ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ:
''Ο ΕΜΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ'' Η Ομάδα:
''Ο ΕΜΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ''
ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΚΟΛΥΡΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΚΟΛΥΡΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΑΜΠΕΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΛΑΜΑΡΑ ΝΤΑΝΙΕΛΑ ΡΑΠΑΝΙΟΛΑ 1
ΟΛΟΙ ΟΙ ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: -Ο Δούκας της Βενετίας -Ο Πρίγκιπας του Μαρόκου, υποψήφιος μνηστήρας της Πόρτια -Ο Πρίγκιπας του Άρραγκον, υποψήφιος μνηστήρας της Πόρτια -Αντόνιο, ένας έμπορος από τη Βενετία -Μπασσάνιο,φίλος του Αντόνιο, υποψήφιος μνηστήρας της Πόρτια -Σαλάνιο,Σαλαρίνο,Γκρατιάνο,Σαλέριο, φίλοι του Αντόνιο και του Μπασσάνιο -Λορέντζο, ερωτευμένος με την Τζέσσικα -Σάιλοκ, ένας πλούσιος Εβραίος -Τούμπαλ, ένας Εβραίος φίλος του Σάιλοκ -Λάνσελοτ Γκόμπο, ένας κλόουν, υπηρέτης του Σάιλοκ -Ο Γέρο-Γκόμπο, πατέρας του Λάνσελοτ Γκόμπο -Λεονάρντο, υπηρέτης του Μπασσάνιο -Βαλτάσαρ , Στεφάνο , υπηρέτες της Πόρτια -Πόρσια ,μία πλούσια κληρονόμος -Νερίσσα, κουβερνάντα της Πόρτια -Τζέσσικα, κόρη του Σάιλοκ -Οι υπάλληλοι του Δικαστηρίου της Βενετίας -Γαλέριος, υπηρέτης της Πόρτια Το έργο διαδραματίζεται: Στην Βενετία, στο Μπέλμοντ, στο σπίτι της Πόρσια.
2
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εισαγωγή Περίληψη Ανάλυση Ιδεών Ανάλυση Κύριων Χαρακτήρων του έργου Αντώνιο Σάιλοκ Πόρσια Τζέσσικα Μπασάνιο Επίλογος Βιβλιογραφία Παράρτημα Φωτογραφιών
3
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο Έμπορος τη Βενετίας θεωρείται από τα πιο γνωστά και αγαπημένα έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ που θεωρείται ο μεγαλύτερος δημιουργός του παγκόσμιου θεάτρου μετά τους αρχαίους 'Ελληνες. Γράφτηκε περίπου μεταξύ 1594 και 1597. Ανήκει στο κωμωδίες του Σαίξπηρ, αν και έγινε γνωστό για τη δραματική σκηνή του δικαστηρίου προβάλλοντας τον χαρακτήρα του Εβραίου Σάιλοκ και θέτοντας ζήτημα αντισημιτισμού. Το έργο διαδραματίζεται στη Βενετία του 16ου αι., εποχή που στην Ευρώπη έχουν συμβεί σημαντικές πολιτιστικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές. Οι Μεγάλες Ανακαλύψεις, η Αναγέννηση και η θρησκευτική μεταρρύθμιση απελευθερώνουν το πνεύμα από προκαταλήψεις οδηγούν στην ανάπτυξη του εμπορίου και της βιοτεχνίας και οδηγούν στη γέννηση μιας πρώιμης αστικής τάξης, εκπρόσωπος της οποίας είναι και ο Αντόνιο.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ Ο Μπασσάνιο, ένας νεαρός από τη Βενετία, χρεωμένος από την άστατη νεανική του ζωή, αποφασίζει να ταξιδέψει στο Μπελμόντ, για να πολιορκήσει την όμορφη και πλούσια κληρονόμο Πορσία. Ζητάει λοιπόν από τον καλό του φίλο Αντόνιο (Έμπορος της Βενετίας) να του δανείσει 3000 δουκάτα για τα έξοδα του ταξιδιού του για 3 μήνες. Ο Αντώνιο όμως επειδή δεν έχει κινητή περιουσία ζητάει δάνειο από τον Εβραίο τοκογλύφο Σάιλοκ. 4
