Tatum op de thee

Elke maand gaat Tatum Dagelet Op de Thee bij een interessante, beroemde of beruchte bewoner van Zuid.

Op de thee bij INSPIRATIEBRON INGEBORG

Dum Vivimus Vivamus. Laat ons leven, zolang als we leven. Het is de lijfspreuk van de in Breda geboren Ingeborg van Beek (44), die ze op haar bovenarm heeft getatoeëerd. Zeven jaar geleden werd bij haar een ongeneeslijke hersentumor geconstateerd. Ze schreef de besteller 'Levenshaast', waarin ze haar verhaal vertelt over leven met een tikkende tijdbom in haar hoofd. Ingeborg is de trotse moeder van twee kinderen, runt haar eigen marketingadviesbureau Shake the Tree en woont sinds anderhalf jaar op de Vrijheidslaan.

Wat bracht jou als Bredase naar Amsterdam?

“Twintig jaar geleden ben ik met mijn toenmalige vriend op de Wallen gaan wonen, hij werkte al in Amsterdam. Op een gegeven moment ging die relatie uit, maar geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om terug te gaan naar Brabant. Ik had zóveel plannen en destijds wilde ik hier iets voor mezelf beginnen. Nadat ik mijn master Communicatie haalde, heb ik mijn bedrijf Shake the Tree opgericht. Hiermee adviseer en ondersteun ik klanten bij marketingcommunicatiebeleid.”

Vervolgens ben je naar Zuid verhuisd?

“Eerst heb ik nog in Oost, West en het Centrum gewoond. Met de vader van mijn kinderen woonde ik midden in het Centrum, schuin boven een darkroom. Dat was allemaal prima, totdat ik zwanger raakte en hormonen de overhand namen. Weg hier, dacht ik. Vervolgens zijn we naar de Rivierenbuurt verhuisd. We woonden op de Amstelkade tot de komst van ons twee de kind én de komst van de hersentumor. Want toen kreeg ik last van levenshaast – waar ik een boek over heb geschreven – en ben ik helaas gescheiden. Na de scheiding heb ik nog in De Pijp, Halfweg en deep down in Zuid gewoond, in de Michelangelostraat. Het liefst wilde ik een soort ‘magische driehoek’ creëren met mijn ex en de school van de kinderen in de buurt, en dat is gelukt: anderhalf jaar geleden vond ik deze woning!”

Vertel eens over die ‘levenshaast’...

“Zeven jaar geleden kreeg ik na een epileptische aanval te horen dat ik rechts in mijn hoofd een tumor ter grootte van een tennisbal had zitten. Die is operatief zo veel mogelijk verwijderd, het achtergebleven restje zou wel weer gaan groeien. Als je wordt geconfronteerd met een ongeneeslijke ziekte en een beperkte levensverwachting kun je twee dingen doen: huilen op de bank of denken: ik ga alles nog aanpakken. Dat laatste resulteerde bij mij in een soort haast. Dansen op de vulkaan, naar een houseparty gaan, skydiven... ik wilde álles nog meemaken. Maar als je probeert zó intens te leven, ben je eigenlijk aan het vluchten. En vluchten leidt tot verwijdering. Ook tot verwijdering tussen mij en mijn ex-man. Die heftigheid is leuk, maar niet voor altijd. Er moet een soort keerpunt zijn. En bij mij kwam dat keerpunt en het inzicht een beetje laat: pas toen ik een soort smeulende puinhoop had achtergelaten.”

“Ik ben weer terug in deze buurt en nu blijf ik lekker hier.”

Tot welk inzicht kwam je?

“Ik ben niet zo’n preker en heb ook geen René Gudeachtige wijze uitspraken. Het enige wat ik wel heb geleerd in de zeven jaar dat ik ziek ben, is dat ik denk: iedereen is zo fucking sterfelijk. En eigenlijk moet iedereen altijd leven met een intensiteit alsof je niet al te lang meer hebt. Maar vergeet niet te genieten, want als je heel erg gaat haasten mis je de helft. Daar heeft Eckhart Tolle dan weer allerlei boeken over geschreven – De Kracht Van Het Nu – maar zo simpel is het. En kijk niet te veel achterom, daar wordt het leven een beetje zuur van. Ik probeer dus ook geen spijt te hebben van dingen. Al vind ik sommige dingen wel jammer. Ik had een leuke man, een gezin... Niemand vindt een scheiding tof, lijkt me. Maar eigenlijk heb ik het nu fantastisch: ik heb een hele goede relatie met de vader van mijn kinderen. We wonen bij elkaar om de hoek en doen co-parenting, dat gaat supergoed. Samen zorgen we voor herinneringen voor de kinderen. Daar ben ik heel dankbaar voor. Dat ik ondanks mijn gevlucht en gehaast, dat er toch nog aan over hou.”

Hoe ga je om met iets als ‘beperkte levensverwachting’?

