2ο ΛΥΚΕΙΟ ΖΑΚΥΝΘΟΥ 2012-2013 Β1 ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ – Η ΖΩΗ ΜΑΣ 1.Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ 2.ΟΙ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
1
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ Α.
Β.
Master chef
ΒΟΖΑΪΤΗ ΜΑΡΘΑ ΒΑΡΒΑΡΙΓΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΜΠΕΛΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΒΙΣΒΑΡΔΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΛΤΖΕΝΑΠΙ ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟΙ ΒΑΓΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΟΖΑΪΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΕΛΟΣ ΤΑΣΟΣ ΒΟΣΣΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΝΔΡΩΝΑ ΘΕΟΔΩΡΑ ΑΓΟΥΛΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΗΝΑΪΣ
2
3
4
ΣΤΟΧΟΙ
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ: ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΣ ΖΩΗ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΤΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΑΝ ΤΑ ΓΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΥΔΟΚΙΜΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ: ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ, ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ, ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ: ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΟΥΝ ΠΩΣ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΘΑ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΘΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
5
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ Η διατροφή είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν την υγειά και την φυσική μας κατάσταση. Χρησιμεύει σαν βασικό συστατικό για να αναπτυχθεί ο ανθρώπινος οργανισμός. Η ενέργεια που μας παρέχεται μέσω της τροφής διατηρείται μέσω των υδατανθράκων, των λιπών και των πρωτεϊνών που βρίσκονται στο καθημερινό μας διαιτολόγιο. Η βελτίωση των διατροφικών μας συνηθειών σχετικά με το είδος των τροφίμων εξαρτάται από το πόσο συνειδητοποιημένος είναι ο καθένας. Ο υγιεινός και σωστός τρόπος διατροφής οδηγεί σε υγεία, μακροζωία και ευτυχία. 6
1.Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΡΟΦΙΜΑ ΓΕΥΜΑΤΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΘΛΗΤΩΝ ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
7
2.ΟΙ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΚΡΗΤΗ ΕΠΤΑΝΗΣΑ: ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΠΟΝΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
8
1.Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Οι τροφές των αρχαίων σκοπό είχαν να εθίσουν και όχι να επιβαρύνουν το στομάχι, γι αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα. Για τους αρχαίους το καλό φαγητό ήταν ιεροτελεστία και εκείνοι το τιμούσαν δεόντως.
9