Στο σημείο αυτό, γίνεται εμφανής η κακία του Σάιλοκ αφού για εγγύηση στο δάνειο ζητάει κακόβουλα μια λίβρα από τη σάρκα του Αντώνιο στο μέρος δίπλα από την καρδιά. Βέβαια ενώ αυτή η πράξη του, φαίνεται αποτρόπαια στην πραγματικότητα δεν προέρχεται από καθαρά δικό του παραλογισμό, αφού στο παρελθόν ο Αντώνιο του φερόταν υποτιμητικά και με ρατσισμό. Παρ' όλα αυτά ο Αντώνιο δέχεται και ο Μπασάνιο ετοιμάζεται για το Μπελμόντ. Στο Μπελμόντ η Πορσία πολιορκείται από μνηστήρες. Ο πατέρας της πριν πεθάνει της είχε αφήσει διαθήκη να παντρευτεί εκείνον μόνο που θα διαλέξει το σωστό κουτί, μεταξύ τριών (χρυσό, ασημένιο και μολυβένιο). Ένα από τα τρία αυτά κουτιά είχε μέσα μια μικρή φωτογραφία της Πορσίας και όποιος την έβρισκε θα την έκανε γυναίκα του και μαζί θα έπαιρνε και την περιουσία της. Η Πορσία δεν συμπαθεί κανέναν από τους υποψήφιους μνηστήρες της και μετά από δυο αποτυχημένες προσπάθειες άλλων μνηστήρων, ο Μπασάνιο τελικά διαλέγει το σωστό κουτί, με τη φωτογραφία της Πορσίας, και η ίδια μένει πολύ ευχαριστημένη με την κατάληξη. Τα άλλα δυο κουτιά περιέχουν περιπαικτικούς στίχους και μάλιστα από εδώ προέρχεται η φράση “ Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός “. Στη Βενετία μαθαίνεται ότι τα καράβια του Αντώνιο έχουν ναυαγήσει και έτσι ο τελευταίος αδυνατεί να ξεπληρώσει το δάνειο στον Εβραίο. Ο Σάιλοκ τυφλωμένος από οργή, γιατί η κόρη του Τζέσικα κλέφτηκε με τον νεαρό Λορέντζο και έγινε χριστιανή, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση. Βάζει λοιπόν να συλλάβουν τον Αντώνιο. Πρέπει να σημειωθεί ότι το όνομα του Σάιλοκ έχει ταυτιστεί με τη φιλαργυρία, όπως ακριβώς ο Οδυσσέας με το νόστο. Τα νέα φτάνουν αμέσως στο Μπελμόντ και ο Μπασάνιο με τον Γκρατιάνο φεύγουν αμέσως για τη Βενετία. Στο μεταξύ η Πορσία με την ακόλουθό της Νερίσα συμβουλεύονται το δικηγόρο Μπελάριο συγγενή της Πορσίας. Η κορύφωση του έργου πραγματοποιείται στο δικαστήριο, ενώπιον του Δόγη της Βενετίας. Παρόλο που ο Μπασάνιο προσφέρεται να πληρώσει στον Σάιλοκ τα διπλά απ' ό,τι του χρωστάει, ο Σάιλοκ τυφλωμένος από 5
