Κωνσταντίνου Πρίγγου Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Μ. Χ. Ἐ.
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ Ἐπιμέλεια Βασίλειος Κ. Μαυράγκανος
ΒΕΡΟΙΑ 2011
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ Κωνσταντίνου Πρίγγου Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Μ. Χ. Ἐ.
Ἐπιμέλεια Βασίλειος Κ. Μαυράγκανος
ΒΕΡΟΙΑ 2011
Βασίλειος Κ. Μαυράγκανος 28 ης Ὀκτωβρίου 8, 59 100 Βέροια τηλ. 23310 27340, κιν. 6942 083 615 e-mail: vasmav85@yahoo.gr
Σ μουσικολογιωτάτῳ διδασκάλῳ μου κυρίῳ Ἰορδάνῃ Κουτσιμανῇ ἀφιεροῦται τὸ παρόν, σεβασμοῦ, εὐγνωμοσύνης καὶ τιμῆς ἕνεκα.
ΠΡΟΛΟΓΟ Ὁ Κωνσταντῖνος Πρίγγος στὸν πρόλογο τῆς Α’ ἔκδοσης τῆς Μουσικῆς Κυψέλης (Κων/πολη 1952) μεταξὺ ἄλλων προαναγγέλει καὶ τὴν ἔκδοση Σριωδίου ποὺ θὰ περιλαμβάνει μέλη καὶ μαθήματα τῆς περιόδου αὐτῆς, κατὰ τὸ ὕφος καὶ τὴν ἐκτέλεση τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς ὅμως αὐτὸς ὁ εὐγενὴς πόθος τοῦ μακαριστοῦ Πρίγγου δὲν πραγματοποιήθηκε, διότι τὸν πρόλαβε ὁ θάνατος, τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1964. Ἀπὸ τὶς γνωστὲς σὲ ὅλους μας ἰδιωτικὲς ἠχογραφήσεις ποὺ πραγματοποιοῦνταν κατὰ τὶς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα ἐπισκέψεις τοῦ Ἄρχοντα, ἀντιλαμβανόμαστε πόσο σεμνὰ καὶ μεγαλόπρεπα ἐκτελοῦσε τὰ διάφορα μέλη τοῦ Σριωδίου καὶ ἰδιαιτέρως ὁρισμένα ἀπὸ τὰ δοξαστικὰ τῶν Αἴνων τῶν Κυριακῶν, στὰ ὁποῖα τολμῶ νὰ πῶ πὼς ἔτρεφε ἰδιαίτερη ἀδυναμία. Γι’ αὐτὸν λοιπὸν τὸ λόγο προχώρησα στὴν παροῦσα ἐργασία, ἡ ὁποία φυσικὰ δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ ἐκδοθεῖ, ἀλλὰ νὰ χρησιμοποιηθεῖ ἀπὸ τοὺς συναδέλφους μου στὰ ἀναλόγιά τους. Γιὰ τὰ κείμενα ποὺ παρουσιάζονται χρησιμοποίησα τὶς ἑξῆς πηγές: α) τὶς ἀπομαγνητοφωνήσεις τῶν ἠχογραφήσεων ὁρισμένων δοξαστικῶν, τὰ ὁποῖα ἑρμηνεύει ὁ ἀείμνηστος, β) τὶς καταγραφὲς ὁρισμένων δοξαστικῶν, ὡς «μέλη Κ. Πρίγγου», ποὺ συμπεριλαμβάνονται στὸ Σριώδιο ποὺ ἐξέδωσε ὁ Β. Νικολαΐδης (Κων/πολη 1977), καὶ γ) ἕνα χειρόγραφο ὅπου συμπεριλαμβάνονται, μεταξὺ ἄλλων, ὅλα τὰ δοξαστικὰ τῶν Αἴνων τῶν Κυριακῶν, μὲ τὴν ἀναφορὰ ὅτι εἶναι μέλη τοῦ μακαριστοῦ. Σὸ χειρόγραφο ὑπογράφει ὁ Παῦλος Κανλῆς ἐκ Θεσσαλονίκης, ὡς ὁ ἀντιγράφων τὰ κείμενα αὐτά (μὲ χρονολογίες ἀντιγραφῆς 1954-1966). Ἐπίσης συμβουλεύτηκα τὸ Σριώδιο τοῦ Χαριλάου Σαλιαδώρου (Θεσ/νίκη 1991), ὁ ὁποῖος στὸν πρόλογό του ἀναφέρει πὼς τὰ δοξαστικὰ τῶν Αἴνων τῶν Κυριακῶν εἶναι ἐμπνευσμένα ἀπὸ τὸν μακαριστὸ δάσκαλό του Κ. Πρίγγο. Σέλος, σημαντικὴ ἦταν ἡ βοήθεια ποὺ ἔλαβα ἀπὸ τὸν Α’ τόμο τῆς Μουσικῆς Κυψέλης τοῦ Πρίγγου, ποὺ ἐπανεκδίδει ἡ Ἀποστολικὴ Διακονία μὲ ἐπιμέλεια τοῦ Γεωργίου Κωνσταντίνου (Ἀθήνα 2007). Ὡς πρὸς τὴν ὀρθογραφία προσπάθησα κατὰ τὸ δυνατὸν καὶ στὸ μεγαλύτερο μέρος νὰ ἀκολουθήσω αὐτὴ τῶν βιβλίων ποὺ ἐκδίδει ὁ Πρίγγος (καὶ κυρίως τῆς Μουσικῆς Κυψέλης). Σὸ κείμενο ἀπαλλάχθηκε α’