Από την Οδύσσεια συλλέγουμε στοιχεία για τις γαστρονομικές προτιμήσεις των Eλλήνων της εποχής του 8 πΧ αι. στις συνήθειες του πολέμου ή των γιορτών αναφέρεται η κατανάλωση κρεάτων ψημένων σε κομμάτια ή στη σούβλα. Στην καθημερινή τους ζωή τρώνε τυρί, γάλα, μέλι, λάδι, σύκα, κρεμμύδια, που τα συνοδεύουν με κρασί(λ 630). Το κρασί τους το πίνουν νερωμένο και πριν το βάλουν στο στόμα στάζουν μερικές σταγόνες στο δάπεδο προσφορά στους θεούς. Καλλιεργούν σιτάρι και κριθάρι, με τα οποία φτιάχνουν ψωμί(ρ 343). Επίσης, ψαρεύουν και τρώνε ψάρια(δ369, μ 332). Οι θεοί τους τρώνε αμβροσία και πίνουν νέκταρ. (Τσοπανάκης, σελ 94) 10
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ- ΠΡΟΪΟΝΤΑ
Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων χαρακτηρίζεται από λιτότητα Βάση και θεμέλιο της αποτελεί η <<μεσογειακή τριάδα>> : σιτάρι, κρασί, λαδί. Επίσης, καταναλώνουν: δημητριακά (ζεία, μείγμα κριθαριού με σιτάρι ) οπωροκηπευτικά ( λαχανικά, κρεμμύδια, φακές ) γαλακτοκομικά ( τυρί, όχι τόσο βούτυρο, περισσότερο λάδι ) κρασί (αναμειγμένο με νερό ) κρέας και θαλασσινά ανάλογα με την οικονομική κατάσταση και τον τόπο κατοικίας ( ύπαιθρος, πόλη, κοντά στη θάλασσα, κ.α. ) 11
ΤΑ ΓΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ:
κρατισμός : κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε κρασί και συνοδευόμενο από σύκα η ελιές άριστον : το μεσημέρι η νωρίς το απόγευμα δείπνον : το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας καταναλωνόταν αφού είχε πέσει η νύχτα εσπέρισμα : ελαφρύ γεύμα αργά το απόγευμα αριστόδειπνον : κανονικό γεύμα, σερβιρόταν αργά το απόγευμα στη θέση του δείπνου 12
ΚΡΕΑΣ
Η κατανάλωση ψαριών και κρεατικών σχετίζεται με την οικονομική επιφάνεια του σπιτιού αλλά και τη γεωγραφική του θέση. Στις πόλεις το κρέας κόστιζε πολύ ακριβά με εξαίρεση το χοιρινό. Κατά την μυκηναϊκή εποχή κατανάλωναν αρνίσιο, βοδινό και μοσχαρίσιο κρέας. Στην κλασική Αθήνα οι περισσότεροι έτρωγαν αρνίσιο ή κατσικίσιο κρέας μόνο στις γιορτές , και λουκάνικα. Η κύρια τροφή των σπαρτιατών πολεμιστών ήταν ένας ζωμός από χοιρινό.
13
ΦΡΟΥΤΑ, ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΣΠΡΙΑ
Οι αρχαίοι σέρβιραν τα δημητριακά με ένα συνοδευτικό που ονομαζόταν << Όψον >>. Οι λαϊκές τάξεις κατανάλωναν πολλά όσπρια. Οι κάτοικοι των πόλεων κατανάλωναν σπάνια φρέσκα οπωροκηπευτικά διότι ήταν πολύ ακριβά. Τα φρούτα τρώγονταν ως επιδόρπιο. Τα ξηρά σύκα χρησίμευαν ως ορεκτικό πίνοντας κρασί όπως και τα κάστανα ή στραγάλια και ψημένους καρπούς οξιάς. 14
ΑΜΠΕΛΙ-ΚΡΑΣΙ
Στην Ελλάδα από την αρχαιότητα καλλιεργείται το αμπέλι. Ήδη από τα αρχαία χρόνια υπήρχαν μύθοι που εξυμνούσαν το αμπέλι. Κύριο προϊόν που προέρχεται από το αμπέλι είναι το κρασί και είχε μεγάλη σημασία στην Μινωική ,Μυκηναϊκή και Ελληνιστική εποχή. Ειδικά οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν να πίνουν το κρασί με νερό(οίνος και νερό).
15