την οργή του για εκδίκηση επιμένει να εκπληρωθεί ο όρος του συμβολαίου που είχαν υπογράψει και να πάρει μια λίβρα από τη σάρκα του Αντώνιο. Ο Δόγης συμβουλεύεται έναν νεαρό μελετητή του νόμου, τον Μπαλτάσαρ, που ζήτησε να παραστεί στη δίκη μαζί με το βοηθό του. Οι δύο νεαροί δεν είναι άλλοι από την Πορσία και την ακόλουθό της Νερίσα. Η Πορσία ζητάει από τον Σάιλοκ να δείξει έλεος και να δεχτεί τη μεγάλη αμοιβή που του προσφέρει ο Μπασάνιο, αλλά εκείνος δεν δέχεται, οπότε το δικαστήριο του επιτρέπει να πάρει αυτό που ζητάει από τον Αντώνιο. Την τελευταία στιγμή όμως η Πορσία επισημαίνει μια λεπτομέρεια. Το συμβόλαιο έγραφε οτι μπορεί να πάρει μια λίβρα από τη σάρκα ενώ δεν ανέφερε τίποτα για αίμα. Άρα ο Σάιλοκ ήταν υποχρεωμένος να μη χύσει ούτε σταγόνα από το αίμα του Αντώνιο. Ηττημένος λοιπόν αποφασίζει να δεχτεί την αμοιβή που είχε προσφέρει ο Μπασάνιο. Η Πορσία όμως αναφέρει έναν νόμο της Βενετίας που λέει οτι αν κάποιος ξένος απειλήσει τη ζωή κάποιου Βενετσιάνου πολίτη, η μισή του περιουσία θα δημευτεί και η άλλη μισή θα πάει σ’ αυτόν που απειλήθηκε. Ο Δόγης χαρίζει τη ζωή στον Εβραίο και ο Αντώνιο παραχωρεί το μέρος της περιουσίας του Σάιλοκ που πλέον του ανήκει στον Λορέντζο και στη Τζέσικα. Ταυτόχρονα ο Δόγης υπόσχεται να επιστρέψει στον Σάιλοκ την υπόλοιπη περιουσία του αν βαπτιστεί χριστιανός. Το δικαστήριο τελειώνει και ο Μπασάνιο δεν αναγνωρίζει τη γυναίκα του και επιμένει να προσφέρει στο νεαρό γραμματικό ένα δώρο. Ο “Μπαλτάσαρ” του ζητάει το δαχτυλίδι του και εκείνος του το δίνει απρόθυμα, αφού ήταν δώρο της Πορσίας και τον είχε βάλει να υποσχεθεί ότι δε θα το αποχωριστεί ποτέ. Όταν γυρνάνε στο Μπελμόντ, η Πορσία και η Νερίσα ταλαιπωρούν τους συζύγους τους αλλά στο τέλος τους αποκαλύπτουν την αλήθεια. Ο Αντώνιο τελικά μαθαίνει οτι τα πλοία του δε βυθίστηκαν και γυρνάει στη Βενετία. Όλοι καταλήγουν ευτυχισμένοι, εκτός βέβαια από τον Σάιλοκ.
6
ΑΝΑΛΥΣΗ ΙΔΕΩΝ Ο Σαίξπηρ στο έργο του «ο Έμπορος της Βενετίας» έχει δημιουργήσει προσεκτικά τους ήρωες σαν ξεχωριστές προσωπικότητες, με στοιχεία της εποχής (16ος αι.), θέλοντας όμως να περάσει μηνύματα αναχρονιστικά και πρωτοπόρα για την τότε κοινωνία. Σαν πρώτο στοιχείο είναι η γυναίκα και η θέση της σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Αντιπρόσωπος του γυναικείου φύλλου είναι η πλούσια κληρονόμος Πορσία, που ενώ σα σωστή κόρη μένει πιστή στην υπόσχεση που είχε δώσει στον πατέρα της πριν πεθάνει για το ποιος θα γίνει άντρας της, δε διστάζει να ντυθεί άντρας και να παραστεί στο δικαστήριο της Βενετίας για τη δίκη του Αντώνιο και με μεγάλη εξυπνάδα να δώσει λύση. Αυτό βέβαια από μόνο του ήταν απαράδεκτη πράξη και παράνομο για την τότε κοινωνία.
