Złota Lilijka Numer 1 (18)
Rok 2020
Styczeń
Warto poczytać o dziejach harcerstwa s. 4 Drużynowego lektura obowiązkowa s. 5 Bydgoszczanie a rakieta V2 s. 6 O składce raz jeszcze s. 9
Magazyn instruktorski Hufca ZHP Bydgoszcz-Miasto
W numerze... FELIETON REDAKCYJNY Bajka zamiast felietonu (Marta Borkowska) - s. 3 Z INSTRUKTORSKICH ŚCIEŻEK Historyczne harce (Damian Majchrowicz) - s. 4 Przewodnik dla Przewodnika (Bartosz Owczarek) - s. 5 Z SZUFLADY PROGRAMOWCA Gra śladami Trägerów (Paweł Kolczyński) - s. 6 Z PUNKTU WIDZENIA DOŚWIADCZENIA, CZYLI OKIEM SENIORA Zaułek czytelnika subiektywnego (Krystyna Miszczuk) - s. 8 KĄT WIDZENIA Na gorąco (Barbara Małecka) - s. 9 RUBRYKA TOWARZYSKA KĄCIK ROZMAITOŚCI
Wydawca: Komenda Hufca ZHP Bydgoszcz-Miasto Kontakt z redakcją: marta.adamczyk@zhp.net.pl Kolegium redakcyjne: hm. Barbara Małecka, hm. Krzysztof Kobus, pwd. Emilia Kosmeja, hm. Marta Borkowska (redaktor naczelna). Zdjęcia: archiwum hm. Barbary Małeckiej, phm. Mariola Czerwińska, materiały phm. Pawła Kolczyńskiego, fanpage Hufca ZHP Bydgoszcz-Miasto, pixabay.com, domena publiczna
Poszukiwani współtwórcy Złotej Lilijki: autorzy tekstów, twórcy wywiadów i reportaży, fotografowie, graficy, edytorzy.
Strona 2
Złota Lilijka 1/2020
Felieton redakcyjny BAJKA ZAMIAST FELIETONU hm. Marta Borkowska Pewnego dnia na świat przyszła maleńka Procedurka. Pojawiła się jako nie do końca zaplanowane, ale radośnie przyjęte dziecko Miłości i Rozsądku. Czwarta córka, po Empatii, Życzliwości i Rozmowie. Otoczenie, początkowo zaskoczone pojawieniem się małej, wkrótce z przyjemnością zaczęło dostrzegać potencjał Procedurki. Powszechnie wzbudziła nadzieję na to, że stanie się użytecznym narzędziem, pomocnym wszędzie tam, gdzie nie dadzą sobie rady jej starsze siostry. Wzmocniona zaletami rodziców i starszych sióstr, miała wyrosnąć na instrument wyjątkowego rozwiązywania problemów trudnych i wprowadzania kompromisowej zgody tam, gdzie trudno o porozumienie. Wychowana w domu, w którym panuje Miłość i rządzi Rozsądek, powinna być na najlepszej drodze do tego, żeby nigdy nie tracić z oczu Człowieka. Jednak mała Procedurka, po krótkim okresie szczęśliwego niemowlęctwa, zaczęła pokazywać pazurki. Stawała się charakternym berbeciem, wciąż jednak chwalonym za zmysł praktyczny, uniwersalność i łatwość obcowania z nią. Rozpuszczona ogólnym powodzeniem, wzrastała wśród coraz bardziej entuzjastycznych zachwytów otoczenia. Przy tym z dnia na dzień rosła jej nieustępliwość, bezkompromisowość i upór, z którym domagała się przestrzegania. Początkowo sekundował jej w tym Rozsądek, który widział w niej przeciwwagę dla wiecznie rozemocjonowanej pozostałej czwórki członków rodziny. Procedurce pozwalano na coraz więcej, a ona, nieubłaganie, stawiała na swoim coraz częściej. Nastoletnia Procedurka stała się bardzo popularna wśród ludzi. Była bowiem łatwa. Nie tak skomplikowana jak EmpaZłota Lilijka 1/2020
