးငယ္အားနည္းျခင္းမ်ား
ေပ်ာက္ပ်က္ကာ မိမိအလွဴ၌ ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္ျခင္း ပီတိသဒၶါမ်ားျဖင့္ တက္ႂကြလန္းဆန္းစြာ ျပန္လည္ဆုတ္နစ္ခ့ေ ဲ လသည္။
မိစာၦနတ္ကား
သူေဌးႀကီး၏သႏၲာန္၌
သူေတာ္ေကာင္း
တရားဓါတ္တို႔ျဖင့္
ကိန္းဝပ္ခ့ဲသည္ကိုလည္း မသိ၊ သူေဌးႀကီး၏ ေသာတာပန္တို႔ ဂုဏ္ရည္ကိုလည္း မသိဘဲ ထုိညဥ့္၌ သူေဌးႀကီးအား တုိက္႐ိုက္ေျပာေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
76
mmcybermedia.
com
က်က္သေရတုိက္ခန္း၌
လင္းခနဲ ဝင္းျဖာသြားၿပီးေနာက္
နတ္သား၏သ႑ာန္႐ုပ္သည္
အထက္ေလျပင္နယ္ထဲ၌ ေပၚလာသည္။ အနာထပိဏ္က ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေမးလုိက္၏။ “သင္ဘယ္သူလဲ” “သူေဌးမင္း... သင့္ရဲ႕ဘံုခုနစ္ဆင့္ တံခါးမုခ္ ခုနစ္ဆင့္ရွိတ့ဲ ဗိမာန္အိမ္မွာ စတုတၳေျမာက္ တံခါးမုခ္၌ ေနေသာနတ္သား ျဖစ္တယ္” “အေၾကာင္းကိစၥ ဘယ္သို႔ရွိသလဲ” အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးသည္ စည္းစိမ္ဥစၥာျဖင့္ ျပည့္စံုေနခဲ့စဥ္က ဤသုိ႔ ကိုယ္ထင္ျပ၍ စကားေတ့ဆုိင္ေျပာဆုိရန္ အစြမ္းသတၱိမရွိခ့ဲ။ ယခုမူကား သူေဌးႀကီး ဆင္းရဲႏမ ြ ္းပါးေနၿပီျဖစ္၍ မိမိစကားကုိ
နာယူလိမ့္မည္ဟု
ထင္မွတ္ယူဆလွ်က္
နတ္သားသည္
အတိအလင္း
ေျပာဆုိေတာ့သည္။ “အေၾကာင္းကိစၥကေတာ့ သူေဌးမင္းကုိ ဆံုးမစကားဆိုဖို႔ ျဖစ္တယ္” အနာထပိဏ္ကား
ေသာတာပန္တို႔၏
သတၱိဂုဏ္ျဖင့္
တရားဓမၼကို
နာၾကားရန္
အစဥ္ႏုိးၾကားလွ်က္ရွိသူျဖစ္ေလရာ ယခုလည္း နတ္သားက တရားစကားတစ္ခုခုျဖင့္ ဆံုးမစကား ဆိုလိမ့္မည္္အထင္ျဖင့္... “သို႔ဆိုလွ်င္ ေျပာပါနတ္သား” “သူေဌးမင္း... သင္ဟာ ေရွ႕ေရးေနာင္ကာလကို မေတြးမႀကံ သားသမီးတုိ႔အေပၚလည္း ငဲ့ညႇာေထာက္ထားမၾကည္၊့ ရဟန္းေဂါတမတုိ႔ သာသနာမွာ တည္ဆုိက္ၿပီး မေရမတြက္ႏုိင္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ ကုန္သြယ္ျခင္းစတဲ့
စြန္႔လွဴပစ္တယ္။
အဲဒီလုိ
မိမိလုပ္ရမယ့္အမႈကို
ၾကာရွည္ေလးျမင့္စာြ
မျပဳ။
ရဟန္းေဂါတမကို
ပစၥည္းဥစၥာကိုစန ြ ္႔ အေၾကာင္းျပဳၿပီ း
သင္ ယခု ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ခ့ၿဲ ပီမဟုတ္လား။ သို႔ကလုိ ဆင္းရဲႏမ ြ ္းပါးေနသည့္တုိင္ သင္ဟာ ရဟန္းေဂါတမကို မစြန္႔လႊတ္၊ ယခုလည္း ရဟန္းတို႔ဟာ သင့္စံအိမ္ကို ဝင္ဆထ ဲ က ြ ္ဆလ ဲ ုပ္ၾကၿမဲ၊ အဲဒီရဟန္းေတြကို
သင္လွဴလုိက္လို႔
သူတို႔
ယူေဆာင္သာြ းၾကၿပီးသား
ပစၥည္းဥစၥာေတြကို
ရွိေစေတာ့။ ေနာက္ထပ္ ယူခြင့္မျပဳနဲ႔ေတာ့။ နက္ျဖန္ကစၿပီး၊ ယခုကစၿပီး ရဟန္းေဂါတမထံလည္း သင္မသြားနဲ႔ေတာ့။ ရဟန္းေဂါတမကို ငဲ့ညႇာစရာမလို၊ သင့္အလုပ္ျဖစ္တ့ဲ ေရာင္းျခင္းဝယ္ျခင္း၊ ကုန္သြယ္ျခင္းကိုသာ ျပဳခဲ့ ၿမဲအတုိင္းျပဳၿပီး သင့္ရဲ႕စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ ျပန္လည္ျပည့္တင္းလာေအာင္ လုပ္ေပေတာ့” အနာထပိဏ္ထံမွ ေအးစက္တင္းမာေသာအသံ ေပၚလာ၏။ “နတ္သား... ဒါဟာ သင္ ငါ့ကို ဆံုးမတဲ့စကားလား”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
77
mmcybermedia.
com
“ဟုတ္တယ္ သူေဌးမင္း။ သင္႔အက်ိဳးကို လိုလား...” “တိတ္စမ္း” တုန္လႈပ္သာြ း၏။
မိစာၦနတ္
ေသာတာပန္အရိယာအျဖစ္
တည္ဆုိက္ခ့ၿဲ ပီျဖစ္ေသာ
အနာထပိဏ္သည္ ေသာတာပန္တို႔၏ ဂုဏ္ရည္အရ ရတနာသံုးပါး၌ သက္ဝင္ယံုၾကည္ရာတြင္ မိမိ၏အသက္ခႏၶာကုိေသာ္မွ် ငဲ့ကက ြ ္ျခင္းမရွိျခင္းကို နတ္သားမသိေခ်။ တုန္လႈပ္ျခင္းကင္းေသာ သဒၶါ၏ႀကံစမ ြ ္းေသာ မဟာတံတိုင္းကုိမွ မိစာၦနတ္ ဆံုးျဖတ္မွားခဲ့ေခ်ၿပီ။ “နတ္သား
နားေထာင္လိုက္စမ္း။
ဘုရားရွင္ရဲ႕
တရားအားျဖင့္
အရိယာအျဖစ္
ျပဳအပ္ၿပီးေသာ ငါ့ကုိ သင္လို နတ္သားအရာအေထာင္ အေသာင္းအသိန္းအသန္းတုိ႔ လာၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ဦး
ငါတုန္လႈပ္မယ္ထင္သလား။
မတတ္ႏုိ္င္ဘူးမွတ္ပါ။ ငါဟာဝဋ္ဆင္းရဲမွ
တုန္လႈပ္ေအာင္လုပ္ဖို႔
ျမင္းမိုရ္ေတာင္လို
ထြက္ေျမာက္ေစတတ္ေသာ
ရတနာ
ေကာင္းစြာ
သာသနာေတာ္ထံ
သင္တုိ႔ တည္တယ္။
ဥစၥာပစၥည္းကို
သင္က မအပ္စပ္ မသင့္ေလွ်ာ္တ့စ ဲ ကား ဆုိတယ္။ သင္လ ့ ုိနတ္သားမ်ိဳးကို
စြန္႔တယ္။ ဒါကို ဘုရားရွင္ရဲ႕
ငါ့ရဲ႕သဒၶါတရားဟာ
ငါ့ကို
သာသနာေတာ္မွာ
ဒဏ္ေပးရမွာျဖစ္တယ္။
သင့္လုိ
အယူအဆရွိသူ၊
အက်င့္သီလပ်က္သူ နတ္ယုတ္မ်ားဟာ ငါ့အိမ္မွာေနဖို႔ အေၾကာင္းမရွိ။ သင္ယခု ထြက္သာြ း၊ ငါ့အိမ္မွာမေနနဲ႔ ထြက္သာြ း” ျမတ္စာြ ဘုရား၏တပည့္ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္၏ စကားအဆံုး၌ နတ္သားသည္ အထက္တြင္ တည့္ႏိုင္၊
ရပ္ႏိုင္ဖို႔
ထြက္ခြာခဲ့ရ၏။
မစြမ္းေတာ့ဘဲ
ထို႔ေနာက္ခ်ည္န ့ ႔စ ဲ ာြ ပင္
ေျမသို႔သက္ကာ
မိမိေနရာ
ဗိမာန္မွထက ြ ္ကာ
စတုတၳမုခ္တံခါးဆီဦးစြာ
ဟုိဟုိသည္သည္
ဝန္းက်င္
အရပ္မ်ားဆီသို႔ လွည့္လည္ခ့ေ ဲ လသည္။
ဘံုဗိမာန္ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ နတ္သားသည္ ေဆာက္တည္မွီခိုစရာေနရာ ရွာမေတြ႔ႏိုင္ ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ ႀကံရာမရျဖစ္ကာ သာဝတၱိၿမိဳ႕ေတာ္၏ ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္ထံသို႔ သြားေရာက္ခ့ဲ၏။
ရွိခိုး၍ ရပ္ေနေသာ နတ္သားကို ၿမိဳ႕ေစာင္န ့ တ္က ေမးလိုက္၏။ “အေမာင္နတ္သား... ဘာေၾကာင့္လာသလဲ” “အရွင္... ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕မိုက္မမ ဲ ႈေၾကာင့္ အနာထပိဏ္သူေဌးက ႏွင္ထုတ္လုိက္လို႔ပါ။ ကၽြႏု္ပမ ္ ွာ ေနစရာမရွိေတာ့ပါ” “အနာထပိဏ္သူေဌးကုိ သင္ ဘယ္လိုမိုက္မမ ဲ ႈမ်ိဳး ျပဳခဲ့ေလသလဲ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
78
mmcybermedia.
com
“အရွင္သူေဌးမင္းကို ကၽြႏု္ပ္က ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာအား ကပ္ျခင္းကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ပါ။ ရဟန္းေဂါတမကုိ အိမ္သို႔ ဝင္ခြငမ ့္ ျပဳေလနဲ႔လို႔ ဆိုမိပါတယ္” “ယခု သင္က ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ” “သူေဌးႀကီးကို ေတာင္းပန္ကန္ေတာ့ၿပီး မူလဗိမာန္မွာ ျပန္ေနႏို္င္ဖို႔ အရွင္နတ္မင္းက ကၽြႏု္ပ္ကို သူေဌးႀကီးထံ ေဆာင္ယူၿပီး အေက်အလည္ စကားဆိုေပးေစခ်င္ပါတယ္” ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္မင္း၏ ကိုယ္ေရာင္ကိုယဝ ္ ါမ်ား ပို၍ လင္းသြား၏။ “သင္ဟာ မဆိုအပ္တ့စ ဲ ကားကုိ ဆိုတာပဲ။ သင္ဟာ သာသနာေတာ္မွာ ဒဏ္ေပးျခင္းကို ခံယူအပ္သူျဖစ္ေနၿပီ။ သင့္ကို ေခၚေဆာင္ၿပီး သူေဌးႀကီးထံ ငါမသြားဝံ့ဘူး။ သင္ဟာ ငါ့ထံမွခာြ ေတာ္ရာသြားေပေရာ့”
MRAQN
နတ္သားသည္ အက်ိဳးအေၾကာင္းစံုကုိ
စတုမဟာရာဇ္ ေျပာျပ၍
နတ္မင္းႀကီးေလးပါးထံ
အကူအညီ
ေတာင္းေသာအခါ
အခစားဝင္ခ့ျဲ ပန္၏။ နတ္မင္းႀကီးေလးပါးက
ဆိုၾကျပန္သည္။ “နတ္မိုက္... ဘုရားရွင္ရဲ႕
မသင့္ေသာအႀကံ၊
တပည့္အရိယာပုဂၢိဳလ္ကိုမွ
မသင့္ေသာစကား၊
မွားေသာအမႈ
သင္ေစာ္ကားေလတယ္။
သင့္လုိ
သင္ျပဳတယ္။ နတ္မ်ိဳး
ငါတုိ႔
ကူညီကယ္ဆယ္ဖို႔မရွိ။ ငါတုိ႔လည္းမတတ္ႏုိင္” ဤသို႔ျဖင္႔ နတ္သားသည္ သိၾကားမင္းထံ ခ်ဥ္းကပ္ခ့ျဲ ပန္ေလသည္။ “အရွင္သိၾကားမင္း
ကၽြႏု္ပ္မွာ
ယခုအခါ
ေနစရာအရပ္မရွိတ့ဲအတြက္
ကိုးကြယ္ရာမဲ့
ခုိမွီးရာမဲ့ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္ကို ေနစရာတစ္ခု ေပးေတာ္မူပါ” သိၾကားမင္းက တံု႔ျပန္မိန္႔ဆိုသည္။ “နတ္မိုက္... မိစာၦ။ သာသနာေတာ္၌သာ သင့္ျပစ္မႈအတြက္ သင္ဒဏ္ေဆာင္ဒဏ္ခံရမယ္။ ငါကိုယ္တုိင္လည္း သင့္ကို ယူေဆာင္ၿပီး အနာထပိဏ္သူေဌးနဲ႔ စကားဆိုဖုိ႔ မတတ္ႏို္င္။ သို႔ေသာ္ သူေဌးရဲ႕သည္းခံခြင့္လႊတ္မႈကို ရႏုိင္စရာအေၾကာင္းတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္” “အမိန္႔ရွိပါ အရွင္သိၾကားမင္း” “အသင္နတ္သား၊ သင္ဟာ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးရဲ႕ အမွတ္အသြင္ကိုယူ၊ ဘယ္သူမွ မသိေစရေအာင္
သူေဌးႀကီး
သိမ္းထားတဲ့
ကမၺ ည္းမွတ္တမ္း
တစ္ခုကို
ယူရမယ္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
79
mmcybermedia.
com
အဲဒီကမၺည္းမွတ္တမ္းထဲမွာ သူေဌးႀကီးထံက ေႂကြးၿမီယူထားတဲ့ ၿမီစားမ်ားရဲ႕
အမည္စာရင္းနဲ႔
အသျပာအေရအတြက္ စာရင္းရွိတယ္။ စုစုေပါင္း တစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋရွိတယ္။ ဒီစာရင္းကို ယူၿပီးရင္ နတ္လုလင္
ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ ၿခံရံၿပီးထြက္။ သင္ကုိယ္တုိင္ကေတာ႔ လက္တစ္ဖက္မွာ
ထန္းရြက္၊
အျခားတစ္ဖက္မွာ
ကညစ္ကုိကိုင္ရမယ္။
ၿပီးရင္
ၿမီစားေတြရဲ႕အိမ္ကိုသာြ း၊
နတ္တို႔အာႏုေဘာ္န႔ဲ ၿခိမ္းေျခာက္ေတာင္းဆုိရမယ္။ ေဟာဒါဟာ သူေဌးႀကီးထံက သင္ယူထားတဲ့ ေႂကြးၿမီပဲ။
သူေဌးႀကီးဟာ
ယခင္
ျပည့္စံုစဥ္က
စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔
သင္တို႔ထံ
ေတာင္းဆုိျခင္း
မရွိခဲ့ဘူး။ ယခု သူေဌးႀကီးမွာ စည္းစိမ္ဥစၥာေလ်ာ့ပါးၿပီျဖစ္လို႔ နတ္တို႔ အာႏုေဘာ္န႔ဲ ထိုၿမီစားမေပးဘဲ မေနႏုိင္ေအာင္
ေတာင္းဆုိ၊
အဲဒီလိုန႔ရ ဲ လာတဲ့
ေဆာင္ၿပီး
တစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋကို
အနာထပိဏ္သူေဌးရဲ႕ ဗလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့ က်ီေတြကို ျပည့္ပေစ... နားလည္လား” “နားလည္ပါၿပီ အရွငသ ္ ိၾကားမင္း” “အစိရဝတီ ျမစ္ကမ္းပါးၿပိ ဳစဥ္က ျမစ္ကမ္းအနီး ျမႇဳပ္ထားတဲ့ ဥစၥာမ်ားလည္း ပ်က္စီးသြားၿပီး သမုဒၵရာသို႔
ေရာက္ရွိကုန္ၾကတယ္။
ရေအာင္ဆယ္ယူ၊ နားလည္လား။
အဲဒီဥစၥာဘ႑ာမ်ားကိုလည္း
အႂကြင္းအက်န္
မရွိေစနဲ႔။
အဲဒါကလည္း
ဆယ္ယူသယ္ေဆာင္ၿပီး
ဒါေတြအားလံုးကို
နတ္တို႔ရဲ႕
အာႏုေဘာ္န႔ဲ
တစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋရွိတယ္။ သူေဌးႀကီးရဲ႕
က်ီေတြကို
ျပည့္ေအာင္္ျဖည့္” “ေကာင္းလွပါၿပီ အရွင္သိၾကားမင္း ” “ပိုင္ရွင္မရွိ ဥစၥာတုိ႔ဟာလည္း
သံုးစြမ ဲ ည့္သူမရွိ ဤမည္ေသာအရပ္မွာ
ျဖစ္ေနတဲ့ေနာက္ထပ္
တစ္ဆယ္ရွစ္ကုေဋေသာ
အဲဒီဥစၥာေတြကိုလည္း
ေဆာင္ယူၿပီး
“ငါးဆယ့္ေလးကုေဋေသာဥစၥာတုိ႔န႔ဲ သူေဌးႀကီးရဲ႕က်ီမ်ားကို ျပည့္ေအာင္
ျဖည့္ျခင္းျဖင့္
ရွိေနတယ္။
သူေဌးႀကီးရဲ႕ က်ီေတြထက ဲ ို ျဖည့္သြင္း” “ေကာင္းလွပါၿပီ အရွင္သိၾကားမင္း ”
သင္ျပဳခဲ့တ့ဲ
မုိက္မွားမႈကို
ျပန္လည္ဒဏ္ထမ္း
ေပးဆပ္ရမယ္။
ၿပီးရင္ေတာ့
သူေဌးႀကီးကို
ကန္ေတာ့ရမယ္”
MRAQN
နတ္သားသည္
သိၾကားမင္းထံမွ
ဖဲခာြ ခဲ့ၿပီး သိၾကားမင္း
အမိန္႔ေပးထားသည့္အတုိင္း
လိုက္နာေဆာင္ရက ြ ္ေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
80
mmcybermedia.
com အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီး၏
ဤသို႔ျဖင့္
ဗလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနခဲ့ေသာ
က်ီမ်ားသည္
ငါးဆယ့္ေလးကုေဋေသာ ဥစၥာတုိ႔ျဖင့္ ျဖည့္ခ၏ ့ဲ ။
အျပည့္ျဖည္သ ့ ြင္းၿပီးေနာက္
က်ီမ်ားအားလံုး၌
သန္းေခါင္အခါ၌
နတ္သားသည္
က်က္သေရတုိက္သို႔ ဝင္၍ ကိုယ္ေရာင္ျဖင့္ လင္းေစကာ ေကာင္းကင္၌တည္သည္။
အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးက ေမးလုိက္၏။ “အသင္ဘယ္သူလဲ” “သူေဌးႀကီး၊
ကၽြႏု္ပ္ဟာ
ေလးခုေျမာက္တံခါးမုခ္မွာေစာင့္တ့ဲ
အလြန္မုိက္မဲခ့ေ ဲ သာ
နတ္ျဖစ္ပါတယ္” “သင္ လာျပန္ၿပီလား။ သင့္ကို ကၽြႏု္ပ္ႏွင္ခ်ထားတယ္ မဟုတ္လား” “သည္းခံပါသူေဌးႀကီး။
ကၽြႏု္ပ္စကားကို
ဆံုးသည္အထိ
နားဆင္ေပးပါ။
ႀကီးစြာေသာ
ေမာဟအထုန႔ဲ မုိက္မဲေတြေဝခဲ့တ့ဲ ကၽြႏု္ပ္ဟာ ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ကို မသိမျမင္ဘဲ သူေဌးႀကီးကို မွားယြင္းစြာ စကားဆုိခပ ့ဲ ါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕အျပစ္ကို သည္းခံပါသူေဌးႀကီး။ ကၽြႏု္ပ္ဟာ ယခုအခါ
နတ္တို႔သနင္း
သိၾကားမင္းရဲ႕
ဆံုးမနည္းၫႊန္မႈန႔ဲ
သင္ရရန္ရွိေသာ
ေႂကြးၿမီတစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋ၊ သမုဒၵရာသို႔ေရာက္သာြ းတဲ့ တစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋ၊ အရွင္မရွိေသာ သင့္ရဲ႕က်ီမ်ားကို
ဥစၥာတစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋ
အရပ္ရပ္ေပါင္း
ျပည့္ေစျခင္းတည္းဟူေသာ
ဥစၥာအေပါင္းအစု ျပန္လည္တည္ျဖစ္ပါၿပီ။
ဒဏ္ကို
ထိုထိုအရပ္တုိ႔မွာ
ငါးဆယ့္ေလးကုေဋေသာ ကၽြႏု္ပ္ထမ္းၿပီးပါၿပီ။
ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕အျပစ္ကို
သည္းခံပါ။
ဥစၥာတုိ႔န႔ဲ
သူေဌးႀကီးထံမွာ
မုိက္မဲသည့္အျဖစ္န႔ဲ
မဆိုအပ္၊ မေျပာအပ္ေသာစကားကို ေျပာဆိုမိမွားခဲ့တာကုိ သည္းခံပါ။ ကၽြႏု္ပ္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ သူေဌးႀကီး” အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးက ခ်က္ခ်င္းစကားတံု႔မဆိုေခ်။ ခဏၾကာမွ “အခ်င္းနတ္၊
အသင္
ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕
ခြင့္လႊတ္သည္းခံမႈကို
အလိုရွိၿပီး
ကၽြႏု္ပ္ကို
ကန္ေတာ့လုိတယ္ဆိုရင္ ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္ ထံေတာ္ေမွာက္မွာ ကန္ေတာ့ရမယ္” “ေကာင္းပါၿပီ သူေဌးႀကီး၊ အလိုအတိုင္း ျဖစ္ရပါေစမယ္ ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
81
mmcybermedia.
com
ဘုရားရွင္
အထံေတာ္ေမွာက္
ေရာက္ခၾ့ဲ က၏။
အနာထပိဏ္သူေဌးက
တံခါးမုခ္ေစာင့္နတ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသမွ်အလံုးစံုကို ဘုရားရွင္အား ၾကားေလွ်ာက္သည္။ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ “မေကာင္းမႈကိုျပဳေသာ အက်ိဳးမေပးေသး။
သူသည္လည္း
ထိုမွ်ေလာက္ေသာ
အၾကင္မွ်ေလာက္
ကာလပတ္လံုး
မေကာင္းမႈသည္
ေကာင္က်ိဳးကို
ျမင္ရ၏။
အၾကင္အခါ၌လည္း မေကာင္းမႈသည္ အက်ိဳးေပး၏။ ထိုအခါ၌ မေကာင္းမႈကိုျပဳေသာသူသည္ မေကာင္းက်ိဳးကို ျမင္ရ၏” “ေကာင္းမႈကိုျပဳေသာ အက်ိဳးမေပးေသး။ အၾကင္အခါ၌လည္း
သူသည္လည္း
ထုိမွ်ေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈသည္
အၾကင္မွ်ေလာက္
ကာလပတ္လံုး
အက်ိဳးေပး၏။
ေကာင္းမႈသည္
မေကာင္းက်ိဳးကို
ထိုအခါ၌
ျမင္ရ၏။
ေကာင္းမႈကိုျပဳေသာသူသည္
ေကာင္းက်ိဳးကို ျမင္ရ၏” ေနာင္တျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အမွားကို ဘုရားရွင္၏
သံေဝဂျဖင့္လည္းေကာင္း
ဝန္ခံေတာင္းပန္ျခင္းအားျဖင့္ ထိုဂါထာေတာ္ႏွစ္ပုဒ္
ဓမၼသေဘာတို႔သည္
ေကာင္းစြာက်ိဳးႏြံၿပီ းျဖစ္လွ်က္
စိတ္ႏွလံုးေပ်ာင္းအိခ့ၿဲ ပီးျဖစ္ေသာ အဆံုးမွာပင္
ဟဒယသို႔တိုင္ခိုက္သည္၏
ဂါထာေတာ္တို႔၏ အစြမ္းေၾကာင့္
နတ္သားသည္ အနက္အ႐ိႈင္းႏွင့္
ေသာတာပတၱိဖိုလ္၌
တည္ဆိုက္ေလသည္။
ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးေသာ နတ္သားသည္ ဘုရားရွင္၏ေျခေတာ္အစံု၌ ဝပ္တည္လွ်က္ “အရွင္ဘုရား...
ရာဂျဖင့္
တပ္စန ြ ္းသည္၏
အျဖစ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊
ေဒါသျဖင့္
ျပစ္မွားသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ေမာဟျဖင့္ မိုက္မဲေတြေဝသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ အဝိဇၨာျဖင့္ ေျမႇးယွက္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း တပည့္ေတာ္သည္ အရွင္ဘုရားတုိ႔၏ ေက်းဇူးေတာ္တို႔ကို မသိျခင္းေၾကာင့္ စကားယုတ္ စကားသြမ္းကို ဆိုခ့မ ဲ ိပါသည္။ တပည့္ေတာ္၏ ထုိစကား ထုိအမႈတို႔အား သည္းခံေတာ္မူပါေတာ့ဘုရား” ဟု ေရရြတ္လွ်က္ ဘုရားရွင္ကိုလည္း ကန္ေတာ့၏။ သူေဌးႀကီးကိုလည္း ကန္ေတာ့၏။
အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးကား
ဝမ္းေျမာက္ၾကည္ႏူး
မဆံုးႏုိင္ေတာ့ၿပီ။
ဘုရားရွင္ထံ
လက္အုပ္ခ်ီ၍ ၾကားေလွ်ာက္ေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
82
mmcybermedia.
com
“အရွင္ဘုရား...
