Kostis Zafiropoulos
zoumboul akis Το γραφείο Zoumboulakis Architects ιδρύθηκε το 1995 και είναι από τα λίγα ελληνικά αρχιτεκτονικά γραφεία με διεθνή δραστηριότητα. Η δουλειά του γραφείου στην Ελλάδα, με έμφαση στο σχεδιασμό κατοικιών και εσωτερικών χώρων, ενσωματώνει τη διεθνή εμπειρία του Θοδωρή Ζουμπουλάκη στο σχεδιασμό και την επίβλεψη
is one of only a few Greek architectural firms with international activity. In Greece, the practice focuses on
designing houses and interior spaces, incorporating Theodore rience in particularly demanding retail
σεις, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της
design and construction supervision,
συνεργασίας του με το γραcture Interieure (RDAI).
tects, founded in 1995,
Zoumboulakis’ international expe-
καταστημάτων με ειδικές απαιτή-
φείο Rena Dumas Achite-
Zoumboulakis Archi-
notably from their collaboration with Rena Dumas Architecture Interieure (RDAI).
a r c h i t e c t s
Σπουδάσατε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων της Αθήνας στη δεκαετία του ’80 και κάνατε μεταπτυχιακές σπουδές στο UCLA στο Los Angeles, ενώ από το 1991 συνεργαστήκατε με το γραφείο της Rena Dumas στο Παρίσι, ειδικότερα στις μελέτες των καταστημάτων και των γραφείων Hermes. Υποθέτω ότι τα τρία αυτά αρχιτεκτονικά περιβάλλοντα ήταν εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Θα θέλατε να μας πείτε τι αποκομίσατε από
το κάθε ένα και ποιοι δάσκαλοί σας ή αρχιτέκτονες, με τους οποίους συνεργαστήκατε τότε, σας επηρέασαν ιδιαίτερα; Τρία διαφορετικά περιβάλλοντα - συμφωνώ - με πολλά κοινά στοιχεία. Στην αρχιτεκτονική με ενδιέφερε πάντα η λιτή και καθαρή έκφραση, επιθυμώ το έργο να στέκεται μόνο του, απαλλαγμένο από περιττά στοιχεία. Η σχολή αρχιτεκτονικής στην Αθήνα ήταν το πρώτο μου "σχολείο". Στο Los Angeles στάθηκα τυχερός να έχω καθηγήτρια την
Dagmar Richter, ηγετική φυσιογνωμία στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Το σπουδαιότερο δίδαγμα, που έλαβα ήταν να μην περιμένω να έρθει η έμπνευση, αλλά να την αναζητώ - στους κρυφούς ρυθμούς ενός χώρου, στην ιστορία του, στο κοινωνικό του πλαίσιο. Μαζί της έμαθα να μην επαναπαύομαι, αλλά να αναλύω και να μελετώ ένα έργο μέσα από τις συνεχείς
εναλλαγές τριών μορφών έκφρασης: του γραπτού λόγου, της δισδιάστατης σχεδίασης και της τρισδιάστατης ανάλυσης μέσα από την κατασκευή μακετών. Η Rena Dumas υπήρξε ένα πανεπιστήμιο από μόνη της. Στο RDAI, εκτέθηκα σε ένα διεθνές περιβάλλον, ιδιαίτερα απαιτητικό - σχεδιάσαμε πρωτοποριακά κτίρια, πολύπλοκες και τεχνικά δύσκολες κατασκευές για σημαντικές εταιρείες. Μου εμφύτευσε την εμμονή της για την ποιότητα της κατασκευής και την εις βάθος μελέτη των υλικών.