“Ik zie het als steeds kleine piketpaaltjes slaan: toen de tumor werd ontdekt, was mijn zoon twee jaar, mijn

dochter tien weken. Eerst dacht ik: ik wil mijn dochter een jaar zien worden. Daarna: ik wil allebei mijn kinderen vier zien worden. Nu heb ik ze zeven en negen jaar zien worden en denk ik: fuck it, de bestraling die ik nu krijg gaat gewoon werken, ik zie mijn kinderen gewoon vervelende pubers worden. Kijk, die tumor krijgen ze nooit helemaal weg en gaat naar verwachting wel verder groeien. Ik ga hartstikke dood, maar hopelijk pas over een tijdje. Als ik ‘s morgens wakker word denk ik weleens: stel, de bestraling doet helemaal niks, dan heb ik wel echt een te gek leven gehad. Het liefst wil ik nog heel lang blijven en nog veel meer meemaken, mijn kinderen groot zien worden en misschien wel oma worden... Maar als het niet zo is, heb ik nergens spijt van en vond ik het leven helemaal te gek.”

Heb je eerder bestralingsbehandelingen gehad?

“Nee, zeven jaar is het redelijk stabiel geweest, maar nu is de tumor gaan groeien tegen mijn optisch systeem aan. Als het doorgroeit, is de kans groot dat ik blind word. En ik ga wel voor kwaliteit van leven. Dus gelukkig dat er zoiets bestaat als bestraling en als het aanslaat heb ik er ook weer een paar jaar bij. In december kan ik zien wat het gedaan heeft. Hopelijk zit ik met kerst blij onder de boom, die ik dan ook kan zien.”

Ben je ook nog aan het werk?

“Ja, voornamelijk met strategisch communicatieadvies en teksten schrijven, maar ik werk momenteel wel minder. Door de bestraling ben ik echt wel moe. Dan heb ik ‘s avonds gekookt, zit ik te eten met de kinderen en denk ik: oh, zullen we na het Jeugdjournaal lekker gaan slapen? Gelukkig vinden ze me nog een hele toffe moeder, ik heb het gisteren nog aan ze gevraagd.”

Heb je ook een liefde?

“Ik date al anderhalf jaar met iemand, maar ik durf het pas net mijn vriendje te noemen. Hij is zeiler. Ik vind dat heel leuk, daten met een zeebonk. Oh, en mijn tien vriendinnen en ik zijn al drie jaar getrouwd! Dat zijn tien vriendinnen die zich na mijn diagnose een beetje gegroepeerd hebben. Sindsdien gaan we regelmatig uiteten of samen iets doen. Tijdens een van die etentjes vroeg een van die vriendinnen: ‘Wat zou je nog graag willen doen?’ ‘Trouwen’, antwoordde ik, dat wilde ik zó graag, maar ik was vrijgezel. ‘Dan trouw je toch met ons’, zeiden ze. En toen zijn we getrouwd, op Blijburg. Mijn vader mocht me dan toch nog een keer in het leven weggeven, dat vond hij helemaal te gek, haha! Mijn beste vriend heeft ons getrouwd, daarna hebben we dik feest gevierd en keihard gedanst. Het was superleuk en ik was zó trots! Als ik nog een boek zou schrijven, zou het gaan over trouwen met z’n tienen. Ik vind eigenlijk dat iedereen dat moet doen. Die vriendinnen hebben ook heel lief een ring laten maken, met hun initialen en Dum Vivimus Vivamus erin gegraveerd: laat ons leven, zolang als we leven. Dat heb ik ook op mijn arm getatoeëerd. Want als we toch allemaal naar de haaien gaan, kun je maar beter leven, als je leeft. Tot zover de wijze woorden van Ingeborg uit de Vrijheidslaan, haha!”

En hoe zit het met de levenshaast?

“Nou, ik kan nu wel wat beter zen op de bank zitten. En ik weet meer waar mijn prioriteiten liggen, dat zijn natuurlijk vooral mijn kinderen, die ik nu zie opgroeien. De zoektocht naar ‘senangiteit’ gaat me steeds beter af. Dan word ik uiteindelijk tóch nog volwassen, haha!”

ZUID BUSINESS EVENT

Op 17 september organiseerde ZUID Media – uitgever van o.a. magazine ZOZ en ZUID.nl – in samenwerking met GASSAN Diamonds een netwerkevent in de Boutique van GASSAN. Het was een geweldige samenkomst waarbij veertig ondernemers geïnspireerd werden door diamanten, het merk Rolex en ondernemen in Amsterdam-Zuid.

Speciale dank aan: BLCK. Zuidas, De Wijnkaart, Official Travel Company, Kimman Amsterdam, Patisserie Linnick en Ron Gastrobar voor hun bijdrage aan deze fantastische avond. Een avond van verbinding waarvan er nog vele zullen volgen door ZUID Media.

In 2021 ook een keer aanwezig zijn als ondernemer? Stuur een mail naar info@zuid-media.nl.