ἀπὸ τὰ τυχόντα ὀρθογραφικὰ λάθη, ἐνῶ προστέθηκαν σ’ αὐτὸ τὰ κατάλληλα ἰσοκρατήματα καὶ ἐνδεικτικὰ σημεῖα ἀναπνοῆς. Ἐπίσης στὸ τέλος τῆς ἐργασίας συμπεριέλαβα καὶ τὰ «Δόξα Πατρί…» στοὺς ἤχους τῶν δοξαστικῶν, κατ' ἐκτέλεσιν Κ. Πρίγγου. τὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ εὐχαριστήσω τοὺς ἀξιότιμους συνεργάτες καὶ ἀγαπητοὺς φίλους μου, διότι χωρὶς τὴ βοήθειά τους ἡ ἐργασία αὐτὴ δὲ θὰ μποροῦσε νὰ ὁλοκληρωθεῖ. Πρῶτα-πρῶτα τοὺς κ. Νικόλαο Γιάννου καὶ κ. Ἰωάννη Θανάσου, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβαν τὴ διόρθωση τῶν μουσικῶν κειμένων καὶ τῶν δοκιμίων ἀντίστοιχα. Ἀλλὰ καὶ τοὺς κ. Βασίλειο Κιαμηλίδη καὶ κ. Ἐμμανουὴλ Ξυνάδα γιὰ τὶς πολύτιμες συμβουλές τους στὰ τεχνικὰ θέματα. Δεδομένου λοιπὸν τοῦ γεγονότος, ὅτι τὰ κείμενα αὐτὰ δὲν προέρχονται ἀπὸ τὴ γραφίδα τοῦ μακαριστοῦ Πρίγγου, ἀλλὰ πρόκειται γιὰ συλλογὴ καὶ συρραφὴ θέσεων ποὺ σίγουρα ἔψαλε, ζητῶ τὴν εὐμενὴ κρίση τῶν ἀγαπητῶν συναδέλφων, καθὼς καὶ κάθε φιλόμουσου.
Βέροια, Ὀκτώβριος τοῦ 2011
Βασίλειος Μαυράγκανος Θεολόγος
β’
Κωνσταντῖνος Πρίγγος Ἄρχων Πρωτοψάλτης τῆς Μ. Χ. Ἐ. Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου
Γεωργίου
Σσέτση
σὲ
ἐκδήλωση
μὲ
τίτλο
«Μνήμη
Πρωτοψαλτῶν Πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Ναοῦ» ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν Λευκωσία στὶς 10 Δεκεμβρίου 2008.
΄΄…Ὁ Πρίγγος γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1892. Σὰ πρῶτα μουσικὰ γράμματα τά διδάχθηκε σὲ νεαρὰ ἡλικία ἀπὸ τὸν Εὐστράτιο Παπαδόπουλο τὸν Βυζάντιο, μαθητὴ τοῦ Γεωργίου Ραιδεστινοῦ, καὶ στὴν συνέχεια φοίτησε στὴν Πατριαρχικὴ Μουσικὴ χολὴ, μὲ «δάσκαλο» τὸν Ἰάκωβο Ναυπλιώτη, δίπλα στὸν ὁποῖο τελειοποιήθηκε τόσο στὴν θεωρία, ὅσο καὶ στὴν ὀρθογραφία τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας μουσικῆς 1. Ἀπὸ τὸ 1908-1938 ἦταν, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν προκάτοχό του Ναυπλιώτη, ἕνα εἶδος «περιπλανώμενου ἐκκλησιαστικοῦ τροβαδούρου»! Σὸν συναντοῦμε ἀρχικὰ στὴν Πόλη, ὅπου μέχρι τὸ 1925 διετέλεσε Δομέστιχος ἢ Ψάλτης σὲ πολλοὺς Ναοὺς τῆς Βασιλεύουσας, καὶ σ’αὐτὸν ἀκόμη τὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ ὡς Β΄Δομέστιχος, (1911-1913) τὴν ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία Πρωτοψάλτης ἦταν ὁ Ἰάκωβος Ναυπλιώτης καὶ Λαμπαδάριος ὁ Κωνσταντῖνος Κλάββας. τὴν συνέχεια, τὸν βλέπουμε νὰ ἀσκεῖ τὴν ψαλτικὴ τέχνη στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο ἐπὶ μιά ὀκταετία. Πρῶτα στὴν Σῆνο καὶ τὴν Καβάλα, ἀκολούθως