You studied at the Architectural School of Athens during the 1980s and undertook postgraduate studies at UCLA in Los Angeles, and in 1991 you began collaborating with Rena Dumas in Paris, specialising in retail design including at Hermès’ headquarters. I suppose these three architectural environments were completely different from each other. Could you tell us what you drew from each one and who were the teachers or architects, with whom you collaborated, that influenced you the most? I agree that they were three different environments, but they had one major, common, passion (or obsession). I always knew that architecturally I was interested in distinct clear expression; I wanted the project to stand alone, devoid of superfluous elements. Athens was my first "school". In Los Angeles, I was lucky to have Dagmar Richter as my
professor; she was a leader of contemporary architecture. Her most important lesson (or teaching) was not to wait for inspiration but to search for it - in the
hidden rhythms of a space, its history, its social background. I learned from her to not be complacent but to analyse and study a project through continuous alternations between three aspects of expression: writing, two - dimensional drawing and three dimensional model making.
Rena Dumas is a university in its own right. Through my work at RDAI I was exposed to an international environment that was especially demanding - we designed groundbreaking, complicated and (construction - wise) demanding projects for very important companies. She passed onto me her obsession with quality construction and in - depth material study.
Kostis Zafiropoulos
zoumboul akis Το γραφείο Zoumboulakis Architects ιδρύθηκε το 1995 και είναι από τα λίγα ελληνικά αρχιτεκτονικά γραφεία με διεθνή δραστηριότητα. Η δουλειά του γραφείου στην Ελλάδα, με έμφαση στο σχεδιασμό κατοικιών και εσωτερικών χώρων, ενσωματώνει τη διεθνή εμπειρία του Θοδωρή Ζουμπουλάκη στο σχεδιασμό και την επίβλεψη
is one of only a few Greek architectural firms with international activity. In Greece, the practice focuses on
designing houses and interior spaces, incorporating Theodore rience in particularly demanding retail
σεις, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της
design and construction supervision,
συνεργασίας του με το γραcture Interieure (RDAI).
tects, founded in 1995,
Zoumboulakis’ international expe-
καταστημάτων με ειδικές απαιτή-
φείο Rena Dumas Achite-
Zoumboulakis Archi-
notably from their collaboration with Rena Dumas Architecture Interieure (RDAI).
a r c h i t e c t s
Σπουδάσατε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων της Αθήνας στη δεκαετία του ’80 και κάνατε μεταπτυχιακές σπουδές στο UCLA στο Los Angeles, ενώ από το 1991 συνεργαστήκατε με το γραφείο της Rena Dumas στο Παρίσι, ειδικότερα στις μελέτες των καταστημάτων και των γραφείων Hermes. Υποθέτω ότι τα τρία αυτά αρχιτεκτονικά περιβάλλοντα ήταν εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Θα θέλατε να μας πείτε τι αποκομίσατε από
το κάθε ένα και ποιοι δάσκαλοί σας ή αρχιτέκτονες, με τους οποίους συνεργαστήκατε τότε, σας επηρέασαν ιδιαίτερα; Τρία διαφορετικά περιβάλλοντα - συμφωνώ - με πολλά κοινά στοιχεία. Στην αρχιτεκτονική με ενδιέφερε πάντα η λιτή και καθαρή έκφραση, επιθυμώ το έργο να στέκεται μόνο του, απαλλαγμένο από περιττά στοιχεία. Η σχολή αρχιτεκτονικής στην Αθήνα ήταν το πρώτο μου "σχολείο". Στο Los Angeles στάθηκα τυχερός να έχω καθηγήτρια την
Dagmar Richter, ηγετική φυσιογνωμία στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Το σπουδαιότερο δίδαγμα, που έλαβα ήταν να μην περιμένω να έρθει η έμπνευση, αλλά να την αναζητώ - στους κρυφούς ρυθμούς ενός χώρου, στην ιστορία του, στο κοινωνικό του πλαίσιο. Μαζί της έμαθα να μην επαναπαύομαι, αλλά να αναλύω και να μελετώ ένα έργο μέσα από τις συνεχείς
εναλλαγές τριών μορφών έκφρασης: του γραπτού λόγου, της δισδιάστατης σχεδίασης και της τρισδιάστατης ανάλυσης μέσα από την κατασκευή μακετών. Η Rena Dumas υπήρξε ένα πανεπιστήμιο από μόνη της. Στο RDAI, εκτέθηκα σε ένα διεθνές περιβάλλον, ιδιαίτερα απαιτητικό - σχεδιάσαμε πρωτοποριακά κτίρια, πολύπλοκες και τεχνικά δύσκολες κατασκευές για σημαντικές εταιρείες. Μου εμφύτευσε την εμμονή της για την ποιότητα της κατασκευής και την εις βάθος μελέτη των υλικών.
