Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΕΞΙΑ TOTE "Ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει Δεξιά!" Το σύνθημα που λάνσαρε ο Ανδρέας Παπανδρέου αυτοπροσώπως κατά την προεκλογική εκστρατεία του 1981 έπιασε τόσο, ώστε δονούσε τις μάζες επί μία και πλέον δεκαετία. Τι σήμαινε όμως Δεξιά για τον Έλληνα της εποχής εκείνης; Σήμαινε τον δεσποτισμό και τη σκαιότητα του χωροφύλακα και του αστυφύλακα, ο οποίος θεωρώντας τον ίδιον τον εαυτό του νικητή του Εμφυλίου- διαιρούσε τους πολίτες σε δύο κατηγορίες, στους "εθνικόφρονες" και τους "εαμοβούλγαρους". Εάν δεν διέθετες το διαβόητο πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, ήσουν ανεπιθύμητος στη δημόσια διοίκηση, δυσκολευόσουν να σπουδάσεις, ακόμα-ακόμα και να αποκτήσεις άδεια κυνηγού. Σήμαινε την υποκριτική σεμνοτυφία των κατηχητικών, τη μισαλλοδοξία των παραχριστιανικών οργανώσεων, το ανατριχιαστικό εκείνο "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια" που έριχνε στο πυρ το εξώτερον όποιον επιθυμούσε -ή δεν μπορούσε παρά- να διαφέρει από τον μέσο όρο. Δεξιά δεν ήταν η εκσυγχρονιστική προσπάθεια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, για την οποίαν επιστράτευσε τα πιό φωτισμένα μυαλά της εποχής του, τον Δοξιάδη και τον Πικιώνη, τον Αλέξη Σολωμό και τον Μάνο Χατζιδάκι. Δεξιά ήταν ο μηχανισμός ο οποίος επιστρατευόταν στις μεταπολεμικές εκλογές, τα τμήματα των ένστολων ψηφοφόρων, τα επεισόδια βίας και νοθείας που συχνά καταγράφονταν. Δεξιά ήταν ο ρεβανσισμός που έστειλε το 1945 στον αγύριστο, με το πλοίο "Ματαρόα", τον αφρό της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς: Τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Νίκο Σβορώνο, τον Κώστα Αξελό και τον Ανδρέα -γιό του Δημήτρη- Γληνό, ο οποίος διέπρεψε ως γιατρός ερευνητής στην Αμερική. Δεξιά ήταν το ζοφερό κράτος του παπά, του ενωμοτάρχη και του τσέλιγκα. Δεξιά ήταν τα μονότονα εμβατήρια, η εμμονική επίκληση ενός προαιώνιου δήθεν κλέους, η πολιτιστική καχεξία
και ο τρόμος απέναντι σε οτιδήποτε το νεωτερικό. Από τα ποιήματα των σουρρεαλιστών μέχρι τις μίνι φούστες των μαθητριών. Αυτή τη Δεξιά χαστούκισε ο Μικ Τζάγκερ στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, στο πρόσωπο ενός φουκαρά μπάτσου ο οποίος δοκίμασε να απαγορέψει στους Ρόλινγκ Στόουνς να πετάνε γαρύφαλλα στις κερκίδες. Κι αυτή η Δεξιά -στην πιό ακραία έκφανσή της- επιβλήθηκε, λίγες ημέρες αργότερα, με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Και καταλήξαμε έτσι να έχουμε, δίκην πρωθυπουργού, τον παραληρηματικό Γεώργιο Παπαδόπουλο, με τον Στυλιανό Παττακό στο πλευρό του να επιπλήττει όσους πετούσαν τα αποτσίγαρά τους στο πεζοδρόμιο... Η Δεξιά στην Ελλάδα δεν είχε τόσο να κάνει με το κοινωνικοικονομικό σύστημα. Υπήρχαν δεξιοί κρατιστές, πιό απόλυτοι στις πεποιθήσεις τους και από τον πιό σκληροπυρηνικό σοσιαλιστή. Γιατί; Διότι μέσω του κράτους μπορούσαν να εξυπηρετούν και να διορίζουν και να διατηρούν έτσι την ισχύ τους. Υπήρχαν επίσης επιχειρηματίες που έρρεπαν προς τη σοσιαλδημοκρατία. Κι ακόμα περισσότεροι επιχειρηματίες, οι οποίοι προσελάμβαναν αριστερούς υπαλλήλους, κέρδιζαν την ευγνωμοσύνη τους και αξιοποιούσαν τα προσόντα τους. Δεξιά στην Ελλάδα σήμαινε ό,τι επιγραμματικά είπε ο Πέδρο Αλμοδόβαρ για την Ισπανία του Φράνκο: La mala educacion. Η κακή παιδεία.