ΛΑΔΙ Το λάδι οι αρχαίοι έλληνες το χρησιμοποιούσαν για τη διατροφή, για την ατομική καθαριότητα και για φαρμακευτικές χρήσεις. Σε συνδυασμό με το σίτο και τον οίνο αποτελεί τη βάση της ιπποκρατικής διαιτητικής. Το λαδί που προοριζόταν για την ατομική καθαριότητα ήταν καλής ποιότητας και συχνά αρωματισμένο με βότανα και αρωματικά φυτά. Σε μια πρόσφατη μελέτη υπολογίστηκε ότι το λάδι που χρειαζόταν ετησίως στα πλούσια σπίτια της αρχαίας Αθήνας ήταν 200-300 κιλά. Στον Ιπποκράτη συναντώνται περισσότερες από εξήντα φαρμακευτικές χρήσεις του ελαιόλαδου με κυριότατη τη χρήση κατά των δερματικών παθήσεων. 16
ΜΕΛΙ Το μέλι από τα αρχαία χρόνια χρησιμοποιήθηκε στη διατροφή και στη φαρμακευτική για θεραπείες εγκαυμάτων και πληγών. Αποτελεί μια τροφή εύκολα αφομοιώσιμη από τον οργανισμό και έχει αντισηπτικές ιδιότητες
17
ΣΥΜΠΟΣΙΟ
Στην Ελληνική αρχαιότητα εκτός από το καθημερινό δείπνο υπήρχε και το δειπνούμενο γεύμα με φίλους ή γνωστούς που ονομαζόταν συμπόσιο ή εστίαση που σήμερα λέγεται συνεστίαση. Υπήρχαν και δείπνα όπου οι συμμετέχοντες συνεισέφεραν ή οικονομικά ή με τρόφιμα , τα οποία και λέγονταν συμβολές. Το συμπόσιο ήταν από τους πιο αγαπημένους τρόπους διασκέδασης των αρχαίων Ελλήνων περιελάμβαναν δυο στάδια το πρώτο ήταν αφιερωμένο στο φαγητό και το δεύτερο στην κατανάλωση του ποτού. Οι αρχαίοι έπιναν κρασί μαζί με το γεύμα , ενώ τα διάφορα ποτά συνοδεύονταν από μεζέδες , κάστανα , κουκιά, ψημένους κόκκους σίτου ή ακόμη γλυκίσματα από μέλι που είχαν ως στόχο την απορρόφηση του οινοπνεύματος ώστε να επιμηκυνθεί ο χρόνος της συνάθροισης. Το δεύτερο μέρος ξεκινούσε με σπονδή προς τιμή του Διονύσου. Οι παριστάμενοι συζητούσαν ή έπαιζαν επιτραπέζια τα άτομα έμεναν ξαπλωμένα σε ανάκλιντρα ενώ χαμηλά τραπέζια φιλοξενούσαν τα φαγώσιμα και τα παιχνίδια. Χορεύτριες, ακροβάτες και μουσική συμπλήρωναν την ψυχαγωγία των παρευρισκόμενων . Εντελώς απαγορευμένο στις γυναίκες με εξαίρεση τις χορεύτριες και τις εταίρες, το συμπόσιο ήταν ένα σημαντικό μέσο κοινωνικοποίησης.
18
Πηγές για την αρχαιοελληνική διατροφή
Για τις τροφές και τις διατροφικές συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων, αντλούμε πληροφορίες από διαφορετικές πηγές, ανάλογα με την εκάστοτε εποχή. Ειδικά, για τις πρώτες χιλιετίες, σημαντική θεωρείται η συμβολή της αρχαιολογίας. Έτσι, από πινακίδες της Πύλου και της Κνωσού, πληροφορούμαστε για τη διατροφή των Μυκηναίων και των Μινωιτών. Για τη Γεωμετρική εποχή (1100-800 π.Χ.) χρησιμοποιούνται τα έπη του Ομήρου, τα οποία και απεικονίζουν την πραγματικότητα. Αντίθετα, ωστόσο, με τις προηγούμενες περιόδους, για την Κλασική εποχή η σπουδαιότερη πηγή είναι η αρχαία ελληνική γραμματεία, όπως οι κωμωδίες του Αριστοφάνη και τα έργα του Αθήναιου. Σε γενικές γραμμές, πάντως, πληροφορίες μας παρέχουν και τα κεραμικά αγγεία και τα αγαλματίδια από ψημένο πηλό.
19
2.ΟΙ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ Η Ελλάδα φημιζόταν πάντα για την ποικιλία προϊόντων που παράγονται στην ελληνική γη . Όμως κάθε τόπος διαφοροποιείται όσον αφορά τις διατροφικές συνήθειες ανάλογα με το κλίμα, το τόπο(εύφορος ή μη) καθώς και την οικονομία του τόπου και την γεωγραφική του θέση. Οι Έλληνες γνωστοί για την τηρήση των εθίμων από αρχαιότατων χρόνων συνέδεσαν κάθε τελετή ή γιορτή με ένα γεύμα που θα έπρεπε να αρμόζει στο γεγονός.