tia, nie tak wymagająca jak Życzliwość i nie tak karkołomna jak Rozmowa. Ludzie szybko spostrzegli, że przystępnej Procedurki może użyć każdy, kiedy chce, do rozwiązania każdej sprawy, za wiele przy tym nie myśląc, a przede wszystkim nie oglądając się na tamte trzy, które stopniowo bladły i popadały w zapomnienie, przyćmione rozchwytywaną siostrzyczką. Zachwycona własną popularnością Procedurka dojrzewała w przekonaniu o swojej nieomylności i niezastępowalności, pławiąc się w glorii chwały. Przeżywała dzień za dniem w egocentryźmie i poczuciu doskonałości. Choć pewne jej wybryki już się dawały zauważyć, ludzie wciąż usprawiedliwiali ją, podkreślając jej pomocność i łatwość. I tak, nie wiedząc kiedy, z małej Procedurki wyrosła wielmożna Pani Procedura. Już nie trzeba było na wszystko jej pozwalać, sama bowiem brała sobie, co chciała. Teraz to ona używała ludzi dowolnie, wkręcając ich w tryby nieubłaganej, bezkompromisowej i przede wszystkim niemyślącej maszynerii. Teraz, z ludzkością u stóp, mogła pozwolić sobie na dowolne kaprysy. A ludzie, którzy nie zauważyli postępującej stopniowo zmiany, trwali w przekonaniu o tym, że bez Pani Procedury po prostu nie da się żyć. Wszak Pani Procedura jest jedyną słuszną odpowiedzią na każdy problem i konflikt! I nie ma innych dróg! O Empatii, Życzliwości i Rozmowie nikt już dawno nie pamiętał, Pani Procedura wyrugowała je bowiem bez litości także z własnego domu. Nawet Miłość i Rozsądek nie wytrzymały konkurencji ze swoją latoroślą i opuściły świat, w którym nikt już o nie nie dbał i ich nie potrzebował. I tak Pani Procedura stała się wszechobecna i wszechpotężna. I, choć czasem stawała się kłopotliwa, wciąż usprawiedliwiano jej obecność i wybryki. Powoływano się na Wyższe Dobro, Sprawiedliwość, Równe Traktowanie i Przestrzeganie Przepisów nie wiedząc, że slogany te wyStrona 3
Z instruktorskich ścieżek myśliła już dawno sama Pani Procedura dla wyjaśnienia wszystkim swojej niezbędności, nieomylności i doskonałości. I nie pamiętając już czasów, kiedy to jedynym akceptowanym usprawiedliwieniem było dobro Człowieka. Człowieka bowiem dawno już stracono z oczu w świecie, w którym Pani Procedura zastąpiła Życzliwość, Empatię, Rozmowę, Rozsądek i Miłość. Gdy Pani Procedura zniszczyła jednych ludzi, a z innych uczyniła swoich niewolników, było już za późno na reakcje. hm. Marta Borkowska (Szczep Harcerski ZAWISZANIE) zastępczyni komendanta hufca ds. pracy z kadrą, przewodnicząca KI „Matecznik” im. hm. Jana Drzewieckiego, przewodnicząca Kapituły Odznaczeń, redaktor naczelna „Złotej Lilijki”
HISTORYCZNE HARCE phm. Damian Majchrowicz „HISTORYCZNE HARCE” czyli opowieści z dziejów harcerstwa. Książka autorstwa hm. Wojciecha Hausnera to bardzo ciekawy zbiór gawęd i opowiadań. Mówią one o genezie harcerstwa oraz w ciekawy sposób pokazują, jak ono powstawało. Książka przeprowadza nas przez kształtowanie się idei ruchu harcerskiego od jego początku aż do czasów współczesnych. Formą wstępu jest fragment wiersza Olgi Małkowskiej Czuwaj. Wyjaśnia on pokrótce podstawowe wartości, na których opiera się harcerstwo i które są zawarte w pozdrowieniu „czuwaj”. W wierszu możemy przeczytać o byciu gotowym na wszystko, co może przynieść życie.