Ένα άλλο θέμα που τονίζεται στο έργο, είναι η αληθινή φιλία. Η φιλία του Αντώνιο και του Μπασσάνιο είναι τόσο δυνατή που ο Αντώνιο μπορεί να γίνει θυσία για τον φίλο του, αφού βάζει για εγγύηση του δανείου την ίδια του τη ζωή. Όμως και ο Μπασάνιο δε ξεχνάει τον φίλο του και αμέσως μόλις πετυχαίνει το στόχο του κάνει ότι μπορεί για να τον γλυτώσει από την οργή του Σάιλοκ. Το πιο σημαντικό ζήτημα που προσπαθεί να θέσει διακριτικά ο Σαίξπηρ, είναι το ζήτημα του αντισημιτισμού. Όταν όλοι παρουσίαζαν τους Εβραίους ως κακούργους και φιλάργυρους, ο Σαίξπηρ με τη φιγούρα του Σάιλοκ θέλει να δώσει και μια άλλη οπτική του πράγματος. Ότι δηλαδή οι ¨κακοί¨ Εβραίοι δεν γεννήθηκαν έτσι ούτε έχουν την
7
κακία στο DNA τους, αλλά τους ανάγκασαν οι συνθήκες και η άσχημη και υποτιμητική συμπεριφορά των χριστιανών.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΥΡΙΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟ(Έμπορος της Βενετίας) Ο Αντώνιο, ο οποίος δίνει και τον τίτλο στο έργο, είναι ένας χαρακτήρας κλειδί. Σίγουρα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κεντρικός ήρωας, αν και σ’αυτό το έργο κανένας χαρακτήρας δε θα μπορούσε να πάρει αυτόν τον τίτλο. Από τη συμπεριφορά του φαίνεται ότι είναι ένας πολύ καλός φίλος, γιατί όταν ο Μπασάνιο του ζήτησε τη βοήθειά του (οικονομικά) δε δίστασε να του τη δώσει βάζοντας ενέχυρο την ίδια του τη ζωή. Η καλή του καρδιά όμως δε φαίνεται μόνο από αυτή του την πράξη. Στην τελευταία σκηνή, στο δικαστήριο, όταν του δίνεται η μισή περιουσία του Σάιλοκ αυτός την παραχωρεί χωρίς δεύτερη σκέψη στην κόρη του Σάιλοκ και τον χριστιανό άντρα της, με δεδομένο ότι η περιουσία του Αντώνιο και τα καράβια του έχουν χαθεί στη θάλασσα. Ο χαρακτήρας του είναι ήρεμος σε γενικές γραμμές, εκτός από τη συμπεριφορά του στον Εβραίο Σάιλοκ. Η σχέση των δύο προσώπων είναι ανταγωνιστική, πράγμα το οποίο συμβάλει στην οργή του Σάιλοκ και στον τρόπο αντιμετώπισης των χρεών του Αντώνιο.