20
Από την αρχαιότητα ακόμη η Ελλάδα υπήρξε πάντοτε το σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης. Έχει υπομείνει ορδές βαρβάρων και έχει αφομοιώσει στοιχεία από γειτονικές χώρες. Η πολυκύμαντη ιστορία της χώρας έχει παίξει, επίσης, σημαντικό ρόλο στη μαγειρική, γιατί η ελληνική κουζίνα είναι αμάλγαμα επιρροών. Οι αρχαίοι έλληνες, οι βυζαντινοί, οι κάτοικοι των Βαλκανίων(Σλάβοι), οι Τούρκοι και οι Βενετσιάνοι αποτελούν τα πιο εμφανή δείγματα. 21
Στην ελληνική κουζίνα διακρίνουμε: Την παραδοσιακή μαγειρική των ποιμένων Τη λιτή μαγειρική των νησιών του Αιγαίου πελάγους Την αστική μαγειρική των Ελλήνων της Μ. Ασίας
22
ΗΠΕΙΡΟΣ Η Ήπειρος είναι γνωστή για τις παραδοσιακές της πίτες που είναι γλυκές ή αλμυρές, μια είναι η κρεατόπιτα με κρεμμύδια και πράσα. ακόμα είναι μια γιαννιώτικη συνταγή η κοθρόπιτα με βραστό κοτόπουλο και ρύζι άλλη μια συνταγή είναι η κλασική χορτόπιτα της Ηπείρου. Τα Χριστούγεννα οι Ηπειρώτες παρασκευάζουν παραδοσιακές συνταγές όπως κοτόσουπα και χοιρινό με πράσα. Οι Ηπειρώτες αρχίζουν τις χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες από τη γιορτή του Άγιου Αντρέα. Λέγεται πώς να τρώνε την παραμονή των Χριστουγέννων συμβολίζει τα σπάργανα του Χριστού. Παλιά στα Γιάννενα εύχονταν < αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς > για να είναι καλά τα ζώα, να προκόβουν τα παιδιά και να τους δώσουν εγγόνια που δεν θα αφήσουν το όνομα το πατρικό να σβήσει.
23
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Η γεωγραφική θέση, το κλίμα και τα έθιμα της Μακεδονίας επηρεάζουν τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων. Οι παραδόσεις κάθε Νομού προσφέρουν κάτι ιδιαίτεροι και ξεχωριστό στις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων. Μετά το 1922 το πλήθος των προσφύγων που έφτασε στη Μακεδονία επηρέασε πάρα πολύ τα ήθη, τα έθιμα, τις συνήθεις, τον πολιτισμό της περιοχής. Στον τόπο αυτό ενώθηκαν αρμονικά βυζαντινές διατροφικές συνήθειες με τα αρώματα της Ανατολής και τις τοπικές συνήθειες. Η μακεδονική γη παράγει πολλά φρούτα, λαχανικά, από τη θάλασσα αλιεύουν πολλά ψάρια, ενώ η κτηνοτροφία δίνει προϊόντα όπως το γάλα, το κρέας, το βούτυρο, κ.τ.λ. Ο κρόκος(σαφράν) που παράγεται στην περιοχή της Κοζάνης, χρησιμοποιείται στη μαγειρική.