ΤΩΡΑ Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι σίγουροι πως έχουν απέναντί τους έναν λαό άφρονα. Έναν λαό με μνήμη χρυσόψαρου. Έναν λαό που αγαπά το ρουσφέτι, τη μίζα, τη διαφθορά, τη ληστεία της δημόσιας περιουσίας, την κρατική βία, την καταστολή. Είναι δηλαδή σίγουροι πως ο λαός αυτός, αγαπά τη ΝΔ, δεδομένου ότι όλες οι παραπάνω αρνητικές αναφορές είναι πια συνώνυμα της. Είναι πια καθαρό πως στη χώρα μας συγκρούονται δύο ισχυρές πολιτικές δυνάμεις. Η μία έρχεται εκ των δεξιών και σέρνει μαζί της το κάρο της ακροδεξιάς και η άλλη έρχεται από τις ενωμένες δυνάμεις της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου. Η μία δύναμη κουβαλά και είναι υπεύθυνη:
•
Για σκοτεινές δικαστικές υποθέσεις,
•
•
Για παρανομίες,
•
Για πρόσωπα δακτυλοδεικτούμενα στην κοινωνία, που κάποτε κράταγαν τσεκούρια και άνοιγαν κεφάλια
• • • •
•
για σκάνδαλα, για την χρεωκοπία της χώρας για την χρεωκοπία του λαού μας για την siemens για την novartis για τα σκάνδαλα στην υγεία για τα ομόλογα για τις λίστες Λα γκαρντ για τις offsore για την μαύρη εργασία για τα μαύρα χρήματα του κόμματος για τον κατώτατο και υποκατώτο μισθό για την μετανάστευση των νέων για τα Ζάππεια 1 - 2,του Σαμαρά για τα μνημόνια 1 και 2
• • • • • • • • • • • • •
• • • • • • • • • • • •
για τα ληγμένα προϊόντα στα super market για τους 1.500.000 ανέργους για τους 2.500.000 ανασφάλιστους για τις απολύσεις των καθαριστριών για τις απολύσεις των καθηγητών στα ΕΠΑΛ για τις απολύσεις 1 προς 5,στο δημόσιο τομέα… για την επταήμερη εργασία για τους "ψηκτικούς"στο Περιστέρι για την υποβάθμιση της δημ. υγείας για την υποβαθμιση την δημ. παιδείιας για τον Ζαχόπουλο για τους νταβατζήδες για τους συμβασιούχους γα τα ρουσφέτια για τα Μ.Μ.Ε. για τα δημόσια έργα για την σαπίλα γενικώς των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων
η άλλη δύναμη κουβαλά: • τις χρυσές περγαμηνές της πολιτικής ιστορίας της χώρας μας. • τους αγώνες για ανεξαρτησία, για εθνική και κοινωνική αξιοπρέπεια • ένα βαρύ ιστορικό παρελθόν αλλά και • μια δυνατή κοινωνική μάχη που δίνεται στο παρόν. Από τον Γενάρη του 2015 μέχρι και σήμερα, αυτό που λέμε παλιό διεφθαρμένο σύστημα, συσπειρώθηκε και μπήκε στην διατεταγμένη υπηρεσία της σπέκουλας, της παραπληροφόρησης, των fake news. Πάτησαν πάνω στην κουρασμένη ψυχολογία των Ελλήνων, πόνταραν στην ανασφάλεια και την απογοήτευση, για να δημιουργήσουν το κλίμα εκείνο που θα τους άνοιγε το δρόμο για να πάρουν και πάλι τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς,δεν μπορούμε να απαριθμήσουμε με ακρίβεια τα «στημένα» της ΝΔ, σε αγαστή συνεργασία με τα φίλα προσκείμενα σε αυτή ΜΜΕ. Από το ότι δεν κλείνουν οι διαπραγματεύσεις και δεν βγαίνουν τα νούμερα, μέχρι νέα μνημόνια, πτώχευση και φυσικά…
πρόωρες εκλογές. Κουράστηκαν ακόμη και οι πιο συνεπείς δεξιοί να ακούν τον κ. Μητσοτάκη να ζητά κάθε ημέρα εκλογές. Ο λαός όμως ούτε άφρονας είναι, ούτε ξεχνά με την ευκολία που ξέχασαν κάποιοι στη ΝΔ, τους νόμους, την κοινωνία, την εθνική και κοινωνική αξιοπρέπεια. Δεν ξεχνάμε πως το δημόσιο χρέος ξεπέρασε ακόμη και το 180% του ΑΕΠ, φτάνοντας τα 323 δις ευρώ. Δεν ξεχνάμε «τα τσεκούρια» της τρόικας που «σφύριζαν» πάνω από τα κεφάλια μας, με: • • • • •
τις ομαδικές απολύσεις, τις ελαστικές μορφές εργασίας, τον κατώτατο και τον υποκατώτατο μισθό, τα λουκέτα στα μαγαζιά από την αβάσταχτη υπερφορολόγηση και τις χιλιάδες αυτοκτονίες.