ΣΆΙΛΟΚ Ο Σάιλοκ είναι ο πιο αξιόλογος χαρακτήρας του έργου <<Ο Έμπορος της Βενετίας>> και δεν υπάρχει ομοφωνία για τον τρόπο που πρέπει να διαβαστεί - είναι ένας αιμοδιψής χαρακτήρας, ένα άξεστο εβραϊκό 8
στερεότυπο, ή τραγική φιγούρα της οποίας η αίσθηση της ευπρέπειας έχει σπάσει λόγω της δίωξης που έχει υποστεί; Αφ' ενός ο Σάιλοκ είναι ένα εγωιστικό, αδιάλλακτο και δυσάρεστο πρόσωπο που είναι αδιάφορο στην κοινή άποψη. Όταν τον άφησε η κόρη του προκειμένου να παντρευτεί αυτόν που αγαπά, το Λορέντζο, έναν Χριστιανό , βγαίνει στο δρόμο φωνάζοντας εξοργισμένος όχι επειδή έχασε την κόρη του αλλά επειδή είχε πάρει μαζί της μερικά από τα χρήματά του - άλλωστε τη θεωρούσε απόκτημα. Αφ' ετέρου είναι ένα δημιούργημα των περιστάσεων· ακόμα και στη διεκδίκηση μίας λίβρας σάρκας, οι συχνές αναφορές του στη σκληρότητα που έχει υπομείνει στα χριστιανικά χέρια το κάνουν δύσκολο σε εμάς να τον χαρακτηρίσουμε τέρας εκ γεννετής. Αυτός είναι ο λόγος που τους μισεί και αποδοκιμάζει τα έθιμα τους. Σε έναν από τους πιο διάσημους μονολόγους του Σαίξπηρ, ο Σάιλοκ υποστηρίζει ότι οι Εβραίοι είναι άνθρωποι και αναζητά εκδίκηση ως αποτέλεσμα των μαθημάτων που έχει διδαχθεί από τη σκληρότητα των ενετών πολιτών.
Σάιλοκ (μονόλογος): Δεν μπορείς να φας ανθρώπινη σάρκα, αλλά εάν δεν ταΐζει τίποτα άλλο, θα ταΐσει την εκδίκηση μου. Με προσέβαλε, (για τον Aντόνιο) μου κόστισε μισό εκατομμύριο δουκάτα. Γελούσε με τις απώλειές μου, κορόιδευε τα έσοδά μου, ταπείνωσε τη φυλή μου, ανέτρεψε τις διαπραγματεύσεις μου, γύρισε τους φίλους μου ενάντια σε με, ξεσήκωνε τους εχθρούς μου - και γιατί; Επειδή είμαι Εβραίος. Ένας Εβραίος δεν έχει χέρια, σωματικά όργανα, ανθρώπινη μορφή, πέντε αισθήσεις, συναισθήματα, και πάθη; Ένας Εβραίος δεν τρώει το ίδιο φαγητό, δεν πληγώνεται από τα ίδια όπλα, δεν αρρωσταίνει με τις ίδιες ασθένειες, δεν παίρνει τα ίδια φάρμακα για να θεραπευτεί, δε ζεστένεται το καλοκαίρι και δεν κρυώνει το χειμώνα ακριβώς όπως ένας Χριστιανός; Εάν μας τρυπίσετε με μια καρφίτσα, δεν αιμορραγούμε; Εάν μας γαργαλίσετε δεν θα γελάσουμε; Εάν μας δηλητηριάσετε, δεν θα πεθάνουμε; Και εάν μας συμπεριφερθείτε άσχημα, δεν θα προσπαθήσουμε να πάρουμε την εκδίκηση; Αν είμαστε σαν εσάς σε όλα τα άλλα, δεν θα μοιάζουμε και από αυτή την άποψη; Εάν ένας Εβραίος προσβάλλει έναν Χριστιανό, ποια είναι η καλή και ευγενής αντίδραση Χριστιανών; Εκδίκηση. Εάν ένας Χριστιανός προσβάλει έναν Εβραίο, ποια τιμωρία θα βρεί εάν ακολουθήσει το χριστιανικό παράδειγμα; Φυσικά, το ίδιο πράγμα - εκδίκηση! Θα σας συμπεριφερθώ τόσο άσχημα όσο εσείς οι
9
Χριστιανοί με διδάξατε - και θα είστε τυχεροί εάν δεν ξεπεράσω τους δασκάλους μου>>.