δέ, καὶ ἐπὶ πέντε ἔτη, στὴν Θεσσαλονίκη, συγκεκριμένα, στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Παναγίας Ἀχειροποιήτου καὶ τῆς Ὑπαπαντῆς, ὅπου ἀφῆκε ἐποχή. Παρενθετικὰ μπορεῖ νὰ λεχθεῖ ὅτι ἔτσι μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ ἡ μέχρι σήμερα προσήλωση μεγάλης μερίδας τῶν Θεσσαλονικέων ψαλτῶν στὸ Κωνσταντινουπολίτικο ὕφος τοῦ ψάλλειν. Ὁ Πρίγγος ἐπανῆλθε στὴν Πόλη τὸ 1933, καὶ ἀφοῦ διετέλεσε, γιὰ σύντομα χρονικὰ διαστήματα, Πρωτοψάλτης τριῶν περιώνυμων Ναῶν τῆς Ρωμιοσύνης, τουτέστι τῆς Ἁγίας Σριάδος ταυροδρομίου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῶν Χίων στὰ Γαλατᾶ καὶ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Σαταούλων, προσελήφθη ὡς Λαμπαδάριος τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ τὸ Φεβρουάριο 1
Βλ. βιογραφικὰ στοιχεῖα, παρατιθέμενα ἀπὰ τὸν ταμάτη Παπαμανωλάκη στό: «Οἰ
Ψάλτες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου», σελ. 53-75
γ’
τοῦ 1938. Καθὼς προελέχθη, στὸν διορισμό του αὐτὸ συνετέλεσε μεγάλως ὁ Ναυπλιώτης, ὁ ὁποῖος γνώριζε τὸν Πρίγγο ἐκ τοῦ σύνεγγυς, ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς θητείας του ὡς Β΄ Δομεστίχου στὸ Πατριαρχεῖο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν φοίτησή του στὴν ἐν Φαναρίῳ Πατριαρχικὴ Μουσικὴ χολή. Καὶ τὸν ἤθελε ἀπέναντί του στὸ στασίδι τοῦ Λαμπαδαρίου ὁ Ναυπλιώτης, ὄντας πεπεισμένος ὅτι «διὰ νὰ διαφυλαχθῇ τὸ πατριαρχικὸν ὕφος, ὁ μόνος κατάλληλος (ἦταν) εἶναι ὁ Πρίγγος» 2. Ἀπέναντι στὸν κολοσσὸ Ναυπλιώτη, ὁ Λαμπαδάριος Κωνσταντῖνος Πρίγγος παρέμεινε μόλις περὶ τὸ ἕνα ἔτος, μέχρι τὸν Μάρτιο τοῦ 1939, γιὰ νὰ διαδεχθεῖ τὸν πρεσβύτερο στὴν ἡλικία καὶ τὴν ψαλτικὴ ἱεραρχία συνάδελφο καὶ «δάσκαλό» του, ὅταν αὐτὸς λόγῳ γήρατος ὑπέβαλε στὸν Πατριάρχη Βενιαμὶν τήν παραίτησή του. «Ἄξιος διάδοχος πανάξιου προκατόχου» 3, ὁ Πρωτοψάλτης πλέον Πρίγγος, λάμπρυνε τὸν Δεξιὸ Πατριαρχικὸ Χορὸ ἐπὶ μία ὁλόκληρη εἰκοσαετία (1939-1959). Εἶχα τὴν τύχη νὰ γνωρίσω τὸν Πρίγγο προσωπικὰ περὶ τὰ μέσα τοῦ 1944, ὅταν σὲ ἡλικία 10 ἐτῶν, δρασκέλιζα τὸ κατώφλι τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ γιὰ νὰ ἐνταχθῶ στὴν χορεία τῶν κανοναρχῶν του, ὅπου ἔμεινα γιὰ ἕνα μικρὸ διάστημα, προτοῦ περάσω, κατόπιν «ἄνωθεν ἐντολῆς», στὸν ἀριστερὸ χορό, «παρὰ τοὺς πόδας» τοῦ Λαμπαδαρίου τανίτσα, ὁ ὁποῖος τότε στεροῦνταν ἱκανοῦ ἀριθμοῦ κανοναρχῶν. Καὶ ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τῆς ἀκμῆς τῶν Πατριαρχικῶν χορῶν, ἦταν ἀνεπανάληπτη ἐμπειρία καὶ σπάνιο προνόμιο τὸ νὰ σιγοψάλλεις μὲ τανίτσα καὶ νὰ ἀκοῦς Πρίγγο. Ὁ Κωνσταντῖνος Πρίγγος ἦταν μία ἐξαιρετικὰ συμπαθὴς καὶ ἐπιβλητικὴ φυσιογνωμία, προσιτὸς πάντοτε καὶ εὔχαρις στὴν