စာမူခင ြ ့ျ္ ပဳခ်က္အမွတ္ ၅၀၀၅၈၁၀၅၀၅
မ်က္ႏွာဖံုး ခြင့ျ္ ပဳခ်က္အမွတ္ ၅၀၀၅၃၉၀၅၀၅
မ်က္ႏွာဖံုး ပုပု
ကြနပ ္ ််ဴတာစာစီ အင္ၾကင္း (DTP)
အုပေ ္ ရ ၅၀၀
ပံုႏွပ္ျခင္း ဒုတယအႀကမ္
ထုတေ ္ ဝျခင္း ပထမအႀကမ္-ၾသဂုတ္၊ ၁၉၈၈ ဒုတယအႀကမ္-ဇူလုင္၊ ၂၀၀၅
ထုတေ ္ ဝသူ ဦးသက္လႈင္၊ မုးစႏၵာစာေပ၊ ၃/ ၂၆၇၊ ခေရပင္လမ္း၊ ေဝဘာဂီၿမဳ႕သစ္၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ။
မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္ အတြငး္ ပံုႏွပ္သူ ဦးေအာင္ျမ (၀၆၈၁၄)၊ ဝႆန္ပံုႏွပ္တုက္၊ ၁၇၅ (ေျမညီထပ္)၊ ၃၆ လမ္း၊ ေက်ာက္တံတားၿမဳ႕နယ္။
တန္ဖးု ၁၈၀၀
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
2
၁၉၇၁-၁၉၈၀
မ်ဳးၾကည္ကု ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက ႐ံုးခန္းသု႔ေခၚသည့္ အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အတန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက အမ်ဳးမ်ဳး ထင္ေၾကးေပးေနၾကသည္။ တခ်ဳ႕က မ်ဳးၾကည္ မေန႔က ေက်ာင္းမတက္တာ ေနမေကာင္းလု႔ မဟုတ္။ ေက်ာင္းေျပးျခင္း ျဖစ္၏။ ဒါကု ဆရာႀကီးသသြားေသာေၾကာင့္ ေပ်ာက္သည့္ကစၥ
ေခၚတာျဖစ္မည္ဟု
ျဖစ္ရမည္ဟု
ထင္သည္။
ေျပာသည္။ တခ်ဳ႕လည္း
တခ်ဳ႕ကေတာ့ မ်ဳးၾကည္
စုက္ပ်ဳးေရးၿခံထဲက
ဘူးသီးတစ္လံုး
ဆံပင္ရွညေ ္ နလု႔
ေခၚညႇပ္ေပးတာပဲဟု
အျဖစ္မွန္ႏွင့္
အေတာ္နီးစပ္ေအာင္
ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။ နည္းနည္းစပ္စုတတ္ေသာ
မန္းကေလးအနည္းငယ္ကေတာ့
ေတြးႏုင္ၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုေသာ္ ခင္ေစာႏြယ္တစ္ေယာက္လည္း အတန္းထဲမွာ မရွေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ မသသူေတြကေတာ့ ခင္ေစာႏြယ္ ေက်ာင္းမလာတာဘဲဟု အမွတ္တမဲ့ရွသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဝင္လာတာကု ေတြ႔လုက္သူေတြကေတာ့ မ်ဳးၾကည္ကု ဆရာႀကီးေခၚတာ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ ပတ္သက္ရမည္ဟု တြက္ႏုင္ၾက၏။ မ်ဳးၾကည္က ခင္ေစာႏြယ္ကု စာေပးတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ လုက္စကားေျပာတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ မ်ဳးၾကည္က
ခင္ေစာႏြယ္ကု
စာေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း
အတအက်
သသူကေတာ့
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
တစ္ခံုတည္းထုင္ေသာ သူငယ္ခ်င္း ေသာင္းေမာ္ပင္ ျဖစ္၏။ သူသည္ ခင္ေစာႏြယ္ကု မ်ဳးၾကည္ စာလုက္ေပးစဥ္က ေနာက္နားခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အေဖာ္အျဖစ္ လုက္ေပးခဲ့ရသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
3
ခင္ေစာႏြယ္က
စာကုမယူ။
အျပင္းအထန္
ျငင္းဆန္ရင္း
မ်ဳးၾကည္ကု
ရန္ေတြ႔သည္။
မ်ဳးၾကည္ကလည္း
ဇြေ ဲ ကာင္းသည္။ “ယူလုက္ပါဟာ.. အခ်င္းခ်င္းေတြပဲ” တျခားတစ္ေယာက္က သူ႔အတြက္ ကူေျပာေပးသလု ေျပာသည္။ ထုေနရာက လူနည္းနည္းျပတ္သည္။ ေရွ႕နားဆုလွ်င္ လူ႐ႈပလ ္ ာေတာ့မည္။ သူမ်ားေတြျမင္ရင္ ရွက္စရာျဖစ္မည္။ ထု႔ေၾကာင့္ ခင္ေစာႏြယ္က.. “ဒါဆုလည္း ေပး” ဆုၿပီး စာကု ယူသြား၏။ မ်ဳးၾကည္က ျမ်ဴးႂကြစြာ ျပန္လွည့လ ္ ာၿပီး.. “ယူသြားၿပီကြ” ေသာင္းေမာ္က.. “ငါေတာ့ မင္းစာကု လက္ခံခ်င္လု႔ ယူသြားတာလု႔ မထင္ဘူး၊ နားပူသက္သာေအာင္ ယူသြားတာလု႔ပဲ ထင္တယ္၊ ယူသြားတာက အေရးမႀကီးဘူး၊ ဆရာမ သြားတုင္ရင္ေတာ့ မင္းနာၿပီပ”ဲ ဟု မွတ္ခ်က္ေပးသည္။ ခုက်ေတာ့ ဆရာမသာမက ဆရာႀကီးဆီအထေတာင္ သြားတုင္လုက္ၿပီ ျဖစ္၏။ ဆရာႀကီးသည္
စည္းကမ္းႀကီးသူ
ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေယာက္
အျပစ္က််ဴးလြန္၍
႐ံုးခန္းထဲေရာက္လာလွ်င္ စားပြေ ဲ ပၚမွာ စာရြက္တစ္ရြက္ႏွင့္ ႀကမ္လံုးတစ္လံုးကု ခ်ထားၿပီး ႀကဳက္ရာ ေရြးခုင္းတတ္သည္။ စာရြက္ကေတာ့ ေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္ပင္ ျဖစ္၏။ ေက်ာင္းသားမ်ားမွ ႀကမ္လံုးကုသာ အၿမဲ ေရြးၾကရသည္။ မ်ဳးၾကည္ ႐ံုးခန္းထဲ ဝင္လာသည္။ ဆရာႀကီး စားပြေ ဲ ရွ႕မွာ ထုင္ေနေသာ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ အတန္းပုင္ဆရာမတု႔ကု ျမင္ရေသာအခါ စာကစၥပဲဆုတာ ေသခ်ာသြား၏။ သူသည္ ဆရာႀကီးကု ေၾကာက္သျဖင့္ အနည္းငယ္ ရြံ႕တြန္႔တြန္႔ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ဣေႁႏၵပ်က္ေလာက္ေအာင္ တုန္လႈပ္ေနျခင္းေတာ့ မရွ။ ဆရာႀကီး စားပြေ ဲ ရွ႕မွာ လက္ပုက္လ်က္ ရပ္လုက္သည္။ ဆရာႀကီး စားပြေ ဲ ပၚတြင္ ေမွာက္ထားေသာ စာရြက္တစ္ရြက္ႏွင့္ ႀကမ္လံုးတစ္လံုးကု ေတြ႔ရ၏။ ဆရာႀကီးက သူ၏ တုက္ပံုအက််ႌအတ္ထဲမွ စာအတ္တစ္အတ္ကု ထုတ္ယူလုက္ၿပီး.... “ဒါ.. မင္းစာလား ေမာင္မ်ဳးၾကည္” ဟု ေမးလုက္သည္။ ဆရာႀကီးေမးပံုက အပုင္ျဖစ္သည္။ မင္းက ခင္ေစာႏြယ္ကု စာေပးတယ္ဆု ဘာညာ စသျဖင့္ နဒါန္းပ်ဳးမေနဘဲ ျဖတ္ေမးလုက္ျခင္းပင္။ မ်ဳးၾကည္ကလည္း တံု႔ဆုင္းမေနေတာ့ဘဲ.. “ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာႀကီး” ဟု
ဝန္ခံလုက္သည္။
ဘာမွ်
ဆက္ေမးေနစရာ
မလုေတာ့။
ကစၥက
ၿပီးၿပီ။
ဆံုးမစကားေျပာဖု႔ကု
အတန္းပုင္ဆရာမက ေနာက္မွ ေဆာင္ရြက္လမ့္မည္။ ေလာေလာဆယ္.... “ကဲ.... မင္းႀကဳက္တာေရြး”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
4
ဆရာႀကီးက စားပြေ ဲ ပၚမွ စာရြက္ႏွင့္ ႀကမ္လံုးကု ၫႊန္ျပသည္။ မ်ဳးၾကည္သည္ ခဏမွ် ေတြၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ စာရြက္ဆီသု႔ လက္လွမ္းလုက္၏။ “ဟဲ”့ ဆုေသာ အသံတစ္ပုင္းတစ္စ ဆရာမဆီမွ ခပ္တုးတုး ထြက္ေပၚလာသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ပင္လွ်င္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ႐ႈက္သြား၏။ မ်ဳးၾကည္က ေမွာက္ထားေသာစာရြက္ကု လွန္ၾကည့္ၿပီး.. “ဟာ.. ေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္ႀကီး” ဟု ေရရြတ္၍ အလ်င္အျမန္ ျပန္လႊတ္ခ်လုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ႀကမ္လံုးကုယူ၍ ဆရာႀကီးအား လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ႐ုေသစြာ ကမ္းေပးလုက္သည္။ ထုအခုက္တြင္ ဆရာႀကီးလက္ထဲက စာအတ္ကု သတျပဳမ၏။ စာအတ္က ေဖာက္ေတာင္ မေဖာက္ရေသး။ သူက.. “စာကု ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္ ဆရာႀကီး” ဟု ေျပာလုက္သည္။ ဆရာႀကီးက.. “ဘာကြ.. မင္း စာေရးဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆုတာကု
သေစခ်င္ေသးတယ္ေပါ့၊ ကဲ.. မင္းဘာသာပဲ
ဖတ္ျပစမ္းကြာ” စာအတ္ကု လွမ္းေပးသည္။ မ်ဳးၾကည္ ယူသည္။ ေဖာက္သည္။ စာကု ျဖန္႔သည္။ “ဖတ္ေလကြာ.. ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ဖတ္စမ္း” မ်ဳးၾကည္ အသံမွန္မွန္ျဖင့္ ဖတ္ျပသည္။ “အဝဇာ
ပတ္ကာဆု႔၊
မစာၿမဳ႕ျပင္ျပင္၊
ဣ႒ာလု႔ထင္လွ်င္၊
လြင့္စဥ္မည္အၿမဲ၊
အ႐ုးစု
အပုပ္ေကာင္ကု၊
အဟုတ္ေယာင္မ်ား ထင္ၾကနဲ႔၊ အရြတ္စု ႐ုပ္တေစကု၊ မဟုတ္ေလ ကုယ္ထဲ၊ အပုပ္ရည္ စုရႊဲလု႔၊ ယုမစဲသူငါ၊ ေသြးသည္းေျခ ျပည္သလပ္ေတြက၊ အီမဆပ္ လႊမ္းျပန္ေတာ့တာ၊ သု႔ကေလာက္ ရြံစရာကု၊ ကၽြန္တဏွာ စြမ ဲ က္လု႔၊ စက္ဝဲမွာ အေထြေထြ မြန္းနစ္ၾကေလ....” အတန္းပုင္ဆရာမသည္
နားေထာင္ရင္းက
ၿပံဳးတံုးတံုး
ျဖစ္လာသည္။
ဆရာႀကီးပင္လွ်င္
တမင္
မ်က္ႏွာထားတင္းထားရေၾကာင္း သသာ၏။ ခင္ေစာႏြယ္ကေတာ့ ဘုမသ ဘမသ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “ဒါ..
ရည္းစားစာ
မ႐ုးသားတဲ့စတ္မ်ဳး
မဟုတ္ပါဘူး
မထားပါဘူး၊
ဆရာႀကီး၊
အခုလည္း
သူ႔ကု
ခင္ေစာႏြယ္ကု
ကၽြန္ေတာ္
အေပ်ာ္သက္သက္
စခ်င္လ႔ု
သူငယ္ခ်င္းလုပဲ စာထဲမွာ
ခင္တာပါ၊
နဗၺႏၵေတးထပ္ကု
ေရးထည့္လုက္တာပါ ဆရာႀကီး” ဆရာႀကီးက.. “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ..
ခုလုလုက္ေနာက္တယ္
ဆုတာကုက
မန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕
ကာယေျႏၵကု
ထခုက္ေစတာပဲက၊ြ ဒီေတာ့ မင္းကု ႐ုက္ေတာ့႐ုက္ရမွာပဲ၊ ေအး.. ခုန ဆယ္ခ်က္႐ုက္မယ္လု႔ စတ္ကူးထားတာ၊ အခု တစ္ဝက္ေလွ်ာ့မယ္၊ ဟုဘက္လွည့္..” မ်ဳးၾကည္ ငါးခ်က္အ႐ုက္ခရ ံ သည္။ ဆရာႀကီး ႐ုက္ေနက်ျပင္းအားထက္ေတာ့ နည္းနည္းေလ်ာ့သည္။ မ်ဳးၾကည္ တင္ပါးပြတ္ေနရင္းက ခင္ေစာႏြယ္ကု ခုးၾကည့္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္၏ မ်က္ႏွာထားမွာ သူအ႐ုက္ခံရသျဖင့္ သနားေနသည့္ ပံုစံမဟုတ္။ ေကာင္းတယ္ ဝမ္းသာတယ္ ဆုေသာ ပံုစံ။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
5
“ကဲ.. ဆရာမ၊ ခင္ေစာႏြယ္ကု ေခၚသြားပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ မ်ဳးၾကည္ကု နည္းနည္းထပ္ၿပီး အျပစ္ေပးစရာ ရွလု႔” “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး” ဆရာမႏွင့္ ခင္ေစာႏြယ္တု႔ ထြက္သြားသည္။ ဆရာႀကီးက.. “ေနစမ္းပါဦးကြ၊ မင္းက ဒီေတးထပ္ကု ရွာရွာေဖြေဖြ ဘယ္ကရတာလဲ” “ကဗ်ာၫြန္႔ေပါင္းဆုတဲ့ စာအုပထ ္ ဲကပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တု႔အေဖရဲ႕ စာအုပ္စင္က စာအုပ္ပါ” “မင္းက ကဗ်ာေတြ စာေတြ ဝါသနာပါလား” “ပါပါတယ္ ဆရာႀကီး” “ေကာင္းၿပီ.. ငါ မင္းကု အျပစ္တစ္ခု ထပ္ေပးရမယ္၊ ဒီႏွစ္ နံရံကပ္စာေစာင္ကု မင္းတာဝန္ယူလုပ္ရမယ္၊ အရင္ႏွစ္ေတြကထက္ ပုၿပီး ေကာင္းေအာင္လုပ္ရမယ္၊ ၾကားလား” “ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာႀကီး” မ်ဳးၾကည္က ႐ု႐ုေသေသ ေျပာသည္။ စတ္ထဲကေတာ့ ဒီလုအျပစ္မ်ဳးေတာ့ မ်ားမ်ားေပးပါ ဆရာႀကီးရယ္ဟု ေျပာေနသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
6
မ်ဳးၾကည္က ခင္ေစာႏြယ္ကု စာေပးလု႔တဲ့ဟူေသာ သတင္းသည္ တစ္တန္းလံုးသု႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ တကယ္ စာေပးတာမဟုတ္။ အထဲမွာ တရားစာလုလု ဘာလုလု ကဗ်ာမ်ား ေရးထည့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု သသူေတြလည္း ရွသည္။ မသသူေတြကေတာ့ မ်ဳးၾကည္ တကယ္ႀကဳက္လု႔ပဲဟု ထင္ၾကသည္။ ဆရာႀကီး႐ုက္သျဖင့္ မ်ဳးၾကည္ကု သနားသူေတြလည္း ရွသည္။ နည္းေတာင္နည္းေသးဟု ေျပာသူေတြလည္း ရွ၏။ တခ်ဳ႕က ဆရာႀကီးနဲ႔ သြားတုင္ရေလာက္ေအာင္ အကဲပုရသလားဟု ခင္ေစာႏြယ္ကု အျပစ္တင္ခ်င္ၾကေသးသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ေစာႏြယ္ကေတာ့ မ်ဳးၾကည္ကု ကမာၻမေၾက။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
7
အတန္းပုင္ဆရာမက အဂၤလပ္စာ သင္သည္။ ဆရာမစာသင္လွ်င္ အလြန္ စတ္ပါလက္ပါ သင္တတ္သည္။ ခုလည္း “တီထြင္သူခုနစ္ဦး” စာအုပ္မွ “ခ်ားလ္ဂြတ္ယား” အေၾကာင္းကု သင္ေနသည္။ အတန္း၏ ဟုဘက္အစြန္ ဒီဘက္အစြန္ ေလွ်ာက္ရင္း အဂၤလပ္လု တစ္ပုဒ္ဖတ္ျပၿပီး ျမန္မာလု ျပန္ျပသည္။ အသံေနအသံထား အနမ့္အျမင့္ျဖင့္ စီကာပတ္ကံုး ေျပာေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအားလံုး စတ္ဝင္စားစြာ ၿငမ္၍ နားေထာင္ေနၾက၏။ တခ်ဳ႕ စကားလံုးမ်ားကု
ေရးမွတ္ခုင္းသည္။
ဒီေနရာမွာ
ဘာအဓပၸာယ္ႏွင့္သံုးေၾကာင္း
ရွင္းျပသည္။
ထူးျခားေသာ
အေရးအဖြ႔ရ ဲ ွလွ်င္ တစ္ခါတည္း စြသ ဲ ြားေအာင္ သင္သည္။ ေသာင္းေမာ္သည္ တစ္စံုတစ္ခုကု ငံု႔၍ ေရးေနသည္။ ဒီေန႔သင္ခန္းစာတြင္ နားေထာင္ဖု႔က ပဓာနျဖစ္၏။ တစ္ခါ တစ္ခါမွသာ ေရးဖ႔မ ု ွတ္ဖု႔ လုသည္။ သူကေတာ့ တစ္ခ်န္လုးံ လုလု အတြင္သာ ေရးေနေလသည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္က်မွ ဆရာမသင္တာကု နားေထာင္သလုလုပ္ရင္း ေမာ့ၾကည့္တတ္သည္။ ဒါကု ဆရာမက သတျပဳမ၏။ သူသင္ေနတာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား စတ္ဝင္စားမႈ ရွမရွ တစ္ခါတစ္ခါ လွမ္း၍
အကဲခတ္ရာမွ
ေသာင္းေမာ္
တစ္ခုခု
ငံု႔ေရးေနတာ
ျမင္သည္။
မ်ဳးၾကည္က
တံေတာင္ႏွင့္တြက္ၿပီး
သတေပးတာကုလည္း ျမင္သည္။ “ေမာင္ေသာင္းေမာ္” ဆရာမက ေခၚလုက္သည္။ ေသာင္းေမာ္ ဆတ္ခနဲ တုန္သြား၏။ လက္ထဲကေဖာင္တန္ကု အျမန္ပစ္ခ်ၿပီး ဆရာမကု ေမာ့ၾကည့္သည္။ ေယာင္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္လုက္မ၏။ “ဘာေတြ ေရးေနသလဲ” ဆရာမသည္ ေျပာရင္း ေလွ်ာက္လာသည္။ သူတု႔ေနရာက အတန္း၏ ဝဲဘက္ ေနာက္ဆုးံ ခံုတန္း ျဖစ္သည္။ ေသာင္းေမာ္သည္ မတ္တပ္ရပ္လုက္သျဖင့္ သူ႔ေရွ႕က စာအုပ္ကု သမ္းဖု႔ အခ်န္မရေတာ့။ မ်ဳးၾကည္မ်ား အလုက္သစြာ ဝွက္ထားလုက္မလားဟု
အသာ
ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ေသးသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
မ်ဳးၾကည္ကလည္း
ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ၿပီး
ဆရာမ
March 30, 2014
8
ေလွ်ာက္လာသည္ကုသာ ၾကည့္ေနသည္။ ေသာင္းေမာ္က မ်ဳးၾကည္၏ ေျခေထာက္ကု တစ္ခ်က္ ဆတ္ခနဲကန္ၿပီး သတေပးေသးသည္။ မ်ဳးၾကည္က မလႈပ္။ ဆရာမ အနားေရာက္လာသည္။ စားပြေ ဲ ပၚက စာအုပ္ကု အလ်င္ေတြ႔သည္။ ဆရာမ လွမ္းေခၚလုက္စဥ္ လန္႔ၿပီး လက္အလႊတ္တြင္ ဖြင့ၿ္ ပီး လက္ႏွင့ဖ ္ ထားေသာစာအုပ္ အလုလု ျပန္ပတ္သြားသည္။ ေခတ္သစ္ကဗ်ာမတ္ဖ႔ြဲ စာအုပ္။ ၿပီးေတာ့ စားပြေ ဲ ပၚတြင္ စာရြက္တစ္ထပ္ ရွ၏။ အေပၚဆံုးစာရြက္တြင္ ကဗ်ာတစ္ပုင္းတစ္စကု ေတြ႔ရသည္။ ဆရာမင္းသုဝဏ္၏
“သူ႔မွာတမ္း”
ကဗ်ာကု
ကူးေရးထားျခင္းျဖစ္၏။
ေအာက္ဘက္က
စာရြက္မ်ားတြင္လည္း
ထုကဗ်ာကုပင္ ဆယ္ရြက္ေလာက္ ကူးထားေသးသည္ကု ေတြ႔ရျပန္သည္။ “ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ” ဆရာမက ေမးသည္။ “ကၽြန္ေတာ္.... ဟု..” ေသာင္းေမာ္က စာအုပ္ကုသာ လက္ညႇဳးထုးျပၿပီး ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ ေနသည္။ ဆရာမက.. “စာသင္ခ်န္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္မွေပါ့၊ တျခားဟာေတြလုပ္တာ ဆရာမ မႀကဳက္ဘူး၊ ၾကားလား” “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ” “ကဲ.. ဒါေတြသမ္းလုက္ေတာ့၊ ဖတ္စာအုပ္ေကာ.... အင္း ဟုတ္ၿပီ” ဆရာမက စာဆက္သင္သည္။ ေသာင္းေမာ္သည္ ဇက္ေညာင္းတာေတာင္ ဟုလွည့္ဒီလွည့္ မလုပ္ရဲဘဲ ဆရာမကု မ်က္ေတာင္မခတ္ ေငးၾကည့္ေနရ၏။ အတန္းခ်န္ ၿပီးသြားေသာအခါ ဆရာမက.. “ေမာင္ေသာင္းေမာ္နဲ႔ ေမာင္မ်ဳးၾကည္၊ ဆရာမနဲ႔ ခဏလုက္ခ”ဲ့ ဟု
ေခၚသြားသည္။
သူတု႔ႏွစ္ေယာက္သည္
ဆရာမေနာက္မွ
ခပ္ကုပ္ကုပ္လုက္သြားရင္း
မ်ဳးၾကည္က
မလြယ္ဘူးေဟ့ေကာင္ ဟူေသာသေဘာမ်ဳး မ်က္ႏွာကု လုပ္ျပသည္။ ဆရာ ဆရာမမ်ား အပန္းေျဖခန္းထဲ ေရာက္ေသာအခါ ဆရာမက.. “ေမာင္ေသာင္းေမာ္.. ခုနတုန္းက ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာကု ဘာျဖစ္လု႔ ကူးေနတာလဲ” “ကၽြန္ေတာ္ သပ္ႀကဳက္လု႔ပါ ဆရာမ” “စာသင္ခ်န္မွာမွ ကူးရသလား” “စာအုပ္က ငွားလာတာ ဆရာမ.. ညေန ျပန္ေပးရမွာ” “ေနစမ္းပါဦးကြယ့္.... အဲဒီကဗ်ာ တစ္ပုဒ္တည္းကုပဲ ဘာေၾကာင့္ ေကာ္ပီေတြ အမ်ားႀကီး ကူးရတာလဲ” “ဒီလုပါ..
အဲဒီကဗ်ာကု
တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း
ဖတ္ေစခ်င္တယ္၊
ဒါေၾကာင့္
ေကာ္ပီေတြပြားၿပီး
အတန္းထဲမွာ လုက္ေဝမလု႔ပါ” ဆရာမ၏ မ်က္ႏွာထားသည္ အတန္းထဲမွာတုန္းကလု တင္းမေနေတာ့ေၾကာင္း ေတြ႔ၾကရသည္။ ဆရာမသည္ ေသာင္းေမာ္ကုၾကည့္ၿပီး
သူငယ္ငယ္တုန္းက
အေၾကာင္းမ်ားကု
သတရေနမ၏။
ငယ္စဥ္က
သူသည္
စာ႐ူးေပ႐ူး
ျဖစ္ခဲ့သည္။ စာေရးဆရာမ အလြန္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သည္။ နာမည္ေက်ာ္ အမ်ဳးသမီး စာေရးဆရာမမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဆရာမႀကီး
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
9
ခင္ႏွင္းယု၊
ဆရာမႀကီး
အေရးေလ့က်င့္ခဲ့သည္။ ေက်နပ္ေနရေတာ့သည္။
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ပါရမီမပါသျဖင့္
ဆရာမႀကီး
မျဖစ္ခဲ့။
တကယ္ေတာ့လည္း
ခုေတာ့
ခင္ေဆြဦး
တု႔ကု
အလြန္အားက်သည္။
စာဖတ္အားေကာင္းေသာ
ေသာင္းေမာ္ကူးေနသည့္
စာေပဝါသနာရွင္
သူ႔မွာတမ္းကဗ်ာသည္
ဝတဳေတြ အျဖစ္သာ
သူအႀကဳက္ဆံုး
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပင္တည္း။ သူတု႔ေလးေတြ၏ စာေပဝါသနာကု မပတ္ပင္ မတားျမစ္လုပါ။ တစ္ေန႔ေသာအခါ သူတု႔သည္ နာမည္ေက်ာ္ ကဗ်ာဆရာမ်ား ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လာမည္။ ထုအခါတြင္ တစ္ခ်န္က ငါတု႔ဆရာမသည္ ငါတု႔စာေပဝါသနာကု တားျမစ္ခဲ့ပါလားဟု အမွတ္ရေနတာမ်ဳး အျဖစ္မခံႏုင္။ တစ္ဖက္ကၾကည့္ျပန္ေတာ့ မမသည္ သူတု႔၏ အတန္းပုင္ဆရာမ။ ေလာေလာဆယ္ မမ၏တာဝန္မွာ သူတု႔ကု စာေမးပြေ ဲ အာင္ေအာင္ လမ္းၫႊန္ျပသေပးဖ႔သ ု ာ ျဖစ္သည္။ “ေအးေလ.. မင္းတု႔ စာေပဝါသနာပါတာကု ဆရာမ အားေပးပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကဗ်ာဘက္မွာခ်ည္း စတ္ေရာက္ၿပီး ေက်ာင္းစာမွာ ထခုက္မွာကုေတာ့ စုးရမ္တယ္ကြယ္၊ ခုခ်န္မွာ အေရးအႀကီးဆံုးက ဒီႏွစ္စာေမးပြက ဲ ု လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ေအာင္ဖ႔ပ ု ဲ၊ ေက်ာင္းစာကု အဓကထား ႀကဳးစားၾက၊ အားလပ္တဲ့အခ်န္မွာ ကဗ်ာကစၥ ေလ့လာေပါ့.. ဟုတ္လား” “ဟုတ္ကဲ့” “ဒါနဲ႔.. မင္းတု႔ ကဗ်ာေတြေကာ ေရးၾကသလား” “နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ စမ္းေရးၾကည့္ပါတယ္” “ကဗ်ာစပ္နည္းေတြ ဘာေတြေကာ ေလ့လာဖူးလား” “ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မေလ့လာဖူးပါဘူး၊ သူမ်ားေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြကု အတုယူၿပီး ေရးၾကည့္တာပါ” “အင္း.. ဆရာမဆီမွာေတာ့ ကဗ်ာစပ္နည္းစာအုပ္ေတြ ရွတယ္၊ မင္းတု႔ကု ေပးမယ္” “တကယ္လား ဆရာမ” မ်ဳးၾကည္က ဝမ္းသာအားရမႈကု မဖံုးဖႏုင္ဘဲ ေမး၏။ “ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ မေပးႏုင္ေသးဘူး၊ ေတာ္ၾကာ အဲဒီစာအုပခ ္ ်ည္းပဲ ဖတ္ေနဦးမယ္၊ စာေမးပြၿဲ ပီးမွ ေပးႏုင္မယ္၊ ေမာင္မ်ဳးၾကည္ကု ဆရာႀကီးက နံရံကပ္စာေစာင္ တာဝန္ခံလုပ္ဖု႔ တာဝန္ေပးထားတယ္ မဟုတ္လား” “ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာမ” “ေမာင္ေသာင္းေမာ္လည္း ေမာင္မ်ဳးၾကည္ကု ဝင္ကူလုက္ပါ၊ မင္းတု႔လည္း နံရံကပ္စာေစာင္မွာ ကဗ်ာဝင္ေရးေပါ့၊ ေရးၿပီးရင္ ဆရာမကု ျပ၊ လုအပ္တာ ျပင္ေပးမယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား” မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
ေသာင္းေမာ္တု႔
တစ္ေယာက္ကုတစ္ေယာက္
ၾကည့္လုက္ၾကသည္။
ဆရာမက
ကဲ..
သြားၾကေတာ့ဟု ေျပာေသာအခါ သူတု႔ႏွစ္ေယာက္ ကေလးငယ္မ်ားလု ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခုန္ေပါက္ၿပီး ေျပးထြက္သြားၾကသည္။ ဆရာမ ၿပံဳးလုက္၏။
*
*
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
10
ေသာင္းေမာ္ႏွင့္ မ်ဳးၾကည္တ႔ု ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ႐ံုးခန္းထဲ ဝင္လာၾကသည္။ ဆရာႀကီး တစ္စံုတစ္ခုကု ငံု႔၍ ေရးျခစ္ေနသျဖင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ရပ္ေစာင့္ေနၾက၏။ ခဏအၾကာတြင္ ဆရာႀကီးက ေဖာင္တန္အဖံုးပတ္ၿပီး အက််ႌအတ္မွာ ခ်တ္သည္။ ထု႔ေနာက္ မတ္တပ္ရပ္လုက္သည္။ ေက်ာင္းတစ္ပတ္လွည့္ၿပီး စစ္ေဆးရန္ ထြက္ဖု႔ ျပင္ဆင္ျခင္းျဖစ္၏။ သူတု႔ႏွစ္ေယာက္ကု ျမင္ေသာအခါ.. “ဘာလဲေဟ့” မ်ဳးၾကည္က ေရွ႕တစ္လွမ္းႏွစလ ္ ွမ္း တုးရပ္ၿပီး.. “နံရံကပ္စာေစာင္အတြက္ စာမူေတြ စံုပါၿပီ ဆရာႀကီး၊ ေရြးလည္း ေရြးၿပီးပါၿပီ၊ ဒီသတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပတ္ရက္မွာ အၿပီးလုပ္ၾကပါမယ္” “ေအး.. ေကာင္းတယ္၊ ဒီေတာ့ ဘာလုသလဲ၊ စာေရးမယ့္လူတု႔၊ ပန္းခ်ီဆြမ ဲ ယ့္လူတု႔ေရာ ရွာၿပီးၿပီလား” “ရွာၿပီးပါၿပီ ဆရာႀကီး၊ ျမင့္ေဆြတု႔အဖြ႔က ဲ ပန္းခ်ီဆြၾဲ ကလမ့္မယ္၊ အတန္းထဲက လက္ေရးလွတဲ့ မန္းကေလးေတြလဲ ေခၚထားပါတယ္၊ အခုလုတာက စုတ္တံတု႔၊ စကၠ်ဴတု႔....” “စကၠ်ဴေတာ့ ဆရာႀကီးဆီမွာ ရွတယ္ကြ၊ လက္မသံုးဆယ္ ပံုဆြစ ဲ ကၠ်ဴႀကီးေတြပဲ၊ ဘယ္ႏွစ္ရြက္ေလာက္ လုမလဲ” “ကၽြန္ေတာ္တု႔ မွန္းထားတာကေတာ့ အရြက္ေလးဆယ္ေလာက္ လုပါလမ့္မယ္” “ေဟ” ဟု အာေမဍတ္ ျပဳလုက္ၿပီးမွ.. “ဟုတ္မွလည္းလုပ္ပါ
ငါ့လူတ႔ရ ု ာ၊
အလ်င္ႏွစ္ေတြတုန္းက
ဆယ္ရြက္ေလာက္
ထုတ္ေပးတာေတာင္
အၿမဲ
တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္ ပုတာပဲ” “ဒီႏွစ္က ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မွာပါ ဆရာႀကီး” “အေျပာမႀကီးနဲ႔ကြ၊ တကယ္လုပ္ၾကည့္ဦး၊ ဒါ လြယ္လြယ္ေလး မထင္န႔”ဲ “ရေအာင္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္လု႔ ကၽြန္ေတာ္တု႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးပါၿပီ” ဆရာႀကီးက မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေသာင္းေမာ္တု႔ကု အကဲခတ္သလု ၾကည့္သည္။ သူတု႔ ေတာ္ေတာ္တက္ႂကြေနၾကပံု ရ၏။ ထု႔ေၾကာင့္.. “ေကာင္းၿပီေလ.. စလုပ္မယ့္ေန႔က်ေတာ့ လာထုတ္ေပါ့၊ ေက်ာင္းပတ္ေပမယ့္ ဆရာလည္း ေက်ာင္းမွာရွေနမွာပဲ၊ ကဲ.. ဒီေတာ့ ေဆးတု႔ စုတ္တံတု႔ ဝယ္ရမွာေပါ့.. ဟုတ္လား” “ဟုတ္ပါတယ္” “ဘယ္ေလာက္လုမယ္ ထင္သလဲ” “ဝါတာကာလာ ႏွစ္ဘူးေလာက္နဲ႔ စုတ္တံ နံပါတ္အမ်ဳးမ်ဳး ႏွစ္စုေ ံ လာက္ လုပါမယ္” “အဲဒါေတြ ဘယ္ေလာက္က်မလဲ” “ဒါေတာ့ တတက်က် မခန္႔မွန္းတတ္ဘူး ဆရာႀကီး” “အဲဒါ
ခက္တာေပါ့ကြ၊
အလုပ္တစ္ခု
လုပ္တဲ့အခါ
ႀကဳတင္စီစဥ္တတ္ရတယ္၊
ပစၥည္းဝယ္မယ္ဆုရင္
ေဈးဘယ္ေလာက္ရွႏုင္တယ္ဆုတာ စံုစမ္းထားရတယ္၊ ဒါမွ တကယ္ဝယ္တဲ့အခါ ေဈးမွန္ရေအာင္ ဆစ္ႏုင္မွာေပါ့” “ကၽြန္ေတာ္တု႔ အရင္စုစ ံ မ္းၾကည့္ၿပီးမွ ဝယ္မွာပါ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
11
“ေအး.. ဟုတ္ၿပီ၊ မင္းတု႔ကု ေငြငါးဆယ္ေပးလုက္မယ္၊ ဝယ္တဲ့ဆုင္က ေဘာက္ခ်ာရေအာင္ ေတာင္းခဲ့၊ တျခား တုလီမုလီ ပစၥည္းေတြလည္း လုလမ့္မယ္၊ ပရက္စ္ပင္တ႔၊ု ေကာ္ထုပ္တု႔၊ ဆယ္လုတတ္တု႔ေပါ့” ဆရာႀကီးက ဆုင္မွ ေဘာက္ခ်ာေတာင္းခုင္းသည့္ ကစၥကု မ်ဳးၾကည္ သပ္ဘဝင္မက်။ သူတု႔ကု မယံုလု႔ဟု ထင္သည္။ “ငါတု႕က ေက်ာင္းပုက္ဆံကု အလြသ ဲ ံုးစား လုပ္ပါ့မလားကြာ” “မဟုတ္ပါဘူးကြာ.. ဆရာႀကီးက အလုပ္ကု စနစ္တက် လုပ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးတဲ့သေဘာပါ” ဟု ေသာင္းေမာ္က ေျဖေျပာေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့ သပ္မေက်နပ္ေသး။ ထု႕ေၾကာင့္ ပစၥည္းေတြ ဝယ္ၿပီးေသာအခါ ကုန္က်ေငြစာရင္းႏွင့္အတူ ေဘာက္ခ်ာသာမက ဘတ္စ္ကားလက္မွတ္မ်ားကုပါ တြ၍ ဲ တင္ျပလုက္သည္။ “မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ.. ဆရာႀကီးက သူ႔ကု ေငါ့တယ္ဆုၿပီး အုပ္ေနပါဦးမယ္” ေသာင္းေမာ္က
တားေသးသည္။
မ်ဳးၾကည္က
မရဘဲ
ထုအတုင္း
တင္လုက္၏။
ဆရာႀကီးသည္
မ်ဳးၾကည္တင္ျပေသာ စာရင္းကု မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ၾကည့္သည္။ အေပၚဆံုးမွာရွေသာ ဘတ္စ္ကားလက္မွတ္မ်ားကု ကုင္ၾကည့္သည္။ ထု႔ေနာက္ ၿပံဳးလုက္ၿပီး.. “ေအး.. မင္းေတာ္တယ္၊ ခုလု အေသးစတ္ကအစ စနစ္တက် ဂ႐ုစုက္တာကု ခ်ီးက််ဴးတယ္ေဟ့” ဟု ေျပာလုက္သည္။ ေသာင္းေမာ္က မ်ဳးၾကည္ကု ၿပံဳးစစႏွင့္ လွမ္းၾကည့္သည္။ ဆရာႀကီး၏ ႐ံုးခန္းထဲမွ ထြက္လာၾကေသာအခါ ေသာင္းေမာ္က.. “ဘယ့္ႏွယ္လဲ ေဟ့ေကာင္.. မင္းက ဆရာႀကီးကု သြားစတာ ခုေတာ့ ဆရာႀကီးက မင္းကု ပညာေပးလုက္ၿပီ မဟုတ္လား” “ေအးကြာ.. ဆရာႀကီး ေဒါကန္သြားမယ္လု႔ ေအာက္ေမ့တာ၊ ခုေတာ ခ်ီးေတာင္ ခ်ီးက််ဴးလုက္ေသးတယ္၊ ဆရာႀကီးကေတာ့ တကယ္ ပညာပါတယ္ကြာ၊ ငါေတာ့ လက္ေျမႇာက္တယ္” “ဒါေၾကာင့္လဲ ဆရာႀကီး လုပ္ေနတာေပါ့က”ြ
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
12
နံရံကပ္စာေစာင္ေပၚမွာ စာမူေတြကူးဖု႔ လက္ေရးလွသည့္လူ လုသည္။ ထုကစၥမွာ မန္းကေလးမ်ားႏွင့္သာ သင့္ေတာ္သည္။
ေယာက်္ားေလးမ်ားမွာ
မ်ားေသာအားျဖင့္
လက္ေရးမလွတတ္ေခ်။
ၿပီးေတာ့
သူတု႔ထံုးစံမွာ
စတ္မရွည္ၾက။ ၿငမ္ၿငမ္ထုင္ၿပီး အၾကာႀကီးလုပ္ရမည့္ အလုပ္မ်ဳးကု မလုပ္ခ်င္။ နံရံကပ္စာေစာင္ေပၚတြင္
စာေရးရသည့္
အလုပ္မွာ
စတ္ရွည္ရသည္။
သပ္ရပ္ရသည္။
သန္႔ရွင္းရသည္။
အမွားမ်ားလု႔ မျဖစ္။ ျခစ္ရာဖ်က္ရာေတြမ်ားၿပီး ညစ္ပတ္ကုနတ ္ တ္သည္။ မန္းကေလးေတြက်ေတာ့ စတ္ရွည္လက္ရွည္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း လုပ္တတ္သည္။ အတန္းထဲမွာ လက္ေရးအလွဆံုးက ခင္ေစာႏြယ္ ျဖစ္၏။ သု႔ရာတြင္ ခင္ေစာႏြယ္သည္ ဟုကစၥ ျဖစ္ၿပီးကတည္းက မ်ဳးၾကည္ကု
အခဲမေက်ႏုင္
ျဖစ္ေနသည္။
အလုပ္လုပ္ၾကရင္း
ထရန္ျဖစ္ေနမွာ
စုးရသည္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့
ေလးငါးရက္တစ္ပတ္ေလာက္ အတူတြဲလုပ္ၾကရင္း ရန္ျဖစ္ၾကရင္းက မေတာ္တဆ ၿငသြားမွာကုလည္း တြက္ရေသးသည္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ေစာႏြယ္သည္ ေယာက်္ားေလးေတြက ဝုင္းႀကဳက္ရေလာက္ေအာင္ လွသည္ေတာ့မဟုတ္ေခ်။ အသားျဖ်ဴတာရယ္၊
ကုယ္လံုးက်စ္က်စ္ကေလး
ျဖစ္တာရယ္၊
သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔
ေနတတ္တာရယ္ေၾကာင့္သာ
ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ ရွေနျခင္းျဖစ္၏။ ၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က နံရံကပ္စာေစာင္မွာလည္း ခင္ေစာႏြယ္ ကူးေရးေပးခဲ့ရေသးသည္။ ဒီႏွစ္က်ေတာ့မွ သူ႔ကုမေခၚလွ်င္ ဘာေၾကာင့္လဲ သူေတြးမည္။ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ မဆံုမေအာင္လ႔ဟ ု ု သလွ်င္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕စရာ ျဖစ္လာမည္။ သူ႔ကု မခုင္းသျဖင့္ စတ္မေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လမ့္မည္။ မ်ဳးၾကည္ကု ၾကည့္ရသည္မွာလည္း ခင္ေစာႏြယ္ကု ႏွမတစ္ေယာက္လု ခင္တာပါ၊ မ႐ုးမသားစတ္ မရွပါ ဆုတာ ျဖစ္ႏုင္သည္။ ေနာက္ပုင္း မ်ဳးၾကည္သည္ အေနအထုင္၊ အေျပာအဆု ဘာမွ မသကၤာစရာမရွ။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
13
တကယ္ေတာ့ မမသည္ ဆရာမပီပီ ေတြးပူေနတာသာ ျဖစ္သည္။ ကာယကံရွင္ေတြကေတာ့ ဒီေလာက္ေတာင္ အေလးအနက္ ထားခ်င္မွ ထားေတာ့မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စတ္ခ်ရေလာက္ေအာင္ လက္ေရးအဖြ႔ထ ဲ ဲမွာ ခင္မာခ်ဳကုပါ ထည့္ေပးလုက္မည္။ သူက လက္ေရးေတာ့ လံုးဝမလွ။ လုင္းတားတာေလာက္ပဲ သံုးလု႔ရမည္။ သု႔ရာတြင္ သူက ဆရာမ၏ လူယံုေတာ္ျဖစ္သည္။ အတန္းထဲမွာ ဘယ္သူေတြ ဘာျဖစ္ေနသည္ကု ဆရာမအား တုးတုးတတ္တတ္
လာသတင္းေပးတတ္သည္။
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
ခင္ေစာႏြယ္တု႔
အေျခအေနကု
ခင္မာခ်ဳအား
ေစာင့္ၾကည့္ခုင္းမည္ စတ္ကူးသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
14
နံရံကပ္စာေစာင္တစ္ခု
လုပ္ရသည္မွာ
လြယ္လြယ္ေလးဟု
ထင္စရာရွသည္။
တကယ္လုပ္ၾကည့္လွ်င္
အလြန္ဦးေႏွာက္ေျခာက္ရေသာ အလုပ္တစ္ခုျဖစ္၏။ စာရြက္တစ္ရြက္စီေပၚမွာ သီးျခားစီေရးၿပီး အားလံုး ျပန္ဆက္စပ္ကာ စီစဥ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ အေရးအႀကီးဆံုးက အကြက္ခ်တတ္ဖု႔ပင္။ စာရြက ြ ္တစ္ရြက္တည္းမွာ ေဆာင္းပါး၊ ဝတဳစေသာ ရွည္ရွည္ေရးရတာမ်ဳးခ်ည္း စုမေနဖ႔လ ု ည္း သတထားရသည္။
ၿပီးေတာ့ စာရြက္ေပၚက ေနရာအက်ယ္အဝန္းႏွင့္ ေရးမည့္စာကု ဝင္ေအာင္ ခ်န္တတ္ရသည္။
ပံုႏွပ္စာလံုးလု ကြက္တတြက္လု႔ ရသည္မဟုတ္။ ေရးမည့္သူ၏ လက္ေရးအစတ္အက်ဲ၊ လက္ေရး အႀကီးအေသးကု ခန္႔မွန္း၍
တြက္ခ်က္ရျခင္း
စာရြက္အပုင္းအစေတြ
ျဖစ္၏။
ဆက္ၿပီး
တစ္ခါတစ္ရံ
အတြက္မွားလွ်င္
ျဖည့္ေပးရတာမ်ဳး၊
ေနရာကမေလာက္၊
စာရြက္အမွတ္
စာကမဆံ့
ဘယ္ေလာက္သု႔
ျဖစ္ၿပီး
ဆက္ၾကည့္ပါဟု
ၫႊန္းေပးရတာမ်ဳးျဖစ္လွ်င္ သပ္အ႐ုပ္ဆုးသည္။ ဒီလုေနရာမ်ဳးတြင္ ေသာင္းေမာ္က ပုလုပ္တတ္သည္။ မ်ဳးၾကည္သည္ နည္းနည္း ကပ်က္ကေခ်ာ္ လုပ္ခ်င္သည္။ “ရပါတယ္.. ေရးသာေရး၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဟာသူ အဆင္ေျပသြားမွာပဲ” ဟု ေျပာတတ္သည္။ ေသာင္းေမာ္ကေတာ့
စနစ္တက်
အကြက္ခ်သည္။
ေရးမည့္သူ၏
လက္ေရးနမူနာ
ယူသည္။
စာမူႏွင့္
တုက္ၾကည့္သည္။ နံရံကပ္မည့္စာရြက္ႏွင့္ တုင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ခန္႔မွန္းထားေသာ ေနရာအက်ယ္အဝန္းထက္ ပုၿပီး ခ်န္ထားသည္။ ထု႔ေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးႏုင္သည္။ ေနရာပုလွ်င္ တစ္ခုခုႏွင့္ ျဖည့္သည္။ ကြက္လပ္ေသးလွ်င္ လပ္ျပာပံု၊ ပန္းပြင့္ပုံ စသည္တု႔ ေရးထည့္ခုင္းသည္။ နည္းနည္းပုက်ယ္လွ်င္ ကာတြန္းထည့္သည္။ ေဒါင္လုက္ေနရာ ပုေသာအခါ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖင့္ ျဖည့္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
15
စာရြက္တစ္ရြက္တြင္ ပါဝင္မည့္ အေၾကာင္းအရာကုလည္း အေလးအေပါ့ စံုေအာင္ ေရြးသည္။ သုတႏွင့္ ရသကု အခ်ဳးညီေအာင္ စီစဥ္သည္။ သု႔မွသာ စာရြက္အားလံုး ဆက္စပ္ၿပီး ကပ္လုက္ေသာအခါ အေရာင္အေသြး စံုလင္ၿပီး ၾကည့္လု႔ေကာင္းမည္။ ဖတ္ရတာ သြက္လက္မည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
16
ခင္ေစာႏြယ္သည္ ဆရာမက နံရံကပ္စာေစာင္မွာ စာကူးေပးဖု႔ ေျပာစဥ္က ျငင္းမည္ စတ္ကူးေသးသည္။ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆုငခ ္ ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္သည္ လူ႐ႈပ္လူေပြတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ သု႔ရာတြင္ အလြန္ အက်ီစားသန္သည္။ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာေၾကာမတည့္။
ဟုကစၥတုန္းကလည္း
တကယ့္ရည္းစားစာမွတ္လု႔
သက္သက္မဲ့
ဆရာႀကီးသြားတုင္တာ
စာထဲမွာ
ရွက္စရာျဖစ္ေအာင္
လုပ္သည္။
ေလွ်ာက္ေနာက္ထားသျဖင့္
လူေတြအျမင္မာွ
အ႐ူးျဖစ္ရသည္ဆုၿပီး
ဟားၾကလမ့္မည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း.. “ဒီလုပဲဟ..
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ၾကည့္လု႔မရေလာက္ေအာင္
ျဖစ္ရာက
ခ်စ္သြားၾကေတာ့လည္း
အ႐ူးအမူး ျဖစ္တတ္တယ္” ဟု ဝုင္းစသည္။ ဒါ ဟုေကာင့္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာေတြခ်ည္း။ သူသည္
ရည္းစားထားဖု႔၊
ခ်စ္ဖ႔ု
ႀကဳက္ဖ႔ေ ု တြ
စတ္မကူးခ်င္။
ဆယ္တန္းကု
အမွတ္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္
ေအာင္ဖ႔သ ု ာ ႀကဳးစားခ်င္သည္။ နံရံကပ္စာေစာင္မွာ လုပ္ဖ႔ု မျငင္းမသည့္အေၾကာင္းက ျငင္းလွ်င္ မ်ဳးၾကည္ကု သူ ရင္မဆုင္ရလ ဲ ု႔ဟု ထင္ၾကမည္။ သူ မ်ဳးၾကည္ကု ဂ႐ုမစုက္၊ ေၾကာက္လည္းမေၾကာက္။ ထု႔ေၾကာင့္ ေခါင္းညတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ သူက လက္ေရးလည္းလွသည္။ ျမန္လည္း ျမန္သည္။ သပ္လည္း သပ္ရပ္သည္။ ထု႔ေၾကာင့္ ေသာင္းေမာ္က သူ႔ကု အေရးႀကီးသည့္ ဆရာမ၏ ဥေယ်ာဇဥ္တု႔၊ ကဗ်ာတု႔ကု ေရးခုင္းသည္။ မ်ဳးၾကည္ခုင္းလွ်င္ လုပ္ခ်င္မွလုပ္မည္ ျဖစ္၍ ေသာင္းေမာ္က ဝင္ခုင္းရျခင္း ျဖစ္၏။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
17
ခင္ေစာႏြယ္က
အလုပ္လုပ္လွ်င္
စာတစ္ပုဒ္ေလာက္ကူးလုက္၊
ဇြရ ဲ ွသည္။
တစ္ခုမၿပီးမခ်င္း
စကားတစ္ပုဒ္ေလာက္ေျပာလက ု ္
ေနရာက
မလုပ္။
မထ။
ခုလည္း
တျခားမန္းကေလးေတြလု
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကု
သဲႀကီးမဲႀကီး
ကူးေနသည္။ “အင္း.. လက္ေရးကေတာ့ လွသားပဲ” ေနာက္ဘက္က အသံၾကားသည္။ မ်ဳးၾကည္၏ အသံ။ သူ ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္ရင္း မတ္တပ္ရပ္ၿပီးသား ျဖစ္သြား၏။ “ဘာျဖစ္သလဲ.. ဆက္ေျပာစမ္းပါဦး” သူက ေငါက္ဆတ္ဆတ္ ေမးလုက္သည္။ မ်ဳးၾကည္က ၿပံဳးစစ။ “ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး၊ ငါက လက္ေရးလွလု႔ လွတယ္ ေျပာတာ” “နင့္စကား
ဘာအဓပၸာယ္ဆုတာ
ငါသတယ္၊
ဒီမွာ
မ်ဳးၾကည္..
နင္
ငါ့ကု
ဘာစကားမွ
လာမေျပာရင္
ေကာင္းလမ့္မယ္” “နင္ကလည္းဟာ.. ခုထ ငါ့ကု အခဲမေက် ျဖစ္ေနတုန္းပဲလား” “ဒါေတြ ဘာမွ ေျပာေနစရာ မလုဘူး၊ ကုယ္ လုပ္စရာရွတာ လုပ္ဖု႔ပဲ ရွတယ္” “ေအးေလ.. နင္ ငါ့ကု ဘာေၾကာင့္ အခဲမေက် ျဖစ္ေနရတယ္ဆုတာ ငါသပါတယ္” ဟု ေျပာရင္း လွည့္ထြက္မည္ျပဳသည္။ “ဘာသတာလဲ.. ဘာသတာလဲ” ခင္ေစာႏြယ္ ေမးမသည္။ မ်ဳးၾကည္က ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ မ်က္ႏွာျဖင့္.. “နင့္ရဲ႕ ပထမစတ္ကူးက ငါ စာေပးပါတယ္ဆုၿပီး ဆရာႀကီးကု သြားတုင္မယ္၊ ဆရာႀကီးက ငါ့ကု ေခၚ႐ုက္ေတာ့မွ နင္က သနားလွခ်ည္ရဲ႕ ဆုၿပီး ငါ့ကု ျပန္ႀကဳက္မလ႔ု မဟုတ္လား” “ဘာ” ခင္ေစာႏြယ္သည္ လက္ထဲမွာ ကုင္လက္စျဖစ္ေသာ ေဖာင္တန္ကု ဓားေျမႇာင္ကုင္သလု ကုင္ၿပီး မ်ဳးၾကည္ကု ထုးစုက္လုက္သည္။
မ်ဳးၾကည္က
လန္႔ၿပီး
ေနာက္သ႔ခ ု ုန္၍
ဆုတ္ေရွာင္လုက္၏။
သု႔ရာတြင္
ေဖာင္တန္ကု
ခါလုက္သလုမ်ဳးျဖစ္ၿပီး မ်ဳးၾကည္၏ အက််ႌမွာ မင္စက္ေတြ စြန္းေပကုန္၏။ “ဟာ.. နင္ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ပါလား၊ ဟင္.. ေသြးေတြ၊ အဲ.... မဟုတ္ပါဘူး၊ ငါ့အက််ႌ မင္ေတြစြန္းကုန္ၿပီ” ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ
ျဖစ္သြားသျဖင့္
အဖြင့ပ ္ န္းခ်ီဆြဖ ဲ ႔ု
ျမင့္ေဆြႏွင့္
တုင္ပင္ေနေသာ
ေသာင္းေမာ္
ျမင္သြားၿပီး
ေျပးလာသည္။ “ဘာျဖစ္ၾကတာလဲဟာ” “နင့္သူငယ္ခ်င္း ၾကည့္ေျပာထား၊ သပ္ေစာ္ကားတယ္” ေသာင္းေမာ္က မ်ဳးၾကည္အေၾကာင္း သၿပီးျဖစ္သျဖင့္.. “ေဟ့ေကာင္.. မင္း ဘာသြားစျပန္ၿပီလ”ဲ “ဟုတ္ပါဘူးကြာ.. သူက သက္သက္ ေဒါသႀကီးေနတာပါ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
18
“နင္ ဘာျဖစ္လ႔ု ငါ့စတ္ကု လာဆြသလဲ၊ ေတာ္ၿပီ.. ငါဆက္မေရးႏုင္ဘူး၊ နင္န႔ဲ အလုပ္လုပ္လု႔ မျဖစ္ဘူး၊ ငါျပန္မယ္” ခင္ေစာႏြယ္က ေဖာင္တန္အဖံုးကု ပတ္ၿပီး ကြန္ပါဘူးထဲ ထည့္သည္။ ေသာင္းေမာ္က ဝင္ေတာင္းပန္သည္။ “ဟာ.. ဒီလု မလုပ္နဲ႔ဟာ၊ ေရးလက္စ တန္းလန္းႀကီး၊ နင္မရွလု႔ မျဖစ္ဘူးဟ” သူဆက္မေရးဘဲ ျပန္သြားလု႔ ဆရာမက ဘာျဖစ္လဲလု႔ ေမးလွ်င္ ေျဖရခက္မည္။ ထု႔ေၾကာင့္.. “နင့္ေကာင္ကု ၾကည့္ထန္း၊ ေနာက္တစ္ခါဆု ေဖာင္တန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ကြန္ပါစူးပဲ မွတ္ထား” “ေအးပါဟာ.. ဒီတစ္ခါ ဒီေကာင္စရင္ ငါကုယ္တုင္ ဆြထ ဲ ုးမယ္၊ မ်ဳးၾကည္.. မင္းသပ္မေလာင္နဲ႔ကာြ ၊ ဒီမွာ အလုပ္က သပ္အေရးႀကီးေနတာ၊ ဒီနံရံကပ္စာေစာင္ကု မင္းပဲ တာဝန္ခံ လုပ္ေနၿပီးေတာ့” “ေအးပါကြာ.. ငါကလည္း အလုပ္ပင္ပန္းတာ အညည္းေျပပါေစေတာ့လု႔ ေစတနာနဲ႔ ရယ္စရာ ေျပာတာပါ” “ဒါ ရယ္စရာလား” “ကဲ.. ေတာ္ၾကပါေတာ့၊ ခင္ေစာႏြယ္ကလည္း ဆက္ၿပီး ကူညီပါဟာ၊ မ်ဳးၾကည္.. ဟုမွာ အဖြင့ပ ္ န္းခ်ီအတြက္ ျမင့္ေဆြ ပံုၾကမ္းထုတ္ထားတာ လာၾကည့္ဦး” ဟု ေသာင္းေမာ္က ဖ်န္ေျဖလက ု ္သည္။
ထုကစၥကု မသခ်င္ေယာင္
ခင္မာခ်ဳကတစ္ဆင့္
ေဆာင္ေနလုက္သည္။
ဆရာမ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
သသြားသည္။
စစ္ေဆးေမးျမန္းေနလွ်င္
ခင္ေစာႏြယ္တု႔
ေျပလည္ၿပီး
ပု႐ႈပ္ကုန္မည္စုး၍
ၿငသြားတာထက္စာလွ်င္
ခုလု
တက်က္က်က္ ျဖစ္ေနၾကတာက ေတာ္ေသးသည္မဟုတ္လား။ ဆရာမသည္ သူ႔တပည့္ေတြ နံရံကပ္စာေစာင္ လုပ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းခန္းမထဲသု႔ ေန႔စဥ္လု ေရာက္သည္။ အခ်န္ျပည့္ထုင္ၿပီး အနီးကပ္ ႀကီးၾကပ္ျခင္းေတာ့ မလုပ္ေခ်။ “အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား၊ ဘာလုေသးလဲ၊ ဆာၿပီလား” စသည္ျဖင့္
ေမး႐ံုေလာက္သာ။
လက္ဖက္ရည္၊
ဘန္းမုန္႔၊
ငွက္ေပ်ာသီး၊
လက္ဖက္သုပ္
စသည္ျဖင့္
ဝယ္ေကၽြး႐ံုေလာက္သာ စီစဥ္သည္။ က်န္ေသာကစၥမ်ားကု ဘာမွ် ဝင္မစြကဖ ္ က္ဘဲ လႊတ္ေပးထားလုက္၏။ ဆရာမ၏
စတ္ကူးက
ဒီနံရက ံ ပ္စာေစာင္
တစ္ခုလံုး
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတု႔၏
လက္ရာသက္သက္
ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ သု႔မွသာ သူတု႔၏ အရည္အခ်င္း ေပၚလြင္လာမည္။ သူတု႔၏ စတ္ကူးစတ္သန္းေတြ ထြက္လာမည္။ စာေစာင္မွာ စာမူေရြးရာမွာပင္
ဘယ္လုက႑မ်ဳးေတြ
သူတု႔ကု
ေရြးခုင္းသည္။
ထည့္ခ်င္သလဲ
ဆုတာကု
ေနာက္ဆံုးအဆင့္က်မွ
မ်ဳးၾကည္တ႔အ ု ဖြ႔၏ ဲ
ဆရာမက
စစစ္ေပး၏။
ဆႏၵ
ရယူသည္။
ေတာ္႐ံုတန္႐ံုဆုလွ်င္
မျဖတ္မေတာက္ဘဲ လႊတ္ေပးလုက္၏။ ဆရာႀကီးကုလည္း ခြင့္ေတာင္းထားသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
19
သူ႔တပည့္ေတြ လုပ္ေနပံုမွာ အလြန္အားရစရာေကာင္းသည္။ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ခင္ေစာႏြယ္တု႔ ရန္ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ကုယ့္တာဝန္ကုယ္ ေက်ပြန္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ေဖာင္တန္ႏွင့္ ထုးေသာ္လည္း မ်ဳးၾကည္က
စတ္မဆုးေၾကာင္း
သရသျဖင့္လည္း စတ္ေအးရသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
20
ဆရာႀကီးသည္ ခင္းက်င္းၿပီးစီးသြားေသာ နံရံကပ္စာေစာင္ကု စစ္ေဆးရန္ ေက်ာင္းခန္းမထဲ ဝင္လုက္လွ်င္ အံ့ၾသဝမ္းသာသြားရ၏။ မ်ဳးၾကည္တု႔က ပံုဆြစ ဲ ကၠ်ဴ အရြက္ႀကီးေလးဆယ္ လာေတာင္းစဥ္က ဒီေကာင္ေတြ နံရံကပ္စာေစာင္လုပ္တာ လြယ္လြယ္ေလးထင္ၿပီး
ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္
ေျပာသြားၾကတာဟု
ထင္ခဲ့သည္။
ခုက်ေတာ့
တကယ္ပဲ
ဘုတ္ျပားေတြ
စီထားပံုက
အေျပာႏွင့အ ္ လုပ္ညီေအာင္ လုပ္ထားၾကေၾကာင္း ေတြ႔ရ၏။ ေက်ာင္းခန္းမႀကီး၏
တစ္ဝက္ေလာက္ကု
ေနရာယူၿပီး
ခင္းက်င္းထားသည္။
စနစ္က်သည္။ အစီအစဥ္အတင ု ္း ဖတ္႐ႈသြားႏုင္ေအာင္၊ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္လည္းရွေအာင္ ခ်ထားသည္။ အဖြင့ပ ္ န္းခ်ီကု စာရြက္ႀကီး ႏွစ္ရြက္ဆက္၍ ခန္႔ညားစြာ ဆြထ ဲ ားသည္။ အၿမီးျဖန္႔ၿပီး ကေနေသာ ေဒါင္းပံုကု ကႏုတ္ပန္းေတြႏွင့္ ေရးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဥေယ်ာဇဥ္၊ အဖြင့က ္ ဗ်ာကု ဆရာမကယ ု ္တုင္ ေရးသည္။ ဆရာမ၏ ကေလာင္နာမည္က ခင္သုည။ က႑ေတြကလည္း စံုလင္သည္။ ပါၿမဲက႑မ်ားအျပင္ ခုႏွစ္က်မွ အသစ္ထည့္သြင္းထားေသာ က႑မ်ားလည္း ပါသည္။ ဗဟုသုတခန္းတြင္ သခ်ၤာပညာရွင္ ပုက္သာဂုးရပ္စ္ အေၾကာင္းကု ရွာရွာေဖြေဖြ တင္ျပထားသည္။ သူ၏ သီအုရမ္ကု ေက်ာင္းမွာ သင္ၾကရသျဖင့္ စတ္ဝင္စားစရာ ျဖစ္၏။ ပုက္သာဂုးရပ္စ္တု႔ ၿမဳ႕ကု ရန္သူတပ္မ်ား ဝင္စီးရာတြင္ သူက ထြက္ေျပးဖု႔ မစဥ္းစားဘဲ စက္ဝုင္းေတြဆြဲၿပီး သီအုရမ္အသစ္ထုတ္ဖု႔ စတ္ကူးေနသည္။ တုက္ပေ ြဲ တြ ျဖစ္ေနသည္ကု သူဂ႐ုမစုက္။
ေနာက္ဆုးံ
ရန္သူ၏
စစ္သားေတြ
သူ႔အခန္းထဲဝင္လာၿပီး
သူ႔ကုသတ္ရန္
ဆြထ ဲ ုတ္သြားစဥ္မွာပင္
အသက္ေဘးအတြက္ ေၾကာက္လန္႔ဖု႔ သတမရဘဲ “ေဟ့.. ငါ့စက္ဝုင္းေတြေတာ့ မထနဲ႔” ဟု လွမ္းေအာ္သြားပံုကု ေရးထား၏။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
21
ထူးျခားသည့္ က႑မ်ားမွာ အေမးအေျဖႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတု႔၏ အသံ ဟူေသာ အခန္းမ်ားျဖစ္သည္။ အေမးအေျဖခန္းတြင္ စာေမးပြ၊ဲ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာတ႔ႏ ု ွင့္ ပတ္သက္၍ သလုသည္မ်ားကု ေမးထားၿပီး ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက ေျဖေပးရသည္။ တခ်ဳ႕ေမးခြန္းေတြမွာ ကတ္ကတ္သတ္သတ္။ စာေမးပြမ ဲ ွာ လက္ဝဲစာလံုးျဖင့္ေရးလွ်င္ အမွတ္ေလွ်ာ့ပါသလား ဆုတာမ်ဳး။ သတင္းစာထဲတင ြ ္ လူထုေအာ္သံလု သေဘာမ်ဳး က႑တစ္ခုလည္း ထည့္ေပးထားသည္။ ထုအထဲတြင္.... “ေက်ာင္းမုန္႔ေဈးတန္းမွ အသုပ္ဆုင္တစ္ဆုင္သည္ ေခါက္ဆသ ြဲ ုပ္တစ္ပန္းကန္ ဆယ့္ငါးျပားမွ ျပားႏွစ္ဆယ္သု႔ ေဈးတက္သြားသျဖင့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား အခက္ေတြ႔ေနရပါသည္” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ကၽြန္ေတာ္တု႔
ေက်ာင္းသားမ်ား၏
အမ္သာမွာ
တံခါးကန္႔လန္႔မ်ား
ပ်က္စီးေနၿပီး
အနံ႔အသက္လည္း
အလြန္ဆုးဝါးေနပါေသာေၾကာင့္ ျပဳျပင္ေပးပါရန္ ေအာ္လုက္ရပါသည္” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ကၽြန္မတု႔၏ အခန္းအမွတ္ကုး၏ အေပၚထပ္မွ ေက်ာင္းသားအခ်ဳ႕သည္ ၾကမ္းမ်ားကု အေပါက္ေဖာက္ၿပီး ေအာက္ရွ
ေက်ာင္းသူမ်ားအေပၚသု႔
ဆီးသီးေစ့မ်ား၊
အမႈက္မ်ား
ပစ္ခ်ေနပါသည္၊
လုအပ္သလု
အေရးယူ
ဟန္႔တားေပးပါရန္” စသည္ျဖင့္ ေရးထားၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေသာင္းေမာ္တု႔က လုအပ္သည့္ ေနရာမ်ားတြင္ အျဖည့္ကဗ်ာေလးေတြ ဝင္ေရးၾကသည္။ သူတု႔က စီစဥ္သူမ်ားျဖစ္၍ ေနရာယူသည္ဟု ထင္ၾကမည္ စုးသျဖင့္ ကေလာင္အမည္ အမ်ဳးမ်ဳးျဖင့္ ေရးရသည္။ မ်ဳးၾကည္၏ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မာွ ....
ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အခ်စ္ကဗ်ာလုလု ဘာလုလု။ သု႔ရာတြင္ ေခါင္းစဥ္ကု စာေမးပြဟ ဲ ု ေပးထားသျဖင့္ ေတာ္သြား၏။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
22
ေသာင္းေမာ္ကေတာ့ ေရခဲေခ်ာင္းသည္ကေလး ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္..
ဟု ေရးထားသည္။ ကာတြန္းေတြကလည္း ထထမမႏွင့္ ရယ္ရ၏။ တခ်ဳ႕ကာတြန္းမ်ားမွာ မ်ဳးၾကည္၏ စတ္ကူးျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးကု က်ီစယ္ထားေသာ ကာတြန္းတစ္ကြက္ပင္ ပါသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ေက်ာင္းေနာက္က်ေသာ
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထုးၿပီးလွ်င္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကု
ေက်ာင္းဝင္းအဝနားမွာ
ဒီအတုင္း
ဝင္ခြင့မ ္ ေပး။
သြားေစာင့္ေနတတ္သည္။
ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ
ငါးမနစ္ခန္႔
အမႈက္ေကာက္ခုင္းၿပီးမွ ဝင္ခြင့ေ ္ ပးသည္။ ဒါကု ေနာက္ထားျခင္း ျဖစ္၏။ ႏွစ္ပင္လမ္ႀကမ္လုးံ ကု ကုင္ၿပီး ရပ္ေနေသာ ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကု.. “မင္း ဘာျဖစ္လု႔ ေနာက္က်သလဲ” ဟု ေမးရာ ေက်ာင္းသားက.... “ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ အမႈက္ေတြ ရွင္းသြားေစခ်င္လ႔ပ ု ါ ဆရာႀကီး” ဟု ျပန္ေျပာေနသည့္ပံု ျဖစ္၏။ ဆရာႀကီးသည္ ထုကာတြန္းကုၾကည့္၍ သေဘာက်စြာ ရယ္လုက္ၿပီး.... “ငါ့ပံုကု ဆြထ ဲ ားတာ တူသားပဲကြ” ဟု
ခ်ီးက််ဴးလုက္သည္။
ထုကာတြန္းကုဆြသ ဲ ူ
ဖုးေတမွာ
ဆရာႀကီးမ်ား
စတ္ဆုးမလားဟု
တစ္ခ်န္လံုး
စတ္တထင့္ထင့္ ျဖစ္ေနခဲ့ရာ ခုမွ သက္ျပင္းခ်ႏုင္၏။ ဆရာႀကီးက စတ္မဆုးသည့္အျပင္ ခ်ီးက််ဴးသည့္ေလသံပါ ပါေနသျဖင့္ ေပ်ာ္သြားရေသးသည္။ အၿမဲလုလု တၿပံဳးၿပံဳးျဖစ္ေနသည္။
မ်က္ႏွာထားတင္းတင္း ဆရာႀကီး
ေနတတ္ေသာ
သေဘာက်ေက်နပ္မန ွ ္း
ဆရာႀကီးသည္ သသျဖင့္
နံရံကပ္စာေစာင္ကု
ဆရာမလည္း
ၾကည့္ၿပီး
မ်က္ႏွာရႊင္ေနသည္။
သူ႔တပည့္ေတြအတြက္လည္း ဂုဏ္ယူေနသည္။ လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈအၿပီးတြင္.... “စတ္တုင္းက်ရဲ႕လား ဆရာႀကီး၊ ဘာမ်ား လုအပ္တာ ရွပါေသးလဲ” ဟု ဆရာမက ေမးသည္။ ဆရာႀကီးက....
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
23
“မလုတဲ့အျပင္
ပုေတာင္
ပုေနေသးတယ္၊
ဒီနံရံကပ္စာေစာင္မ်ဳးကေတာ့
ဘယ္ေက်ာင္းမွ
ဒီေလာက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏုင္မယ္မထင္ဘူး ဆရာမ၊ သူတု႔ အပင္ပန္းခံရတာ ပုၿပီးအရာထင္ေအာင္ ၿမဳ႕နယ္က အာဏာပုင္ အဖြ႔အ ဲ စည္းေတြကု ဖတ္ၿပီး ျပမယ္ စတ္ကူးတယ္၊ ဖြင့ပ ္ သ ြဲ ေဘာမ်ဳးေပါ့” “သပ္ေကာင္းပါတယ္ ဆရာႀကီး” “ေနာက္ၿပီး ဒီေကာင္ေတြကု ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ဒီညေနစာ တစ္ခုခု ေကၽြးခ်င္တယ္၊ ကဲ.. ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ဘာစားခ်င္ၾကသလဲ ေျပာ” ဘယ္သူမွ မေျပာဘဲ တစ္ေယာက္ကုတစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဆရာမက ဝင္၍.. “ဆရာႀကီး သင့္ေတာ္မယ္ထင္တာသာ စီစဥ္ခုင္းပါ ဆရာႀကီး” “ေကာင္းၿပီေလ.. ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ လေမၼာ္ရည္” မ်ဳးၾကည္မွာ ဟန္မေဆာင္ႏုင္ဘဲ.... “ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဆုရင္ ဦးဟုတ္ေရွာင္တ႔ဆ ု ုင္က ေကာင္းတယ္ ဆရာႀကီး” ဟု ေျပာလုက္မ၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
24
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ခင္ေစာႏြယ္တု႔ လူရည္ခၽြန္ပဏာမ အေရြးခံရသည္။ အတန္းထဲမွာ ခင္ေစာႏြယ္က ပထမရသည္။ မ်ဳးၾကည္က ပဥမသာ ရျခင္းျဖစ္၏။ သု႔ရာတြင္ ဒုတယႏွင့္ တတယ ရသူတု႔မွာ မႏွစ္က စာေမးပြက ဲ ်ထားသူမ်ားျဖစ္၍ အက်ံဳးမဝင္ေခ်။ ထု႔ေၾကာင့္ မ်ဳးၾကည္က တတယေနရာ ေရာက္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ အေရြးခံရသူ သံုးေယာက္အနက္ တစ္ေယာက္က
က်န္းမာေရးအေျခအေန
မေကာင္းသျဖင့္
ႏႈတ္ထြက္သြားသည္။
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
ခင္ေစာႏြယ္တု႔
ႏွစ္ေယာက္သာ က်န္၏။ ၿမဳ႕နယ္အဆင့္ကု
ေအာင္ျမင္ၿပီး
ေနာက္ဆံုးအဆင့္ျဖစ္ေသာ
ခ႐ုင္အဆင့္မွာ
ဝင္ၿပဳင္ရသည္။
သူတု႔က
ခ႐ုင္တစ္ထဲမွာ ပါသည္။ ေရးေျဖ၊ ႏႈတ္ေျဖ၊ ႀကံ့ခုင္စြမ္းရည္ စစ္ေဆးျခင္းတု႔ ပါသည္။ မ်ဳးၾကည္က ႀကံ့ခုင္စြမ္းရည္ႏွင့္ ႏႈတ္ေျဖမွာ ေကာင္းေကာင္းေျဖႏုင္သည္။ ေရးေျဖမွာေတာ့ အသင့္အတင့္သာ ရသည္။ ႀကံ့ခုင္စြမ္းရည္
စစ္ေဆးျခင္းတြင္
မီတာတစ္ရာကု
ဆယ့္ေလးစကၠန္႔အတြင္း
ေျပးရျခင္း၊
အပ္ထမတင္၊
ဒုက္ထုးသည္ဟု ေခၚေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္၍ ကုယ္ကု ႏွမ့္ခ်တြန္းတင္ လုပ္ရျခင္း၊ ခုနစ္ေပအကြာအေဝးကု အရွန္မယူဘဲ စံုခုန္ရျခင္း စသည္တု႔ ျပဳလုပ္ရသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ စာေတာ္ၿပီးသားဆုတာေတာ့ မ်ဳးၾကည္သသည္။ ႀကံ့ခုင္စြမ္းရည္က်လွ်င္ေတာ့ ဟားစရာျဖစ္မွာပဲဟု ထင္ခဲ့သည္။ မဟုတ္။ က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္း မွန္မွန္ ျပဳလုပ္ထားသူျဖစ္၍ အခက္အခဲမရွဘဲ လုပ္ေဆာင္သြားႏုင္သည္။ ထူးထူးျခားျခား
အားစုက္ထုတ္ရျခင္းမ်ဳး
မဟုတ္။
ေန႔စဥ္
ျပဳလုပ္ေနက်
ကစၥတစ္ခုလု
သက္ေတာင့္သက္သာ
လုပ္သြားျခင္းျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္ ခင္ေစာႏြယ္ကု အထင္ႀကီးသြားသည္။ စာရင္းထြက္လာေတာ့လည္း ခင္ေစာႏြယ္ပင္ လူရည္ခၽြန္ အေရြးခံရသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “နင္အေရြးခံရတာ ငါဝမ္းသာပါတယ္ဟာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
25
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” ဟု ခင္ေစာႏြယ္က အတည္လုလု၊ ေငါ့သလုလု ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္ကလည္း ဝါသနာအတုင္း.. “ငါ့ကုယ္ငါေတာ့ အေရြးမခံရဘူးဆုတာ သၿပီးသားပါ၊ နင့္ကုေတာ့ ငါ နည္းနည္းထင္ထားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ နင္က လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ နည္းနည္းညံ့ေနေတာ့ စုးရမ္လုက္မေသးတယ္” ဟု သူႏွင့္ မၾကာခဏ ရန္ျဖစ္တတ္သည္ကု ရည္ရြယ္၍ ေျပာသည္။ “ငါက လူေတြနဲ႔ေတာ့ တည့္ေအာင္ ေပါင္းတတ္ပါတယ္” ခင္ေစာႏြယ္က ျပန္ႏွက္လုက္သည္။ မ်ဳးၾကည္က အၿပံဳးမပ်က္ဘဲ.... “ဟုတ္တယ္.. လူရည္ခၽြန္မ႔လ ု ု႔သာ ငါမပါတာ၊ နတ္ရည္ခၽြန္ဆရ ု င္ ငါအေရြးခံရမွာ ေသခ်ာတယ္” ခင္ေစာႏြယ္က မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးလုက္သည္။ စတ္ထဲကေတာ့ ရယ္ခ်င္သြား၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
26
ခင္ေစာႏြယ္သည္ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ အငယ္ဆံုးျဖစ္၏။ စာလည္း အေတာ္ဆံုး ျဖစ္သည္။ သူတု႔အေဖက အလယ္အလတ္တန္း
အရာရွတစ္ေယာက္မွ်သာ
ျဖစ္၏။
သု႔ရာတြင္
သူတု႔အေမက
စည္းစနစ္ရွသျဖင့္
ရသမွ်ႏွင့္ေလာက္ေအာင္ သံုးႏုင္သည္။ အတန္အသင့္ အဆင့္မီစြာ ေနႏုင္သည္။ သူ႔မဘေတြက သူ႔ကု အားကုးသည္။ ဆရာဝန္ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ သူကလည္း ဝါသနာပါသည္။ ခုအတုင္းဆုလွ်င္ေတာ့ သူ ေဆးတကၠသုလ္ တက္ခြင့္ရဖု႔က အလားအလာ အေတာ္ေကာင္းေန၏။ မ်ဳးၾကည္တု႔မဘေတြ စီးပြားေရးအေျခအေနမွာ သာမန္မွ်ျဖစ္၏။ သု႔ရာတြင္ သူက တစ္ဥးီ တည္းေသာသား။ ထု႔ေၾကာင့္ သူ႔ကု အလုလုက္ထားသည္။ သု႔ျဖစ္၍လည္း သူသည္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနႏုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ ေရွ႕ေရးကု မပူပင္တတ္။ သူသည္ ဘယ္တကၠသုလ္ တက္ခ်င္သည္၊ ဘာလုပ္ခ်င္သည္ဟူ၍ ရည္မွန္းခ်က္ တတက်က် မထား။ စာဖတ္ ဝါသနာပါသည္။ ကဗ်ာေတြ ေရးခ်င္သည္။ သူ႔အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခု ရွသည္ဟုဆုလွ်င္ ထုအရာသည္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ဖ႔ပ ု င္။ ေနာက္ဆံုး အတန္းတင္စာေမးပြဲ ေျဖေသာအခါ မ်ဳးၾကည္သည္ သပ္စုးရမ္ပူပန္ျခင္း မရွဘဲ ခပ္ေအးေအးပင္ ေျဖခဲ့သည္။ ေတာ္႐ုတ ံ န္႐ံု ႀကဳးစား႐ံုျဖင့္ ေအာင္မည္ဟု သူ႔ကုယ္သူ သၿပီးသား။ သူက အမွတ္ေကာင္းဖု႔ မစဥ္းစား။ ေအာင္လွ်င္
ေတာ္ၿပီ။
ဝဇာ
သပၸံ
တကၠသုလ္
တက္မည္။
ဝဇၹာ
သပၸံ
တကၠသုလ္က
ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုး၊
အလြတ္လပ္ဆံုးဟု သူထင္သည္။ ဒါမွ ေအးေအးေဆးေဆး ကဗ်ာေတြ ေရးလု႔ရမည္။ ခင္ေစာႏြယ္ကေတာ့ စာေတာ္ၿပီးသား ျဖစ္သည့္တုင္ အေသအလဲ ႀကဳးစားၿပီး ေျဖသည္။ စာက်က္ခ်န္ကု တုးၿပီး အပ္ခ်န္ေလွ်ာ့သည္။ က်န္းမာေရး မထခုက္ေအာင္ အစားကု ပု၍စားသည္။ ကုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈကု အခ်န္အနည္းငယ္ ယူ၍ လုပ္သည္။ သူ စာေမးပြက ဲ ု ေကာင္းစြာေျဖႏုင္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
27
တကယ္ႀကဳးစားပါလ်က္ မေျဖႏုင္သူက ေသာင္းေမာ္ျဖစ္သည္။ သူက ဆယ္တန္းေအာင္ခ်င္သည္။ တကၠသုလ္ တက္ခ်င္သည္။ ဘြ႔ရ ဲ ပညာတတ္ ျဖစ္ခ်င္သည္။ သူရန္ကုနက ္ ု တက္လာတာကလည္း ပညာေရးရည္မွန္းခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။ ဒါက သူ႔ဆႏၵသာ ျဖစ္သည္။ ျဖစ္ႏုင္ မျဖစ္ႏုင္ဆုတာ ေျပာလု႔မရေသး။ သူက တစ္ေကာင္ႂကြက္တစ္မ်က္ႏွာ။ သူ႔မဘေတြ ဆံုးၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ရွ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လာေနသည္။ ဆရာေတာ္မွာ
သူႏွင့္
ေဆြမ်ဳးရင္းခ်ာေတာ့
မဟုတ္ေခ်။
သူတု႔ရြာသား
ျဖစ္၏။
သူ
ခုနစ္တန္းေအာင္ၿပီးေနာက္
ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းကု ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္က သူ႔ကု ေကၽြးေမြးသည္။ ေက်ာင္းထားေပးသည္။ ဤသု႔ျဖင့္ သူ ဆယ္တန္းေရာက္လာခဲ့သည္။ သူ႔စတ္ကူးက ဆယ္တန္းေအာင္လွ်င္ အလုပ္တစ္ခုခုဝင္ၿပီး လုပ္သားေကာလပ္ တက္မည္။ ခုအတုင္းဆုလွ်င္ ဒီႏွစ္ေအာင္မွာ မဟုတ္ေတာ့။ ဆရာေတာ္ကုလည္း အားနာသည္။ ဆရာေတာ္က စားဝတ္ေနေရးအျပင္ ပညာေရးပါ တာဝန္ယူထားပါလ်က္
သူက
ေအာင္ေအာင္မေျဖႏုင္သျဖင့္
ဝတၱရားပ်က္ကြက္သလု
ျဖစ္ေန၏။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေနာက္တစ္ႏွစ္ေတာ့ ဆက္ေျဖမည္။ ျဖစ္ႏုင္လွ်င္ ရရာအလုပတ ္ စ္ခုခု ဝင္လုပ္ၿပီး သူ႔ဝမ္းသူေက်ာင္းခ်င္သည္။ ဆရာေတာ္ကေတာ့.... “မင္းငယ္ပါေသးတယ္ကြာ၊ အလုပ္ မလုပ္ပါနဲ႔ဦး၊ ေနာက္တစ္ႏွစ္ ထပ္ႀကဳးစားေပါ့၊ တု႔ေက်ာင္းလည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံု မဟုတ္လွေပမယ့္
မင္းတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့
မေထာင္းတာလွပါဘူး၊
အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔
စာေျဖရရင္
စတ္ဝင္စားမႈေလ်ာ့မာွ စုးတယ္ကြယ့္” ဟု အားေပးစကား မန္႔ၾကားေတာ္မူသျဖင့္ သူ စတ္အားတက္ရသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
28
ေသာင္းေမာ္သည္ မနက္ေလးနာရီ အပ္ရာမွထရသည္။ ဆြမ္းတစ္အုးခ်က္၊ ေရေႏြးအုးတည္၊ ဟင္းေလးအုး ေႏႊးၿပီးလွ်င္ ဆြမ္းစားသံေခ်ာင္း ေခါက္သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ဦးပဥင္းေတြ အလ်င္ ဘုဥ္းေပးၾကသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ကုရင္ႏွင့္ေက်ာင္းသားေတြ စားရျခင္းပင္
ျဖစ္သည္။
စားၾကရသည္။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ
တစ္ခုေတာ့
ဟင္းကေတာ့
သပ္မေကာင္းလွ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
စားသာ၏။
တစ္ေန႔
စားဖု႔ေနဖ႔ု
ထမင္းသံုးထပ္
မပူမပင္ရျခင္းသည္ပင္
ကံေကာင္းလွၿပီဟု မွတ္ရ၏။ ေသာင္းေမာ္သည္လည္း
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားပင္
ျဖစ္၍
ေက်ာင္း၏
ေဝယ်ာဝစၥမ်ားကု
တာဝန္ခြေ ဲ ဝ
လုပ္ကုင္ရသည္။ ဒီေန႔ သူ ေရခပ္အလွည့္က်သည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအတြက္ ခ်ဳးေရ၊ သံုးေရ၊ ေသာက္ေရ၊ ကုဋီပါမက်န္ ေရျဖည့္ၿပီးေသာအခါ
ခုနစ္နာရီ
ထုးၿပီ။
သူမ်ားေတြ
အပ္ရာထခါစ
သူ႔အပ္ရာကေလးေပၚမွာ
ဇမ္န႔လ ဲ ွဲရင္း
သု႔မဟုတ္
အပ္ေကာင္းတုန္းအခ်န္မွာ
သူက
ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲ ျဖစ္ေနၿပီ။ ေရမုးခ်ဳးၿပီးေနာက္
စာအုပ္တစ္အုပ္ကု
ဖတ္ေနသည္။
ဆရာမ
ေပးထားေသာ ကဗ်ာ့ပရယာယ္ ဆုေသာ စာအုပ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ ဆရာမင္းသုဝဏ္တု႔က ဝါသနာရွင္ လူငယ္မ်ား၏ ကဗ်ာမ်ားကု သံုးသပ္ေဝဖန္ အႀကံေပးရင္း ကဗ်ာေရးထံုး၊ ကဗ်ာသေဘာတရားမ်ားကု ရွင္းျပထားျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔အတြက္ အလြန္အဖုးတန္ေသာ စာအုပ္ပင္။ သူေရးထားေသာ
ကဗ်ာေလးေတြကု
ျပန္လည္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး
စာအုပ္ထဲက
သံုးသပ္ပံုမ်ဳးျဖင့္
ျပန္စစ္ေဆးၾကည့္သည္။ ကဗ်ာေရးခ်င္ စာစပ္သင္ ဆုေသာ စာအုပ္ကေတာ့ မ်ဳးၾကည္ဆီမွာ ျဖစ္၏။ ဒီစာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီးလွ်င္ ေရွးေခတ္ပညာရွင္ႀကီးမ်ား ေရးခဲ့ေသာ ကဗ်ာလကၤာက်မ္းမ်ား ေပးဖတ္ဦးမည္ဟု ဆရာမက ေျပာထားသည္။ “ကလင္ ကလင္” ဆုေသာ စက္ဘီးဘဲလ္သံ ၾကားရသျဖင့္ လူးလဲထလုက္သည္။ မ်ဳးၾကည္ဆုတဲ့ေကာင္ကေတာ့ ဘယ္လုမွ ေျပာလ႔မ ု ရ။ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ စက္ဘီးဘဲလ္ မတီးပါနဲ႔ဟု ေျပာထားတာ အၿမဲေမ့သည္။ ဒီေက်ာင္းက အလြန္ဆတ္ၿငမ္ေသာအရပ္ ျဖစ္၏။ အလွ်ဴရွလွ်င္ေတာင္ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ အသံခ်ဲ႕စက္ ဖြင့ခ ္ ြင့မ ္ ရ။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
29
သူ
တံခါးေပါက္အေရာက္တင ြ ္
ေလွကားမွတက္လာေသာ
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
ဆံုသည္။
ဘဲလ္တီးသည့္ကစၥ
ေျပာမည္အျပဳ.. “ငါကြာ.. လက္က အက်င့္ပါေနလု႔” ဟု မ်ဳးၾကည္က စပ္ၿဖဲၿဖဲၿပံဳးရင္း ဦးစြာေျပာသည္။ “မင္းကေတာ့ ဒီအတုင္းပဲ” “ကဲပါ.. မီးဖုထဲ သြားရေအာင္၊ ေရေႏြးၾကမ္းေလး ဘာေလး လုပ္ကြာ၊ ငါ ပဲႀကီးေလွာ္ ယူလာတယ္” “ေဟ့ေကာင္.. ဒါ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကြ၊ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ မဟုတ္ဘူး” “လုပ္မေနနဲ႔၊
ငါ
လွ်ဴခုင္းလုက္တာေတာင္
ေက်ာင္းထဲဝင္လာတုန္းက ကပ္လုက္ၿပီ၊
ဦးဇင္းေလးနဲ႔
ဦးဇင္းေလးက
ေတြ႔ၿပီးၿပီ၊
ေရေႏြးေသာက္ခ်င္
အေမက
လက္ဖက္ေျခာက္
မီးဖုေဆာင္ထဲလာခဲ့
လု႔ေတာင္
မွာသြားေသးတယ္” မီးဖုေဆာင္ဘက္ ေလွ်ာက္လာၾကသည္။ ဦးဇင္းေလးက ေရေႏြးအုး အသင့္ျပဳလုပ္ေပးထား၏။ “ကုင္း.. ေသာက္ၾကဦးေဟ့၊ ငါေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးဆီ သြားလုက္ဦးမယ္” ဦးဇင္းေလး ထအထြက္တြင္ မ်ဳးၾကည္က.. “ေရေႏြးခ်ည္းပဲလား၊ ထန္းလ်က္ကေလး ဘာေလး မပါဘူးလား ဘုရာ့” ဟု လွမ္းေမးရာ “ထန္းလ်က္က နည္းေနတယ္ကြ၊ ဆရာေတာ္ႀကီးအတြက္ ထားရမယ္” “ဒါဆု အေမ့ေျပာဦးမွပဲ၊ ထန္းလ်က္ကပ္ဖု႔” “ေအး.. ေျပာလုက္ကြာ” ဦးဇင္းေလး
ႂကြသြားသည္။
ေသာင္းေမာ္က
လက္ဖက္ေျခာက္ခတ္ခါစ
ေရေႏြးအုးကု
က်သြားေအာင္
ေရေႏြးပန္းကန္ထဲ ငွဲ႔လုက္၊ အုးထဲျပန္ထည့္လုက္ လုပ္ရင္း.... “မင္းဆီကစာအုပ္ ဖတ္ၿပီးၿပီလား” “ၿပီးၿပီကြ.. မင္းစာအုပ္ေကာ” “မၿပီးေသးဘူးကြ” “မင္းက
စာဖတ္ရင္
သပ္ၾကာတာပဲ၊
ငါက
စာအုပ္ခ်င္း
လဲဖတ္ရေအာင္
ယူေတာင္
ယူလာခဲ့တယ္၊
စက္ဘီးကယ္ရီယာမွာ ညႇပ္ထားတယ္” “ဒီလုစာအုပ္မ်ဳးဆုတာ ေအးေအးေဆးေဆးဖတ္မွ ေကာင္းတာကြ၊ မွတ္သင့္တာမွတ္၊ ကူးသင့္တာ ကူးထား၊ အလြတ္က်က္သင့္တန္ က်က္ရမယ္” “ငါလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ပါတယ္ကြာ၊ ေတာ္ေတာ္ အက်ဳးရွတာပဲ၊ ငါတု႔က ေလးသံုးႏွစ္ ကာရန္ယူ႐ုန ံ ဲ႔ ကဗ်ာျဖစ္ၿပီ မွတ္ေနတာ၊ ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ ကဗ်ာစည္းကမ္း အားလံုးကုသာ အတအက် လုက္နာရရင္ ကဗ်ာေတာင္ ေရးရဲမွာ မဟုတ္ေတာ့့ဘူး” “ဒါေၾကာင့္ ေခတ္သစ္ကဗ်ာေတြမွာ ကဗ်ာစည္းကမ္းကု နည္းနည္းေလွ်ာ့ၿပီး အေၾကာင္းအရာနဲ႔ အေတြးကု အဓက ေဇာင္းေပးလာၾကတယ္လု႔ ဆရာမက ေျပာတာေပါ့”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
30
မ်ဳးၾကည္က ပဲႀကီးေလွာ္ ေလးငါးေစ့ကု အခြံမႏႊာဘဲ ပါးစပ္ထဲပစ္သြင္း၍ ဝါးသည္။ ေသာင္းေမာ္ငွဲ႔ေပးေသာ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကု မႈတ္ေသာက္သည္။ ထု႔ေနာက္.. “ငါ စတ္ကူးတစ္ခုရတယ္ကြ” ဟု ေကာက္ကာငင္ကာ ေျပာသည္။ “ဘာလဲ.. ေက်ာင္းေနာက္ကထန္းေတာ သြားဖု႔လား” “ဟာ.. မဟုတ္ပါဘူး” “မသဘူးေလ.. မင္း ခဏခဏ ေျပာဖူးလု႔” “ဒီလုပါကြ၊
ငါတ႔ေ ု ရးထားတဲ့
ကဗ်ာေတြကု
စာအုပ္ထက ဲ ူးၿပီး
မင္းနဲ႔ငါနဲ႔
အျပန္အလွန္
ေရးရေအာင္၊
အမွတ္တရေပါ့” “ေကာင္းသားပဲ..
