SAMO O P A L A C Z Self tanning cream DAWID FURKOT
SAMO O P A L A C Z DAWID FURKOT
Substancja do pokrywania ciała, mająca przydać mu blasku i powabu. Ludzki sposób na oszukanie słońca, kolejny z serii rozmaitych wybiegów stosowanych przez człowieka, aby tym pełniej skupić się na sobie. Słoneczny promień na trwale umiejscowiony w ciele, bez ciepła i mocy pierwowzoru, za to dostępny niezależnie od pory roku. Skąd więc moc tych słów:
„Cóż uczyniliśmy odpętując ziemię od słońca? Dokąd teraz zdąża? Dokąd my zdążamy? Precz od wszystkich słońc? Nie spadamyż ustawicznie? I w tył, i w bok, i w przód. We wszystkich kierunkach?” Friedrich Nitzsche, Wiedza Radosna, tłum. Leopold Staff, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2003, s.110-111.
Choć przez chwilę zaznaliśmy pełni; zamiast radości, iż został osiągnięty nowy punkt – monotonia zabiegów pielęgnacyjnych w całokształcie codziennych trosk. Cóż nam zatem pozostaje poza przywoływaniem samego siebie na świadka, za pomocą fotografii, której łatwowiernie przekazaliśmy pieczę nad naszym istnieniem. Gloryfikujemy fragment – wtedy widać wyraźniej – pragnąc na nowo opisać sytuację, w której się znaleźliśmy. Zestaw prac o nieregularnie rosnącej długości, powstały zwszechogarniającej potrzeby samoodniesienia. Zgodnie ze starą utopią Zachodu – zobaczyć siebie.
SAMOOPALACZ 01
SAMOOPALACZ 02
SAMOOPALACZ 03
SAMOOPALACZ 04
SAMOOPALACZ 05
SAMOOPALACZ 06
SAMOOPALACZ 07
SAMOOPALACZ 08
SAMOOPALACZ 09
SAMOOPALACZ 10
SAMOOPALACZ 11
SAMOOPALACZ 12
SAMOOPALACZ 13
SAMOOPALACZ 14
SAMOOPALACZ 15
SAMOOPALACZ 16
SAMOOPALACZ 17
SAMOOPALACZ 18
SAMOOPALACZ 19
SAMOOPALACZ 20
S e l f tan� n i n g c r e am DAWID FURKOT
A substance for covering human body to lend it charm and splendour. Our way of deceiving the sun, another one in the series of various tricks performed by a human to focus, even more solely, on themselves. A ray of sunlight permanently located in the body, even though deprived of the warmth and power of its prototype, still available regardless of the season. For a second or two we gain a sense of utter fulfilment; instead of true happiness with reaching a new goal, monotony of beauty treatments in the entirety of the cares of the day. Therefore, the only thing we can do is to call ourselves as a witness, with the help of photography which we have credulously entrusted our existence to. We glorify a fragment – then one can see more clearly– willing to describe again the situation in which we have found ourselves. A set of works of irregularly increasing length, created out of an overwhelming need for self– reference. Following the utopian idea of the West – to see oneself.