συναναστροφή, χωρὶς κανένα ἴχνος ἔπαρσης, ποὺ ὡς γνωστὸν εἶναι γνώρισμα πολλῶν καλῶν, ἀλλὰ καὶ μέτριων, ψαλτῶν! Βασική του ἀνησυχία καὶ προσπάθεια ἦταν ἡ διαφύλαξη, μὲ κάθε τρόπο, τοῦ Πατριαρχικοῦ ψαλτικοῦ ἤθους καὶ ὕφους, ἔτσι ὅπως τὸ εἶχε διδαχθεῖ ἀπὸ τὸν Ναυπλιώτη, καὶ αὐτὸς ἀπὸ τοὺς προκατόχους του. Ὁ Πρίγγος οὐδέποτε διεκδίκησε πατρότητα γιὰ τὶς συνθέσεις του, κυρίως ὅσον ἀφορᾶ στὶς τρεῖς κλασσικὲς καὶ εὐρύτατα διαδεδομένες ὅπ. π. σελ. 56 Εὐαγγέλου Γαλάνη, Μητροπολίτου Πέργης, «Ἐκ Φαναρίου... Β΄», ἐκδ. Ἀκρίτας, 1997, σελ. 244
2 3
δ’
μουσικὲς συλλογές του, δηλ. τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὸ Δοξαστάριο καὶ τὸ Ἀναστασιματάριο. Καὶ τοῦτο διότι δὲν θεωροῦσε ἑαυτὸν «συνθέτη», ἀλλὰ ἁπλῶς «καταγραφέα» αὐτῶν ποὺ εἶχε ἀκούσει καὶ μάθει. Αὐτῶν ποὺ ψάλλονταν μὲ λιτότητα καὶ κατάνυξη μέσα στὸν Πατριαρχικὸ Ναό, ἀδιάκοπα καὶ ἐπὶ αἰῶνες. Εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ παρατηρηθεῖ ὅτι στὰ προαναφερθέντα μουσικὰ βιβλία τοῦ Πρίγγου, σπάνια συναντᾶ κανεὶς τρίγοργα ἢ τετράγοργα. Ὅλες οἱ συνθέσεις του ἔχουν μιὰ ἁπλούστατη γραφή. Εἶναι ἀπέριττες καὶ κυρίως εὐανάγνωστες. Γι’αὐτὸ ἴσως εἶχε ἐπιφυλάξεις γιὰ τὴν τύποις ἔκδοση τῶν ἔντεχνων, μελωδικῶν, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς ἐξεζητημένων «Λειτουργικῶν» του σὲ ὅλους τοὺς ἤχους, διότι, καθὼς ἔλεγε, αὐτὰ δὲν ἐκφράζουν τὸ ἁπλὸ Πατριαρχικὸ ὕφος, ἀλλὰ εἶναι πρὸς χρῆσιν στὰ πανηγύρια τῶν ἐνοριῶν! Εἶναι δὲ ἀλήθεια ὅτι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ ὁ Πρίγγος συνήθως ἔψαλλε τὰ μεγαλειώδη στὴν ἁπλότητά τους Λειτουργικὰ εἰς ὕφος «κλιτόν»˙ σπάνια, ἐκεῖνα τοῦ Γερασίμου Κανελίδη˙ σὲ ἐπισημότερες δὲ μέρες, τὰ λεγόμενα «Πατριαρχικά» σὲ ἦχο πλ. α΄, ποὺ ἀποδίδονται μὲν στὸν Ἰάκωβο Ναυπλιώτη, ἀλλὰ βασικὰ εἶναι ποίημα τοῦ Μάρκου Βασιλείου. Νὰ σημειωθεῖ πὼς στὸ Πατριαρχεῖο, τόσο τὶς Κυριακές, ὅσο καὶ κατὰ τὶς διάφορες ἑορτὲς τοῦ ἐνιαυτοῦ, ἀνέκαθεν δινόταν βαρύτητα στὸν Ὄρθρο, μὲ τὰ ἀργὰ Εὐλογητάρια, τοὺς ρυθμικοὺς Ἀναβαθμοὺς καὶ Κανόνες, τὶς ἀργὲς Καταβασίες, τοὺς Αἴνους, τὰ Ἑωθινὰ καὶ τὰ ἔντεχνα Δοξαστικά. Ἐξ οὗ καὶ ἡ συρροὴ τῶν πιστῶν στὸν Ναό, ἀπὸ ὄρθρου βαθέως! Ἡ Θεία Λειτουργία, ἐκτὸς τῶν Χερουβικῶν καὶ τῶν Κοινωνικῶν, ποὺ ὄντως ἦταν ἔντεχνα καὶ μεγαλειώδη, εἶχε μιὰ κατανυκτικὴ λιτότητα. Ὁ Πρίγγος ἔπειτα ἀπὸ μιὰ πολυετῆ παρουσία καὶ προσφορὰ στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν πατρῴα ἐκκλησιαστικὴ μουσική, παραιτήθηκε γιὰ λόγους ὑγείας τὸ 1959 ἀπὸ τὴν Πρωτοψαλτεία καὶ ἐξεμέτρησε τὸ ζῆν στὴν Ἀθήνα τὸ 1964, σὲ ἠλικία 72 ἐτῶν, ἀφήνοντας ἀγαθὲς ἀναμνήσεις, πάμπολλους μαθητὲς καὶ θιασῶτες, (στὴν Θεσσαλονίκη κυρίως), καὶ μιὰ πολύτιμη μουσικὴ κληρονομία στὴν νεώτερη ψαλτικὴ γενεά…΄΄