ဘုရားအစရွိေသာ
ရတနာသံုးပါး၌
ဆည္းကပ္ျခင္း၊
လွဴဒါန္းျခင္ း
စသည္တို႔ကို မျပဳေလနဲ႔ဟု ျမစ္တားေပမယ့္ ဤနတ္သည္ တပည့္ေတာ္အား ျမစ္တားႏိုင္စမ ြ ္း မရွိပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္သည္ ဆည္းကပ္ၿမဲ၊ ပူေဇာ္ၿမဲ၊ လွဴဒါန္းၿမဲပါဘုရား။ ဤအျခင္းအရာသည္ တပည့္ေတာ္၏ အက်ိဳးေက်းဇူးပင္ မဟုတ္ပါလား ဘုရား” ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ “အနာထပိဏ္သူေဌး။
သင္သည္
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္
ျဖစ္တယ္။
ျမတ္စာြ ဘုရား၏
တပည့္သာဝကလည္း ျဖစ္တယ္။ မတုန္မလႈပ္ေသာ သဒၶါ၊ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ နိဗၺာန္ကို ျမင္တတ္ေသာဉာဏ္ျဖင့္
ျပည့္စံုေပတယ္။
မျမစ္တားႏိုင္ျခင္းသည္
စင္စစ္
သင့္ကို
တန္ခိုးအာႏုေဘာ္နည္းေသာ
အံ့ဖယ ြ ္သရဲမရွိေသး။
မရင့္ေသးေသာ ဉာဏ္၌တည္လွ်က္
ကာမာဝစရနတ္တို႔ကို
ေရွးပညာရွိတို႔သည္
ဤနတ္က ဘုရားမျဖစ္မီ
အစိုးရတဲ့ မာရ္နတ္သည္ပင္လွ်င္
ၿခိမ္းေျခာက္ေမာင္းမဲဟန္႔တား၍ ျမစ္တားရန္ မစြမ္းသာ။ အလွဴကို ေပးၿမဲေပးလွ်က္ ရွိေပတယ္။ ထုိအလွဴေပးျခင္းသာ အံ့ဖယ ြ ္သရဲ ရွိေပတယ္” အနာထပိဏ္သူေဌးသည္ လက္အုပ္ၾကာပဒံုကို ဖူးငံုေစလွ်က္ကပင္“အံ႔ဖယ ြ ္သရဲရွိေသာ ထိုအလွဴေပးျခင္းကို ၾကားနာပါရေစဘုရား။ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္ အရွင္ဘုရား”
MRAQN
ဗာရာဏသီသူေဌးသည္ ၿမိဳ႕လယ္၌တစ္ခု၊
အိမ္တံခါး၌တစ္ခု
ၿမိဳ႕တံခါး ဤသုိ႔လွ်င္
ေလးမ်က္ႏွာတို႔၌
အလွဴတင္းကုပ္ေလးခု၊
အလွဴတင္းကုပ္ေျခာက္ခု
ေဆာက္လုပ္၍
အလွဴႀကီးေပးျခင္း၌ပင္ အားရတင္းတိမ္ျခင္း မရွိႏုိင္ေသးေသာ သဒၶါအားႀကီးသူ ျဖစ္၏။
မိမိ၏ အလွဴဒါနအမႈကို အျခားအတူမရွိေအာင္ စြမ္းေဆာင္လုိက္ခ်င္ေသာ ဆႏၵျဖင့္သာ အလွဴဒါန၏ အထြတ္အထိပ္ကို ငံ့ေမွ်ာ္ေနသူလည္း ျဖစ္၏။
ဗာရာဏသီသူေဌး မၾကာခဏ ျမည္တမ္းသည္။ “မိမိပိုင္
စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားအေပၚ
တပ္မက္တယ ြ ္တာျခင္းကင္းၿပီး တစ္ပါးသူတို႔အတြက္
စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းတယ္ဆိုသာကေတာ့ ငါအပါအဝင္ လူအခ်ိဳ႕ တတ္စမ ြ ္းႏိုင္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
83
mmcybermedia. သို႔ေသာ္
com
အလွဴေပးျခင္း၊
အသက္ကိုပင္
လြန္တ့ဲအမွ်
သီလေစာင့္ျခင္းဆိုတ့ဲ
ကုသိုလ္အမႈအေပၚမွာ
ႀကီးမားနက္႐ႈိင္းစြာ
ျပသစမ္းခ်င္တယ္။
အသက္န႔အ ဲ မွ်
အဲဒီလို
ျပသႏိုင္ဖို႔
အခြင့္အေရးဟာ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ေပၚလာပါလိမ့္မလဲ” သူေဌးေတာင့္တေသာ တစ္ေန႔သို႔ ေရာက္လာေလသည္။
နိေရာဓသမာပတ္၌
ခုနစ္ရက္တာ
ခုနစ္ရက္လန ြ ္သျဖင့္
သမာပတ္မွထေသာ
အနာဝတတ္အိုင္၌
မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္မူကာ
ဝင္စားစံေနၿပီးေနာက္
ကာလပတ္လုံး
ကြမ္း႐ိုးဒန္ပူဝါး၍
ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးသည္ ေဆးဒါန္းျမင္းသီလာျဖင့္
အတိၿပီးေသာ
ေက်ာက္ဖ်ာအျပင္တြင္ သင္းပိုင္ကို ဝတ္၏။ ထို႔ေနာက္ သကၤန္းကို ႐ံု၍ ေျမသပိတ္ကိုပိုက္ကာ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ႂကြသည္။
ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ ဆြမ္းရပ္ေတာ္မူရာ ေနရာကား ဗာရာဏသီသူေဌး၏ အိမ္တံခါးဝ ျဖစ္ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္၌
သူေဌးသည္
ေက်းကၽြန္တို႔
ျပင္ဆင္စီမံေပးေသာ
နံနက္စာေဘာဇဥ္ကို
စားသံုးကာနီးဆဲဆဲ ျဖစ္ေလ၏။ အထူးထူးေသာ အရသာတို႔ျဖင့္ၿပီးသည့္ ေဘာဇဥ္သည္ သူေဌး၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ အဆင္သင့္ရွိေန၏။
ပေစၥကဗုဒၶါဆြမ္းရပ္သည္ကို
ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္
သူေဌးသည္
နံနက္စာ၏
ပထမဆံုး
အာဟာရကို ႏႈိက္ယူရန္ ျပင္ထားသည့္ လက္ကို ႐ုပ္သိမ္းလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ လက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ လူယံုတစ္ဦးအား အမိန္႔ေပးသည္။ “အရွင္ျမတ္ရဲ႕ သပိတ္ကို ေဆာင္ခ့ပ ဲ ါေလ” ထိုခဏမွာပင္ ေလာက၏ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးမႈကို ဖန္တီးရန္ အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ မာရ္နတ္၏ တန္ခိုးစက္ဝန္းအတြင္း၌ ဗာရာဏသီသူေဌးႏွင့္ ပေစၥကဗုဒၶါတို႔ ေပၚလာေလသည္။ မာရ္နတ္သည္
သီလေစာင့္ျခင္း၊
အလွဴေပးျခင္း
စေသာ
ကုသလအမႈမ်ား
မျဖစ္ေပၚေစရန္
အၿမဲတေစ အားထုတ္ေနသည္ျဖစ္၍ ႀကံဳးဝါးလိုက္၏။ “ဒီပေစၥကဗုဒၶါဟာ နိေရာဓသမာပတ္မွာ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ဝင္စားၿပီး ခုနစ္ရက္လန ြ ္လို႔ ထလာတာျဖစ္တယ္။ ဒီေန႔အထိ ခုနစ္ရက္တာလံုး အာဟာရမရခဲဘ ့ ူး။ ဒီေန႔မွ မရခဲ့ရင္ ပေစၥကဗုဒၶါ
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
84
mmcybermedia.
com
ပ်က္စီးမွာျဖစ္တယ္။
ေကာင္းစြ။
အလွဴကိုလည္း
ဖ်က္ဆီးမယ္။
ဖ်က္ဆီးမယ္။
ဗာရာဏသီသူေဌးရဲ႕
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ
ျဖစ္ေပၚမလာေရးဟာ
ပေစၥကဗုဒၶါကိုလည္း ေလာကမွာ
ငါ့တာဝန္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ငါ့အလုပ္ဟာ ထူးျခားေျပာင္ေျမာက္ေတာ့မွာ အမွန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ပေစၥကဗုဒၶါလည္း ပ်က္စီး၊ သူေဌးရဲ႕ အလွဴလည္းပ်က္စီး။ ဒါေၾကာင့္ ...” ရွားမီက်ီးတြင္းႀကီးတစ္ခု ႐ုတ္ျခည္းေပၚလာ၏။
မီးက်ီးတြင္း
ေပၚေပါက္လာသည့္ေနရာက
အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါ
ဆြမ္းရပ္ေတာ္မူေသာ
အိမ္တံခါးဝအျပင္၏ အတြင္းဘက္...။
အေတာင္ရွစ္ဆယ္အထိ
နက္ေသာ
မီးက်ီးတြင္းထဲမွာ
မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားသည္
မေကာင္းဆုိးဝါး သတၱဝါႀကီးတစ္ေကာင္၏ ခံတြင္းထဲမွ လွ်ာသို႔ႏွယ္ အထက္သုိ႔ လိမ့္လိ္မ့္လူးလူး ပ်ံတက္ေနသည္။ မီးစမီးပြားမ်ားက တဖြားဖြား လြငၾ့္ ကသည္။ ဟဲဟျဲ မည္ေသာ မီးၫြန္႔သံမ်ားက အနီးသို႔
ခ်ဥ္းကပ္လာသမွ်
အရာတုိင္းကို
ၿခိမ္းေျခာက္ဟစ္ေႂကြး
ေလာင္ကၽြမ္းဝါးမ်ိ ဳအံ့ဟု
ေနသေယာင္ထင္ရသည္။
ဗာရာဏသီသူေဌး၏ ထြက္လာေသာ
လူယံုသည္
ေစခိုင္းခ်က္အရ
ပေစၥကဗုဒၶါ၏
သပိတ္ကို
မီးက်ီးတြင္းႀကီးကို
ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္
ေဆာင္ရန္
ေၾကာက္လန္႔တၾကား
ျပန္ေျပးဝင္ေလသည္။ “ဘယ္လိုျဖစ္လာသလဲ အရွင္ျမတ္ရဲ႕ သပိတ္ေကာ...” သူေဌး၏အေမးကို လူယံုက ေခ်ာက္ခ်ားစြာ ေျဖ၏။ “မီးေတာက္ႀကီးေတြ မီးက်ီးခဲေတြ မီးက်ီးတြင္းႀကီး ...” “အို ...
ဘာေတြေျပာေနမွန္း
မသိဘူး။
တစ္ေယာက္ေယာက္လာစမ္း
အရွင္ျမတ္ရဲ႕
သပိတ္ကို သြားေဆာင္ခ့စ ဲ မ္း” ေက်းကၽြန္လူယံုေနာက္တစ္ေယာက္
ေနာက္တစ္ေယာက္
ေစလုိက္သမွ်
လူတိုင္း
ေသြးပ်က္ထိတ္လန္႔ကာ ျပန္ေျပးလာၾကၿပီး ... “မီးေတြ မီးလွ်ံေတြ မီးက်ီးတြင္းႀကီး ...”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
85
mmcybermedia.
com
ဟုသာ ေရရြတ္ေနၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္ဝယ္ မာရ္နတ္ကား မီးက်ီးတြင္းအထက္ ေကာင္းကင္၌ တည္လွ်က္ တဟားဟား ဟစ္ေအာ္ရယ္ေမာေန၏။
ဗာရာဏသီသူေဌး ဆင္ျခင္ႀကံဆ၍ သိလို္က္ၿပီ။ “ငါ့အလွဴကို စစ္ထိုးလိုက္စမ္း
ဖ်က္ဆီးဖို႔
မာရ္နတ္...
ဝသဝတၱီျပည္က
မာရ္နတ္
စစ္ထိုးေနျခင္း
ျဖစ္မယ္။
သင့္လို မာရ္နတ္မ်ား တစ္ဦးတည္း မဆိုထားနဲ႔ မာရ္နတ္တို႔
အေထာင္အေသာင္း အသိန္းတို႔ပင္ လာေစဦး ငါ့ရဲ႕ မတုန္မလႈပ္ မေၾကာက္မရြံ႕တဲ့ ႏွလံုးသားကို သင္ျမင္ရေစမယ္။
ကိုင္း...
အခု
မာရ္နတ္ကပဲ
အားႀကီးသလား
ငါကပဲ
အားႀကီးသလား
သိေစရမယ္” ထုိသို႔ႀကံဳးဝါးလွ်က္ သူေဌးသည္ စီမံထားေသာ နံနက္စာကို ဆြမ္းခြက္အျဖစ္ ျပဳျပင္၍ အိမ္ထဲမွ ထြက္လိုက္၏။
မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားက ဆီးႀကိဳေနၾကသည္။
ဆြမ္းခြက္ကိုကိုင္လွ်က္
သူေဌးသည္
မီးက်ီးတြင္းႏႈတ္ခမ္းဝ၌
ရပ္ကာ
အေပၚသို႔
ေမာ့္ၾကည့္၏။ တဟားဟား ရယ္ေမာေနေသာ မာရ္နတ္ကို ေတြ႔ရေပၿပီ။ “သင္... ဘယ္သူလဲ” “ငါ... မာရ္နတ္” “ဒီမီးက်ီးတြင္းကို သင္ဖန္ဆင္းတာလား” “ဟုတ္တယ္။ ငါ ဖန္ဆင္းတယ္” “ဘာေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းသလဲ” “သင့္အလွဴကို ဖ်က္ဆီးဖို႔။ ၿပီးေတာ့ ပစၥကဗုဒၶါရဲ႕အသက္ကို ဖ်က္ဆီးဖို႔”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
86
mmcybermedia.
com
သူေဌးသည္
ဆြမ္းခြက္ကို
တင္းတင္းပုိက္ကာ
မီးက်ီးတြင္း
ႏႈတ္ခမ္းဝမွသည္
မီးက်ီးတြင္း၏အထက္ အနားသပ္ဆီသို႔ ပိုမိုနီးကပ္စာြ ခ်ဥ္းကပ္တည္ရ ့ ပ္လို္က္၏။ “မာရ္နတ္ယုတ္... ငါ့အလွဴကို ဖ်က္ဆီးခြင့္ သင္မရေစရဘူး။ အရွင္ျမတ္ရဲ႕အသက္ကို ဖ်က္ဆီးခြင့္လည္း
သင့္ကုိ
မေပးဘူး။
အခု
သင္န႔င ဲ ါ
ဘယ္သူက
ပိုအားႀကီးသလဲဆိုတာ
သိေစရမယ္” “ဟား... ဟား... ဟား... လုပ္လိုက္စမ္းေလ။ သူေဌးျပာက်သြားတဲ့ သင္န႔ဲ အစာျပတ္ၿပီး လဲက်ေသဆံုးသြားတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶါကို ငါျမင္ခ်င္လွၿပီ” သူေဌးသည္ မီးက်ီးတြင္း ႏႈတ္ခမ္းဝ၌ ရပ္လွ်က္... “အရွင္ျမတ္
ပေစၥကဗုဒၶါဘုရား...
စင္စစ္ျဖစ္သျဖင့္လွ်င္ က်ေသာ္ျငား
ဤမီးက်ီးတြင္း
တပည့္ေတာ္သည္
မျပဳအပ္သည္ကိုျပဳျခင္း၊
ငရဲသို႔
ဤဆြမ္းကို
လွဴသည္ရွိေသာ္
ဦးေစာက္ကၽြမ္းျပန္က်ျငားအံ့ ...
အလွဴမေပးျခင္း၊
မသူေတာ္တို႔ျပဳသည္ကို
မႀကံပါဘုရား...။
တပည့္ေတာ္မျပဳပါ။
တပည့္ေတာ္သည္
သီလမေစာင့္ျခင္း၊
ျပဳျခင္းတည္းဟူေသာ
အရွင္ဘုရားသည္သာ
က်ပါေစဘုရား။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ “အနရိယ”
တပည့္ေတာ္၏
အမႈကို
လွဴအပ္ေသာ
ဤဆြမ္းကို ခံယူေတာ္မူပါေရာ့ ဘုရား” ထိုသုိ႔
ဂါထာရြတ္လွ်က္
ထုိးထြက္ေနေသာ
သူေဌးသည္
မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားေပၚသို႔
မီးက်ီးတြင္းထဲမွ
ေတာက္ေလာင္လန ြ ္႔လူး ႂကြလွမ္းလိုက္ေလသည္။
ေျခလွမ္းစတင္
ထုိခဏမွာပင္...
အေတာင္ရွစ္ဆယ္ မီးက်ီးတြင္းအျပင္မွေန၍ အဆင့္ဆင့္ အထပ္ထပ္ေသာ ပြင့္ခ်ပ္ေပါင္း တစ္ရာတို႔ျဖင့္
တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ
သူေဌး၏ေျခဖဝါးကို
ပဒုမၼာၾကာပြင့္ႀကီး
အသင့္ခံလင့္၏။
ပဒုမၼာၾကာပြင့္မွ
ေပါက္လာ၏။
ပဒုမၼာၾကာပြင့္သည္
ေရႊေရာင္ဝင္းေနေသာ
ဝတ္မႈန္တို႔
တဖြားဖြားတက္ပ်ံလာၾကေသာ သူေဌး၏ ထိပ္ထက္ဆီသို႔တိုင္ လြင့္လွ်က္ သူေဌးတစ္ကိုယ္လံုး အေပၚ ေရႊဝတ္မႈန္မ်ား သြန္ႀကဲက်ေရာက္ေလသည္။
သူေဌးသည္
ပဒုမၼာၾကာ၏
အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါ၏
သပိတ္ထဲသို႔
အႏုေမာဒနာျပဳ၏။
ထို႔ေနာက္
မ်က္ဝါးထင္ထင္
အခ်က္ဗဟုိ၌ ေလာင္းလွဴသည္။
သပိတ္ကို
အျမင္ေရွ႕ေမွာက္မွာပင္
တည့္ရပ္လွ်က္
ေဘာဇဥ္အာဟာရကို
အရွင္ျမတ္သည္
ေဘာဇဥ္ကို
ထက္ေကာင္းကင္အျမင့္သို႔ပစ္၍
ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း
ခံယူ၍
လူအမ်ား၏
ေကာင္းကင္သို႔တက္လွ်က္
တိမ္လႊာတို႔ကို နင္းဘိသကဲ့သို႔ ႂကြေတာ္မူကာ ဟိမဝႏၲာသုိ႔ ေရွ႕႐ႈထက ြ ္ခာြ သြားေတာ္မူေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
87
mmcybermedia.
com
မာရ္နတ္၏ တဟားဟားရယ္ေမာသံ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားသလို မီးက်ီးတြင္းေပၚခဲ့ေသာေနရာ၏ အထက္တြင္ ကိုယ္ေရာင္ျပခဲ့ေသာ ႐ုပ္သ႑ာန္လည္း ေပ်ာက္ကယ ြ ္သာြ းေလၿပီ။
ဗာရာဏသီသူေဌးသည္ ပဒုမၼာၾကာ၏ အခ်က္ဗဟို၌ ရပ္လွ်က္ပင္ ဝိုင္းအံုစုေဝးေနၾကေသာ ပရိသတ္အား ဒါန၊ သီလတရားကို ေဟာၾကားေလသည္။
MRAQN
အနာထပိဏ္သူေဌး၏
ေလွ်ာက္ထား
ေတာင္းပန္ခ်က္ျဖင့္
အတိတ္ကိုေဆာင္
ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီးေနာက္ ျမတ္စာြ ဘုရားရွင္သည္... “အနာထပိဏ္သူေဌး... သင္သည္ ေသာတပတၱိမဂ္ဥာဏ္ျဖင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ယခုအခါ နတ္သည္သင့္ကို
တုန္လႈပ္ေစျခင္းငွာ
မစြမ္းႏုိင္။
ဤမတုန္လႈပ္ျခင္းသည္
အံ့ဖယ ြ ္မရွိေသး။
ေရွးပညာရွိတို႔သည္ ျပဳအပ္ေသာ မတုန္မလႈပ္ ျခင္းသည္သာလွ်င္ အံ့ဖယ ြ ္သရဲရွိ၏” ဟု တရားေဒသနာေတာ္ကို ေဆာင္ေတာ္မူ၍ အႏုသေႏၶကို စပ္လွ်က္ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ... “ထိုစဥ္အခါက ပေစၥကဗုဒၶါသည္ ထိုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ယခုအခါ ငါဘုရားသည္ ထိုအခါက
မာရ္နတ္အား
႐ႈံးေစ၍
ပဒုမၼာၾကာ၏
အခ်က္ဗဟို၌ရပ္ကာ
ပေစၥကဗုဒၶါအား
ဆြမ္းလွဴေသာ ဗာရာဏသီသူေဌး ျဖစ္ခ့ဖ ဲ ူးၿပီ ” ဟူ၍ အတိတ္ကို ေပါင္းေတာ္မူေလသည္။
MRAQN MRAQN MRAQN MRAQN
၆။ မ်က္မျမင္မာလိန္မွဴး “သုပၸါရက” ကု႐ုတိုင္း၏
အသေရကို
တင့္တယ္ေစေသာ
ထင္႐ွားေက်ာ္ၾကားသည့္
ပုဂၢိဳလ္မ်ား
ရွိၾကသည့္အနက္ သုပၸါရကသည္လည္း တစ္ဦးအပါအဝင္ျဖစ္၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
88
mmcybermedia.
com
ကု႐ုတိုင္းတြင္ ႏွလံုးရည္စမ ြ ္းျပည့္ဝေသာ ပညာရွိမ်ား၊ လက္႐ံုးရည္စမ ြ ္းထက္ျမက္ေသာ သူရဲေကာင္းမ်ား ပစၥည္းဥစၥာ အလြန္ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာၾကေသာ အမိတေဘာဂ သူႂကြယ္ႀကီးမ်ား ႐ွိၾကသည္။
သူတို႔သည္
ကု႐ုတိုင္း၏
ဂုဏ္ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအနက္တြင္
ဂုဏ္ေဆာင္မ်ားပင္
သုပၸါရက၏
ျဖစ္ၾက၏။
အမည္သတင္းေမႊးႀကိဳင္ပံု
ထိုသုိ႔ေသာ
အသေရတင့္ပံုမွာ
တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ျဖစ္ေလသည္။
ပထမအခ်က္မွာ
သုပၸါရကသည္
လြန္စာြ ပင္
နိစၥသီလ၌
လံုၿခံဳသူျဖစ္၏။
လူမွန္းသိတတ္ေသာ အရြယ္မွစ၍ သုပၸါရကသည္ ေသေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ သူ႔အသက္ကို ညႇဥ္းဆဲျခင္း၊
သတ္ျဖတ္ျခင္း
ေလာဘတဏွာ၏
လံုးဝမျပဳဖူးခဲ့ ။
အစြမ္းျဖင့္
ျမက္ဝါးျခမ္းစိတ္မွစ၍
သူတစ္ပါးသားမယားကို
သူ႔ဥစၥာကို
ၾကည့္႐ံုမွ်ပင္
မယူဘူးခဲ့။
မၾကည့္ဘူးခဲ့။
မဟုတ္မမွန္စကားကုိ အလ်ဥ္းမဆိုဘူးခဲ့။ ျမက္ဖ်ားစြတ္မွ်ေသာ ေသရည္ကိုပင္ မသံုးေဆာင္ဘူးခဲ့။ ဤသို႔ေသာ သီလငါးခုကို သုပၸါရကသည္ က်ိဳးေပါက္ျခင္းကင္းစြာ လံုၿခံဳသူ ျဖစ္ေလသည္။
ဒုတိယအခ်က္မွာ အသက္တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အ႐ြယ္မွာပင္ သုပၸါရကသည္ လူတကာတုိ႔ တတ္ေျမာက္ရန္
ခက္ခဲေသာ
တတ္ေျမာက္ကၽြမ္းက်င္ျခင္းပင္ ပင္လယ္သမုဒၵရာ
သေဘၤာသူႀကီး ျဖစ္၏။
အေတြ႔အႀကံဳကို
မာလိန္မွဴးအတတ္၌
သေဘၤာသူႀကီး
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
တစ္ဖက္ကမ္းခတ္
မာလိန္မွဴးေကာင္း
ျဖတ္သန္းဆည္းပူးၿပီးမွ
ဆိုသည္မွာ တတ္ေျမာက္
ကၽြမ္းက်င္ေသာ အရာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကု႐ုတိုင္း၊ ကု႐ုသေဘၤာဆိပ္မ်ား၌ ဝင္ထက ြ ္ဆိုက္နား သြားလာၾကေသာ
သေဘၤာတို႔၏
မာလိန္မွဴးမ်ားမွာ
ယင္းအထက္သေဘၤာသူႀကီးမ်ားသာ
ရွိၾကသည္။
အနည္းဆံုး
အသက္ငါးဆယ္အ႐ြယ္ႏွင့္
ထုိသေဘၤာသူႀကီး
မာလိန္မွဴးမ်ားတြင္
သုပၸါရကသည္ အသက္အငယ္ဆံုး ျဖစ္သည့္အျပင္ အကၽြမ္းက်င္ဆံုးလည္း ျဖစ္ေနျပန္ေလသည္။
ကု႐ုတုိင္းတြင္ ႀကီးမားေသာ ေလွဆိပ္၊ သေဘၤာဆိပ္မ်ားတည္ရွိၿပီး ထိုဆိပ္မ်ား၌လည္း ပင္လယ္သမုဒၵရာကို ျဖတ္သန္းေသာ ဧရာမသေဘၤာႀကီးမ်ားျဖင့္လည္း အထူးစည္ကားရာျဖစ္၏။ အျခားေသာ တိုင္းဌာနီမ်ားမွ သေဘၤာမ်ား ကု႐ုတိုင္းမွ သေဘၤာမ်ားသည္ ကု႐ုသေဘၤာဆိပ္တြင္ ေန႔ေန႔ညဥ့္ညဥ့္ အခြန္အတုတ္မ်ား အထူးထူးေသာ
ဥဒဟို
ဝင္ထက ြ ္သာြ းလာ
ဝင္ကုန္ထက ြ ္ကုန္ ပစၥည္းဘ႑ာ
ဆိုက္လာေနၾကသည္။
ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားျခင္းမွ
ကုန္စည္မ်ားမွေန၍
ထုိ႔ျပင္
သေဘၤာဆိပ္
ရရွိေသာ
ေငြေၾကးမ်ား
ကု႐ုတိုင္း၏
ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈကို
အဓိကတိုးျမႇင့္ဖံ႔ၿြ ဖိဳးေစေသာ အခ်က္အခ်ာလုပ္ငန္းႀကီးလည္း ျဖစ္ေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
89
mmcybermedia.
com
ဤလုပ္ငန္းႀကီးတြင္ သုပၸါရက၏ မာလိန္မွဴးအျဖစ္ စြမ္းေဆာင္မႈသည္လည္း အခ်က္အခ်ာ က်နသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သုပၸါရကသည္ ကု႐ုတိုင္းတြင္ လူတုိင္းသိေသာ၊ အေက်ာ္ေဇယ်မာလိန္မွဴး ျဖစ္လာသည္။ ဤကား ဒုတိယအခ်က္ ...
သုပၸါရက၏
တတိယအခ်က္ကား... ပင္လယ္သမုဒၵရာ၌ ေလဒဏ္၊
ရွင္းသန္႔တည္ၿငိမ္ေသာ
က်င္လည္က်က္စားသြားလာ
လႈိင္းဒဏ္တို႔ေၾကာင့္
အသားအေရမွာ
သုပၸါရကမွာကား
ထူးထူးျခားျခားပင္
ပိုင္ဆို္င္ထားသည္။
တည္ၿငိမ္ေအးေဆး၍
ထိုအမိန္႔အတိုင္းလုပ္ေဆာင္သမွ်
ဥပဓိသြင္ျပင္ျဖစ္၏။
လႈပ္ရွားေနၾကသူတိုင္း
လိုလိုပင္
ေရဒဏ္၊
မည္းညစ္နက္ေမွာင္ၾကသည္သာ ဝင္းေသာ
ေ႐ႊအဆင္းႏွယ္ ျပတ္သားတိက်စြာ
မွားယြင္းသည္ဟူ၍
ျဖစ္၏။
အသားအေရကို
ဆံုးျဖတ္အမိန္႔ေပးတတ္ေသာ
မရွိေသာ
အရည္အေသြးကလည္း
သုပၸါရက၏ ဥပဓိတင့္တယ္ျခင္းကို ပို၍ အေရာင္လက္ေစေလသည္။
ဖခင္ျဖစ္သူ
သေဘၤာသူႀကီး
မျပည္တ ့ တ္ေသးေခ်။
သို႔ေသာ္
ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးမႈေၾကာင့္
ကြယ္လန ြ ္ခ်ိန္၌
တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ သေဘၤာသူႀကီး
သုပၸါရကသည္
အသက္ႏွစ္ဆယ္ပင္
အ႐ြယ္ကတည္းကပင္
အတတ္ကို
ဖခင္ႀကီး၏
အလံုးစံုတတ္ေျမာက္ခ့ၿဲ ပီးျဖစ္၍
သုပၸါရကသည္ ငယ္ငယ္ရယ ြ ္ရယ ြ ္ျဖင့္ပင္ မာလိန္မွဴးေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
သုပၸါရက အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ သေဘၤာမ်ားသည္ မည္သည့္အခါမွ် ပ်က္စီးျခင္း၊ နစ္ျမဳပ္ျခင္း၊ ေလေၾကာင္းေရေၾကာင္း အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္
လြဲေခ်ာ္ျခင္းမရွိ ။ မည္သည့္အခါမွ်
သေဘၤာအမႈလုပ္မ်ားသည္လည္း တာဝန္ပ်က္ကက ြ ္ျခင္း၊
သုပၸါရက၏
ေပါ့ေလ်ာ့ျခင္းမရွၾိ က။
ပင္လယ္သမုဒၵရာဆိုင္ရာ အေတြ႔အႀကံဳ ဗဟုသုတႏွင့္ ဘဝတိုးတက္မႈကို လိုလားသူမ်ားသည္ သုပၸါရက၏ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္တြင္သာ အမႈထမ္းလိုၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။
ထိုသုိ႔ေသာ ေကာင္းသတင္း အေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားေၾကာင့္ သုပၸါရကသည္ ကု႐ုတိုင္း အထူးသျဖင့္
ကု႐ုသေဘၤာဆိပ္၏
ေရေၾကာင္းဆိုင္ရာ
သြားလာေရး၊
စီးပြားဥစၥာ
တိုးတက္
ခ်မ္းသာေရး နယ္ပယ္တြင္ မသိမရွိေသာ လူခ်စ္လူခင္ မ်ားသည့္ မာလိန္မွဴးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ထုိက္တန္စာြ ေရာက္ရွိခ့ေ ဲ လသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
90
mmcybermedia.
com
သို႔ေသာ္...
ကု႐ုတိုင္းသားတို႔ႏွင့္ သေဘၤာအမႈလုပ္မ်ားအားလံုး ရင္ကပ ဲြ က္လက္ျဖစ္ရေသာ တစ္ေန႔သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့၏။
အမဂၤလာသတင္းဆုိးသည္
ကု႐ုသေဘၤာဆိပ္မွ
အစျပဳ၍
ကု႐ုတိုင္းတစ္ခြင္သို႔
ခ်က္ခ်င္းပ်ံ႕ႏွံ႔သာြ းသည္။ “သုပၸါရက မာလိန္မွဴးေလး... စကၡဳႏွစ္ကြင္း အလင္းကြယ္သာြ းၿပီတ့ဲ” “အလိုေလး... ျဖစ္မွျဖစ္ရေလျခင္း၊ ဘာေၾကာင့္မ်ား...” “အႏွစ္ႏွစ္အလလ
အားႀကိဳးမာန္တက္
လုပ္ခ့တ ဲ ့ဲ
ဒဏ္ေတြ
ျဖစ္မွေပါ့ ။
သူ႔သေဘၤာ
အမႈလုပ္ေတြအေပၚမွာလည္း အင္မတန္ ေစတနာ ေမတၱာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခန္႔ခဲြခတ ့ဲ ာကလား” “ဟုတ္ပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔ မာလိန္မွဴးေလး မ်က္စိကယ ြ ္သာြ းတာတဲ့လဲ” “အဲဒီဒဏ္ေတြေလ...
ဆားငန္ေရေတြ
မ်က္စိထဝ ဲ င္ရာက
တစ္စတစ္စ
အေျခအေန
ဆိုးလာၿပီး အခုေတာ့ လံုးလံုးႀကီးကို ကြယ္သာြ းသတဲ့ေလ” “ျဖစ္မွျဖစ္ရေလျခင္း၊ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလျခင္း ” “ကု႐ုသေဘၤာဆိပ္အတြက္ေတာ့ ႀကီးစြာေသာ ဆံုး႐ႈံးမႈပါပဲကယ ြ ္” “ဒါျဖင့္ မ်က္စိမျမင္ေတာ့တ့ဲ တို႔မာလိန္မွဴးေလး ဘာဆက္လုပ္မလဲ” “အဲဒါကေတာ့ သူ႔အေပၚမူတည္တာပဲေလ” အေမွာင္ထု၊
အေမွာင္တုိက္မွ
အပ
ဘာကိုမွ်
မထိေတြ႔မခံစားရေတာ့ေသာ
ဘဝကို
ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိခ့ၿဲ ပီ ျဖစ္၏။
သုပၸါရကသည္ မိမိ၏ ဝဋ္ေႂကြးကံၾကမၼာကို တည္ၿငိမ္စာြ သံုးသပ္၏။ “ယခုဘဝမွာ အသက္ေမြးမႈမွာလည္း
ငါသည္
ဂ႐ုဓမၼနိစၥသီလကို
အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို
လံုၿခံဳေအာင္
ေစာင့္ထိန္းတယ္။
ေရွ႕႐ႈေဆာင္႐က ြ ္ခ့တ ဲ ယ္။
မိမိရ႕ဲ
သုိ႔ေသာ္
ငါ့မွာ
စကၡဳႏွစ္ကြင္း အလင္းကြယ္ခ့ဲရတယ္။ ငါ ဒီလိုျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ငါ့ကိုယ္ငါ မေတြးထင္ခ့မ ဲ ိသလို
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
91
mmcybermedia.
com
ဘယ္သူကမွလည္း လံုးဝဆံုး႐ႈံးသူ
ေတြးထင္ခ့မ ဲ ွာ
ျဖစ္ခ့ဲရၿပီ။
ဒုကၡိတလံုးလံုးျဖစ္ခၿ့ဲ ပီ။ က်င့္သံုးေသာ္လည္း
မဟုတ္ဘူး။
အၾကားအာ႐ံုန႔ဲ
ဒါဘာေၾကာင့္လဲ။ သံသရာဘဝ
ဒါေပမယ့္
တကယ္ပဲ
အထိအေတြ႔အာ႐ံုကိုသာ ယခုဘဝမွာ
ငါဟာ
အျမင္အာ႐ံု
လံုးဝဥႆံုအားကိုးရတဲ့
ငါဟာ
အေကာင္းဆံုး
ေနထိုင္
ေၾကေအာင္ဆပ္ေနရၿပီေကာ။
ဝဋ္ေႂကြးတစ္ခုကို
အင္း ...