Η ψυχρά υπολογισμένη προσπάθεια του Σάιλοκ να εκδικηθεί για τις αδικίες που έχουν γίνει σε βάρος του με τη δολοφονία του διώκτη του, Aντόνιο, μας αποτρέπει να δούμε τη θετική του πλευρά. Είναι άτομο που η απανθρωπιά ολόκληρου του κόσμου τον έχει καταστήσει απάνθρωπο, οι άνθρωποι τον κατηγορούν για ανηθικότητα και απιστία και οι ίδιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα για να κερδίσουν. Ο Σαίξπηρ μας δίνει σαφείς ανθρώπινες στιγμές όπου μπορούμε να καταλάβουμε ότι είναι θύμα των Χριστιανών, αλλά επίσης συχνά μας στρέφει εναντίον του Σάιλοκ, τον ζωγραφίζει σαν ένα σκληρό, τσιγκούνη άνθρωπο, μια πεζή φιγούρα.
ΠΟΡΣΙΑ Η Πόρσια είναι ηρωΐδα του Σαίξπηρ στο έργο <<Ο έμπορος της Βενετίας>>. Είναι μια πλούσια, όμορφη και ευφυής κληρονόμος που όμως δεσμεύεται από τη θέληση του πατέρα της, η οποία δίνει στoυς πιθανούς μνηστήρες της την πιθανότητα αφού επιλέξουν μεταξύ τριών κουτιών που αποτελούνται από το χρυσό, το ασημένιο και το μολύβδινο, να κερδίσουν το χέρι της. Με άλλα λόγια, αυτός που θα επιλέξει το σωστό κουτί – το κουτί που περιέχει το πορτρέτο της Πόρσια – κερδίζει την Πόρσια και την περιουσία της . Εάν επιλέξει το λανθασμένο κουτί, πρέπει να φύγει και να μην επιδιώξει ποτέ να παντρευτεί άλλη γυναίκα. Η Πόρσια ευνοεί τον Μπασσάνιο, αλλά δεν επιτρέπεται να του δώσει οποιεσδήποτε ενδείξεις για να βοηθήσει στην επιλογή του. Αργότερα στο έργο, μεταμφιέζεται σε άνδρα , υποδίεται το μαθητευόμενο ενός δικηγόρου και σώζει τη ζωή του φίλου του Μπασσάνιο, του Aντόνιο, στο δικαστήριο. 10
Η Πόρσια είναι μια από τις πιό εξέχουσες ηρωίδες των ρομαντικών κωμωδιών του Σαίξπηρ. Είναι όμορφη, ευχάριστη, πλούσια και ευφυής με υψηλά πρότυπα για τους πιθανούς ρομαντικούς συνεργάτες της. Υπακούει τη θέληση του πατέρα της και σταθερά επιδιώκει να παντρευτεί τον Μπασσάνιο. Καταδεικνύει διακριτικότητα στους πρίγκηπες του Μαρόκου και της Αραγονίας, οι οποίοι επιδιώκουν ανεπιτυχώς το χέρι της. Στις σκηνές του δικαστηρίου, η Πόρσια βρίσκει μια τεχνική λεπτομέρεια στο νόμο, έτσι κερδίζει με πολύ έξυπνο τρόπο τον Σάιλοκ και σώζει τη ζωή του Αντόνιο όταν κάθε άλλος αποτυγχάνει. Ακόμα, παρουσιάζει τη σκληρότητα και τις απέραντες αδικίες που έχουν γίνει εις βάρος του Σάιλοκ και συντελεί στο να τον δούμε με συμπόνια. Η φύση της Πόρσια έχει λάβει και μερικές αρνητικές κριτικές. Η έννοια «της ρητορικής» και της κατάχρησής έρχεται στο φως από τη δράση της Πόρσια στο δικαστήριο: η ιδέα ότι ένα άδικο επιχείρημα μπορεί να κερδίσει μέσω της ευγλωττίας, των κενών του νόμου που επιτρέπει να τον παρακάμψεις και των τεχνικών λεπτομερειών, θέτει ένα ηθικό ζήτημα.