You studied at the Architectural School of Athens during the 1980s and undertook postgraduate studies at UCLA in Los Angeles, and in 1991 you began collaborating with Rena Dumas in Paris, specialising in retail design including at Hermès’ headquarters. I suppose these three architectural environments were completely different from each other. Could you tell us what you drew from each one and who were the teachers or architects, with whom you collaborated, that influenced you the most? I agree that they were three different environments, but they had one major, common, passion (or obsession). I always knew that architecturally I was interested in distinct clear expression; I wanted the project to stand alone, devoid of superfluous elements. Athens was my first "school". In Los Angeles, I was lucky to have Dagmar Richter as my
professor; she was a leader of contemporary architecture. Her most important lesson (or teaching) was not to wait for inspiration but to search for it - in the
hidden rhythms of a space, its history, its social background. I learned from her to not be complacent but to analyse and study a project through continuous alternations between three aspects of expression: writing, two - dimensional drawing and three dimensional model making.
Rena Dumas is a university in its own right. Through my work at RDAI I was exposed to an international environment that was especially demanding - we designed groundbreaking, complicated and (construction - wise) demanding projects for very important companies. She passed onto me her obsession with quality construction and in - depth material study.
characteristics (glass and metal canopies, footbridges, railing, etc.) remain contemporary, without challenging the landscape. How would you describe this methodology? I firmly believe in vernacular heritage and even more in a contemporary and creative re - interpretation of it. What matters to me is the authenticity of its conception. I react negatively to standard repetitions of forms or formal elements, whether they concern residences in a traditional environment or in the urban landscape.
παραδοσιακό περιβάλλον, είτε στο αστικό τοπίο. Η αρχιτεκτονική σας επιλέγει μια χωρική και μορφολογική σύνταξη που αναφέρεται ευθέως σε ερμηνείες του μοντερνιστικού ύφους. Πέρα από μια ογκοπλαστική και εικαστική καλλιέπεια, ποιοι μπορεί να είναι οι συμβολισμοί του μοντερνισμού σήμερα, σχεδόν εκατό χρόνια μετά την εμφάνισή του και ποιοι οι συμβολισμοί ενός βιομηχανικού ύφους;
Your architecture uses a spatial and morphological syntax that directly refers to interpretations of modernism. Beyond a volume plasticity and visual expressive elegance - which symbolise modernism today, almost 100 years after its appearance - what are the symbols of industrial style?
Η κυριαρχία της αυστηρής δομής και της βαρύτητας αμφισβητείται από το αντίθετό της, από την τάση προς άυλα ή virtual περιβάλλοντα. Η αφαίρεση δε συντελείται πάντως τυχαία - προκύπτει και αυτή μέσα από "νόμους" και "κανόνες". Aπλώς πρόκειται για νόμους περισσότερο τολμηρούς και λιγότερο καθιερωμένους. Το βιομηχανικό ύφος αναδεικνύει την πραγματική υφή και αδρότητα των υλικών, αρκεί να μπορεί κανείς να αφαιρέσει τις τυπικές επικαλύψεις πολυτέλειας.
The dominance of austere structure and gravity is debated by its opposite: the tendency for immaterial or virtual environments. Deduction does not occur randomly; it emerges through "laws" and "rules". They are simply bolder and less established laws. Industrial style designates the real texture and roughness of materials - as long as one is allowed to deduct the typical luxury overlays.
Lighting Design International Ltd.