ε’
Κωνσταντῖνος Πρίγγος Ἄρχων Πρωτοψάλτης τῆς Μ. Χ. Ἐ. (1892-1964)
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα Νη
Ἦχος
ε
αις
εξ
σι
ι
και
τε
και
ο
ε
τα
κρι
τε
α
νας
στε
ε
αι
του
θη
να
ου
ε
Κυ
λω ω
πα
ε ε
Φα
ου ουν
ε
ε
ω
η
η
αγ μοις
ου
ρι
γων
σαι αι αι
αυ
υ
ω
ερ
το
υ
ρι
αι
δι
ι
ον
ον
ι
κα
ι
με
α
ι
σε
ο
ω νην
σα α
κα αυ χη
ε
τρι
ο
αν τα
λα
ου ου ου ου ου με
και
σμο
ε
ο
ον
ε
νο
αι αι
ον
2
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
ε
δι
ι
και
αι
ου ου γαρ προ
γα
ι
λο
ο
ε
ο ο
ο
σπι ι
δι
ω
η
ε
ο
δι
ε
ο
νω ω
ω
ε
ο
ω
ω
σαι
ο φρο
ω σας
ε
και
ι
ι
ξου
θε
η
πτο
μει
ο
ο
ι
ο
ο
με
α
τους
με
λο
γι
ε
ε
νας
ε
ας
ου
ε νεις
ει
ου
αι
και τας συν τε τριμ
καρ
ουκ
σι
ο
ι σμους
νας
αι
δι
εις
σοι οι
μεν
εν
ω
ω
σει
τω
μα
α
ας
πα ρα
ο
πα
θο ον
ο
προ ο
τα
πει
τι
ι
α σχου ου ου τη
Κυριακῇ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου
ην
α
και
ο
το
με
ο
ο
α α
ε
ος
α
α α
γα α
ε
α
ε
3
φε ε
ε
λε
σιν
ε
ε
ε
4
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα Πα
Ἦχος
α
α
α
τε
θε
ε
μα
σου
μη
η
ι
ι
πη η
α
χρει
Βα
α
ει
η
ει
α σι
ε
ε
κρυν
θην
η
ης
ε
εγ
με
ει
ει
πο
α
μη
ει ει
α
α
κα
ει ο ον δει
λει
ερ
α
δε
ε
α
γα
ο
ο
τα
λι
α
ει ει ξης
ει
α
α
α
της
α
ας
3
σου
γυ
υ
υ
ο
εχ
υ μνω ω
σε
θρος ο
ε
ε
παμ
ε
με
πο
νη ρος ε
και
Κυριακῇ τοῦ Ἀσώτου
η
η
ου
η
η
α
α
σω
ω
τως
ρε μου ου ου
της ψυ
ρι
ι σμα α
δι
α
ι στρε ε
ε
ε εκ βο
με ε
ε ψας
προς
ω
ω
3
α
ποι
ω
ε
ω
η
με
εν Σταυ
ο
ε
πλου ου
η
η η ης τα
τα
ω
α
ορ
πι
ι ι
ουν
ε
ε
ε
σο ο
ων σου
3
η
ας
σε
να τω
τον
α α
ε σκο ο ο
α στα
ως
χη
α
να
ε
ι
α
ε
α
πι
ι
η
ου ου τον
χα
σα
ι
η
5
ο
ων μι
ο
ο
ε
ον
σθι
ι
δι
ε
3
ρω
τας
α
χραν τους σου
χει
6
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
ρα
α
ας
α
ι
ι να του δει
φαρ
πα α
α
α
νου
α
πλω ω
θη
α
ρο
α
ω
ο
α
σα
ας
ο ο
ος
ση η ης
α
με
3
και
τη ην πρω ω
ε
πε
ε
με
ε
ε
ε
την
κα
εν
δυ
ως
μο νος
ος
υ υ
τα
υ
στο
λην
υ
πο ο λυ
υ
ε
ε
υ
ε
ε
ση ης
ε
λε
Κυριακῇ τῆς Ἀπόκρεω
7
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα Πα
Ἦχος
ρο
ους α
λι
ων
ι
κα
θα
δελ
α
ρω ω ω μεν
φοι
οι
ι
ι
οι
ι
ι
α
α α τω ων
δου γαρ πα ρα
ου
ου
θω
ων
πα
θων
ου
κο
γε
ου
μι
κα
ι
τε
ε
α
αυ του ου
τη
ι
ι
δι
α α
α
ε
γο ο
το
ον
η
ι
ι
ευ να
α
μι
α
τω ω
ω
τω ων
πλου ου ου
ζου ου ου
α
σι
ρε ε
νε
η
βα
ιν
α
ου σα
α
α
γα
των
α
ζει
8
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
τα
α
τα
οι
δη
α
τη η
η
και
η
ε
ε ευ
φρο
υ
υ
υ
α αυ την
α
α
μα
Δε
α
τα
υ
ω
α
ο
υ
πο
ω ω
δι
ι
ο
ο
υ
αλ
ο
δε
με
ε
βο
ω
ο
λα
ε
ω
υ
α
υ
νης
ξω
ω
ω
ε
ε
α
αι
ε
υ
ε
υ υ
τα
ω
θα α
τε ες
α
ο
α
ε
υ
ων
ο
πται αι
ο μετ
συ
υ
α
σπο ο ο ο
του ους πται αι τους
σα αν τας
ω
η
τω
κα
α ατ τει
ω
η
ω
α
Χρι
Κυριακῇ τῆς Ἀπόκρεω
ι
στω ω
ω
ω ω
ο
α
να
ω
τω