တစ္ခုရွတယ္ကြ၊
စာအုပ္တစ္အုပတ ္ ည္းမွာ
မင္းကဗ်ာေတြေကာ
ငါ့ကဗ်ာေတြပါ
လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္၊
ႏွစ္ခါသံုးခါေတာ့
ပါရင္ေကာင္းမယ္၊ ကဗ်ာစာအုပသ ္ ေဘာမ်ဳး ျဖစ္သြားတာေပါ့” “ေအး..
ဟုတ္တယ္ကြ၊
ၿပီးရင္
ဆရာမကုလည္း
တစ္အုပ္
ထပ္ကူးရမွာပဲ” “ကာဗြန္ႏွစ္ရြက္ေလာက္ခံၿပီး ကူးမယ္ေလ၊ ဒါဆု သံုးအုပ္ရမွာေပါ့၊ အေပၚဆံုးေကာ္ပီကု ဆရာမကု ေပးမယ္၊ ကာဗြန္ေကာ္ပီကု ငါတု႔ တစ္ေယာက္တစ္အုပ္စီ ယူမယ္” “ဟုတ္ၿပီ.... ဒီလုလုပ္၊ မင္းကဗ်ာေတြကု မင္းကူး၊ ငါ့ကဗ်ာေတြကု ငါကူးမယ္၊ ငါတု႔လက္ေရးႏွစ္ခုလံုး အမွတ္တရ ပါသြားတာေပါ့” ထုအစီအစဥ္မွာ သူတု႔၏ ပထမဆံုးေသာ ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ေဝျခင္းပင္ ျဖစ္ေလ၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
31
သူတု႔ကဗ်ာစာအုပ္က
ေလွ်ာက္လႊာစာရြက္
ေခါက္ခ်ဳးအရြယ္
ျဖစ္၏။
အမွတ္တရကဗ်ာမ်ား
ဟု
နာမည္ေပးထားသည္။ စကၠ်ဴျဖ်ဴျဖ်ဴသန္႔သန္႔ျဖင့္ ဖံုးၿပီး ပန္းပြင့္ႏွင့္ လပ္ျပာပံု ေရးဆြထ ဲ ားသည္။ ေသာင္းေမာ္၏ လက္ေရးက အလွႀကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း သပ္ရပ္သည္။ မ်ဳးၾကည္လက္ေရးကေတာ့ ခပ္ေသာ့ေသာ့။ စာအုပ္တြင္ပါေသာ မ်ဳးၾကည္၏ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ..
ေသာင္းေမာ္၏ “အပ္မက္” ဟူေသာ ကဗ်ာမွာ..
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
32
သူတု႔လက္ေဆာင္ေပးေသာ ကဗ်ာစာအုပ္ကု ဆရာမက ခ်က္ခ်င္းပင္ ဖတ္ၾကည့္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့.. “ေကာင္းတယ္ကြယ့္.. မင္းတု႔ အေတြးကေလးေတြက ထူးျခားတယ္” ဟု ခ်ီးက််ဴးသည္။ “လုတာရွရင္လည္း ေထာက္ျပပါဦး ဆရာမ” ေသာင္းေမာ္က ေတာင္းဆုသည္။ “တခ်ဳ႕ေနရာေလးေတြမွာ ကာရန္ကု ဇြတ္ဖန္တီးယူထားတာေလးေတြ ပါေနတာေလာက္ပဲ ေျပာစရာရွပါတယ္၊ ဒါကလည္း အေရးမႀကီးပါဘူး၊ ေရးဖန္မ်ားလာရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ၊ ကာရန္ရွာတဲ့အခါ အသံညီတဲ့ စကားလံုးတစ္လံုး ရ႐ံုနဲ႔
မေက်နပ္န႔၊ဲ
အလားတူ
စကားလံုးေတြ
ထပ္ရွာဦး၊
ၿပီးေတာ့မွ
အေကာင္းဆံုး၊
အသင့္ေတာ္ဆံုးကု
ေရြးၿပီး
သံုးသင့္တယ္” ဆရာမက ေျမပဲယု၊ ေကာ္ဖီတု႔ျဖင့္ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးသည္။ “မင္းတု႔လာမယ္မွန္း ႀကဳမသလ႔ု ဘာမွလုပ္မထားရဘူး၊ သရင္ စားစရာတစ္ခုခု လုပ္ထားတာေပါ့၊ နန္းႀကီးသုပ္တု႔ ဘာတု႔..” “ရပါတယ္ ဆရာမ၊ ကစၥမရွပါဘူး” ဟု ေသာင္းေမာ္က ေျပာသည္။ ဆရာမက.. “မဟုတ္ဘူးေလ.. ေမာင္မ်ဳးၾကည္က အစားမက္တယ္ မဟုတ္လား” “ဟာ.. ကၽြန္ေတာ္က အေရးမႀကီးပါဘူး၊ ဒီေကာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားသာ ငတ္ႀကီးက်တာ” “အံမယ္.. ငါတ႔က ု မငတ္ဘူးကြ၊ ဒီရက္ေတြမွာ အလွ်ဴေတြမ်ားလု႔ ေတာ္ေတာ္စားသာေနတာ သရဲ႕လားကြ” ဆရာမက
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကုၾကည့္၍
သူ႔တပည့္ႏွစ္ေယာက္သည္ ငယ္ၾကေသးသည္။
ကဗ်ာေတြ
အလြန္ဆံုးရွမွ
စာေတြ
သေဘာက်စြာ
ဝါသနာပါၿပီး
ဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္
စာသမားပံု
ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္။
ရယ္ေနသည္။
တကယ္ေတာ့
ဖမ္းေနၾကသည့္တုင္
ထု႔ေၾကာင့္
တစ္ခါတစ္ခါ
အသက္က
ကေလးေတြလု
စကားႏုင္လုေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ထုအခုက္ ေသာင္းေမာ္ေျပာလက ု ္ေသာ စကားေၾကာင့္ ဆရာမ အရယ္ရပ္လုက္သည္။ “ဆရာမဆီမွာ ကဝလကၡဏ ဒီပနီက်မ္း ရွလား၊ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခ်င္လ႔”ု “ဆရာမဆီမွာေတာ့ မရွဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ရွာေပးလ႔ရ ု ပါတယ္၊ မင္းတု႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ မရွဘူးလား” “အစကေတာ့ ရွတယ္လု႔ေျပာတယ္.. သူမ်ားငွားသြားၿပီး ျပန္မေပးလု႔တဲ့” “ေလာေလာဆယ္ေတာ့
နဝေဒဒနဲ႔
စႏၲေက်ာ္သူရတုေပါင္းခ်ဳပ္
စာအုပ္ေတြ
ယူသြား၊
ဆရာမတု႔တုန္းက
ေက်ာင္းမွာ ျပ႒ာန္းဖူးလု႔ အေျဖစာအုပ္ေတြပါ ရွတယ္၊ တုက္ၿပီး ဖတ္ၾကည့္ရင္ ပုနားလည္တာေပါ့” “ဆရာမတု႔တုန္းက ကဗ်ာစပ္နည္းကု ေက်ာင္းမွာသင္ရတယ္လု႔ ၾကားဖူးတယ္၊ ဟုတ္လား ဆရာမ” “ေအး.. ဟုတ္တယ္ကြယ့္” “အခုလည္း ကဗ်ာစပ္နည္းပါ ေက်ာင္းမွာ ျပ႒ာန္းေပးရင္ သပ္ေကာင္းမွာပဲ” “တစ္ခ်န္ခ်န္ေတာ့ ျပန္ျဖစ္လာမွာပါ၊ ဒါက တကယ္လုအပ္တာပဲ” *
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
33
မ်ဳးၾကည္ (က) အဆင့္ျဖင့္ ေအာင္သည္။ သခ်ၤာဂုဏ္ထူး ပါသည္။ ေသာင္းေမာ္ (ခ) အဆင့္ျဖင့္သာ ေအာင္သည္။ (ခ) အဆင့္ဆုလွ်င္ တကၠသုလ္တက္ခြင့္ မရ။ ေသာင္းေမာ္သည္ စာေမးပြေ ဲ ျဖၿပီးကတည္းက ေအာင္ဖ႔မ ု လြယ္ေၾကာင္း သူ႔ကုယ္သူ
သသည္။
သု႔ရာတြင္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးေတာ့
ထားမ၏။
တစ္ခါတစ္ရံ
ဘာသာရပ္တစ္ခုမွာ
အက်မ်ားေနလွ်င္ ေအာင္မွတက ္ ု ျပင္ဆင္ေပးတတ္တာမ်ဳး ရွေသာေၾကာင့္ပင္။ ခုေတာ့ သူစတ္ဓာတ္က်သြားသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ဆူပူျခင္းမရွပါ။ “အမ္း.. ေလာကီပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကုတၱရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခု ေအာင္ျမင္ဖ႔ဆ ု ုရာမွာ ကံ၊ ဉာဏ္၊ ဝီရယ သံုးပါးစလံုး တုက္ဆုင္မွ ျဖစ္ေျမာက္ႏုင္တာကြယ့္၊ မင္းမွာ တစ္ခခ ု ုလုေနလု႔ ျဖစ္မွာေပါ့၊ ဆက္ႀကဳးစားဦး” ဟု မန္႔ေတာ္မူသည္။ ဦးဇင္းေလးက ေဗဒင္နည္းနည္း ၾကည့္တတ္သျဖင့္.. “မင္းဇာတာမွာ ဒီႏွစ္ နည္းနည္း အညံ့ပုင္းေရာက္ေနလ႔ပ ု ါကြာ၊ ေနာက္ႏွစ္ဆု က်န္းေသ ေအာင္ပါတယ္” ဟု ႏွစ္သမ့္သည္။ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့.. “ေနာက္ႏွစ္ ျပန္ေျဖေပါ့ကြာ” ဟု ခပ္႐ုး႐ုးရွင္းရွင္းပင္ အားေပးသည္။ “ေျဖတာကေတာ့
ေျဖမွာပါပဲ၊
ဒါေပမဲ.့ .
ငါ့အေျခအေနကု
မင္းစဥ္းစားၾကည့္၊
မင္းတု႔လု
မဘက
ေက်ာင္းထားေပးႏုင္တာမ်ဳး မဟုတ္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးက ေက်ာင္းထားေပးရတာ၊ တစ္ႏွစ္ေက်ာင္းစရတ္ဆုတာ နည္းလား” “မင္းက ေက်ာင္းလခ လြတ္ၿငမ္းခြင့္ ရထားတာပဲ” “တျခားဟာေတြ ရွေသးတာပဲ.... စာအုပ္ဖုး၊ ထမင္းစားတာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
34
“မင္းကု ဆရာေတာ္ႀကီးက ေကၽြးထားႏုင္ပါတယ္ကြာ၊ မင္းတု႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက လွ်ဴမယ့္တန္းမယ့္လူေတြ ရွေနတာပဲ၊ ငါတု႔ျမန္မာျပည္က အဲဒါေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းတာကြ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ရွေနရင္ ေနဖ႔စ ု ားဖု႔ မပူရေတာ့ဘူး” “အဲဒါေၾကာင့္ ငါ အေနရခက္တာေပါ့ကြ” “ဟာ.. ဘယ့္ႏွယ္ အေနရခက္တာလဲ၊ အေနအစားေခ်ာင္တယ္ ေျပာစမ္းပါ” “မဟုတ္ဘူး.. ငါေတြးတာက တစ္မ်ဳး၊ အခု ငါ စားေန ဝတ္ေနရတဲ့ စရတ္၊ ေက်ာင္းေနရတဲ့ စရတ္ေတြဟာ လူေတြက
ဘုန္းေတာ္ႀကီးဆီ
အလွ်ဴရွင္ေတြက
လွ်ဴထားတဲ့အထဲက
စုေပါင္းက်ခံေနၾကတဲ့
အေဖအေမေတြလည္း
ပါတယ္၊
အဲဒီလု
က်ခံရတာ
သေဘာပဲ၊ ေဆြမေတာ္
မဟုတ္လား၊
တစ္နည္းအားျဖင့္
အဲဒီအလွ်ဴရွင္ေတြဟာ မ်ဳးမစပ္တဲ့
လူေတြရဲ႕
အဲဒီစရတ္ေတြကု
ငါ့ေက်းဇူးရွင္ေတြပဲ၊ သြယ္ဝုက္ေသာ
မင္းတု႔
အေထာက္အပံ့နဲ႔
ေက်ာင္းေနရတဲ့ ငါက စာေမးပြက ဲ ု ေအာင္ေအာင္ မေျဖႏုင္ဘူးဆုတာ သပ္ရွက္ဖု႔ေကာင္းတာပဲ၊ သူမ်ားရဲ႕ ေစတနာကု အလကားသက္သက္ ျဖဳန္းတီးပစ္တာနဲ႔ အတူတူပဲ” “မင္းကလည္း အဲဒီေလာက္ ႏႈက္ႏႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ေတြးမေနစမ္းပါနဲ႔၊ မင္းက အလကားထုင္စားေနတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ေက်ာင္းေဝယ်ာဝစၥေတြ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေပးတာလဲ ထည့္တြက္မွေပါ့” “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ.. ငါ လပ္ျပာမသန္႔ဘူး၊ ငါ အလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ၿပီး ငါ့ပုက္ဆံန႔င ဲ ါ ေက်ာင္းတက္မယ္” “ဆရာေတာ္ႀကီးကု ေလွ်ာက္ၿပီးၿပီလား” “မေလွ်ာက္ရေသးဘူး၊ ေလွ်ာက္ရင္လည္း ခြင့္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ငါေတာ့ လုပ္မွာပဲ” “မင္း ဘာလုပ္မွာလဲ” “အဲဒါေတာ့ မစဥ္းစားရေသးဘူးကြ” ေသာင္းေမာ္သည္
စာေမးပြက ဲ ်သျဖင့္
ၾကာရွည္စြလ ဲ မ္းၿပီး
စတ္မေကာင္းျဖစ္ေနဖ႔ု
ေအာင္သည့္တုင္
လုပ္သားေကာလပ္
စတ္ဓာတ္က်သြားသည္ သူ႔ဘဝေပးအေျခအေနက
ဆက္တက္ဖု႔
ဆုေသာ္လည္း ခြင့မ ္ ျပဳ။
အျပင္းအထန္
အခုကအ ္ တန္႔သာ
သူသည္
ျဖစ္၏။
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ
႐ုန္းကန္ရလမ့္ဦးမည္။
အရာရာမွာ
ကုယ့္အားကုယ္ကုးရမည္။ ေဒါင္က်က် ျပားက်က် ေနတတ္သည္။ မမကုယ္ကုယ္ ယံုၾကည္မႈရွသည္။ ဤသည္မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားတု႔ ရွသင့္ေသာ စတ္ဓာတ္ပင္ ျဖစ္ေလ၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
35
က်ဳကၠဆံကြင္းရွ
လူငယ္ေရးရာဌာန
႐ံုးမွာ
ဆယ္တန္းေအာင္လုပ္အားေပးဖ႔ု
ေလွ်ာက္လႊာတင္ထားေသာ
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားေနသည္။ ဒီေန႔ လုပ္အားေပးသူမ်ားကု စက္႐ု၊ံ အလုပ္႐ံု၊ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ခြ၍ ဲ ေနရာခ်ထားေပးမည္ ျဖစ္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္သည္
ခင္မာခ်ဳႏွင့္အတူ
ေစာင့္ေနသည္။
သူက
သံုးဘာသာဂုဏ္ထူးႏွင့္
ေအာင္ထားသည္။
သူဂုဏ္ထူးရရွပံုက ထူးျခားသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သံုးဘာသာဂုဏ္ထူးဆုလွ်င္ ႐ူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒႏွင့္ သခ်ၤာတု႔ ျဖစ္တတ္သည္။
သူကေတာ့
ျမန္မာစာ၊
အဂၤလပ္စာ၊
ဇီဝေဗဒ
ဂုဏ္ထူးထြက္သည္။
တျခားဘာသာေတြမွာလည္း
အမွတ္နည္းမည္ မဟုတ္။ ဂုဏ္ထူးနားကပ္ေနမွာ ေသခ်ာသည္။ မမတု႔က်သည့္
အလုပ္ဌာနမွာ
သတင္းပု႔ရမည့္
ေန႔ရက္ကု
အသံခ်ဲ႕စက္မွ
ေၾကညာသည္။
ထု႔ေနာက္
အလုပ္ဌာနမ်ားအလုက္ လုပ္အားေပးရမည့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား စာရင္းကု ေၾကညာသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ သူတု႔ထြက္လာၾကေသာအခါ
ခင္မာခ်ဳတု႔က
ဓာတုခ်ည္မ်ွ င္စက္႐ုံ
သူငယ္ခ်င္းတစ္သုက္ႏွင့္
တဝါးဝါး
အမွတ္ရွစ္မွာ
တဟားဟားလုပ္ေနေသာ
က်သည္။ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
ကစၥၿပီး၍ ဆံုသည္။
မ်ဳးၾကည္က စတင္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး.. “နင္တု႔ ဘယ္မွာက်သလဲ” ေမးသည္။ “ဓာတုရွစ္မွာ” “ေအးဟာ.. နင္က ဂုဏ္ထူးသံုးခုန႔ေ ဲ တာင္ ေအာင္တာဆုေတာ့ ငါတု႔ကု တစ္ခုခု ေကၽြးဖ႔ေ ု ကာင္းတယ္” “ဘာဆုင္လဲဟ.. ငါ့ဘာသာ ႀကဳးစားလု႔ ရတာပဲ၊ ေနာက္ၿပီး.. နင္လည္း ဂုဏ္ထူးတစ္ခု ပါတာပဲ” “ဒါျဖင့္ ဒီလုလုပ္ဟာ.. ငါက ဂုဏ္ထူးတစ္ခု ပါေတာ့ နင့္ကု မုန္႔တစ္ခု ဝယ္ေကၽြးမယ္၊ နင္က သံုးခုပါေတာ့ မုန႔သ ္ ံုးခုေကၽြး”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
36
“ႀကဳက္တတ္လုက္တာ” “ကဲပါဟာ..
ဒီလုလုပ္၊
ငါေရဆာလု႔
ေအာက္က
အေအးဆုင္မွာ
ေက်ာက္ေက်ာတစ္ခက ြ ္ပဲ
ဝယ္တုက္..
ဟုတ္လား” “နင္တု႔က လူအမ်ားႀကီး” “ငါတစ္ေယာက္တည္းပါ၊ ေဟ့ေကာင္ေတြ.. ငါ့နာမည္ေခၚရင္ ဘယ္မွာက်တယ္ဆုတာ မွတ္ထားလုက္” သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကု မွာၿပီး လုက္လာသည္။ မ်ဳးၾကည္ကု ဘယ္လုမွ ျငင္းလု႔ရမည္မဟုတ္မွန္း သသျဖင့္ ခင္ေစာႏြယ္က ေက်ာက္ေက်ာဝယ္တုက္လုက္ရသည္။ မ်ဳးၾကည္က ေက်ာက္ေက်ာတစ္ခြက္ကု ခဏခ်င္းကုန္ေအာင္ ေသာက္ပစ္လုက္ၿပီး.. “ေက်းဇူးပဲဟာ.. ေတာ္ေတာ္ ေရငတ္ေျပသြားတယ္၊ ဒါနဲ႔.... နင္တု႔ ဘယ္တကၠသုလ္ ေလွ်ာက္မွာလဲ” “ငါကေတာ့ ဘီအီးဒီေလွ်ာက္မယ္ စတ္ကူးတယ္” ဟု ခင္မာခ်ဳက ေျပာသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က.... “ဘယ္ေျပာတတ္ဦးမွာလဲ၊ အမွတ္စာရင္းမွ မထြက္ေသးတာ” “ငါတု႔ တူတူေလွ်ာက္ရေအာင္၊ ဒါမွ နင္န႔င ဲ ါ ေက်ာင္းတူတူ တက္ရမွာ” မ်ဳးၾကည္က ေဖာက္စျပဳလာၿပီ။ ခင္ေစာႏြယ္က မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးသည္။ “ငါ နင္န႔ဲ ဘယ္ေတာ့မွ အတူတူ မတက္ဘူး၊ မေတာ္တဆ သြားတူေနရင္ေတာင္ ေျပာင္းပစ္မယ္” “ေၾသာ္..
သပ္ေမတၱာထားတယ္ေပါ့၊
ေမဂ်ာေျပာင္းသူရယ္၊
ေဝဒနာေတာင္းမသူက
ကုယ္ပါကြယ္လု႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးဦးမွပဲ” “ဒီေတာ့လည္း ငါက ေသနာေဂ်ာင္းလု႔ ေျပာလုက္႐ံုေပါ့” “ဟာ.. နင္မဆုးဘူး၊ ကဗ်ာဉာဏ္ရွသားပဲ၊ ကာရန္ကုက္ေအာင္ ေျပာတတ္တယ္” “ေတာ္စမ္းပါ.... ေက်ာက္ေက်ာလည္း တုက္ရေသးတယ္၊ ငါ ဗုက္ကု ထီးနဲ႔ေဆာင့္ထုးလု႔ ျပန္အန္ထြက္ကုန္မယ္” “ဘာလဲ.. နင္က ငါ့ကုတုက္ရတာ ႏွေျမာလ႔လ ု ား၊ ျပန္အန္ထြက္လာမွ နင္ေသာက္မယ္ေပါ့ေလ၊ ဒါဆုလည္း ျပန္အန္ေပးပါ့မယ္ဟာ” ဆုၿပီး မ်ဳးၾကည္က ပါးစပ္ထဲ လက္ထုးဟန္ျပဳသည္။ ခင္မာခ်ဳက ခင္ေစာႏြယ္လက္ကု ဆြၿဲ ပီး.... “လာပါဟယ္.. သြားရေအာင္၊ ဒီေကာင္စုတ္က ေတြ႔ရင္ ေနာက္ဖု႔ပဲ စဥ္းစားေနတာ၊ ဝမ္းတြင္း႐ူး” “ဘာ.. ဝင္းဦး ဟုတ္လား” ဆုၿပီး ဝင္းဦးအုက္တင္ လုပ္ေနျပန္သျဖင့္ ရယ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ရသည္။ မ်ဳးၾကည္ အေပၚထပ္ျပန္အတက္ ေလွကားမွဆင္းလာေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကု ေတြ႔သည္။ “ေဟ့ေကာင္ေတြ ၿပီးၿပီလား” “ၿပီးၿပီ” “ငါ ဘယ္မွာက်လဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
37
“မင္းနာမည္ မေခၚေသးဘူးကြ” “ဒါဆု ငါ့ကု ခဏေစာင့္ၾကဦးေလ” “႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မလု႔ကြ.. မမီဘဲေနမယ္” ဆုၿပီး ထြက္သြားၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္က “မီရင္ ငါလုက္ခဲ့မယ္” ဟု
လွမ္းေအာ္ၿပီး
ေၾကညာၿပီးသြားသည္။
အေပၚထပ္သု႔
သူ႔နာမည္ေခၚသံ
ေျပးတက္ခဲ့သည္။
မၾကားရ။
စာရင္းထဲ
သူေရာက္ၿပီး မပါတာေတာ့
မၾကာခင္မာွ ပင္ မျဖစ္ႏုင္။
နာမည္စာရင္း
သူေအာက္ဆင္းေနတုန္း
နာမည္ေခၚတာကု ဟုေကာင္ေတြ မၾကားတာျဖစ္မည္။ သု႔မဟုတ္ ဟုေကာင္ေတြအဆင္း သူအတက္ အခ်န္ကေလးမွာ ေခၚသြားတာ ျဖစ္ႏုင္သည္။ ခုန လက္ကုင္အသံခ်ဲ႕စက္တစ္လံုးျဖင့္ ေအာ္ေနေသာ တာဝန္ခပ ံ ုဂဳလ္ထံ သြား၍.. “ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ေခၚတာ မၾကားလု႔ဆရာ” ဟု ေျပာလုက္သည္။ “မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ” “မ်ဳးၾကည္ပါ” “မ်ဳးၾကည္.. ေနပါဦး၊ အဲဒီနာမည္ ေခၚလုက္ပါတယ္ကြ” “ဒါျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ မၾကားလုက္မတာပဲ၊ ဘယ္ဌာနမွာ က်သလဲ ဆရာ” “အဲ.. အဲဒါ ျပႆနာပဲ၊ တု႔ဆီမွာက စက္႐ံုတစ္႐ံုခ်င္းအလုက္ စာရင္းလုပ္ထားတာ၊ လူနာမည္ကု အကၡရာနဲ႔ စီတာ မဟုတ္ဘူး၊ မင္းနာမည္ ျပန္ရွာလု႔ မလြယ္ဘူး” “ဒါဆု ကၽြန္ေတာ္ လုပ္အားမေပးရေတာ့ဘူးလား” “ဒီလုေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး၊
ျဖစ္ေအာင္
စီစဥ္ေပးပါ့မယ္၊
ဒီလုလုပ္ကြာ..
မင္းအမ္န႔န ဲ ီးတဲ့
စက္႐ံုတု႔၊
႐ံုးတု႔
မရွဘူးလား၊ အဲဒီမွာ ထည့္ေပးမယ္၊ ဒါဆု လုပ္ရကုင္ရတာ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့၊ စက္႐ံုတု႔ ဘာတု႔က်ေတာ့ စာရင္းထဲ ရွာရလြယ္တယ္၊ အဲဒီမွာ လုပ္အားေပးရမယ့္အထဲ မင္းနာမည္ ထည့္ေပးလုက္႐ံုပဲ” မ်ဳးၾကည္ ဖ်တ္ခနဲ သတရသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ လုပ္အားေပးရမည့္ စက္႐ံု။ ထု႔ေၾကာင့္.... “ဓာတုရွစ္က နီးတယ္ဆရာ” ဟု ေျပာလုက္သည္။ အမွန္က သပ္မနီးလွ။ တကယ္နီးတာက ဘီစကြတ္စက္႐ံု ျဖစ္၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
38
လုပ္အားေပး
စတင္ဝင္ေရာက္ရန္
သတင္းပု႔ရမည့္ေန႔တြင္
ခင္ေစာႏြယ္
အေစာႀကီး
ေရာက္ေနသည္။
သူေရာက္ေတာ့ ကုးနာရီေတာင္ မထုးေသး။ စက္႐ံုဂတ္ေပါက္ဝတြင္
လုပ္အားေပးေက်ာင္းသူ
ျဖစ္ေၾကာင္း
ေျပာသည္။
သူ႔နာမည္ေမး၍
ေျပာျပသည္။
ဝင္ခြင့ျ္ ပဳသည္။ စက္႐ံုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ်ဴး႐ံုးေအာက္မွာ ေစာင့္ေနပါဟု ဆုသည္။ ႐ံုးက စက္႐ံုအလယ္ရွ တုက္အေဆာက္အအံု ျဖစ္၏။ ခဏအၾကာတြင္
ခင္မာခ်ဳ
ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္လည္း
ေရာက္လာသည္။
ေရာက္လာသည္။
ထု႔ေနာက္
အသက္ႀကီးႀကီး
တျခားေက်ာင္းမ်ားမွ
ျဖစ္ဟန္တူေသာ
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က
စတင္
မတ္ဆက္စကားဆုသျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း သကၽြမ္းၾကရသည္။ ကုးနာရီႏွစ္ဆယ္တြင္ အမ်ဳးသမီး ဝန္ထမ္းတစ္ဦး ေရာက္လာသည္။ “လုပ္အားေပးဖု႔ထင္တယ္” ဟု စကားစသျဖင့္ “ဟုတ္ကဲ့” ဟု ေျဖၾကသည္။ “ဒါဆု အေပၚကု လုက္ခဲ့ပါ” ႐ံုးအေပၚထပ္သု႔ တက္ၾကသည္။ သူတု႔မွာ ဘယ္မွာထုင္ရမည္ မသသျဖင့္ မုးတုးမတ္တပ္ ျဖစ္ေနၾက၏။ အမ်ဳးသမီးဝန္ထမ္းက.. “ေတြ႔တဲ့ခံုသာ ဆြထ ဲ ုင္ၾကပါ၊ ဆရာလာမွ ေနရာခ်ေပးလမ့္မယ္” ခဏအၾကာတြင္ တျခားဝန္ထမ္းေတြလည္း ေရာက္လာၾကသည္။ ႐ံုးအဖြ႔သ ဲ ည္ သပ္မမ်ားလွ။ ႐ံုးခန္းကလည္း သပ္မက်ယ္။ အခန္းက်ဥ္းကေလး တစ္ခုကု အရာရွခန္း လုပ္ထားသည္။ အေပၚမွာ တစ္ထပ္ရွေသးသည္။ စက္႐ံုမွ်ဴး႐ံုးခန္း ျဖစ္လမ့္မည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
39
အရာရွ ေရာက္လာသည္။ သူတု႔ကု စက္႐ုမ ံ ွ်ဴးႏွင့္ မတ္ဆက္ေပးရန္ အေပၚထပ္သ႔ု ဦးေဆာင္ေခၚသြားသည္။ ထုစဥ္မွာပင္ မ်ဳးၾကည္ အေျပးအလႊား ေရာက္ရွလာသည္။ သူ႔ကုျမင္ေသာအခါ ခင္ေစာႏြယ္ အံ့ၾသသြား၏။ မ်ဳးၾကည္က ၿပံဳးတံုးတံုးလုပ္ရင္း ႏႈတ္ဆက္သည္။ စက္႐ံုမွ်ဴးသည္ ဗုလ္ႀကီးျဖစ္၏။ သူတု႔ကု ထုင္ပါဟု ဆုၿပီး... “မင္းတု႔ကု တု႔စက္႐ုက ံ ႀကဳဆုပါတယ္၊ မင္းတု႔ ဒီ႐ုးံ ထဲမွာပဲ လုပ္အားေပးၾကရလမ့္မယ္၊ စက္႐ုထ ံ ဲမွာ ရွတဲ့ စက္ကရယာေတြက ကၽြမ္းက်င္သူမွ ကုင္တြယ္လု႔ရတာ၊ အႏၲရာယ္လည္း ရွႏုင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ႐ံုးမွာပဲ တာဝန္ေပးရတာပဲ၊ စက္႐ံုထဲ ဝင္ၿပီး ေလ့လာဖ႔ေ ု တာ့ စီစဥ္ေပးပါ့မယ္၊ စက္႐ံုဆုေတာ့ ကာယလုပ္သားပဲ မ်ားတယ္၊ ႐ံုးဝန္ထမ္းကေတာ့ မင္းတု႔ျမင္တဲ့အတုင္း သပ္မမ်ားလွဘူး၊ ဒီ႐ုးံ မွာ လုပ္ရကုင္ရတာ မင္းတု႔ ေပ်ာ္မွာပါ၊ ဒီမွာ အားလံုး မသားစုေတြလုပဲ သေဘာထားၿပီး စည္းစည္းလံုးလံုး ေဆာင္ရြက္ၾကတာပဲ” စက္႐ံုမွ်ဴးက သေဘာေကာင္းပံုရသည္။ သူတု႔ကု လက္ဖက္ရည္၊ ကတ္မုန္႔တု႔ျဖင့္ ဧည့္ခံသည္။ ႐ံုးခန္းထဲတြင္
သူတု႔အတြက္
စားပြတ ဲ စ္လံုး
ေပးထားသည္။
ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ
အေျချပဇယားေတြ
မတၱ်ဴပြားေပးရျခင္း၊ အလုပ္သမားမ်ား၏ ခြင့္ယူသည့္မွတ္တမ္းမ်ား ျပဳစုၿပီး အကၡရာစဥ္အလုက္ ဖုင္မ်ား ခြေ ဲ ပးရျခင္း စသည္တု႔ကု
ျပဳလုပ္ၾကရသည္။
စက္႐ံုလုပ္သားတု႔၏
ဘဝ၊
႐ံုးဝန္ထမ္းမ်ားက
သူတု႔ကု
႐ံုးလုပ္ငန္းမ်ားအေၾကာင္း
ကူညီသင္ၾကားေပးၾကသည္။
ေလ့လာခြင့္ရသည္။
႐ံုးဝန္ထမ္းမ်ား၊
႐ံုးသမားတု႔၏
ဘဝ၊
စက္႐ံုလုပ္သားမ်ားႏွင့္
သကၽြမ္းခင္မင္ခြင့္ ရသည္။ လုပ္အားေပးအုပ္စုတြင္ သေဘာေကာင္းသျဖင့္
စန္ဝမ္းက
အားလံုးကု
အသက္အႀကီးဆံုးျဖစ္၍
အလုလုက္သည္။
ကေလးဆန္ေသာ
ေခါင္းေဆာင္လု ခင္မာခ်ဳကု
ျဖစ္ေနသည္။
သူက
အလုလုက္ရဆံုး
ျဖစ္၏။
သူတု႔ႏွစ္ေယာက္ကု ေယာက်္ားေလးအခ်င္းခ်င္း၊ မန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း ကြယ္ရာမွာ စၾကသည္။ စန္ဝမ္းႀကီးက ႐ုးသျဖင့္ ရွက္ေနတတ္၏။ ခင္မာခ်ဳကေတာ့ ခင္ေစာႏြယ္၏ေက်ာကု ထုတတ္သည္။ သု႔ရာတြင္ အားလံုး ေမာင္ႏွမေတြလုသာ သေဘာထားၾကသည္။ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွ၏။ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အထက္ျမက္ဆံုး၊ အသြက္လက္ဆံုး၊ အတက်ဆံုးမွာ ထံုးစံအတုင္း ခင္ေစာႏြယ္ပင္ ျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္ကား မေသမသပ္ ကပ်က္ကေခ်ာ္။ ခင္ေစာႏြယ္က သူ႔ကု အၿမဲေငါက္လုက္ ေဟာက္လုက္။ “နင္ အၿမဲလုလု ႐ံုးေနာက္က်တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထမင္းျပန္စားဦးမယ္ဆုၿပီး ထြက္သြားလုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ေပၚမလာဘူး၊
လုပ္အားေပးမု႔လု႔
႐ံုးစည္းကမ္းကု
လုက္နာစရာမလုဘူး
မထင္နဲ႔၊
ခုခ်န္မွာ
ငါတ႔ဟ ု ာ
လခစား
မဟုတ္ေပမယ့္ ႐ံုးအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရွတယ္၊ အလုပ္စည္းကမ္းကု လုက္နာရမွာပဲ” မ်ဳးၾကည္က
႐ံုးကု
ထမင္းဘူး
ယူမလာတတ္။
တစ္ခါတေလ
သူမ်ားထမင္းဘူးမ်ားမွ
ကပ္စားသည္။
တစ္ခါတေလက်ေတာ့ အမ္ျပန္စားမယ္ဆုၿပီး ထြက္သြားသည္။ အေတာ္ႀကီးၾကာမွ ျပန္လာတတ္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
40
အမွန္မွာ တာဝန္ခံအရာရွ၏
႐ံုးခ်န္အတြင္း
မည္သူမွ်
ခြင့ျ္ ပဳခ်က္လက္မွတ္
စက္႐ုဝ ံ င္းအျပင္သု႔
ပါရမည္။
သူတု႔ကေတာ့
ထြက္ခြင့္မရွ။
ထြက္လုလွ်င္
သက္ဆုင္ရာ
လုပ္အားေပးေက်ာင္းသားမ်ား
ျဖစ္ေနသျဖင့္
ဂတ္ေပါက္က အစစ္အေဆးမရွဘဲ ခြင့္ျပဳထားျခင္းျဖစ္၏။ အလုပ္ကု မေသမသပ္ လုပ္သျဖင့္ ခင္ေစာႏြယ္က အျပစ္တင္လွ်င္ မ်ဳးၾကည္က.... “လူဆုတာ အမွားေတာ့ ရွစၿမဲေပါ့ဟာ၊ ဒါေၾကာင့္ ခဲတံေတြမွာ ခဲဖ်က္ပါ တစ္ခါတည္း တပ္ေပးထားတာေပါ့” “ခဲတံဆုတာ ကေလးေတြ သံုးတာဟ၊ လူႀကီးေတြသံုးတဲ့ ေဖာင္တန္မွာက်ေတာ့ မင္ဖ်က္ဆတ ု ာ ပါလု႔လား” “အဲဒီအခါက်ေတာ့ ျခစ္ပစ္လုက႐ ္ ံုေပါ့” “ေအး.. ျခစ္ပစ္လုက္ေပမယ့္ အျခစ္ရာႀကီးေတာ့ ထင္က်န္ရစ္ခမ ဲ့ ွာပဲ” “နင္ေျပာတာ ဟုတ္တယ္ဟ၊ ကေလးေတြမွားရင္ ျပင္လ႔ရ ု တယ္၊ လူႀကီးေတြမွားရင္ေတာ့ ျပင္လု႔မရဘူးဆုတဲ့ သေဘာေပါ့” ဒီလုေတာ့လည္း နင္က အတည္အတန္႔ ေျပာတတ္သားပဲ ဆုေသာ သေဘာျဖင့္ ခင္ေစာႏြယ္က ၾကည့္လုက္ၿပီး.. “ဟုတ္တယ္
မ်ဳးၾကည္..
အမွားရွရင္
ငယ္ငယ္ကတည္းက
ျပင္ထားတာေကာင္းတယ္၊
ႀကီးမွဆုရင္
ျပင္လ႔မ ု လြယ္ဘူး၊ အ႐ုးစြသ ဲ ြားတတ္တယ္၊ ျပင္ရင္ေတာင္မွ ေစာေစာကေျပာသလု အျခစ္ရာႀကီးေတာ့ ထင္က်န္ခဲ့မာွ ပဲ” ေနာက္တစ္ေန႔မွစ၍ မ်ဳးၾကည္ ႐ံုးကု ေစာေစာလာသည္။ ႐ံုးခ်န္မွာ အျပင္လည္း မထြက္ေတာ့။ ထမင္းဘူးေတာ့ ပါမလာ။
တျခားလူေတြက
မွ်တေကၽြးရသည္။
တစ္ခုေတာ့ရွ၏။
မ်ဳးၾကည္က
မၾကာခဏဆုသလု
ေန႔လယ္စာ
လက္ဖက္ရည္ႏွင့္မုန႔္ တုက္ေကၽြးတတ္သည္။ “ငါက နင့္စကားဆု နားေထာင္ပါတယ္ဟာ” ဟု မ်ဳးၾကည္က ထူးထူးဆန္းဆန္းစကား ဆုသည္။ “ငါက နင့္ကု ေကာင္းေစခ်င္လ႔ု ေျပာတာပါ” “နင္က ငါ့ကု ဘာေၾကာင့္ ေကာင္းေစခ်င္ရတာလဲ” “ဟ.. ေကာင္းေစခ်င္တာ ေကာင္းေစခ်င္လ႔ေ ု ပါ့” “မသပါဘူးဟာ.. သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္လားလု႔” “မေၾကာင္စမ္းပါနဲ႔” “ဟုတ္တယ္ဟ..
နင္န႔င ဲ ါဟာ
ဖူးစာဆံုတယ္လု႔
လုပ္အားေပးေတာ့လည္း စက္႐ံုတစ္႐ုတ ံ ည္း၊
အင္းေလ..
ေျပာရမွာပဲေနာ္၊ တကၠသုလ္ေတာ့
ေက်ာင္းမွာလည္း
တစ္ခန္းတည္း၊
တူတူတက္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊
နင္က
အမွတ္ေပါင္း ေလးရာ့ေလးဆယ္ေက်ာ္ ရတာ၊ ေဆးတကၠသုလ္ေရာက္မွာ က်န္းေသပါတယ္၊ ငါကေတာ့ ဝဇာ သပၸံပဲ တက္ရမွာ၊ ေၾသာ္.. ဘာလုလုနဲ႔ လုပ္အားေပးရက္ေတြေတာင္ ကုန္ေတာ့မယ္” ဖူးစာဆုေသာ
စကားေၾကာင့္
ခင္ေစာႏြယ္က
ေဟာက္လုက္မည္ျပဳၿပီးမွ
မ်ဳးၾကည္က
တကယ္စတ္မေကာင္းဟန္ျဖင့္ ေျပာေနသျဖင့္ ဘာမွ်မေျပာျဖစ္ေတာ့။ သု႔ရာတြင္ မ်ဳးၾကည္သည္ မ်ဳးၾကည္သာ ျဖစ္ေလ၏။ “ေၾသာ္.. ဒါနဲ႔ နင္တ႔အ ု မ္ေရွ႕မွာ အုတ္ေရကန္ေလး ရွတယ္ေနာ္”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
41
“အဲဒါ ဘာျဖစ္သလဲ” “ေၾသာ္.... အခုကတည္းက မုးေရခံၿပီး စုထားဖု႔ ေျပာမလု႔ပါ” ခင္ေစာႏြယ္
႐ုတ္တရက္
ေၾကာင္သြား၏။
ေနာက္မွ
သူဆရာဝန္ျဖစ္လွ်င္
မးု ေရထုးဖု႔ေျပာေၾကာင္း
အေတြးေပါက္သြားသျဖင့္.... “ေခြးစုတ္” ဆုၿပီး မ်ဥ္းလံုးကု ေကာက္ကုင္သည္။ မ်ဳးၾကည္ကလည္း အႏၲရာယ္ကု သသျဖင့္ စကားဆံုးကတည္းက ထေျပးဖ႔ု အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
42
မ်ဳးၾကည္သည္ သပၸံဘာသာတြျဲ ဖင့္
ပထမႏွစ္
တကၠသုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကု
ေအာင္ေသာ္လည္း
ျမန္မာစာအဓက
ေပ်ာ္ရႊင္စြာပင္ ယူသည္။
ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့သည္။
ကဗ်ာဝါသနာပါေသာ
သူက သူ႔အဖု႔
အေထာက္အကူျဖစ္မည္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သူ အေရြးမွန္သည္။ ျမန္မာစာေပကု အနီးကပ္ ေလ့လာခြင့္ရသည္။ ဆရာ ဆရာမမ်ား၏ လမ္းၫႊန္မႈေၾကာင့္ ပုၿပီးခရီးေရာက္သည္။ သူဝါသနာပါေသာ ဘာသာရပ္ျဖစ္သျဖင့္ စတ္ဝင္စားစြာ သင္ၾကားႏုင္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ေသာင္းေမာ္ကု သတရသည္။ ေသာင္းေမာ္သာ ဆယ္တန္းေအာင္လာၿပီး သူႏွင့္အတူတူ ေက်ာင္းတက္ရလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမလဲဟု ေတြးမ၏။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းတက္လုက္၊ အားလွ်င္ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ ထုင္လုက္၊ ကဗ်ာေတြ ေရးလုက္။ ခုေတာ့.... ....။ သူဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသုလ္ေက်ာင္းသားႀကီး
ေသာင္းေမာ္က
ျဖစ္ေန၏။
က်သြား႐ံုျဖင့္
ေသာင္းေမာ္က
အမ်ားႀကီး
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား။
ျခားနားသြားသည္။ ၿပီးေတာ့
သူက
ေက်ာင္းစရတ္ရေအာင္
က်ရာႀကံဳရာအလုပ္ လုပ္ဖ႔ု ႀကဳးစားေနသူ။ မ်ဳးၾကည္သည္ တကၠသုလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေသာင္းေမာ္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ေခ်။ မၾကာခဏ ေတြ႔ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းပတ္ရက္မ်ားဆုလွ်င္ တစ္ေန႔လံုးလုလု ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေသာင္းေမာ္ႏွင့္အတူ ရွေနတတ္သည္။ မဂဇင္းထဲက ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း ေျပာသည္။ သူတု႔ေရးထားေသာ ကဗ်ာေတြ လဲလွယ္ဖတ္ၿပီး ေဝဖန္ၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္ ေရာက္သြားၿပီ။
သတရမေသာ ခင္ေစာႏြယ္ကု
ေနာက္တစ္ေယာက္က
ခင္ေစာႏြယ္ျဖစ္၏။
သူ
တစ္လတာ
ခင္မင္မသည္။
ခင္ေစာႏြယ္က
အတူတကြ
ေဆးတကၠသုလ္
လုပ္အားေပးခဲ့ၾကရာတြင္
ခင္ေစာႏြယ္အေၾကာင္းကု ပုသရ၏။ ခင္ေစာႏြယ္ကု သူ အထင္ႀကီးသည္။ ေလးလည္း ေလးစားသည္။ ေတြ႔လုက္လွ်င္ ေနာက္ေျပာင္မတာက တျခား။ ဒါက ဝသီမ႔ု မေဖ်ာက္ႏုင္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
43
ခင္ေစာႏြယ္ကု စတ္ဝင္စားေနမသလားဟု သူ႔ကုယ္သူ မယံုသကၤာစတ္ျဖင့္ ဆန္းစစ္ၾကည့္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္က သပ္လွသည္လည္း မဟုတ္။ ကုယ္လံုးေလး က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ ရွတာကလြဲလွ်င္ သာမန္ သူလုငါလုသာ ျဖစ္၏။ စာေတာ္ျခင္း၊ ထက္ျမက္ျခင္းတု႔ကု သေဘာက်မတာလား။ အခ်စ္ဆုတာ ရင္ခုနျ္ ခင္းက စသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ ေတြ႔သည့္အခါ ရင္ခုန္ခဲ့မဖူးသလား။ အမွတ္တမဲ့မု႔ သတမထားမေခ်။ ေနာက္လုက္ေျပာင္လုက္သာ ေနခဲ့သည္။ တစ္ခု က်န္းေသတာက ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ စကားေျပာလွ်င္ ေပ်ာ္သည္။ သူႏွင့္ ေတြ႔ခ်င္သည့္စတ္ မၾကာခဏ ျဖစ္ေပၚသည္။ အၾကင္သူတစ္ေယာက္ကု မၾကာခဏ ေတြ႔ခ်င္ၿပီး ထုသူႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာရသည့္အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကု အခ်စ္ေခၚသလား။ ဒါဆု ေသာင္းေမာ္ကုလည္း ခဏခဏ ေတြ႔ခ်င္ၿပီး ဒီေကာင္ႏွင့္ စကားေျပာရတာ ေပ်ာ္ျခင္းကု ဘယ္လုလုပ္မလဲ။ သူငယ္ခ်င္းပဲ။ ခင္ေစာႏြယ္ကု သူငယ္ခ်င္းလု ခ်စ္တာပဲ ျဖစ္မွာပါဟု ဆံုးျဖတ္လုက္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ခင္ေစာႏြယ္တု႔ ေဆးေက်ာင္းကု သြားလည္မည္ဟု စတ္ကူးမေသးသည္။ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မသြားရဲ။
သူမ်ားေက်ာင္းထဲ
သြားရမွာ
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏုင္သည္။
ေသာင္းေမာ္ကု
အေဖာ္စပ္ၿပီးမွ
ႏွစ္ေယာက္အတူတူ သြားမည္ဟု ေတြးသည္။ အတန္းေဖာ္ေတြထဲတြင္
ေဇမုးႏွင့္
တြမ ဲ သည္။
ေနာက္ဆံုးခံုတန္းေထာင့္စြန္း
တံခါးေပါက္ႏွင့္နီးနီး
ႀကဳက္တတ္တာခ်င္း တူေနသျဖင့္ တစ္ခုတ ံ ည္း ထုင္မရာမွ ခင္မင္သြားၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ေဇမုးက ေဒးဒရဲသား ျဖစ္၏။ ေက်ာင္းကအေဆာင္မွာ မေန။ အျပင္ေဆာင္မွာ ငွားေနသည္။ သူ႔မဘေတြက အေတာ္အသင့္ ခ်မ္းသာသည္။ သူ႔ဆီ ေငြအလံုအေလာက္ ပ႔ေ ု ပးသည္။ သု႔ရာတြင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေလာက္။ မၾကာခဏ ပုက္ဆံျပတ္တတ္သည္။ ဟုေခ်းဒီေခ်း ေခ်းသံုးၿပီး အေႂကြးမ်ားလာလွ်င္ အမ္တစ္ေခါက္ ျပန္ေျပးသည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္ ေဒးဒရဲက နီးနီးေလးျဖစ္သျဖင့္ ျပန္လု႔လြယ္သည္။ ေဇမုးကလည္း
မ်ဳးၾကည္လုပင္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သည္။
ႏွစ္ေယာက္စလံုးက
ႏွေျမာတြန္႔တုတတ္သူမ်ား
မဟုတ္ၾကသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဘုင္က်ေလ့ရွၾကသည္။ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ အျပန္အလွန္ ပုက္ဆံေခ်းၾကရင္းက ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္လု ျဖစ္လာသည္။ အတြည ဲ ီသည္ဟု ဆုရမည္။ အစကေတာ့
ေဇမုးကု
႐ုး႐ုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လု
တြျဲ ခင္းျဖစ္၏။
ေနာက္မွ
ေဇမုးကလည္း
ကဗ်ာဝါသနာပါသူ ျဖစ္မွန္း သရသျဖင့္ ပုလံုးမသြားေတာ့သည္။ မ်ဳးၾကည္သည္ ကဗ်ာေရးခါစလူတု႔၏ ထံုးစံအတုင္း ကုယ့္ကဗ်ာကုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ အားရေက်နပ္သည္ မရွ။ တစ္ခုခု
လုေနသည္ဟု
ထင္ေနသည္။
ဘယ္စာေစာင္၊
ဘယ္မဂဇင္းမွာမွလည္း
ပါဖူးေသးသည္
မဟုတ္သျဖင့္
သမ္ငယ္စတ္ဝင္ေနသည္။ ကုယ္ ကဗ်ာေရးေၾကာင္းကု တျခားလူေတြ သမွာ ရွက္သည္။ ေပးဖတ္ဖု႔ေတာ့ ေဝးေရာ။ ေဇမုးကု သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ ခင္ေသာ္လည္း သူကဗ်ာေရးသည့္အေၾကာင္းကုေတာ့ အသမေပးခဲ့။ ေတာ္ၾကာ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆုလွ်င္ ခက္မည္။ ဖတ္ၿပီး စတ္ထဲက က်တ္ဟားခ်င္ ဟားေနမွာ။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
44
ဤသု႔ျဖင့္ တစ္ေန႔တြင္.... .... ပန္းခ်ီအသင္းခန္းမတြင္
နံရံကပ္စာေစာင္
ထုတ္မည္။
စာမူမ်ား
ေပးပ႔ႏ ု ုင္သည္ဟု
ေၾကာ္ျငာထားသည္။
သူ႔ကဗ်ာေတြထဲက အေကာင္းဆံုးထင္ရေသာ ႏွစ္ပုဒ္ေရြးၿပီး သြားပု႔သည္။ စာမူပုးံ ထဲ ကဗ်ာထည့္ၿပီး အလွည့္တြင္ ေနာက္မွာရပ္ၿပီး သူ႔ကုၾကည့္ေနေသာ ေဇမုးကု ေတြ႔လုက္ရေလသည္။ “ေဟ့ေကာင္.. ဘာလဲ၊ ဘာလာပု႔တာလဲ” ေဇမုးက ေမးသည္။ သူ ႐ႈးတုးရွန္႔တန္႔ ျဖစ္ၿပီး.. “ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု ေယာင္၍ ေျပာလုက္သည္။ “ဟာ.. ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လက ု ္တာ၊ ဘာျဖစ္လု႔ ဘာမွမဟုတ္ရမွာလဲ” “ကဗ်ာေလးပါကြာ၊ ပါမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး” ေျပာရင္း ေဇမုးလက္ထဲမွာ ကုင္ထားေသာ စာရြက္ေခါက္ကု ျမင္သျဖင့္.. “မင္းေကာ ဘာလာလုပ္တာလဲ” “ငါလည္း ကဗ်ာလာပ႔တ ု ာပဲကြ” “ဟင္.. မင္းလည္း ကဗ်ာ.... ကဗ်ာေရးတယ္” “ေအးကြ” “မင္း ငါ့ကု ဘာလု႔ မေျပာဘဲ လွ်ဳထားရတာလဲ” “မင္းေကာ ငါ့ကု ဘာလု႔ မေျပာခဲ့တာလဲ” တစ္ေယာက္ကုတစ္ေယာက္ ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးမၾကသည္။ စတ္ထဲမွာေတာ့ အရင္ကထက္ ပုၿပီး ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္မႈမ်ား အသီးသီး ျဖစ္ေပၚလာၾကေလ၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
45
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
ေဇမုးတု႔
တစ္ေယာက္ကဗ်ာ
တစ္ေယာက္
လဲဖတ္ၾကသည္။
ေဇမုးသည္လည္း
သူ႔လုပင္
သပ္စည္းကမ္းရွလွသူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေၾကာင္း မ်ဳးၾကည္ သရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေဇမးု ၏ ကဗ်ာစာရြက္မ်ားသည္ ေသာင္းေျပာင္း ေရာႁပြမ္းေနေသာေၾကာင့္ပင္။ စာရြက္အရြယ္အစား၊ အမ်ဳးအစား တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မတူ။ တခ်ဳ႕ကဗ်ာမ်ားကု ေတြ႔ကရာစာရြကႏ ္ ွင့္ ေရးထားသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ထုင္ရင္း
စတ္ကူးေပၚလာသျဖင့္
ေကာက္ေရးထားတာမ်ဳး။
ဒူးယားစီးကရက္
ဘူးခြံကု
ျဖန္႔ၿပီး
ေရးထားတာလည္း ပါသည္။ တကၠသုလ္စာအုပ္ဆုင္မွ ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ ေက်ာဘက္မွာ ေရးထားတာလည္း ပါသည္။ အမွန္ေတာ့
မ်ဳးၾကည္လည္း
သူ႔လုပင္ျဖစ္၏။
ကဗ်ာေရးသည့္
စာအုပ္ဟူ၍
သီးျခားမရွ။
ေက်ာင္းမွာ
မွတ္စုလုက္သည့္ စာအုပ္၏ ေနာက္ဘက္စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးခ်င္ေရးသည္။ တစ္ခါတေလ စာအုပ္အဖံုးမွာ ေရးသည္။ ေဇမုး၏ ကဗ်ာေတြက ကာရန္မေ ဲ့ တြျဖစ္၏။ အေတြးေတြကေတာ့ ဆန္းသစ္သည္။ ပံုစံေတြကေတာ့ ထူးျခားသည္။ ျမင္ေနက် ကာရန္မဲ့ကဗ်ာေတြ ပံုစံႏွင့္လည္း မတူ။ သီးျခားဟန္ျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့ ကာရန္ႏွင့္သာ ေရးေလ့ရွသည္။ သူက ကာရန္ကု တန္ဖုးထားသည္။ သု႔ရာတြင္ ေဇမုး၏ ကာရန္မဲ့ကဗ်ာေတြကုေတာ့
သူက
ႀကဳက္သည္။
ေဇမုးကလည္း
ကာရန္မဲ့ေရးသူ
ျဖစ္သည့္တုင္
မ်ဳးၾကည္၏
ကာရန္ႏွင့္ကဗ်ာမ်ားကု သေဘာက်သည္။ ဤသည္မွာ သူတု႔ႏွစ္ေယာက္၏ ထူးျခားမႈပင္ ျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္က သူႏွင့္ ေသာင္းေမာ္တု႔၏ ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးကု ေပးဖတ္သျဖင့္ ေသာင္းေမာ္၏ ကဗ်ာေတြကုပါ ေဇမုးဖတ္ရသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
46
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား၊ ဆယ္တန္းက်ထားသူ ေသာင္းေမာ္၏ ကဗ်ာမ်ားသည္ တကၠသုလ္ေက်ာင္းသား သူတု႔၏ ကဗ်ာမ်ားထက္ ပုေကာင္းေနသျဖင့္ ေဇမုး အံ့ၾသသြားရ၏။ မ်ဳးၾကည္ကလည္း ေသာင္းေမာ္က သူ႔ထက္ပုေတာ္ေၾကာင္း ဝန္ခံသည္။ “ဒီေကာင္က ငါ့ထက္ စာဖတ္အား ပုေကာင္းတယ္ကြ၊ ေတြးအား ေရးအားလည္း ပုေကာင္းတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူက ပုထက္ျမက္တာ” “သူက
ကဗ်ာကု
ပုၿပီး
အာ႐ံုစုက္ႏုင္လု႔
ျဖစ္လမ့္မယ္ကြ၊
အဲဒါပဲ..
ကဗ်ာေကာင္းတာ
မေကာင္းတာက
တကၠသုလ္ေရာက္တာ မေရာက္တာနဲ႔ မဆုင္ဘူး၊ ငါတု႔ဆီက ကုယ့္ကုယ္ကုယ္ အထင္ႀကီးၿပီး ဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက စာေပသေဘာတရား
စကားလံုးအႀကီးႀကီးေတြေျပာ၊
ႏုင္ငံျခား
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕
နာမည္ေတြ
ေလွ်ာက္ရြတ္ေနတဲ့
ေကာင္ေတြကု ေသာင္းေမာ္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ျပလုက္ခ်င္တယ္” ေဇမုးက ေသာင္းေမာ္ႏွင့္ ေတြ႔ခ်င္သည္။ တစ္ေန႔ေလာက္ ေက်ာင္းကုေခၚခဲ့ပါဟု ေတာင္းဆုသည္။ “ငါလည္း ခဏခဏ ေခၚတာပဲကြာ၊ သူကလည္း လာခ်င္တယ္၊ အေၾကာင္းမသင့္ေသးလု႔....” “မင္းနဲ႔ ငယ္ေပါင္းပဲကာြ ၊ တစ္ခါမွေတာင္ လာမလည္ဘူး” “ဒီလုကြ.... ဒီေကာင္က တကၠသုလ္ သပ္တက္ခ်င္တာ၊ သူက က်က်န္ခဲ့ၿပီး ငါက ေရာက္လာေတာ့ သူ႔စတ္ထဲမွာ ဒီကုလာရမွာ အားငယ္ေနမွာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ သူက စတ္ဓာတ္က်တတ္တဲ့ေကာင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔စတ္ကု သူထန္းႏုင္တဲ့ အခါက်ရင္ လာမွာပါ၊ အခုေတာ့ မင္းက သူ႔ဆီသြားရင္ ပုေကာင္းမယ္၊ သူေနထုင္ရတဲ့ ဘဝအေျခအေနကုလည္း မင္း အကဲခတ္လု႔ ရတာေပါ့” “ေအးကြာ.. ဒီစေနေန႔ ေက်ာင္းဆင္းရင္ ငါ မင္းနဲ႔ လုက္ခဲ့မယ္”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
47
မ်ဳးၾကည္က
ႏႈတ္ခမ္းတြင္
နားမလည္သည့္ဟန္ျဖင့္
လက္ညႇဳးကုကပ္၍
ဘာလဲဆုေသာသေဘာ
တတ္တတ္ေနဟု
ေမးေငါ့ျပသည္။
မ်ဳးၾကည္က
အခ်က္ျပသည္။ လက္ကာ၍
ေဇမုးက
အသာၾကည့္ေနဟု
အဓပၸာယ္ရသည့္ အမူအရာ လုပ္ျပသည္။ ေသာင္းေမာ္သည္
ဖ်ာစုတ္ကေလးေပၚမွာ
ကားယားႀကီး
ေမွာက္ေနသည္။
အပ္ေပ်ာ္ေနျခင္း
မဟုတ္။
ကဗ်ာေရးေနျခင္း ျဖစ္၏။ သူ ကဗ်ာေရးလွ်င္ ဒီပံုစံအတုင္း ျဖစ္၏။ ၾကမ္းေပၚမွာ အားလ်ားေမွာက္၊ ညစ္ေထးျပားခ်ပ္ေနေသာ ေခါင္းအံုးကု ရင္ဘတ္ေအာက္ကခံၿပီး ေရးတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါတြင္ အပ္ေပ်ာ္ေနသလု၊ သတလစ္ေနသလု ေခါင္းႀကီးငုက္စုက္ခ်၍ စဥ္းစားေနတတ္သည္။ ၾကည့္ရင္းမွာပင္ သူသည္ တစ္ဖက္ကု လွမ့္လုက္သည္။ ႏွစ္လမ့္သံုးလမ့္ လွမ့္ၿပီး ပက္လက္အေနအထား၊ နဖူးေပၚလက္တင္၍ စဥ္းစားေနျပန္၏။ အတန္ၾကာေသာအခါ ဖ်ာေပၚျပန္လမ့္သြားၿပီး ေခါင္းအုံးႏွင့္ရင္ဘတ္ အံဝင္ခြင္က် ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ ေဖာင္တန္ကု ဆတ္ခနဲ ေကာက္ကုင္သည္။ မေရးေသး။ တစ္ခ်က္ ေတြေနသည္။ ေဖာင္တန္ကု ျပန္ခ်၊ ျပန္လွမ့္ဦးမည္ ျပဳသည္။ ကုယ္မွာ တေစာင္းအေနအထားအထ တအအ ေထာင္တက္လာၿပီးမွ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ အသက္ထြက္သြားသူ
တစ္ေယာက္လု
ဖ်တ္ခနဲ
ျပန္ေမွာက္က်သြား၏။
ေဖာင္တန္ကု
ျပန္ကုင္၍
ေရွ႕မွာ
ဖြင့လ ္ ်က္သားရွေနေသာ စာအုပ္ေပၚ ေရးခ်သည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ၾကည့္ေနရေသာ္လည္း သူေရးလုက္သည္မွာ စာလံုး တစ္လံုးႏွစ္လံုးထက္ မပုေၾကာင္း ေဇမုးသလုက္၏။ ေသာင္းေမာ္ကု ေစာင့္ၾကည့္ေနတုန္း သူ႔ေနရာကေလးကု အကဲခတ္ ေလ့လာခြင့္ရသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၏
ေအာက္ထပ္
ေထာင့္ခန္းကေလးျဖစ္၏။
သူ႔အပ္ရာသည္
ဖ်ာစုတ္ကေလးတစ္ခ်ပ္၊
ေခါင္းအံုးကေလးတစ္လံုးႏွင့္ အညာေစာင္တစ္ထည္သာ ျဖစ္သည္။ ေခါင္းရင္းမွာ သံေသတၱာတစ္လံုး ရွသည္။ ၿပီးေတာ့
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
48
သူ႔ဘာသာ ျပဳလုပ္ထားဟန္တူေသာ စာအုပ္စင္တစ္ခု။ စာအုပ္ ဆယ့္ငါးအုပ္ ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ရွမည္။ နံရံတြင္ ေဝယ်ာဝစၥ ေရခ်မ္းစင္အသင္းမွ ထုတ္ေဝေသာ ျပကၡဒန္တစ္ခု ခ်တ္ထားသည္။ ေသာင္းေမာ္ ပက္လက္လွန္သည္။
ကဗ်ာေရးၿပီးသြားၿပီ။ ေျခေထာက္ကု
သူသည္
ခ်တ္သည္။
ေဖာင္တန္ကု
အဖံုးေတာင္
လက္ဆယ္ေခ်ာင္းကု
ယွက္၍
မပတ္ႏုင္ဘဲ
ပစ္ခ်လုက္သည္။
ေနာက္ေစ့မွာခံၿပီး
ေခါင္းအံုးေပၚ
လွဲခ်လုက္သည္။ မ်က္စမွတ္ထားသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ အလြန္ေက်နပ္ ပီတျဖစ္ေနဟန္ျဖင့္ ၿပံဳးေယာင္ေယာင္။ မ်ဳးၾကည္က
အသာေျခေဖာ့ၿပီး
သူ႔နား
ေလွ်ာက္သြားသည္။
ေသာင္းေမာ္က
သူ႔ဈာန္ႏွင့္သူ
ေမ်ာေန၍
သတမထားမ။ မ်ဳးၾကည္က သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကု ဆတ္ခနဲ ဆြမ ဲ ၿပီး ၾကမ္းေပၚ တရြတ္တုက္ဆြသ ဲ ည္။ သူလန္႔ၿပီး ထထုင္ေသာ္လည္း ျပန္လဲက်ၿပီး ပါသြား၏။ မ်ဳးၾကည္ တဟားဟားရယ္ၿပီး.... “မင္းက အေတာ္ဇမ္က်ေနတာေပါ့ေလ၊ အေတြးထဲမွာ နစ္ေနလုက္တာ ခုေန ေက်ာင္းမီးေလာင္ရင္ေတာင္ ဘာမွမသလုက္ဘဲ သၿဂဳဟ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားမွာပဲ” ေသာင္းေမာ္က လူးလဲထလုက္ၿပီး.. “ခုခ်န္မွာေတာ့ မီးေလာင္႐ုမ ံ ကလု႔ ကမာၻပ်က္မွာေတာင္ မေၾကာက္ဘူး၊ ကဗ်ာပ်က္မာွ ပဲ ေၾကာက္တယ္” ေျပာရင္း ေဇမုးကု ျမင္သြားသည္။ ေၾသာ္ဆုၿပီး ၿပံဳး၍ႏႈတ္ဆက္သည္။ “ငါေျပာတဲ့ ေဇမုးေလ” ဟု မ်ဳးၾကည္က မတ္ဆက္ေပးသည္။ ေဇမုးက လက္ဆႏ ြဲ ႈတ္ဆက္ရန္ လက္ကမ္းေပးမည္ ျပဳၿပီးမွ မကမ္းေတာ့ဘဲ ၿပံဳး႐ံုသာ ၿပံဳးျပလုက္သည္။ “ငါတု႔
မင္းကု
ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ
မင္းကဗ်ာေရးပံုကုလည္း
သူျမင္ဖူးေအာင္လ႔၊ု
ၾကာၿပီ၊
မင္း
ဒီေကာင္
ကဗ်ာအေရးပ်က္မွာစုးလ႔ု
စကားလံုးတစ္လံုးကု
မေခၚဘဲေနတာ၊
သံုးပတ္ႏႈန္း
ၿပီးေတာ့..
လွမ့္ၿပီးေရးတာေလ၊
ကဗ်ာလည္းၿပီးေရာ သူလည္း တီေကာင္ ျဖစ္သြားတာပဲ” သူတု႔သံုးေယာက္ ဝုင္းထုင္မသည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “ဖ်ာေပၚထုင္ၾကေလ” ဟု ေျပာေသးသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “ၾကမ္းက မင္းဖ်ာထက္ ပုသန္႔တယ္ကြ၊ ၾကမ္းေပၚထုင္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္” ဆုသျဖင့္ ရယ္ၾကရသည္။ “မင္းကဗ်ာ ၿပီးၿပီလား” ေခါင္းညတ္ျပသည္။ “ငါတု႔ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
49
ေသာင္းေမာ္က စာအုပ္ကု ယူေပးရင္း.. “အေခ်ာ မကူးရေသးဘူး၊ ျခစ္ရာဖ်က္ရာေတြ သည္းခံဖတ္ေပါ့၊ ျမားျပထားတဲ့အတုင္း ဆက္စပ္ၿပီးဖတ္ကြာ” မ်ဳးၾကည္က စဖတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ၿပံဳး၍ ေခါင္းညတ္ျပသည္။ ေဇမုးသု႔ ကမ္းေပးသည္။ ကဗ်ာက....
လေရာင္မွာပြင့တ ္ ဲ့ ကုမုျဒာ လျပည့္ညမွာ မပြင့အ ္ ာဘဲ စူငုေ ံ နတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာ ဘာကု စတ္ေကာက္ေနသလဲကြယ္။ ေနရွရာဘက္ မ်က္ႏွာမူတတ္တဲ့ ေနၾကာ နံနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ အေနာက္ဘက္.. ေခါင္းလွည့္ေနတဲ့အခါ ဘာကု ရွက္ေနတာလဲကြယ္။ ေရျပင္က်ယ္မာွ သင္းဖြ႔တ ဲ ဲ့ ေဗဒါ ေနရာလြမ ဲ ွား ပတ္ၾကားအက္ထဲ အေဖာ္ကြတ ဲ ဲ့အခါ ဘာကု လြမ္းေနတာလဲကြယ္။ တံလွပ္ေတြၾကား ေပ်ာ္ပါးတဲ့ တမာ အညာမွာမေန ပင္လယ္ေရစပ္ လႈင္းပုတ္ခံရတဲ့အခါ ဘာလု႔ ဝမ္းနည္းေနသလဲကြယ္။ ႏွလံုးသားေပၚ က်က္စား သစၥာတရားအတြက္ ဘက္လုက္တတ္တဲ့ ကဗ်ာ သံေယာဇဥ္ကု စံုကန္လ်က္
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
50
ဆန္႔က်င္ရာဘက္ကု ေျပးထြက္တဲ့ ဥေပကၡာ ဘာကု ခံစားရမလဲကြယ္။ “သပ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ.. သပ္ေကာင္းတယ္” ေဇမုးက ခ်ီးက််ဴးလုက္သည္။ ေသာင္းေမာ္ နည္းနည္း အေနရခက္သြား၏။ ေသာင္းေမာ္အေၾကာင္းကု သေသာ မ်ဳးၾကည္က သူ ေနသာထုင္သာျဖစ္သြားေအာင္ ဝင္ေနာက္ေပးလုက္သည္။ “ကဲ.. ဒီေတာ့ မင္း ငါတ႔က ု ု တစ္ခုခုေကၽြးေပါ့” “အစကတည္းက အေၾကာ္ဝယ္ေကၽြးမယ္လု႔ စတ္ကူးၿပီးသားပါကြာ” “ဟာ.. မဟုတ္တာ၊ ကုေသာင္းေမာ္ရဲ႕ ကဗ်ာကု ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေကၽြးပါရေစ” ေဇမုးက ဝင္ေျပာရာ ေသာင္းေမာ္က.. “ရပါတယ္ဗ်ာ.. ဒီေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏုင္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က အမ္ရွင္ပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေကၽြးရမွာေပါ့” “အမယ္.. ဘယ္ကလာ အမ္ရွငလ ္ ဲ၊ ေက်ာင္းရွင္ပါကြ၊ မင္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနတာပဲ” မ်ဳးၾကည္
ေျပာလုက္သည့္စကားမွာ
ေသာင္းေမာ္ကု
ႏွမ္သလု
ျဖစ္ေနမလားဟု
ေဇမုးက
ၾကားထဲက
အားနာလုက္မေသးသည္။ ေသာင္းေမာ္ ဘယ္လုမွမေနဘဲ.. “ဒါဆု မင္းတု႔က အာဂႏၲဳေပါ့” ဟု ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္က.... “ဒီလုလုပ္ကြာ..
မင္းတု႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး
ဆႏၵျပည့္သြားေအာင္
ေသာင္းေမာ္က
အေၾကာ္ဝယ္၊
ၿပီးေတာ့..
လက္ဖက္ရည္ဆုင္ သြားထုင္မယ္၊ လက္ဖက္ရည္ဖုးကု ေဇမုးကရွင္း” “ေၾသာ္.. မင္းကေတာ့ အေခ်ာင္ဝင္အုပ္မယ္ေပါ့ ဟုတ္လား၊ ဘယ္ရမလဲကြာ၊ မင္း ဒူးယားတုက္ရမယ္” ဘူးသီးေၾကာ္ ဝင္ဝယ္သည္။ ထု႔ေနာက္ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ ထုင္ၾကသည္။ “တစ္ခုေတာ့ ေျပာရဦးမယ္ကြာ၊ မင္းတု႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ယဥ္ေက်းစြာနဲ႔ ခင္ဗ်ားေတြ ကၽြန္ေတာ္ေတြ လုပ္မေနၾကပါနဲ႔၊ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မင္းငါပဲ လုပ္ၾကစမ္းပါ” မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ ေဇမုးက.. “ေအးကြာ.. ေနာက္ေတာ့ ေျပာတာေပါ့၊ ခုေတာ့ ပါးစပ္မရဲေသးဘူးကြ” “မင္းတု႔ကလည္း ႀကဳက္ခါစ သမီးရည္းစား က်ေနတာပဲ” ဘူးသီးေၾကာ္စားရင္း၊ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း စကားေျပာၾကသည္။ အေၾကာ္ကုန္မွ လက္ဖက္ရည္မွာသည္။ “ကုေသာင္းေမာ္.. မဂဇင္းေတြကု ကဗ်ာပု႔ျဖစ္ေသးလား” “မပု႔ေသးပါဘူးဗ်ာ၊ ကုယ့္ဘာသာ အားမရေသးလု႔” “ပာာ.. ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ ကုေသာင္းေမာ္ ကဗ်ာေတြက မဂဇင္းအဆင့္ကု မီပါတယ္၊ ပ႔ပ ု ါ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
51
“ကၽြန္ေတာ့္
ပတ္ဝန္းက်င္အျမင္က
က်ဥ္းက်ဥ္းေလး
ရွပါေသးတယ္ဗ်ာ၊
ကုေဇမုးတု႔ကသာ
အျမင္ပုက်ယ္ႏုင္တာပါ” “ဒီေကာင္က တကၠသုလ္မေရာက္ရင္ အျမင္မက်ယ္ဘူး ဆုၿပီး အစြအ ဲ လမ္း ျဖစ္ေနတာကြ” မ်ဳးၾကည္က ဝင္ေျပာရာ ေဇမုးက.. “မဆုင္တာပဲ..တကၠသုလ္ေရာက္ၿပီး
အျမင္မက်ယ္တဲ့ေကာင္ေတြ
အမ်ားႀကီးရွတယ္၊
အျမင္က်ယ္တယ္
ဆုတာကလည္း ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္မွ ျဖစ္တာဗ်၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တု႔ကုပဲ ၾကည့္ေလ၊ ကၽြန္ေတာ္တု႔က တကၠသုလ္ ေရာက္ေနေပမယ့္ ဘဝအေၾကာင္း ခင္ဗ်ားေလာက္ မသဘူး၊ ခင္ဗ်ားက လက္ေတြ႔ ႐ုန္းကန္ေနရတာကုး” “ဒါေၾကာင့္လဲ မင္းကဗ်ာေတြက ပုေကာင္းတာေပါ့” “ဟာ.. ေတာ္ပါေတာ့၊ အသားလြတ္ ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ” “တကယ္ေျပာတာကြ..
မင္းက
တကၠသုလ္ေရာက္မွပဲ
ကဗ်ာဆရာ
လုပ္ရမလု
ေျပာေနလု႔၊
တကၠသုလ္
မေရာက္ခဲ့ဘန ဲ ႔ဲ နာမည္ေက်ာ္ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ” “ေအးပါကြာ..
မင္းတု႔ေျပာတာကုလည္း
ငါလက္ခံပါတယ္၊
ငါဆုလုတာက
တကၠသုလ္ေရာက္ခဲ့ရင္
ပုၿပီး
ၿပီးျပည့္စံုသြားမယ္ ထင္တာ ေျပာတာပါ၊ ငါ့အေနနဲ႔ တကၠသု္လ ေရာက္ေရာက္ မေရာက္ေရာက္ ကဗ်ာေရးတာကေတာ့ ေရးမွာပါပဲ” “ကုေသာင္းေမာ္က ကေလာင္နာမည္ကု ဘယ္လုေပးထားလဲ” ေဇမုးက ေမးသည္။ “ေကာင္းေမာ္လု႔ေပးမယ္ စတ္ကူးထားတယ္၊ ခင္ဗ်ားေကာ” “ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လြယ္လြယ္ပဲ၊ ကုယ့္နာမည္ကု ေျပာင္းျပန္လုပ္လုက္တယ္၊ မုးေဇလု႔” “ေကာင္းသားပဲ.. မ်ဳးၾကည္ကေတာ့ တစ္ေန႔ဆယ္မ်ဳးေလာက္ နာမည္ေျပာင္းေနတာပဲ” “ငါ အခု ဆံုးျဖတ္ၿပီးပါၿပီကြ” “ဘာတဲ့လဲ” “ေမာင္ေမာင္ေနဇာ” “ေကာင္းသားပဲ” “ဒါနဲ႔.. ေဟ့ေကာင္၊ မင္း အလုပရ ္ ွာေနတာ ရၿပီလား” မ်ဳးၾကည္က
ေမးသည္။
ေသာင္းေမာ္က
လက္ဖက္ရည္ကုန္သြားေသာ
ပန္းကန္ထဲသု႔
ေရေႏြးၾကမ္း
နည္းနည္းထည့္က်င္းသည္။ ပန္းကန္ထဲ တစ္ဝက္ေလာက္ ျဖည့္ၿပီးမွ.... “အလုပ္လုပ္မယ္ ဆုတာက ေျပာေတာ့သာ လြယ္တာကြ၊ တကယ္လုပ္မယ္ဆုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္း မသဘူး၊ အလုပ္ေရြးေနတာေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး၊
လုပ္စရာေတြ
ရွပါတယ္၊
ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ငါလုပ္ပါတယ္၊
ဒါေပမဲ့
ျပႆနာေလးေတြ ရွေနတယ္ကြ၊ ေက်ာင္းေဝယ်ာဝစၥလည္း မပ်က္ကြက္ေအာင္ လုပ္လု႔ရတဲ့ အလုပ္မ်ဳး စဥ္းစားေနတာ၊ အဓကျပႆနာက ဆရာေတာ္ႀကီးပဲက၊ြ ငါက အလုပ္ထြက္လုပ္မယ္ ေျပာေတာ့....” “မလုပ္ရဘူးလု႔ ေျပာတယ္ မဟုတ္လား”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
52
“မလုပ္ရဘူးလု႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးကြ၊ ငါက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပတာကုး၊ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေအး.. မင္းလုပ္ခ်င္ရင္
သင့္ေတာ္မယ့္ဟာ
ငါရွာေပးမယ္၊
ငါ့ဒကာေတြ
အမ်ားႀကီးရွတာပဲ၊
တစ္ေယာက္ေယာက္ကု
အကူအညီေတာင္းေပးမယ္လု႔ ေျပာတယ္ကြ” “ေကာင္းတာေပါ့” “ဘယ္ဟုတ္မလဲ.. အလုပ္ရွာေပးမယ္ဆုေတာ့ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္လု႔
ငါ ငါ
အလုပ္မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ဘာေျပာလ႔ု
ေနာက္ထပ္
ဘာမွ
အခ်န္ဆြထ ဲ ားတာကြ၊
ရေတာ့မလဲ၊
ေစာင့္ေန႐ံု
မေျပာေတာ့ဘူး၊
ငါလည္း
ဆရာေတာ္ႀကီး
ရွတာေပါ၊
ဒါေပမဲ့
မေမးရဲဘူး၊
ကုယ္တုင္က
ဆရာေတာ္ႀကီးက
ဒီအတုင္း
ေနေနရတာပဲ၊
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီး မသေအာင္ တုးတုးတတ္တတ္လုပ္ရ ေကာင္းမလားေတာင္ စဥ္းစားမေသးတယ္၊ ၿပီးေတာ့.. ဘုန္းႀကီးကု လမ္ရမွာဆုေတာ့လည္း မလုပ္ေကာင္းဘူးေလကြာ” “ေကာင္းပါတယ္.. ဒီအတုင္းသာ ေနပါ၊ မင္းကဗ်ာေရးဖ႔ု အခ်န္ပုရတာေပါ့၊ မင္းတစ္ေယာက္ အတြက္နဲ႔ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ ဘာမွ တာဝန္မပုပါဘူးကြာ” ေဇမုးက ညေနေစာင္းမွ ျပန္သြားသည္။ ျပန္ခါနီးတြင.္ . “ကၽြန္ေတာ္ ကုေသာင္းေမာ္ဆီ လာလည္ၿပီးၿပီေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ဆီလည္း လာလည္ပါဦး” ဟု ဖတ္သည္။ ေသာင္းေမာ္ ျငင္းလု႔မရေတာ့။ “ကၽြန္ေတာ္ တစ္ရက္ရက္ လာပါ့မယ္” ဟု ကတေပးလုက္သည္။ ခုခ်န္မာွ ေက်ာင္းထဲသြားဖု႔ သူ႔စတ္သူ ႏုင္ၿပီျဖစ္၏။ ဟုအလ်င္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းထဲမသြားခ်င္။ သြားလွ်င္ တကၠသုလ္ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ
သမ္ငယ္စတ္ဝင္မွာ
စုးေသာေၾကာင့္ေတာ့
မဟုတ္ေခ်။
သူသည္
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား တစ္ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္သူနဲ႔ယွဥ္ယွဥ္ ေအာက္က်ၿပီးသား။ ထု႔အတူ ဘယ္သူနဲ႔မွ ႏႈင္းယွဥ္စရာ မလုသျဖင့္ စတ္ဓာတ္က်ေနစရာလည္း မလုေတာ့။ ထူးၿပီး သမ္ငယ္ေနစရာ မလုေတာ့။ ၿပဳင္စရာရွလွ်င္ သူႏွင့္
သူ႔ကုယ္သာ
ၿပဳင္ရမည္။
မႏွစ္ကသူႏွင့္
ဒီႏွစ္သူ
ၿပဳင္ရမည္။
ဒီႏွစ္သူႏွင့္
ေနာင္လာမည့္သူ
ၿပဳင္ရမည္။
တုးတက္လာလွ်င္ ႏုင္မည္။ ဆုတ္ယုတ္သြားလွ်င္ ႐ံႈးမည္။ ဒါပဲ ျဖစ္၏။ သူ ေက်ာင္းထဲ မသြားခ်င္ခဲ့ျခင္းမွာ ေက်ာင္းထဲသြားမလွ်င္ တကၠသုလ္တက္ခ်င္ေသာစတ္ေတြ ပုမုတုးပြားလာမွာ စုးေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ေလာေလာဆယ္တြင္ အေျခအေန မေပးေသး။ ေနာက္ေကာ ျဖစ္လာမွာလားဟု သူမေတြးခ်င္။ ျဖစ္ႏုင္ မျဖစ္ႏုင္လည္း သူမသေခ်။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
53
ေက်ာင္းထဲကု ေသာင္းေမာ္ လာလည္သျဖင့္ မ်ဳးၾကည္တ႔ု ေဇမုးတု႔ အရမ္းေပ်ာ္ေနသည္။ ေက်ာင္းဝင္းအႏွံ႔ လုက္ျပသည္။ အင္းလ်ားကန္ဘက္လည္း ေရာက္သည္။ သူတု႔ လုက္ျပပံုမွာ ေက်ာင္းထဲ မေရာက္ဖူးသူတစ္ေယာက္ကု ဝါႂကြား၍ ျပပံုမ်ဳးမဟုတ္ဘဲ ကမာၻလွည့္ခရီးသည္ တစ္ေယာက္ကု လုက္ျပပံုႏွင့္ တူေလသည္။ ေသာင္းေမာ္က သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးကု အေတာ္ၾကာေအာင္ စတ္ဝင္စားစြာ ေမာ့္ၾကည့္ေနသည္။ “မင္းကု ျပစရာရွေသးတယ္ကြ၊ ဒါက.. ေတာ္႐ံုတန္႐ုလ ံ ူ မသဘူး” မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ တစ္ဆက္တည္း ေဇမုးဘက္လွည့္၍.... “မင္းနဲ႔ငါ အေလာင္းအစားတစ္ခု လုပ္မယ္၊ ႐ံႈးတဲ့ေကာင္က ေသာင္းေမာ္ကု ဧည့္ခံေကၽြးေမြးေရး တာဝန္ယူရမယ္” မ်ဳးၾကည္ အႀကံအဖန္လုပ္ျပန္ၿပီဟု ေဇမုးသသည္။ သူကလည္း ေသာင္းေမာ္ကု ဧည့္ခံခ်င္ေနသျဖင့္.. “လုပ္ေလ.. ဘာလုပ္ရမလဲ” “အခု ဒီေနရာကေန အဓပတလမ္းေပၚက ျဖတ္မေလွ်ာက္ဘဲ ဝဇၹာေဆာင္ေရာက္ေအာင္ ငါသြားျပမယ္” “ဒါ ဘာခက္သလဲကြ.. ဘြ႔ႏ ဲ ွင္းသဘင္ေနာက္ဘက္က လွည့္သြားရင္ ရတာပဲ” “မဟုတ္ဘူး.. ဘယ္မွ မေကြ႔ရဘူး၊ အေျဖာင့္အတုင္း သြားမွာ” “ဒါေတာ့ မျဖစ္ႏုင္ပါဘူး” “ျဖစ္ေအာင္သြားမယ္ကြာ၊ ငါ့နည္းနဲ႔ ငါ၊ ဘယ္လုလဲ.. ေလာင္းရဲလား” “ကဲ.. သြားကြာ၊ ေလာင္းမယ္” “ေကာင္းၿပီ.. မင္းတု႔ ငါ့ေနာက္က လုက္ခဲ့ၾက” မ်ဳးၾကည္က
အဓပတလမ္းေဘးေျမာင္းထဲ
ဆင္းလုက္သည္။
ထုအခါက်မွ
ေဇမုး
ရပ္မသည္။
အဓပတလမ္း၏ေအာက္မွ ျဖတ္ေဖာက္ထားေသာ ေရေျမာင္းတစ္ခု။ အုတ္၊ ကြန္ကရစ္တု႔ျဖင့္ သပ္ရပ္စြာ ျပဳလုပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။
အေတာ္က်ယ္ဝန္းသျဖင့္
ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္
ေလွ်ာက္ဝင္သြားလု႔
ရသည္။
လမ္းေအာက္တည့္တည့္
အေရာက္တြင္ ေဇမုးက ခဏရပ္ၿပီး.... “ေအးကြာ.. ျမင္ေတာ့ ျမင္ေနရတာပဲ၊ အမွတ္တမဲ့မ႔ု သတမထားမဘူး၊ ေတာ္ေတာ္က်ယ္တာပဲ၊ ဒီေအာက္မွာ စကၠ်ဴေလးခင္းၿပီး ကဗ်ာလာေရးဖု႔ ေကာင္းတယ္” “မင္း႐ႈံးၿပီ မဟုတ္လား” “ေအးပါ.. မင္း ဒီေနရာကု ေတြ႔တာ ၾကာၿပီလား၊ ငါ့ကု ဘာျဖစ္လု႔ မေျပာဘဲ လွ်ဳထားရတာလဲ” “မေန႔က မင္းကုငါ ေခၚေသးတယ္ေလကြာ.. ျပစရာရွတယ္လု႔လဲ ေျပာတယ္၊ မင္းက အေဆာင္ျပန္ၿပီး ႏွပ္မယ္ ဆုၿပီး ထြက္သြားတာကုး၊ ကဲ.. ဒီေတာ့ ေသာင္းေမာ္ကု ဦးခ်စ္ဆုင္ လုက္ျပရေအာင္၊ ဟုက်မွ ဆတ္သားထမင္းေၾကာ္ စားၿပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္မယ္” “ဘယ့္ႏွယ္လဲကြာ.. မင္းက အားလံုး စီစဥ္စတ္ကူးထားၿပီးသားပါလား” “ေအးေလ.. မေန႔က မင္းက ငါေခၚတာမလုက္လု႔ ခ်ဥ္ၿပီး ဒီေန႔ မင္းကုညႇင္းမယ့္ အစီအစဥ္ လုပ္ထားတာ” ေျမာင္းကုျဖတ္၍ ေျမေပၚ ျပန္တက္ခဲ့ၾကသည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “ဒီေနရာေလးကု ေျမေအာက္ ဥမင္လႈဏ္ေခါင္းလု႔ေခၚရင္ ေကာင္းမယ္ကြာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
54
“ေအးကြာ.. ဟုတ္တယ္” ဦးခ်စ္ဆုင္မွာ ထုင္ၾကသည္။ ေသာင္းေမာ္က အားနာၿပီး ထမင္းေၾကာ္မစားဘူး လုပ္ေသာ္လည္း မ်ဳးၾကည္က အတင္းမွာေကၽြးသည္။ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ ေဇမုးက အတ္ထဲမွ ေငြသုးံ က်ပ္ကု ထုတ္ေပးၿပီး.. “ကဲ.. ငါ့မွာေတာ့ ဒါပဲပါတယ္၊ က်န္တာ မင္းရွင္းေပေတာ့ မ်ဳးၾကည္” “ဟုက္.. ေခြးေကာင္၊ မင္း လူလည္က်ၿပီ” “ဒါေတာ့ ဘယ္တတ္ႏုင္မလဲေလ.. ငါ့မွာပါတာ အကုန္ ထုတ္ထားၿပီးၿပီပဲ” မ်ဳးၾကည္က မတတ္သာသျဖင့္ ရွင္းလုက္ရသည္။ “ကဲ.. ငါ့အခန္း လုက္ခဲ့ကာြ ၊ ဟုမွာ ေအးေအးေဆးေဆး နားတာေပါ့” “ေနပါဦးကြ.. မင္းအခန္းကု ၿပီးေတာ့ သြားတာေပ့ါ၊ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုက္ စံုေအာင္ ျပၾကရေအာင္” “ဟ.. ဘာက်န္ေသးလု႔လဲ၊ ျပစရာဆုလု႔ ဒဂံုေဆာင္ေဘးက လမ္းမွာ ေရေျမာင္းအဖံုးမရွလု႔ ဆူးခက္ေတြ ခ်ထားတာပဲ က်န္ေတာ့တယ္” “က်န္တာေပါ့ကြ.. ေဆးတကၠသုလ္ဘက္ လုက္ျပရဦးမယ္၊ မေကာင္းဘူးလား ေသာင္းေမာ္၊ ငါတု႔ ခင္ေစာႏြယ္ဆီ တစ္ခါမွ မသြားဖူးေသးဘူး၊ သူ႔ဆီ သြားညႇင္းရေအာင္” “အခုပဲ ထမင္းေၾကာ္စား၊ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ထားတာ” “ရပါတယ္ကြ.. လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကမွာပဲဟာ၊ ဟုေရာက္ရင္ ဗုက္ေခ်ာင္သြားမွာပဲ” “ကဲ.. မင္းသြားခ်င္သပဆုလည္း သြားေပါ့ကြာ၊ ငါကေတာ့ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုက္ စံုေအာင္ေလွ်ာက္သြားရရင္ ပုေကာင္းတာေပါ့” “ငါေကာ လုက္ရမွာလား” “လုက္ခဲ့ေပါ့ကြ၊ ခင္ေစာႏြယ္နဲ႔လည္း မင္းကု မတ္ဆက္ေပးရမယ္” ပေတာက္လမ္းဘက္မွ
ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကသည္။
ေသာင္းေမာ္က
ပေတာက္လမ္းကု
အလြန္သေဘာက်ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တကၠသုလ္နယ္ေျမကု စြလ ဲ မ္းၾကတာပဲဟု ေျပာသည္။ ေဆးတကၠသုလ္ ေနာက္ဘက္အေပါက္မွ ဝင္ခဲ့ၾကသည္။ “ေနစမ္းပါဦး.. ခင္ေစာႏြယ္ဆီ သြားမယ္ဆုၿပီး မင္းက သူတု႔အတန္း သလု႔လား” “ဘယ္သမလဲကြ” “မင္းဟာကလည္း.. ဘယ္လုလုပ္ လုက္ရွာမလဲ” “တစ္ေယာက္ေယာက္ ေမးတာေပါ့ကြာ” “ဟာ.. ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ ငါတ႔က ု ု ေဆးေက်ာင္းကမဟုတ္မွန္း သၿပီး ေလွ်ာက္ေခ်ာက္တြန္းမွာေပါ့ကြ” ေဇမုးက
ဝင္ေျပာသည္။
သူတု႔
ရန္ကုန္တကၠသုလ္မွာလည္း
ဤလုပဲ
ေနာက္ေလ့ရွသည္။
ေက်ာင္းသားသစ္ေတြက တစ္ခုခုေမးလာလွ်င္ ဟုေနရာ သည္ေနရာ ေလွ်ာက္လႊဲၿပီး ေျပာလႊတတ ္ တ္သည္။ “႐ႈပ္ပါတယ္ကြာ.. ဒီေက်ာင္းဝင္းက သပ္မက်ယ္ပါဘူး၊ ဟုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္ရင္း ေတြ႔ခ်င္ေတြ႔မာွ ေပါ့”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
55
သူတု႔သံုးေယာက္
ေက်ာင္းဝင္းထဲ
ေလွ်ာက္လွည့္ေနၾကသည္။
စမ္းေရႊေရႊအနံ႔ေတြ
လႈင္ထြက္ေနေသာ
အခန္းတစ္ခုေဘးမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္မၾကသည္။ လူေသအေလာင္းေတြ မပုပ္မသုးေအာင္ ေဆးစမ္သည့္ ေဖာ္မလင္အနံ႔မ်ား ျဖစ္သည္။ အခန္းထဲက စားပြေ ဲ တြေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ တင္ထားေသာ အေလာင္းေတြကု ျမင္ရသည္။ အေလာင္းမ်ားမွာ ရက္ေပါင္းလေပါင္း ၾကာၿပီျဖစ္၍ ညဳမည္းၿပီး ပန္လွီေျခာက္ကပ္ေနၾကၿပီ။ ေဇမုးက ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕လုက္ၿပီး.. “ငါကေတာ့ အဲဒါေတြကုင္ရမွာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ ေဆးေက်ာင္းတက္ခ်င္စတ္ မရွပါဘူးကြာ” “ေအးကြာ.. ဟုတ္တယ္၊ ငါေတာ့ အဲဒီအနံ႔ႀကီး ႐ွ်ဴလုက္ရတာကုက ေအာ္ဂလီဆန္လာတယ္” မ်ဳးၾကည္က ေထာက္ခံသည္။ ေသာင္းေမာ္ကေတာ့ သူတု႔ၾကည့္ေနေသာ အေပါက္ႏွင့္ အနီးဆံုးျဖစ္ေနေသာ စားပြေ ဲ ပၚမွ အေလာင္းကု ေသခ်ာစြာ စူးစုက္ၾကည့္ေနသည္။ ထုစဥ္တြင္ ေရွ႕မွေလွ်ာက္လာေသာ ေက်ာင္းသူသံုးေယာက္ႏွင့္ ဆံုသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က အလယ္ကျဖစ္သည္။ မ်ဳးၾကည္က အလ်င္ျမင္သည္။ “ဟား ဟား.. ေတြ႔မယ့္ေတြ႔ေတာ့လည္း ပက္ပင္းပါလား” “နင္ ဘာလာ႐ႈပ္တာလဲ” ဟု ခင္ေစာႏြယ္က ျမင္ျမင္ခ်င္း ပက္လုက္သည္။ “နင့္ဆီ လာတာေပါ့ဟ.. ေသာင္းေမာ္က လာလည္ခ်င္တယ္ဆုလု႔” ဟု မ်ဳးၾကည္က ေသာင္းေမာ္ကု လႊဲခ်သည္။ ဒါမွ ခင္ေစာႏြယ္ အားနာၿပီး တစ္ခုခုလုက္ေကၽြးမည္ ျဖစ္၏။ “နင္ အတန္းမရွေတာ့ဘူး မဟုတ္လား” ခင္ေစာႏြယ္သည္ ေသာင္းေမာ္မ်က္ႏွာေၾကာင့္ အမွန္အတုင္းပင္ ေျပာလုက္သည္။ “မရွေတာ့ပါဘူး” “ဒါဆု..