ဒုကၡိတ မ်က္မျမင္ဒုကၡိတ” ဉာဏ္ပညာအေျမာ္အျမင္္ႏွင့္
ျပည့္စံုေသာ
သုပၸါရကသည္
အေတြးစကို
ထုိမွ်ျဖင့္
ရပ္တန္႔ျခင္းမျပဳ။ “ဒုကၡိတ... တဲလ ့ ား။ အင္း... မျမင္ႏို္င္ေတာ့တာဟာ ဒုကၡပဲေပါ့ ။ သို႔ေသာ္ အျမင္အာ႐ံု ဆံုး႐ႈံး႐ံုန႔ဲ အရာရာကို ဆံုး႐ံႈးၿပီလုိ႔ ဆိုရမွာလား မဟုတ္ဘူး။ ငါ့မွာ အၾကားအနံ႔ အထိအေတြ႔ အရသာဆိုတ့ဲ က်န္အာ႐ံုေတြ အေကာင္းႀကီးရွိေသးတာပဲ။ ဒါ့အျပင္ ...” ရွိေနေသးတာပဲ။ ငါဟာ
“အင္း ... ငါ့မွာ ဉာဏစကၡဳဆိုတ့ဲ ဉာဏ္ပညာအေျမာ္အျမင္ အျမင္ဆံုးသူ ျဖစ္သာြ းေပမယ့္ ဘဝ႐ႈံးသူ မျဖစ္ေစရဘူး။ ဒီေတာ့...” “အင္း ...
သေဘၤာသူႀကီး
မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ကို
မာလိန္မွဴး
ဘယ္သူက
ဘဝကိုေတာ့
မာလိန္မွဴးအျဖစ္
ငါျပန္
မရႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ယံုၾကည္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။
ဒါဆိုရင္
ငါဘာလုပ္မလဲ” “ဟုတ္ၿပီ။
သေဘၤာသူႀကီးမာလိန္မွဴးဟာ
မ်က္စိကယ ြ ္သာြ းလို႔
ေရျပင္န႔ဲ
သေဘၤာမွာ
လုပ္စရာမရွိေတာ့ရင္ ကုန္းေျမနဲ႔ မင္းရင္ျပင္ဆီကို ေရႊ႕ေျပာင္းရမွာေပါ့” သုပၸါရက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လို္က္၏။ “ကု႐ုတိုင္းရဲ႕
အရွင္ကု႐ုဘုရင္ထံမွာ
ငါ
အခစားဝင္မယ္။
မင္းကို
အမွီျပဳၿပီး
အသက္ေမြးမယ္”
MRAQN
ကု႐ုမင္းသည္ သေဘာသကၠာယ ေကာင္းမြန္သူ ျဖစ္ေသာ္လည္း အသိဉာဏ္ဆင္ျခင္တံု ပညာ၌မူ အားနည္းသူျဖစ္သည္ဟု သုပၸါရက မွန္းဆမိ၏။
နန္းေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္ခစား၍ မိမိ၏အျဖစ္ကို သံေတာ္ဦးတင္ကာ မင္းကို အမွီျပဳ၍ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳပါရေစဟု ဆိုေသာအခါ ကု႐ုမင္းက...
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
92
mmcybermedia.
com
“သုပၸါရက သင္အ ့ ေၾကာင္း ကၽြႏု္ပ္သိထားတယ္။ သင္ဟာ သေဘၤာသူႀကီးမာလိန္မွဴးအျဖစ္ ဂုဏ္သတင္းေမႊးသူေပပဲ။
ကၽြႏု္ပ္ကို
အမွီျပဳၿပီး
သင္အသက္ေမြးမယ္
ဆိုတာကို
ကၽြႏု္ပ္
လက္မခံႏိုင္စရာ မရွိေပဘူး။ သို႔ေသာ္... သင္က...” “ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး မ်က္မျမင္ဒုကၡိတ ျဖစ္ေနတာကို ၫႊန္းပါသလား အရွင္...” ဟုတ္တယ္။
“အင္း ... မသင့္ေတာ္ေပဘူး။
အင္း...
ဉာဏ္ပညာႀကီးသူျဖစ္တယ္လို႔
သင့္ကို
လက္႐ံုးရည္အရာနဲ႔
ႏွလံုးရည္အရာနဲ႔ပဲ ကၽြႏု္ပ္သိထားတယ္။
အမႈေတာ္
သင့္ျမတ္မယ္ ဒါေၾကာင့္
ထမ္းေပးဖုိ႔
ထင္တယ္။ သင္န႔ဲ
သင္ဟာ
သင့္ေလ်ာ္မယ့္
အမႈေတာ္တစ္ခု၊ ယခုပဲ ကၽြႏု္ပ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္ထံသုိ႔ ဆက္သလာတဲ႔ ရတနာမ်ားရဲ႕ အေကာင္းအဆိုး အက်ိဳးအျပစ္ကို အရာဌာန ဆံုးျဖတ္စိစစ္တ့ဲ ရာျဖတ္အမႈေတာ္ထမ္းရမယ္” မင္းမိန႔္ျဖစ္သည္။
သုပၸါရကသည္
ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္ျဖင့္
“ရာျဖတ္”
အျဖစ္
အမႈထမ္းရမည္ကို စိုးစဥ္းမွ် တြန္႔ဆုတ္ျခင္းမရွိေပ။ မိမိသည္ သေဘၤာသူႀကီး မာလိန္မွဴးအျဖစ္ ပင္လယ္သမုဒၵရာကို
ျဖတ္သန္းၿပီး
ေဒသအႏွံ႔
ေရာက္ရွိခ့ဲရာ၌
ေရႊေငြ
ပုလဲ
ေက်ာက္သံ
ပတၱျမားစေသာ ရတနာမ်ားဆုိင္ရာ ဗဟုသုတကို ေကာင္းစြာ ကၽြမ္းက်င္ထားၿပီးျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ မိမိသို႔ႏွယ္ေသာ
မ်က္မျမင္မာလိန္မွဴးအတြက္
ရာျဖတ္အလုပ္ထက္
ပို၍
သင့္ျမတ္ေသာ
အျခားအလုပ္မ်ားရွိေနသည္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ ဘုရင့္ေရတပ္၊ ေလွတပ္တြင္ အမႈထမ္းမ်ားအား ေရေၾကာင္းဆိုင္ရာ
ေလွသေဘၤာဆိပ္ဆုိင္ရာ
ပညာရပ္မ်ားကို
သင္ၾကားပို႔ခ်ေသာ
အလုပ္မ်ိဳး။
ကု႐ုဘုရင္သည္
အမႈေတာ္ထမ္းတစ္ဦးအား
သက္ဆုိင္ရာ
အရည္အခ်င္းအေလွ်ာက္
သက္ဆုိင္ရာအမႈေတာ္၌ ေနရာခ်ထားႏိုင္စမ ြ ္း မရွိသည့္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ အားနည္းရွာသူပါတကား... ဟု သုပၸါရက မွတ္ယူလုိက္ေလသည္။
မည္သို႔ရွိေစ သုပၸါရကသည္ ဘုရင့္ရာျဖတ္ ျဖစ္ခ့ေ ဲ လၿပီ။
ဘုရင့္ရာျဖတ္
အမႈေတာ္မွာ
အျခားေသာ
အခြန္ဘ႑ာ
ေငြဆုိင္ရာ
ရာျဖတ္
အမႈထမ္းမ်ားကဲ့သို႔ ျပဳဖြယ္အမႈ မ်ားမ်ားစားစား ရွသ ိ ည္မဟုတ္။ ဘုရင္ခံ ဆက္သလာေသာ ဆင္၊ ျမင္း၊
ရထားႏွင့္
အျခား
ေ႐ႊေငြ
ေက်ာက္သံတုိ႔အေပၚ
တန္ဖိုးျဖတ္ရသည့္
အလုပ္
ျဖစ္၏။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးအရ ဘုရင့္ထံ ဆက္သလာေသာ ထိုအရာတုိ႔သည္ ဆိုင္ရာဌာနမ်ားကို
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
93
mmcybermedia.
com
မေရာက္မီ သုပၸါရကကို ဦးစြာျဖတ္သန္းရသည္။ သုပၸါရကအေနျဖင့္ ထိုအရာမ်ား၏ အက်ိဳးအျပစ္၊ ဂုဏ္ရည္ႏွင့္ ထိုက္သင့္သည့္ တန္ဖိုးမ်ားကို အဖိုးျဖတ္ေပးရေလသည္။
အသိဉာဏ္ပညာဗဟုသုတျဖင့္
ျပည့္စံုေသာ
သုပၸါရကသည္
ဤရာျဖတ္ပညာ၌လည္း
ကၽြမ္းက်င္သူျဖစ္ေၾကာင္း သိလာၾကရ၏။
တစ္ေန႔ေသာအခါ ကု႐ုမင္းထံ ဆက္သရန္ဟူ၍ ေဆာင္ၾကဥ္းလာခဲ့ၾကေသာ ဆင္တစ္စီး သုပၸါရကထံသုိ႔ ေရာက္လာ၏။ “မဂၤလာဆင္ေတာ္အျဖစ္
ဘုရင့္ထံဆက္သဖို႔
ေရာက္လာပါတယ္။
ဘုရင္မင္းျမတ္က
သုခမိန္ထံ ဦးစြာျပသပါေစလို႔ အမိန္႔ေတာ္မွတ္လိုက္ပါတယ္” မ်က္မျမင္ေသာ
သုပၸါရကသည္
အထိအေတြ႔အာ႐ံုျဖင့္
မဂၤလာဆင္ေတာ္ကို
စမ္းသပ္စစ္ေဆးရသည္။
ႏွာေမာင္း၊ အစြယ္၊ ဦးကင္း အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို တစ္ခုခ်င္း စမ္းသပ္၏။ အျပစ္ဆုိဖယ ြ ္မရွိ။ မဂၤလာဆင္ေတာ္ျဖစ္ထိုက္ေသာ အဂၤါရပ္မ်ားကို ေတြ႔ရ၏။ ဆင္၏ ေက်ာကုန္း၊ ေရွ႕ေျခေနာက္ေျခ၊ အၿမီးဆီသို႔ တျဖည္းျဖည္း စမ္းသပ္လုိက္သည္။ ေနာက္ေျခအစံုသို႔ သုပၸါရက၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ား ေရာက္သာြ း၏။
တိက်ျပတ္သားေသာ ေလသံျဖင့္ သုပၸါရက အခိုင္အမာ ေျပာေလသည္။ “ဒီဆင္ကို ေမြးဖြားစဥ္က သူ႔မိခင္ဆင္မႀကီးဟာ ေနာက္ေျခနဲ႔ ခံမထားခဲဘ ့ ူး။ ဒါေၾကာင့္ ေမြးစဥ္က ေျခနဲ႔က်ခဲတ ့ ယ္။ ေနာက္ေျခနိမ့္ေနတယ္” မဂၤလာဆင္ေတာ္ ဆက္သရန္ ေဆာင္ၾကဥ္းလာသူမ်ား လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သာြ းၾကသည္။ သုပၸါရက တည္ၿငိမ္စာြ ဆက္ေျပာ၏။ “ဆင္မွာ အက်ဥ္းလကၡဏာ ၆၄ပါး ရွိတယ္။ အဲဒီ ၆၄ပါးကျပတဲ့ အဂၤါ အစိတ္အပိုင္း ေနရာမ်ားက ၃၁၅ပါးထဲက
အက်ယ္
၃၁၅ပါး
ေျခလကၡဏာ
ရွိတယ္လို႔
၁၅ပါးအနက္မွာ
ဂဇသွ်တၱရက်မ္းမ်ားက ေျခသည္
ျပဆိုထားတယ္။
မႀကီးမငယ္
အဲဒီ
ကိုယ္ႏွင့္တန္ေစ...
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
94
mmcybermedia. တင္႐ိုးကသည္
com ေပါင္စဥ္ထက္တိုင္ေအာင္
ခ်မ္းေျမ့ေစဆိုတ့ဲ
လကၡဏာရပ္ပါရွပ ိ ါတယ္။
ဒီဆင္ဟာ ေနာက္ေျခႏွစ္ဖက္ နိမ့္စာြ နဲ႔ေျမသို႔က်ေနတဲ့အတြက္ မဂၤလာဆင္ေတာ္ မျဖစ္ထုိက္ဘူး” ဆင္ကိုယူေဆာင္လာသူမ်ားက
အမွန္ပင္
ဤဆင္ကုိ
ေမြးဖြားစဥ္က
ေနာက္ေျချဖင့္
ေျမသို႔က်ခဲ့ေၾကာင္း ဝန္ခံၾကရေလသည္။
ကု႐ုမင္းလည္း ႏွွစ္သက္အားရစြာ သုပၸါရကအား ဆုလာဘ္ ခ်ီးျမႇငလ ့္ ိုက္၏။ ခ်ီးျမႇင့္ေသာ အသျပာမွာ ရွစ္အသျပာ။
MRAQN
တစ္ေန႔တြင္ ဘုရင္အား ဆက္သရန္ ဟူ၍ ျမင္းတစ္စီး ေရာက္လာျပန္၏။ သုပၸါရကသည္ ျမင္းကို သံုးသပ္၍ မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ “ဒီျမင္းကို ဖြားျမင္ၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ မိခင္ျမင္းမဟာ ေသဆံုးခဲ့တာျဖစ္မယ္။ ဒီျမင္းဟာ ႏို႔ရည္ကို ေသာက္စို႔ျခင္း မျပဳခဲ့ရဘူး။ ႏို႔မ်က္ၿပီးေကာင္းစြာ မႀကီးျပင္းခဲ့ရဘူး” ျမင္းကိုယူေဆာင္လာသူမ်ားက ျငင္းဆန္ၾက၏။ အႆသိပၸ
ျမင္းအတတ္ဆိုင္ရာ
သို႔ေသာ္ သုပၸါရကက
အခ်က္အလက္မ်ားကို
ခုိင္လံုစာြ
ျမင္းၾကန္အင္
ကိုးကား႐ြတ္ဆိုလွ်က္
ရွင္းျပလိုက္သည္။ ျမင္းယူလာသူမ်ား ေနာက္ဆံုး၌ ဝန္ခံၾကရေလသည္။
ကု႐ုမင္းလည္း အားရလွ်က္ ဆုလာဘ္ခ်ီးျမႇငလ ့္ ိုက္၏။ ရွစ္အသျပာ။
MRAQN
တစ္ေန႔ေသာအခါ မင္းသံုးမဂၤလာရထားျဖစ္အံ့ဟူ၍ ရထားတစ္စီး ေရာက္လာျပန္သည္။ သုပၸါရက စမ္းသပ္၍ ဆို၏။ “အေခါင္းရွိတသ ့ဲ စ္န႔ဲ
ျပဳလုပ္ထားတယ္။
ဒီရထားဟာ
ဘုရင္မင္းျမတ္မ်ားနဲ႔
မေလ်ာက္ပတ္ဘူး။ မဂၤလာရထား မျဖစ္ထုိက္ဘူး”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
95
mmcybermedia.
com
ဤအႀကိမ္မွာလည္း
သုပၸါရကအေနျဖင့္
ကု႐ုမင္းထံမွ
ရရွိလိုက္ေသာ
ဆုလာဘ္မွာ
ရွစ္အသျပာသာ ျဖစ္ေလသည္။
MRAQN
တစ္ႀကိမ္တြင္
ဘုရင္အား
ဆက္သရန္
အဖိုးထိုက္တန္ေသာ
ကမၺလာအဝတ္
ေရာက္လာျပန္၏။ သုပၸါရက စမ္းသပ္၍... “ကမၺလာကို ခ်ဳပ္လုပ္ပံုန႔ဲ ကမၺလာရဲ႕ မူလအဝတ္ကေတာ့ အလြန္ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေနရာမွာ မသိမသာ ခ်ိဳင့္ဝင္ေနတဲ့ အရာတစ္ခုရတ ွိ ယ္။ အဲဒါဟာ ႂကြက္ခဲရာပဲ။ သိမ္းထားစဥ္က ႂကြက္ဝင္ၿပီးခဲခ့တ ဲ ့ဲအရာ ျဖစ္ရမယ္။ အေပါက္အၿပဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သို႔ေသာ္ ဘုရင္သံုးဖို႔အတြက္ မဂၤလာကမၺလာအျဖစ္ မထုိက္တန္ဘူး” ရွစ္အသျပာေရာက္လာျပန္၏။
သုပၸါရကသည္
ပင္ကိုစိတ္ရင္းအားျဖင့္
မာန္မာန
မဟုတ္ေခ်။
ေထာင္လႊားတတ္သူ
သို႔ေသာ္ ကု႐ုမင္း၏ အျပဳအမူကို သုပၸါရက သံုးသပ္ပိုင္းျခားေလသည္။ “ဘုရင္ရ ့ ာျဖတ္အျဖစ္န႔ဲ အမႈထမ္းတဲ့ငါ့ကို ပုဂၢိဳလ္အရ မခ်ီးေျမႇာက္ဘူးဆိုရင္လည္း ရွိပါေစ။ ငါဟာ ဆုလာဘ္ကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး အမႈေတာ္ထမ္းေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ ကု႐ုမင္းအား ငါ့ရဲ႕ ရာျဖတ္ပညာကိုေတာ့ ေလးစားသိမွတ္ဖို႔ လုိတယ္။ ပညာကို ပူေဇာ္တတ္ရမယ္။ ယခု ဆင္၊ ျမင္း၊ ရထား၊ ကမၺလာတို႔ကို ငါက ဆိုင္ရာပညာမ်ားနဲ႔ ေဝဖန္သံုးသပ္ အကဲျဖတ္ေပးရာမွာ အႀကိမ္တိုင္း အႀကိမ္တိုင္းမွာပဲ ဆတၱာသည္ကို
ရွစ္အသျပာမွ်သာ ေပးသနားတဲ့
ခ်ီးျမႇငတ ့္ ယ္။
အတုိင္းအတာသာ
ျဖစ္၏။
ရွစ္အသျပာဆိုတ့ဲ
ပမာဏဟာ
ဆံမုတ္ဆိတ္မ်ားကို
သုတ္သင္
သန္႔ရွင္းေပးရတဲ့ ဆတၱာသည္ပညာနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ပညာကို တန္းတူထားတယ္။ ဒီမင္းကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ ဆတၱာသည္မ်ိဳး႐ုိးကေန ဆင္းသက္လာသူ ျဖစ္မယ္” သုပၸါရက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လို္က္၏။ “ဒီမင္းထံမွာ ထင္ရွားမွာ
ရာျဖတ္အမႈထမ္းအျဖစ္
မဟုတ္ဘူး။
ဂုဏ္ေက်းဇူး
ဆက္ေနလို႔ေတာ့
ငါ့မွာလည္း
တုိးတက္ဖို႔အတြက္လည္း
ပညာအားျဖင့္
မျမင္။
အသေရ
တင့္တယ္ဖို႔လည္းမရွိ။ ဒါေၾကာင့္ ငါ မိမိေနရာမိမိ ျပန္သာြ းေတာ့မယ္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
96
mmcybermedia.
com
သုပၸါရက ကု႐ုကစၧသေဘၤာဆိပ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။
MRAQN သုပၸါရက
ျပန္လာၿပီဟူေသာ
သတင္းသည္
အၾကားတြင္
သေဘၤာစီရင္သူမ်ား
သေဘၤာဆိပ္ရွိ
သတင္းေကာင္း
ျဖစ္သာြ းသည္။
ကုန္သည္မ်ား၊ ကုန္သည္မ်ားႏွင့္
သေဘၤာတည္ေဆာက္သူမ်ား သုပၸါရကထံ ေရာက္လာၾကသည္။ “ဆရာသုပၸါရက... ကၽြႏု္ပ္တို႔ အခု သေဘၤာအသစ္တစ္စင္း တည္ေဆာက္ေနၾကပါတယ္။ ဒီသေဘၤာနဲ႔ သမုဒၵရာကို ထြက္ဖုိ႔လည္း ရွပ ိ ါတယ္။ သေဘၤာသူႀကီးအျဖစ္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကို ဦးစီးေပးပါ” “မိတ္ေဆြတို႔...
ကၽြႏု္ပ္ဟာ
စကၡဳအလင္းကြယ္ခ့ဲသူ
ျဖစ္ပါတယ္။
မ်က္မျမင္သူက
မာလိန္မွဴးအျဖစ္ တာဝန္ယူဖို႔ ကၽြႏု္ပ္ မဝ့ံရပ ဲ ါဘူး” “ဆရာသုပၸါရက... သေဘၤာအတတ္ကို
ဆရာဟာ
တစ္ဖက္ကမ္းခတ္
မ်က္စိမျမင္ေပမယ့္
ဉာဏ္ပညာႀကီးမားသူျဖစ္ေၾကာင္း၊
တတ္ေျမာက္သူျဖစ္ေၾကာင္း
အားလံုးသိၾကပါတယ္။
ဆရာဦးစီးတဲ့ သေဘၤာဟာ သမုဒၵရာမွာ ေကာင္းစြာ ခရီးသြားႏိုင္မယ္လို႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္” သုပၸါရကက ေတာင္းပန္ၾကသည္။ ဦးစီးမေပးပါက
ျငင္းသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္ ေနာက္ဆံုးတြင္ မိမိတုိ႔လည္း
ကုန္သည္မ်ားကလည္း
သုပၸါရကသည္ သေဘၤာ
အႀကိမ္ႀကိမ္
သေဘၤာသူႀကီးမာလိန္မွဴးအျဖစ္
မထြက္ေတာ့ၿပီဟု
ဆိုၾကသျဖင့္
လက္ခံလိုက္ရေလသည္။
အားလံုးအဆင္သင့္ ျဖစ္ခ့ၿဲ ပီ။
သုပၸါရက မာလိန္မွဴးျပဳေသာ သေဘၤာသည္ သမုဒၵရာသို႔ ထြက္ခ၏ ့ဲ ။ မ်က္စိမျမင္ေသာ သုပၸါရကသည္
သမုဒၵရာအျပင္ရွိ
ေလ၏ရနံ႔၊
ေရျပင္၏ရနံ႔ႏွင့္
အျခားအာ႐ံုမ်ားကိုယူလွ်က္
သေဘၤာကို ေကာင္းစြာ ဦးစီးႏိုင္ခ့ဲ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ခုနစ္ရက္ လြန္ေျမာက္ခ့ၿဲ ပီးေနာက္...
သဘာဝအားျဖင့္ ေပၚေပါက္လာေသာ ေလစီးေၾကာင္းႀကီးတစ္ခုေပၚလာၿပီး သေဘၤာသည္ ခရီးလမ္းေၾကာင္းလြလ ဲ ွ်က္ ပကတိေသာ မဟာသမုဒၵရာအျပင္သို႔ ေရာက္သာြ းေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
97
mmcybermedia.
com
သေဘၤာသည္ ခုတ္ေမာင္းခဲသ ့ ည္။ မဟာသမုဒၵရာ
မဟာသမုဒၵရာ
အျပင္၌
ၾကည့္ေလရာရာတြင္
ေရျပင္က်ယ္ႀကီးတို႔
ေလးလ
ေကာင္းကင္
ထိစပ္ရာ
ကာလပတ္လံုး
အဇဋာ၏
အနားေရးမွအပ
ခရီးႏွင္
မုိးကုတ္စက္ဝိုင္းႏွင့္
ဘာကိုမွ်
မေတြ႔ႏုိင္ေသာ
ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ကာ ကုန္သည္မ်ား သေဘၤာအမႈထမ္းမ်ားမွာ ေခ်ာက္ခ်ားတုန္လႈပ္ေနၾကသည္။ သူတို႔အားလံုး မဟာသမုဒၵရာ ေရျပင္က်ယ္ႀကီးကို မႀကံဳဖူးၾကေပ။
သို႔ေသာ္
သုပၸါရက၏
တည္ၿငိမ္ခိုင္ခန္႔ေသာ
အသြင္ေၾကာင့္
သူတို႔ေဆာက္တည္ရာ
ရသြား၏။ ေလးလတိတိ ကုန္ဆံုးခဲ့ၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ကား...
MRAQN
“ဟယ္... လူနဲ႔တူလိုက္တာ။
ဟိုမွာၾကည့္ၾကစမ္း။ ဒါေပမယ့္
အဲဒါလူေတြလား။
ႏွာေခါင္းက
ငါးေတြလား။
သင္တုန္းဓားသြားလို
ကိုယ္ခႏၶာက
ထက္ျမရွည္လ်ားေနတယ္။
ၾကည့္ၾကစမ္း... ေရထဲမွာ ငုပ္လုိက္ေပၚလာလိုက္န႔ဲ...” ဟုတ္ရဲ႕။
“လူ႔ကိုယ္န႔တ ဲ ူတာေတာ့
ဒါေပမယ္႔
လူမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ငါးသတၱဝါေတြပဲ
ျဖစ္လိမ့္မယ္” သေဘၤာတစ္စီးလံုး သင္တုန္းသြားႏွင့္တူေသာ
႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ႏွာေခါင္းရွိသည့္
ျဖစ္သာြ းသည္။ လူခႏၶာကိုယ္ျဖင့္
သူတို႔ေျပာသည့္အတုိင္း
ငါးႀကီးမ်ားသည္
သေဘၤာကို
ဝန္းရံလွ်က္ ငုပ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္ ရွိေနၾက၏။ “ငါတို႔
ဘယ္ကို
ေရာက္ေနၿပီလဲ။
ဒီေလာက္
အတိုင္းအဆမရွိ
က်ယ္ေျပာတဲ့
မဟာသမုဒၵရာျပင္လည္း မေရာက္ဖူးဘူး။ ဒီလုိ ထူးဆန္းတဲ့ ငါးႀကီးေတြလည္း မျမင္ဖူးဘူး။ ငါတို႔ ဘာလုပ္ရမွာလဲ” “ဘာမွလုပ္မေနနဲ႔။ ဘာမွလည္းေျပာမေနနဲ႔။ မာလိန္မွဴးကိုပဲ ေမးၾကည့္ၾကစို႔” ေရႏွင္႔ေလတို႔၏
အနံ႔ကို
ခံရင္း
ငါးမ်ားပြက္ေနသည့္
အသံကို
နားေထာင္ေနသည့္
သုပၸါရကထံ ဝိုင္းအံုလာၾကသည္။ “သုပၸါရက ပညာရွမ ိ ာလိန္မွဴးႀကီး။ က်ဳပ္တို႔ ဘယ္ေရာက္ေနၾကသလဲ။ သမုဒၵရာျပင္မွာ သင္တုန္းသြားလို
ႏွာေခါင္းနဲ႔ လူ႔ကိုယ္ရွိတ့ဲ ငါးေတြဟာလည္း
ငုပ္လိုက္ေပၚလိုက္န႔ဲ ဒီေနရာ
ဘာပါလဲ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
98
mmcybermedia.
com
သုပၸါရကထံတြင္
ျဖစ္ေလသည္။
အေျဖသည္ရွိႏွင့္ၿပီး
မိမိဆည္းပူးခဲ့ေသာ
သမုဒၵရာအဏၰဝါဆိုင္ရာ ဗဟုသုတမ်ားက မွတ္ဉာဏ္ထတ ဲ ြင္ အစီအရီ ေပၚလာ၏။ “အေမာင္တို႔... ဒါ ခုရမာလိ သမုဒၵရာလုိ႔ေခၚတယ္။ ဒီသမုဒၵရာမွာ က်က္စားတဲ့ငါးေတြဟာ အခုလုိပဲ
ပံုပန္းသ႑ာန္ရၾွိ ကတယ္။
ေဘးအႏၲရာယ္လည္း
မျပဳၾကနဲ႔။
ဒီငါးသတၱဝါေတြကို
ဒါေပမယ့္
သူတို႔ဘာသာ
လြတ္လပ္စာြ
စိတ္မဝင္စားၾကနဲ႔။
က်က္စားျမဴးတူးၾကပါေစ။
သူတို႔ကလည္း တို႔ကို လာအႏၲရာယ္မွ မေပးႏို္င္ၾကဘူး” ကုန္သည္မ်ားသည္ စိတ္ခ်လက္ခ် ရွိသာြ းၾကေလသည္။ သုပၸါရကမွာကား ကုန္သည္တို႔ကို မေျပာဘဲ မ်ိဳသိပ္ထားလိုက္ေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ရွိေနေသးသည္။ “ခုရမာလိသမုဒၵရာမွာ ဝဇိရစိန္ေက်ာက္မ်ား ရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝဇိရသမုဒၵရာလို႔လည္း ေခၚတယ္။
သို႔ေသာ္ ဒီသမုဒၵရာေအာက္မွာ
ေျပာလိုက္ရင္
သူတို႔အားလံုး
ဝဇိရစိန္ေက်ာက္ေတြ အမ်ားအျပားရွိေနတယ္လို႔
ေလာဘတက္ၿပီး
စိန္ေက်ာက္ေတြကို
တနင့္တပိုး
ဆယ္ယူၾကေတာ့မယ္။ သေဘၤာျပည့္ တင္ၾကလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိရင္ သေဘၤာမုခ်နစ္မွာပဲ။ ဒီေတာ့ သူတို႔လည္း
အက်ိဳးရွိေအာင္
အႏၲရာယ္ေဘးကလည္း
လြတ္ကင္းေအာင္
ငါ ႀကံေဆာင္မွ ျဖစ္မယ္” ထိုသို႔ႀကံစည္ၿပီးေနာက္ သုပၸါရက အမိန္႔ေပးလုိက္၏။ “အေမာင္တို႔... ႀကိဳးလြန္ေတြ၊ ငါးပိုက္ေတြကို အသင့္ျပင္ၾက” မာလိန္မွဴး၏အမိန္႔အတိုင္း လႈပ္ရွားၾကသည္။ “ငါးပိုက္ေတြကို ခ်ၾက” သုပၸါရက၏အမိန္႔ကို မည္သူမွ် ေစာဒကမတက္ဘဲ ငါးပိုက္မ်ားကို ခ်ၾကသည္။ “သင္တုန္းသြားသ႑ာန္ ႏွာေခါင္းရွိတ့ဲ လူ႔ကိုယ္ငါးေတြက လန္႔ၿပီး ထြက္ေျပးၾကလိမ့္မယ္။ သင္တို႔က ငါးပိုက္ခ်ၿပီး ကၽြႏု္ပ္က ျပန္ဆတ ဲြ င္လို႔ဆိုခ်ိန္မွာ ဆြတ ဲ င္ၾက” အမိန္႔၌
အားလံုးတည္ၾက၏။
ငါးပိုက္ခ်ၿပီး
သုပၸါရက
အမိန္႔အတိုင္း
ငါးပို္က္ကို
ျပန္ဆြဲတင္လိုက္ၾကသည္။ ဝဇိရစိန္ေက်ာက္မ်ား ပိုက္ကန ြ ္အတြင္း၌ ပါလာသည္။ တန္သင့္႐ံုမွ်သာ ဆည္ယူၾကၿပီး သေဘၤာေပၚမွ အဖုိးနည္းေသာ မလုိအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကို စြန္႔ပစ္လုိက္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ခုရမာလိသမုဒၵရာမွ ဆက္လက္ထက ြ ္ခာြ ခဲၾ့ ကသည္။
MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
99
mmcybermedia.