połączył kształtowanie sprawności fizycznej z działaniami niepodległościowymi. Drugi rozdział o tytule Czasy dawne mówi natomiast o początkach ruchu harcerskiego w Polsce oraz jego kształtowaniu się w niepodległej Rzeczypospolitej. Przytaczane są postaci Olgi i Andrzeja Małkowskich, którzy od zawsze są autorytetami dla harcerzy. Z kolei trzeci rozdział Czasy wojny i przetrwania obrazuje funkcjonowanie ZHP w konspiracji, pod kryptonimem Szare Szeregi oraz później, jako harcerstwo poza granicami Polski. Natomiast ostatni rozdział opowiada historię dużo wiele mniej odległą, działaniach ZHP w latach 80. Dodatkowym atutem książki jest dołączone kalendarium, które pozwala nam się zorientować w historii harcerstwa. Całość jest zakończona wierszem Olgi Małkowskiej Modlitwa, który stanowi idealną klamrę z utworem rozpoczynającym książkę. Jest on prośbą samej autorki o życie zgodne z najwyższymi ideałami. Książka jest warta przeczytania zarówno przez harcerzy jak i instruktorów, którzy pragną poszerzyć swoją wiedzę o historii harcerstwa. Zawarte w niej gawędy i opowiadania mogą stanowić idealny punkt do rozpoczęcia dyskusji przy wieczornym ognisku, czy nawet na zbiórce. Może to być także przedmiot dyskusji instruktorskich, gdyż książka porusza aktualne do dziś, ważne i bliskie nam tematy. phm. Damian Majchrowicz - drużynowy wędrowniczy. Artykuł napisany w ramach próby na stopień podharcmistrza.
Książka składa się z czterech rozdziałów: Prehistoria, Czasy dawne, Czasy wojny i przetrwania oraz Czasy najnowsze. Pierwszy z nich opowiada o zupełnych początkach – rycerzu Zawiszy Czarnym oraz Henryku Jordanie, który Strona 4
Złota Lilijka 1/2020
Z instruktorskich ścieżek PRZEWODNIK DLA PRZEWODNIKA HO Bartosz Owczarek „Przewodnik dla przewodnika” pod reakcją hm. Ewy Prędkiej, hm. Kamili Bokackiej i hm. Jerzego Rzędowskiego. Pierwsze wydanie 2006 rok. Celem publikacji jest przekazanie niezbędnej wiedzy, potrzebnej drużynowemu w pierwszym roku działania drużyny harcerskiej. Przewodnik ten jest przeznaczony głównie dla drużynowych rozpoczynających pracę, którzy chcą założyć lub niedawno założyli granatowy sznur, ale również dla instruktorów z pewnym stażem, którzy chcą odnaleźć rozwiązania na pojawiające się problemy oraz udoskonalić swoje plany pracy, a także uporządkować swoją wiedzę. Przewodnik w sposób widoczny podzielony został na 4 części. W części Drużyna próbna autorzy omawiają szczegółowo podstawy działania każdej drużyny harcerskiej m.in.: misję ZHP, cele wychowania w ZHP, cechy harcerskiego wychowania, itp. W tej części znalazły się też informacje, co każdy nowy drużynowy powinien uświadomić sobie i na jakie pytania opowiedzieć chcąc założyć drużynę harcerską. Szczegółowo opisano tu również to, jak powinna być zorganizowana drużyna harcerska i jakie organy w niej powinny działać. Omówione też tu zostały tradycje, zwyczaje, obrzędy i symbole oraz formy zewnętrzne ZHP oraz drużyny. Pierwsza część przewodnika dotyka również tak ważnej i delikatnej kwestii, jaką jest rozwój psychofizyczny dzieci i młodzieży w wieku 10-13 lat, w tym również rozwój społeczny, duchowy, emocjonalny i fizyczny. Krótko omówiony został także problem niepełnosprawnego członka drużyny. Złota Lilijka 1/2020