ငါတု႔ကု
ေသာင္းေမာ္ဆုရင္လည္း
တစ္ခုခုေကၽြးေလ၊ တကူးတကန္႔
ငါတု႔က
နင္နဲ႔ေတြ႔ခ်င္လု႔
လာရတာမဟုတ္လား၊
ငါတု႔က
အေဝးႀကီး
လမ္းေလွ်ာက္လာရတာ၊
ကုယ္နဲ႔
တစ္တန္းတည္းေနခဲ့တ့ဲ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆုၿပီး သံေယာဇဥ္....” “အပုေတြ မေျပာစမ္းပါနဲ႔ဟာ.. ေကၽြးဆုရင္ ေကၽြးမယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့မွာ ပုက္ဆံသပ္မပါဘူး၊ စမူဆာတစ္ခုနဲ႔ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ပဲ ရမယ္” ဟန္ေဆာင္မႈမရွဘဲ ခပ္ရွင္းရွင္း ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာတတ္ေသာ ခင္ေစာႏြယ္ကု ေဇမုးစတ္ထဲက ခ်ီးက််ဴးလုက္၏။ ေသာင္းေမာ္က.. “ေကၽြးမေနပါနဲ႔ဟာ.. ငါတု႔ ဟုမွာလည္း စားေသာက္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ” “ရပါတယ္ဟာ.. နင့္ကုေတာ့ ငါက သဒၶါပါတယ္၊ ဟုဧည့္သည္ကုေရာေပါ့”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
56
“ငါ့ကုေတာ့ မသဒၶါဘူးေပါ့၊ အင္း.... ေစတနာေတြ ေစတနာေတြ၊ နင္ ဆရာဝန္ျဖစ္လု႔ ငါသာ နင့္ဆီမွာ ေဆးလာကုရင္ ငါ့ကု ေဆးထုးသတ္မွာ ေသခ်ာတယ္” “ဆရာဝန္ေတြမွာ ဒီစတ္မ်ဳး မရွပါဘူးဟ.. ကုယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့ လူနာဆုရင္ ရန္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုေပးရမွာပဲ” “ဒီလုၾကားရတာ ဝမ္းသာပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့ဆုရင္ေတာ့ နင္ အေကာင္းစားေဆး ထုးေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ယုးဒယားေဆးကု မုးေရမ်ားမ်ားနဲ႔ ေရာထုးမွာ မဟုတ္လား၊ ငါကလည္း နင့္ဆီမွာေတာ့ ေဆးလာမထုးခ်င္ဘူးဟာ၊ နင့္ကု ဖင္လွန္ျပတယ္ ထင္မွာစုးလု႔” ခင္ေစာႏြယ္က ရယ္လုက္သည္။ “သူတု႔ႏွစ္ေယာက္က ဒီလုပဲဗ်.. ေခြးနဲ႔ ေမ်ာက္လုပ”ဲ ေသာင္းေမာ္က ေဇမုးကု ေျပာသည္။ “ငါက ေမ်ာက္ေနာ္.. ေဟ့ေကာင္” ဟု မ်ဳးၾကည္က ထပ္လုပ္လုက္ေသးသည္။ စားေသာက္ဆုင္မွာထုင္ၿပီး
စားေသာက္ၾကရင္း
ဆယ္တန္းတုန္းက
အေၾကာင္းေတြ၊
တျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ား
အေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္က ေဇမုးႏွင့္ ခင္ေစာႏြယ္ကု မတ္ဆက္ေပးသည္။ “ကၽြန္ေတာ္က ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တဲ့စတ္ ရွခဲ့ဖူးေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အေလာင္းေတြ မကုင္ရဲလ႔”ု ဟု ေဇမုးက ရယ္စရာေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “ဟုတ္တယ္.. ေၾကာက္စရာႀကီး၊ အနံ႔ကလည္း စမ္းေရႊေရႊန႔၊ဲ ငါကေတာ့ ေဆးေက်ာင္းသူဆုရင္ မႀကဳက္ရဲဘူး၊ ေတာ္ၾကာ.. အေလာင္းကုင္ထားတဲ့ လက္ႀကီးနဲ႔ ငါ့ပါးကု လာပြတ္ရင္.... အမယ္ေလး.. ရြံစရာႀကီး” “အမယ္..
အဲဒီအေလာင္းေတြက
နင့္ပါးထက္ေတာင္
သန္႔ရွင္းေသးတယ္၊
ဘာျဖစ္လ႔လ ု ဲ
သလား..
ဒီအေလာင္းေတြဟာ ခႏၶာကုယ္လွ်ဴထားတဲ့သူေတြရဲ႕ အေလာင္းေတြပဲ၊ သူတု႔ခမ်ာ ေသၿပီးတာေတာင္ ေအးေအးမေနရဘူး၊ လူအမ်ားေရွ႕မွာ ဝုင္းၾကည့္ခံရတယ္၊ ၿပီးေတာ့.. ခြလ ဲ ုက္စတ္လုက္ လွီးလုက္ျဖတ္လုက္ အလုပ္ခံရတယ္၊ ၿပီးေတာ့.. အ႐ုးစုျဖစ္တာေတာင္ ေခါင္းတျခား လက္တျခား ကုယ္တျခား အျဖဳတ္ခံရေသးတယ္၊ ေတာ္႐ံုေစတနာနဲ႔ ခႏၶာကုယ္ လွ်ဴပါ့မလား၊ သူတု႔ဟာ ငါတ႔အ ု တြက္ ပညာပါရမီ ျဖည့္ေပးတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ေတြပဲ၊ ငါတု႔ဆရာ တစ္ေယာက္ဆုရင္ အဲဒီအေလာင္းေတြကု ဆရာ ဆရာမလု သေဘာထားၿပီး ေလးစားရမယ္လု႔ေတာင္ ေျပာဖူးတယ္” ခင္ေစာႏြယ္က မ်ဳးၾကည္ကု ပညာေပးသလု ေျပာေနသည္။ တကယ္လည္း မွန္သျဖင့္ မ်ဳးၾကည္ ၿငမ္ေနရသည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “နင့္လုလူမ်ဳး ဆရာဝန္ျဖစ္တာ ငါတု႔ ဝမ္းသာပါတယ္၊ နင္က ဆရာဝန္လုပ္တာ စီးပြားေရးအတြက္ မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္ ဝါသနာပါလ႔ု လုပ္တာ၊ ငါတု႔လု ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ အားရွစရာပဲ၊ နင္ အထူးကုဆရာဝန္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ႀကဳးစားဟာ” “နင္ ဘာစပါယ္ရွယ္လစ္လုပ္မယ္ စတ္ကူးသလဲ၊ နင္နဲ႔လုက္တာကေတာ့ ဆံပင္ ခြစ ဲ တ္ပါရဂူလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္” မ်ဳးၾကည္က ဝင္ေႏွာက္ျပန္သည္။ “ေပါက္ေပါက္ရွာရွာကြာ” ဟု ေဇမုးက ေျပာသည္။ “ဒါမွမဟုတ္လည္း ေျခသည္းလက္သည္း စပါယ္ရွယ္လစ္ လုပ္ဟာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
57
ခင္ေစာႏြယ္က တစ္ခ်က္ၿပံဳးလုက္ၿပီး.. “ငါက စတ္ေရာဂါအထူးကု လုပ္ခ်င္တာ. ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကု ကုခ်င္လု႔” ဟု မ်ဳးၾကည္ကု ခြပ္လုက္သည္။ “အ႐ူးစကားက သံုးခြန္းေျပာရင္ တစ္ခြန္းမွန္တတ္တယ္ေနာ္” မ်ဳးၾကည္က ေခ်ပသည္။ “ဒါေပမဲ.့ . နင္က အၿမဲတမ္း ႏွစ္ခြန္းပဲ ေျပာတဲ့လ”ူ ေဇမုးႏွင့္ ေသာင္းေမာ္က သူတု႔ႏွစ္ေယာက္ကု ၿပံဳးစစ ၾကည့္ေနၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္က မ်က္ႏွာကု တည္တည္ႀကီး လုပ္လုက္ၿပီး.. “ေအး.. ဟုတ္တယ္၊ ဒါေပမဲ.့ ... တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္ေတာ့ က်န္တဲ့တစ္ခြန္းကု ငါေျပာမွာပါဟာ”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
58
ေဆးေက်ာင္းမွ ျပန္ထြက္လာၿပီး ျပည္လမ္းအတုင္း ေလွ်ာက္လာၾကသည္။ လွည္းတန္းရွ ေဇမုး၏အေဆာင္သု႔ ျပန္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ “ခင္ဗ်ား ဘယ္လုသေဘာရသလဲ” ေသာင္းေမာ္က စကားစသည္။ “ဘာကုလဲဗ်” “ခင္ေစာႏြယ္ကုေလ” “ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္း.. အဲ ခင္မင္မတယ္ဗ်၊ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ရွတယ္၊ ပြင့္လည္း ပြင့လ ္ င္းတယ္၊ ေနာက္ၿပီး
ေဆးေက်ာင္းသူရယ္လု႔
ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး
မရွဘူး၊
အင္းေလ..
ဒီေခတ္မွာေတာ့
ေက်ာင္းသား
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး မလုပ္ႏုင္ၾကေတာ့ပါဘူး” “သူ႔မဘေတြက သပ္ျပည့္စံုၾကတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ ေဆးေက်ာင္းတက္ႏုင္ဖ႔ု အေတာ္ ႐ုန္းကန္ၾကရတာ၊ ဒါေၾကာင့္.. မင္းၾကည့္ပါလား၊ သူဝတ္စားထားတာ၊ ရွတာေလးနဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားရတာ” မ်ဳးၾကည္က ေျပာသျဖင့္ ေသာင္းေမာ္ သူ႔ကု တစ္ခ်က္စုက္ၾကည့္ၿပီး.. “မင္းက ခင္ေစာႏြယ္ကု က႐ုဏာသက္ေနတာလား” “မင္းကလဲ” “မင္းကလဲေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနနဲ႔၊ မင္း ဘာေၾကာင့္ ခင္ေစာႏြယ္ဆီ ဒီေလာက္ သြားခ်င္ေနရတာလဲ” “ဟာ.. သူငယ္ခ်င္းေတြပဲကာြ ” “မဟုတ္ဘူး.. မင္း ဒီေန႔ ခင္ေစာႏြယ္ကု ၾကည့္ပံု႐ႈပံုက မသကၤာစရာပဲ၊ ေနာက္ၿပီး.. အ႐ူးစကားက သံုးခြန္းမွာ တစ္ခြန္းမွန္တယ္ဆုေတာ့ မင္းက က်န္တဲ့တစ္ခြန္းကု တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္ ေျပာမယ္ဆုတာ ဘာသေဘာလဲ” “ဘာသေဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ စကားႀကံဳလာတာနဲ႔ ေျပာလက ု ္တာပါ” “လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔ကြာ.. မင္းအေၾကာင္း ငါသပါတယ္၊ မင္း သူ႔ကု စတ္ဝင္စားေနၿပီ မဟုတ္လား” “ဟာ.. မဟုတ္တာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
59
“မင္း တကယ္ စတ္မဝင္စားဘူးလား” မ်ဳးၾကည္က ခဏဆုင္းၿပီး.... “ဟင့္အင္းကြာ” “ဟူး.. ေတာ္ပါေသးရဲ႕ကြာ၊ အခုမွ ငါ့ရင္ထဲက အလံုးႀကီး က်သြားေတာ့တယ္” ဟု ေဇမုးက ဝင္ေျပာလုက္သျဖင့္ မ်ဳးၾကည္က ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္ၿပီး.. “မင္း ဘာေျပာတာလဲ” ေဇမုးက မ်ဳးၾကည္ကု မၾကည့္ဘဲ ေခါင္းငုက္စုက္ခ်လုက္ၿပီး.. “ငါ သူ႔ကု ျမင္ျမင္ခ်င္း စတ္ဝင္စားတယ္ကြာ” “ဘာ.. ဘာေျပာတယ္” “ငါေျပာတာ မင္းၾကားပါတယ္ကြာ” “မျဖစ္ႏုင္ဘူး.. လံုးဝ မျဖစ္ႏုင္ဘူး” မ်ဳးၾကည္က အလန္႔တၾကား ေျပာလုက္၏။ “ဘာျဖစ္လု႔ မျဖစ္ႏုင္ရမွာလဲ” “မင္းနဲ႔ သူနဲ႔ ခုမွ ေတြ႔ဖူးတာ” “အဲဒါ ဘာျဖစ္သလဲ.. ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္မတာ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူးကြာ” ေဇမုးက ခပ္ေအးေအး ေျပာသည္။ “မျဖစ္ဘူးကြာ.. မင္းနဲ႔ မျဖစ္ႏုင္ဘူး” “ငါက ဘာျဖစ္ေနလ႔လ ု ဲ” “မင္းက မန္းကေလးျမင္တုင္း တြခ ဲ ်င္ေနတဲ့ေကာင္၊ တည္တည္တံ့တံ့ ခ်စ္တတ္တာ မဟုတ္ဘူး” ေဇမုးက တစ္ခ်က္ၿပံဳးလုက္ၿပီး.. “သူ႔ကုေတာ့ ငါ တကယ္ေမတၱာစစ္န႔ဲ....” “ေဟ့ေကာင္.. မရဘူး” “မင္း သေဘာမတူဘူးလား” “မတူဘူး” “ေအးေလ.. သူက မင္းတု႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ႔လ ု ု႔ ငါက တာဝန္အရ ခြင့ေ ္ တာင္းတာပါ၊ မင္းခြင့္မျပဳလည္း ငါ ဂ႐ုစုက္စရာ မလုပါဘူး၊ ငါ့သေဘာနဲ႔ငါ လုပ္ပုင္ခြင့္ ရွတာပဲ၊ သူက မင္းရဲ႕ ႏွမလည္း မဟုတ္ဘူး၊ မင္းက သူ႕ရဲ႕ အုပ္ထန္းသူလည္း မဟုတ္ဘူး” “ေဟ့ေကာင္.. တတ္စမ္း”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
60
မ်ဳးၾကည္က ေဇမုးေရွ႕မွ ေက်ာ္တက္ၿပီး ေရွ႕မွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုင္ ပတ္ရပ္လုက္သည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္၏ လက္မ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ ေသာင္းေမာ္က ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ ရပ္ၾကည့္ေန၏။ မ်ဳးၾကည္က ေဇမုးကု လက္ညႇဳးေငါက္ေငါက္ထုးၿပီး.. “မင္း.. သစၥာေဖာက္” “ဟား ဟား.. ဘယ္မွာ သစၥာေဖာက္လု႔လဲ၊ မင္းသေဘာထားကု သၿပီးမွ ငါ့ဆႏၵကု ေျပာတာပဲ” မ်ဳးၾကည္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသ။ လက္သီးကု က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္သည္။ ဘက္ဘက္ေျခက ေရွ႕သ႔ု တစ္လွမ္းတုးသည္။ ေဇမုးက လက္ကာျပၿပီး.. “ေဟ့ေကာင္.. ထုးေတာ့ မထုးနဲ႔ကာြ ၊ မင္းသေဘာမတူရင္ ခင္ေစာႏြယ္ကု ငါ မလုက္ေတာ့ဘူး၊ တကတည္းကြာ.. မင္း ငါ့ကုၾကည့္ပုက ံ ရည္းစားလုဘက္ က်ေနတာပဲ၊ ဟား ဟား” ဟု ဆုၿပီး ေသာင္းေမာ္ကု အဓပၸာယ္ပါပါ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္သည္။ ေဇမုးထြင္ေသာ အကြက္ကု ေသာင္းေမာ္က ရပ္မသြားၿပီး.. “ဟုတ္သားပဲကာြ ၊
မ်ဳးၾကည္ကလည္း..
မင္းစတ္မဝင္စားရင္
ကုေဇမုးနဲ႔
သေဘာတူလုက္ေပါ့၊
သူငယ္ခ်င္းေတြပဲဟာ၊ ငါ့အေနနဲ႔ေတာ့..” “ေဟ့ေကာင္.. လုပ္မေနနဲ႔၊ မင္းတု႔ ငါ့ကု သက္သက္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ၿပီး ဖမ္းတာေပါ့ေလ” ေဇမုးႏွင့္ ေသာင္းေမာ္တု႔ သူ႔စတ္ကု ဆြေပးၿပီး အမွန္ကု ဖြင့ေ ္ ျပာေအာင္ လုပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သသြားသျဖင့္ မ်ဳးၾကည္
စတ္သက္သာရာ
ရသြားသည္။
သူ႔မ်က္ႏွာက
ေစာေစာကအရွန္ျဖင့္
နီျမန္းေနတုန္း
ျဖစ္ေသာ္လည္း
ေဒါသမထြက္ေတာ့။ သူ႔အေၾကာင္း သကုန္သျဖင့္ ရွက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္၏။ “ဒါဆု.. မင္း ခင္ေစာႏြယ္ကု စတ္ဝင္စားေနတာ ဝန္ခံၿပီေပါ့” ဟု ေသာင္းေမာ္က ေမးသည္။ မ်ဳးၾကည္ ေခါင္းကုတ္လုက္ၿပီး.... “မနက္ျဖန္မွ ဝန္ခံမယ္ကြာ၊ ဒီေန႔ေတာ့ ရွက္စရာႀကီး” ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔႐ုပ္က စပ္ၿဖဲၿဖဲ ျဖစ္လာ၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
61
ပန္းခ်ီခန္းမ နံရံကပ္စာေစာင္တင ြ ္ ေဇမုး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပျခင္း ခံရသည္။ မ်ဳးၾကည္၏ ကဗ်ာကေတာ့ အေရြးမခံရ။ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့ မေက်မနပ္မျဖစ္။ သူလုေနေသးလု႔ပဲဟု ယူဆသည္။ ေဇမးု ၏ကဗ်ာကု ခ်ီးက််ဴးသည္။ ေဇမုးကလည္း.. “မင္းကဗ်ာက
ညံ့လု႔ပယ္တာ
မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊
ငါ့ကဗ်ာကလည္း
ေကာင္းလြန္းလု႔ေရြးတာ
မဟုတ္ပါဘူး၊
တကၠသုလ္ကု ေနာက္ခံထားၿပီး ေရးထားတာေၾကာင့္ပါ” ဟု
ႏွစ္သမ့္သည္။
ေသာင္းေမာ္ကုေခၚၿပီး
နံရံကပ္စာေစာင္
ဖတ္ၾကည့္ခုင္းသည္။
ေသာင္းေမာ္က
နံရံကပ္စာေစာင္ကု အလြန္သေဘာက်ေန၏။ “ေကာင္းတယ္ကြာ၊ တကယ္ အဆင့္ျမင့္တယ္၊ ပန္းခ်ီသမားေတြ လုပ္တာဆုေတာ့ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေတြလည္း ေကာင္းတယ္၊ အထားအသု အျပင္အဆင္လည္း သပ္ရပ္တယ္၊ မင္းတု႔ ကံေကာင္းတာေပါ့ကြာ၊ ကုယ့္လက္ရည္ေသြးဖု႔ ေနရာရတာေပါ့၊ ငါကေတာ့ ကဗ်ာေတြေရးၿပီး ကုယ့္ဘာသာဖတ္ၿပီး ေက်နပ္ေနရတာပဲ” “မင္းကု မဂဇင္းေတြပ႔ပ ု ါလ႔ု ေျပာသားပဲ” “မတုးရဲေသးပါဘူးကြာ၊ ငါက အဆင့္မမီေသးပါဘူး” “မင္းက ဒါပဲေျပာေနတာပဲ၊ ဝင္ၿပဳင္ၾကည့္မွ တကယ္သမွာေပါ့” “မင္းတု႔ေကာ ပ႔မ ု လား၊ ငါတ႔ု အတူတူပု႔ရေအာင္” “ဟာ.. ငါ့အဆင့္က နံရံကပ္စာေစာင္ေတာင္ အေရြးမခံရေသးဘူး” ဟု မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ ေဇမုးက ေသာင္းေမာ္ တစ္ေယာက္တည္း မဂဇင္းတုက္ မသြားရဲလု႔ အေဖာ္စပ္တာပဲဟု ရပ္မသျဖင့္.. “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စမ္းၾကည့္ဖု႔ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့၊ မဂဇင္းထဲ မပါေတာင္ မဂဇင္းေတြန႔ဲ ဆက္ဆံရတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ ရတာေပါ့”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
62
ဤသု႔ျဖင့္ သူတု႔ကဗ်ာေတြထဲက အေကာင္းဆံံုး သံုးပုဒ္စီေရြးၿပီး မဂဇင္းတုက္သု႔ သြားပု႔ၾကသည္။ ဘယ္မဂဇင္းကု ပု႔မလဲဟု
တုင္ပင္ၾကရာတြင္
ကေလာင္သစ္
မ်ားမ်ားသံုးေသာ
မဂဇင္းကု
ပု႔သင့္သည္ဟု
ေသာင္းေမာ္က
အႀကံဉာဏ္ေပးသည္။ ထု႔ေၾကာင့္ ႐ုပ္ရွင္မ်က္မွန္ မဂဇင္းကု ပ႔မ ု ည္ဟု ဆံုးျဖတ္ၾက၏။ မဂဇင္းတုက္ရွရာ ေက်ာက္ေျမာင္း၊ ေအာင္မဂၤလာလမ္းသု႔ သြားၾကသည္။ လမ္းထဲဝင္စတြင္ မ်ဳးၾကည္က.. “မင္းတု႔ေတာ့ မသဘူး၊ ငါေတာ့ ခပ္လန္႔လန္႔ပဲ” ဆုသည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “ဘာလန္႔စရာ ရွလဲကြ.. ကဗ်ာပ႔တ ု ာပဲ၊ ႐ုက္ထုတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး” ေျပာသာ ေျပာရသည္။ သူလည္း ခပ္လန္႔လန္႔ပင္ ျဖစ္၏။ “ေရာက္ၿပီကြ” မဂဇင္းတုက္ေရွ႕
ေရာက္လာသည္။
ဘယ္သူကမွ
ဦးေဆာင္ၿပီး
ခ်ဳးေကြ႔မဝင္သျဖင့္
တုက္ကုလြန္ၿပီး
ေလွ်ာက္လာမၾကသည္။ ေျခလွမ္း အေတာ္ေလွ်ာက္ၿပီးမွ.. “ဝင္မယ္ေလကြာ၊ ေဇမုး.. မင္း ေရွ႕ကဝင္ကြာ” ဟု မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ ေဇမုးကလည္း.. “မင္းက ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာ ရွတယ္.. မင္း ေရွ႕ကဝင္ကြာ” ျပန္ေျပာသည္။ ေသာင္းေမာ္က အားတင္းလုက္ၿပီး.. “အတူတူ ဝင္တာေပါ့ကြာ” မဂဇင္းတုက္ဘက္
ျပန္လွည့္ေလွ်ာက္ၾကသည္။
ေရွ႕တည့္တည့္မွာ
ရပ္ၿပီး
ခဏေလာက္
ေယာင္ေပေပ
လုပ္ေနၾကေသးသည္။ ေသာင္းေမာ္က အားတင္းလုက္ၿပီး.. “ကဲ.. ဝင္ၾကမယ္” စတ္ထဲက တစ္ႏွစ္သံုးဟု ၿပဳင္တူ ေရရြတ္မၾကသလား မသ။ ေျခလွမ္းအားလံုး တစ္ၿပဳင္တည္း စျဖစ္သြားသည္။ သူတု႔သံုးေယာက္ ရင္ေပါင္တန္း၍ ဝင္ခဲ့ၾကသည္။ တုက္ထဲမွာ
လူသပ္မရွ။
ဧည့္ခန္းေထာင့္ရွ
စားပြတ ဲ စ္လံုးတြင္
လူခပ္ပန္ပန္
ခပ္ေသးေသးတစ္ေယာက္
ထုင္ေနသည္။ သူတု႔ ထင္ထားသလု ခန္႔ခန္႔ညားညားပံုစံမ်ဳး မဟုတ္။ အယ္ဒီတာ႐ုပ္ မေပါက္ေသာသူ ျဖစ္၏။ တုက္က ေတာက္တုမယ္ရခုင္းေသာ
လူတစ္ေယာက္ႏွင့္
တူေနသည္။
သု႔ရာတြင္
စားပြအ ဲ ေနအထားအရ
အေရးပါေသာ
လူတစ္ေယာက္မွန္းေတာ့ သသာသည္။ အသက္ သပ္မႀကီးေသး။ ထုသူက စာရြက္မ်ားေပၚတြင္ ဟုျခစ္သည္ျခစ္ လုပ္လုက္၊ စာတစ္လံုး ႏွစ္လံုး ေရးလုက္ လုပ္ေနသျဖင့္ သူတု႔ကု မျမင္။ သူတု႔ တစ္ေယာက္ကုတစ္ေယာက္ မ်က္စပစ္ျပၿပီး စားပြန ဲ ားသု႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။ “အဟမ္း”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
63
မ်ဳးၾကည္က ေခ်ာင္းဟန္႔သံေပးသည္။ ထုေခ်ာင္းဟန္႔သံသည္ပင္ ထစ္ေငါ့ေနသျဖင့္ သပ္မပီသ။ ၾကားသြားၿပီး ေမာ့္ၾကည့္သည္။ “ေၾသာ္.. ဘာကစၥပါလမ့္” ဘာကစၥဆုတာ သၿပီးျဖစ္ပါလ်က္ တစ္ေယာက္ကုတစ္ေယာက္ ၾကည့္ၾကျပန္သည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “ဟု.. ကဗ်ာပ႔ခ ု ်င္လု႔ပါ” “ရပါတယ္.. ေပးခဲ့ပါ” သူတု႔ ကဗ်ာထည့္ထားေသာ စာအတ္မ်ားထုတ္ၿပီး စားပြေ ဲ ပၚကု ႐ု႐ုေသေသ တင္သည္။ သူတု႔ပံုစံမ်ားမွာ ကဗ်ာပ႔ျု ခင္းႏွင့္ မတူဘဲ မဂၤလာေဆာင္မွာ လက္ဖ႔စ ြဲ ာအတ္ေပးသည့္ ဟန္မ်ဳးႏွင့္သာ တူေနသည္။ အယ္ဒီတာလုပ္သူ အဖု႔ေတာ့ ဒီလုေကာင္မ်ဳးေတြ ေတြ႔ဖူးေပါင္းမ်ားၿပီျဖစ္၍ အေထြအထူး အာ႐ံုမစုက္ေတာ့ဘဲ စာအတ္မ်ားကု လွမ္းယူၿပီး.. “ထုင္ၾကပါဦး” ဟု ဆုသည္။ “ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ.. ဒါနဲ႔.. ကၽြန္ေတာ္တု႔ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ လာစံုစမ္းရမလဲ” “ဒီကု လာစံုစမ္းဖ႔ု မလုေတာ့ပါဘူး၊ မဂဇင္းထဲမွာ လစဥ္ေရြးတဲ့ ကဗ်ာစာရင္း ေၾကညာခ်က္ ပါတာပဲ၊ အဲဒါ ေစာင့္ၾကည့္လုက္ေပါ့” “ဟုတ္ကဲ့” “ေနာက္လည္း ကဗ်ာေတြ ပု႔ေပါ့ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တု႔ မဂဇင္းက ကေလာင္သစ္ေတြကု ဖတ္ေခၚပါတယ္၊ အားလည္း ေပးပါတယ္” “ေက်းဇူးပါပဲ.. ခြင့္ျပဳပါဦး” မဂဇင္းတုက္ထဲက ထြက္လာေသာ အေရးႀကီးေသာ တာဝန္ႀကီးတစ္ရပ္ ေဆာင္ရြက္ၿပီးစီးသြားသလု စတ္ထဲက ေပါ့ပါးသြားၾက၏။ ေနာက္မွ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္လု႔ရသြားၿပီ မဟုတ္လား။ “ေတာ္ပါေသးရဲ႕ကြာ.. အယ္ဒီတာက သေဘာေကာင္းေပလု႔” “သူတု႔လည္း တစ္ခ်န္က ငါတု႔လု ကေလာင္သစ္ဘဝနဲ႔ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရလ႔ု ကုယ္ခ်င္းစာႏုင္တာ ျဖစ္မွာေပါ့” “ငါေတာ့.. တု႔ကဗ်ာေတြကု ေရြးမယ္ မထင္ပါဘူးကြာ” “ဒါေတာ့ ကံတရားေပါ့ကြာ၊ မဂဇင္းတုက္ကု တစ္လတစ္လ ကဗ်ာေတြ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ေရာက္ေနတာကုး၊ ငါေတာ့ ကဗ်ာပ႔ျု ဖစ္တာကုပဲ ဝမ္းသာတယ္၊ ေနာက္လည္း တျခားမဂဇင္းေတြ ပု႔ၾကည့္တာေပါ့” “မင္းတု႔ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ ငါေတာ့ ကဗ်ာေပးရတာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကု စာေပးရတာထက္ေတာင္ ပုၿပီး စတ္လႈပ္ရွားမတယ္” ေဇမုးက ေျပာရာ မ်ဳးၾကည္က.. “ငါမွ စာမေပးဖူးတာ” ဟု ျပန္ေျပာ၏။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
64
“မင္း မၾကာခင္ အဲဒီအေတြ႔အႀကံဳ ရေတာ့မွာ မဟုတ္လား” ေသာင္းေမာ္က ေျပာသည္။ ဆက္၍.. “ခင္ေစာႏြယ္ကု မင္း ဖြင့မ ္ ေျပာေသးဘူးလား” “ေျပာခ်င္တာေပါ့၊ ဒါေပမဲ.့ . ငါ သူ႔ကု လန္႔တယ္” “ဘာလန္႔စရာရွလဲ.. အစမ္းသက္သက္မွ မဟုတ္ဘဲ၊ လူခ်င္း ခင္ၿပီးသားပဲဟာ” ေဇမုးက ဝင္ေျပာသျဖင့္.. “မင္း ခင္ေစာႏြယ္အေၾကာင္း မသလု႔၊ သူက စတ္မထင္ရင္ လက္ပါတတ္တယ္” ေျပာရင္းက မ်ဳးၾကည္သည္ ခင္ေစာႏြယ္ကု သတရလာျပန္၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
65
ၾကာၾကာေပါင္းမေသာအခါ ေဇမုးအေၾကာင္းကု ပု၍ သလာၾကရ၏။ သူ႔မဘမ်ားသည္ ေခ်ာင္လည္သျဖင့္ သူ႔ကု လံုေလာက္ေအာင္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ထားႏုင္သည္။ သု႔တုင္ေအာင္ သူသည္ မၾကာခဏ ဘုင္က်ေနေလ့ရွသည္။ သူက ႏွေျမာတြန္႔တုတတ္ျခင္း မရွ၊ အသံုးအစြဲ ရက္ေရာသည္။ သူ႔အတြက္ ေငြေရာက္လာၿပီဆုလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းေတြကု အကုန္ ေလွ်ာက္ေကၽြးေမြးတတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဝယ္ေပးထားေသာ
သူသည္
လူခ်မ္းသာသားသမီးဟု
ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြ
ယံုႏုင္စရာမရွေအာင္
ဝတ္ေလ့မရွ။
စုတ္ခ်ာခ်ာ
သူမ်ားေပးပစ္တာ၊
ေနေလ့ရွသည္။
ေငြျပတ္သျဖင့္
သူ႔မဘ
ေရာင္းစားတာသာ
မ်ားေနသည္။ ေနာက္တစ္ခုက ကဗ်ာဆရာဆုလွ်င္ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ေနရမည္ ဟူေသာ အစြအ ဲ လမ္း ရွေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သားသားနားနား ဝတ္စားထားလွ်င္ ကဗ်ာဆရာ႐ုပ္ မေပါက္၊ ကဗ်ာဆရာစတ္ဓာတ္ ဝင္စား၍မရဟု ထင္ေနသည္။ ေသာင္းေမာ္ႏွင့္
ဆံုမေသာအခါက်မွ
သူရွက္သြားရ၏။
ေသာင္းေမာ္က
တကယ္မရွ၍
စုတ္ခ်ာခ်ာေနျခင္း
ျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ ရွလ်က္ႏွင့္ မရွဟန္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္၏။ ထုအေၾကာင္းေတြကုလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကု သူဖြင့္ေျပာျပ၏။ “ေသာင္းေမာ္.. မင္းတု႔ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကု ငါ ပထမဆံုး လာလည္တဲ့ေန႔တုန္းက မင္းေနပံုထုင္ပုက ံ ျမင္ၿပီး ငါေတာ္ေတာ္ရွက္သြားတယ္၊
ငါေျပာတာ
စတ္မဆုးနဲ႔ေနာ္၊
အျဖစ္မွန္ကု
ေျပာတာ၊
မင္းက
တကယ္မရွလု႔
ခုလုေနတာဆုေတာ့ မင္း စုတ္ခ်ာခ်ာေနတာက သဘာဝက်တယ္၊ ငါ့က်ေတာ့ ရွလ်က္န႔ဲ တမင္ဟန္လုပ္ေနတာဆုေတာ့ အတုႀကီးမွန္း သသာေနတယ္ကြ၊ ဒါေပမဲ.့ . သားသားနားနား ေနရမွာကုလည္း ငါရွက္တယ္” “ကဗ်ာဆရာဆုရင္ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ေနရမယ္လ႔ု ဘယ္သူက စထြင္လုက္သလဲ မသဘူးကြာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
66
မ်ဳးၾကည္က ဝင္ေျပာသျဖင့္ ေသာင္းေမာ္က.. “ဘယ္သူမွ ထြင္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ဘာသာ ျဖစ္လာတာ၊ ကဗ်ာဆရာဆုတာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲၾကတယ္ မဟုတ္လားကြ၊ ဒီေတာ့ အလုလု စုတ္ျပတ္ေနတာေပါ့၊ ေနာက္ၿပီး ကဗ်ာဆရာဆုတာ အလွကု ခံစားလုသူ၊ မွ်ေဝလုသူပဲ၊ ကုယ္တုင္
ဆင္ျမန္းလုသူ
ကုယ့္အတြက္ၾကည့္တာ
မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး၊
တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ ဒီေတာ့
ကဗ်ာဆရာဆုတာ
ကုယ့္ကုယ္ကုယ္
ဂ႐ုမစုက္ဘဲ
သူမ်ားအတြက္ပဲ ေနမေရာ၊
ၾကည့္တာ၊
အဲဒီကစၿပီးေတာ့
စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ေနတာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အထမ္းအမွတ္လု ျဖစ္သြားတာေပါ့” “ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ.့ . ငါကေတာ့ မင္းေျပာသလု မဟုတ္ပါဘူး၊ သက္သက္ စတန္႔ထြင္သလု ျဖစ္ေနတာပါ” “စတန္႔ထြင္တာရယ္လု႔လဲ
ဘယ္ဟုတ္မလဲကြာ၊
ကုယ့္မွာ
မရွတာကု
အရွလုပ္တာထက္စာရင္
ရွလ်က္နဲ႔
မရွခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာက ေတာ္ေသးတာေပါ့” မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေဇမုးက ေခါင္းညတ္ေထာက္ခံသည္။ “တစ္ခု စဥ္းစားၾကည့္ေလ.. လူမွာ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈက စတ္ကု ေျပာင္းလဲထန္းခ်ဳပ္ႏုင္တယ္၊ ဥပမာဆုပါေတာ့.. စစ္သားတစ္ေယာက္ဟာ ေပါက္တတ္တယ္၊
အရပ္ဝတ္အရပ္စားနဲ႔
ဒီသေဘာပဲ....
ေနတဲ့အခါထက္
ကဗ်ာဆရာဆုတာ
စစ္ဝတ္စုံ
စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္
ဝတ္ထားတဲ့အခါ ေနတတ္တယ္ဆုတဲ့
ပုၿပီး
စစ္သားစတ္
ေယဘုယ်သေဘာ
ရွေနေတာ့ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ေနလုက္ရရင္ ကုယ့္ကုယ္ကုယ္ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ပုတူတယ္လု႔ ထင္မမွာပဲ၊ အမွန္က စုတ္ျပတ္လု႔ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ပုတူတာ မဟုတ္ဘူးကြ၊ ကဗ်ာဆရာမု႔ စုတ္ျပတ္တာ” မ်ဳးၾကည္ကလည္း.. “ငါ့အျမင္ကေတာ့ ကဗ်ာဆရာနဲ႔တူေအာင္ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ေနတယ္ကြာ၊ အဲဒါ ဘာျဖစ္သလဲ၊ ဘယ္သူ႔ ထခုက္သလဲ၊ ဘယ္သူ႔ ေစာ္ကားရာက်သလဲ၊ ကုယ့္ဟာကုယ္ ဘယ္လုေနေန သူမ်ားကု မေစာ္ကားရင္ ၿပီးတာပဲ၊ ဒါ အျပစ္လ႔ု မယူဆႏုင္ပါဘူး” “ကဗ်ာဆရာနဲ႔ တူတာ မတူတာက အေရးမႀကီးပါဘူးကြာ၊ ကဗ်ာေကာင္းဖု႔သာ အေရးႀကီးတာပါ”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
67
သံုးေယာက္ထဲမွာ ေသာင္းေမာ္က အတည္ၿငမ္ဆုးံ ၊ အရင့္က်က္ဆံုး ျဖစ္၏။ သူက လက္ေတြ႔ဘဝကု ေစာစီးစြာ ရင္ဆုင္ေနရေသာေၾကာင့္ပင္။
က်န္ႏွစ္ေယာက္က
သူ႔ကု
ေလးစားၾကသည္။
သူ၏
အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကု
တန္ဖုးထားၾကသည္။ သူက ဆင္းရဲေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုအခ်က္ကုပင္ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေဇမုးတု႔က အထင္ႀကီးေနၾကျပန္၏။ သူတု႔ထက္ပုၿပီး အေျခခံက်သည္ဟု ယူဆေနျခင္း ျဖစ္သည္။ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့
သူ႔ဝသီအတုင္း
ေနာက္လုက္ေျပာင္လုက္၊
ေပ်ာ္လုက္ပါးလုက္
ေနတတ္ေသာ္လည္း
ေလးနက္သည့္ေနရာေတြ ရွသည္။ ကဗ်ာကစၥႏွင့္ ႏွလံုးသားေရးရာကစၥပင္ ျဖစ္၏။ ကဗ်ာအေၾကာင္း ေျပာၿပီဆုလွ်င္ စတ္အားထက္သန္လာၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ ေဒါသတႀကီး ျငင္းခုနတ ္ ာမ်ဳးပင္ ရွတတ္၏။ ၿပီးေတာ့
အခ်စ္ကစၥတြင္
အစြအ ဲ လမ္းႀကီးသည္။
တစ္သက္မွာတစ္ေယာက္
ဆုေသာ
စတ္မ်ဳးျဖစ္၏။
ခင္ေစာႏြယ္ကု သူခ်စ္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္ကလြလ ဲ ွ်င္ သူ ဘယ္သူ႔မွ စတ္မကူး။ ခင္ေစာႏြယ္၏ အခ်စ္ကု မရလွ်င္လည္း တစ္သက္လံုး တစ္ဖက္သတ္သာ ခ်စ္ေနမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ သူသည္ ခင္ေစာႏြယ္ကု ဖြင့္ေျပာဖ႔ု အႀကမ္ႀကမ္ စဥ္းစားသည္။ သု႔ရာတြင္ မေျပာရဲေခ်။ ခင္ေစာႏြယ္အေပၚ အထင္ႀကီးသည့္ စတ္ရင္းေၾကာင့္ ရြံ႕ေနသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ဆရာဝန္ေလာင္း။ ဒီလုမန္းကေလးမ်ဳးကု ခ်စ္ခ်င္သူေတြက အေျမာက္အမ်ား
ရွႏုင္သည္။
ခုပင္လွ်င္
ခင္ေစာႏြယ္မွာ
ခ်စ္သူ
ရွေကာင္းရွေနမည္ဟု
စုးရမ္စရာပင္။
သူက
ေရွ႕ကုဘာျဖစ္မည္ မေျပာႏုင္ေသာ အေျခအေန။ ဘဝအာမခံခ်က္ မရွေသာ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေနသူသာ။ ေနာက္ၿပီး ခင္ေစာႏြယ္သည္ သူ႔ကု ဘယ္တုန္းကမွ အထင္မႀကီးခဲ့။ သူ႔ကုျပန္ခ်စ္ဖ႔ု ဆုသည္မွာ ခုေနခါ သူ႔အေနျဖင့္ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖ႔ု မေမွ်ာ္လင့္ႏုင္တာမ်ဳးႏွင့ေ ္ တာင္ တူေနသည္။ သူသည္ ခင္ေစာႏြယ္ကုေတြ႔လွ်င္ ေနာက္လုက္ ေျပာင္လုက္ လုပ္ရဲသည္။ အတြင္းစတ္ထဲက ခင္ေစာႏြယ္ကု အထင္ႀကီးျခင္း၊ ေလးစားျခင္းတု႔သည္ ငယ္ေၾကာက္လု စြေ ဲ နသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
68
ေဇမုးသည္ ေငြေၾကးတတ္ႏုင္သူ၏ သားျဖစ္သျဖင့္ သံုးႏုင္စႏ ြဲ ုင္သည္။ စားဝတ္ေနေရး ပူစရာမရွသျဖင့္ ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားဟု ထင္ရသည္။ သု႔ရာတြင္ ေပၚေၾကာ့ေနတတ္သူေတာ့ မဟုတ္။ ဘဝေပးအေျခအေနအရ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားခြင့္ မရေသာ္လည္း
တကယ္
႐ုန္းကန္ေနရသူမ်ားကု
စတ္ဝင္စားသည္။
ဥပမာ..
ေသာင္းေမာ္လုလူမ်ဳး၏
ဘဝကု
သနားလည္ခ်င္သည္။ တစ္ခါက.... “တစ္ခါတေလေတာ့ ငါ ဆင္းရဲၾကည့္ခ်င္တယ္ကြာ.. ဒါမွမဟုတ္လည္း ငါ့မဘေတြက ဆင္းရဲရင္ ေကာင္းမွာပဲလု႔ ေတြးမတယ္၊ ဒါမွ ငါ ခုလု ေပါ့ေပါ့တန္တန္ မဟုတ္ဘဲ ေလးနက္လာမွာ” ဟု ေျပာသျဖင့္ မ်ဳးၾကည္က.. “မင္း ငေၾကာင္ပ”ဲ ဟု ဆုခဲ့ဖူး၏။ ေဇမုး၏ တစ္ၿပဳင္နက္တည္းမွာ
ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ မႈလုေပါက္ေအာင္
ရည္းစားမ်ားျခင္းပင္ ထားျခင္းမဟုတ္။
ျဖစ္၏။
ရည္းစားမ်ားသည္ဟု
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္
ဆုရာတြင္
ထားျခင္း
ျဖစ္၏။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ရည္းစားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ၾကာၾကာမၿမဲတတ္ျခင္းပင္။ သူ႔ဝသီက မန္းကေလးတစ္ေယာက္ကု စြစ ဲ လ ြဲ မ္းလမ္း ခ်စ္ေလ့မရွ။ ထု႔ေၾကာင့္လည္း ခဏခဏ ရည္းစားကြဲျခင္း ျဖစ္သည္။ သူသည္
ဘာမဟုတ္သည့္
တုက္ဆုင္မႈေလးတစ္ခု၊
ထူးျခားမႈေလးတစ္ခုကု
အေၾကာင္းျပဳ၍
မန္းကေလးတစ္ေယာက္ကု ႀကဳက္သြားတတ္သည္။ ခ်ဥ္းကပ္လု႔ မရလွ်င္လည္း အလြယ္တကူ ေနာက္ဆုတ္လုက္သည္။ ႀကဳက္သြားၿပီဆုလွ်င္လည္း မၾကာခင္ အေၾကာင္းတစ္ခုခႏ ု ွင့္ ျပႆနာျဖစ္ၿပီး ကြျဲ ပန္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မန္းကေလးတစ္ေယာက္ကု ႀကဳက္မၿပီ ဆုလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ခ်ဥ္းကပ္၍ မေအာင္ျမင္ေသာအခါမွာ ျဖစ္ေစ၊
ရည္းစားႏွင့္
ကြသ ဲ ည့္အခါမွာျဖစ္ေစ
သူကဗ်ာေရးေတာ့သည္။
ထုအခါတြင္လည္း
ေျပာင္ေျမာက္လွပေသာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ထြက္ေပၚလာစၿမဲပင္ ျဖစ္၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
69
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေဇမုးတု႔ အေဆာင္ေရွ႕အုတ္ခုမ ံ ွာ ထုင္ေနၾကသည္။ ညေနပုင္း နည္းျပတန္း တစ္ခ်န္ရွသျဖင့္ မျပန္ေသးဘဲ ေစာင့္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ “ပ်င္းလုက္တာကြာ” မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ ေဇမုးလက္ထဲက ေဆးေပါ့လပ္ကု ဆြၿဲ ပီး ဖြာသည္။ ေဇမုးက.. “ပ်င္းရင္ ေဆးေက်ာင္းဘက္ သြားပါလား၊ ငါ လုက္ခဲ့ေပးမယ္” “အခ်န္မရဘူးကြ.. က််ဴတုရီယယ္ ေျဖရဦးမယ္” “မမီလည္း မတက္ေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ” “မသြားခ်င္ပါဘူးကြာ” “မင္းက ဘယ္လုလဲကြ.. ခင္ေစာႏြယ္ကု စတ္ဝင္စားတယ္လည္း ဆုေသးတယ္၊ မေတြ႔ခ်င္ဘူးလား” “ေတြ႔ခ်င္တာေတာ့ အခ်န္တင ု ္းပဲ၊ ဒါေပမဲ.့ . ခဏခဏသြားလု႔ မျဖစ္ဘူး” “ဟ.. မန္းကေလးတစ္ေယာက္ကု ႀကဳက္ေနရင္ ခဏခဏေတြ႔ဖု႔ ႀကဳးစားရတယ္ကြ” “သူက
ငါသြားတုင္း
လက္ခံေတြ႔မယ္လု႔မ်ား
ထင္ေနလု႔လား၊
သူေက်ာင္းတက္တာ
ခဏခဏ
လာေႏွာင့္ယွက္တယ္ဆုၿပီး ေဟာက္မထုတ္ရင္ ကံေကာင္း ကုယ့္လူ” “မွန္မွန္ေျပာစမ္းပါကြာ.. မင္း မသြားရဲဘူး မဟုတ္လား” “ေအး..
ဒါေတာ့ဟုတ္တယ္၊
တစ္မ်ဳးပဲကာြ ၊
ကုယ့္ဘက္က
မ႐ုးသားတဲ့စတ္မ်ဳး
ထားေနေတာ့
သူနဲ႔
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုင္ရမွာ လန္႔ေနတယ္၊ ဒါနဲ႔ပဲ မသြားျဖစ္တာ” “ညံ့တယ္ကြာ.. ငါနဲ႔ လူခ်င္းလဲပစ္ခ်င္တယ္” “ေအာင္မယ္.. မင္းလုေကာင္မ်ဳးေတာ့ ပါးေတာင္ ရွစ္စတ္ႏွစ္လီ ကြသ ဲ ြာမယ္၊ ဘာမွတ္သလဲ” “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ..
အၾကာႀကီးေတာ့
အဆက္အသြယ္
ျပတ္မေနေစနဲ႔၊
အခါအားေလ်ာ္စြာ
အေၾကာင္းတစ္ခုခုရွာၿပီး သြားေပါ့၊ ဒါမွ မင္း သူ႔ကု စတ္ဝင္စားေနတာ သူရပ္မမွာေပါ့” “သူရပ္မသြားမွာကုလည္း ငါလန္႔ေနတယ္” “ဟာ.. ငေၾကာင္ပဲ၊ ရပ္မေလ ေကာင္းေလေပါ့ဟ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
70
“မင္း သူ႔အေၾကာင္း နားမလည္ႏုင္ပါဘူး၊ သူက တစ္သက္လံုး အပ်ဳႀကီး လုပ္သြားမယ့္ပံု၊ ငါ သူ႔ကုႀကဳက္ေနမွန္း သသြားရင္ စတ္ဆုးၿပီး တစ္ခါတည္း ကစၥျပတ္သြားမယ္” “အဲဒီေတာ့.. မင္း ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့မ ္ ေျပာဘဲ ေနေတာ့မလား” “အဲဒီလုေတာ့ မဟုတ္ဘူး.. တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ဖြင့္ေျပာရမွာပဲ၊ ဘယ္ေတာ့လဲ ဆုတာရယ္၊ ဘယ္လုနည္းနဲ႔ ဖြင့ေ ္ ျပာျဖစ္မလဲ ဆုတာရယ္ေတာ့ ငါ မစဥ္းစားတတ္ဘူး” “မန္းကေလးတစ္ေယာက္ကု ခ်စ္ရဖ႔ု ဒီေလာက္ စတ္ပင္ပန္းခံေနရတာကေတာ့ မနပ္ပါဘူးကြာ” ေဇမုးက မ်ဳးၾကည္လက္ထဲေရာက္ေနေသာ ေဆးေပါ့လပ္ကု လက္လွမ္း၍ ေတာင္းသည္။ မ်ဳးၾကည္က ခ်က္ခ်င္း မေပးေသးဘဲ ႏွစ္ဖြာသံုးဖြာ ဖြာၿပီးမွ ကမ္းသည္။ ေဇမုးသည္ လက္သာ လွမ္းထားေသာ္လည္း မ်ဳးၾကည္ဘက္ မလွည့္ဘဲ တစ္ေနရာကု ၾကည့္ေနသည္။ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္သည္ ရာမညေဆာင္ဘက္မွ ေလွ်ာက္လာေနသည္။ ေဇမုးက ေငးၾကည့္ေနရာမွ.. “ေဟ့ေကာင္.. လွလုက္တာကြာ” “ဒီေလာက္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူးကြ” “လူကုေျပာတာ မဟုတ္ဘူး၊ လြယ္အတ္ကု ေျပာတာ” နမ့္ခမ္းလြယ္အတ္ ျဖစ္သည္။ အနီႏွင့္ အနက္မွာ ေငြခ်ည္ေဖာက္ထားသည္။ ထူးျခားတာက ပခံုးသုင္းႀကဳးသည္ တျခားလြယ္အတ္ေတြလု ပတ္သားမဟုတ္။ အၿမတ္လုပ္သလု က်စ္ထားေသာ ႀကဳးကေလးေတြကု စုၿပီး လြယ္ရျခင္းျဖစ္၏။ “ေသာင္းေမာ္လည္း
စာေမးပြဲ
နီးေနၿပီကြ၊
ဒါေၾကာင့္
ငါတု႔ဘက္
ေရာက္မလာတာ၊
ငါေတာင္
ဟုေန႔က
သူတု႔ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကု သြားေသးတယ္၊ ဒီေကာင္ အရမ္းႀကဳးစားေနတယ္ကြ” မ်ဳးၾကည္က စကားလႊဲဖု႔ ႀကဳးစားၾကည့္ေသာ္လည္း မရေခ်။ “လုက္ၾကည့္ရေအာင္ကြာ” “အဲ..” ဆုတုန္းရွေသး.. ေဇမုးက ထထြက္သြားၿပီ။ မ်ဳးၾကည္ ထလုက္သြားရ၏။ “သူ ဘယ္ေမဂ်ာကလဲ၊ ဘယ္အတန္းတက္သလဲဆုတာ လုက္ၾကည့္ထားရမယ္ကြ” “မင္းကလဲ” ေဇမုးက မ်ဳးၾကည္ကု
ဂ႐ုမစက ု ္ဘဲ
ဆက္လုက္သြားသည္။
ေကာင္မေလးက
ဒဂံုေဆာင္ေဘးက ျဖတ္ၿပီး
အထက္ဘက္ သြားသည္။ “ဖေလာ္ေဆာ္ဖီကလား၊ ေဂ်ာ္ဂေရာ္ဖီကလား မသဘူး၊ ေလာကလဲ ျဖစ္ႏုင္တယ္” မ်ဳးၾကည္ ႐ႈံ႕မဲ့ေနသည္။ ေဇမုးကပင္.. “မင္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာစမ္း ေဟ့ေကာင္၊ လြယ္အတ္ပံုက ထူးျခားတယ္ ေတြ႔လား၊ ႀကဳးကု ဆုပ္ကုင္ၿပီး ေရွ႕ကု တင္းေနေအာင္ ဆြထ ဲ ားေတာ့ လြယ္အတ္က ေရွ႕ဘက္ နည္းနည္းငုက္ၿပီး သံုးဆယ္ဒီဂရီေလာက္ ေစာင္းေနတယ္၊ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ လြယ္အတ္ကေလးက သူ႔ေပါင္ကု ထထၿပီး ယမ္းခါသြားတာ၊ ေညာင္ရြက္ကေလး လႈပ္ေနသလုပ”ဲ
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
71
“ငေပါပဲ” ဟု
မ်ဳးၾကည္
အသံမထြက္ေအာင္
ေရရြတ္သည္။
မာလာစားေသာက္ဆုင္တန္းကု
ေရာက္ေသာအခါ
ေကာင္မေလးက ေက်ာင္းသူအုပ္စုတစ္စု ထုင္ေနေသာ စားပြမ ဲ ွာ ဝင္ထုင္လုက္၏။ “ေသခ်ာၿပီက.ြ . ငါ အဲဒီအုပ္စုကု သတယ္၊ အီကုကပဲ” သူတု႔ႏွစ္ေယာက္
ကုေအာင္ရင့္ဆုင္မွာ
ဝင္ထုင္ၾကသည္။
ေကာင္မေလးအုပ္စုက
အေမၾကည့္ဆုင္
အျပင္စားပြမ ဲ ွာ။ ေဇမုးက အကဲခတ္ေနၿပီး.. “သူက
အေဝးႀကီးကလာတာ
ကုယ္ပုင္ကားဆုရင္လည္း
ဒီနားထ
မျဖစ္ႏုင္ဘူး၊ လုက္ပု႔ရမယ္၊
ဘာျဖစ္လု႔လဲဆုေတာ့
အေဝးကလာရင္
ဘတ္စ္ကားဆုရင္လည္း
ကားစီးလာရမယ္၊
မာလာမွတ္တုင္အထ
စီးၿပီးမွ
ဒီစားေသာက္ဆုင္ကု ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္ ပုနီးမယ္၊ ခုလု ရာမညဘက္ကေန တစ္ေကြ႔တစ္ပတ္ႀကီး ပတ္လာတာဆုေတာ့ သူဟာ ေက်ာင္းအနီးပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနလ႔ု လမ္းေလွ်ာက္လာတာပဲ၊ အျပင္ေဆာင္မွာ ေနတာလည္း ျဖစ္ႏုင္တယ္” “နည္းနည္းေတာ့ လြန္ၿပီထင္တယ္ ေဇမုး၊ မင္း အရင္ရည္းစားနဲ႔ ကြတ ဲ ာေတာင္ ရက္မလည္ေသးဘူး” မ်ဳးၾကည္က စတ္ခ်ဥ္ေပါက္လာသျဖင့္ ခပ္ရင့္ရင့္ ေျပာလုက္သည္။ ေဇမုးက.. “ေတာ္စမ္းပါကြာ.. အဲဒီေကာင္မအေၾကာင္း မေျပာစမ္းပါနဲ႔၊ ဘြ႔ရ ဲ ၿပီးရင္ သေဘၤာလုက္ၿပီး ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ဖု႔ပဲ တစ္ခ်န္လုးံ ေျပာေနတာပဲ၊ ငါနဲ႔ အံမကုက္ပါဘူး” ေျပာလ႔ရ ု မည္မဟုတ္မွန္း သသျဖင့္ မ်ဳးၾကည္ ဘာမွ် ထပ္မေျပာေတာ့။ ေလာေလာဆယ္မွာ ေဇမုး သူ႔ကု လက္ဖက္ရည္တုက္ေတာ့မည္မွန္း သသျဖင့္ ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္လွတာ.. မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပပ ြဲ ါ မွာစားလုက္မယ္ ဟူ၍သာ ေတြးလုက္၏။ ေဇမုးကေတာ့ လြယ္အတ္ထဲက စာအုပ္ကုထုတ္ၿပီး.... “ငါ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးၿပီး ေတးမွတ္ထားလုက္ဦးမယ္” ဟု ေျပာလုက္ေလသည္။
* ေသာင္းေမာ္၏ ႏွစ္ပတ္ေလာက္အလုတြင္
ပညာေရးကံၾကမၼာသည္ ဆရာေတာ္ႀကီး
မမာမက်န္း
*
* မေကာင္းလွဟု
ျဖစ္သည္။
ဆုရေပမည္။
အနာသည္းသျဖင့္
သူပင္
စာေမးပြေ ဲ ျဖခါနီး ေန႔မအပ္ညမအပ္
ျပဳစုရသည္။ အသည္းအသန္ ျဖစ္ေနသည့္ၾကားမွ ဆရာေတာ္ႀကီးက သူ႔ပညာေရးကစၥကု သတရျဖစ္ေအာင္ ရေသးသည္။ “တျခားကုရင္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ရွပါတယ္ကြယ္၊ သူတု႔ ျပဳစုလမ့္မေပါ့၊ မင္း စာက်က္စမ္းပါ၊ သြားေခ်.. သြားေခ်” ဟု ႏွင္လႊတ္တတ္သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး စတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထြက္လာရေသာ္လည္း သူ စာက်က္လု႔မရေတာ့။ သူ႔ေက်းဇူးရွင္
ဆရာေတာ္ႀကီးကု
ပစ္မထားႏုင္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
သူ႔အေပၚ
အေကာင္းလြန္ေနခဲ့သည့္
ဆရာေတာ္ႀကီး၏
March 30, 2014
72
ေနာက္ဆံုးအခ်န္မွာ
သူျပဳစုခ်င္သည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးအနားမွ
ခြာလုက္ရသည္ႏွင့္
မဘကု
စြန႔ပ ္ စ္ေျပးေသာ
သားဆုးတစ္ေယာက္လု ခံစားရသည္။ သု႔ျဖင့္ ဆရာေတာ္ႀကီး သတ လံုးဝကင္းလြတ္သြားေသာ ေနာက္ဆံုးသံုးရက္တြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးနားမွာ သူ အၿမဲရွေနခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ သူ၏ လက္ေပၚမွာပင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ထုေန႔ကား ေသာင္းေမာ္ စာေမးပြေ ဲ ျဖရန္ တစ္ရက္အလု အႀကဳညပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ တြင္တြင္ခါလုက္၏။
စာေမးပြသ ဲ ြားေျဖရန္
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ
အအပ္ပ်က္
သူ႔ကု
အစားပ်က္
အားလံုးက
တုက္တြန္းၾကသည္။
ျဖစ္ခဲ့သျဖင့္
သူ႔ဦးေႏွာက္ေတြ
သူ
ေခါင္းကု
မၾကည္လင္ေတာ့။
စာေတြလည္း အျပည့္အစံု မက်က္ရေသး။ အရင္ က်က္ထားသမွ်လည္း ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွ်မရွေတာ့။ အဆုးဆံုးက
ဆရာေတာ္ႀကီးအတြက္
ဝမ္းနည္းပူေဆြးရျခင္းပင္
ျဖစ္၏။
ဆရာေတာ္ႀကီးသည္
သူ၏
ဖခင္သဖြယ္ပင္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူျခင္းသည္ သူ႔ဖခင္ ကြယ္လြန္သည္ႏွင့္ ထပ္တူပင္။ ေရႊေတာင္ႀကီး ၿပဳျခင္းပင္။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ စ်ာပနကစၥတြင္ မ်ဳးၾကည္တု႔ ေဇမုးတ႔လ ု ည္း လာကူညီၾကသည္။ ေသာင္းေမာ္ကုလည္း ေဖ်ာင္းဖ်အားေပးၾကသည္။ စ်ာပနကစၥၿပီးသည့္ညတြင္ သူတု႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾက၏။ ေသာင္းေမာ္
စတ္ေျပလက္ေပ်ာက္လည္းျဖစ္၊
ဈာပနကစၥ၏
အေငြ႔အသက္လည္း
ကင္းေအာင္
လက္ဖက္ရည္ဆုင္သု႔ ေခၚထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ “မင္း
စာေမးပြဲ
မေျဖဘဲေနတာကု
ငါနားလည္ပါတယ္၊
ေျဖခ်င္စတ္လည္း
ဘယ္ရွပါ့မလဲ၊
ကစၥက
ေလာေလာလတ္လတ္ ပူပူေႏြးေႏြးႀကီးကုး၊ တုက္တုက္ဆုင္ဆုင္ ျဖစ္ရတာကုပဲ စတ္မေကာင္းဘူး” ေဇမုးက ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့ ေသာင္းေမာ္၏
ေရွ႕ဆက္မည့္ အလားအလာကု ခန္႔မွန္းမေနၿပီ။
ေသာင္းေမာ္ကုယ္တုင္က ထုတ္ေျပာခ်င္ေနလမ့္မည္ကုလည္း သသျဖင့္.. “မင္း ဘယ္လု စတ္ကူးထားသလဲ” ေမးသည္။ “ငါ အလုပ္လုပ္ဖ႔ု စီစဥ္ၿပီးၿပီ” “ဘာလုပ္မွာလဲ” “လက္ဖက္ရည္ဆုင္မွာ
စားပြထ ဲ ုး၊
ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕
ဒကာတစ္ေယာက္ရဲ႕
ဆုင္ပဲက၊ြ
ထမင္းေကၽြး
တစ္လေျခာက္ဆယ္၊ ဆုင္မွာပဲ အပ္လု႔ရတယ္၊ မဆုးပါဘူးကြ” “အခု ေက်ာင္းထုင္ျဖစ္လာတဲ့ ဆရာေတာ္ကေကာ ဘာေျပာေသးလဲ” “အခု ဆရာေတာ္ကလည္း ငါတု႔ေက်ာင္းကပဲ၊ ငါ့အေၾကာင္း သေနတာပဲ၊ ေက်ာင္းမွာဆက္ေနဖ႔ု ေျပာတယ္၊ စာေမးပြဲ ျပန္ေျဖဖ႔လ ု ည္း ေျပာတယ္၊ ငါ့ဆရာေတာ္ႀကီး မရွေပမယ့္ အားမငယ္ဖ႔ု အားေပးပါတယ္၊ ဒါေပမဲ.့ . ငါဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ၊ အခြင့အ ္ ေရးဆုတာ ကုယ့္အားကုယ္
ရတုင္းယူလု႔ေကာင္းတာ မကုးခ်င္ေတာ့ဘဲ
မဟုတ္ဘူး၊
ညံ့ဖ်င္းသြားတတ္တယ္၊
ယူဖန္မ်ားရင္ ငါ့ဘဝကု
အခြင့အ ္ ေရးသမား ငါ့ဘာသာ
ျဖစ္သြားတတ္တယ္၊
ဖန္တီးထန္းေက်ာင္းဖု႔အခ်န္
ေရာက္ေနၿပီ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
73
သူငယ္ခ်င္းေတြက တစ္ခုခု ေျပာလမ့္မည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဆက္ေနဖ႔ု တုက္တြန္းလမ့္မည္ဟု ထင္သည္။ သု႔ရာတြင္ မ်ဳးၾကည္က.. “မင္းဆံုးျဖတ္တာ မွန္ပါတယ္” ဟုသာ ေျပာသည္။ ေဇမုးက ေမးသည္။ “ေနာက္ႏွစ္ စာေမးပြေ ဲ ျဖမယ္ မဟုတ္လား” “မေျဖေတာ့ဘူး” “ဟင္.. ဘာျဖစ္လ႔”ု “ငါ့မွာ
ပညာပါရမီ
မပါဘူးလု႔
ငါနားလည္လုက္ၿပီ၊
အေျခအေနကလည္း
မေပးေတာ့ဘူး၊
ႀကဳးစားရင္
ျဖစ္ႏုင္တယ္ဆုတာေတာ့ သတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့အတြက္ စားဝတ္ေနေရးက အေရးႀကီးလာၿပီ၊ ဆယ္တန္းေအာင္ပါၿပီတဲ့၊ ဘယ္လုလုပ္
ေက်ာင္းဆက္တက္မလဲ၊
ပညာေရးကု
စတ္မကူးႏုင္ေသးဘူး၊
ျပင္ပဝဇာ
ေျဖလ႔ရ ု တယ္ထား၊
ေနာက္ပုင္း
အေျခက်သြားရင္
စရတ္စက
ရွေသးတယ္၊
ျပန္လုပခ ္ ်င္
ေလာေလာဆယ္
လုပ္ျဖစ္မယ္၊
မေသခ်ာဘူး၊
ငါ့စတ္ကူးကေတာ့ တစ္ဖက္က အလုပ္လုပ္ရင္း ကဗ်ာေတြေရးမယ္၊ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေအာင္ ႀကဳးစားမယ္၊ ငါ့ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုကုေတာ့ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမွာပဲ၊ ဘြ႔ရ ဲ ပညာတတ္ မျဖစ္ေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာေတာ့ ျဖစ္ရမယ္ကြာ” မ်ဳးၾကည္က ဆံုးျဖတ္ၿပီးလွ်င္လည္း
ေသာင္းေမာ္၏စတ္ဓာတ္ကု ျပန္ျပင္ေလ့မရွ။
သၿပီးျဖစ္၏။
တစ္ခါတစ္ခါ
သူ႔အေတြးေတြက
တစ္ခုခုကု
ခ်က္ခ်င္း
မဆံုးျဖတ္တတ္။
တစ္ဖက္စြန္းေရာက္သည္ဟု
ဆုႏုင္သည္။
ဒါကလည္း သူ႔ဘဝအေျခအေနေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာဟု မ်ဳၾကည္ ယူဆသည္။ ထု႔ေၾကာင့္.... “မင္းစတ္ဓာတ္ကု ငါခ်ီးက််ဴးပါတယ္ကြာ၊ ဘယ္ကစၥပဲျဖစ္ျဖစ္္ အကူအညီလုရင္ေတာ့ ငါတ႔က ု ု မေမ့ပါနဲ႔” ေဇမုးကလည္း.. “မင္းကုယ္မင္းပဲ အားကုးတာ သပါတယ္၊ ငါတု႔ကုလည္း မင္းနဲ႔ထပ္တူလု သေဘာထားေစခ်င္တယ္” ေသာင္းေမာ္
ေခါင္းညတ္သည္။
ေဇမုးလက္ထဲက
ေဆးေပါ့လပ္ကု
လွမ္းယူသည္။
သူတု႔သည္
ေဆးေပါ့လပ္တစ္လပ္တည္း မီးညႇၿပီး သံုးေယာက္ လက္ဆင့္ကမ္း ေသာက္ေနၾကျခင္းပင္။
*
*
*
ေသာင္းေမာ္က ဆရာေတာ္ကု ဦးခ်သည္။ “အင္း.. တားမရလု႔ ခြင့္ျပဳရတာပဲကယ ြ ္၊ စတ္ဓာတ္က တယ္ျပတ္သားသကုး၊ အင္းေလ.. ေယာက်္ားဆုတာလည္း စြန႔စ ္ ားမွ တုးတက္ႀကီးပြားမွာေပါ့၊ တစ္ရြာမေျပာင္း သူေကာင္းမျဖစ္ ဆုသလုေပ့ါေလ၊ အမ္း အမ္း.. သြားေလရာ ခလုတ္မထ ဆူးမၿငဘဲ လုရာဆႏၵ ျပည့္ဝပါေစ” ဆရာေတာ္က ဆုေပးၿပီးေနာက္ ဦးဇင္းေလးဘက္ လွည့္၍.. “ဟဲ့.. ဟုဟာေလး ေပးလုက္ဦး” ဦးဇင္းေလး သင္းပုင္ၾကားမွာ လပ္ထားေသာ ေငြစကၠ်ဴအခ်ဳ႕ကု ထုတ္ေပးသည္။ ေသာင္းေမာ္က မယူဘဲ..
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
74
“တပည့္ေတာ္ မယူပါရေစနဲ႔ ဘုရာ့၊ ေက်ာင္းအရပ္ကု ခုခြင့ရ ္ တာကပဲ ေက်းဇူးႀကီးလွပါၿပီ” “မယူလု႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ.. မင္းလခက လကုန္မွ ရမွာမဟုတ္လား၊ ဒီၾကားထဲ သံုးဖု႔စဖ ြဲ ု႔” “တပည့္ေတာ္ စုထားတာေလးလည္း ရွပါေသးတယ္ဘုရား” “ဒါလည္း ထားေပါ့ေလ.. ငါတု႔မွာ ဘုန္းႀကီးဆုေပမယ့္ ကုယ့္ေက်ာင္းေနသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားကု သားသမီးလု သေဘာထားရမွာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ယူသြားပါ” ဦးဇင္းေလးက ေသာင္းေမာ္လက္ထဲသု႔ ေငြစကၠ်ဴလပ္ေလးကု ထည့္ေပးသည္။ “ကုင္း ကုင္း.. သြားေပေရာ့” ဆရာေတာ္ထံမွ ထြက္လာၿပီး သူ႔အခန္းသု႔ ပစၥည္းမ်ားယူရန္ အသြားတြင္ ဦးဇင္းေလးက လုက္လာသည္။ “ငါေတာ့ စတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးကြာ၊ ငါ့မွာ စကားေျပာေဖာ္ဆုလု႔ မင္းပဲရွတာ၊ ပ်င္းေနေတာ့မွာပဲ” “တပည့္ေတာ္ မၾကာမၾကာ လာလည္မွာပါ” “ေအး.. လာပါကြာ၊ မင္းနဲ႔ စကားေျပာရတာ ဗဟုသုတတုးတယ္” ေသာင္းေမာ္ သူ႔ပစၥည္းေတြ ယူသည္။ သပ္မ်ားမ်ားစားစား မရွ။ သံေသတၱာတစ္လံုးႏွင့္ စာအုပစ ္ ည္းတစ္စည္းသာ ျဖစ္၏။ ဆရာေတာ္ႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူစက သူ ေတာ္ေတာ္ စတ္ထခုက္ခဲ့ရသည္။ ခုေတာ့ စတ္ကုထန္းႏုင္သြားၿပီ ျဖစ္၏။ သူလုလူအဖု႔
ေနာက္ေၾကာင္းကု
ျပန္စဥ္းစားဖ႔ု
အခြင့အ ္ ေရးမရွ။
သု႔တုင္ေအာင္
သူေနခဲ့ေသာ
ေနရာကေလးကု
လွည့္ၾကည့္မေသးသည္။ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ ကြန္းခုခဲ့ေသာ ေနရာကေလး။ ရင္ထဲက တစ္ခ်က္လႈက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ခ်က္ခ်င္း စတ္ကုတင္းၿပီး ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္လာခဲ့၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
75
ကုယ့္ရင္ထဲမွာရွေသာ တကယ္တမ္းၾကားရေသာအခါ
ကုယ္ပုင္ႏွလံုးခုန္သံကု မ်ဳးၾကည္
လန္႔သြား၏။
ကုယ့္ဘာသာ ဒီလု
ႏွလံုးခုန္သံ
ျပန္ၾကားရေလ့မရွ။ ႐ုတ္တရက္
ထု႔ေၾကာင့္
ျပင္းထန္လာရသည့္
အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ခင္ေစာႏြယ္ကု ေတြ႔လုက္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ မေတြ႔ျဖစ္တာ ၾကာၿပီ။ အလ်င္ကေတာ့ မနက္ေက်ာင္းသြားလွ်င္ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ တစ္ခါတစ္ခါ ေတြ႔သည္။ ေနာက္ေတာ့ ခင္ေစာႏြယ္တု႔ အမ္ေျပာင္းသြားသည္။ တစ္ၿမဳ႕နယ္တည္း မဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ စီးရသည့္ ဘတ္စ္ကားလုင္းခ်င္းလည္း မတူေတာ့။ သု႔ျဖင့္ မဆံုျဖစ္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အလ်င္က တစ္ၿမဳ႕နယ္တည္း ဆုေသာ္လည္း အမ္ခ်င္းက အေတာ္ေဝးသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ ေျပာင္းသြားသည္ကုပင္ ေနာက္မွသရျခင္း ျဖစ္၏။ ဒီေန႔ေတာ့
ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ
အမွတ္မထင္
ဆံုမသည္။
မ်ဳးၾကည္က
ကားေပၚသု႔
တက္လုက္စဥ္မွာပင္
ခင္ေစာႏြယ္ကု မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ႔လုက္ရသျဖင့္ လန္႔ၿပီး ရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္သြားျခင္းပင္။ ခုေနာက္ပုင္း ခင္ေစာႏြယ္ကု ေတြ႔လုက္သည္ႏွင့္ ပန္းနာသည္တစ္ေယာက္လု ခ်က္ခ်င္း အေမာေဖာက္ေဖာက္လာတတ္၏။ ခုလည္း ႐ုတ္တရက္ အငုက္မသြားသျဖင့္ ပုေတာင္ဆုးေသးသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ေရွ႕ဆံုးတန္းမွာ ထုင္ေနသျဖင့္ သူတက္လာတာကု ျမင္သည္။ “နင့္ကု ဒီမွတ္တုင္က တက္လာမွာပဲလု႔ ထင္မသားပဲ” ဟု ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္ ဘာမွ် ျပန္မေျပာႏုင္ေသးဘဲ ေခါင္းသာညတ္ျပသည္။ “နင့္ထမင္းဘူး ေပးခ်င္ေပးထားေလ” ခင္ေစာႏြယ္က ေျပာသည္။ “ဟာ.. ေနပါေစ၊ ဟင္းမွ မေကာင္းဘဲ” ဟု
အေယာင္ေယာင္အမွားမွား
ျပန္ေျပာမသည္။
သူရွက္သြားေသာ္လည္း
ထံုးစံအတုင္း
ေနာက္တာပဲဟု
ခင္ေစာႏြယ္က ထင္သျဖင့္.. “အံမယ္.. ငါက နင့္ထမင္းစားမွာ က်ေနတာပဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
76
ထုအခါက်မွ မ်ဳးၾကည္ စတ္ကုထန္းၿပီး.. “နင္က ယံုရတာမဟုတ္ဘူး” ဟု ေရာခ်လုက္ရ၏။ ၿပီးေတာ့ ခင္ေစာႏြယ္ ဒီဘက္က ကားစီးသည္ကု သတရသျဖင့္.. “နင္ ဘယ္ကလာတာလဲ” ေမးလုက္သည္။ “ညက အေဒၚတု႔အမ္မွာ အပ္တယ္ေလ၊ ဦးေလး နည္းနည္းေနမေကာင္းလု႔ သြားၾကည့္တာ၊ ခုမနက္ထၿပီး တစ္ခါတည္း ေက်ာင္းတက္မလု႔” ႏွစ္မွတ္တုင္စာေလာက္ ခရီးေရာက္ၿပီးမွ မ်ဳးၾကည္ ပံုမွန္နီးပါး အေျခအေန ျပန္ေရာက္လာသည္။ “နင္ အမ္ေျပာင္းသြားတာ ငါတ႔ေ ု တာင္ အသမေပးဘူး” “ဟ.. အမ္တက္မဂၤလာရယ္လု႔သာ ရွတာ၊ အမ္ေျပာင္းမဂၤလာရယ္လု႔မွ မရွဘဲ၊ နင့္ကု ဖတ္ေနရဦးမွာလား” “ဒါေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ နင္တု႔အမ္ေျပာင္းေတာ့ ပစၥည္းေတြ ဘာေတြ ကူသယ္ေပးဖု႔ပါ” “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ဒါမ်ဳးၾကားရတာ” “နင္က ငါတု႔နဲ႔ ေဝးေဝးေနခ်င္လု႔ တမင္ေျပာင္းသြားတာလား” ခင္ေစာႏြယ္က ၿပံဳးသည္။ “အေျခအေနအရေပါ့ဟာ” သူတု႔
အလ်င္ေနခဲ့ေသာအမ္မွာ
အေပၚထပ္ေအာက္ထပ္
ခြေ ဲ နၾကသည္။
သူ႔အေဖႏွင့္ သူ႔အေဒၚက
သူ႔အေဒၚတု႔
ႏွစ္ဦစလံုးပုင္ေသာ
စီးပြားေရးအေျခအေန
အေမြဆုင္ျဖစ္၏။
ေကာင္းသည္။
သားသမီးေတြက
အမ္ေထာင္က်ေသာအခါ မသားစုဝင္ ပုမ်ားလာသည္။ ထု႔ေၾကာင့္ အမ္ကု သူတု႔ကုေပးဖု႔ ေျပာသည္။ တန္ဖုးတစ္ဝက္ အမ္းမည္ဟု ဆုသည္။ ခင္ေစာႏြယ္တု႔
မဘေတြကလည္း
ခင္ေစာႏြယ္
ေက်ာင္းစရတ္အတြက္
ေငြလုေနသည္။ သူ႔အေဖလချဖင့္
ေဆးေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကု ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေထာက္ပံ့ႏုင္ဖ႔မ ု လြယ္။ သု႔ျဖင့္ အမ္ကု တစ္ဝက္အမ္းေငြကု ယူလုက္သည္။ ေဆးေက်ာင္းႏွင့္နီးေသာ ေျမနီကုန္းမွာ အမ္ငွားေနၾကသည္။ ထုေငြကေလးျဖင့္ ရင္းႏွီး၍ အလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ခ်င္လုပ္မည္။ ေလာေလာဆယ္ ဘာလုပ္ရမည္ မသေသး။ ခင္ေစာႏြယ္ေျပာေသာ အေျခအေနအရေပါ့ ဆုသည္မွာ ထုအေၾကာင္းမ်ားျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္ကုေတာ့ အျပည့္အစံု မေျပာျဖစ္ေခ်။ သု႔ရာတြင္
မ်ဳးၾကည္အေနျဖင့္
စီးပြားေရး
အေျခအေနအရပဲဆုတာ
နားလည္သည္။
ခင္ေစာႏြယ္အတြက္
သူစတ္မေကာင္း။ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ လက္တ၍ ြဲ ဘဝအခက္အခဲကု ကူညီေျဖရွင္းေပးခ်င္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
77
တကယ္
စဥ္းစားၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း
ခင္ေစာႏြယ္က
တစ္ခ်န္ခ်န္မွာ
ဆရာဝန္ျဖစ္မည့္သူ။
သူကေတာ့
ေရွ႕ဘာျဖစ္လာမည္ မသ။ အကူအညီေပးခ်င္သူ ကုယ္တုင္က ေရွ႕ေရးမေရရာ။ သူ အားငယ္သြားရ၏။ ခင္ေစာႏြယ္ကု ၾကည့္လုက္ေတာ့ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မထခုက္သလု ရွေနသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ကု ပု၍ အထင္ႀကီးရျပန္၏။ ခင္ေစာႏြယ္သည္ ေဆးေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေသာ္လည္း အလ်င္ကႏွင့္ ဘာမွ်ထူးၿပီး မေျပာင္းလဲ။ ဝတ္စားထားသည္မွာ သာမန္မွ်သာ။ သူ႔ကု ေဆးေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ဟု ထင္စရာပင္ မရွေခ်။ လြယ္အတ္သာမပါလွ်င္ ေဆးလပ္ခံုသြားမည့္ အလုပ္သမကေလးလု႔ေတာင္ ထင္ခ်င္စရာ။ ပင္ကုေလးနက္မႈရွသူ တစ္ေယာက္အေပၚ အခ်န္ကာလက စုးမုးျပ႒ာန္းျခင္း မျပဳႏုင္။ အခ်န္ကာလ ၾကာျမင့္မႈက လူတု႔ကု ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးသည္မွာ မွန္သည္။ အေတြးအေခၚ ရင့္က်က္မႈရွသူ တစ္ေယာက္ကုမူ အခ်န္ကာလဆုေသာ အရာသည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေစျခင္းထက္ ေလးနက္မႈကု ပုမုခုငမ ္ ာလာေစရန္ အကူအညီေပးျခင္းသာ တတ္ႏုင္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္သာ
လက္တခ ြဲ ြင့္ရလွ်င္
ခင္ေစာႏြယ္ထံမွ
ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈေၾကာင့္
သူပါ
တည္ၿငမ္ရင့္က်က္လာလမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မေပသည္။ “ဟဲ့.. မ်ဳးၾကည္” ခင္ေစာႏြယ္က ေခၚလုက္သျဖင့္ သူ႔အေတြးကု ျဖတ္လုက္ၿပီး.. “ဘာလဲ” “နင့္မွာ ပုက္ဆံမပါဘူးလား” “ပါပါတယ္ဟ.. ဘာျဖစ္လု႔လဲ” ခင္ေစာႏြယ္က ရယ္၍.. “နင္ ကားခမေပးရေသးလု႔” “ဟာ.. ဟုတ္သားပဲ” ဆုၿပီး အလ်င္အျမန္ ထုတ္ေပးလုက္ရသည္။ ကားစပယ္ယာက မ်ဳးၾကည္ လက္မွတ္မဝယ္ရေသးတာ သသျဖင့္ အနားမွာ ရစ္ဝဲရင္း.. “လက္မွတ္ဝယ္ၾကေနာ္.. က်န္ေသးတယ္၊ လက္တု႔မေတာင္းရပါေစနဲ႔” ဟု ေစာင္းေျမာင္းေျပာဆုေနသည္ကု ခင္ေစာႏြယ္ၾကားသျဖင့္ သတေပးလုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္က.. “ဟုတ္ပါတယ္ဟာ.. နင္န႔ေ ဲ တြ႔လုက္ရင္ ငါဟာ အရာရာကု ေမ့ေလ်ာ့သြားတတ္တာပဲ၊ နင္တစ္ေယာက္က လြရ ဲ င္ေပါ့” ဟု စတ္ထဲက ေျပာလုက္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္၏ စတ္ထဲကလည္း.... “နင့္အတြက္ကားခကု ငါ ေပးလုက္ခ်င္ပါတယ္ မ်ဳးၾကည္၊ ဒါေပမဲ.့ . ငါ့မွာ ပုက္ဆံအပု မပါဘူး၊ ထမင္းဘူး ပါမလာလ႔ု ေန႔လယ္စာကု ထမင္းသုပ္တစ္ပန ြဲ ဲ႔ ဗုက္ျဖည့္ရဦးမွာ” ဟူ၍....။ *
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
78
လက္ဖက္ရည္ဆုင္မွာ အလုပ္လုပ္ရျခင္းသည္ အလြန္ပင္ပန္းသည္။ မနက္ ငါးနာရီေလာက္ ထရသည္။ မီးေမႊး၊ ေရေႏြးအုးတည္၊
ခံုေတြထုတ္၊
မနက္ေျခာက္နာရီမွ
ဆယ္နာရီေလာက္အထ
လူက်တတ္သည္။
လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္ေနသည့္ ေနရာႏွင့္ စားပြေ ဲ တြရွရာ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေျပးေနရသည္။ လူရွင္းသည့္အခ်န္တြင္ ခဏနားရသည္။ ထမင္းစားရသည္။ ေန႔လယ္ တစ္ခ်က္ခြဲ ႏွစ္ခ်က္မစ ွ ၍ လူျပန္က်သည္။ ညေနေစာင္း ခဏပါးၿပီး ညခုနစ္နာရီေလာက္မွစ၍ ဆယ္နာရီခြဲ ဆယ့္တစ္နာရီ ဆုင္ပတ္ခ်န္အထ မနားရေတာ့။ ေသာင္းေမာ္သည္
သူ႔ကုယ္သူ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဆုၿပီး
အထင္ႀကီးေနသည္။
ေတာ္႐ံုတန္႐ုံ
ပင္ပန္းတာေလာက္ေတာ့ မၿဖံဳဘူးဟု တြက္ထားသည္။ တကယ္လုပ္ၾကည့္ေတာ့မွ မစားသာမွန္း သသည္။ တစ္ေန႔လံုး မတ္တပ္မတ္တပ္ႏွင့္ ဟုေလွ်ာက္ဒီသြား လုပ္ေနရတာ။ ပထမဆံုးေန႔ကဆုလွ်င္ ဆုင္လည္းသမ္းၿပီးေရာ ေျခေထာက္ေတြ ေတာင့္ေနသည္။ အပ္ရာေပၚ လွဲလုက္သည္ႏွင့္ တံုးခနဲ အပ္ေပ်ာ္သြား၏။ ေနာက္ေန႔မနက္ စားပြထ ဲ ုးေဖာ္ ရာဂ််ဴး လာႏႈးမွပင္ ႏုးေတာ့သည္။ အပ္ရာက မထခ်င္။ တစ္ကုယ္လံုး
နာက်င္ကက ု ္ခဲေန၏။
ကုယ့္ကုယ္ကုယ္
ေပ်ာ့လွခ်ည္လားဟု
အျပစ္တင္လုက္ေတာ့မွ
ကုန္း႐ုန္းထျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ရက္ေတြက်မွ အသားက်သြား၏။ ပင္ပန္းသည့္အတြက္ သူစတ္မညစ္ေခ်။ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသျဖင့္ ထမင္းစားႏုင္သည္။ အပ္လုက္လွ်င္ တစ္ခ်ဳးတည္း။ သု႔ျဖင့္
သူသည္
အရင္ကထက္ပုၿပီး
ႀကံ့ခုင္သန္မာလာသည္။
သူအေက်နပ္ဆုးံ အခ်က္က
ကုယ့္ကုယ္ကုယ္
အရင္ကထက္ပုၿပီး ယံုၾကည္မႈရွလာျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ခုမွ တကယ္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ရွလာတယ္ဟု ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေတြးသည္။ ဒီေန႔ညဘက္
မုးရြာသျဖင့္
လူပါးသည္။
မုးတတ္ကာမွ
ႏွစ္ဝုင္းသံုးဝုင္းေလာက္
ဝင္လာသည္။
ဆယ္နာရီထုးခါနီးတြင္ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေဇမုးတု႔ ေရာက္လာသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
79
“ဟေကာင္ေတြ.. ေနာက္က်လွခ်ည္လား” ဟု ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေမးသည္။ “မင္းနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာခ်င္လ႔ု ဆုင္သမ္းခါနီးမွ လာတာကြ” “ေဇမုးကေကာ.. အျပန္ေနာက္က်ေနမယ္” “ငါ မ်ဳးၾကည္တု႔အမ္မွာ အပ္မွာကြ” “ကဲ..