com
မဟာသမုဒၵရာသည္ သဘာဝတရား၏ အဆန္းၾကယ္ဆံုးအရာမ်ား စုေဝးေပၚေပါက္ရာ ျဖစ္၏။
ေဒသႀကီးတစ္ခုပင္
လူတို႔၏
စိတ္ကူးျဖင့္ေတြးေတာႀကံဆျခင္းငွာ
မစြမ္းႏိုင္ေသာ
အံ့ၾသဖြယ္မ်ားအတိ ၿပီးလွ်က္ရွိ၏။
သုပၸါရက ဆက္လက္
အမွဴးျပဳေသာ
ခရီးႏွင္ခ့ဲရာ
အၿမဲေတာက္ပေသာ
သေဘၤာသည္
ဝဇိရစိန္ေက်ာက္မ်ားကို
တင္ေဆာင္ၿပီး
ေရာက္ရွိခ့ျဲ ပန္သည္။
ထုိေနရာကား
ဝင္းလက္ေနသည္။
မြန္းတည့္ေန၏
ေနာက္သမုဒၵရာတစ္ခုသို႔
မီးပံုႀကီးအလား
ဝန္းက်င္အလံုး
အလင္းႏွယ္သို႔ေသာ အေရာင္ကို လႊတ္လွ်က္တည္ရွိသည္။ မ်က္စိမဆန္႔ တျပန္တေျပာရွိသည့္ ေရထုအျပင္သည္လည္း လင္းလက္ေနသည္။
ကုန္သည္မ်ားက ေမးသျဖင့္ သုပၸါရက အေျဖေပးရျပန္၏။ “ဒီသမုဒၵရာကို ဝင္းဝါထိန္ေတာက္ၿပီး
အဂၢိမာလိ
သမုဒၵရာလုိ႔ေခၚတယ္။
မြန္းတည့္ေနအလင္းလို
ဘာေၾကာင့္
ေရအျပင္ဟာ
တဝင္းဝင္းျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ့
ဒီေနရာမွာ
ေရႊေတြရွိေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္တယ္” သုပၸါရကသည္
ကုန္သည္တို႔၏ေလာဘကို
ထိန္းခ်ဳပ္ေစလွ်က္
အဂၢိမာလိသမုဒၵရာမွ
ထြက္သည့္ေရႊမ်ားကို တန္သင့္႐ံုမွ်သာ ယူေစ၏။ ကုန္သည္မ်ားကလည္း သုပၸါရက၏ ပညာဗဟုသုတအစြမ္းကို ယံုၾကည္ေလးစားၾကသလို ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္ေသာ
ကိုယ္က်င့္တရားကိုလည္း
ခန္႔ညားၾကသူမ်ားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္
မိမိတုိ႔ေခါင္းေဆာင္၏အမိန္႔အတိုင္း အတိအက် လိုက္နာၾကသည္။
သုပၸါရကသည္ ပကတိမ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္းမရေသာ္လည္း ဉာဏ္ပညာအလင္းကမူ ေကာင္းစြာ ကြန္႔ျမဴးလွ်က္ရွိေလသည္။
သေဘၤာသည္ အဂၢိမာလိသမုဒၵရာမွ ဆက္လက္ခရီးႏွင္ခ့ဲရာ... “မာလိန္မွဴးသုပၸါရက ေဟာဟိုမွာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တ့ဲ အရာတစ္ခုကို ေတြ႔ၾကရျပန္ၿပီ” “ဘာကိုေတြ႔ၾကရသလဲ အေမာင္တို႔” “သမုဒၵရာေရအျပင္တစ္ခုလံုး ႏို႔ရည္ႏို႔ဓမ္းလို အေရာင္ေတြ ျဖာထြက္ေနပါတယ္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
100
mmcybermedia.
com
“အေမာင္တို႔ အဲဒါ ဒဓိမာလိသမုဒၵရာလို႔ ေခၚတယ္” ဒဓိမာလိသမုဒၵရာ၏ ေရမ်က္ႏွာျပင္အလံုး ႏို႔ရည္ႏို႔ဓမ္းေရာင္ျဖာေနျခင္းမွာ ဤသမုဒၵရာ၌ ေငြမ်ားအတိၿပီးလွ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
သုပၸါရကသည္
ဥပါယ္တံမ်ဥ္ျဖင့္ပင္
ေငြမ်ားကုိ
ဆယ္ယူေစကာ
သေဘၤာေပၚသို႔
သယ္ယူေစ၏။ “ေနာက္ထပ္ ဘယ္လိုမ်ား အံ့မခန္းထူးဆန္းတာေတြ ျမင္ရဦးမလဲ မသိဘူး” “အို ... အထူးအဆန္းေတြလည္း ျမင္ရတယ္။ အခုဆို ငါတို႔သေဘၤာမွာ ဝဇိရစိန္ေတြ ေရႊေတြ ေငြေတြကိုပဲ တင္ေဆာင္လာႏို္င္ၾကၿပီ မဟုတ္လား” “ဒါဟာ မာလိန္မွဴးႀကီးရဲ႕ ပညာစြမ္းနဲ႔ ေက်းဇူးတရားေၾကာင့္ပဲ ” “ဟုတ္တယ္။ သုပၸါရကဟာ ငါတို႔ရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ႀကီးပါ” ကုန္သည္မ်ားသည္
အဖိုးအနဂၣထိုက္ေသာ
ရတနာမ်ားကို
ရရွိလာသည့္အတြက္
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ေနၾကသည္။ သုပၸါရကကား ၿငိမ္သက္တည္ၾကည္စာြ ပင္ အာ႐ံုမ်ားကို ႏိုးၾကားေအာင္ အားထုတ္လွ်က္ရွိေလသည္။ “ေဟာဟိုမွာ
ၾကည့္လိုက္စမ္း။
မဟာသမုဒၵရာမွာ
ေနာက္ထပ္သမုဒၵရာတစ္မ်ိဳး
ေပၚလာျပန္ၿပီ ” “အို...
ေနရာက်ေတာ့
သမုဒၵရာဟာ
သမန္းျမက္လို
စပါးပင္လို
အလြန္႔အလြန္
စိမ္းျမေနပါလား” သုပၸါရက ရွင္းျပရျပန္သည္။ “အေမာင္တုိ႔ ဒီသမုဒၵရာကို ကုသမာလိ သမုဒၵရာလို႔ ေခၚတယ္” “မာလိန္မွဴးပညာရွႀိ ကီး။ ဒီမွာေကာ က်ဳပ္တို႔ ဘာရႏိုင္မွာပါလဲ” ကုန္သည္မ်ားကား မဟာသမုဒၵရာကို အံ့မခန္းဘ႑ာသိုက္ႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ ႐ႈျမင္ေနၾကၿပီ ျဖစ္၏။ “အရင္အခါအတိုင္းပဲ
ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕အမိန္႔ကို
အတိအက်လိုက္နာၾကပါ။
သင္တို႔အတြက္
ကုသမာလိသမုဒၵရာက ျမေက်ာက္ညိဳလုိ႔ အမည္ရတဲ့ ပတၱျမားရတနာတစ္မ်ိဳးကို ေပးပါလိမ့္မယ္ ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
101
mmcybermedia.
com
ျမေက်ာက္ညိဳရတနာမ်ားကို
ဆက္လက္ခရီးႏွင္ခၾ့ဲ ကျပန္သည္။
တင္ေဆာင္ၿပီး
သို႔ျဖင့္
ပၪၥမေျမာက္ျဖစ္ေသာ နဠမာလိသမုဒၵရာသို႔ ေရာက္ခ့ဲ ၾက၏။ ေရျပင္အလံုး က်ဴေတာဝါးေတာကဲ့သို႔ ထင္မွတ္ရသည့္
ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္
အဆင္းမ်ား
ေတာက္ပေနသည္။
ထိုနဠမာလိ
သမုဒၵရာမွလည္း ေၾကာင္မ်က္ရဲြေက်ာက္မ်ား ရရွိျပန္သည္။
ကုန္သည္မ်ား သေဘၤာသားမ်ားသည္ အဆံုးစြန္တက္ႂကြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾက၏။
သုပၸါရကမူ
ခါတိုင္းထက္
တည္ၿငိမ္
ေလးနက္၏။
မဟာသမုဒၵရာ
အျပင္တြင္
သမုဒၵရာငါးစင္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ခ့ၾဲ ကၿပီ။ သုပၸါရက၏ ဉာဏ္အျမင္၌ ဆဌမေျမာက္ ေတြ႔ႀကံဳရမည့္ သမုဒၵရာကို
ႀကိဳတင္သိရွိေနသည္။
သို႔ေသာ္
ကုန္သည္မ်ား၊
သေဘၤာသားမ်ားကိုကား
ႀကိဳတင္ေျပာမထားေခ်။ ထိုသို႔ ေျပာမထားျခင္းမွာလည္း မိမိကိုယ္မိမိ တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္ပတ္သက္၍ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ဆဌမေျမာက္ သမုဒၵရာကား ဗလဝါမုခ သမုဒၵရာအမည္ရေလသည္။
MRAQN
ဗလ၀ ဗလ၀ါမုခ သမုဒၵရာ အေျပာက်ယ္လွေသာ ဆြဲငင္ယူလိုက္သည့္ႏွယ္ မဟုတ္ေတာ့။
ေရသည္
သမုဒၵရာအျပင္ရွိ
အထက္သို႔
ေရတို႔သည္
႐ုန္းႂကြဖူးေယာင္၍
ထက္ဝန္းက်င္
အရပ္ဆီသို႔သာ
တစ္စံုတစ္ခုက
တက္လာ၏။ ျမင့္၍ျမင့္၍
လႈိင္းမည္ကာမတၱ တက္ေလသျဖင့္
ေရကမ္းပါးျပတ္ႀကီးတစ္ခုသ႑ာန္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ထိုသို႔ ေရလံုးမ်ားက အထက္သို႔ခ်ည္း စံု႔စံု႔ပံု႔ပံု႔ ခံုး၍
ေမာက္၍
ေရေခ်ာက္
တက္သည့္အခါတြင္
ကမ္းပါးႀကီးအျပင္
လည္းေကာင္း၊
မတ္ေစာက္စာြ
ေရကမ္းပါးျပတ္
ျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္တြင္
လည္းေကာင္း
ထြက္ေပၚလာေသာ အသံနက္ႀကီးမွာ နားအံုကိုဖြင့္သကဲ့သို႔ ႏွလံုးကိုခဲြသကဲ့သို႔ပင္ ရွိေလသည္။
လႈိင္းတံပိုးမ်ားသည္လည္း ထိုလႈိင္းေတာင္ႀကီးမ်ား၏
ေတာင္ႀကီးမ်ားႏွယ္
တစ္ဖက္မွာလည္း
ခံုးႂကြ
ေမာက္တက္လာေသာ
လႈိင္းေခ်ာက္ကမ္းပါးမ်ားက
နက္ေစာက္စာြ
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
102
mmcybermedia.
com
ေပၚေပါက္လာၾကသည္။ အထက္သို႔ တက္လာေသာ ေရလံုးႏွင့္ ေခ်ာက္နက္အျပင္ ေအာက္သို႔ သက္ေသာ
ေရတို႔အခ်င္းခ်င္း
တိုးေဆာင္ၾ့ ကသည္တြင္
အထက္ေအာက္
ျပင္းထန္ေသာ
ေရေပါက္ကဲြသံႀကီးမ်ားက တဝုန္းဝုန္းတဒိုင္းဒိုင္း ပြငက ့္ န္ထက ြ ္ေပၚလာၾကသည္။
သမုဒၵရာကား ဇလုပ္ထံုးအုိင္ႀကီးႏွယ္ ကမ္းပါးျပတ္ႏွယ္ အသြင္ေျပာင္းခဲ့ေလၿပီ။
ကုန္သည္မ်ား သေဘၤာသားမ်ားလည္း အဆံုးစြန္ေသာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ႐ူးသြပ္ခမန္း ရွိေနၾကေလၿပီ။
သုပၸါရကမူ တည္ၿငိမ္ခုိင္ခန္႔လွ်က္ပင္။ “အေမာင္တို႔... ဒါ ဗလဝါမုခ သမုဒၵရာလို႔ေခၚတယ္” “ဒီဗလဝါမုခ သမုဒၵရာသို႔ ေရာက္ၿပီးေသာ သေဘၤာမ်ားမွာ ျပန္လမ္းမရွဘ ိ ူး။ လူမ်ားဆိုလွ်င္ ေျပာဖြယ္မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္...” သုပၸါရကသည္ ျမည္ဟီးလွ်က္ရွိေသာ
မဟာအဝီစိပက ြ ္သည့္ႏွယ္ လႈိင္းတံပိုးမ်ား၏
အဆက္မျပတ္
အသံနက္ႀကီးမ်ားအလယ္မွာပင္
ျဗဳန္းျဗဳန္းျဗင္းျဗင္ း ေဆာက္တည္မႈကို
ျပဳလုိက္၏။ “ငါမွတစ္ပါး ဤလူအေပါင္းတို႔ ခ်မ္းသာရာကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ကို ျပဳႏိုင္စမ ြ ္းႏိုင္သူ မရွိၿပီ။ သစၥာ၏ တန္ခုိးအာႏုေဘာ္ျဖင့္ သေဘၤာသားတို႔၏ခ်မ္းသာမႈကို ငါျပဳေတာ့မည္” မိမိကိုယ္မိမိ တည္ၿငိမ္ခုိင္ခန္႔ေအာင္ ျပဳၿပီးေနာက္ ... “အေမာင္တုိ႔ ေရခ်ိဳးေပး။
ဒုတိယ
အလွ်င္အျမန္ ျပဳၾကစမ္း ... ပုဆိုးအဝတ္သစ္
ဝတ္ေပး။
အေမာင္တို႔ ၿပီးေတာ့
လုပ္ၾကရမွာက ေရႊခက ြ ္မွာ
ဦးစြာ
ငါ့ကို
ေရအျပည့္ထည့္ၿပီး
သေဘၤာဦးမွာထား...” သေဘၤာသားတုိ႔သည္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ျခင္း၏ အဆံုးစြန္ဝယ္ မိန္းေမာေတြေဝေနရာမွ သုပၸါရက၏တည္ၿငိမ္ေသာအသြင္၊
ဝ့ံစားေသာ
မ်က္ႏွာ၊
ျပတ္သားေသာ စကားသံတို႔ေၾကာင္႔
သတိဝင္လာၿပီး သုပါရက အမိန္႔အတိုင္း ေဆာင္ရက ြ ္လုိက္ၾက၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
103
mmcybermedia.
com
သုပၸါရကသည္
အဝတ္ပုဆိုးသစ္
ဝတ္ဆင္ကာ
သေဘၤာဦးတြင္
ေရအျပည့္ရွိေသာ
မိမိကိုယ္ကို
ေအာက္ေမ့မိ၏။
ေရခြက္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ကိုင္ေဆာင္၍... “အကၽြႏု္ပ္သုပၸါရကသည္
အၾကင္အခါမွစ၍
အၾကင္အခါမွစ၍ သိၾကားလိမၼာေသာ အျဖစ္ကို ေရာက္၏။ အၾကင္အခါမွစ၍ ယခု ဤဗလဝါမုခ သမုဒၵရာအလယ္၌
ဤေရႊခက ြ ္ကို
ကိုင္ေဆာင္ေနသည့္
ပစၥဳပၸန္
ဆက္ဆက္တိုင္ေသာ
ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး... ကၽြႏု္ပ္သုပၸါရကသည္
-ေသေစလိုေသာ ဆႏၵေစတနာယွဥ္၍ တင္ေဆာင္ေသာ သတၱဝါကိုမွ်လည္း ညႇဥ္းဆဲဖူးသည္ဟု မရွိပါေလ။ -ျမက္ဝါးျခမ္းစိတ္မွ အစျပဳလွ်က္ သူတစ္ပါးဥစၥာကို မယူဖူးပါေလ။ -ေလာဘ၏အစြမ္းျဖင့္ သူ႔မယား သူ႔အိပ္ရာကို မၾကည့္ဖူးပါေလ။ -မမွန္ေသာစကား ႏႈတ္ဖ်ားမွာပင္ မတင္ဖူးပါေလ။ -ဤသို႔
အက်ိဳးအေပါက္အၾကားမဲ့စာြ
ပၪၥသီလတို႔ကို
ကၽြႏု္ပ္သုပၸါရကသည္
ၿမဲၿမံခိုင္ခန္႔
ေစာင့္ထိန္းခဲ့ပါ၏။ -ဤမွန္ေသာ သစၥာစကား၏ အာႏုေဘာ္ျဖင့္ ဤသေဘၤာသည္ ဤဗလဝါမုခ သမုဒၵရာမွ ခ်မ္းသာစြာ ျပန္ေစသတည္း...” သုပၸါရကသည္ ထိုသို႔ သစၥာဆိုၿပီးေနာက္ ေရျပည့္ေသာ ေရႊခက ြ ္မွ ေရကို သေဘၤာဦး၌ သြန္းေလာင္းလိုက္ေလသည္။ ထိုခဏမွာပင္...
ေလးလတာပတ္လံုး
သမုဒၵရာ
အသြယ္သယ ြ ္ကို
ေျပးလႊား
လြင့္ေမ်ာခဲ့ေသာ
သေဘၤာႀကီးသည္ တန္ခိုးရွိန္ေစာ္ျဖင့္ အသက္ဝင္လာၿပီး ႐ုတ္ခ်ည္းပင္ ဗလဝါမုခ သမုဒၵရာမွ လြတ္ေျမာက္၏။
လြတ္ေျမာက္႐ံုမွ်မက သစၥာ၏အာႏုေဘာ္ျဖင့္ တစ္ေန႔ခ်င္းမွာပင္ ကု႐ုကစၧသေဘၤာဆိပ္သို႔ ေရာက္ေလ၏။ ေရာက္ၿပီး၍လည္း ၾကည္းကုန္း၌ ရွင္ဥႆဘအတို္င္း အရွည္ရွိေသာ အရပ္သို႔ ေျပး၍ သေဘၤာသူႀကီး၏အိမ္၌ တည္ေလသည္။
MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
104
mmcybermedia.
com
ႏုရမာလိ သမုဒၵရာမွ ရခဲ့ေသာ ဝဇိရစိန္ေက်ာက္မ်ား။ အဂၢိမာလိ သမုဒၵရာမွ ရခဲ့ေသာ ေရႊမ်ား။ ဒဝိမာလိ သမုဒၵရာမွ ရခဲ့ေသာ ေငြမ်ား။ ကုသမာလိ သမုဒၵရာမွ ရခဲ့ေသာ ျမေက်ာက္ညိဳ ပတၱျမားမ်ား။ နဠမာလိ သမုဒၵရာမွ ရခဲ့ေသာ ေၾကာင္မ်က္ရမ ဲြ ်ား အပါအဝင္ သႏၲာ၊ ပုလဲ၊ ရတနာမ်ားကို ကုန္သည္တို႔အား ခြဲေဝေပးလိုက္သည္။ “အေမာင္တို႔...
ဤမွ်ေသာ
ရတနာမ်ားျဖင့္
သင္တို႔
တန္ၾကေတာ့။
ေနာင္တဖန္
ျပည့္စံုေစလွ်က္
နတ္ျပည္ကို
သမုဒၵရာသို႔ မဝင္ၾကနဲ႔ေတာ့” ဟု
အဆံုးအမေပး၍
အသက္ထက္ဆံုးပင္
ဒါနသီလတို႔ျဖင့္
ျပည့္ေစေလသည္။
MRAQN
တစ္ခုေသာဘဝဝယ္ သုပၸါရကအမည္နာမျဖင့္ မ်က္မျမင္မာလိန္မွဴး ျဖစ္ခ့ေ ဲ လ၍ ဤဘဒၵကမာၻဝယ္ သဗၺညဳတေရႊဉာဏ္ေတာ္ရွင္ ေဂါတမျမတ္စာြ ဘုရားအျဖစ္ ပြင့္ထန ြ ္းေတာ္မူခ့ေ ဲ လသည္။
ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ ရဟန္းအေပါင္းတိုိ႔သည္ တစ္ခုေသာ ညဥ့္ခ်ိန္ဝယ္ ဘုရားရွင္၏ တရားေဟာထြက္ေတာ္မူျခင္းကို ငံ့လင့္ရင္း...
္ ို႔ ျမတ္စာြ ဘုရားသည္ ႀကီးစြာေသာပညာ ရွိေပစြ။ -ငါ့ရင္ ွငတ -ေျမႀကီးအထုႏွယ္ေသာ ပညာ ရွိေပစြ။ -ရႊင္ေသာ လွ်င္ေသာ ထက္ေသာ ပညာ ရွိေပစြ။ -အလံုးစံကိ ုကုိ သိေတာ္မူေလစြ။ ံ တာ္မူေပစြ။ -မဟာသမုဒၵရာကဲ့သို႔ နက္နဲေသာ ပညာျဖင့္ ျပည္စံ ့စုေ ပင္ ံ တာ္မူေပစြ။ -ေကာင္းကင္ျပ င္က့သ ဲ ို႔ ျပန္႔ေျပာေသာ ပညာျဖင့္ ျပည္စံ ့စုေ
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
105
mmcybermedia.
com
-ဇမၺဴဒိပ္အလံုး၌ လႈိင္းတုိ႔သည္ ကမ္းကို လြန္၍ မတက္ႏိုင္၊ ကမ္း၌ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ဘိသကဲ႔သို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ
ပညာရွ ပညာ ရွမွ ိမ်ွ
ားရွ ငက ္ ို ဘုရား ရွင္
မလြန္ႏိုင္။
ားရွ င္ ဘုရား ရွင္
ေျခေတာ္ရင္း၌
ေပ်ာက္ပ်က္ရကုန္သတည္း... စသည္ျဖင့္ ပညာပါရမီေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းေနၾကသည္။
ထိုစဥ္
ဘုရားရွင္လာေတာ္မူ၍
အေမးေတာ္ရွိလွ်က္
ဤသို႔ေသာ
အဘယ္စကားျဖင့္
စည္းေဝးၾကသနည္းဟု
စည္းေဝးၾကပါကုန္သည္
စကားျဖင့္
ဘုရားဟု
ေလွ်ာက္ၾကေသာအခါ... “ငါဘုရားသည္
ပညာရွသ ိ ည္
ယခုမွသာလွ်င္
ပညာမရင့္ေသးေသာအခါ
မ်က္မျမင္ျဖစ္လွ်က္
မဟုတ္။
ေရွးျဖစ္ေသာ
သမုဒၵရာေရအမွတ္ျဖင့္
ဤသမုဒၵရာ၌
က်င္လည္ေသာ အရာရွိ၏ဟု သိခ့ေ ဲ ပသည္” ဟူ၍ မိန္႔ႁမြက္ေတာ္မူကာ သုပၸါရကဇာတ္ ကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ (ငါးရာ့ငါးဆယ္၊ ဧကာဒသကနိပါတ္)
MRAQN MRAQN MRAQN MRAQN
၇။ ေနာင္ေတာ္ေသာဏႏွင္႔ ညီေတာ္နႏၵ “အမိန႔ဲ
အဘ...
ေနာင္ေတာ္ေသာဏ
ေထြးအပ္ၿပီးေသာ
တံေတြးကို
ကၽြန္ေတာ္က
ဦးေခါင္းန႔ဲ မခံယူႏို္င္ပါ။ မထမ္း႐ြက္ႏိုင္ပါ” နႏၵ၏
ဤစကားသည္
မိသားတစ္စုလံုး၏
ဘဝကို
ႀကီးစြာေျပာင္းလဲေစလိုက္ေသာ
စကားပင္ျဖစ္၏။ ထိုအေျပာင္းအလဲကား အနိမ့္မွ အျမင့္သို႔ ေအာက္မွ အထက္သို႔ တူ႐ူေသာ အေျပာင္းအလဲလည္း ျဖစ္သည္။
ဤစကားကို
ၾကားရေသာအခါ
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳျဖစ္ၾကဆဲ မလို္က္ေအာင္
သားႏွစ္ေယာက္၊
သူတို႔စကား
လွမ္းၾကည့္ေနလိုက္ၾက၏။
အမိႏွင့္
အဘတို႔လည္း
သားႀကီးေသာဏႏွင့္
ဆိုၾကေလ၏။ ဘယ္သို႔လုပ္မလဲ
အမိႏွင့္ ဟူေသာ
တုန္လႈပ္သာြ းၾကသည္။ သားငယ္နႏၵ
အဘတို႔သည္
အရြယ္ႏွင့္
တစ္ဦးကိုတစ္ဦး
သား၏စကားက
မိဘတို႔ကို
စိန္ေခၚရာေရာက္ေနသည္။ အမိ၏မ်က္လံုးအိမ္မ်ား၌ အလင္းတစ္ခ်က္ ျပက္သာြ းသလို၊ အဘ၏
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
106
mmcybermedia.
com
မ်က္လံုးအိမ္မွာလည္း ဝင္းခနဲ တစ္ခ်က္ ေတာက္သာြ းသည္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ၾကည္မ ့ ိရာမွ သားငယ္နႏၵကို ၿမဲၿမံခို္င္မာေသာ
လွမ္းၾကည္လ ့ ိုက္ၾကျပန္သည္။
ၿပိဳင္တူလိုလို
ဆံုးျဖတ္ခ်က္၏
အရိပ္အေရာင္တို႔ျဖင့္
သားငယ္နႏၵ၏ တည္ၿငိမ္လွ်က္
မ်က္ႏွာမွာ ေနာင္ေတာ္
ေထြးအပ္ၿပီးေသာ တံေတြးေပါက္ကို ဦးေခါင္းျဖင့္ မခံယူႏိုင္ပါ။ မထမ္းရြက္ႏိုင္ပါဟူေသာ စကားက အဓိပၸာယ္ အနက္အ႐ိႈင္းႀကီးလွ၏။
ေနာင္ေတာ္ျဖစ္သူ
သားႀကီးေသာဏက
ဘယ္သို႔ေသာ
တံေတြးေပါက္ကိုမ်ား
ေထြးခ်လိုက္ပါသနည္း။
လြန္ခ့သ ဲ ည့္သံုးရက္က အမိႏွင့္ အဘတို႔သည္ သားႀကီးေသာဏကို နားခ်ခဲၾ့ ကသည္။ “သားႀကီး... အခုဆိုရင္ သားဟာ အရြယ္ေရာက္လူလားေျမာက္ခ့ၿဲ ပီး အမိတို႔ အဘတုိ႔မွာ ဥစၥာပစၥည္းဆိုတာလည္း ကံုလံုႂကြယ္ဝၿပီးသား။ သားႀကီးအေနနဲ႔လည္း မဟာသာလျမင့္ျမတ္ေသာ ျဗဟၼဏမ်ိဳးႏြယ္တို႔ထံုးစံအရ
ေဗဒင္ အတတ္အစရွိတ့ဲ
သင္ယူအပ္ေသာ
ပညာရပ္အမ်ိဳးမ်ိ ဳးကို
သင္ယူတတ္ေျမာက္ခၿ့ဲ ပီ။ ပညာဥစၥာတို႔န႔ဲ အရြယ္ေရာက္ လုလင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သားႀကီး ဆက္လုပ္စရာ တစ္ခုပဲရွိေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ အိမ္ေထာင္သားေမြးျခင္းပဲ ” “သားႀကီးသိတ့ဲအတိုင္း ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းလည္း
အိမ္ေထာင္သားေမြးျခင္းဆုိတာ
ျဖစ္တယ္။
မ်ိဳးဆက္ပာြ းစည္းၿပီး
ဘိုးဘြားမိဘမ်ိဳးႏြယ္ကို မဟာသာလ
မ်ိဳးႏြယ္ကို
ေစာင္ထ ့ ိန္းျခင္းလည္း ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္စတစ္စ အိုမင္းမစြမ္း ရွိလာၾကၿပီျဖစ္တ့ဲ အမိန႔အ ဲ ဘ တို႔အတြက္လည္း အသက္ရွည္ရာ အနာမဲ့ေၾကာင္း စိတ္ဝမ္းေကာင္းစြာ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ရမွာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္
စည္းစိမ္ဥစၥာ၊
အမ်ိဳးဇာတ္ခ်င္း
တန္းတူညီတ့ဲ
သတို႔သမီးကို
ငါ့သားႀကီး ေ႐ြးခ်ယ္ပါ။ ေဟာဒီ ျဗဟၡဝၯနၿမိဳ႕ႀကီးမွာ သားဘယ္သူ႔ကို ေ႐ြးခ်င္သလဲ ” သိတတ္စအ႐ြယ္မွစ၍ ထူးထူးျခားျခား တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ဟန္ကို ျပခဲ့ေသာ ေသာဏက ေအးေဆးစြာ တုန္႔ျပန္ေျပာဆုိခသ ့ဲ ည္။ “အမိန႔ဲ
အဘ
အိမ္ယာထူေထာင္ျခင္း
လူ႔ေဘာင္အမႈ၊
ကၽြန္ေတာ္အလ်ဥ္းမျပဳလိုပါ။
ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္သမွ် ကာလပတ္လံုး အမိန႔ဲ အဘကိုပဲ လုပ္ေကၽြးျပဳစုသာြ းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္က အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ခ့ၿဲ ပီး အမိန႔ဲ အဘတို႔ ကြယ္လန ြ ္သာြ းတယ္ဆိုရင္ ဟိမဝႏၲာဝင္ၿပီး
ရဟန္းျပဳမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ေမြးျခင္းအမႈန႔ဲ
ပတ္သက္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားမဆုိၾကပါနဲ႔ေတာ့”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
107
mmcybermedia.