ω
9
Θε
α στα ας
ε
ε εκ
ω
τω
ω
ω
ω
ων
3
νε
ε
μα
ε
κρω ων
ας
δι
α ξον
τον
τη η
ι
δο
μο
ο
η
η
α
νο
τον
α
φυ
ξο
λο
γου
ο ον
α
α
υ
κα
τα
κρι τους η
υ
υ
λα α
ουν τα ας σε
να
μα
α
α
ε
α
αρ
10
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα Πα
Ἦχος
ε
ρος
α αρ
ε
φθα
α
η
των πνευ μα
χη η
α
η
αι
μο
ο
ο
πα
α
α
νο πλο
τι
κα
α
σε
κων
α
γω
τα
ο νω ων νι
ο
α
ος
ι
τω
ι
εγ
ε
ω
ων
ι
κη
κρα
α
δαι
και
νων
αι
η
α
τει
λων
ευ
Θε
ο
3
ει
ει
πρε
ο
ο
ει
ε
ον
α
η
πει
ει
ει
πα
α αρ
των
αγ
α
ρη
γε
η
σι
ι
ι
προς
ι
ι
α
Κυριακῇ τῆς Τυρινῆς
δι
αυ
υ
σης
νο
ο
α
ο
ξα
ο
κο
ης
γο νε
ι
ι
ο
α
α
της
α
ρα
ι
αν
πα
α
α
α
Α
αρ
υ
α
υ πε
σο
ον
σαι αι
α
θη
α
α να α α
η
και
τω
ω
η
φω
ω
συ
νην α α
ως
δε
Κυ ρι
ω
Μω
κτι στη
λος
α
προ σκυ υ νη η
τα α
τω
το
ξι
γα
ι
αι αις υ
α
ας
α
μι
ο
ταις α
η
γε
α
αυ
τη
11
ι
και αι
εν
ε
ε
ι
ε
ε
ε
δι
αι
η
μα
αι
σου
ου
και
την
α
γι
α
α
α
α
ου ου
12
στα α
πος
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
σιν
ω ως φι λα
α
αν
θρω ω
ω
ω
Κυριακῇ A΄ τῶν Νηστειῶν (Ὀρθοδοξίας)
13
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα Πα
Ἦχος
ω
σης
ε
ε
ε
ο
μο
ο
α
α α
α
νους
δε
τω
εγ κρα α τει
ον
το
ε
και λα
α
α
και
σα
α
α
πε
παι αι δες Α
ε
βρα
ει ει
ας
δε
ε
ε
ον ε
α
το
ε
ω
ει
ο
α
ας νη η στε
ρω
ε
τη
ει
ξα
ε πε
Η
α
α
σε
α μι ι
ης
νο
ε ευ σας
κλει
η
ο
α
α
σπα
α
λι
ου
ε
ι
α
ρα
τρεις
αι
αι
αι αι
14
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ 3
οι
τυ
α
δι
ραν
α
νον πα
νη
ρα
νο
στει ει α
μου ου ουν
α
ας ε
τα
νι
ι 3
ι
ι
ι
και
η
κη
ω
ο
της
Α
ω
Θε
α
η σαν
α
στα
ου ου ου
α
ι
σε
αυ
ι
ω
ε
ε
ω
ω
Α
α α
γι
ο
ος
Α
α α
γι
ος
Ι
Α
α
α
α
α
τος
γι
ο
ο
ο
ε
ος
λε
της
ω
ω
ως
τω
ος
να α
ξι
δι
ου
ων τας
σχυ ρος
α
να
χειν
ω
η
μας Σω ω τηρ
ω σον
υ
η
ε
τυ
βο
ω
ο
ι
ο
ι
Α
θα
ε
η
Κυριακῇ A΄ τῶν Νηστειῶν (Ὀρθοδοξίας)
σον
η
η
η μας
15
16
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα Πα
Ἦχος
οις
εν
τει
ρε
ε
νε
τω
ευ
ο
ο
μα
αρ
τη
ε ευ
ο
α
πο
ε
σκο
ε
ε
νοις
ε
ε
τει ει
ω
και
ω
ο
ο
ει
ση μον
ε
η
με
με
μα
ω
ω
ως
λα ας
Χρι
ρω
ει
ε
ει
ραν
ω
ο
α α
ε
ω
ε
ο
ε
αι αι
ε εγ κρα τει ει
ο ο
η
ο
φω
ει
ο
ω
ας
του
ε
ε
α
ι
ω
ο
α των
ε
ι
ο
στε
τη
ης
και
την
πα α
α
Κυριακῇ Β΄ τῶν Νηστειῶν
α
ξον
ι
ω
ο
σον
α
η
ι
α
θου ου ους σου
η
ι
ω
17
μι
να
ι
ι
α
α
με εν
σοι
Θε
ε
ος
η
η
η μας
δει
ι
α
βο
ο
ι
ι
ο
ω
α
ει
ι
ι
ιν
ω ω
ω
να
ε
ει
λε
α
στα
ε
ε
ει ει
ω
α
α
η
18
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα Νη
Ἦχος
ην
υ
ην
λο
των κα
αι αι
ι
ψη
φρο
κι
στων
ων
ο
παν
ος
πα
ρα
ε
δι
ι
υ
υ
ψη
ι
τα αυ
την
και
μη
η
παρ
ο
ο
πα
α
α αν τα
ο
ο
ο
ας
α γνω ω ω
φα
τω
δει
α
να
α
ων
λι
ι
δα α
ο
φρο
υ
ι
υ
σαι
ρι
κω ως εκ φευ γει ειν
α
ο
νει
ε
ρι
Κυ
βο
λο
α
μη
παι
α
ξεν
φρο νειν
ει
αι
ειν
αι
δε
Κυριακῇ Γ΄ τῶν Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως)