ထုင္ၾကပါဦးကြာ၊
ဒီေန႔
မုးရြာလု႔
လူပါးတယ္ကြ၊
ဒီဝုင္းေတြထရင္
ဆုင္သမ္းေတာ့မွာပါ၊
လက္ဖက္ရည္ေသာက္မယ္ မဟုတ္လား” “ေနဦးကြာ.. ၿပီးမွ မင္းနဲ႔ တူတူေသာက္မယ္” “ဒါဆုလည္း ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ၾကကြာ” ေသာင္းေမာ္သည္ လုပ္စရာ ေထြေထြထူးထူး မရွသျဖင့္ သူတု႔ဝုင္းမွာပင္ ဝင္ထုင္သည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “မင္းတု႔ စာေမးပြဲ ေျဖႏုင္ၾကရဲ႕လား” ဟု ေမးသည္။ “ထံုးစံအတုင္းေပါ့ကြာ.. ေအာင္ေတာ့ ေအာင္မွာပါ” “ေက်ာင္းေျပးတဲ့ဒဏ္ေတြ ခံရေသးလား” “ေနာက္ပုင္း သပ္မေျပးေတာ့ပါဘူးကြာ၊ မင္းရဲ႕ ဆံုးမစကားကု နာယူၿပီးကတည္းကေပါ့” မ်ဳးၾကည္က ရယ္၍ေျပာသည္။ သူတု႔ ေက်ာင္းေျပးသည့္ကစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေသာင္းေမာ္က တစ္ခါေျပာဖူးသည္။ “မင္းတု႔ေနာ္..
ကံေကာင္းေထာက္မလု႔
တကၠသုလ္
တက္ခြင့ရ ္ တာ၊
ငါဆု
တက္ခ်င္ရဲ႕နဲ႔
မတက္ႏုင္ဘူး၊
အခြင့အ ္ ေရးရတုန္း ပညာကု အမအရ ယူၾကကြ၊ ေက်ာင္းေျပးခ်င္တဲ့စတ္ ေပၚလာရင္ အဲဒေ ီ န႔ကု ငါ့အတြက္ ရည္စူးၿပီး ငါ့အစား တက္ေပးတယ္လု႔ သေဘာထားၿပီး တက္ျဖစ္ေအာင္ တက္ၾကပါကြာ” ထုစကားကု မ်ဳးၾကည္က ျပန္ေကာက္ျခင္းျဖစ္၏။ “ဒါဆုရင္ေတာ့ ဝမ္းသာပါတယ္ကြာ” ေဇမုးက ေသာင္းေမာ္ကု ေသေသခ်ာခ်ာ စုက္ၾကည့္ၿပီး.. “မင္း အရမ္းထြားလာတယ္ ထင္တယ္၊ ငါနဲ႔မေတြ႔တာ တစ္လေလာက္ပဲ ရွဦးမယ္” ဟု အံ့ၾသဟန္ျဖင့္ ေျပာသည္။ “ဆုင္ကႏု႔ဆီေတြ ခုးေသာက္လု႔ ျဖစ္မွာေပါ့” မ်ဳးၾကည္က ေနာက္သည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဆုင္ထဲမွာ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေျပးလႊားေနရတာေတြ ေပါင္းလုက္ရင္ မုငန ္ ဲ႔ခ်ီၿပီး ရွမယ္ကြ၊ ေန႔တုင္း အေျပးေလ့က်င့္သလု ျဖစ္ေနတာကုး” ထုစဥ္ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနေသာဝုင္းမွ လူတစ္ေယာက္က.. “ေဟ့ ခ်ာတတ္.. ေခၚေနတာ မၾကားဘူးလားကြ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
80
ဟု လွမ္းေအာ္သျဖင့္ ေသာင္းေမာ္က.. “လာၿပီ အစ္ကုေရ” ဆုၿပီး ေျပးသြားသည္။ ေသာင္းေမာ္ကု ခ်ာတတ္ဟု ေခၚလုက္သူကု မ်ဳးၾကည္ စုက္ၾကည့္သည္။ သူတု႔ထက္ ႏွစ္ႏွစ္သံုးႏွစ္သာ ႀကီးမည္။ သူက အနားေရာက္လာေသာ ေသာင္းေမာ္ကု.. “ေခၚေနတာ ၾကာၿပီက.ြ . ဒီအခ်ဳးမ်ဳးနဲ႔ စားပြထ ဲ ုး လုပ္စားလု႔ကေတာ့ ငတ္ေသမွာပဲ” မ်ဳးၾကည္ ဆတ္ခနဲ ထလုက္သည္။ ေဇမုးက လွမ္းဆြၿဲ ပီး ျပန္ထုင္ခုင္းသည္။ ေသာင္းေမာ္ကေတာ့ ေဆာရီးပဲဗ်ာ ဟူ၍သာ ေျပာၿပီး ေပးသည့္ေငြကုယူ၊ အမ္းစရာရွတာ ျပန္အမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သလုဟန္ျဖင့္ မ်ဳးၾကည္္တု႔ဆီ ျပန္လာ၏။ မ်ဳးၾကည္က ေစာေစာကလူ ထြက္သြားသည္ကု မေက်မနပ္ ၾကည့္ေနၿပီးမွ.. “ဘာေကာင္လဲ.. ငါသာဆု ကစ္ထည့္လုက္ၿပီ” ေသာင္းေမာ္က ရယ္သည္။ “ငါလည္း
အစက
မင္းလုျဖစ္တာပဲ၊
ေဆးေပါက္ၿပီး
လာရစ္တဲ့ေကာင္
တစ္ေယာက္ကု
ကုပ္ကကုင္ၿပီး
ဆြထ ဲ ုတ္ဖူးတယ္၊ ဒီလုစတ္မ်ဳးနဲ႔ဆု ဆုင္မွာ တစ္ပတ္ေတာင္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ေတာ့လည္း ဝယ္သူအၿမဲမွန္သည္ ဆုတဲ့စတ္မ်ဳး ထားလုက္ရတာပဲ၊ သပ္လြန္လာရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳးေပါ့၊ ကဲ.. ခဏေစာင့္ကြာ၊ ဆုင္သမ္းေတာ့မယ္”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
81
ဆုင္သမ္းၿပီးေနာက္ ေသာင္းေမာ္က.. “လာကြာ.. လက္ဖက္ရည္ဆုင္ သြားထုင္ရေအာင္” ဟု ေျပာသျဖင့္ ဟုႏွစ္ေကာင္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားၾက၏။ “ဘာေပါက္တာလဲ” မ်ဳးၾကည္က ေမးသည္။ “ေပါက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါလည္း လက္ဖက္ရည္ဆုင္ ဆုတာေတာ့ မွန္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့အဖ႔ေ ု တာ့ ဒါဟာ အလုပ္ကြ၊ အမ္ဆုလည္း ဟုတ္တယ္၊ ငါ့အျဖစ္က လက္ဖက္ရည္ဆုင္မွာ အၿမဲေနေနရေပမယ့္ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ထုင္ရတဲ့ အရသာကု မခံစားရဘူးကြ၊ ထမင္းဆုင္ဖြင့္ထားတဲ့လူက ထမင္းစားမေကာင္းလု႔ တျခားဆုင္ သြားစားတဲ့သေဘာပဲ၊ ငါလည္း တစ္ခါတေလ လက္ဖက္ရည္ဆုင္တစ္ဆုင္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး သြားထုင္ၿပီး စားသံုးသူလု ေနခ်င္တယ္” လမ္းေထာင့္မွာ ညဥ့္နက္အထဖြင့ေ ္ သာ ဆုင္တစ္ဆုင္ရွသည္။ ဆုင္ေရွ႕ ဇလပ္ပန္းၿခံဳနားက ခံုမွာ ထုင္ၾကသည္။ က်ဆမ့္သံုးခြက္ မွာသည္။ “မင္း ေဒးဒရဲကု မျပန္ေသးဘူးလား” ေသာင္းေမာ္က ေဇမုးကု ေမးသည္။ “ျပန္မယ္ကြ.. မင္းတု႔နဲ႔ မေတြ႔တာၾကာလု႔ လာတာ၊ နက္ျဖန္ျပန္မယ္” “ငါလည္း မင္းတု႔နဲ႔ ေတြ႔ခ်င္ေနတာပဲ၊ ငါ့မွာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဝမ္းတီးတူးေကာ္ ေအာ္ေနရတာနဲ႔ အခ်န္ကုန္တာပဲ၊ ေအးေအးေဆးေဆး စာအေၾကာင္း ေပအေၾကာင္း ကဗ်ာအေၾကာင္း မေျပာရတာ ၾကာၿပီ” “မင္း အလုပ္အကုင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား” မ်ဳးၾကည္က ေမးသျဖင့္.. “ေနဖု႔ထုင္ဖ႔ု စားဖု႕ မပူရေတာ့ဘူးေပါ့၊ ပင္ပန္းတာက အေရးမႀကီးပါဘူး၊ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနႏုင္တာကုပဲ ကုယ့္ကုယ္ကုယ္ ေက်းဇူးတင္ရမယ္” “မင္းကေတာ့ တကယ္ပါပဲကာြ ” ဟု ေဇမုးက အားက်သည့္ေလသံျဖင့္ ေျပာသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
82
“ဒီေလာက္ ပင္ပန္းတယ္ဆုတာ ဘာမွ မဟုတ္ေလာက္ေသးပါဘူးကြာ၊ တခ်ဳ႕ဆုရင္ ပင္ပန္းခ်င္ပါတယ္လ႔ု ပင္ပန္းခြင့္ ရၾကတာမဟုတ္ဘူး၊ ထမင္းနပ္မွန္စားရရင္ ေတာ္ပါၿပီ၊ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရဆုၿပီး ပင္ပန္းခြင့ရ ္ ဖု႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုက္ရွာေနၾကရတာ မဟုတ္လား” ေျပာၿပီး
လက္ဖက္ရည္
တစ္ငုင ံ ံုသည္။
ထုစဥ္
သူတု႔ႏွင့္
တစ္ဝုင္းေက်ာ္က
“ေရေႏြးေပးပါဦးေဟ့”
ဟု
ေအာ္သံၾကား၏။ ေသာင္းေမာ္ သူ႔ဆုင္မွာလုမွတ္ၿပီး ထမည္ဟန္ျပင္ၿပီးမွ သတရၿပီး ၿပံဳးလုက္သည္။ ေခၚသံၾကားလွ်င္ ေျပးသြားသည့္အက်င့္က စြေ ဲ နၿပီ။ မ်ဳးၾကည္တ႔ု မသလုက္။ “မင္း ကဗ်ာေရးျဖစ္ရဲ႕လား” “အဲဒါေတာ့ နည္းနည္း အခက္အခဲေတြ႔တယ္ကြ၊ စာဖတ္ဖု႔ စာေရးဖ႔ု အခ်န္သပ္မရဘူး၊ ညဆုင္သမ္းၿပီးတာနဲ႔ လူက ပင္ပန္းၿပီး အပ္ခ်င္လာတာပဲ” “ေန႔လယ္ဘက္ ဆုင္မွာ လူရွင္းတဲ့အခါ ေရးေပါ့က”ြ “မလြယ္ပါဘူး.. ငါက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလု တတ္ဆတ္တဲ့ေနရာမ်ဳးမွာ ေနခဲ့တာကုး၊ ဒီမွာက ကက္ဆက္သံ ဆူဆူညံညံနဲ႔၊ ေနာက္ၿပီး စားပြထ ဲ ုးဆုတာ ေသာက္မယ့္သူလာရင္ အဆင္သင့္ ေျပးသြားႏုင္ေအာင္ အသင့္ျပင္ထားရတာ၊ ငါက
ကဗ်ာထုင္ေရးေနမယ္၊
စာထုင္ဖတ္ေနမယ္
ဆုရင္
ဆုင္ရွင္က
ဘယ္ၾကည္ျဖ်ဴပါ့မလဲ၊
ေနာက္တစ္ခုက
ငါ့အေၾကာင္းလည္း မင္းတု႔သသားပဲ၊ ကဗ်ာေရးရင္ ထုင္ၿပီးေရးလု႕ရတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ၾကမ္းေပၚမွာအပ္ၿပီး ေရးတတ္တာ မဟုတ္လား” “မင္း ညအပ္ေတာ့ေရာ ဘယ္မွာအပ္သလဲ” “ဆုင္ထဲမွာပဲေလ၊ စားပြႏ ဲ ွစ္လံုးကု ဆက္လုက္ရင္ ကုတင္ျဖစ္သြားတာပဲ၊ အဲ.. ေျပာရဦးမယ္ကြ” ေသာင္းေမာ္က တစ္ခ်က္ရယ္လုက္ၿပီး.. “ညဘက္
ဆုင္သမ္းၿပီးၿပီးခ်င္း
မအပ္ခ်င္ေအာင္
ေလ့က်င့္ယူရတယ္ကြ၊
လန္းဆန္းသြားေအာင္
ေရခ်ဳး၊
လက္ဖက္ရည္က်က် တစ္ခြက္ေလာက္ ေဖ်ာ္ေသာက္၊ တစ္နာရီေလာက္ေတာ့ စာေရးစာဖတ္ဖု႔ ႀကဳးစားရတာေပါ့၊ ခုေတာ့ အေလ့အက်င့္ရသေလာက္ စားပြႏ ဲ ွစ္လံုးဆက္၊ မင္းတု႔သသားပဲ၊
ရွပါၿပီ၊
အစပုင္းေတာ့
အပ္ရာခင္းၿပီး ကဗ်ာေရးရင္
ထံုးစံအတုင္း
မလြယ္ဘူး၊
တစ္ခါကေတာ့
အပ္ရာေပၚမွာေမွာက္ၿပီး
ဟုဘက္လွမ့္လုက္၊
ဒီဘက္လွမ့္လုက္
ေတာ္ေတာ္ရယ္ဖု႔ေကာင္းတယ္၊
ကဗ်ာေရးတာ၊ မဟုတ္လား၊
ငါ့အေၾကာင္းလည္း
အဲဒါ
ကဗ်ာေရးရင္းနဲ႔
စတ္ဝင္စားသြားၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာတုန္းကလု လွမ့္လုက္တာ စားပြေ ဲ ပၚက ျပဳတ္က်သြားပါေရာကြာ.. ဟားဟား” မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေဇမုးတု႔က လုက္ရယ္ေသာ္လည္း စတ္ထဲကေတာ့ ေသာင္းေမာ္အတြက္ စတ္မေကာင္းသလု ျဖစ္သြား၏။ ေသာင္းေမာ္ကေတာ့ ခပ္ေအးေအးပင္။ မ်ဳးၾကည္လက္ထဲက ေသာက္လက္စ စီးကရက္ကု လွမ္းယူၿပီး ဖြာသည္။
ေဇမုးယူလာသည့္
ဒူးယားဘူးရွေသာ္လည္း
ေဆးလပ္
လက္ဆင့္ကမ္းေသာက္သည့္
အက်င့္ပါေနသျဖင့္
အသစ္ယူမေသာက္ျခင္း ျဖစ္၏။ “ကဲ..
ငါ့အေၾကာင္းခ်ည္းပဲ
ေျပာေနရတယ္၊
မင္းတု႔အေၾကာင္းလည္း
ေျပာပါဦး၊
ေက်ာင္းက
ပန္းခ်ီခန္း
နံရံကပ္စာေစာင္မွာ မင္းတု႔ကဗ်ာေတြ ခဏခဏ ပါတယ္ဆု” “ေအးကြ.. မဆုးလွဘူး” “မင္းတု႔အတြက္ ငါဝမ္းသာတယ္ကြာ၊ ငါေတာ့ မဂဇင္းေတြပု႕တာ တစ္ပုဒ္မွ အေရြးမခံရေသးဘူး”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
83
“ငါတု႔လည္း ဒီလုပါပဲကာြ .. ေက်ာင္းနံရံကပ္မွာသာ ပါတာ” “ဒါနဲ႔ မင္း ခင္ေစာႏြယ္နဲ႔ ေတြ႔ေသးလား” ခင္ေစာႏြယ္ဆုေသာ
နာမည္ကု
ၾကားလုက္သည္ႏွင့္
မ်ဳးၾကည္
လႈပ္လႈပ္ရွားရွား
ျဖစ္သြား၏။
ေသာင္းေမာ္လက္ထဲက စီးကရက္ကု ဆတ္ခနဲလုၿပီး ႏွစ္ဖြာသံုးဖြာ ဆက္႐ႈက္သည္။ စီးကရက္အစီခံေတာင္ ေလာင္သြား၏။ ပစ္ခ်ၿပီး ဖနပ္ႏွင့္ နင္းေခ်သည္။ ၿပီးမွ.. “ဟုေန႔က ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ဆံုတယ္ကြ.. သူအမ္ေျပာင္းသြားတာ မင္းသတယ္ မဟုတ္လား” “ေအး.. သတယ္၊ ေျမနီကုန္းဘက္လု႔ ေျပာတာပဲ” “သူတု႔က ေငြလုေနတယ္ထင္တယ္၊ အဲဒါကြာ....” “ဒါေတြ ငါလည္း သၿပီးသားပါ၊ ငါသခ်င္တာက မင္းနဲ႔သူနဲ႔ အေျခအေန ဘယ္လုလဲ၊ ဘယ္အဆင့္ ေရာက္ၿပီလ”ဲ “သူ႔ကုေတြ႔လုက္တာနဲ႔ ငါ့ရင္ အရမ္းခုန္တာပဲ” “နည္းတဲ့အဆင့္ႀကီး မဟုတ္ပါလားကြ” ေဇမုးက
ဝင္ေျပာသည္။
မ်ဳးၾကည္က
တစ္ခြန္းဆဲၿပီး
ေရေႏြးႏွင့္
လွမ္းပက္သည္။
ေဇမုးက
မ်က္ႏွာကု
လက္ႏွင့္ကာသည္။ ပန္းကန္ထဲမွာ ေရေႏြးမရွေတာ့။ အကတ္အသတ္ ႏွစ္စက္သံုးစက္ေတာ့ စဥ္သြား၏။ “ေအးပါ..
ခ်စ္တယ္ဆုမွေတာ့
ေတြ႔ရင္
ရင္ခုန္မယ္ဆုတာ
ငါသၿပီးသားပါ၊
ငါေျပာတာက
မင္းႀကဳက္ေနတယ္ဆုတာ သူရပ္မေနၿပီလား၊ မင္း ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ဖြင့္ေျပာမလဲ.. ဒါကုေျပာတာ” “ငါ့အေၾကာင္း
သူမသေသးဘူး
ထင္တယ္၊
ငါ့အေပၚမွာ
ဆက္ဆံပံုက
ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး၊
ဖြင့ေ ္ ျပာဖ႔ဆ ု ုတာကေတာ့ စတ္ကူးေနတုန္းပဲကာြ ၊ ေျပာရဲတ့သ ဲ တၱ ရွလာေအာင္ ႀကဳးစားေနတုန္းပဲ” ေဇမုးက လက္က်န္ရွေနေသာ ေရေႏြးၾကမ္းပန္းကန္ကု ကုန္ေအာင္ ေမာ့ပစ္လုက္ၿပီးမွ.. “မင္းမု႔လု႔ ဒီေလာက္ၾကာေနတာ၊ မင္းေနရာမွာ ငါသာဆုရင္ ခုေလာက္ဆု ကေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ ရေနၿပီ” “ေဟ့ေကာင္.. မင္း႐ုင္းလွခ်ည္လား” ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ မ်ဳးၾကည္ ဆတ္ဆတ္ထမခံေၾကာင္း သသျဖင့္ ေဇမုးက စျခင္းျဖစ္၏။ “ငါက သေဘာေျပာတာပါ၊ ခုေခတ္မွာ မန္းကေလးတစ္ေယာက္ကု ရည္းစားစကား ေျပာရတာ ကားစပယ္ယာကု မွတ္တုင္မဟုတ္ဘဲ ရပ္ေပးဖု႔ မ်က္ႏွာခ်ဳေသြးရတာေလာက္ေတာင္ မခက္ပါဘူး” “မင္းအတြက္ေတာ့ ဟုတ္မွာေပါ့၊ မင္းက အခ်စ္ကု တန္ဖုးထားတတ္တဲ့ေကာင္မွ မဟုတ္ဘဲ၊ မန္းကေလးေတြကု ကဗ်ာေရးဖ႔ု ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းေလာက္ သေဘာထားတဲ့ေကာင္” “ကုန္ၾကမ္းမဟုတ္ဘူး၊
စံျပမယ္၊
ကဗ်ာေရးဖု႔
စံျပမယ္၊
ဒီမွာကြ..
မ်ဳးၾကည္ရ၊
အခ်စ္ဆုတာ
ထီလက္မွတ္တစ္ေစာင္လုပဲ၊ ထီမဖြင့ခ ္ င္မွာ ခုနစ္ရာကေန တစ္သန္းထတန္တယ္၊ အဲ.. ထီဖြင့္ၿပီးလု႔ ထီေပါက္စဥ္ထဲ မပါေတာ့ရင္ ဘာမွအဖုးမတန္ေတာ့တဲ့ စကၠ်ဴတစ္ရြက္ ျဖစ္သြားတာပဲ၊ ကြမ္းယာထုပ္ဖု႔ေလာက္ပဲ အသံုးက်ေတာ့တယ္၊ ထီလက္မွတ္
အေဟာင္းတစ္ေစာင္ကု
အျမတ္တႏုးသမ္းထားလု႔
ဘာအက်ဳးရွမွာလဲ၊
ေနာက္ဖြင့မ ္ ယ့္
ထီအတြက္
အသစ္တစ္ေစာင္ ထုးမွာေပါ့၊ ဒါပါပဲ” ေဇမုးက သူေရးထားေသာ ကဗ်ာထဲက စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေျပာလုက္သည္။ ေသာင္းေမာ္က..
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
84
“ငါကေတာ့
အခ်စ္ဆုတာ
ခ်က္လက္မွတ္တစ္ခုနဲ႔တူတယ္လု႔
ထင္တယ္၊
ခ်က္လက္မွတ္ဆုတာ
အလြတ္အတုင္းဆုရင္ ဘာမွအသံုးမဝင္တဲ့ စကၠ်ဴတစ္ရြက္ပ၊ဲ ဒီလုပဲ ဘာမွမေရးရေသးတဲ့အတြက္ အဖုးအနဂႅလည္း ထုက္တန္ႏုင္တယ္၊ ဒီမွာ မ်ဳးၾကည္.. မင္းလုပ္ရမွာက ခ်က္လက္မွတ္အလြတ္ တစ္ရြက္ကု ခင္ေစာႏြယ္ကု ေပးလုက္ဖု႔ပဲ၊ သူလုခ်င္တဲ့ တန္ဖုးကု သူ႔ဘာသာ ျဖည့္လမ့္မယ္” မ်ဳးၾကည္က ခဏငုင္ေနၿပီး.. “သူလုခ်င္တဲ့ ကန္းဂဏန္းတန္ဖုးအတုင္း ငါ့ဆီမွာ ရွပါ့မလားလု႔ ငါ စုးရမ္မတယ္” ေသာင္းေမာ္က မ်ဳးၾကည္၏ပခံုးကု ပုတ္ၿပီး.. “ႏွလံုးသားဆုတာ စၾကာဝဠာႀကီး တစ္ခုလံုးကုေတာင္ သုေလွာင္ထားႏုင္တဲ့ ဘဏ္တုက္ႀကီးတစ္ခုပါကြာ” ေသာင္းေမာ္လုလူမ်ဳးက ခုလု အႏုအလွစကားေတြ ေျပာေနသျဖင့္ ေဇမုး ထူးဆန္းသလု ၾကည့္သည္။ “ဘယ္ႏွစ္နာရီ ရွၿပီလဲက.ြ . ညဥ့္နက္ၿပီထင္တယ္၊ ဟာ မ်ဳးၾကည္.. မင္းနာရီေကာ” “ေပါင္ထားတယ္ကြ၊ ပုက္ဆံျပတ္သြားလု႔” ေသာင္းေမာ္က ေဇမုးဘက္ လွည့္ၾကည့္သည္။ ေဇမုးက သူ႔ဘယ္လက္ကု ေျမႇာက္ျပၿပီး.. “ေပါင္တယ္ႏွံတယ္ဆုတာ
ေတြေဝတဲ့လူေတြရဲ႕
အလုပ္ကြ၊
ငါကေတာ့
တစ္ခါတည္း
အျပတ္ေရာင္းပစ္လုက္တာပဲ” “မင္းတု႔ကလဲ” “ေက်ာင္းကဆုင္ေတြမွာ
အေႂကြးစားေသာက္ထားတာ
ရွတယ္ေလကြာ၊
ေက်ာင္းမပတ္ခင္
ဆပ္ခဲ့မွ
ေကာင္းမွာေပါ့၊ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့ထ ္ ေစာင့္ခုင္းရမွာ အားနာလု႔” ေသာင္းေမာ္ ၿပံဳးလုက္ၿပီး ဆုင္က စားပြထ ဲ ုးေလးကုေခၚ၍ ေငြရွင္းရင္း နာရီေမးသည္။ ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ထုးခါနီးၿပီဟု ဆုသည္။ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေဇမုးတု႔က အက််ႌအတ္ထဲ လက္ႏႈက္ၾကေသးသည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “ဒီေန႔
ငါတုက္ပါ့မယ္က.ြ .
ငါ့မွာ
ရွပါတယ္၊
တစ္ခါတေလလာတာ
ငါ
လက္ဖက္ရည္တုက္ပါရေစ၊
ကဲ..
ညဥ့္လည္းနက္ၿပီ၊ မင္းတု႔ျပန္ဖ႔ု ေနာက္က်ေနမယ္၊ သြားၾကရေအာင္” လက္ဖက္ရည္ဆုင္မွ
ထလာၿပီးေနာက္
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
ေဇမုးတု႔က
လမ္းမခြဘ ဲ ဲ
ေသာင္းေမာ္ေနာက္
လုက္လာၾကသည္။ “ေဟ့ေကာင္ေတြ.. သြားၾကေတာ့ေလ၊ ငါ့ကု လုက္မပု႔နဲ႔ေတာ့” ေဇမုးက ၿပံဳးတံု႔တံု႔လုပ္ရင္း.. “ငါတု႔က မင္းနဲ႔တူတူ အပ္မလု႔” “ဟာ.. ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ မင္း မ်ဳးၾကည္အမ္မွာ....” “ငါလည္း ေဇမုးအေဆာင္မွာ အပ္မယ္လု႔ အမ္ကုေျပာခဲ့တာ” မ်ဳးၾကည္က ဝင္ေျပာသည္။ “ငါ့ဆီမွာ ေခါင္းအံုးတစ္လံုး၊ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္၊ ေစာင္တစ္ထည္ပဲ ရွတာ” “အဲဒါေတြ မလုပါဘူး၊ မင္းလုပဲ စားပြႏ ဲ ွစ္လံုးဆက္ၿပီး အပ္မွာ” “မျဖစ္ပါဘူးကြာ.. စားပြေ ဲ တြက တစ္လံုးနဲ႔တစ္လံုး ညီတာမဟုတ္ဘူး၊ အပ္ေနက်မဟုတ္ရင္ ခုးလုးခုလုနဲ႔”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
85
“ရပါတယ္ကြ” “မင္းတု႔ အပ္ႏုင္မွာမဟုတ္ဘူး” “အပ္ႏုင္ပါတယ္ကြာ၊ ရေအာင္ အပ္မယ္၊ မင္းအပ္သလုမ်ဳး ငါတု႔လည္း အပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ အေတြ႔အႀကံဳ တစ္ခုေပါ့ကြာ” ေသာင္းေမာ္က ၿပံဳးသည္။ “ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ေကာင္ေတြ.. ဒီလုအပ္ရတာကု ေပ်ာ္စရာမ်ား မွတ္ေနလား” “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ..
အပ္ဖူးတယ္ရွတာေပါ့၊
ေၾကာင္တယ္ပဲ
ေျပာေျပာ၊
ခုက်မွေတာ့
ငါ့အေဆာင္လည္း
ျပန္လ႔မ ု ရေတာ့ဘူး၊ မ်ဳးၾကည္အမ္လည္း သြားလု႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ မင္းဆီမွာ မအပ္ရရင္ တစ္ညလံုး ထုင္စကားေျပာ႐ံုပဲ ရွေတာ့တယ္” ေသာင္းေမာ္ ဆက္ျငင္းမေနေတာ့။ ခက္တဲ့ေကာင္ေတြပဲ ဟူ၍သာ ထပ္ညည္းသည္။ ဆယ့္ႏွစ္နာရီ သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၾကားရ၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
86
ေက်ာင္းပတ္ရက္မ်ားတြင္ ေသာင္းေမာ္တု႔ လက္ဖက္ရည္ဆုင္သု႔ မ်ဳးၾကည္ မၾကာခဏေရာက္သည္။ ေန႔လယ္ပုင္း လူရွင္းသည့္အခ်န္မ်ဳး။ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာခ်င္သည့္အခါ ညဆုင္ပတ္ခ်န္နီးမွ သြားသည္။ ေဇမုးကလည္း ေဒးဒရဲ
ျပန္သည္ဆုသည့္တုင္
ၾကာၾကာမေန။
တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ဆု
ရန္ကုန္တစ္ေခါက္
တက္လာတတ္သည္။
မ်ဳးၾကည္တု႔အမ္မွာ သံုးေလးရက္ေနၿပီးမွ ျပန္သည္။ ထုရက္ပုင္းအတြင္း မဂဇင္းတုက္ေတြ ေလွ်ာက္လွည့္ၿပီး ကဗ်ာေတြ ပု႔ၾကသည္။ ေသာင္းေမာ္က မအားသျဖင့္ မလုက္ႏုင္။
သူ႔ကဗ်ာေတြကုပါ
စာအုပ္အေဟာင္းဆုင္ေတြမွာ
မ်ဳးၾကည္တု႔က
ေလွ်ာက္ေမႊသည္။
ပု႔ေပးသည္။
မဂဇင္းတုက္ေတြက
ကဗ်ာႏွင့ပ ္ တ္သက္ေသာ
အျပန္တြင္
စာအုပ္ေတြ၊
ပန္းဆုးတန္း
သူတု႔ဖတ္ခ်င္ေနေသာ
စာအုပ္ေတြ ဝယ္သည္။ သူတု႔ကဗ်ာေတြကု ဘယ္မဂဇင္းကမွ မသံုးေသး။ မဂဇင္းတစ္ခုကု ကဗ်ာပ႔ၿု ပီးသည့္အခါ ဒီကဗ်ာေတြေတာ့ အယ္ဒီတာေတြႀကဳက္မွာ ေသခ်ာတယ္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္။ ေနာက္တစ္လ မဂဇင္းထြက္လွ်င္ ေရြးကဗ်ာစာရင္းကု ရင္တထတ္ထတ္ႏွင့္ လွန္ၾကည့္ၾကသည္။ အေရြးမခံရေသာအခါ စတ္ဓာတ္က်သည္။ “မဂဇင္းတုက္တစ္ခုကု တစ္လတစ္လ ကဗ်ာေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ေရာက္တာကြ၊ ဒီအထဲမွာ ဝင္ၿပဳင္ရတာ မလြယ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မလြယ္ဘူးဆုၿပီး ေနာက္ဆုတ္လု႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ ဆက္ေရး ဆက္ပု႔ရမွာပဲ၊ ပါတာ မပါတာက အယ္ဒီတာေတြ အလုပ္၊ ေရးၿပီးပ႔ဖ ု ု႔က ငါတု႔အလုပ္ပ”ဲ ဟု ေသာင္းေမာ္က အားေပးသျဖင့္ ဆက္ပု႔ျဖစ္ၾကျပန္သည္။ တစ္ရက္တြင္ ေဇမုးက ေျပာလာသည္။ “ငါတု႔ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးတစ္အပ ု ္ စုၿပီး ထုတ္ရေအာင္ကြာ.. လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ေပါ့” “ေကာင္းသားပဲ.. ကုန္က်စရတ္ကု ငါတု႔သံုးေယာက္ စုၿပီး ထည့္တာေပါ့” ေသာင္းေမာ္က ေျပာသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
87
“ငါ အကုန္ခံပါ့မယ္ကြာ” ေဇမုးက ေျပာေသာ္လည္း ေသာင္းေမာ္က.. “ငါလည္း စုထားတဲ့ပုက္ဆံေလး ရွပါေသးတယ္ကြာ၊ အားလံုးစုၿပီး လုပ္ရတာ ပုေကာင္းပါတယ္” “ထုတ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လုလုပ္မွာလဲ.. ေလွ်ာက္ေဝမွာလား” “အုပ္ငါးဆယ္ေလာက္ လုပ္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ေရာင္းတာေပါ့၊ ေက်ာင္းဖြင့တ ္ ဲ့အခါ ေက်ာင္းမွာေရာင္းလု႔ ရတာပဲ” “ဝယ္ပါ့မလား” “ငါ့တာဝန္ ထားစမ္းပါကြာ၊ အတင္း နသားပါးယား ေရာင္းရမွာေပါ့” စာအုပ္မွာထည့္မည့္ ကဗ်ာေတြ ေရြးၾကသည္။ ဖေယာင္းစကၠ်ဴ၊ ကညစ္၊ ေအာက္ခံပလတ္မ်ား ဝယ္ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့
သူတု႔
တစ္ေယာက္မွ
ဖေယာင္းစကၠ်ဴေပၚမွာ
မေရးခဲ့ဖူးေခ်။
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
ေဇမုးတု႔က
လက္ေရးသပ္ရပ္သူမ်ား မဟုတ္ၾကသျဖင့္ ဖေယာင္းေရးဖု႔ တာဝန္သည္ ေသာင္းေမာ္ေခါင္းေပၚပဲ က်သည္။ ေသာင္းေမာ္က ဖေယာင္းစကၠ်ဴ တစ္ရြက္ေပၚတြင္ စမ္းသပ္ေရးၾကည့္သည္။ ဖေယာင္းစကၠ်ဴက စာေရးစကၠ်ဴႏွင့္ မတူ။ ကညစ္ႏွင့္ ေရးရတာကလည္း ေဘာလ္ပင္တု႔၊ ေဖာင္တန္တု႔ႏွင့္ ေရးရတာခ်င္း မတူ။ ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ေရးေတာ့လည္း မထင္၊
သပ္ဖေရးျပန္ေတာ့
စကၠ်ဴစုတ္ၿပဲကုန္သည္။
ဖေယာင္းစကၠ်ဴတစ္ရြက္
အဆံုးခံၿပီး
ေလ့က်င့္ေတာ့မွ
အေတာ္ဟုတ္လာသည္။ ေနာက္အခက္အခဲတစ္ခုက စာမ်က္ႏွာမဖြ႔တ ဲ တ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဖေယာင္းစကၠ်ဴတစ္ရြက္လွ်င္ စာေလးမ်က္ႏွာ ဖြ႔ရ ဲ သည္။ စာကူးစက္ လွည့္ၿပီးလွ်င္ စာရြက္ရွည္ကု အလယ္မွ ကန္႔လန္႔ျဖတ္၊ ၿပီးေတာ့ ေခါက္လုက္လွ်င္ စာမ်က္ႏွာ နံပါတ္စဥ္အတုင္း ျဖစ္ရမည္။ ဤသု႔ျဖစ္ေအာင္ ဖေယာင္းစကၠ်ဴေပၚမွာ ဘယ္လုပံုစံခ်ရမလဲ စဥ္းစားရသည္။ စာရြက္အလြတ္တစ္ရြက္ေပၚမွာ နံပါတ္စဥ္ေတြထုးၿပီး နမူနာ ေခါက္ၾကည့္သည္။ စာကူးစက္ျဖင့္ လွည့္ၿပီးလွ်င္ ေပၚလာမည့္အတုင္း မွန္းၾကည့္ရသည္မွာ မလြယ္။ တစ္မ်ဳးၿပီးတစ္မ်ဳး စမ္းၾကည့္သည္။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳး ျငင္းၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးမွ ပံုစံခ်၍ ရသြားသည္။ ဖေယာင္းစကၠ်ဴ
ညာဘက္အေပၚျခမ္းက
စာမ်က္ႏွာတစ္၊
၎ႏွင့္
ေအာက္ေျခခ်င္းတုက္ၿပီး
စာမ်က္ႏွာႏွစ္၊
ဟုဘက္က သံုး၊ တစ္ပတ္လည္ၿပီး စာမ်က္ႏွာတစ္ႏွင့္ယွဥ္လ်က္ စာမ်က္ႏွာေလး။ အားလံုး
ဆယ့္ေျခာက္မ်က္ႏွာ
ရွမည္။
အဖံုးအတြက္
ႏွစ္ေနရာဖယ္လွ်င္
ဆယ့္ေလးမ်က္ႏွာ
က်န္မည္။
ဆယ့္ေလးမ်က္ႏွာ သံုးေယာက္ဆုေတာ့ ေဝျခမ္းဖ႔ု ခက္ေနသည္။ အဖံုး၏ အတြင္းဘက္ႏွစ္မ်က္ႏွာကု လႊတ္ထားဖု႔ ဆံုးျဖတ္သည္။ တစ္ေယာက္ ေလးမ်က္ႏွာႏႈန္း ရသည္။ ကဗ်ာစာသားေတြကေတာ့ ဆြတ ဲ တ္ၾကတာမဟုတ္။
ေရးလု႔ရၿပီ။
အဖံုးပန္းခ်ီကု
ေက်ာင္းဖြင့ရ ္ က္ဆုလွ်င္ေတာ့
ဘယ္လုလုပ္ရမည္
ပန္းခ်ီခန္းမွ
မသ။
အကူအညီေတာင္းလု႔
သူတု႔က
ပန္းခ်ီလည္း
ရႏုင္သည္။
ခုေတာ့
ကုယ့္ဘာသာ ႀကံဖန္လုပ္ရမည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
88
ေဇမုးေပးသည့္ အႀကံဉာဏ္ကု သေဘာတူၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္ဆီက ႐ႈမဝမဂဇင္း အေဟာင္းတစ္အုပ္ထဲက ဗဂ်ီေအာင္စုး၏
ကဗ်ာသ႐ုပ္ေဖာ္ပုေ ံ တြထဲက
တစ္ပုက ံ ုေရြးသည္။
ထုပံုအတုင္း
ဖေယာင္းစကၠ်ဴေပၚမွာ
ကူးဆြသ ဲ ည္။
မူရင္းပံုကု မမီေသာ္လည္း ေက်နပ္ေလာက္စရာ ကဗ်ာစာအုပအ ္ ဖံုး ျဖစ္သြားသည္။ ဖေယာင္းစကၠ်ဴေတြယူၿပီး စာကူးစက္မွာ လွည့္ခုင္းသည္။ ဒီအဆင့္မွာ ခက္ခဲလာသည္။ စာကူးစက္ေတြက ကဗ်ာဆုလွ်င္ လွည့္မေပးခ်င္ၾက။ ျပႆနာ တက္တတ္သည္။ သူတု႔လုပ္ငန္း အထခုက္မခံႏုင္။ စာကူးစက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာၾကသည္။ ကဗ်ာလည္း ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ဘာမွ ျပႆနာတက္စရာ မရွပါဟု ဆုေသာ္လည္း မရ။ သူတု႔မွာ
ဖေယာင္းစကၠ်ဴထုပ္ကုင္ၿပီး
ဒုကၡေရာက္ေနၾကရ၏။
ေနာက္ဆံုးေတာ့
တစ္ခု
သြားသတရသည္။
သူတု႔တက္ခဲ့ေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ စာေမးပြေ ဲ မးခြန္းေတြ လွည့္သည့္ စာကူးစက္ရွသည္။ ေက်ာင္းစာေရးက မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ခင္သည္။ ေက်ာင္းစာေရးဆီ အကူအညီ ေတာင္းၾကည့္သည္။ ေက်ာင္းစာေရးက ကူညီခ်င္သည္။ သု႔ရာတြင္ စာကူးစက္ ပ်က္ေန၏။ သူက အႀကံတစ္ခုေပးသည္။ စက္မပါဘဲ ကူးသည့္နည္းကု ေျပာျပသည္။ စာကူးစက္သံုးမင္လည္း ေပးလုက္သည္။ သူေျပာသည့္အတုင္း စမ္းၾကည့္ၾကသည္။ ဖေယာင္းစကၠ်ဴကု စာရြက္ေပၚမွာထပ္၊ မီးေခ်ာင္းအေဟာင္းတစ္ခုမွာ စာကူးစက္မင္သုတ္ၿပီး အေပၚကလွမ့္ျခင္း ျဖစ္၏။ မင္မ်ားသြားေတာ့ သီးကုန္သည္။ မင္နည္းသြားေတာ့ စာလံုးတခ်ဳ႕ မထင္ရွားဘဲ ျဖစ္ေန၏။ သပ္ၿပီးဖလွမ့္လွ်င္ စာလံုးေတြ ပူးကုန္သည္။ ေဖာ့လြန္းျပန္ေတာ့ မင္မေပါက္။ ေအာက္ခံကလည္း ျပင္ညီျဖစ္ရမည္။ မွန္တစ္ခ်ပ္ကု ေအာက္ခံအျဖစ္ သံုးသည္။ ေလးငါးရြက္ေလာက္
ပ်က္ၿပီးမွ
အေကာင္းတစ္ရြက္
ရသည္။
ေအာက္ခံမွန္ကေရာ၊
မီးေခ်ာင္းကပါ
အမာေတြခ်ည္းျဖစ္သျဖင့္ မင္စမ့္ဝင္အား သပ္မေကာင္း။ မွန္ေပၚမွာ ေရာ္ဘာျပားလုဟာမ်ဳး ခံေပးႏုင္လွ်င္ေကာင္းမည္ဟု ေသာင္းေမာ္က အႀကံေပးသည္။ ညီညာေသာ ေရာ္ဘာျပားမ်ဳး ရဖ႔မ ု လြယ္။ ေသာင္းေမာ္က အႀကံတစ္ခုရသည္။ စက္ဘီးကၽြတ္ အေဟာင္းတစ္ခု ရွာသည္။ မီးေခ်ာင္းေပၚက စြပ္လုက္သည္။ ေရာ္ဘာကၽြတ္ေပၚကု မင္သုတ္ၿပီး လွမ့္ၾကည့္သည္။ မင္က်မင္န ပုၿပီးသပ္ရပ္လာသည္ကု ေတြ႕ရသည္။ အုပ္ငါးဆယ္စာ လွမ့္လုက္သည္။ စကၠ်ဴအပ်က္အစီးက အရြက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ရွမည္။ ဖေယာင္းေပၚမွာ ေရးရာတြင္ အေလ့အက်င့္ မရွသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လက္ျဖင့္ လွမ့္ရျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း သပ္ေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ မရွလွ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆုရမည္။ ေလွ်ာက္လႊာအရြယ္ စာရြက္မ်ားကု အလယ္က ကန္႔လန္႔ျဖတ္ရသည္။ ေခါက္ရသည္။ စီရသည္။ ခ်ဳပ္ရသည္။ စာအုပ္ျဖစ္ၿပီ။
တစ္ခုလုေနသည္။
သူတု႔ျမင္ဖူးသည့္
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
တျခားလက္ေရးကဗ်ာ
စာအုပ္ေတြလု
ညီညီညာညာ
မရွ။
March 30, 2014
89
အနားေတြကု ျဖတ္ရမည္။ ပံုႏွပ္လုပ္ငန္းသံုး ဓားစက္ႏွင့္ ျဖတ္ရေၾကာင္း သူတု႔မသ။ တစ္အုပ္ခ်င္းကု ေပတံခၿံ ပီး ဘလတ္ဓားႏွင့္ ျဖတ္သည္။ မ်ဳးၾကည္လက္ကု ဘလတ္ဓား ရွသြား၏။ ထြက္လာေသာ ေသြးမ်ားကု စာအုပ္သုးံ အုပ္ေပၚမွာ တစ္စက္စီ ညႇစ္ခ်သည္။ ေသာင္းေမာ္ႏွင့္ ေဇမုးတု႔အတြက္ တစ္အုပ္စီ။ သူ႔အတြက္ တစ္အုပ္။ အမွတ္တရ..။ အားလံုးၿပီးသြားေတာ့
ညႏွစ္နာရီ ထုးၿပီ။
ေသာင္းေမာ္က
လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္တုက္သည္။
ပထမဆံုးေသာ
ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးကု အရပ္တၾကည့္ၾကည့္။ ၾကည့္လု႔ပင္မဝ။ အပ္ခ်င္စတ္လည္း မရွေတာ့။ ပင္ပန္းသည္ဟူ၍လည္း မထင္ၾက။
အားလံုး
ေပ်ာ္ေနၾကသည္။
ေသာင္းေမာ္တု႔
လက္ဖက္ရည္ဆုင္ထဲမွာ
မနက္ထ
စကားေတြ
ထုင္ေျပာေနၾကသည္။ ေဘာလံုးပြမ ဲ ွာ အႏုင္ရသူေတြလု တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ လုေျပာၾကသည္။ စာအုပ္နာမည္က.... “ႏွလံုးလႈပ္သံ ကဗ်ာမ်ား”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
90
ကဗ်ာစာအုပ္ ေရာင္းရသည့္ ကစၥမွာ မလြယ္ကူလွ။ အေတာ္ မ်က္ႏွာေျပာင္ရသည္။ လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ ဝယ္သူမွာ ကဗ်ာကု အလြန္ဝါသနာပါသူမ်ဳးသာ ျဖစ္၏။ ထုသူမ်ဳးကလည္း အၿမဲတမ္း ပုက္ဆံျပတ္ေနတတ္သူေတြသာ
ျဖစ္တတ္သည္။
တခ်ဳ႕
အတင္းေရာင္း၍
ဝယ္သူေတြက်ေတာ့လည္း
ကဗ်ာကု
ဖတ္တတ္သူမ်ား မဟုတ္ၾက။ ဒါမ်ဳးလက္ထဲ ကဗ်ာစာအုပ္ ေရာက္သြားေတာ့လည္း ဘာမွ အရာမဝင္ေတာ့။ မ်ဳးၾကည္က အလကားေဝပစ္ဖ႔ု ေျပာသည္။ ေဇမုးက လက္မခံ။ အလကားေပးတာက်ေတာ့လည္း လူေတြက တန္ဖုးထားမွာမဟုတ္ဟု
ဆုသည္။
သု႔တုင္ေအာင္
အတင္းလုယူသြားသျဖင့္
ေပးလုက္ရတာ
ရွသည္။
တခ်ဳ႕
ကဗ်ာဝါသနာပါသူေတြက ဝယ္ၾကသည္။ တခ်ဳ႕က်ေတာ့ စာရြက္ကု ဟုလွန္ဒီလွန္ လုပ္သည္။ ကဗ်ာတစ္ပုင္းတစ္စကု ရြတ္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး.. “အလဲ့.. တယ္ဟုတ္ပါလား” ဟု ေလွာင္သလု ေျပာင္သလု လုပ္သည္။ မ်ဳးၾကည္က သူ႔စတ္ကု ခ်ဳပ္တည္းထားရသည္။ ေဇမုးကေတာ့ တကယ္ခ်ီးက််ဴးဖု႔ေကာင္းသည္။ မန္းကေလးေတြကု စာအုပ္မဝယ္ဝယ္ေအာင္ လွည့္ပတ္ေျပာဆုတတ္သည္။ “နင္တု႔ ေက်ာင္းလခ မသြင္းရေသးရင္ ငါ့ကုေပးလုက္ေလ.. ငါ သြားတန္းစီေပးမယ္” “စာတုက္မွာ ေငြေရာက္မေရာက္ သြားစံုစမ္းေပးရမလား” စသည္ျဖင့္ စည္း႐ံုးၿပီး စာအုပ္ေရာင္းသည္။ ဤသု႔ျဖင့္ ကဗ်ာစာအုပ္ ေလးဆယ္နီးပါး ေရာင္းရသည္။ အေႂကြးက ဆယ့္ႏွစ္အုပ္၊ အလကားဆြသ ဲ ြားတာက ငါးအုပ္။ ေရာင္းလု႔ရေသာ ေငြကလည္း လက္ဖက္ရည္ေသာက္ပစ္လုက္လု႔ ကုန္သြားသည္။ ပန္းခ်ီခန္း နံရံကပ္စာေစာင္ အယ္ဒီတာအဖြ႔က ဲ ု တစ္အုပ္ လက္ေဆာင္ေပးသည္။ အယ္ဒီတာအဖြ႔ဝ ဲ င္ ခင္ျမဇင္က ပန္းခ်ီခန္းမွထုတ္ေသာ စြယ္ေတာ္ပြင့္ခ်န္ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အပ ု ္ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးသည္။ “စာအုပ္ေရာင္းရတဲ့ ပုက္ဆံေတြလည္း စားေသာက္ပစ္လု႔ ကုန္ၿပီ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
91
လက္ဖက္ရည္ဆုင္မွာ ထုင္ရင္း ေဇမုးကေျပာသည္။ “ဘာျဖစ္လဲကြာ.. ပုက္ဆံလုခ်င္လု႔ လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ၊ ငါတု႔ျပန္ရတာက ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွတာမဟုတ္လား၊ စာအုပ္ထုတလ ္ ုက္ရတာ အျမတ္ပဲ” “ငါတု႔ကေတာ့
အေရးမႀကီးဘူးေပါ့ကြာ၊
ေသာင္းေမာ္က
မရွမဲ့ရွမဲ့န႔ဲ
ရွယ္ယာထည့္ရတာ၊
သူ႔ပုက္ဆံေတာ့
ျပန္ေပးသင့္တယ္ ထင္တယ္” “လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔.. ဒီေကာင္ကလည္း ျပန္ယူမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သြားေပးရင္ စတ္ေတာင္ ဆုးခ်င္ဆုးဦးမယ္၊ ဒါနဲ႔.. ေဟ့ေကာင္၊ စာအုပ္ ဘယ္ႏွစ္အုပ္ က်န္ေသးလဲ” ေဇမုးက လြယ္အတ္ကု ဟၾကည့္ၿပီး.... “ေလးငါးအုပ္ေပါ့၊ ဘာလုပ္မလု႔လဲ” မ်ဳးၾကည္က ရွက္သလု ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲလုပ္ၿပီး.. “ငါ ခင္ေစာႏြယ္ကု တစ္အုပ္ေလာက္ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လု႔” “ဘယ္ရမလဲကြ၊
႐ုက္တာမွ
စာအုပ္က
နည္းနည္းေလး၊
အလကားေတာ့
မေပးႏုင္ဘူး၊
လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္ဆုရင္ မင္းပုက္ဆံ စုက္ဝယ္ၿပီး ေပးလုက္” “ေအးပါကြာ.. ေပးဆု ေပးပါ့မယ္” “ဒါဆု အခုေပး” “ေနပါဦးကြ.. ဒီမွာလည္း လက္ဖက္ရည္ဖုး ရွင္းရဦးမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ပုက္ဆံနည္းနည္းေတာ့ ေဆာင္ထားဦးမွ၊ ခင္ေစာႏြယ္ဆီေရာက္ေတာ့ ကင္တင္းထုင္ခ်င္ ထုင္ရမွာ” “သူက အမ္ရွင္ပဲက.ြ . သူေကၽြးမွာေပါ့” “ခင္ေစာႏြယ္က ခ်ဳ႕တဲ့တယ္ေလ.. ပုက္ဆံကု တုင္းထြာၿပီး သံုးေနရတာ” “ေၾသာ္.. တယ္လည္း သတတ္ပါလား၊ ကဲပါကြာ.... ဒီတစ္အုပ္ကုေတာ့ အလွ်ဴလု႔ပဲ သေဘာထားလုက္တာေပါ့၊ မင္းအတြက္ ပါရမီျဖည့္ေပးရေတာ့မွာေပါ့” “ေက်းဇူးပဲကာြ .. ကဲ ထ၊ သြားၾကရေအာင္” “ဘာ.. ဘယ္သြားမွာလဲ” “ေဆးေက်ာင္းဘက္ သြားမယ္ေလ၊ ခင္ေစာႏြယ္ဆီ” “မင္းဘာသာ သြားပါလား” “လုက္ခဲ့ပါ
သူငယ္ခ်င္းရာ၊
ငါတစ္ေယာက္တည္း
သြားရမွာ
ေၾကာင္လု႔ပါ၊
အခုေသာက္ထားတဲ့
လက္ဖက္ရည္ဖုးလည္း ငါရွင္းမွာပဲဟာ၊ ဒူးယားလည္း ေသာက္ခ်င္ေသာက္ေလကြာ” “အေဝးႀကီးကြာ.. ေညာင္းတယ္” “ဘတ္စ္ကားနဲ႔ သြားမွာပါကြာ” ေဇမုးက တညည္းညည္း တည်ဴည်ဴျဖင့္ ပါလာသည္။ ဟုက်ေတာ့လည္း ခင္ေစာႏြယ္ကု ရွာလု႔မေတြ႔။ “မင္း သူ႔အခ်န္စာရင္း ကူးမထားဘူးလား” “ဟင့္အင္း.. မေမးရဲလု႔” “အလကားေကာင္..
အခ်န္စာရင္းလည္း
မသ၊
ဘာလည္းမသ၊
ဘယ္မွာ
လုက္ရွာရမွာလဲက၊ြ
မုန႔စ ္ ားလႊတ္ခ်န္ဆုလည္း ကင္တင္းမွာ သြားရွာလု႔ ရခ်င္ရမွာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
92
စတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေလွ်ာက္လာၾကရင္း ေက်ာင္းေနာက္ေပါက္နား ေရာက္လာသည္။ “ျပန္မယ္ကြာ.. ေနာက္ေန႔မွ လာေတာ့” “တစ္ပတ္ေလာက္လွည့္ၿပီး....” “ေအး.. မင္းဘာသာ လွည့္ခ်င္လွည့္၊ ငါေတာ့ ျပန္ေတာ့မယ္၊ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ.. အခ်န္စာရင္း မသဘဲ ရွာရတာ ဘာနဲ႔တူသလဲဆုေတာ့ လူက်ပ္တဲ့ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ အီးေပါက္တဲ့တရားခံ ရွာရသလုပဲ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေတြ႔မွာမဟုတ္ဘူး” မ်ဳးၾကည္ ဘာမွ်မေျပာႏုင္ေတာ့ဘဲ ေလွ်ာက္လာခဲ့ရသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ကု မေတြ႔ရသျဖင့္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနသည္။ စာအုပ္ထဲက သူ႔ကဗ်ာေတြထဲတြင္ တတ္တခုး တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနရသူ တစ္ေယာက္၏ ခံစားခ်က္ကု ဖြင့္ဆုထားသည့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ပါသည္။ ဒါကု ခင္ေစာႏြယ္ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္သည္။ ခုေတာ့.... “မင္းနဲ႔ ခင္ေစာႏြယ္တု႔ နဖူးစာမပါလု႔ မေတြ႔တာ ျဖစ္မွာပါကြာ” ဟု ေဇမုးက ကပ္ရေနေသးသည္။ “ဟုတ္လား.. တကယ္လု႔ ေတြ႔ရင္ေတာ့ နဖူးစာပါလ႔ေ ု ပါ့” မ်ဳးၾကည္က ခပ္မန္႔မန္႔ၿပံဳးရင္း ျပန္ေျပာသည္။ ေဘာလံုးကြင္း ပြၾဲ ကည့္စင္နားက အေအးဆုင္မွာ ထုင္ေနေသာ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကု မ်ဳးၾကည္ အလ်င္ျမင္လုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ “ေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား” “ေအး.. တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးကြ” ခင္ေစာႏြယ္က
ေဘးတုက္အေနအထား
ျဖစ္ေနသျဖင့္
သူတု႔ကု
မျမင္ေသး။
စားပြဆ ဲ ီ
တည့္တည့္ေလွ်ာက္လာသည္ကု သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက လွမ္းၾကည့္ေတာ့မွ ခင္ေစာႏြယ္ လွည့္ၾကည့္သည္။ ၿပံဳး၍.. “ဘယ္က လွည့္လာၾကတာလဲ” “ရွာလုက္ရတာဟာ” “ငါ့ကုရွာတာ ဟုတ္လား.. ဘာကစၥရွလု႔လဲ” “ကစၥက..” မ်ဳးၾကည္က စကားစ႐ံု ရွေသး၊ ေဇမုးက ဝင္ျဖတ္၍.. “ကစၥက ငါတ႔ထ ု ုတ္တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ လာေရာင္းတာ” လက္ေဆာင္ေပးဖု႔
သေဘာတူခဲ့ၿပီးမွ
မ်ဳးၾကည္ကု
စခ်င္သျဖင့္
ေရာင္းမလု႔ဟု
ေျပာသည္။
ေဇမုးက
စာအုပ္တစ္အုပ္ထုတ္ၿပီး ခင္ေစာႏြယ္တီ ကမ္းသည္။ အဖံုးေပၚၾကည့္ၿပီး.. “မုးေဇဆုတာကေတာ့ ရွင္းၿပီ၊ ေကာင္းေမာ္ဆုတာက ေသာင္းေမာ္မဟုတ္လား” “ေအး.. ဟုတ္တယ္” “ေမာင္ေမာင္ေနဇာကေကာ ဘယ္သူလဲ” “အဲဒါ.. ငါ.. ငါပဲေလ” မ်ဳးၾကည္က ရွက္တက္တက္ေလသံျဖင့္ ေျပာသည္။ “ဘာ.. နင္ ဟုတ္လား၊ နင္က ကဗ်ာေရးတယ္၊ ဟုတ္မွလည္းလုပ္ပါ မ်ဳးၾကည္ရယ္” “နင္ကလည္း.. ငါ့ကု အထင္ေသးလုက္တာ၊ ေက်ာင္းမွာတုန္းက နံရံကပ္စာေစာင္မွာ ငါေရးခဲတ ့ ာ နင္သသားပဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
93
“အဲဒီတုန္းကလည္း ငါမယံုပါဘူး၊ ေအးေလ.. ထားပါေတာ့၊ အခု နင္က ကဗ်ာေရးၿပီဆုရင္ ငါလည္း ကဗ်ာဖတ္တဲ့ ဝါသနာကု စြန္႔လႊတ္ရေတာ့မွာေပါ့” “နင္ကလည္းဟာ” မ်ဳးၾကည္က
ေအာင့္သက္သက္ေျပာသည္။
ခင္ေစာႏြယ္မု႔လု႔
သူလည္း
စတ္မဆုးဘဲ
ေနႏုင္ျခင္းျဖစ္၏။
ခင္ေစာႏြယ္ကလည္း သူ႔စကားလြန္သြားေၾကာင္း ရပ္မသည္။ ေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရွေနသည္။ သူမ်ားေရွ႕မွာ မ်ဳးၾကည္ကု ႏွမ္သလု ျဖစ္သြားသည္။ ထု႔ေၾကာင့္.. “ငါက
ေနာက္တာပါ၊
နင္တု႔
အရင္ကတည္းက
ကဗ်ာဝါသနာပါတာ
ငါသသားပဲ၊
အခု
ဒီစာအုပ္က
ေရာင္းတာလား၊ တစ္အုပ္ဘယ္ေလာက္လဲ” “တစ္က်ပ္တည္းပါ” ေဇမုးက ဦးေအာင္ေျပာသည္။ “တစ္က်ပ္ဆုတာ နည္းတာမဟုတ္ဘူး၊ ေန႔လယ္စာတစ္နပ္ အဝစားလု႔ရတယ္” “သူငယ္ခ်င္းေတြပဲဟာ..
အားေပးသင့္ပါတယ္၊
တစ္နပ္စာေလာက္မက
တန္ပါတယ္၊
ငါတ႔က ု ဗ်ာေတြ
ဖတ္လုက္ရင္ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ ျဖစ္သြားမွာပါ” ေဇမုးကခ်ည္း
ေျပာေနသည္။
မ်ဳးၾကည္သည္
စာအုပ္ထက ဲ
သူ႔ကဗ်ာေတြ
ခင္ေစာႏြယ္ကု
ရည္ရြယ္၍
ေရးထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြးမၿပီး ရွက္ကုးရွက္ကန္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဝင္မေျပာျဖစ္။ ခင္ေစာႏြယ္က ခဏမွ် စဥ္းစားၿပီး. “နင္တု႔မွာ က်ပ္တန္တစ္ရြက္ မပါဘူးလား” မ်ဳးၾကည္ ဝမ္းသာသြားသည္။ ျဖစ္ႏုင္တာက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ပါ ေလးအုပ္ဝယ္မည္။ ငါးက်ပ္ေပးမွာမု႔ က်ပ္တန္တစ္ရြက္ေတာင္းျခင္း ျဖစ္ရမည္။ “ပါတယ္.. ပါတယ္” ဆုၿပီး တစ္က်ပ္ထုတ္ေပးသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ယူၿပီး.. “ဒီလုဟ.. အဲ. မတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္၊ ဒါက ေဆြေဆြတဲ့၊ ငါတု႔နဲ႔ တစ္တန္းတည္း၊ ယုဝတီေဆာင္မွာ ေနတယ္” “ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္” ေဇမုးကပင္ သြက္ေနသည္။ ေဆြေဆြက “ဟုတ္ကဲ့” ဟု ၿပံဳး၍ေျပာသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က.. “လဆန္းသံုးရက္ေန႔က်ရင္
ငါတ႔ု
ေက်ာင္းတြင္းအားကစားပြဲ
ရွတယ္၊
အျပင္ဧည့္သည္ဆုရင္
လက္မွတ္ေရာင္းတယ္၊ တစ္ေစာင္ တစ္က်ပ္၊ နင္တ႔ု တစ္ေယာက္တစ္ေစာင္ဝယ္၊ ငါက နင္တု႔ကဗ်ာစာအုပ္ တစ္အုပ္ဝယ္မယ္၊ ဒီေတာ့ နင္ ခုနက ေပးတဲ့တစ္က်ပ္ ၿပီးေရာေပါ့” ဆုၿပီး လြယ္အတ္ထဲက လက္မွတ္အုပ္ကုယူ၍ ႏွစ္ေစာင္ျဖတ္ေပးလုက္သည္။ “ဟာ.. ခံလုက္ရၿပီေဟ့၊ နင္လုပ္ပံု ပုင္လွခ်ည္လားဟ” မ်ဳးၾကည္က ေျပာရာ.. “နင္တု႔လည္း ငါ့ကု လာအားေပးသင့္တာေပါ့၊ အဲဒီေန႔က်ရင္ ငါက မီတာတစ္ရာေျပးပြဲ ဝင္ၿပဳင္မာွ ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
94
ခင္ေစာႏြယ္ဆီက ျပန္လာၾကေသာအခါ မ်ဳးၾကည္က.. “ေအးေအးေဆးေဆး ငါေျပာသလု စာအုပ္လက္ေဆာင္ေပးလုက္ရင္ ၿပီးေရာ၊ မင္းလုပ္တာနဲ႔ တစ္က်ပ္ေတာင္ ထြက္သြားၿပီ” “အမယ္.. တစ္က်ပ္ သက္သာတာကြ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတု႔ကု လက္မွတ္ကေတာ့ ေရာင္းမွာပဲမဟုတ္လား၊ ၿပီးေတာ့ တစ္က်ပ္မကဘူး၊ ေျပးပြဆ ဲ ုကတည္းက
မင္းအတြက္
တစ္ရာဆုလည္း
ေဘာင္းဘီတုဝတ္ရမွာ
တန္တယ္၊
မဟုတ္လား၊
ခင္ေစာႏြယ္
သူ႔ေပါင္တံကု
ေျပးပြဝ ဲ င္တာ
မင္းၾကည့္ရေတာ့မယ္၊
မင္းျမင္ဖူးရေတာ့မယ္ေလကြာ..
ဒါမ်ဳး
ျမင္ရခဲဘျခင္း” “ဟာ.. ေတာ္စမ္းကြာ၊ မင္းေတြးလုက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အေကာင္းမဟုတ္ဘူး” သု႔ရာတြင္ ထုညက မ်ဳးၾကည္ အပ္မက္မက္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ရင္ဖုးံ အက််ႌလက္ရွည္၊ ခ်တ္ထဘီႀကီးဝတ္ၿပီး ေျပးပြဝ ဲ င္ရာ ထဘီႏွင့တ ္ ုပ္ၿပီး ေခ်ာ္လဲက်သျဖင့္ ႐ႈံးနမ့္သြားရသည္ဟူ၍....။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
95
ေဆးေက်ာင္းကလူေတြကု ေနၾကရသူေတြျဖစ္၍
အစက
အထင္ေသးခဲ့မတာ
မ်က္မွန္ထူႀကီးေတြႏွင့္
မွားၿပီ။
စာအုပ္ႏွင့္မ်က္ႏွာ
အၿမဲတမ္းမခြာဘဲ
ေပ်ာ့ေပ်ာ့ႏ႔ႏ ြဲ ႔ြဲ
မလႈပ္တလႈပ္
ကုပ္ခ်ည့္ခ်ည့္ေနသူေတြ၊
သြားလာလႈပ္ရွားတတ္သူေတြဟု ထင္ခဲ့သည္။ ခုက်ေတာ့ ဒီလုမဟုတ္။ ေဆးေက်ာင္းသားမ်ားသည္လည္း တျခား တကၠသုလ္ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္ ဘာမွမျခား။ ေက်ာင္းခ်န္အပတြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေနၾကသူေတြ။ တစ္ခါတေလ ေက်ာင္းေျပးခ်င္ေျပးမည္။
တစ္ခါတေလ ဖဲဝုင္ကေလး ဘာေလး ဝင္ထုင္မည္။ တစ္ခါတေလ နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္စားမည္။ ကဗ်ာေရးတာ၊ ဝတဳ၊ မဂဇင္းဖတ္တာ
ဝါသနာပါမည္။
အားကစားပြမ ဲ ွာ
ေတြ႔ရေသာ
ေဆးေက်ာင္းသား
ေက်ာင္းသူ
ပံုစံေတြက
ဒီအတုင္းျဖစ္လမ့္မည္ဟု သသာေနသည္။ သူတု႔သည္ ရွာေဖြကုင္တြယ္မည့္
တစ္ေန႔က်လွ်င္ လက္ေတြ၊
ေဆးထုးအပ္ကုင္မည့္သူေတြ၊
မီလီမီတာမွ်ပင္
ဆံခ်ည္မွ်င္
အတမ္းအေစာင္းမခံေသာ
ေသြးေၾကာေလးမ်ားကု
အလြန္ႏုနယ္သည့္
ခြစ ဲ တ္မႈမ်ဳး
ျပဳလုပ္မည့္သူေတြဟု မယံုႏုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္၏။ အားကစားပြမ ဲ ွာ အားႏွင့အ ္ င္ႏွင့္ ေျပးလႊားကစားေနၾကသည္။ မန္းကေလးေတြဆုလွ်င္ ပုေတာင္ အံ့ၾသခ်ီးက််ဴးဖု႔ ေကာင္းေသးသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ကု ခုထ မေတြ႔ရေသး။ အားကစားသမားေတြ စုထုင္ေနသည့္ေနရာမွာ ရွလမ့္မည္။ မ်ဳးၾကည္ ထုင္ေနရာႏွင့္ အေတာ္လွမ္းသျဖင့္ မျမင္ရ။ ေဇမုး မလုက္ႏုင္သျဖင့္ သူတစ္ေယာက္တည္း လာရသည္။ အစကေတာ့ လုက္မည္ဟု ေျပာထားခဲ့သည္။ မေန႔ညေနက သူ႔အေမ ေဒးဒရဲမွ ေရာက္လာသည္။ အလုပ္ကစၥျဖင့္ တက္လာျခင္းျဖစ္၏။ ထု႔ေၾကာင့္ သူ႔အေမႏွင့္ သြားေတြ႔ၿပီး
အလုပ္ကစၥေတြ
ေလွ်ာက္လုက္လုပ္ေပးေနရသည္။
ျပန္ခါနီး
မုန႔ဖ ္ ုးေကာင္းေကာင္းရဖု႔
ရွသျဖင့္လည္း
သူစတ္ပါလက္ပါ ကူညီေနျခင္းျဖစ္၏။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
96
ေဇမုးပါမလာသျဖင့္ မ်ဳးၾကည္တစ္ေယာက္တည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနသည္။ တျခားပရသတ္ေတြကလည္း ေဆးေက်ာင္းသားေတြသာ ျဖစ္သျဖင့္ သူႏွင့္ တစ္ေယာက္မွ်မသ။ ေဇမုးမပါသည့္အတြက္
တစ္ခုေတာ့
စတ္ေအးရသည္။
ခင္ေစာႏြယ္သည္
ေဘာင္းဘီတုႏွင့္
ၾကည့္လု႔ေကာင္းမေကာင္း မေသခ်ာေသး။ အကယ္၍ ပံုမလာပန္းမလာ ျဖစ္ေနလွ်င္ ေဇမုးက ဘာျဖစ္ညာျဖစ္ေျပာၿပီး ေလွာင္မွာ စုးရသည္။ လက္ခုပ္သံသဲ့သဲ့
ၾကားသျဖင့္
ၾကည့္လုက္သည္။
မီတာတစ္ရာေျပးပြဝ ဲ င္ဖ႔ု
ေက်ာင္းသူေတြ
ကြင္းထဲဝင္လာၾကသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က
တီရွပ္အျဖ်ဴႏွင့္
ေဘာင္းဘီနီ
ဝတ္ထားသည္။
သူ႔ေဘာင္းဘီက
သူမ်ားေတြလု
ေပါင္လယ္ေလာက္အထ မေပၚ၊ ဒူးဆစ္နားအထ ရွည္သည္။ သု႔ရာတြင္ သူ႔ကုယ္လံုးသြယ္သြယ္ႏွင့္ ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ေျခသလံုးေတြက
ေျဖာင့္စင္းသည္။
အားလံုးထဲတြင္
သူက
အားကစားသမားႏွင့္
အတူဆံုး။
က်စ္လ်စ္လွေသာ
ၿငမ္သြားသည္။
တာထြက္ေသနတ္
ကုယ္ခႏၶာအခ်ဳးအစားေၾကာင့္ ၾကည့္အေကာင္းဆံုးဟု မ်ဳးၾကည္ ထင္သည္။ ေျပးလမ္းတြင္
ေနရာယူၾကေသာအခါ
ဆူညံေနၾကေသာ
ပရသတ္
ပစ္ေဖာက္သည္။ မီတာႏွစ္ဆယ္ေလာက္အထ ခင္ေစာႏြယ္က တတယေနရာမွ လုက္သည္။ ခရီးတစ္ဝက္ေလာက္မွာ တစ္ေယာက္ကု ျဖတ္တက္ၿပီး တျခားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေရွ႕ဆံုးမွာ ယွဥ္ေနသည္။ အားေပးသံေတြ
ဆူညံလ်က္။
မ်ဳးၾကည္အေနႏွင့္
ခင္ေစာႏြယ္ကု
ေအာ္ဟစ္အားေပးခ်င္ေသာ္လည္း
ေဆးေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ မေအာ္ရဲ။ သူ႔ကုယ္ကေတာ့ တႂကြႂကြ ျဖစ္ေန၏။ ခင္ေစာႏြယ္က တစ္လွမ္းသာသြားၿပီ။ “ခင္ေစာႏြယ္ကြ” မ်ဳးၾကည္ မေနႏုင္ေတာ့ဘဲ ထေအာ္သည္။ သူ႔ေရွ႕နားမွ ေက်ာင္းသားတစ္သုက္ကလည္း.. “သူႀကီးသမီးကြ” ဟု ထေအာ္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္သည္ ေနာက္လူကု အျပတ္ျဖတ္ၿပီး ပန္းဝင္သြားသည္။ သူ ဆုယူစဥ္မွာလည္း မ်ဳးၾကည္ လက္ဖဝါးေတြ နီရလ ဲ ာေအာင္ လက္ခုပ္တီးသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ အဝတ္လဲခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ မ်ဳးၾကည္ ပြၾဲ ကည့္စင္မွဆင္းၿပီး အဝတ္လဲခန္းေရွ႕တြင္ မေယာင္မလည္ ေစာင့္ေနသည္။ အေတာ္ၾကာမွ ခင္ေစာႏြယ္ ထြက္လာသည္။ “ကြန္ကရက္က််ဴေလးရွင္းပါဟာ” ဟု မ်ဳးၾကည္က ဝမ္းသာအားရ ေျပာသည္။ “နင္ ခ်ီးက််ဴးခံရဖု႔ ငါ့မွာ ေျပးလုက္ရတာ ေသမတတ္ဘဲ” “နင္ သပ္ေမာသြားလား၊ ဒါဆု....” ဟု ေျပာတုန္း ခင္ေစာႏြယ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္သုက္ ေရာက္လာၿပီး ဝမ္းသာစကား ေျပာေနၾကသျဖင့္ မ်ဳးၾကည္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ရပ္ေနရျပန္သည္။ သူတု႔ ရွင္းသြားေတာ့မွ..