com
ျပတ္သားလွပါဘိျခင္း၊
သားႀကီးေသာဏသည္
ဆိုခဲေစ၊
ၿမဲေစဟူေသာ
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမိႏွင့္ အဘတို႔ သိထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ မိဘစကား ေျပာဖန္မ်ားရွင့္
သားစိတ္လည္စရာ
အေၾကာင္းရွိသည္ဟု
ေတြးႀကံလွ်က္
အလ်ဥ္းသင့္တိုင္း
ဤကိစၥကို ထပ္တလဲလဲ တိုက္တန ြ ္းၾကသည္။
ေသာဏ၏ တံု႔ျပန္ခ်က္ကား မေရြ႕မလ်ား မေျပာင္းမလဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိဘမ်ား လက္ေလ်ာ့ၾကရေလသည္။ “႐ွင္မ... သားႀကီးေသာဏကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ တို႔မ်ား သားငယ္နႏၵကိုပဲ တိုက္တန ြ ္းၾကစို႔လား” “က်ဳပ္လည္း ဒါကိုပဲ စဥ္းစားေနတာပါ။ ပုဏၰားႀကီး” မိဘတို႔သည္ သားႀကီးျငင္းပယ္ပံုကို ေျပာျပၿပီး သားငယ္အား တိုက္တန ြ ္းၾကျပန္ေလသည္။ “သားငယ္နႏၵ
ေမာင့္
ျငင္းဆန္ေနေတာ့သည္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးကေတာ့
ေသာဏဟာ
ဟင္ဆိုရင္
မ်ိဳးႏြယ္စဥ္ဆက္ တည္တဖ ံ့ ို႔န႔ဲ ဥစၥာဓနေတြ ပြားစည္းဖို႔
လံုးလံုးလ်ားလ်ား
လွည့္ၾကည့္တ့ဲသူ
ခါးခါးသီးသီး
မဟုတ္ဘူး။
ဒီေတာ့
အိမ္ေထာင္သားေမြးအမႈကို သားငယ္ပဲ
တာဝန္ယူေပေတာ့” “ေသာဏျငင္းတာလည္း ျငင္းခဲၿ့ ပီးၿပီ။ နႏၵကေတာ့ လက္ခံလိမ့္မယ္လို႔ အမိတို႔ အဘတို႔ ယံုၾကည္ ေမွ်ာ္လင့္ပါရေစလား သားငယ္” ဤတြင္ နႏၵ၏အေျဖ ထြက္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္၏။ “ေနာင္ေတာ္ ေထြးအပ္ၿပီးေသာ တံေတြးေပါက္ကို ကၽြန္ေတာ္က ဦးေခါင္းနဲ႔ မခံယူႏိုင္ပါ။ မထမ္း႐ြက္ႏိုင္ပါ” တဲ့။ ေထြးအပ္ၿပီးေသာ တံေတြးေပါက္ ထိုစကားလံုးကို အမိအဘတို႔ တုနလ ္ ႈပ္သာြ းၾက၏။ ျခႏွယ္ေျမႇးေသာ
အိမ္ေထာင္သားေမြးမႈ၊
ထိုအရာကို
မိမိတို႔ကား
မ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္
လူ႔ေဘာင္လက္ဆင့္ကမ္း အလုပ္အျဖစ္ မျပဳမေန ျပဳၾကရမည္ဟု ခံယူထားၾကခ်ိန္မွာ သူတို႔က ‘တံေတြးေပါက္ ’
ကို
မခံယူ၊
မထမ္းရြက္ႏိုင္တ။့ဲ
ႀကီးစြာတုန္လႈပ္သာြ းျခင္းႏွင့္အတူ
အမိႏွင့္ အဘတို႔သည္ သံေဝဂတရားကိုပါ တစ္ဆက္တည္း ဆင္ျခင္မိသာြ းၾကသည္။
သားငယ္နႏၵက ဆက္ေျပာသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
108
mmcybermedia. “အမိန႔ဲ
com အဘတို႔
လြန္တအ ့ဲ ခါ
ကၽြန္ေတာ္လည္း
ေနာင္ေတာ္န႔အ ဲ တူ
ရဟန္းျပဳမွာ
ျဖစ္ပါတယ္” သားမ်ားက မိဘကို အဆံုးအမေပးလိုက္သည့္ အျဖစ္။ “ငယ္ရယ ြ ္ႏုပ်ိဳဆဲ သားႏွစ္ေယာက္က ကာမဂုဏ္ကို စြန္႔ပစ္ႏို္င္ၾကတယ္။ တို႔မ်ား ဘယ္မွာ ဆိုဖြယ္ရွိေတာ့မလဲ။ ဒီေတာ့” ဤသို႔အားျဖင့္... “သားတို႔ အမိန႔ဲ အဘတို႔ ကြယ္လန ြ ္သာြ းကာမွ ရဟန္းမျပဳၾကနဲ႔။ အခုပဲ ရဟန္းျပဳၾက၊ အမိန႔ဲ အဘတို႔လည္း အတူတကြ ရဟန္းျပဳၾကရေအာင္ ” ကုေဋႂကြယ္သူေဌးရာထူးကို ခံယူထားသူျဖစ္သျဖင့္ ျဗဟၼဝၯနၿမိဳ႕ေတာ္၏ ဘုရင္မင္းျမတ္ ‘မေနဇာ’ မင္းထံ ခြင့္ပန္ၾကရ၏။ ဘုရင့္ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီးေနာက္
အလံုးစံုေသာ ပိုင္ဆုိင္မႈတို႔ကို
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာေဝျခင္း၊ လွဴဒါန္းျခင္း၊ ဘုရင့္ဘ႑ာတိုက္သို႔ သြင္းျခင္း၊ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟမ်ားအား ထုိက္သည့္အားေလွ်ာ္စာြ ေဝေနယ်တို႔အား
လွဴျခင္း
ခြဲေဝေပးျခင္း၊ စသည္ျဖင့္
ကၽြန္အေပါင္းတို႔အား ရွိသမွ်
လြတ္ေျမာက္ေစျခင္း၊
ဥစၥာဘ႑ာတို႔ကို
တစ္ေရြးမက်န္ေအာင္
သားငယ္နႏၵတို႔သည္
ျဗဟၼဝၯနၿမိဳ႕ႏွင္႔တကြ
ရွင္းထုတ္လုိက္ၾကသည္။
အမိႏွင့္
အဘ၊
သားႀကီးေသာဏ၊
ခပ္သိမ္းေသာ လက္ရွိဘဝကို စြန္႔ပယ္လိုက္ၾကကာ ဟိမဝႏၲာသို႔ ဝင္ခ့ေ ဲ လသည္။ ထို႔ေနာက္ ၾကာငါးပါးတုိ႔ျဖင့္
တင့္တယ္ေသာအိုင္ကို
အမွီျပဳ၍
ေတာေက်ာင္းသခၤမ္း
ေဆာက္ကာ
ရေသ့ရဟန္းျပဳ ေနထုိင္ၾကေလသည္။
ရေသ့ညီေနာင္တို႔၏ နံနက္ေစာေစာထ၍
ေန႔စဥ္ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမႈမွာ
ေက်ာင္းေျမပရဝုဏ္ကို
႐ိုး႐ိုးေလးႏွင့္
တံျမက္လွည္းသည္။
ေသာက္ေရ၊
လွေနသည္။ သံုးေရကို
ခပ္ျဖည့္သည္။ မိဘတို႔အား ဒန္ပူမ်က္ႏွာသစ္ေရေပးသည္။ ခ်ိဳျမေသာ သစ္သီးႀကီးငယ္တို႔ကို ရွာေဖြေပးသည္။ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္ေပးသည္။ ဆံက်စ္တို႔ကို သုတ္သင္ေပးၿပီး ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳၾကသည္။
႐ိုးရွင္းေသာ ဘဝျဖင့္ ဤသို႔ေနထုိင္ၾကရင္း တရားဘာဝနာကို ပြားမ်ားစီးျဖန္းၾကသည္။ ျဗဟၼာ့ျပည္မွ စုေတကာ ပဋိသေႏၶယူခ့ေ ဲ သာ ညီေနာင္တို႔၏ ေကာင္းမႈဓါတ္ခံကိုကား အမိအဘတို႔
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
109
mmcybermedia.
com
သိႏိုင္စြမ္းမရွၾိ က။ ျဗဟၼဝၯနၿမိဳ႕မွာ ေနခဲ့ေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ ပူပင္ေသာက ေၾကာင့္ၾကမွန္သမွ်တို႔မွ ကင္းလြတ္ကာ ဓမၼျဖင့္ ေနထိုင္ရွင္သန္မႈထတ ဲ ြင္ ၿငိမ္းေအးခ်မ္းေျမ့စာြ ရွင္သန္ခ့ၾဲ ကသည္ကား အမွန္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ေသာ္
ထိုၿငိမ္းေအးခ်မ္းေျမ့ေသာ
ရွင္သန္ျခင္းထဲသို႔
တစ္စံုတစ္ခုေသာ
အျဖစ္က
သိမ္ေမြ႔စာြ က်ေရာက္လာ၏။ ထိုအခါ မိသားစု၏ တည္ၿငိမ္ေသာ ဘဝေရျပင္ဝယ္ ဂယက္တို႔ထႂကြ လႈပ္ရွားသြားေလသည္။
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳရင္းမွာပင္
မေကာင္းမႈအကုသိုလ္က
ဆက္စပ္
ျဖစ္တည္ေၾကာင္းက်ိဳး ဆက္ႏယ ြ ္လာသည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိျဖစ္ရပ္သည္ ညီငယ္နႏၵက ျမစ္ဖ်ားခံေလသည္။
နႏၵသည္ မိမိရွာေဖြလာေသာ သစ္သီးႀကီးငယ္ စားဖြယ္အာဟာရတို႔ကို သစ္ခံုစားပြဲေပၚ ျဖန္႔တင္ရင္း တိုင္၌ ခ်ိတ္ဆဲြရင္းျဖင့္ အႀကံေပးအေတြးတစ္ခုသို႔ အာ႐ံုေရာက္သာြ း၏။ “အမိန႔ဲ အဘတို႔ စားသံုးေစဖို႔ ငါတို႔ညီေနာင္ သစ္သီးသစ္ဥမ်ားကို ရွာေဖြခ့ေ ဲ စတယ္။ ဘာေၾကာင့္
ႏွစ္ေယာက္ရွာတာကို
အမိအဘတို႔
စားေစရမွာလဲ။
ငါတစ္ေယာက္တည္း
ရွာေဖြေကၽြးေမြးတဲ့ သစ္သီးကိုပဲ အမိန႔ဲ အဘ စားေစရမယ္” ထုိအႀကံ သင့္မယ္။ နႏၵ သံုးသပ္ျခင္းမရွိ။ အမိအဘကို လုပ္ေကၽြးရာတြင္ ‘ငါသာလွ်င္’ ဟူေသာ အတၱကို ေရွ႕သို႔ ပို႔လိုက္မိသည္။ “ငါေကၽြးတာကိုပဲ မိဘမ်ားစားရေအာင္ ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ” အသက္အားျဖင့္ ငါးႏွစ္မွ်သာ ကြာျခားေသာ္လည္း မိမိသည္ ေနာင္ေတာ္ေသာဏထက္ တက္ႂကြသူ၊ သန္မာသူ၊ ႏုပ်ိဳသူ။ ထို႔ေၾကာင့္... “ေနာင္ေတာ္သစ္သီးေတြ
ရွာေဖြၿပီး
ေက်ာင္းသခၤမ္းျပန္ေရာက္မလာခင္
ငါက
လက္ဦးမႈယူၿပီး ရွာေဖြျပန္လာ ေကၽြးေမြးထားႏွင့္မယ္။ ဒါဆုိရင္ ေနာက္က်မွ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေနာင္ေတာ့္ သစ္သီးေတြကို မိဘမ်ား စားႏိုင္ဖယ ြ ္မရွိေတာ့ဘူး။ ဟုတ္ၿပီ” နႏၵသည္
ယမန္ေန႔က
တျမန္ေန႔က
ဆြတ္ခူးယူခ့ဲသည့္
အရပ္သို႔ပင္
ထပ္မံ၍
သြားေရာက္ဆတ ြ ္ခူးကာ အလ်င္အျမန္ ျပန္ခ့ဲသည္။ နံနက္ေစာေစာ ထြက္သည္လည္း ျဖစ္ျပန္၊ မနီးမေဝးအရပ္မွ
ဆြတ္ခူးခဲ့သည္လည္း
ျဖစ္ျပန္ဆိုေသာအခါ
နႏၵ၏သစ္သီးမ်ားက
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
ဦးစြာ
110
mmcybermedia.
com
အလ်င္ေရာက္ႏွင့္၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္
ေနာင္ေတာ္ေသာဏကား
သစ္သီးသစ္ဥ
အလွည့္အလည္ ရွာေဖြထက ြ ္ေနဆဲ။
ေနာင္ေတာ္ျပန္လာခ်ိန္တြင္ မိဘမ်ားကား ညီေတာ္ေကၽြးထားႏွင့္ေသာ သစ္သီးမ်ားျဖင့္ ျပည့္စံုဝလင္ေနၾကၿပီ။ “သားႀကီးေသာဏ... ခံတြင္းေဆးၿပီးေတာင္
မင့္ညီေတာ္ေဆာင္ယူလာတဲ့
ေနပါၿပီ။
သစ္သီးမ်ားကို
ဥပုသ္ေဆာက္တည္ေနၾကၿပီ။
စားၿပီး
သားႀကီး
တို႔မ်ား
ေဆာင္ယူလာတဲ့
သစ္သီးေတြကို မလိုေတာ့ပါဘူး” ေသာဏရေသ့က လာေပသည္ဟု
ဤသည္မွာ
နားလည္ယူလုိက္၏။
တစ္ေန႔တစ္ရက္မွ်ေတာ့ သို႔ေသာ္
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္တန္
တစ္ေန႔တစ္ရက္ေတာ့
မဟုတ္ေတာ့။
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ျဖစ္လာသည္။ မိမိေဆာင္ယူခ့ေ ဲ သာ သစ္သီးမ်ားက အေလာေတာ္ရင့္မွည့္ၿပီး အသင့္စားသံုးရန္
အေျခအေနမ်ိဳး
ျဖစ္သည္။
မိဘမ်ားက
မစားႏိုင္ေသာအခါ
ေနာက္တစ္ေန႔မွာပင္ ပုပ္သိုးပ်က္စီးသြားၾက၏။ ဤအခ်င္းအရာမွာ တစ္ရက္မွ ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္၊ တစ္ပတ္၊ တစ္လသို႔တိုင္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။
မိမိေဆာင္ယူလာခဲ့ေသာ ညီေတာ္နႏၵ
ေဆာင္ခ့ေ ဲ သာ
သစ္သီးမွည့္ခ်ိဳခ်ိဳမ်ား သစ္သီးမရင့္တရင့္
အေဟာသိကံ မမွည့္တမွည့္
ျဖစ္ကုန္ၾကခ်ိန္၌
ရြမ္းျပင္းအေစ့မယွက္၊
ထုိသစ္သီးမ်ားကုိ မိဘတို႔ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ စားေနၾကရသည္။
ညီေတာ္နႏၵ မည္သို႔ ျပဳမူေနသနည္း။
ေနာင္ေတာ္ေသာဏ ေတြးေတာဆင္ျခင္ရၿပီ။
မိမိသည္ သြားေရာက္ကာ
မိမိရရွိထားေသာ
အဘိညာဥ္ငါးပါးတို႔၏အစြမ္းျဖင့္
အရသာထူးကဲလွသည့္
ခ်ိဳၿမိန္ၾသဇာ
သစ္သီးမ်ားကို
ေဝးလံသီေခါင္အရပ္သို႔ ရွာေဖြယူေဆာင္ခ့ဲ၏။
သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းသခၤမ္းသုိ႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အမိအဘတို႔သည္ ညီေနာင္နႏၵ ရွာေဖြလာေသာ သစ္သီးမ်ားကို မထုိက္ေသး။
သံုးေဆာင္ၿပီးႏွင့္ၾကၿပီ။ ထုိသို႔သာ
ထိုသစ္သီးမ်ားကား
ၾကာရွည္စားေနရလွ်င္
မမွည့္ၾကေသး။
မိဘႏွစ္ပါးတို႔သည္
စားသံုးဖြယ္
ဝမ္းမီးပါစကႏံု႔လွ်က္
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
111
mmcybermedia.
com
ေရာဂါေဝဒနာ စြက ဲ ပ္ကုန္ၾကေတာ့မည္။ ညီ၏အျပဳအမူသည္ ေစတနာေကာင္းႏွင့္ ယွဥ္ေသာ္လည္း လုပ္ေဆာင္မႈ
မွားယြင္းေနသည္။
အျပဳအမူမဟုတ္။
အျပစ္ကင္းေသာ
ထို႔ေၾကာင့္
ညီကို
အတိအလင္း တားျမစ္ရေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ သို႔ျဖင့္... “ညီေတာ္နႏၵ... ဒီကိုလာၿပီး နားေထာင္စမ္း” “အမိန္႔ရွိပါ ေနာင္ေတာ္” တင္းမာသည္မဟုတ္ေသာ၊ ျပတ္သားသည့္အသံျဖင့္ ေသာဏဆိုသည္။ “ဒီေန႔ကစၿပီး
မင္းသစ္သီးႀကီးငယ္မ်ား
ရွာေဖြယူေဆာင္လာတဲ့အခါမွာ
ငါေရာက္သည္အထိ ငံ့လင့္ေစာင္ဆ ့ ိုင္း။ မင္းသစ္သီးေတြကို ငါေရာက္မလာခင္ အမိအဘတို႔ကို မေကၽြးပါနဲ႔။ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္စံုညီ သစ္သီးခဲဖယ ြ ္စံုညီမွ မိဘတို႔ကို စားေစမယ္။ နားလည္လား” နႏၵ တစ္ခ်က္ေတြငိုင္သာြ း၏။ ႏႈတ္မွ “ေကာင္းပါၿပီ ေနာင္ေတာ္” ဟု သဲ့သ့ဲ ေရ႐ြတ္သည္။ သို႔ေသာ္
ေနာင္ေတာ္အမိန္႔ကို
မိမိ
လက္ခံႏိုင္လိမ့္မည္
မဟုတ္ေၾကာင္း
စိတ္ထမ ဲ ွ
ျပန္ေျပာေနေလသည္။ ထိုမွ်သာမက “ငါ့ရဲ႕ေကာင္းမႈအလုပ္ကို ေနာင္ေတာ္ တားျမစ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာပဲ ” ဟုလည္း ေစာဒကျဖင့္ ျငင္းပယ္မိ၏။
ေနာက္ရက္ ေနာက္ရက္မ်ားမွာလည္း အေျခအေနသည္ မထူးမျခားပင္ ျဖစ္လာခဲသ ့ ည္။ နႏၵယူလာေသာ မမွည့္တမွည့္ သစ္သီးမ်ားကို မိဘမ်ား စားၿမဲစားလွ်က္၊ ေသာဏ၏သစ္သီးမ်ား အေဟာသိကံျဖစ္လွ်က္ ပုပ္သိုးပ်က္စီးသြားလွ်က္။
ေနာင္ေတာ္ေသာဏမွာ အျခားေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းမရွိေတာ႔ၿပီ။ နႏၵသည္ အစ္ကိုႀကီး၏ စကားကို နားမေထာင္။ မသင့္ေသာ အမႈကို ျပဳၿမဲျပဳေနသည္ ျဖစ္သျဖင့္ ... “နႏၵ...
မင္း ငါ့စကားကို
အျပစ္ရသ ွိ ူျဖစ္တယ္။
ပညာနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ျဖစ္တယ္။
မေကာင္းမႈက်ဴးလြန္သူပဲ လုပ္ေကၽြးဖို႔ဆိုတာ
မလိုက္နာဘူး။
ငါ့ရဲ႕
တာဝန္သာ
အစ္ကိုရဲ႕စကားကို
ေျပာဆိုဆံုးမ ငါဟာ
နားမေထာင္တ့ဲညီဟာ
တားျမစ္တာကို
အစ္ကိုႀကီးျဖစ္တယ္။
လံုးလံုးလ်ားလ်ား
ျဖစ္တယ္။
မလိုက္နာသူဟာ အမိအဘတို႔ကို ဆံုးမျမစ္တား
စကားမလိုက္နာတဲ့၊ တာဝန္က်ဴးတဲ့ မင္းအတြက္ လုပ္စရာတစ္ခုပဲ ရွတ ိ ယ္။ အဲဒါကေတာ့ မင္းဒီမွာ မေနနဲ႔ေတာ့။ သင့္ရာအရပ္တစ္ပါးကို သြားေပေတာ့” တစ္ေန႔ေန႔တြင္
ဤသို႔
အေျပာခံရလိမ့္မည္ဟု
ေမွ်ာ္လင့္ထားလွ်က္ကပင္
နႏၵသည္
တကယ္တမ္း ၾကားလုိက္ရေသာအခါ တုန္လႈပ္သာြ း၏။ ေနာင္ေတာ္၏ အမိန္႔ကို ျငင္းပယ္ရန္ကား
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
112
mmcybermedia.
com
မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ၿပီ။
မိမိသည္
အစ္ကိုႀကီး၏အမိန္႔ကို ၾကည့္လွ်င္လည္း
ဆိုဆံုးမခက္သူ
ေတာ္လွန္သည္အထိ
အစ္ကိုႀကီးက
မလြန္။
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ခ့မ ဲ ည္
မိုက္မဲသူမဟုတ္။ မိမိကသာ
မွန္ေသာ္လည္း
ျဖစ္ခ့ဲသမွ်
ကၽြံခ့ျဲ ခင္း
အေၾကာင္းစဥ္ကို
ျဖစ္ေလသည္။
နႏၵသည္
စိတ္ကို တည္ေဆာက္လိုက္၏။ “ေကာင္းပါၿပီ ေနာင္ေတာ္” ေနာင္ေတာ္ကို ရွိခိုး၍ အမိန္႔နာခံေၾကာင္းျပ၏။ ထို႔ေနာက္ မိဘတို႔ကိုလည္း ရွိခုိးကာ အက်ိဳးအေၾကာင္း
ေျပာျပ၏။
မိဘႏွစ္ပါးတို႔က
ဤမိသားစုအေရးတြင္
မည္သုိ႔မွ်
တုန္လႈပ္ဟန္မျပၾက။ သူတို႔ညီေနာင္ခ်င္း ပဋိပကၡ ရန္ဘက္အသြင္ျဖင့္ ျဖစ္ပာြ းၾကသည္ မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္
သားႀကီးကို
မျပဳလုပ္ၾကေတာ့။
ႏွစ္သိမ္႔ျခင္း၊
ျဖစ္ခ်ိန္တန္၍
ပ်က္စရာရွိသည္မ်ား
သားငယ္ကို
ျဖစ္စရာရွိသည္မ်ား
ပ်က္ၾကရသည္သာဟု
ေခ်ာ့ေမာ့ျခင္း
စသည္တို႔ကို
ျဖစ္လာၾကသည္သာ၊
ပ်က္ခ်ိန္တန္၍
သင့္တင့္စာြ
ႏွလံုးသြင္းလွ်က္
ခပ္မဆိပ္
ေနလိုက္ၾကေလသည္။
MRAQN
နႏၵသည္
စိတ္ကို
ေကာင္းစြာ
ေဆာက္တည္လုိက္သည္။
ထို႔ေနာက္
မိမိ၏
ေက်ာင္းသခၤမ္းအတြင္းသို႔ဝင္ကာ ကသိုဏ္းေကာင္းမႈ၏ ၿမဲၿမံေသာ သမာဓိအားတို႔ကို စု႐ံုးကာ ကသိုဏ္းၾကည့္လွ်က္ ထိုေန႔မွာပင္ အဘိညာဥ္ငါးပါး သမာပတ္ရွစ္ပါးတို႔ကို ျဖစ္ေစေလသည္။
ေနာင္ေတာ္ေသာဏအေပၚ၌
စိုးစဥ္းမွ်
မမ်က္၊
မိမိအမွားသာလွ်င္
တာဝန္လံုးလံုး
ျဖစ္သည္ဟု ႏွလံုးပိုက္ေသာ နႏၵသည္ ေက်ာင္းသခၤမ္းမွ မထြက္ခာြ မီ ဆင္ျခင္သံုးသပ္၏။ “အျပစ္က်ဴးလြန္သူဟာ သူ႔အျပစ္ေျပရာေျပေၾကာင္းနဲ႔ သူက်ဴလြန္ခ့ဲသူ ကာယကံရွင္ရဲ႕ ခြင္႔လႊတ္မႈအတြက္ ေပးဆပ္ေပးေလွ်ာ္ရမယ္။ ေနာင္ေတာ့္ကို ငါကန္ေတာ့ၿပီး ေတာင္းပန္ရမယ္။ ဒီလုိ
ေတာင္းပန္ရာမွာ
ေနာင္ေတာ္ကို
ထုိက္ထိုက္တန္တန္
ကန္ေတာ့ဖို႔အတြက္
ငါ
ဘာတတ္ႏုိင္သလဲ” “အဘိညာဥ္သမာပတ္န႔ဲ
ျပည့္စံုၿပီးျဖစ္တ့ဲ
ငါ့အေနနဲ႔
ျမင္းမုိရ္ေတာင္ေျခရင္းက
သဲကို
ထုတ္ေဆာင္ၿပီး ငါ့ေနာင္ေတာ္ရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းမွာ ပရိဝုဏ္အတြင္းမွာ အႏွံ႔ႀကဲၿပီး ကန္ေတာ့ဖို႔ စြမ္းႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါ မတင့္တယ္ မေလ်ာက္ပတ္ေသး။”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
113
mmcybermedia.
com
“အေနာက္တတ္ေရအိုင္က
ေရကို
ေဆာင္ယူၿပီး
စြမ္းႏိုင္တယ္။
ကန္ေတာ့ဖုိ႔လည္း
ဒါေပမယ့္ မတင့္တယ္ မေလ်ာက္ပတ္ေသး” “အကယ္၍ နတ္တို႔အစြမ္းနဲ႔ ကန္ေတာ့လိုသည္ပထ ဲ ား အဘိညာဥ္သမာပတ္ ရရွိထားသူ ရေသ့ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔
မဟာရာဇ္နတ္မင္းႀကီးေလးပါးနဲ႔
သိၾကားမင္းတို႔ကို
ေဆာင္ယူၿပီး
ကန္ေတာ့ႏိုင္စမ ြ ္းလည္း ရွတ ိ ယ္။ သို႔ေသာ္ ဒါလည္း မတင့္တယ္ မေလ်ာက္ပတ္ေသး” “ငါ့ေနာင္ေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးဟာ ငါ့ေပၚ မိဘအေပၚမွာ အလြန္ႀကီးမားစြာ ရွိေပတယ္။ ဒီလုိ
ေက်းဇူးႀကီးတဲ့
ေနာင္ေတာ္ရဲ႕
လႊမ္းပ်ံ႕သြားေစေအာင္
ကန္ေတာ့မွသာ
ထင္ရွားမွာ
ျဖစ္တယ္။
ဒီလုိ
ဂုဏ္က်က္သေရကို ထိုက္တန္တင့္တယ္မွာ
ႀကီးက်ယ္ထင္ရွားစြာ
ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအလံုး ျဖစ္တယ္။
သိရွိ
ေန
လသို႔ႏွယ္
ကန္ေတာ့ဖို႔အတြက္
ဘယ္လို
ကန္ေတာ့ဝတၱဳပစၥည္းကို ငါ ရွာေဖြရမလဲ” နႏၵသည္
အေကာင္းဆံုး
အတင့္တယ္ဆံုး
ျဖစ္ႏိုင္မည့္အရာကို
ႀကံဆ၏။
အာ႐ံု၌ေပၚလာသည္ကား ျဗဟၼဝၯနၿမိဳ႕ႏွင့္ မေနာဇာအမည္ရွိ ဘုရင္။ “ဟုတ္ေလၿပီ။
မေနာဇာမင္းဟာ
ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအလံုးမွာ
ျမတ္ေသာမင္းအျဖစ္
ထင္ရွားတယ္။ သူ႔ကို အေၾကာင္းျပဳ သူန႔အ ဲ စျပဳၿပီး ဇမၺဴဒိပ္ျပင္မွ ရွိရွိသမွ် မင္းေတြအားလံုးကို ေဆာင္ယူၿပီး
ေနာင္ေတာ့္ေရွ႕ေမွာက္
အေရာက္ပို႔
ကန္ေတာ့ဝန္ခ်။
ဒါမွသာ
ေနာင္ေတာ့္
ဂုဏ္ေက်းဇူးလည္း ထင္ရွား၊ ငါ့အျပစ္လည္း ေျပေပ်ာက္မွာ ျဖစ္တယ္” မည္သူမွ်
မည္သို႔မွ်
လက္ေတြ႔ျဖစ္ႏိုင္ဖယ ြ ္မရွိေသာ
ႀကံစည္ႏိုင္ေကာင္းသည္
မဟုတ္ေသာ၊
ႀကံစည္ေသာ္လည္း
နႏၵရေသ့
စတင္လႈပ္ရွားေပၿပီ။
ထိုကန္ေတာ့ပစၥည္းအတြက္
ျဗဟၼဝၯနၿမိဳ႕သို႔ အဘိညာဥ္ခရီးျဖင့္ ...။
MRAQN
“ရေသ့တစ္ပါး
နန္းေတာ္တံခါးမွာ
ရပ္လွ်က္တည္ပါတယ္
အရွင္။
အရွင့္ကို
ျမင္ေတြ႔လုိေၾကာင္း ရေသ့က စကားကမ္းလာပါတယ္” မေနာဇာမင္းထံ အမတ္တစ္ဦးဝင္၍ သံေတာ္ဦးတင္၏။ “ရေသ့တစ္ပါးတဲ့လား။ ငါ့အတြက္ ရေသ့တစ္ပါးနဲ႔ ေတြ႔ျမင္ရလို႔ ဘာမ်ား ထူးထူးေထြေထြ ရွမ ိ ွာလဲ။ ရေသ့ဆိုတာ အာဟာရအတြက္ အလွဴခံဖို႔လာတာပဲ။ ဆြမ္းထမင္းမ်ားကို ပို႔ေပးလုိက္ၾက”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
114
mmcybermedia.