Druga część Poradnika poświęcona jest rozpoczęciu pracy z drużyną. Ważnym elementem, który został tu szczegółowo omówiony są formalności, których należy dopełnić przy „rozkręcaniu” drużyny, m.in. dokumenty, które należy złożyć w hufcu, dokumenty które muszą podpisać rodzice członków drużyny, dokumenty które każdy drużynowy musi złożyć w placówce, w której działać będzie drużyna. Bardzo dokładnie została tu również opisana dokumentacja drużyny oraz dokumenty akcji naborowej. Ta część Poradnika opisuje również, jak planować pracę drużyny próbnej, jak zorganizować pierwsze zbiórki i jakimi zasadami się kierować przy wyborze ich tematyki. Omówiono tu także stopnie harcerskie (w tym zasady i tryb ich zdobywania, ich charakterystykę), a także procedury otwierania prób na stopnie. Pokrótce opisane zostały tu również sprawności, w tym zasady i tryb ich zdobywania. Końcowa część tego działu Poradnika dokładnie omawia to, co drużynowy może robić na zbiórkach – formy pracy, zadania zespołowe, zadania międzyzbiórkowe, techniki harcerskie oraz propozycje programowe ZHP. Trzecia część Poradnika zatytułowana Już drużyna przybliża czytelnikowi zagadnienia związane z planowaniem pracy drużyny, pracą z prawem harcerskim. Omówiono tu również obrzędy związane z Przyrzeczeniem Harcerskim, wyprawy harcerskie oraz właściwe prowadzenie gospodarki drużyny. Ważnym aspektem tu omówionym jest sprawa związana z wyborem bohatera drużyny oraz współpracą z innymi drużynami i skautami. W ostatniej części Poradnika autorka próbuje udzielić odpowiedzi na pytanie I co dalej. Omówiono tu więc problemy, jakie mogą się pojawić w toku pracy z młodzieżą – problemy wychowawcze, organizacyjne, brak pomysłów na zbiórki u drużynowego, współpraca z hufcem itp. Obok tych problemów przestawiono tu także sprawy związane z rozwojem instruktorskim, próbami przewodnikowskiStrona 5
Z szuflady programowca mi, zobowiązaniami instruktorskimi czy też metodą harcerską. Poradnik zakończony jest szeroką bibliografią, z której można skorzystać, aby poszerzyć informacje zawarte w tej pozycji. Poradnik „Przewodnik dla przewodnika” uważam za pozycję bardzo interesującą, zwłaszcza, że jestem obecnie na etapie podjęcia służby jako drużynowy 6BDH „Grom” znajdującej się na etapie drużyny próbnej. Wiele z informacji zawartych w tej książce wykorzystałem przy tworzeniu planu pracy mojej drużyny. Oczywiście z uwagi na to, że Poradnik został napisany w 2006 roku, w niektórych kwestiach musiałem posiłkować się oficjalnymi stronami ZHP i uaktualniać informacje zawarte w tej książce. Jednakże uważam, że pozycja ta powinna stać się obowiązkową lekturą wszystkich tych, którzy podejmują służbę harcerską jako drużynowi. HO Bartosz Owczarek - drużynowy 6 PBDH "Grom". Artykuł napisany w ramach próby na stopień przewodnika.
Strona 6
GRA ŚLADAMI TRÄGERÓW phm. Paweł Kolczyński Dzisiaj zabieram Was na bydgoską starówkę na historyczną przygodę. Polskie podziemie w czasie w czasie okupacji wniosło nieoceniony wkład w walkę z niemieckimi rakietami V2. Przyczynili się do niej dwaj bydgoszczanie - Trägerowie. By przygotować grę należy: • ukryć w punktach na mapie pojedynczo zadania • oznaczyć punkty przy pomocy wydrukowanych rakietek V2 (opcjonalne) • rozdać zastępom karty startowe - ich zadaniem jest odwiedzić wszystkie miejsca, rozwiązać zadania i odkryć hasło. Gra sugerowana dla harcerzy. Warto grę zakończyć krótkim apelem na Wełnianym Rynku pod tablicą poświęconą Trägerom. phm. Paweł Kolczyński - członek Hufcowej Komisji Rewizyjnej i Hufcowego Zespołu Kadry Kształcącej, namiestnik starszoharcerski.