ΤΖΕΣΣΙΚΑ (Αν και δεν είναι κύριος χαρακτήρας στο έργο είναι μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα στην οποία αξίζει να αναφερθούμε) H Τζέσσικα είναι η κόρη του Εβραίου εμπόρου (τοκογλύφου) Σάιλοκ. Παρ' όλα αυτά διαπιστώνουμε ότι η τελευταία είναι τελείως διαφορετική και η σχέση τους είναι τυπική. Η Τζέσσικα είναι μια νέα κοπέλα και όπως είναι απολύτως φυσιολογικό ερωτεύεται έναν άνδρα, το Λορέντζο ο οποίος είναι χριστιανός. Έτσι, φεύγει από το σπίτι της για να παντρευτεί τον άνθρωπο που αγαπά, το Λορέντζο. Αν και αρχικά αισθάνεται κάποιες τύψεις ξέρει ότι ο πατέρας της την οδήγησε σ' αυτή την απόφαση με τη συμπεριφορά του.
11
Είναι μια δυναμική κοπέλα που τολμά να αποφασίσει η ίδια για τη ζωή της παρακούοντας τον πατέρα της σε αντίθεση με τα πρότυπα της εποχής.
ΜΠΑΣΣΑΝΙΟ Ο Μπασάνιο είναι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες του έργου αφού είναι υπεύθυνος για το δανεισμό του Αντώνιο. Δεν διστάζει να ζητήσει χρήματα από το φίλο του(Αντώνιο) έτσι ώστε να διεκδικήσει αυτή που αγαπάει. Κάνοντάς το αυτό καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι και αυτός παρά ένας ακόμα αριστοκράτης, ο οποίος ξοδεύει την περιουσία του και δεν τον νοιάζει για το αντίτιμο. Παρόλα αυτά, όταν ο Αντώνιο θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση εξαιτίας του δανείου του για τον Μπασάνιο, επίσης δε διστάζει να τον βοηθήσει γιατί τον αγαπάει και θέλει να προστατέψει το φίλο του δείχνοντάς μας μια πιο ευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα του. Ενδεικτικό της αγάπης του προς τον Αντώνιο είναι και το ότι δεν καταφέρνει να παραμείνει ψύχραιμος στη διάρκεια της δίκης του τελευταίου λόγω της αγανάκτησής του απέναντι στην άδικη τιμωρία που ζητάει ο Σάιλοκ. Τέλος, τα συναισθήματα που μας αφήνει ο Μπασάνιο είναι μάλλον ρομαντικά.
12
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Σαίξπηρ ως δραματουργός ποιητής αγαπήθηκε, αναλύθηκε, κρίθηκε και ερμηνεύθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο.Τα μεγάλα έργα του αποτελούν ουσιαστικά τον καθρέφτη της ανθρώπινης ψυχής. Ανάμεικτα συναισθήματα εναλλάσσονται αδιάκοπα χωρίς τον έλεγχο της θέλησης. Ο Σαίξπηρ μέσα απ’ τα έργα του αναφέρθηκε στον κοινωνικό αποκλεισμό, το ψέμα, την αδικία, τη διπροσωπία, την απιστία, τον έρωτα, τη συνεχή επιπολαιότητα των ανθρώπων… Επιπλέον, έκανε λόγο και για την αβίαστη πλάνη των παθών…,όπως και για την απέραντη βούληση...για τα ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξή μας, αλλά και για την υπερτροφική σιγή της μοναξιάς… Ανεπανάληπτη είναι και η μουσική της σαιξπηρικής γλώσσας και των ρυθμών, ο θαυμαστός κόσμος των εικόνων, όπου φαντασία και γνώση, σοφία και χάρη, πόνος και θλίψη ενώνονται στην πιο αφηγηματική εξιστόρηση.
13
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ http://el.wikipedia.org/wiki/Ο_Έμπορος_της_Βενετίας
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ
14
ΣΆΙΛΟΚ
ΛΟΡΕΝΖΤΟ ΚΑΙ ΤΖΕΣΣΙΚΑ
15
ΣΑΙΛΟΚ ΚΑΙ ΣΟΛΑΝΙΟ
16