Nostalgie

Voilà frist het collectief Limburgs geheugen op met liedjes van toen, kiekjes uit een andere tijd en vergeten producten.

Avondhandschoenen

Handschoenen waren in vorige eeuwen een verplicht accessoire voor rijke vrouwen. Dus een goedgeklede vrouw zonder handschoenen zag je bij openbare gelegenheden niet. Ze waren er in 3 lengtes: tot over de pols, tot over de elleboog en over de hele arm. Ze werden op maat gemaakt, van (geiten)leer, maar ook van zijde, satijn of fluweel. Een handschoen moest als een tweede huid voelen. Zoals de Engelsen zeggen: “It fits like a glove”. Ook nu zie je op de catwalks nog regelmatig modellen met prachtige sierhandschoenen. Deze tricot handschoenen zijn 46 cm lang en komen uit ca 1920. Bezoek het Museum van de Vrouw in Echt.

MAASTRICHT | BEMELERWEG

Bevrijding Maastricht door de "Old Hickory Division".

Amerikaanse soldaten houden even pauze alvorens verder te gaan richting Valkenburg. Genomen ter hoogte van huisnummer 50. Datering 15 september 1944.

Bron: Historisch Centrum Limburg / Fotocollectie GAM / 2784

Avondtasje

Vanaf de jaren '20, na de Eerste Wereldoorlog, steeg de welvaart. Mensen konden zich weer wat luxe veroorloven. Vrouwen gingen zich uitdagender en vrouwelijker kleden. Make-up mocht opvallend en zichtbaar zijn. De wenkbrauwen werden verhoogd en dun geëpileerd. Trendy was een hartvormige mond. De lippen werden met een opvallende cupidoboog aangezet. En de ogen werden donker opgemaakt. In dit compacte toilettasje zit een indeling voor poeder en rouge. De lippenstiftklem zit aan de buitenkant. De binnenkant bevat ook nog een spiegeltje. Dit tasje komt uit 1920. Feesten in de roaring twenties! Als dit tasje eens kon praten!

Bezoek het Museum van de Vrouw in Echt.

Door de straten van Parijs

Klinkt nog steeds dezelfde wijs

Van die oude muzikant

Je hoort 'm al aan de overkant

Eens was hij toch heel beroemd

Altijd werd zijn naam genoemd

Nu is hij heel oud en grijs

Ouder dan de stad Parijs

Door de straten, over pleinen

Klinkt dat ene lied

Die melodie zal nooit verdwijnen

Ook al ken je hem niet

Eenzaam zijn nu al zijn dagen

Niemand die hem nog kent

Hij speelt op zijn accordeon

En denkt aan hoe het eens begon

Het leven is nu grauw en grijs

In de straten van Parijs

Z'n vrienden kennen hem niet meer

Maar kijken nu nog op hem neer

Hij speelt voor geld nog op de straat

Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat

Niemand die nog op hem wacht

Maar soms is het of hij weer lacht

Hij was beroemd in heel het land

Die oude grijze muzikant