Złota Lilijka 1/2020
Z szuflady programowca
Złota Lilijka 1/2020
Strona 7
Z punktu widzenia doświadczenia, czyli okiem seniora Tekst 1 Bydgoscy członkowie konspiracji nazywali się Augustyn (ojciec) i Roman (syn) Trägerowie. Augustyn urodził się jako syn Josepha Trägera, pochodzącego z Austrii, i Heleny Nowickiej. Wstąpił do Legionów Polskich. W II RP został agentem II Oddziału Sztabu Generalnego. Mieszkał w Bydgoszczy, gdzie pracował jako kupiec. Augustyn w konspiracji nosił pseudonim: / . . . / . / - . - // Kryptonim Romana brzmiał / - / . . - - - / . - / . . . // Uwaga: W jednym z pseudonimów pojawiła się cyfra zapisana alfabetem Morse'a! Sylaba: NEK Tekst 2 W Peenemünde toczone były prace nad nową bronią: bezzałogowym samolotem-pociskiem o napędzie odrzutowym – nazwanym później V-1. Z biegiem czasu skonstruowano także rakietę balistyczną, przy pomocy której bombardowano m.in. Londyn. Rakieta ta otrzymała później oznaczenie V-2 . Sylaba: RY Tekst 3 W 1943 roku syn Augustyna, Roman Träger, który w tym czasie jako żołnierz Wehrmachtu pełnił służbę na pewnej wyspie, (będąc jednocześnie agentem wywiadu AK) uzyskał obszerne informacje na temat odbywających się tam niemieckich testów z bronią rakietową. Nazwa tej wyspy to: Sylaba: NY Tekst 4 Pracami w ośrodku w Peenemünde kierował niemiecki uczony, jeden z czołowych konstruktorów rakiet, członek zbrodniczej partii nazistowskiej, oficer SS; po wojnie uczestnik amerykańskiego programu kosmicznego. Podczas II wojny światowej był współtwórcą pocisków balistycznych V-2. Nazywał się: Wdynhdy vpn Bygln Sylaba: NIA Tekst 5 Augustyn Träger po niemieckiej napaści na Polskę w 1939 roku został wkrótce członkiem pewnej organizacji konspiracyjnej. Wykorzystując swoje austriackie pochodzenie przyjął obywatelstwo niemieckie, sprawując równocześnie funkcję szefa wywiadu tej organizacji. W lipcu 1943 Träger, jako oficjalny przedstawiciel swojej organizacji, uczestniczył w spotkaniu z członkami innej konspiracyjnej formacji działającej na Pomorzu – „Gryfa Pomorskiego”. Porozumienie miało na celu stopniowe połączenie obu organizacji. Nazwa tej organizacji to: Ancez n Pltg Sylaba: WEL Strona 8
ZAUŁEK
CZYTELNIKA SUBIEKTYWNEGO
pwd. Krystyna Miszczuk Co nam przyniesie nowy 2020 rok? Początek roku to zwykle pewne podsumowania, rozliczenia, bilanse, co nam się udało a co nie. Podobny klimat pewnych rozliczeń ma książka Jerzego Nowakowskiego „Szczęśliwe lata, gorzki czas” powstała w wyniku konkursu związanego z 650-leciem Bydgoszczy, którego Jerzy Nowakowski został laureatem. Jest to wspomnienie jego dzieciństwa, młodości i wreszcie życia dorosłego w Bydgoszczy. Autor prowadzi nas po ulicach, dzielnicach Bydgoszczy od chwili swoich narodzin tj. od 1927 r. do 1958 r. Wędrujemy przez świat w większości zaginiony, jednak pełen niespodzianek, które pozwalają przywrócić pamięć wielu miejscom. Książka jest też swoistą kroniką bydgoskiego dziennikarstwa, ze szczególnym uwzględnieniem Jana Teski, zasłużonego działacza i bojownika o polskość, założyciela Dziennika Bydgoskiego. We wspomnieniach Jerzego Nowakowskiego czytelnik znajdzie wiele nazwisk, które dla życia codziennego, jego kultury, miały duże znaczenie. Ujmuje czytelnika osobisty stosunek autora do ludzi i miasta, bez pokory, z taktowną ironią, ale i z wielkim wyczuciem atmosfery tamtych czasów. Książka warta przeczytania. Czytelnikowi młodemu dostarczy wielu informacji o naszym mieście, o ludziach którzy tworzyli jego rzeczywistość po odzyskaniu niepodległości. Natomiast starszy czytelnik znajdzie tu czasy swojej młodości. pwd. Krystyna Miszczuk - członkini Kręgu Seniorek „Wędrowniczki po Zachodnim Stoku".