com
မင္းမိန္႔အတိုင္း ဆြမ္းအာဟာရမ်ား ပို႔ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အာဟာရမ်ား အရာမယြင္း ျပန္ေရာက္လာ၏။
“ဆြမ္းအာဟာရကို အလိုမရွိလို႔ ရေသ့ကဆိုပါတယ္ အရွင္မင္းျမတ္” “ဒါဆိုရင္လည္း သိုမွီးဖို႔အတြက္ ဆန္လိုတာျဖစ္မွာေပါ့။ ဆန္ပို႔ေပးလိုက္ၾက” ဆန္မ်ားျပန္ေရာက္လာၾကျပန္၏။ “ဆန္မလိုဘူးတဲ့လား။ ဒါဆိုရင္ အဝတ္ပို႔ေပးလုိက္” အဝတ္မ်ားျပန္ေရာက္လာျပန္၏။ “ကၽြႏု္ပ္တို႔ပို႔ေပးတာေတြက
ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္ေနတယ္န႔တ ဲ ူတယ္။
သူလိုအပ္တာ
ကြမ္းပဲျဖစ္မယ္။ ကြမ္းပို႔ေပးလုိက္ၾက” ကြမ္းမ်ား ျပန္ေရာက္လာ၏။ မေနာဇာမင္း အနည္းငယ္ စိတ္႐ႈပ္သာြ း၏။ “ရေသ့
ဘာလိုအပ္ခ်က္ရွိလဲ။
ဘာအတြက္
ႂကြလာသလဲဆိုတာသာ
ေမးလိုက္ၾက
ေမာင္မင္းတို႔” မင္းတမန္သည္ နႏၵရေသ့ထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ဘုရင့္အေမးစကားကို ေလွ်ာက္ေလသည္။ နႏၵရေသ့ ျပန္ၾကား၏။ “မေနာဇာမင္းကို အလုပ္အေကၽြးျပဳဖို႔ ကၽြႏု္ပ္လာတယ္” မင္းတမန္ထံမွ ထိုစကားကိုၾကားရေသာအခါ မေနာဇာမင္း ၿပံဳးရယ္ေလ၏။ “ေမာင္မင္းတို႔ရဲ႕ ရေသ့ကို အသာတၾကည္ပဲ ျပန္ၾကား။ ေဖ်ာင္းဖ်ျပန္လႊတ္လုိက္ၾကပါ။ ဘုရင္တစ္ပါးအေနနဲ႔ ငါ့မွာ မ်ားစြာေသာ အလုပ္အေကၽြး အေႁခြအရံ ပစၥည္းဥစၥာအေပါင္းဟာ ျပည့္စံု႐ံုမက ပိုလွ်ံေနပါတယ္လုိ႔ ဟုတ္လား” မၾကာမီ
မင္းတမန္
ျပန္ေရာက္လာျပန္သည္။
တမန္၏မ်က္ႏွာသည္လည္း
စိတ္႐ႈပ္ေထြးျခင္း၊ မယံုၾကည္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနသည္။ “အရွင္မင္းႀကီး
ရေသ့က
ျပန္ၾကားပါတယ္။
အရွင္မင္းႀကီးကို
သူ႔အစြမ္းနဲ႔
ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအလံုးရဲ႕ မင္းအျဖစ္ကို ရယူေပးဖို႔ သူလာျခင္းျဖစ္ပါတယ္တ႔ဲ အရွင္” မေနာဇာမင္း တံု႔ခနဲ ျဖစ္သာြ း၏။ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအလံုး၏ မင္းအျဖစ္။ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္ေဒသကို အုပ္ခ်ဳပ္စိုးစံေသာ ဘုရင္မဟုတ္ေတာ့။ ဘုရင္မ်ားတို႔၏ ဘုရင္၊ ရာဇာဓိရာဇာ၊
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
115
mmcybermedia.
com
မင္းတကာမင္း၊ ဧကရာဇ္မင္းအျဖစ္ ပညာလည္းႀကီးၾကသည္။
မေနာဇာမင္း ေတြးေလသည္။ ရေသ့ရဟန္းတို႔မည္သည္
ထူးျခားေသာ
စြမ္းပကားတန္ခုိးမ်ားျဖင့္လည္း
ျပည္စ ့ ံုၾကသည္။
တစ္စံုတစ္ခုေသာ အေၾကာင္းကို ထိုရေသ့ေကာင္းစြာ သိေနေသာေၾကာင့္သာ ဤသို႔အရာက္လာ၍ ဤမွ်ေသာစကားကို ဆိုျခင္းျဖစ္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္... “ေမာင္မင္းတို႔ ရေသ့ကို ပင့္ေဆာင္ခၾ့ဲ က”
MRAQN
ေကာင္းစြာ
ျပင္ဆင္စီမံအပ္ေသာ
ေနရာတြင္
နႏၵရေသ့ထိုင္ၿပီးသည့္ေနာက္
မေနာဇာမင္းက လက္အုပ္ခ်ီ၍ ေမးေလွ်ာက္ေလသည္။ “အရွင္ဟာ အကၽြႏု္ပ္ကို ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအလံုး ၏ မင္းအျဖစ္ ယူေပးမယ္လို႔ ဆိုခပ ့ဲ ါတယ္။ ထိုစကားအမွန္ပါလား။ ထိုသို႔ပင္ အရွင္စမ ြ ္းေဆာင္ႏိုင္ပါသလား” “မင္းျမတ္... ဟုတ္တယ္။ ငါ အဲဒီစကားဆိုတယ္။ ငါ အဲဒီအတိုင္း ျပဳႏိုင္စမ ြ ္းတယ္” မေနာဇာမင္း
နားမလည္ႏိုင္ေအာင္
ျဖစ္သာြ းသည္။
အျခားေသာတုိင္းႏိုင္ငံမွ
မင္းမ်ားအေပၚ
အုပ္စိုးေသာ ဇမၺဴဒိပ္၏မင္းအျဖစ္ ေရာက္ရွိေရးအတြက္ စစ္ပဲြေတြ သိမ္းသြင္းတိုက္ခိုက္ပြဲေတြကို ျဖတ္သန္းရေပမည္။ မေနာဇာမင္း၏ အာ႐ံုတြင္ စစ္ရထားသံ၊ စစ္ျမင္းဟီသံ၊ စစ္ဆင္ေအာ္သံ၊ ဓားလွံတေဖြးေဖြး ေစြးေစြးနီေသာ ေသြးမ်ား၊ ထိုးခုတ္တိုက္ခိုက္ေနသည့္ ပံုရိပ္မ်ားကို တသီႀကီး ျမင္ေယာင္လိုက္၏။ “ဘယ္လိုနည္းလမ္းနဲ႔ ေဆာင္ယူျပဳမူႏိုင္မွာလဲ အရွင္ရေသ့” မေနာဇာဘုရင္၏ စိတ္အစဥ္ကို နႏၵရေသ့ သိေလသည္။ “မင္းျမတ္...
ျပည္သူျပည္သား၊
ဗိုလ္ပါစစ္သည္
ရဲမက္တို႔ကို
အပထား၊
ယင္ေကာင္ငယ္ေလာက္ ေသာက္႐ံုမွ်ေသာ ေသြးစက္ကိုေသာ္မွ မစြန္းထင္းမေပၚေပါက္ေစရဘူး။ အဘယ္သူတစ္ဦးကိုမွ်
မထိခိုက္ေစရဘူး။
မင္းႀကီးရဲ႕
အသက္အိုးအိမ္ဥစၥာ
စီးပြားလည္း
မပ်က္စီးေစရဘူး” “သို႔ဆိုလွ်င္ ဘယ္သို႔ေသာ နည္းလမ္းပါလဲ အရွင္ရေသ့” “ငါ့ရဲ႕တန္ခိုးနဲ႔ ေဆာင္ယူေပးမွာ ျဖစ္တယ္ မင္းျမတ္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
116
mmcybermedia. မေနာဇာမင္း
com ေငးငိုင္သာြ း၏။
မင္တက္မိသလုိ
ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရဲဝ့ံစာြ
ဆိုေနေသာ
နႏၵရေသ့၏ ဥပဓိအသြင္ႏွင့္ တိက်ျပတ္သားေသာ စကားလံုးတို႔ကို မေနာဇာဘုရင္ လံုးဝသက္ဝင္ သြားေလသည္။ “မင္းျမတ္ ၾကာျမင့္ မႈမရွိေစခ်င္ဘူး။ ယေန႔ပင္ စစ္ထက ြ ္ျခင္းအမႈျပဳေတာ့ စစ္အဂၤါစီရင္ေတာ့ ” ျဗဟၼဝၯန စစ္တပ္ႀကီး စစ္ခ်ီထက ြ ္ခ့ေ ဲ လၿပီ။
MRAQN
စစ္ခ်ီဦးတည္ရာအရပ္သို႔မေရာက္ခင္
လမ္းခရီးစစ္ခ်ီလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္
နႏၵရေသ့သည္ တန္ခိုးျဖင့္ စစ္တပ္ႀကီးကို ေစာင့္ေရွာက္ေလသည္။ စစ္တပ္ႀကီး ေနပူက်ဲက်ဲ ျပင္းျပင္းေဒသတြင္ ေအးျမျခင္းကို အရပ္၌သာ
စစ္ခ်ီခ်ိန္၌
ျဖစ္ေစ၏။
အရိပ္အာဝါသတည္းဟူေသာ
မိုးသည္ထန္စာြ
မိုးက်ေစလွ်က္
တိမ္တုိက္တို႔ကို
ရြာသြန္းေသာအခါမ်ိဳးတြင္
စစ္တပ္ႀကီး၏အေပၚ၌
ဖန္ဆင္း၍
အျခားတစ္ပါးေသာ
မိုးကိုဖယ္ရွားေစ၏။
ထိုနည္းႏွင့္ပင္
ေအးလြန္ေသာေလ၊ ပူလန ြ ္ေသာေလတို႔၏ ေဘးမွလည္း ကာကြယ္ေပး၏။ စစ္ခ်ီလမ္းေၾကာင္း တစ္ေလ်ာက္
မလြမ ဲ ေသြ
ျဖတ္သန္းရေသာ
ေက်ာက္စရစ္ၾကမ္းအျပင္တို႔ကိုလည္း အစဥ္တစိုက္
ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရန္
နႏၵရေသ့သည္
ေကာင္းကင္၌
ဆူးၾကမ္း၊
ဖုန္းဆိုး၊
ကသိုဏ္းဝန္းႏွယ္
ညီညာျပန္႔ျပဴးေစ၏။
သဘာဝေဘးအေပါင္းတို႔မွ
မိမိ၏ဓမၼခဏ္ကိုျဖန္႔လွ်က္
ေက်ာက္ခက္၊
ႏြံခဲ၊ ထိုသို႔
တားျမစ္ဖယ္ရွားေပးႏိုင္ရန္
ထက္ဝယ္ပလႅင္ဖ႔ေ ဲြ ခြ
ထိုင္ေနကာ
အစဥ္တစိုက္ လိုက္ပါခဲ့ေလသည္။
ျဗဟၼဝၯန စစ္သည္အေပါင္းတို႔ကား နႏၵရေသ႔၏ တန္ခုိးအာႏုေဘာ္ျဖင့္ မိမိတို႔ စစ္ခ်ီခရီး မႀကံဳဖူးေအာင္
ေခ်ာေမြ႔
ေျပျပစ္ေနသျဖင့္
အံ႔ၾသျခင္းႀကီးစြာ
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ
တက္ႂကြ
လန္းဆန္းလွ်က္ ရွိၾကသည္။
ဦးစြာဆိုက္ေရာက္လာသည္ကား ေကာသလတိုင္း။
ၿမိဳ႕ေတာ္မနီးမေဝးတြင္
စစ္တပ္တည္၍
အခိုင္အမာ
တပ္စက ဲြ ာ
တမန္ျဖင့္
ရာဇသံေစလိုက္၏။ “စစ္ကိုတည္း လိုအံ့ေလာ၊ ထီးျဖဴကိုတည္း ေပးအံ့ေလာ”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
117
mmcybermedia.
com
ေကာသလမင္းကား
ျဖစ္၏။
ရာဇမာန္ျပင္းသူ
တစ္တိုင္းတစ္ျပည္မွ
ထိုသို႔
စစ္ေၾကညာသံေပးလာျခင္းအေပၚ ခ်က္ခ်င္းပဲ တံု႔ျပန္လိုက္သည္။ “ငါ မင္းတစ္ပါးျဖစ္တယ္။ ထီးျဖဴေဆာင္းဘုရင္ ျဖစ္တယ္။ က်ဴးေက်ာ္ရန္စသူအတြက္ ေပးစရာကေတာ့ စစ္...ပဲ” စစ္ေျမျပင္ စစ္တလင္း၌ မေနာဇာမင္း၏ ျဗဟၼဝ ၯန စစ္တပ္ႀကီးႏွင့္ ေကာသလမင္း၏ ေကာသလစစ္တပ္ႀကီးတို႔
တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္
တပ္မ်ားအသီးသီး
ခြလ ဲ ိုက္ၾက၏။
သတၱႏၲရကပ္ေဘးကား နိဒါန္းပ်ိဳ းေလၿပီ။
ျဖစ္ေပၚလာေတာ့သည္။
အံ့ဖယ ြ ္သရဲ ျမားတံတို႔သည္
ေကာင္းကင္ယံကို
ပ်ံသန္းလာၾကသည္။
သုိ႔ေသာ္
စစ္သည္သူရက ဲ ိုမွ
စူးဝင္
ႏွစ္ဖက္စစ္သည္မ်ား
မည္းေမွာင္ေစလွ်က္ ထိုျမားတံတို႔သည္
တူ႐ူအရပ္သို႔
စစ္တပ္ႀကီးႏွစ္တပ္ရွိ
မရွၾိ က။
ထုိးစုိက္ျခင္း
ပစ္လႊတ္လိုက္ေသာ
မည္သူမွ်
အျပန္အလွန္ မည္သည့္ ျခစ္ရာပြန္းပဲ့ရာ
အနာတရေသာ္မွ မရၾက။
ႏွစ္ဖက္စစ္တပ္ ေလးညိႇဳ႕တို႔လည္း ျမားတံမ်ားက
စစ္သည္တို႔၏
ေပ်ာ့ေပ်ာင္း
က်ည္ေတာက္မ်ား၌သာ အဖတ္တင္၏။
ေလ်ာ့ရည္းျခင္းသာ
ေကာင္းကင္မွာပင္
ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾက၏။
ျမားမ်ားကုန္သာြ း၏။ ပစ္လႊတ္လိုက္ေသာ
တစ္ဖက္ဆီသို႔
က်ဆင္းကာ
စစ္ေျမျပင္အၾကား၌
ရပ္တည္ကာ
စုိက္လာေသာ ျမားတံဟူ၍ တစ္စင္းတစ္ေလမွ မရွ။ိ
နႏၵရေသ့သည္
ႏွစ္ဖက္စစ္သည္တို႔၏
အလယ္
မိမိေနရာမွပင္ ပမာဏႀကီးလွစာြ ေသာ သစ္နက္ေရအထုအျပင္ႀကီးကို ဖန္ဆင္းလွ်က္ အလံုးစံုေသာ ျမားတံမ်ားကို သစ္နက္ေရ၌သာ စူးဝင္ေစျခင္းျဖင့္ သိမ္းဆည္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
ႏွစ္ဖက္စစ္သည္မ်ား
အံၾ့ သထိတ္လန္႔စာြ
ေငးငို္င္ေနၾကခ်ိန္တြင္
နႏၵရေသ့သည္
မေနာဇာမင္းအား “မင္းႀကီး ... စုိးရိမ္စရာ အလ်ဥ္းမရွိ။ ေနၿမဲအတိုင္းသာ စြၿဲ မဲေန” ဟု
ႏွစ္သိမ့္ကာ
ေကာသလမင္းထံ
ဝင္ေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
118
mmcybermedia. “မင္းႀကီး...
com ေၾကာက္ရံြ႕စိုးရိမ္ဖယ ြ ္
အလ်ဥ္းမရွ။ိ
စင္စစ္မင္းႀကီးမွာ
အသက္အတြက္၊
ထီးနန္းစည္းစိမ္အတြက္ ရန္သူမရွိဘူး။ ေကာသလတိုင္းဟာ မင္းႀကီးအတြက္ပဲ တည္ရွိၿမဲျဖစ္တယ္။ အစခပ္သိမ္း အရာမယြင္းမေရြ ႕ ရွိေစမယ္။ မေနာဇာမင္းရဲ႕အလုိသာ လိုက္ေလ်ာပါ” ညင္သာသိမ္ေမြ႔ေသာ
စစ္ထိုးျခင္း၊
အုပ္စီးျခင္း
မိမိ၏
ျဖစ္ေလသည္။
အသက္ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို မည္သို႔မွ် ထိပါးျခင္းမရွိသည့္အတြက္ ေကာသလမင္း ေက်နပ္သာြ း၏။ ‘ေကာသလမင္းရဲ႕
အလိုကိုသာ
ေကာသလထီးျဖဴသည္ အဓိပၸာယ္ပင္။
လိုက္ေလ်ာပါ’
ျဗဟၼဝ ၯန
တနည္းအားျဖင့္
ဟူသည့္
ထီးရိပ္အဝန္း၏
လက္ေအာက္ခံ
စကား၏
အပို္င္အနက္တြင္း
ပေဒသရာဇ္အျဖစ္
အနက္ကား ရွိပါေစဟူေသာ
ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္းျဖင့္
အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ႏိုင္ဟူေသာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ပါသည့္ လြတ္လပ္ခြင့္။
ေကာသလမင္းသည္ နႏၵရေသ့၏စကားကို နားလည္၏။ အလိုကိုလည္းသိ၏။ ဤသို႔ေသာ တန္ခုိးႀကီးရေသ့တစ္ပါးကို
တမန္ျဖစ္ေစေသာ
မေနာဇာမင္း၏
ဘုန္းအာဏာကိုလည္း
ၾကည္ျဖဴစြာပင္ လိုက္ေလ်ာခြင့္ျပဳလိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ နႏၵရေသ့၏ အစီအမံျဖင့္ ေကာသလမင္းသည္ မေနာဇာမင္းထံ ေရာက္ခ့ဲသည္။ မေနာဇာမင္းအားလည္း ‘မင္းႀကီး ေကာသလမင္းအတြက္ ေကာသလတိုင္းသည္သာ ျဖစ္ပါေစ။ သင့္အလိုသို႔ သူလိုက္ေလ်ာမည္ျဖစ္သည္’ ဟု ႏွစ္သိမ၏ ့္ ။ မင္းႏွစ္ပါး နားလည္မႈ ရသြားေလသည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ကား အဂၤတိုင္းသို႔
ဆက္လက္
ျဗဟၼဝၯနစစ္တပ္ႏွင့္ ခ်ီတက္ခၾ့ဲ ကသည္။
ေကာသလတပ္
အတူတူပူးေပါင္းကာ
ႏွစ္တိုင္းျပည္ေပါင္းေသာ
စစ္တပ္ႀကီးကို
အဂၤတိုင္းတပ္သည္ မခံဝ့ံ။ နႏၵရေသ့ကလည္း အေစ့အစပ္ေျပာဆို သိမ္းသြင္းလိုက္သည္။
အဂၤတိုင္း၊ ထို႔ေနာက္ မဂဓတိုင္း၊ ထို႔ေနာက္... ထို႔ေနာက္...။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
119
mmcybermedia.
com
ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအလံုးရွိ တိုင္းႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ဘုရင္မ်ားသည္ ဤနည္းျဖင့္သာ နႏၵရေသ့၏ အမိန္႔တည္ၾကရေလသည္။
ခုနစ္ႏွစ္၊
ခုနစ္လ၊
ခုနစ္ရက္
အခ်ိန္ကာလ
အတြင္း၌
ျပည္ေထာင္အေပါင္းကို သိမ္းသြင္းၿပီး ျဖစ္သာြ း၏။
MRAQN
မေနာဇာမင္းကား ဇမၺဴဒိပ္၏ မင္းဧကရာဇ္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေပၿပီ။ တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာ မင္းတို႔အား
မင္းေနျပည္သို႔
ပင့္ေဆာင္ယူလိုက္ၿပီးေနာက္
ေအာင္ေသေအာင္သား
စားပြဲႀကီးကို က်င္းပေလသည္။ တစ္ျပည္တစ္ျပည္မွ အထူးထူးေသာ ခဲဖယ ြ ္ေဘာဇဥ္ဟင္းလ်ာမစဲ၊ အေဖ်ာ္ရည္တို႔ျဖင့္
စီမံအပ္ေသာ
စားပြဲသဘင္ႀကီးတြင္
မေနာဇာမင္းသည္
ပေဒသရာဇ္မင္း
အေပါင္းၿခံရံလွ်က္
ခုနစ္ရက္တိုင္ မဟာေအာင္ပဲြသဘင္ ဇမၺဴဒိပ္အလံုး ခ်စ္ၾကည္ေပါင္းစည္းမႈ
သဘင္ကို ခံယူေလသည္။
ဘုန္းအာဏာ၊ မင္းစည္းစိမ္၊ အႂကြင္းအက်န္မရွိ ျပည့္စံုေပါမ်ား၊ အလွ်ံပယ္ႂကြယ္သည့္ အစားအာဟာရ
ေအာင္ေသေအာင္ပဲြသဘင္၊
အဖိုးတန္စည္းစိမ္ဥစၥာ၊
စံုလင္ျပည့္ဝေသာ
ေရႊေငြေက်ာက္သံပတၱျမား၊ သီဆိုပဲြ၊ ကခုန္ပဲြ၊ တီးမႈတ္ပဲြ အစရွိသည္တို႔ျဖင့္ ဆင္ယင္အပ္ေသာ ထိုခုနစ္ရက္ခုနစ္လီ မဟာေအာင္ပႀဲြ ကီးဝယ္ စတင္သည့္ ပထမေန႔မွသည္ ၿပီးဆံုးသည့္ေန႔အထိတိုင္ တစ္ခုေသာအရာကား လစ္လပ္လွ်က္ ရွိေလသည္။
ထိုအရာကား ထိုမဟာေအာင္ပက ဲြ ို မိမိတန္ခိုးျဖင္႔ ရယူေဆာင္ၾကဥ္းေပးေသာ နႏၵရေသ့ ရွမ ိ ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး
နႏၵရေသ့က
ခံစားလိမ့္မည္’
ေျမာက္ယန ြ ္းယြန္းသို႔
‘မေနာဇာမင္းသည္
ဟု
သိ၍
ဆြမ္းခံသာြ းကာ
ဧကရာဇ္
ထုိမွ်ေသာ
မင္းစည္းစိမ္ကို
ကာလပတ္လံုး
စိမဝႏၲေရႊဂူတံခါး၌
ငါ့ကိုမျပဟု
ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး
ေနထုိင္ခ့ေ ဲ လသည္။
မေနာဇာမင္း ဝလင္ေသာအခါ
ေနေလဦး၊
ခုနစ္ရက္ေအာင္ပႀဲြ ကီးႏွင့္
မိမိ၏ႀကီးစြာေသာ
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို
ဧကရာဇ္မင္းစည္းစိမ္ကို တစိမ့္စိမ့္
စံစား၍
အရသာခံၾကည့္ရင္း
နႏၵရေသ့ကို သတိရေလေတာ့သည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
120
mmcybermedia.
com
“အလို ၾကည့္စမ္း။ ဒီလို ဧကရာဇ္မင္းစည္းစိမ္ကို ငါ့ရဲ႕ ခမည္းေတာ္၊ မယ္ေတာ္တို႔က ေပးအပ္တာလည္းမဟုတ္၊ ဘယ္စစ္သူႀကီး၊ ဘယ္မွဴးမတ္ကမွ ေပးအပ္ခ့တ ဲ ာလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒီစည္းစိမ္ဟာ
နႏၵရွင္ရေသ့ေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚခဲ့တာပါလား။
နႏၵရွင္ရေသ့
ေက်းဇူးရွင္ကို
ငါမျမင္မေတြ႔ရတာ ခုနစ္ရက္တိုင္ခ့ၿဲ ပီေကာ။ ငါ့ေက်းဇူးရွင္ ဘယ္မွာလဲ၊ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ” နႏၵရေသ့သည္
ထိုတဒဂၤကိုပင္
လိုလားေတာင့္တေသာ ထြက္ေပၚလာ၏။
ေစာင့္ ၾကည့္ေနခဲ့သည္ျဖစ္ရာ
ထိုအခ်ိန္မွာပင္
မင္း၏
မေနာဇာမင္းသည္
မေနာဇာမင္း
ေရွ႕ေမွာက္ေကာင္းကင္ယံ၌
မိမိလိုလား
ေတာင့္တခ်ိန္၌
လြန္စာြ တည့္ရပ္
ေက်းဇူးရွင္
ေရာက္ရွိလာသည္ကို အလြန္ဝမ္းေျမာက္ ၾကည္ႏူးလွသျဖင့္ ေက်းဇူးတရားကို တဖြဖတ ြ သသ ဆင္ျခင္ရင္း ေက်းဇူးတံု႔ဆပ္လိုစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ “ၾကည့္စမ္း၊
ေက်းဇူးရွင္ရေသ့ျမတ္
ေရာက္ရွိလာၿပီ။
ယခုတိုင္
ေက်းဇူးရွင္ဟာ
လူသားစင္စစ္လား၊ နတ္ေဒဝတာလား ငါမသိေသးဘူး။ အကယ္၍ လူျဖစ္အံ့။ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအလံုးရဲ႕ မင္းအျဖစ္ကို ငါေပးအပ္ပူေဇာ္မယ္။ နတ္ျဖစ္အံ့။ ႀကီးစြာေသာ ပူေဇာ္သကၠာရကို ေပးမယ္” ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ ထိုေၾကာင့္... “အို...
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ႀကီး၊
အရွင္ဟာ
စတုမဟာရာဇ္နတ္လား၊
ဂႏၶမၺနတ္လား၊
သိၾကားမင္းလား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ တန္ခုိးအရာၿပိဳင္ဘက္ကင္းတဲ့ လူသားပင္လား သိပါရေစ” ဟု ေမးလိုက္သည္။ “ဧကရာဇ္မင္းျမတ္၊
ငါဟာ
စတုမဟာရာဇ္နတ္လည္းမဟုတ္၊
ဂႏၶမၺနတ္လည္းမဟုတ္၊
သိၾကားမင္းလည္းမဟုတ္၊ ငါဟာ တန္ခုိးႀကီးေသာ လူသားစင္စစ္ပဲ ျဖစ္ေပတယ္” မေနာဇာမင္းသည္ အထူးပင္ ဝမ္းေျမာက္သာြ း၏။ “အို...