328
In the traditional environment residences you design (residence in Tinos, two residences in Paros, one in Leonidio, another in Plaka), you clearly imprint a dynamic geometry by using contemporary materials (especially glass and metal) in the interior, aiming for an industrial design (interior staircases, furniture), contrapuntally to a solid traditional volume plasticity of the shell, while the external
329
Στις κατοικίες που σχεδιάζετε σε παραδοσιακό περιβάλλον (κατοικία στην Τήνο, δύο κατοικίες στην Πάρο, κατοικία στο Λεωνίδιο, κατοικία στην Πλάκα), είναι σαφής η εγχάραξη μιας δυναμικής γεωμετρίας και η χρήση σύγχρονων υλικών (κυρίως του γυαλιού και του μετάλλου) στα εσωτερικά, με στόχο ένα "βιομηχανικό" σχεδιασμό (εσωτερικές σκάλες, έπιπλα), σε αντίστιξη με μια συμπαγή παραδοσιακή ογκοπλασία του κελύφους, ενώ ταυτόχρονα και
οι εξωτερικές διαμορφώσεις (γυάλινα και μεταλλικά στέγαστρα γέφυρες, κουπαστές, κλπ.) παραμένουν σύγχρονες, χωρίς η γραφή τους να "προκαλεί" το τοπίο. Πώς θα περιγράφατε αυτή τη μεθοδολογία; Πιστεύω πολύ στην παραδοσιακή κληρονομιά και πιστεύω ακόμη περισσότερο σε μία σύγχρονη και δημιουργική "επαν-ερμηνεία" της. Σημασία για εμένα, έχει η γνησιότητα της σύλληψης. Αντιδρώ αρνητικά σε στερεότυπες επαναλήψεις μορφών ή μορφολογικών στοιχείων, είτε πρόκειται για κατοικίες που σχεδιάζονται σε
characteristics (glass and metal canopies, footbridges, railing, etc.) remain contemporary, without challenging the landscape. How would you describe this methodology? I firmly believe in vernacular heritage and even more in a contemporary and creative re - interpretation of it. What matters to me is the authenticity of its conception. I react negatively to standard repetitions of forms or formal elements, whether they concern residences in a traditional environment or in the urban landscape.
παραδοσιακό περιβάλλον, είτε στο αστικό τοπίο. Η αρχιτεκτονική σας επιλέγει μια χωρική και μορφολογική σύνταξη που αναφέρεται ευθέως σε ερμηνείες του μοντερνιστικού ύφους. Πέρα από μια ογκοπλαστική και εικαστική καλλιέπεια, ποιοι μπορεί να είναι οι συμβολισμοί του μοντερνισμού σήμερα, σχεδόν εκατό χρόνια μετά την εμφάνισή του και ποιοι οι συμβολισμοί ενός βιομηχανικού ύφους;
Your architecture uses a spatial and morphological syntax that directly refers to interpretations of modernism. Beyond a volume plasticity and visual expressive elegance - which symbolise modernism today, almost 100 years after its appearance - what are the symbols of industrial style?
Η κυριαρχία της αυστηρής δομής και της βαρύτητας αμφισβητείται από το αντίθετό της, από την τάση προς άυλα ή virtual περιβάλλοντα. Η αφαίρεση δε συντελείται πάντως τυχαία - προκύπτει και αυτή μέσα από "νόμους" και "κανόνες". Aπλώς πρόκειται για νόμους περισσότερο τολμηρούς και λιγότερο καθιερωμένους. Το βιομηχανικό ύφος αναδεικνύει την πραγματική υφή και αδρότητα των υλικών, αρκεί να μπορεί κανείς να αφαιρέσει τις τυπικές επικαλύψεις πολυτέλειας.
The dominance of austere structure and gravity is debated by its opposite: the tendency for immaterial or virtual environments. Deduction does not occur randomly; it emerges through "laws" and "rules". They are simply bolder and less established laws. Industrial style designates the real texture and roughness of materials - as long as one is allowed to deduct the typical luxury overlays.
Lighting Design International Ltd.