24
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ Η παραδοσιακή κουζίνα εξακολουθεί να κάνει αισθητή την παρουσία της, κυρίως στα χωριά αλλά και στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Ένα από τα πιο γευστικά και ιδιαίτερα εδέσματα είναι τα σπιτικά ζυμαρικά κουλούρια, που προσφέρονται ως πρώτο πιάτο σε αρραβώνες και γάμους. Παραδοσιακά φαγητά είναι και οι καραβόλοι (σαλιγκάρια), γιαχνιστοί στην κατσαρόλα με κρεμμύδια, ντομάτες, δάφνη και κύμινο, οι ντολμάδες με φακές και ρύζι, τυλιγμένοι σε φύλλα κυκλάμινου, αλλά και το ταπεινό φακόρυζο
25
ΚΡΗΤΗ Οι Κρήτες, από την αρχαιότητα , τρέφονται με τα ίδια τοπικά προϊόντα μέχρι και σήμερα. Στη Κρήτη η μαγειρική χαρακτηρίζεται από λιτές και ευρηματικές συνταγές, με προϊόντα που είναι πάντα εποχιακά. Στόχος των συνταγών είναι η ανάδειξη της ατομικής γεύσης των προϊόντων Τα χόρτα τρώγονται ωμά ή βραστά , τα όσπρια καταναλώνονται συνήθως κατά τη διάρκεια των μεγάλων νηστειών. Το κρέας προέρχεται συνήθως από κατσίκα, πουλερικά και κατά τη διάρκεια του χειμώνα από χοιρινά. Όλα τα κατσίκια είναι ελευθέρας βοσκής. Στην Κρήτη τα ψαριά, τα μαλακόδερμα και τα θαλασσινά γενικά θεωρούνται θαυμάσια εδέσματα. 26
Η παραδοσιακή διατροφή της Ζακύνθου και οι επιδράσεις της Η Ζακυνθινή κουζίνα είναι πολύ υγιεινή και υποστηρίζει την μεσογειακή διατροφή. Η τοπική παραδοσιακή κουζίνα της Ζακύνθου διαμορφώθηκε με επιδράσεις μεταναστών από διάφορες περιοχές της Ελλάδας(Κρητη,Ήπειρος,Πελοποννησος) αλλά και από ξένους κατακτητές όπως Ιταλούς Άγγλους, Γαλλους. Το εμπόριο που αναπτύχθηκε στη Ζάκυνθο συνέβαλλε και αυτό στη διαμόρφωση της ζακυνθινής κουζίνας. Η μεγαλύτερη επίδραση ασκήθηκε στη περίοδο της ενετοκρατίας .Οι ξένες επιδράσεις στη ζακυνθινή κουζίνα συνδυάζονται και με το έντονο χριστιανικό στοιχείο και διαμορφώνουν την τοπική παραδοσιακή κουζίνα.
27
ΠΟΝΤΟΣ
Η ποικιλία γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, η πλούσια αλιεία και το εμπόριο επηρέασε τη διαμόρφωση της ποντιακής κουζίνας. Οι νοικοκυρές στις συνταγές τους αναμίγνυαν γαλακτοκομικά προϊόντα με τα παράγωγα των σιτηρών, καλαμποκάλευρο, κριθάρι, σιτάρι, πλιγούρι. Στις αστικές περιοχές υπήρχαν έντονες ρωσικές γευστικές επιρροές, ενώ η κουζίνα των λαϊκών τάξεων και του αγροτικού κόσμου ήταν απλή και ανεπιτήδευτη. Επίσης, συναντάμε και ορισμένα φαγητά που είναι κοινά σε όλη τη Μ.Ασία. 28
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ Στη διαμόρφωση των ελληνικών γευστικών παραδόσεων της πολίτικης κουζίνας σημαντική είναι η συμβολή του αρχαίου ελληνικού κόσμου, της ρωμαϊκής κατάκτησης, της Χριστιανικής θρησκείας με τις παραδόσεις της και των διαφόρων εθνοτήτων που κατοίκησαν στην περιοχή. Η Κωνσταντινούπολη, σταυροδρόμι εμπορικών και πολιτιστικών ανταλλαγών τριών ηπείρων ήταν η κατ’ εξοχήν πόλη της κατανάλωσης. Ποικιλία προϊόντων καλλιεργούνταν στην περιοχή και έφταναν από πολλά σημεία του κόσμου λόγω του εμπορίου. Η προετοιμασία του καθημερινού φαγητού απαιτούσε γνώση, χρόνο και επιτηδειότητα, ενώ ταυτόχρονα ήταν για τη νοικοκυρά αφορμή για δημιουργία και προβολή των ικανοτήτων της.
29
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Τσοπανάκης, Αγ, Εισαγωγή στον Όμηρο, Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη, 1984. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ.Β, Αθήνα, 1971
30