Złota Lilijka 1/2020
Kąt widzenia NA GORĄCO 15 stycznia 2020 r.
hm. Barbara Małecka
Przewodnicząca komisji rewizyjnej naszego hufca podgrzała dziś atmosferę wśród instruktorów publikując informację o zaleganiu przez członków drużyn z opłatą składki członkowskiej. Na koniec 2019 roku wynosi ona 17 tysięcy złotych (bez złotówki). Statystycznie wygląda na to, że 114 harcerzy nie wywiązało się w ubiegłym roku z podstawowego obowiązku członka organizacji, czyli opłacenia składki. W trakcie dyskusji zaczęły się pojawiać ciekawe informacje o zaległościach niektórych drużyn jeszcze za rok 2018! Wraz z nimi nasuwa się kilka pytań i wniosków. 1. Kto nie opłacił składki – harcerz, czy drużynowy nie wpłacił niezwłocznie do kasy hufca zebranych pieniędzy? 2. Jeśli nie zapłacił harcerz, to czy został wykreślony z ewidencji? Jeśli nie był wykreślony, to nie podlegał ubezpieczeniu (podziwiam odwagę drużynowego dopuszczającego go do udziału w zbiórkach i imprezach).
ny. A także brak uświadamiania harcerzy, że opłata składki wiąże się z przynależnością do ZHP. Faktem jest, że sprawa zaległości w opłacaniu składek nie wypłynęła na zjeździe hufca. Składki za II kwartał powinny być opłacone do 20 czerwca. Zarówno przez instruktorów, jak i harcerzy. Szkoda, że nie pochyliliśmy się nad tym tematem. hm. Barbara Małecka - przewodnicząca Chorągwianego Sądu Harcerskiego,członkini Kolegium Redakcyjnego „Złotej Lilijki".
Na początku chciałabym życzyć wszystkim, którzy to czytają (a tak naprawdę to wszystkim), aby 2020 był pełen lasu, pokoju i rock and rolla. Jeśli chodzi o tegoroczną zimę to bardziej przypomina jesień, ALE ta sytuacja nie przeszkadza poszukiwaczom lokalnych atrakcji, którzy odkrywają zupełnie nową stronę naszego miasta. Kolejna skandaliczna sytuacja miała miejsce podczas wigilii instruktorskiej. Brak akordeonu zabolał, ale całe spotkanie się obroniło dzięki teatralnym popisom naszej komendy hufca. Do zobaczenia na Broadwayu!
4. Jeśli drużynowy nie wpłacił zebranych składek do kasy hufca, to co się dzieje z zebranymi pieniędzmi? Wypowiedzi niektórych drużynowych świadczą o tym, że doskonale rozumieją na czym polega praca ze składką w drużynie. Jakim ważnym instrumentem wychowawczym jest składka członkowska. I że można znaleźć sposoby na bezkonfliktowe jej opłacanie przez członków drużyny. Ale zdaję sobie też sprawę, że wielu drużynowych przymyka oko na opóźnione wpłaty bądź ich brak. Czasem wpłaci „z własnej kieszeni”. Zdumiewa mnie ich beztroska, nieprzestrzeganie regulaminów i instrukcji finansowej drużyZłota Lilijka 1/2020
Kolejnym sukcesem naszego grudnia jest rozpowszechnienie ognia po całej Bydgoszczy. Całe szczęście to tylko iskierka Betlejemskiego Światła Pokoju, więc nie ma co się obawiać pożarów (chyba że tych w Australii, bo to straszne rzeczy są).