328
In the traditional environment residences you design (residence in Tinos, two residences in Paros, one in Leonidio, another in Plaka), you clearly imprint a dynamic geometry by using contemporary materials (especially glass and metal) in the interior, aiming for an industrial design (interior staircases, furniture), contrapuntally to a solid traditional volume plasticity of the shell, while the external
329
Στις κατοικίες που σχεδιάζετε σε παραδοσιακό περιβάλλον (κατοικία στην Τήνο, δύο κατοικίες στην Πάρο, κατοικία στο Λεωνίδιο, κατοικία στην Πλάκα), είναι σαφής η εγχάραξη μιας δυναμικής γεωμετρίας και η χρήση σύγχρονων υλικών (κυρίως του γυαλιού και του μετάλλου) στα εσωτερικά, με στόχο ένα "βιομηχανικό" σχεδιασμό (εσωτερικές σκάλες, έπιπλα), σε αντίστιξη με μια συμπαγή παραδοσιακή ογκοπλασία του κελύφους, ενώ ταυτόχρονα και
οι εξωτερικές διαμορφώσεις (γυάλινα και μεταλλικά στέγαστρα γέφυρες, κουπαστές, κλπ.) παραμένουν σύγχρονες, χωρίς η γραφή τους να "προκαλεί" το τοπίο. Πώς θα περιγράφατε αυτή τη μεθοδολογία; Πιστεύω πολύ στην παραδοσιακή κληρονομιά και πιστεύω ακόμη περισσότερο σε μία σύγχρονη και δημιουργική "επαν-ερμηνεία" της. Σημασία για εμένα, έχει η γνησιότητα της σύλληψης. Αντιδρώ αρνητικά σε στερεότυπες επαναλήψεις μορφών ή μορφολογικών στοιχείων, είτε πρόκειται για κατοικίες που σχεδιάζονται σε
analogies ought to be justified. At UCLA I devised an unconventional method to model making - the material surfaces interlock so they can stand on their own. I enjoy exceeding the establishment, pushing the capacities of materials and joints further and inventing new possibilities.
Στις εσωτερικές σας διαμορφώσεις φαίνεται ότι επιλέγετε μια γκάμα αποχρώσεων του γκρι, ως φόντο, πάνω στο οποίο προβάλλονται βιομηχανικά υλικά και, σημειακά, το λευκό ή έντονα χρώματα επίπλων και αντικειμένων. Θέλετε να μας μιλήσετε για το ρόλο του χρώματος αισθητικό και ψυχολογικό - στον εσωτερικό σχεδιασμό;
As for my collaborations, I have been lucky overall. I try to maintain, at any cost, the clarity of my work, and that attracts like - minded people. Your interior arrangements show that you select from a range of grey shades on which industrial materials are projected. You also use white or strong colours in furniture or objects. Would you convey to us the purpose of colour, aesthetic and psychological, in interior design?
Δυσκολεύομαι να σκεφτώ έναν εσωτερικό χώρο με βάση το χρώμα. Το χρώμα το αντιλαμβάνομαι σαν κάτι που έρχεται να επικαλύψει - και άρα δε με εκφράζει. Τα "ειλικρινή" υλικά το εμφανές μπετόν, το σίδερο, το γυαλί, οι ρητίνες - αποτελούν τη βάση του προσωπικού μου κώδικα και αυτά με οδηγούν. Οι αδρές και γκρίζες επιφάνειες πάντως δεν είναι μονότονες, βλέπω σε αυτές πολλές αποχρώσεις και τις θεωρώ ιδανικές για αρμονική συνύπαρξη με την τέχνη και το design.
It is hard for me to think of an interior space based on colour. I perceive colour as a coating - so it does not express me. "Honest" materials - concrete, glass, resins - form the basis of my personal code and they guide me. Rough and grey surfaces, however, are far from monotonous; I see in them many tones and I consider them ideal for a harmonious coexistence of art and design. cpistudio.com
330
What is your experience from implementing your own architecture of precision in the construction field of Greece, by applying contemporary materials and construction techniques and collaborating with material importing companies and builders’ crews? I set myself the highest standards; when I draw, even the ostensibly random lines and
πρέπει να προκύπτουν ή να δικαιολογούνται. Θυμάμαι ότι στο UCLA είχα επινοήσει ένα μη συμβατικό τρόπο για να κατασκευάζω μακέτες - οι επιφάνειες των υλικών "κλείδωναν" η μία με την άλλη και οι επιφάνειες στέκονταν από μόνες τους. Μου αρέσει να υπερβαίνω τα "κατεστημένα", να σπρώχνω τις δυνατότητες των υλικών και των συναρμογών και να εφευρίσκω νέες δυνατότητες.