ε
ε
ευ σεν
υ
και
αι
αι αι
υ
aυ
υ
το
ος
γε ε
με
ε
ε
Σταυ
νο
α α
ε
ε
α
υ
ε
α
υ
νο
ου
ω
ε
ω
μεν
ο
ε
υ
υ
ο
ο
ο
ε
ε
ε
χρι
το
λω
ον
χα
ω
ο
αυ
ο
ευ
τε
ο ος
υ
αι
αυ
ω σεν
ω
ο
ο
ου και
ε
τω
υ
ο
πος
ο
ου
του
συν
πω ω
υ
με
ου
νω ω
ει
υ
ος
τε ες ουν
ει
τυ
υ
ρου ου
να
πο γραμ μο
19
θα α
α
ε ε
κε
ρι στουν
νη η
πα
ο
ει
θω ων υ
20
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
υ πε ερ
α
η
πα
θη
ο
ος
ο
μα α
ω
ας
ω
η
η μω ω
ω
η
ης
δι
ω ω ω
α
των
ρυ υ
ω
η
aω
η
υ
μω
μει
πα
υ
σον
ει
θω
και αι
ει ει νας
ω
υ σαι
τα
ω
ων
ω
α
ων
ων
και
ας
ψυ
χα
Θε
η
η
σω ω
α
ας
Κυριακῇ Δ΄ τῶν Νηστειῶν
21
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα Πα
Ἦχος
ευ
τε
εν
τω
ω
ω
νι
οι
μυ
ι
κα
ερ
α
ου
σω
κω
ω
α
α
αμ
ι
ι
στι
ι
αρ
ας
ου
γα
ω
με
ω
ω
πε
ι
ε
ι
με
ε
ε εν του
ου
τω
ε
ε
νοι
ε
ω
ω
ι
ε
ω
ουκ
εν
θα
ω ω
λω
ι
που ους
με ε
ε
ω ω
ω
ω
ι
ι
τα
α
ποι
ου ου
βρω
ω
νοι
μα
3
α
α
σι
και
πο
μα σι
κο
πι ι
ω
ω
ω ων
22
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
τες
αλλ
νη
κα
α
του τοις
ος
του
ρε
ε
ι
α
σευ
ε
ε
το
σκο
ορ
με
χει
μο
ε
ο
ε
ος
ο
νος
ους
πο
τα α
ο
να
ου ψυ χας
ε
αι αι
α
θου ου ου ουν τες
δη
χρε
και
ρε ε
νος
δι
ται
λε ε
ο
αις
α
ε ερ γου
ο
ε
χαι
τας
α
ρε
ου
ου ου
ας
ε
προ
η στει ει αις
ας
ου
εν
α
ο
Κυ
ρι
ρι ον πα α
λυ τρου
μα
ο
υ
λυ
ου
αρ
τι
ε
ε
Κυριακῇ Ε΄ τῶν Νηστειῶν
23
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα Πα
Ἦχος
η
υκ
ε
βα
σι
ου
και
ε
ε
ε
λει
ε
ει
α
βρω ω
ω
αι αι
πο
αι
στι
ι
α
του
σι
ι
α
ω
ο
ο
ο
ι
ιν
Θε
ου
ου
ι
ι
ι ις
ο
ο
ο
3
ο
aο
ο
ο
ο
ο
σις
αλ
λα
δι
3
και
ο
υν
ο
συ νη και
α
ο
γι
ο
ι
ο
ι
α
ι
θε
α
σκη η σις
α α
εν ου
δε
α
συ
α σμω
υ
ο
πλου ου σι ι
24
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
οι
αι
η
οι
οι
οι
αι αι
η
θη
ι
ε
η
εν
η
σαυ ρου
ι
πε
ε
ται
αι
ο
ο
προ ο
ο
δι
ι
λε
ο
ε
ε
ος
α
ε
τη
ευ σο
η
η
η
η
φη
δα
γω ω
α
ω
σοι
εν
χερ
α
α
η
η
ι
τι
ι θε
τη η
ηρ
ι
ι
ο
σκει ει
δι
η
σι
βιδ
η
α
ων
νη
Δα
η
τους
α πο
και
η η
η
ο
η των
η
ο ον ται
η
ο
α αυ των
ταυ τα
α
λε
αλλ ο
ους
νη
σε
αυ
η
εν
ης
ει
και
η
ει
αι
ο
Κυριακῇ Ε΄ τῶν Νηστειῶν
ε
λε
ην
η
ω
ω
η
ω ω ων
η
με ε
ε
ο
ο
ε
ραν
25
ο
λην
τη
η
ο
κα
τα
και
τω
3
τρυ
φω
φων τω Κυ
ω
ων
τι
ο
ρι
ι
ι πε ρι
ο
ος
ι
ι
ι
ου
ι
ι
πα
μη
η
ω
α
η
α
α
τω
ω
ω
προ
ο
ο
σκο
πα
α
α
α αν
3
ο
ο
τα
ο
ψει
ταυ
προς νου
θε
τα
σι
δε
αν η
μω
ων
γε
γρα
α
3
πται
τη
μεν
ο πως νη
τα
α
α
και
ποι
δω
στε
ευ
η
η
η
ο ον τες
η
η
η
μιν
χρη στο
σω ω
Κυ
υ
ω
ρι
ο
ω
ι
26
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
ο
ος
γει
ει
ι
α
α
ων
αν
ων
τα
τι
τα
αν τι
ε
ι των ε
που
ρα
τω ων ε πι ι
α
γει
ε
ε
πι
ι
α
α
νι ι
ι
ει
ει ει
ω
Κυριακῇ τῶν Βαΐων
27
Εἰς τοὺς Αἴνους, Δόξα
ρο
α
α
ε
σχα
ει
εις
και
προ
μα
θη
ε
ε
υ
ε
εξ η με
Βη
η
η
ση ηλ
θα
θο
Ι
ω ων του ου Πα