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
97
“နင့္ကု ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ငါ အေအးတုက္ပါ့မယ္” “ေကာင္းတာေပါ့” သူတု႔ႏွစ္ေယာက္ အေအးဆုင္မွာ ထုင္ၾကသည္။ “ဘာေသာက္မလဲ” “သံပရာရည္” “စပါကလင္ ေသာက္ပါလား” “ေနပါေစ.. ေဈးႀကီးပါတယ္” “ရပါတယ္ဟာ.. ေသာက္ပါ” ဆုၿပီး
ႏွစ္ပုလင္း
မွာလုက္သည္။
ေကာင္းေကာင္းမတတ္ခ်င္ေသး။
ခင္ေစာႏြယ္သည္
မ်က္ႏွာေပၚမွာ
ေျပးပြဝ ဲ င္လာရသျဖင့္
ဘာအလမ္းအျခယ္မွ
မရွ။
ေခၽြးေတာင္ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့
တစ္မ်ဳးၾကည့္ေကာင္းတယ္ဟု ထင္ေနသည္။ “နင္ သပ္ေတာ္တာပဲ” မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ၿပံဳး၍.. “ငါေတာ္လြန္းလု႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ငါနဲ႔ ၿပဳင္ေျပးတဲ့သူေတြက မေျပးႏုင္လု႔” “မဟုတ္ပါဘူးဟာ.. နင္ေျပးပံုက တကယ့္ အားကစားသမားပံုပဲ၊ သပ္ၾကည့္လု႔ေကာင္းတယ္” ေတာ္႐ံုမန္းကေလးဆုလွ်င္ေတာ့ ရွက္ေသြးျဖာသြားေပလမ့္မည္။ ခင္ေစာႏြယ္ကေတာ့.. “သူမ်ားေတြနဲ႔ ငါနဲ႔ ဇြခ ဲ ်င္း မတူဘူးဟ.. သူတု႔က ႏုင္ခ်င္တဲ့စတ္ တစ္ခုပဲရွတာ၊ ငါက ဆုလုခ်င္တဲ့စတ္ ပုတယ္” ခင္ေစာႏြယ္က စားပြေ ဲ ပၚတင္ထားေသာ ဆုအထုပ္ကု ၾကည့္ၿပီး.... “ပထမဆုက မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါနဲ႔ အက််ႌတစ္စေလ၊ သီတင္းကၽြတ္အတြက္ အေမ့ကု မကန္ေတာ့ရေသးဘူး၊ ငါလည္း မဝယ္ႏုင္ေသးဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီဆုကု မက္တာ၊ အေမ့မွာ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါေကာင္းေကာင္း မရွဘူးဟ” ခင္ေစာႏြယ္က ေျပာၿပီး ရယ္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္သည္ သူခ်ဳ႕တဲ့သည့္အေၾကာင္းကု ခုလုပဲ ဖြင့ဖ ္ ြင့္ေျပာၿပီး ရယ္ပစ္တတ္သည္။ ခ်ဳ႕တဲ့စြာ ေက်ာင္းတက္ေနရသည့္အတြက္ စတ္ညစ္ပုမ ံ ရ။ မ်ဳးၾကည္က ခင္ေစာႏြယ္ ဖန္ခက ြ ္ထဲသု႔ စပါကလင္ ထည့္ေပးသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က တစ္ဝက္သာသာေလာက္ကု တစ္ခါတည္း ေမာ့ခ်ၿပီး.. “ေက်းဇူးပဲဟာ.. ခုမွ အေမာေျပသြားတယ္” “ေနစမ္းပါဦး.. နင့္ကု ေက်ာင္းသားေတြက သူႀကီးသမီးလု႔ ေခၚၾကတယ္ေနာ္” “ေအး.. ဟုတ္တယ္၊ အဝတ္အစား ပံုတံုးတံုးႀကီးေတြ ဝတ္ေတာ့ ေတာပံုထြက္ေနတာကုး၊ ငါကလည္း ငါရွတာ ဝတ္ရတာေလ၊ တစ္ခါတေလ ေက်ာင္းစမ္းလံုခ်ည္ေတာင္ ဝတ္ရေသးတယ္” “နင္က လွပါတယ္ဟာ” ဟု မ်ဳးၾကည္ လႊတ္ခနဲ ေျပာမသည္။ အေျပာခံရသူက မရွက္။ ေျပာသူက ရွက္ၿပီး ႐ႈးတုးရွန္႔တန္႔ ျဖစ္သြားသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ဘာမွမျဖစ္သလု.. “နင္ပါနဲ႔မွ ဒီလုေျပာတာ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွေသးတယ္” “တစ္ေယာက္က ဘယ္သူလဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
98
စုးရမ္မကင္းစြာ ေမးမသည္။ “ငါတု႔အေမေပါ့” “ေတာ္ပါေသးရဲ႕” ဟု စတ္ထဲက ေျပာသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ ေတာ္ေတာ္ဆာေနပံုရသည္။ စပါကလင္ တစ္ပုလင္းကု သူအရင္ ကုန္သြားသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “နင္မဝေသးရင္ ငါ့ဆီက ယူဦးေလ” “တယ္သဒၶါေနပါလား.. ေတာ္ပါၿပီ” “နင္ ငါတု႔ ကဗ်ာစာအုပ္ ဖတ္ၿပီးၿပီလား” ေခါင္းညတ္ျပသည္။ “ဘယ္လုေနလဲ” “ေကာင္းပါတယ္.. ေသာင္းေမာ္ရဲ႕ကဗ်ာေတြ ငါသေဘာက်တယ္” “ငါေကာ” “ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့
နင့္ကဗ်ာေတြက
အေရးအသားေတာ့
ေကာင္းပါတယ္၊
စတ္ဝင္စားတာကုး၊
အဲဒီကဗ်ာေတြဟာ
ဒါေပမဲ့
သပ္ေပ်ာ့တယ္၊
အခ်စ္အေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ” “ငါက
အခ်စ္ကု
နင့္ကုရည္မွန္းၿပီး
ေရးထားတာ”
ဟု
ေျပာလုက္ခ်င္ေသာ္လည္း မေျပာရဲ။ “နင္ေရးတဲ့ထဲက ဟုကဗ်ာေလးကေတာ့ မဆုးပါဘူး၊ ဘဝဆန္သားပဲ၊ ေမ့ကုေမ့ျခင္း အေၾကာင္း ဆုတာေလ” မ်ဳးၾကည္က ကဗ်ာကု စတ္ထဲက ျပန္ရြတ္ၾကည့္သည္။
ခင္ေစာႏြယ္က
သူ႔ကဗ်ာကု
ႀကဳက္သည္ဆုေသာေၾကာင့္
မ်ဳးၾကည္
ေက်နပ္သြားသည္။
အားလည္း
တက္လာသည္။ သတၱလည္း ဝင္လာသည္။ ခုေန ဖြင့ေ ္ ျပာလွ်င္ ေကာင္းမလားဟု စဥ္းစားသည္။ ဘယ္လု ဖြင့္ေျပာမလဲ၊ ငါကေတာ့ ဒုဗကၶႏၲရကပ္ႀကီး ဆုက္ေနရင္ေတာင္ နင့္ကု မေမ့ပါဘူးဟု ေျပာခ်င္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
99
ခက္ေနတာက
ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္
ေတြ႔လုက္သည္ႏွင့္
သူ
အၿမဲ
သမ္ငယ္စတ္ဝင္လာျခင္းပင္
ျဖစ္၏။
ေျပာမည္ဆုလွ်င္ေတာ့ ေျပာလ႔အ ု ေကာင္းဆံုးအခ်န္။ ႏွစ္ေယာက္တည္းလည္းျဖစ္၊ ကဗ်ာႏွင့္ ဆက္စပ္ၿပီး ေျပာလ႔လ ု ည္း ရသည္။ ေနာင္ ဒီလုအေျခအေန အခြင့အ ္ ေရးမ်ဳး ရဖ႔မ ု လြယ္။ ေျပာမယ္ မေျပာဘူး စတ္ထဲမွာ လြန္ဆြေ ဲ နသည္။ သူဟာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းပဲ၊ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာင္ ေနာက္ရဲေျပာင္ရဲ ရွေသးတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လ႔ု ေၾကာက္ေနရမွာလဲ၊ ေျပာမယ္ကြာ.... ဟု အားတင္းေနတုန္း....။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
100
“ေဇမုးေကာ.. ဘာျဖစ္လု႔ ပါမလာတာလဲ” ခင္ေစာႏြယ္က ေမးသည္။ “သူတု႔အေမ ေရာက္လာလု႔ အလုပ္ကစၥေတြ လုက္လုပ္ေပးေနရတယ္” “သူ ပါမလာတာ ခပ္ေကာင္းေကာင္းပဲ၊ သူ႔အေၾကာင္း ေျပာစရာရွလု႔” “ဘာလဲ” “နင္သၿပီးသား ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ” ခင္ေစာႏြယ္က မ်ဳးၾကည္ သူေျပာမွာကု ႀကဳၿပီးသမသ အကဲခတ္လုက္ၿပီး.. “ေဇမုးက ေဆြေဆြတု႔ ယုဝတီေဆာင္ကု လာလည္တယ္” “ဘာ..” “နင္
စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့၊
ေဆြေဆြနဲ႔
သူနဲ႔
ေတြ႔ဖူးတာ
တစ္ခါပဲရွေသးတယ္၊
ေဆြေဆြက
အေဆာင္ကုလာလည္ပါလု႔ ဖတ္တာလဲ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာသေဘာလဲဆုတာ ရွင္းေနၿပီပ”ဲ “ငါ ဘာမွမသဘူး ခင္ေစာႏြယ္.. ဒီေကာင္ ငါ့ကု ဘာမွမေျပာဘူး” မ်ဳးၾကည္ အံ့ၾသစြာေျပာသည္။ “ေဇမုးက
မဆုးပါဘူး၊
စတ္သေဘာထား
ေကာင္းပံုရပါတယ္၊
ဒါေပမဲ့
ေနာက္က်သြားၿပီလု႔
ေျပာလုက္ပါ၊
ေဆြေဆြ႔မွာ ရွၿပီးသား၊ သူ႔အမ်ဳးသားက မႏၲေလးေဆးတကၠသုလ္မွာ၊ မဘခ်င္းကလည္း သေဘာတူၿပီးသားေလ”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
101
“မင္း ေတာ္ေတာ္အသံုးမက်တဲ့ေကာင္” ဟု မ်ဳးၾကည္က ေျပာေသာအခါ ေဇမုးက စပ္ၿဖဲၿဖဲ လုပ္ေနသည္။ “မင္းလုပ္ပံု ေကာင္းေသးလား” ဟု ထပ္ေျပာသည္။ “ဘာမေကာင္းတာလဲ” “ေဆြေဆြ႔ဆီ သြားလည္တာေပါ့” “ဘာျဖစ္လဲကြာ.. သူနဲ႔ငါ မတ္ေဆြျဖစ္ေနၿပီပ”ဲ “ဘာမတ္ေဆြလဲ.. တစ္ခါပဲ ေတြ႔ဖူးေသးတယ္၊ စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေျပာဖူးဘူး” “အဲဒါခက္တာပဲ.. မင္းလုေတာ့ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ၿမံဳစစ လုပ္မေနႏုင္ဘူး” “မင္း ေဆြေဆြ႔ကု စတ္ဝင္စားေနျပန္ၿပီ မဟုတ္လား၊ လုပ္မေနနဲ႔.. သူ႔မွာရွၿပီးသား” ဆုၿပီး ခင္ေစာႏြယ္ ေျပာသည့္အတုင္း ျပန္ေျပာသည္။ ေဇမုးက.. “ေဆြးတာပဲကာြ ” ဟု ေျပာသာေျပာေသာ္လည္း သူ႔အမူအရာက ႐ုပ္ရွင္လက္မတ ွ ္ ဝယ္မရတာေလာက္ပဲ စတ္မေကာင္းျဖစ္ဟန္ ရွသည္။ “ငါက ဒီေန႔ ဖြင့္ေျပာေတာ့မလု႔.. ေျပာမယ့္ဆဲဆဲ ခင္ေစာႏြယ္က မင္းအေၾကာင္းေျပာလုက္ေတာ့ ငါ ဘယ္လုမွ ေျပာလ႔မ ု ျဖစ္ေတာ့ဘူး” မ်ဳးၾကည္က မေက်မနပ္ ေျပာျပန္သည္။ “ဒီေန႔မေျပာျဖစ္လည္း ေနာက္ေန႔ေပါ့ကြာ” “ျဖစ္မလားကြ.. ေလာေလာဆယ္
မင္းကစၥက ပူပူေႏြးေႏြးႀကီး၊
ခုခ်န္ေျပာရင္ ငါ့ကု မင္းလုေကာင္စားမ်ဳး
ထင္သြားမွာေပါ့” “မဆုင္ပါဘူးကြာ.. တျခားစီပဲဟာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
102
“ဒီမွာ ေဇမုး.. မန္းကေလးျမင္တုင္း ႀကဳက္ခ်င္တဲ့ မင္းအက်င့္ကု ေဖ်ာက္ေတာ့၊ ဟု.. လြယ္အတ္လွလု႔ ႀကဳက္တယ္ဆုတဲ့ ေကာင္မေလးကစၥေကာ” “အခု
ငါ
သူ႔ကု
ႀကဳက္လု႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးကြ၊
သူက
ဘာစတ္ကူးေပါက္တယ္
မသပါဘူး၊
အခု
လြယ္အတ္မလြယ္ေတာ့ဘူးကြ၊ ငါကလည္း လြယ္အတ္နဲ႔ တြလ ဲ ်က္မွ ႀကဳက္တာ”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
103
“သူ႔မာွ တမ္း” သူတု႔အဆုတ္၊ ထားခဲ့ျမႇဳပ္သည့္ ဗံုးငုတ္တုက္မွား၊ ေမာင္ေျပာက္က်ားကု ရြာသားရြာသူ၊ ေမးၾကျမ်ဴသည္ အူအူယမ္းေငြ႔ ထတုန္းတည္း။ အေမာင္ေျပာက္က်ား၊ ခ်စ္သူအားကု ဘာမ်ားမွာခဲ့လုသနည္း။ ငယ္ကၾကင္ျမတ္၊ မသက္မွတ္ကု ခြင့လ ္ ႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ။ အေမာင္ေျပာက္က်ား၊ မဘအားကု ဘာမ်ားမွာခဲ့လုသနည္း။ ေမြးသည့္မခင္၊ ေမြးဖခင္ကု ဦးတင္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ။ အေမာင္ေျပာက္က်ား၊ တုင္းျပည္အားကု ဘာမ်ားမွာခဲ့လုသနည္း။ ခရီးမတ္တပ္၊ လမ္းခုလတ္တြင္ ကုယ္လြတ္ေရွာင္ခြာ၊ ခြရ ဲ ပါ၍ အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ။ ယမ္းေငြ႔အူအူ၊ တလူလူႏွင့္ ေမးျမ်ဴၾကတုန္း၊ အေနာက္ကုန္းတြင္ ေနလံုးကြယ္ေလၿပီတကား။ မင္းသုဝဏ္
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
104
“ငါ အႀကဳက္ဆံုးကဗ်ာပဲ” ေသာင္းေမာ္က
ေျပာသည္။
ဆယ္တန္းတုန္းက
ထုကဗ်ာကု
ေလးငါးဆယ္ရြက္
ကူးၿပီး
အတန္းထဲမွာ
ေလွ်ာက္ေဝသည့္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “ဟုအရင္ဖတ္ရတုန္းက
ေကာင္းတယ္ဆုတာပဲ
သတယ္၊
ဘယ္ေနရာမွာ
ဘယ္လုေကာင္းတယ္ဆုတာ
မခြျဲ ခားတတ္ေသးဘူး၊ ခုျပန္ဖတ္ေတာ့မွ ပုသလာတာကြ” “ဒီကဗ်ာမွာ ထူးျခားမႈက ဘာလု႔ထင္သလဲ” “ေရးဟန္လု႔ ထင္တယ္၊ စကားလံုး တန္ဆာဆင္တာေတြ၊ အဓပၸာယ္ အကြယ္အဝွက္ေတြ မပါဘဲ ႐ုး႐ုးစင္းစင္း ေရးထားတာပဲ” မ်ဳးၾကည္ကေျပာရာ ေဇမုး ေခါင္းညတ္ၿပီး.... “ဟုတ္တယ္ကြ.. ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကု ေျပာျပသလု ႐ုး႐ုးေလး ေရးထားတာ၊ အဲဒီလု ႐ုး႐ုးေလးေရးထားတာကုက ကဗ်ာကု
ပုၿပီး
ခန္႔ညားေစတာပဲ၊
ဒီကဗ်ာမွာ
ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းေလးနဲ႔
သေကၤတကု
သံုးသြားတယ္၊
ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ေလး ေသဆံုးသြားတာကု ေနလံုးကြယ္သြားတာနဲ႔ ျပတယ္လု႔ ငါထင္တယ္” ေသာင္းေမာ္က ေဇမုးကု အထင္တႀကီးၾကည့္ၿပီး ေခါင္းညတ္ျပသည္။ “ခ်စ္သူကု
ခြင့လ ္ ႊတ္ခဲ့တယ္၊
မဘကု
ရွခုးကန္ေတာ့ခဲ့တယ္၊
တုင္းျပည္ကုေတာ့
အားနာခဲ့တယ္တဲ့၊
အဲဒီ
အားနာဆုတဲ့ ေနရာေရာက္တုငး္ ငါ ၾကက္သီးထမတယ္ကြ” မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “အဲဒီအပုဒ္ဟာ
အလွဆံုးပဲ၊
ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ေလးဟာ
ေသဆံုးခါနီးမွာ
ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ
ေလွ်ာက္မေျပာဘူး၊ ငါ တာဝန္ေက်ၿပီလု႔လည္း မႂကြားဝါဘူး၊ သူေသဆံုးရေတာ့မွာကုေတာင္ ေတာ္လွန္ေရးခရီး မဆံုးခင္မွာ ကုယ္လြတ္႐ုန္း
ထြက္သြားရတာလု႔
ေတာ္လွန္ေရးအတြက္
သူ႔ကုယ္သူ
ကုယ္က်ဳးကုမၾကည့္ဘဲ
ႏွမ့္ခ်သြားေသးတယ္၊
အဲဒီ
စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့ၾကတဲ့
ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ေလးဟာ အညၾတရဲေဘာ္
အားလံုးကု
ကုယ္စားျပဳလုက္တာပဲ၊ ေနစမ္းပါဦး.. မင္းက ဒီကဗ်ာကု ဘာျဖစ္လု႔ လာျပရတာလဲ” မ်ဳးၾကည္ကု ေမးသျဖင့္.. “ဒီလုကြ.. နက္ျဖန္ နည္းျပတန္း ေျဖရမယ္၊ ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကု ေလ့လာဆန္းစစ္ျခင္း ဆုတဲ့ ေခါင္းစဥ္န႔၊ဲ ခုလုေဆြးေႏြးလုက္ေတာ့ ေရးစရာ အခ်က္အလက္ေတြ ပုထြက္လာတာေပါ့” “ငါကေတာ့ ဆရာ့ရဲ႕ ကဗ်ာသံုးပုဒ္ကု ယွဥ္ၿပီးေရးမယ္ စတ္ကူးတယ္၊ သေျပညဳမွာတုန္းက လြတ္လပ္ေရးကု သေျပပန္းနဲ႔
နမတ္ပံုျပတယ္၊
သူ႔မွာတမ္းမွာက်ေတာ့
ပ်ဥ္းမငုတ္တုမွာေတာ့
လူအမ်ားကု
ကုယ္စားျပဳတဲ့
ဘဝရဲ႕
အားမာန္ကု
သေကၤတအျဖစ္
ပ်ဥ္းမပင္န႔ဲ
လူတစ္ေယာက္ကု
ခုင္းႏႈင္းထားတယ္၊ ျပတယ္၊
သက္မဲ့နဲ႔
သေကၤတျပဳတာရယ္၊ သက္ရွနဲ႔ သေကၤတျပဳတာရယ္ကု ႏႈင္းယွဥ္ေရးမွာကြ” ဟု ေဇမုးက ေျပာသည္။ “ဒီလုေတာ့လည္း မင္းတု႔က ေလးေလးနက္နက္ ရွသားပဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
105
ဟု
ေနာက္သည္။
ေဇမုးတု႔
မ်ဳးၾကည္တု႔သည္
တျခားေနရာမွာ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
ေနတတ္ေသာ္လည္း
ကဗ်ာႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ အေလးအနက္ထားၿမဲျဖစ္ေၾကာင္း ေသာင္းေမာ္သၿပီးသား။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
106
ဒီေန႔ေတာ့ တကယ္ဖြင့္ေျပာေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ဟုေကာင္ေတြေျပာတာ မွန္သည္။ သူႏွင့္ကုယ္ သကၽြမ္းခင္မင္ခဲ့ၾကတာ ၾကာၿပီ။ ရင္းႏွီးမႈကာလသည္ လုတာထက္ေတာင္ ပုေနၿပီ။ ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္သည့္ အခ်စ္မ်ဳးမဟုတ္။ ႏြယ္ပင္တစ္ပင္ ရစ္ပတ္သလု တျဖည္းျဖည္းေႏွာင္ဖ႔သ ြဲ ည့္ သံေယာဇဥ္.... ခုင္ၿမဲသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က
သတၱေကာင္းသည္။
စြာသည္။
စတ္မထင္လွ်င္
ပစ္ပစ္ခါခါ
ေျပာတတ္သည္။
ၿပီးေတာ့
ခင္ေစာႏြယ္က ဆရာဝန္ေလာင္း။ သူ႔လုေကာင္မ်ဳးကု ႀကဳက္မွႀကဳက္ပါ့မလားဟု အားငယ္စတ္ဝင္ေနသည္။ ဘာျဖစ္သလဲ.. သူ႔ထက္ေစာၿပီး
ငါလည္း
ဘြ႔ရ ဲ ဦးမွာ။
ပုအေျခအေနေကာင္းေသးတယ္။
တကၠသုလ္ေက်ာင္းသား
ေနာက္ၿပီး သူ႔ကုငါ
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ပဲ။
မဘအေျခအေနခ်င္းကလည္း ဘာေၾကာက္စရာရွလဲ။
မကြာဘူး။
ဟုအရင္ကဆုရင္
တူတူပဲ။
ငါကေတာင္
ငါကေတာင္ သူ႔ကုငါ
သူ႔ထက္
မေၾကာက္ပါဘူး။
ေနာက္လားေျပာင္လား ေနခဲ့ေသးတာ။ ခုက်မွ ဘာလု႔ေၾကာက္ေနရမွာလဲ။ စသည္ျဖင့္
သူ႔ကုယ္သူ
အားေပးသည္။
ခင္ေစာႏြယ္ေရွ႕ေရာက္လွ်င္
တင္းထားသမွ်
ေလွ်ာက်မသြားေအာင္လည္း စတ္ဓာတ္ကု စစ္ကူသတၱေတြႏွင့္ ပံ့ပုးထားေသးသည္။ ေၾကာင္သည္ဟု ဆုခ်င္ဆု.... မနက္တုန္းက သူ ေသာင္းေမာ္ဆီ သြားခဲ့၏။ နံနက္ေဝလီေဝလင္း ဆုင္ဖြင့ခ ္ ါစပဲ ရွေသးသည္။ အက်ရည္အုးေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမက်ေသး။ “ဘယ္လုျဖစ္တာလဲ သူငယ္ခ်င္း.. ေစာေစာစီးစီး” မ်ဳးၾကည္ ျပန္မေျဖေသးဘဲ ဝင္ထုင္သည္။ “လက္ဖက္ရည္က်က်တစ္ခြက္ ေသာက္ခ်င္တယ္ကြာ” “အက်ရည္ကေတာ့ သပ္မက်ေသးဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ရပါတယ္၊ လက္ဖက္ေျခာက္နည္းနည္း အစမ္းႏွပ္လုက္ရင္ က်သြားမွာေပါ့၊ ဘာလဲကြ.. တစ္ညလံုးမအပ္ဘဲ ကဗ်ာေရးေနလု႔လား” “မဟုတ္ပါဘူးကြာ.. မင္းကုငါ ေျပာစရာရွလ႔ပ ု ါ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
107
“ခဏေနဦးကြ.. လက္ဖက္ရည္ ေဖ်ာ္လုက္ဦးမယ္၊ ေဖ်ာ္တဲ့သူက မလာေသးဘူးကြ.. ငါ့ဘာသာ ေဖ်ာ္ရမွာ” ေသာင္းေမာ္က
လက္ဖက္ရည္က်က်ႏွစ္ခြက္
အီၾကာေကြးႏွစ္ေခ်ာင္းပါ
ယူလာ၏။
ေသာင္းေမာ္က
သြားေဖ်ာ္ၿပီး
ယူလာသည္။
စားရင္းေသာက္ရင္း
ညကက်န္ေနေသာ
နားေထာင္သည္။
မ်ဳးၾကည္က
အီၾကာေကြးမစားဘဲ လက္ဖက္ရည္သာ ေသာက္သည္။ “ကဲ.. ဆုစမ္းပါဦး” “ခင္ေစာႏြယ္ကု ဒီေန႔ ဖြင့္ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာစမ္းကြာလု႔ ငါ့ကု ေျပာစမ္းပါ” “ဘာ.. ဘယ္လု” “ငါ
သူ႔ကု
ဒီေန႔ဖြင့္ေျပာမယ္လု႔
စတ္ကူးတယ္၊
ငါ့ဘာသာဆုရင္
တျဖည္းျဖည္း
သတၱေတြနည္းသြားၿပီး
သူ႔ေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ေျပာျဖစ္မာွ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ့သတၱကု သဒၶတင္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ မင္းက ငါ့ကု အတင္းတုက္တြန္းဖု႔ ေျပာတာ” ေသာင္းေမာ္ ၿပံဳး႐ံုသာ ၿပံဳးသည္။ တျခားအခ်န္ဆုလွ်င္ေတာ့ ဒီေကာင့္ကု ဟားမလမ့္မည္။ ခုေတာ့ မ်ဳးၾကည္ပုစ ံ ံက အေလးအနက္။ သူ သပ္ခံစားေနရသျဖင့္ ႀကံမႀကံရာေတြ လာေျပာေနျခင္း ျဖစ္လမ့္မည္။ အခ်စ္စတ္ ျပင္းထန္လာလွ်င္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္တတ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားေပးသင့္သည္ဟု ယူဆၿပီး ပုေလးနက္ေစရန္ မ်ဳးၾကည္၏ပခံုးကု လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကုင္၍.... “ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္း.... ဒီေန႔ မင္း သူ႔ကု ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာရမယ္၊ ဒါ ငါ အေလးအနက္ တုက္တြန္းေနတာ” မ်ဳးၾကည္ကု ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ျပဳစားေနသူတစ္ေယာက္၏ ေလသံမ်ဳးျဖင့္ ေျပာလုက္သည္။ “ေက်းဇူးပဲကာြ .. ငါ ဒီေန႔ေျပာျဖစ္မွာပဲ” လက္ဖက္ရည္လက္က်န္ကု ေမာ့ေသာက္ၿပီး မ်ဳးၾကည္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေျမနီကုန္းမွတ္တုင္မွာ
အေစာႀကီး
သြားေစာင့္ေနရမည္ဟု
စတ္ကူးသည္။
ခင္ေစာႏြယ္လာလွ်င္
ကားတူတူစီးမည္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ဖု႔ေခၚမည္။ ပေတာက္လမ္းအတုင္း ေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာမည္။ သူ
ဘတ္စ္ကားစီးၿပီး
လာဘ္ဦးကေတာ့
ေကာင္းေနၿပီ။
ေျမနီကုန္းသု႔ ကားစီးရင္း
လာခဲ့သည္။ ခင္ေစာႏြယ္ကု
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေျပာမည့္စကားေတြ
ထုင္စရာေနရာ စဥ္းစားသည္။
ရသည္။ သပ္ဖြ႔ဖ ဲ ႔ႏ ြဲ ြ႔ႏ ဲ ြ႔ဲ
ေျပာေနဖ႔မ ု လု။ ခင္ေစာႏြယ္လု မန္းကေလးက ပြင့္ပြင့လ ္ င္းလင္း ေျပာတာသာ ႀကဳက္တတ္သည္။ ပြင့္ပြင့လ ္ င္းလင္း ဆုလု႔လည္း စကားပလႅင္မခံဘဲ တည့္တည့္တုးတုးႀကီး ေျပာလု႔မျဖစ္။ ခင္ေစာႏြယ္ကု သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ ခင္မင္ရာမွ သံေယာဇဥ္တုး၍ တြယ္တာမေၾကာင္း လမ္လမ္မာမာ ဆြယ ဲ ူေျပာရမည္။ “ဒီလုပါ ခင္ေစာႏြယ္.. ငါဟာ ဆုလု႔ရွရင္..” ေဝါ့.... ဆုေသာ အသံႏွင့္အတူ သူ႔ေပါင္ ပူထနဲျဖစ္သြား၏။ သူ႔ေဘးမွာထုင္ေနေသာ မန္းမႀကီးေပၚမွ ကေလးက အန္ခ်လုက္ျခင္းပင္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္
စားထားသလဲမသ။
မုန္႔ဟင္းခါးဖတ္ေတြ၊
ထမင္းလံုးေတြ
သူ႔လံုခ်ည္တစ္ျခမ္းလံုး ေပက်ံကုန္သည္။ ခ်ဥ္စုတ္စုတ္အနံ႔က ေထာင္းခနဲ။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
108
“အု.. ဒုကၡပါပဲ၊ မေတာ္လု႔ပါကြယ္.. ေနာ္” မန္းမႀကီးက ေျခမကုင္မ လက္မကုင္မ ေတာင္းပန္ေနသည္။ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့ သြားပါၿပီ.. သြားပါၿပီဟု စတ္ထဲက ညည္းေန၏။
မန္းကေလးတစ္ေယာက္ကု
ရည္းစားစကား
လုက္ေျပာမည့္သူက
လံုခ်ည္မွာ
အန္ဖတ္ေတြေပပြလု႔၊
ခ်ဥ္န႔တ ံ ေထာင္းေထာင္းႏွင့္ဆုလွ်င္.... ....။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
109
ေဇမုးငွားေနေသာ အေဆာင္က လွည္းတန္းမွာျဖစ္၏။ ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အအံု။ ေအာက္ထပ္က အုတ္ပတ္ကား။ အေပၚထပ္မွာ ပုင္ရွင္မ်ား ေနသည္။ ေအာက္ထပ္မွာ ႏွစ္ေယာက္တစ္ခန္း ေနရသည္။ ေဇမုးက ႏွစ္ေယာက္စာကု တစ္ေယာက္တည္း
ငွားေနသည္။
ကုတင္တစ္လံုး
အပုရွသျဖင့္
မ်ဳးၾကည္ပါ
လာအပ္လု႔ရသည္။
မ်ဳးၾကည္က
မၾကာခဏဆုသလု ေဇမုးအခန္းမွာ ညအပ္ေလ့ရွ၏။ မ်ဳးၾကည္ ေရာက္သြားေသာအခါ ေဇမုး အပ္ရာမွ မႏုးေသး။ တံခါးထုၿပီး ႏႈးရသည္။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မႏုး။ ေလးငါးခါ ထပ္ေအာ္ထပ္ထုမွ.. “ဘယ္ေကာင္လဲကြ.. ေစာေစာစီးစီး လာႏႈးတာ၊ လက္အားေနရင္....” “ေဟ့ေကာင္.. ငါပါကြ၊ မ်ဳးၾကည္ပါ” ညည္းည်ဴေရရြတ္သံႏွင့္အတူ တံခါးဖြင့္ေပးသည္။ “ဘယ္လုျဖစ္လာတာလဲကြာ.. ေစာေစာစီးစီး” “ဒါ ေစာသလားကြ.. ခုနစ္နာရီ ခြေ ဲ နၿပီ” “ေနစမ္းပါဦး.. မင္းက ဘာျဖစ္..ဟာ.... ခ်ဥ္စုတ္စုတ္ အနံ႔ႀကီး၊ ဟင္.. မင္းပုဆုးမွာ..” “ငါ မင္းပုဆုးတစ္ထည္ ယူဝတ္မယ္ကြာ” ေဇမုး၏ ပုဆုးမ်ားမွာ တစ္ထည္မွ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ၿပီးသား မရွ။ ခုတင္ေျခရင္းက တန္းမွာ၊ ထုင္ခံုေက်ာမွီမာွ ၊ ဟုဘက္ကုတင္ေပၚမွာ အလႊားလုက္ေတြခ်ည္း။ ဆန္႔ဆန္႔ရန္႔ရန္႔ အရွဆံုးတစ္ထည္ကု လဲဝတ္ရင္း ဒီေန႔မနက္ ျဖစ္ပ်က္ပုက ံ ု ေျပာျပသည္။ “ဒါဆု.. အခု လံုခ်ည္လဲၿပီး တစ္ေခါက္သြားဦးမလု႔လား” “မသြားပါဘူး.. ဒီအခ်န္ဆု ေက်ာင္းတက္ေနမွာေပါ့” “ဒါဆုလည္း ေန႔လယ္မုန္႔စားဆင္းခ်န္မွ သြားေပါ့”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
110
“ေတာ္ပါၿပီကြာ..
မနက္ကတည္းက
အဆင္မေျပတာ၊
ဒီေန႔အဖ႔ေ ု တာ့
ေျပာခ်င္စတ္လည္း
မရွေတာ့ပါဘူး၊
ေျပာလည္း အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ပါဘူး” “ငါ မ်က္ႏွာသစ္လုက္ဦးမယ္.. ေဈးထဲမွာ တစ္ခုခု သြားစားတာေပါ့” “ျမန္ျမန္လုပ္ကြာ.. ကုးနာရီကလပ္စ္ မီတယ္၊ သြားတက္ရေအာင္” ေဇမုးက ေရခြက္ကုယူၿပီး အထြက္တြင္.... “ေဟ့ေကာင္.. သြားမတုက္ဘူးလား” “ညက တုက္ၿပီးၿပီကြ” ေဇမုး
မ်က္ႏွာသစ္တာ
ဘာမွမၾကာ။
အဝတ္အစားလဲတာကလည္း
သပ္မၾကာ။
ကုတင္ေပၚက
ပုဆုးတစ္ထည္ဆြယ ဲ ူ၊ ကုလားထုင္ေက်ာမွီက အက််ႌတစ္ထည္ ေကာက္စြပ္လုက္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ လွည္းတန္းေဈးမွာ မုန္႔ဟင္းခါး စားသည္။ ေစတနာရွငမ ္ ွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္သည္။ ကုးနာရီအတန္းမွ စၿပီးတက္သည္။ ေန႔လယ္အားလပ္ခ်န္တြင္ ေဇမုးက.. “ငါ အခုမွ သတရတယ္.. ဒီေန႔ ခင္ျမဇင္န႔ဲ ခ်န္းထားတယ္ကြ” “ဘာ.. ခင္ျမဇင္န႔.ဲ ... မင္းက ဘာသေဘာလဲ” “ဟာ.. ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ၊ ခင္ျမဇင္န႔က ဲ သူငယ္ခ်င္းလု ခင္တာပါ၊ သူ႔လု ဘဲဥရႊံ႕မံထားတဲ့ပံုကု ငါက ႀကဳက္ပါ့မလား၊ သူကလည္း အပ်ဳႀကီးဂုက္ဖမ္းေနတာ မင္းသသားပဲ” “အံမယ္..
သူက
ကဗ်ာေရးေတာ့
တကယ္ေကာင္းတယ္ေနာ္၊
ၿဖံဳေလာက္တယ္၊
မဂဇင္းႀကီးေတြမွာ
ေကာင္းေကာင္းဝင္တုးႏုင္တဲ့ အဆင့္မ်ဳးကြ” “ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္၊ ငါတ႔ထ ု က္သာတယ္ဆုတာ အမွန္ပ၊ဲ အဲ.. သူနဲ႔ခ်န္းထားတယ္ ဆုတာက ဒီလုကြ၊ သူတု႔အေဆာင္က
ေကာင္မေလးေတြက
နံရံကပ္စာေစာင္မွာပါတဲ့
ငါတု႔ကဗ်ာေတြကု
သေဘာက်လု႔တဲ့၊
အဲဒါ
မတ္ဆက္ခ်င္တယ္ဆုလု႔ ခင္ျမဇင္က ေခၚလာမွာ၊ ဒီေန႔ေန႔လယ္ အေမၾကည့္ဆုင္မွာ ခ်န္းထားတယ္” “မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ကြာ.. သူတု႔က တစ္အုပ္ႀကီးလာရင္ သူတု႔စားေသာက္သမွ် ငါတု႔က ရွင္းရေတာ့မွာေပါ့” “ဟဲဟဲ.. အဲဒီကစၥကု ခင္ျမဇင္န႔ဲ ေဆြးေႏြးၿပီးပါၿပီ” “သူတု႔က တာဝန္ယူမွာတဲ့လား” “ဟင့္အင္း.. ငါတု႔ေကၽြးရမွာ” “ဟာ.. မင္းကလဲ.. ဒါဆု” “ေနစမ္းပါဦး.. ငါက ဒီေလာက္ေတာ့ အပါ့မလားကြ၊ ကၽြန္ေတာ္တု႔က ဧည့္ခံပါရေစလ႔ု ငါကစၿပီး ေတာင္းဆုတာ၊ ၿပီးေတာ့မွ အမ္က ေငြမေရာက္ေသးလု႔ဆုၿပီး ခင္ျမဇင္ဆီက ပက ု ္ဆံႏွစ္ဆယ္ ေခ်းလာခဲ့တာေပါ့ကြ” “ဘာထူးလဲ.. ျပန္ဆပ္ရမွာပဲဟာ” “ခင္ျမဇင္က
သပ္အားနာတတ္တာကြ..
ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလုက္တာေပါ့၊
ဒါေတြက
ဘယ္ေတာ့မွ
ေနာက္ကစၥပါကြာ၊
ျပန္ေတာင္းမွာ
အဆင္ေျပေတာ့လည္း
မဟုတ္ဘူး၊
ျပန္ေပးလုက္တာေပါ့၊
အေရးႀကီးတာက အေဆာင္က ေကာင္မေလးေတြန႔ဲ မတ္ဖ႔ခ ြဲ ြင့္ရဖု႔ပဲ၊ ဇာတ္လမ္းကေလးေတြ ျဖစ္လာႏုင္တယ္” “မင္း ေတာ္ေတာ္ေၾကာင္တဲ့အေကာင္.. ျမင္ေတာင္ မျမင္ဖူးေသးဘူး၊ ဇာတ္လမ္းက လုပ္ခ်င္ေနၿပီ” “ဟ.. မင္းစဥ္းစားၾကည့္၊ ကဗ်ာဝါသနာပါတယ္ ဆုကတည္းက ငါနဲ႔ အဆင္ေျပမွာ ေသခ်ာတယ္” “ကဲ.. ငါေမးပါဦးမယ္၊ သူတု႔အုပ္စုက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
111
“သံုးေလးေယာက္ေပါ့ကြာ” “အဲဒီ သံုးေလးေယာက္ထဲက မင္း ဘယ္သူ႔ကု စတ္ကူးသလဲ” “ဒါေတာ့ ဘယ္ေျပာႏုင္ဦးမလဲကြ.. ျမင္မွ မျမင္ရေသးတာ” “မင္းဟာက ေတာ္ေတာ္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ႏုင္တာပဲ” သု႔ရာတြင္
မ်ဳးၾကည္
လုက္သြားခဲ့သည္။
ကဗ်ာေရးသူတစ္ေယာက္အဖု႔
ကုယ့္ကဗ်ာကုႀကဳက္လု႔
မတ္ဆက္ခ်င္တယ္ဆုတာ ဘယ္ေလာက္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖု႔ ေကာင္းသလဲ။ ခင္ျမဇင္က ပန္းခ်ီခန္းမွာ ေစာင့္ေနသည္။ “ခင္ဗ်ားတု႔ ေနာက္က်တယ္ေနာ္.. သူတု႔ေတာင္ ကင္တင္းမွာ ေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့” ဟု ေျပာၿပီး နံရံကပ္စာေစာင္အတြက္ စာမူေတြ ဖတ္ေနရာမွ ထလာသည္။ ခင္ျမဇင္က ေျမလတ္သူ ျဖစ္၏။ စကားေျပာလွ်င္ “ခင္ဗ်ား.. ကၽြန္ေတာ္” ႏွင့္ ေျပာတတ္သည္။ မ်ဳးၾကည္က ေဇမုးေျပာေသာ “ဘဲဥရႊံ႕မံထားတဲ့ပံု” ဆုတာကု သတရသျဖင့္
ၿပံဳးမေသးသည္။
တကယ္ေတာ့
မဆုးလွပါ။
အသားနည္းနည္းညဳတာရယ္၊
ပုလံုးလံုးျဖစ္ေနတာရယ္ေလာက္သာ ေျပာစရာရွပါသည္။ မ်က္ႏွာကေလးကေတာ့ ၿပံဳးေနလွ်င္ ခ်စ္စရာေကာင္းပါသည္။ သု႔ရာတြင္
ခင္ျမဇင္သည္
တမင္တကာ
မ်က္ႏွာႀကီးကု
တည္တည္တင္းတင္းလုပ္ၿပီး
အပ်ဳႀကီးဂုက္
ဖမ္းတတ္သည္။ ဒီလုအခ်ဳးမ်ဳးနဲ႔ေတာ့ တစ္သက္လံုး စြံမွာမဟုတ္။ စြံလွ်င္လည္း လူပ်ဳႀကီးႏွင့္သာ ျဖစ္ဖ႔မ ု ်ားသည္ဟု မ်ဳးၾကည္ ေတြးမသည္။ စားေသာက္ဆုင္တန္း အေရာက္တြင္.... “သူတု႔ေတာင္ ေရာက္ေနၾကၿပီ” ခင္ျမဇင္က
ေျပာသည္။
ၾကည့္လုက္ေတာ့
အေမၾကည့္ဆုင္
အျပင္စားပြမ ဲ ွာ
ထုင္ေနၾကေသာ
ေက်ာင္းသူေလးေယာက္။ အားလံုး အေခ်ာအလွေတြခ်ည္း။ ေဇမုးသည္ ဟန္မေဆာင္ႏုင္ဘဲ ေျခလွမ္းသြက္လုက္သျဖင့္ ခင္ျမဇင္ေတာင္ နည္းနည္း ေနာက္က်န္ရစ္၏။ “ဘယ္သြားမလု႔လဲ.. ဒီဘက္မွာ” ဟု
ခင္ျမဇင္က
ေျပာသည္။
ထုအခါက်မွ
ေျခလွမ္းႂကြလုလုျဖစ္ေနေသာ
ေဇမုး
တံု႔သြား၏။
သူတု႔ႏွင့္
တကယ္ေတြ႔ရမည့္ ေကာင္မေလးေတြက အတြင္းဘက္က စားပြမ ဲ ွာ။ အားလံုး သံုးေယာက္။ တစ္ေယာက္မွ ပံုမလာ။ ပုပုဝဝက ႏွစ္ေယာက္။ ပန္ပန္ရွည္ရွည္က တစ္ေယာက္။ ဘယ့္ႏွယ္ရွစဆုေသာ အဓပၸာယ္ျဖင့္ မ်ဳးၾကည္က ေဇမုးကု ၾကည့္သည္။ ေဇမုးက မသမသာ ပခံုးတြန္႔ျပ၏။ စားပြမ ဲ ွာ ဝင္ထုင္ၾကသည္။ ေကာင္မေလးေတြ စားေသာက္ထားတာကု မ်ဳးၾကည္ သတျပဳမ၏။ ဆီခ်က္တု႔၊ မႏၲေလးမုန္႔တီတု႔ ျဖစ္မည္။ ဖန္ခြက္ေတြက ေထာပတ္သီးတု႔၊ စေတာ္ဘယ္ရီတု႔လုဟာမ်ဳး။ ေဈးႀကီးတာေတြခ်ည္းပဲ။ “ကဲ.. ေဟာဒီမွာ နင္တ႔ေ ု တြ႔ခ်င္တယ္ဆုတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ သူက ကုေဇမုး၊ ကေလာင္နာမည္က မုးေဇ၊ သူကေတာ့ မ်ဳးၾကည္၊ ကေလာင္နာမည္က ေမာင္ေမာင္ေနဇာေပါ့” “ဟုတ္ကဲ့” “ေတြ႔ရတာ ဝမ္း.. ဝမ္းသာပါတယ္”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
112
ေရွ႕ွဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေျပာသည္။ ခင္ျမဇင္က ေကာင္မေလးေတြဘက္ ျပန္လွည့္ၿပီး.. “သူက ခ်ဳခ်ဳတင္၊ သူက စမ္းစမ္းၫြန္႔၊ သူကေတာ့ မစံေမ” ဟု မတ္ဆက္ေပးသည္။ ခ်ဳခ်ဳတင္က.. “ကၽြန္မတု႔က
ကဗ်ာ
သပ္ဝါသနာပါတယ္၊
ေရးေတာ့
မေရးတတ္ဘူး၊
ဖတ္တာပဲ၊
ဆရာတု႔ေရးတဲ့
နံရံကပ္စာေစာင္က ကဗ်ာေတြေရာ၊ ႏွလံုးလႈပ္သံစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာေတြပါ ႀကဳက္တယ္” “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္တု႔အတြက္ကေတာ့ မခင္ျမဇင္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြက ပုေကာင္းပါတယ္” “အု.. မဟုတ္တာ၊ ဒီေလာက္ မဟုတ္ပါဘူး” ခင္ျမဇင္က သူ႔ကုခ်ီးက််ဴးသျဖင့္ မေနတတ္မထုင္တတ္ ျဖစ္ၿပီး ဝင္ေျပာသည္။ မစံေမက.. “ေနာက္ထပ္ ကဗ်ာစာအုပ္ မထုတ္ေတာ့ဘူးလား” “ထုတ္ဖု႔ စတ္ကူးထားပါတယ္.. ကဗ်ာေတြ ေရြးေနတယ္” မ်ဳးၾကည္ကခ်ည္း ဒုင္ခံေျဖၾကားေနသည္။ ေဇမုးကေတာ့ “အင္း.. ဟုတ္ကဲ”့ ဆုတာေလာက္သာ ဝင္ေျပာ၏။ သူ႔စတ္ထဲက စားေသာက္ထားေသာ ပန္းကန္ေတြ၊ ဖန္ခြက္ေတြကု က်သင့္ေငြ တြက္ၾကည့္ေန၏။ “စကားခ်ည္းပဲ ေျပာေနလုက္ၾကတာ၊ ဘာမွ မမွာရေသးပါလား၊ ဘာစားမလဲ.. မွာလုက္ေလ” ဟု စမ္းစမ္းၫြန္႔က ေျပာ၏။ ထုအခါက်မွ ေဇမုးက.... “ေတာ္ပါၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္တု႔ စားခဲ့ၿပီ” ဟု လမ္ေျပာသည္။ “ဘယ္ဟုတ္မလဲ.. မွာပါ.. တစ္ခုခု၊ ကၽြန္မတ႔ု ေကၽြးမွာပါ” “ဟာ.. ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တု႔ ေကၽြးရမွာေပါ့” ဟု ေဇမုးက ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။
သု႔ရာတြင္ သူက
မေျပာဘဲ ႏႈတ္ပတ္ေန၏။ မ်ဳးၾကည္က ေဇမုးကု
ေခ်ာက္တြန္းခ်င္လာသျဖင့္.. “ကၽြန္ေတာ္တု႔က
ေကၽြးမယ္လု႔
မခင္ျမဇင္ကု
ေျပာၿပီးသားပါ၊
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့
လက္ဖက္ရည္ပဲ
ေသာက္ေတာ့မယ္၊ မင္းေကာ..” “အင္း.. ရ.. ရပါတယ္” ပါးစပ္ကေျပာၿပီး စားပြေ ဲ အာက္မွ ေျခေထာက္က မ်ဳးၾကည္ကု က်တ္၍ကန္လုက္၏။ ထုစဥ္တြင.္ . “ေဟ့.. တု႔ ဒီမွာေလ” ခင္ျမဇင္က ေဘးမွျဖတ္သြားေသာ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကု လွမ္းေခၚသည္။ ထုေက်ာင္းသူက.. “ဟယ္.. ဟုတ္ပါရဲ႕၊ မျမင္ဘူး” ဆုၿပီး ျပန္လွည့္လာသည္။ ဝင္ထုင္သည္။ ခင္ျမဇင္က.. “ကဲ.. တလက္စတည္း မတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္၊ သူကလည္း အီကု စကင္းရီးယားကပဲ၊ နာမည္က ဥၾသေဆြတ”ဲ့ ေဇမုးသည္ ေစာေစာကလု ငူငင ူ ုင္ငုင္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူ႔ကုယ္က မတ္မတ္ႀကီး ျဖစ္လာ၏။ မ်ဳးၾကည္က သူ႔ကု အဓပၸာယ္ပါပါ လွမ္းၾကည့္သည္။ မွန္၏။ ဥၾသေဆြဆုေသာ ေကာင္မေလးက ခ်စ္စရာေလး။ *
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
113
“ဥၾသေဆြ.. ဥၾသေဆြ.. ႏုင္ငံေက်ာ္တဲ့ ဥၾသေဆြ” အျပန္လမ္းတြင္ ေဇမုးက သံခ်ပ္တုင္သလု ရြတ္ဆုေနသည္။ မ်ဳးၾကည္က အျမင္ကတ္သျဖင့္.. “ဥၾသေဆြ.. ဥၾသေဆြ.. ဒုကၡေပြတဲ့ ဥၾသေဆြ” ဟု ေအာ္သည္။ “ေဟ့ေကာင္.. နမတ္မရွ နမာမရွ” ဆုၿပီး မ်ဳးၾကည္ ပါးစပ္ပတ္ေနေစရန္ ေဆးေပါ့လပ္ကု လွမ္းေပးလုက္သည္။ ၿပီးမွ.. “ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္း.. ဥၾသေဆြဆုတဲ့ နာမည္ေလးက မလွဘူးလား” “မလွပါဘူး.. ဇာတ္မင္းသမီး နာမည္ႀကီး” “မင္း အဲဒါ ခက္ေနတာေပါ့၊ သူ႔နာမည္န႔ဲ သူန႔ဲ ဘယ္ေလာက္ လုက္ဖက္သလဲ၊ အသားကေလးက ညဳစမ့္စမ့္၊ ၿပီးေတာ့ အထူးျခားဆံုးက သူ႔အသံကြ၊ အသံေလးက သပ္သာယာတယ္၊ ဥၾသသံမ်ဳးေလး” “ဘာ..
ဥၾသသံ
သာယာတယ္
ဟုတ္လား၊
မျဖစ္ႏုင္တာ၊
မီးသတ္ကား
ဥၾသဆြဲတဲ့အခါ
ဘယ္ေလာက္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖု႔ ေကာင္းသလဲ” “ဟာ.. အဲဒီ ဥၾသဆြဲတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဥၾသငွက္ကေလးရဲ႕ အသံ၊ ေႏြဦးက်ရင္ ဥၾသ.. ဥၾသနဲ႔ ခၽြခ ဲ ၽြႏ ဲ ြ႔ႏ ဲ ြ႔ေ ဲ လး ေအာ္တာ” “ငါကေတာ့ ငေပါ.. ငေပါလ႔ပ ု ဲ ၾကားတယ္” ေဇမုးက တဟက္ဟက္ ဖ်စ္ညႇစရ ္ ယ္လုက္ၿပီး.... “လက္စသတ္ေတာ့ မင္းက ငါ့ကု မနာလုျဖစ္ေနတာကုး” “ဘာမနာလုျဖစ္ရမွာလဲ” “ဥၾသေဆြက မင္းရဲ႕ ေတာသူႀကီးသမီးထက္ သာလု႔ေလ” “တန္ရာတန္ရာလည္း ေျပာစမ္းပါဦး၊ ေခ်းစမ္းေတြ အန္ေနဦးမယ္၊ ခင္ေစာႏြယ္က ႐ုး႐ုးကေလး ဝတ္စားၿပီး မျပင္မဆင္ မျခယ္မသဘဲ ေနတာေတာင္ မင္းေကာင္မထက္ သံုးဆေလာက္ ပုလွေသးတယ္ဆုတာ မွတ္ထား” “ဘယ္ေလာက္လွတဲ့ မန္းကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္.. အမ္သာတက္တဲ့အခါက်ရင္ေတာ့....” “ဘာျဖစ္သလဲ” “ေၾသာ္.. တံခါးပတ္ရတာပဲလ႔ု ေျပာမလ႔ပ ု ါ” ထုအခါက်မွ မ်ဳးၾကည္က သူ႔ကုယ္သူ သတရသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ကုထလွ်င္ နည္းနည္းမွ မခံႏုင္။ ေဇမုးက သူ႔ကု စေနေနာက္ေနျခင္းမွန္း သသႀကီးႏွင့္ စတ္ဆုးမမလု ျဖစ္သြား၏။ သူက ရယ္လုက္ၿပီး.. “မင္းမွာလည္း
လြယ္အတ္လွလု႔
ႀကဳက္ရတာနဲ႔၊
နာမည္လွလု႔
ႀကဳက္ရတာနဲ႔၊
အသံကေလး
သာယာလု႔
ႀကဳက္ရတာနဲ႔..” “သူက ႐ုပ္လည္း လွပါတယ္ကြ” “စတ္ကေကာ” “စတ္ဆုတာက ျမင္ရတာမ်ဳးမွ မဟုတ္ဘဲ” “တစ္ဆင့္ေတာ့
ျမင္ရတယ္၊
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေျပာတဲ့စကား၊
သူ႔အျပဳအမူကု
ၾကည့္ၿပီး
သူ႔စတ္ကု
အကဲခတ္လု႔ရတယ္၊ မင္းကေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္းႀကဳက္တယ္ဆုတာ စတ္ကု အေရးမထားလု႔ပဲ” “ဟ.. ငါေျပာတာ ရွင္းရွင္းေလး၊ သူ႔ကု ငါႀကဳက္တယ္၊ လွလု႔ႀကဳက္တယ္၊ သူနဲ႔ ေျပာဆုဆက္ဆံရင္းက သူ႔စတ္ထားကု သလာမယ္၊ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ခ်စ္သင့္မခ်စ္သင့္ စဥ္းစားမယ္၊ ခ်စ္တာနဲ႔ ႀကဳက္တာ မတူဘူးေနာ္”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
114
မ်ဳးၾကည္က ေဆးလပ္ကုဖြာသည္။ တံဆပ္ပတ္ထ မီးစြသ ဲ ြားသျဖင့္ စကၠ်ဴေညႇာ္နံ႔ ထြက္လာသည္။ ေဆးလပ္တုကု လႊင့္ပစ္ၿပီး.... “လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔..
မင္းအေၾကာင္း
ငါသပါတယ္၊
မင္း
ဘယ္မန္းကေလးကုမွ
မခ်စ္ဘူး၊
အဲ..
ရည္းစားမရွဘဲလည္း မေနႏုငဘ ္ ူး” “ငါက စတ္လႈပ္ရွား ခံစားရမွ ကဗ်ာေရးႏုင္တာကြ” “အဓပၸာယ္မရွတာ..
ကဗ်ာကု
တကယ္ခံစားၿပီးမွ
ေရးသင့္တယ္ဆုတာေတာ့
ငါလက္ခံပါတယ္၊
ဒါေပမဲ့
ခံစားမႈဆုတာ ဘာလဲ၊ အထူးသျဖင့္ အႏုပညာခံစားမႈဆုတာ ဘာလဲ၊ ကုယ္ေတြ႔ခံစားမႈ ရွတယ္၊ အငွားခံစားမႈ ရွတယ္၊ အႏုပညာဆုတာ ကုယ္တကယ္မျဖစ္ဘဲန႔ဲ ျဖစ္ေနသေယာင္ ခံစားေနရတာကု ဆုလုတာ မဟုတ္လား၊ မင္းေျပာသလုဆုရင္ မင္းရည္းစားေတြအေၾကာင္းပဲ
ခံစားေနေတာ့မွာလား၊
ဘဝရဲ႕
ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈ၊
႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားရမႈ၊
ေအာင္ျမင္မႈ၊
ဆံုး႐ႈံးမႈေတြအေၾကာင္းေတာ့ မခံစားေတာ့ဘူးလား” “ဟာ.. ေနပါဦးကြ.... ဒီေလာက္ မေလးနက္ပါနဲ႔ဦး၊ ငါ မင္းေျပာတာေတြ လက္ခံပါတယ္၊ မွန္လည္း မွန္ပါတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ ဥၾသေဆြန႔ဲ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ပဲ ခံစားပါရေစဦး၊ မင္းေျပာတာေတြက ေရွ႕ဆက္ၿပီး တစ္သက္လံုး ခံစားရဦးမွာပါ၊ ေၾသာ္.. ေဆြ.... ေဆြ.. ဥၾသေဆြ....”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
115
ေဇမုးက ဥၾသေဆြ၏အခ်စ္ကုရရန္ ႀကဳးစားေနသလု မ်ဳးၾကည္ကလည္း ခင္ေစာႏြယ္ကု ဖြင့ေ ္ ျပာဖ႔ု ႀကဳးစားေန၏။ ေဇမုးသည္
လူသြက္ျဖစ္သျဖင့္
ပု၍
ခရီးေရာက္သည္။
မၾကာခင္မွာပင္
သူႏွင့္
ဥၾသေဆြတု႔
စားေသာက္ဆုင္
တူတူထုင္သည့္အဆင့္ ေရာက္လာသည္။ သူႏွင့္
ဥၾသေဆြတု႔
အေအးတူတူထုင္ေသာက္ရင္း
ေျပာၾကသည့္
စကားမ်ားကု
မ်ဳးၾကည္အား
ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်သည္။ “ငါက
အရပ္အႁမြက္ေလာက္
ငါဖြင့ေ ္ ျပာေတာ့မယ္၊
မင္းကေတာ့
ေျပာၾကည့္တယ္ကြ၊ ေနာက္ဘဝေတာင္
သူက
လက္ခံမယ့္ပုေ ံ ပၚတယ္၊
ဖြင့္ေျပာျဖစ္မွာ
မဟုတ္ဘူး၊
ေနာက္ဘဝက်ရင္ မင္းက လူျပန္ျဖစ္မွာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ခင္ေစာႏြယ္တု႔အမ္မွာ
ဒီတစ္ခါေတြ႔ရင္
ဘာျဖစ္လ႔လ ု ဲဆုေတာ့
ေမြးထားတဲ့ ေခြးသြားျဖစ္၊ ၿပီးေတာ့
ခင္ေစာႏြယ္ေနာက္က တေကာက္ေကာက္ လုက္ေနရမွာပဲ” ဟု မ်ဳးၾကည္ မခံခ်င္ေအာင္ စသည္။ မ်ဳးၾကည္ကလည္း ဒီလုပဲ ေျပာေစခ်င္သည္။ ဒါမွ သူ မခံခ်င္စတ္ဝင္ၿပီး ျမန္ျမန္ေျပာျဖစ္လမ့္မည္။ ဒီေန႔လည္း ေဇမုးက ဆယ့္တစ္နာရီအတန္း အၿပီးတြင္ ဥၾသေဆြဆီ သြားမည္။ အင္းလ်ားမွာ အေၾကာ္စားဖု႔ ေခၚမည္။ အေၾကာ္စားရင္းက ဖြင့္ေျပာေတာ့မည္ ဆုၿပီး ထလစ္သြား၏။ ထူးျခားတာက ေဇမုးသည္ ရည္းစားစကားေျပာမွာမ႔ု ဆုၿပီး အဝတ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္မလာျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ သူ႔ထံုးစံက အဝတ္အစားေတြကု ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေလွ်ာ္ဘဲ ႀကံဳရာယူဝတ္၊ ေတာ္ေတာ္ညစ္ပတ္လာမွ စုၿပီး ေလွ်ာ္တတ္သည္။ ဒီေန႔ဝတ္လာတာကလည္း စန္႔စန္႔ရန္႔ရန္႔မရွေသာ ပုဆုးႏွင့္ ႏွစ္ခါသံုးခါ ဝတ္ၿပီးသား တက္ထရြန္အကြက္ အက််ႌျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္လည္း ဒီေန႔ေတာ့ ခင္ေစာႏြယ္ကု ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လုက္သည္။ ႏု႔မု႔ဆု ေဇမုးက
ဥၾသေဆြကု
ဘယ္လုေျပာလုက္တာ၊
သူက
ဘာျပန္ေျပာတာ
စသည္ျဖင့္
ႂကြားတာကု
အသားလြတ္
ခံရေတာ့မည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
116
ခင္ေစာႏြယ္ကု
ေဆြေဆြႏွင့္
ႏွစ္ေယာက္တြဲ
ေတြ႔လုက္ရသျဖင့္
မ်ဳးၾကည္
စတ္ဓာတ္က်သြားရ၏။
သူတု႔ႏွစ္ေယာက္ကု ခြထ ဲ ုတ္ဖု႔မလြယ္။ “ခင္ေစာႏြယ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေျပာစရာရွလ႔ု ေဆြေဆြ ေရွာင္ေပးပါ” ေျပာလ႔ု ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ သု႔ရာတြင္ သူကံေကာင္းသြား၏။ ေဆြေဆြက သူ႔အမ်ဳးသားႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖု႔ ခ်န္းထားသျဖင့္ သူထြက္သြားသည္။ “နင္ ဘာကစၥလာတာလဲ” ခင္ေစာႏြယ္က ေမးသည္။ “ဟု.. ေျပာစရာေလး.. အဲဒါ.... ရွလု႔” “ေျပာေလ.. ဘာလဲ” ဒီေနရာမွာေတာ့ ေျပာလု႔မျဖစ္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ ျဖတ္သြားျဖတ္လာရွေနေသာ စႀကႍလမ္းႀကီးမွာ။ “ပေတာက္လမ္းဘက္ လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္” ဟု မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ သူစတ္ကူးခဲ့သည့္အတုင္း ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာမည္။ သု႔ရာတြင္ ခင္ေစာႏြယ္က.... “ဟာ..
မေလွ်ာက္ခ်င္ပါဘူး၊
ဘာျဖစ္လု႔
ေလွ်ာက္ရမွာလဲ၊
မနက္က
ကားက်ပ္လု႔
အမ္ကေန
ဒီအထ
လမ္းေလွ်ာက္လာရတာ ေညာင္းေနၿပီ” ဟု အ႐ုးခံအတုင္း ေျပာ၏။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သား၊ ကုယ္ကသာ ကုယ့္စတ္ကူးႏွင့္ ကုယ္ယဥ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာဖ႔ု စဥ္းစားခဲ့တာ၊ ခင္ေစာႏြယ္က ဘာမွသေသးတာမဟုတ္။ “ဒါဆု တစ္ခုခု စားပါလား” “အဲဒါကေတာ့ ေကာင္းသားပဲ၊ ငါလည္း ဆာေနတယ္၊ ထမင္းဘူးက ဆယ္နာရီေလာက္ကတည္းက စားလုက္လု႔ ေျပာင္ၿပီ” စားေသာက္ဆုင္ဘက္သု႔ ေလွ်ာက္လာၾကရင္း ခင္ေစာႏြယ္က.. “ငါေတာ့ မေကၽြးႏုင္ဘူးေနာ္” “ငါေကၽြးပါ့မယ္” “နင္ေကၽြးတာလည္း မစားခ်င္ပါဘူး၊ ကုယ္စားတာ ကုယ့္ဘာသာေပးေၾကးေပါ့” မ်ဳးၾကည္က ျငင္းမေနေတာ့။ စားေသာက္ၿပီးမွပဲ သူက အတင္းေပးေတာ့မည္ဟု စတ္ကူးထားသည္။ စားေသာက္ဆုင္တန္းက လူ႐ႈပ္ေနသည္။ သက္သာေခ်ာင္ခ်ေရးဆုင္ဆုလွ်င္ ေနရာလြတ္ပင္ မရွသေလာက္။ ေဆးေက်ာင္းမွာက
ဆုင္နည္းသျဖင့္လည္းေကာင္း၊
ရန္ကုန္တကၠသုလ္မွာလု
အတန္းသပ္မလစ္ၾကေသာေၾကာင့္
လည္းေကာင္း၊ အားလပ္ခ်န္က်မွ အကုန္စုၿပီး စားေသာက္ၾကဟန္တူသည္။ “လူေတြကလည္း မ်ားလုက္တာ” မ်ဳးၾကည္ လႊတ္ခနဲ ညည္းမသည္။ “အဲဒါ ဘာျဖစ္သလဲဟ.. မုန္႔စားလႊတ္ခ်န္ပဲ၊ မ်ားမွာေပါ့” “ငါ ၿငီးစီစီႀကီး ျဖစ္ေနလု႔ပါ” မ်ဳးၾကည္က ႀကံမႀကံရာေျပာၿပီး တစ္ခု ဖ်တ္ခနဲ သတရသျဖင့္....
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
117
“နင္တု႔ထုင္ေနက် ေဘာလံုးကြင္းနားက အေအးဆုင္ သြားရေအာင္” “သြားေလ.. အေၾကာ္ေတာ့ ရမွာပဲ” သူတု႔ သာယာေနမ၏။
ေလွ်ာက္လာၾကသည္။
မ်ဳးၾကည္သည္
ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္
တခ်ဳ႕က သူတု႔ႏွစ္ေယာက္ကု အကဲခတ္သလု
တြေ ဲ လွ်ာက္ေနရသည္ကု
ၾကည့္သြားၾကသည္။
သတရၿပီး
ဘယ္လုထင္ၾကမလဲ မသ။
ခင္ေစာႏြယ္ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သလု ခပ္တည္တည္ ခပ္ေအးေအး။ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့ အေအးဆုင္နား ေရာက္လာေလ ရင္ခုန္ေလ။ ဆုင္မွာထုင္ၿပီးေနာက္
မ်ဳးၾကည္က
အေၾကာ္ပမ ြဲ ွာျခင္း၊
ႀကံရည္မွာျခင္း၊
စီးကရက္ဝယ္ျခင္း
စသည္ျဖင့္
အလုပ္႐ႈပ္ေစၿပီး အခ်န္ဆြေ ဲ န၏။ သူက ပဲကပ္ေၾကာ္တစ္ခုယူၿပီး ခင္ေစာႏြယ္ကု ေပးသည္။ “စားေလ.. ေရာ့” “ငါ့ဘာသာ ယူစားမွာေပါ့ဟ.. လက္ပါသားပဲ” “ေၾသာ္.. နင္ရွက္ေနမွာစုးလု႔” “ငါက ဘာျဖစ္လု႔ ရွက္ရမွာလဲ” “မသဘူးေလ” မ်ဳးၾကည္သည္ သူ႔စတ္ကူးထဲကလု သူကဖြင့္ေျပာ၊ ခင္ေစာႏြယ္က ရွက္ေန.... စသျဖင့္ ထင္ေန၏။ ဖြင့္ပဲ ေျပာၿပီးသြားသလုလု
စတ္ထဲမွာ
ေရာေထြးေနသည္။
တကယ္ေတာ့
သူကုယ္တုင္
စတ္လႈပ္ရွားၿပီး
ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနျခင္း။ “ကုင္း.. ဆုစမ္းပါဦး၊ ဘာကစၥလဲ” ခင္ေစာႏြယ္က ေမးသည္။ ၾကက္သြန္ေၾကာ္ဝါးရင္း ေမးသျဖင့္ ဘာကစၥဆုေသာ စကားလံုးက ေထြးေန၏။ မ်ဳးၾကည္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာက္စတ္ဝင္လာသည္။ ခ်က္ခ်င္း မေျပာေသးဘဲ အခ်န္ဆြလ ဲ ု႔ရေအာင္ ပဲကပ္ေၾကာ္ကု ဝါးေနသည္။ ပဲစုန္းျပ်ဴးမာမာတစ္ခုကု ကုက္မသျဖင့္ ေထာက္ခနဲျမည္သြားေသာ အသံကုပင္ ျပန္လန္႔ေန၏။ ဒီေန႔ မ်ဳးၾကည္ တစ္မ်ဳးျဖစ္ေနသည္ဟု ခင္ေစာႏြယ္ အကဲခတ္မ၏။ ခါတုင္းေတြ႔လုက္လွ်င္ တစ္ခုခုေတာ့ မခံခ်င္ေအာင္ စေနက်။ ဒီေန႔ အရမ္းႏႈတ္ဆတ္သည္။ ျပႆနာတစ္ခုခု ႀကံဳလာခဲ့သလား၊ အကူအညီ ေတာင္းခ်င္လ႔လ ု ား။ ေငြေခ်းဖ႔ေ ု တာ့ မျဖစ္ႏုင္။ သူ႔မွာလည္း အၿမဲဘုင္က်ေနတတ္ေၾကာင္း မ်ဳးၾကည္ သၿပီးသား။ “နင္ ဒီေန႔ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ မ်ဳးၾကည္၊ ငုင္တုင္တုင္နဲ႔၊ တစ္ခုခု ျပႆနာရွလား၊ ငါ ဘာကူညီရမလဲ” နင္ ကူညီႏုင္တာေပါ့။ သပ္ကူညီႏုင္တာေပါ့။ ဟုတ္တယ္.. တကယ္ေတာ့ နင္တစ္ေယာက္တည္း ကူညီႏုင္တာဟု မ်ဳးၾကည္ စတ္ထဲကေျပာသည္။ ႏႈတ္ကေတာ့.... “ငါေျပာရင္ နင္စတ္ဆုးမွာလား” “ဟ.. ဆုးသင့္ရင္ ဆုးမွာေပါ့” “ဒါဆု.. ငါ မေျပာေတာ့ဘူးဟာ” “မေျပာနဲ႔ေပါ့ဟ.. နင္က ေျပာမယ့္လူပဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
118
ခင္ေစာႏြယ္
စတ္မရွည္သလု
ျဖစ္လာသည္။
ႀကံရည္ခြက္ကု
ယူေသာက္သည္။
တျဖည္းျဖည္း
ေလ်ာ့က်သြားေသာ ႀကံရည္မ်ားကုၾကည့္၍ မ်ဳးၾကည္ စုးရမ္လာသည္။ ႀကံရည္ကုန္သြားလွ်င္ ဘာမွ ေျပာခြင့ရ ္ ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဟု ထင္သည္။ “ခင္ေစာႏြယ္” ေျပးထြက္သြားသူတစ္ေယာက္ကု လုက္ေခၚသလု အေမာတေကာ ေလသံျဖင့္ ေခၚသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က မ်ဳးၾကည္ကု ေတြၿပီး ၾကည့္သည္။ မ်ဳးၾကည္ အၾကည့္ခ်င္း လႊဲလုက္၏။ ဆုင္ရွင္သည္
ႀကံရည္ႀကတ္ေနသည္။
ေလးေခါက္ခ်ဳးထားေသာ
ႀကံဖတ္ကု
ဒလမ့္ႏွစ္ခုၾကား
ထုးသြင္းလုက္ေသာအခါ လည္ေနေသာအရွန္ တန္႔သြားသည္။ ဘီးေခြကု အားစုက္၍ လွည့္ေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္းႀကတ္ၿပီး လည္သည္။ မ်ဳးၾကည္သည္ အားအင္ကုန္ခန္းသြားေသာ ႀကံဖတ္လု ရင္ထဲက ဟာေနသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ ဖန္ခြက္ကု ျပန္ကုငေ ္ သာအခုက္တြင္.... “နင့္ကု ငါခ်စ္တယ္ ခင္ေစာႏြယ္” သူ တကယ္ေျပာျဖစ္သြားၿပီ။ သု႔ရာတြင္ သူ႔ကုယ္သူ မယံုၾကည္။ ခင္ေစာႏြယ္ ခဏမွ် မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီးေနာက္ ရယ္လုက္သည္။ “နင္ အေတာ္တုးတက္လာၿပီပဲ” ဟု ေျပာသည္။ “ဘာ.. ဘာတုးတက္တာလဲ” ခင္ေစာႏြယ္က အရယ္တစ္ဝက္ျဖင့္.. “ဟုအရင္က နင္မဟုတ္တ႐ုတ္ ေျပာေတာ့မယ္ဆုရင္ သပ္သသာတယ္၊ မ်က္ႏွာပုးက မေသဘူး၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပပရရ ရွသားပဲ၊ ငါေတာင္ နင္ဘာေျပာမလဲဆုတာ မရပ္မဘူး” မ်ဳးၾကည္ တစ္ခုခုမေျပာႏုင္ဘဲ ျဖစ္ေနတုန္း ခင္ေစာႏြယ္ကပင္ ဆက္၍.... “တကယ္ေတာ့ နင္ ငါ့ကု စာေပးဖု႔ေကာင္းတယ္၊ အထဲမွာ နဗၺႏၶေတးထပ္ ထည့္ေရးလုက္ေပါ့၊ ဆယ္တန္းတုန္းကလုေလ” ထင္ထားတာႏွင့္
တျခားစီျဖစ္ေနသည္။
ခင္ေစာႏြယ္က
အံ့ၾသသြားျခင္း၊
စတ္ဆုးသြားျခင္း
မရွ။
သူေနာက္ေနတာဟု ထင္ေန၏။ တကယ္ေျပာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဘယ္လုရွင္းျပရမည္ မသ။ “နင့္ကု
ငါ
အ႐ႈံးေပးတယ္ေဟ့..
ဒီေလာက္
ပင္ပင္ပန္းပန္း
တကူးတကနဲ႔
လာၿပီး
ေနာက္လည္း
ေနာက္တတ္တယ္၊ နင္ဟာ ငယ္ငယ္ကဝသီ လံုးဝမေပ်ာက္ေသးဘူး” ေျပာၿပီး ခင္ေစာႏြယ္ ေရခဲတံုးကေလး တစ္တံုးကု ငံုလုက္သည္။ မ်ဳးၾကည္ ေျပာမည္အျပဳ.... “အေၾကာ္ဖုးနဲ႔ အေအးဖုး လာယူပါ” ဟု လွမ္းေအာ္ၿပီး မ်ဳးၾကည္ကု.. “ကဲ.. နင္ တစ္ခုခုဖုး ေပး၊ ဘာေပးမလဲ.. အေၾကာ္ဖုးလား၊ အေအးဖုးလား” “အားလံုး ငါပဲ ရွင္းပါ့မယ္ဟာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
119
“ဒီေလာက္ေတာ့ ငါ မညႇဥ္းခ်င္ပါဘူး၊ ငါ့မွာ ႏွစ္က်ပ္ပါတယ္၊ အေႂကြကေတာ့ အျပန္ကားခ ထားရမယ္” ဆုင္ရွင္ေရာက္လာေသာအခါ မ်ဳးၾကည္ကပင္ ငါးက်ပ္တန္တစ္ရက ြ ္ေပးၿပီး အကုန္ရွင္းလုက္၏။ ေက်ာင္းဘက္သု႔
ျပန္ေလွ်ာက္လာၾကရင္း
မ်ဳးၾကည္
မခ်င့္မရဲ
ျဖစ္ေန၏။
ေစာေစာကအေၾကာင္းကု
ျပန္ဆက္ေျပာခ်င္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္က အတည္မယူဘဲ ျပက္ရယ္ျပဳလုက္မွာကုလည္း ေၾကာက္ေနသည္။ “ငါဆရာဝန္ျဖစ္မွာ နင့္ကု ေကာင္းေကာင္းေကၽြးရမယ္၊ ခုေတာ့ ငါက မြေ ဲ နေသးတယ္ဟ” ခင္ေစာႏြယ္က ေျပာသည္။ “ငါက နင့္ကု တစ္သက္လံုး လုပ္ေကၽြးသြားခ်င္တာပါဟာ” မ်ဳးၾကည္ အရဲစြန္႔ၿပီး ေျပာသည္။ “ေတာ္စမ္းပါဟာ.. လာျပန္ၿပီ” “ငါ တကယ္ေျပာတာ ခင္ေစာႏြယ္၊ ေနာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ နင့္.. နင့္ကု....” “ေတာ္ေတာ့့ မ်ဳးၾကည္.. ငါမခံခ်င္ေအာင္ စေနလု႔လည္း အပပ ု ဲ၊ ငယ္ငယ္ကလု နင့္ကု ေဖာင္တန္န႔ထ ဲ ုးမွာလည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ နင္ ငါ့ကုလုခ်င္ရင္ အေမ့ကုလာေျပာေပါ့.. ဟုတ္လား” ခင္ေစာႏြယ္က ေျပာၿပီး ရယ္သြမ္းေသြးလုက္သည္။ မ်ဳးၾကည္ သက္ျပင္းခ်လုက္၏။ သူသည္ စာေမးပြတ ဲ စ္ခုကု တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္
ေျဖခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ထပ္ႀကဳးစားေျဖဖ႔ု
အင္အားမရွေတာ့။
စာေမးပြမ ဲ ေျဖႏုင္ေသာ
ေက်ာင္းသားေတြ လုပ္ေလ့ရွသလု စာရြက္ေပၚမွာ.. “ဆရာမခင္ဗ်ား..
ဒီတစ္ႏွစ္
စာေမးပြက ဲ ်လွ်င္
အေမက
ေက်ာင္းထုတ္ပစ္မည္ဟု
ႀကမ္းထားပါသျဖင့္
ကၽြန္ေတာ့္အား ေအာင္မွတ္ေပးပါရန္ ႐ုေသစြာ ရွခုးေတာင္းပန္ပါသည္ ခင္ဗ်ား” ဟု ေရးဖု႔သာ က်န္ေလေတာ့သည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
120
“ေၾသာ္.. လက္စသတ္ေတာ့ အေရးႀကီးကစၥဆုတာ ဒါကုး၊ ငါက ဘာမ်ားလဲလ.ု႔ .” ေသာင္းေမာ္က ခပ္ေအးေအးပင္ ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္က အေရးႀကီးတဲ့ကစၥ ေျပာစရာရွတယ္ ဆုသျဖင့္ ေသာင္းေမာ္သည္ ဆုင္သမ္းဖု႔တာဝန္ကု တျခားတစ္ေယာက္ကုလႊဲၿပီး လုက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ လမ္းေထာင့္ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ ေရာက္ေတာ့မွ ခင္ေစာႏြယ္ကု သူဖြင့္ေျပာခဲ့သည့္အေၾကာင္း ေျပာသည္။ “ငါ့အဖ႔ေ ု တာ့ ဒါ အေရးႀကီးတဲ့ကစၥပဲေလကြာ၊ သူက ငါေျပာတာကု မယုံဘူး၊ ေနာက္ေနတယ္ပဲ ထင္တယ္၊ ငါကလည္း ငါပဲ၊ အရင္က သူ႔ကုေတြ႕လုက္တာနဲ႔ ေနာက္လုက္ေျပာင္လုက္ ေနခဲ့တာကုး၊ ငါတကယ္ အတည္ေျပာေတာ့့ သူက မယံုေတာ့ဘူးေပါ့၊ ေတာ္ၿပီကြာ.. ငါ ေနာက္ကု ခပ္တည္တည္ပဲ ေနေတာ့မယ္၊ မေပါေတာ့ဘူး၊ မင္းတု႔လည္း ငါ့ကု ေနာက္လားေျပာင္လား မလုပ္ၾကနဲ႔” ေဇမုးက ဟက္ခနဲ ရယ္လုက္ၿပီး.... “မင္း
တစ္သက္လံုး
ေပါေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္လာတာ
ခုမွ
ခပ္တည္တည္ေနေတာ့ေကာ
ဘာထူးဦးမွာလဲ၊
ယေန႔မွစ၍ ကၽြႏု္ပ္မေပါေတာ့ပါလု႔ သတင္းစာထဲမွာ ေၾကညာရင္ေတာင္ ဘာမွထူးမွာ မဟုတ္ဘူး” ေသာင္းေမာ္က.. “ခင္ေစာႏြယ္က
မင္းေနာက္ေနတယ္လု႔ပဲ
ထင္ေနတယ္ဆုတာ
မျဖစ္ႏုင္ဘူး၊
ခင္ေစာႏြယ္က
ဒီေလာက္
လူကဲခတ္မညံ့ဘူးကြ၊ မင္း သူ႔ဆီ သြားသြားလည္တာ၊ မင္း သူ႔ကု ၾကည့္ပံု႐ႈပုံ အမူအရာေတြကု သူရပ္မမွာပဲ၊ မင္း သူ႔ကု စတ္ဝင္စားေနတယ္ဆုတာ သူသမွာအမွန္ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္လု႔ ခုလုေျပာလႊတ္လုက္တာလဲ” “ငါ မသဘူး” “ျဖစ္ႏုင္တာေတြ ငါေျပာျပမယ္၊ ဆယ္တန္းတုန္းက မင္း သူ႔ကု စာေပးတယ္၊ စာထဲမွာ အ႐ုးစုအပုပ္ေကာင္ ဘာညာနဲ႔ ေလွ်ာက္ေရးၿပီး ေနာက္တာပါလု႔ ေျပာခဲ့တယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီတုန္းက သူေတာ္ေတာ္ရွက္သြားမွာပဲ၊ အဟုတ္မွတ္လု႔ ဆရာႀကီး သြားတုင္ၿပီးမွ မင္းက သက္သက္ အေျပာင္အျပက္လုပ္သလု ျဖစ္ေနတာကုး၊ ဒါေၾကာင့္ မင္း အခု တကယ္ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပန္ၿပီး ကလဲ့စားေခ်တဲ့အေနနဲ႔ လာမေနာက္န႔လ ဲ ု႔ ေျပာလက ု ္တာ ျဖစ္ႏုင္တယ္”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
121
“ခင္ေစာႏြယ္က အဲဒီလု အၿငဳးအေတးထားၿပီး ျပန္ကလဲ့စားေခ်တတ္တဲ့လူမ်ဳး မျဖစ္ႏုင္ဘူး၊ သူမေက်နပ္ရင္ မေက်နပ္ဘူး
ခ်က္ခ်င္းေျပာၿပီး
ရွင္းတတ္တဲ့လူမ်ဳး၊
ငါ့ကု
ဆယ္တန္းတုန္းကကစၥနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး
စတ္ဆုးေနရင္
စကားေတာင္ လက္ခံေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး” “ေအး..
မင္းေျပာတာလည္း
ဟုတ္တယ္၊
ငါလည္း
ဒီလုပဲထင္တယ္၊
ဒါဆု
တျခား
ဘာျဖစ္ႏုင္သလဲ၊
တစ္ခုပဲရွတယ္၊ သူက မင္းကု မခ်စ္ႏုင္လု႔ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မေျပာေအာင္ မင္းစကားကု ေပါ့ျပက္ျပက္ လုပ္ပစ္လုက္တာပဲ ျဖစ္ရမယ္” “သူက ငါ့ကု ဘာျဖစ္လ႔ု မခ်စ္ႏုင္ရတာလဲကြ” “ဟာ.... ဒါကေတာ့ ငါဘယ္သမလဲ၊ သူ႔ကု ေမးၾကည့္ေပါ့” “ဟုတ္တယ္ကြ.. သူ႔ကု ေမးရမယ္၊ မင္း အားမေလွ်ာ့န႔၊ဲ ထပ္ၿပီး ႀကဳးစား” ေဇမုးက ဝင္၍ အားေပးသည္။ ေသာင္းေမာ္ကလည္း.... “မင္းကု မခ်စ္ႏုင္ဘူး ဆုတာကလည္း အေၾကာင္းအမ်ဳးမ်ဳး ရွမွာေပါ့၊ ဘာအေၾကာင္းလဲဆုတာ ရေအာင္ရွာ၊ ခင္ေစာႏြယ္က မင္းကု သံေယာဇဥ္ေတာ့ ရွမွာပါ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အျဖစ္န႔ေ ဲ ပါ့၊ ဒါကု ခ်စ္သူအဆင့္တုးႏုင္ေအာင္ မင္းႀကဳးစားရမွာပဲ၊
တစ္ခုေတာ့ရွတယ္၊
ခုန
မင္းေျပာသလု
ေနာက္ကု
မေပါေတာ့ဘူး
ဘာညာေတာ့
မလုပ္န႔၊ဲ
ေပါတယ္ဆုတာ ႐ုးသားတဲ့လူေတြမွ လုပ္ႏုင္တာကြ၊ တသက္လံုး ေပါလာတဲ့လူက မေပါေတာ့ဘူးဆုရင္ မ႐ုးသားေတာ့ဘူး၊ ဟန္ေဆာင္တာ ျဖစ္သြားၿပီ၊ ခင္ေစာႏြယ္က ႐ုးသားတာကု သေဘာက်တယ္ဆုတာ မင္းသသားပဲ” “ေအးကြာ.... ဟုတ္တယ္၊ ဟီး ဟီး..” ဆုၿပီး မ်ဳးၾကည္မ်က္ႏွာ စပ္ၿဖဲၿဖဲ ျပန္ျဖစ္လာ၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
122
“ရွာလုက္ရတာကြာ.. မင္းက ဒီမွာ လာႏွပ္ေနတာကုး” သစ္တုပင္ေအာက္က ကြန္ကရစ္စားပြဲ ကုလားထုင္မွာ ထုင္ၿပီး ကဗ်ာေရးေနေသာ မ်ဳးၾကည္ကု ေဇမုးက ရွာေတြ႔သြားသည္။ မ်ဳးၾကည္က ေမာ့မၾကည့္ဘဲ.. “လာမရႈပ္နဲ႔ကာြ .. ငါ ကဗ်ာေရးေနတယ္” “ၿပီးမွ ဆက္ေရးကြာ.. ငါနဲ႔ ခဏလုက္ခဲ့စမ္းပါ” “ဘယ္ကုလုက္ရမွာလဲ” စတ္တုေသာေလသံျဖင့္ ျပန္ေမးသည္။ “ငါ ဒီေန႔ ဥၾသေဆြဆီက အေျဖေတာင္းမလု႔” “ဟာ.. အဲဒါ ငါနဲ႔ ဘာဆုင္လဲ” “သူ႔အတန္းေရွ႕မွာ သြားေစာင့္မလု႔.... ငါတစ္ေယာက္တည္း ေၾကာက္လု႔ပါကြာ” “မင္း အရင္ကလည္း တစ္ေယာက္တည္း သြားေနက်ပဲဟာ” “ဒီေန႔က အေျဖေတာင္းမယ့္ေန႔ကြ.. ေဘးမွာ မင္းရွေနေတာ့ အားတက္တာေပါ့” “ငါရွေနေတာ့ သူက ဘယ္ေျပာေတာ့မလဲ” “မဟုတ္ဘူးေလကြာ.. သူအတန္းၿပီးလု႔ ထြက္လာေတာ့ မင္းက ေရွာင္ေပးေပါ့” “ဟာ.. ႐ႈပ္လုက္တာ၊ မင္းလာေႏွာင့္ယွက္တာနဲ႔ ကဗ်ာအေတြးေလးေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသေတာ့ဘူး” “ဒါဆုလည္း မထူးပါဘူးကြာ.. လုက္ခဲ့ပါ၊ ငါ အေျဖေတာင္းေနတုန္း မင္းက လက္ဖက္ရည္ဆုင္မွာ ေစာင့္ေန၊ အဆင္ေျပလာခဲ့ရင္ ညေနက် ေကာင္းေကာင္းေကၽြးမယ္” “မလုက္ဘူးကြာ.. ငါ ဒီကဗ်ာမၿပီးမခ်င္း ဒီေနရာက မထဘူးလု႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္” “ျပႆနာပဲ.. မင္းကဗ်ာက ဘယ္ေလာက္က်န္ေသးလဲ” ဆုၿပီး ေရးလက္စကဗ်ာကု ငံု႔ၾကည့္၍ အသံထြက္ဖတ္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
123
“ႏွင္းျမပုလဲ၊ ဆင္းက်တြခ ဲ ု အု.. ဝႆန္ေႂကြေႏွာင္း ေဆာင္းသစ္ျပာရည္ ေရာက္ျပန္ၿပီကြယ္..” “ေကာင္းတယ္ကြာ.. စကားလံုးေလးေတြက၊ လွလည္းလွ.. က်စ္လည္းက်စ္၊ ေနာက္ၿပီး.... နာရီတစ္ေသာင္း၊ ႀကတ္ေထာင္းေခ်ဖ်က္.... ၿပီးေတာ့ ေရွ႕မဆက္ႏုင္ေသးဘူးလား” “ေအးေပါ့ကြာ.. ကာရန္နဲ႔ စကားလံုး ညႇမခါနီးက်မွ မင္းေရာက္လာလု႔ ပ်က္သြားတာ” “ငါ ကူၿပီး စဥ္းစားေပးမယ္” “ဘာဆုင္လု႔လဲ.. ငါ့အေတြးနဲ႔ မင္းအေတြး တူမလားကြ” “တကယ္ပါ.. ခုေတာင္ စဥ္းစားလု႔ ရလာၿပီ၊ တစ္လံုးခ်င္း ကာရန္ထပ္ထားတာ” “ကဲ.. ေျပာကြာ၊ ႀကဳက္ရင္ သံုးမယ္” “နားေထာင္....
မင္းစာေၾကာင္းေတြနဲ႔
ဆက္ၿပီးရြတ္ျပမယ္၊
နာရီတစ္ေသာင္း၊
ႀကတ္ေထာင္းေခ်ဖ်က္၊
လပ္ေခါင္းရွည္ထြက.္ ...” “ငါ....” မ်ဳးၾကည္ စတ္ဆုးၿပီး ငါႏွင့္ကုင္ဆဲလုက္သည္။ ေဇမုးက ရယ္ၿပီး.. “ကဲပါကြာ.. မင္းဆက္ေရးလု႔လဲ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ငါနဲ႔သာ လုက္ခဲ့ပါေတာ့” မ်ဳးၾကည္၏လက္ေမာင္းကု ဆြၿဲ ပီးေခၚသည္။ မ်ဳးၾကည္သည္ သူ႔ကု သက္သက္လာေႏွာင့္ယွက္ေသာ ေဇမုးကု ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ရွသျဖင့္ ျပန္ႏွပ္စက္ခ်င္လာသည္။ ထု႔ေၾကာင့္.... “ငါမလုက္ႏုင္ေသးဘူး.. ေခ်းပါခ်င္တယ္” “ဟာကြာ.. အေရးထဲက်မွ” “ငါ့ဖင္န႔င ဲ ါပါတာ.. ဘာျဖစ္လဲ” မ်ဳးၾကည္က သူ႔ကု ပညာျပေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဇမုးသသည္။ ထု႔ေၾကာင့္.. “ျမန္ျမန္ပါၿပီး လုက္ခဲ့ကာြ .. ေနာ္” “ဒါေတာ့ ဘယ္ေျပာႏုင္မလဲ” “ကဲ.. ကဲ.. သြားကြာ၊ ငါလည္းလစ္မယ္” မ်ဳးၾကည္သည္ စားပြတ ဲ င္တင္းနစ္႐ုက္တာ
ဆယ့္ငါးမနစ္ေလာက္ေတာ့ သြားၾကည့္ေနလုက္သည္။
အခ်န္ျဖဳန္းဦးမယ္ဆုၿပီး အေတာ္ၾကာမွ
အပန္းေျဖရပ္သာထဲက
ေဇမုးေနာက္လုက္မည္ဟု
ထြက္အလာ
ဝဇာေဆာင္ေထာင့္မွာ ေဇမုးႏွင့္ သြားဆံုသည္။ ေဇမုးက သူ႔ကုျမင္ေသာအခါ အေျပးတစ္ပုင္း ေလွ်ာက္လာသည္။ မ်က္ႏွာထားကုၾကည့္႐ံုႏွင့္ ဟန္မက်ခဲ့ေၾကာင္း သသာ၏။ “သြားၿပီကြာ.. သူလုပ္ပံု သပ္ရက္စက္တယ္” “ဘာ.. မင္းဟာက ျမန္လွခ်ည္လား၊ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း..”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
124
“သူနဲ႔ေတာင္ မေတြ႔ရေသးဘူး” “မေတြ႔ေသးဘဲနဲ႔” “သူနဲ႔ေတြ႔တာထက္ ဆုးတာေပါ့.. ငါက ေတြ႔ခဲ့တာ” “ဘာလဲကြ.. မင္းေျပာတာ မရွငး္ ဘူး” “ငါ သူ႔အတန္းေရွ႕က ေစာင့္မယ္ဆုၿပီး အသြားမွာ ေအအီးသရီးထဲမွာ သူ႔ကုေတြ႔တာ၊ သူကေတာ့ ငါ့ကုမေတြ႔ဘူး၊ သူတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးကြ” “သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္အုပ္ႀကီး ရွေနလ႔လ ု ား” “မဟုတ္ဘူး.. ငနာတစ္ေကာင္န႔ဲ တြထ ဲ ုင္ေနတာ” “ေဟ..” “ဟုတ္တယ္..
ငနာက
သူ႔ပခံုးကုေတာင္
ဖက္ထားေသးတယ္၊
ေကာင္းေသးရဲ႕လားကြာ..
သူ႔မွာ
ရည္းစားရွရက္သားနဲ႔ ငါ့ကု ဘာျဖစ္လု႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးခဲရ ့ တာလဲ၊ သက္သက္လွည့္စားၿပီး ညႇဥ္းဆဲတာ” ေတာက္တစ္ခ်က္
ေခါက္သည္။
တစ္ဝက္ေလာက္က်န္ေသာ
ဒူးယားစီးကရက္ကု
ေျမေပၚသု႔
ပစ္ေပါက္မည္ျပဳသည္။ မ်ဳးၾကည္က ႏွေျမာသျဖင့္ လွမ္းဆြယ ဲ ူၿပီး ဖြာလုက္သည္။ “မင္း သပ္ခံစားေနရလား” “ေမးမွ ေမးရက္တယ္ကြာ.. အသည္းကြပ ဲ ါတယ္ဆုမွ ဟက္တက္ပဲလားလု႔ ေမးသလုပဲ” “သပ္ခံစားရရင္
မ်ဳသပ္မထားနဲ႔၊
ဖြင့္အန္ထုတ္ပစ္လုက္၊
အေကာင္းဆံုးကေတာ့
ခံစားမႈကု
ကဗ်ာအျဖစ္
ေျပာင္းလဲဖန္တီးလုက္” “ဟုတ္တယ္ သူငယ္ခ်င္း.... ငါ ကဗ်ာေရးရမယ္၊ သူ႔ကု ကဗ်ာနဲ႔ လက္စားေခ်ရမယ္” “မင္း ခုန ငါေရးတဲ့ေနရာမွာ သြားေရး၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးလု႔ရေအာင္ ငါေရွာင္ေပးမယ္၊ ကဗ်ာၿပီးရင္ ကုေအာင္ရင့္ဆုင္ လာခဲ”့ မ်ဳးၾကည္
လက္ဖက္ရည္ေသာက္သည္။
ေငြစံပယ္ေဆးလပ္
တစ္ဝက္က်ဳးသည္အထ
ေဇမုးေရာက္မလာ။
သူပ်င္းလာ၏။ ကုေအာင္ရင့္ဆုင္ႏွင့္ ဥၾသေဆြတု႔ ထုင္ေနသည္ဆုေသာ အခန္းအမွတ္ ေအအီးသရီးက နီးနီးေလး။ ဥၾသေဆြႏွင့္ တြထ ဲ ုင္ေနတဲ့ေကာင္ဟာ ဘယ္လုေကာင္စားမ်ဳးလဲဟု သူသခ်င္လာသည္။ ေဇမုးလာလွ်င္
ခဏေစာင့္ခုင္းပါဟု
စားပြထ ဲ ုးေရႊဆုင္ကု
မွာခဲ့ၿပီး
ထြက္လာသည္။
အခန္း၏ေနာက္ဘက္
ေထာင့္ဆံုးခံုတန္း နံရံကုကြယ္၍ ထုင္ေနေသာ ဥၾသေဆြတု႔ ရွေနဆဲ။ အခန္းေဘးမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း မသမသာ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္သည္။ ပူးကပ္ထုင္ေနၾကသည္။ နဖူးခ်င္း ထေနသည္။ ဥၾသေဆြ၏ ဆံပင္မ်ားက မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းကု ဝဲၿပီး ဖံုးအုပ္ထားသည္။ အခန္းတစ္ဖက္စြန္းကု ေရာက္လာသည္။ စတ္ထဲမွာ တစ္ခခ ု ုဘဝင္မက် ျဖစ္ေနသည္။ ဘာမွန္းလည္း မသ။ ေနာက္ျပန္လွည့ၿ္ ပီး တစ္ေခါက္ထပ္ေလွ်ာက္သည္။ ျပတင္းေပါက္ေဘးမွ အျဖတ္မွာ တေစ့တေစာင္း ၾကည့္ရတာ အားမရ။ တံခါးေပါက္နားအေရာက္တြင္ စကၠန္႔ပုင္းမွ်ရပ္ၿပီး စူးစူးစုက္စုက္ ၾကည့္မသည္။ ၿပီးေတာ့.... “ဟာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
125
ဟု ေရရြတ္မသည္။ အသံထြက္သြားသျဖင့္ ဟုႏွစ္ေယာက္က လူခ်င္းခြာလုက္ၿပီး သူ႔ကု ျပ်ဴးၿပဲၾကည့္သည္။ မ်ဳးၾကည္က တစ္ခ်က္သြားၿဖဲျပၿပီး လစ္ထြက္လာခဲ့၏။ ကြန္ကရစ္ခုမ ံ ွာ ေဇမုးထုင္ေနတုန္း။ စားပြအ ဲ ျဖစ္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေနရာေပၚမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကု ဖြင့လ ္ ်က္။ ကဗ်ာေရးထားေသာ စာအုပ္။ “ေဟ့ေကာင္.. ေဟ့ေကာင္” မ်ဳးၾကည္က အေမာတေကာ ေျပးလာၿပီး ေခၚသည္။ ေဇမုးက စာအုပ္ကု လွမ္းေပးၿပီး.... “ငါ့ကဗ်ာ ဖတ္ၾကည့္ကြာ” ဟု ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “ေနစမ္းပါဦး.. ၿပီးေတာ့ ဖတ္တာေပါ့၊ မင္းကု ငါ အေရးႀကီးတဲ့ ကစၥတစ္ခု ေျပာစရာရွေသးတယ္” “ဘာလဲ” စူးစမ္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ရင္း ျပန္ေမးသည္။ “မင္းေတြ႔ခဲ့တုန္းက ဥၾသေဆြ ဘာအက််ႌဝတ္ထားလဲ” “မန္းမအက််ႌေပါ့က”ြ အေရးထဲမွာ ဆုသည့္သေဘာ စတ္တုစြာ ေျပာသည္။ “ဒါေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ လက္ျပတ္လား၊ လက္စကလား၊ လက္ေဖာင္းလား၊ အေရာင္ကေကာ....” “ဟာ.. ဘာလဲကြာ.. အနီကြ အနီ” “လေမၼာ္ေရာင္ပါကြာ.. ဝမ္းဆက္မဟုတ္လား၊ အက််ႌက လက္ျပတ္” ေဇမုး စဥ္းစား၍ စတ္မရွည္သံျဖင့္.. “အင္း.. ဟုတ္တယ္၊ အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ” “ငနာက ရွပ္အက််ႌအျဖ်ဴ လက္ရွည္၊ လည္ကတံုး” “ဟာ.. ဒါေတာ့ ငါမသဘူး” “ဟုတ္ပါတယ္ကြာ.. ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ခဲ့တာ” “အဲဒါေတြ လာေျပာမေနနဲ႔.. သူတု႔ဘာသာ ဘာအေရာင္ဝတ္ဝတ္၊ ေဘာ္လီအက််ႌနဲ႔ စြပက ္ ်ယ္ပဲ ဝတ္ထားထား.. ငါနဲ႔ ဘာမွမဆုင္ေတာ့ဘူး” “သပ္ဆုင္တာေပါ့.... မင္းရဲ႕ ဥၾသေဆြက ဆံပင္နည္းနည္းေကာက္တယ္ မဟုတ္လား” “ဟာ.. ေတာ္ကြာ” “ေနစမ္းပါဦး.. ငါ အခုၾကည့္ခဲ့ေတာ့ မင္းေတြ႔ခဲ့တယ္ဆုတဲ့ ဥၾသေဆြက ဆံပင္မေကာက္ဘူး၊ ေျဖာင့္စင္းေနတာပဲ” “ဘာ.. ဒါဆု....” “ေအး.. မင္း လူမွားေနတာ၊ မင္းနဲ႔ေတြ႔ခဲ့တာ ဥၾသေဆြ မဟုတ္ဘူး” “မင္း.. မင္း.. ေသခ်ာ....” “သပ္ေသခ်ာတာေပါ့..
မေသခ်ာမွာစုးလု႔
ႏွစ္ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ၿပီး
ၾကည့္ခဲ့တာ၊
မင္းႏွယ္ကြာ....
ကုယ့္ရည္းစားေတာင္ ကုယ္မမွတ္မဘူးရယ္လု႔” “ဒါဆု.. ဥၾသေဆြဆီ အျမန္ေျပးမွပဲ၊ ခုေလာက္ဆု အတန္းေတာင္ ၿပီးသြားၿပီ၊ ကင္တင္းမွာ ရွာမွပဲ” ေဇမုး ေျခလွမ္းျပင္သည္။ မ်ဳးၾကည္က လက္ေမာင္းကု ဖမ္းဆြၿဲ ပီး....