ေက်းဇူးရွင္၊
မကုန္မဆံုးႏိုင္ေအာင္
ရွင္ရေသ့ျမတ္၊
မ်ားေျမာက္လွပါတယ္။
အရွင့္ေက်းဇူးဟာ
စစ္ခ်ီလမ္းေၾကာင္းမွာ
ကၽြႏု္ပ္အေပၚမွာ ေနပူကို
ေအးျမတဲ့
အရိပ္ျဖစ္ေစတယ္။ ရန္သူတို႔အလယ္မွာ ျမားအရံအတားကို ျပဳပါေပတယ္။ ဒါေတြမကပါ အရွင္။ အရွင္ဟာ တိုင္းႀကီးျပည္ႀကီးအလံုးတို႔အေပး အစိုးရတဲ့ ဘုရင္အေပါင္းတို႔ကိုလည္း ကၽြႏု္ပ္အလိုကို လိုက္ပါေစတယ္။ တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာ မင္းတုိ႔ကို အကၽြႏု္ပ္န႔အ ဲ တူ ျဖစ္ေစတယ္” “ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ အရွင္ျမတ္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ အကၽြႏု္ပ္ဟာ အလံုးစံုးေသာ အလိုရွိသမွ် ရတနာတုိ႔ကို
ပံုေပးပါမယ္။
ဆင္ယာဥ္၊
ရထားယာဥ္၊
တန္ဆာဆင္ေသာ
သတို႔သမီးငယ္၊
ကၽြန္ခပ္သိမ္း ေနအိမ္ခပ္သိမ္း အရွင့္ကို ပူေဇာ္ပါရေစ” “ထိုမွ်မက အလိုရွိပါေသးရင္ အဂၤတိုင္း၊ ေကာသလတိုင္း၊ မဂဝတိုင္း၊ အႆကတိုင္း၊ အဝႏိၲတိုင္း အစရွိတ့ဲ တိုင္းျပည္ခပ္သိမ္းတို႔ကိုပင္ ေပးအပ္ပူေဇာ္ ေက်းဇူးဆပ္ပါရေစ...”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
121
mmcybermedia.
com
“ထိုမွ်မက
ထက္ဝယ္ေသာ
တိုင္းျပည္န႔တ ဲ ကြ
ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအလံုးရဲ႕
မင္းဧကရာဇ္
အျဖစ္ကိုပင္ အလိုရွိပါေသးရင္ ေပးအပ္ပူေဇာ္ပါမယ္။ အလိုရွိတိုင္း ေစခိုင္းေတာင္းဆိုေတာ္မူပါ” နႏၵရေသ့သည္
မေနာဇာမင္းထံမွ
ထိုစကားကို
ျဖစ္၏။
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနျခင္းပင္
ဧကရာဇ္မင္းသည္ သူ႔အလိုလိုအားျဖင့္ မိမိအား အလိုရွိသမွ် ေတာင္းဆုိပါရန္ ဝကြက္အပ္ႏွံေခ်ၿပီ။ မိမိႀကံစည္ရည္ရယ ြ ္ခ်က္မ်ား ၿပီးေျမာက္ဖို႔ တံခါးဝသည္ ပြင့္ဟသြားေပၿပီ။
ေကာင္းကင္ယံ၌ တည့္ရပ္လွ်က္ကပင္ နႏၵရေသ့သည္ မိန္႔ႁမြက္လို္က္၏။ “ဧကရာဇ္မင္းျမတ္ သင္ဆိုခ့ဲသမွ် မည္သည့္အရာကိုမွ် ငါမလိုခ်င္ဘူး။ သင္ ငါ့အေပၚ ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုရင္ ငါ့ရဲ႕တစ္ခန ြ ္းေသာစကားကိုသာ လုိက္နာေပးပါ” “မိန္႔ဆိုေတာ္မူပါ အရွင္” “မင္းျမတ္
သင့္ရဲ႕
ဘုန္းအာဏာစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔ရာ
တိုင္းျပည္အတြင္း ေတာအရပ္တစ္ခုမွာ
ေက်ာင္းသခၤမ္းတစ္ခု တည္ရတ ွိ ယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသခၤမ္းမွာ ငါ့ရဲ႕ အမိန႔အ ဲ ဘ ေနထိုင္ၾကတယ္” “မင္းျမတ္ မရႏိုင္ေအာင္ပဲ
ငါဟာ ငါဟာ
ငါ့အမိတို႔ကို
မရခဲဘ ့ ူး။
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခြင့္
ငါ့ရဲ႕ေနာင္ေတာ္
အေပၚမွာ
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခြင့္
အျပစ္က်ဴးလြန္မိတယ္။
အဲဒီ
ငါ့ရဲ႕အျပစ္ေတြအတြက္ ငါ့ရဲ႕ေနာင္ေတာ္ ေသာဏရေသ့ထံမွာ ငါဝန္ခ် ေတာင္းပန္ရလိမမ ့္ ယ္။ အဲဒီလို ေတာင္းပန္ရာမွာ
သင္မင္းႀကီးတို႔ကို အၿခံအရံ
အေစာင့္အေရွာက္အျဖစ္
ငါႏွင့္အတူ
လိုက္ပါဝန္းရံေပးဖို႔ အလိုရွိတယ္ မင္းႀကီး” နႏၵရေသ့က
ထုိသို႔အလုိရွိရာဆႏၵကို
ဖြင့္ဟလိုက္ေသာအခါ
မေနာဇာမင္းသည္
မိမိေက်းဇူးတံု႔ဆပ္ခြင့္ ရေပၿပီဟူ၍ အလြန္ဝမ္းသာသြား၏။
ထို႔ေနာက္ မိမိ၏ ႀကီးက်ယ္ျခင္း၊ နႏၵရေသ့၏ ႀကီးက်ယ္ျခင္းဂုဏ္ကို ျပသေသာအားျဖင့္ မေနာဇာမင္းသည္ ဆင္တပ္၊ ျမင္းတပ္၊ ရထားတပ္၊ ေျခလ်င္တပ္မ်ားကို ျပင္ဆင္ေစလိုက္သည္။ တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာ
မင္းတို႔ကိုလည္း
အေဆာင္အေယာင္မ်ား
အျပည့္အစံု၊
တပ္ေတာ္
အျပည့္အစံုျဖင့္ လိုက္ပါရန္ ဆင္ဆ ့ ိုလိုက္သည္။ ေလးပါးေသာအဂၤါရွိသည့္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးေခါဘိဏီ အေရအတြက္ရွိေသာ
တပ္မႀကီး၏ေရွ႕ဆံုးရထားထက္တြင္
နႏၵရေသ့ကို
စီးနင္းေစသည္။
မိမိကိုယ္တိုင္က ဒုတိယေျမာက္ရထားကို စီးနင္း၍ ေသာဏရွင္ရေသ့၏ ေက်ာင္းသခၤမ္းဆီသို႔ ေရွ႕႐ႈခ်ီခ့ၾဲ က၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
122
mmcybermedia.
com
ထိုအခ်ိန္တြင္
ေသာဏရွင္ရေသ႔
ပညာရွိကလည္း
ညီေတာ္နႏၵအေၾကာင္းကို
ဆင္ျခင္လွ်က္ရ၏ ွိ ။ “နႏၵထက ြ ္သာြ းခဲ့တာ ခုနစ္ႏွစ္၊ ခုနစ္လ၊ ခုနစ္ရက္ တင္းတင္းျပည့္ခ့ၿဲ ပီ။ အခု သူဘယ္မွာလဲ” ဒိဗၺစကၡဳအစြမ္းျဖင့္ ေခါဘိဏီတပ္မ်ား၊
ခပ္သိမ္းေသာ
ဘုရင္မ်ား၊
ျမင္ကြင္းသည္
မေနာဇာမင္း၊
ထင္ျမင္လာေလသည္။
ေရွ႕ဆံုးရထား၏
တံခန ြ ္ေအာက္မွာ
စီးနင္းလိုက္ပါလာေသာ ညီေတာ္နႏၵရေသ့။ “ေၾသာ္... တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာ မင္းတို႔ကို ေခၚယူ၊ မေနာဇာမင္းကို အဦးအစီးထားလို႔ ငါ့ကို ကန္ေတာ့ဖို႔ သူတို႔လာေနၾကပါလား” ျဖစ္အံ့ေသာ “မ်ားစြာေသာ
အေျခအေနကို
ဗိုလ္ပါပရိသတ္န႔တ ဲ ကြ
ေသာဏရွင္ရေသ့ တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာ
ဆက္လက္ဆင္ျခင္ျပန္၏။ မင္းတို႔ဟာ
သူတို႔ရဲ႕
ေခါဘိဏီတပ္အင္အား၊ သူတို႔ဆရာနႏၵရေသ့ရဲ႕ တန္ခိုးစြမ္းအင္ကို အမွီျပဳၿပီး တက္ႂကြေနၾကတယ္။ ငါ့ရဲ႕အာႏုေဘာ္ကို သူတို႔မသိမျမင္ၾကေသး။ ဒီအခါမွာ ငါတို႔အရွင္နႏၵရေသ့ရဲ႕ တန္ခိုးစြမ္းအင္ကို ဒီရေသ့ ယွဥ္မွယွဥ္ႏို္င္ပါရဲ႕လား။ ငါတို႔ဆရာကို ဒီရေသ့က တုပၿပိဳင္ဆိုင္သတဲ့လား။ ဒီရေသ့က ဘာမို႔လို႔လဲဆိုၿပီး သူတို႔က့ဲရဲ႕စကားနဲ႔ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်မိမွားေတာ့မယ္” ဒီအခါ သူတို႔အားလံုး ႀကီးစြာေသာ အျပစ္ဆိုက္ေရာက္ၿပီး အဝီစိငရဲလားၾကေတာ့မယ္။ သူတို႔္အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ငရဲမလားရေလေအာင္ သူတို႔န႔ထ ဲ ိုက္တန္တ့ဲ တန္ခိုးျပာဋိဟာကို ငါျပမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။
ထိုသို႔ႀကံစည္ၿပီးေနာက္
ေကာင္းကင္ခရီးကို အထက္ေကာင္းကင္တြင္
ပ်ံသန္းလိုက္၏။ အံ့မခန္း
ေသာဏရွင္ရေသ့သည္
ဈာန္တန္ခိုးျဖင့္
မေနာဇာမင္းႏွင့္တကြေသာ
တပ္မႀကီးမ်ား၏
စ်ာန္ခရီးသြားရင္းျဖင့္
ထပ္မံ၍
တန္ခိုးျပလိုက္ပံုကား...
ေရအိုးႏွစ္လံုး ခ်ိတ္ဆဲြေသာ ထမ္းပိုးကို ပခံုး၌ မထိေစဘဲ ေကာင္းကင္အျပင္၌ လြတ္ေနေစ၏။ ထမ္းပိုးသည္ ပခံုး၌ ထမ္းထားဘိသည့္အလား ေသာဏရွင္ရေသ့ လႈပ္ရွားရာတိုင္းသို႔ လိုက္ပါ၏။ ထိုသို႔ေသာ
အေနအထားျဖင့္
ေသာဏရေသ့သာြ းေသာ
ခရီးကား
အေနာဝတတ္ေရအိုင္ပင္
ျဖစ္ေလသည္။ အေနာတတ္ေရအိုင္မွ ေရကို ခပ္သယ္အံ့ေသာငွာ ပ်ံႂကြေလသည္။
ညီေတာ္နႏၵရေသ့သည္ ေနာင္ေတာ္မ်က္ေမွာက္၌
ထိုအျခင္းအရာကို
မျပဝ့ံျဖစ္လွ်က္
ျမင္ေသာအခါ
မိမိ၏သ႑ာန္ကို
ရပ္တည္ေနသည့္ေနရာ၌ပင္
ကြယ္ေပ်ာက္လွ်က္
အေဝးသို႔ ေျပးကာ ဟိမဝႏၲာသို႔ ဝင္သာြ းေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
123
mmcybermedia.
com
မေနာဇာမင္းကား
နႏၵရေသ့ကယ ြ ္ေပ်ာက္သာြ းသည္ကို
သတိမထားမိႏိုင္အားပဲ
ေသာဏရေသ့ကို ၾကည္၍ ့ သာ အံ့ဖယ ြ ္သရဲ ျဖစ္ေနသည္။ ေသာဏရေသ့လည္း ေကာင္းကင္ခရီးမွ သက္၍ မေနာဇာမင္းႏွင့္ သူ၏တပ္မႀကီးထံ ေရွ႕႐ႈလာခဲ့သည္။
မေနာဇာမင္းသည္ လက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ အလြန္ပ်ပ္ဝပ္႐ိုက်ိဳးစြာ ေမး၏။ “အ႐ွင္ရေသ့... ပခံုးစြန္းနဲ႔ထမ္းပုိး မထိေစဘဲ ေကာင္းကင္ခရီးကိုသာြ းၿပီး ေရခပ္တာကို တပည့္ေတာ္တို႔ အံ့မနန္းျမင္ေတြ႔ရပါၿပီ ။ ဒီထမ္းပိုးကို ဒီလုိ အသံုးျပဳသူဟာ ဘယ္သူပါလဲဘုရား” ေသာဏရေသ့က ဣေႁႏၵႀကီးစြာ ေျဖ၏။ “မင္းျမတ္ ငါဟာ သီလအလံုးစံုလံုၿခံဳတဲ့ ေသာဏမည္တ့ရ ဲ ေသ့ ျဖစ္တယ္။ အမိအဘတို႔ကို ေန႔ညဥ့္မျပတ္ လုပ္ေကၽြးျပဳစုတယ္။ အမိအဘရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို အစဥ္ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ရင္း သစ္သီးဝလံစားဖြယ္မ်ားကို ေဆာင္ယူေကၽြးေမြးတယ္” မေနာဇာမင္းကား
ေသာဏရေသ့အေပၚ
ျမတ္ႏိုးၾကည္ညိဳျခင္းျဖင့္
လြန္ကဲေသာ
ဝမ္းေျမာက္ပီတိ ရွိသာြ းၿပီျဖစ္၏။ “အရွင္ဘုရား... အရွင္ဘုရားရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းရွိရာကို ၫႊန္ျပေတာ္မူပါ။ တပည့္ေတာ္တို႔ အရွင္ဘုရားရဲ႕ ေက်ာင္းကို သြားလိုလွပါတယ္ဘုရား” ေသာဏရေသ့သည္ တန္ခိုးျဖင့္ ေက်ာင္းသြားရာလမ္းကို ဖန္ဆင္းလိုက္သည္။ အဲဒီလမ္းအတိုင္းသြား။
“မင္းျမတ္... ဖံုးလႊမ္းေနေသာေတာကို
ေတြ႔လိမမ ့္ ယ္။
တိမ္အဆင္းနဲ႔တူတ့ဲ
အဲဒီေတာမွာ
ပင္လယ္ကသစ္ပန္းတို႔
ေကာသိယအႏြယ္ျဖစ္တ့ဲ
ငါရေသ့
ေနထိုင္တ့ေ ဲ က်ာင္း ရွိတယ္” ထိုသို႔ၫႊန္ျပလွ်က္ မေနာဇာမင္းႏွင့္ ေတာပန္းမ်ားျဖင့္
ေသာဏရွင္ရေသ့သည္
တပ္မ်ားမေရာက္မီမွာပင္ ဖံုးလႊမ္းေစကာ
အေနာတတ္ေရအိုင္သုိ႔
ျပန္ေရာက္ႏွင့္ကာ ပရိဝုဏ္ကို
ေရအိုးမ်ားကို
တံျမက္လွည္းသည္။
ထြက္ခာြ ခဲ့ၿပီး ေရျဖည္၏ ့ ။ ထို႔ေနာက္
ခမည္းေတာ္ရွင္ရေသ့ႀကီးအား ေလွ်ာက္သည္။ “ခမည္းေတာ္ တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာ မင္းတို႔ဟာ စစ္အဂၤါေလးပါး အၿခံအရံ အျပည္အ ့ စံုန႔ဲ လာေနၾကပါတယ္။ ခမည္းေတာ္က ေက်ာင္းထဲကထြက္ႂကြၿပီး ေဟာဒီ ျမင့္ျမတ္ေသာေနရာမွာ စံစားေနေတာ္မူေစလိုပါတယ္”
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
124
mmcybermedia.
com
ဖခင္ရေသ့ႀကီးလည္း ေသာဏရေသ့ေလွ်ာက္သည့္အတုိင္း ေနရာယူလိုက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မိခင္ရေသ့မႀကီးသည္လည္း
ရေသ့ႀကီးထက္
နိမ့္ေသာ
ေနရာ၊
ေသာဏရေသ့ကိုယ္တိုင္က
ထုိေနရာမ်ားထက္ နိမ့္ေသာေနရာ အသီးသီးေနရာယူလိုက္ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္၌ ေနာင္ေတာ္၏ တန္ခိုးအရွိန္အဝါကို ေၾကာက္ရံြ႕ကာ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္လွ်က္ ဟိမဝႏၲာသို႔
ဝင္သာြ းခဲ့ေသာ နႏၵရေသ့သည္
မေနာဇာမင္းထံ ျပန္လာၿပီး ေက်ာင္းသခၤမ္းႏွင့္
မနီးမေဝးသစ္တပ္တြင္ ခ်ဥ္းကပ္ေလသည္။
မေနာဇာမင္းႏွင့္ တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာမင္းတို႔သည္ မိမိတုိ႔ကိုယ္ကို သန္႔စင္ၾကၿပီးေနာက္ မင္းဧကရာဇ္
အေဆာင္အေယာင္အျပည့္ျဖင့္
ေက်ာင္းသခၤမ္းအျပင္သို႔
ဝင္လာၾကၿပီး
ဒူးတုပ္လက္အုပ္ခ်ီ ထိုင္လိုက္ၾက၏။
ဖခင္ရေသ့ႀကီးက သားႀကီးေသာဏရေသ့ကို ေမးေလသည္။ “ခ်စ္သား မင္းတကာတို႔ေရွ႕မွာ
မု႐ိုးသည္၊
ခ႐ုသင္း၊
တက္စည္ပတ္သာတို႔ရဲ႕
တင့္တယ္စာြ
ေနရာယူလာတဲ့မင္းဟာ
ဘယ္သူလဲ။
အသံမ်ားနဲ႔မတူ၊ ေရႊသင္းက်စ္ျပားနဲ႔
နဖူးျပင္အျပည့္ ဆင္ယင္ၿပီး ေတာက္ပတဲ့အဆင္းကို ေဆာင္သူဟာ ဘယ္သူလဲ။ ေနအေရာင္န႔ဲ မျခား ထြန္းလက္ေသာ ထီးဟာ ဘယ္မင္းရဲ႕ထီးလဲ။ သားၿမီးယပ္ကို ကိုင္ေဆာင္၊ မ်ားေျမာင္ေသာ ဗိုလ္ပါပရိသတ္
ၿခံရံၿပီးေရာက္ရွိလာသူဟာ
ဘယ္သူလဲ။
ၿပိဳးျပက္တ့ဲ
ခ်ပ္မိန္ညိဳကို
ဝတ္ဆင္ၿပီး အာဇာနည္ျမင္းကုန္းတို႔အေပၚ စီးနင္းတဲ့ သူရတ ဲ ို႔အလယ္က မင္းဟာ ဘယ္သူလဲ။ တစ္ရာ့တစ္ပါးမင္းတို႔ ေနာက္ကေန အစဥ္လိုက္ပါၿခံရံၿပီး ေရွ႕ထိပ္မွာ ဦးေဆာင္လာခဲ့တ့ဲ မင္းဟာ ဘယ္သူလဲ။ စစ္အဂၤါေလးပါးတို႔န႔ဲ ျပည့္စံုေဆာင္႐က ြ ္လာတဲ့မင္းဟာ ဘယ္သူလဲ။ အေကၡာဘိဏီ တပ္အေပါင္းတို႔န႔ဲ သမုဒၵရာလႈိင္းတံပိုးတို႔ ထႂကြသည့္ပမာ ၿခံရံစီရင္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္လာတဲ့မင္းဟာ ဘယ္သူလဲ” ဤသို႔ေသာအေမးျဖင့္
ရေသ့ႀကီးသည္
မိမိထံေရာက္လာေသာ
ဧည့္သည္၏
ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္၏။
ေသာဏရေသ့က ေျဖသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
125
mmcybermedia.
com
“ခမည္းေတာ္ဘုရား
ႁမြက္ဆိုေသာ
ခမည္းေတာ္
ဂုဏအ ္ ေပါင္းနဲ႔
ျပည့္စံုတ့မ ဲ င္းရဲ႕
အမည္နာမဟာ ရာဇာဓိရာဇ္ မင္းတကာတို႔ရဲ႕မင္း မေနာဇာဘုရင္ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား” “အင္း ... သူဘာအတြက္ ေရာက္လာတာလဲ” “ညီေတာ္နႏၵရေသ့
က်ဴးလြန္ခ့တ ဲ ့ဲ
အျပစ္မ်ားကို
ေတာင္းပန္ဝန္ခ်ရာမွာ
အၿခံအရံအင္အားအျဖစ္ စု႐ံုးဖို႔ ေရာက္ရလ ွိ ာၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား” မေနာဇာမင္းႏွင့္ လိမ္းက်ံကာ
တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာမင္းတို႔သည္
ရေသ့သံုးပါးတို႔
ေရွ႕ေမွာက္၌
မိမိတုိ႔ကိုယ္အား
ကိုယ္ကၫ ုိ တ ြ ္လွ်က္
စႏၵကူးနံ႔သာျဖင့္
ဦးေခါင္းကို
ငံု႔လိုက္လွ်က္
ခစားၾကေလသည္။
မေနာဇာမင္းသည္ လက္အုပ္ခ်ီ၍ေမးေလ်ာက္၏။ “အရွင္ဘုရား...
အနာကင္းစြာ
ရွိပါသလား။
ဆြမ္းသစ္သီး
မွ်တပါရဲ႕လားဘုရား။
သားရဲႁပြမ္းေသာ ေတာႀကီးထဲမွာ ခ်မ္းသာစြာ ရန္ကင္းစြာ သီတင္းသံုးရပါရဲ႕လား ဘုရား” ရာဇာဓိရာဇာ မင္းတစ္ပါးထံမွ ထိုသို႔ေသာ ႐ိုက်ိဳးနိမ့္က်သည့္ ေလာကြတ္ပ်ဴငွာစကားကုိ ေသာဏရေသ့ကလည္း လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေျဖေလသည္။ “မင္းျမတ္...
ငါတို႔
ဆြမ္းသစ္သီးမွ်တပါတယ္။ သီတင္းသံုးခဲ့တာ
ခ်မ္းသာစြာ
ေဘးရန္မ့ဲ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အျပစ္ကင္းစြာ
ရွၾိ ကပါတယ္။
ၾကာျမင့္ခ့ၿဲ ပီ။
ငါတို႔
ေနထိုင္ၾကပါတယ္။
ဒီေက်ာင္းသခၤမ္းမွာ
အဲဒီကာလပတ္လံုး
ငါတို႔မွာ
ေနထုိင္
ဖ်ားနာျခင္း၊
မႏွစ္သက္ဖယ ြ ္ ႀကံဳရျခင္းတို႔ အလ်ဥ္းမရွိဘူး” “မင္းျမတ္... သင္တို႔ရဲ႕လာျခင္းဟာ ေကာင္းေသာလာျခင္း ျဖစ္ေပတယ္။ အျပစ္ကင္းေသာ လာျခင္းျဖစ္တယ္။ သင္တို႔ အလိုရွိရာကို ေမးေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္” “မင္းျမတ္...
ခင္းက်င္းထားတဲ့
သရက္ျဖဴသီးမ်ားအားလံုးဟာ
တည္သီး၊
စားေကာင္းေသာ
လြန္သီး ၊
အာဟာရ၊
မယ္ဇလီသီး၊
ေထာက္ရွာသီး၊
ပ်ားႏွယ္ခ်ိဳေသာ
အရသာမ်ားနဲ႔
ျပည့္ဝတယ္။ သင္တို႔အလိုရွိတိုင္း သံုးေဆာင္ၾကပါ” “မင္းျမတ္... အေနာတတ္ေရအိုင္မွ ေဆာင္ယူထားတဲ့ ေအးျမစြာေသာေရကို အလိုရွိတိုင္း ေသာက္သံုးၾကပါ” မေနာဇာမင္းက
မိမိတ႔၏ ို
လာရင္းအေၾကာင္းကို
ေလွ်ာက္ထားရန္
သင့္ေတာ္ၿပီဟု
နားလည္လိုက္၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
126
mmcybermedia.
com
“အရွင္ဘုရား
မိန္႔ၾကားေသာ
စကားတို႔ဟာ
တပည့္ေတာ္တို႔အား
မြန္ျမတ္ေသာ
အရာတစ္ခု ေပးကမ္းျခင္းလို႔ ယူဆပါတယ္။ အရွင္ဘုရား ေပးေတာ္မူသည္ကို တပည့္ေတာ္တို႔ လက္ခံရယူပါတယ္။ ခံယူေတာ္မူပါ။
တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ထိုအရာကေတာ့
တပည့္ေတာ္တို႔
နႏၵရေသ့အား
ဆက္ကပ္ေသာအရာကို
သည္းခံေတာ္မူပါ
ဆိုေသာ
ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထားစကားပါ ဘုရား” ေသာဏရေသ့က မည္သို႔မွ် စကားျပန္မေမးဘဲ ၿငိမ္သက္ေနသျဖင့္ မေနာဇာမင္းသည္ အနည္းငယ္
ကိုယ္ရွိန္သတ္မိသာြ း၏။
သူေတာ္စင္တစ္ပါး၏
ေရွ႕ေမွာက္တြင္
မင္းတကာ့မင္း
ရာဇာဓိရာဇာတစ္ဦးသည္ ေသးငယ္သာြ းေလသည္။
မေနာဇာမင္းက ပို၍ ႐ိုက်ိဳးပ်ပ္ဝပ္စာြ ဆက္ေလွ်ာက္သည္။ “အရွင္ဘုရား နႏၵပညာရွိရဲ႕ မွားမိေသာအျပစ္တစ္ခုေၾကာင့္ ေရာက္ရွိလာျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။
ယခုအခါ
တပည့္ေတာ္တို႔
ကာယကံရွင္ျဖစ္တ့ဲ
ယခုလို
နႏၵရေသ့ရဲ႕
ကိုယ္တုိင္ေျပာစကားကို နာၾကားေတာ္မူပါဘုရား” နႏၵရေသ့သည္
ေနရာမွထ၍
ခမည္းေတာ္၊
မယ္ေတာ္ႏွင့္
ေနာင္ေတာ္ေသာဏတို႔ကို
လက္အုပ္မိုး ရွိခိုးလို္က္၏။ ထို႔ေနာက္ ပရိသတ္ဘက္သို႔ လွည့္၍စကားဆိုေလသည္။ “ဇနပုဒ္ေန
မဟာသာလတို႔
ျမင့္ျမတ္ေသာ
ျဗဟၼဏမ်ိဳးႏြယ္တို႔
ျမင့္ျမတ္၍
ဘုန္းအာဏာႀကီးၾကတဲ့ ခတၱိယႏြယ္ဝင္ တစ္ရာေသာမင္းအေပါင္းတို႔န႔တ ဲ ကြ မေနာဇာမင္းျမတ္ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕စကားကို နာၾကားၾကကုန္” “ယခုေနရာထက္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္မွာ ေက်ာင္းေစာင့္နတ္မ်ား၊
ဟိမဝႏၲာမွာ
စုေဝးေရာက္ရလ ွိ ာၾကတဲ႔ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ
နတ္ေဒဝတာမ်ား၊
ရင့္က်က္ေသာနတ္မ်ား၊
ငယ္ႏုေသာနတ္မ်ားအေပါင္းတို႔ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕စကားကို နာၾကားၾကကုန္” “သီလကၡႏၶအစရွိေသာ ေနာင္ေတာ္သူျမတ္ရဲ႕
ေက်းဇူးအေပါင္းတို႔ကို
လက္ယာလက္႐ံုးသဖြယ္ဟု
ရွာမွီးဆည္းပူးေသာ မိမိကိုယ္မိမိ
ကၽြႏု္ပ္သည္
အမွတ္ထားသည္ျဖစ္ၿပီး
ေနာင္ေတာ္သူျမတ္အား ၾကားေလွ်ာက္ပါအံ့ ” နႏၵရေသ့၏
အသံမွတပါး
ေတာအလံုးေတာင္အႏွံ
တိတ္ဆိတ္ေန၏။
သစ္ရြက္ေႂကြတို႔ပင္လွ်င္ ႐ိုးတံကို မစြန္႔ခာြ ေသးဘဲ ၿငိမ္သက္ေနသေယာင္ ငွက္ေက်းသာရကာ အေပါင္းတို႔ပင္လွ်င္ မိမိတို႔၏ မာဂဓေတးကို ႐ုပ္သိမ္းထားသေယာင္၊ ယုတ္စြအဆံုး ပုစဥ္းမ်ား ပိတုန္းမ်ားတို႔ေသာ္မွ
အေတာင္ပံကို
စုစည္းလွ်က္
ညံ့သက္႐ိုက်ိဳးစြာ
ၿငိမ္သက္ေနသေယာင္
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
127
mmcybermedia.
com
ရွိေလသည္။ ထိုတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈကို ေနာက္ခံျပဳလွ်က္ နႏၵရေသ႔၏အသံသည္ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ဆက္လက္ထက ြ ္ေပၚလာ၏။ “ႀကီးစြာေသာ
လံု႔လျဖင့္
ေနာင္ေတာ္သူျမတ္ဘုရား...