Μα πιο δυνατά, θα θυμόμαστε πως για όλα αυτά, βρέθηκαν πρόθυμοι χειροκροτητές και προωθητές της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφαρμόστηκε στη χώρα μας. Και δεν ήταν άλλοι από τον κ. Σαμαρά και τα υπόλοιπα μέλη των κυβερνήσεων από το 2009 μέχρι και το τέλος του 2014. Οι εθνικές εκλογές ήλθαν να κλείσουν τον πρώτο κύκλο διακυβέρνησης της Αριστεράς στη χώρα μας, με την ολοκλήρωση της τετραετίας. Κάνοντας λοιπόν ο καθένας μας τον απολογισμό των πολιτικών πεπραγμένων όταν θα σταθούμε μπροστά στην κάλπη, θα πρέπει να αξιολογήσουμε σωστά. Να αξιολογήσουμε πως αυτή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς προηγούμενη κυβερνητική εμπειρία: • σήκωσε όλο το βάρος και τη δυσκολία της αναστήλωσης μιας χώρας, από την οποία είχαν απομείνει ερείπια, χρέη και άδεια ταμεία • πάλεψε μαζί με τον ελληνικό λαό που στερήθηκε πολλά και έβγαλε τη χώρα από το μνημονιακό πρόγραμμα. •
αύξησε τις δαπάνες στην υγεία και την παιδεία,
• έδωσε τη δυνατότητα σχεδόν σε 2εκατ ανασφάλιστους πολίτες να έχουν δωρεάν πρόσβαση σε όλες τις δομές της δημόσιας υγείας. • καθιέρωσε τη στήριξη στους αδύναμους με την παροχή του ΚΕΑ, με τα γεύματα στα σχολεία, με το κοινωνικό μέρισμα. •
μείωσε την ανεργία κατά 7,5 ποσοστιαίες μονάδες
• επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Και ποινικοποιεί τις αναίτιες απολύσεις, προστατεύοντας στην πράξη και κατ ουσία τον εργαζόμενο.
Και δεκάδες άλλα νομοθετήματα μικρότερα αλλά εξίσου σημαντικά που μέσα στο ανυπόφορο δημοσιονομικό περιβάλλον που βρέθηκε η χώρα, άλλαξαν τα δεδομένα και τη ζωή του Έλληνα πολίτη. Η ζωή μας δεν έγινε παράδεισος. Δεν πέσαμε όμως ποτέ στα βράχια. O λαός μας σήκωσε κεφάλι και είδε ξανά τον ήλιο. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα ορθώσει το ανάστημά του και θα σταθεί ξανά στα πόδια του, όπως το ονειρεύτηκε και όπως του αξίζει. Γιατί για την Αριστερά, αυτός είναι ο στόχος. Ας μην ξεχνάμε πως «αριστερή στρατηγική είναι αυτή που υπερασπίζεται σε κάθε σημείο και σε κάθε επιμέρους μέτωπο την κοινωνική συνοχή».
-Ο λαός θα ορθώσει και πάλι ανάστημα! -Να μην ξεχάσει τι ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ είναι η Δεξιά!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: left.gr capital.gr