α
η
νι
ο
Πα
ι
ον
η
τω
οι
αυ του
λε
α
α
τε
ες
α
α
αυ τω
ε
λεις
ρι
ι
α
αν
Κυ υ
ε
ε
ι
ους
αυ
αι
υ
ου
ι
αι
υ
σου
ι
ται
υ
ε
ω
ηλ θεν
γον
υ
ρω
Ἦχος
που
τοι
μα
α σω ω
θε ε
με
28
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
ε εν
σοι
Πα
α
α
α
ει
ει
λεν
ε
στει
οι
ους
α
α
πε
ε να
οι
α
οι
φα
α σχα
α
πε
α
α
γει
ο
αυ
του
ελ
ει ειν
το
α
πε
δε
ου
aου
ου ου ου
θε
ε
ε
τε
εις την
αν τι ι
κω
ω
ω ω μην
3
και
ευ
ρη
σε
τε
α
αν
θρω
ω
ω
3
πον
κε
στα α
κο
λου
οι
κο
α
ρα
α
μι
α
α
θη η σα τε
δε
σπο ο
ο
ον
δα α τος
ζο ο ον
α
τη
υ
αυ τω
ει
ει
τα
α
ω
πα
βα
και
α
α
τε
τω
Κυριακῇ τῶν Βαΐων
ο
γει
δι
ει
σχα α
ω
δα
α
ω
σκα
α
α
προς σε ποι
ω
α
ω
ο
λο
ε
ο
dε
ο
ε
λο
τα
ος
ο
λε
Πα α α
ε
ε
α
των
μα
θη
τω
ω
α
α
α
α
α
ω ων μου
δι
ος
ε
ο
ω το
με
ω ω
29
δα
λε
ε
ε
σκα
ε
γει
ε
ε
ε
ε
ε
30
ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΑΙΝΩΝ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
Εἰς τοὺς ἦχους τῶν Δοξαστικῶν Πα
Ἦχος 3
dε
ε
ε
αι αι
Υι
ε
ευ
ε
ο
ι
ω
μα α
ξα
Πα
ω
και
α
α
α
Α
τρι
ι
γι
και
ι
αι
ω
Πνε
τι
Ἦχος
dε
ε
ι
και
ω
αι
Πνε ευ
ο
ο
ο
αι
Υι
ι
μα
α
α
ο
ο
ω
τι
ξα
Πα
και
Α
Πα
α
γι
τρι
ι
ι
«Δόξα Πατρὶ…» εἰς τοὺς ἦχους τῶν Δοξαστικῶν
31
Ἦχος
dε
και
ο
Α
γι
ο ξα Πα
ι
ω
Πνε
α
τρι
ε
ευ
ι
και
μα α
Υι
α
Νη
ω
α
τι
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πρόλογος .............................................................................................................. α’ Κωνσταντῖνος Πρίγγος Ἄρχων Πρωτοψάλτης τῆς Μ. Χ. Ἐ. ...................... γ’ Τῇ Κυριακῇ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου .........................................................1 Τῇ Κυριακῇ τοῦ Ἀσώτου ......................................................................................4 Τῇ Κυριακῇ τῆς Ἀπόκρεω ....................................................................................7 Τῇ Κυριακῇ τῆς Τυρινῆς .....................................................................................10 Τῇ Κυριακῇ A΄ τῶν Νηστειῶν (Ὀρθοδοξίας).................................................13 Τῇ Κυριακῇ Β΄ τῶν Νηστειῶν ...........................................................................16 Τῇ Κυριακῇ Γ΄ τῶν Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως) .............................18 Τῇ Κυριακῇ Δ΄ τῶν Νηστειῶν ...........................................................................21 Τῇ Κυριακῇ Ε΄ τῶν Νηστειῶν ...........................................................................23 Τῇ Κυριακῇ τῶν Βαΐων .......................................................................................27 «Δόξα Πατρὶ…» εἰς τοὺς ἦχους τῶν Δοξαστικῶν ........................................30