ျပည့္စံုရဲရင့္လွပါေသာ
အမိအဘတို႔ကို
ေကာသိယအႏြယ္ဝင္
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးလိုေသာ
အကၽြႏု္ပ္အား
ထိုျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္းေကာင္းမႈမွ မတားျမစ္ပါနဲ႔ ေနာင္ေတာ္သူျမတ္ဘုရား...” “အမိအဘတို႔အား
လုပ္ေကၽြးျခင္းေကာင္းမႈကုသိုလ္ကို
ဘုရားအစရွိေသာ
သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္သူျမတ္ဘုရား... ထိုေကာင္းမႈျပဳရန္ အခြင့္ကို
ေပးေတာ္မူပါ။
အကၽြႏု္ပ္အား
ေနာင္ေတာ္သူျမတ္အဖို႔မွာေတာ႔
ထႂကြလံု႔လ
လုပ္ေကၽြးျခင္းျဖင့္ ေန႔ေန႔ညဥ့္ညဥ့္ ရွည္ျမင့္စာြ ေသာ ကာလပတ္လံုး ေကာင္းမႈျပဳခဲ႔ပါၿပီ။ ယခုအခါ ညီေတာ္ကို ထိုေကာင္းမႈအခြင၊့္ နတ္႐ာြ နတ္ျပည္အခြင့္ ေပးလွညႀ့္ ကံဳပါၿပီဘုရား...” “ေနာင္ေတာ္သူျမတ္ဘုရား... ႀကီးေသာသူအား အ႐ုိအေသျပဳျခင္းဆိုတ႔ဲ တရားအစုကို ေနာင္ေတာ္သူျမတ္
ေကာင္းစြာသိသလို
သိၾကတဲ့မင္းအေပါင္းတို႔လည္း
ယခရ႐ွိေန၊
ေရာက္ေနၾကပါတယ္ဘုရား...” “ေနာင္ေတာ္သူျမတ္ဘုရား... အမိအဘတို႔
အမိအဘတို႔အား
ထႂကြလံု႔လျဖင့္
ခ်မ္းသာကိုေဆာင္ျခင္းဆိုတ့ဲ ေကာင္းမႈမျပဳရေအာင္
လုပ္ေကၽြးျပဳစုျခင္း၊
ပိတ္ပင္တားျမစ္မယ္ဆိုလွ်င္
ညီေတာ္အား နတ္ရာြ ခရီးကို ပိတ္ပင္တားဆီးျခင္းမည္ပါတယ္ ဘုရား...” နႏၵရေသ႔က အနည္းငယ္တို႔ကို
စကားကို
အဆံုးသတ္လိုက္၏။
ေျပာလိုက္ရသည္ကိုပင္
ထိုမွ်ေသာ
ၾကားေလွ်ာက္စကား
အလြန္လွ်င္ေမာဟိုက္ႏမ ြ ္းနယ္သာြ းသေယာင္
ရွိေလသည္။
မေနာဇာမင္းႏွင့္
တကြေသာ
မင္းမွဴးမတ္
ပရိသတ္ၾကားမွာ အနည္းငယ္လႈပ္လႈပ္ရြရြ
ျဖစ္သြား၏။ စည္းစိမ္ဥစၥာ အာဏာတန္ခိုးစေသာ ပိုင္ဆိုင္မႈျခင္းရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အမိအဘကို
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခြင့္ယူေသာ
ျဖစ္ၾကသည္ကိုလည္း
အံၾ့ သေနၾက၏။
အေရးအတြက္
ညီေနာင္ႏွစ္ပါး
ေနာင္ေတာ္ေသာဏရွင္ရေသ့
စကားအေခ်အတင္ မည္သို႔စကား
ဆိုမည္နည္းဟုလည္း ငံ့လင့္ေနၾက၏။
ေသာဏရေသ့၏ အသံထက ြ ္ေပၚလာသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
128
mmcybermedia.
com
“မင္းမင္းအေပါင္းတို႔
နႏၵရေသ့စကားကို
သင္တို႔ၾကားခဲ့ၾကရၿပီ။
ယခုကၽြႏု္ပ္စကားကို
ၾကားနာၾကကုန္” “ကၽြႏု္ပ္ ညီေတာ္နႏၵရဲ႕ပရိသတ္ မင္းမင္းမ်ားတို႔...” “အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ ေရွး၌ျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို ယုတ္ေစလွ်က္ ဂုဏ္ျဖင့္ႀကီးေသာသူ၊ အရြယ္ျဖင့္ႀကီးေသာ သူအေပၚတို႔မွာ မ႐ိုမေသျပဳျခင္းအစရွိတ့ဲ ဒုစ႐ိုက္တရားကို က်င့္ေလ့ရွိတယ္။ ထုိသို႔ျပဳက်င့္သူဟာ ငရဲ၌ ျဖစ္ရတယ္” တိက်ျပတ္သားေသာ
စကားပံုတို႔ကို
ၾကားလုိက္ရသည္တြင္
မေနာဇာမင္းႏွင့္
ပရိသတ္အားလံုးမွာ ေလျပင္းတစ္ခ်က္ အေဝွ႔ခံရေသာ ေပါင္းျမက္ပင္မ်ား ယိမ္းယိုင္ငို္င္က်သလို ျဖစ္သြား၏။ “မင္းမင္းအေပါင္းတို႔... ေရွး၌ျဖစ္ေသာ ႀကီးေသာ သူတို႔အား အ႐ိုအေသျပဳျခင္းစေသာ ကုသိုလ္န႔ျဲ ပည့္စံုသူ၊ အက်င့္သီလနဲ႔ ျပည့္စံုလိမၼာသူပုဂၢဳိလ္မ်ားဟာ ဒုဂၢတိသို႔ မေရာက္ၾကကုန္” “မင္းမင္းအေပါင္းတို႔ ... ညီတို႔သည္လည္းေကာင္း၊
အမိသည္လည္းေကာင္း၊ ႏွမတို႔သည္လည္းေကာင္း၊
အေဆြခင္ပန ြ ္းတို႔သည္လည္းေကာင္း
အဘသည္လည္းေကာင္း၊
အေဆြအမ်ိဳးတို႔သည္လည္းေကာင္း၊
ထိုအလံုးစံုေသာသူတို႔သည္
သားႀကီးရဲ႕
တာဝန္သာ
ျဖစ္တယ္လို႔ သင္တို႔မွတ္ၾကကုန္” “မင္းမင္းအေပါင္းတို႔... ေလွထက္တင္ၿပီး
ေလွမွဴးပဲ့ကိုင္
လံု႔လျပဳသည့္နည္းတူ
ပဲ့နင္းသူႀကီးသည္
ကၽြႏု္ပ္ေသာဏသည္လည္း
ေလးလံစာြ ေသာဝန္ကို အမိအဘတို႔္အတြက္
လံု႔လျပဳလွ်က္ ေကၽြးတယ္။ ႀကီးေသာသူျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ႀကီးေသာသူတို႔က်င့္ေသာ တရားကို ကၽြႏု္ပ္က်င့္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြႏု္ပ္ဟာ ႀကီးသူျဖစ္တယ္” ပရိသတ္မွာ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ျဖစ္သာြ း၏။ ၿမဲၿမံတိက်ေသာ ရဲရင့္ျပတ္သားေသာ ထုတ္ေဖာ္ေက်နပ္စကားႏွင့္ တရားကိုယ္ကိုလည္း အတိုင္းထက္အလြန္ ႏွစ္ၿခိဳက္ျမတ္ႏိုးသြားၾက၏။
အေျခအေနကား ႐ုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲသာြ းေလသည္။ နႏၵရေသ့အား ဝန္းရံေနခဲၾ့ ကေသာ မေနာဇာမင္းႏွင့္ ေသာဏရေသ့ထံ
အျခားမင္းမွဴးမတ္
ပရိသတ္အားလံုးသည္
ခ်ဥ္းကပ္ၿခံရံသာြ းၾကသည္။
နႏၵရေသ့အပါးမွ
ေနေရာင္ဘက္သို႔
ဖဲခာြ လွ်က္
ငံ့ငုိက္လွည့္လည္
မ်က္ႏွာမူလိုက္ေသာ ေနၾကာခင္းႀကီး တစ္ခင္းႏွယ္ပင္။
ထို႔ေနာက္ မေနာဇာမင္းအမွဴးျပဳေသာ ပရိသတ္တို႔ထံမွ အံုးအံုးအသံမ်ား ေပၚလာ၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
129
mmcybermedia.
com
“အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔ဟာ ေရွးက မသိေမာဟ ဖံုးလႊမ္းခဲ့တအ ့ဲ တြက္ ႀကီးသူတို႔ က်င့္အပ္ေသာ တရားကို မသိခ့ပ ဲ ါဘုရား...” “အရွင္ဘုရား ယေန႔မွာပင္ အသိဉာဏ္တိုးပြင့္ လန္းထြန္းလင္းလာပါၿပီဘုရား...” “အရွင္ဘုရား
တစ္ခန ဲ က္
ေတာမီးထြန္းေပၚသကဲ့သို႔
မည္းေမွာင္ေနတဲ့
အရွင္ဘုရားဟာ
ေတာင္ထိပ္မွာ
တပည့္ေတာ္တုိ႔ကို
ေတာက္ပေသာ
ႀကီးသူတို႔က်င့္ဝတ္တရား
ျပေတာ္မူလုိက္ပါၿပီ ဘုရား...” “အေရာင္ကို
ျပတတ္ေသာ၊
သတၱဝါအရာဝတၱဳတို႔ရဲ႕
ျဒပ္ကိုျပတတ္ေသာ၊
ေကာင္းမေကာင္းအဆင္းတို႔
တက္ထန ြ ္းေသာ
ထင္လင္းစြာ
ေနမင္းအားျဖင့္
ေပၚေပါက္လာရသလိုပါပဲ
ဘုရား...” အလံုးစံုေသာပရိသတ္သည္ မ်က္ႏွာမူလို္က္ၾကေပၿပီ။
မိမိ၏
မိမိအားေက်ာခုိင္းလွ်က္ တန္ခုိးျပဋိကာမ်ား၌
ေနာင္ေတာ္ထံ၌
အံ့ၾသၾကည္ညိဳဦးခုိက္ခ့ၾဲ ကေသာ
မေနာဇာမင္းႏွင့္ အမင္းမင္းတုိ႔သည္ ေနာင္ေတာ္၏ တရားစကား တစ္ခန ြ ္းတည္းႏွင့္ပင္ မိမိ၏ တန္ခုိးျပဋိကာမ်ားကို ေမ့ေလ်ာ့သာြ းၾကၿပီ။
ညီေတာ္နႏၵရေသ့သည္ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္လိုက္၏။ “ငါ
ေနာင္ေတာ္မွ
တစ္ပါး
ငါ့အား
ကိုးကြယ္ရာမရွိၿပီ။
ငါ့ေနာင္ေတာ္ကို
ေတာင္းပန္ျခင္းျပဳရန္မွတစ္ပါး အျခားမရွိၿပီ” နႏၵရေသ့သည္ မိမိ၏အသိကို ေႏွာင့္ေႏွးျခင္းမရွိ ၊ ေဖာ္ထုတ္လိုက္သည္။ “ေနာင္ေတာ္သူျမတ္ဘုရား...
ညီေတာ္၏ေတာင္းပန္စကားႏွင့္
လက္္အုပ္ဖူးငံုတုိ႔ကို
လက္ခံေတာ္မူပါ။ မၾကာျမင့္မီက ညီေတာ္ဆိုခ့ေ ဲ သာ စကားမ်ားကို ေနာင္ေတာ္ လက္ခံေတာ္ မမူဘူးဆိုလွ်င္
ေနာင္ေတာ္သာ
ေနာင္ေတာ္သူျမတ္ရဲ႕
အမိအဘတို႔ကို
အမႈလုပ္အျဖစ္န႔သ ဲ ာ
လုပ္ေကၽြးေတာ္မူပါ။ ေနာင္ေတာ့္
ညီေတာ္မွာေတာ့
အလုပ္အေကၽြးအျဖစ္
ခံယူပါေတာ့မယ္ ဘုရား” ဤစကားမ်ားသည္ နႏၵရေသ့ထံမွ အႏူးအၫြတ္ျဖင့္ ေၾကေၾကကြက ဲ ထ ဲြ က ြ ္ေပၚလာေသာ စကားမ်ား အမွန္ျဖစ္ေလသည္။
စင္စစ္အားျဖင့္ကား
ေသာဏရွင္ရေသ႔၏
သႏၲာန္၌
ညီေတာ္အေပၚအမ်က္ဖ႔ျဲြ ခင္း၊
အၿငိဳးပိုျခင္း အလ်ဥ္းမရွိခ့ပ ဲ ါေခ်။ ခိုင္မာစြာ ေျပာဝ့ံေျပာရဲေသာ ညီေတာ္၏မာနကို ဖယ္ရွားကာ
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
130
mmcybermedia.
com
ႏွိမ္နင္းလိုျဖင့္သာ
ထိုသို႔ျပဳမူခ့ျဲ ခင္းျဖစ္ေလသည္။
တည္းဟူေသာ
အစြမ္းကို
ယခုကား
အေၾကာင္းျပဳသည့္
နႏၵရေသ့၏
မာနသည္
တန္ခုိးျပာဋိကာ
ကင္းကြာသြားခဲ့ၿပီဟု
ေသာဏရေသ့သိလုိက္၏။
မာန္မာနတို႔
ဖယ္ခာြ ကင္းသြားေသာ
ညီေတာ္သည္
လံုးဝ႐ိုးက်ိဳးကာ
ေကာင္းေသာ
ေစတသိက္မ်ားျဖင့္ တည္ေနၿပီဟုလည္း သိျမင္လိုက္၏။ အႏူးအၫြတ္ ေတာင္းပန္ဝန္ခ်ေသာ ညီေတာ္အား အမွန္အတိုင္း သိေစေတာ့မည္။
ေသာဏရွင္ရေသ့သည္
ညီေတာ္နႏၵရွိရာသို႔
လက္ႏွစ္ဖက္ကို
ဆန္႔တန္းလုိက္၏။
ထုိဆန္႔တန္းထားေသာ လက္တုိ႔၏ လက္ဖဝါးမ်ားက ေျပေလ်ာစြာ ေမွာက္လွ်က္သား ရွိၾကသည္။ ထိုအသြင္ကား လာလွည့္လာလွည့္ဟု ခြင့္လႊတ္ကမ္းလင့္ေသာ အသြင္ ျဖစ္ေလသည္။
နႏၵရေသ့သည္
ေနာင္ေတာ္ကိုၾကည့္ရင္း
ဝင္းပစြာ
ၿပံဳးလာသည္။
ထုိအၿပံဳးကို
ေသာဏရွင္ရေသ့၏စကားက ပိုမိုေတာက္ပလာေစ၏။ “ညီေတာ္နႏၵ သင့္ကို ငါခြင့္လႊတ္တယ္။ ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္တို႔ကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးဖုိ႔ အခြင့္ပဲ သင္ရၿပီဟု မွတ္ပါ” ေတာေတာင္အလံုးအၿပံ ဳးမ်ား ဖံုးလႊမ္းသြားသည္။
ရြက္ေႂကြတို႔ ေျဖာေျဖာခုန္ဆင္းၾကသည္။ ေက်းငွက္တို႔ ေတးဆိုၾကသည္။ ပ်ား၊ ပိတုန္း၊ လိပ္ျပာ၊ ပုစဥ္းတို႔ ေကာင္းခ်ီးေပး အေတာင္ပံခတ္ၾကသည္။
နႏၵရေသ့၏
မ်က္လံုးအိမ္အစံုမွာကား
ၾကည္ႏူးျခင္းမ်က္ရည္မ်ား
ဝန္းဖြ႔လ ဲ ွ်က္
ၾကည္လင္ေတာက္ပသြားၾကေလသည္။
ေနာင္ေတာ္ရွင္ရေသ့သည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို
ထုိမွ်ျဖင့္
အမ်ားပရိသတ္သိရွိေအာင္
စကားကို
အစမသတ္ေသးဘဲ
ဖြငဆ ့္ ိုေလသည္။
ညီေတာ္၏
ထုိစကားတို႔သည္
နႏၵရေသ့၏သဒၵါကို ပိုမိုအားေကာင္းေစေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
131
mmcybermedia. “ညီခ်စ္
com သင္ဟာ
အထူးသိသူျဖစ္တယ္။
သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ေဟာအပ္ေသာ
ေကာင္းေပစြညီခ်စ္...
က်င့္ႀကံအပ္ေသာတရားကို
သင္ကိုယ္တိုင္ဟာလည္း
ေကာင္းေသာအက်င့္
ရွိေပတယ္။ ငါ့ကို လြန္စာြ ႏွစ္သက္ေစတဲ့ညီ ျဖစ္တယ္” ေသာဏရွင္ရေသ့သည္ မိဘႏွစ္ပါးတို႔ထံသို႔ လက္အုပ္ခ်ီျပန္၏။ “အမိအဘတို႔
နားဆင္ၾကပါ။
မိခင္ဖခင္တို႔အား
လုပ္ေကၽြးျခင္းတည္းဟူေသာဝန္ကို
ေလးလံသည္ဟူ၍ ကၽြႏု္ပ္မွာတစ္ရံတစ္ခါမွ် အမွတ္မျဖစ္ပါ။ ထုိဝန္ကို ဝန္ဟူ၍ပင္ ကၽြႏု္ပ္မမွတ္ပါ။ ထုိနည္းတူစာြ
ညီေတာ္နႏၵဟာလည္း
ကၽြႏု္ပ္အေပၚ
လြန္က်ဴးခဲ့သမွ်ကို
ေတာင္းပန္ဝန္ခ်ၿပီး
အမိအဘတို႔အား လုပ္ေကၽြးျပဳစုပါရေစလို႔ ေတာင္းပန္ခ့ပ ဲ ါတယ္” “မိခင္ဖခင္တို႔ ယခုပင္
ညီေတာ္ကို
ညီေတာ္နႏၵကို
လုပ္ေကၽြးျပဳစုခြင့္ေပးဖုိ႔
စကားဆုိေပးၾကပါ။
ညီေတာ္နႏၵဟာ
အလုိရွိတယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူ႔ကို
အမွီျပဳ၊
ဘယ္သူ႔ထံမွာ ကပ္မွီၿပီး ေနရပါမလဲ” မယ္ေတာ္ႀကီးသည္ ေနရာမွ ထလာ၏။ “ပညာရွိသားေတာ္ႀကီးေသာဏ ျဖစ္ပါတယ္။
အမိအဘတို႔ကလည္း
စင္စစ္ညီေတာ္ဟာ သားငယ္ကိုၾကာျမင့္စာြ
ၾကာျမင့္စာြ
ေကြကြင္းခဲ့ရၿပီးၿပီ
ေကြကြင္းခဲ့ရလို႔
လြမ္းဆြတ္
ေအာက္ေမ့လွပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ အမိအဘတို႔ဟာ သင့္ကိုသာ အမွီျပဳေနခဲ့ရတာမို႔ သင့္ကိုလန ြ ္ၿပီး အမိတို႔မေျပာသာပါ။ ယခုေတာ့ သားႀကီးက အၫြတ္အႏူး ခြင့္ျပဳလိုက္ေလ်ာၿပီျဖစ္လို႔ အမိတို႔ ဝမ္းသာလွပါတယ္။ သားႀကီးေသာဏ... အမိတို႔ သားငယ္နႏၵကို လက္ႏွစ္ဘက္န႔ဲ ပိုက္ဖက္ၿပီး ဦးေခါင္းထိပ္မွာ အယုအယ နမ္း႐ႈပ္ပါရေစ” အမိအဘႏွင့္
သားတို႔အၾကား
အေၾကအလည္
ၫႊတ္ေပ်ာင္းႏူးညံ့မႈကို
အထင္အရွားျပလုိသျဖင့္ ေသာဏရွင္ရေသ့က ဤသို႔ စီမံလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ “ေကာင္းပါၿပီ မယ္ေတာ္ သားေတာ္ခြင့္ျပဳပါတယ္။ ညီေတာ္ကို ပို္က္ဖက္လို႔ ဦးေခါင္းကို နမ္း႐ႈပ္လို႔ ႏွလံုးဝမ္းၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ျဖစ္ပါေစ” တန္ခိုး
ဣဒၶိပါတ္တို႔ႏွင့္
ျပည့္စံုကာ
အတိုင္းတိုင္း
အျပည္ျပည္မွ
မင္းမ်ားကို
ေခ်ာက္ခ်ားေစခဲ့သည့္ တန္ခုိးရွင္နႏၵရေသ့အား မယ္ေတာ္ႀကီးကေပြ႔ဖက္လွ်က္ ဦးေခါင္းထိပ္ဘက္၌ ယုယၾကင္နာစြာ
နမ္း႐ႈပ္ေျဖသိမ့္ေနေသာ
ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္လွ်က္
မင္းပရိသတ္အေပါင္းတုိ႔မွာ
မ်က္ရည္မဆည္ႏိုင္ ျဖစ္ၾကရေလသည္။ သားအမိတို႔၏ ထိုၾကင္နာမႈကား ႏွလံုးဝမ္းၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း ၏ ပကတိျပယုဂ္ ျဖစ္ေလသည္။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
132
mmcybermedia.
com
မယ္ေတာ္ႀကီးသည္ ႏႈတ္မွလည္း တတြတ္တတ ြ ္ ေရရြတ္ေန၏။ “သားႀကီးေသာဏ မယ္မယ္ေျပာပါရေစ။ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္စာြ ေကြကြင္းခဲ့ရၿပီးမွ ယခုေရာက္လာတဲ့သားငယ္ကို
ျမင္ရတဲ့အခါမွာ
မယ္မယ့္သည္းပြတ္ႏွလံုးဟာ
ေလတုိက္လို႔
လႈပ္ခတ္သာြ းတဲ့ ေညာင္ဗုေဒၶအပင္ရဲ႕ ရြက္ႏုအလား လႈပ္ခတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရတယ္” “သားႀကီးေသာဏ
မယ္မယ္အိပ္ေပ်ာ္တ့ဲအခါ
အိပ္မက္မွာ
ငါ့သားငယ္နႏၵ
ေရာက္လာတယ္လ႔ို ျမင္မက္ခတ ့ဲ ယ္။ အိပ္မက္ထမ ဲ ွာပင္ သားငယ္ျပန္လာၿပီ။ သားငယ္ျပန္လာၿပီလို႔ ဝမ္းေျမာက္ႏွစ္သက္ခ့ဲရပါတယ္” “သို႔ေသာ္ အိပ္မက္က ထႏိုးခ်ိန္မွာ သားငယ္ကို မျမင္ရတဲ့အတြက္ စိုးရိမ္ျခင္းမ်ား ဖိစီးၿပီး မ်ားစြာ
ႏွလံုးမသာမယာ
ျဖစ္ခရ ့ဲ ပါတယ္။
ယခုေတာ့ သားငယ္နႏၵ
တကယ္ပင္ ျပန္လာၿပီ။
ျပန္ေရာက္ၿပီ။ မယ္မယ္ေရာ ခမည္းေတာ္ပါ ခ်စ္ေသာသား ေက်ာင္းသခၤမ္းထဲ ဝင္လာတာကို ျမင္ၾကရပါၿပီ” “သားႀကီးေသာဏ မယ္မယ္တို႔ရဲ႕ သားငယ္လည္းျဖစ္ သားရဲ႕ ညီငယ္လည္းျဖစ္တ့ဲ နႏၵကို မႏွင္မပစ္ပါနဲ႔ေတာ့လို႔ မယ္မယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ သားနႏၵဟာ မယ္မယ္တို႔ကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးဖုိ႔ ထက္သန္ျပင္းျပေနပါၿပီ။ သူ႔ကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခြင့္ျပဳပါ သားႀကီး” ပရိသတ္၏ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးျခင္း၊ နႏၵရေသ့၏ အလံုးစံုမာန္မာနက်ျခင္း၊ မယ္ေတာ္ႀကီး၏ ႏွစ္လိုျခင္း
ဤသို႔ေသာ
အေၾကာင္းရာမ်ား
အားလံုးျပည့္စံုသည့္
အျဖစ္ကို
ရရွိေပၿပီဟု
ေသာဏရွင္ရေသ့ နားလည္လုိက္သည္။ ဤသို႔လွ်င္ အျပစ္အနာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ့ဲ ျပည့္စံုေသာ အေျခသို႔ဆိုက္ေအာင္
ေဆာင္ရက ြ ္ၿပီးသည့္အတြက္
ေသာဏရွင္ရေသ့သည္
ႁခြင္းခ်က္မရွိ
ခြင့္ျပဳစကားဆိုေလသည္။ “မယ္ေတာ္အလိုရွိသည့္အတုိင္း ျဖစ္ပါေစ”
MRAQN
ေမတၱာတရားျဖင့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနေသာ ေတာအုပ္ႀကီးကို ေသာဏရွင္ရေသ့က အဆံုးအမစကားျဖင့္ ထပ္မံလိမ္းက်ံေလသည္။ “ညီေတာ္နႏၵ... ညီေတာ္ဟာ အလြန္ႀကီးျမတ္တ့ဲ အေမြအစုအဖုိ႔ကို ရတယ္လို႔မွတ္ပါ။ အမိဂုဏ္ေက်းဇူးဟာ
လြန္စာြ ႀကီးမားလွတယ္။
မိခင္ဆိုတာသားအေပၚ
ထာဝရႏူးညံ့ေသာ
စိတ္ရွိတယ္။ သားရဲ႕တည္မွီရာလည္း ျဖစ္တယ္။ ႏို႔ရည္တိုက္ေကၽြးတဲ့မိခင္ဟာ နတ္ရာြ ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းလည္းျဖစ္တယ္။ ထိုသို႔ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုတ့ဲ မိခင္ဟာ သင့္ကို
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
133
mmcybermedia.
com
ေတာင္တ ့ ေပတယ္။ ညီေတာ္ မိခင္ဆိုတာ ေစာင့္ေရွာက္မႈျဖစ္တယ္။ ေကာင္းမႈမွန္မွ်နဲ႔ယွဥ္တယ္။ ညီေတာ္နႏၵ...
လုပ္ေကၽြးရခဲတ့ဲ
လုပ္ေကၽြးခြငသ ့္ င္ရၿပီ။
မိခင္ကို
မေမ့မေလ်ာ့
လုပ္ေကၽြးပါ။
မေကာင္းေသာ မလတ္ေသာ မသင့္ေသာ မခ်ိဳေသာ သစ္သီး အာဟာရမ်ား မေကၽြးမိပါေစနဲ႔” နႏၵရေသ့သည္ တစ္ခါက မိမိျပဳမွားခဲ့ေသာ အျပစ္တို႔ကို သတိရကာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ရင္း ေနာင္ေတာ္၏ အဆံုးအမကို နာခံေလသည္။ “မွတ္ၾက
နာၾက။
မိခင္မ်ားဟာ
သားကို
လိုခ်င္လန ြ ္းလို႔
နတ္ေတြကိုရွိခိုး၊
နကၡတ္ရာသီဥတုမ်ားကို ေမးျမန္းၾကတယ္။ ကို္ယ္ဝန္သေႏၶတည္ခ်ိန္မွာ ခ်ဥ္ျခင္းကပ္ၿငိၾကတယ္။ ဝမ္းမွာလြယ္ၿပီး လေန႔ေစ့တ့ဲအခါ မီး႐ွဴးသန္႔စင္ဖာြ းျမင္ၾကရတယ္။ သားငယ္ရင္ေသြးကို ရင္ခြင္ၾကား ေႏြးေထြးစြာထားၿပီး ေတးဆုိကာ သိပ္ၾကရတယ္။ အႏၲ ရာယ္အေပါင္းမွလည္း ကာကြယ္ေပးတယ္။ တျမတ္တႏိုး အရိပ္တၾကည့္ၾကည္န ့ ႔ဲ ေမြးျမဴေစာင့္ေရွာက္တယ္။ အေကာင္းအဆိုးအမွန္ အမွားကို ခြဲျခားၫႊန္ျပဆံုးမတယ္။ ဤသို႔ျပဳ ဤသို႔မျပဳလင့္ႏွင့္လို႔ သြန္သင္တယ္။ သားအတြက္ အၿမဲတေစ စိုးရိမ္ပူပန္ေၾကာင့္ၾကတယ္။
ေမ့ေလ်ာ့ေသာသား
ညဥ့္အခါ
အခ်ိန္မေတာ္ျပန္မေရာက္ေသာ
သားအတြက္ အၿမဲတေစ ပူပန္တတ္တယ္” “အစရွိေသာ
ဆင္းရဲၿငိဳျငင္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
ရင္းႏွီးေမြးျမဴတဲ့မိခင္ကို
မျပဳစုမလုပ္ေကၽြးတဲ့
သားဟာ ငရဲမွာ ခံရတတ္တယ္။ အလားတူစာြ ဆင္းရဲၿငိဳျငင္ျခင္း မ်ားစြာနဲ႔ ရင္းႏွီးေမြးျမဴခဲ့တ့ဲ ဖခင္ကို မျပဳစုမလုပ္ေကၽြးတဲ့ သားဟာလည္း ငရဲမွာ ခံရတတ္တယ္” “မွတ္သားၾက ပ်က္စီးသြားၾကတယ္။ ေျပာရတယ္။
အမိအဘကို
မလုပ္ေကၽြးသူတို႔ရဲ႕
ဆင္းရဲၿငိဳျငင္စာြ နဲ႔
ရအပ္ၿပီးေသာ
ေပးလွဴပူေဇာ္ေထာက္ပံ့ရတယ္။
အက်ိဳးေက်းဇူးၿပီးေျမာက္ေစတဲ့
အက်င့္ကို
စည္းစိမ္ဥစၥာဟာ ခ်စ္ဖယ ြ ္ေသာစကား
က်င့္ေစအပ္တယ္။
ကိုယ္န႔ထ ဲ ပ္တူ
အ႐ိုအေသျပဳအပ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔န႔ဲ ျပဳေစျပည့္ေစအပ္တယ္” “ေလာကမွာ ေလးပါးေသာ သဂၤဟတရားတို႔န႔ဲ မျပည့္စံုလွ်င္ သားဟာ အမိအတြက္ သားမမည္ဘူး။ အဘအတြက္ သားမမည္ဘူး။ အမိအဘဟာ သားအတြက္ ျဗဟၼာျဖစ္တယ္။ အဦးဆရာ ဌာနျဖစ္တယ္။
ျဖစ္တယ္။
အမိအဘဟာ
အမိအဘတို႔ကို
ထမင္း၊
သားအတြက္ အေဖ်ာ္၊
အ၀တ္၊
အပူေဇာ္ခံထိုက္ေသာ အိပ္ရာစသည္တို႔န႔ျဲ ဖစ္ေစ
လုပ္ေကၽြးျပဳစုရတယ္” “အမိအဘတို႔အား
လုပ္ေကၽြးေသာသားကို
ပညာရွိလို႔
ဆိုၾကတယ္။
လူ႔ျပည္မွာ
အခ်ီးမြမ္းခံရသလုိ တမလြန္မွာလည္း နတ္ျပည္မွာ ေမြ႔ေလ်ာ္ရတယ္” ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႀကီးကို လွိမ့္လိုက္သျဖင့္ အထင္အရွားလိမ့္လာသည္ကို ျမင္ေတြ႔ရသည့္ႏွယ္ ေသာဏရွင္ရေသ့၏
တရားေဒသနာသည္
အလံုးအရင္း
ကြက္ကက ြ ္ကြင္းကြင္း
ထင္ရွား
ထြက္ေပၚလာ၏။
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
134
mmcybermedia.
com
မေနာဇာမင္း၊ တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာမင္းတို႔ႏွင့္ အလံုးစံုေသာ ဗိုလ္ပါမွဴးမတ္ပရိသတ္တို႔၏ ဝပ္လွ်ိဳးေသာဦးေခါင္း၊ ဖူးငံုေသာ လက္အုပ္အစံုတို႔ ထိပ္ထက္၌ တရားေဒသနာ အလင္းသည္ ထြန္းပေနသည္။ “ငါးပါးေသာသီလတို႔၌
ၿမဲၿမံစာြ တည္ၾက၊
အလွဴေပးၾက
မေမ့မေလ်ာ့
ျဖစ္ေစၾက”
ေသာဏရွင္ရေသ့သည္ တရားကို အဆံုးသတ္လိုက္ေလသည္။ အလံုးစံုေသာ မင္းအေပါင္းတို႔ တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳၾကကာ အသက္၏အဆံုး ၌ နတ္ျပည္၌ တည္ၾကသည္။ ေသာဏရွင္ရေသ့ႏွင့္ နႏၵရွင္ရေသ့ညီေနာင္တို႔သည္လည္း အသက္ထက္ဆံုး အမိအဘကို လုပ္ေကၽြးကာ ျဗဟၼာျပည္သို႔ လားၾကေလသည္။
MRAQN
ဇာတ္ေပါင္းေသာ္... ထိုစဥ္က ရေသ့မယ္ေတာ္၊ ခမည္းေတာ္သည္ မယ္ေတာ္ မဟာမာယာေဒဝီႏွင့္ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါသနမင္း။ ထိုစဥ္က နႏၵရွင္ရေသ့သည္ ညီေတာ္အာနႏၵာ။ ထိုစဥ္က မေနာဇာမင္းသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ။ ထိုစဥ္က တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာမင္းတို႔သည္ ရွစ္က်ိတ္ေသာ မေထရ္ႏွင့္ အျခားမေထရ္မ်ား။ ထိုစဥ္က
ႏွစ္ေထာင့္ေလးရာ
ေခါဘိဏီ
အေရတြက္ရွိေသာ
ဗိုလ္ပါစစ္သည္တို႔သည္
ဘုရားရွင္၏ပရိသတ္။ ထိုစဥ္က ေသာဏပညာရွိရေသ့သည္ ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စာြ ။ (ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္ဝတၳဳ၊ သတၱတိနိပါတ္ေသာဏနႏၵဇာတ္)
MRAQN MRAQN MRAQN MRAQN
typing & pdf - lu cky8 2, co ver design - Ko.Myo.Ko
135