Strona 9
Kącik rozmaitości RUSZ GŁOWĄ!
UŚMIECHNIJ SIĘ! Facet w szpitalu pyta prowadzącego:
WIEDZA HARCERSKA NA CO
lekarza
- Kiedy mnie wypuścicie? - Za jakieś 7-10 dni. - A wcześniej się nie da? Muszę do fabryki! Zaraz sprzęt dostarczą, muszę go zainstalować! - A bez pana nie dadzą sobie rady? - W tym sęk, panie doktorze. Dadzą sobie, a nie chcę, żeby się w tym zorientowali! NA KONIEC, OD NACZELNEJ
Wpisując dziś „18" na stronie tytułowej tego numeru uświadomiłam sobie, że 18 numerów to trzy lata wydawania reaktywowanej „Złotej Lilijki". Trzy lata z cudowną, niepowtarzalną Redakcją, która dzielnie tworzy coraz to nowe materiały i przygotowuje numer nierzadko w ostatnich godzinach przed wydaniem. Trzy lata zarówno z wiernymi, jak i z wybiórczymi czytelnikami. Trzy lata z wieczorami, w które - jak dziś - składam numer, pilnując literówek, błędów składu, redaktorskich niedokładności, ale przedewszystkim dobierając materiały tak, żeby były dla Was inspirujące i wartościowe. Dzięki, że jesteście! Naczelna Strona 10
DZIEŃ W grudniu 1948 r. narada nowych komendantów chorągwi zdecydowała o zerwaniu z tradycją skautową i odejściu od metody harcerskiej. Z organizacji zaczęto masowo usuwać dotychczasowych instruktorów, równocześnie nadawano stopień harcmistrza działaczom komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej. Na początku 1950 r. władze ZMP podjęły uchwałę o przejęciu kierownictwa nad ZHP. Związek Harcerstwa Polskiego zaprzestał działania 1 czerwca 1950 r. (z formalnego punktu widzenia cały czas istniał). Część instruktorów i harcerzy zeszła do podziemia, tworząc tzw. drugą konspirację harcerską. Prowadzili oni działalność o charakterze patriotycznym i niepodległościowym – zwykle bez broni. W ramach ZMP działała Organizacja Harcerska (OH), która miała być kopią radzieckiego Pioniera. Zakazano noszenia krzyży harcerskich i lilijek – w to miejsce wprowadzając nowy znaczek tzw. czuwajkę – i odrzucono mundury harcerskie.OH ZMP była organizacją dziecięcą (należeli uczniowie do 7 klasy szkoły podstawowej), która miała niewiele wspólnego z harcerstwem. Była masowa, często należały do OH całe klasy, prowadzili je nauczyciele, którzy nie tylko bawili się z harcerzami i podejmowali służbę na rzecz ludzi lub przyrody, ale także musieli przeprowadzać dla dzieci zebrania czy odczyty – to w wielu szkołach doprowadziło do wychowawczej klęski. W połowie lat 50. na fali odwilży zaczęto zmiany w OH, zmierzające do powrotu do niektórych metod harcerskich, co doprowadziło do wyodrębnienia się autonomicznej Organizacji Harcerskiej Polski Ludowej (OHPL) działającej od sierpnia do listopada 1956 r. (źródło: https://www.zhp.pl)
BI-PI NA DZIŚ Każdy, Ty też, ma zapisane od czasu do czasu na swej drodze jakieś niepowodzenie i kłopoty, ale bez trudu można sobie z nimi poradzić, jeśli powiesz sobie głośno: „Cierpliwości". Złota Lilijka 1/2020
Z zapomnianych śpiewników
Złota Lilijka 1/2020
Strona 11
Strona 12
ZÅ‚ota Lilijka 1/2020