331
Ποια είναι η εμπειρία σας από την εφαρμογή αυτής της αρχιτεκτονικής "ακριβείας", που είναι η δική σας αρχιτεκτονική, στο κατασκευαστικό περιβάλλον της Ελλάδας, η εφαρμογή σύγχρονων υλικών και κατασκευαστικών τεχνικών, η συνεργασία με τις εταιρείες εισαγωγής υλικών και τα συνεργεία; Τις μεγαλύτερες και υψηλότερες απαιτήσεις τις έχω καταρχήν από τον εαυτό μου. Όταν σχεδιάζω, ακόμη και οι φαινομενικά τυχαίες γραμμές και αναλογίες
Όσο για τις συνεργασίες μου έχω, ως επί το πλείστον, σταθεί τυχερός. Προσπαθώ να διατηρώ, με κάθε κόστος, την καθαρότητα της δουλειάς μου και αυτό είναι ελκυστικό για όσους σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο.
analogies ought to be justified. At UCLA I devised an unconventional method to model making - the material surfaces interlock so they can stand on their own. I enjoy exceeding the establishment, pushing the capacities of materials and joints further and inventing new possibilities.
Στις εσωτερικές σας διαμορφώσεις φαίνεται ότι επιλέγετε μια γκάμα αποχρώσεων του γκρι, ως φόντο, πάνω στο οποίο προβάλλονται βιομηχανικά υλικά και, σημειακά, το λευκό ή έντονα χρώματα επίπλων και αντικειμένων. Θέλετε να μας μιλήσετε για το ρόλο του χρώματος αισθητικό και ψυχολογικό - στον εσωτερικό σχεδιασμό;
As for my collaborations, I have been lucky overall. I try to maintain, at any cost, the clarity of my work, and that attracts like - minded people. Your interior arrangements show that you select from a range of grey shades on which industrial materials are projected. You also use white or strong colours in furniture or objects. Would you convey to us the purpose of colour, aesthetic and psychological, in interior design?
Δυσκολεύομαι να σκεφτώ έναν εσωτερικό χώρο με βάση το χρώμα. Το χρώμα το αντιλαμβάνομαι σαν κάτι που έρχεται να επικαλύψει - και άρα δε με εκφράζει. Τα "ειλικρινή" υλικά το εμφανές μπετόν, το σίδερο, το γυαλί, οι ρητίνες - αποτελούν τη βάση του προσωπικού μου κώδικα και αυτά με οδηγούν. Οι αδρές και γκρίζες επιφάνειες πάντως δεν είναι μονότονες, βλέπω σε αυτές πολλές αποχρώσεις και τις θεωρώ ιδανικές για αρμονική συνύπαρξη με την τέχνη και το design.
It is hard for me to think of an interior space based on colour. I perceive colour as a coating - so it does not express me. "Honest" materials - concrete, glass, resins - form the basis of my personal code and they guide me. Rough and grey surfaces, however, are far from monotonous; I see in them many tones and I consider them ideal for a harmonious coexistence of art and design. cpistudio.com
330
What is your experience from implementing your own architecture of precision in the construction field of Greece, by applying contemporary materials and construction techniques and collaborating with material importing companies and builders’ crews? I set myself the highest standards; when I draw, even the ostensibly random lines and
πρέπει να προκύπτουν ή να δικαιολογούνται. Θυμάμαι ότι στο UCLA είχα επινοήσει ένα μη συμβατικό τρόπο για να κατασκευάζω μακέτες - οι επιφάνειες των υλικών "κλείδωναν" η μία με την άλλη και οι επιφάνειες στέκονταν από μόνες τους. Μου αρέσει να υπερβαίνω τα "κατεστημένα", να σπρώχνω τις δυνατότητες των υλικών και των συναρμογών και να εφευρίσκω νέες δυνατότητες.