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
126
“ခဏေနဦး.. မင္းကဗ်ာကု ငါဖတ္ၾကည့္ၿပီး ေဝဖန္ရဦးမယ္” “ဟာ.. ညေနမွ” ဆုၿပီး မ်ဳးၾကည္လက္ကု ပုတ္ခ်၍ ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္သြားသည္။ မ်ဳးၾကည္၏လက္ထဲမွာ ေဇမုး၏စာအုပ္ က်န္ခဲ့သည္။ သူေရးထားေသာ ကဗ်ာကု ဖတ္ၾကည့္ေသာအခါ.. “မျမင္အပ္ေသာအရာ” ေပပင္တစ္ပင္ဟာ သူ႔တစ္သက္မွာ တစ္ႀကမ္သာ အသီးသီးသတဲ့။ က်ီးကန္းမတစ္ေကာင္ဟာ သူ႔တစ္သက္မွာ တစ္ႀကမ္သာ သားေပါက္သတဲ့။ ပ်ားတစ္ေကာင္ဟာ သူ႔တစ္သက္မွာ တစ္ႀကမ္သာ တုပ္ႏုင္သတဲ့။ မင္းက်ေတာ့ကာ တစ္ႀကမ္မွာ ဥေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက ခ်တတ္တဲ့ ငါးသေလာက္တစ္ေကာင္လု လူေပါင္းမ်ားစြာကု ခ်စ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကု ကုက္စားတတ္တဲ့ ျခတစ္ေကာင္လု ႏွလံုးသားေပါင္းမ်ားစြာကု ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီးၿပီ။ အႀကမ္ေပါင္း မေရမတြက္ ဆက္တုက္ပစ္ခတ္ႏုင္တဲ့ စက္ေသနတ္တစ္လက္လု ပါးေပါင္းမ်ားစြာကု ႐ုက္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ တစ္သက္တာမွာ တစ္ႀကမ္သာ ေပါက္ကြဲႏုင္တဲ့
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
127
လက္ပစ္ဗံုးနဲ႔တူတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႕ စနက္တံကုေတာ့ မင္းကု ျဖဳတ္ခြင့မ ္ ေပးႏုင္ဘူး။
။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
128
ေဇမုးသည္
ဥၾသေဆြ၏
မတ္ဆက္ေပးသည္။
အခ်စ္ကု
မ်ဳးၾကည္ကေတာ့
ရရွခဲ့သည္။
ဟုးအလ်င္
သူက
ခင္ျမဇင္
ေသာင္းေမာ္ႏွင့္
မ်ဳးၾကည္ကု
မတ္ဆက္ေပးဖူးသျဖင့္
အထူးေျပာဖ႔ု
ဥၾသေဆြႏွင့္ မလုေတာ့။
ေသာင္းေမာ္ကေတာ့ ခုမွဆုဖ ံ ူးျခင္း ျဖစ္၏။ “သူက ကုယ္တု႔နဲ႔ ကဗ်ာေရးဖက္ေပါ့၊ သူ႔ကဗ်ာေတြက သပ္ေကာင္းတာ.. ကုယ္တု႔ထက္ ပုေကာင္းတယ္” ေသာင္းေမာ္က
အဝတ္အစား
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကု
ဝတ္ထားသည္။
သူ႔ပံုစံကလည္း
စားပြထ ဲ ုးတစ္ေယာက္၏
ဂုက္မ်ဳးသာ။ ထု႔ေၾကာင့္ ဥၾသေဆြ အထင္မေသးေစရန္ ေဇမုးက ႀကဳတင္ေျမႇာက္ထားျခင္း ျဖစ္၏။ “ကုေသာင္းေမာ္ကေကာ.. ရာဇူးကပဲလား” ဥၾသေဆြက ေမးသည္။ ေဇမုးက ေသာင္းေမာ္ကု အားနာၾကည့္ၾကည့္သည္။ ေသာင္းေမာ္က ရွက္သြားဟန္မရွ။ ခပ္ေအးေအးပင္။ “ကၽြန္ေတာ္က ဆယ္တန္းေတာင္ မေအာင္ေသးပါဘူး” “အု.. ေဆာရီး” “ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆက္မေျဖျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ၊ ခုေတာ့.. လက္ဖက္ရည္ဆုင္မွာ စားပြထ ဲ ုး လုပ္ေနတယ္” ဥၾသေဆြ
အံ့ၾသသြားသည္။
ေဇမုးစတ္ထဲမွ
ရဲေပ့ကြာဟု
ခ်ီးက််ဴးမသည္။
မ်ဳးၾကည္က
ထုအေၾကာင္းကု
စကားျဖတ္လုသျဖင့္.. “ေဟ့ေကာင္.. မင္း ဟုကဗ်ာ သူ႔ကုျပၿပီးၿပီလား” ဟု ေဇမုးကု ေမးသည္။ “ျပၿပီးၿပီကြ” “ဘယ္လုလဲဗ်.. ေကာင္းရဲ႕လား” ဥၾသေဆြကု လွမ္းေမးရာ.... “မဆုးပါဘူး.. ရယ္ရသားပဲ” မ်ဳးၾကည္စတ္ထဲမွာ ဟုက္ခနဲျဖစ္သြား၏။ ေဇမုးက မခ်ရယ္ ရယ္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
129
ဥၾသေဆြကု အေဆာင္လုက္ပု႔ၿပီး ျပန္လာၾကေသာအခါ မ်ဳးၾကည္က မေအာင့္ႏုင္ေတာ့ဘဲ ေမးသည္။ “ဘယ္လုလဲကြာ..မင္းေကာင္မေလးက ကဗ်ာကု ရယ္ရတယ္တဲ့၊ ကဗ်ာဆုတာ ရယ္စရာလု႔ ထင္ေနတာလား၊ ဒါနဲ႔.. သူက ကဗ်ာဝါသနာပါတယ္ဆု” “ဟင့္အင္း.. သူက ကဗ်ာကု လံုးဝဖတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ျမဇင္တု႔န႔ဲ တြေ ဲ နတာက တစ္ေဆာင္တည္းေနၾကလု႔ ခင္ေနလ႔၊ု ဟုတစ္ခါက မတ္ဆက္ေပးတုန္းက ငါတု႔နဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တာက ဟုသံုးေယာက္ပဲ၊ သူက ခင္ျမဇင္တ႔က ု ု ျမင္လု႔ ဝင္လာတာနဲ႔ ေရာၿပီး မတ္ဆက္ေပးလုက္တာ” “ဒါဆု မင္းတု႔ ၾကာရွည္ျဖစ္ပါ့မလား” “ျဖစ္ပါတယ္ကြာ.. ကဗ်ာ ဝါသနာမပါေပမယ့္ သေဘာေကာင္းပါတယ္ကြ၊ ငါ့ကု နားလည္မွာပါ” ဆုၿပီး ေသာင္းေမာ္ဘက္လွည့္ၿပီး.... “မင္း ဘယ္လုသေဘာရလဲကြ.. ငါ့ေကာင္မေလးကု” “လွသားပဲ.. မင္းကု တကယ္ခ်စ္မယ့္ပုံ ေပၚပါတယ္၊ မင္းကဗ်ာေရးတာကု ၾကည္ျဖ်ဴႏုင္ေအာင္ ႀကဳးစားေပါ့” ဒီေန႔အစီအစဥ္မွာ ဥၾသေဆြႏွင့္ မတ္ဆက္ေပးၿပီးေနာက္ အဆင္ေျပသြားသည့္ အထမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေဇမုးက တစ္ပြေ ဲ ကၽြးမည္ျဖစ္၏။ ၿမဳ႕ထဲသြားသည္။ သံုးဆယ့္ရွစ္လမ္းက အ စားေတာ္ဆက္ကု ဝင္သည္။ အရက္တစ္ပုလင္း မွာသည္။ ေဇမုးက ရမ္ေသာက္ခ်င္ေသာ္လည္း
ေသာင္းေမာ္က
အျဖ်ဴပဲေသာက္မယ္
ဆုသျဖင့္
အျဖ်ဴတစ္ပုလင္းကု
သံုးေယာက္ေသာက္ၾကသည္။ ထမင္းေၾကာ္၊ ငါးရွဥ့ခ ္ ်ဥ္စပ္၊ အစမ္းေၾကာ္တု႔ျဖင့္ ျမည္းသည္။ “မင္း ခုလုထြက္လာေတာ့ မင္းဆုင္က ၾကည္ၾကည္ျဖ်ဴျဖ်ဴ ခြင့ျ္ ပဳရဲ႕လားကြ” ေဇမုးက ေမးသည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္
မဂၤလာေဆာင္မွာ
ကူလုပ္ရမွာမု႔လု႔
လု႔
ေျပာခဲ့တယ္၊
ငါတ႔ဆ ု ုင္ရွင္က
သေဘာေကာင္းပါတယ္” “မင္း
အဲဒီလုေျပာခဲ့တာ
ေကာင္းပါတယ္၊
ငါ့အတြက္
နမတ္ဖတ္သလု
ျဖစ္သြားတာေပါ့၊
ငါနဲ႔ေဆြနဲ႔
လက္ထပ္ရလမ့္မယ္ဆုတဲ့ သေဘာေပါ့” မ်ဳးၾကည္က
အစမ္းေၾကာ္ထဲမွ
ငံုးဥတစ္လံုးကု
တူႏွင့္ညႇပ္ေနသည္။
ညႇပ္လု႔မရဘဲ
ေခ်ာ္ေခ်ာ္ၿပီး
ျပဳတ္က်သြားသည္။ ေနာက္ဆံုး လက္ႏွင့္ပင္ယူ၍ စားရင္း.. “ေဇမုး.. မင္းကု ငါ ေမးစရာတစ္ခု ရွတယ္” “ေမးေလ” “မင္း ဟုကဗ်ာေရးတုန္းက တကယ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးတာလား” “ေအးေပါ့.. မခံစားရဘဲန႔ဲ ဘယ္တုန္းက ေရးလု႔လဲ” “ဒါဆု မင္းခံစားခ်က္က အတုႀကီးပဲ” “ဘာျဖစ္လု႔....” “သူက တျခားလူနဲ႔ တကယ္တြဲတာမွ မဟုတ္ဘဲ” “ဒါေပမဲ့ ငါက တကယ္လု႔ ထင္မတာပဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
130
“တကယ္ မဟုတ္ဘူးေလ.. ဒီေတာ့့ မင္းခံစားခ်က္က အတုေပါ့” “မသခင္မွာေတာ့ တကယ္လု႔ ထင္ေနတာပဲ” “အဲဒါကုက မင္း ဝန္ခံရာေရာက္တာပဲ၊ အႏုပညာဆုတာ မဟုတ္တာကု တကယ္လု႔ထင္ရေအာင္ ဖန္တီးတာ ဆုတာကု မင္းလက္ခံရမယ္” “ဒါေတာ့ မင္းက ကတ္သတ္ၿပီး ေျပာတာပဲ” “ငါေျပာတာ မဟုတ္ဘူးလု႔ မင္းျငင္းႏုင္သလား” “ျငင္းႏုင္တယ္” “ဒါဆု ျငင္းစမ္းကြာ” “ငါက တကယ္မဟုတ္မွန္း သရက္သားနဲ႔ ဟုတ္သေယာင္ေယာင္ ခံစားယူတာ မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္မသလု႔ အဟုတ္ထင္တာ၊ ဒါ.. ႐ုးသားတယ္” “မ႐ုးသားဘူး” “.... မု႔လု႔ မ႐ုးသားရမွာလား” ေဇမုးက ဆဲၿပီး လက္ထဲကဖန္ခြက္ကု ေဆာင့္ခ်သည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “မင္းမ႐ုင္းနဲ႔” “႐ုင္းေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲကြ” “ေဟ့ေကာင္ေတြ.. ေတာ္ေတာ့၊ ဘာမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔” ေသာင္းေမာ္က ဝင္ဟန္႔လုက္ရသည္။ “ဒီေကာင္က အသားလြတ္ဆဲတာကုး” “မင္းက ဘာျဖစ္လ႔ု ငါမခံခ်င္ေအာင္ စသလဲ” ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေလသံေပ်ာ့သြားၿပီး ခဏအၾကာတြင္ မ်ဳးၾကည္ စပ္ၿဖဲၿဖဲျဖစ္လာၿပီး.. “မင္း မဂၤလာယူေနတဲ့ အခ်န္မ႔လ ု ု႔ ငါေလွ်ာ့ေပးလုက္တာ၊ ႏု႔မု႔ဆု ငါ့လက္သီးက လူမေရြးဘူး” “အံမာ.. ငါေကၽြးတာေမြးတာ စားေနရတာ သတရသြားလု႔ မဟုတ္လား” “ေအး.. ဒါလည္းပါတယ္၊ ကဲကြာ.... ငါ စပါကလင္ ေသာက္ခ်င္တယ္၊ မွာလုက္စမ္းပါ” “မင္းက အၿမဲတမ္း ဒီလုပဲ.. အရက္နဲ႔ စပါကလင္န႔ဲ ဘာမွမဆုင္ဘူး” “အရက္က ခါးတယ္ကြ.. အခ်ဳေလးတည္းရေအာင္” မ်ဳးၾကည္အတြက္ စပါကလင္လမ ီ ြန္ တစ္ပုလင္း မွာလုက္ရသည္။ “ငါ မင္းတု႔ကု ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျပစရာရွတယ္” “မင္းေရးတဲ့ ကဗ်ာလား” “မဟုတ္ဘူး.. ဆရာေမာင္ခင ု ္မာရဲ႕ ကဗ်ာ၊ သဘင္မဂဇင္းထဲမွာ ပါလု႔ ငါကူးလာခဲ့တာ” ေသာင္းေမာ္က အတ္ထဲမွ စာရြက္ေခါက္တစ္ခုကု ဆြထ ဲ ုတ္သည္။ “ေမာင္ခုင္မာဆုရင္ ငါ့အႀကဳက္ပဲ” မ်ဳးၾကည္က စာရြက္ကု လွမ္းယူသည္။ သူ႔လက္ထဲမွ ေဇမုးက ဖ်တ္ခနဲ ဆြလ ဲ ုၿပီး.. “ငါ အရင္ဖတ္မယ္” “ဘယ္ရမလဲ.. ငါအရင္က”ြ
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
131
မ်ဳးၾကည္က ေဇမုးလက္ေကာက္ဝတ္ကု ဖမ္းဆုပ္ၿပီး စာရြက္ကု လုသည္။ ေဇမုးက အတင္းဆုပ္ထား၏။ “ေဟ့ေကာင္ေတြ..
ၿပဲမယ္ကြ၊
မင္းတု႔ကလည္း
ကေလးေတြက်ေနတာပဲ၊
ေပး....
ငါဖတ္ျပမယ္၊
မင္းတု႔
နားေထာင္” ေသာင္းေမာ္က စာရြက္ကု လွမ္းယူသည္။ ျဖန္႔သည္။ “ကဗ်ာနာမည္က ကုယ္ေပ်ာက္မစာတဲ့” ေျပာၿပီး ဖန္ခြက္ကုယူ၍ တစ္က်ဳက္ေမာ့သည္။ ေဆးေပါ့လပ္မီးညႇၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္း သံုးေလးဖြာ ဖြာသည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က ဒီေကာင္ စတ္ဝင္စားမႈပုရေအာင္ တမင္အခ်န္ဆြတ ဲ ာပဲ ထင္ၿပီး စတ္မရွည္ဟန္ျပသည္။ အမွန္က သူတု႔ထင္သလု
မဟုတ္။
သူသည္
ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ကု
ဖတ္ရသည့္အခါတုင္း
ရင္တစ္လွပ္လွပ္
ခုန္လာတတ္ေသာေၾကာင့္ ႀကဳတင္ကာကြယ္ထားရျခင္း ျဖစ္၏။ ေဆးေပါ့လပ္ကု ျပန္ခ်ၿပီး ကဗ်ာကု ရြတ္ျပသည္။ စမ္းစမ္းျမျမ ေဒါသလက္ရႊန္း မ်က္ဝန္းကေလး.. သင္။ မုန္းမုန္းေျမ့ေျမ့ အၿပံဳးေသြ႔ႏြမ္း ႏႈတ္ခမ္းကေလး.. သင္။ ခုးခုးခစ္ခစ္ အျပစ္ဖ႔ဟ ြဲ န္ မဲ့သံကေလး.. သင္။ ဆူဆူေလာင္ေလာင္ ရန္ေထာင္ေျခေဆာင့္ ဖေနာင့္ကေလး.. သင္။ ေတြးေတြးတတ္တတ္ စတ္ေကာက္ေက်ာေပး ေနာက္ေက်ာကေလး.. သင္။ ေဒါသမ်က္လုးံ အမုန္းႏႈတ္ခမ္း ရယ္သြမ္းမယ့္ဟန္ ရန္ေထာင္ေျခေထာက္
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
132
စတ္ေကာက္ေက်ာျပင္ မစာ.. သင္။ ခ်စ္ခင္သူတ႔ု ထမင္းပြဲ ခ်စ္ခင္သူတ႔ု အသင္းထဲကု သင္းကြေ ဲ မွာက္လွန္ ခေလာက္ဆန္ဖု႔ (သင္.... ဘယ္သူ႔ထံက..) ေထာက္ခံစာ ယူခဲ့ပါသလဲ။
။
ေခတၱမွ် ၿငမ္ေနၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္က ေရဒီယုမွလာေနေသာ စတ္ႀကဳက္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကု နားေထာင္သလု မ်က္စကု
ေမွးထား၏။
ေသာင္းေမာ္လက္ထဲက
စာရြက္ကု
ေဇမုးကယူ၍
တစ္ေခါက္ထပ္ဖတ္သည္။
ၿပီးေတာ့
မ်ဳးၾကည္ဖတ္သည္။ ေသာင္းေမာ္ ေဆးေပါ့လပ္ဖြာရင္း ေစာင့္သည္။ “သပ္လွတဲ့ကဗ်ာကြာ” မ်ဳးၾကည္က ေရရြတ္သည္။ “သူေရးေနက်ကဗ်ာေတြန႔ဲ မတူဘူးကြ.. ဒီကဗ်ာက ဟန္တစ္မ်ဳးေလးပဲ၊ အသစ္တစ္ခုခုကု စမ္းၾကည့္တာနဲ႔ တူတယ္” ေဇမုးက ေျပာသျဖင့္ ေသာင္းေမာ္က.. “ေအး.. အဲဒါ ငါေျပာမလ႔၊ု ဒီကဗ်ာထဲမွာ သံုးထားတဲ့ စကားလံုးေတြကု ၾကည့္စမ္း.. ငါတု႔ သံုးေလ့ရွတဲ့ စကားလံုးမ်ဳးေတြနဲ႔ မဆင္ဘူးလား” “ဟုတ္တယ္ကြ.... ေနာက္ေက်ာကေလးတု႔၊ ဖေနာင့္ကေလးတု႔၊ ေထာက္ခံစာတု႔..” “ဆရာေမာင္ခုင္မာက ဒီကဗ်ာကု ဘာေၾကာင့္ေရးတယ္ ထင္သလဲ” မ်ဳးၾကည္က ဖန္ခြက္အဝေပၚ လက္ဝါးအုပ္ထားရင္း.. “ငါထင္တာကေတာ့ ငါတု႔ေရးတဲ့ ကဗ်ာပံုစံေတြကု ႀကဳက္လု႔ လုက္ေရးတယ္ ထင္တာပဲ” ေဇမုးက တစ္ခုခုကု ပုတ္ထုတ္သလု လက္ကု ယမ္းခါလုက္ၿပီး.... “တန္ရာတန္ရာ
ေျပာစမ္းပါကြာ....
သူ႔လုဆရာက
ငါတု႔ကဗ်ာေတြကု
လုက္တုပါ့မလားကြ၊
ေနာက္ၿပီး..
သူကေကာ ငါတု႔ကဗ်ာေတြကု ဘယ္လုလုပ္ ဖတ္ဖူးမွာလဲ၊ ဘယ္မဂဇင္းထဲမွာမွ ငါတု႔ကဗ်ာေတြ ပါတာမွ မဟုတ္တာ” “ငါတု႔သံုးေယာက္ ကဗ်ာရယ္လု႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ အခုမွ ေနာက္တက္လာတဲ့ လူငယ္ေတြေရးတဲ့ကဗ်ာလု႔ ေျပာတာ၊
ေနာက္ၿပီး..
သူက
ငါတု႔ကဗ်ာေတြကု
ျပန္အတုခုးတယ္လု႔
ဆုလုတာမဟုတ္ဘူး၊
ငါတ႔ေ ု တြေရးတဲ့
ကဗ်ာပံုစံေတြကု ေထာက္ခံတဲ့အေနနဲ႔ ငါတု႔ဘက္က ဝင္ရပ္တည္ေပးတာလု႔ ဆုလုတာ” ေသာင္းေမာ္က
ေမးေစ့ကု
ပြတ္ေနသည္။
သူ႔မုတ္ဆတ္ေမြးတုနံ႔နံ႔ေတြက
အလ်င္ကထက္
နည္းနည္းပုၾကမ္းလာတာ သတျပဳမ၏။ သူက.. “ငါ့အထင္ကေတာ့
ဆရာေမာင္ခုင္မာဟာ
ငါတ႔ေ ု ရးတဲ့ကဗ်ာေတြကု
ႀကဳက္တယ္၊
ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆုတာ
ဒီလုေရးရတယ္ကြ ဆုတဲ့သေဘာနဲ႔ ပညာေပးလမ္းျပခ်င္လ႔ု ဒီကဗ်ာကု ေရးတာလု႔ ထင္တယ္”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
133
“မင္းတု႔ကလည္း
ကုယ္ထင္တာ
ကုယ္ေျပာေနၾကတာကုးကြ..
ဒီကဗ်ာ
ဘာေၾကာင့္ေရးတယ္ဆုတာ
ကာယကံရွင္ကုယ္တုင္ပဲ သမွာပဲ၊ ခုလု အထင္န႔မ ဲ ွန္းၿပီး ေျပာေနလု႔ကေတာ့ အပုပ”ဲ “ဒီလုပဲ
မွန္းဆၾကည့္ရတာေပါ့ကြ....
တစ္ေန႔ေန႔
တစ္ခ်န္ခ်န္
ဆံုခြင့္ရရင္
ငါတ႔ထ ု င္တာ
ဟုတ္မဟုတ္
ေမးၾကည့္လု႔ရတာေပါ့” “ကဲ..
တစ္ေန႔ေန႔
ဆံုေကာင္းဆံုရမွာေပါ့ေလ၊
ခုေတာ့
လက္က်န္ေလး
ျဖတ္လုက္ရေအာင္....
မွ်ထည့္လုက္မယ္ေနာ္” ေဇမုးက ဖန္ခြက္သံုးခြက္ထဲ မွ်ထည့္သည္။ မ်ဳးၾကည္က စပါကလင္ႏွင့ေ ္ ရာၿပီး ေသာက္သည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
134
ဆုင္ထဲက
ထြက္လာၾကေသာအခါ
သံုးေယာက္စလံုး
ခပ္မွန္မန ွ ္
ျဖစ္ေနၾကသည္။
တစ္ပုလင္းကု
သံုးေယာက္ေသာက္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ အရမ္းေတာ့ မမူးေခ်။ စကားေျပာေကာင္း႐ံုသာ ျဖစ္၏။ “ဒီေန႔ညေတာ့ ငါ ဆုင္ကု မျပန္ေတာ့ဘူး.... ေဇမုးအေဆာင္မွာ လုက္အပ္မယ္” “ငါလည္း အဲဒီမွာပဲ အပ္မယ္” “မင္းဆုင္မွာ ေစာင့္အပ္မယ့္လူ ရွလု႔လား” “ရွတယ္.. ေနာက္အသစ္ေရာက္လာတဲ့ စားပြထ ဲ ုးေကာင္ေလးက ဆုင္မွာပဲ အပ္တာ” “မင္းက ဆရာႀကီး ျဖစ္ေနၿပီေပါ့” “ေအးကြ.. ငါက ဦးေဆာင္စားပြထ ဲ ုးမွ်ဴး ဆုပါေတာ့” ပန္းဆုးတန္းမွတ္တုင္မွ
နံပါတ္ရွစ္ကား
စီးၾကသည္။
ညကုးနာရီေက်ာ္ၿပီ
ျဖစ္သျဖင့္
လူမက်ပ္ေတာ့။
ထုင္စရာေနရာေတာင္ ရသည္။ တစ္ခံုတည္းမွာ သံုးေယာက္ ပူးကပ္ထုင္ရင္း စကားေျပာလာၾကသည္။ ေျမနီကုန္းမွတ္တုင္မွာ ကားရပ္ေသာအခါ မ်ဳးၾကည္က.. “ဒီမွာ ဆင္းရေအာင္ကြာ” ဟု ေျပာသည္။ “ဘာလုပ္ဖု႔လဲ” “ခင္ေစာႏြယ္တု႔အမ္ သြားမလု႔” “ဟာ.. ဒီအခ်န္ႀကီးသြားလု႔ ႐ုက္ထုတ္မွာေပါ့က”ြ “အမ္ထဲဝင္မွာ မဟုတ္ဘူး.. အမ္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္မွာ” “ဟာ.. ဘာလုပ္မွာလဲ” “လာပါကြာ.. ဆင္းရေအာင္” ေျပာေျပာဆုဆု မ်ဳးၾကည္ ထၿပီး ကားေပၚကဆင္းသြားသည္။ ေဇမုးက ေဟ့ေကာင္.. ေဟ့ေကာင္ေအာ္ရင္း လုက္ဆင္းသည္။ ကားက စထြက္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေသာင္းေမာ္ အျမန္ခုန္ခ်လုက္ရ၏။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
135
“ေတာ္ေတာ္ ေပါေတာေတာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏုင္တဲ့ေကာင္.... ဘာမွလည္း ျမင္ရမွာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔” ေဇမုးက ျမည္တြန္ေနသည္။ မ်ဳးၾကည္က ဘာမွ်ျပန္မေျပာဘဲ ပန္းၿခံကုျဖတ္၍ ခင္ေစာႏြယ္တု႔လမ္းဘက္ သြားေန၏။ “စတ္ခ်မ္းသာသလု လုပ္ပါေစကြာ.. မင္းကလည္း ကုယ္ခ်င္းစာမွေပါ့၊ မင္းတုန္းကလည္း ဒီလုပဲ မဟုတ္လား” ေသာင္းေမာ္က
ဝင္ေျပာသည္။
လမ္းထဲ
ခ်ဳးဝင္လာခဲၾ့ ကသည္။
ခင္ေစာႏြယ္တု႔
ငွားေနေသာ
အမ္ေရွ႕သ႔ု
ေရာက္ေသာအခါ.... “ငါ သီခ်င္းဆုခ်င္တယ္ကြာ.. ခ်စ္မုးႀကီး ဆုမယ္” “ဟာ..
ဒါေတာ့
မျဖစ္ဘူး၊
သူမ်ားလမ္းထဲမွာ
ထ႐ုက္ေနဦးမယ္၊
ဒီလမ္းေတြက
ေအးေအးေဆးေဆး
တတ္တတ္ဆတ္ဆတ္ ေနၾကတာ၊ ေနာက္ၿပီး.. ခုေလာက္ဆု ခင္ေစာႏြယ္လည္း အပ္ေနေလာက္ပါၿပီ” “မအပ္ေသးဘူးကြ.. ဟုမွာ မီးေရာင္ျမင္တယ္၊ စာက်က္ေနတာ ျဖစ္ရမယ္” “အဲဒါက
အမ္ေနာက္ေဖးဘက္က
မီးေရာင္ပါကြာ..
မဟုတ္မွလြေ ဲ ရာ..
ဒါ
အမ္သာမီး
ျဖစ္ရမယ္၊
သူ
ေခ်းပါေနတယ္ ထင္တယ္ကြ” “ငါ....” ေဇမုးက ေနာက္သျဖင့္ မ်ဳးၾကည္ ဆဲသည္။ “မဆုပါနဲ႔ေတာ့ကြာ.. တကယ္လု႔ သူမအပ္ေသးလု႔ မင္းအသံၾကားတယ္ပဲထား၊ ခုလု သီခ်င္းလာေအာ္ဆုတာကု သူႀကဳက္မွာမဟုတ္ဘူး” ေသာင္းေမာ္က သီခ်င္းမဆုျဖစ္ေအာင္ ပရယာယ္သံုးလုက္သည္။ “ေအးကြ.. ဟုတ္တယ္၊ သူက ဗ႐ုတ္က်တာ မႀကဳက္ဘူးဆုေတာ့၊ သပ္ဆုခ်င္တာပဲကာြ .... ေဟ့ေကာင္.. လွည္းတန္းအထ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္မယ္၊ သူ႔အမ္ေရွ႕မွာ မဆုရရင္ သူ႔ေက်ာင္းေရွ႕မွာ ဆုမယ္” “ေအးေလ....
ဆုခ်င္လည္း
ဆုေပါ့၊
ေဆးေက်ာင္းမွာေတာ့
ခုအခ်န္ဆု
လူေသအေလာင္းေတြပဲ
ရွမယ္၊
မင္းရဲ႕အသံကု ၾကားရင္ အေလာင္းေတြကေတာင္ သူတု႔ကုယ္သူတု႔ သတ္ေသၾကမွာပဲ” ေဇမုးက ေျပာလုက္သည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
136
ေဇမုးက သူႏွင့္ ဥၾသေဆြတု႔အေၾကာင္း မၾကာခဏ ေျပာျပတတ္သည္။ “သူ႔ဆံပင္က
အၿမဲတမ္း
ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္န႔ေ ံ လး
သင္းေနတာပဲ၊ ၿပီးေတာ့....
သူ႔ဆံႏြယ္ေခြကေလးေတြကု
လက္ညႇဳးမွာရစ္ပတ္ၿပီး ေဆာ့ကစားရတာ သပ္ေပ်ာ္ဖု႔ေကာင္းတယ္” ဟူ၍ လည္းေကာင္း။ “ကမာၻေပၚမွာ အႏူးညံ့ဆံုးအရာကု ငါ ရွာေဖြေတြ႔ရွၿပီက.ြ . သူ႔လက္ေမာင္းကေလးေပါ့” ဟူ၍ လည္းေကာင္း။ တစ္ခါကေတာ့ စာရြက္ပုင္းကေလးႏွင့္ ေသသပ္စြာ ထုပ္ထားေသာ အထုပ္ကေလးတစ္ထုပ္ကု ေျဖျပသည္။ ဝါတာတာ အမႈန႔က ္ ေလးေတြ။ “ဒါ ဘာမႈန႔ေ ္ လးေတြလဲ.. သလား” ဟု ေမးသည္။ မ်ဳးၾကည္က သနပ္ခါးမႈန႔မ ္ ွန္း သသႀကီးႏွင့္.. “ပုးဟပ္ေခ်းကု အမႈန္႔ႀကတ္ထားတာ ထင္တယ္” ေဇမုးက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ၿပီး.... “ေတာ္ေတာ္
ညစ္စုတ္တဲ့ေကာင္....
ဒါ
ဥၾသေဆြရဲ႕
ပါးျပင္ေပၚက
သနပ္ခါးမႈန႔က ္ ေလးေတြကု
ျခစ္ၿပီး
ယူလာခဲ့တာကြ” “ဟာ.. ဒါဆု ငါ့ကုေပးပါကြာ၊ ပီယေဆး ေဖာ္ခ်င္လ႔”ု “ဘာဆုင္လု႔လဲ” “မင္း စုန္းတေစဝတဳေတြထဲမွာ မဖတ္ဖူးဘူးလား၊ သခ််ႋဳင္းကုန္းကုသြား.... လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေသထားတဲ့ မန္းမအေလာင္းကု ေဖာ္၊ ဝဉာဥ္ျပန္ေခၚၿပီး သနပ္ခါးေသြးခုင္း၊ ပါးမွာလမ္းခုင္း၊ ေျခာက္ေတာ့မွ ႏွီးဖ်ားနဲ႔ ျခစ္ယူၿပီး ပီယေဆးေဖာ္တာ” “အေတာ္ ယုတ္မာတယ္၊ ဒီမွာ.. ေဟ့ေကာင္၊ မင္း ငါ့ကု မနာလုျဖစ္ေနတာ မဟုတ္လား” “သြားေသလုက္ပါလား.. မင္းကု မနာလုျဖစ္ရေအာင္ မင္းရဲ႕ဥၾသေဆြက ဘာမု႔လု႔လဲ၊ သူ႔ပါးက သနပ္ခါးထက္ ခင္ေစာႏြယ္ရဲ႕ ေျခဖဝါးမွာ ကပ္ေနတဲ့ ဖုန္မႈန႔က ္ ပုၿပီးအဖုးတန္တဲ့ကြ.. သလား”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
137
“အဲဒီ ဖုန္မႈန႔က ္ ုပဲ ရေအာင္လုပစ ္ မ္းပါဦး” ေျပာသာ
ေျပာရေသာ္လည္း
ေဇမုးကု
မ်ဳးၾကည္
အားက်ေနတာ
အမွန္။
ေဇမုးႏွင့္
ဥၾသေဆြတု႔
တြေ ဲ လွ်ာက္သြားတာျမင္လွ်င္ ရင္ထဲမွာ မခ်။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ တြေ ဲ လွ်ာက္ခြင့ရ ္ ပါ့မလဲ။ တကယ္ေတာ့ ေဇမုးကု အားက်ေနျခင္းမွာ ခင္ေစာႏြယ္၏အသားကု ထခ်င္ကုင္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္။ ဖက္ခ်င္နမ္းခ်င္ေသာေၾကာင့္
မဟုတ္။
သူ႔မ်က္ႏွာေလးကု
တစမ့္စမ့္ၾကည့္ေနလုျခင္းသာ
ျဖစ္၏။
သူ႔အခ်စ္ကု
ရရွလုျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ေဇမုးေျပာသလု
ခင္ေစာႏြယ္၏
ေျခဖမုးမွ
ဖုန္မႈန႔က ္ ေလးမ်ားကု
ပုင္ဆုင္ခြင့ရ ္ လွ်င္ပင္
တစ္သက္လံုး
အျမတ္တႏုးသမ္းထားမည္ ျဖစ္၏။ ဒီေလာက္အထ သူတြယ္တာသည္။ သု႔ျဖင့္ ခင္ေစာႏြယ္ထံသု႔ တစ္ေခါက္တစ္ခါ ေရာက္ရျပန္ေလ၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
138
ေက်ာင္းမွာဆုလွ်င္
ခင္ေစာႏြယ္၏
သူငယ္ခ်င္းေတြ
ေဘးမွာမရွသည့္အခ်န္ကု
ဆံုဖု႔မလြယ္။
ထု႔ေၾကာင့္
မနက္ေက်ာင္းမသြားခင္ မွတ္တုင္မွာ သြားေစာင့္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္ ေရာက္မလာခင္ ေဆးေပါ့လပ္ႏွစ္လပ္ ကုန္သြား၏။ ခင္ေစာႏြယ္သည္
ခပ္သုတ္သုတ္
ေလွ်ာက္လာေနသည္။
မွတ္တုင္နားေရာက္ေသာအခါ
မရပ္ဘဲ
ဆက္ေလွ်ာက္သည္။ ေက်ာင္းကု လမ္းေလွ်ာက္သြားမည့္သေဘာ။ မ်ဳးၾကည္ကု
သူမျမင္။
မ်ဳးၾကည္က
လွမ္းေခၚမည္ျပဳၿပီးမွ
မေခၚဘဲ
ေနလုက္သည္။
လွမ္းေခၚလွ်င္
အစီအစဥ္ေျပာင္းၿပီး ကားစီးသြားမွာ စုးရသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာဖ႔ု အခြင့္အေရးကု လက္လြတ္မခံႏုင္။ ခင္ေစာႏြယ္
နည္းနည္းလွမ္းသြားမွ
သူ
ေနာက္ကလုက္သည္။
ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲလွမ္းလုက္လွ်င္
အသာကေလးမီမည္ဟု ထင္တာ မွားသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က အေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ျမန္သည္။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မမီ။ ေပႏွစ္ဆယ္ေလာက္ အကြာထေရာက္ေအာင္ မနည္းလုက္ရသည္။ သူ မတတ္ႏုင္ေတာ့သျဖင့္.. “ခင္ေစာႏြယ္” ဟု
လွမ္းေခၚလုက္ရသည္။
ေဘးခ်င္းယွဥ္မခ်န္တြင္
မ်ဳးၾကည္
ခင္ေစာႏြယ္က အေတာ္ေမာေနၿပီ။
လွည့္ၾကည့္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း
သူ႔ကုျမင္မွ
ေျခလွမး္ ကု
စကားမေျပာႏုင္ေသးဘဲ
ေလွ်ာ့သည္။
အသက္႐ွ်ဴမွန္ေအာင္
ခဏေနရေသးသည္။ “နင္ကလည္း လမ္းေလွ်ာက္ျမန္လုက္တာ၊ ၿပဳင္ပဝ ြဲ င္လ႔ေ ု တာင္ ရတယ္” “ငါ
ဒီလုပဲ
ေလွ်ာက္ေနက်ပဲ၊
ဒီေန႔
ထမင္းက်က္တာ
ေနာက္က်လု႔
ေက်ာင္းမမီမွာစုးလ႔ု
အရမ္းသြန္ၿပီးေလွ်ာက္တာ၊ ဒါနဲ႔.. နင္က ဘယ္ကေနဘယ္လု လုက္လာတာလဲ” “နင့္ကု လွမ္းျမင္လုက္လု႔” ဟူ၍သာ မေရမရာ ေျပာလုက္သည္။ “ဘာလဲ.... နင္ ငါ့ကု ရည္းစားစကား ထပ္ေျပာမလု႔ လုက္လာတာလား”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
139
ခင္ေစာႏြယ္က ေျပာင္ေျပာင္ႀကီး ေျပာခ်လုက္သျဖင့္ မ်ဳးၾကည္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသ ျဖစ္သြားသည္။ “မဟုတ္ပါဘူးဟာ” ဟု လႊတ္ခနဲ ေျပာမသည္။ “မသဘူးေလ.. နင္က သူမ်ားကု ေနာက္ရေျပာင္ရမယ္ဆုရင္ အပင္ပန္းခံၿပီးေတာ့ လုပ္တတ္လု႔” မ်ဳးၾကည္ ဘာမွျပန္မေျပာ။ သူ႔ကုယ္သူသာ က်တ္၍ အျပစ္တင္ေနသည္။ ရည္းစားစကားေျပာဖု႔ မဟုတ္ပါဘူးဟု ဆုခဲ့မၿပီ။
ထုစကားကု
အစျပန္ေဖာ္ဖု႔
မလြယ္။
ဘာမွ
ဆက္မေျပာေတာ့။
အေတာ္ၾကာေအာင္
တတ္ဆတ္စြာ
ေလွ်ာက္လာၾကသည္။ သူတု႔ျဖစ္ေနပံုသည္ ႐ုပ္ရွင္ျပကြက္တစ္ခုသာဆုလွ်င္ ပရသတ္က သည္းခံႏုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္။ “ေဟ့ေကာင္ ငတံုး.... ေျပာပါေတာ့လား.. ေျပာေလကြာ” ဟု မင္းသားကု ထေအာ္ဆဲၾကေပလမ့္မည္။ ဒီမွာေတာ့ ေဘးမွျဖတ္သြားသည့္ ကားေတြ၊ လူေတြက သူတု႔ကု အမွတ္တမဲ့ပင္
သြားၾကသည္။
နံနက္ေစာေစာ
ေက်ာင္းသု႔၊
ေဈးသု႔၊
အလုပ္ခြင္သု႔
ကုယ့္ေဇာႏွင့္ကုယ္
သြားေနၾကသူေတြထဲတြင္ သူတု႔သည္ မထင္မရွား။ အထူးဂ႐ုျပဳစရာ မဟုတ္။ “ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ဟာ.. ေက်ာင္းမမီဘဲ ေနမယ္” ခင္ေစာႏြယ္က ေျပာသည္။ ေျခလွမ္းကု သြက္လုက္သည္။ မ်ဳးၾကည္ မက်န္ခဲ့ေအာင္ လုက္ေလွ်ာက္ရသည္။ အာဂခင္ေစာႏြယ္။
ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ထက္
ပုၿပီးုျမန္ေအာင္
လမ္းေလွ်ာက္ႏုင္သူ။
ငါ
သူ႔ကု
အမီလုက္ႏုင္ပါ့မလား။ ဟံသာဝတီအဝုင္းကု လွမ္းျမင္ရေသာအခ်န္တြင္ မ်ဳးၾကည္ ေမာစျပဳလာသည္။ လမ္းအျမန္ေလွ်ာက္ရတာေရာ၊ စတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ နဂုကပင္ ႏွလံုးခုန္ျမန္ေနတာေရာ ေျခလွမ္းမွန္မွန္
လွမ္းေနသည္။
အသက္မွန္မွန္
ေပါင္းစပ္ၿပီး ပုေမာေနျခင္း ျဖစ္၏။
ရွ်ဴသည္။
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
စနစ္တက်
ခင္ေစာႏြယ္ကေတာ့ အသက္ရွ်ဴနည္းကု
သူကၽြမ္းဟန္တူ၏။ ခင္ေစာႏြယ္က မ်ဳးၾကည္ကု တစ္ခ်က္ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္သည္။ မ်ဳးၾကည္က ဘာမွမျဖစ္ဟန္ေဆာင္သည္။ သု႔ရာတြင္ ခင္ေစာႏြယ္က ရပ္မသည္။ “နင္ ေမာေနၿပီလား.. က်န္းမာေရး သပ္မေကာင္းဘူး ထင္တယ္၊ ေဆးလပ္ေလးဘာေလး ေလွ်ာ့ေသာက္ဦး၊ ကဗ်ာဆရာဆုၿပီး
စားပြမ ဲ ွာခ်ည္း
ထုင္ေနလု႔
မရဘူးေနာ္၊
လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္ေပး၊
က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္း
တစ္ခုခုလည္း လုပ္ဦး” “နင္က ငါ့အတြက္ စတ္ပူတတ္ေသးသားပဲ” “ဟ.. ငါက ဆရာဝန္လုပ္မယ့္လူ၊ ဘယ္သူ႔အတြက္မဆု စတ္ပူရမွာပဲေပါ့” ့ ဟံသာဝတီအဝုင္းနား
ေရာက္လာသည္။
ဦးဝစာရလမ္းဘက္မွ
ျဖတ္ကူးရန္ ကားအရွင္းကု
ေစာင့္ေနတုန္း
ခင္ေစာႏြယ္က ေမးသည္။ “နင္ အရက္ေတြ ဘာေတြေရာ ေသာက္လား” “ေသာက္တယ္” “အရက္ေသာက္တာေတာ့ ငါ အားမေပးခ်င္ဘူး.... ဘာမ်ားေကာင္းလု႔လဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
140
“ေကာင္းလု႔ မဟုတ္ဘူး.. စတ္ညစ္လု႔” “အဲဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ေလာက္
ယုတၱကင္းမဲ့တာ
မရွဘူး၊
စတ္ညစ္ရင္
အရက္ေသာက္ရတယ္ဆုရင္
ငါတု႔မန္းမေတြ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ပါ့မလဲ” “နင္တု႔က....” ကားရွင္းသြားသျဖင့္ လမ္းျဖတ္ကူးသည္။ စကားစ ျပတ္သြားသည္။ တစ္ဖက္ကု ေရာက္မွ.. “နင္က ဘာေတြမ်ား စတ္ညစ္စရာ ရွလု႔လဲ” ခင္ေစာႏြယ္က ေမးသည္။ “နင့္ေၾကာင့္ေပါ့” ဟု မ်ဳးၾကည္ ေျပာျဖစ္သြားသည္။ “ငါ့ေၾကာင့္.... ငါက ဘာလုပ္လု႔လဲ” “ခင္ေစာႏြယ္” မ်ဳးၾကည္ေလသံက တကယ္ေလးနက္ေနမွန္း ခင္ေစာႏြယ္ သတျပဳမသည္။ “နင့္ကု ငါ ဟုတစ္ခါကေျပာတာ.. ေနာက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ အတည္ေျပာတာ” “ေတာ္စမ္းပါဟာ” “တကယ္ပါ ခင္ေစာႏြယ္.. ငါက အတည္လုလုနဲ႔ ေနာက္တတ္တယ္ဆုတာ မွန္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ တကယ္ပါ၊ ခုထ ေနာက္ေနတယ္လု႔ ထင္ေနတယ္ဆုရင္ေတာ့ နင္ဟာ လူကဲခတ္ သပ္ညံ့တယ္လု႔ ေျပာရေတာ့မွာပဲ၊ ဒါေပမဲ.့ .
နင္
ဒီေလာက္မညံ့ဘူးဆုတာ
ငါသပါတယ္၊
နင္က
ငါ့ထက္ေတာ္တာပဲ၊
ငါ
ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆုတာ
နင္သတယ္မဟုတ္လား” ခင္ေစာႏြယ္က ဘာမွျပန္မေျပာ။ ပညာေရးတကၠသုလ္ဝင္း ဆံုးခါနီးၿပီ။ မ်ဳးၾကည္ ရပ္လုက္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္ လုက္ရပ္သည္။ မ်ဳးၾကည္က လပ္ခုးံ ႀကီးကု တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး.... “ငါ
နင့္ကု
စတ္ဝင္စားေနတယ္
ဆုတာကု
နင္
အသအမွတ္
ျပဳေစခ်င္တယ္၊
အဲဒီတစ္ခုေတာ့
ငါ့ကု
လုက္ေလ်ာပါဟာ.... အသအမွတ္ျပဳတယ္ မဟုတ္လား” ခင္ေစာႏြယ္က မ်ဳးၾကည္ကုၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လုက္၏။ “ေအး.. ငါ အသအမွတ္ ျပဳပါတယ္၊ ဒါေပမဲ.့ ...” “ေတာ္ၿပီ ခင္ေစာႏြယ္.. ဆက္မေျပာနဲ႔ဦး၊ ဒီေလာက္ဆု ငါေက်နပ္ၿပီ၊ ေက်းဇူးပဲ” ဆုၿပီး လွည့္ထြက္သြားသည္။ “မ်ဳးၾကည္.. ေနဦး.... ငါ..” ခင္ေစာႏြယ္ လွမ္းေခၚေသာ္လည္း မ်ဳးၾကည္က လွည့္မၾကည့္ေတာ့။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
141
လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ကေလး တစ္အုပ္ ထပ္ထုတ္ျဖစ္ၾကသည္။ အလ်င္စာအုပ္တုန္းကေလာက္ မခက္ေတာ့။ ပန္းခ်ီခန္းက
စာအုပ္ေတြထတ ု ္ေနက်
ျဖစ္သျဖင့္
သူတု႔အကူအညီႏွင့္
အဆင္ေျပသြားသည္။
မ်က္ႏွာဖံုး
သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုကုလည္း ပန္းခ်ီကမ ု ်ဳးျမင့္က ဆြေ ဲ ပးသည္။ ထု႔ေၾကာင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လွလွပပ ထြက္လာသည္။ ေရာင္းတာကေတာ့ အလ်င္ကလုပင္ တြန္းတြန္းထုးထုး ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေရာင္းရသည္။ ခင္ျမဇင္ဆီက မ်ဳးၾကည္ ေငြငါးက်ပ္ ေခ်းထားဖူးသည္ကု ကဗ်ာစာအုပ္ေျခာက္အုပ္ျဖင့္ ျပန္ဆပ္သည္။ တစ္အုပ္က ေမတၱာလက္ေဆာင္။ ငါးအုပ္က တစ္က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ ငါးက်ပ္။ ခင္ျမဇင္က သေဘာေကာင္းသူျဖစ္သျဖင့္ လက္ခံလုက္သည္။ လက္မခံလု႔လည္း မျဖစ္။ ဟုေငြငါးက်ပ္က ျပန္ဆပ္ဖု႔ မဆပ္ဖ႔ု မေသခ်ာ။ ထုကဗ်ာစာအုပ္ႏွင့္
ပတ္သက္ၿပီး
ဥၾသေဆြႏွင့္
ေဇမုးတု႔
ျပႆနာ
ျဖစ္ရေသးသည္။
ကဗ်ာစာအုပ္ကစၥ
လံုးပန္းေနသျဖင့္ ဥၾသေဆြဆီ သပ္မေရာက္ျဖစ္။ ကားသစ္လဲေသာ ေသာၾကာေန႔တြင္ ဥၾသေဆြက ႐ုပ္ရွငၾ္ ကည့္ခ်င္သည္။ သူႀကဳက္ေသာ အႏၵယဇာတ္ကားသစ္ ဝင္သျဖင့္ ပထမေန႔ ပထမပြဲ ၾကည့္ခ်င္သည္။ ထုေန႔က်မွ ကဗ်ာစာအုပ္ကု စာကူးစက္မွာ အၿပီးလွည့္ရမည့္ကစၥ ရွေနသည္။ ဥၾသေဆြဆီ မသြားႏုင္။ သု႔ျဖင့္ ဥၾသေဆြ စတ္ေကာက္သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ေဇမုးက အေဆာင္ကု သြားသည္။ ႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္ပါ တစ္ခါတည္း ဝယ္သြား၏။ ဥၾသေဆြက
ဆင္းမေတြ႔သျဖင့္
တပ္ေခါက္ျပန္ခဲ့ရသည္။
႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္
အလကားမျဖစ္ရေအာင္
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
သြားၾကည့္ရ၏။ “ငါက ဥၾသေဆြကုယ္စား လုက္ၾကည့္ရတာဆုေတာ့ တန္ေအာင္ဆုၿပီး ႐ံုထဲမွာ ငါ့ကုေတာ့ မကုင္န႔ေ ဲ နာ္” ဟု မ်ဳးၾကည္က ေနာက္ေသးသည္။ တနဂၤေႏြေန႔ တစ္ေခါက္ အေဆာင္ကု သြားေသးသည္။ အခ်ည္းႏွီးပင္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
142
တနလၤာေန႔က်ေတာ့ တတယအႀကမ္ေျမာက္ အတင္းလုက္ေျပာၿပီး
ဥၾသေဆြ
ဝယ္သြားသည္။ ကဗ်ာစာအုပ္
ေက်ာင္းတက္အလာတြင္ ဥၾသေဆြက
သြားေစာင့္သည္။
စတ္ေကာက္မေျပေသး။
လက္ေဆာင္ေပးသည္။
ဥၾသေဆြက
သူ႔ကု မယူ။
႐ုပရ ္ ွင္လက္မွတ္လည္း စကားမေျပာ။ ထုအခါ
သူက
လက္ထဲသု႔
အတင္းထည့္ေပးသည္။ ဥၾသေဆြက ကဗ်ာစာအုပ္ကု လႊင့္ပစ္လုက္၏။ ေဇမုးသည္
အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္
ေဒါသျဖစ္ရသည္။
သူ႔ကုစတ္ေကာက္တာ
အျပစ္မေျပာ။
နာနာၾကည္းၾကည္း ေျပာလုကလ ္ ွ်င္.... ယုတ္စြအဆံုး ပါးပတ္႐ုက္လုက္လွ်င္ပင္ ဒီေလာက္စတ္ဆုးမည္ မဟုတ္။ ခုဟာက ကဗ်ာစာအုပ္။ သူ အျမတ္တႏုး ေရးထားေသာ ကဗ်ာမ်ား။ သူ အပင္ပန္းခံ ျပဳလုပ္ထားေသာ ကဗ်ာစာအုပ္ကု လႊင့္ပစ္ျခင္း။ အလ်င္မန္းကေလးေတြတုန္းကဆုလွ်င္ ဆြထ ဲ ုးပစ္မလမ့္မည္။ ဥၾသေဆြကုေတာ့ သူ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္သျဖင့္ မလုပ္ရက္။ သု႔တုင္ေအာင္ ဥၾသေဆြဆီ သူ လံုးဝမသြားေတာ့ဘဲ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ထားလုက္သည္။ ဥၾသေဆြက သူမွားသြားေၾကာင္း သသည္။ ခင္ျမဇင္ဆီက ကဗ်ာစာအုပ္ ဝယ္သည္။ ညက်ေတာ့ ကဗ်ာစာအုပ္ကု ရင္ဘတ္ေပၚတင္ၿပီး ေငးငုင္ေနသည္။ မ်က္ရည္ေတာင္ ဝဲေနသည္ဟု ခင္ျမဇင္က ျပန္ေျပာျပသည္။ ထုသတင္းၾကားရေတာ့ ေဇမုး စတ္နည္းနည္းေျပသြားသည္။ မ်ဳးၾကည္ကလည္း တုက္တြန္းသျဖင့္ ဥၾသေဆြႏွင့္ ျပန္အဆင္ေျပသြား၏။ မ်ဳးၾကည္ကလည္း
ခင္ေစာႏြယ္ကု
ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္
သြားေပးသည္။
ေအးေအးေဆးေဆးေတာ့
စကားေျပာခြင့္ မရခဲ့။ ကားမွတ္တုင္မွာ ေစာင့္ေနတုန္း ခင္ေစာႏြယ္ သုတ္သုတ္ပ်ာပ်ာ ေရာက္လာသည္။ ထြက္လုဆဲဆဲ နံပါတ္ကုး ကားတစ္စီးေပၚ ေျပးတက္သည္။ ကားအထြက္တြင္ မ်ဳးၾကည္လည္း ေနာက္ေပါက္မွ တြယ္တက္လုက္ရသည္။ ကားေပၚမွဆင္းေတာ့ မ်ဳးၾကည္ကု ခင္ေစာႏြယ္ ျမင္သည္။ မ်ဳးၾကည္က စာအုပ္ေပးေသာအခါ.... “ငါ့မွာ.. ပုက္ဆံအပု မပါဘူး” ခင္ေစာႏြယ္က ေျပာသည္။ “ငါ လက္ေဆာင္ေပးတာပါ” “ေက်းဇူးပဲ.. သြားမယ္ဟာ၊ အတန္း ေနာက္က်ေနၿပီ” ထြက္သြားၿပီးမွ ျပန္လွည့္၍.. “နင္လည္း သပ္ေလမေနနဲ႔၊ စာၾကည့္ေတာ့၊ စာေတြမစံုရင္လည္း ကူးထားဦး၊ စာေမးပြက ဲ နီးၿပီ” ဟု ေျပာၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္သြားသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္ စကားၾကာၾကာ မေျပာလုက္ရေသာ္လည္း မ်ဳးၾကည္ ေက်နပ္သည္။ စာေမးပြဲ နီးေနခ်န္မွာ ခင္ေစာႏြယ္ကု နားပူနားဆာ မလုပ္လု။ ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက သူ႔ကဗ်ာေတြ ဖတ္မလွ်င္ သူခံစားေနရတာ သလမ့္မည္။ ခင္ေစာႏြယ္က သူခ်စ္ေနတာကု အသအမွတ္ျပဳသည့္အတြက္ ဝမ္းသာလု႔မဆံုး။ ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ဦး.... သူ႔ကု စာေတြက်က္ဖ႔၊ု
စာေတြကူးဖု႔
ေျပာသြားသည္။
သူ႔အတြက္
ခင္ေစာႏြယ္က
စတ္ပူေဖာ္ရသားပဲ။
ဒါဆု
အေျခအေနေကာင္းသည္ ဆုရမည္။ ေက်ာင္းပ်က္ရက္မ်ားက လစ္ဟင္းခဲ့ေသာစာေတြ ႀကဳးစားပမ္းစား ကူးသည္။ *
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
143
စာေမးပြေ ဲ တြ ၿပီးသြားသည္။ ဥၾသေဆြ သူ႔ၿမဳ႕ျပန္ေသာအခါ ေဇမုးက သေဘၤာဆပ္ လုက္ပု႔သည္။ မ်ဳးၾကည္လည္း အေဖာ္ပါသြား၏။ သေဘၤာမထြက္ခင္ အလြမ္းသယ္ၾကသည္။ ေျပာစရာစကားေတြက မကုနႏ ္ ုင္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ဆံုးတုင္း “သဘာပတႀကီးခင္ဗ်ား” ဆုေသာ စကားကဲ့သု႔ “စာေရးေနာ္” ဟု စကားခံၿပီးမွ ေနာက္အေၾကာင္းအရာကု ေျပာသည္။ သေဘၤာထြက္ခ်န္
နီးလာေသာအခါ
စကားနည္းသြားၾက၏။
မ်က္ႏွာမေကာင္းၾက။
စာေရးေနာ္ဟု
ေနာက္ဆံုးတစ္ခါ အျပန္အလွန္ ေျပာၾကၿပီးေနာက္ ေဇမုးတ႔ု သေဘၤာေပၚမွ ဆင္းခဲ့ၾကရသည္။ သေဘၤာထြက္ေတာ့လည္း အျပန္အလွန္ လက္ျပေနၾကတာ မဆံုးႏုင္။ သေဘၤာက တေရြ႕ေရြ႕ သြားေနသျဖင့္ ျမင္ကြင္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့မ ္ ေပ်ာက္။ သေဘၤာဆပ္မွအျပန္ ခပ္ငုင္ငင ု ္ျဖစ္ေနေသာ ေဇမုးကုၾကည့္၍ မ်ဳးၾကည္က.. “ဥၾသေဆြကု မင္း ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္ထင္တယ္၊ အရင္ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ မတူဘူး” “ေအးကြာ.. ဟုတ္တယ္၊ သူနဲ႔က်မွ ငါ ဘယ္လုျဖစ္သလဲ မသဘူး၊ ဖူးစာရွင္အမွန္ ေတြ႔တာပဲလု႔ ထင္ပါရဲ႕” “မင္းတု႔ ခုင္ၿမဲပါေစကြာ” မ်ဳးၾကည္သည္
ေဇမုးတု႔ကု
အားက်ေနသည္။
သူတု႔ကေတာ့
ကာယကံရွင္ေတြမု႔
တကယ္ခံစားၿပီး
တကယ္လြမ္းၾကရျခင္း ျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္ကေတာ့ ေဘးက ပြၾဲ ကည့္ပရသတ္ လြမ္းသလု၊ ႐ုပ္ရွငတ ္ စ္ခုၾကည့္ၿပီး ခံစားရသလု ျဖစ္၏။ ေဇမုးတု႔လု သူလည္း တကယ္ခံစားခ်င္သည္။ ခက္တာက ခင္ေစာႏြယ္သည္ စာေမးပြၿဲ ပီးလွ်င္ နယ္ကုျပန္ရမည္ မဟုတ္။
သူ႔အမ္က
ေျမနီကုန္းတြင္။
ေဆးေက်ာင္းႏွင့္
ေျမနီကုန္းက
နီးနီးေလး။
အလြန္ဆံုး
ခင္ေစာႏြယ္ကု
ဘတ္စ္ကားဂတ္ လုက္ပု႔ၿပီး ကားေပၚတက္ လက္ျပ႐ံုသာ။ ဒါကေတာ့လည္း ေၾကာင္လြန္းသည္။ ခင္ေစာႏြယ္
စာေမးပြအ ဲ ၿပီးတြင္
သြားေတြ႔ခ်င္သည္။
သု႔ရာတြင္
ေတြ႔လွ်င္
အေျဖေတာင္းရေတာ့မည္။
ပထမဆံုးအႀကမ္ ျဖစ္၍ ျငင္းမည္ပင္ ျဖစ္၏။ ခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ကုယ့္စတ္ကူးေလးႏွင့က ္ ုယ္ ေနခ်င္ေသးသည္။ ထု႔ေၾကာင့္
မသြားျဖစ္ခဲ့။
စကားေျပာဖ႔ေ ု တာ့
ခင္ေစာႏြယ္
မဟုတ္။
ေက်ာင္းထဲကထြက္လာတာ
စာေမးပြၿဲ ပီးသည့္ေန႔မွာ
သူ႔ကုမျမင္ေအာင္ ျမင္သည္။
ပုန္းကြယ္ၿပီး
ခင္ေစာႏြယ္က
ေက်ာင္းေရွ႕မွာ ၾကည့္ဖု႔ျဖစ္၏။
ၾကည္လင္ရႊင္ပ်စြာ
သြားေစာင့္ေသးသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္
ရယ္ေမာလ်က္။
ဒါဆု
ေတြ႔ၿပီး
ေဆြေဆြတု႔ သူေျဖႏုင္တာ
ေသခ်ာသည္။ ဒီေလာက္ျမင္ရလွ်င္ ေက်နပ္ၿပီ။ ေဇမုးကေတာ့ ထံုးစံအတုင္း ေက်ာင္းပတ္ရက္မ်ားမွာ ေဒးဒရဲႏွင့္ ရန္ကုန္ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္။ ရန္ကုန္ေရာက္လွ်င္ မ်ဳးၾကည္အမ္မွာ အေနမ်ားသည္။ ေသာင္းေမာ္၏ လက္ဖက္ရည္ဆုင္သု႔ မၾကာခဏ ေရာက္သည္။ ေသာင္းေမာ္သည္ အလ်င္ကေလာက္ အလုပ္မ႐ႈပ္ေတာ့။ လူက်သည့္ အခ်န္မာွ သာ ကုယ္တုင္စားပြထ ဲ ုးရသည္။ က်န္အခ်န္မ်ားတြင္ စားပြထ ဲ ုးေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကု ၫႊန္ၾကား႐ံုသာ။ တစ္ခါတစ္ခါ ေကာင္တာမွာ ဝင္ထုင္ေပးရသည္။ ေသာင္းေမာ္သည္ ဆုင္၏လူယံု ျဖစ္ေနၿပီ။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
144
တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့
ဆုင္ရွင္လင္မယား
မအားလွ်င္
သူတု႔၏
သမီးအႀကီးဆံုး
ေကာင္တာထုင္သည္။
ေကာင္မေလးက ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ ရွၿပီ။ အေခ်ာအလွႀကီးဟု မဆုႏုင္ေသာ္လည္း ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေဇမုးတု႔က ေသာင္းေမာ္ကု စၾကသည္။ “ဆုင္ရွင္သမီးေလးက မဆုးဘူးကြ.. မင္းႀကံဖ႔ေ ု ကာင္းတယ္၊ ဒါဆု မင္း ဆုင္ပုင္ရွင္ျဖစ္ေရာ” “မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ.. ဆုင္ရွင္ေတြက ငါ့ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ေတြပါ၊ အရပ္ေနေန အခက္ခ်ဳးခ်ဳး မလုပ္ခ်င္ပါဘူး” “ဟ....
တခ်ဳ႕သစ္ပင္ေတြက်ေတာ့
တမင္တကာကု
အကုင္းအခက္ေတြ
ခ်ဳင္ေပးရတယ္၊
အဲဒါမွ
ပုၿပီး
အၫြန္႔အတက္ ထြက္လာတာ” “ေကာင္မေလးနာမည္က ဘယ္သူတဲ့လဲကြ” မ်ဳးၾကည္က ေမးသျဖင့္.. “လွလွၫြန္႔တဲ့” “ဆယ္တန္းလား” “မဟုတ္ဘူး.. ရွစ္တန္း သံုးခါက်လု႔ ေက်ာင္းထြက္လုက္ၿပီ” “ဒါက အေရးမႀကီးပါဘူးကြာ.. လက္ဖက္ရည္ဆုင္ တစ္ဆုင္လံုး ရွေနတာပဲ၊ မင္း စတ္ကူးမလြဲနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၊ ဒီလု အခြင့အ ္ ေရးမ်ဳးက....” “ဟာ.. ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲကာြ ” “ေကာင္မေလးက မင္းကု ခုးခုးၾကည့္ေနတာ ငါျမင္တယ္ကြ” ေသာင္းေမာ္ ဘာမွျပန္မေျပာ။ ေဇမုးက.. “ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား.. ေကာင္မေလးက မင္းကု စတ္ဝင္စားေနတယ္၊ တစ္ဖက္သတ္ ဆုပါေတာ့” “ဟုတ္လား.. ေဟ့ေကာင္” ဟု မ်ဳးၾကည္က ထပ္ဆင့္ေမးသည္။ ေသာင္းေမာ္က ေခါင္းဆတ္ျပသည္။ “ဟုတ္တယ္ကြ.. သူက ငါ့ကု သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနတာေတာ့ ငါရပ္မတယ္” “ဒါဆု အပုင္ပဲေပါ့” “မပုင္ခ်င္ပါဘူးကြာ.. ငါ ဒါေတြ စတ္ကူးထဲမွာ မရွပါဘူး” “စတ္ကူးရမွာေပါ့ကြ..
မင္း
စဥ္းစားၾကည့္စမ္း၊
မင္းအေနနဲ႔
အျပင္မွာ
ရည္းစားထားဖု႔
အခြင့အ ္ ေရး
ဘယ္မွာရွသလဲ၊ ရည္းစားထားတယ္ဆုတာ ဘယ္ေလာက္ ေငြကုန္တယ္၊ အခ်န္ကုန္တယ္ဆုတာ မင္းလည္းသသားပဲ၊ ေကာင္မေလးကု သြားသြားေစာင့္ရတယ္၊ လုက္စကားေျပာရတယ္၊ စာေပးရတယ္၊ အေျဖမရခင္မွာ အခ်န္ေပးရသလု သမီးရည္းစားျဖစ္ၿပီ ဆုေတာ့လည္း တြသ ဲ ြားတြလ ဲ ာလုပ္ဖု႔ အခ်န္ေပးရျပန္ေရာ၊ အျပင္သြားၿပီ ဆုကတည္းက ေငြကုန္ၿပီေလ၊ ေငြက ထားပါေတာ့၊ မင္းမွာ ရည္းစားထားဖု႔ အခ်န္မွ မရွဘဲ၊ ဒီအတုင္းေနရင္ တစ္သက္လံုး မန္းမရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး” ေဇမုး၏စကားကု ေထာက္ခံသည့္အေနျဖင့္ မ်ဳးၾကည္ကလည္း.. “မင္းဆုင္က
ေကာင္မေလးနဲ႔ဆု
ၿပီးေရာ၊
အျပင္လည္း
ေလွ်ာက္လည္စရာ
မလုဘူး၊
အခ်န္လည္း
ေပးစရာမလုဘူး၊ ဆုင္ထဲမွာတင္ ေတြ႔လု႔ရေနတာ၊ ပုက္ဆံလည္း မကုန္ဘူး” “ဟုတ္တယ္ကြာ.. မင္း ဆုင္ရွင္ျဖစ္ရင္ ငါတု႔လည္း လက္ဖက္ရည္ အလကားေသာက္ရတာေပါ့” “ေၾသာ္.. မင္းတု႔က လက္ဖက္ရည္ အလကားေသာက္ရဖု႔ အတြက္နဲ႔ ငါက....၊ ဒီမွာကြ.. ဒီေကာင္မေလးကု ယူလု႔ ငါ ဆုင္ရွင္ျဖစ္မယ္ ထင္လု႔လား.... ေဝးေသးတယ္၊ သူ႔အေဖအေမက လံုးဝသေဘာတူမွာ မဟုတ္ဘူး”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
145
“သေဘာမတူရင္ တစ္ႏွစ္ႏွစ္ႏွစေ ္ ပါ့ကြာ.. ကေလးရၿပီဆုရင္ ဘယ္ေနႏုင္မလဲ” “ဟား
ဟား....
ဆုင္ရွင္အဘုးႀကီးအေၾကာင္း
မင္းတု႔
မသေသးဘဲကုး၊
သပ္ျပတ္သားတယ္၊
ဟင္ဆုရင္
လွည့္ၾကည့္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး” “ဆုင္ရွင္ျဖစ္တာ မျဖစ္တာ အေရးမႀကီးပါဘူးကြာ.. ငါတု႔ကလည္း ဒါေတြမက္ေမာဖ႔ု ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ မင္းအတြက္ ရည္းစားေလး ဘာေလး ရေစခ်င္တာပါပဲ” “မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ.. ဒီေကာင္မေလးကု ႀကဳက္လု႔ကေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္ဖု႔ က်န္းေသပဲ” “မင္း ခုးေျပးေပါ့ကြ” “ခုးေျပးၿပီးေတာ့
ဘာလုပ္ကုင္စားမလဲ၊
သူ႔ကု
ဘာလုပ္ေကၽြးမလဲ၊
ငါ့တစ္ေယာက္အတြက္ေတာင္
လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး” မ်ဳးၾကည္က ေခါင္းတညတ္ညတ္လုပ္ရင္း.... “မင္းက ေစာေစာကေျပာေတာ့ ဒါေတြ စတ္မကူးပါဘူးဆု၊ စတ္မကူးရင္ ၿပီးၿပီေပါ့၊ ခုဟာက မင္းက ခုးေျပးၿပီး ဘာလုပ္စားမလဲ ဆုတာအထ စဥ္းစားေနတာကုး၊ စတ္မဝင္စားရင္ ဒါေတြ စဥ္းစားေနစရာ ဘာလုသလဲ” ေသာင္းေမာ္က ဘာမွ်ျပန္မေျပာ။ ေဇမုးက မ်ဳးၾကည္ကု ၾကည့္၍ မ်က္စမွတ္ျပသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
146
ေဇမုးသည္ မ်ဳးၾကည္အမ္သ႔ု ေမာႀကီးပန္းႀကီး ေရာက္ရွလာသည္။ “ေဟ့ေကာင္.. ေဟ့ေကာင္” ဟု တတြတ္တြတ္ ရြတ္ဆုေနသည္။ ေဇမုးသည္ ေနာက္ေဖးအထ ဝင္လာၿပီး မ်ဳးၾကည္အေမကု ေမးသည္။ “အမ္သာဝင္ေနတာ ထင္ပါရဲ႕” ေဇမုးသည္ အမ္သာကု တစ္ဒုနး္ ဒုန္း ထုသည္။ “ေဟ့ေကာင္.. ေဟ့ေကာင္” “ဘယ္သူလဲ.. ေဇမုးလား” “ဟုတ္တယ္.. ျမန္ျမန္ထြက္ခဲ့စမ္း၊ အေရးႀကီးလု႔” “ဟာ..ဘာအေရးႀကီးတာလဲ” “ေသာင္းေမာ္ကြ.. ေသာင္းေမာ္” “ဟင္.. ေသာင္းေမာ္ ဘာျဖစ္လု႔လဲ” “ဟာ.. ငါ.... ထြက္ခဲ့ကာြ ” “ေအး ေအး.. ဟာ.. ဒုကၡပါပဲ” မ်ဳးၾကည္က လံုခ်ည္ဝတ္ရင္း ထြက္လာသည္။ “ဘာလဲကြ.. ေသာင္းေမာ္ ဘာျဖစ္လု႔လဲ” “ဟုဒင္းကြာ.. ဟု” ခုမွ ေဇမုး သတရၿပီး လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားေသာ မဂဇင္းစာအုပ္ တစ္အုပ္ကု ျဖန္႔လုက္သည္။ ေခါက္ၿပီးမွတ္ထားေသာ ေနရာကု လွန္ျပသည္။ “ဒီမွာ ေတြ႔လား.. ေသာင္းေမာ္ရဲ႕ နာမည္” ေရြးကဗ်ာ စာရင္းထဲတြင္ ေသာင္းေမာ္၏ “ရပ္.. ၾကည့္.. သြား” ကဗ်ာကု ေရြးထားေၾကာင္း ပါလာသည္။ “ဟာ.. ေသာင္းေမာ္ကဗ်ာ အေရြးခံရတယ္ကြ၊ ဒီေကာင္သရင္ သပ္ဝမ္းသာမွာပဲ” မ်ဳးၾကည္က ဝမ္းသာအားရ ေျပာသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
147
“ဒီေကာင္ သခ်င္မွ သဦးမယ္၊ စာအုပ္က မေန႔ကမွ ထြက္တာ၊ ငါ ေဒးဒရဲကအလာ သေဘၤာဆပ္မွာေတြ႔လု႔ လွန္ၾကည့္ရင္း သတာကြ” “ဒါဆု ဒီေကာင့္ဆီ အခုသြားျပမယ္” မ်ဳးၾကည္က သူ႔အခန္းထဲ ေျပးဝင္ၿပီး ရွပ္အက််ႌကု ဆြထ ဲ ြက္လာသည္။ လမ္းက်မွ ဝတ္ရသည္။ ေသာင္းေမာ္သည္ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုႏွင့္ ဣေႁႏၵပ်က္ေလ့ မရွ။ အခု သူ႔ကဗ်ာ အေရြးခံရေၾကာင္း သေသာအခါတြင္ ဟန္မေဆာင္ႏုင္။ ဝမ္းသာမႈကု မဖံုးဖႏုင္။ ေရြးကဗ်ာစာရင္းထဲက သူ႔ကေလာင္နာမည္ႏွင့္ ကဗ်ာနာမည္ကု လက္ညႇဳးႏွင့္ တစ္လံုးခ်င္းေထာက္၍ သသႀကီးႏွင့္ ဖတ္ေနသည္။ မ်က္ႏွာက ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး။ သူတု႔သံုးေယာက္ထဲတြင္ ေသာင္းေမာ္က မဂဇင္းမွာ ပထမဆံုး အေရြးခံရသူ ျဖစ္၏။ “မင္း ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ၿပီကြ” မ်ဳးၾကည္က
ေသာင္းေမာ္၏
လက္ကုဆြ၍ ဲ
လႈပ္ယမ္းရင္း
ေျပာသည္။
ေဇမုးကလည္း
အားက်မခံ
က်န္လက္တစ္ဖက္ကု ဆြသ ဲ ည္။ “ငါ သပ္ဝမ္းသာတယ္ကြာ.. မင္း ေအာင္ျမင္သြားၿပီ” ေသာင္းေမာ္ကား ဘာမွ် ျပန္မေျပာႏုင္ေသး။ ေရြးကဗ်ာစာရင္းကုသာ ၾကည့္လု႔မဝေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ “မင္းအတြက္
လမ္းစရသြားၿပီကြ..
ေနာက္ဆုရင္
မင္းရဲ႕ကဗ်ာေတြကု
ဆက္သံုးမွာပဲ၊
တျခား
မဂဇင္းတုက္ေတြကလည္း ထည့္ေပးၾကမွာပဲ၊ မင္း ကဗ်ာေတြ မ်ားမ်ားေရးၿပီး ပု႔ကြာ” “မင္းတု႔လည္း ဆက္ပု႔ပါကြ.. ငါ့ကဗ်ာကလည္း ေကာင္းလြန္းလု႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ အယ္ဒီတာအႀကဳက္န႔ဲ သြားၿပီး တုက္ဆုင္လု႔ ျဖစ္မွာပါ” ဟု ေသာင္းေမာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြကု အားေပးစကား ေျပာသည္။ “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ.. မင္းကေတာ့ ငါတု႔ထဲမွာ အေတာ္ဆံုး ျဖစ္သြားၿပီ” “ကံအေကာင္းဆံုးလု႔ပဲ ယူဆရမွာပါကြာ” “ကံ ဉာဏ္ ဝီရယ သံုးပါးစလံုး ပါတာေပါ့ကြ၊ ကဲ.. မင္းကဗ်ာ အေရြးခံရတဲ့အတြက္ ငါတု႔ႏွစ္ေယာက္က မင္းကု ဂုဏ္ျပဳရမယ္” “ဘယ္ဟုတ္မလဲကြာ.. ငါက မင္းတု႔ကု ျပဳစုရမွာေပါ့” “မရဘူးကြ.. ငါတု႔ႏွစ္ေယာက္က ျပဳစုရမွာ၊ မင္း မျငင္းနဲ႔၊ မင္းကဗ်ာပါလ႔ု စာမူခရမွ ငါတ႔က ု ု ျပန္ေကၽြးခ်င္ေကၽြး” ဤသု႔ျဖင့္ ညေနတြင္ တစ္ဝုင္းဖြ႔ျဲ ဖစ္ၾကသည္။ က်သင့္ေငြကု ေဇမုးႏွင့္ မ်ဳးၾကည္က တစ္ဝက္စီ တာဝန္ယူသည္။ ေသာင္းေမာ္က ရွယ္ယာပါခ်င္ေသာ္လည္း ခြင့မ ္ ျပဳ။ ေသာင္းေမာ္၏ကဗ်ာက သံုးဆယ္ထက္
ပုမွာမဟုတ္။
ဘယ္ေတာ့မွ သု႔ရာတြင္
ပါမည္မသ။
ထုကဗ်ာ
ပါလွ်င္လည္း
စာမူခ
အေရြးခံရသည့္အတြက္
ရခ်င္မွ
ရမည္။
ဂုဏ္ျပဳပြက ဲ ေတာ့
ရလွ်င္လည္း
ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း
ေငြငါးဆယ္ေက်ာ္ ကုန္သြားေလ၏။ *
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
148
“နင္ စန္ဝမ္းႀကီးကု သတယ္မဟုတ္လား” ဟု မ်ဳးၾကည္က ေမးသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က.. “မသဘဲ ေနပါ့မလား၊ ငါတ႔ု ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး လုပ္အားေပးတုန္းက အတူတူပဲဟာ” “စန္ဝမ္းႀကီးနဲ႔ ခင္မာခ်ဳကု ငါတု႔ ဝုင္းစၾကတာေကာ” “ေအးေလ.. တစ္ခါက ခင္မာခ်ဳ စတ္ဆုးၿပီး ငါ့ကုဆြဲဆတ္တာ အသားေတာင္ ပဲ့သာြ းေသးတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ငါေသြးထြက္သြားလု႔ စတ္မေကာင္းဘူးဆုၿပီး ငုေသးတယ္ေလ” “အခု ငါတု႔အႀကံ ေအာင္ၿပီဟ” “ဘယ္လု....” “စန္ဝမ္းႀကီးနဲ႔ ခင္မာခ်ဳတ႔ု တြေ ဲ နၾကၿပီ” “ဟုတ္လား....
ငါေတာင္
မသဘူး၊
ေအးေလ..
ငါကလည္း
ကုယ့္ေက်ာင္းစာနဲ႔
ကုယ္႐ႈပ္ေနေတာ့
ခင္မာခ်ဳနဲ႔ေတာင္ မေတြ႔ျဖစ္တာ ၾကာၿပီကုး” “သူတု႔က ဘယ္သူ႔မွ အသမေပးဘဲ က်တ္ၿပီးေနၾကတာ၊ တစ္ရက္ေတာ့ သူတု႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ငါနဲ႔ တန္းတုးတာပဲ” “ခင္မာခ်ဳက ရွက္မေနဘူးလား” “ရွက္တာေပါ့.. စန္ဝမ္းႀကီးကေတာင္ ပုရွက္ေနေသးတယ္၊ ငါကလည္း မစဘဲ မေနႏုင္ဘူး၊ ဒါနဲ႔.. နင္တု႔ ဘယ္တုန္းက ေမာင္ႏွမေတာ္သြားၾကတာလဲလု႔ ေျပာေတာ့ ခင္မာခ်ဳက ရွက္ၿပီး မဆီမဆုင္ စန္ဝမ္းႀကီးရဲ႕ ဗုက္ေခါက္ကု ဆြလ ဲ မ္တယ္၊ စန္ဝမ္းႀကီးကေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲၿပီး ဟဲဟဲ ဟဲဟဲနဲ႔” ခင္ေစာႏြယ္က ရယ္သည္။ “ေကာင္းပါတယ္ဟာ..
သူတု႔ႏွစ္ေယာက္
လုက္ဖက္ပါတယ္၊
ဒီတစ္ခါေတြ႔ရင္
ငါက
ဝမ္းသာတယ္လု႔
ေျပာလုက္ပါ” “ခင္ေစာႏြယ္” မ်ဳးၾကည္က ေခၚလုက္သည္။ သူ႔အသံက ေစာေစာကႏွင့္ မတူဘဲ တည္ၿငမ္သြား၏။ “နင္ေကာ ငါ့ဗုက္ေခါက္ကု တစ္ခ်က္ေလာက္ ဆြလ ဲ မ္ပါလားဟာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
149
ခင္ေစာႏြယ္ ၿပံဳးသည္။ ထုအၿပံဳးသည္ လူနာတစ္ေယာက္ကုေတာင္ ႏွစ္သမ့္ႏုင္စြမ္းရွမည္မဟုတ္ဟု သူ႔ကုယ္သူ သ၏။ “နင္.. အဲဒီစကားကု စမလာနဲ႔ဟာ” “ငါ့မွာ ဒါပဲ ေျပာစရာရွတာပဲ” “ငါ့မွာေတာ့ အဲဒါမ်ဳး ေျပာခ်င္တဲ့စတ္ မရွဘူး” “ဒီမွာ.. ငါက..” “ေတာ္ပါေတာ့ဟာ.. ဆက္မေျပာဖု႔ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ငါ ဒါေတြ နားမေထာင္ခ်င္ဘူး၊ ငါ စတ္႐ႈပ္ေနတယ္” “ဘာျဖစ္လု႔ စတ္႐ႈပ္ရတာလဲ၊ ငါ့စကားက....” “နင္နဲ႔ မဆုင္ပါဘူး.. ငါ့အေၾကာင္းနဲ႔ ငါ” “ငါ သခြင့္မရွဘူးလား” “ရွပါတယ္.. ေအးေလ.. တစ္ေယာက္ေယာက္ကု ဖြင့ေ ္ ျပာလက ု ္ရရင္ စတ္ထဲမွာ ေပါ့သြားမွာပဲ” မ်ဳးၾကည္
စုးရမ္သြားသည္။
တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္
သူစတ္႐ႈပ္ေနတယ္ဆုတာ
လက္ထပ္ေပးဖု႔
စီစဥ္ေနၿပီလား။
ဘာလဲ။ မဆီမဆုင္
ခင္ေစာႏြယ္ကု
သူ႔အမ္က
စတ္ပူမျခင္းအတြက္
သူ႔ဘာသာ
ရွက္သလုျဖစ္သြားစဥ္ ခင္ေစာႏြယ္ စကားစသည္။ “ငါတု႔အမ္က စီးပြားေရးအေျခအေန မေကာင္းဘူး၊ ေအးေလ.. အရင္ကလည္း ေကာင္းခဲ့တာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ငါ့ေက်ာင္းစရတ္ ကာမေအာင္ဆုၿပီး ငါတု႔အမ္ကု ေရာင္းခဲ့တာ နင္သတယ္ေနာ္” မ်ဳးၾကည္ ေခါင္းညတ္ျပသည္။ “ေရာင္းတာကလည္း ငါတု႔ပုင္တဲ့ အမ္တန္ဖုး တစ္ဝက္ကုပဲ ရတာ၊ ဟုအခ်န္တုန္းကေတာ့ မဆုးလွဘူးေပါ့ေလ၊ ခုေတာ့ ကုန္ေဈးႏႈန္းေတြက တအားတက္တာပဲ၊ တုက္ဖြဳက္ေရာဂါသည္ရဲ႕ ကုယ္ပူရွန္လု တစ္ဟုန္ထုးတက္လာတာ၊ ဒါေပမဲ့ ကုန္ေဈးႏႈန္းဆုတာ ေရခဲတင္ေပးလု႔ ျပန္က်တာမ်ဳးမွ မဟုတ္ဘဲ မ်ဳးၾကည္ရဲ႕” ခင္ေစာႏြယ္၏ ဥပမာကု မ်ဳးၾကည္ သေဘာက်သြားသည္။ ၿပံဳးရယ္မျခင္း၊ ခ်ီးက်ဳးမျခင္းေတာ့ မရွ။ ခင္ေစာႏြယ္ စကားဆက္သည္။ “အမ္ေရာင္းလု႔ ရတဲ့အထဲက တခ်ဳ႕ကု ေက်ာင္းစရတ္ထားၿပီး က်န္တာကု ရင္းႏွီးလုပ္ကုင္စားမယ္ေပါ့၊ ဟုဟာ ဒီဟာ
စမ္းလုပ္ၾကည့္ေသးတယ္၊
မကၽြမ္းက်င္ေတာ့
႐ႈံးတာေပါ့၊
ဒီၾကားထဲမွာ
ကုန္ေဈးႏႈန္းေတြ
တက္လာတာနဲ႔
ထပ္တုက္တုးတာပဲ” မ်ဳးၾကည္က အတ္ထဲမွ ေဆးေပါ့လပ္ကု ထုတ္သည္။ ၿပီးမွ ခင္ေစာႏြယ္က ေဆးလပ္ေလွ်ာ့ေသာက္ခုင္းတာ သတရသျဖင့္ အတ္ထဲျပန္ထည့္လုက္၏။ ဒါကု ခင္ေစာႏြယ္က ရပ္မသျဖင့္.. “ေသာက္ခ်င္ ေသာက္ေလဟာ၊ ငါ ေဆးလပ္နံ႔ ခံႏုင္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္က ေဆးလပ္ မီးညႇေနတုန္း.... “အမ္မွာ က်ပ္တည္းလာၿပီဟ.. ငါ့ေက်ာင္းစရတ္ကလည္း နည္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ငါ့ေက်ာင္းစရတ္ ကာမေအာင္ အစစအရာရာ
ၿခဳးၿခံေခၽြတာေနရတယ္၊
စားတာေသာက္တာက
အစေပါ့၊
ဒါေပမဲ့
အမ္ကလူေတြက
ငါ့ကု
ဦးစားေပးၾကပါတယ္၊ ထမင္းဘူးမွာ ထည့္တဲ့ဟင္းေတာင္ ငါ့အတြက္သတ္သတ္ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးၾကတယ္၊ ဟင္းခ်င္းတူရင္လည္း အဆီအႏွစ္ ပုထည့္ေပးတယ္၊ အမ္မွာ အေကာင္းဆံုးဆုတဲ့ဟင္းက ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ထမင္းဘူးနဲ႔
ယွဥ္လုက္ရင္ေတာ့
အညံ့ဆံုးျဖစ္သြားတာေပါ့၊
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..
ငါေက်ာင္းတက္ႏုင္ဖု႔အတြက္
March 30, 2014
150
အမ္ကလူေတြအားလံုးက
အနစ္နာခံၾကရတယ္၊
ဒါေၾကာင့္
ငါကလည္း
တတ္ႏုင္သလာက္
ေခၽြတာတယ္၊
ငါ
ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ က်န္းမာေရးအတြက္ မဟုတ္ဘူး၊ ကားခ သက္သာေအာင္လု႔၊ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းမွာလည္း ငါ ဘာမွဝယ္မစားဘူး၊ ငါ့လြယ္အတ္ထဲမွာ ေငြငါးက်ပ္ေလာက္ ထည့္ထားရင္ တစ္ပတ္ေနလ႔လ ု ည္း မကုန္ဘူး” နင္ ဘာစားမလဲ၊ ဘာေသာက္မလဲ ေမးစဥ္က ခင္ေစာႏြယ္ ျငင္းခဲ့သည့္အေၾကာင္းကု ခုမွ မ်ဳးၾကည္ သသည္။ ခုခ်န္က်မွေတာ့
ငါေကၽြးပါ့မယ္၊
စားပါဟု
မေျပာခ်င္ေတာ့။
ထု႔ျပင္
သူ႔ေရွ႕မွာရွေနေသာ
တစ္ဝက္က်န္
လက္ဖက္ရည္ကုလည္း မ်ဳးၾကည္ ဆက္မေသာက္ခ်င္ေတာ့။ “နင္ စတုင္ပင္ မေလွ်ာက္ဘူးလား” မ်ဳးၾကည္က တစ္ခြန္းဝင္ေမးသည္။ “ငါတု႔အေမ စတ္ကလည္း တစ္မ်ဳးဟ၊ အစုးရေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ႔ ေက်ာင္းတက္တာထက္ မဘက မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးတယ္ဆုတာကု ပုၿပီး ဂုဏ္ယူခ်င္တာ၊ ခုေတာ့လည္း အဲဒီလုစတ္မ်ဳးေတြ မထားႏုင္ေတာ့ပါဘူးဟာ၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေလွ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာက္ရမွာပဲ” ခင္ေစာႏြယ္သည္ ထုစကားမ်ားကု နာနာၾကည္းၾကည္း ေျပာေနျခင္းမဟုတ္။ စတ္ဓာတ္က်ေနျခင္းလည္း မရွ။ သတင္းေၾကညာသူတစ္ေယာက္လု ေလသံမွန္မွန္ႏွင့္ ေျပာႏုင္သျဖင့္ မ်ဳးၾကည္ ခ်ီးက််ဴးမသည္။ “ငါက မေျပလည္တာေတြ ေျပာေနလု႔ နင္စတ္ညစ္သြားၿပီလား” ဟု ေမးသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “မညစ္ပါဘူးဟာ.. စတ္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ နင္က ငါ့ကု လူရင္းတစ္ေယာက္လု သေဘာထားၿပီး ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပတာကေ ု တာ့ ငါဂုဏ္ယူတယ္လု႔ ယူဆရမလားပဲ” “ေအး.. ငါ့မွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ မၾကာခဏ ေတြ႔ခြင့ရ ္ တာ နင္ပဲ ရွတာကုး” “နင္က သတၱေကာင္းပါတယ္ဟာ.... အခက္အခဲေတြကု ႀကံ့ႀကံခ ့ ံႏုင္လမ့္မယ္လု႔ ငါ ယံုၾကည္ပါတယ္” “ငါ စတ္ဓာတ္ေတာ့ မက်ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ.့ . ငါ ဆရာဝန္ျဖစ္ဖ႔က ု ႏွစ္ေတြ အေတာ္လုေသးတယ္၊ အဲဒါကု ေတြးမရင္ေတာ့ စတ္ေမာမတယ္၊ ငါတတ္ႏုင္တဲ့ကစၥ ဆုရင္ေတာ့ ဒီေလာက္ စတ္႐ႈပ္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ခုေတာ့ ငါလည္း ဘာမွမတတ္ႏုင္ဘူး၊ ဒီအခ်န္က်မွ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္လု႔လည္း မျဖစ္ႏုင္ေတာ့ဘူး၊ ကဲပါေလ.... နင္လည္း အေခ်ာင္သက္သက္ စတ္႐ႈပ္သာြ းရၿပီ၊ ငါတ႔ု သြားရေအာင္၊ နင့္လက္ဖက္ရည္ေတြ ကုန္ေအာင္ ေသာက္လုက္ဦး” “ငါ မေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး” “ဟ.. ဘာျဖစ္လု႔လဲ” “ငါ မ်ဳမက်ဘူးဟာ” ဤသု႔ျဖင့္ မ်ဳးၾကည္သည္ သူေျပာခ်င္သည့္စကားမ်ားကု မေျပာျဖစ္ခဲ့ျပန္ေခ်။ ခင္ေစာႏြယ္က သူ႔အေၾကာင္းေတြ မမကု ရင္းႏွီးပြင့္လင္းစြာ ဖြင့္ေျပာခဲ့သည္ကုေတာ့ သူ ေက်နပ္သည္။ တစ္ခုေတာ့ ရွသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ဒါေတြ ဘာေၾကာင့္ေျပာရသနည္း။ သူ႔ရင္ထဲက ေပါ့ပါးသြားေအာင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီမွာ ရင္ဖြင့ျ္ ပခ်င္လ႔လ ု ား။ ဒါမွမဟုတ.္ ...။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
151
တစ္စံုတစ္ခုကု စတ္႐ႈပ္ေနရသည့္အထဲ
ေတြးမၿပီး
မ်ဳးၾကည္
မ်ဳးၾကည္ကထပ္ၿပီး
ရင္ထတ္သြားရ၏။ စတ္အေႏွာင့္အယွက္
ခင္ေစာႏြယ္သည္ မေပးဖ႔ု
သူ႔အေျခအေနႏွင့္သူ သြယ္ဝုက္ေသာနည္းျဖင့္
တားျမစ္သတေပးလုက္ျခင္းေပလား။ ခုမွ သူ တကယ္ စတ္႐ႈပ္လာရေလသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
152
“ရပ္.. ၾကည့္.. သြား” ဟုဘက္ ဒီဘက္ လက္မျပ ႏႈတ္မဆက္ဘဲ ဝွီးခနဲ ေက်ာ္တက္သြားၾက ေနာက္နား အျပတ္အသတ္ လမ္းခုလတ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါေရာလား။ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ ေႏွးေႏွးျမန္ျမန္ အခ်န္တန္ေတာ့ အမ္ျပန္ၾကရစၿမဲ။ ခရီးမွတ္တုင္ တစ္တုင္ၿပီးတစ္တုင္ ၿပဳင္ဆုင္ၿပီးလႈပ္ရွား သြားရင္းလာရင္း ေရွ႕နားကာဆီး မီးပြဳင့္မွာ မီခ်င္မမ ီ ယ္။ လမ္းဆံုလမ္းခြဲ လမ္းလြလ ဲ မ္းမွား ကမ္းပါးကု ေက်ာ္ခ်င္ေက်ာ္ ေခ်ာ္ခ်င္ေခ်ာ္ ေမွာက္ခ်င္ေမွာက္ ေခ်ာက္ထဲလည္း က်ႏုင္တယ္။ တစ္ခ်ဳးတစ္ေကြ႔ အႏၲရာယ္ေတြ႔လု႔ ေစြ႔ခနဲအျမန္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့တ ္ ဲ့အခါ ေရွ႕ဆံုးမွာတစ္ဖန္ ေရာက္ရျပန္ဦးမွာပဲ။
။ ေကာင္းေမာ္
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
153
အေရြးခံထားရေသာ
ေသာင္းေမာ္၏ကဗ်ာသည္
ေနာက္သံုးလေလာက္ၾကာမွ
မဂဇင္းထဲမွာ
ပါလာသည္။
အတြင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ အျဖည့္ကဗ်ာအျဖစ္သာ ပါဝင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ ထု႔ေၾကာင့္ စာမူခ မရေခ်။ စာအုပ္တစ္အုပ္သာ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ရသည္။ စာမူခ
မရေသာ္လည္း
ေပ်ာ္ၾကသည္။
ေဇမုးက
မဂဇင္းစာအုပ္
ႏွစ္အုပ္ထပ္ဝယ္သည္။
ေသာင္းေမာ္ကု
အမွတ္တရ လက္မွတ္ထုးခုင္းၿပီး သူႏွင့္မ်ဳးၾကည္ တစ္ေယာက္တစ္အုပ္စီ ယူၾကသည္။ သူတု႔လုလူမ်ဳးအတြက္
မဂဇင္းမွာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒပ ္ ါဖ႔ု
မလြယ္လွ။
မဂဇင္းတစ္ေစာင္သု႔
တစ္လတစ္လ
ကဗ်ာအပုဒ္ေပါင္း ရာႏွင့္ခ်ီ၍ ေရာက္ရွေနသည္။ ထုအထဲမွာ ဝင္ၿပီး ယွဥ္အေရြးခံရျခင္း ျဖစ္၏။ ထုအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေသာင္းေမာ္က.... “အႏုပညာပစၥည္းဆုတာ စက္နဲ႔ လွည့္ထုတ္လု႔ ရတာမဟုတ္ဘူး၊ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလံုးေသြးကုရင္းၿပီး ပင္ပန္းႀကီးစြာ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ရွားပါးပစၥည္းလု႔ ဆုၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ တစ္လတစ္လ မဂဇင္းေတြမွာ အသံုးမျပဳႏုငဘ ္ ဲ ပုလွ်ံေနတဲ့ ကဗ်ာေတြက ရာနဲ႔ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ရွေနတယ္၊ စက္႐ံုကေန အလြယ္တကူ ထုတ္လုပ္ႏုင္တဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြကေတာ့ ရွားပါးေနတယ္၊ မထူးဆန္းဘူးလား..” ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတု႔အတြက္ အားတက္စရာ ျဖစ္လာသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။ စာအုပ္လက္ေဆာင္ သြားထုတ္စဥ္ အယ္ဒီတာက
ေနာက္ထပ္ေရးၿပီး
ပ႔ေ ု ပါ့ဗ်ာဟု
ေလးေလးစားစား
ေျပာလုက္သည္။
ေသာင္းေမာ္မွာ
မန္းကေလးတစ္ေယာက္ကေန စၿပီး ရည္းစားစကားေျပာျခင္းကု ခံလုက္ရသလု ထူပူရွန္းဖန္းၿပီး မေနတတ္မထုင္တတ္ ျဖစ္သြားရ၏။ အယ္ဒီတာက စာအုပ္လွမ္းေပးေသာအခါမွာလည္း ဆုေတြဘာေတြ လက္ခံရယူသလု လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့ယ ္ ူၿပီး လက္ဆြႏ ဲ ႈတ္ဆက္ရဦးမည္မွတ္၍
လက္ကမ္းေပးမမလု
ျဖစ္သြားေသးသည္။
မဂဇင္းတက ု ္ထဲက
ျပန္အထြက္တြင္
ႏွစ္ထစ္သာရွသာ ေလွကားကု ေျခလွမ္းသံုးလွမ္း လွမ္းမသျဖင့္ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားရျပန္သည္။ သူ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ပါလာသျဖင့္ မ်ဳးၾကည္တု႔၊ ေဇမုးတု႔လည္း အားတက္ၿပီး မဂဇင္းေတြကု အလ်င္ကထက္ပုၿပီး ကဗ်ာေတြပ႔ၾု ကသည္။
မၾကာခင္မွာ
သူတု႔သံုးေယာက္စလံုး၏
ကဗ်ာမ်ား
မဂဇင္းေတြမာွ
လစဥ္ပါလာေတာ့မည္ဟု
ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး စတ္ကူးယဥ္ေနၾကသည္။ ထုအေတာအတြင္း
တကၠသုလ္ႏွစ္လည္မဂဇင္း
ထြက္လာသည္။
မ်ဳးၾကည္ႏွင့္
ေဇမုးတု႔၏
ကဗ်ာေတြ
ပါလာသည္။ သူတု႔ႏွစ္ေယာက္သည္
ေပ်ာ္လြန္းသျဖင့္
အၿငမ္မေနၾက။
မဂဇင္းတစ္အုပ္စီ
ပုက္ၿပီး
ေက်ာင္းဝင္းအႏွံ႔
ေလွ်ာက္သြားေနမၾကသည္။ တစ္ေနရာရာမွာ ထုင္မလွ်င္ မဂဇင္းစာအုပ္ကု လွန္သည္။ ကဗ်ာေတြကု ျပန္ဖတ္သည္။ မဂဇင္းကု လွန္ရလြန္းသျဖင့္ လက္အက်င့္ရၿပီး ဘယ္အခ်န္ လွန္လုက္လွန္လုက္ သူတု႔ကဗ်ာပါေသာ စာမ်က္ႏွာကု တန္းခနဲ လွန္မၾကသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
154
ေတြ႔သမွ် သူငယ္ခ်င္းေတြကု လက္ဖက္ရည္တုက္သည္။ သပ္မခင္လွေသာ၊ မ်က္မွန္းတန္းမ႐ံု ရွသူေတြကုေတာင္ လာ.. လက္ဖက္ရည္ေသာက္ပါဦးဟု အတင္းေခၚမၾကသည္။ ထု႔အျပင္.... ေအာင္ပအ ြဲ ခမ္းအနားကုလည္း သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ က်င္းပခဲ့ၾကေသးသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
155
“ကုယ္ကုယ္တုင္ေရးခဲ့တ့ဲ ကဗ်ာပဲ၊ ဘယ္အပုဒ္ရဲ႕ ဘယ္စာေၾကာင္းမွာ ဘာစကားလံုးသံုးထားတယ္ ဆုတာကအစ အတအက်
မွတ္မတာေပါ့၊
ဒါေပမဲ့
ကုယ့္ကဗ်ာကုပဲ
မဂဇင္းထဲမွာ
ပံုႏွပ္စာလံုးနဲ႔
ျပန္ျမင္ရတဲ့အခါ
တျခားကဗ်ာ
အသစ္တစ္ပုဒ္ကု ဖတ္ရသလုပဲ ခံစားရတယ္၊ တစ္မ်ဳးပဲက.ြ . ထူးေတာ့ ထူးတယ္” မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ ေဇမုးက.. “ငါ့အဖ႔ေ ု တာ့ မဂဇင္းထဲက ကုယ့္ကဗ်ာကု ျပန္ဖတ္ရတာဟာ ရည္းစားဆီက ပထမဆံုးလာတဲ့ ျပန္စာကု ဖတ္ရသလုပဲ၊ ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ုးႏုင္ဘူး၊ အၿမဲတမ္း ခံစားမႈအသစ္တစ္ခုကု ရတာခ်ည္းပဲ၊ ေအးေလ.. မင္းတု႔ကေတာ့ ရည္းစားမရွေတာ့ ဘယ္သမလဲ” ဟု အသားလြတ္ မဂၤလာယူလုက္ေသးသည္။ ေသာင္းေမာ္ကေတာ့.. “ငါကေတာ့
ဒီလုထင္တယ္ကြ..
မခင္တစ္ေယာက္ဟာ
ကုယ့္ဝမ္းနဲ႔လယ ြ ္ၿပီး
ေမြးလုက္ရတဲ့
သားငယ္ကု
ျပန္ၾကည့္လု႔ မဝသလုပဲ” “ဟာ..
မျဖစ္ႏုင္တာ၊
မင္းက
ကေလးေမြးဖူးလု႔လား၊
ကုယ္ပါတဲ့ေခ်းကု
ကုယ္ျပန္ငု႔ၾံ ကည့္ရသလုပဲဆုရင္
ဟုတ္ေသးတယ္” ေဇမုးက ဝင္ေနာက္သျဖင့္ မ်ဳးၾကည္က.. “ေတာ္ေတာ္ စုတ္ပဲ့တ့ေ ဲ ကာင္” ဟု ေျပာသည္။ ေသာင္းေမာ္က ၿပံဳးလုက္ၿပီး.. “မင္းေျပာတာလည္း ဟုတ္တုတ္တုတ္ပဲ၊ ကုယ္ပါတဲ့ေခ်းကု ျပန္မၾကည့္ခ်င္သလု ကုယ့္ဘာသာကုယ္ ေရးၿပီး ေနာက္တစ္ႀကမ္ ျပန္မဖတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ကဗ်ာမ်ဳး မေရးမဖ႔ု အေရးႀကီးတယ္ကြ” ေဇမုးက စီးကရက္ဘူးကု ေဖာက္ရင္း.. “ငါက ေနာက္တာကု မင္းက အကြက္ဝင္ေအာင္ ေျပာတတ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။ ဒူးယားဘူး၏ ထပ္တစ္ဖက္ကု လက္ျဖင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ပုတ္ထုတ္သည္။ စီးကရက္ႏွစ္လပ္ တုးထြက္လာ၏။ ေသာင္းေမာ္ႏွင့္ မ်ဳးၾကည္ဘက္ စီးကရက္ဘူး ကမ္းသည္။ သူလည္း တစ္လပ္ယူ၍ မီးညႇသည္။ ၿပီးေတာ့..
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
156
“ေက်ာင္းမဂဇင္းကု ကဗ်ာပ႔မ ု ယ့္သာ ပု႔ရတာ.. အေရြးခံရမယ္ မထင္ဘူး၊ ငါ့ကဗ်ာေတြက ကာရန္မဲ့ေတြကုး၊ ပါလာေတာ့ အံ့ေတာင္ၾသသြားတယ္” “ေက်ာင္းမဂဇင္းက
လြတ္လပ္ပါတယ္ကြ..
အယ္ဒီတာအဖြ႔ထ ဲ ဲမွာ
ေက်ာင္းသားေတြလည္း
ပါတယ္ေလ၊
ဆရာေတြက ႀကီးၾကပ္ေပးၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကုယ္တုင္ စီစဥ္လုပ္ကုင္ၾကတာကုး” “အျပင္မဂဇင္းေတြကလည္း ကာရန္မဲ့ကဗ်ာကု တျဖည္းျဖည္း လက္ခံလာၾကပါၿပီက.ြ . ငါတ႔ု ကဗ်ာေရးစတုန္းက မဂဇင္းႏွစ္ေစာင္ေလာက္ကပဲ လက္ခံေသးတယ္၊ အခု ေလးငါးေစာင္ ျဖစ္လာၿပီ” “ေနာက္ဆု ကာရန္မဲ့ကဗ်ာကု
မဂဇင္းအားလံုးက လက္ခံၾကတယ္
လက္ခံလာၾကမွာပဲ၊
မဟုတ္လား၊
ဘာေၾကာင့္လဲဆုေတာ့
တစ္ေန႔က်ရင္
အခု
အဲဒီလူငယ္ေတြထဲကပဲ
လူငယ္အမ်ားစုက
မဂဇင္းအယ္ဒီတာေတြ
ျဖစ္လာၾကမွာပဲ၊ အဲဒီအခါ သူတု႔ရဲ႕ မဂဇင္းေတြမွာ ဒီကဗ်ာေတြ ထည့္လာၾကမွာေပါ့” ေဇမုးက ပုလင္းလြတ္တစ္လံုးထဲသု႔ ေဆးလပ္မီးခုးေတြ မႈတ္ထည့္ၿပီး ပုလင္းအဝကု လက္ႏွင့္ပတ္ထားရာမွ လက္ကု ဖယ္လုက္သည္။ မီးခုးမ်ား တေငြ႔ေငြ႔တလူလူ တုးထြက္လာၾက၏။ “ဟုတစ္ေလာက ကာရန္မဲ့သင့္ မမဲ့သင့္ ျပႆနာ တက္လုက္ေသးတယ္ မဟုတ္လား” “အျငင္းအခုန္ ဆုတာကေတာ့ ေနရာတုင္းမွာ ရွတာပါပဲကာြ .. အလြန္တက်ပါတယ္ဆုတဲ့ သပၸံပညာမွာေတာင္ အျငင္းအခုန္န႔ဲ
ကင္းလု႔လား၊
ကဗ်ာနဲ႔
ပတ္သက္လု႔လည္း
လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အပုင္းကု
ျငင္းၾကတာပါကြ၊
ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္းကေတာ့ အတူတူပါပဲ၊ ကဗ်ာကု ဖ်က္ဆီးပစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵမ်ဳး ဘယ္သူ႔မွာမွ ရွမယ္မထင္ပါဘူး” “မင္း ကာရန္မဲ့ကဗ်ာကု လက္ခံသလား” ေဇမုးက မ်ဳးၾကည္ကု ေမးသည္။ မ်ဳးၾကည္က ကာရန္မဲ့ကဗ်ာ ေရးေလ့မရွသျဖင့္ ေမးျခင္းျဖစ္၏။ “ငါ လက္ခံပါတယ္၊ တစ္ခုပဲ ရွတယ္ကြာ.. ကဗ်ာေျပာင္းလဲလာပံု အဆင့္ဆင့္ကုၾကည့္၊ ပထမဆံုး သတ္ေစ့ႏွက္ သံုးခ်က္ညီ၊ အသတ္တူ အသံတူ ကာရန္ကု ယူၾကတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ အသတ္တူဖု႔ မလုဘူး၊ အသံတူရင္ ၿပီးေရာလ႔ု လက္ေလွ်ာ့လုက္တယ္၊
တစ္ခါ..
ေလး
သံုး
ႏွစ္
ကာရန္ယူတာကု
အေသမထားဘဲ
အလ်ဥ္းသင့္သလု
ယူတဲ့
လြတ္လပ္ကာရန္ဆုတာ ေပၚလာတယ္၊ အဲဒီကေန စကားလံုး ကန္႔သတ္ခ်က္ကု ပယ္ဖ်က္လုက္ျပန္တယ္၊ စကားလံုး အေရအတြက္ကု ယူခ်င္သေလာက္ ယူလု႔ရတယ္၊ ကာရန္ကုလည္း တစ္ေၾကာင္းနဲ႔ တစ္ေၾကာင္း ခ်တ္႐ုေ ံ လာက္ပဲ ယူေတာ့တယ္၊ ေနရာအတအက် မထားေတာ့ဘူး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စကားေျပနဲ႔ ကဗ်ာၾကားမွာ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနတဲ့ မ်ဥ္းေၾကာင္းေလးတစ္ေၾကာင္းက ကာရန္ပဲ၊ အဲဒီမ်ဥ္းေၾကာင္းေလးကုပါ ဖ်က္ပစ္ဖ႔ု သင့္မသင့္ စဥ္းစားတာေကာင္းတယ္” “ကဗ်ာနဲ႔
စကားေျပကု
နယ္နမတ္
သတ္မွတ္ခ်င္တဲ့
သေဘာပါ၊
နယ္နမတ္မ်ဥ္းဆတ ု ာ
ၿခံစည္း႐ုးလု
အလံုပတ္ကာလု႔ ရတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ နားလည္မႈနဲ႔ အျပန္အလွန္ ကူးလူးဝင္ထြက္လု႔ ရတယ္ေလ” “ဒါဆု.. ကဗ်ာစည္းကမ္းေတြအားလံုး ပယ္ဖ်က္ပစ္လုက္ရေတာ့မွာေပါ့” “ဘယ္ဟုတ္မလဲ.. ကာရန္မက ဲ့ ဗ်ာမွာလည္း စည္းကမ္းေတြ ရွတယ္ကြ၊ စကားလံုးကန္႔သတ္ခ်က္ မရွဘူးလု႔ မထင္န႔.ဲ . ရွတယ္၊ သမား႐ုးက်ပံုစံလုေတာ့ တစ္ေၾကာင္းမွာ ေလးလံုးရွရမယ္လု႔ ကန္႔သတ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး၊ လုသလု ယူလု႔ရတယ္၊
ဒါေပမဲ့
တစ္ေၾကာင္းတုင္းမွာ
ရတယ္ဆုတုင္း
အကန္႔အသတ္မရွ
စကားလံုးကန္႔သတ္ခ်က္
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
ရွတယ္၊
ယူေနတာ
မဟုတ္ဘူး၊
ဒီစာေၾကာင္းမွာ
စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းတုင္း
စကားလံုးေျခာက္လံုး
သံုးမယ္ဆုရင္
March 30, 2014
157
ေျခာက္လံုးအတအက်ပဲ၊ ပုလု႔လည္း မရဘူး၊ လုလု႔လည္း မရဘူး၊ တစ္လံုးတည္း သံုးမယ္ဆုလည္း အတအက်ပဲ၊ အဲ.. စကားလံုး
ဘယ္ႏွလံုးသံုးမယ္ဆုတာ
ဘယ္သူက
ဆံုးျဖတ္သလဲ၊
ကဗ်ာဆရာကုယ္တုင္က
ဆံုးျဖတ္ရတယ္၊
ကာရန္မဲ့ကဗ်ာေတြဟာ တစ္ပဒ ု ္မွာ စည္းကမ္းတစ္မ်ဳးစီ ရွေနတယ္၊ ဒါ လြယ္လြယ္ေလးလု႔ မထင္န႔က ဲ ြ၊ သူမ်ားထုတ္တဲ့ စည္းကမ္းကု လုက္နာရတာနဲ႔ ကုယ့္ဘာသာကုယ္ ထုတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းကု လုက္နာရတာက ပုၿပီး တာဝန္ႀကီးတယ္၊ ကာရန္ရွကဗ်ာတစ္ပဒ ု ္က ဘာနဲ႔တူသလဲဆုေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုဆစ္ထားတဲ့ ကႏုတ္ပန္းရဲ႕ အလွနဲ႔ တူတယ္၊ ကာရန္မဲ့ကဗ်ာတစ္ပဒ ု ္က
ပုံသဏၭာန္အမ်ဳးမ်ဳး
ျဖစ္ေပၚေနတဲ့
တမ္တုက္ေတြရဲ႕အလွနဲ႔
တူတယ္၊
ႏွစ္မ်ဳးစလံုးဟာ
သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ လွၾကတာခ်ည္းပါပဲ” “စကားေျပာလု႔ေတာ့ သပ္ေကာင္းတယ္ကြာ၊ ဒါေပမဲ့.. ျမည္းစရာမရွေတာ့ ခက္တယ္” မ်ုဳးၾကည္က ေျပာသည္။ ေဇမုးက.. “ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္တစ္ပြဲ မွာလုက္ကြာ” “သူ႔ခ်ည္းပဲလားဟ.. ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ကု ေမွ်ာခ်ဖ႔ု အရည္ေလး ဘာေလး..” “သံုးေယာက္စလံုး အေနေတာ္ပဲ၊ ေတာ္ၾကာ ဟုတစ္ခါတုန္းကလု မင္းအန္လမ့္မယ္၊ သပ္႐ုပ္ပ်က္တာပဲ၊ အၿမဲတမ္း မင္းပဲ အမူးဆံုးျဖစ္တာ” “တစ္စတ္ေလာက္ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ကြာ.. အခ်န္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး က်န္ပါေသးတယ္” သု႔ျဖင့္ တစ္စတ္ ထပ္မွာလုက္သည္။ သံုးေယာက္ မွ်ထည့္သည္။ ေဇမုးက ဟုႏွစ္ေယာက္ကု အလ်င္ထည့္ေပးၿပီး အက်န္ကု သူ႔ဖန္ခြက္ထဲ ေလာင္းထည့္လုက္ရာ နည္းနည္း ပုမ်ားသြားသည္။ “ေျပာေတာ့ျဖင့္ ငါ့ကု.. ေနာက္ေတာ့ မင္းပဲ ပုေသာက္တာပဲ မဟုတ္လား” “လက္ဆမမွန္လု႔ပါကြ.. ခြက္ခ်င္း လဲခ်င္လဲေလ” “မလဲပါဘူး.. မင္းမူးသြားရင္ေတာ့ လမ္းမွာ ထားပစ္ခဲ့မွာေနာ္” “မင္းကမ်ား ေျပာရတယ္ရွေသးတယ္၊ ေဒးဒရဲသားကြ.. အရက္ပုလင္းဖက္ၿပီး ေမြးလာတာ” “အဲဒီပုလင္းက မင္းအေဖ ဝွက္ထားတာ ျဖစ္မွာပါ” “ေခြးမသား.. မယုတ္ပတ္နဲ႔” ေသာင္းေမာ္က ဖန္ခြက္ေတြထဲကု ေရခဲတံုးထည့္ၿပီး ေရမ်ားမ်ား ေရာေပးလုက္သည္။ ေဇမုးက ဖန္ခြက္ကု လွမ္းကုင္ရင္း စကားျပန္ေကာက္သည္။ “တခ်ဳ႕က ကာရန္မဲ့ကဗ်ာဆတ ု ာ စကားေျပကု တစ္ဆစ္စီ ဝုင္းျဖတ္ၿပီး ကဗ်ာလုျဖစ္ေအာင္ စာေၾကာင္းေတြ စီထားတာလု႔ ေျပာၾကတယ္” “လံုးဝမဟုတ္ဘူး” ေသာင္းေမာ္က ေျပာသည္။ ဆက္၍.. “ခုန
ငါေျပာခဲ့ၿပီးၿပီေလ..
စကားလံုး
ဘယ္ႏွလံုးသံုးမယ္ဆုတာ
အတအက်
ရွတယ္လု႔၊
ကဲ....
စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းကု ငါျဖတ္ျပမယ္” ေသာင္းေမာ္က အတ္ထဲက စာရြက္တစ္ရြက္ ထုတ္သည္။ သူ႔မွာ ေဖာင္တန္မပါသျဖင့္ မ်ဳးၾကည္က ကမ္းေပးလုက္သည္။ “ဥပမာကြာ..” “ခ်စ္သလားလု႔ ေမးမယ္” ဟု ေရးလုက္ၿပီး..
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
158
“အဲဒါ ခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္း ေမးတဲစ ့ ကား၊ အဲဒါကု ခြေ ဲ ရးျပမယ္” “ခ်စ္သလားလု႔ ေမးမယ္” “ဆုရင္ ခုနလု တစ္ဆက္တည္းေရးတာေလာက္ မျမန္ေတာ့ဘူး၊ နည္းနည္းေလး တံု႔ဆုင္းတဲ့သေဘာ ျဖစ္သြားၿပီ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့.....” “ခ်စ္..သလား.. လု႔.. ေမး.. မယ္” “ေတြ႔လား.. အဲဒီအခါက်ေတာ့ မရဲတရဲန႔ဲ ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ ျဖစ္ေနတာ မေပၚလြင္ဘူးလား၊ သေကၤတေတြပါ သံုးထားတယ္ေနာ္၊ တံု႔ဆုင္းထစ္ေငါ့ေနတာကု စာပုဒ္ခ႐ ြဲ ုမ ံ ကဘဲ အစက္အေျပာက္ကေလးေတြပါ ထည့္ၿပီး ျပထားတယ္” ေဇမုးက.. “ေအးကြ..
ဟုတ္တယ္၊
ကာရန္မဲ့ကဗ်ာမွာ
ပန္းခ်ီဒီဇုင္းသေဘာေတြလည္း
ပါတယ္၊
စာလံုး
တစ္လံုးနဲ႔
တစ္လံုးၾကားက အကြာအေဝး၊ စာေၾကာင္းေတြ စာပုဒ္ေတြရဲ႕ အနီးအေဝးသေဘာေတြ ပါတယ္၊ တစ္ခါတေလ ကဗ်ာရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္းတည္းကု တစ္ဖက္စာမ်က္ႏွာကု ကူးၿပီး သီးသန္႔ေရးထားတာတု႔လုဟာမ်ဳး” “မင္းရဲ႕
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ
သက္ျပင္းေတြ
အခါခါခ်ေနရတယ္ဆုတာကု
ဟင္း..
ဆုတဲ့
စာလံုးကု
ထပ္ကန္းတစ္ရာတင္ၿပီး သေကၤတနဲ႔ ျပတာေလ၊ ၿပီးေတာ့ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္း ပံုစံန႔လ ဲ ည္း ကဗ်ာေရးထားေသးတယ္၊ ဓာတ္ေငြ႔ထုတ္ေဖာ္ပံု ေဖာ္ျမ်ဴလာပံုစံန႔ဲ ကဗ်ာေရးခ်င္ ေရးမွာပဲ၊ နယ္ပယ္မ်ဳးစံု၊ နည္းပညာမ်ဳးစံုကု က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးလာၾကၿပီေလ” မ်ဳးၾကည္က လက္က်န္ရွင္းလုက္ၿပီးေနာက္ ေရတစ္ခြက္ ငွဲ႔ေသာက္သည္။ “ကဗ်ာဆုတာ
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကု
သတ္မွတ္ထားရွေသာ
စည္းကမ္းႏွင့္အညီ
ကာရန္ညီၫြတ္စြာ
သီကုံးဖြ႔ႏ ဲ ြ႔ထ ဲ ားေသာစာလု႔ အဓပၸာယ္ဖြင့ထ ္ ားတာ ပါဠသက္ ေဝါဟာရအဘဓာန္ထဲမွာ ေတြ႔ဖူးတယ္” “ေကာင္းၿပီ.. သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းႏွင့္အညီတဲ့၊ ေခတ္သစ္ကဗ်ာပံုစံေတြမွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အတြက္ ကုယ္ပုင္စည္းကမ္းတစ္ခု ရွတယ္၊ အဲဒါကု အတအက် လုက္နာရတယ္လု႔ ငါေျပာခဲၿ့ ပီးၿပီ ဒါဆု တစ္ခ်က္ ကုက္ညီသြားၿပီ” “အဲဒီ အဘဓာန္ထဲမွာပဲ ပါေသးတယ္ကြ.. ကာရန္ဆုတာ ပါဠလု ကာရႏၲက လာတာကြ၊ အဓပၸာယ္က အကၡရာ၏ အဆံုး၊ အဆံုးသတ္ အကၡရာလု႔ ဆုတယ္၊ ကာရန္သင့္တယ္ ဆုတာကေတာ့ အေၾကာင္းညီၫြတ္သည္၊ အဆင္ေျပသည္လ႔ု အဓပၸာယ္ရတယ္တဲ့ကြ” “ငါထင္တာကေတာ့ ေလးလံုးစပ္ကဗ်ာေတြမွာ ပထမဆံုးစာေၾကာင္းရဲ႕ ေလးလံုးေျမာက္ ေနာက္ဆံုးစာလံုးရဲ႕ အသံကု မူတည္ၿပီး ေရးၾကတယ္၊ ေလးခ်ဳးတု႔၊ ေဒြးခ်ဳးတ႔က ု ်ေတာ့ ေရွ႕ကစာပုဒရ ္ ဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာလံုးနဲ႔ ေနာက္စာပုဒ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာလံုး အသံခ်င္းထပ္ၿပီး ယူၾကရာက ကာရန္လ႔ု ေခၚခဲ့တာျဖစ္မယ္၊ အဲဒီ အဓပၸာယ္ဖြင့္ဆုခ်က္ေတြမွာ ၾကည့္.. အသံခ်င္းထပ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လု႔ လံုးဝမပါဘူးေနာ္၊ ကဗ်ာပံုစံသစ္ေတြမွာ အသံကု အဓကမထားဘဲ အေၾကာင္းအရာအရ
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
159
စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းနဲ႔
တစ္ေၾကာင္း၊
စာပုဒ္တစ္ပုဒန ္ ႔ဲ
တစ္ပုဒ္
ညီၫြတ္ေျပျပစ္ေအာင္
ေရးၾကတယ္၊
ဒါကု
ကာရန္သင့္တယ္လု႔ ေျပာလု႔မရဘူးလား” “ရတာေပါ့ကြ” “ဒါဆု ကာရန္မဲ့ကဗ်ာဆုတာ မရွဘူးေပါ့” “အဲဒီသေဘာပဲေပါ့..
ဘာနဲ႔တူသလဲဆုေတာ့
ဘီသံုးရာ့ေျခာက္ဆယ္ကားေလးေတြ
ေပၚလာေတာ့
သံုးဘီးကားေတြ
ေလးဘီးကားလု႔
ေပၚၿပီးေနာက္
ေခၚၾကသလုပဲ၊
မာဇဒါ
တျခားကားေတြကေတာ့
ေလးဘီးမဟုတ္သလု ျဖစ္ေနတာေပါ့၊ ခုနကေျပာသလု အေၾကာင္းညီၫြတ္ သင့္တင့္ေအာင္ ေရးရင္ ကာရန္သင့္တဲ့ကဗ်ာ ျဖစ္တာပဲ၊
အသံခ်င္းထပ္မွ
အသံခ်င္းထပ္မွ
ကဗ်ာျဖစ္တာ
ကာရန္လ႔ေ ု ခၚတာ
မဟုတ္ဘူး၊
မဟုတ္ဘူး၊
ဒါေၾကာင့္
ကာရန္မဲ့ကဗ်ာဆုတာ
အေၾကာင္းအရာ
မရွဘူး၊
ညီၫြတ္ေျပျပစ္တာကု
စကားလံုးေတြ
ကာရန္လု႔ေခၚတာ၊
သမား႐ုးက်ပံုစံက အသံကုအားျပဳတဲ့ ကာရန္၊ ပံုစံသစ္က အသံကု အားမျပဳတဲ့ ကာရန္၊ ဒီလုပဲ ခြသ ဲ င့္တယ္” “ငါ့အယူအဆကေတာ့ အသံကု အားျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ အားမျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ကုယ္ေရးတဲ့စာကု ဒါ.. ကဗ်ာပဲလု႔ ယံုၾကည္ရင္
ကဗ်ာျဖစ္တယ္၊
ယံုၾကည္ပံုကလည္း
အေပၚယံသေဘာ
မဟုတ္ဘူး၊
အေသြးထဲ
အသားထဲက
လႈက္လႈက္လွဲလွဲ စူးစူးနစ္နစ္ ယံုၾကည္တာမ်ဳး ျဖစ္ရမယ္၊ ဒီေနရာမွာ ကဗ်ာကု ဖတ္တဲ့လူရဲ႕ အခြင့အ ္ ေရးကုလည္း အေရးတႀကီး ထည့္တြက္ရမယ္၊ ကဗ်ာဖတ္တဲ့သူရဲ႕ ႏွလံုးသားက ဒါဟာ ကဗ်ာပဲလု႔ ခံစားလုက္ရရင္ ကဗ်ာျဖစ္တယ္၊ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူးလု႔ ျငင္းပုင္ခြင့လ ္ ည္း ရွတယ္” “ဆရာ ဒဂုန္တာရာက ကဗ်ာဆတ ု ာ ရင္ခုန္သံလု႔ ေျပာဖူးတယ္ကြ” “ငါ အဲဒီ အဓပၸာယ္ဖြင့္ဆုခ်က္ကု လက္ခံတယ္၊ သပ္သေဘာက်တာပဲ၊ သပ္ထမတယ္၊ ေတြးစရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖာထြက္လာတာပဲ” “အဲဒါကု
မူတည္ၿပီး
ေတြးၾကည့္လုက္ရင္
ကဗ်ာဆုတာ
ႏွလံုးသားကု
ခ်န္ရ႔ြယ္ပစ္လႊတ္လုက္တဲ့
ခံစားမႈ
ျမားတစ္စင္းပဲ၊ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ရင္ခုန္သံကု ကဗ်ာဖတ္သူက ၾကားလုက္ရတာပဲ၊ ေရးသူနဲ႔ ဖတ္သူတု႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားခ်င္း နားလည္မႈရသြားတာဟာ ကဗ်ာပဲ.... ရွင္းရွင္းေလးပါ” “တခ်ဳ႕ကေတာ့ ကဗ်ာပံုစံသစ္ေတြကု လက္မခံခ်င္ၾကေသးဘူးကြ” “လက္မခံခ်င္ရင္
လက္မခံဘဲ
ေနပုင္ခြင့္
ရွတာပဲ၊
အဲဒါကု
လက္ခံခ်င္ရင္လည္း လက္ခံႏုင္ခြင့္ ရွတာပဲ၊ အျပစ္ေျပာစရာ
သြားၿပီး
ပုတ္ခတ္စရာ
မလုဘူး၊
ဒီလုပ.ဲ .
မရွပါဘူး၊ ငါတ႔က ု ုပဲ ၾကည့္ေလ.... ေဇမုးက
အဲ..
ႏႈတ္က်ဳးေနတဲ့အတုင္း ကာရန္မဲ့ပ.ဲ . အသံကာရန္မဲ့ကဗ်ာ ဆုပါေတာ့.... ေရးတယ္၊ မ်ဳးၾကည္က အသံအားျပဳကာရန္ေတြ ေရးတယ္၊ ငါက ႏွစ္မ်ဳးစလံုး ေရးတယ္၊ တစ္ေယာက္န႔တ ဲ စ္ေယာက္ အႀကဳက္ခ်င္း မတူၾကဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ငါတု႔ခ်င္း ျပႆနာ မျဖစ္ၾကပါဘူး၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုေတာ့ ေရးတဲ့ ပုံသဏၭာန္ခ်င္း မတူေပမယ့္ ငါတု႔မွာ တူတာတစ္ခု ရွတယ္၊ ဘာလဲဆုေတာ့ ကဗ်ာကု အသည္းနင့္ေအာင္ ခ်စ္ၾကတာခ်င္းမွာ တူၾကတာပဲေပါ့ကြ” ထု႔ေနာက္ သူတု႔သံုးေယာက္သည္ တစ္ေယာက္လည္ပင္း တစ္ေယာက္ဖက္၍ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္သည္ ဒီေန႔ စကားသပ္မေျပာ၊ သူမ်ားေတြက ေျပာတာေတြ နားေထာင္ရင္း ဝင္ေထာက္ေပး႐ံုသာ ရွသည္။ လမ္းခြခ ဲ ါနီးက်မွ.... “မင္းတု႔ေျပာတာ ငါလက္ခံပါတယ္၊ ေမာင္ေအာင္ပင ြ ့ရ ္ ဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲက စာပုဒ္ေလးကု သတရမတယ္ကြာ.. .. ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အေတာင္ပဟ ံ ာ ဘယ္သန္သန္ ညာသန္သန္ ဘယ္ကုပ်ံသလဲ ဆုတာပဲ အေရးႀကီးတယ္တဲ့” *
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
160
ေသာင္းေမာ္၏ ေျခလွမ္းမ်ားက သြက္လက္ေနသည္။ နည္းနည္းေသာက္လာခဲ့ေသာ္လည္း မူးယစ္ရီေဝျခင္း မရွ။ စတ္က
ေပါ့ပါးေနသည္။
ေကာ္ဖီၾကမ္းတစ္ခြက္
ဝင္ေသာက္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း
ပါသည္။
သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္
ကဗ်ာအေၾကာင္း ေျပာခဲ့ရေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္၏။ သူတု႔သံုးေယာက္သည္ မ်ဳးၾကည္အမ္မွာ
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
လုက္အပ္သည္။
ေဗဒါလမ္းသီခ်င္းကု
လမ္းခြခ ဲ ဲ့ၾကၿပီးေနာက္
ေဆးလပ္ကု
သံၿပဳင္ဆုခၾဲ့ ကေသးသည္။ ဇမ္ခံ၍ဖြာရင္း
ေဇမုးက
ေအးေအးေဆးေဆး
ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ထုအခ်န္တြင္ ဆုင္မွာ သူ႔ကု ျပႆနာတစ္ခုက ဆီးႀကဳေနလမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူမသေသး။ ဆုင္နားအေရာက္တြင္ ဆယ္နာရီ သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၾကားရသည္။ ဆုင္မွာအတူအပ္ေသာ စားပြထ ဲ ုးကေလး အပ္ေပ်ာ္ေနေလာက္ၿပီဟု ထင္သည္။ သု႔ရာတြင္ ဆုင္မွ တြန္းတံခါးတစ္ခ်ပ္ လပ္ေနသည္ကု ေတြ႔ရ၏။ မီးေရာင္မွန္မွန္ ထြက္ေနသည္။
ဒီေကာင္
လက္ဖက္ရည္ေတြ
ေဖ်ာ္ေသာက္ၿပီး
မ်က္စေၾကာင္ေနၿပီထင္တယ္ဟု
ေတြးရင္း
ဆုင္ထဲဝင္လုက္သည္။ သူ႔ေျခလွမ္း တံု႔သြား၏။ စားပြထ ဲ ုးကေလးသည္ စားပြတ ဲ စ္လံုးေပၚ ေခါင္းတင္ၿပီး ငုက္ေနသည္။ ေထာင့္စြန္းက စားပြမ ဲ ွာ ထုင္ေနတာ လွလွၫြန္႔။ “ဟင္.. နင္ ဒီမွာ ဘာလာလုပ္....” သူ႔ကုျမင္ေသာအခါ လွလွၫြန္႔က မေျပး႐ံုတမယ္ ေလွ်ာက္လာသည္။ စားပြထ ဲ ုးကေလးမွာ ငက ု ္ေနရာမွ လန္႔ၿပီး ႏုးလာ၏။ “အစ္ကု.. အစ္ကု႔ကု အေရးႀကီးတာ ေျပာစရာရွလု႔” လွလွၫြန္႔ကု ျမင္ကတည္းက
ေသာင္းေမာ္ စတ္ထင့္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးေအးေဆးေဆး
ျဖစ္ေစလုသျဖင့္.. “ကဲ.. ထုင္စမ္းပါဦး.. ဘာျဖစ္တယ္ဆုတာ ေအးေအးေဆးေဆးေျပာ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
161
လွလွၫြန္႔က မထုင္။ စားပြထ ဲ ုးကေလး ရွေနသည္ကုလည္း ဂ႐ုစုက္ပုမ ံ ေပၚဘဲ “သူတု႔က ညီမ မၾကားဘူးထင္ၿပီး ေျပာၾကတာ၊ ညီမက ေရေသာက္ခ်င္လု႔ ထအထြက္မွာ ၾကားရတာ....” “ေနစမ္းပါဦး.. သူတု႔ဆုတာ ဘယ္သူေတြလဲ၊ ဘာၾကားတာလဲ” “ဘယ္သူရွရမွာလဲ.. အေဖနဲ႔ အေမေပါ့၊ မနက္ျဖန္က်ရင္ အစ္ကု႔ကု အလုပ္ထုတ္ပစ္ေတာ့မယ္တဲ့” “ဘာ.. ဘာျဖစ္လု႔ ထုတ္တာလဲ” ေသာင္းေမာ္သည္ ေအးေအးေဆးေဆးရွဟန္ လုပ္ေနေသာ္လည္း စတ္က လႈပ္ရွားေနၿပီ။ “အစ္ကုက ဆုင္မွာ ဖင္မၿမဲဘူး၊ ခဏခဏ အျပင္ထြက္တယ္တဲ့၊ အလုပ္ထဲမွာ စတ္မဝင္စားဘူးလု႔ ေျပာမယ္တဲ့” “အဲဒါ ဘာမ်ား.. ဘာျဖစ္လု႔ ညႀကီးမင္းႀကီး တစ္ေယာက္တည္း လာရသလဲ၊ အမ္က နင္ထြက္လာတာ လူႀကီးေတြ မသဘူးလား” “ဟင့္အင္း.. ျပတင္းေပါက္က ေက်ာ္ထြက္လာတာ၊ ညီမ အပ္ေပ်ာ္ေနၿပီလ႔ု ထင္ေနၾကမွာ” “ခက္တာပဲ၊ ဘာေၾကာင့္....” “အစ္ကု႔ကု
အလုပ္က
ထုတ္ပစ္ရတာ
ဆုင္မွာမၿမဲလု႔
မဟုတ္ဘူး၊
တျခားအေၾကာင္း
ရွတယ္၊
ဘာအေၾကာင္းလဲဆုတာ အစ္ကုသတယ္ မဟုတ္လား” သူ ေကာင္းေကာင္းသသည္။ သူႏွင့္ လွလွၫြန္႔တု႔ နီးစပ္သြားမွာစုးလု႔ ႀကဳတင္ကာကြယ္သည့္ သေဘာ။ “ဘာျဖစ္လု႔ တစ္ေယာက္တည္း ထြက္လာရတာလဲ” ဟူ၍သာ ထပ္ေမးသည္။ “အစ္ကုထြက္သြားရင္
ညီမတစ္ေယာက္တည္း
က်န္ခဲ့မွာေပါ့၊
အစ္ကုမရွဘဲ
မေနႏုင္ဘူး၊
ညီမ
အမ္က
အၿပီးထြက္လာခဲ့တာ” ခုမွပင္ ေစာေစာက လွလွၫြန္႔ထုင္ေနေသာ စားပြေ ဲ ပၚမွာ တင္ထားသည့္ လက္ဆအ ြဲ တ္ အေသးစားေလးကု ျမင္သည္။ အဝတ္အစားေတြ ျဖစ္မည္။ “ဟာ.. ဘယ္ျဖစ္မလဲ.. အမ္ျပန္၊ လူႀကီးေတြ စတ္ပူေနလမ့္မယ္” လက္ဆအ ြဲ တ္ကေလးကု ေသာင္းေမာ္ သြားယူလာသည္။ “ကဲ.. လာ၊ အစ္ကု လုက္ပု႔မယ္” လွလွၫြန္႔က ေတြ၍ရပ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ေသာင္းေမာ္၏ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကု ဆတ္ခနဲ ဆုပ္ကုင္လုက္၏။ ရွပ္အက််ႌစ ခံေနသည့္တုင္ သူ႔လက္ကေလးေတြ ေအးစက္ေနေၾကာင္း သလုက္၏။ “ညီမ အစ္ကုနဲ႔ မခြႏ ဲ ုင္ဘူး” ေသာင္းေမာ္ လွလွၫြန္႔ကု ငံု႔ၾကည့္လုက္သည္။ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားသည္ အရည္လဲ့ေနၾက၏။ သူ မမကု သံေယာဇဥ္ ၿငတြယ္ခဲ့ေၾကာင္း
ေသာင္းေမာ္
စတ္လႈပ္ရွားတာပါေလ
ဆုၿပီး
သသည္။ သူ႔စတ္ကု
ေသာင္းေမာ္ကလည္း ခ်ဳပ္တည္းႏုင္ခဲ့သည္။
သံေယာဇဥ္ရွခဲ့၏။ ဖြင့္မေျပာခဲ့။
သု႔ရာတြင္
ခုက်ေတာ့
အေနနီးလု႔
လွလွၫြန္႔ကုယ္တုင္
ဖြင့ေ ္ ျပာလာခဲ့ၿပီ။ သူ ဘာလုပ္ရမည္ မသ၍ မ်က္ႏွာလႊဲလုက္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
162
“အားလံုး ဒုကၡေရာက္ကုန္ၾကလမ့္မယ္” ဟူ၍သာ
ေရရြတ္သည္။
သူ႔လက္ေမာင္းကု
အားကုးတႀကီး
ဆုပ္ကုင္ထားေသာ
လွလွၫြန္႔၏လက္မ်ား
ေျပေလ်ာ့က်သြား၏။ “အစ္ကုက ဒုကၡေရာက္မွာ ေၾကာက္တယ္ေပါ့.. အစ္ကု သတၱမရွဘူး” ေသာင္းေမာ္ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္။ သူ႔ကု သတၱမရွဘူးဟု ဘယ္သူကမွ မေျပာခဲစ ့ ဖူး။ လွလွၫြန္႔က ႏႈတ္ခမ္းကု ကုက္လုက္သည္။ မ်က္ရည္မ်ားက ဝဲက်လုလု။ ေသာင္းေမာ္လက္ထဲက အတ္ကု ဖ်တ္ခနဲ ဆြယ ဲ ူသည္။ ေသာင္းေမာ္ကု စူးစူးရဲရဲ တစ္ခ်က္စုက္ၾကည့္ၿပီး လွည့္ထြက္သြားသည္။ ေသာင္းေမာ္သည္
စကၠန႔ပ ္ ုင္းမွ်
ငုင္ေနသည္။
လွလွၫြန္႔
ထြက္သြားရာကု
ၾကည့္သည္။
လွလွၫြန္႔သည္
သူ႔အမ္ရွရာဘက္သု႔ မခ်ဳးဘဲ ဆန္႔က်င္ဘက္သု႔ ခ်ဳးေကြ႔ေလွ်ာက္သြားေန၏။ “ေဟ့.. ေနဦး” ေသာင္းေမာ္ ေျပးလုက္သြားသည္။ “အစ္ကု.... အစ္ကု” သူ႔ေနာက္က လွမ္းေခၚလုက္ေသာအသံကု ၾကားမွ စားပြထ ဲ ုးေကာင္ေလးကု သတရသည္။ “ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ” ဟု လွမ္းေအာ္ေမးေနသည္။ ေသာင္းေမာ္က တစ္စံုတစ္ခုကု သတရသည္။ သု႔ျဖင့္.... “ဘယ္သူလာေမးေမး
ဘာမွမသဘူးလု႔
ေျပာလုက္၊
ဒီကု
သူလာတာ
မေျပာနဲ႔၊
ေျပာရင္
မင္းပါ
အလုပ္ျပဳတ္လမ့္မယ္” ဟု ေျပာၿပီး လွလွၫြန္႔ေနာက္သု႔ လုက္လာခဲ့သည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
163
ကံေကာင္းသည္ဟု ဆုရမည္။ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေဇမုးတု႔ မအပ္ၾကေသး။ အမ္ေရွ႕က ေျမာင္းကူးတံတားေလးမွာ ထုင္စကားေျပာေနၾကသည္။ ေသာင္းေမာ္တု႔ကု ေတြ႔ေတာ့ အံ့ၾသၿပီး ထရပ္လုက္ၾက၏။ ေသာင္းေမာ္က ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ရွင္းျပမေနေတာ့ဘဲ.. “ငါတု႔ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ” ဟု ေမးသည္။ ေဇမုးက.. “ငါ့အေဆာင္ကု လုက္ခဲ့” “ဟ.. ျဖစ္မလားကြ၊ မင္းအေဆာင္က ေယာက်္ားေလးေတြခ်ည္း ေနတာ၊ ျပႆနာေတြ တက္ကုန္မွာေပါ့” မ်ဳးၾကည္က ကန္႔ကြက္သည္။ “ဒီတစ္ညပဲ အေရးႀကီးတာကြ၊ မနက္ဆုရင္ ေဒးဒရဲကု ငါေခၚသြားလု႔ ရတယ္” “မထူးဘူးကြာ.. တျခားေလွ်ာက္သြားေနရင္ အခ်န္မေတာ္ႀကီးဆုေတာ့ လူမသကၤာစရာ ျဖစ္မယ္၊ ငါ့အမ္မွာပဲ ေန၊ အေမတု႔နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရမွာပဲ” မ်ဳးၾကည္ သူ႔အေဖကု ႏႈးၿပီး ရွင္းျပသည္။ မ်ဳးၾကည္တ႔ု အေဖကလည္း အေျခအေနကု ရပ္စားမသည္။ “ဒီကစၥကု မနက္က်မွ စဥ္းစားၿပီး ေျဖရွင္းၾကတာေပါ့၊ ဒီတစ္ညေတာ့ ဒီအမ္မွာပဲ ေနၾက၊ ကဲ.. ဒီေတာ့ သမီးက သမီးတု႔အေဒၚနဲ႔ သြားအပ္၊ ဦးေလးက မ်ဳးၾကည္အခန္းမွာ သြားအပ္မယ္၊ မင္းတု႔သံုးေယာက္ အမ္ေရွ႕ခန္းမွာ အပ္ၾကေပါ့” ဟု ပညာသားပါပါ စီစဥ္လုက္သည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
164
လွလွၫြန္႔တု႔အေမက အႀကီးအက်ယ္ ရန္ေတြ႔လမ့္မည္၊ တူသလား တန္သလား၊ သားေရေပၚအပ္ သားေရနားစား ေျပာလမ့္မည္။ လွလွၫြန္႔အေဖက သူ႔သမီးကု ႐ုက္လားႏွက္လား လုပ္လမ့္မည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ သု႔ရာတြင္ ဤသု႔မဟုတ္။ လွလွၫြန္႔အေဖက.. “ငါတု႔နဲ႔ ျပန္လုက္မလား” ဟု တစ္ခြန္းတည္းသာ ေမးသည္။ ေသာင္းေမာ္က သူ႔ကုယ္သူ အထင္ႀကီးခဲ့မေၾကာင္း ခုမွ သရသည္။ လွလွၫြန္႔က “အေဖတု႔န႔ပ ဲ ဲ ျပန္လုက္ေတာ့မယ္” ဟု ေျပာလုက္မွာကု စုးရမ္ေနမေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ လွလွၫြန္႔က ေခါင္းခါလုက္သည္။ “ေကာင္းၿပီ.. ကုယ့္ထုက္နဲ႔ ကုယ့္ကံပဲ၊ ကုယ့္သေဘာနဲ႔ကုယ္ ဆံုးျဖတ္တာ ကုယ့္ဟာကုယ္ ခံဖု႔ပ”ဲ ဟု ေျပာၿပီး ျပန္သြားၾကသည္။ ေသာင္းေမာ္တု႔ႏွစ္ေယာက္ မ်ဳးၾကည္တု႔အမ္မွာ ဆယ္ရက္ေလာက္ ေနျဖစ္သည္။ ေဇမုးက ေဒးဒရဲကု ေခၚသည္။ သူ႔အေမဆီမွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ရင္း အတူေနဖု႔ျဖစ္၏။ ေသာင္းေမာ္က ျငင္းသည္။ သူ႔မွာ စုေဆာင္းထားေသာ ေငြအနည္းငယ္ ရွသည္။ အမ္ခန္းက်ဥ္းေလးတစ္ခန္း ငွားသည္။ ေဇမုးႏွင့္ မ်ဳးၾကည္က အုးခြက္ပန္းကန္စေသာ အမ္ေထာင္သံုးပစၥည္းမ်ား တတ္အားသမွ် လက္ဖ႔ၾြဲ ကသည္။ အေရးတႀကီးကစၥက
ေသာင္းေမာ္
အလုပ္ရွာဖ႔ု
ျဖစ္၏။
ဘာျဖစ္ျဖစ္လုပ္မည္ဟု
ဆံုးျဖတ္ထားသည့္တုင္
တကယ္အလုပ္ရွာေတာ့ ရဖ႔ခ ု က္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
165
လက္ဖက္ရည္ဆုင္တစ္ဆုင္ကေတာ့
အလုပ္ေပးခ်င္သည့္
အေျခအေနရွသည္။
အရင္က
ဘာလုပ္သလဲ၊
ဘာေၾကာင့္ အဲဒီဆုင္က ထြက္လာတာလဲ ေမးေတာ့ ေသာင္းေမာ္က အမွန္အတုင္းေျပာသည္။ သု႔ျဖင့္ အလုပ္မရေတာ့။ ရွသည့္ေငြကေလး ကုန္ခါနီးၿပီ။ ထုအခ်န္မာွ ပင္ လွလွၫြန္႔က သတၱျပလာသည္။ အစကေတာ့ ဒုကၡဆင္းရဲႏွင့္ ႀကံဳလာလွ်င္ သူ ခံႏုင္ရည္ရွမည္မဟုတ္၊ စတ္ညစ္လာမည္၊ ညည္းည်ဴလာမည္ဟု ေသာင္းေမာ္ ထင္ခဲ့သည္။ မဟုတ္။ သူက တစ္ခ်က္ကေလးမွ်
မညည္း။
ခံႏုင္ရည္ရွသည္။
ထုမွ်မက
သူ
ေကာက္ညႇင္းေပါင္း
ေပါင္းတတ္သည္။
အရပ္ထဲ
လည္ေရာင္းမည္ဟု လွလွၫြန္႔က ေျပာလာသည္။ ေသာင္းေမာ္က ခြင့္မျပဳ။ “ညီမေတာင္ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းေရာင္းရဲရင္ အစ္ကုက ဘာျဖစ္လု႔ ေရခဲေခ်ာင္း မေရာင္းရဲရမွာလဲ” ဟု ေသာင္းေမာ္က ေျပာသည္။ ေသာင္းေမာ္ ေရခဲေခ်ာင္း ေရာင္းေနေသာအခါတြင္ မ်ဳးၾကည္တု႔က မၾကည့္ရက္။ ေသာင္းေမာ္က.. “မင္းတု႔
ေရခဲေခ်ာင္းသည္နဲ႔
သူငယ္ခ်င္းေတာ္ရတာ
ရွက္လု႔လား၊
ငါက
ရြ႕ဲ ၿပီး
မင္းတု႔ေက်ာင္းမွာ
လာေရာင္းျပလုက္မယ္” “မဟုတ္ပါဘူးကြာ..
ငါတု႔က
လွလွၫြန္႔အတြက္
ေျပာတာပါ၊
ေတာ္ၾကာ
သူ႔မဘေတြက
မဘစကား
နားမေထာင္တဲ့လူ ခုေတာ့ ေရခဲေခ်ာင္းသည္မယား ျဖစ္ေနၿပီလ႔ု အေျပာခံရမွာ စုးလု႔ပါ” “ေျပာပေစေပါ့.. ဟုတ္လည္းဟုတ္တာပဲ” ေဇမုးက ေဒးဒရဲျပန္ၿပီး ေငြငါးရာ သြားယူလာခဲ့သည္။ ေသာင္းေမာ္က လက္မခံ။ “အလကားေပးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေခ်းတာလု႔ သေဘာထားေပါ့၊ ငါ စတ္ကူးတစ္ခုရလု႕ကြ.. မင္းတု႔ရပ္ကြက္ အတြင္းပုင္းမွာ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ မရွေသးဘူး၊ ေသာက္ခ်င္ရင္ ဟုးလမ္းမႀကီးအထ ထြက္ေနရတယ္၊ ဒီေတာ့.. မင္းတု႔ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ ဖြင့ပ ္ ါလား၊ အမ္ေရွ႕မွာလည္း ကြက္လပ္ကေလး ရွေနတယ္၊ အစပုင္းေတာ့ စားပြက ဲ ေလး တစ္လံုး ႏွစ္လံုးစာေလာက္နဲ႔ စေပါ့” ေဇမုးအႀကံကု မ်ဳးၾကည္က သေဘာက်သျဖင့္ လုပ္ဖု႔ တုက္တြန္းသည္။ လွလွၫြန္႔ကလည္း သေဘာတူသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ဆုလွ်င္ သူလည္း လုပ္တတ္ေနသျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းဝင္ကူလု႔ ရသည္။ ေသာင္းေမာ္အတြက္လည္း ကၽြမ္းက်င္ၿပီးသားျဖစ္၍ အဆင္ေျပသည္။ ဤသု႔ျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ကေလးတစ္ဆုင္ ဖြင့ျ္ ဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
166
အစပုင္းမွာေတာ့ ဆုင္မွာ လူသပ္မက်လွေသး။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စားဖု႔ေလာက္ေတာ့ ရသည္။ ဆုင္မွာ မၾကာခဏ လာထုင္တတ္သူေတြကေတာ့ ေဇမုးႏွင့္ မ်ဳးၾကည္ ျဖစ္၏။ ျပန္ခါနီးတုင္းမွာေတာ့ ျပႆနာတစ္ခုတက္ၿမဲ ျဖစ္၏။ မ်ဳးၾကည္တု႔က
လက္ဖက္ရည္ဖုးေပး၊
ေသာင္းေမာ္တု႔က
ျငင္း၊
စားပြေ ဲ ပၚ
ပုက္ဆံခ်ထားခဲ့ၿပီး
ထြက္ေျပး၊
ေသာင္းေမာ္က စတ္ဆုး၊ ေဇမုးက ပုက္ဆံမယူလွ်င္ ေနာက္ကု လာမေသာက္ေတာ့ဘူးေျပာ၊ ေနာက္ဆုးံ လွလွၫြန္႔က ေျဖရွင္းေပးလုက္သည္။ “ကၽြန္မတု႔
ဆုင္ဖြင့ႏ ္ ုင္ဖ႔ေ ု ငြကု
ကုေဇမုးတု႔က
ေခ်းတာမဟုတ္လား၊
ဒီအတုင္း
ယူထားရတာကု
အားနာဖု႔ေကာင္းတယ္၊ ဒီေတာ့ ကၽြန္မတု႔က အတုးေပးတဲ့အေနနဲ႔ လက္ဖက္ရည္တုက္တယ္လု႔ သေဘာထားေပါ့” “ေအး.. အဲဒါ ေကာင္းတယ္” ေသာင္းေမာ္က သေဘာတူသည္။ ေဇမုးက.. “ငါက မင္းတု႔ဆီက အတုးယူရမွာလားကြ” မ်ဳးၾကည္က တစ္မ်ဳးဝင္ရွင္းျပန္သည္။ “ဒါဆု
ဒီလုလုပ္..
အတုးမေပးနဲ႔၊
အရင္းထဲက
ဖဲ့ဆပ္တယ္လု႔
သေဘာထား၊
ငါတ႔ေ ု သာက္တဲ့
လက္ဖက္ရည္ဖုးေတြကု မွတ္ၿပီး ေခ်းေငြထက ဲ ႏွမ္သြား” “အ႐ူးေတြ.... ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ၊ ဒီမွာ ေဟ့ေကာင္ေတြ.. ငါ တစ္ခုပဲေျပာမယ္၊ ေနာက္ကု လက္ဖက္ရည္ဖုးေပးမယ္ဆုရင္ ငါ့ဆီမွာ လာမေသာက္နဲ႔၊ ဒါပဲ” ေသာင္းေမာ္က အျပတ္ေျပာလုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ ဒီကစၥသည္ ျပႆနာမဟုတ္။ အေသးအဖြသ ဲ ာ ျဖစ္သည္။ တမင္ကတ္ဖဲ့ၿပီး ေျပာေနၾကျခင္းပင္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
167
တစ္ခါတစ္ရံ လွလွၫြန္႔ကု ထမင္းထပ္ခ်က္ခုင္းၿပီး ဘဲဥကေလးႏွစ္ျခမ္းကု ေလးေယာက္ မွ်စားၾကသည္။ ေဇမုးက ဟင္းစားႀကီးသူျဖစ္သျဖင့္
သူ႔ေဝစု
တစ္စတ္မွာ
ခ်က္ခ်င္းကုန္သြားသည္။
ထုအခါက်မွ
ဝက္ေခါင္းသုတ္တု႔၊
ဝက္ေျခေထာက္စြပျ္ ပဳတ္တ႔ု ေျပးဝယ္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားၾကျပန္သည္။ ေသာင္းေမာ္တု႔၏ အမ္ေထာင္ဥးီ ဘဝကေလးသည္ ႐ုန္းရကန္ရသည့္တုင္ ေပ်ာ္စရာကေလး ျဖစ္၏။ “မဆုးပါဘူးကြ.. လွလွၫြန္႔ကုယူရင္ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ပုင္ရွင္ ျဖစ္မယ္လ႔ု ငါတု႔ေျပာခဲတ ့ ယ္ မဟုတ္လား၊ ခုလည္း ျဖစ္သားပဲ” ဟု လွလွၫြန္႔ကြယ္ရာမွာ ေသာင္းေမာ္ကု စၾကသည္။
*
*
*
ေဇမုးမွာ ျပႆနာတစ္ခု တက္ေနသည္။ ဥၾသေဆြက အျပတ္ရာဇသံေပးထားေသာေၾကာင့္ပင္။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္
ေရာက္လာၾကၿပီျဖစ္သျဖင့္
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားအတြင္း
ဘြ႔ရ ဲ ၿပီးွလွ်င္
ဂယက္ထလာသည္။
ရန္ကုန္က
ဘာလုပ္မလဲဆုေသာ
အသံသည္
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားအဖု႔
ဒီေလာက္မဟုတ္ၾက။ ေက်ာင္းကၿပီးလွ်င္လည္း ေတြ႔ခြင့္ဆံုခြင့္ အထုက္အေလ်ာက္ ရႏုင္ေသးသည္။ နယ္ကလာရေသာ
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြအဖု႔ေတာ့
ေက်ာင္းကထြက္သည္ႏွင့္
ေတြ႔ခြင့ဆ ္ ံုခြင့္ရဖု႔
မလြယ္ေတာ့။ အထူးသျဖင့္ တစ္နယ္စက ီ လာၾကသူႏွစ္ဦးဆုလွ်င္ ပုမလြယ္။ ထုအခါ ေရွ႕အတြက္ တုင္ပင္ေဆြးေႏြးစရာတု႔ကု ခုကတည္းက အျပတ္လုပ္ထားရသည္။ ဘယ္လုလဲဆုေသာ အသံသည္ စကားႀကံဳတုင္း ပါသည္။ “ေဆြတု႔ ဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္ၾကမလဲဟင္” ဥၾသေဆြက ေမးသည္။ “အဆင္ေျပတဲ့ အခါေပါ့” ေဇမုးက ခပ္ေအးေအးေျဖသည္။ “အဆင္ေျပတယ္ဆုတာ ဘာလဲဟင္.. အလုပ္အကုင္ကု ေျပာတာလား” “ဒါလည္း ပါတာေပါ့” “ဘြ႔ရ ဲ ရင္ ကုေဇ ဘာလုပ္မွာလဲ” “ကဗ်ာေရးမယ္” ေဇမုးက မဆုင္းမတြ ေျဖသည္။ “ကဗ်ာေရးမယ္.. ဟုတ္လား၊ ကဗ်ာေရး႐ံုနဲ႔ ဘယ္လုလုပ္ အဆင္ေျပႏုင္မွာလဲ၊ ကဗ်ာဆရာဆုတာ အၿမဲတမ္း ငတ္ျပတ္ေနတယ္လု႔ပဲ ေဆြ ၾကားဖူးတယ္”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
168
“ကုေဇက ေငြရဖ႔ု ကဗ်ာေရးမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ကဗ်ာကု ေငြရရွေရးအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး မေရးသင့္ဘူး” “ဟင္.. ဒါဆု ဘယ္လုလုပ္ၾကမလဲ၊ အလုပ္အကုင္ေတာင္ မေရရာေသးဘဲန႔ဲ လက္ထပ္ဖု႔ဆုတာ ေမွ်ာ္လင့္ဖု႔ အေဝးႀကီးေပါ့၊
ရွင္းရွင္းေျပာလုက္ပါ
ကုေဇ၊
ေဆြ႔ကု
တကယ္ခ်စ္တာမွ
ဟုတ္ရဲ႕လား၊
လက္ထပ္ဖု႔အထေကာ
ရည္ရြယ္ထားရဲ႕လား၊ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ ကာလအတြင္း အပ်င္းေျပသက္သက္ေပါ့.... ဟုတ္လား” ဟုတစ္ခါက
ကဗ်ာစာအုပ္
လႊင့္ပစ္ခဲ့သည့္ကစၥႏွင့္
ပတ္သက္ၿပီး
ေဇမုးက
သူ႔ကု
အႀကီးအက်ယ္
စတ္ဆုးခဲ့ဖူးသည္။ ထု႔ေနာက္ပုင္းတြင္ ကဗ်ာႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူ ခြင့လ ္ ႊတ္ထားခဲ့သည္။ ေဇမုးကလည္း ကဗ်ာကု ေတာ္ေတာ္စြလ ဲ မ္းသည္။ ေတြ႔လုက္လွ်င္ ကဗ်ာအေၾကာင္း မေျပာဘဲ မေန။ သူေရးထားေသာ ကဗ်ာကု ဖတ္ခုင္းသည္။ ေဝဖန္ခင ု ္းသည္။ ဥၾသေဆြက ကဗ်ာအေၾကာင္း သပ္သသည္မဟုတ္။ ေဝလည္း မေဝဖန္တတ္။ တခ်ဳ႕ကဗ်ာေတြဆု နားေတာင္မလည္။ သု႔တုင္ေအာင္.... “အင္း.. ေကာင္းပါတယ္၊ အဓပၸာယ္က ေလးနက္တယ္” စသည္ျဖင့္ ေဇမုးအႀကဳက္ အလုက္အထုက္ ေျပာခဲ့သည္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အၿပီးသတ္ေနရလု႔ဆုၿပီး သူ႔ဆီ ေနာက္က်ေရာက္လာခဲ့တာ အႀကမ္ႀကမ္။ ဗုလ္ခ်ဳပ္ေဈးလုက္ပု႔လွ်င္ ဥၾသေဆြကု
ေရႊရင္ေအးဆုင္မွာ
ထားခဲ့ၿပီး
႐ႈမဝမဂဇင္းတုက္
ကဗ်ာသြားပု႔တာတု႔၊
သူ႔ကု
ေဘးမွာထားၿပီး
ပန္းခ်ီပန္းပုေကာင္စီေရွ႕က ကဗ်ာစာအုပ္ဆင ု ္မွာ ကဗ်ာစာအုပ္ တစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ လွန္ေလွာဖတ္႐ႈရင္း တေမ့တေမာ ေနတာတု႔။ ေဇမုးသည္
ကဗ်ာကု
မမထက္
ပုခ်စ္သည္ဟု
ဥၾသေဆြ
ထင္ေနသည္။
သက္မဲ့ျဖစ္ေသာ
ကဗ်ာကု
ရည္းစားလုဖက္လု သေဘာထားၿပီး မနာလုျဖစ္ေနရတာကုက ဟန္မက်လွေခ်။ ခုက်ေတာ့ သည္းမခံႏုင္ေတာ့။ ခ်စ္သူႏွင့္ လက္ထပ္ဖု႔အေရးထက္ ကဗ်ာေရးဖု႔က အေရးႀကီးသည့္ စကားမ်ဳး ေျပာလာတာကု လက္မခံႏုင္။ ထု႔ေၾကာင့္.... “ကုေဇ.. ကဗ်ာကု အဆက္ျဖတ္မလား၊ ေဆြ႔ကု အဆက္ျဖတ္မလား” ဟု ေမးရေတာ့သည္။ ထုအေၾကာင္း ေသာင္းေမာ္တု႔ သေသာအခါ.. “ဒါကေတာ့ မင္းဘာသာမင္း ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ ကစၥပဲ” ဟု မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ “ငါ
ကဗ်ာကု
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆုတာ
မင္းတု႔အသပဲ၊
မန္းမဆုတာ
အစားရႏုင္တယ္၊
ကဗ်ာက
အစားမရႏုင္ဘူးကြ” “မင္းရဲ႕စတ္ဓာတ္ကုေတာ့ ခ်ီးက််ဴးတယ္” မ်ဳးၾကည္က ေျပာရာ ေသာင္းေမာ္က.. “ေတာ္စမ္းပါ.. မင္းကလည္း အသားလြတ္ ေျမႇာက္ေပးေနျပန္ၿပီ၊ ဒီမွာ ေဇမုး.... မင္း ဥၾသေဆြကု တကယ္ေကာ လက္လႊတ္ႏုင္လု႔လား” ေဇမုးက ျပန္မေျဖဘဲ ငုင္သြားသည္။ ေသာင္းေမာ္က ထပ္ေမးသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
169
“ေနစမ္းပါဦး..
အခုျဖစ္တဲ့
ျပႆနာမွာ
ကဗ်ာေရးတာ
မေရးတာ
အဓက
မဟုတ္ပါဘူး၊
သူနဲ႔
မင္းနဲ႔
လက္ထပ္ဖု႔ကစၥ၊ မင္းတု႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရွ႕ေရးကစၥ မဟုတ္လား၊ မင္းအတြက္က ဘာပူစရာရွလ႔လ ု ဲ၊ မင္းအေမပုင္တဲ့ ဆန္စက္မွာ ဝင္လုပ္႐ုပ ံ ဲ မဟုတ္လား၊ အခ်န္တန္ေတာ့ ဥၾသေဆြကု လက္ထပ္ႏုင္မွာပဲ မဟုတ္လား၊ အဲဒါကု ရွင္းေအာင္ ေျပာမျပဘူးလား” “ငါတု႔အေမမွာ ဆန္စက္ရွတယ္ဆုတာ သူမသဘူးကြ၊ ငါက ငါတ႔အ ု ေမက ဆန္စက္မွာ အလုပ္လုပ္တယ္၊ အေဖက ဆံုးသြားၿပီဆုတာမ်ဳး ေျပာထားတာ” “ဟင္.. ဘာျဖစ္လ႔ု အမွန္အတုင္း မေျပာရတာလဲ” “သူ ငါ့ကုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ဟာ တကယ္စစ္မွန္ရဲ႕လားလု႔ သခ်င္လု႔” “ဟာ..
အဓပၸာယ္မရွတာ၊
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္တု႔
ဘာလဲ....
အယူအဆခ်င္း
မင္းက
မတူလု႔
ကဗ်ာဆရာေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
လမ္းခြၾဲ ကတဲ့
ဇာတ္လမ္းဆုတာမ်ဳး
ဂုဏ္မက္တဲ့ လုပ္ခ်င္လု႔လား၊
တကယ္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဆင္းရဲခ်င္ေယာင္ေဆာင္လ႔ု ရမလားဟ၊ အေရးႀကီးတာက မင္းကဗ်ာေရးတာကု သူနားလည္ဖု႔ပဲ မဟုတ္လား၊
မင္းအတြက္
ကစၥၿပီးသြားမွာပဲ၊
အလုပ္အကုင္
မင္းကု
ဘာမွပူစရာမလုတဲ့အေၾကာင္း
တစ္ခုေတာ့
သတေပးခ်င္တယ္၊
အမွန္အတင ု ္းေျပာဖ႔ု
လုတယ္၊
ဒါဆု
ခ်မ္းသာခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာထက္
ဆင္းရဲခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာက ပုအျပစ္ႀကီးတယ္ကြ၊ တကယ္ ဆင္းရဲေနတဲ့ လူေတြကုလည္း ေစာ္ကားရာက်တယ္”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
170
ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ေဇမုး ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရင ႊ ္ ျဖစ္လာသည္။ “ဘာလဲကြ.. ေျပလည္ခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား” “ေအးကြ” “ဒီေတာ့ မင္း အခု ကဗ်ာကု အဆက္ျဖတ္လုက္ၿပီေပါ့.. ဟုတ္လား” ေသာင္းေမာ္က ေနာက္လုက္သည္။ “ဘယ္ဟုတ္မလဲ..
ငါက
ညာလက္နဲ႔
ကဗ်ာေရးရင္း
ဘယ္လက္က
သူ႔ကု
ေထြးေပြ႔ထားပါ့မယ္လု႔
ေျပာလုက္တယ္” “တယ္ဟုတ္ပါလား.. သူက ေက်နပ္သြားေရာလား” “သူ႔က်ေတာ့
ဘယ္ဘက္မွာထားတယ္လု႔
ေျပာေသးတယ္၊
ဒါနဲ႔
ညာဘက္
ေျပာင္းေပးလုက္ရတယ္၊
ကစၥမရွပါဘူး.. ငါက ဘယ္သန္ပဲဟာ”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
171
ပေတာက္ပင္ေတြ အုပ္ဆုင္းေနေသာ လမ္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကသည္။ “ဒီလမ္းကေလးကု ငါ သပ္သေဘာက်တာပဲ၊ ပေတာက္ပင္ေတြက တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကေန အုပ္မုးေပးထားတာ သပ္လွတယ္၊ ဒီလမ္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လုက္ရရင္ စတ္ကု ၾကည္ႏူးလန္းဆန္းသြားတာပဲ” ဟု မ်ဳးၾကည္က ေျပာသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က.. “ငါကေတာ့ ပေတာက္ပင္ေတြ လွတာ မလွတာ သတမထားမပါဘူး၊ အရပ္ရလ႔ု ေနပူသက္သာတာပဲ သတယ္၊ ငါ မနက္မနက္ လမ္းေလွ်ာက္လာရတဲ့ ျပည္လမ္းေပၚကု ဒီအပင္ေတြ ေရႊ႕စုက္ရရင္ ေကာင္းမယ္” ဟု ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “နင္ကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ေတြ႔ကုပဲ ျမင္တတ္တယ္ေနာ္” “ေအးေပါ့ဟာ.. ငါ့ဘဝမွာ စတ္ကူးယဥ္စရာမွ မရွဘဲ၊ အလွအပေတြ လုက္ခံစားေနဖု႔ အခ်န္လည္း မရွဘူး” စာေမးပြေ ဲ တြစစ္ဖ႔ု သပ္မလုေတာ့သျဖင့္ ဒီေန႔ေတာ့ ေမးစရာရွတာ ဆံုးခန္းတုင္ေအာင္ ေမးမည္ဟု မ်ဳးၾကည္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ “ေသာင္းေမာ္ မန္းမရသြားတာ ငါ ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားတယ္၊ သူက ရည္းစားေတြ ဘာေတြလည္း မရွခဲ့ဖူးေတာ့ ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ ျဖစ္လမ့္မယ္ မထင္ဘူး၊ ငါ သူတု႔ကု တစ္ခုခု လက္ဖ႔ခ ြဲ ်င္တယ္ဟာ၊ ဒါေပမဲ့ ပုက္ဆံမရွလု႔ ၿငမ္ေနရတာ၊ တစ္ေန႔ေတာ့ သူတု႔ကု အမ္မွာ ထမင္းဖတ္ေကၽြးဦးမယ္” “တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ နင္သာ လွလွၫြန္႔လု ႐ူး႐ူးမုက္မုက္စတ္မ်ဳး ရွရင္ေကာင္းမွာပဲလ႔ု ေတြးမတယ္” ဟု
မ်ဳးၾကည္က
ဟန္႔တားျခင္းေတာ့
မျပဳ။
ေျပာသည္။ ဒီေန႔
စကားလမ္းခင္းလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း
မ်ဳးၾကည္ေျပာခ်င္တာ
အကုန္ေျပာပါေစဟု
သသျဖင့္
ခင္ေစာႏြယ္
ခြင့္ျပဳထားလုက္သည္။
ၿပံဳးသည္။ သူကလည္း
ေျပာခ်င္တာေတြ အလံုးစံု ေျပာရေပဦးမည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
172
“တစ္ေနရာရာမွာ ထုင္ရေအာင္ မ်ဳးၾကည္၊ နင္က အပ်င္းေျပလမ္းေလွ်ာက္တာ အေရးမႀကီးဘူး၊ ငါက အၿမဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနရတာ၊ ကုယ့္ေျခေထာက္ကုလည္း ေခၽြတာဦးမွ” သူ႔စကားသူ သေဘာက်၍ ခင္ေစာႏြယ္ ရယ္သည္။ တင္းနစ္ကြင္းအေဟာင္း
တစ္ခုနားရွ
အုတ္ခုမ ံ ွာ
ထုင္ၾကသည္။
မ်ဳးၾကည္သည္
ခင္ေစာႏြယ္နားမွာ
ကပ္ထုင္ခြင့ရ ္ သျဖင့္ ဝမ္းသာမသလုလု ျဖစ္ေန၏။ သု႔ရာတြင္ ခင္ေစာႏြယ္က သူ႔ကု အခြင့အ ္ ေရးေတြ ေပးေနျခင္း ဟူ၍ေတာ့ မယံုၾကည္ရဲေခ်။ “မ်ဳးၾကည္” “ခင္ေစာႏြယ္” ႏွစ္ေယာက္ၿပဳင္တူ ေခၚၾကသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ၿပံဳး၍.. “ကဲ.. နင္အရင္ေျပာေလ” မ်ဳးၾကည္
စကားတံု႔ဆုင္းေနျပန္သည္။
ခင္ေစာႏြယ္ကေကာ
ဘာေျပာခ်င္သလဲဟု
စတ္ထဲမွာ
ေႏွာင့္စရာ
ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ပင္။ “နင္ပဲ အရင္ေျပာပါဟာ” ဟု မ်ဳးၾကည္က တာဝန္ျပန္လဲသ ႊ ည္။ “ငါေျပာခ်င္တာက ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ ငါတု႔အမ္က လုပ္ငန္းအေၾကာင္း” “လုပ္ငန္း....” “လုပ္ငန္းဆုလု႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မေတြးနဲ႔၊ အခု ငါတ႔ု ခ်ဥ္ဖတ္စမ္ေရာင္းေနတာကု ေျပာတာ” “ခ်ဥ္ဖတ္” မ်ဳးၾကည္ နားမလည္စြာ ပဲ့တင္ထပ္ျပန္သည္။ “ဟုတ္တယ္ေလ.. ပဲတီခ်ဥ္ေလ၊ လူဆုတာ တစ္ခါတစ္ခါ မဆီမဆုင္တာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္မွ အဆင္ေျပခ်င္ ေျပတတ္တာမ်ဳးဟ၊ တစ္ရက္ေတာ့ အေမက ေဈးထဲမွာ ပဲတီခ်ဥ္ဝယ္တာ တစ္မတ္ဖုးမွ ေရာင္းတယ္ဆုလု႔ အေမက စတ္ေပါက္ေပါက္န႔ဲ
ခ်ဥ္ဖတ္
လုပ္ေရာင္းခ်င္စတ္ေတာင္
ေပါက္လာၿပီဆုေတာ့
ခ်ဥ္ဖတ္သည္က
ခ်ဥ္ဖတ္ကုလည္း
အထင္မေသးနဲ႔ အစ္မႀကီးေရ ဆုၿပီး ခ်ဥ္ဖတ္လုပ္ငန္း ေဈးကြက္အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္” ဒီလုအခ်န္မွာ ခ်ဥ္ဖတ္အေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနေသာ ခင္ေစာႏြယ္ကု မ်ဳးၾကည္ အူလည္လည္ႏွင့္သာ ၾကည့္ေနမ၏။ “ခ်ဥ္ဖတ္ဆုေပမယ့္
လြယ္လြယ္ေလးမထင္နဲ႔၊
လုပ္လု႔ရတဲ့လူမွ
ရတာ၊
တု႔
ဗမာအယူအဆကေတာ့
ခ်ဥ္ဖတ္စမ္လ႔ျု ဖစ္တဲ့ လက္ရွတဲ့လူမွ ရတယ္ေပါ့ဟာ၊ တကယ္ေတာ့ ခ်ဥ္ဖတ္စမ္တဲ့ပညာကု တု႔ ဗမာေတြက တတ္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ၾကာၿပီ၊
ေနာက္ပုင္းက်မွ
အေနာက္တုငး္ က
သပၸံပညာရွင္ေတြက
ဖာမင္ေတးရွင္းဆုတဲ့နည္းကု
ေတြ႔ၾကတာ၊ ဝုင္ေဖာက္တာတု႔ ဘာတု႔ေပါ့၊ ဘက္တီးရီးယားပုးေတြ ေမြးၿပီး ဓာတ္ျပဳေစတာပဲ၊ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာရင္ေပါ့ေလ.. ဟဲဟဲ” ခင္ေစာႏြယ္က တစ္ခ်က္ရယ္ၿပီး ဆက္ေျပာသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
173
“အမ္မွာ ခ်ဥ္ဖတ္စမ္ၾကည့္တာ ဘယ္သူလုပ္လုပ္ မျဖစ္ဘူး၊ ေနာက္ဆံုး ငါဝင္လုပေ ္ တာ့မွပဲ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္၊ ငါ့လက္က
ခ်ဥ္ဖတ္လုပ္လု႔ျဖစ္တဲ့
လက္ေပါ့ဟာ၊
လူနာကု
ေသြးစမ္းဖု႔၊
ေဆးထုးအပ္ကုင္ဖု႔၊
နားၾကပ္ေထာက္ဖု႔က
ေနာက္မွေလ၊ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ခ်ဥ္ဖတ္စမ္တဲ့လက္ပ”ဲ မ်ဳးၾကည္စတ္ထဲမွာ ခ်ဥ္ဖတ္န႔ံ ရလာသလုလုပင္ ထင္မ၏။ ေဘးခ်င္းကပ္ထုင္ေနေသာ္လည္း ခင္ေစာႏြယ္ထံမွ ေရေမႊးနံ႔၊ မတ္ကပ္ ေပါင္ဒါနံ႔တု႔ မရ။ မနက္က လမ္းလာခဲ့ေသာ သနပ္ခါးတု႔ပင္ ပ်က္ျပယ္ေနၿပီ။ “ရယ္စရာေတာ့ အေကာင္းသားဟ.. ဝမ္းေရာဂါကာကြယ္ေရး လႈံေဆာ္ရာမွာ လက္လုပ္ခ်ဥ္မ်ားကု မစားပါနဲ႔လု႔ ဆရာဝန္ေတြက
ေျပာၾကတယ္မဟုတ္လား၊
ခုေတာ့
ေဆးေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က
ကုယ္တုင္
ခ်ဥ္ဖတ္စမ္ေရာင္းေနတယ္ေလ၊ တကယ္ေတာ့ ဝမ္းေရာဂါျဖစ္တယ္ဆုတာ စမ္တဲ့အုး မသန္႔တာ၊ ေရမသန္႔တာ၊ ထုပ္တဲ့ ဖက္တု႔ ဘာတု႔ မသန္႔တာေၾကာင့္ပါ၊ ဆရာဝန္ေလာင္းကုယ္တုင္ စမ္တဲ့ ခ်ဥ္ဖတ္ကေတာ့ သန္႔တာေပါ့ဟာ၊ ဒါေၾကာင့္ အဝယ္လည္းလုက္တယ္၊ ေဈးထဲက ခ်ဥ္ဖတ္သည္တစ္ေယာက္ဆု သူေရာင္းခဲ့သမွ် ငါ့ခ်ဥ္ဖတ္က အေကာင္းဆံုးလု႔ ေျပာတယ္၊
ေျမနီကုန္းေဈးထဲက
ဆုင္ေတြကု
သြင္းရတယ္၊
ရပ္ကြက္ထဲကလည္း
လာဝယ္ၾကတယ္၊
ငါ
ဆရာဝန္ျဖစ္ၿပီးရင္ေတာင္မွ ပဲတီခ်ဥ္ေဆးခန္းဆုၿပီး နာမည္ႀကီးမလား မသဘူး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအလုပ္ေၾကာင့္ ငါတ႔ု အသက္႐ွ်ဴ နည္းနည္းေခ်ာင္သြားရတာေပါ့၊ ခ်ဥ္ဖတ္ေရာင္းၿပီး ဆရာဝန္ျဖစ္တာ ငါတစ္ေယာက္ပဲ ရွမယ္ထင္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ ဂုဏ္ယူပါတယ္” မ်ဳးၾကည္က
ခင္ေစာႏြယ္၏
သြယ္သြယ္လွလွေလးေတြ
မဟုတ္။
လက္ကေလးေတြကု လက္ဖဝါးက
အမွတ္တမဲ့
ၾကည့္မသည္။
ေလးေထာင့္ဆန္သည္။
သူ႔လက္ေတြက
လက္ေတြ႔က်ေသာလက္ဟု
လကၡဏာစာအုပ္ေတြမွာ ေတြ႔ဖူးသည္။ လက္သည္းေတြကု သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လွီးျဖတ္ထားသည္။ “ကဲ.. နင္လည္း ေျပာစရာရွတာ ေျပာဦးဟာ၊ ငါကခ်ည္းပဲ ေျပာေနရတယ္” “ငါ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသေတာ့ပါဘူးဟာ” “နင္ စတ္႐ႈပ္သြားၿပီလား.. ဒီေန႔ နင္ေျပာစရာရွတာ အကုန္သာေျပာပါ၊ ငါလည္း နင့္ကု ေျပာစရာေတြရွတယ္” မ်ဳးၾကည္သည္
ေနာက္မနစ္ပုင္းအတြင္း
ျဖစ္ေပၚလာမည့္
သူ၏ေရွ႕ေရးအတြက္
မေရရာေသာစတ္ျဖင့္
ရင္ေလးေနမ၏။ “ငါေျပာခ်င္တာက....” ဆုၿပီး စကားေျပာစင္ျမင့္ေပၚ ေရာက္မွ အခ်က္အလက္ေတြ ေမ့ကုန္သူတစ္ေယာက္လု ျဖစ္ေန၏။ ခုလုဟာမ်ဳး ဆုတာကလည္း
စာရြက္ႏွင့္
ေရးမွတ္သြားလု႔
ရသည္မဟုတ္။
သူသည္
စကားေတြကု
အစီအစဥ္က်ေအာင္
မႀကဳးစားေတာ့ဘဲ အလ်င္ဆံုး ေခါင္းထဲေပၚလာတာကုသာ ေျပာလုက္သည္။ “ငါ နင့္ကု လက္တၿြဲ ပီး.... ဒီလုျဖစ္လာသမွ် အခက္အခဲေတြကု နင္န႔င ဲ ါနဲ႔ လက္တၿြဲ ပီး ေျဖရွင္းၾကရေအာင္” ခင္ေစာႏြယ္ထံမွ
ရယ္သံသဲ့သ့ဲ
ထြက္ေပၚလာသည္။
မ်ဳးၾကည္
ဆတ္ခနဲ
လွည့္ၾကည့္၏။
ေလွာင္သလုျဖစ္သြားေၾကာင္း ရပ္မသျဖင့္ ခင္ေစာႏြယ္ အရယ္ရပ္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
174
“ကဗ်ာဆရာပီပီ
စတ္ကူးယဥ္တယ္လု႔
ငါမေျပာခ်င္ပါဘူး၊
ကဗ်ာဆရာဆုတာ
စတ္ကူးယဥ္သမားေတြလု႔
ယူဆတဲ့ေခတ္ ကုန္သြားၿပီဆုတာ ငါသပါတယ္၊ ဒါေပမဲ.့ . နင္ကေတာ့ စတ္ကူးယဥ္တာ အမွန္ပ”ဲ “ငါက စတ္ကူးယဥ္တယ္.. ဟုတ္လား၊ အခက္အခဲကု လက္တေ ြဲ ျဖရွင္းခ်င္တာ စတ္ကူးယဥ္တာလား” “စတ္ကူးယဥ္တယ္ဆုတာ
ယုတၱမရွတာကုမွ
ေခၚတာ
မဟုတ္ပါဘူး၊
ယုတၱရွေပမယ့္
မျဖစ္ႏုင္တာကု
ေတြးတာလည္း စတ္ကူးယဥ္တာပဲ” “ငါနဲ႔ လက္တဖ ြဲ ု႔ မျဖစ္ႏုင္ေတာ့ဘူးေပါ့.. နင္ ငါ့က.ု . ငါ့ကု မခ်စ္ႏုင္ဘူးေပါ့.... ဟုတ္လား” ေစာေစာက
ခင္ေစာႏြယ္
ရယ္ေမာခဲ့ျခင္းအတြက္
မခံခ်မခံသာ
ျဖစ္ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္
သူ႔ေလသံက
နည္းနည္းမာေနသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က.. “နင့္ကု ငါ မျငင္းခ်င္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့.... ျငင္းရမွာပဲ” “ဘာျဖစ္လု႔ လက္မခံႏုင္ရတာလဲ” မ်ဳးၾကည္က ေလသံကု ျပန္ေလွ်ာ့ၿပီး ေမးသည္။ “ေရစုပ္စက္တစ္လံုးမွာ အခ်စ္ရတယ္ ွ လု႔ နင္ထင္သလား” “ဘာ.. ငါ နားမလည္ဘူး” “ငါ့ႏွလံုးသားဟာ ေရစုပ္စက္တစ္လံုးေလာက္ပဲ သနားလည္တယ္၊ ေသြးေတြကု စုပ္ယူဖု႔၊ ညႇစ္ထုတ္ဖု႔.. ဒါပဲ၊ ရင္ခုန္တာေတာ့ ရွတာေပါ့၊ ဘယ္အခါမွာလဲဆုေတာ့ စာေမးပြေ ဲ မးခြန္းစာရြက္ကု လွန္ၾကည့္ခါနီးနဲ႔ ႏႈတ္ေျဖစာေမးပြအ ဲ တြက္ ဆရာေတြေရွ႕မွာ ဝင္ထုင္ရတဲ့ အခါမွာပဲ၊ အခ်စ္န႔ပ ဲ တ္သက္လု႔ ငါရင္မခုန္တတ္ဘူး၊ အခ်စ္ဆုတာ ဘာလဲဆုတာလည္း ငါမသဘူး၊ စဥ္းစားဖု႔အခ်န္လည္း မရွဘူး” “နင္စဥ္းစားတဲ့အခ်န္ထ ငါ ေစာင့္ပါ့မယ္” “မေစာင့္နဲ႔ေတာ့.... ငါ နင့္ကု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးၿပီး မလွည့္စားခ်င္ဘူး၊ ငါ ဆရာဝန္ျဖစ္ဖ႔ု သံုးေလးႏွစ္ေလာက္ လုေသးတယ္၊ ငါ ေဆးေက်ာင္းတက္ဖု႔ အမ္က ဘယ္ေလာက္ ဝုင္းဝန္းရုန္းကန္ေပးရတယ္ မွတ္သလဲ၊ ဆရာဝန္ျဖစ္ၿပီးရင္ ငါ့အမ္အတြက္ ျပန္ၾကည့္ရဦးမယ္၊ ငါ့တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ စဥ္းစားဖု႔ဆုတာ ဘယ္အခ်န္ ဘယ္ကာလက်မွ ျဖစ္မလဲ မေျပာႏုင္ဘူး၊ တစ္သက္လံုးလည္း စဥ္းစားခ်င္မွ စဥ္းစားမယ္” “နင့္မသားစုကုပဲ လုပ္ေကၽြးေပါ့ဟာ၊ ငါပါ ဝုင္းကူၿပီး....” “ေတာ္ပါေတာ့.... တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့
လက္ထပ္တယ္ဆုတာ
ငါ့မွာ
ရည္းစားရွတယ္၊
အခ်စ္ပါမွ
အမ္က
ျဖစ္တာလု႔
ငါယံုတယ္၊
သေဘာတူထားတဲ့လူ
ရွတယ္၊
ငါ့မွာ
အခ်စ္မွမရွဘဲ၊
ဒါမွမဟုတ္လည္း
နင့္ကု
ပက္ပက္စက္စက္ေျပာၿပီး စတ္နာသြားေအာင္လုပ္ရင္ ေကာင္းမလားလု႔ေတာင္ စဥ္းစားမတယ္၊ ဒါေပမဲ.့ . ငါ အဲဒီလုလည္း မညာတတ္ဘူး၊ နင္ ငါ့ကု မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔ မ်ဳးၾကည္ရာ.... ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္” မ်ဳးၾကည္သည္ လုပ္ေနၾကျခင္းမဟုတ္။
အတန္ၾကာေအာင္ အေလွ်ာ့အတင္း
ငုင္ေတြေနသည္။ ေဈးဆစ္ဖ႔ု
ခင္ေစာႏြယ္ႏွင့္
မျဖစ္ႏုင္ေၾကာင္း
သူ
သူသည္
ေဈးအေရာင္းအဝယ္
သေဘာေပါက္သည္။
သူသည္
ေရနစ္ေနသူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေကာက္႐ုးတစ္မွ်င္ကုလည္း မရွာေဖြခ်င္ေတာ့ပါ။ “ငါ နားလည္ပါၿပီဟာ.... နင့္ရဲ႕အခ်စ္ကုရဖ႔ု ငါ ဘယ္ေတာ့မွ မႀကဳးစားေတာ့ပါဘူး၊ ငါ့မ်က္ႏွာကုလည္း နင္ ဘယ္ေတာ့မွ မျမင္ေစရပါဘူးလု႔ ကတေပးပါတယ္”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
175
“မဟုတ္ဘူး မ်ဳးၾကည္.. နင့္မ်က္ႏွာကု မျမင္ခ်င္ဘူးလု႔ ငါမေျပာဘူး၊ နင့္ကု ငါ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ တစ္သက္လံုး ခင္မင္သြားမွာပဲ၊ နင့္ကု ငါ မုန္းတယ္လု႔မွ မေျပာဘဲ” “ငါဟာ ပန္းၿခံထဲမွာ အလွစုက္ထူထားတဲ့ ႐ုပ္တုတစ္ခုကု စြလ ဲ မ္းေနတဲ့ လူမ်ဳးပဲ၊ မရႏုင္မွန္း သလ်က္နဲ႔ လာၿပီးေငးေမာေနတဲ့ သူ႐ူးတစ္ေယာက္ဘဝနဲ႔ မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ နင့္ကုျမင္တုင္း ငါခံစားရမွာ၊ နင္ကလည္း ငါ့ကုျမင္ရင္ စတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရမွာပဲ၊ ဒီေတာ့.. ငါတ႔ု မဆံုၾက မေတြ႔ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ၊ နင့္ရဲ႕ အဖုးထုက္တန္လွတဲ့ အခ်န္ေတြကု ငါ့အတြက္ ဖဲ့ေပးခဲ့တာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ငါသြားမယ္.... ခင္ေစာႏြယ္” ခင္ေစာႏြယ္
တစ္စံုတစ္ခုေျပာရန္
ႏႈတ္ခမ္းျပင္သည္။
ဘာမွ်မေျပာေတာ့။
ႏႈတ္ခမ္းကု
တင္းတင္းျပန္ေစ့လုက္သည္။ မ်ဳးၾကည္သည္ သူ အလြန္သေဘာက်ပါသည္ဆုေသာ ပေတာက္ပင္ေတြ အံု႔ဆုင္းေနသည့္ လမ္းအတုင္း ထြက္ခြာသြားေနသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ မ်ဳးၾကည္ကု မၾကည့္ေတာ့။ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားကုသာ ငံု႔ၾကည့္ေနသည္။ ေျခခ်ထားရာအနီးတြင္ ပုရြက္တြင္းတစ္တြင္း ကုက္ခဲၾကသည္။
ရွေန၏။ သူသည္
ပုရြက္ဆတ္မ်ားက ပုရြက္ဆတ္မ်ားကု
သူ႔ေျခဖမုးေပၚ
တက္ေနၾကသည္။
သူ႔အသားကု
ဖယ္ရွားျခင္း၊
ပြတ္ေခ်သတ္ျဖတ္ျခင္း
မျပဳဘဲ
တစ္ဆစ္ဆစ္ မလႈပ္မယွက္
အနာခံေနလုက္၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
176
ကုကၠဳရြက္ေတြ တဖြဖ ဲ ြဲ ေႂကြက်ေနသည္ကု မ်ဳးၾကည္ ေငးၾကည့္ေန၏။ ေသာင္းေမာ္၏ လက္ဖက္ရည္ဆုင္တြင္ သူတု႔သံုးေယာက္တည္း ရွေနသည္။ “သူ႔ဘဝေပးအေျခအေနအရ တစ္သက္လံုးေတာ့
မင္းအခ်စ္ကု
ဒီလုမေနႏုင္ပါဘူး၊
လက္မခံႏုင္တာပါ၊
တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္ေတာ့
မင္းကု
မင္းကု
သူ
သံေယာဇဥ္ရွမွာ
ခ်စ္လာလမ့္မယ္လု႔
အမွန္ပဲ၊
ထင္တယ္၊
မင္း
စတ္ရွည္ရွည္ေစာင့္ေပါ့ကြာ” ေသာင္းေမာ္က အားေပးစကား ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္က ေလအေဝွ႔ခံရေသာ သစ္ရြက္တစ္ရြက္လု ေခါင္းကု တဆတ္ဆတ္ခါသည္။ “မျဖစ္ႏုင္ပါဘူး.. မဟုတ္ဘူး၊
ငါ
သူ႔ကု
႐ုေဘာ့စက္႐ုပ္ေတြသာ ဘယ္ေတာ့မွ
ခ်စ္တတ္ရင္
မေမ့ဘူးဆုတာေတာ့
ခ်စ္တတ္လာမယ္၊ ဝန္ခံပါတယ္၊
ဒါေပမဲ့
သူကေတာ့
ခ်စ္တတ္လာမွာ
သံမဏတံုး
တစ္တံုးကေန
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ ေပါက္လာမလားလု႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနရေအာင္ေတာ့ မ႐ူးမုက္ေသးပါဘူး၊ ငါ့ကုယ္ငါ ကဗ်ာထဲမွာပဲ ႏွစ္ျမႇဳပ္လုက္ေတာ့မယ္” “မင္းအသည္းကု ကဗ်ာထဲမွာပဲ စမ္ထားလုက္ေတာ့မယ္ ဆုပါေတာ့” ေဇမုးက ဝင္ေျပာသျဖင့္.. “ဟုတ္တယ္..