331
Ποια είναι η εμπειρία σας από την εφαρμογή αυτής της αρχιτεκτονικής "ακριβείας", που είναι η δική σας αρχιτεκτονική, στο κατασκευαστικό περιβάλλον της Ελλάδας, η εφαρμογή σύγχρονων υλικών και κατασκευαστικών τεχνικών, η συνεργασία με τις εταιρείες εισαγωγής υλικών και τα συνεργεία; Τις μεγαλύτερες και υψηλότερες απαιτήσεις τις έχω καταρχήν από τον εαυτό μου. Όταν σχεδιάζω, ακόμη και οι φαινομενικά τυχαίες γραμμές και αναλογίες
Όσο για τις συνεργασίες μου έχω, ως επί το πλείστον, σταθεί τυχερός. Προσπαθώ να διατηρώ, με κάθε κόστος, την καθαρότητα της δουλειάς μου και αυτό είναι ελκυστικό για όσους σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο.
not the style. I cannot, for example, compare the simple neoclassical buildings that derived from their residents’ spontaneous needs to the foreign ones, which were brought to us as copies of other civilisations and eras. It is the architectural quality that determines the classical irrespective of directions and tendencies. Object design in Greece has never attained the possibilities of mass production that would establish it in both
Πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή το επίπεδο του ελληνικού βιομηχανικού design και ποιες μπορεί να είναι οι προοπτικές του στην παρούσα συγκυρία; Παρακολουθώ με έντονο ενδιαφέρον την εξέλιξη του design. Ολοένα και περισσότερο αναγνωρίζεται ως μορφή τέχνης, ειδικά στο εξωτερικό. Βλέπουμε εκδόσεις με περιορισμένο αριθμό αντιτύπων να θεωρούνται συλλεκτικές,
Greek and international markets. The level of Greek industrial design is where now, and what are its prospects in the current market? I follow the evolution of design with great interest. More and more it is acknowledged as an art form, especially abroad. We see limited edition lines that are considered collectible, which are occasionally even compared to
μερικές φορές ακόμη και να συγκρίνονται με τη γλυπτική, τη ζωγραφική, ή άλλες εφαρμοσμένες τέχνες. Εδώ οι νέες τάσεις έρχονται με διαφορά χρόνου, ενώ μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε και το κοινό που θα ενδιαφερόταν γι’ αυτού του είδους την αισθητική, που "ξεδιπλώνεται" σε μικρότερη κλίμακα. Υπάρχουν κάποιοι Έλληνες designers που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Είμαι αισιόδοξος και για το μέλλον του design στην Ελλάδα.
sculpture, painting or other applied arts. Here new tendencies arrive later, whereas until recently, there was no audience interested in this kind of aesthetic, which unfolds on a smaller scale. There are Greek designers excelling abroad. I remain optimistic about the future of design in Greece.
Vangelis Paterakis
332
Having already finished the 21st century’s first decade, I think we can say we are living the end of architectural styles, if not the end of architectural theories. Do you believe that there are dominant directions today in interior design or industrial furniture and object design? I have never believed in "style". What matters to me is the personality: the dynamic relationship between the individual elements of a project,
Ο σχεδιασμός του αντικειμένου στην Ελλάδα δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει τις δυνατότητες μιας μαζικής παραγωγής που θα τον καθιέρωναν στην ελληνική και τη διεθνή αγορά.
333
Έχοντας κλείσει ήδη την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι βιώνουμε το τέλος των στυλ στην αρχιτεκτονική, αν όχι και το τέλος των αρχιτεκτονικών θεωριών. Πιστεύετε ότι υπάρχουν σήμερα δεσπόζουσες κατευθύνσεις στον εσωτερικό σχεδιασμό του χώρου, ή στο βιομηχανικό design επίπλου και αντικειμένου; Ποτέ δεν πίστεψα στο "στυλ". Για εμένα σημασία έχει η προσωπικότητα, η δυναμική σχέση μεταξύ των επιμέρους στοιχείων ενός έργου, όχι το στυλ.