ငါ့အခ်စ္ကု
လႈက္လႈက္လွဲလွဲ
လက္ခံတံု႔ျပန္တာက
ကဗ်ာပဲ၊
ကဲ....
ဒီအေၾကာင္း
ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ကြာ၊ ေသာင္းေမာ္.. လွလွၫြန္႔ ေနေကာင္းရဲ႕လား” “ေကာင္းပါတယ္ကြ....
နည္းနည္း
မအီမသာ
ျဖစ္တာေလာက္ပါ၊
ကုယ္ဝန္ရွခါစဆုရင္
အစားအေသာက္
ပ်က္တတ္တယ္ေလကြာ” “မင္းေတာင္ ကေလးအေဖ ျဖစ္ေတာ့မယ္ေနာ္” “ဘာမွမပူနဲ႔ မ်ဳးၾကည္.. လွလွၫြန္႔က မန္းကေလးေမြးမွာ၊ မင္းနဲ႔ေပးစားမယ္၊ ေစာင့္ႏုင္လား” ေဇမုးက မ်ဳးၾကည္ကု စတ္လက္ေပါ့ပါးသြားေအာင္ ေနာက္လုက္သည္။ “ေအး.. အဲဒါကမွ ေရေရရာရာ ရွေသးတယ္” ဆုၿပီး မ်ဳးၾကည္ ရယ္သည္။ လုအပ္တာထက္ ပုၿပီး အသံထြက္ေအာင္ ရယ္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
177
ေသာင္းေမာ္ စကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းသည္။ “မင္းတု႔
ကဗ်ာေတြ
ေရးျဖစ္ေသးလား..
ငါကေတာ့
ဆုင္စဖြင့က ္ တည္းက
အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ၿပီး
တစ္ပုဒ္မွ
မေရးျဖစ္ေသးဘူး” “ငါေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရးထားတယ္.. ဖတ္မလား” ေဇမုးက လြယ္အတ္ထဲမွ စာအုပ္တစ္အုပ္ ထုတ္သည္။ စာအုပ္ၾကားမွာ ညႇပ္ထားေသာ စာရြက္တစ္ရြက္ကု ထုတ္ေပးသည္။ စာရြက္ကု စားပြေ ဲ ပၚျဖန္႔ၿပီး မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေသာင္းေမာ္က ေခါင္းခ်င္းဆုင္ ဖတ္ၾကသည္။ “သံေယာဇဥ္ဒဏ္ခႀံ ကဳး” ဦးေႏွာက္ “ထရန္စေဖာ္မာ” က ငါးရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္မွသည္ ေထာင့္ငါးရာ “ကီလုဝပ္” လွ်ပ္တာေျပာင္းလႊတ္ “ေအာက္ပြတ္” ေသြးေၾကာ စီးေမ်ာလွ်ပ္စစ္ အခ်စ္တ႔ေ ု ပ်ာ္စံရာ ထန္ထန္သာလ်က္ ေမတၱာဓာတ္မ်ား “ဗု႔” အားအျပည့္။ ပဋပကၡ ဆန္႔က်င္ၾကတဲ့ သံသယနဲ႔ သစၥာ “ဝါယာႀကဳး” ႏွစ္ပင္လမ္ တစ္ခ်န္ခ်န္တစ္ေန႔ေန႔ ထပ္တုက္ေတြ႔ၾကလွ်င္ သံေယာဇဥ္ဒဏ္ခံႀကဳး အပူရွန္တုးဆဲ တည္းတည္းလႈပ္လႈပ္မွာ ေမတၱာ “မန္းခလုတ္” ႐ုတ္တရက္အက္ကြဲ ဖ်တ္ခနဲလက္သြား ႏွလံုးသား “ျဖဳစ္” ျပတ္ေလသည့္အခုက္ အမုက္တုက္ အ,ကာလ အမုန္းႀကီးစုးတဲ့ညမွာ
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
178
အခ်စ္ဟာစံုလံုးကန္း လမ္းမွားယမ္းယုင္ ဖေယာင္းတုင္တုကေလးမ်ား ေတြ႔လုေတြ႔ျငား စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
179
မ်ဳးၾကည္သည္
ျခေသၤ့တံခါးတည့္တည့္မွာ
ရပ္လုက္သည္။
ေနာက္ထပ္
ေျခတစ္လွမ္း
တုးလုက္လွ်င္
ေက်ာင္းဝင္းအျပင္သ႔ု ေရာက္ေတာ့မည္။ ထုေျခတစ္လွမ္းသည္ သာမန္ေျခတစ္လွမ္း မဟုတ္။ ေက်ာင္းသားဘဝႏွင့္ သူ႔ကု စည္းျခားပစ္မည့္ ေျခလွမ္း။ ဒီေန႔
ႏႈတ္ေျဖစာေမးပြဲ
ေျဖရသည္။
စာေမးပြ၏ ဲ
အၿပီးသတ္ေန႔ပင္
ျဖစ္၏။
ေက်ာင္းသားဘဝ၏
ေနာက္ဆံုးေန႔လည္း ျဖစ္သည္။ သူငယ္တန္းမွစ၍ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆည္းပူးခဲ့ေသာ ပညာေရး ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားသျဖင့္ ဝမ္းသာရမွာလား၊ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြဖြယ္ ေက်ာင္းသားဘဝကု စြန႔လ ္ ႊတ္လုက္ရသျဖင့္ ဝမ္းနည္းရမွာလား။ မေဝခြတ ဲ တ္ႏုင္။ သူ
ေနာက္ကု
ျပန္လွည့္ၾကည့္၏။
ေျဖာင့္တန္းညီညာေသာ
အဓပတလမ္းမႀကီး။
ေရတမာပင္တန္းၾကားမွ
ကြက္တကြက္က်ား ျမင္ေနရေသာ ဘြ႔ႏ ဲ ွင္းသဘင္ခန္းမ။ ေလးႏွစ္လံုးလံုး
က်င္လည္ခဲ့ရေသာ
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး။
ေက်ာင္းဝင္းအႏွံ႔
သူေလွ်ာက္သြားၿပီး
အဓကရ
ေနရာမ်ားကု ႏႈတ္ဆက္ခဲ့သည္။ ထုအရာအားလံုးသည္ သူ႔အတြက္ ဝမ္းနည္းစကား ဆုလမ့္မည္။ သူသည္
ေႏြသစ္ရြက္တစ္ရြက္
ျဖစ္သြားၿပီ။
သစ္ရြက္တစ္ရြက္သည္
ပင္စည္မာွ
အစဥ္ထာဝရ
တြယ္ဆက္ေနခြင့္မရွ။ အခ်န္တန္လွ်င္ ေႂကြလြင့ရ ္ ေပမည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
180
ပင္စည္မွ ခြခ ဲ ြာလြင့ဝ ္ ဲလာေသာာ သစ္ရြက္မ်ားအနက္မ.ွ ... .... အခ်ဳ႕သည္ အမ္ေခါင္မုးေပၚ က်မည္။ အခ်ဳ႕က ေရစီးမွာ ေမ်ာပါမည္။ အခ်ဳ႕က ေျမေပၚမွာ စုေဝးက်ေရာက္မည္။ အခ်ဳ႕ နင္းေခ်ခံရမည္။ အခ်ဳ႕က စာအုပ္ၾကားမွာ တယုတယ သမ္းဆည္းျခင္းခံရမည္။ မ်ဳးၾကည္သည္ အားတင္း၍ ေျခလွမ္းကု လွမ္းလုက္၏။ သူ႔ရင္ထဲမွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ရွသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
181
အခ်န္ကာလသည္ ေငြက့သ ဲ ႔ပ ု င္ ကုန္လြယ္၏။ မတူတာတစ္ခုကေတာ့ အခ်န္ကု ေငြက့သ ဲ ႔ု စုေဆာင္းထားရွ၍ မရျခင္းပင္။ သူသည္ တစ္ခါတစ္ရံ အေကာင္းဆံုးသမားေတာ္ႏွင့္ တူၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ နာတာရွည္ေရာဂါႏွင့္ တူသည္။ အခ်န္ကာလ၏ တရြတ္တုက္ ဆြေ ဲ ခၚျခင္းကု ခံၾကရၿပီး ေနာက္တြင္....။ ေသာင္းေမာ္က ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရေနၿပီ။ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္၊ မန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။ ထူးထူးျခားျခားပင္ သားက အေဖႏွင့္တူၿပီး သမီးက အေမႏွင့္ တူသည္။ သူတု႔ လက္ဖက္ရည္ဆုင္ကေလးကလည္း အတည္တက် ျဖစ္ေနၿပီ။ ရပ္ကြက္ရွ လူအင္အားႏွင့္ ေရာင္းအား မွ်တညီၫြတ္ေန၏။ ပုပုလွ်ံလွ်ံ သံုးစြႏ ဲ ုင္ျခင္း မရွသည့္တုင္ မသားစုေလးေယာက္အေနျဖင့္ တက္လာေသာ ကုန္ေဈးႏႈန္းကု တန္႔ၿပီးခံႏုင္သည့္အတြက္ ေသာင္းေမာ္က ေက်နပ္သည္။ လွလွၫြန္႔တု႔ မဘေတြက တကယ္ ကတတည္၏။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရသည့္တုင္ အဆက္အသြယ္ျပန္လုပ္ျခင္း မရွ။ အေမျဖစ္သူကေတာ့ နည္းနည္းေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာသည္။ သီတင္းကၽြတ္၍ သူတု႔ သြားကန္ေတာ့ၾကလွ်င္ ခပ္တန္းတန္း ခပ္အမ္းအမ္း ရွသည့္တုင္ အကန္ေတာ့ခံသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတု႔ဘဝသည္ အေတာ္အတန္ အေျခက်သည္ဟု ဆုႏုင္၏။ တစ္ခုပဲရွသည္။ သူ ကဗ်ာမေရးႏုင္ေတာ့ျခင္းပင္။ မသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ လံုးပန္းေနရသည့္အတြက္ သူ႔မွာ အခ်န္ပု သပ္မရွ။ သူက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အတြက္ အခ်န္မ်ားစြာ ယူေလ့ရွသည္။ အားသည့္အခ်န္ကေလးမွာ တစ္ေၾကာင္းရရ၊
ႏွစ္ေၾကာင္းရရ
ေကာက္ျခစ္လက္ ု တာမ်ဳး
မလုပ္တတ္။
သူ႔ထံုးစံအတုင္း
ၾကမ္းေပၚမွာေမွာက္၍
ဟုလွမ့္ဒီလွမ့္လုပ္ရင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ မၿပီးမခ်င္း မထတမ္းေနတတ္သူ။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
182
ခုက်ေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးေတြ မရ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ထန္းရသည့္တာဝန္က မလြယ္။ ညက်ေတာ့လည္း ညဥ့္နက္ခံလု႔မရ။ ဆုင္သမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနၿပီ။ မနက္အေစာႀကီး ျပန္ထရမည္။ အဆုးဆံုးကေတာ့ အရင္လု ေခါင္းမရွင္းေတာ့ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ သားသမီးကစၥ၊ ဆုင္ကစၥေတြ ေတြးစရာေတြက ေႏွာင့္ယွက္သည္။ တစ္ခါတေလက်ေတာ့
မေရးရမေနႏုင္ေသာစတ္
ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ထုအခါက်မွ
ညလူေျခတတ္ခ်န္တြင္
ေရးရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ညလံုး မအပ္လုက္ရ။ မဂဇင္းတုက္ေတြ ကဗ်ာပ႔ရ ု သည္ကလည္း သပ္အားတက္စရာမရွ။ ကဗ်ာ အပုဒ္ႏွစ္ဆယ္၊ သံုးဆယ္ ပ႔မ ု ွ တစ္ပုဒ္ေလာက္
အေရြးခံရသည္။
ေရြးကဗ်ာ
စာရင္းထဲပါၿပီးလွ်င္
အနည္းဆံုး
သံုးေလးလၾကာမွ
ကဗ်ာပါသည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျခာက္လေလာက္ၾကာသည္။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာသည္အထ မပါေသးသည့္ ကဗ်ာေတြေတာင္ ရွသည္။ ေဇမုးတု႔၊
မ်ဳးၾကည္တ႔လ ု ည္း
အလြန္အားတက္ခဲ့ၾကသည္။
သူ႔လုပင္။
ေနာက္ပုင္းက်ေတာ့
မဂဇင္းမွာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္စ၊ ဝင္တုးရတာ
ႏွစ္ပုဒ္စ
အေရြးခံရၿပီးေနာက္
မလြယ္ေၾကာင္း
သလာၾက၏။
ထု႔ျပင္
ေက်ာင္းကၿပီးသြား၍ လူခ်င္းကြက ဲ ုန္ၾကသျဖင့္ အလ်င္ေလာက္ မတက္ႂကြႏုင္ၾကေတာ့။ အသီးသီး အလုပ္ႏွင့အ ္ ကုင္ႏွင့္ ျဖစ္လာၾကေသာအခါ သပ္မဆံုျဖစ္ၾကေတာ့ေခ်။ အလ်င္လု ေတြ႔တုင္း ကဗ်ာအေၾကာင္း၊ စာအေၾကာင္း မေျပာႏုင္ၾကသျဖင့္ ေရးအားလည္း က်လာသည္။ မ်ဳးၾကည္က ဓာတ္သတၱဳတူးေဖာ္ေရး ေကာ္ပုေရးရွင္း႐ံုးမွာ စာေရးဝင္လုပ္သည္။ ေဇမုးကေတာ့ သူ႔အေမပုင္ေသာ ဆန္စက္မွာ ဝင္ကူေနရသည္။ ရန္ကုန္ကု မၾကာခဏ မေရာက္ႏုင္ေတာ့။ အလုပ္ကစၥႏွင့္ လာလွ်င္ေတာ့ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေသာင္းေမာ္တု႔ကု ေတြ႔ျဖစ္ေအာင္ ေတြ႔သည္။ ေတြ႔တုင္းလည္း သူ ကဗ်ာေရးလု႔မရေၾကာင္း ညည္းသည္။ သူတု႔ႏွစ္ေယာက္ထက္စာလွ်င္
မ်ဳးၾကည္က
ပုေရးျဖစ္သည္။
သု႔ရာတြင္
မဂဇင္းေတြကု
မပု႔ဘဲေနသည္။
သူ႔ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရလွ်င္ ခင္ေစာႏြယ္ စတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစုးလု႔ဟု အယူသည္းစြာ ဆုသည္။ ခင္ေစာႏြယ္ကု သူ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့။ သု႔ရာတြင္ ခင္ေစာႏြယ္အေၾကာင္း သပ္မေျပာေတာ့။ ခင္ေစာႏြယ္ကု ေနာက္ထပ္ေတြ႔ဖ႔လ ု ည္း မႀကဳးစား။ ရင္ထဲမွာေတာ့ အၿမဲရွေနသည္။ စန္ဝမ္းႏွင့္ ခင္မာခ်ဳတ႔ု မဂၤလာေဆာင္မွာေတာ့ သူတု႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ဆုမ ံ ၾကေသးသည္။ မ်ဳးၾကည္က ဣေႁႏၵရရ တည္တည္ၿငမ္ၿငမ္ ေျပာဆုဆက္ဆံႏုင္သျဖင့္ ခင္ေစာႏြယ္ အံ့ၾသသြားရသည္။ မ်ဳးၾကည္ ေတာ္ေတာ္ရင့္က်က္လာပါလားဟု ေတြးမသည္။ ခင္ေစာႏြယ္က ဘြ႔ရ ဲ ၿပီး၍ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ ျဖစ္ေန၏။ ေသာင္းေမာ္က.. “နင္ ဘယ္ေဆး႐ံုမွာ က်ေနလဲ” ဟု ေမးသည္။ “အခု
ကေလးေဆး႐ံုမွာ၊
ေနာက္တစ္လေလာက္ေတာ့
အဲဒီမွာပဲ
ရွဦးမယ္၊
ေဆး႐ံုေတြ
အလွည့္က်
လုက္ဆင္းေနရတာကုး၊ ငါက ကေလးေဆး႐ံုမွာဆုေတာ့ အေတာ္ပဲေလ၊ မ်ဳးၾကည္.. နင္ ေနထုင္မေကာင္းရင္ လာခဲ့ေပါ့”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
183
ဟု ေနာက္လုက္သည္။ သူ႔သေဘာထားကေတာ့ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြလု ပံုမွန္အတုင္း ဆက္ဆံဖု႔ ႀကဳးစားလုက္ျခင္း
ျဖစ္၏။
သု႔ရာတြင္
မ်ဳးၾကည္
ထခုက္သြားသည္။
သူ႔ကု
ကေလးဆန္တုန္းပဲဟု
ဆုလုက္ရာ
ေရာက္သြားသည္။ မ်ဳးၾကည္က တမင္ဟန္လုပ္၍ ၿပံဳးၿပီး.... “ငါ
အခု
ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊
ေရျပင္ေပၚမွာ
ကဗ်ာေရးခ်င္တဲ့စတ္မ်ဳး၊
တမ္တုက္ေတြကု
ပန္းပုထုခ်င္တဲ့စတ္မ်ဳး မရွေတာ့ပါဘူး” ဟု ေျပာလုက္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္ စတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရ၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
184
သူသည္
ဒဏ္ရာမ်ာျဖင့္
လဲက်ေနသည္။
ဘယ္ကဲ့သု႔
ထခုက္ခဲ့ေၾကာင္း
သူမသ။
သူလဲက်ေနရာ
ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ မီးခုးေငြ႔ေတြ တအူအူ တလူလူ လြင့္ေနသည္။ ဟုးအေဝး ေတာင္စြယ္ေပၚတြင္ ေမးတင္ေနေသာ ေနလံုးနီနီႀကီးကု ျမင္ေနရ၏။ သူ႔ေဘးမွာ လူေတြ ဝုင္းအံုေနၾကသည္။ ရြာသူရြာသားေတြ၊ သူတု႔က ေမးၾကသည္။ “အေမာင္ေျပာက္က်ား၊ တုင္းျပည္အားကု ဘာမ်ား မွာခဲ့လုသနည္း” သူက ေျဖသည္။ “ခရီးမတ္တပ္၊ လမ္းခုလတ္တြင္ ကုယ္လြတ္ေရွာင္ခြာ၊ ခြရ ဲ ပါ၍ အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ” ထုစဥ္မွာ သူ ဖ်တ္ခနဲ လန္႔ႏုးလာသည္။ အပ္မက္ပါလား။ ဆရာမင္းသုဝဏ္၏ သူ႔မွာတမ္း ကဗ်ာထဲက အျဖစ္အပ်က္အတုင္း မက္သည့္ အပ္မက္ပါလား။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
185
“အဲဒါပါပဲကာြ ..
သပ္ထူးျခားတဲ့
အပ္မက္ပဲ၊
ငါလည္း
မင္းတု႔ကု
မေျပာရ
မေနႏုငတ ္ ာနဲ႔
ရန္ကုန္ကု
တမင္ထြက္လာခဲ့တာ” ဟု ေဇမုးက ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “မင္း ကဗ်ာကု ေမ့ေနတာၾကာလု႔ ကဗ်ာနတ္က မင္းကု အပ္မက္ေပးၿပီး ႏႈးေဆာ္တာ ျဖစ္မွာေပါ့” “ေအးကြ.. ကဗ်ာမေရးျဖစ္ေပမယ့္
ဒီလုေျပာရမလု ေရးစရာေတြ
ျဖစ္ေနၿပီ၊
ကဗ်ာေရးခ်င္တဲ့
အမ်ားႀကီး
ေတြ႔ရတယ္ကြ၊
ငါ့မသစတ္က
ႏႈးေဆာ္လုက္တာ
အရင္ကေတာ့
ထင္တာပဲ၊
ေက်ာင္းပုရဝုဏ္ေလာက္မွာပဲ
ေရးကြက္ရွာခဲ့တာ၊ အခု ဆန္စက္ထဲ ဝင္လုပ္ေတာ့မွ ျမင္ရေတြ႔ရတာေတြဟာ ကဗ်ာေရးခ်င္စရာေတြ၊ ငါမသေသးတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊
ဆန္စက္အလုပ္သမားေတြရဲ႕
ဘဝ၊
စပါးသယ္တဲ့
မန္းကေလးေတြ၊
ဆန္အတ္ထမ္းတဲ့လူေတြ၊
သူတု႔အေၾကာင္း ကဗ်ာေတြ ေရးခ်င္တယ္” “ေကာင္းတာေပါ့ကြ.. မင္းက သူမ်ားမျမင္တတ္တာကု ျမင္တတ္တယ္၊ သူမ်ားမေတြးတတ္တာ ေတြးတတ္တယ္၊ သူမ်ားမၾကည့္တဲ့ ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္တတ္တယ္၊ မင္းေရးရင္ သပ္ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေတြ ျဖစ္လာမွာပဲ” ေသာင္းေမာ္က အားေပးသည္။ “မင္းတု႔လည္း ကဗ်ာေတြ ျပန္ေရးၾကပါကြာ၊ ငါတ႔ု ဘာေတြပဲ လုပ္ေနလုပ္ေန၊ ကဗ်ာမေရးရရင္ တစ္ခုခု လုအပ္ေနသလု ခံစားရတာ အမွန္ပဲက၊ြ ေနာက္ၿပီး ငါ တစ္ခု စတ္ကူးမတယ္၊ ငါတု႔ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ ထုတ္ရေအာင္” “လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္လား” “မဟုတ္ဘူး.. ပံုႏွပ္ၿပီးထုတ္မွာ၊ တကယ္ က်က်နန လုပ္မွာ” မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ ေသာင္းေမာ္တု႔ ခဏၿငမ္ေနၾကၿပီးေနာက္.. “ေကာင္းတယ္ကြာ” ေသာင္းေမာ္က ေျပာသည္။ ေဇမုးက.. “ငါ အေမ့ကုေျပာၿပီး ဆန္စက္က ခြင့္တစ္လေလာက္ယူၿပီး လုပ္မယ္၊ ကုန္က်ေငြကု ငါထည့္ပါ့မယ္” “ဘယ္ဟုတ္မလဲ.. ငါတ႔လ ု ည္း ထည့္မွာေပါ့”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
186
“ငါတု႔သံုးေယာက္
ရွယ္ယာထည့္ၿပီး
လုပ္ၾကမယ္ကြာ၊
အလုပ္ေတာ့
နည္းနည္းပ်က္မယ္၊
ဒါေပမဲ.့ .
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ.... ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္” ေသာင္းေမာ္က တက္ႂကြစြာ ေျပာသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
187
ေရးၿပီးသားကဗ်ာေတြထဲက ေကာင္းႏုးရာရာေတြ ေရြးၾကသည္။ အသစ္ေတြလည္း ထပ္ေရးၾကသည္။ ကဗ်ာကု
႐ုက္ႏွပ္ေပးမည့္
ပံုႏွပ္တုက္ကု
ရွာရသည္။
ပံုႏွပ္တုက္အမ်ားစုမွာ
ဝတဳေတြ၊
မဂဇင္းေတြ
႐ုက္ေနက်ျဖစ္သျဖင့္ ကဗ်ာ႐က ု ္လွ်င္ စာေဖာင္ဖ႔ပ ြဲ ံု တစ္မ်ဳးလုပ္ရမည္ျဖစ္၍ လက္မခံခ်င္ၾက။ ကဗ်ာက စာစီရတာ၊ စာေဖာင္ဖ႔ရ ြဲ တာ လက္ဝင္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူတု႔စာအုပ္က ပံုႏွပ္အေခၚ သံုးေဖာင္ (ေလးဆယ့္ရွစ္မ်က္ႏွာ) သာ ရွသျဖင့္ စီခ၊ ႐ုက္ခလည္း သပ္မရ။ ထု႔ေၾကာင့္ အလုပ္ပုမခံၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံုး ကုယ္တုင္ ကဗ်ာေလး၊ စာေလးေရးေသာ ပံုႏွပ္တုက္ပုင္ရွင္ႏွင့္ေတြ႔မွ အဆင္ေျပသည္။ သူတု႔ကေတာ့ ကဗ်ာစာအုပ္ ႐ုက္ခ်င္သည္မွလြ၍ ဲ ဘာမွ်မသ။ ပံုႏွပ္လုပ္ငန္းအေၾကာင္းလည္း နားမလည္။ ခဲစာလံုးေတာင္ ျမင္ဖူးၾကသည္မဟုတ္။ စာတစ္ေဖာင္မွာ ဆယ့္ေျခာက္မ်က္ႏွာရွေၾကာင္း ခုမွသျခင္း ျဖစ္၏။ ပံုႏွပ္တုက္ပုင္ရွင္ ဦးေခ်ာယဥ္မ်ဳးက သေဘာေကာင္းသည္။ သူကုယ္တုင္လည္း ကဗ်ာဝါသနာပါသျဖင့္ သူတု႔ကု အားေပးသည္။ ပံုႏွပ္လုပ္ငန္းအေၾကာင္း စတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပသည္။ စာစီခန္းထဲ ေခၚသြားၿပီး ျပသည္။ ေဟာဒါက ဆယ့္ေျခာက္ပြဳင့္၊ ဒါက ဆယ့္ေလး၊ ပုက္ကားျဖ်ဴမည္း၊ စတတ္၊ ခ်တ္ကြင္း၊ ဂယ္လီ၊ ေဖာင္ဖ႔ပ ြဲ ု၊ံ ပ႐ုဖ္ထုတ္ပု၊ံ ပ႐ုဖ္ဖတ္နည္း၊ သေကၤတမ်ား စသည္ျဖင့္။ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးပံုကု
ပန္းခ်ီေမာင္ဒီကု
အပ္သည္။
အတြင္းပံုမ်ားကုေတာ့
ေက်ာင္းမွာကတည္းက
ခင္မင္ခၾဲ့ ကသည့္ ပန္းခ်ီခန္းမွ ကုမ်ဳးျမင့္၊ ကုစံမင္း၊ ကုဘာဘာေက်ာ္၊ ကုမ်ဳး၊ ကုျမင့္စုးတု႔ကု အပ္သည္။ ထုရက္အတြင္းမွာ ေဇမုးက ရန္ကုန္မွာပင္ မ်ဳးၾကည္ႏွင့္ အတူေနသည္။ မ်ဳးၾကည္ကလည္း ရံုးမွ ခြင့ယ ္ ူထားရ၏။ ေသာင္းေမာ္ကုေတာ့ ဆုင္ကစၥေတြေၾကာင့္ တာဝန္ေပးမထားေသာ္လည္း သူက အားလွ်င္အားသလု ဆုင္ကုပစ္ၿပီး လာကူတတ္သည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
188
ပံုႏွပ္စက္ကု
ေန႔တုင္းသြားၿပီး
စာျပင္ရတာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္။
ကုယ့္ကဗ်ာကု
ဂယ္လီပ႐ု
ေခၚ
ပထမမူၾကမ္းမွာ ၾကည့္ရတာ အရသာတစ္မ်ဳး၊ ေဖာင္ပ႐ုေခၚ စာမ်က္ႏွာဖြ႔ၿဲ ပီး ၾကည့္ရတာက အရသာတစ္မ်ဳး၊ စက္ပ႐ုေခၚ ေနာက္ဆံုးစက္မွ ထြက္လာသည္ကု ၾကည့္ရသည္က တစ္မ်ဳး။ ပန္းခ်ီကားတစ္ကားကု ပံုၾကမ္းမွ အၿပီးသတ္သည္အထ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ အရသာခံ ၾကည့္ရသလုမ်ဳးပင္။ လက္ျဖင့္႐ုက္ထုတ္ေသာ မူၾကမ္းကု စာျပင္ရာတြင္ စာလံုးေတြ မွားစီမသျဖင့္ အဓပၸာယ္မ်ား တလြဲတေခ်ာ္ ျဖစ္သြားသည္ကု တစ္ေယာက္ႏွင့တ ္ စ္ေယာက္ ျပ၍ ရယ္ၾကရသည္။ စာေဖာင္ႀကီး စက္ေပၚေရာက္ၿပီးမွ ဟုစာပုဒ္ေလး ေအာက္ေရႊ႕ေပးပါ၊
ဒီစာပုဒ္ေလး
ညာဘက္တုးေပးပါလုပ္လွ်င္
ဖုမင္ႀကီးက
တညည္းညည္း
တည်ဴည်ဴလုပ္ရင္း
ျပင္ေပးသည္။ သူတု႔က လက္ဖက္ရည္တုက္ၿပီး စည္း႐ံုးထားရ၏။ စက္ဆရာႀကဳက္တတ္ေသာ နဂါးနီေဆးျပင္းလပ္ ဝယ္ေပးၿပီး ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ထားရသည္။ ကဗ်ာစာအုပ္
ပံုႏွပ္ရင္း
သူတု႔အတြက္
အျမတ္ထြက္သည့္ကစၥကား
ပံုႏွပ္တုက္သု႔လာေသာ
စာေရးဆရာ၊
ကဗ်ာဆရာမ်ားကု ေတြ႔ခြင့္ရျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ တစ္ရက္တြင္ သူတု႔သံုးေယာက္စလံုး ပံုႏွပ္တုက္တြင္ ရွေနစဥ္ ဦးေခ်ာယဥ္မ်ဳးက အေပါက္ဝဘက္ၾကည့္ၿပီး.. “လာဗ်ဳ႕.. ကုခုင္မာ” ဟု ႏႈတ္ဆက္သည္။ ကုခုင္မာဆုေသာ အသံကု ၾကားလုက္သည္ႏွင့္ သူတု႔၏ ဦးေခါင္းသံုးလံုးသည္ ခ်ာခနဲ လွည့္ၾကည့္မၾကသည္။ ဝင္လာသူကား အသား အညဳဘက္လုေသာ အသားလတ္လတ္၊ က်စ္လ်စ္ႀကံ့ခုငေ ္ သာ ကုယ္ခႏၶာရွသည္။ လူႏွင့္နာမည္
လုက္ေသာ္လည္း
ကဗ်ာဆရာပံုစံ
မထြက္။
ေဆးျပင္းလပ္ႀကီး
ခဲထားသျဖင့္
အေနာက္တုင္း
ၿပံဳးျပလုက္ေသာအခါ
လူၾကမ္းဘဝမွ
ေသနတ္ပစ္ဇာတ္ကားေတြထဲက လူဆုးေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ တူေနသည္။ သု႔ရာတြင္
ဦးေခ်ာယဥ္မ်ဳးက
မင္းသားတက္ျဖစ္လာေသာ
မတ္ဆက္ေပးသျဖင့္
ခ်ားလ္ဘရြန္ဆင္ကဲ့သု႔
ႏွစလ ္ ုဖြယ္
သူက
ျဖစ္လာေလသည္။
သူ႔အၿပံဳးသည္
အသံထြက္
ရယ္လုက္ေတာ့မလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ လႈက္လႈက္လွဲလွဲ ရွသည္။ သူ႔ေလသံက
လူပံုႏွင့္မလုက္ေအာင္
ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာသည္။
ေသာင္းေမာ္တု႔လု႔
ဘာမွမဟုတ္သည့္
ကဗ်ာဆရာေပါက္စကေလးေတြကု ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံေျပာဆုေနသည္။ စာေဖာင္ဖ႔ၿြဲ ပီးခါစ သူတု႔ကဗ်ာေလးေတြကု ယူဖတ္ၾကည့္ၿပီး.. “ေကာင္းတယ္ဗ်.. အေတြးေလးေတြ သပ္လွတယ္” ဟု ခ်ီးက််ဴးလုက္၏။ သူတု႔ အလြန္ႀကဳက္ႏွစ္သက္ေသာ နာမည္ေက်ာ္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္က ခုလု တေလးတစား ေျပာဆု ခ်ီးက််ဴးေနသျဖင့္ အေနရအထုင္ရ ခက္ေနၾက၏။ ေသာင္းေမာ္ကေတာ့ သူသခ်င္ေနတာကု မေမးဘဲ မေနႏုင္သျဖင့္.... “ဆရာ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္န႔ဲ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္းေမးပါရေစ ဆရာ” ဟု ေျပာလုက္၏။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
189
“ဟုက္.. ျပႆနာပဲ၊ ခ်ဲေတာ့မယ္ ထင္တယ္ဗ်ဳ႕” “မဟုတ္ပါဘူးဆရာ.. ကၽြန္ေတာ္သပ္ႀကဳက္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပဒ ု ္ပါ၊ ကုယ္ေပ်ာက္မစာ ဆုတာေလ၊ အဲဒီကဗ်ာကု ဆရာ ဘယ္လုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေရးခဲ့တာလဲ၊ အေၾကာင္းအရာကု ဆုလုတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ပံုစံန႔ဲ စကားလံုးေရြးခ်ယ္ပံုကု ေျပာတာပါ၊
ကၽြန္ေတာ္တု႔ထင္တာက
ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆုတာ
ဒီလုေရးရတယ္ဆုၿပီး
ကၽြန္ေတာ္တု႔လူငယ္ေတြကု
ပညာေပးလုက္တာလားလု႔” ဆရာေမာင္ခင ု ္မာ ျပန္ေျပာေသာစကားက.... “မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ.... ဘုရားကု စူးရပါေစ့၊ စတ္ထဲမွာ အဲဒီလုမ်ဳးေလး ေရးခ်င္လာတာနဲ႔ ခ်ေရးလုက္တာပါပဲ” တဲ့။ ကဲ.. ရွင္းေရာဟု တ,မမလုပင္ ျဖစ္သြား၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
190
“ေမာင္သနားလွတယ္” မျမင္ဖူးလွ်င္ ၾကည့္ထားေပါ့ ေဟာဒါ ဘတ္စ္ကားလက္မွတ္ ေခၚတယ္ကြယ့္။ တစ္က်ပ္ခြတ ဲ န္းဆုတာ သံုးထပ္ျပားခင္းထားတဲ့ ထုင္ခံုမ်ားေပါ့ကြယ္။ ငစန္ဆန္ဆုတာ ဒ႐ုင္ဘာႀကီးကု ေမးၾကည့္ စပါးလံုးအတနဲ႔ ဆန္ၾကမ္းေတြပဲ။ ဒါ.... ဆယ္ျပားတန္ ေဆးေပါ့လပ္ပါပဲ ျမန္မာျပည္မွာ လူတကာ ေသာက္ၾကတာေပါ့။ ဆုက္ကားလည္း အေႏွးယာဥ္ အေႏွးယာဥ္လည္း ဆုက္ကား အငွားစက္ဘီးတစ္မ်ဳးပါ။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
191
အင္း.. ဟုတ္ပါတယ္ ေသတၱာထဲက ေရခဲေရနဲ႔ လမ္းေဘးက ေရခဲေရဟာ အရသာမရွတာခ်င္း တူတူပါပဲ။ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ လဲသူလဲ ကြသ ဲ ူကြဲ အေျပးၿပဳင္ပြဲ ထင္လု႔လား ပ်ံက်ေဈးသည္မ်ားပါကြယ္။ ဒါေတြ မင္းမသေသးတာ စတ္မေကာင္းပါဘူး။ လာပါေလ တု႔ေတြ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ၾကည့္ရေအာင္ စပါးပင္ေတြမရွတဲ့ ေနရာမွာလည္း ေနပူတာပါပဲဆုတာ မင္း သေစခ်င္စမ္းပါဘကြယ္။
။
မုးေဇ
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
192
“ဖြင့ထ ္ ားေသာတံခါးမ်ားႏွင့္ ပတ္ထားေသာတံခါးမ်ား” ပန္းပြင့ေ ္ လးမ်ား ေႂကြမသြားရန္ မတတ္ႏုင္။ နာရီလက္တံ ေနာက္သု႔ျပန္၍ မလွည့္ႏုင္။ ျမစ္တစ္ခုတြင္း ႏွစ္ႀကမ္ဆင္းရန္ မျဖစ္ႏုင္။
ေနမင္းေမာင္ကု ခ်ည္ေႏွာင္ႀကဳးတည္း မရႏုင္။ စကၠန္႔မ်ားကု တံခါးေလွာင္အမ္ မပတ္ႏုင္။ အခ်န္ရထား မီးနီတား၍ မရပ္ႏုင္။ ................................. .... ၾကာရွည္မရွ ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါ မ်က္စတစ္ခတ္၊ လွ်ပ္တစ္ျပက္ ေကြးေသာလက္မ်ား၊ ဆန္႔မသြားမီ ဆန္႔ခ်ီလက္မ်ား၊ ေကြးမသြားမီ ................................ .... တံခါးတစ္ခ်ပ္၊ ဖြင့္လွပ္ႏုးႏုး ေမွ်ာ္ကုးေစာင့္ေမာ၊ ႀကီးေသာဒုကၡ သက္ျပင္းခ်မ၊ ပက္က်လက္တံ ေႏွးကန္တြားသြား၊ စကၠန္႔မ်ားသည္ ရွည္လ်ားၾကာျမင့္လွေခ်၏။ ေမာင္ေမာင္ေနဇာ
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
193
“တက ု ဆ ္ င ု မ ္ မ ႈ ရွလွ်င္” ကဗ်ာဆုတာ တစ္ခါတစ္ခါ ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့ခ ္ ်န္တန္မွ ပြင့္လမ့္မယ္။ ကဗ်ာဆုတာ တစ္ခါတစ္ခါ သစ္သီးတစ္လံုး ေႂကြခ်န္တန္လွ်င္ ေႂကြမွာပဲ။ ကဗ်ာဆုတာ တစ္ခါတစ္ခါ ခ်န္ကုက္ဗုးံ တစ္လံုး အခ်န္ေစ့လ်ွ င္ ကြတ ဲ တ္တယ္။ ကဗ်ာဆုတာ တစ္ခါတစ္ခါ ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသား သေကၤတေတြ ခင္ဗ်ားထံ အျမန္ပ႔လ ု ုက္တယ္။ မခံစားတတ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ ျပန္ပ႔ေ ု ပးလုက္ပါ။ ေကာင္းေမာ္
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
194
ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးသည္
႐ုက္ႏွပ္ၿပီးစီးသြားၿပီ။
အားလံုး
ေထာင့္ငါးရာေလာက္
ကုန္က်သည္။
တစ္ေယာက္ငါးရာစီ ထည့္ဝင္ၾကသည္။ ေဇမုးက သူတာဝန္ယူမည္ ေျပာေသာ္လည္း မရ။ မျဖစ္ျဖစ္သည့္နည္းႏွင့္ ရွာထည့္ၾကသည္။ မ်ဳးၾကည္က သူ႔နာရီကု
ေရာင္းလုက္သည္။
ေသာင္းေမာ္က
သူ႔စက္ဘီးကု
ေပါင္ထားလုက္၏။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
စာအုပ္ကေလး
တစ္အတ္စီတြင္ထည့္၍
အတ္ေပၚမွာ
စာအုပ္အမည္
ေအာင္ျမင္စြာ ႐ုက္ႏွပ္ၿပီးစီးသြားသျဖင့္ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အပ ု ္ခ်င္းကု
ပလတ္စတစ္အတ္
႐ုက္ႏွပ္ထားသည္။ “ရင္ခုန္သူမ်ား” ေသာင္းေမာ္သည္
ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးကု
သားဦးေလး
ေမြးတုန္းကလုပင္
ၾကည့္လု႔မဝႏုင္။
သၿပီးသားကဗ်ာေတြကု ထပ္ခါတလဲလဲ ျပန္ဖတ္သည္။ လွလွၫြန္႔ႏွင့္ ကေလးေတြ အပ္ေပ်ာ္သြားၾကၿပီ။ ညဥ့္လည္း နက္လွၿပီ။ သူ အပ္မေပ်ာ္ႏုင္ေသး။ အပ္ေတာ့မည္ဟု အပ္ရာထဲဝင္ၿပီးမွ ျပန္ထၿပီး ကဗ်ာစာအုပ္ကု ယူၾကည့္မသည္မွာ အႀကမ္ႀကမ္။ အပ္လုက္လွ်င္ အပ္မက္တစ္ခုလု ကဗ်ာစာအုပ္ကေလး ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာ စုးရမ္ေနသည္။ ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ ထားသည္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ထုတ္ၾကည့္သည္။ ရင္ဘတ္ေပၚ တင္ထားသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့
ကဗ်ာစာအုပ္ကု
ပလတ္စတစ္အတ္ထဲ
ထည့္ၿပီး
ျခင္ေထာင္အမုးမွာ
တြယ္ခ်တ္ႏွင့္
ခ်တ္ထားသည္။ ပက္လက္လွန္လွဲရင္း ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးကု တစမ့္စမ့္ၾကည့္ရင္း အရသာခံေနသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
195
သူတု႔သည္ ဓာတ္ေျမၾသဇာအတ္ႀကီး တစ္လံုးစီျဖင့္ ထည့္ထားေသာ ကဗ်ာစာအုပမ ္ ်ားကု ကုယ္စီထမ္းလ်က္ စာအုပ္ဆုင္ေတြရွေသာ လမ္းမ်ားကု တစ္လမ္းဝင္တစ္လမ္းထြက္ သြားၾကသည္။ သူမ်ားလု ကားမငွားႏုင္။ စာအုပ္ဆုင္တစ္ဆုင္ကု ဝင္သည္။ “စာအုပ္တင္ခ်င္လ႔ပ ု ါ” ဟု ေျပာသည္။ “ဘာစာအုပ္လဲ” “ကဗ်ာစာအုပ”္ ဆုင္ရွင္က မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့သာြ းၿပီး.. “ဒီေန႔ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးထြက္တယ္၊ ဆုင္မွာ ထားစရာေနရာ မရွဘူး” ဟု ေျပာလႊတ္လုက္၏။ ေနာက္တစ္ဆုင္ကေတာ့.. “ကၽြန္ေတာ္တု႔ဆုင္က
ရုပ္ျပနဲ႔
သုင္းစာအုပ္ေလာက္ပဲ
ေရာင္းရတာ၊
ကဗ်ာစာအုပ္ေတာ့
တစ္ခါမွ
မတင္ဖူးဘူး၊ ေရာင္းရမယ္ မထင္ဘူး” “မေရာင္းရလည္း ကစၥမရွပါဘူး.. တင္ေတာ့ တင္ထားခဲ့ပါရေစ” “ဒါဆုလည္း ငါးအုပ္ေလာက္ေတာ့ ထားခဲ့ေလ” သူတု႔ ဝမ္းသာအားရျဖင့္ စာအုပ္ငါးအုပ္ ထုတ္လုက္သည္။ “အဲ.. လြတ္တဲ့ေနရာသာ ခ်ထားခဲ့” ေဇမုးက ကဗ်ာစာအုပေ ္ တြကု နီးရာ စာအုပ္ပုေ ံ ပၚ တင္လုက္သည္။ ဆုင္ရွင္က မ်က္လံုးမ်က္ဆန္ျပ်ဴးသြားၿပီး.... “ဟာ.. အဲဒီေပၚ မတင္နဲ႔ေလ၊ ဟုဘက္.. ဟုဘက္၊ လြတ္တဲ့ေနရာ” သူသြားတင္မသည့္
စာအုပ္ပုက ံ
နာမည္ႀကီး
အမ်ဳးသမီး
စာေရးဆရာမတစ္ဦး၏
အခ်စ္လွ်ဳ႕ဝွက္စာအုပ္
စတုတတြ။ဲ လြတ္တဲ့ေနရာဆုတာကလည္း ဟုးေခ်ာင္ထဲမွာ။ မတတ္ႏုင္။ လက္ခံတာကုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
196
တခ်ဳ႕ဆုင္ေတြကေတာ့
ၾကည္ၾကည္ျဖ်ဴျဖ်ဴ
လက္ခံသည္။
ကဗ်ာစာအုပ္အတြက္
စာအုပ္စင္
သီးသန္႔လုပ္ေပးထားတာဆုလု႔ စာေပေလာက စာအုပ္ဆုင္ႏွင့္ တျခား တစ္ဆုင္ႏွစ္ဆုင္ေလာက္သာ ရွသည္။ ဆုင္တစ္ဆုင္က ဆုင္ရွင္မန္းမႀကီးကေတာ့.. “မင္းတု႔က ခုမွ ထုတ္ေဝေရးလုပ္ငန္း စလုပ္တာထင္တယ္၊ ကဗ်ာစာအုပ္က မေရာင္းရဘူးကြယ့္၊ သုင္းတု႔၊ အခ်စ္တ႔၊ု လွ်ဳ႕ဝွက္သည္းဖုတု႔ထုတ္မွ ေရာင္းရတာ” ဟု ပညာေပးေနသျဖင့္.. “ကၽြန္ေတာ္တု႔က စီးပြားေရးလုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟု.. ဟု” “ေၾသာ္.. ဝါသနာကုး၊ ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ”္ ဆုၿပီး သနားသည့္ အမူအရာႏွင့္ ၾကည့္လုက္ေသးသည္။ ဗုလ္ခ်ဳပ္ေဈးရွ ပန္းခ်ီပန္းပုေကာင္စီေရွ႕က အေရာင္းဆုင္မွာလည္း သြားတင္ၾကေသးသည္။ ဆုင္မွာထုင္သူက လူငယ္တစ္ေယာက္ပင္။
ကဗ်ာစာအုပ္ႏွင့္
ပု႔စကတ္မ်ားသာ
ေရာင္းေသာဆုင္။
ဆုင္ထုင္လူငယ္က
အေရးတယူ
ဆီးႀကဳသည္။ “အခုလုအခ်န္မွာ ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ရဲတ့ဲ သတၱကုေတာ့ ခ်ီးက််ဴးတယ္ဗ်ာ၊ ကဗ်ာစာအုပ္ လံုးဝမထြက္တာ တစ္ႏွစ္နီးပါးရွၿပီ၊ မ်ားမ်ားသာ ထားခဲ့ဗ်ာ၊ ေတာ္ၾကာ လုေနရင္ခက္မယ္” ဟု ပ််ဴပ််ဴငွာငွာ ေျပာသျဖင့္ အားတက္ၾကရသည္။ စာအုပ္ေတြ
လုက္တင္ၿပီးေတာ့
အက််ႌလံုခ်ည္ေတြလည္း
ေၾကမြ၊
သူတု႔
ေဘးလူျမင္လွ်င္
ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနၿပီ။ စာအုပ္လုက္ျဖန္႔သူမ်ားဟု
တစ္ကုယ္လံုးလည္း ထင္မည္မဟုတ္။
ေခၽြးေတြရႊဲ၊ လမ္းေဘးမွာ
ေဈးေရာင္းရင္း ဂဠဳန္လုက္လု႔ ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ားဟုပင္ ထင္ေလာက္သည္။ ပန္းစံပယ္ လက္ဖက္ရည္ဆုင္မွာ ဝင္ထုင္ရင္း နားၾကသည္။ “ေတာက္..
ကဗ်ာစာအုပ္ထတ ု ္ရတာ
မ်က္ႏွာငယ္လုက္တာကြာ၊
ဆုင္ထဲဝင္တာကု
အလွ်ဴခံဝင္လာတာ
က်ေနတာပဲ” “ဟုဆုင္မွာ ၾကည့္ပါလား.. နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာမရဲ႕ ဝတဳစာအုပ္ပုေ ံ ပၚ ကဗ်ာစာအုပ္ သြားတင္မတာ သူ႔ေခါင္းေပၚ ဖနပ္သြားတင္သလု အထတ္တလန္႔နဲ႔” မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ေနတာေတြ ခုမွ ရင္ဖြင့ရ ္ ေတာ့သည္။ “မင္း.. ဥၾသေဆြဆီ စာအုပ္ပ႔ၿု ပီးၿပီလား” ဟု ေသာင္းေမာ္က ေဇမုးကု ေမးသည္။ “စာအုပ္ ခ်ဳပ္ၿပီးၿပီးခ်င္းေန႔ကပဲ ပု႔လုက္ၿပီေလ” “ဘယ္လက္ေႏွးလမ့္မလဲ” “မင္းတု႔ အေျခအေနက ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား” “ငါ သူတု႔ၿမဳ႕ကု သြားလည္ၿပီးၿပီ၊ သူတု႔အမ္က ငါ့ကု ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဧည့္ခံပါတယ္၊ ဒီႏွစ္ထဲေတာ့ လက္ထပ္ျဖစ္မွာပဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
197
ေဇမုးက မ်ဳးၾကည္ဘက္ လွည့္၍.. “မင္းေကာ ဒီကဗ်ာစာအုပ္ ခင္ေစာႏြယ္ကု လက္ေဆာင္ေပးမွာလား” ဟု ေမးသည္။ မ်ဳးၾကည္က.... “ေပးခ်င္လည္း ေပးျဖစ္မွာေပါ့ကြာ” ဟု ေျပာသည္။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
198
စာအုပ္ဖုးေငြေတြ လုက္ရွင္းရတာ ပုေတာင္ စတ္ညစ္ဖ႔ေ ု ကာင္းေသးသည္။ ထံုးစံအရ စာအုပ္ေတြ ဆုင္ေပၚတင္ၿပီး တစ္လခန္႔အၾကာတြင္ က်န္ေသာေငြႏွင့္
ေငြသာြ းရွင္းရသည္။
မေရာင္းရဘဲက်န္ေသာ
ေရာင္းရသည့္
စာအုပ္တ႔က ု ု
စာအုပ္ဖုးေငြထက ဲ
ျပန္ယူရသည္။
ဒါက
ဆုင္အတြက္ ဆုင္တင္စနစ္
ေကာ္မရွင္ႏႈတ္ၿပီး ျဖစ္၏။
နာမည္ႀကီး
စာေရးဆရာမ်ား၏ စာအုပ္ေတြက်ေတာ့ ဆုင္က လုခ်င္ေသာအုပ္ေရကု ေငြလက္ငင္းရွင္းၿပီး ဝယ္ယူရသည္။ သူတု႔ ကဗ်ာစာအုပ္က်ေတာ့ လက္ငင္းရွင္းဖု႔ ေနေနသာသာ သြားရွင္းတာေတာင္ တခ်ဳ႕ဆုင္ေတြကေတာ့
လြယ္လြယ္ႏွင့္မရ။ ခ်က္ခ်င္းရွင္းမေပး။
တခ်ဳ႕ဆုင္ေတြက မေရာင္းရဘဲ
ဆုင္ေပၚမွာ တစ္လေလာက္ တင္ထားၿပီးမွ
ေဘာက္ခ်ာျပလွ်င္ ပုေသာစာအုပ္သာ
လက္ငင္းရွင္းေပးသည္။ ျပန္သမ္းခုင္းၿပီး
ေငြရွငး္ ဖု႔
ရက္ခ်န္းထပ္ေပးသည္။ တခ်ဳ႕က တစ္ရက္ႏွစ္ရက္၊ တခ်ဳ႕က တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ ျပန္ခ်န္းသည္။ တခ်ဳ႕ဆုင္ေတြက ခ်န္းေသာရက္တြင္ အေျပအလည္ ေငြရွင္းေပးသည္။ ႏွစ္ဆုင္ သံုးဆုင္ကေတာ့ ရက္ခ်န္း ျပန္ေပးျပန္သည္။ ေနာက္တစ္ခါရက္ခ်န္းမွာ သြားျပန္ေတာ့
ေနာက္တစ္ခါ
ထပ္ခ်န္းသည္။
ရက္ခ်န္းေတြက
တစ္ဆုင္ႏွင့္တစ္ဆုင္
မတူသျဖင့္
ေန႔တုင္းလုလု
သြားေနရသည္။ စာအုပ္ျဖန္႔သည့္ေန႔က “ဝါသနာကုး” ဟု ေျပာခဲ့ေသာ မန္းမႀကီး၏ဆုင္သု႔ ဝင္ၾကသည္။ စာအုပ္လာတင္သူ၊ စာအုပ္လာဝယ္သူ မ်ားေနသျဖင့္ ေစာင့္ေနရ၏။ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာတစ္ေယာက္၏ ဝတဳစာအုပ္ လာတင္သည္။ မန္းမႀကီးက.. “ဘယ္ႏွစ္အုပ္လဲ.. သံုးဆယ္ ဟုတ္လား၊ ခါတုင္း ကၽြန္မတ႔ု ငါးဆယ္ ယူေနက်ပဲ” စာအုပ္လာတင္သူက.. “ဟုတ္တယ္.. နယ္က အမွာစာေတြ မ်ားေနလ႔ု ဒီလုပဲ ဆုင္တုင္းကု ေလွ်ာ့ေပးေနရတယ္” “လာၿဖီးမေနပါနဲ႔ရွင္.. ဟုဘက္ဆုင္ကု ပုေပးခဲ့လု႔ မဟုတ္လား၊ ကၽြန္မတု႔ကလဲ ေငြအျပတ္ရွင္းၿပီး ဝယ္တာပါပဲ”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
199
မန္းမႀကီး ေျပာေနပံုမွာ အထက္စီးမွ မဟုတ္။ ဟန္ကုယ့္ဖု႔လုပ္ၿပီး ေၾကာက္ကန္ ကန္ေနရသလုမ်ဳး။ ဟုလူက ခပ္မာမာပင္။ “ကၽြန္ေတာ္တု႔က ဆုင္အထ လာပု႔တာေနာ္၊ သူမ်ားေတြဆုရင္ တုက္ကု သြားယူရတာ မဟုတ္လား” “ဟုတ္ပါတယ္.. ဟုတ္ပါတယ္၊ ကဲ.. အုပ္ေလးဆယ္ေတာ့ ေပးခဲ့ပါ” “မျဖစ္ဘူးဗ်.. ကုန္ၿပီ” “ျဖစ္ပါတယ္၊
မရဘူး..
အုပ္ေလးဆယ္ဖုးပဲ
ရွင္းေပးလုက္မယ္၊
လုတဲ့ဆယ္အုပ္ကု
ညေနက်ေတာ့
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ ပု႔ခုင္းလုက္၊ ဟုတ္လား.. ဒါေလာက္ေတာ့ ကူညီပါဦးရွင”္ မန္းမႀကီးက ေငြစကၠ်ဴတစ္ထပ္ကု အတင္း တြန္းတြန္းထုးထုး ေပးေနသည္။ ဟုလူက မ်က္ႏွာနာေနသူခ်င္းမု႔ အားနာပါးနာ လက္ခံရပံုျဖင့္ ယူၿပီး ထြက္သြားသည္။ စာအုပ္ဝယ္သူ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ ရွေနသျဖင့္ သူတု႔ ေစာင့္ေနၾကရျပန္သည္။ ရွင္းသြားေတာ့မွ မ်ဳးၾကည္က ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ကု စားပြေ ဲ ပၚသု႔ ခပ္ရြံ႕ရြံ႕ တင္ေပးလုက္သည္။ မန္းမႀကီးက ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ကု ယူၾကည့္ၿပီး.. “ဟဲ့.. ဟု ကဗ်ာစာအုပ္ ဆုတာေတြ ယူခဲ့စမ္း” တစ္ေယာက္ကု လွမ္းခုင္းၿပီး တစ္ဆက္တည္း ေနာက္တစ္ေယာက္ကု ေခၚျပန္သည္။ “ဒီေန႔ မီးမီး(စာေပးစာယူ) ရဲ႕ ဝတဳသစ္ထြက္မယ္၊ သူတု႔က လာပု႔မွာမဟုတ္ဘူး၊ စာအုပ္တုက္မွာ သြားယူရမွာ၊ ျမန္ျမန္သြားစမ္း၊ ေနာက္က်ရင္ လုသေလာက္ မရဘဲေနမယ္၊ ေရာ့.. ပုက္ဆံယူသြား၊ အုပ္ေရတစ္ရာ.. တစ္အုပ္မွ မေလ်ာ့ေစနဲ႔၊ စရန္တစ္ဝက္ ႀကဳတင္ေပးထားၿပီးသားလု႔ ေသေသခ်ာခ်ာေျပာ” ဆုၿပီး ေငြစကၠ်ဴတစ္ထပ္ ေပးလုက္ျပန္သည္။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေရတြက္ၾကည့္သည္။
ေျခာက္အုပ္။
ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ဆယ္အုပ္
ယူလာၿပီး
တင္ထားခဲ့သျဖင့္
စားပြေ ဲ ပၚ
တင္သည္။
ေလးအုပ္ေရာင္းရသည့္
သေဘာ။
မန္းမႀကီးက မန္းမႀကီးက
ေဘာက္ခ်ာတစ္လွည့၊္ စာအုပ္ေတြကုတစ္လွည့္ ၾကည့္ရင္း ထပ္မံေရတြက္ျပန္သည္။ “ေျခာက္အုပ္က်န္၊
ေလးအုပေ ္ ရာင္း၊
ဟုတ္ပါ့မလား..
ေလးအုပ္ေတာင္
ေရာင္းရတယ္ဆုတာ၊
ဟဲ.့ .
ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ရွာစမ္း၊ ေခ်ာင္ႀကဳေခ်ာင္ၾကားမ်ား ကပ္ေနသလား” ေကာင္ေလးက ထပ္ရွာၿပီး.. “မေတြ႔ဘူး အန္တီ၊ အဲဒါ အကုန္ပ”ဲ “ခက္တာပဲ.. ဟုေကာင္မေလးမ်ား အမ္ကု ယူဖတ္ေသးလား မသဘူး” ဟု
စတ္ပ်က္လက္ပ်က္ဟန္ျဖင့္
“က်န္စာအုပ္ေျခာက္အုပ္
ညည္းည်ဴလုက္သည္။
ထု႔ေနာက္
ျပန္ေပးၿပီး” ဟု ေရးသည္။ စာအုပ္လက္က်န္မ်ားႏွင့္
ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ေပၚမွာ
ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ကု သူတု႔ဘက္
တုးေပးၿပီး.. “ေငြေတာ့ တနလၤာေန႔မွ လာယူ၊ စာအုပ္က ေလးအုပ္စလံုး ေရာင္းရတာ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မယ္၊ ျပန္ရွာရဦးမယ္” ဟု ေျပာသည္။ သူတု႔ ကဗ်ာဆရာ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကုတစ္ေယာက္ ၾကည့္႐ံုသာ ၾကည့္ႏုင္သည္။ ဘာမွ် မေျပာႏုင္ၾက။ ခံလည္း ခံျပင္းသည္။ ဝမ္းလည္း နည္းသည္။ ကဗ်ာစာအုပ္ကေလး ေလးအုပ္ ေရာင္းရတယ္ဆုတာ
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
200
မယံုႏုင္ေလာက္ေအာင္ ေငြေထာင္ႏွင့္ခ်ီ
အံ့ၾသဖြယ္ရာ
လက္ငင္းေပး၊
ကစၥႀကီးလု
ေျပာလႊတ္လုက္သည္။
စရန္ႀကဳတင္ေတာင္
ေပးၿပီးမွ
သူတု႔
ၿပီးေတာ့လည္း
ဟုစာအုပ္ေတြက်ေတာ့
ကဗ်ာစာအုပ္ေလးအုပ္
ေရာင္းရေငြေလး
ဆယ့္ေလးက်ပ္က်ေတာ့ တနလၤာေန႔မွ လာယူတဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာရင္းခ်ဳပ္လုက္ေတာ့ အေျခအေန မဆုးလွ။ သူတု႔ခန္႔မွန္းထားတာထက္ ပုေရာင္းရသည္။ သူတု႔ ႀကဳတင္တြက္ခ်က္ထားသေလာက္
မ႐ႈံးေတာ့ျခင္းပင္
ျဖစ္၏။
စာဖတ္ပရသတ္က
ကဗ်ာကု
လက္ခံအားေပးေနဆဲပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပလုက္ျခင္းပင္။ အလုပ္တစ္ခုကု
႐ႈံးမည္မွန္းသလ်က္
အားႀကဳးမာန္တက္
လုပ္သည္။
တကယ္႐ႈံးေသာအခါမွာလည္း
ဝမ္းမနည္းသည့္အျပင္ ဂုဏ္ယူလုက္ေသးသည္။ ထုအလုပ္ကား ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ေဝျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ေနာက္ပုင္း ခ်န္းသည့္ဆုင္မ်ားကု မ်ဳးၾကည္က တာဝန္ယူၿပီး ရွင္းသည္။ တစ္ဆုင္ၿပီးတစ္ဆုင္၊ တစ္လမ္းဝင္ တစ္လမ္းထြက္ ေျခတုေအာင္ ေလွ်ာက္ရသည္။ မုးဦးကာလျဖစ္သျဖင့္ တစ္ခါတစ္ခါ မုးရြာေသာ္လည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ေနက်ဲက်ဲေတာက္ပူေနသည္။ ေမာတယ္၊ ပန္းတယ္၊ ပူတယ္၊ အုက္တယ္ သေဘာမထားႏုင္။ မ်ဳးၾကည္သည္ ထပ္ကာထပ္ကာခ်န္းေနေသာ ဆုင္မ်ားတြင္ အလ်င္ကလု ဘာမွမေျပာဘဲ ထြက္လာတာမ်ဳး မလုပ္ေတာ့။ “ေပးႏုင္ရင္
ေပးလုက္ပါဗ်ာ..
ကၽြန္ေတာ္လာရတာ
သံုးေခါက္ေတာင္ရၿပီ ွ ၊
အေဝးႀကီးက
လာရတာပါ၊
လမ္းစရတ္နဲ႔တင္ အေတာ္ကုန္ေနပါၿပီ၊ ေငြကလည္း သပ္မ်ားတာမွ မဟုတ္တာ” ဟု ပတ္ခၽြန ဲ ပ္ခၽြဲ လုပ္ရသည္။ ဆုင္တစ္ဆုင္ကေတာ့ သူ႔ေရွ႕ွတင ြ ္ စာအုပ္လာဝယ္သူတစ္ေယာက္က ေငြေတြေပးသြားပါလ်က္ ေငြမရွေသးလု႔ဟု ေျဗာင္လမ္ေနသျဖင့္.. “ခုနလာေပးတဲ့ ေငြကေကာ” “ဒါ စာရင္းသက္သက္ဗ်” မ်ဳးၾကည္ စတ္တုသြားသည္။ “ကဲ.. ေငြမေပးႏုင္လည္း ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ျပန္ေပးဗ်ာ” “ဟာ.. ဘယ္ရမလဲ၊ စာအုပ္ေတြက ေရာင္းၿပီးေနၿပီပဲ” “ဒီမွာ.... ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေျပာပါရေစ၊ အခုေတာင္းေနတာ ခင္ဗ်ားဆီက အလကားေတာင္းေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ စာအုပ္က ေရာင္းၿပီးၿပီ၊ ခင္ဗ်ားအတြက္ အျမတ္လည္း ႏႈတ္ယူၿပီးၿပီ၊ ဒီၾကားထဲက ကၽြန္ေတာ္တု႔ ရသင့္ရထုက္တာကု မေပးဘဲ ကတ္ထားတာ သက္သက္ေခါင္းပံုျဖတ္တာပဲ” “ဘာေျပာတယ္” ဟုလူက ဆတ္ခနဲ ထရပ္လုက္သည္။ မ်ဳးၾကည္က အသားဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္.. “ဘာလဲ.. ခ်မလား၊ လာေလ.. အျပင္ထြက္ခဲ့၊ ကဗ်ာဆရာလက္သီး ျမည္းဖူးတယ္ရွေအာင္” မ်ဳးၾကည္က တကယ္လုပ္မည့္ပံု ေပၚသျဖင့္ ဆုင္ရွင္က ေလသံေလွ်ာ့လုက္သည္။ “ကၽြန္ေတာ္က ပုင္ရွင္မဟုတ္ဘူးဗ်၊ ေပးခ်င္တုင္း ေပးခြင့မ ္ ရွဘူး”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
201
မ်ဳးၾကည္က ဖ်တ္ခနဲ အႀကံတစ္ခုရသည္။ “ေကာင္းၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္ရစရာရွတာ မေပးနဲ႔ေတာ့၊ အဲဒီအစား ခင္ဗ်ားဆုင္က စာအုပ္တစ္အုပ္ ယူသြားမယ္” မ်ဳးၾကည္က စာအုပ္ပုေ ံ တြဘက္ သြားၿပီးၾကည့္သည္။ ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာ သူလုခ်င္ေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေတြ႔သည္။ မလခ၏ ျမန္မာစာေပအဘဓာန္ အတြႏ ဲ ွစ္။ စာအုပ္ကု ေကာက္ယူလုက္သည္။ အဖံုးမွာတက္ေနေသာ ဖုန္ေတြကု ခါသည္။ “ဒီစာအုပ္ယူသြားမယ္” ဟု ခပ္တည္တည္ေျပာၿပီး ထြက္လာခဲ့၏။ ဟုလူမွာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ က်န္ခဲ့သည္။ ဆုင္အျပင္ေရာက္မွ မ်ဳးၾကည္က စာအုပ္တန္ဖုးကု လွန္ၾကည့္သည္။ ႏွစ္ဆယ္က်ပ္။ သူ ရစရာရွတာက ဆယ့္ခုနစ္က်ပ္ခ။ြဲ သူေက်နပ္သြား၏။ လမ္းထပ္ကု လြယ္အတ္ကု
ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
ေနက်ဲက်ဲပူေနရာမွ
႐ုတ္တရက္
မုးသည္းထန္စြာ
ရင္မွာပုက္ၿပီး မုးခုစရာ ရွာသည္။ ေလွကားရင္းတစ္ခုသု႔ ေျပးကပ္လုက္သည္။
ရြာခ်လုက္သည္။ တစ္ကုယ္လံုးေတာ့
ရႊဲရႊဲစုသြားၿပီ။ အတန္ၾကာေသာအခါ မုးတတ္သြားၿပီး ေနက ျပင္းစြာ ျပန္ပူလာျပန္သည္။ ေရေငြ႔ေတြ တလူလူ ပ်ံထြက္ေနေသာ ပလက္ေဖာင္းေပၚ သူျဖတ္ေလွ်ာက္လာသည္။ ေနာက္ႏွစ္ဆုင္ဝင္ဖ႔ု က်န္ေသးသည္။ သြားရင္းလာရင္းပင္ အဝတ္အစားေတြ ျပန္လည္ေျခာက္ေသြ႔သြားသည္။ အမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ကုယ္လံုး ေခၽြးေတြ ရႊဲေနေသာ္လည္း ေက်ာထဲက ခ်မ္းစမ့္စမ့္ျဖစ္ေန၏။
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
202
သူတု႔
အလုပ္သင္ဆရာဝန္မ်ားသည္
အေရွ႕ပုင္းေဆး႐ံုႀကီးမွာ
ေရာက္ေနသည္။
ေဆး႐ံု
ဒီေန႔
တစ္႐ံုၿပီးတစ္႐ံု
ညဆင္းအလွည့္
လွည့္ၿပီးဆင္းရသည္။
ျဖစ္၏။
ခင္ေစာႏြယ္သည္
ဖ်ားနာေဆာင္မွာ
တာဝန္က်သည္။
အေရးတႀကီးလူနာ မရွသျဖင့္ စာေလးဘာေလး ဖတ္ေနႏုင္သည္။ ညဦးတုန္းကေတာ့ လူနာတစ္ေယာက္ ထေဖာက္သျဖင့္ ပင္ပန္းခဲ့ရေသးသည္။ ထုစဥ္
တာဝန္က်
သူနာျပဳဆရာမ၏
အသံကု
ၾကားရသည္။
လူနာတင္တြန္းလွည္းဘီးသံကု
သူ
ေကာင္းေကာင္းက်က္မေနၿပီ။ အခန္းထဲမွ ထြက္ၾကည့္လုက္ေတာ့ တြန္းလွည္းေနာက္မွ လုက္လာေသာ လူႏွစ္ေယာက္ကု ျမင္ၿပီး အံ့ၾသသြားရသည္။ ေဇမုးႏွင့္ ေသာင္းေမာ္။ လူနာကု ငံု႔ၾကည့္လုက္ေတာ့.. “ဟယ္.. မ်ဳးၾကည္” မ်ဳးၾကည္ သတလစ္ေနသည္။ တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး တဟင္းဟင္း ညည္းေနသည္။ “ဘယ္လုျဖစ္တာလဲ” “အပူရွပ္ၿပီး ဖ်ားတာကေန အပူႀကီးၿပီး သတလစ္သြားတာပဲ” ဟု
ေသာင္းေမာ္က
အျမန္ေခၚခုင္းလုက္သည္။
ေျပာသည္။
ေဒါက္တာသန္းထြတ္
ခင္ေစာႏြယ္က ေရာက္လာၿပီး
တာဝန္က်ဆရာဝန္ ေဆးတစ္လံုးထုးခုင္းသည္။
ေဒါက္တာသန္းထြတ္ကု ေရခဲေရျဖင့္
ခ်က္ခ်င္း
ေရပတ္တုက္ခုင္းသည္။ ခင္ေစာႏြယ္သည္ စတ္ပူၿပီး အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ျဖစ္မေသးသည္။ မ်ဳးၾကည္က ကေယာင္ကတမ္းေတြ ေျပာေနသည္။
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
203
“က်ဳပ္စာအုပ္ေတြ ျပန္ေပး၊ ဟုတ္တယ္.. သူ႔ကု လက္ေဆာင္ေပးရမယ္၊ နင္မလုခ်င္ဘူးလား.. ဆြဆ ဲ ုတ္ပစ္လုက္” ေရခဲေရျဖင့္ ခင္ေစာႏြယ္သည္
ေရပတ္တုက္ေပးၿပီးေတာ့
ေဇမုးတု႔
အဖ်ားက်သြားသည္။
ေသာင္းေမာ္တု႔ႏွင့္အတူ
မ်ဳးၾကည္ေဘးမွာ
ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳက္ၿခဳက္ တစ္ညလံုး
အပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
ထုင္ေစာင့္သည္။
နဖူးေပၚကု
ေရခဲေရပတ္ မျပတ္တင္ေပးသည္။ အေျခအေနက စတ္ခ်သြားရၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူ စတ္ပူေနတုန္း။ မနက္ငါးနာရီေလာက္မွာ မ်ဳးၾကည္ ႏုးလာသည္။ “နင္ ေနသာရဲ႕လား မ်ဳးၾကည္” ဟု ခင္ေစာႏြယ္က ေမးသည္။ မ်ဳးၾကည္ အေတာ္ၾကာေအာင္ စုက္ၾကည့္ေနၿပီးမွ.. “ေၾသာ္.. တုက္တုက္ဆုင္ဆုင္ နင္ရွတဲ့ ေဆး႐ံုကုမွ ေရာက္လာတာကုး၊ ငါ့ကု ေဆးထုးၿပီး မသတ္ေတာ့ဘူးလား” “အု..
ဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊
နင့္အတြက္
ငါတ႔ု
ဘယ္ေလာက္ေတာင္
စတ္ပူခဲ့ရတယ္
မွတ္သလဲ၊
ခု
ေကာင္းသြားပါၿပီ၊ နင္ ျပန္မွန္းေနလုက္ဦးေနာ္” ခဏအၾကာတြင္ မ်ဳးၾကည္ ျပန္အပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ေသာင္းေမာ္က.. “မ်ဳးၾကည္က နင့္ကု ခုထ စြလ ဲ မ္းေနတုန္းပဲ” ဟု ေျပာသည္။ “ငါ နားလည္ပါတယ္ဟာ”
*
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
*
*
March 30, 2014
204
မနက္က်ေတာ့ ခင္ေစာႏြယ္ အမ္ကု ခဏသာျပန္သည္။ ဂ််ဴတီမရွေသာ္လည္း ေဆး႐ံုကု ျပန္လာခဲ့၏။ မ်ဳးၾကည္က အေတာ္ ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ေခါင္းအံုးကု မွီ၍ ထုင္ေနသည္။ “ေနေကာင္းရဲ႕လား” ဟု ခင္ေစာႏြယ္က ႏႈတ္ဆက္လုက္သည္။ ၿပီးမွ မ်ဳးၾကည္ဝတ္ထားေသာ အက််ႌကု သတျပဳမသည္။ အက််ႌက သူႏွင့္ နည္းနည္းေသးသလု ျဖစ္ေန၏။ ရင္ဘတ္မွာ အျပာေရာင္အစက္ကေလးေတြ အတန္းလုက္ စြန္းေပေနသည္။ “ငါ ေဆး႐ံုက ဆင္းေတာ့မယ္ ခင္ေစာႏြယ္” “ဟယ္.. မဟုတ္တာ၊ နင္ ေနလ႔ေ ု ကာင္းေသးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာလဲ.. ငါကုတာကု မခံခ်င္ဘူးေပါ့၊ ဟုတ္လား” “ငါ့ကုျမင္ရင္ နင္ စတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေနမွာ စုးလု႔ပါ” “ေတာ္စမ္းပါဟာ.. ခုထ ဒီအစြေ ဲ တြ မေပ်ာက္ေသးဘူးလား” မ်ဳးၾကည္က သူဝတ္ထားေသာ အက််ႌကု တစ္ခ်က္ငု႔ၾံ ကည့္သည္။ “ဒီအက််ႌေလးကု နင္ မွတ္မေသးလား၊ ဆယ္တန္းတုန္းကေလ.... နင္ ငါ့ကု ေဖာင္တန္န႔ဲ လွမ္းထုးတုန္းက မင္စက္ေတြ စြန္းသြားတာ၊
နင္ ငါ့ကု
ဘယ္ေလာက္မုန္းတယ္ဆုတာ
ဒီအက််ႌက
သက္ေသျပေနတာေပါ့၊
ဒါေပမဲ့
နင့္အမုန္းကု ငါ အမွတ္တရ အျမတ္တႏုး ဝတ္ဆင္ထားပါတယ္” “နင့္ကု ငါ မမုန္းပါဘူးဟာ” “ခ်စ္ေတာ့ မခ်စ္ဘူး မဟုတ္လား” ခင္ေစာႏြယ္က
မ်ဳးၾကည္ကု
တစ္ခ်က္စုက္ၾကည့္သည္။
မ်ဳးၾကည္က
မ်က္လံုးလႊလ ဲ ုက္၏။
ခင္ေစာႏြယ္က
ေျပာသည္။ “ငါတု႔ ဆရာဝန္ေတြဟာ ကုယ့္လူနာအေပၚမွာ ႐ုးသားတဲ့စတ္ပဲ ထားရတယ္ဆုတာ နင္သတယ္မဟုတ္လား” မ်ဳးၾကည္ ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္သည္။ ခင္ေစာႏြယ္က သူ႔ကု ၿပံဳးၾကည့္ေန၏။ မ်ဳးၾကည္က....
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
205
“ဒါဆု နင့္လူနာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး.. ငါ အခု ေဆး႐ံုက ဆင္းမယ္” “ဘယ္ရမလဲဟာ.. ဘယ္ေတာ့မွ ေျပးလု႔မလြတ္ဘူး၊ နင္ တစ္သက္လံုး ငါ့ရဲ႕လူနာ လုပ္သြားရမွာ” ခင္ေစာႏြယ္က မ်ဳးၾကည္၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကု ဖမ္းကုင္ၿပီး ေသြးစမ္းလုက္သည္။ မ်ဳးၾကည္မွာ အဖ်ားေသြး မရွေတာ့။ သု႔ရာတြင္ ေသြးခုန္ႏႈန္းက ျမန္ေနသည္။ စမ္းသပ္ေနေသာ ဆရာဝန္ကုယ္တုင္ ရင္ခန ု ္ျမန္ေနသည့္ကစၥမွာ ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲပင္။
*
*
*
သူတု႔ႏွစ္ေယာက္သည္ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ေပၚမွာ ထုင္ရင္း ေရျပင္ကု ေငးၾကည့္ေနၾကသည္။ “နင့္ကု ငါ အၿမဲတမ္း သတရေနခဲ့ပါတယ္” ဟု ခင္ေစာႏြယ္က ေျပာသည္။ မ်ဳးၾကည္က.. “ငါ့ကတနဲ႔ငါ
နင္န႔မ ဲ ေတြ႔ေအာင္
ႀကဳးစားေရွာင္ေနရေပမယ့္
ဘယ္ေလာက္ခံစားရတယ္
မွတ္သလဲ၊
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ငါ့ကတကု ခ်ဳးေဖာက္ၿပီး နင့္ကုေတြ႔ဖု႔ စတ္ကူးမပါေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ နင္က ဆရာဝန္၊ ငါက ေအာက္တန္းစာေရးေလး” “ဒါေတြနဲ႔ မဆုင္ပါဘူးဟာ” “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ အရာရွျဖစ္ေအာင္ ႀကဳးစားပါ့မယ္” “ငါ အရာရွကေတာ္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး” “ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲဟင္” “ကဗ်ာဆရာကေတာ္ပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္” မ်ဳးၾကည္က ခင္ေစာႏြယ္၏လက္ကု ဆုပ္ကုင္ထားလုက္သည္။ “တစ္ခါတုန္းက
ဒီေနရာမွာ
ငါတစ္ေယာက္တည္း
လာထုင္ခဲ့ဖူးတယ္၊
အင္းလ်ားကန္ႀကီးကု
ၾကည့္ရင္း
ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးတယ္၊ နင္ နားေထာင္မလား၊ ငါ ရြတ္ျပမယ္” ခင္ေစာႏြယ္က ေခါင္းညတ္ျပသည္။
“ေရျပင္ေပၚမွာ၊ ဟုတစ္ခါက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ ေရးမည္လုပ္စဥ္ ခ်ဳပ္႐ုးစုတ္ျပတ္၊ လြယ္အတ္ထဲက ခဲတံတစ္ေခ်ာင္း၊ ဇာတ္လမ္းေဟာင္းကု ေကာင္းေကာင္းသျမင္၊ မေရးခင္မွာ သြင္သြင္က်ဳးခဲ့ရွာတကား”
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
206
“ေကာင္းသားပဲ.. ဒါေပမဲ့ ဒီကဗ်ာကု နင္ ဆက္ေရးဖု႔ေကာင္းတယ္၊ ေရစုပ္စက္တစ္လုးံ ေတာင္ ရင္ခုန္တတ္လာရင္ နင္လည္း ေရျပင္ေပၚမွာ ကဗ်ာေရးႏုင္ရမွာေပါ့” ဟု ခင္ေစာႏြယ္က ေျပာသည္။ “ငါ ေရးထားၿပီးပါၿပီ.. နင္ နားေထာင္ေနာ္”
တမ္လႊာတစ္ဆုပ္၊ ပန္းပု႐ုပ္ကု ထုလုပ္ႏုင္စြမ္း ရွရမည္။ ေလျပည္ထဲတြင္၊ သူ႔႐ုပ္သြင္ကု ေဆးမင္ ျခယ္သႏုင္ရမည္။ ေရျပင္ေပၚမွာ၊ ထုကဗ်ာကု ငါေရးႏုင္စြမ္း ရွရမည္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ တမ္တစ္ဆုပ္ႏွင့္ သူ႔႐ုပ္အသြင္ မွန္သားျပင္မွာ အစဥ္ ထင္ဟပ္ေစရမည္။
။
“ကဗ်ာကု ဘယ္လု ေခါင္းစဥ္ေပးထားသလဲဟင္” ခင္ေစာႏြယ္က ေမးသည္။ မ်ဳးၾကည္က.... “အင္းလ်ားကန္ႀကီးကု
ၾကည့္လုက္စမ္း
ခင္ေစာႏြယ္၊
ေလျပည္ေလညင္းကုလည္း
သူ႔မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ
လႈင္းၾကက္ခြပ္ကေလးေတြ အျဖစ္န႔ဲ ေဖာ္ျပႏုင္တယ္၊ တမ္စုင္တမ္တုက္ေတြရဲ႕ ပံုရပ္ကုလည္း ဖမ္းယူေဖာ္ျပႏုင္တယ္၊ ငါတု႔ရဲ႕ ႐ုပ္သြင္ေတြဟာလည္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ထင္ဟပ္ေနမွာပဲ၊ အင္းလ်ားကန္ႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မကြႏ ဲ ုင္တဲ့ မွန္ႀကီးတစ္ခ်ပ္ပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ကဗ်ာကု မကြႏ ဲ ုင္တဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္လု႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတယ္” “ဟုတ္တယ္.... မကြႏ ဲ ုင္တဲ့ မွနတ ္ စ္ခ်ပ္ပ”ဲ ဟု ခင္ေစာႏြယ္က ပဲ့တင္ထပ္လုက္သည္။
မင္းလူ ၁၆၊ ၅၊ ၈၈
Typing – rat Proof – thanthannaing, pdf & Design – G!VER
March 30, 2014
207