Δεν μπορώ, για παράδειγμα, να συγκρίνω τα απλά νεοκλασικά κτίρια που προέκυψαν από τις αυθόρμητες ανάγκες των κατοίκων με τα ξενόφερτα νεοκλασικά, αυτά που ήρθαν σε εμάς ως αντίγραφα άλλων πολιτισμών και εποχών. Η αρχιτεκτονική ποιότητα είναι αυτή που καθορίζει και τη διαχρονικότητα, ανεξάρτητα από "κατευθύνσεις" και "τάσεις".
not the style. I cannot, for example, compare the simple neoclassical buildings that derived from their residents’ spontaneous needs to the foreign ones, which were brought to us as copies of other civilisations and eras. It is the architectural quality that determines the classical irrespective of directions and tendencies. Object design in Greece has never attained the possibilities of mass production that would establish it in both
Πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή το επίπεδο του ελληνικού βιομηχανικού design και ποιες μπορεί να είναι οι προοπτικές του στην παρούσα συγκυρία; Παρακολουθώ με έντονο ενδιαφέρον την εξέλιξη του design. Ολοένα και περισσότερο αναγνωρίζεται ως μορφή τέχνης, ειδικά στο εξωτερικό. Βλέπουμε εκδόσεις με περιορισμένο αριθμό αντιτύπων να θεωρούνται συλλεκτικές,
Greek and international markets. The level of Greek industrial design is where now, and what are its prospects in the current market? I follow the evolution of design with great interest. More and more it is acknowledged as an art form, especially abroad. We see limited edition lines that are considered collectible, which are occasionally even compared to
μερικές φορές ακόμη και να συγκρίνονται με τη γλυπτική, τη ζωγραφική, ή άλλες εφαρμοσμένες τέχνες. Εδώ οι νέες τάσεις έρχονται με διαφορά χρόνου, ενώ μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε και το κοινό που θα ενδιαφερόταν γι’ αυτού του είδους την αισθητική, που "ξεδιπλώνεται" σε μικρότερη κλίμακα. Υπάρχουν κάποιοι Έλληνες designers που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Είμαι αισιόδοξος και για το μέλλον του design στην Ελλάδα.
sculpture, painting or other applied arts. Here new tendencies arrive later, whereas until recently, there was no audience interested in this kind of aesthetic, which unfolds on a smaller scale. There are Greek designers excelling abroad. I remain optimistic about the future of design in Greece.
Vangelis Paterakis
332
Having already finished the 21st century’s first decade, I think we can say we are living the end of architectural styles, if not the end of architectural theories. Do you believe that there are dominant directions today in interior design or industrial furniture and object design? I have never believed in "style". What matters to me is the personality: the dynamic relationship between the individual elements of a project,
Ο σχεδιασμός του αντικειμένου στην Ελλάδα δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει τις δυνατότητες μιας μαζικής παραγωγής που θα τον καθιέρωναν στην ελληνική και τη διεθνή αγορά.
333
Έχοντας κλείσει ήδη την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι βιώνουμε το τέλος των στυλ στην αρχιτεκτονική, αν όχι και το τέλος των αρχιτεκτονικών θεωριών. Πιστεύετε ότι υπάρχουν σήμερα δεσπόζουσες κατευθύνσεις στον εσωτερικό σχεδιασμό του χώρου, ή στο βιομηχανικό design επίπλου και αντικειμένου; Ποτέ δεν πίστεψα στο "στυλ". Για εμένα σημασία έχει η προσωπικότητα, η δυναμική σχέση μεταξύ των επιμέρους στοιχείων ενός έργου, όχι το στυλ.
Δεν μπορώ, για παράδειγμα, να συγκρίνω τα απλά νεοκλασικά κτίρια που προέκυψαν από τις αυθόρμητες ανάγκες των κατοίκων με τα ξενόφερτα νεοκλασικά, αυτά που ήρθαν σε εμάς ως αντίγραφα άλλων πολιτισμών και εποχών. Η αρχιτεκτονική ποιότητα είναι αυτή που καθορίζει και τη διαχρονικότητα, ανεξάρτητα από "κατευθύνσεις" και "τάσεις".